🔹 با گفتن «هرچی پیش آید خوش آید» خندان پیش نرویم، اگر آینده کسب و کار، طرح و ساختار یا اقدام مان مبهم است؛
🔹 امیدمان را به کمکهای غیبی گره نزنیم، اگر منابع مکفی در اختیارمان نیست؛
🔹 قدری مکث و تامل (؛) کنیم، اگر علمی به ریسکهای آتی و بدیلی (Plan B) برای آنها نداریم؛
🔹 مترصد ضربات موجهای خروشان باشیم، اگر عامل پیشرفت ما جولان و سواری گرفتن از موجهای آرام است. به قول حافظ:
باغبانا ز خزان بیخبرت میبینم/ آه از آن روز که بادَت گلِ رعنا ببرد
رهزنِ دهر نخفتهست مشو ایمن از او/اگر امروز نبردهست که فردا ببرد
🔹 شکست را خیلی زودهنگام باید به انتظار نشست، اگر قوارههای شغل و شاغل مان شاقول نباشند؛
🔹 شرطبندی روی اسب بازنده است، اگر پیشرفتمان متاثر از عوامل بیرونی است؛
🔹 محل درد لزوما محل درمان نیست پس محل بروز مساله نیز لزوما محل اجرای راهحل نیست؛
🔹 حاضرین در محل حادثه و مشکل لزوما عاملین آن نیستند؛ غالبا غایبین، حاضرین در صحنه را قربانی و مسبب معرفی میکنند؛
🔹 کسانی که با هدف یاری رساندن به سویت میدوند، ممکن است همان مقصرین باشند و خود را قاصر جلوه دهند؛
🔹 چیزی که در ابتدا با بیل میتوان جلویش را بگیریم ممکن است بعدها با فیل هم نتوان مانعش شویم؛ به قول سعدی:
سرِ چشمه شایَد گرفتن به بیل/ چو پُر شد نشاید گذشتن به پیل
🔹 انتظار همراهی دیگران را نداشته باشیم، اگر رنگ حنای اعتمادمان رقیق و برندمان کدر شد.
@management_skill