Жывапіс

"Успамін пра сад у Этэне". 1888 г. Вінцэнт Ван Гог.

На карціне вобразы малодшай сястры мастака Вілеміны і яго маці.

Вінцэнту патрабавалася кваліфікаванае псіхіятрычнае лячэнне, але ён заставаўся бедным на працягу ўсяго свайго трагічнага жыцця, якое скончылася самагубствам. Вілеміна, як і ён, змагалася са сваім псіхічным нездароўем. Ван Гог у дні нараджэння сястры адпраўляў ёй у падарунак свае творы.

Праз 20 гадоў карціны, якія ён дарыў, былі прададзеныя, каб заплаціць за яе знаходжанне ў псіхіятрычным шпіталі, па такіх высокіх коштах, што атрыманыя сродкі пакрылі гады добрага лячэння.

#жывапіс #ВанГог #постімпрэсіянізм #VanGogh

"Спячы малы. Эцюд". 1881 г. Поль Гаген.

Гаген вядомы сваімі экзатычнымі карцінамі, якія ён ствараў падчас жыцця на Таіці. Але дадзеная карціна з'явілася яшчэ да таго, як Гаген кінуў звыклае жыццё на мацерыку і з'ехаў на трапічны востраў.

Магчыма, на карціне намаляваны адзін з сыноў мастака. Але больш цікава іншае - тут ёсць аўтапартрэт Гагена.

Прыгледзьцеся да лялечнага шута каля ложка дзіцяці - гэта аўтар.

#жывапіс #Гаген #постімпрэсіянізм #Gauguin

"Краб, які ляжыць на спіне". 1887 ці 1889 г. Вінцэнт Ван Гог.

Ідэя Ван Гога намаляваць краба прыйшла з японскіх гравюр. Ён і яго брат Тэа збіралі такія гравюры на дрэве. Карціна, магчыма, натхнёная ілюстрацыяй краба японскага мастака Кацусікі Хакусая, якую Ван Гог бачыў у часопісе "Le Japon Artistique".

Ван Гог намаляваў адценні чырвонага краба на зялёным фоне. Ён зрабіў гэта, каб паэксперыментаваць з так званымі "законамі колеру" французскага мастака Эжэна Дэлакруа. Паводле тэорыі якога, некаторыя колеры, такія як чырвоны і зялёны, утвараюць пару, з'яўляюцца "дапаўняльнымі": яны ўзмацняюць адзін аднаго, калі выкарыстоўваюцца побач. Ван Гог быў вялікім прыхільнікам Дэлакруа.

#жывапіс #ВанГог #постімпрэсіянізм

Уладзімір Кудрэвіч🎨

Нарадзіўся ў Чавусах. Навучаўся ў мастацкім вучылішчы горада Лібавы ў майстерні іканапісца Васільева. Кіраваў мастацкай студыяй. Член Саюза савецкіх мастакоў БССР. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР.

Працаваў пераважна ў жанры пейзажу. Ствараў лірычныя палотны, якія адрозніваюцца "тонкім спалучэннем халодных і цёплых тонаў, стрыманай каляровай гамай".

Творы знаходзяцца ў фондах Нацыянальнага мастацкага музея РБ, Магілёўскага абласнога мастацкага музея імя Масленікава, Беларускага саюза мастакоў, у прыватных калекцыях Беларусі і за мяжой.

#жывапіс #Кудрэвіч #пейзаж #Беларусь

"Навагодняе". Валянцін Губараў.

Сыйду на невялікі святочны перапынак. Сустрэнемся ў новым годзе. Усяго Вам самага найлепшага🤗

З надыходзячым!🎄☃️🎅🏻

#жывапіс #Беларусь

"Белае распяцце". 1938 г. Марк Шагал.

У 1938 г. Шагал, які паходзіў з рэлігіёзнай яўрэйскай сям'і, быў узрушаны паведамленнямі пра "Крыштальную ноч" - масавы яўрэйскі пагром у нацысцкай Германіі. Пад уражаннем ад гэтай падзеі мастак піша гэтую першую карціну, на якой ён выкарыстоўвае вобраз Ісуса як сымбал пакуты ўсяго габрэйскага народа. Жывапісец потым яшчэ не раз вяртаўся да гэтай тэмы, нягледзячы на тое, што ў яўрэйскай рэлігійнай традыцыі Ісус не лічыцца Збавіцелем.

На карціне намаляваны ганенні габрэйскага народа, якія паўсюдна адбываліся ў пачатку XX ст. Палаюць у агні разрабаваныя дамы, людзі плачуць над целамі загінулых сваякоў, на зямлі валяюцца святыя скруткі - усё гэта адбываецца вакол фігуры распятага Ісуса, якая займае цэнтральную частку палатна.

#жывапіс #Шагал #Chagall

"Стэфан Баторый пад Псковам". 1872 г. Ян Матэйка.

24 жніўня 1581 г. Баторый са 100-тысячным войскам Рэчы Паспалітай аблажыў Пскоў. Пасля некалькіх месяцаў аблогі, паслы Івана IV просяць у Стэфана Баторыя перамір'е.

Карціна, як і іншыя гістарычныя працы Матэйкі, насычана старанна прапрацаванымі і выпісанымі дэталямі. Дэталі адзення і зброі выкананы для свайго часу вельмі дакладна.

Карціна моцна пацярпела падчас Другой сусветнай вайны. Яе падзялілі на 18 частак і схавалі. Знайшлі яе ўжо ў вельмі жудасным стане. Рэстаўрацыя доўжылася 3 гады.

#жывапіс #Матэйка #Matejko

"Аўтапартрэт са Смерцю, якая грае на скрыпцы". 1872 г. Арнольд Бёклін.

Мастак з пэндзлем і палітрай, а за яго спіной стаіць фігура Смерці ў чорным плашчы, якая трымае скрыпку з адной струной. Смерць грае, а Бёклін слухае яе музыку. Карціна адлюстроўвае тэму смерці, якая часта прысутнічала ў творчасці мастака, асабліва пасля смерці некалькіх яго дзяцей.

Мастак хацеў паказаць сваё стаўленне да смерці, якая была непазбежнай і ўсепрысутнай у яго жыцці. Смерць не з'яўляецца ворагам ці страшыдлам, а хутчэй напамінам пра марнасць і сцісласць чалавечага існавання. Смерць грае на скрыпцы, як бы запрашаючы мастака да апошняга танца, а ён слухае яе мелодыю з пакорай і спакоем.

#жывапіс #Бёклін #сімвалізм #Böcklin

Гэта Брэйгель? А вось і не!

"Зімовы пейзаж". 1931 г. Валерыус дэ Садэлер.

Бельгійскі мастак-пейзажыст, чые працы былі папулярныя ў сімвалістаў, пісаў у традыцыях Фламандскага жывапісу XVI ст.

#жывапіс #Садэлер #Брэйгель #Адраджэнне

Да Вінчы і Мікеланджэла

Мастакі жылі ў адну эпоху, але належалі да розных пакаленняў, і іх погляды на мастацтва былі супрацьлеглымі. Да нянавісці!
⠀
Аднойчы іх запрасілі прыняць удзел у афармленні залі фларэнтыйскай ратушы. Леанарда ўжо быў зоркай, а Мікеланджэла падаваў велізарныя надзеі.
⠀
Карціны планавалі размясціць на процілеглых сценах. Да Вінчы абраў эпізод сутычкі коннікаў за баявы сцяг. Мікеланджэла вельмі хацеў стварыць карціну, абсалютна непадобную, таму абраў бытавы эпізод: мужчыны, якія купаліся, заспеты знянацку сігналам да бітвы і збіраюцца ў спешцы.
⠀
Напружанне паміж майстрамі было такім, што яны не хацелі заставацца ўдваіх у адной майстэрні. Праца ішла павольна. А неўзабаве Мікеланджэла выклікалі ў Рым на іншы праект.
⠀
Да Вінчы таксама не завяршыў карціну. Верхняя палова не паспела як след высахнуць і фарбы перамяшаліся. У выніку Леанарда не захацеў перарабляць працу і адмовіўся ад замовы.

#жывапіс #Мікеланджэла #ДаВінчы #Адраджэнне

"Спакуса Святога Антонія" (Левая створка трыпціха. Фрагмент). 1505-1506 г. Геранім Босх.

Пад мостам на замерзлым ручаі дэманы слухаюць манаха з лістом, а да іх набліжаецца птушка на каньках з насмешлівым пасланнем "Тлуста". Гэта мой гарачачны сон пры тэмпературы 37,2? Не. Гэта саркастычны намёк Босха на злоўжыванні святароў, якія нажываліся на індульгенцыях. Шыкоўна!

#жывапіс #Босх #Адраджэнне #Bosch

У гонар нядаўняга адкрыцця сабора пасля рэстаўрацыі⛪️

"Нотр-Дам-дэ-Пары". 1878 г. Эдвард Моран.

Моран - амерыканскі марыніст. Ён пераехаў у Парыж у 1877 г. Асноўнай тэмай творчасці мастака было мора і ўсё, што з ім звязана. Таму не дзіўна, што сабор мастак напісаў разам з ракой Сенай.

Ноч. Рака. Ліхтары. Сабор. Выглядае велічна, нават крыху жудасна.

#жывапіс #Моран #марынізм

У гэтым запісе адчуваецца пэўная зацікаўленасць Рушчыца ў тым, што ў Менску, дзе ён правёў свае маладыя гады, нават пры савецкай уладзе яго прызнаюць за свайго мастака, чаго ён не адчуваў у Пецярбургу, Кракаве і Варшаве. Гэта пасяляе ў ім надзею, што дарагая яму карціна не страчана, а зберагаецца ці можа нават экспануецца ў музеі.

Сапраўдны лёс карціны невядомы, але калі яе выява цяпер трапіла на выставу, то, відаць, яна сапраўды захоўвалася да вайны ў калекцыі Дзяржаўнай галерэі. Спадзяемся, што Нацыянальны мастацкі музей Беларусі ў будучым раскажа больш пра гэты цікавы твор.

#жывапіс #Рушчыц #дажынкі #Беларусь

"Дажынкі". 1902 г. Фердынанд Рушчыц.

На выставе ў Нацыянальным мастацкім музеі "Страты і вяртанні. Лёс мастацкіх каштоўнасцей Дзяржаўнай карціннай галерэі. 1939-1957" пра самы драматычны год існавання Дзяржаўнай карціннай галерэі, 1941-ы, распавядае зала-інсталяцыя пад назвай "Рабаванне". Немцы вывезлі з галерэі амаль усе каштоўныя творы мастацтва, пакінуўшы на сценах голыя рамы. У экспазіцыі тыя творы, якія так і не вярнуліся ў Беларусь пасля вайны, пазначаны такімі ж пустымі рамамі, якія суправаджаюць этыкеткі з невялікай ілюстрацыяй страчанага твора і кароткім апісаннем.

Сярод пустых рам на выставе рама з этыкеткай твора Фердынанда Рушчыца, пра які мала што вядома і цяжка нават адшукаць фотаздымак. Гэта "Дажынкі".

У сваім дзённіку мастак, знаходзячыся ў родным Багданаве пад Валожынам, робіць такі запіс за 7 жніўня 1899 г.:⬇️

Махер Моркас (Maher Morcos)🎨

Мастак-самавук з Егіпта. Маці была егіпцянкай, а бацька - італьянцам.

У 13 гадоў ужо пачаў працаваць, як прафесійны мастак - ён паспяхова прадаваў свае акварэлі турыстам. Гэта былі жанравыя сцэнкі з жыцця егіпцян і турыстаў. У 14 гадоў Махер стаў пераможцам Нацыянальнага мастацкага конкурса. Ва ўзросце 15 гадоў правёў сваю першую персанальную выставу ў Каіры.

Ужо з тых часоў імя мастака вядома далёка за межамі Егіпта. Ён не адзін дзясятак разоў перамагаў на еўрапейскіх і амерыканскіх конкурсах, быў узнагароджаны медалямі і дыпломамі. Работы мастака набываюць музеі і прыватныя калекцыі жывапісу па ўсім свеце.

#жывапіс #Моркас #Morcos

"Узяцце Хрыста пад варту" ("Пацалунак Юды"). 1602 г. Караваджа.

Момант здрады Юды, які падаў у выглядзе пацалунку ўмоўны знак для варты, каб схапіць Збавіцеля.

Дзеянне адбываецца ноччу. На заднім плане суцэльная цемра. Святло месяца і ліхтара ў руцэ аднаго з удзельнікаў падзей ярка высвятляе асобы персанажаў у вядомым стылі мастака.

Малюнак незвычайна рэалістычна. Мы бачым кожную маршчынку, жэсты, міміку. Святы Ян крычыць, на твары Юды грымаса, а Хрыстос схіліўся перад непазбежным.

Пацалунак Юды - гэта выява крайняй ступені падзення чалавека, сымбал непасрэднага сутыкнення дабра і зла.

#жывапіс #Караваджа #барока #Caravaggio

Пачалася рэстаўрацыя "Начнога дазору" Рэмбрандта🎨

Мой любімы "Rijksmuseum" зноў прыдумаў цікавую штуку. Каманда музея з васьмі рэстаўратараў пачала здымаць лак з карціны. Як я разумею, гэта першы этам велізарнай рэстаўратарскай працы. Але гэта нават не галоўнае! Мы можам назіраць за працэсам ужывую, паколькі рэстаўрацыя вядзецца прама ў выставачнай зале за празрыстым шклом падчас працы музея🤯

#жывапіс #Рэмбрандт #НачныДазор #Rijksmuseum #рэстаўрацыя

"Смерць на Ridge Road". 1935 г. Грант Вуд.

У 1935 г. амаль усе працы Вуда адзначаны змрочнай меланхоліяй, хутчэй за ўсё, з прычыны смерці яго маці і дэпрэсіі.

Карціна адначасова і злавесная, і прыцягальная. Грузавік, які манеўруе на стромкім схіле, намаляваны за імгненне да сутыкнення з чорнай машынай. Напружанасць моманту ўзмацняе рэзкі ракурс і сцэнічнае асвятленне. З правага кута насоўваецца навальніца, якая рыхтуецца перайсці ў тарнада. І сама кампазіцыя пабудавана па віхровым прынцыпе, які зацягвае погляд гледача. У якасці злавесных сімвалаў выступаюць тэлеграфныя слупы, якія нагадваюць пахавальныя крыжы.

Малавядомы факт, што Вуд цікавіўся тэмай смерці і нават выкарыстоўваў вечка труны ў якасці дзвярэй у сваю студыю.

#жывапіс #Вуд #рэджыяналізм #Wood

Вітаю! Сёння прапаную Вам звярнуць увагу на шэраг цікавых каналаў на розны густ. Знаёмцеся, далучайцеся, падтрымлівайце сваё!

💌 @poshtabel — Беларусь на вінтажных паштоўках і фота. На сучасных ракурсах старых здымкаў можна пабачыць, як зьмянілася наша краіна за стагоддзе!

🪐 @praz_kosmas — падкаст пра цікавыя навіны аб космасе, новых адкрыццях, публікацыях і касмічных праграмах.

🎬 @kupinaruzh — канал пра кіно і ўсё, што з ім звязана. Тут вас чакаюць свежыя навіны, агляды, мемы, жывыя эфіры, падкасты і шмат чаго цікавага!

📖 @naracanscyna — краязнаўчы канал пра Мядзельскі раён, дзе вас чакаюць цікавыя гістарычныя факты, сустрэчы з велічнай прыродай і вандроўкі па знакамітаму Нарачанскаму краю.

⚽️ @FutbolPausiull — гэта погляд на топавы футбол і каляфутбольны вэрхал з Беларусі.

#пашыраймасваё

Два аўтапартрэты Пабла Пікаса: злева адзін з самых ранніх (1896 г.), а справа адзін з апошніх (1972 г.).

Вось як жыццё ў ХХ стагоддзі змяніла чалавека і мастацтва.

#жывапіс #Пікаса #аўтапартрэт

Хто аўтар карціны?🎨🤔

Ігар Рымашэўскі🎨

Нарадзіўся ў Менску (1959 г.). Скончыў Мінскае мастацкае вучылішча, Мінскую Акадэмію мастацтваў. Прымітывіст. Вядомы не толькі ў Беларусі, але і далёка за яе межамі. Яго працы захоўваюцца ў прыватных калекцыях шматлікіх еўрапейскіх краін, Кітая, Японіі і ЗША.

Мастак робіць арыгінальныя роспісы. Майстар у галіне дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, займаецца стварэннем рознай сувенірнай прадукцыі. Сам майстар называе сваю творчасць "казачны рэалізм" і нагадвае гледачу, як жа важна ў штодзённым заўважаць прыгожае, добрае і светлае.

#жывапіс #Рымашэўскі #прымітывізм #Беларусь

"Самотная". Вінцэнт Джарана (Giarrano).

Сучасны амерыканскі мастак-рэаліст. Магістр у галіне мастацтваў. Працаваў у "Marvel Comics" і "DC Comics" у якасці ілюстратара.

У пэўны перыяд пачаў праяўляць актыўную цікавасць да выяўленчага мастацтва, асабліва да рэалістычнага жывапісу. Старанна вывучаў творы Джона Сінгера Сарджэнта, наведваў майстар-класы і пісаў. Паступова яго працы сталі даволі часта з'яўляцца на групавых і персанальных выставах. Зараз яго працы выстаўляюцца ў лепшых галерэях свету.

#жывапіс #Джарана #рэалізм #Giarrano

Далу Чжао🎨

Нарадзіўся ў Пекіне. Працаваў падчас Культурнай рэвалюцыі. Прафесар выяўленчых мастацтваў. Член Кітайскай Асацыяцыі Мастакоў. Лаўрэат першай нацыянальнай прэміі Кітая за адну са сваіх карцін алеем. Эміграваў у Аўстралію. Творы мастака карыстаюцца вялікай папулярнасцю на сусветным мастацкім рынку.

Прыгожыя і самабытныя выявы кітаянак у стылі НЮ - улюбёны матыў творчасці мастака.

#жывапіс #Чжао #ню #Zhao

"Аўтапартрэт з двума кругамі". 1665-1669 г. Рэмбрант Хармэнс ван Рэйн.

Сэнс кругоў на сцяне ззаду майстра да гэтага часу не высветлены і застаецца прадметам бясконцых спрэчак.

Некаторыя даследчыкі мяркуюць, што кругі сымбалізуюць паўшар'і зямлі на мапе свету.

Некаторыя, што гэта проста нейкі геаметрычны ўзор на сцяне.

Хтосьці, што кругі маюць кабалістычнае значэнне.

Але мая ўлюбёная тэорыя, што кругі сымбалізуюць дасканаласць мастацкага майстэрства, як у гісторыі пра італьянскага майстра Джота, якога выклікаў Папа Рымскі, каб той прадэманстраваў сваё майстэрства, і ў адказ ён намаляваў ідэальны круг адным рухам рукі.

#жывапіс #Рэмбрандт #аўтапартрэт #Rembrandt

"Манах і манашка". 1591 г. Карнэліс Карнэлісэн.

Здавалася б, калі глядзець на палатно, дык сэнс яго вельмі просты. Служыцель культу мацае грудзі манашкі. На стале перад героямі чаша з віном і садавіна. Што гэта, як не алегорыя амаральнага ладу жыцця тых, хто павінен з'яўляцца прыкладам для простых людзей? Як бы не так!

Сучаснікі мастака бачылі зусім іншы сэнс. Для іх сумніўная сцэна азначала апраўданне несправядліва агаворанай гераіні. Яе абвінавацілі ў пералюбадзеянні і падазравалі нават у цяжарнасці. Каб пераканацца ў гэтым і асудзіць жанчыну, патрабавалася правесці расследаванне. Тады лічылася, што калі націснуць на малочныя залозы будучай маці, адтуль абавязкова пырсне малако. Аднак з грудзей палілося чырвонае віно (у чашы). Такім чынам невінаватасць даказаная.

#жывапіс #Карнэлісэн

Іван Гаўрыс🎨

Жывапісец, графік.

Нарадзіўся ў 1890 г. у вёсцы Кухчыцы Мінскай губерні. Удзельнік Першай сусветнай вайны. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі вучыўся на фізіка - хімічным факультэце Віцебскага настаўніцкага інстытута, у Віцебскай народнай мастацкай школе, Віцебскім мастацка-практычным інстытуце ў Малевіча і Ермалаевай. Скончыў са званнем "майстра выяўленчых мастацтваў па жывапісе і малюнку". Член УНОВИСа. Працаваў у напрамках футурызму, кубізму, супрэматызму. Не быў паслядоўным прыхільнікам ідэй Малевіча.

У 1923-1937 выкладаў у сярэдніх навучальных установах Віцебска. Удзельнічаў у 1-ай (1925) і 2-ой (1927) Усебеларускіх мастацкіх выставах; Усебеларускай выставе карцін, графікі, скульптуры, архітэктуры (1930) у Менску.

У 1937 арыштаваны па абвінавачванні ў нацыяналістычнай дзейнасці. Расстраляны.

Нажаль не атрымалася знайсці больш твораў мастака на абшарах інтэрнэта.

#жывапіс #Гаўрыс #Малевіч #Віцебск #Беларусь

Пятніца🍸

"Вясёлы п'яніца". 1630 г. Франс Халс.

На карціне мужчына, апрануты ў скураную куртку, карункавы каўнер і абшэўкі, шыракаполы капялюш, ссунуты набакір. Ён жэстыкулюе правай рукой, а ў левай трымае келіх белага віна. Здаецца, ён захоплены момантам дыскусіі з гледачом.

Хоць карціну часта называюць жанравым творам, яе цяжка класіфікаваць. Вяліся мастацтвазнаўчыя дэбаты аб тым, партрэт гэта ці жанравая сцэна. У старых галандскіх вопісах часта сустракаецца тэма "вясёлага п'яніцы" або "вясёлага алкаголіка", і, верагодна, гэта быў не партрэт, а жанравы твор.

#жывапіс #Халс #партрэт #Hals

"П'еро і Арлекін". 1888 г. Поль Сэзан.

У твора ёсць іншая французская назва "Mardi-Gras" (Мардзі-Гра) - "Масленіца", дзень карнавала перад пачаткам Вялікага посту. Па традыцыі ў гэты дзень перад гледачамі разгортваецца спектакль "Камедзі дэль артэ" пра канфлікт двух тэмпераментаў, якіх увасабляе два сусветна вядомых героя - меланхалічны і задуменны П'еро і энергічны і жыццярадасны Арлекін. Але, на жаль, няма весялосці ў тварах герояў, напісаных рукой Сэзана, што ўвогуле кажа пра цяжкі лёс артыста - быць марыянеткай, забаўляць іншых.

Мадэлямі для карціны былі 16-гадовы сын мастака Поль (Арлекін) і яго сябар, сын шаўца, Луі Гіём (П'еро), які нават страціў прытомнасць падчас пазіравання - настолькі доўга і моташна было стаяць нерухома. Тыповы Сэзан🤷‍♂️

#жывапіс #Сэзан #імпрэсіянізм #постімпрэсіянізм #Cézanne

"Танцоркі ля станка". 1877 г. Эдгар Дэга.

Лейка заўсёды стаяла ў балетных рэпетыцыйных залях: з яе на падлогу пырскалі вадой, каб не падымаўся пыл падчас руху балерын.

Дэга таксама выкарыстаў лейку як жарт, візуальны каламбур: форма лейкі супадае з паставай танцоркі справа.

#жывапіс #Дэга #імпрэсіянізм #балет #Degas

"Клас са спячым настаўнікам". 1672 г. Ян Стэн (Стэйн).

Стэн - галандскі жывапісец бытавога жанру Залатога века галандскага жывапісу. Яго творчасць вядома іранічным і, часам, гумарыстычным поглядам на жыццё.

Першай прыступкай галандскай адукацыі былі малыя школы: у іх прымалі дзяцей абодвух палоў з трох гадоў. Школы размяшчаліся ў любых месцах: напрыклад, у вёсцы для навучання дзяцей маглі прыстасаваць закінутую стайню. Далёка не ўсе настаўнікі ў школах умелі чытаць - больш за ўсё ў той час у педагога шанавалася не пісьменнасць, а ўменне сачыць за дысцыплінай. З ёй, як мы бачым, у мясцовых дзетак здараліся вялікія праблемы. Нездарма ў Галандыі існавала прымаўка: Лепш ужо міма кузні прайсці, чым міма школы.

#жывапіс #Стэн #Steen

Амаж (ад фр. hommage - удзячнасць, дань павагі) у мастацтве - праца-перайманне (і жэст павагі) іншаму мастаку. Тут у нас амаж на амаж. Вось яны злева направа...

1. "Балкон". 1868 г. Эдуард Манэ.

2. "Перспектыва "Балкона" Манэ". 1950 г. Рэнэ Магрыт.

3. "Офіснае крэсла для апошняй змены". 2022 г. Дызайнер Chairbox.

#жывапіс #Манэ #Магрыт #Chairbox #Manet #Magritte

"Марскі пехацінец, які вярнуўся дадому". 1945 г. Норман Роквэл.

На карціне намаляваны марпех і, мяркуючы па ўзнагародах на яго форме, сапраўдны герой. На гэта таксама намякаюць трафейны японскі ваенна-марскі сцяг у яго ў руках і газетны артыкул з яго партрэтам, прымацаваны да сцяны на заднім плане. З газетнага загалоўка, "Garageman a Hero", відаць, што ён - чалавек з мірным мінулым (аўтамеханік), а не прафесійны салдат. Сіняя зорка ў чырвонай рамцы на белым фоне, якая бачная побач з газетнай выразкай - амерыканская традыцыя часоў Другой сусветнай. Яна паказвае на тое, што член сям'і служыў у дзеючай арміі і выжыў.

Я люблю Роквэла за тое, што ў яго заўсёды хэпі энд😌

#жывапіс #Роквэл #Rockwell

"Пара чаравікаў". 1887 г. Вінцэнт Ван Гог.

Адной з вех на шляху да новага творчага бачання, на шляху да "Сланечнікаў" і "Зорнай ночы", стала серыя карцін, якія адлюстроўваюць старыя і патрапаныя чаравікі. Яны сталі адным з самых вядомых вобразаў у творчасці мастака і яркім сымбалам няпростых і доўгіх пошукаў самога сябе.

Пару пацёртых чаравікаў Вінцэнт купіў на Парыжскім блышыным рынку толькі для таго, каб выкарыстаць іх у нацюрморце. Аднак яны здаліся яму недастаткова зношанымі, таму, перш чым прыступіць да працы, Ван Гог надзеў іх і доўга хадзіў пад дажджом. Толькі тады яны сталі вартыя таго, каб іх намаляваць. За час жыцця ў Парыжы ён стварыў адразу некалькі нацюрмортаў з маляўнічай парай абутку.

#жывапіс #ВанГог #нацюрморт #постімпрэсіянізм #vanGogh

Алена Бархаткова🎨

Нарадзілася ў Слуцку. Скончыла Мінскае мастацкае вучылішча. Член Саюза Мастакоў Беларусі. Карціны мастачкі ўпрыгожваюць фонд Міністэрства культуры РБ і Беларускага Саюза Мастакоў, Магілёўскі музей імя П. Масленікава, Музей ім. Бялыніцкага-Бірулі і інш., прыватныя калекцыі Беларусі, Германіі, Францыі, Бельгіі, Італіі, Іспаніі, Ізраіля, Арменіі, Польшчы, Галандыі, Канады і ЗША.

Піша карціны, якія аб'ядноўваюць у сабе два жанры: гэта і вясковы пейзаж, і нацюрморт. Амаль заўсёды вельмі маляўнічыя, яркія краявіды роднай беларускай прыроды. Упадабанай тэмай мастачкі з'яўляюцца нацюрморты з вазамі, якія абавязкова упрыгожваюцца фонам з жывых дрэў і прамянямі сонца.

Усе гэтыя маляўнічыя куткі - тое, што акружае мастачку ў жыцці, яе сад, любімыя кветнікі. Жыве і працуе ў вёсцы Харужы Мінскай вобласці.

#жывапіс #Бархаткова #пейзаж #нацюрморт #Беларусь

Алена Бархаткова🎨

Прыгожы восеньскі нацюрморт🍎🍂

Мастачка са Слуцка.

Зраблю вялікі пост пра яе, бо яна майстар атмасферных восеньскіх пейзажаў і нацюрмортаў, а зараз самы час.

#жывапіс #Бархаткова #пейзаж #нацюрморт #Беларусь

"Апошні пацалунак". 1858 г. Шарль Франсуа Маршал.

Маладая жанчына, заплюшчыўшы вочы, прыціснулася шчакой да тварыка немаўля. Праз некалькі імгненняў яна перадасць яго ў прыёмнае акно выхаваўчага дома і больш ніколі не ўбачыць сваю дробачку.

Мастак аддаваў перавагу жанру сацыяльнай драмы, асвятляючы вострыя праблемы грамадства. Гэта палатно таксама напісана на надзённую тэму. Да дзяцей, народжаных па-за шлюбам, ставіліся як да нязмыўнай плямы на жаночай рэпутацыі. Адзінокіх мам не бралі на службу. Каб хоць неяк пракарміцца, яны паступалі ў дамы памяркоўнасці. Але, як правіла, гэта не ратавала няшчасных: і маці, і дзіця гінулі ад голаду і хвароб.

Гераіня скарысталася адзіным шанцам на выратаванне ад усеагульнай пагарды і галоднай смерці. Яна аддае малога ў сірочы прытулак, дзе яму захаваюць жыццё.

Прайшоў снег. Каля акенца сляды такіх жа пакутніц. Калі прыгледзецца, то ў змроку аконнага праёму бачная жаночая постаць. Рукі сястры міласэрнасці ўжо гатовыя прыняць сірату.

#жывапіс #Маршал #Marchal

Пётр Сергіевіч🎨

Ураджэнец Браслаўшчыны. Пачатковую адукацыю атрымаў у Вольнай школе малюнку і жывапісу Адама Варнаса ў Вільні. Вучыўся ў Акадэміі прыгожых мастацтваў Віленскага ўніверсітэта, якую ўзначальваў прафесар Фердынанд Рушчыц. Вучыўся ў Кракаўскай акадэміі мастацтваў. Быў прыхільнікам і актыўным дзеячам беларускага адраджэння. Працаваў выкладчыкам на кафедры малюнку і жывапісу ў Віленскім інстытуце прыгожых мастацтваў.

Майстра пейзажа, партрэта і манументальнага жывапісу. Пісаў партрэты знакамітых беларусаў (Багушэвіча, Танка, Купалу), манументальныя палотны на тэмы беларускай гісторыі (Каліноўскі, Скарына, Усяслаў Полацкі), жыццё сялян, вайну, родную прыроду.

#жывапіс #Сергіевіч #Беларусь