آرتور شوپنهاور ©

واضح است که مسئله‌‌ی وضعیت ما پس از مرگ هزاران بار بیشتر از مسئله‌ی وضعیت‌مان پیش از تولد در محاورات و کتاب‌ها مورد بحث واقع شده. اما، به لحاظ نظری، هر دوی این مسائل به یک اندازه مسئله و صحیح‌اند؛ به علاوه، کسی که برای یکی از آن‌ها پاسخی بیابد در خصوص دیگری نیز به طور کامل آگاه می شود. جملات زیبای زیادی هست در این باره که فکر کردن به این که ذهن انسان، که جهان را در بر می‌گیرد و بسیاری ایده‌های عالی دارد، باید همراه با او در گور فرو رود، چه قدر تکان دهنده است؛ اما درباره‌ی این که پیش از ظهور این ذهن و ویژگی هایش بی‌نهایت زمان سپری شده، و در چنان زمانی جهان بدون این ذهن چگونه باید اداره می شده، چیزی گفته نشده است. اما برای شناختی که با اراده گم راه نشده هیچ مسئله‌ای طبیعی‌تر از این نیست که: زمانی بی‌انتها پیش از تولد من سپری شده؛ در طول سرتاسر آن زمان من چه بودم؟ به لحاظ متافیزیکی، می‌توان پاسخ داد: << من همیشه من بوده‌ام، یعنی همه‌ی کسانی که طی آن زمان می گفتند من، دقیقاً من بوده‌اند.>> اما بیایید برگردیم به منظر کاملاً تجربی فعلی‌مان، و بپذیریم که من اصلاً وجود نداشتم. در آن حالت، من می‌توانم با زمان بی‌پایانی که هنوز به وجود نیامده بودم، به عنوان وضعیتی کاملاً عادی و در واقع بسیار مطبوع، خود را برای زمان بی‌انتهای پس از مرگ ام که در آن وجود نخواهم داشت تسلی دهم. زیرا ابدیتِ ( پس از حیات ) بدون من نمی تواند هولناک‌تر از ابدیتِ ( پیش از حیات ) بدون من باشد، چون این دو صرفاً با مداخله‌ی یک زندگیِ رویاگونِ بی‌دوام متمایز می‌شوند.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenhauer_Page

تراژدی بالاترین درجه‌ی احساس امر والاست. تراژدی، « تلخی و بی‌بهایی زندگی » را نشانمان می‌دهد،... « در لحظه‌ی فاجعه‌ی تراژدی ما واضح‌تر از همیشه متقاعد می‌شویم که زندگی خواب ناگواری است که باید از آن بیدار شویم».


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور


✔ @Schopenhauer_Page

بسا انسان که متحیر می‌شد اگر می‌دید وجدانش، که به نظر او چنین مهیب می‌رسد، واقعاً چگونه ساخته شده است. وجدان احتمالاً از یک پنجم ترس از آدمیان، یک پنجم ترس از خدایان، یک پنجم تعصب، یک پنجم غرور، و یک پنجم عادت تشکیل شده؛ طوری که او ذاتاً بهتر از آن انگلیسی نیست که با صراحت کامل می‌گفت من توان داشتن وجدان را ندارم. افراد مذهبیِ هر دینی بیشتر اوقات منظورشان از وجدان چیزی نیست جز جزم‌ها و دستورات دین‌شان، و خودشناسی‌ای که با رجوع به آن‌ها پذیرفته شده.

✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #فلسفه‌ی_شوپنهاور / #برایان_مگی


✔ @schopenhauer_philosophy

آن قانون نانوشته که رفتار و کردار زنان را هدایت می‌کند و حتی در کار خود غریزی عمل می‌کند این است:  ما سوگند یاد کرده‌ایم تا آنها را که گمان می‌کنند با بذل اندک توجهی به فرد، یعنی به ما [زن‌ها]، حقی بر نوع بشر به دست آورده‌اند بفریبیم.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_و_تأملات_فیلسوف / در باب زنان


✔ @Schopenhauer_Page

ستاره‌‌ی راهنمای بیشتر افراد الگوی دیگران است؛ و کل جریان زندگی‌شان، در امور ریز و درشت، در نهایت صرفاً تقلید است؛ و حتی در جزئی‌ترین امور هم بر اساس رأی شخص خود عمل نمی‌کنند. تقلید و عادت سرچشمه‌ی تقریباً همه‌ اعمال بشری است. علت آن این است که افراد از هر نوع تأملی پرهیز می کنند، و در واقع به تشخیص خودشان اعتماد ندارند. در عین حال این غریزه‌ی تقلید بسیار نیرومند در انسان برهان شباهت وی به میمون‌هاست.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_طبیعت_انسان


✔ @Schopenhauer_Page

هر کس با معیارهای خود ما را می‌سنجد_معیارهایی عموماً شبیه متر خیاطی، و ما باید این حقیقت را بپذیریم که: هیچ کس اجازه نخواهد داد تا از او بلندتر باشیم.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_و_تأملات_فیلسوف

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenhauer_Page

ادعای " اشلایرماخر " مبنی بر اینکه « فلسفه و دین بدون یکدیگر نمی‌توانند وجود داشته باشند، و هیچکس نمی‌تواند فیلسوف باشد، مگر اینکه دین باور هم باشد » با توضیحی از سوی "شوپنهاور" مواجه شد :

« کسی که مذهبی است به فلسفه دست نمی‌یابد، چرا که اصلاً به آن احتیاجی ندارد و کسی هم که در واقع اهل فلسفه است، مذهبی نمی‌شود، چرا که چنین کسی بی‌عنان پیش می‌رود، خطرناک، ولی آزادانه! »


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #آرتور_شوپنهاور اثر  #والتر_آبندروت


✔ @Schopenhauer_Page

مسیر کشتی انسان به سوی نابودی او، به سوی مرگ اوست. این است پایان کارِ این غرق شدن دردناک....

به طور کلی، شاید بتوان آن لحظه‌ی گذر از زندگی به مرگ را قابل قیاس با بیداری از خوابی سنگین دانست، خوابی گرانبار از رویاها و کابوس‌ها.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenhauer_Page

انسان در نهایت یک وحشی و دیوی هولناک است. ما این را صرفاً با اهلی کردن و مهار کردن او که تمدن نامیده می‌شود فهمیده‌ایم. از این رو وحشت می‌کنیم اگر گاهی طبیعت او سر باز کند. هر کجا و هر گاه غل و زنجیر قانون و نظم فرو افتد و جای خود را به هرج و مرج و بی‌نظمی بدهند، او خود واقعی‌اش را نشان خواهد داد اما برای فهمیدن این موضوع نیازی نیست منتظر هرج و مرج شویم. صدها مورد قدیم و جدید این اعتقاد راسخ را به وجود می‌آورند که انسان با بی‌رحمی تسلیم ناپذیرش به هیچ وجه چیزی از ببر و کفتار کمتر ندارد.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_طبیعت_انسان

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenauer_Page

زندگی شکنجه‌ای دائمی است و امیال غیرقابل فرونشاندن هستند. چرخ شکنجه تا ابد خواهد چرخید.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #درمان_شوپنهاور

📝 مترجم: سپیده حبیب

✔ @Schopenhauer_Page

انسان در تنهایی، مثل ماهی که در آب است آسوده و راحت می‌گردد.

✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #فلاسفه_بزرگ‌ / آندره کرسون


✔ @Schopenhauer_Page

سرشت عقل زنانه است؛ یعنی تنها هنگامی که گرفته باشد قادر به دهش است. از خود به تنهایی چیزی ندارد جز صورت‌هایِ تهیِ عملکردش.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_همچون_اراده_و_تصور

مترجم: رضا ولی‌یاری



✔ @Schopenhauer_Page

چرا در سالمندی، زندگی را چنین کوتاه می‌بینیم؟ زیرا خاطره‌ی آن کوتاه شده است و از این رو کوتاه به نظر می‌رسد. همه‌ی امور بی‌اهمیت و ناخوشایند از خاطره محو شده‌اند و در نتیجه چندان چیزی باقی نمانده است. زیرا حافظه‌ی انسان نیز مانند شعورش به طور کلی بسیار ناکامل است و آدمی اگر نخواهد که خاطراتش به قعر فراموشی سپرده شوند، باید آنچه را که می‌آموزد تکرار کند و آنچه را که گذشته است به یاد آورد، تا در حافظه‌اش باقی بماند. اما از روی عادت، امور بی‌اهمیت، همچنین خاطرات ناخوشایند را غالبا به یاد نمی‌آوریم، چون که لازمه‌ی ثبت این ها در حافظه مانند هر خاطره‌ی دیگر تکرار در مرور آنها است.

امور بی‌اهمیت پیوسته بیش تر می‌شوند، زیرا در اثر تکرار مکرر و بی‌پایان، بسیاری از چیزها که در آغاز به نظر مهم می‌رسیدند به تدریج اهمیت خود را از دست می‌دهند. از این رو سال‌های نخستین عمر را بهتر از سال‌های بعد به خاطر می‌آوریم.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_حکمت_زندگی

📝 مترجم: محمد مبشّری


✔ @Schopenhauer_Page

شرط دوستی حقیقی این است که قویاً، به طور عینی و فارغ از هرگونه نفع شخصی در خوشی و ناخوشی دیگری سهیم باشیم و این خود مستلزم هم هویت شدن واقعی با دوست است. خودخواهی ذاتی نوع بشر چنان با این گونه دوستی مغایر است که معلوم نیست، دوستی حقیقی هم مانند مار غول‌آسای دریایی در زمره‌ی موجودات افسانه‌ای است یا واقعاً وجود دارد.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_حکمت_زندگی

📝 مترجم: محمد مبشّری

✔ @Schopenhauer_Page

اگر شور و شوقی انگیزه‌ی زندگی روزمره‌ی واقعی ما نباشد، خسته کننده و بی‌مزه است. اما وقتی شور و شوق، آن را به حرکت درآورد، دیری نمی‌پاید که رنج آور می‌شود. از این رو فقط کسانی سعادتمندند که طبیعت، نیروی ذهنی‌ای  اضافه بر آنچه برای خدمت به اراده لازم است، به آنان اعطا کرده است، زیرا با این نیروی ذهنی اضافه، در کنار زندگی واقعی ، دارای زندگی فکری هم هستند که پیوسته موجب مشغولیت و تفریح شان می‌شود، بی آنکه موجب رنجی گردد. فراغت محض به این معنا که نیروی ذهنی به خدمت اراده گرفته نشده باشد به تنهایی کافی نیست، بلکه مازادی واقعی از این رو، که از قید خدمت به اراده آزاد باشد نیز لازم است تا آدمی بتواند به فعالیت ذهنی ناب بپردازد. زیرا همانطور که "سکنا" می‌گوید:

فراغت بدون مشغله‌ی ذهنی، مرگ انسان است و به زنده به گور شدن می‌ماند.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_حکمت_زندگی


✔ @Schopenhauer_Page

آن صاحب فضلی را که تمامی عمر خود را صرف تعلیم و تعلم می‌سازد نمی‌توان نابغه نامید چرا که کهربا هرگز رسانای الکتریسیته نیست. نه، دانش نابغه همچون الهام و تراوش نغمات موسیقی است. دانشمند آن است که چیزها آموخته؛ نابغه کسی است که از وی چیزی می‌آموزیم که خود هرگز از کسی نیاموخته. اذهان بزرگ، آنها که یک در هزاران میلیون یافت می‌شوند، فانوس منجی بشریت‌اند و بدون آنها بشر در بحر بی پایان اشتباهات هیولاپیکر و حیرت و خباط غرق و سردرگم می‌شود.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_و_تأملات_فیلسوف  / در باب نبوغ

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenhauer_Page

دنیای متمدن ما بالماسکه‌ای بزرگ است. جایی که با سلحشوران و کشیشان و سربازان و دانشمندان و وکلا و روحانیون و فیلسوفان و نمی‌دانم چه و چه رو به رو می‌شویم! اما این‌ها آنچه وانمود می‌کنند نیستند؛ صرفا نقاب‌اند، و علی‌القاعده پشت این نقاب‌ها به مشتی کاسب‌کار بر می‌خوریم. یکی نقاب قانون به چهره می‌زند، نقابی که آن را به منظوری از یک وکیل گرفته، صرفا برای این که بتواند به راحتی شخص دیگری را به باد کتک بگیرد؛ دیگری با نیتی مشابه نقاب میهن پرستی و سعادت عمومی را برگزیده؛ و شخصی دیگر نقاب مذهب یا طهارت را انتخاب می‌کند. مردان به مقاصد مختلف نقاب فلسفه و انسان دوستی و چه و چه به چهره می‌زنند. زنان حق انتخاب کمتری دارند. آن‌ها بیشتر نقاب اخلاق و فروتنی و اهلیت و عفت را انتخاب می‌کنند. پس نقاب‌های عمومی وجود دارند که هیچ ویژگی خاصی ندارند. این نقاب‌ها همه جا به چشم می‌خورند؛ و صراحت گفتار و نزاکت و دلسوزی صمیمانه و لبخند دوستانه‌ای که مردم تحویل هم می‌دهند از این قسم‌اند.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_طبیعت_انسان

📝 مترجم: رضا ولی‌یاری


✔ @Schopenhauer_Page

" ولتر " کاملاً حق داشت که می‌گفت هدف از جنگ صرفاً دزدی است. این که کسانی که سرگرم جنگ اند از کرده‌ی خود شرمسارند از این جا معلوم می شود که حکومت‌ها آشکارا اعلام می‌کنند با توسل به نیروی نظامی جز برای دفاع از خود مخالف‌اند. حکومت‌ها به جای این که سعی کنند با گفتن دروغ‌های علنی و رسمی، که اغلب از خود جنگ تهوع آورترند، برای خود عذر بتراشند، باید همچون پولاد سخت روی نظریه‌ی ماکیاولی پافشاری کنند. جان کلام این نظریه را می توان این طور بیان کرد: در حالی که قطعا میان یک فرد و فرد دیگر، و تا جایی که قانونی و اخلاقی بودن روابطشان مربوط می‌شود، اصل " آنچه را بر خود نمی‌پسندی بر دیگران نیز مپسند " مصداق دارد، در مورد ملت ها و در سیاست عکس این اصل اقتضا می‌کند: " آنچه را بر خود نمی‌پسندی بر دیگران بپسند".


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #در_باب_طبیعت_انسان  / حکومت


✔ @Schopenhauer_Page

لذت و محنت ایده‌های ذهن نیستند بلکه تأثیرات اراده‌اند و از این جهت در قلمرو حافظه جای نمی‌گیرند. ما نمی‌توانیم لذات و محنتهای خود را به یا بیاوریم؛ مقصودم این است که قادر نیستیم تأثیرات آن لحظات را تجدید کنیم. ما تنها می‌توانیم تصورات همراه آن لحظات را به خاطر بیاوریم... حقیقتی غریب است که در اوقات ناخوشی قادریم به کمال وضوح آن روزهای خوشی را که اکنون محو شده‌اند به خاطر بیاوریم، و با این حال در اوقات خوشحالی تنها خاطره‌ای کور و ناقص و بی‌رمق از روزهای بد داریم.


✍ #آرتور_شوپنهاور

📚 #جهان_و_تأملات_فیلسوف


✔ @Schopenhauer_Page

▪️ این فیلم زیبا را تماشا کنید

🎬 Modigliani (2004)

📽 Director: Mick Davis

🔹️ زندگی آمادئو مودیلیانی نقاش نامدار ایتالیایی که در فقر و تنگدستی زیست و نهایتاً به زندگی خود پایان داد. اندی گارسیا به زیبایی نقش این نقاش برجسته را ایفا می‌کند.

امیدوارم از تماشای این سینمایی معناگرا لذت ببرید.


✔️ @Schopenhauer_page