Я думаю нікому не падабаюцца такія інтэр'еры, акарамя нуварышаў, якія іх робяць, і прайдзісветаў-гандляроў, якія ўсё гэта ўцюхваюць неабазнаным таварышам без густу.
🥴 першая памылка - рабіць інтэр'ер пад класіку ў 2020-я гады. Справа нават не ў тым, што не модна, а ў тым, што ніхто з архітэктараў не ўмее праектаваць класіку, таму што гэтаму не вучылі, гэтым не захапляліся, гэта не даследавалі. Атрымліваецца проста хаатычны набор быццам бы класічных элементаў.
🥴 ляпныя рамачкі на сценах - проста скажыце гэтаму ўпэўненае НЕ! Калі не можаце стрымацца ад рамачак на сценах, то пашукайце інтэр'еры вядомых палацаў, зразумейце тую логіку, з якой выкарыстоўваюцца гэтыя элементы - гэта дарэчы ўніверсальнае правіла для любога дэкору, ад калон да роспісаў. Дык вось два няхітрыя правілы, якія дазволяць пазбегнуць адчування калгасу ў інтэр'ерах: 1) рамачкі як правіла змяшчаюцца на аднатонным, а найчасцей на белым фоне, іх прастора драпіруецца аднатоннай тканінай, або запаўняецца іншым дэкорам.
😡Ніякіх бляха жоўтых кветак на чырвоным фоне ў рамцы, якая ўзятая ў рамку, пафарбаваную ўнутры чырвоным колерам, якая ў сваю чаргу ляжыць на шпалерах у вялікія кветкі.
2) рамачкі як правіла выцягнуты па вертыкалі, бывае што вельмі моцна. Калі ў вас рамачкі выцягнуты па гарызанталі, то вы нешта робіце не так.
🥴Дэкор мусіць быць сувымерным вашаму інтэр'еру. Такая разетка на столі, як тут, можа быць у актавай зале ўніверсітэта, але ніяк не ў прыватнай гасцінай.
🥴Выкарыстанне цёмнага дрэва ў аздабленні і неакласіка практычна ўзаемавыключальныя рэчы. Хутчэй за ўсё цёмнае дрэва ўзятае з англійскіх віктарыянскіх інтэр'ераў, дзе яно актыўна выкарыстоўваецца для панэляў, якія могуць абліцоўваць або ніз сцен, або сцены цалкам, карнізаў, кесанаваных столяў, абрамленняў праёнаў і г.д. Але ў гэтага стылю свая мова выразнасці, побач з ляпнымі рамачкамі і калонамі пад металік драўляныя галерэі выглядаюць як трэш.
🥴 Пра галерэі. Артыум дарэчны амаль выключна пры ўваходзе, дзе ў вас праходзіць парадная лесвіца. Усё астатняе гэта проста вынік неразумення заказачыкам для чаго яму нешта трэба. Другі паверх у такім доме гэта звычайна прыватная зона, першы - рэпрэзентатыўны. І вось сядзяць джэнтльмены ў дарагой гасцінай, а зверху чухаючы сраку ў дзіравых шортах, з нямытай галавой чэша з аднаго пакоя ў іншы пакой жонка гаспадара. Ніякага прымянення гэтыя галерэі не маюць. Ніхто не будзе на іх стаяць і любавацца тым, што адбываецца ўнізе ці краявідавамі з вялікіх акон. А галоўнае, гэтая галерэя разразае вашае памяшканне, робячы яго ніжэйшым, чым яно ёсць.
🥴 Вокны. Ізноў заказчык не ўсмактывае навошта яму шкленне на ўсю сцяну, ды яшчэ на два паверхі. Зрабіць такое шкленне і пасля завесіць яго трыма слаямі штораў — трызненне. Зрабіце звычайныя вокны, не мучайце нуварышаў сваім авангардам. Асабіста я ўвогуле не разумею дэдэронаў. У нас і так вельмі цёмна паўгода, каб адсякаць імі рэдкае святло. Хто там за вамі будзе сачыць праз вокны?
🥴 Золата. Чым менш золата, тым больш дорага выглядае любы залаты прадмет. Як пісаў Рэмарк, «Святло не свеціць, калі светла. Яно свеціць у цемры». Гэтак жа і золата. Ну і памятаеце, што вы не брытанскі кароль, каб у вас былі інтэр'еры больш залатыя, чым у Букінгемскім палацы.
🥴 Купіце антыкварыят. Я бачу ў гэтым інтэр'еры быццам бы дарагія матэрыялы, але не бачу нічога каштоўнага. Чаму людзі, якія могуць сабе дазволіць такі стыль дорага-багата, не могуць дазволіць сабе мастацтва? Я думаю, што можна было б сэканоміць на дэкоры сцен, купіўшы дзясятак твораў беларускіх мастакоў. Тут, вядома, таксама патрэбны нейкі густ. Але хоць мастак галодным не застанецца.
🥴 Падлогі. Усе падлогі мусяць быць хоць бы часткова засланымі дыванамі, асабліва тыя, што пакрытыя кафляй - яны разбураюць утульнасць любога інтэр'еру. Выключэнні могуць быць для бальных залаў, або там, дзе зроблены ўнікальны малюнак падлогі. Але на фота зусім не такі выпадак.
