مطالعهای که در JAMA Psychiatry منتشر شده است نشان داد که نشانگرهای زیستی مربوط به قرار گرفتن جنین در معرض استامینوفن در پلاسما بند ناف، با افزایش قابل توجه خطر ابتلا به ADHD و اختلال طیف اوتیسم (ASD) در دوران کودکی بهصورت وابسته به دوز همراه است. (منبع)
مطالعه دیگری گزارش داد که کودکانی که سطوح بالاتری از استامینوفن متابولیزه نشده در خون بند ناف داشتند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ADHD بودند. این خطر در شرایطی که سطوح بالاتری از 8-hydroxy-deoxyguanosine (یک نشانگر استرس اکسیداتیو) نیز وجود داشت، بیشتر میشد. این مطالعه همچنین ارتباط مثبتی بین سطح استامینوفن در خون بند ناف و اسیدهای آمینهای مانند متیونین، سرین، گلایسین و گلوتامات پیدا کرد که پیشسازهای گلوتاتیون (یک آنتیاکسیدان مهم) هستند. (منبع)
علاوه بر این، تحقیقات نشان دادهاند که قرار گرفتن طولانیمدت جنین در معرض استامینوفن در دوران بارداری با تفاوتهای متیلاسیون DNA در کودکانی که به ADHD مبتلا هستند، مرتبط است. این موضوع نشاندهنده احتمال تغییرات اپیژنتیکی ناشی از چنین مواجههای است. (منبع)
اگرچه این مطالعات به ارتباط بین مواجهه جنین با استامینوفن و نشانگرهای زیستی مرتبط با ADHD اشاره دارند، اما روابط خاص بین مواجهه پدری، بیان ژن جفت و ADHD در کودک بهطور گسترده بررسی نشده است. برای درک بهتر این ارتباطات و مکانیسمهای زیربنایی، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
تهیه در +Think