ገድለ ቅዱሳን Gedle Kidusan Acts of Saints

"አባቴ ጊዮርጊስ ሆይ! የልቤን ኀዘን ስነግርህ ፈጥነህ ጸሎቴን ስማኝ፤ ነገሬንም አድምጠኝ።
ያዘኑትን የምታረጋጋ ሆይ ወደ እኔ ቅረብ፤ በአጠገቤም ተገኝተህ አለሁልህ በለኝ።"
(መልክአ ጊዮርጊስ)

"ክበበ ጌራ ወርቅ ጽሩይ እምዕንቈ ባሕርይ ዘየሐቱ
ዘተጽሕፈ ብኪ ትእምርተ ስሙ ወተዝካረ ሞቱ
አክሊለ ጽጌ ማርያም ለጊዮርጊስ ቀጸላ መንግሥቱ
አንቲ ኲሎ ታሰግዲ ሎቱ
ወለኪኒ ይሰግድ ውእቱ።"

(የስሙና የሞቱ መታሰቢያ ባንቺ የተጻፈብሽ የሚያበራ ከሆነ ዕንቈ ባሕርይ ይልቅ የጠራ ወርቅ ክበብ ያለው የራስ ቊር የተባለ የጊዮርጊስ የመንግሥቱ የራስ ልብስ ጌጥ ሽልማት የአበባ አክሊል ማርያም ሆይ አንቺ ለእርሱ ሁሉን ታሰግጅለታለሽ (ታንበረክኪለታለሽ) እርሱ ግን ላንቺ ይሰግዳል።)
(አባ ጽጌ ድንግል)

"ከወርቅና ከብር ይልቅ ሞገሱ የሚበልጥ ቅዱስ ጊዮርጊስ በነጭ ፈረሱ እኛን ለመርዳት ይምጣ፤ ይመላለስም።"
(ስብሐተ ፍቁር ዘጊዮርጊስ)

"ሙሽራዬ ሆይ! ከሊባኖስ ከእኔ ጋር ነይ።"
መኃ ፬፥፰
እንኳን ለእመ አምላክ የልደት በዓል በሰላም አደረሳችሁ!

"አሁን ግን ክርስቶስ ላንቀላፉት በኩራት ሆኖ ከሙታን ተነሥቷል።"
(፩ቆሮ ፲፭፥፳)

እንኳን ለብርሃነ ትንሣኤው በሰላም አደረሳችሁ!

"ሰማዕታት የዚህችን ዓለም ጣዕም በእውነት ናቁ፤ ደማቸውንም ስለ እግዚአብሔር አፈሰሱ።"
(ቅዱስ ኤፍሬም)

እንኳን ለታላቁ ሊቀ ሰማዕታት ቅዱስ ጊዮርጊስ ዓመታዊ የሰማዕትነት በዓል በሰላም አደረሳችሁ!

"ቅዱስ ጊዮርጊስ ሆይ! በአፌ ብቻ ሣይሆን ከልቤ እወድሃለሁና ሰላም እልሃለሁ።
ስለዚህ አባት ሆይ! ምስጋናዬን አታቃልብኝ ተቀብለህ ዋጋዬን አሰጠኝ እንጅ። ለእኔ የድሃው ንጹሕ ወርቄ አንተ ጊዮርጊስ ነህና።"
(መልክአ ጊዮርጊስ)

"አስተጋይድ ፈረሰከ ወአብድር እምዐውሎ ቅዱስ ጊዮርጊስ
ለከ ይብለከ ልሣነ ምኒልክ ንጉሠ ነገሥት"
(ቅዱስ ጊዮርጊስ ከዓውሎ ነፋስ ይልቅ ፈረስህን አቀዳድም ይልሃል የንጉሠ ነገሥት ምኒልክ አንደበት።)

እንኳን ለቅዱስ ጊዮርጊስ ኃያል ዓመታዊ በዓል በሰላም አደረሳችሁ!

እንኳን አደረሳችሁ!

‹‹ኦ ፍጡነ ረድኤት እምሩጸተ ነፋስ
ወዐውሎ ለዘይጼውዓከ በተወክሎ
ጊዮርጊስ ቅረብ ለምሕረት ወለተሣህሎ፡፡
ተወከፍ ወትረ ጸሎትየ ወቃለ ጽራኅየ ኵሎ፡፡ እስመ ልበ አምላክ ርኅሩኅ በኀቤከ ሀሎ፡፡››

"ቅዱስ ጊዮርጊስ ሆይ! አንተን በመታመን ለጠራህ ሁሉ ፈጥነህ ስትደርስለት ከዓውሎ ነፋስ ይልቅ በተፋጠነ ሩጫ ነው እኮን፡፡
ጊዮርጊስ ሆይ! የዘወትር ጸሎቴንና የቃሌንም የልመና ጩኸት ትቀበል ዘንድ ለይቅርታና ለምሕረት ፈጥነህ ወደ እኔ ቅረብ።"
(መልክአ ጊዮርጊስ)

"አንቲ ውእቱ ተስፋሁ ለአዳም አመ ይሰደድ እምገነት።"
(አባ ሕርያቆስ)
እንኳን ለቅድስት ኪዳነ ምሕረት ዓመታዊ በዓል በሰላም አደረሳችሁ!

"አባቴ ጊዮርጊስ ሆይ! የልቤን ኀዘን ስነግርህ ፈጥነህ ጸሎቴን ስማኝ፤ ነገሬንም አድምጠኝ።
ያዘኑትን የምታረጋጋ ሆይ ወደ እኔ ቅረብ፤ በአጠገቤም ተገኝተህ አለሁልህ በለኝ።"
(መልክአ ጊዮርጊስ)

‹‹ኦ ፍጡነ ረድኤት እምሩጸተ ነፋስ
ወዐውሎ ለዘይጼውዓከ በተወክሎ
ጊዮርጊስ ቅረብ ለምሕረት ወለተሣህሎ፡፡
ተወከፍ ወትረ ጸሎትየ ወቃለ ጽራኅየ ኵሎ፡፡
እስመ ልበ አምላክ ርኅሩኅ በኀቤከ ሀሎ፡፡››

"ቅዱስ ጊዮርጊስ ሆይ! አንተን በመታመን ለጠራህ ሁሉ ፈጥነህ ስትደርስለት ከዓውሎ ነፋስ ይልቅ በተፋጠነ ሩጫ ነው እኮን፡፡
ጊዮርጊስ ሆይ! የዘወትር ጸሎቴንና የቃሌንም የልመና ጩኸት ትቀበል ዘንድ ለይቅርታና ለምሕረት ፈጥነህ ወደ እኔ ቅረብ።"
(መልክአ ጊዮርጊስ)

"ወነአምን በአሐቲ ጥምቀት ለሥርየተ ኃጢአት።"
(ሠለስቱ ምእት)
እንኳን ለብርሃነ ጥምቀቱ በሰላም አደረሳችሁ!

"ክቡሩ አባት ሆይ! ሥጋዊና መንፈሳዊ ጥበብን ግለጽልኝ። ይልቁንም የጸሎትህ ኃይለ ቃል ረዳቴ በመሆን ዓሥራት በኩራት አድርጎ ይጠብቀኝ።"
(መልክአ ገብረ መንፈስ ቅዱስ)

"ዘወትር በማይጠልቅ በብሩህ ፀሐይ ፊት በምድር ዳርቻዎች ሁሉ የስምህ ባለሟልነት የደረሰ የአእላፍ ሰማዕታት አለቃቸው ሰላምታ ለአንተ ይገባል።
ክንፈ ፈጣን ከራድዮን ዖፍ የተባልህ ጊዮርጊስ ሆይ የአፍ እስትንፋስን ተቀብለህና ተሸክመህ ሕማሜን በትን።"
(ሊቁ አርከ ሥሉስ)

በቤተ ክርስቲያን ትውፊት ዛሬ (ጥር ፪ ቀን) የታላቁ ቅዱስና ሊቀ ሰማዕታት ማር ጊዮርጊስ የልደት በዓሉ ነው፡፡
የማር ጊዮርጊስ በረከቱ ይደርብን፡፡

"ቤዛ ኩሉ ዓለም ዮም ተወልደ"
(ቅዱስ ያሬድ)
እንኳን ለብርሃነ ልደቱ በሰላም አደረሳችሁ!

<3 ዕለተ ጌና <3

ከሳምንታት በፊት ጀምረን የክርስቶስን የማዳን ሥራ ለመገንዘብ እየሞከርን ቆይተናል። በተለይ ታኅሣሥ ፯ ቀን "ስብከት" በሚል ስለ እግዚአብሔር ሰው መሆን ትንቢት መነገሩን፣ ምሳሌ መመሰሉን፣ ሱባኤ መቆጠሩን ተመልክተን ነበር።

ቀጥለን ደግሞ ታኅሣሥ ፲፬ ቀን "ብርሃን" በሚል አምላካችን እንደ ምን ባለ ጥበቡ ብርሃኑን እንደ ሰጠን አንድም ወደን ወደ ጨለማ በገባን ጊዜ ሥጋችንን ተዋሕዶ ብርሃን እንደ ሆነልን ለማየት ሞክረናል።

ታኅሣሥ ፳፩ ቀን ደግሞ በበደላችን ምክንያት የነፍሳችንን እረኛ አጥተን ነበር። ለእኛው በደል እርሱ ክሶ ድጋሜ መልካም እረኛችን ሆኖ በሥጋ ማርያም መገለጡን አየን። የዛሬው በዓል ዕለተ ጌና ደግሞ ማሠሪያው ነው።

"ጌና" ማለት በቁሙ "ዕለተ ልደት ስቡሕ ማለትም አምላክ ሰው የሆነበት ምስጉን ቀን" እንደ ማለት ነው። ይህ ቀን ሁሌም በየዓመቱ "አማኑኤል (ጌና)" እየተባለ ይከበራል። ምክንያቱ ደግሞ ጌታ የተጸነሰ መጋቢት ፳፱ ቀን በመሆኑና ከዚህ ቀን ዘጠኝ ወር ከአምስት ቀን ብንጨምር ይህ ዕለት ታኅሣሥ ፳፱ ቀን ይመጣል።

ነገር ግን በአራተኛው ዓመት ዘመነ ዮሐንስ ጳጉሜን ስድስት ስትሆን ዘጠኝ ወር ከስድስት ቀን ስለሚሆን ቀኑን እንዳይለቅ በዘመነ ዮሐንስ ዕለተ ልደቱ ለክርስቶስ ታኅሣሥ ፳፰ ቀን ይከበራል። ያም ሆኖ በዘመነ ዮሐንስ ታኅሣሥ ፳፰ን አክብረናል ብለን ፳፱ን አንተወውም። እርሱም ይከበራል።

በዚያው ልክ ደግሞ በሦስቱ አዝማናት (በማቴዎስ፣ በማርቆስና በሉቃስ) ልደቱ ታኅሣሥ ፳፱ ነው ብለን ፳፰ን አንሽረውም። "ጌና - አማኑኤል - ዕለተ ማርያም" እያልን እናከብረዋለን እንጂ። ብዙ ጊዜም በተለምዶ በዓለ ልደትን "ጌና" በማለት ፈንታ "ገና" የምንል ብዙዎች አለን።

ግን አበው ባቆዩልን ትውፊት "ጌና" ልደቱን የሚመለከት ሲሆን "ገና" ግን ባሕላዊ ጨዋታውን የሚመለከት ቃል ነው።

<3 ዕለተ ማርያም <3

ዳግመኛ ይህ ቀን ዕለተ ማርያም ይባላል። "ማርያም" የሚለው ቃል ብዙ ትርጉምን ያዘለ የእናታችንና የእመቤታችን፣ የተስፋችንና መመኪያችን የድንግል እመ ብርሃን ስም ነው።

ክርስቶስ ተጸነሰ፣ ተወለደ ስንል ለዚህ ሁሉ ምሥጢር ማካተቻና የድኅነታችን መጀመሪያ፣ የመመኪያችን ዘውድና የንጽሕናችን መሠረት ድንግል ማርያም ናትና ከፈጣሪ ቀጥሎ ታላቅ ክብር፣ ምስጋና፣ ስግደትና ውዳሴ ለእርሷ ይገባታል። መድኅናችን ክርስቶስ ያዳነን በእርሷ ምክንያት ነውና።

ሠለስቱ ምዕት (ሦስት መቶ አሥራ ስምንቱ ቅዱሳን ሊቃውንት) ይህንን ምሥጢር ሲያደንቁ እንዲህ ብለዋል፦
በሥጋ ማርያም ጌታ ተጸነሰ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ተወለደ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ አደገ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ተጠመቀ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ አስተማረ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ተሰቀለ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ሞተ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ተነሳ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ዐረገ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ በአባቱ ቀኝ ተቀመጠ፤
በሥጋ ማርያም ጌታ ዳግመኛ በሕያዋንና ሙታን ላይ ይፈርድ ዘንድ ከመለኮቱ ኃይል ጋር ይመጣል።
(መጽሐፈ ቅዳሴ)

ለድንግል ማርያም ክብርና ውዳሴ ከስግደት ጋር ይሁን!

የድንግል ማርያም ልጅ አማኑኤል ክርስቶስ በርኅራኄው ይማረን። ከበረከተ ልደቱም ያሳትፈን።

ታኅሣሥ ፳፰ ቀን የሚከበሩ ዓመታዊ በዓላት
፩.አማኑኤል አምላካችን
፪.በዓለ ጌና ስቡሕ
፫.ዕለተ ማርያም ድንግል
፬.መቶ ሰባ አራት ሰማዕታት (የቅዱስ ጳውሎስ ማኅበር)

ወርኀዊ በዓላት
፩.ቅዱሳን (አብርሃም፣ ይስሐቅና ያዕቆብ)
፪.ቅዱስ እንድራኒቆስና ሚስቱ ቅድስት አትናስያ
፫.ቅድስት ዓመተ ክርስቶስ
፬.ቅዱስ ቴዎድሮስ ሮማዊ
፭.ቅዱስ አባዲርና ቅድስት ኢራኢ

"የዳዊት ልጅ ዮሴፍ ሆይ! ከእርስዋ የተጸነሰው ከመንፈስ ቅዱስ ነውና እጮኛህን ማርያምን ለመውሰድ አትፍራ። ልጅም ትወልዳለች። እርሱ ሕዝቡን ከኃጢአታቸው ያድናቸዋልና ስሙን ኢየሱስ ትለዋለህ። በነቢይ ከጌታ ዘንድ 'እነሆ ድንግል ትጸንሳለች። ልጅም ትወልዳለች። ስሙንም አማኑኤል ይሉታል።' የተባለው ይፈጸም ዘንድ ይህ ሁሉ ሆኗል። ትርጓሜውም እግዚአብሔር ከእኛ ጋር የሚል ነው።"
(ማቴ ፩፥፳-፳፫)
ወስብሐት ለእግዚአብሔር

እንኳን ለቅዱስ አምላካችን አማኑኤል፣ ዕለተ ማርያም እና ዕለተ ጌና ስቡሕ ዓመታዊ በዓል በሰላም አደረሳችሁ፤ አደረሰን።
†††በስመ አብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ አሐዱ አምላክ አሜን!
ወንድሞቻችሁ እና እህቶቻችሁ እንዲያነቡት ተጋሩት(share it)
በዲያቆን ዮርዳኖስ አበበ

<3 ቅዱስ አማኑኤል <3

የክርስትና ሃይማኖት እጅግ ብዙ ምሥጢራትን ያካትታል። ታላቅ መዝገብ ነውና። ሰዎች እናልፋለን። ዓለምም ታረጃለች እንጂ ምሥጢረ ክርስትና አያረጅም። እዚህ ቦታ ላይ ይጠናቀቃልም አይባልም።

"አማኑኤል" የሚለውን ስም መረዳት የሚቻለው በአንድ መንገድ እርሱም ምሥጢረ ሥላሴንና ምሥጢረ ሥጋዌን ጠንቅቆ በመማር ነው። ምሥጢራት ደግሞ በእምነት ለማይኖር በትሕትናም ለማይቀርብ የሚገለጡ አይደሉም።

እግዚአብሔር አንድም ነው፤ ሦስትም ነው። ጊዜ ሣይሠፈር ዘመንም ሳይቆጠር እግዚአብሔር በስም፣ በአካል፣ በግብር ሦስትነቱ፤ በባሕርይ፣ በሕልውና፣ በመለኮትና በሥልጣን አንድነቱ የጸና አምላክ ነው።

ከዓለም መፈጠር በፊት ስለ ነበረው ነገር የሚያውቅ ራሱ ሥላሴ ብቻ ነው። ዓለምን ከፈጠረ በኋላም ምሥጢረ ሥላሴ (መለኮት) ብለን የምንማረው ትምህርት እንድንና እንጠቀም ዘንድ እርሱ የገለጠልንን ያህል ብቻ ነው።

ይኸውም በየጊዜው እርሱ ለወደዳቸውና ደስ ላሰኙት ቅዱሳኑ የገለጠው ምሥጢር ነው። ከዚህ አልፈን በሥጋዊ አዕምሯችን ጌታን "እንመርምርህ" ብንለው ግን ፍጻሜአችን ሞት ማደሪያችንም ገሃነመ እሳት መሆኑ አይቀርም።

ወደ ቀደመ ነገራችን እንመለስና እግዚአብሔር በአንድነቱና ሦስትነቱ ሳለ ይህንን ዓለም ፈጠረ። እግዚአብሔር ዓለምን ለምን ፈጠረ ቢሉ፦
ስሙን ቀድሰን ክብሩን እንድንወርስ ነው። ከዚህ የተረፈውን ምክንያት ግን ራሱ ባለቤቱ ያውቃል።

እግዚአብሔር በኋለኛው ዘመን ሰው የሆነበት ምሥጢር እኛን ለማዳን ቢሆንም ይሔው ተግባሩ ዓለም ሳይፈጠር ያሰበው እንጂ በአዳም ውድቀት ምክንያት ድንገት የታሰበ አይደለም።

እግዚአብሔር አዳምን በሰባት ሃብታት አክብሮ በገነት ቢያኖረው "አትብላ" የተባለውን ዕፀ በለስ በላ። በዚህም ከፈጣሪው ተጣልቶ በሞተ ሥጋ ሞተ ነፍስ፣ በርደተ መቃብር ርደተ ገሃነም ተፈረደበት። በኋላ ግን ንስሐ ስለ ገባ "ከአምስት ቀን ተኩል (አምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመን) በኋላ ከልጅ ልጅህ ተወልጄ አድንሃለሁ።" የሚል ቃል ኪዳንን ሰጠው።

ከዚህ በኋላ ለአምስት ሺህ አምስት መቶ ዘመናት ጊዜ ወደ ታች ይቆጠር ጀመር። ስለ እግዚአብሔር ሰው መሆንና ዓለምን ማዳንም ትንቢት ይነገር፣ ሱባኤ ይቆጠር፣ ምሳሌም ይመሰል ገባ።

ከአዳም እስከ ሙሴ (ዘመነ አበው) ምሳሌያት ይበዛሉ።
ከሙሴ እስከ ዳዊት (ዘመነ መሳፍንት) ምሳሌያቱ እየጐሉ መጥተዋል።
ከልበ አምላክ ቅዱስ ዳዊት እስከ ቅዱስ ሚልክያስ ድረስ (በዘመነ ነቢያት /ነገሥት) ግን ትንቢቶች ስለ ክርስቶስና ስለ ማደሪያ እናቱ እንደ ጐርፍ ፈሰዋል።

ነቢያትም የመሲህን መምጣት እየጠበቁ በጾም፣ በጸሎትና በትሕርምት ኑረዋል። እንባቸውንም አፍሰው ቅድመ እግዚአብሔር ደርሶላቸዋል። መድኅን ክርስቶስም ተወልዶ አድኗቸዋል።

"አማኑኤል" የሚለው ቃል ከዕብራይስጥ ልሳን (ከጽርዕ የሚሉም አሉ።) በቀጥታ የተወረሰ ሲሆን ትርጉሙም "እግዚአብሔር ምስሌነ - እግዚአብሔር ከእኛ ጋር ሆነ።" እንደ ማለት ነው።
(ኢሳ. ፯፥፲፬ ፣ ማቴ. ፩፥፳፪)
ምሥጢሩ ግን ከዚህ የሠፋ ነው።
"አማኑኤል" ማለት "እግዚአብሔር ከሥጋችን ሥጋን ከነፍሳችን ነፍስን ነስቶ በፍጹም ተዋሕዶ እኛን መሰለን።" ማለት ነው። በሌላ አነጋገርም "አምላክ ሰው ሆነ፤ ሰውም አምላክ ሆነ።" እንደ ማለት ነው።

ይህንን ሲያደንቁ ቅዱሳን ሊቃውንት "ወዝንቱ ስም ዓቢይ ወኢይደሉ ፈሊጦቶ - ይህ ስም ታላቅ ነው። ወደ ሁለት ሊከፍሉት (ሊለዩት) አይገባም።" ብለው ምሥጢረ ተዋሕዶን አስረድተዋል።
(ሃይማኖተ አበው ዘሳዊሮስ)

ስለዚህም ከሦስቱ አካላት አንዱ ወልድ እኛን ያድን ዘንድ በተለየ አካሉና በከዊነ ቃልነቱ ፍጹም የድንግል ማርያምን ሥጋ ተዋሕዶ የሰውነትንም የአምላክነቱንም ሥራ ሠርቶ አድኖናል።

በማኅጸነ ድንግል ከተቀረጸባት ደቂቃ ጀምሮም ፍጹም ተዋሕዶን ፈጽሟልና መቼም መች አምላክም፣ ሰውም ነው እንጂ ወደ ሁለትነት ማለትም አምላክን ለብቻ ሰውን ለብቻ አናደርግም።

ስለዚህም ዛሬም ዘወትርም እግዚአብሔር ቃል የተዋሐደው ሥጋችን በዘባነ ኪሩብ ሲሠለስና ሲቀደስ ይኖራል። እርሱ ጌታችን እስከዚህ ድረስ ወዶናልና።

ፈጣሪያችን በሦስትነቱ ሥላሴ (አብ፣ ወልድ፣ መንፈስ ቅዱስ) በአንድነቱ እግዚአብሔር፣ ኤልሻዳይ፣ አልፋ፣ ወዖ፣ ቤጣ፣ የውጣ፣ ኦሜጋ..... እያልን እንደምንጠራው ሁሉ በሥጋዌው ምክንያት አማኑኤል፣ መድኃኔ ዓለም፣ ኢየሱስ፣ ክርስቶስ እያልን እንጠራዋለን።