4,061

vkends | مجله ایده‌ها

25 Dec, 12:16

22 Dec, 17:57

‌

فکرتان را درگیر افرادی نکنید که نمی دانید چرا با شما ناسازگارند و چنان بد رفتار میکنند که گویی با آنها پدرکشتگی دارید ما مسئول مشکلات روانی دیگران نیستیم.‌

#vkends
@vkends

4,305

vkends | مجله ایده‌ها

05 Dec, 15:05

12 Nov, 17:58

‌
#سنکا؛ مقابله با ناکامی

از نقطه نظر سنکا،حکمت یعنی تشخیص صحیح این که کجا آزادیم تا واقعیت را مطابق خواسته های خود شکل دهیم و کجا باید امر تغییرناپذیر را با آرامش بپذیریم.‌

#رواقیون به بیانی دیگر به تصویرسازی آن پرداخته اند.مطابق آن ما موجوداتی هستیم که گاهی قادر به تغییر اموریم ولی با وجود این همواره مقهور ضرورت های بیرونی هستیم.ما شبیه سگ هایی هستیم که به گاری پیش بینی ناپذیری بسته شده ایم.قلاده ما آن قدر بلند هست که به ما درجه ای از آزادی عمل بدهد،ولی آن قدر بلند نیست که به ما اجازه دهد هرکجا خواستیم برویم.‌

«انسان ها نیز مانند همان سگ حتی اگر نخواهند،مجبور خواهند شد از آنچه مقدر است تبعیت کنند.»
سنکا نیز چنین تعبیری می آورد؛
«حیوانی که با حلقه طناب در می افتد،آن را سفت تر می کند... ‌

هیچ یوغی آن قدر سفت نیست که اگر حیوانی با آن کشیده شود کم تر از هنگامی که با آن بجنگد آسیب نبیند.یک راه تسکین شرور طاقت فرسا این است که به آن ها تن دهیم و در برابر ضرورت زانو بزنیم.»
ولی نکته اصلی سنکا چیزی ظریف تر است.‌

پذیرفتن چیزی غیرضروری به عنوان امری ضروری،همان اندازه غیرعاقلانه است که طغیان علیه چیزی ضروری.
با پذیرش امر غیرضروری و انکار امر ممکن، همان اندازه می توان به سادگی گمراه شد که با انکار امر ضروری و طلب امر غیرممکن. این بر عهده عقل است که میان این امور تمایز گذارد....‌

عقل به ما اجازه می دهد که دریابیم چه زمانی خواسته های ما تضادی تغییرناپذیر با واقعیت دارند،و سپس به ما امر می کند با میل و رغبت،نه با ناراحتی و تلخی،خود را تسلیم ضرورت ها کنیم....

سنکا از تماشای طبیعت آرامش زیادی پیدا می کرد-شاید به این دلیل که پدیده های قدرتمند طبیعت همه چیزهایی را به ما یادآوری می کنند که قادر به تغییر آن ها نیستیم، همه چیزهایی که باید بپذیریم.‌

«زمستان هوای سرد را به همراه می آورد و ما مجبوریم بلرزیم.تابستان با گرمای خود باز می گردد و ما مجبوریم عرق کنیم....ممکن است با حیوانات وحشی روبرو شویم،یا با انسان هایی ویرانگرتر از هر جانوری...‌

و ما نمی توانیم نظام چیزها را تغییر دهیم...ارواح ما باید خود را با همین قانون[طبیعت] سازگار کنند،از این قانون اطاعت کنند...چیزی را که نمی توانی اصلاح کنی بهتر است قبول کنی.»

#آلن_دوباتن
#تسلی_بخشی_های_فلسفه

#vkends
@vkends

5,468

vkends | مجله ایده‌ها

11 Nov, 15:33

🔴 آغاز پیش‌فروش سانس‌های جدید نمایش محبوب و پرمخاطب «در انتظار گودو»

نویسنده: ساموئل بکت
کارگردان: امیرحسین جوانی
تهیه کننده: سجاد افشاریان

/اجرای محدود/

کد تخفیف:
godot20

🔘خرید بلیط:
👈👈ایران‌کنسرت

2,385

vkends | مجله ایده‌ها

11 Nov, 06:13

‌
راستی آنتون اگر واقعأ کسی باشد که آدم را با تمام وجود بخواهد زندگی خوشایندتر نخواهد بود؟
آنتون لبخند میزند از آن لبخندهائی که هزاران نکته نهفته دارد. باور کنید مرا تحقیر نمی کند و آرام می گوید: «دنبال مفاهیم مطلق نباش فکر می کنی عشق چیست؟ دوست داشتن کدام است؟» باز هم می خواهم اظهار وجود کرده باشم با خوشحالی می گویم «برخورد دو نگاه و برقی که از آن در آن طرفین می نشیند» از گفتن جمله ام حظ می کنم و منتظرم آنتون بالاخره مرا تأئید کند. میگوید: «ولی مگر نمیدانی که سرعت برق بسیار بسیار زیاد است. پس آنچه از برخورد دو نگاه میماند چیزی نخواهد بود» با اعتراضی گویم: «پس عشق دروغ است این کلمه از ساخته های تصنعی دهن آدمی است و اصلا وجود خارجی ندارد»
مکث می کند تا من هم کمی از شتاب زدگیم دست بردارم.
« اینطور که تو فکر می کنی نیست عشق مفهومی حقیقی و واقعی دارد ولی آنچه ما از آن می دانیم ساختگی و تصنعی است»

#آنتون_چخوف
#هنر_درک_زمانه

#vkends
@vkends

6,360

vkends | مجله ایده‌ها

● مطالبِ ارسالی، بصورتی مستقل، صرفاً دیدگاهِ فرستنده‌ی متن بوده، که توسط ذکر نامِ فرستنده‌ در انتهای پست مشخص گردیده ✔️
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
● آنکس که وارد شود ما را مفتخر، و آنکس که وارد نشود، ما را خوشحال می‌سازد.
#نیچه

🔴 لینک کانال:
@windchannel

4,146

vkends | مجله ایده‌ها

16 Oct, 12:07

‌
‌
نظری که در بزرگسالی دربارهٔ خودمان داریم و اینکه چقدر خودمان را دوست‌داشتنی می‌دانیم تا حد زیادی نتیجهٔ رفتار افراد مهم زندگی‌مان است در کودکی و اینکه آن زمان چگونه از ما مراقبت کرده‌اند. هیچ‌کس حب ذات و کنار آمدن با خود را از شکم مادر همراه نمی‌آورد. اولین نگاه‌‌های مهربانی که به ما می‌شود یادمان می‌دهد خودمان را تسکین دهیم و دوست داشته باشیم.

سپس این مهربانی و اطمینان خاطری را که از جانب دیگران دریافت می‌کنیم درونمان نهادینه می‌کنیم و در سال‌های بعد، در شرایطی متفاوت، برای خودمان تجدید می‌کنیم. آن دسته از ما که بخت یارشان بوده است، همان‌ها که وقتی تنها هستند و می‌خواهند برای خودشان غذا سفارش دهند عذاب وجدان نمی‌گیرند، حتماً در گذشته‌ای دور، به واسطهٔ تحسین دیگرانْ با احساس امنیت بزرگ شده‌اند و اینک همان احساس امنیت کمک‌شان می‌کند بدگمان نباشند که سرپیشخدمت به آن‌ها پوزخند می‌زند یا زوجی در آن گوشه مسخره‌شان می‌کنند. در آن ایام که شاید خیلی بزرگ‌تر از یک بالش نبودیم،‌
‌
این احساس قدرتمند به ما ارزانی شده که حق حیات داریم، که ما هم موهبتی برای دنیا هستیم و دیگران از وجودمان لذت می‌برند. و حالا که حتی مدت‌ها است کسانی که مراقبمان بوده‌اند از کنارمان رفته‌اند، نیروی عشقی که از آن‌ها دریافت کرده‌ایم باعث می‌شود خندهٔ آن را که میزِ کناری نشسته خالی از غرض بدانیم و به خودمان حق بدهیم درخواست کنیم برایمان یک سبد نان اضافه و روزنامهٔ عصر بیاورند.

اما آن دسته که چندان بخت مساعد نداشته‌اند این لایهٔ عاطفی محافظ را ندارند. هر موقعیت یا دستاوردی در زندگی داشته باشیم، باز هیچ‌وقت از این احساس دور نیستیم که بقیه به ما می‌خندند و دلیلی خوب برای آزارمان دارند. مجبوریم آگاهانه تلاش کنیم کارهایی را انجام دهیم که دیگران خودبه‌خود یاد گرفته‌اند. بخشی از ذهنمان باید بخش دیگر را دلداری دهد. باید صداهایی اطمینان‌بخش تولید کند، صداهایی که خودمان هیچ‌وقت نشنیده‌ایم.‌
‌
باید از ما دلجویی کند، چون کسی این کار را نکرده است. اگرچه این لحظه در رستوران تنهاییم، باید تقلا کنیم به تصویری از تمام زندگی‌مان بچسبیم: دو روز پیش داشتیم با دوستانمان می‌گفتیم و می‌خندیدیم (از این دوستان خوب چندتایی دوروبرمان داریم)، فردا با همکاران‌مان درگیر بحثی جدی خواهیم شد، اما پیش از آن محبت دیده‌ایم و در آغوش‌های گرمی فشرده شده‌ایم. این لحظه تنهاییم، ولی اصلاً معنی‌اش این نیست که از اجتماع رانده شده‌ایم.

ضمناً، باید یادمان باشد که، در معنایی بسیار خوب، کسی اصلاً حواسش به ما نیست. ما کاری به کار هم نداریم و این بسیار هم خوب است. کسی که دارد در جمع دوستانش جوک تعریف می‌کند کارش را ول نمی‌کند که به ما بخندد. آدم جذابی که غرق بحثی داغ با دوستش است شاید دربارهٔ این حرف می‌زند که چقدر جذب شغل جدیدش شده است. این آدم‌ها وقتشان را صرف این خیالات نمی‌کنند که ما چقدر بی‌ریخت و تنهاییم. این صداها توی سر ما است نه آن‌ها.

این تصور هم باید برایمان مایهٔ آسودگی باشد که همین که بعضی وقت‌ها مثل غریبه‌ها باشیم و مدام قاتی جمع نباشیم شأن و شکوهی دارد، چراکه فرصت می‌کنیم از جریان طبیعی اجتماع قدم بیرون بگذاریم و از زاویه‌ای غیر مستقیم و دورافتاده به طبیعت بشری فکر کنیم. کسی که در این لحظه دوستی دوروبرش نیست و تنها است از این امتیاز برخوردار است که به شناختی دست یابد که از کسانی که همیشه در محاصرهٔ پرچانگی دوست و آشنا هستند دریغ می‌شود. ‌
‌
حامی بزرگ مشتری‌های تنها، نقاش آمریکایی، ادوارد هاپر، می‌دانست چطور به کسانی که بیرون از جمع‌اند حیثیت درخور ببخشد، کسانی که می‌توانند افکاری را پرورش بدهند که جماعت تأییدشان نمی‌کند، کسانی که تنهایی‌شان به روحشان عمق می‌دهد و دیگران را مشتاق دوستی‌شان می‌کند. شخصیت اصلی اتومات اصلا ترحم‌انگیز نیست، کانون عمق و شناختی خاموش است. دلمان می‌خواهد کنارش بنشینیم ـ نه اینکه تأسف بخوریم که تاکنون تنها مانده است.

اضطرابِ تنها غذا خوردن، به‌طور طبیعی، اقتضا می‌کند فکر کنیم فقط خودمان دچار این اضطراب‌ایم و در جمع احساس راحتی می‌کنیم. کسانی که از این لحاظ خجالتی‌اند نه تنها هستند، نه بیچاره، نه قابل‌ترحم. ما فقط وقت می‌گذاریم تا برای مدتی از بیرون دربارهٔ چیزها تأمل کنیم و در این اثنا آمادهٔ عمیق‌ترین دوستی‌ها و خودشناسی‌ها خواهیم شد.

اعتماد به‌نفس / به روایت مدرسهٔ دوباتن

#vkends \ @vkends

7,251

vkends | مجله ایده‌ها

16 Oct, 12:07

Edward Hopper - Automat (1927)

5,914

vkends | مجله ایده‌ها

16 Oct, 04:25

11 Oct, 09:59

آیا باید به برداشت اولیه‌تان از افراد اعتماد کنید؟

#video
#vkends

5,825

vkends | مجله ایده‌ها

11 Oct, 07:54

‌
به من می‌گویید: «تاب آوردنِ زندگی دشوار است.» پس گردن فَرازی‌ات در بامداد
و اُفتادگی‌ات در شامگاه از چیست؟

تاب آوردنِ زندگی دشوار است: اما خود را چنین نازپرورده مَنَمای! . . .

#فریدریش_نیچه
#چنین_گفت_زرتشت

مجله ایده‌ها

6,491

vkends | مجله ایده‌ها