ዮሐንስ ጌታቸው

++++#ወጣትነትን_ምንድን_ነው?++++

ወጣት የሚለው ቃል በግእዙ ወሬዛ ተብሎ ይጠራል። ይኸውም "ወሬዛ" ጎልማሳ፥ ጎበዝ፤ ለጋ፣ ወጣት፥ ካሥራምስት ዓመት በላይ ያለ፤ ለዘር የበቃ፥ ለማልሞ፤ " እንዲል አለቃ ክፍለ ወልድ። (ኪዳነ ወልድ ክፍሌ (አለቃ)፣ መጽሐፈ ሰዋስው ወግስ ወመዝገበ ቃላት ሐዲስ፣ 2008 ዓ.ም፣ ገጽ 403)። ይህ ትርጒም ወጣትነት ምን እንደ ኾነ ዘርዘር አድርጎ ያስረዳል። ጎልማሳ የኾነ ማለትም በአንድ በኩል እንድገቱን ለማስረዳት የሚያግዝ ሲኾን በሌላ በኩል ከሕፃናት የተለየ ብስለትና አስተውሎት ያለው መኾኑን ይገልጻል። ዳዊት በጎልማሳነት ጊዜ መንገድን ቀና ማድረግ የሚቻለው እንዴት እንደ ኾነ ሲያስረዳ "በምንት ያረትዕ ወሬዛ ፍኖቶ። ወሬዛ (ጎልማሳ ወይም ወጣት) ግብሩን ጎዳናውን በምን ያቀናል ብትል፡ 'በዐቂበ ነቢብከ' (ቃልህን በመጠበቅ) ወይም ሕግህን በመጠበቅ ነዋ። አንድም እንዲህ ቢሉ ሕግህን በመጠበቅ አይደለምን? " ይላል። (ትንሣኤ ማተሚያ፣ መዝሙረ ዳዊት ትርጓሜ፣ 2005 ዓ.ም፣ ገጽ 572)። ስለዚህ ርቱዕና ጣዕም ያለው ወጣትነት የሚበቅለው በቃለ እግዚአብሔር የተጠበቀ ሕይወት ሲኖር ነው። በግል ስሜትና ፍላጎት የምንጓዝና ለእግዚአብሔር ቃል ቦታ የማንሰጥ ከኾነ መጠበቅ አንችልም። ወደ ብዙ የኀጢአት ሐሳቦች እየበረርን የመግባት ዕድላችንን እያጠፋን ነው የምንሄደው። ለዚህም ነው ቅዱስ ጳውሎስ "ከክፉ የጎልማሳነት (የወጣትነት) ምኞት ግን ሽሽ" በማለት ጢሞቴዎስን ያስጠነቀቀው። 2ጢሞ 2፥22። ቅዱስ ዮሐንስ አፈ ወርቅ ይሄን ሲያብራራ "የዘመናዊነት ምኞት ብቻ አይደለም ማንኛውም ተገቢ ያልኾነ ምኞት የወጣትነት ምኞት ነው። የበሰሉ ሰዎች የወጣቶችን ምግባራት እንዳያደርጉ ይማሩ። አንድ ሰው ለስድነት ወይም ለብልግና የተሰጠ ቢኾን ወይም ሥልጣንን አፍቃሪ ቢኾን ወይም ሀብትን አልያም ሥጋዊ ደስታን የሚያፈቅር ቢኾን ይህ የወጣትነት ምኞት ነው። እናም ይህ ደግሞ ጅልነት ነው።" ይላል። (ኀይለ ኢየሱስ መርሻ (ተርጓሚ)፣ 2ጢሞቴዎስ በቅዱስ ዮሐንስ አፈ ወርቅ፣ 2009 ዓ.ም፣ ገጽ 100-1)። ስለዚህ የወጣትነት ፈተናው ከባድ መኾኑን ልብ ማለት ተገቢ ነው።

መጋቤ ሐዲስ ስቡሕ አዳምጤ "ጎልማሳነት ወይም ወጣትነት ብዙ ፈተናዎች የሚያንዣብቡበት የሕይወት ጊዜ ነው። የወጣትነት ጊዜ ለመስማትም ለማየትም ለማድረግም ፈጣን የምንኾንበት ጊዜ ነው። ወጣትነት ሰዎች የሚያደርጉትን ሁሉ ለማድረግ ይገፋፋል። ጢሞቴዎስን በዚህ ወጥመድ ውስጥ እንዳይገባ ያስጠነቅቀዋል።" ይላሉ። (ስቡሕ አዳምጤ (መጋቤ ሐዲስ)፣ ከኤፌሶን እስከ ዕብራውያን ትርጓሜ፣ 2013 ዓ.ም፣ ገጽ 222)። እንግዲህ ወጣትነት ምን ያህል አስጨናቂ ጊዜ መኾኑን የምንረዳው ቅዱስ ጢሞቴዎስን ስንኳን ቅዱስ ጳውሎስ አስጠንቅቆ መምከሩን ስናስተውል ነው። በወጣትነት ጊዜ ወስጥ ለማንኛውም ድርጊታችን እጅግ በጣም ጥንቃቄ ማድረግ አለብን። ነገሮችን ቀለል አድርገን ከገባን በኋላ ስሕተት መኾኑን እንኳን ዐውቀን ለመውጣት ያስቸግረናልና። እንዲያውም ሊቁ ቅዱስ አምብሮስ "ወጣት ካህናት ባሏ ወደ ሞተባትና ድንግል ወደ ኾነች መሄድን ለተወሰነ ጉብኝት ካልኾነ በቀር መሄድን አይፈልግ። ይልቅ እንዲህ ላለው አገልግሎት ከፍ ያለ ካህን ወይም ጳጳስ ይሂድ። ዓለም እኛን እንዲተች እድል ለምን እንሰጠዋለን?" ይላል። (S.t Ambrose, On Duties of Clergy, 1፡20 (68, 87)። እንግዲህ በወጣትነት ውስጥ ያሉ አገልጋዮችም ቢኾኑ እኛ እኮ አገልጋይ ነኝ በማለት ራሳቸውን ማታለል የለባቸውም። አገልጋዮች አገልጋይ በመኾናቸው ምክንያት ራሳቸውን እያዘማነኑ መኖር ሳይኾን ያለባቸው የበለጠ ራሳቸውን እየጠበቁ ነው መኖር ያለባቸው። ቅዱስ ሄሬኔዎስ "ለደናግል ሴቶች ያለምንም ልዩነት ወይ እኩል ትኩረት ወይም እኩል ቸልታን ስጧቸው። ከእነርሱም ጋር በአንድ ጣራ (ቤት) ውስጥ አትቆዩ ወይም በቀደመው የንጽሕናችሁ ታሪክ አትመኩ። ከዳዊት በላይ ቅዱስ ከሰሎሞንም በላይ ጠቢብ አይደላችሁምና።" ይላል። (S.t Irenaeus, The author፡ pastoral love, p. 667 (in arabic) )።

ታላቁ ሊቅ ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ የወጣትነትን ክብደት ለመግለጥ እንዲህ ይላል፦ "የወጣትነት ዕድሜ የአውሬነት ጊዜ ነው። በመኾኑም ብዙ ተቆጣጣሪዎች፣ መምህራን ርእሳነ መምህራን፣ አገልጋዮችና የግል መምህራን ያስፈልጉታል። እነዚህ ሁሉ ተደርገውለት የአውሬነቱ ጠባይ ከቆመ ደስታ ነው። ያልተገራ ፈረስ ወይም ለማዳ ያልኾነ የዱር አውሬ ማለት ነው ወጣትነት። ነገር ግን ከመጀመሪያው ጀምሮ ከልጅነት እድሜው አንሥቶ ከመልካም ሕግጋት ጋር እንዲጣበቅ ካደረግነው ብዙ ድካም ላይጠይቀን ይችላል። መልካም የኾኑት ልማዶቻቸው እንደ ሕግ ይቆጥራቸውና ጥሩነት የሕይወታቸው መመሪያ ና ሕግ ይኾናል።" በማለት ገልጾልናል። (ኀይለ ኢየሱስ መርሻ (ተርጓሚ)፣ የቅዱስ ጳውሎስ መልእክት ወደ ጢሞቴዎስ አንደኛይቱ ቅዱስ ዮሐንስ አፈ ወርቅ እንዳስተማረው፣ 2004 ዓ.ም፣ ገጽ 105)። ወጣትነት በራሱ በባሕርዩ ክፉ አይደለም ነገር ግን ክፉ ምኞቶች፣ ዘማዊነት፣ ዘፋኝነት፣ ትዕቢተኝነት፣ ሰካራምነት፣ ሱሰኝነተ የመሳሰሉ ክፉ ሥራዎችን እንድናደርጋቸው ውስጣችንን ዲያብሎስ በእጅጉ የሚፈትንበት ወቅት ነወ።

ስለዚህ ወጣቶች በዲያብሎስ ፈተና ከተሸነፉ ሰነፎች ናቸው ካሸነፉት ደግሞ ጎበዝ መባላቸው ይታወቃል ማለት ነው። ወጣትነትን አውሬ የሚያሰኘው ልክ እንደ አውሬ የሚያስፈሩ አስተሳሰቦች የሚመነጩበት አንድም ወጣቶች አውሬአዊ ሥራ ለመሥራት የሚወዱበት ወቅት ስለ ኾነ ነው። በተፈጥሮ አይደለም በራሳቸው ፈቃድና ፍላጎት ነው እንጂ። በዓይን አይታየንም እንጂ በዝሙት ሱስ በሌላም ከባድ ኃጢአት ውስጥ ያለ ወጣት የሚመስለው ዲያብሎስን ነው። መጽሐፍ ቅዱስ ግን ክርስቶስን እንድንመስለው ነበር የሚነግረን። በወጣትነት ጊዜ ከሚመጡብን ክፉ ፍላጎቶች ኹሌም ቢኾን ራሳችንን ልንጠብቅ ይገባል።

https://t.me/phronema

#ከትዕይንተ_ግብረ_ዝሙት_ለመውጣት_ምን_እናድርግ፦

1) ኃጢአትን ለንስሐ አባት በግልጽ መናዘዝ። ፈርተን ገና ለገና ምን እባላለሁኝ በሚል ከደበቅነው፡ ከትዕይንተ ግብረ ዝሙት ሳንላቀቅ ነው የምንቀረው። ስለዚህ ለንስሐ አባት እያንዳንዷን ነገር ዘርዝሮ ለንስሐ አባት መንገርና በምክረ ካህን መኖር በእጅጉ ጠቃሚ ነው። ከዚህ ርኲስ የኾነ ግብር እንድንወጣ ኀይል ይሰጠናል፥ ከእኛ በተጨማሪ የንስሐ አባታችን አባታዊ ጸሎት ይረዳናል።

2) እግዚአብሔር እንዲያነጻህ፣ እንዲያድስህ፣ አእምሮህን እንዲለውጥልህ በጸሎት መጠየቅ። በተለይ ልበ አምላክ ዳዊት ኃጢአቱን አምኖ በተማኅልሎ ኾኖ የዘመራትን መዝሙር 50 በእርሱ ቦታ ራሳችንን አስገብተን ጸሎትን በዝማሬ ለእግዚአብሔር እናቅርብ። "አቤቱ እንደ ቸርነትህ መጠን ማረኝ፤ እንደ ምሕረትህም ብዛት ኀጢአቴን ደምስስ። ከበደሌም ፈጽሞ እጠበኝ፥ ከኀጢአቴም አንጻኝ፤ እኔ በደሌን አውቃለሁና፥ ኃጢአቴም ሁል ጊዜ በፊቴ ነውና። አንተን ብቻ በደልሁ፥ በፊትህም ክፋትን አደረግሁ። ... በሂሶጵ እርጨኝ እነጻማለሁ፤ እጠበኝ ከበረዶም ይልቅ ነጭ እኾናለሁ። ..." እያለ ልበ አምላክ ዳዊት ይዘምራል። መዝ 50፥1-7።

3) እግዚአብሔር አእምሮህን እውነት፣ የከበረ፣ ፍትሐዊ፣ ንጹሕ፣ የሚወደድ፣ ትእዛዛዊ በኾኑ ነገሮች እንዲሞላልህ በጸሎት መጠየቅ። ሰውነትን የሚቀድሱ ነገሮችን ለማድረግ በተግባር እየጣርን እግዚአብሔርን ደግሞ በጸሎት የምንጠይቀው ከኾነ ሕይወታችን እየቀናና እየተስተካከል ይሄዳል። ሰውነታችን የመንፈስ ቅዱስ ማደሪያ እንዲኾን "ሁለ ገብ የኾኑ የመንፈሳዊነት መገለጫዎችን በየቀኑ መለማመድ ወይም የሕይወታችን አካል ማድረግ፣ ለምሳሌ፦ የሥራ ፍቅር፣ ጥንቃቄ፣ ተስፋ፣ እምነት፣ ሐቀኝነት፣ ታማኝነት፣ ትሕትና፣ መነቃቃት፣ ወጥነት፣ ዓላማ ያለው፣ ፈጥኖ የመረዳት አቅም፣ የአመለካከት ከፍታ፣ አንድነት፣ ግልጽነት፣ ይቅር ባይነት፣ መረጋጋት፣ አገልጋይነት፣ ጥንካሬ፣ ሰላም፣ ታጋሽነት፣ አመስጋኝነት፣ ብስለት፣ ራእይ።" እነዚህን በደንብ እየተጉ ገንዘብ አድርጎ ለመንር መጋደል። (ስማቸው ንጋቱ (መጋቤ ምሥጢር)፣ የለውጥ አመራር ለቤተ ክርስቲያን፣ 2013 ዓ.ም፣ ገጽ 63)።

4) ሰውነታችን ቅድስናን ገንዘብ እንዲያደርግ መማር። ከልቡናችን ጥልቅ ሰውነታችን ቅድስናን ገንዘብ እንዲያደርግ መጣር። የሕይወት ዓላማ በቅድስና ከእግዚአብሔር ጋር መገናኘት መኾኑን ተረድተን በዚያ ውስጥ ለመኖር መጣር ያስፈልጋል።

5) የሩካቤ ሥጋን ትክክለኛ ትርጉሙን መረዳትና በተቀደሰ ጋብቻ ውስጥ ኾኖ ከባለቤት ጋር ብቻ ይህን በአግባቡ መፈጸም። የዝሙት ስሜት ሲያስቸግረንና ወደ ትዕይንተ ግብረ ዝሙት እየገፋፋ ሲያስቸግረን ወደ ቅዱስ ጋብቻ በቤተ ክርስቲያናዊ ሥርዓት ለመግባት ፈቃደ እግዚአብሔር በጾምና በጸሎት መጠየቅ። ምክንያቱም ፍትወት በእጅጉ አደገኛ እሳት ነው። ቅዱስ ዮሐንስ አፈ ወርቅ "ፍትወት እሳት ነው፤ ያውም የማይጠፋና ዘወትር የሚኖር እሳት፤ ፍትወት ማለት እንደ ተበከለና ዕብድ ውሻ ነው። ምንም ያህል ከእርሱ እንሽሽ ብትሉም ኹል ጊዜ ወደ እናንተ ፈጥኖ ይመጣል፤ ይህን ማድረጉንም መቼም መች አያቆርጥም። የእቶን እሳት ክፉ ነው፤ የፍትወት እሳት ግን ከእቶን እሳት ይልቅ አረመኔ ነው። በዚህ ጦርነት ውስጥ የተኩስ ማቆም ስምምነት የሚታሰብ አይደለም። በሕይወተ ሥጋ እስካለን ድረስ ከዚያ ውጊያ ውጪ ኾኖ መኖር የሚገመት አይደለም። ዘወትር ውጊያ አለ። ይህ የሚኾነውም ሽልማቱም ታላቅ ይኾን ዘንድ ነው። ብፁዕ ጳውሎስ ኹል ጊዜ የሚያስታጥቀንም ለዚሁ ነው፤ ውጊያው ኹል ጊዜ ስለ ኾነ ጠላት ኹል ጊዜ ንቁ ስለ ኾነ።

ፍትወት ከእሳት ባልተናነሰ መልኩ እንደሚያቃጥል መማር ትወዳላችሁን? ሰሎሞንን አድምጡት፤ እንዲህ ያለውን "በፍም የሚሔድ እግሮቹ የማይቃጠሉ ማን ነው? ወደ ሰው ሚስት የሚገባም እንዲሁ ነው፤ የሚነካትም ኹሉ ሳይቃጠል አይቀርም" ምሳ 6፡28-29። እንግዲህ የፍትወት እሳት ከተፈጥሮ እሳት ጋር እንዴት እንደሚነጻጸር ታያላችሁን? እሳትን የሚነካ ሰው ሳይቃጠል መመለስ አይቻለውም። የቆነጃጅትን ፊት ዐይቶ የሚመኝ ሰውም ከዚያ እሳት በላይ ነፍሱን ያቃጥላል። አንድን ሰው በዝሙት ዐይን መመልከት ለሰውነት እንደ ላምባ ነው። ስለዚህ ምክንያት እኛም የዚህ ዓለም ነገሮችን በዚሁ መልኩ ልንመለከታቸው አይገባም፤ የፍትወት ነዳጆች ናቸውና።" በማለት ይገልጻል። (ገብረ እግዚአብሔር ኪደ (ተርጓሚ)፣ ወደ ቴዎድሮስ፡ ታኅሣሥ 2009 ዓም ገጽ 8-9)። እንግዲህ የጋብቻ አንዱ ጥቅም ሰይጣን በሰውነታችን የሚያነደውን የፍትወት እሳት ለማብረድ መኾኑን ልብ ይሏል።

6) በመንፈስ ቅዱስ ምሪት መሠረት መጓዝ። በመንፈስ ቅዱስ ሐሳብ የምትመራ ከኾነ ወደዚህ ሐሳብ አትገባም። በእኛ ውስጥ ስሜት (Emotion)፣ ዕውቀት (Knowledge) እና መንፈሰ እግዚአብሔር (Holy Spirit) አለ። በዚህ መሠረት በስሜታችን ብቻ የምንመራ ከኾን ስሜታዊ ስለምንኾን ትዕይንተ ግብረ ዝሙትን የማየትን ዕድላችንን እናሰፋለን ማለት ነው። በዕውቀታችንም ሲኾን፡ ነገሮችን በእኛ አእምሮ ልክ የምንመጥንና የምንመዝን ከመኾንም አልፈን እኛ ልክ አይደለም ብለን ካሰብን ማንንም የማንሰማ እንኾናለን። እነዚህ ኹለቱ መንገዶች ጎጂዎች ናቸው። ስለዚህም በመንፈሰ እግዚአብሔር የምንመራና ስሜታችንንና ዕውቀታችንን ቅዱስ በኾነው በእግዚአብሔር መንፈስ ቁጥጥር ስር አድርገን የምንጓዝ ከኾነ፡ ትዕይንተ ግብረ ዝሙት ይቆጣጠረን ዘንድ አይቻለውም።

7) ወደ ትዕንተ ግብረ ዝሙት የሚወስዱህን ነገሮች በሙሉ ለመግታት መጣር። ፊልሙን፣ ማኅበራዊ ሚዲያውን ተወት ማድረግ ያስፈልጋል። ማኅበራዊ ሚዲያዎች በዋነኛነት ወደ ትዕይንተ ዝሙት እንድንሳብ ቅስቀሳ ስለሚያደርጉብን ከዚህ ስሜት እስክንወጣና በመንፈሳዊነት እስክናድግ ከሚዲያ ራሳችንን ራቅ ብናደርግና፥ ኃይል አግኝተን መንፈሳዊ ነገሮችን ብቻ እየመረጥን ለመጠቀም መትጋት አለብን።

8) ከትዕይንተ ግብረ ዝሙት የሚያስወጡ እርምጃዎችን ለመውሰድ አትዘገይ። ምክንያቱም 1000 Km ርቀት ያለውን መንገድ ከ1Km ተጀምሮ እንደሚደረስበት ቸል ማለት አይገባምና። ብዙ ጊዜ እየጎዳን ያለው ቁርጥ ውሳኔ አለመወሰናችን ነው። ውሳኔያችን ከጥልቅ የልቡናችን መሠረት ከኾነ፡ የማሸነፍ ኀይላችን ይጨምራል። ወስነን ማስወገድ ከጀመርን በኋላ ወደ ኋላ መመለስ የለብንም፡ ወደ ፊት እየገሠገሡ መሄድ እንጂ!

9) በትዕይንተ ግብረ ዝሙት የሚመጣውን አደጋ ለመፍታት ከመጣር ይልቅ ወደ ትዕይንተ ግብረ ዝሙት የሚወስደውን ምክንያት መፍታት ወይም ማጥፋት ላይ ማትኮር። ይህ አካሄድ ሥሩን ነቅለን እንድንጥለው ያደርጋል። ወደ ትዕይንተ ዝሙት የሚመራንን መሠረት ለመናድ በእጅጉ ይጠቅመናል። ስለዚህም ዋናውን መሠረት እስካላገኘን ድረስ እንደ ፓራስታሞል መፍትሔ ብለን የምናቀርባቸው ነገሮች ሁሉ ከተወሰነ ማስታገስ በቀር በሽታው ተመልሶ እንዳይነሣ ከማድረቅ በቀር ጥቅም የሌላቸው ሊኾኑብን ይችላሉ። ስለዚህም መሠረቱን ነቅሎ ለመጣል ወደ ትዕይንተ ግብረ ዝሙት የሚወስዱንን ነገሮች በሙሉ ነቅሶ ዘርዝሮ እነርሱን መከላከልና ማስወገድ ላይ መሥራት በእጅጉ ጠቃሚ ነው።

https://t.me/phronema

#እንደ_ግል_አዳኝህ_አድርገህ_ተቀበለው_ይባላልን?

መናፍቃን ኢየሱስ ክርስቶስን እንደ ግል አዳኝህ አድርገህ ተቀበል ማለታቸው ትክክል ነውን? በፍጹም ትክክል አይደለም፡፡ ሲጀመር ይህ ዓይነቱ እምነት የሚመነጨው ትምህርቶችን በሙሉ “ብቻ” በምትል ቃል ውስጥ ከመክተት ነው። እምነት ብቻ፣ ጸጋ ብቻ፣ መጽሐፍ ቅዱስ ብቻ፣ ኢየሱስ ብቻ የመሳሰሉትን ትምህርት በልቡ የጸነሰና በአፉ የወለደ ኹሉ ዞሮ ክርስቶስን በብቻ መርሕ ውስጥ ከትቶ እንደ ግል አዳኝ አድርገህ ተቀበለው ቢል ብርቅና ድንቅ አይደለም። ደግሞ አለማስተዋል ካልኾነና ቅዱሳት መጻሕፍትን ለመረዳት አለመፈለግ ካልታከለበት በቀር ማዳንን ለኢየሱስ ክርስቶስ ብቻ መስጠት ትክክል አይደለም፡፡ ማዳን የአብ የወለድና የመንፈስ ቅዱስ የአንድነት ውጤት ነውና፡፡ ቤዛነት ወይም መሥዋዕትነት ወይም የሰው ልጆችን ተክቶ (በተገብቶ) የተፈጸመው ሥራ ወልድ በሥጋዌው በተለየ አካሉ ያደረገው ነው፡፡ ይህንን ለአብና ለመንፈስ ቅዱስ ሰጥተን አንናገርም፡፡ ምክንያቱም በተለየ አካሉ ከአብና ከመንፈስ ቅዱስ ተለይቶ በአዳም ቦታ ተገብቶ ራሱን ቤዛ አድርጎ ያቀረበው አማናዊው መሥዋዕት እርሱ ወልድ ኢየሱስ ክርስቶስ ነውና። ይህን በተመለከተ ሩሲያዊው ቭላድሚር ሎስኪ የተናገረውን መ/ር ፀሐዬ ደዲማስ እንዲህ ተርጒሞልናል፡- "በእርግጠኝነት (የድኅነት) ሥራ የሚከናወነው ልዩ በኾነው ማንም በማይጋራው በሥላሴ ፈቃድ ነው፤ በእርግጠኝነትም የዓለም (የሰው ልጆች) ድኅነት የዚህ አንድና የጋራ የኾነው የሦስቱ አካላት ፈቃድ ውጤት ነው፡፡ … ነገር ግን ይህ አንድ ፈቃድ በድኅነት ሥራ ላይ የተፈጸመው በእያንዳንዱ አካል በተለያየ ኹኔታና አፈጻጸም ነው፤ አብ ላከ ወልድ ታዘዘ (ተላከ) መንፈስ ቅዱስ ደግሞ ያከናውንና ይረዳ ነበር፤ በዚህም ወልድ ወደ ዓለም ገባ፡፡ የወልድ ፈቃድ ያው ራሱ የሥላሴ ፈቃድ ነው፤ ነገር ግን የተገለጠው በመታዘዝ ወይም በመላክ ነው፡፡ እኛን ያዳነን ሥላሴ ነው፤ ነገር ግን የድኅነትን ሥራ እውን ለማድረግ ሰው ኾኖ (በተለየ አካሉ) የተገተጠው ወልድ ነው፡፡" ይላል፡፡ ስለዚህ ኦርቶዶክሳዊት ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያናችን መናፍቃንን ይህን ጉዳይ ልብ እንዲሉ ትመክራለች፡፡

በቅድስት ቤተ ክርስቲያን አስተምህሮ መሠረት ክርስቶስ ዓለምን ያዳነው እያንዳንዱን ግለ ሰብእ እየዞረ በማዳን አይደለም፡፡ ማለትም 1000 ሰዎች ቢኖሩ ለሁሉም በየግል እየሄደ እየተሰቀለ ድኅነትን አልሰጠም፡፡ አንድ ጊዜ በመስቀል ላይ ለዓለም ሁሉ ተሰቅሎ፡ ራሱን ቤዛ አድርጎ ዓለምን አዳነ እንጂ፡፡ የተጸነሰውም፣ የተወለደውም፣ የተገረፈውም፣ የተሰቀለውም፣ ወደ መቃብር የገባውም፣ ሞትን ድል አድርጎ የተነሣውም፣ ያረገውም ለግለ ሰብእ ሳይኾን አንድ ጊዜ ለዓለም ሁሉ ነው፡፡ ዓለምን ሁሉ አንድ ጊዜ ስላዳነ የዓለም ሁሉ መድኃኒት ነው፡፡ ኢየሱስ ክርስቶስ የዓለም ሁሉ አዳኝ መኾኑን ስንናገር ዓለም በተባለው ውስጥ የሰው ልጆች ሁሉ መኖራቸው ግልጽ ነው፡፡ ስለዚህ የሰውን ልጆች በሙሉ ሲያድን እንዳንዱን ግለ ሰብእ ማዳኑን ልብ ይሏል፡፡ ኢየሱስ ክርስቶስን የዓለም አዳን ስንል የሰውን ልጅ በሙል ከጽንስ እስከ ዕርገት በፈጸመው ቤዛነት በአንዴ ማዳኑን ለመግለጽ ነውና፡፡ ሁሉን በማዳን ውስጥ እያንዳንዱን አድኗል እንጂ እያንዳንዱን እያዳነ በመጨረሻም ሁሉን ወደ ማዳን የደረሰ አይደለም፡፡ እንግዲህ ሁላችንንም በየግላችን ሳይኾን በአንድነት ያዳነንን እንዴት በየግል ብቻ እንዳዳነን አደርገን የግል አዳኝ እንለዋለን?

በእኛ ቤተ ክርስቲያን ትምህርት መሠረት እያንዳንዱ አማኝ ክርስቶስን መድኃኒቴ ማለት ቢችልም የግሌ መድኃኒት ግን አይልም፡፡ እመቤታችን ቅድስት ድንግል ማርያምም ስትጸልይ "… ነፍሴ በአምላኬ በመድኃኒቴ ሐሴትን ታደርጋለች …" በማለት አርአያ ኾናናለችና፡፡ ስለዚህ መድኃኒቴ፣ አምላኬ እንለዋለን ነገር ግን የግሌ መድኃኒት፣ የግሌ አምላክ አንለውም፡፡ ምክንያቱም የግሌ የሚለው አገላለጽ የሌሎችስ አይደለም እንዴ የሚል ጥያቄን ይፈጥራልና፡፡

በሌላ በኩል ካየነው ድኅነት ከቅድስት ቤተ ክርስቲያን ውጭ የሚቻል እንደ ኾነ ያስመስላል፡፡ ምክንያቱም ከቅድስት ቤተ ክርስቲን ውጭ ኾኜ በግሌ ክርስቶስ ያድነኛል ማለት ፈጽሞ ስሕተት ነውና፡፡ ድኅነት ከቤተ ክርስቲያን ውጭ ፈጽሞ የማይኾን ነውና፡፡ የመዳን መንገዶች በሙሉ ተዘርግተው የተቀመጡት በቅድስት ቤተ ክርስቲያን ውስጥ ነውና፡፡ አንድ ሰው ሌላው ቀርቶ ቤተ ክርስቲያን አታስፈልገኝም ብሎ በግሉ ጾም፣ ጸሎት፣ ስግደት፣ ምጽዋዕት እና የመሳሱት አድርጎ እዳናለሁ ካለ እንኳን በፍጹም ተሳስቷል፡፡ ምክንያቱም በግል ብቻ ኾኖ መዳን አይቻልምና፡፡ ለመዳን የግድ ማመን፣ መጠመቅ፣ ቅዱስ ሥጋውንና ክቡር ደሙን መቀበል፣ ኃጢአት ሲሠራ ንስሐ እየገባ እንደ ገና ቅዱስ ሥጋውንና ክቡር ደሙን መቀበል፣ መልካም ሥራዎችንም መሥራት አለበት፡፡ በዚህ መሠረት ለመጠመቅ፣ ለመቁረብ እና ንስሐ ለመግባት የግድ ቤተ ክርስቲያን ውስጥ መኖር አለበት፡፡ እነዚህን ነገሮች በግሉ ብቻ ሊያደርጋቸው አይችልምና፡፡ ሌላው ቀርቶ በምንሠራው መልካም ሥራ እንኳን ብዙ ጉድለቶች ስለሚኖሩብን በቅዱሳን ቅድስና አምነን በስማቸው ቀዝቃዛ ጽዋ ውኃ የተጠሙትን ማጠጣት አለብን፡፡ ይህን ሁሉ መስመር የዘረጋው አምላካችን ክርስቶስ ነውና፡፡ እምነታችንም ቢኾን በቅድስት ቤተ ክርስቲያን መሠረት ላይ ካለው ውጭ ከኾነ መዳን አይቻልም፡፡ ስለዚህ በምንም መንገድ ብናስብ ከቅድስት ቤተ ክርስቲያን ውጭ ኾነን በግል መዳን አንችልም፡፡ እንግዲህ "እንደ ግል አዳኝ አድርገህ ተቀበል" ማለት ከላይ ከተዘረዘሩት መሠረታዊ የመዳን መንገዶች ውጭ እድናለሁ ብሎ ማሰብ ነውና ፍጹም ስሕተት ነው፡፡ ያለ ቤተ ክርስቲያን እምነት፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ጥምቀት፣ ያለ ቤተ ክርስቲያን ቁርባን እና ምሥጢረ ንስሐ መዳን ፈጽሞ የማይታሰብ ነገር ነውና፡፡

ከላይ የገለጽነውን ጉዳይ አጽንዖት ሰጥቶ ታላቁ ሊቅ ቆጵርያኖስ "ማንም ቢኾን ራሱን ከቤተክርስቲያን ለይቶ ከአመንዝራዎች ጋር ቢቀላቀል፤ ከቤተክርስቲያን ቃል ኪዳን ይለያል፤ ቤተክርስቲያንን ትቷት የሄደ የክርስቶስን የክብር አክሊል አያገኝም። እርሱ እንግዳ ነው፤ እርሱ የተቀደሱ ነገሮችን የሚያቃልል ነው፤ እርሱ ጠላት ነው። ቤተክርስቲያን እናቱ ያልኾነችለት እግዚአብሔር አባቱ አይኾንለትም። ማንም ከኖኅ መርከብ አምልጦ ውጭ ከኾነ ከቤተክርስቲያንም ውጭ ይኾናል በማለት የኖኅ መርከብ የተባለችውን ቅድስት ቤተክርስቲያንን ትቶ መሄድ ተገቢ አለመኾኑን ያስረዳል። በመኾኑም ድኅነት የሚገኘው የጸጋው ግምጃ ቤት በኾነች በቅድስት ቤተ ክርስቲያን በኩል መኾኑን ልብ እንበል፡፡ ስለዚህ እንደ ግል አዳኝህ አድርገህ ተቀበል የሚለውን ከላይ ያብራራነውን መሠረታዊ የቤተ ክርስቲያን ትምህርት የሚንድ ክሕደታዊ ሐሳብ መኾን እንስተውል፡፡ ... !

https://t.me/phronema

+++++#ነጻነታችንን_አናስወስደው+++++++

እግዚአብሔር በፍጥረት ጊዜ ለሁላችንም ከሰጠን መሠረታዊ ነገሮች ውስጥ አንዱ ነጻ ነት ነው። በዚህ ስጦታ አማካኝነት ሰጪውን እግዚአብሔርን ምን ያህል ቸር እንደ ኾነ እናጣጥምበታለን። በተለይ በሐዲስ ኪዳን ያገኘነውን ነጻነት በተመለከተ ዮስጢኖስ እንዲህ ይላል “በእውነታው አንድ ነጻነት ብቻ ነው ያለው። ይኸውም ከኃጢአት፣ ከክፋትና ከዲያብሎስ ነጻ ያደረገን የክርስቶስ ቅዱስ ነጻነት ነው። በዚህ ከእግዚአብሔር ጋር እንገናኛለን። ሌሎች ነጻነቶች በሙሉ እውነት የሚመስሉ፣ የተሳሳቱ፣ በእርግጥም በአጠቃላይ ባርነቶች ናቸው" (St. Justin Popovich, Ascetical and
Theological Chapters, II.36) አንድ ሰው ከእግዚአብሔር ተለይቶ የወደደውን ለማድረግ በመፈለጉና አንዳንዴም ተሳክቶለት በማድረጉ ምክንያት የተሰጠውን ስጦታ ተጠቅሟል ማለት አይደለም። ነጻነታችንን መልካም የኾነውን ለመምረጥ ብቻ የማንጠቀም ከኾነ እንጎዳበታለን። እግዚአብሔር ነጻነትን የሰጠን ከልባችን እርሱን ፈልገን እንድናመልከው ስለሚፈልግ ነው። ክርስቲያን ማለት ክርስቶስን የሚመርጥና ፈቃዱን በማድረግ ደስ የሚሰኝ ማለት ነው። ከእውነተኛው ነጻነት እውነተኛ ደስታ ይመነጫል፤ ይህ ደስታ ደግሞ የእኛ ብቻ ሳይኾን የሰማይ መላእክትም ደስታ ነው።

ፍጹም የኾነውን ነጻነት የምናገኘው በፍቅረ እግዚአብሔርና በፍቅረ ቢጽ ውስጥ ነው። ፍቅር የሌለው ሰው ነጻነት የለውም። እግዚአብሔርንና ሰውን የምንወድ ከኾነ ፍጹሙን ነጻነት ገንዘብ አድርገናል ማለት ነው። በዚህ ውስጥ ደግሞ ፍጹም የኾነ እኩልነት አለ። ስሎዋን እንዲህ ይላል “ሁሉም ሰው ንጉሥ፣ አባት፣ አለቃ መኾን አይችልም። ነገር ግን በማንኛውም የሥልጣን ደረጃ ውስጥ ኾኖ እግዚአብሔርን መውደድና ማስደሰት ይችላል፤ ይህ ብቻ ጠቃሚ ነውና። ማንም እግዚአብሔርን በምድር ላይ አብልጦ ቢወድ፣ በእግዚአብሔር መንግሥት በታላቅ ክብር ይኾናል።" (St. Silouan the Athonite, Writings, VI.23)። እንግዲህ በእውነተኛው ነጻነት ውስጥ መኖር ማለት እግዚአብሔርን በማፍቀርና በማስደሰት መኖር ማለት ነው። በነጻነት ውስጥ አለን ማለት በዚህ መልካም ነገር ውስጥ አለን ማለት ነው።

ተወዳጆች ሆይ! ይህን ቅዱሱን ነጻነት ክፉ ምኞታችን አላጠፋብንምን? የዚህ ዓለም ኃላፊ ነገሮች እጅግ በጣም ደስ የሚያሰኙን ራሳችንን ለኃጢአት ባርያ በማድረጋችን ምክንያት ከቅዱሱ ነጻነች ስለ ራቅን መኾኑን መዘንጋት የለብንም። ሐሳባችን ከመልካምነት ሲወጣ አእምሯችን ለአጋንንት ባርያ ወደ መኾን መውረዱን እናስተውል! ቶሎ ብለንም ውስጣችንን እንመርምር፥ ስለ ፍቅር ብሎ ፈጥሮን በፍቅሩ የሚያኖረንን አምላክ የሰጠንን ነጻነት ፍሬ በማፍራት እናስደስተው! ለዚህ ዓለም ማንኛውም ኃላፊ ነገር ውስጣችንን ባርያ በማድረግ ነጻነታችንን አናበላሽ። እስከ ዛሬ ድረስ የፈጸምናቸው ክፉ ሥራዎች እጅግ መብዛታቸውን አስበን ፈጣሪያችንን በአንብዓ ንስሓ ማረን እንበለው።

ቅዱስ ማርቆስ “መንፈሳዊ ሕይወትን የሚኖር ትሑት ሰው፥ ቅዱሳት መጻሕፍትን በሚያነብበት ጊዜ፥ ሁሉንም ነገር ከራሱ ሕይወት ጋር ያገናኛል እንጂ ከሌሎች አይደለም።" ይላል። (St. Mark the Ascetic, Sermon, 1.6)። ስለዚህ ነጻነትን ጠብቆና ቀድሶ ለመኖርን የራስን ሕይወት መመርመር ያስፈልጋል። የራሳችንን ሕይወት ሳንቀድስ ስለ ሌላው ብቻ በማወራት የምንኖር ከኾነ በአጋንንት ወጥመድ ውስጥ መጠመዳችንን ልብ እንበል! ለዚህም ነው ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ “ብርሃን የሌላቸው ቀጥ ብለው መሄድ እንደማይችሉ የቅዱሳት መጻሕፍትን ጨረር ያላዩ በጨለማ ስለሚጓዙ ኃጢአትን ይሠራሉ።" (St. John Chrysostom, Conversations on the Epistle to the Romans, 0.1)። በመኾኑም ነጻነታችንን በቅዱሳት መጻሕፍት መመሪያ ውስጥ እናድርገው። በራሳችን ምድራዊ ፍላጎት ምክንያት እግዚአብሔር የሰጠንን ልዩ ስጦታ በሰይጣን አናስወስደው! እግዚአብሔር በቸርነቱ ይጠብቀን፥ በብዙ የኃጢአት ዱላ ተደብድቦ የደነዘዘውን ልቡናችንን ይፈውስል፤ የሐሳቡንም ብርሃን በልባችን ያብራልን፤ በፈቃዳችን ከታሠርንበትን የኃጢአት ባሪነት በቸርነቱ ያላቅቀን፤ ቅዱስ ቃሉንም ወደ መረዳትና በገቢራዊ ሕይወት ወደ መኖር ልዕልና ያሣርገን አሜን።

https://t.me/phronema

https://youtu.be/cTrW_171w-M?si=sLzjkUY0_CiYz5Sj

#ይህን_ማስታወቂያ_ለብዙ_ሰዎች_አድርሱ!

ሰርዲኖን መጽሐፍ ቤትን ይጎብኙ። የተለያዩ መጻሕፍትን በቅናሽ ያገኛሉ።

የርዕሰ ሊቃውንት አባ ገብረኪዳን አሐቲ ድንግል ጸያሔ ፍኖት፡ ወግሪስ እና ምዕዳንን ለምትፈልጉ በሙሉ በ 0910934578 እየደወላችሁ ማዘዝ ትችላላችሁ።

አድራሻ- ቅድስተ ማርያም በምሥራቅ በር ሸዋ ዳቦ ቤትን አልፈው ትንሽ ወረድ ሲሉ ከምስራች ማዕከል ዝቅ ብሎ ከሚገኘው የገቢያ ማዕከል እንገኛለን።

ለበለጠ መረጃ 0910934578

https://t.me/phronema

ቢኾን እየመረመሩ ስሕተት መኾኑን ሲደርሱበት ይቅርታ ማለትን መልመድ ያስፈልጋል። ይህ ሳይኾን ኹሌ ስሕተት ብቻ ያልነው ላይ ከተለጠፍን ለራሳችን ሕይወትም ጉዳት ነውና ከዚህ ክፉ ልምምድ እንውጣ!


https://t.me/phronema

+++በሚዲያ ላይ የሚታዩ ክፉ ልምምዶች!+++

ውድ ወንድም እኅቶቼ እንደ ምን ሰነበታችሁ? እግዚአብሔር ይመስገን እኔ ደኅና ነኝ። ዛሬ በጣም በአጭሩ በሚዲያ የምናገኘውን ጥቅም ትቼ ችግር እየኾኑ ያሉ ነገሮችን ለማንሣት ፈለግኹ። በቲክቶክ፣ በቴሌግራም ግሩፖች እና አንዳንዴ በፌስ ቡክ አንዳንድ ነገሮችን እያየኹኝ ለምን? አይጎዳምን? እያልኩ ለራሴ ጥያቄ የምጠይቅባቸው ጉዳዮች አሉኝ። ሌሎቻችሁም ቢኾን እንዲህ ባይኾን የተሻለ ነበር የምትሉባቸው የተለያዩ ነገሮች ሊኖሩ ይችላሉ። እኔ ግን የእኛ ልጆች የሚያነሷቸውን ክፉ ልምምዶች በአጭሩ ላንሣ፦

1) ቀኖናን ቀለል አድርጎ የማየት መሠረታዊ ችግር አንዱ ነው። ለመኾኑ ቀኖናን ቀለል አድርገን እንድናየው ማን ነው የፈቀደልን? ቀኖናንስ አልቀበልም ማለት ምንም ችግር እንደ ሌለው እንዴት እርግጠኛ መኾን ቻልን? ይህን ጥያቄ የማቀርበው በዘመኑ አነጋገር "ዘና ፈካ" ብለው ይሄ ቀኖና ስለ ኾነ አልቀበልም የሚሉ ወንድሞች እና እኅቶች በርከት እያሉ ይመስላል። ይህ እጅግ በጣም ክፉ ልምምድ ነው። በባሕር ላይ የሚሄድ መርከብ ትንሽዬ ቀዳዳ ካለው ዕድል ፈንታው በዚያች ቀዳዳ ከሚገባው ውኃ የተነሣ ወይ መሠበር ወይም መስመጥ ነው። በሕይወት ልምምድም ቢኾን ሰይጣን የሚጀምረው አባ ማርቆስ ባሕታዊ እንዳሉት ትንሿን ኃጢአት ከማላመድ ነው። የምዕራቡን ዓለም ክርስትና አፈር ከድሜ ያበላው ከቀኖና መውጣት መኾኑን ልብ ማለት ያስፈልጋል። ስለዚህ ቀኖና ነው! ባልቀበል ችግር የለውም እያሉ ወደ ክፉ ልምምድ ከመሄድ ይልቅ ቀኖና ምንድን ነው? በጥቅሉ ቀኖናን አልቀበልም ማለት ተገቢ ነውን? ቀኖናንስ አለመቀበል ለምን ይዳርጋል? ለመኾኑ ስንት ዓይነት ቀኖና አለ? የሚስተካከል ቀኖና ካለ ማን ነው መናገር ያለበት? አንድ ምእመን ይህን ቀኖና አልቀበልም ይህን እቀበላለሁኝ እያለ ማወጅና በገሃድ ለሕዝብ መናገር ይችላልን? ይህን በአግባቡ ከመጻሕፍት አንብበው ሳይረዱ አልቀበልም እቀበላለሁኝ ማለት ክፉ ልምምድ ነው።

2) መሠረታዊ የሃይማኖት ጉዳዮች ላይ ያለ ጥንቃቄና ፈሪሓ እግዚአብሔር በመሰለኝና በራስ መረዳት ልክ ብያኔ ለመስጠት መዳዳት። ለምሳሌ እኔ በቀጥታ የሰማኹት ሥግው ቃል ኢየሱስ ክርስቶስ አብን አምልኳል በሎ መናገር። ይህን በተመለከተ የአበውን አረዳድ በአጭሩም ቢኾን ከዚህ ቀደም አስነቤያችኋለሁ። በመጻሕፍት የተገኙ ምንባባትን ሳይጠነቀቁ በድፍረት መናገርን ችግር አድርጎ አለማሰብ። ሌላም ልጨምር ሥግው ቃል ስንት ፈቃድ አለው? ሲባል ከኹለት የተገኘ አንድ ፈቃድ። የትስብእት ፈቃድ የለምን? ሲባል ለዘላለም የትስብእት ፈቃድ ለመለኮት ፈቃድ ሲገዛ ይኖራል ብሎ መመለስ። እንዲህ ዓይነቱን አገላለጽ መልአከ ብርሃን አድማሱ ጀንበሬ በመድሎተ አሚን መጽሐፍ "... ስንሰማው እንኳን ይቀፈናል" ይሉታል። የትስብእት ፈቃድ ለመለኮት ፈቃድ በሥግው ቃል ውስጥ የሚገዛ ከኾነ፤ በአንዱ ሥግው ቃል ውስጥ ተገዢና ገዥ የኾኑ ኹለት ፈቃዳት አሉ ማለት ነው። ይህ ካልኾነ ከተዋሕዶ በኋላ የሥግው ቃል ፈቃድ ከመለኮት ፈቃድ ተለይቶ የት ይገኝና ነው የሚገዛው? አኹን በዝርዝር አናነሣውም። ግን የድፍረትና ኹሉን እመልሳለሁኝ የማለት መንፈስ ያለበት አካሄድ ነው። ኹሉን የሚብራራና የሚታወቅ አድርጎ የማሰብ ዝንባሌ የምዕራባውያን የነገረ መለኮት አረዳድ መንገድ ነው። ክፉ ልምምድ ነው።

3) የኢትዮጵያን አባቶች ቀለል አድርጎ ማየት። ታድሮስ ያዕቆብ ማላቲንን እና አንዳንድ ግብጻውያንም ኾኑ የውጭ ሊቃውንትን፣ ከኢትዮጵያውያን ሊቃውንት ከነ አድማሱ ጀንበሬ፣ አለቃ አያሌው ታምሩ፣ ሊቀ ጒባኤ አባ አበራ በቀለ፣ ከሊቀ ሊቃውንት እዝራ ሐዲስ፣ ከነ ርእሰ ሊቃውንት አባ ገብረ ኪዳን ... አስበልጦ ማሳሰብ። በአባቶች መካከል መበላለጥን ማላመድ። የእኛዎቹ የሚያስተምሩትን ማስጠርጠር ሲያስፈልግ ደግሞ በድፍረት ልክ አይደለም፥ እንዲህ የሚባል ነገር የለም እያሉ ራስን ደምዳሚ አድርጎ ማቅረብ። ከግእዙ ይልቅ የእንግሊዘኛውን ምንጭ የበለጠ ታማኝ አድርጎ ማሰብ እና መሰል ነገር ክፉ ልምምድ ነው።

4) በኢትዮጵያ ያሉ ገድላትን፣ ድርሳናትንና ተአምራትን ያለ ሞያዊ ጥናት እጅጉን መጠርጠር። ኹል ጊዜ ስሕተት አለባቸውን የሚለውን ብቻ አጽንኦት እየሰጡ ምእመናንን ለማሸሽ መጣር። ከዚህ በተጨማሪ አንድ ጽሑፍ ለራስ አእምሮ ትክክል ስላልመሰለ ብቻ እንደ ፕሮቴስታንቱ ድርቅ ብሎ ይሄን አልቀበልም ዓይነት አካሄድ ማላመድ። ለእኛ ትክክል የማይመስለንን ነገር ትክክል አይደለም ማለት ከጀመርን ከመጽሐፍ ቅዱስ የሚቀረን ምንም ነገር አይኖርም። ይህ አገላለጽ ይጸናል ይቀየር ከማለት ይልቅ አረዳዱን ማላመድ የተሻለ ነው። እንዲያ ካልኾነ "ንባብ ይገድላል ትርጓሜ (መንፈስ) ግን ሕይወትን" ይሰጣል መባሉ ለከንቱ ኾኗልን? በአዋልድ መጻሕፍት ያሉ ጸነን የሚሉ ቃላትን በአጠቃላይ ከማነወር በደንብ አጥንቶ ንባቡ ከጥንት ነበረ ወይስ አልነበረም? መልእክቱ ምንድን ነው? መቼ ተጻፈ? በተጻፈበት ጊዜ ያን ቃል ሰዎች እንዴት ነበር የሚረዱት? ሥርዋጽስ ነው ካልን ምን ያህል ምርምር አድርገን አረጋግጠናል? መሰል ጥያቄዎች በእርጋታ ሳይመለሱ በድፍረትና ኹሉን ዐውቃለው፤ በኹሉም ቦታ አስተያየት እሰጣለው የማለት ክፉ መንፈስ የክፉ ልምምድ ውጤት ነው።

5) ትችትን መጥላት የብዙዎቻችን ችግር ይመስለኛል። የሚተቹን ሰዎችን በሰበሰብናቸው ድጋፊዎች ማስጠቃት። ራስን አይነኬ አድርጎ ለማቅረብ በሥነ ዘዴ መጣር። ምንም ነገር ይኹን እኛ ስንለው ትክክል ነው ብሎ ትክክለኝነትን በራስ ልክ ሰፍቶ የመዝጋት ዝንባሌ። በቃ እንት ካለ አለ ነው! ወዲህ ወዲያ የለውም ብሎ የራስን አስተያየትም ኾነ አንዳች የኾነ ነገር ምሰሶ አድርጎ የማቆም ክፉ ፍላጎት። ሰወር ያለ ራስን Infallible የማድረግ ዝንባሌ መጨረሻው ጥፋት ነው። ለማንም ሰው ቢኾን ይህ ጎጂ መኾኑን ምእመናንም ልብ ልንል ይገባል። እኛ ሰዎች ነን እንጂ ያገኘን ኹሉ እንደ ፈለገ አድርጎ የሚመታን ኳስ አይደለንም። ራሳቸውን ሳያውቁትም ቢኾን ማስመለክ ላይ የደረሱ አካላት ሰዎችን ወደ እግዚአብሔር ሳይኾን በጣም በጥንቃቄና በሥነ ዘዴ ወደ ራሳቸው ይሳባሉ፤ ዋነኛዎቹ የሃይማኖት ተቆርቋሪዎችም እነርሱ እንደ ኾነ አድርገው ለማስቈጠር ይጥራሉ። እንዳይነቃባቸው ደግሞ "እኔ ተራ ሰው ነኝ" ምናምን እያሉ ሙድ ይይዙብናል! አቤት የሚዲያ ሰዎች ድንቍርናችን ያሳዝናል በእውነት። እግዚአብሔር የልቡናን ሐሳብ ያውቃልና ማንጫጫትና መንጫጫት አያስፈልግም፥ ራስን ዝቅ አድርጎ አካሄድን ማስተካከል እንጂ።

6) ሌላው ደግሞ ትችትን የምንወድ መብዛታችንም ክፉ ልምምድ ነው። ማንኛውንም ነገር በኔ ትችት በር በኲል ይለፍ። ማንንም ቢኾን ስሕተት አወጣበታለሁኝ ብሎ የማሰብ ዓይነት እስኪ መስል ትችት ላይ ብቻ ማትኮር። ትችት አስፈላጊ ቢኾንም፤ ማን? እንዴት? ለምን? ይተቻል የሚለውን ማጥራት ግን ያስፈልጋል። ለትችት የማይመጥን ኹሉ የሚተች ከኾነ ትችት የቅናት ውጤት ሊኾን የመቻል ዕድሉ ከፍ ይላል። በቅንነትና በንጹሕ ልቡና ኾኖ በአግባቡ የሚደረግ ትችት ግን ኹሌም ቢኾን የተሠራውን ሥራ የበለጠ የሚያጠነክር እንደ ኾነ ይሰማኛል። በአንድ አካል ላይ አንድ ችግር ስናይ ለመተቸት የምንሯሯጠውን ያህል ለበጎ ሥራውስ ለምን ያን ማድረግ አቃተን ብለን እንጠይቅ። በሌላ በኲል ትችታችን ኹሉ ተቀባይነት ማግኘት አለበት ብለንም የምናስብ ከኾነ ይህም ትክክል ሊኾን አይችልም። እኛ የምንልህን ብቻ ስማ እንደ ማለት ይኾናልና። የራስንም ትችት ኹሌም

💔  ክፉ ቀን 💔  
✍️  ይህቺ  ልጅ ዳግማዊት ሰለሞን በሻሸመኔ ደብረ አስቦ አቡነ ተክለ ሀይማኖት ቤ/ን ሰ/ት/ቤት ውስጥ የምታገለግል የ 18 አመት ብላቴና ናት። ገና ሮጣ ሳትጠግብ የ10ኛ ክፍል ተማሪ እያለች ነው እንደ ቀላል የታየው የእግሯ ህመም አልጋ ላይ የጣላት። ጥቁር አንበሳ ሆስፒታል የሀኪሞች ቦርድ ህመሟ "የአጥንት መቅኔ" እንደሚባልና ህክምናውንም በውጭ ሀገር መከታተል እንደሚገባት ቀጥሎም ገንዘቡም 4 ሚሊየን የኢትዮጵያ ብር እንደሚያስፈልጋት ይነገራታል።
  ✍️  አባቷ መቶ አለቃ ሰለሞን አስፋው በውትድርና ከመቆየታቸውም በላይ ለእናት ሀገራቸው አንድ እግራቸውን ሰተው በክራንች የሚሔዱ በጡረታ ደሞዝ የሚተዳደሩ አባት ናቸው። ወሩ ደርሶ ከአስቤዛ ለማይተርፋቸው ሌሎች ማህበራዊውን ህይወት በችግር ለሚመራ ቤተሰብ 4 ሚሊየን እንደ ከባድ መቅሰፍት ነው።
✍️  " እኔ አንዴ አይደለም ለምን አስር ጊዜ አልሞትም ምንም አይመስለኝም። ብዙ ነገር አይቻለሁ። ልጄ ግን መማር ትፈልጋለች እንደ እኩዮቿ ማገልገል ትፈልጋለች መኖር  ትፈልጋለች😭 ቆማ መራመድ ትፈልጋለች ምን አለበት የሷን ለእኔ ባረገው"   አባቷ መቶ አለቃ ሰለሞን በእንባ የሚናገሩት ንግግር ነው።
✍️  ልጄን ከእግዚአብሔር በታች አድኑልኝ የሚለውን የበረከት ጥሪ ሁላችንም በደስታ ተቀብለን አነሰም በዛም ሳንል ለተወሰነ ቀናት በሚቆየው ቻሌንጅ ብንረባረብ ተሰፍሮ ከማያልቀው በረከት ተካፍለን ለእህታችንም እንደርስላታለን።  ይሔ  1000372941549  የአባቷ መቶ ሰለሞን አስፋው አካውንት ነው። የምታስገቡ እህት ወንድሞች ለማስተማርያነትና ለቁጥጥር ያመቸን ዘንድ አስገብታችሁ ስሊፑን በውስጥ መስመር ላኩልን።  ሁላችንም በምንችለው እንሳተፍ። የማንችል ደግሞ ሌሎች ወንድሞች እንዲመለከቱት ሼር በማድረግ እህታችንን ለመርዳት እንተባበር።

ይህንን ትምህርት በዚህ ቻናል ውስጥ ያላችሁ እኅት ወንድሞቻችን ኹላችሁም ስሙት። ለሌሎች እኅት ወንድሞቻችሁ Share በማድረግ አድርሱት።

https://youtu.be/3TJjaUUIk60?si=MROUxDY-GTGoRe-K

https://t.me/phronema

#የዛሬ_ገጠመኝ#

ትንትና ማታ አዳማ አቡነ አረጋዊ ቤተ ክርስቲያን ጉባኤ ኖሮኝ ከአዲስ አበባ ወደ አዳማ ሄድኹኝና እንዳቀርብበት በተሰጠኝ ርእሰ ጉዳይ በጣም በአጭሩ አቀረብኹኝ። አስቀድመው እዚያው እንዳድር አመቻችተውልኝ ስለ ነበር፤ አድሬ ካደርኹበት ቦታ ሌሊት 11፡30 ተነሥቼ ተዘገጃጀኹና ወጣኹኝ። ካደርኹበት ወደ አዲስ አበባ ለመመለስ የአዲስ አበባ ሚኒ ባሶች ወዳሉበት መናኸሪያ መሄድ ነበረብኝ። ስለዚህም ኹለት ሰው የያዘ ባለ ባጃጅ ታክሲ እየፈለግኹ መሄዴን ገምቶ መናኸሪያ ነህ አለኝ፤ አዎን አልኹኝ። አቆመልኝ አንደኛው ተሳፋሪ ከባጃጁ ወጥቶ በቅርብ ስለምወርድ ብሎ ከመሐል አስገባኝ። መሐል መግባት ባልወድም እሺ ይኹን ብዬ ገባኹኝ።

ጉዞ ወደ መናኸሪያ ተጀመረ። እየሄድን ነው! ትንሽ ሄድ እንዳልን ልወርድን ነው ያለው ሰውዬ 50 ብር አውጥቶ ለባለ ባጃጁ ይሰጠዋል። ባለ ባጃጁም ዘርዝር አልያዝኹም፥ ዝርዝር ብር ያለው ይኖር ይኾን ይለናል እኔንና አንደኛውን ባጃጁን እየነዳ። እኔም ወደ ቲሴ እጄን ከትሁና በይውህና ኾኜ 40 ብር አለኝ፥ መልሱ ስንት ነው? ልስጠውን? አለኹኝ። በዚያን ጊዜ 10 ብር ብቻ ስጠኝ ይበቃል አለኝ። ሰጠኹት። በዚህ ሂደት በቅርብ ወራጅ ነኝ ያለኝ ሰውዬ በእጁ ቦርሳ ይዟል፥ ኪሩን እንደሚፈታትሽ ኾኖ የኔን ስልክ በጣም በእርጋት ከኪሴ ያወጣል። እኔም የኾነ ስሜት ይሰማኛል! የሻሼ አራዳ ነኝና😂 ስቀልድ ነው ገጠሬ ነኝ! ስልኬን ከኪሴ መውጣቷ ገብቶኛል።

ባለ ባጃጁም ወዳት መናኸሪያ ነህ? ወደ አሰላ ወይስ ወደ አዲስ አበባ ሲለኝ፥ ወደ አዲስ አበባ አልኹት ላካስ ወደ ሌላ መስመር እየወሰደኝ ኖሯል! አትነግረኝምን? እዚህ ውረድና ወደዚያ ሄደህ ሌላ ባጃጅ ያዝ ብሎ የሰጠኝን 10 ብር እንዳዛኝ ኾኖ ይሰጠኛል። እኔም ተቀብዬ ልወርድ ስል ኪሴን ቼክ አደረግኹኛ🙄 ስልኳን አጅሬው ከኪሴ አውጥቷታልና፥ ወንበሩም ላይ ቁጭ ብላለች፥ ቶሎ በፍጥነት ብድግ አድርጌያት ወረድኹላቸው! በአራዶች አራዳ ኾንኹባቸው። እየመረራቸው የሄዱ ይመስለኛል። እንዳወጣኸው ወደ ኪስህ አትከተውም ነበርን? ምን አንቀራዘዘህ? የጠዋት አየራችንን አከሰርኸው? ከኪሴ አውጪው ደግሞ ወይኔ! ምን ዓይነት መርዝ ነው😂 እያለኝ ይኾናል።

ስልኬን ቢወስዷት ስልክ ይገዛል በውስጡ ያስቀመጥዃቸው ዶክመንቶች ግን እጅጉን የሚጠቅሙኝ ናቸው። በዚያ ኀዘን ይሰማኝ ነበር። በዚህ አጋጣሚ ስልኮች ግን ሳያዝኑብኝ አይቀርም። በእጄ ብዙ ዓመት የመበርከት አጋጣሚ አግኝተዋልና። ከ5 ዓመት በታች የቆየ ስልክ ትዝ አይለኝም። አኹን የያዝኹት ግን ገና ኹለት ዓመቱ ነበር😁

ይህ ገጣኝ ምን አመለከተኝ መሰላችሁ፥ ንቍ ካልኾንን ሰይጣን እኛ በምንፈልገው መንገድ ወደ እኛ መጥቶ ወደ ምንሄድበትም የሚሄድ መስሎ የሚያጠቃን መኾኑን ነው። ብዙዎቻችንን በኃጢአት ጣዕም አስምጦ የሚያስቀረን እኛ በምንወደውና በምንመርጠው መንገድ መጥቶ ነው። በእርሱ ቍጥጥር ውስጥ ያስገባን ሲመስለው እንኳን በጥንቃቄና በንቃት የምንጓዝ ከኾነ በእግዚአብሔር ቸርነት ወጥመዱን መስበር እንችላለን። ተስፋ መቍረጥ፣ ትክዝ ብሎ መጨነቅ ወደ ጉዳት የሚያደርሰን እንጂ የሚጠቅመን አይደለም። ዐይነ ልቡናችን የሚሰረቀው ባልተገባ ጭንቀት ውስጥ ገብተን ስንዋኝ ነው። ምንም እንኳን አጋንንት እኛን ለመጣልና ወደ ኀዘን ውስጥ ለማስገባት ቢጥሩ፣ የምንወደውንም ነገር በር አድርገው ቢቀርቡን በጥንቃቄና በንቃት የምንኖር ከኾነ አንወድቅም። እግዚአብሔር አምላካችን አጋንንት ከሚያሴሩብን ክፉ ሴራ ይጠብቀን።

ሌላኛው መልእክት። ምንም እንኳን አዳማ በተደጋጋሚ በጉባኤ ምክንያት ብሄድም ብዙም አላቃትም። እነዚህ ሰዎች የበለጠ እናጥቃው ቢሉ የፈለጉበት ወስደው የፈለጉትን ሊያደርጉብኝ ይችሉ ነበር። ያሳደገኝ ሊቀ መላእክት ቅዱስ ሚካኤል ግን በአምላክ ቸርነት በዕለተ ቀኑ ከዚያ ጠበቀኝ። ይህ ማለት እኛ በማናስበው መንገድ ለጥቃት ራሳችንን አጋልጠን ብንሰጥ እንኳን እግዚአብሔር የሚጠብቀን መኾኑን ነው። አላወቅን ይኾናል እንጂ እግዚአብሔር ብዙ ጊዜ ከክፉ ሴራ ጠላትን እንኳን በእኛ ላይ እንዳይሠለጥኑ ሕሊናቸውን የሚከለክል ቸር አምላክ መኾኑን ልብ እንበል። ክፉ ነገር ከደረሰብን በኋላ ብቻ የሚያድነን ሳይኾን እንዳይደርስብንም አስቀድሞ የሚያድነን አምላክ ኹሌም እናመስግነው። በእምነትና በንጽሕና ኾነንም እርሱ የሚፈልገውን እናድርግ።

https://t.me/phronema