💲تنها راه بردن رقابت این است که از تلاش برای جلو زدن از رقبا دست برداریم!
تنها راه بردن رقابت این است که از تلاش برای جلو زدن از رقبا دست برداریم. این جمله‌ی عجیب – و در نگاه اول غیرمنطقی – سنگ‌بنای استراتژی اقیانوس آبی است.
در دنیایی که کارآفرینی روز‌به‌روز در آن پررنگ‌تر و رقابت سنگین‌تر میشود، تلاش برای به دست آوردن سهم بازار موجود پیوسته در حال دشوارتر شدن است.
در چنین شرایطی که کمپانی‌های مختلف به دنبال دزدیدن مشتری از یک‌دیگر با اضافه کردن ویژگیهای بیشتر به بسته‌هایی که ارائه می‌دهند به ازای قیمت بالاتر و یا کاستن از ویژگیهای بسته‌هایشان به هدف کاهش قیمت برای ایجاد جذابیت برای دایره‌ی بزرگ‌تری از مشتریان هستند، برندگان واقعی کمپانی‌هایی هستند که برای پیشرفت به رقابت در بازارهای موجود بسنده نمی‌کنند و متوجهند که توسعه و حتی حفظ نفوذشان بر مشتری‌های شناخته شده‌ی یک حوزه‌ی خاص کاری نیست که برای همیشه میسر باشد.
کمپانی‌هایی که استراتژی اقیانوس آبی را پیش می‌گیرند، به دنبال کشف بازارهای جدید هستند. آنها به دنبال پیدا کردن نیازهایی هستند که مشتریان‌شان حتی هنوز از داشتن‌شان آگاه نیستند. با پاسخگویی به چنین نیازهایی و خلق ارزش نوآورانه با در نظر داشتن توده‌ی مشتریان دیده نشده، آنها به دنبال باز کردن دری به سوی خیل مشتریانی هستند که بر سر جلب نظر آنها رقابتی خونین میان شرکت‌های بزرگ در جریان نیست.
نینتندو – نمونه‌ای از خلق یک اقیانوس آبی
شرکت‌هایی که در تلاش هستند تا در بازارهای رقابتی زنده بمانند، غالباً استراتژی‌ای که پیش می‌گیرند این است که مدام تلاش می‌کنند تا بر ویژگی‌ها و قابلیت‌های محصولشان بیافزایند.
در سال‌های اولیه‌ی دهه‌ی نخست 2000 مایکروسافت و سونی در رقابت شدید پیش از عرضه‌ی کنسول‌های بازی‌شان – پلی‌استیشن 3 و اکس‌باکس 360 – بودند. در حالی که در پیش‌نمایش‌ها هر یک در حال ربودن توجه از دیگری با معرفی فلان ویژگی جزئی و یا به رخ کشیدن برتری مختصر سخت‌افزار کنسول‌شان بودند، نینتندو، یکی از قدیمی‌ترین کمپانی‌های تولید کنسول‌های بازی، به جای ورود به این درگیری خونین که نتیجه‌ای به جز له شدن زیر دست و پای این دو قطب نمی‌توانست داشته باشد، تصمیم گرفت در ارزشی که کنسول‌های بازی برای مشتریان می‌آفرینند نوآوری کند. نتیجه‌ی این تلاش کنسولی بود به نام نینتندو وی. کنسولی که تمرکزش بر روی دریای مشتریانی بود که شاید تا پیش از آن میانه‌ای با کنسول‌های بازی نداشتند و احتمالاً پس از ورود دو کنسول رقیب به بازار نیز قرار نبود از مشتریان آنها باشند.
در حالی که تمام تمرکز دو بازیگر اصلی این صحنه بر روی جلب توجه نوجوانان و جوانان با قدرت‌نمایی سخت‌افزاری و خرید انحصار بازی‌هایی بود که کانون توجه اصلی آن بازی‌ها نیز همین قشر کاربرها بودند، نینتندو وی توجهش را به خانواده‌ها جلب کرد.
با اضافه کردن کنترلری که سبب تحرک می‌شد و اجازه‌ی خلق بازی‌هایی ساده و عامه‌پسند را می‌داد، نینتندو وی توانست تبدیل به کنسولی شود که کل اعضای خانواده – نه فقط پسرهای جوان و نوجوان – از آن لذت ببرند.
همین تمرکز بر روی بازی‌های عامه‌پسند و دوری از زرق‌و‌برق اضافه سبب شد تا نینتندو وی از نظر سخت‌افزاری بسیار سبک‌تر از دو رقیب خود باشد و به کمک همین خصیصه نیز نینتندو توانست کنسولش را در هنگام فروش با قیمتی پایین‌تر از دو رقیبش به بازار عرضه کند.
در هنگام عرضه وی به همراه یک بازی 250 دلار قیمت داشت، در صورتی قیمت ساده‌ترین مدل‌های پلی‌استیشن 3 و اکس‌باکس 360، بدون هیچ بازی‌ای، به ترتیب 500 و 300 دلار بود.
اگر کنجکاوید که بدانید سرنوشت این رقابت به کجا ختم شد...
تعداد پلی‌استیشن‌های فروخته شده (تا 2018): 84 میلیون دستگاه
تعداد اکس‌باکس‌های فروخته شده (تا 2018): 84 میلیون دستگاه
تعداد وی‌های فروخته شده (تا 2018): 101.5 میلیون دستگاه
امروزه نینتندو وی پنجمین کنسول پرفروش تاریخ است.
📍 @stramanagement ™
تنها راه بردن رقابت این است که از تلاش برای جلو زدن از رقبا دست برداریم. این جمله‌ی عجیب – و در نگاه اول غیرمنطقی – سنگ‌بنای استراتژی اقیانوس آبی است.
در دنیایی که کارآفرینی روز‌به‌روز در آن پررنگ‌تر و رقابت سنگین‌تر میشود، تلاش برای به دست آوردن سهم بازار موجود پیوسته در حال دشوارتر شدن است.
در چنین شرایطی که کمپانی‌های مختلف به دنبال دزدیدن مشتری از یک‌دیگر با اضافه کردن ویژگیهای بیشتر به بسته‌هایی که ارائه می‌دهند به ازای قیمت بالاتر و یا کاستن از ویژگیهای بسته‌هایشان به هدف کاهش قیمت برای ایجاد جذابیت برای دایره‌ی بزرگ‌تری از مشتریان هستند، برندگان واقعی کمپانی‌هایی هستند که برای پیشرفت به رقابت در بازارهای موجود بسنده نمی‌کنند و متوجهند که توسعه و حتی حفظ نفوذشان بر مشتری‌های شناخته شده‌ی یک حوزه‌ی خاص کاری نیست که برای همیشه میسر باشد.
کمپانی‌هایی که استراتژی اقیانوس آبی را پیش می‌گیرند، به دنبال کشف بازارهای جدید هستند. آنها به دنبال پیدا کردن نیازهایی هستند که مشتریان‌شان حتی هنوز از داشتن‌شان آگاه نیستند. با پاسخگویی به چنین نیازهایی و خلق ارزش نوآورانه با در نظر داشتن توده‌ی مشتریان دیده نشده، آنها به دنبال باز کردن دری به سوی خیل مشتریانی هستند که بر سر جلب نظر آنها رقابتی خونین میان شرکت‌های بزرگ در جریان نیست.
نینتندو – نمونه‌ای از خلق یک اقیانوس آبی
شرکت‌هایی که در تلاش هستند تا در بازارهای رقابتی زنده بمانند، غالباً استراتژی‌ای که پیش می‌گیرند این است که مدام تلاش می‌کنند تا بر ویژگی‌ها و قابلیت‌های محصولشان بیافزایند.
در سال‌های اولیه‌ی دهه‌ی نخست 2000 مایکروسافت و سونی در رقابت شدید پیش از عرضه‌ی کنسول‌های بازی‌شان – پلی‌استیشن 3 و اکس‌باکس 360 – بودند. در حالی که در پیش‌نمایش‌ها هر یک در حال ربودن توجه از دیگری با معرفی فلان ویژگی جزئی و یا به رخ کشیدن برتری مختصر سخت‌افزار کنسول‌شان بودند، نینتندو، یکی از قدیمی‌ترین کمپانی‌های تولید کنسول‌های بازی، به جای ورود به این درگیری خونین که نتیجه‌ای به جز له شدن زیر دست و پای این دو قطب نمی‌توانست داشته باشد، تصمیم گرفت در ارزشی که کنسول‌های بازی برای مشتریان می‌آفرینند نوآوری کند. نتیجه‌ی این تلاش کنسولی بود به نام نینتندو وی. کنسولی که تمرکزش بر روی دریای مشتریانی بود که شاید تا پیش از آن میانه‌ای با کنسول‌های بازی نداشتند و احتمالاً پس از ورود دو کنسول رقیب به بازار نیز قرار نبود از مشتریان آنها باشند.
در حالی که تمام تمرکز دو بازیگر اصلی این صحنه بر روی جلب توجه نوجوانان و جوانان با قدرت‌نمایی سخت‌افزاری و خرید انحصار بازی‌هایی بود که کانون توجه اصلی آن بازی‌ها نیز همین قشر کاربرها بودند، نینتندو وی توجهش را به خانواده‌ها جلب کرد.
با اضافه کردن کنترلری که سبب تحرک می‌شد و اجازه‌ی خلق بازی‌هایی ساده و عامه‌پسند را می‌داد، نینتندو وی توانست تبدیل به کنسولی شود که کل اعضای خانواده – نه فقط پسرهای جوان و نوجوان – از آن لذت ببرند.
همین تمرکز بر روی بازی‌های عامه‌پسند و دوری از زرق‌و‌برق اضافه سبب شد تا نینتندو وی از نظر سخت‌افزاری بسیار سبک‌تر از دو رقیب خود باشد و به کمک همین خصیصه نیز نینتندو توانست کنسولش را در هنگام فروش با قیمتی پایین‌تر از دو رقیبش به بازار عرضه کند.
در هنگام عرضه وی به همراه یک بازی 250 دلار قیمت داشت، در صورتی قیمت ساده‌ترین مدل‌های پلی‌استیشن 3 و اکس‌باکس 360، بدون هیچ بازی‌ای، به ترتیب 500 و 300 دلار بود.
اگر کنجکاوید که بدانید سرنوشت این رقابت به کجا ختم شد...
تعداد پلی‌استیشن‌های فروخته شده (تا 2018): 84 میلیون دستگاه
تعداد اکس‌باکس‌های فروخته شده (تا 2018): 84 میلیون دستگاه
تعداد وی‌های فروخته شده (تا 2018): 101.5 میلیون دستگاه
امروزه نینتندو وی پنجمین کنسول پرفروش تاریخ است.
📍 @stramanagement ™
