Modern Cogitation

چگونه یک کره دایسون بسازیم - بزرگترین ابرسازه
@modern_cogitation

🔺«کوچ انسان‌های نخستین به فلات ایران»

در این برنامه همراه با دکتر حسام نوذری، زیست‌شناس، با اشاره به مقاله‌ی چاپ شده در مجله‌ی علمی بسیار معتبر «نیچر»، به کوچ انسان‌ها به فلات ایران پرداخته می‌شود.
همچنین به مفهوم «نژاد» از منظر زیست‌شناختی فرگشتی اشاره می‌شود.

#دکتر_علی_نیری

#دکتر_حسام_نوذری

@modern_cogitation

به زخم دست خود خوب نگاه کنید.

دکتر حسام نوذری _ دکترای بیولوژی
فرگشت

@modern_cogitation

دکتر حسام نوذری _ دکترای بیولوژی
فرگشت

@modern_cogitation

خواب عمیق چه تأثیری بر سلامت مغز دارد؟

خواب خوب شبانه نه‌تنها در انسان نشاط ایجاد؛ بلکه، ذهن را پاکسازی می‌کند. یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد خواب عمیق طی فرآیندی، مواد زائد جمع‌شده در مغز را از بین می‌بَرَد که برای سلامت مغز و پیشگیری از بروز اختلالات عصبی مهم است.

به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه ارث در گزارشی آورده است: خواب‌آورها ممکن است این سامانه طبیعی پاکسازی مغز را مختل کنند؛ ضمن اینکه آثار طولانی‌مدت آن‌ها بر عملکرد شناختی مشخص نیست.

سیستم گلیمفاتیک مانند یک سامانه پاکسازی مغز عمل می‌کند.در طول روز، مواد زائد متابولیک در مغز انباشته می‌شوند؛ از جمله پروتئین‌های سمی که اگر حذف نشوند، ممکن است به بروز مشکلات عصبی مانند بیماری آلزایمر منجر شوند.

سیستم گلیمفاتیک با استفاده از مایع مغزی‌نخاعی (مایع شفافی که مغز و نخاع را احاطه کرده است) این مواد مضر را دفع می‌کند.

مایع مغزی‌نخاعی مانند آبی است که در لوله‌ها جریان می‌یابد و زباله‌ها را می‌شوید و می‌بَرَد. این فرآیند به طور مؤثر در طول خواب عمیق، که سرعت سامانه مغز بالا می‌رود، اتفاق می‌افتد.

نقش مهم نوراپی‌نفرین در طول خواب عمیق

دانشمندان از سال‌ها پیش از وجود سیستم گلیمفاتیک مطلع بودند؛ اما تاکنون نمی‌دانستند دقیقاً موتور محرک آن چیست.

پژوهش اخیر دانشمندان دانمارکی نشان داده است نوراِپی‌نفرین (یک پیام‌رسان شیمیایی در مغز) کلید معما است: در طول خواب عمیق، امواج نوراپی‌نفرین باعث می‌شود رگ‌های خونی در مغز به طور ریتمیک ضربان پیدا کنند.

این دانشمندان دریافتند ساقه مغز در طول این مرحله از خواب تقریباً هر ۵۰ ثانیه امواج نوراپی‌نفرین را آزاد می‌کند. این امواج مانند پمپ عمل می‌کنند و باعث انقباض و شُل‌شدن رگ‌های خونی مغز می‌شوند. این حرکت ریتمیک ضربان‌هایی را تولید می‌کند که به جریان مایع مغزی نخاعی در مغز کمک و مواد زائد و سموم را خارج می‌کند.

یافته‌های این پژوهش نشان داد خواب عمیق چقدر برای سالم نگه‌داشتن مغز مهم است. در طول خواب عمیق، سامانه پاکسازی مغز، مواد زائد مضر و سموم را از بین می‌بَرَد. این فرآیند برای پیشگیری از اختلالات عصبی و حفظ عملکرد شناختی ضروری است.

https://www.goodnewsnetwork.org/deep-sleep-cleans-the-mind-like-a-dishwasher-turned-on-at-night-study-finds/
@modern_cogitation

آثار هنری آنتونی جیمز مفاهیمی  مانند ایده بی‌نهایت یا کیهان را به صورت فیزیکی و عینی به وجود می‌آورند.

آنتونی جیمز (متولد ۱۹۷۴) یک هنرمند بریتانیایی آمریکایی مستقر در لس‌آنجلس است که به‌خاطر مجسمه‌ها و چیدمان‌های تجربی و عظیم خود شهرت دارد.
@modern_cogitation

دکتر حسام نوذری _ دکترای بیولوژی

@modern_cogitation

اولین اتم چگونه شکل گرفت؟ سنتزِ هسته ایِ بیگ بنگ 
از پروفسور آروین اَش
بیست و دوم نوامبر 2021
ترجمه و زیرنویس : نادیه افشاری
@modern_cogitation

ضربه به سر، ویروس‌های خفته مغز را بیدار می‌کند


یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد ضربه به سر، ویروس‌های خفته در مغز را بیدار می‌کند و ممکن است به بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر منجر شود.

ضربه مغزی و واردشدن صدمه مکرر به سر، دیگر فقط به عنوان خطرات شغلی ورزش‌های برخوردی (ورزش‌هایی که بازیکنان آن‌ها با هم برخورد فیزیکی دارند) محسوب نمی‌شوند؛ بلکه یک نگرانی جدی در زمینه سلامت به شمار می‌روند.

پژوهشگران دانشگاه تافتس در آمریکا و دانشگاه آکسفورد در انگلیس در پژوهش‌های اخیر خود دریافتند بین ضربه به سر و فعال‌شدن ویروس‌های خفته در مغز ارتباطی بالقوه وجود دارد که ممکن است در طولانی‌مدت به بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر منجر شود.

یافته‌های آنان که در مجله سایِنس سیگنالینگ (Science Signaling) منتشر شده است، نشان می‌دهد درمان‌های پیشگیرانه اولیه با استفاده از داروهای ضدویروسی ممکن است این خطرات را کاهش دهد.

تهدید پنهانی ویروس‌های خفته

بدن ما میزبان بسیاری از ویروس‌های خفته، از جمله ویروس هرپس سیمپلکس ۱ (HSV-۱) و ویروس واریسلا زوستر است که معمولاً بدون ایجاد آسیب، در سلول‌های عصبی و سلول‌های گلیال ساکن هستند.

ضربه مغزی ممکن است ویروس‌های خفته مغز را بیدار کند که احتمال دارد به مرور زمان به بروز بیماری‌های عصبی منجر شود.

یافته‌های این پژوهش بر قابلیت درمان‌های ضدویروسی یا ضدالتهابی پس از وارد شدن آسیب‌ به سر برای جلوگیری از فعال‌سازی مجدد ویروس‌های نهفته مانند ویروس هرپس سیمپلکس ۱ تأکید می‌کند. این روش احتمالاً خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی در آینده را کاهش می‌دهد.

https://www.the-scientist.com/study-reveals-a-link-between-herpes-virus-head-injuries-and-alzheimer-s-disease-72469


لینک مقاله:
https://doi.org/10.1126/scisignal.ado6430

@modern_cogitation

Flying Fish "Exocoetidae"‌‌

ماهی پرنده

@modern_cogitation

بهره‌گیری از قدرت بینایی زبان موش‌ها برای درمان بیماری‌های عصبی

شماری از دانشمندان آمریکایی با شناخت مسیر عصبی که حرکت زبان را برای رسیدن به اهداف لمسی در موش‌ها کنترل می‌کند، امیدوار اند به درمان‌های بهتری برای بیماری‌های اختلالات عصبی برسند.

به گزارش گروه علمی ایرنا، موش‌ها با استفاده از زبان خود اشیای لمسی را تشخیص می‌دهند. جویدن نان شیرینی حین خواندن اخبار صبحگاهی، صحبت کردن حین رانندگی، بیرون آوردن تکه‌ای از غذا که بین دو دندان گیر کرده همه با هماهنگی زبان و مغز و بدون توجه آگاهانه انسان‌ها انجام می‌شود؛ اما مسیر دقیق عصبی این هماهنگی در مغز تا کنون و تا حد زیادی ناشناخته مانده است.

اکنون، شماری از دانشمندان دانشگاه خصوصی کرنل در نیویورک آمریکا مسیر عصبی را شناسایی کرده‌اند که موش‌ها برای هدایت زبان به سمت اهداف با قابلیت لمس از آن استفاده می‌کنند؛ کولیکولوس برتر یا همان ناحیه‌ای در مغز که پستانداران از آن برای هدایت نگاه خود به سمت اهداف بصری کمک می‌گیرند.

جسی گلدبرگ، استاد رشته زیست‌شناسی عصبی و رفتارشناسی در دانشکده علوم و هنر دانشگاه کرنل و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ماهیت کنترل جنبشی، نظارت بر رفتار درلحظه است تا تنظیمات همزمان محقق شود. این تنظیمات در مغز خودکار هستند، اما بر اثر انواع بیماری‌ها ممکن است کارایی خود را از دست داده و آسیب ببینند.

وی گفت: اگر قابلیت حس لامسه‌ و بازخورد آن را از زبان انسان حذف کنیم، گفتار نامفهوم می‌شود و قدرت بلع بهم می‌خورد. علت شماره یک مرگ و میر در برخی بیماری‌های عصبی؛ مانند پارکینسون، دیستونی (بدقوامی ماهیچه) یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، ذات الریه ریوی یا استنشاقی است. زیرا با کنترل ضعیف زبان، فرد توان کنترل خوب و درست غذا و آب را ندارد و به طور تصادفی آنها را استنشاق می‌کند و خفه می‌شود. شناسایی این مسیر سرنخی برای بهبود درمان اختلالات عصبی است.

بیشتر بخش‌های مغز به کنترل جنبشی اختصاص دارد؛ مانند جویدن و رسیدن به یک فنجان بدون نگاه کردن. اما سازوکار بازخوردهای لمسی در اندام‌ها از جمله در زبان تا حد زیادی ناشناخته مانده است، زیرا مشاهده آن دشوار است. فناوری‌های جدید از جمله دوربین‌های پرسرعت و یادگیری ماشینی به محققان امکان را می‌دهد تا ارتباطات جدید برقرار کنند.

چند سال پیش، محققان دانشگاه کرنل روشی را برای مطالعه کنترل جنبشی در محل در موش‌ها با تمرکز بر زبان آنها هنگام لیسیدن آب از یک منبع آب طراحی کردند. آنها متوجه شدند موش‌ها به شکل دوره‌ای آب می‌خورند مثلا در هر ثانیه شش تا هشت بار به منبع آب لیس می‌زنند.

محققان این موضوع را با استفاده از یک الگوریتم یادگیری عمیق برای تجزیه و تحلیل ساعت‌ها فیلم ویدئویی گرفته شده با دو تصویر در هر میلی ثانیه به نتایج این یافته رسیدند که در موش‌ها، یک معماری بسیار حفاظت شده از مغز وجود دارد و معمولا دستاوردهایی در این سطح بعدا قابل بررسی و شاید تعمیم به انسان باشد.

این دستاورد همچنین راه‌هایی را برای تحقیق در مطالعات مرتبط با گفتار، استفاده پیچیده دیگری از کنترل زبان با هدایت لمسی و رباتیک هوشمند مصنوعی باز می‌کند.

https://news.cornell.edu/stories/2025/01/mice-use-their-tongues-see-tactile-targets

@modern_cogitation

کتاب قشر مغز در اصل اصول کامپیوتی یا محاسباتی و فرمول بندی ریاضی بعضی از فرایندهای مغز  را شرح می دهد که اساس  سازه های کامپیوتری و هوش مصنوعی هستند که سعی می شود از مغز کپی کنند. نویسنده بیش از هر کسی در تاریخ علم مقاله و کتاب نوشته و در رده بندی تاریخی دانشمندان رتبه ۱۵ را دارد. بنظر من هیچ کس به اندازه او به عمیقترین سطح شناسائی مغز نرسیده است.  بیش از هر کسی از مطالعه ی کتابهای او آموختم. عملا در هر کتابی که نوشته یا ترجمه کرده ام رفرانس هائی از این دانشمند ارجمند وجود دارند. خواندن آن را بویژه برای دست اندرکاران و‌علاقمندان به سطح فیزیک الکترونیکی و الکتریکی مغز توصیه می کنم. کسانی هم که هنوز به دوگانگی های گوناگون در مغز باور دارند مفید واقع می شود تا بدانند مغز منحصرا یک دستگاه الکتروشیمیائی است و در هیچ جای آن پدیده ی غیرالکتریکی برپا نمی شود.  تا حدی زیربنای الکتریکی بیماری های شایع روانشناسی هم در کتاب هست و نگاه کوتاهی به نظریه آگاهی هم دارد که بسیار جالب است و گویاتر از همه نظریات براساس فرگشت شبکه های افزایش یابنده مغز هستند که چندین بار آنها را شرح داده ام.
دکتر کیمیایی اسدی
@modern_cogitation

کتاب قشر مغز؛ اصول کار
نویسنده : ادموند تی. رالز
💱 مترجم: دکتر تقی کیمیایی اسدی
سال: ۲۰۲۵ (ترجمه)
چاپ/پخش : آکسفورد پرس | (در نسخه ترجمه آوای بوف)
۱۵۰۴ برگ
PDF

@modern_cogitation

.
چرا پسران و دختران تقریبا به تعداد مساوی به دنیا می‌آیند؟
قسمت دوم و پایانی

اگر نسبت جنسی تا این حد انعطاف‌پذیر است، چرا انسان‌ها و بسیاری از پستانداران نسبت ۱:۱ را حفظ می‌کنند؟ رونالد فیشر، آماردان معروف بریتانیایی، پیشنهاد کرد که نسبت جنسی خودبه‌خودی تصحیح می‌شود و به ۱:۱ گرایش دارد، مگر اینکه نیروهای تکاملی وجود داشته باشند که نسبت را تغییر دهند.

استدلال ساده است. با توجه به اینکه هر نوزاد باید یک مادر و یک پدر داشته باشد، اگر کمبودی در یک جنس وجود داشته باشد، والدین جنس نادرتر نسبت به والدین جنس رایج نوه‌ی بیشتری خواهند داشت. به عنوان مثال، اگر جنس مذکر از جنس ماده نادرتر باشد، والدینی که به‌طور تصادفی تعداد پسرهای بیشتری دارند، نوه‌های بیشتری نسبت به والدینی که بیشتر دختر دارند، خواهند داشت. این باعث تقویت ژن‌های مولد پسر می‌شود و به تدریج این نسبت را به تعادل باز می‌گرداند. پس ژن‌های مولد پسر تا رسیدن به برابری تقویت می‌شوند.

در مطالعه‌ی جدید، سیلینگ سونگ و جینجی ژانگ از دانشگاه میشیگان، یک بررسی جامع از مجموعه‌های عظیم داده‌های انسانی از بریتانیا انجام دادند و دو واریانت ژنتیکی را شناسایی کردند که بر نسبت جنسی تأثیر می‌گذاشتند، اما به نظر نمی‌رسید که ازطریق خانواده‌ها منتقل شوند. برخی از خانواده‌ها دارای واریانت ژنی برای تولید پسر بیشتر از دختر هستند، اما خانواده‌های دیگر بیشتر از پسر، دختر به دنیا می‌آورند. تحلیل نشان می‌دهد که تنوع بالا (تغییرات طبیعی و تصادفی در نسبت‌های جنسی در بین خانواده‌های مختلف) بخشی از مشکل برای نشان‌دادن هرگونه سوگیری سیستماتیک است.

احتمال دیگر برای دلیل نسبت یک‌به‌یکی این است که انسان‌ها با محدودیت‌های تکاملی خاصی روبرو هستند. شاید تمایل انسان به تک‌همسری فشار تکاملی بیشتری را بر انسان‌ها وارد کند تا به اصل فیشر پایبند باشند به گونه‌ای که در مورد سایر گونه‌های جانوری صدق نمی‌کند.
@modern_cogitation

.
چرا پسران و دختران تقریبا به تعداد مساوی به دنیا می‌آیند؟
قسمت اول...

کروموزوم جنسی در انسان‌ها جفت کروموزوم آخر، کروموزوم‌های ۲۳ هستند. در زن‌ها تمام تخمک‌ها یک کروموزوم جنسی X دارند و جنین همیشه کروموزوم X از مادر دریافت می‌کند. اما کروموزوم‌های جنسی مردان XY است. هنگامی که یک اسپرم، تخمک را بارور می‌کند، کروموزوم جنسی که اسپرم حامل آن است، جنس کودک را تعیین می‌کند. پس جنین‌هایی که یک X از مادر و X دیگری از پدر دریافت می‌کنند دختر خواهند بود و جنین‌هایی که اسپرم Y را دریافت می‌کنند به صورت پسر رشد می‌کنند. بنابراین نسبت یک‌به‌یک XY در اسپرم باید نسبت یک‌به‌یک دختر و پسر را ایجاد کند.

چرا باید نسبت جنسی ۱:۱ باشد؟ در عمل، شما به تعداد مساوی نر و ماده برای تولید‌مثل نیاز ندارید. تعداد کمی از نرها می‌توانند با چند ماده جفت‌ شوند و آن‌ها را بارور کنند. در واقع، برای بسیاری از حیوانات، نسبت جنسی نابرابر معمول‌تر است. برای مثال، در مورد موش کیسه‌دار استوارت (Antechinus stuartii)، محققان با شمارش تعداد نوزادان نر و ماده در بدو تولدشان دریافتند که تنها ۳۲ درصد از فرزندان، نر هستند. پس عدم تعادل به دلیل مرگ نوزادان نر پس از تولد نیست، بلکه از همان ابتدا وجود دارد. بسیاری از گونه‌های پرندگان دارای نسبت‌های جنسی متفاوت با ۱:۱ هستند و برخی از آن‌ها سازگاری‌های خاصی را دارند که با نیازهای اکولوژیکی‌شان مطابقت دارد. به عنوان مثال، دومین جوجه‌ی پرنده‌ی کوکابورا (Dacelo) که از تخم خارج می‌شود، معمولاً شانس بقای کمتری دارد و اغلب ماده است، زیرا احتمال زنده‌ماندن این جنس بیشتر است.

همچنین سیستم‌هایی وجود دارند که شامل کروموزوم‌های جنسی غیر‌استاندارد هستند. به عنوان مثال، برخی از پستانداران قطبی و برخی جوندگان خاص، یک کروموزوم X جهش‌یافته دارند و ماده‌های XY بارور را تشکیل می‌دهد یا یک نسخه‌ی جهش‌یافته از SRY یا همان ژن تعیین‌کننده‌ی مردانه به درستی عمل نمی‌کند. در این گونه‌ها، ماده‌ها غالب هستند که برای پستاندارانی که باید در فصل کوتاه تابستان تولیدمثل خود را تکمیل کنند، سودمند است. حشرات برخی از شدیدترین نمونه‌های نسبت جنسی نابرابر را دارند. به عنوان مثال، یک نوع هیره (mite) به ازای هر ۱ نر، ۱۵ ماده تولید می‌کند. در بسیاری از گونه‌های مگس میوه، ۹۵ درصد اسپرم‌ها حامل کروموزوم X هستند که به تولد فرزندانی منجر می‌شود که عمدتاً ماده هستند.

ادامه دارد...
@modern_cogitation

.
مورچه‌ها و انسان‌ها تنها موجودات در طبیعت هستند که به‌طور مداوم حین جابه‌جایی بارهای بزرگی که به‌طور قابل توجهی از ابعاد خودشان بزرگ‌تر است، با یکدیگر همکاری می‌کنند. پروفسور اوفر فاینرمن و تیمش در مؤسسه علوم وایزمن از این ویژگی مشترک برای انجام رقابت تکاملی جذابی استفاده کرده‌اند که این سؤال را مطرح می‌کند: چه کسی در جابه‌جایی یک بار بزرگ از میان یک هزارتو بهتر عمل خواهد کرد؟

نتایج پژوهش در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences  منتشر شده‌ است. تیم پژوهشی برای مقایسه عملکرد انسان‌ها و مورچه‌ها، از معمای معروفی به نام «معمای جابجایی پیانو» استفاده کردند. این معما مسئله‌ای ریاضی است که به نحوه‌ی جابجایی شیء بزرگ و سنگینی مثلاً پیانو در محیط شلوغ یا پیچیده می‌پردازد. در پژوهش جدید، به جای پیانو به شرکت‌کنندگان شیء بزرگ T شکلی داده شد. این شیء باید در فضای مستطیل‌مانندی جابجا می‌شد. فضا به سه بخش تقسیم شده بود که با دو شکاف باریک به هم وصل می‌شدند. مورچه‌هایی که برای رقابت با انسان‌ها انتخاب شدند، از گونه‌ی مورچه دیوانه لانگهورن با نام علمی Paratrechina longicornis بودند. این مورچه‌ها شاخک‌های بلندی دارند و به خاطر اینکه به طور ناگهانی و به ظاهر بی‌هدف حرکت می‌کنند، به مورچه دیوانه معروف هستند.

مورچه‌ها چالش را در سه حالت مختلف انجام دادند: یک مورچه تنها، گروه کوچک شامل ۷ مورچه و گروه بزرگ شامل ۸۰ مورچه. انسان‌ها هم همین‌طور در سه حالت مختلف این کار را انجام دادند: یک نفر تنها، یک گروه کوچک شامل ۶ تا ۹ نفر و یک گروه بزرگ شامل ۲۶ نفر. برای اینکه مقایسه بین انسان‌ها و مورچه‌ها منصفانه‌تر باشد، در برخی موارد به انسان‌ها گفته شد نه حرف بزنند و نه با دست یا بدن اشاره کنند. حتی به آن‌ها ماسک و عینک آفتابی داده شد تا نتوانند از چشم‌ها و دهان خود برای ارتباط استفاده کنند.

انسان‌ها به‌لطف هوش بالایی که داشتند، در چالش فردی بهتر از مورچه‌ها عمل کردند اما در چالش گروهی، مخصوصاً در گروه‌های بزرگ‌تر، گروه مورچه‌ها بهتر عمل کردند. گروه‌های مورچه با برنامه‌ریزی و به صورت هماهنگ حرکت می‌کردند. آن‌ها حافظه‌ی جمعی داشتند که کمک می‌کرد در مسیری خاص حرکت کنند و اشتباهات قبلی را تکرار نکنند. انسان‌ها معمولاً دست به انتخاب‌هایی می‌زدند که در کوتاه‌مدت خوب به نظر می‌رسید، اما در طولانی‌مدت نتیجه مطلوبی نداشت.

#مورچه #تکامل
@modern_cogitation

@modern_cogitation

#پرسش_پاسخ با دکتر حسام نوذری _ دکترای بیولوژی

موضوع جلسه پرسش وپاسخ:

گنجینه ژنتیک شما

برگزار شده در گروه: Modern Cogitation
@modern_cogitation

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

آیا حیوانات، آگاهی و شعور دارند و با هوش‌ مصنوعی خواهیم فهمید چه می‌گویند؟

بخش بزرگی از علم جانورشناسی در ۶۰ سال گذشته بر این نکته دلالت دارد که ما هوش حیوانات را دست‌کم گرفته‌ایم.

آیا هوش حیوانات را می‌توان اندازه گیری کرد؟
دیدگاه رایج در مورد هوش حیوانات تمایل زیادی به وجود یک سلسله مراتب دارد و طبیعتاً ما انسان‌ها خود را در صدر قرار آن فهرست می‌بینیم.

شامپانزه‌ها، آب‌بازسانان (پستانداران دریایی)، فیل‌ها و چند گونه از پرنده‌ها معمولاً به‌خاطر عقلشان مورد تحسین قرار می‌گیرند، در حالی که سایر حیوانات در مراحل زیر در نظر گرفته می‌شوند.

با این حال، برخی دانشمندان سودمندی چنین سلسله مراتبی را به چالش می‌کشند و معتقدند که تعریف «هوش» مفهومی دشوار است و حتی آزمایش «عادلانه‌ای» برای سنجش آن وجود ندارد.

اما در بیشتر موارد، اهمیتی ندارد که آن‌ها از درجات مختلفی از هوش برخوردارند یا نه. بلکه مهم این است که آن‌ها در جنبه‌های مختلف به اندازه کافی هوشمند بوده‌اند که بتوانند بقا داشته باشند و امیدوارانه در طبیعت رشد کنند.

ما خیلی روی انواع هوشی که خودمان داریم تمرکز می‌کنیم.
اما حیوانات هوش‌های شگفت‌انگیزی دارند که ما هیچ‌گاه به آن‌ها دسترسی نداریم.

وقتی مشاهده می‌کنیم که برخی حیوانات از ابزار استفاده می‌کنند یا برای خود برنامه‌ریزی می‌کنند، آن وقت دشوار است که استدلال کنیم که آنها فکر نمی‌کنند. با این حال، ما انسان‌ها این خصیصه را خیلی کمتر به حیوانات رده پایین‌تر در سلسله‌مراتب فکری نسبت می‌دهیم.

این طرز فکر به طور قابل توجهی بر نحوه رفتار ما با گونه‌های مختلف حیوانی تأثیر می‌گذارد برای مثال

همه ناراحت می‌شوند که شامپانزه‌ها در قفس‌های آزمایشگاهی کوچک نگهداری شوند، ولی بسیاری از مردم از خوردن تخم‌مرغ‌های مرغ‌هایی که در شرایط تنگ مرغداری‌ها نگهداری می‌شوند، ناراحت نیستند

حیوانات به یکدیگر چه می‌گویند؟
با پیشرفت فناوری و ابزارهای هوش مصنوعی، در سال ۲۰۲۵، شاهد خواهیم بود که از هوش مصنوعی و ابزارهای یادگیری ماشینی برای درک ارتباطات حیوانات استفاده می‌شود.

هم اکنون حجم زیادی از داده‌های مربوط به آوای حیوانات در حال گرداوری است تا بلکه از طریق هوش مصنوعی بتوان الگوریتم‌های زبانی حیوانات را تشخیص داد/یورونیوز
@modern_cogitation

عوامل زیادی عامل تعیین کنندگی طول عمر گونه های مختلف حیوانات هستند. یکی از آنها طول تلومرها یعنی دی ان ا انتهای هر کرموزوم‌است. تلومرها یکی از تعیین کننده های فعالیت ژن ها در همان کرموزوم و در کروموزوم‌های دیگر همان سلول هستند. طی رشد تلومرها با کنترل فعالیت ژنها تعیین کننده ویژگی های گونه ها مانند شکل و قد و قامت و اندازه رشد هستند. تلومرها طی عمر در اثر موتاسیون کوتاه تر می شوند و لذا فعالیت ژن ها و ترمیم سلولی کاسته یا متوقف می شود و در نهایت ارگانیسم می میرد. آنزیمی به نام تلومریز هم با کنترل طول تلومر هم فعالیت آن و هم کوتاه شدن آن را کنترل می کند. اختلال در فعالیت تلومریزها سرطان زا بوده و خود این فرایندها هم باعث‌ ‌مرگ‌نهائی موجود زنده می شوند. تعداد موتاسیون ها در ژنوم‌تلومرها  به گونه حیوان بستگی دارد، طوری که تعداد موتاسیون ها در سال در موش های با عمر کوتاه نسبت به انسان و یا حیواناتی که طول عمر زیادتری دارند بسیار زیادتر است.  تلومرها و تلومریزها شمشیرهای دو‌لبه ای برای جلوگیری از پیری زودرس، ادامه ی زندگی در طیف گونه، جلوگیری از بیماری هائی مانند سرطان از یک طرف، و از طرف دیگر مرگ حتمی ارگانیسم و ایجاد بسیاری از بیماری ها منجمله سرطان ها است.  بعلت پیچیدگی فوق تصور این عوامل، دخالت در تنظیم فعالیت آنها برای افزایش طول عمر تا حال ممکن نشده و از آن جا که دستکاری می تواند بیماری های مختلفی ایجاد کند از نظر اخلاق پزشکی هم منع شده است.
دکتر کیمیایی اسدی
@modern_cogitation

درود
منباب نقل از  مقالات ، گزارشها و حتا کتابهایی که در زمینه تشابهات ژنتیکی چاپ و پخش شده ، پرسشی که مطرح است  در مورد درصد آمار اعلامی ۹۸.۱ یا ۲ دو دهم درصد   از قبل به ۹۶ درصد فیکس  نسبت به اکنون کدام آمار قابل استناد تر است ؟

از ۹۴ تا ۹۸/۸ گزارش شده که بستگی به آزمایشگاه ژنتیکی دارد من حد وسط را نوشتم. اما در اصل موضوع تفاوتی ندارد. خود انسانها با هم ۹۹/9٪اشتراک ژنتیکی دارند اما ژنهای آنها فعالیت کم و بیش مشترک اما با توزیع هذلولی تفاوت  در بیان دارند که تفاوت انسانها را با هم شکل می دهند. یعنی قرابت ژنتیکی ظاهری یک موضوع است و شدت بیان ۲۵۰۰۰ ژن فعال در انسانها موضوع دیگری است. لذا دو انسان مانند هم حتی دوقلوی تک تخمکی عین هم نیستند. مثلا تفاوت توان‌ژنهای ناقلان عصبی و گیرنده های آن در انسانها عامل تفاوت های سطح بالای روانشناسی و ذکاوتی بین آنها هستند، گرچه همه آنها را دارند و‌شمپانزه ها هم دارند. اما شمپانزه ها ۲۲۰۰۰ ژن پروتئین ساز دارند که سه هزار عدد کمتر از انسانهاست. اما از ان جا که هر ژن انسان می تواند پروتئین های بیشتری را رمزگذاری کند و الل های بیشتری هم دارند، پروتئین های بسیار متنوع تری در انسانها هست،  که حتی در ژن های مشترک ممکن است شباهتی با پروتئین های شمپانزه ها نداشته باشند که در نتیجه نمی توان پیوند اعضاء یا خون مورد استفاده  از شمپانزه ها گرفت. دو دهم‌درصد اشتراک با شمپانزه ها بنظر غیر ممکن می آید. اما تفاوت وجود ۳۰۰۰ ژن در انسان  بسیار مهم است  که ویژگی های سطح بالای انسانها مانند سخن گفتن، استدلال، برنامه ریزی، ذهن پیچیده تر را در انسانها ممکن ساخته اند. پنج‌میلیون سال سابقه فرگشت متفاوت انسانها را بسیار متفاوت تر از هر نخست پای انسان نمای دیگر یا ایپ ها apes کرده است.
دکتر کیمیایی اسدی
@modern_cogitation

در جواب سوالی که چرا همه شمپانزه ها انسان نشدن؟ انسان ها با شمپانزه ها جد مشترک دارند، یعنی انسانها از شمپانزه ها فرگشت پیدا نکرده اند. گروهی که تبدیل به پیش انسانها شدند بطور اتفاقی تنوع ژنتیکی بیشتری از گروهی داشتند که بعدا به شمپانزه های کنونی فرگشت پیدا کردند. با وجود ظاهر بسیار مشترک ژنومی تا حد ۹۶٪ بین انسانها و شمپانزه ها کیفیت ژنوم‌انسان ها با شمپانزه ها متفاوت است. تنوع نوکلئوتیدی در انسانها با شمپانزه ها تفاوت اساسی دارد و همین تنوع بنا به اصل تکاملی سیستم های نوظهور می تواند پدیده های متنوع تر در نتیجه حیوان پیچیده تری بسازد. بعضی از ژن ها در انسان هم می توانند تا پنج نوع پروتئین بسازند اما در شمپانزه ها همان ژن فقط دو یا سه پروتئین می سازد. با افزایش تنوع پروتئین ها باز هم پدیده ها بیشتر می شوند. تنوع ژنتیک گونه ی هوموها طوری بوده که تا حال ۱۸ پیش انسان پیدا شده اند، اما تعداد پیش شمپانزه ها بسیار کمتر است (مطالعه زیادی هم نشده اند).
دکنر کیمیایی اسدی

@modern_cogitation

از کجا می‌دانیم عمر یک فسیل چقدر است؟

آزمایش کربن ۱۴

@modern_cogitation

مهم نیست تئوری شما چقدر زیباست، مهم نیست چقدر باهوش هستید. اگر با آزمایش موافق نباشد، اشتباه است. بیان ساده کلید علم است.‌‌

-ریچارد فیلیپس فاینمن

@modern_cogitation

مغز بزرگ ما و تکامل دگروالدینی

در فرهنگ ما مرسوم است هنگامی که فردی صاحب فرزند می‌شود، دوستان و آشنایان برای تبریک و شادباش به منزل‌ او می‌روند. در چنین مواقعی اغلب میهمانان، نوزاد تازه متولد شده را در آغوش گرفته و نوازش ‌می‌کنند. این شیوۀ رفتار را می‌توان به اشکال گوناگون در میان فرهنگ‌های دیگر نیز یافت. در تمام فرهنگ‌هایی که می‌شناسیم خویشاوندان و آشنایان به مادر در پرورش نوزاد کمک می‌کنند (منبع). این رفتار به ظاهر عادی ما از منظر تکاملی بسیار متفاوت از دیگر گونه‌هاست.

برای روشن شدن موضوع اجازه دهید نگاهی بیندازیم به نزدیک‌ترین خویشاوند زندۀ تکاملی ما: شامپانزه‌. شامپانزه‌های ماده پس از زایمان، توجۀ وسواس‌گونه‌ای به نوزاد خود دارند و -دست‌کم تا چند ماه اول- حتی به خویشاوندان نزدیک‌ اجازه نمی‌دهند که به نوزاد نزدیک شده یا آن را در آغوش بگیرند. دلیل این رفتار، میزان هورمون اکسی‌توسین در بدن شامپانزه مادر است. در میان پستانداران هورمون اکسی‌توسین در هنگام زایمان به فرآیند انقباض عضلات برای بیرون راندن نوزاد از رحم کمک می‌کند. علاوه بر این، اکسی‌توسین تاثیر بسیار مهمی بر روی مغز مادر در شکل‌دهی به هیجانات او دارد. اکسی‌توسین باعث ایجاد پیوندی نیرومند میان مادر و نوزاد تازه متولد‌شده می‌شود (منبع و منبع و منبع). این هورمون در هنگام تولد در بدن انسان‌های مادر نیز وجود دارد. اما میزان آن حتی در میان دلسوزترین انسان‌های مادر قابل مقایسه با شامپانزه‌های مادر نیست (منبع و منبع) زیرا همانطور که گفته شد انسان‌ها اجازه می‌دهند خویشاوندان، آشنایان، دوستان، ماما و پزشک نوزاد را در آغوش بگیرند و لمس کنند. اما شامپانزه مادر نوزادش را تمام و کمال برای خود می‌خواهد. کسی که جرات کند به نوزاد شامپانزه نزدیک شود باید حملۀ شدید یک مادر خشمگین را به جان بخرد. اما چرا چنین تفاوت فاحشی میان انسان‌ها و شامپانزه‌ها وجود دارد؟ به نظر می‌رسد که پاسخ این پرسش را باید در پرهزینه‌ترین عضو بدن جست: مغز.

🧠 مغز در انسان بالغ تقریبا دو درصد از کل وزن بدن را تشکیل می‌دهد اما حدود بیست درصد انرژی روزانه صرف آن می‌شود (منبع). طبق یک برآورد، نوزاد از لحظۀ تولد تا رسیدن به مرحله استقلال غذایی، بین ده تا سیزده میلیون کالری نیاز دارد (منبع). نوزاد انسان در بدو تولد کاملا درمانده است و در مقایسه با نوزدان گونه‌های دیگر، به زمان بسیار بیشتری برای رشد نیاز دارد. این یعنی در بخش عمدۀ تاریخ تکاملی گونۀ ما، مادر به تنهایی نمی‌توانست کالری مورد نیاز برای پرورش کودک را تامین کند. بر خلاف شامپانزه‌های ماده (و همینطور دیگر کَپی‌ها)، انسان‌های مادر برای پرورش نوزاد خود نیازمند کمک هستند (منبع و منبع). بخشی از این کمک توسط پدرِ نوزاد تامین می‌شود اما علاوه بر او پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها (به ویژه مادربزرگ‌ها)، فرزندان مسن‌تر (به‌ویژه خواهران)، عمه‌ها وخاله‌ها، عمه‌ها‌ و خاله بزرگ‌ها، دایی‌ها، دوستان مادر، و افراد متفرقه دیگر در فرزندپروری به مادر یاری می‌رسانند (منبع و منبع و فصل یازده این منبع). این پدیده‌ای است که به آن دگروالدینی (Alloparenting) می‌گویند.

دگروالدینی زمانی رخ می‌دهد که افرادی غیر از مادر، در پرورش نوزاد کمک کنند. این پدیده را می‌توان در درجات مختلف در میان گونه‌های گوناگون یافت (منبع). مثلا گزارش‌هایی دربارۀ رفتار دگروالدی در میان شامپانزه‌ها نیز وجود دارد. اما این رفتار هم به ندرت مشاهده شده و هم اینکه شامپانزه مادر برای پرورش نوزاد خود به کمک دیگران نیازمند نیست (منبع). با این حال به نظر می‌رسد که در میان نخستی‌سانان، انسان تنها گونه‌ای است که برای پرورش نوزاد با مغز بزرگ نیازمند به کارگیری شیوۀ دگروالدینی است (منبع و منبع). در طول تاریخ تکاملی انسان، همکاری افراد با یکدیگر به منظور پرورش فرزندان به عنوان یک فشار انتخابی به نحوی به ویژگی‌های زیست‌شناختی و روانشناختی ما شکل داده که انسان‌های مادر نه تنها جلوی نزدیک‌شدن دیگران به نوزاد را نمی‌گیرند، بلکه با آغوش باز از یاری دیگران استقبال می‌کنند.

از این پس، هربار که نوزادی را در آغوش فردی غیر از مادرش دیدید، بدانید که شاهد یکی از عجیب‌ترین رفتارها در دنیای پستانداران هستید. رفتاری که میلیون‌ها سال تکامل بدان شکل بخشیده است. 

✍️ عارف عبادی

@modern_cogitation

⬅️ متنی که در زیر می‌آید ترجمۀ بخشی است از این منبع:

📖 Cat Bohannon; Eve: How the Female Body Drove 200 Million Years of Human Evolution. Penguin and Random House, 2023. Pp. 390-391.

هرج و مرج جنسی نیاکان کَپی ما یک استراتژی ضروری بود نه فقط عادتی لذتبخش. نخستی‌سانان نر نه تنها برای یکدیگر خطرناک‌اند، بلکه تهدیدی جدی برای نوزادان‌ هم هستند. در میان نزدیک‌ترین عموزادگان نخستی‌سان ما – یعنی شامپانزه‌، بونوبو و حتی اورانگوتان‌ – هرج و مرج جنسی دارای هدفی است روشن برای ماده. ماده از داشتن رابطۀ جنسی با نرهای گوناگون تنها لذت نمی‌برد بلکه همچنین مطمئن می‌شود که هیچ‌کدام از نرهای اطرافش ندانند پدر کدام فرزند هستند. در زیست‌شناسی به این موضوع «عدم‌قطعیت پدری» می‌گوییم. زمانی که پژوهشگران صحبت از تکامل تک‌همسری در انسان‌ می‌کنند، عموماً بر این امر تاکید دارند که زن با اطمینان بخشیدن به مرد که پدر فرزندانش است چه به دست می‌آورد. اما آنچه کمتر بدان پرداخته می‌شود این است که چنین کاری تا چه حد می‌تواند برای زنان و فرزندان‌شان خطرناک باشد. 

هرچند شامپانزه‌های نر به ندرت بچه شامپانزه‌های دستۀ خودشان را می‌کُشند، اما در هنگام نبرد با دسته‌های دیگر، عموماً نوزادان آنها را از بین می‌برند زیرا فرزندی که محصول اسپرم دشمن است برای آنها فایده‌ای‌ ندارد. آنها همچنین عادت به تجاوز – یا دست کم تحمیل خشونت‌آمیز خود – بر ماده‌های دشمن دارند تا هم سلطۀ خود را مستحکم کنند و هم احتمالاً پدر نوزادان جدید شوند. بنابراین، بسیاری استدلال می‌کنند که عامل اصلی که مانع از به قتل رسیدن نوزادان توسط نرهای همان دسته می‌شود این است که یک نر مطمئن نیست آیا بچه شامپانزه فرزند اوست یا نه.

عارف عبادی
@modern_cogitation

کاهش علائم افسردگی با دریافت بیشتر روشنایی روز

یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد گذراندن زمان بیشتر در روشنایی روز، کیفیت خواب افراد را افزایش و علائم افسردگی را کاهش می‌دهد.

به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، این پژوهش که روی بیش از ۶ هزار و ششصد شرکت‌کننده انجام شد، نشان داد افرادی که زمان بیشتری را در روشنایی روز سپری می‌کنند، خواب منظم‌تری دارند و خواب منظم‌تر با کاهش علائم افسردگی و کاهش احتمال ابتلا به افسردگی خفیف یا شدید مرتبط است.

سوزان رِدلاین (Susan Redline)، پزشک ارشد بخش خواب و اختلالات خواب‌ و بیداری ریتم شبانه‌روزی بیمارستان بریگهام و زنان در آمریکا می‌گوید: خواب منظم، تأثیرات گسترده‌ای بر سلامت ما دارد. مطالعات آتی که به بررسی درمان با روشنایی روز می‌پردازند نباید تأثیر خواب منظم روی علائم خلق‌وخو و افسردگی را نادیده بگیرند.

گروه پژوهشی بیمارستان بریگهام و زنان در آمریکا، داده‌های جمع‌آوری‌شده نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه (مربوط به سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴) را بررسی کردند تا دریابند قرار گرفتن در معرض روشنایی (در سطحی که معمولاً معادل قرار گرفتن در معرض نور روز است) با علائم افسردگی مرتبط است. در این مطالعه، نور روز و نظم خواب با استفاده از یک دستگاه مچ‌بند اندازه‌گیری شد.

دَنیِل اِی‌ والاس، سرپرست پژوهشگران گفت: دریافتیم صرف زمان بیشتر در نور روز، با کاهش علائم افسردگی مرتبط است و منظم بودن خواب تا حدی این ارتباط را توضیح می‌دهد. سطح بالاتر ویتامین دی (D) در بدن افرادی که بیشتر در معرض نور روز بودند و نظم خوابشان بیشتر بود، مشاهده شد، اما این موضوع با علائم افسردگی ارتباطی نداشت. ایرنا/

گزارش این پژوهش در مجله انجمن پزشکی آمریکا (جاما) منتشر شده است.
https://medicalxpress.com/news/2024-12-bright-depression-symptoms.html

https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2821240

@modern_cogitation

مهمترین تفاوت بین مغز حیوانات اندازه، وزن، و حجم (۱۳۰۰ سانتیمتر مکعب در انسان) نسبت به وزن و‌حجم‌ بدن و تعداد نورون ها در قشرنو نسبت به بقیه مغز است. از ۸۶ میلیارد نورون‌مغز انسان ۷۰ میلیارد در مخچه (۱۶٪ و زن) و ۱۶ میلیارد در قشرنو (۸۰٪ وزن مغز) و بقیه در ساختارهای تحت قشری قرار دارند. مغز شمپانزه ۲۸ میلیارد نورون دارد که ۷/۴ میلیارد آن در قشر نو (اکثریت در قشر بینائی) و ‌۳۳۷ سانتیمتر حجم دارد. یعنی قشر نو مغز انسان کمی بیشتر از دو برابر نورون اما چهار برابر حجم دارد. یکی از علت های این تفاوت عمده حجیم‌ بودن فضاهای بین سلولی در مغز انسانها است که نه تنها باعث افزایش حجم‌ و وزن نیمکره های مغز انسان شده، بلکه این فضاهای گسترده ایجاد ارتباطات بیشتر نورونی، تولید دندریت ها و خارهای دندریتی بیشتر و متراکم تری را ممکن ساخته که به مجموعه این فضاها و محتویات آنها نوروپیل می گویند، که همراه با توزیع بیشتر نورونی در قشر جلوبشانی (۳۰٪ حجم کل نیمکره ها) با شبکه های پیچیده تر برای فرایند افزاینده بیشتر اطلاعات، دلیل توان یادگیری، خلاقیت، ابداعات، تفکرات، فرهنگ ها، اجتماعات، توان سخن گفتن و هر ویژگی ای است که مغز انسانها را برتر از حیوانات دیگر کرده است. انسان ها برخلاف ایده ی خودساخته و بی پایه امثال دکارت، و ادیان مختلف با فرض داشتن دو روح انسانی و‌حیوانی (برخلاف حیوانات که فرض شده روح انسانی ندارند)، نه تنها روح از هر نوعی ندارند، بلکه مغز فرگشت یافته متفاوتی دارند. البته نباید فراموش کرد که تعداد ژنهای فعال در داخل نورون ها و تنوع پروتئینی در نورون های قشرنو انسان ها بیش از هر حیوان دیگری است که مطالعه این تفاوت ها بسیار مشکل است، در نتیجه ما میکروکامپیوترهای متفاوتی از حیوانات و از یکدیگر داریم. شکل گیری های مختلف ژنتیکی، تربیت انفعالی و فعال، و شانسکی این سیستم پیچیده ی قشرنو عامل تفاوت‌انسان ها با هم هستند.

دکتر کیمیایی اسدی

@modern_cogitation

بقایای گونه‌ی جدیدی از بندپایان اولیه متعلق به ۵۰۰ میلیون سال قبل در کوه‌های راکی کانادا کشف شده است.

این گونه جدید که Titanokorys gainesi نام دارد در دوره‌ی زمین‌شناسی کامبرین در اقیانوس زندگی می‌کرده است و در حالی که بیشتر موجودات این دوره بسیار کوچک و به اندازه انگشت کوچک دست بودند این گونه حدود ۴۸ سانتی‌متر بوده است.

بقایای این گونه‌ی جدید توسط دیرینه‌شناسان موزه "رویال انتاریو" در کوه‌های راکی کانادا کشف شد.

این موجود دارای چشم‌ مرکب، یک جفت پنجه خاردار و  باله‌هایی برای شنا بود.

جین برنارد کارون، نویسنده‌ی اصلی این مقاله از موزه "انتاریو" می‌گوید: اندازه‌ی این موجود بسیار گیج‌کننده است. این یکی از بزرگ‌ترین موجودات یافت شده متعلق به دوره کامبرین است که قطعاً تاثیر زیادی بر اکوسیستم اقیانوس‌های عصر کامبرین داشته است.

این گونه متعلق به گروهی از بندپایان اولیه به نام radiodonts است و بزرگ‌ترین نمونه کشف شده از این دسته، موجودی به نام Anomalocaris با طول یک متر بوده است.

جو موسیوک، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: سر این موجود نسبت به بدن آن به قدری بزرگ است که می‌توان آن را یک سر شناور دانست. علت آن که چرا این دسته از موجودات با سرهای بزرگ فرگشت یافته‌اند هنوز مشخص نیست. به گفته‌ی محققان بدن آن‌ها برای زندگی نزدیک بستر اقیانوس به صورت پهن فرگشت یافته است.

📝 منبع:

https://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-9966749/Fossils-Animal-500-MILLION-year-old-rocks-Canadian-Rockies-dwarfed-peers.html

🖇 پژوهش مربوطه:

http://dx.doi.org/10.1098/rsos.210664

@modern_cogitation

درود

آیا سیستم پاداش دهی و درد در مغز موجودات زنده صرفا بر پایه اصل بقا تکامل یافته؟ (یا به نوعی بیشترین سهم رو داشته)
حتی برای رفتارها و تجربیاتی که در واقعیت خوشایند نیستند پاداش در نظر بگیره (چون در جهت حفظ بقاست)

پاسخ👇👇

بله سیستم پاداشی شکل گرفته در فرگشت در واقع برای تعیین لذت بخشی و شدت لذات محرک ها برپا شده تا از این طریق بقاء و‌تولید مثل را تضمین کند. مثلا لذت جنسی خارج از دوران فحل سالانه که در حیوانات غیر اجتماعی دیده می شود،  در انسانها و میمون ها باعث تقویت پیوندهای زوج ها و شکل گیری خانواده می شود که‌در بقاء و تولید مثل و پرورش کودکان‌لازم‌ می آیند. برعکس سیستم درد و ناخوشایندی های دیگر سیستم دفاعی هستند تا جسم را در کوتاه و بلند مدت در برایر محرکات آسیب زا حفظ کنند. در انسانها و‌حیوانات اجتماعی شده که باید دارای صفت فداکاری باشند تا اجتماع انسجام پیدا کند،  حیوان ممکن است هزینه هائی برای مراقبت و‌نجات هم گونه های خود و هم ژنتیکی ها و خانواده بپردازد که ممکن است برخلاف بقاء و تولید مثل خودش باشند، مانند نزاع خونین برای حفظ سرزمین و دقاع از اعضاء گروه که اقلا در انسانها که خبر داریم، با ایجاد حس غرور و سرافرازی می تواند لذت بخش باشد. در اجتماع هنجار  انسانها کمک مالی و غذائی کردن به دیگران که هزینه بردار هستند و ظاهرا برخلاف اصل بقاء فردی اند  در انسانها، و حتی در مورد غذا در حیوانات اجتماعی شده، در مغز سخت افزاری شده و باعث تحریک سیستم پاداشی مغز و خوشایندی می شوند، که زیربنای اخلاقیات طبیعی و پاداش دنیوی برای احسان و فداکاری هستند که لزوم پاداش توهمی اخروی را نالازم می کند. فروریختن حس فداکاری و غلبه خودخواهان در اجتماع، مانند کشور گل و بلبل خودمان باعث فروریزی بافت اجتماعی می شود. در حیوانات اجتماعی اگر حیوانی رفتار خودخواهانه تکراری انجام دهد یا تنبیه می شود یا طرد. مثال های زیاد و شرح این ها در کتاب زیست شناسی مغز و اخلاقیات و سیستم پاداشی مغز مفصلا آورده شده اند.

پاسخ دکتر کیمیایی اسدی

@modern_cogitation

علت گرم شدن جهان چیست؟

پاسخ خلاصه به یکی از پرسش ها درباره تغییرات هوا: علت گرم شدن جهان چیست؟ (نوشته شده توسته مایلس الن، دوید بیلو، جورج زیدان)
TED.com

@modern_cogitation

اهمیت دسترسی سرویس های امنیتی به گنجینه ژنتیک شما

@modern_cogitation

سیسال، (agave sisalana) بومی جنوب مکزیک، گیاهی است که برای فیبر سفت آن کشت می شود. این الیاف برای تولید محصولات از جمله کفش استفاده می شود

@modern_cogitation

انرژی صفر چیست؟
یک پاسخ کوتاه و مختصر به یکی از سوالات کلیدی درباره تغییرات آب‌وهوا: انرژی صفر چیست؟ (نوشته مایلز الن، دیوید بیلو و جورج زایدان)
TED.com
@modern_cogitation

عنوان سخنرانى  :آیا حجامت يك روش درمانى است؟

ارائه دهنده : جناب دکتر محمد رضا توکلی صابری، دكتراى داروسازى و فوق دكتراى شيمى پزشكى.

برگزار شده در گروه: Modern Cogitation
@modern_cogitation

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

موضوع سخنرانی: فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت

ارائه: دکتر امید مرجمکی، پزشک متخصص پزشکی ورزشی
عضو کمیته‌ی آموزش فدراسیون پزشکی ورزشی ایران
عضو انجمن علمی پزشکی ورزشی ایران

مکان برگزاری: modern_cogitation
@modern_cogitation
https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

رشد گیاهان بدون نور؛ غیرممکنی که ممکن شد

دانشمندان از روشی نوآورانه برای کِشت گیاهان بدون نور خورشید رونمایی کردند که کشاورزی برقی (electro-agriculture) نامیده می‌شود، نوید تغییر روش رشد مواد غذایی را می‌دهد و این قابلیت را دارد که چالش‌های شدید زیست‌محیطی را حل کند.

از قرن‌ها پیش، «کشاورزی» مزارع وسیعِ غرق در نور خورشید را به ذهن متبادر ساخته است؛ اما این روش سنتی هزینه چشمگیری برای سیاره ما دارد. ۹۰ درصد از جنگل‌زدایی در جهان به دلیل کشاورزی سنتی صورت می‌گیرد؛ زیرا برای تغذیه جمعیت رو به رشد جهان به زمین‌های بیشتری نیاز هست.

«کشاورزی برقی» مفهومی پیشرفته است که فهم اساسی ما از رشد گیاهان را به چالش می‌کشد؛ این روش متکی بر یک واکنش شیمیایی است که چهار برابر کارآمدتر از فتوسنتز طبیعی است و این قابلیت را دارد که در تولید مواد غذایی به شکلی که ما با آن مأنوسیم، تحول ایجاد کند.
هسته اصلی این نوآوری، جایگزینی نور خورشید با برق است. پژوهشگران با استفاده از قدرت پَنل‌های (صفحه‌های) خورشیدی، سامانه‌ای ابداع کرده‌اند که احتمالاً نیاز به زمین برای کشاورزی را به شدت کاهش می‌دهد؛ در واقع، برآوردها حاکی از آن است که اگر همه مواد غذایی در آمریکا با استفاده از کشاورزی برقی تولید می‌شد، استفاده از زمین‌های کشاورزی ۹۴ درصد کاهش می‌یافت.

از فتوسنتز تا الکتروسنتز

رشد سنتی گیاهان به فتوسنتز (فرآیندی که در آن گیاهان، نور خورشید و دی‌اکسیدکربن و آب را به گلوکز تبدیل می‌کنند) متکی است. این سازوکار طبیعی میلیون‌ها سال حیات روی زمین را حفظ کرده است؛ اما به طرز شگفت‌آوری ناکارآمد است؛ زیرا، فقط حدود یک درصد از انرژی نور جذب‌شده توسط گیاهان به انرژی قابل استفاده تبدیل می شود.

هدف کشاورزی برقی بهبود طراحی طبیعت است. در این روش به جای تکیه بر نور خورشید، از برق برای ایجاد یک واکنش شیمیایی بین دی‌اکسیدکربن و آب استفاده می‌شود و در نتیجه اَسِتات تولید می‌شود: ترکیبی که به عنوان منبع غذایی برای گیاهانی که روی یک بستر خنثی و واکنش‌ناپذیر رشد می‌کنند، عمل می‌کند.

با پیشرفت پژوهش و فناوری، احتمالاً به زودی شاهد یک تغییر الگو در کشاورزی خواهیم بود. توانایی کِشت گیاهان بدون نور به تولید مواد غذایی پایدارتر، کاهش جنگل‌زدایی و راه‌هایی نوآورانه برای حل معضل گرسنگی جهانی منجر خواهد شد. آنچه زمانی غیرممکن به نظر می‌رسید، در واقع ممکن و عصر جدیدی از نوآوری کشاورزی آغاز شده است.

https://www.cell.com/joule/fulltext/S2542-4351(24)00429-X#:~:text=Fueled%20by%20acetate%20derived%20from,same%20efficiency%20limitations%20of%20photosynthesis.

Image Credit: Feng Jiao

@modern_cogitation

سخنرانی لایو در سوپر گروه علمی
modern_cogitation

موضوع سخنرانی: آشنایی با مثلث کارپمن  در خود شناسی و  روابط انسانی

ارائه دهنده :#دکتر بیژن کبودی

@modern_cogitation

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

آزمایش موفقیت‌آمیز واکسن سرطان تهاجمی پستان

پژوهشگران واکسنی را آزمایش کردند که امیدی تازه‌ به زنان مبتلا به سرطان تهاجمی و درمان‌ناپذیر پستان می‌دهد. به نظر می‌رسد این واکسن در برابر سرطان سه‌گانه منفی پستان، ایمن و مؤثر باشد.

سرطان سه‌گانه منفی پستان نوعی سرطان پستان است که با هورمون‌درمانی درمان‌پذیر نیست؛ زیرا توسط هیچ‌یک از سه هورمونی که معمولاً به سرطان پستان دامن می‌زنند، هدایت نمی‌شود.

بر اساس گزارش این پژوهش که به‌تازگی در مجله ژنوم مدیسین (Genome Medicine) منتشر شده است، ۱۶ نفر از ۱۸ بیمار، سه سال پس از دریافت واکسن، سرطان نداشتند. واکسن به سیستم ایمنی آن‌ها آموخت سلول‌های سرطانی باقیمانده را از بین ببرد.

داده‌ها نشان می‌دهد نیمی از بیمارانی که برای درمان سرطان، فقط عمل می‌شوند، سه سال بدون سرطان زندگی می‌کنند. دکتر ویلیام گیلَندِرز (William Gillanders)، استاد جراحی دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن آمریکا و پژوهشگر اصلی این گروه پژوهشی، اظهار کرد: این نتایج بهتر از انتظار ما بود.

بر اساس گزارش بنیاد ملی سرطان پستان، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از سرطان‌های پستان در آمریکا سه‌گانه منفی هستند. سرطان سه‌گانه منفی پستان تا امروز هیچ درمان هدفمندی نداشته است و به گفته پژوهشگران باید با روش‌های سنتی مانند جراحی و شیمی‌درمانی و پرتودرمانی درمان شود.

کارآزمایی بالینی اولیه شامل ۱۸ بیمار مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه منفی بود که در سایر نقاط بدن پخش نشده بود. به گفته پژوهشگران، بیمارانی که در این پژوهش شرکت داشتند، همگی شیمی‌درمانی شدند و به دنبال آن جراحی برای برداشتن تومورهای سینه آن‌ها انجام شد.

گروه پژوهشی، پس از عمل جراحی، بافت تومور را برای یافتن جهش‌های ژنتیکی منحصربه‌فرد در سلول‌های سرطانی بیماران بررسی کردند؛ سپس، بر اساس آن جهش‌ها، یک واکسن سرطان شخصی‌سازی‌شده برای هر بیمار ساختند.

هر بیمار سه دوز از این واکسن دریافت کرد که به سیستم ایمنی بدن وی آموزش می‌داد جهش‌های اصلی در تومورهای خاص سینه وی را تشخیص دهد و به سلول‌های سرطانی حمله کند. نتایج نشان داد ۱۴ نفر از ۱۸ بیمار مبتلا به سرطان سه‌گانه منفی پستان، به واکسن پاسخ ایمنی دادند.

پژوهشگران خاطرنشان کردند آزمایش‌های بالینی بیشتری برای اثبات اثربخشی این واکسن لازم است.

https://siteman.wustl.edu/vaccine-shows-promise-against-aggressive-breast-cancer/

@modern_cogitation

@modern_cogitation

کاهش عفونت‌های باکتریایی پوست با استفاده از برق بی‌ضرر

دانشمندان از جریان‌های الکتریکی خفیف برای درمان عفونت‌های پوستی استفاده کرده‌اند و برای مقابله با افزایش مقاومت ضد میکروبی، یک راه حل بدون آنتی‌بیوتیک ارائه داده‌اند.

 زمانی را تصور کنید که به جای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها بتوانیم باکتری‌ها را با مقدار کمی جریان الکتریکی از بین ببریم. این امر در حال حاضر تحقق نیافته است اما یک گروه پژوهشی برای درک این موضوع تلاش کرده‌اند که چگونه می‌توان جریان الکتریکی را در سطوح غیر قابل تشخیص روی انسان اعمال کرد تا رشد باکتری‌های مضر را روی پوست کاهش دهد.

به نقل از ادونسد ساینس نیوز، این پژوهش که حاصل همکاری دو آزمایشگاه در «دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو»(UC San Diego) و «دانشگاه شیکاگو»(UChicago) است، به بحران روبه‌رشد مقاومت ضد میکروبی می‌پردازد که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ به عامل اصلی مرگ‌ومیر تبدیل گردد. عفونت‌های باکتریایی پوست در سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۷۲ درصد از کل مرگ‌ومیرهای ناشی از بیماری‌های پوستی و زیرجلدی را تشکیل دادند.

«گورول سوئل»(Gürol Süel) استاد دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو گفت: ما می‌خواستیم بدانیم آیا می‌توانیم بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک، این باکتری‌های پوست را کنترل کنیم.

یکی از مقصران بروز عفونت‌های پوستی، باکتری «استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس»(Staphylococcus epidermidis) است. این باکتری معمولا بخشی از میکروبیوم پوست ماست اما در مواردی که پوست آسیب می‌بیند و باکتری بیش از اندازه رشد می‌کند، می‌تواند به ایجاد عفونت‌های فرصت‌طلب منجر شود و یک لایه از باکتری را به نام «بیوفیلم» تشکیل دهد.

«بوژی تیان»(Bozhi Tian) استاد دانشگاه شیکاگو گفت: ما نمی‌خواهیم آنها را بکشیم، بلکه می‌خواهیم آنها را حفظ کنیم اما قصد ما سرکوب جنبه مضر آنهاست. از آنجا که این باکتری برای پوست ما فوایدی نیز دارد، ایده این بود که رشد آنها و مضرات آنها را سرکوب کنیم.

پژوهشگران دریافتند که اعمال یک جریان الکتریکی خفیف، از رشد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس در سلول‌های کشت‌شده در آزمایشگاه جلوگیری می‌کند و با دورهای مکرر تحریک الکتریکی، تشکیل بیوفیلم در این سلول‌ها بیش از ۹۰ درصد کاهش می‌یابد. ایسنا/

https://www.the-microbiologist.com/news/innovative-bioelectronic-device-offers-new-hope-in-the-fight-against-bacterial-infections/4425.article

لینک مقاله
https://www.cell.com/device/fulltext/S2666-9986(24)00542-8?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS2666998624005428%3Fshowall%3Dtrue

@modern_cogitation

تفاوت بین نظریه علمی و قانون علمی

از سایت vidoal.com
Ted ed
گوینده زنده یاد افشین ذریه

@modern_cogitation

از شگفتی‌های مغز اینه که مغز انسان حین بالا رفتن از پله‌ها، تمام ابعاد پله‌ها رو پس از چند پله اول اندازه میگیره، و برای بالا رفتن از پله‌های بعدی براحتی یه الگو تشکیل میده و ماهیچه‌ها، طبقِ الگو پیش میرن،
حالا اگه این وسط، یک پله ارتفاعش کم یا زیاد باشه
حفظ این الگو باعث به هم ریختن تعادل و زمین خوردنِ شخص میشه.

"این پله فقط یک سانتی‌متر بلندتر از پله‌های دیگر است"

@modern_cogitation

@modern_cogitation
چرا بدن انسان نامتقارن است ؟!

ادارک وجود داشتن جسمی که غایب است، یکی از ویژگی های شگفت انگیز ذهن انسان و تعداد بسیار کمی از حیوانات است.
جالب است که نوزاد 3 ماهه میمون، در این ویژگی بسیار بهتر از نوزاد 3 ماهه انسان عمل می کند!
@modern_cogitation

درود دوستان بعداز مشاهد ویدئو ارسالی  با موضوع:
آیا چاقی باعث تغییر مسیرهای پاداش در مغز می شود؟

برای جلسه‌ی  پرسش و پاسخ: با دکتر حمید زند. استاد بیوشیمی  گروه  تغذیه  سلولی  ومولکولی سؤالات علمی خود را به آیدی زیر بفرستید:
@Amir02a

آیا چاقی باعث تغییر مسیرهای پاداش در مغز می شود؟

دکتر حمید زند. استادبیوشیمی گروه تغذیه سلولی و مولکولی
دانشگاه شهید بهشتی

@modern_cogitation

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

گام مهم دانشگاه واترلو در زمینه آنتی بیوتیک‌ها

محققان دانشگاه واترلو در ایالت اونتاریو کانادا از طرحی در علم پزشکی پرده‌برداری کرده‌اند که قادر است یک دوره کامل آنتی بیوتیک را در یک دوز کوچک ارائه دهد.

محققان می گویند این سیستم نوآورانه مقدار دقیق داروی مورد نیاز برای مبارزه با عفونت‌ها را آزاد می‌کند و خطر مقاومت آنتی بیوتیکی را به حداقل می‌رساند. گزارش شده که این فناوری بر روی دو سویه باکتریایی آزمایش شده است.

این نانودارو که توسط تیم دانشکده داروسازی این دانشگاه توسعه یافته است، با هدف قرار دادن باکتری‌ها در سطح مولکولی کار می‌کند. برخلاف درمان‌های سنتی که داروها را به طور مداوم آزاد می‌کند، محققان می‌گویند این فناوری تنها زمانی آنتی‌بیوتیک‌ها را آزاد می‌کند که سموم باکتریایی خاص وجود داشته باشد.

به گفته تیم محققان، این فناوری به بیماران  اطمینان می‌دهد که مقدار مناسب دارو را دریافت کنند، خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد و با تهدید جهانی مقاومت ضد میکروبی  مبارزه می‌کند.

دکتر امانوئل هو، محقق ارشد این طرح و استاد دانشگاه واترلو در این باره می‌گوید: «در حالت ایده‌آل، بیمار دوره کامل آنتی بیوتیک را یکباره مصرف می‌کند و بنابراین بیماران نیازی به فراموش کردن مصرف یک قرص یا مصرف آن با غذا ندارند».  هدف دکتر هو استفاده از این فناوری در پیشگیری و درمان سایر بیماری‌ها است.

علاوه بر کاربردهای پزشکی، این تیم در حال بررسی استفاده از این فناوری در بسته‌بندی مواد غذایی برای افزایش عمر مفید است که به دنبال آن ضایعات جهانی مواد غذایی کاهش می‌یابد. همچنین گفته می‌شود که هدف محققین، تجاری‌سازی این فناوری برای کاربردهای بهداشتی و صنعتی است. ایسنا/

https://kitchener.ctvnews.ca/university-of-waterloo-researchers-develop-one-dose-antibiotic-technology-1.7089038

https://link.springer.com/article/10.1007/s13346-024-01708-5

@modern_cogitation

مغز یک دستگاه محرک واکنشی است. در هیپنوتیزم در گام اول سعی می شود با تکنیک های خاصی از ورود محرکات بیرونی و درونی و تخیلات و تفکرات شخص هیپنوز شونده به حداکثر کاسته یا جلوگیری شود. سپس هیپنوز کننده خودش را تبدیل به تنها محرکی می کند که توجه هیپنوز شونده بر او متمرکز شده و تنها محرک مؤثر در صحنه آگاهی می شود. در موارد درمانی سعی می شود از دریای پنهان حافظه بیمار یک موضوعی به آگاهی و گزارش کشیده شود که هیپنوز کننده نمی داند چیست و در دسترس آگاهی هیپنوز شونده نیز نیست. که معمولا شکست می خورند. گاهی موضوعی تلقین می شود که می تواند باعث واکنش موقتی تا وقتی می شود که هیپنوز برقرار است، اما اثر طولانی ندارد. اما این که بتواند روش مؤثری برای درمان موضوعی باشد بی اساس بوده و حتی می تواند بعلت القاء خاطرات کاذب توسط هیپنوز کننده گمراه کننده باشد.  فرویدی ها هنوز هم در گمراهی های او غرق اند.
پاسخ دکتر کیمیایی اسدی

@modern_cogitation

هيپنوتيزم چقدر منشا علمي دارد؟واساساً خط ميزانِ بين شبه علم بودنش بر چه مبنايي است؟
معيار هاي تلقين كردنِ به سوژه ها را چه كسي تعيين مي كند؟

آزمایش ویروس دقیقاً چگونه کار می‌کند؟

ویروس جدیدی مانند آتش سوزی پدید آمده و گسترش می‌یابد. برای مهار آن، ابتدا محققان باید اطلاعاتی را در مورد افرادی که آلوده شده‌اند جمع‌آوری کنند. دو روش اصلی آزمایش ویروسی بسیار مهم هستند: یکی به شما می‌گوید که آیا ویروس دارید و دیگری اگر قبلاً آن‌را داشته‌اید نشان می‌دهد. لذا، این تست‌ها دقیقاً چگونه کار می‌کنند؟ سلا رایت به بررسی علم آزمایشات پی‌سی‌آر و روش‌های ایمنی می‌پردازد.
TED.com

@modern_cogitation

به نظرم این سکانس از مستند «سیارۀ متخاصم» یکی از زیباترین و در عین حال دلخراش‌ترین صحنه‌های شکار است که تا بحال توسط دوربین ضبط شده.

پلنگ برفی (با نام علمی Panthera uncia) در طی چندین روز بارها برای شکار بهارال (یا گوسفند آبی هیمالیا با نام علمی Pseudois nayaur) تلاش می‌کند اما هربار شکست می‌خورد. اکنون بنیه و توان او تحلیل رفته و فرصت چندانی برای شکار ندارد. این آخرین مجال اوست. این لحظه‌ای است که شکار و شکارچی هر دو بر لبهٔ مرگ و زندگی قرار می‌گیرند.

عارف عبادی
@modern_cogitation

واکسن سرطان، رشد تومورها را در مراحل اولیه متوقف کرد

هنری فورد، مخترع و کارآفرین آمریکایی می‌گوید که شکست، فرصتی برای شروع دوباره است و محققان دانشگاه واندربیلت این نقل قول را جدی گرفته‌اند. پیش از این، محققان واکسنی برای سرطان ساخته بودند که نتوانست به توقف رشد تومورهای پیشرفته کمک کند. با این حال، به جای اینکه مطالعات خود را رها کنند و دوباره از نو شروع کنند، از شانس دوم خود برای آزمایش این واکسن روی تومورهای تازه ایجاد شده استفاده کردند.

مطالعه‌ای جدید بر روی موش‌ها که در مجله ایمونوتراپی سرطان منتشر شده است نشان می‌دهد که وقتی واکسن در مراحل اولیه تزریق می‌شود، به توقف رشد تومورهایی که سلول‌های ایمنی را هدف قرار می‌دهند، کمک می‌کند. در حالی که سایر آزمایشات بالینی نیز واکسن‌های سرطان دیگری را آزمایش می‌کنند، این یکی از معدود مطالعاتی است که بر تومورهای پیشرفته متمرکز نشده است. به گفته نویسندگان مطالعه، زمان واکسیناسیون برای دستیابی به نتایج بسیار مهم است.

به نقل از اس‌اف، دکتر مری فیلیپ(Mary Philip) می‌گوید: ویژگی منحصر به فرد مطالعه ما این است که این موش‌ها در معرض خطر بالا و اساسا ۱۰۰ درصدی ابتلا به سرطان هستند، بنابراین این واقعیت که ایمن‌سازی در زمان مناسب می‌تواند محافظت مادام العمر را به همراه داشته باشد بسیار قابل توجه است. مطالعات سرطان زیادی وجود ندارد که موش‌ها مدت‌ها پس از واکسیناسیون تحت بررسی قرار گرفته باشند و به مدت دو سال بدون تومور باقی بمانند.

این واکسن جدید ضد سرطان همچنین به توقف رشد تومورها در زمانی که نوع دیگری از درمان سرطان به نام محاصره نقاط بازرسی ایمنی(ICB) بی اثر بود، کمک کرد. درمان‌های ICB معمولا برای موارد پیشرفته سرطان انجام می‌شود. با این حال، تنها گروه کوچکی از بیماران مبتلا به انواع خاص سرطان پس از این درمان بهبود یافتند.

دکتر فیلیپ توضیح می‌دهد: روش ICB با برداشتن ترمز از سلول‌های T، کار می‌کند، اما اگر سلول‌های T هیچ‌گاه به درستی فعال نشده باشند، مانند خودروهای بدون بنزینی هستند که با ICB نیز کار نمی‌کنند. واکسیناسیون سلول‌های T را به حالت عملکردی ارتقا می‌دهد تا بتوانند سلول‌های سرطانی اولیه را از بین ببرند.

این گروه، یک مدل موش سرطانی ژنتیکی ایجاد کردند که شبیه‌سازی برای سرطانی شدن سلول‌های کبدی یک فرد بود. این واکسن قدرت سلول‌های ایمنی مبارزه کننده با سرطان را افزایش داد، اما تنها در صورتی که تومورها در مراحل اولیه و نه پیشرفته بودند.

این واکسن پیش از این در آزمایشات بالینی انسانی برای سرطان‌های پیشرفته آزمایش شده بود. این واکسن همچنین نشانه‌هایی از تومورها را بیان می‌کند که سلول‌های T واکنش دهنده به تومور را نسبت به علائم سرطان حساس‌تر می‌کند.

موش‌های واکسینه‌شده در مراحل اولیه عاری از تومور بودند، اگرچه تزریق واکسن ۱۰۰ روز بعد، به کُند کردن پیشرفت تومور کبد کمکی نکرد. به طور کلی، محققان دریافتند که وجود سلول‌های ایمنی واکنش‌پذیر برای کارکرد واکسن‌های سرطان مورد نیاز است.

https://medicalxpress.com/news/2024-10-cancer-vaccine-blocks-tumor-early.html

https://jitc.bmj.com/content/12/10/e009129

@modern_cogitation

دستاورد جدید دانشمندان، احتمال احیا پس از ایست قلبی را افزایش داد

دانشمندان چینی با دستاوردی جدید موفق شدند مغز خوک را حدود یک ساعت پس از قطع جریان خون احیا کنند؛ این کشف امیدها به احیای بیماران پس از ایست قلبی و مرگ مغزی را افزایش داده است.

این دستاورد علمی گام بزرگی برای ابداع شیوه‌ای برای احیای عملکرد مغز پس از ایست ناگهانی قلب در بیماران و به این معنی است که پزشکان می‌توانند فرصت کوتاه موجود برای احیای موفقیت‌آمیز بیماران پس از ایست قلبی را به میزان بیشتری تداوم بخشند.

شگرد این کار، وارد کردن کبد بیمار (عضو تصفیه کننده خون) به سیستم ساپورت (حمایت) حیات برای احیای مغز پس از گذشت زمان است.

ایست ناگهانی قلب به علت توقف جریان موجب کاهش متعاقب گردش خون در بخش‌هایی از بدن، کم‌خونی موضعی یا ایسکمی (ischemia) می‌شود و زمانی که در مغز ایجاد شود می‌تواند ظرف چند دقیقه لطمات جدی و غیر قابل جبران را پدید آورد؛ به این علت پنجره فرصت برای احیای بیماران پس از ایست قلبی بسیار کوتاه است. 

دانشمندان در سال‌های اخیر روی مدل‌های خوکی برای آزمایش شیوه‌هایی برای محدود کردن آسیب مغزی بوده اند. گروهی از دانشمندان چینی با هدایت «شیائوشون هی» از دانشگاه «سون یات-سن» با آزمایش روی خوک‌ها درصدد فهم نقش کبد در احیای مغز پس از ایسکمی به علت ایست قلبی برآمدند.


(سه گروه از خوک‌ها در معرض سه سطح مختلف از کم‌خونی موضعی قرار گرفتند)
آزمایش‌ها نشان داد خوک‌هایی که در معرض ایسکمی کبدی قرار نگرفته بودند، صدمات مغزی بسیار کمتری نشان دادند. محققان در مرحله بعدی یک کبد آسیب ندیده را به سیستم حمایت حیاتی اضافه کردند و تلاش کردند تا مغز را در خوک احیا کنند. البته این روش در مورد انسان‌ها کاربرد ندارد اما به دانشمندان کمک می‌کند پنجره فرصت امکان پذیر بودن احیا را بهتر درک کنند.

این سیستم حمایت حیاتی شامل یک قلب و ریه‌های مصنوعی برای کمک به پمپاژ مایع از درون مغز بود. برای یک گروه از خوک‌ها، یک کبد خوک به این سیستم اضافه شد که به آن تزریق ماشینی نرموترمیک مغز با کمک کبد گفته می‌شود. طولانی‌ترین وقفه‌ای که بیشترین امیدواری را نشان داد ۵۰ دقیقه پس از محروم شدن از خون بود: مغز فعالیت الکتریکی خود را از سر گرفت و برای شش ساعت در همان وضعیت باقی ماند تا زمانی که آزمایش قطع شد.

به گفته محققان، این نتایج نشان می‌دهد کبد نقش مهمی در ایجاد جراحت مغزی در پی ایست قلبی دارد. این یافته‌، راهکارها و فرصت‌های جدیدی برای تحقیق درباره آسیب‌های مغزی فراهم می‌کند و با امیدواری می‌تواند نرخ احیا و نجات جان بیماران را در آینده بهبود بخشد.
ایرنا


https://www.indy100.com/science-tech/scientists-revive-pig-brain-after-death


https://doi.org/10.1038/s44321-024-00140-z

@modern_cogitation

قارچ‌ها، بدون مغز و حافظه، قدرت تصمیم‌گیری دارند

پژوهشگران کشف کردند که قارچ‌ها با وجود نداشتن مغز، انواع هوش مانند حافظه و یادگیری و تصمیم‌گیری را از خود نشان می‌دهند.

پژوهشگران دانشگاه توهوکو و کالج ناگائوکا در ژاپن پژوهشی انجام دادند تا بفهمند «آیا موجودات بدون مغز هم می‌توانند اقدامات هوشمندانه انجام دهند؟». آنان فرآیندهای تصمیم‌گیری در قارچ‌ها را بررسی کردند و پی بردند سطحی از شناخت پایه (توجه و ادراک و حافظه) حتی در قارچ‌ها نیز وجود دارد.

یو فوکاساوا (Yu Fukasawa)، از پژوهشگران دانشگاه توهوکو، می‌گوید: قارچ‌ها خاطره دارند، یاد می‌گیرند و قادرند تصمیم بگیرند. در یک کلام، تفاوت آن‌ها با انسان‌ها در نحوه حل مشکلات، شگفت‌انگیز است.


قارچ‌ها هاگ‌هایی را تولید می‌کنند که می‌توانند جوانه بزنند و میسلیوم (ریشه قارچ) در زیر زمین تشکیل دهند که رشته‌هایی بلند هستند. ما معمولاً فقط قارچ‌های ریز روی سطح را می‌بینیم بدون اینکه متوجه باشیم شبکه وسیعی از میسلیوم‌های به هم‌پیوسته زیر پای ما وجود دارد. آنها از راه این شبکه، که تا حدودی شبیه اتصالات عصبی مغز است، می‌توانند اطلاعات را به اشتراک بگذارند.

در آزمایش‌ها، قارچ‌ها هنگامی که در معرض تنظیمات فیزیکی مختلف قرار گرفتند الگوهای رشد را نشان دادند که نوعی ارتباط در شبکه‌های میسلیوم آن‌ها را نشان می‌دهد. این پژوهش پیشگامانه رفتارهای پیچیده و هوشمندانه قارچ‌ها را نشان می‌دهد و فهم ما از شناخت موجودات ساده را به چالش می‌کشد.

پژوهشگران شبکه میسلیوم را در تکه‌های چوب در حال پوسیدن دایره‌ای‌شکل و صلیبی‌شکل بررسی کردند. اگر قارچ‌ها مهارت‌های تصمیم‌گیری را از خود نشان نمی‌دادند، بدون توجه به وضعیت تکه‌های چوب به سادگی از یک نقطه مرکزی به سمت خارج پخش می‌شدند؛ اما این چیزی نبود که پژوهشگران مشاهده کردند.
@modern_cogitation
یافته‌های پژوهشگران نشان داد شبکه میسلیوم قادر است اطلاعاتی را درباره محیط اطراف خود در سراسر شبکه به اشتراک بگذارد و بر اساس شکل محل رشد، جهت رشد خود را تغییر دهد.

فهم ما از دنیای اسرارآمیز قارچ‌ها محدود است، به‌خصوص زمانی که با دانشمندان از گیاهان و حیوانات مقایسه شود. این پژوهش کمک می‌کند تا فهم بهتری از نحوه عملکرد اکوسیستم‌های زیستی و چگونگی تکامل انواع مختلف شناخت در موجودات داشته باشیم.
https://scitechdaily.com/no-brains-no-problem-the-surprising-intelligence-of-fungi/

https://doi.org/10.1016/j.funeco.2024.101387

@modern_cogitation

چرا آب اقیانوس‌ها شور است و رودخانه‌ها نه؟
@modern_cogitation

موضوع : زیست شناسی مغز واخلاقیات

برگزار کننده: دکتر تقی کیمیایی اسدی
متخصص مغز و اعصاب وفوق تخصص طب تشخیص الکترونیکی

برگزار شده در گروه: Modern Cogitation

@modern_cogitation

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

#خداحافظ_آفریقا_19

دکتر حامد وحدتی نسب
@modern_cogitation

#خداحافظ_آفریقا_18

دکتر حامد وحدتی نسب

@modern_cogitation

رونمایی روبات خدمتکار خانگی اپتیموس توسط ایلان ماسک
@modern_cogitation

🔺آیا انسانهای اولیه زندگی در علفزارهای باز را به جنگل ترجیح دادند؟
قسمت چهارم و پایانی...

استدلال دومینیگ رودریگو این است که در واقع دو نسخه از فرضیه‌ی ساوانا وجود دارد: یک نسخه، ساوانا را علفزار می‌پندارد، در حالی که نسخه‌ای دیگر محیطی ترکیبی از علفزار و جنگل را درنظر می‌گیرد. او می‌گوید فرضیه‌ی علفزار محض دیگر پذیرفتنی نیست، اما فرضیه‌ی زیستگاه ترکیبی دارای پشتوانه است.

مقاله‌ای در سال ۲۰۲۰ فرضیه‌های فوق را تأیید کرد. پژوهشگرها در این بررسی تلاش کردند تغییر زیستگاه‌های آفریقایی را با تخمین سن تکاملی گونه‌های مختلف درخت‌های ساوانا بازسازی کنند. براساس یافته‌های این پژوهش، ساواناها بین ۱۵ تا ۱۰ میلیون سال پیش در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری گسترش یافتند و در‌نهایت حدود سه میلیون سال پیش به آفریقای جنوبی رسیدند. از این پژوهش می‌توان به دو نتیجه رسید. در وهله‌ی اول، ساواناها در حین کاهش جنگل‌های انبوه گسترش یافته‌اند که همین مسئله احتمالا باعث شده میمون‌های انسان‌نما و انسان‌تبارها به علفزارها روی بیاورند. از سوی دیگر، زمان‌بندی‌ها منطبق نیستند، برای مثال هیچ مدرک مناسبی از دوپا بودن تا ۶ میلیون سال پیش کشف نشده است؛ اما چرا انقدر دیر؟ آن‌هم وقتی که ساواناها ۹ میلیون سال قبل‌تر گسترش یافتند؟ از سویی تا ۲ میلیون سال پیش هیچ انسان‌تباری کشف نشده که در علفزارهای باز زندگی کرده باشد.

پاسخ به ابهامات فوق می‌تواند این باشد که اجداد ما از همان محیط درختی و نه از روی زمین، راه‌رفتن به صورت عمودی را آغاز کردند، . این فرضیه بحث‌برانگیز است، اما در ۲۰ سال گذشته، شواهد رو به افزایش در حمایت از آن یافت شده است. شواهد اولیه از اورانگوتان‌ها به دست آمد که می‌توانند در راستای شاخه‌ها به صورت عمودی و با دست‌ها برای ایجاد تکیه‌گاه راه بروند؛ اما اورانگوتان‌ها نزدیک‌ترین خویشاوند ما نیستند.

بااین‌حال در سال ۲۰۲۲، ریانا دروموند کلارک و همکارانش شامپانزه‌هایی را بررسی کردند که در زیستگاه ترکیبی دره‌ی ایسا در تاسمانی زندگی می‌کردند. آن‌ها متوجه شدند که شامپانزه‌ها اغلب اوقات در درخت‌ها به صورت دو پا راه می‌روند. به عبارتی، دوپا بودن با گذر زمان روی زمین صاف رواج نیافته، بلکه عکس این مسئله صحیح است. دروموند کلارک که حالا در مؤسسه‌ی انسان‌شناسی تکاملی لایپزیک آلمان فعالیت دارد، به دنبال بازگرداندن درخت‌ها به داستان تکامل انسان است. شاید به همین دلیل است که ما انسان‌ها حس عمیقی به جنگل‌ها و پارک‌های جنگلی داریم و در اطراف درخت‌ها به آرامش می‌رسیم!

پایان
@modern_cogitation

🔺آیا انسانهای اولیه زندگی در علفزارهای باز را به جنگل ترجیح دادند؟
قسمت سوم...

نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده‌ی ما زمان زیادی را داخل و اطراف درخت‌ها سپری می‌کنند. شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و اورانگوتان‌ها همه با زندگی در سایه‌ی درخت‌ها به تکامل رسیده‌اند و بازوهای بلند و دیگر ویژگی‌های به آن‌ها امکان می‌دهد در میان شاخه‌ها جست‌وخیز کنند و از آن‌ها آویزان شوند. در مقابل، انسان‌ها و نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض‌شده‌‌شان مثل نئاندرتال‌ها بیشتر با راه‌رفتن به‌صورت عمودی روی زمین سازگار شده‌اند. ما می‌توانیم از درخت بالا برویم اما در این کار به اندازه‌ی شامپانزه‌ها خوب نیستیم، همان‌طور که آن‌ها در دوی استقامت به اندازه‌ی ما خوب نیستند.

تمام مقایسه‌های فوق یک معنی ساده دارند: در طول تکامل انسان‌‌تبارها، ما کمتر با زندگی در درخت‌ها و بیشتر با راه‌رفتن به‌صورت عمودی روی زمین سازگار شدیم. ما از نسل یک میمون انسان‌نمای ناشناخته هستیم که شاید ۷ میلیون سال پیش می‌زیست و جد مشترک ما و شامپانزه‌های کنونی بود. احتمالا این میمون اجدادی با زندگی در درخت‌ها به تکامل رسیده بود.

پرسش اینجاست که دقیقا چه زمان و چرا انسان از درخت‌ها بیرون آمد؟ نظریه‌ای کلاسیک که به تدریج در قرن بیستم پدید آمد، فرضیه‌ی ساوانا نامیده می‌شود. این فرضیه کاملا ساده است. برخی از میمون‌های انسان‌نما جنگل‌ها را ترک کردند و به سمت ساواناها حرکت کردند و به این ترتیب فشار تکاملی باعث راه رفتن به حالت عمودی به جای مدل راه‌رفتن میمون‌ها شد. فرضیه‌ی ساوانا در چند دهه‌ی اخیر هدف انتقادهای زیادی بوده است. بریجیت سنوت در پژوهشی در سال ۲۰۱۵ می‌نویسد فرضیه‌ی معروف ساوانا دیگر پذیرفتنی نیست. سنوت کاشف یک انسان‌تبار ۶ میلیون ساله به نام اررین (Orrorin) است که به نظر می‌رسید با وجود زندگی در محیط جنگلی، روی دوپا راه می‌رفته است. گونه‌های جدیدتر مثل آردیپیتکوس رامیدوس نیز از ۴٫۴ میلیون سال پیش به صورت عمودی راه می‌رفتند و در عین حال در میان درختان زندگی می‌کردند.

با این‌حال، پژوهشگرهایی وجود دارند که از فرضیه‌ی ساوانا دفاع می‌کنند. مانوئل دومینگز رودریگو از دانشگاه کامپلوتنس مادرید اسپانیا در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۴ با عنوان «آیا فرضیه‌ی ساوانا مفهومی مرده برای توجه ظهور اولین انسان‌تبارها است؟» به دفاع از این فرضیه پرداخت و نتیجه‌ گرفت که پاسخ به این پرسش «خیر» است...

ادامه دارد...
@modern_cogitation

🔺آیا انسانهای اولیه زندگی در علفزارهای باز را به جنگل ترجیح دادند؟
قسمت دوم...

برخی از قوی‌ترین شواهد درباره‌ی زندگی انسان‌ها در جنگل‌های بارانی در دورهٔ انقلاب کشاورزی از آمازون به‌دست‌ آمده‌اند. طی چند هزار سال گذشته، این جنگل بارانی انبوه مملو از سکونتگاه‌های پراکنده‌ای بود که در آن‌ها کشت گیاهان متعدد و پرورش حیوانات رواج داشت.

براساس تخمین ها، بیش از ۱۰ هزار سایت باستان‌شناسی کشف‌نشده فقط در آمازون وجود دارد. ساکنان آمازون در مناطق پرسازه‌ی ساخته‌شده از گِل و نه سنگ زندگی می‌کردند؛ اما دست به قطع درختان جنگل نزدند یا محل زندگی خود را به‌طور کامل به سبک زندگی کشاورزی تبدیل نکردند. به زبان ساده‌تر انسان‌ها درخت‌ها را رها نکردند. از قضا تنها عاملی که ممکن است بتواند باعث خروج بومیان آمازون از محل زندگی خود شود، تغییرات اقلیمی است که می‌تواند آمازون را به نقطه‌ی بی‌بازگشت برساند و بخش‌هایی از آن را به ساوانا تبدیل کند.

مسئله اینجاست که باستان‌شناس‌ها زمان زیادی را صرف جنگل‌های بارانی نکرده‌اند. یکی از دلایل این مسئله، شرایط بد رطوبت برای حفظ بقایای زیستی است. مهم‌تر از هر چیز، سنگ اغلب اوقات در جنگل‌های بارانی کمیاب است، بنابراین افرادی که در این مناطق زندگی می‌کردند اشیای خود را از مواد دیگری مثل بامبو می‌ساختند که ساکنین غار تابون هم زیاد از آن استفاده می‌کردند. در واقع پژوهش زائوفلر فرضیه‌ای به نام بامبو را تقویت می‌کند که براساس آن مردم ماقبل‌تاریخ در جنوب شرق آسیا، به ابداع ابزارهای سنگی پیچیده نیازی نداشتند؛ زیرا می‌توانستند از بامبو چیزهای زیادی بسازند. بااین‌حال در دهه‌ی گذشته، برخی پژوهشگرها جستجوی سایت‌های مجاور جنگل‌های بارانی را شروع کردند و علائمی از زیستگاه‌های انسانی را یافتند. یکی از مناطق کلیدی، «پانگا یا سعیدی»، غاری در کنیا است. این غار شواهدی از انسان‌های ۷۸ هزار سال پیش را در خود دارد که در منطقه‌ای ترکیبی از جنگل‌های بارانی و علفزار زندگی می‌کردند. براساس برخی نشانه‌ها، ساکنین این منطقه تور و دیگر ابزارهای بی‌دوام را برای شکار حیوانات کوچک می‌ساختند.

هابیت‌ها (Homo floresiensis) در جزیره‌ی فلورس به مدت صدها هزار سال تا حدود ۵۰ هزار سال پیش زندگی می‌کردند. فلورس در آن زمان جنگلی انبوه بود، در نتیجه بدیهی است که این گونه‌ی انسان‌تبار با آن محیط سازگاری داشت. همچنین گونه‌ی کوچک انسان لوزونی (Homo Luzonensis) از لوزون فیلیپین حداقل ۱۳۴ هزار سال پیش در جنگل‌های انبوه این منطقه زندگی می‌کرد.

ادامه دارد...
@modern_cogitation

دو دانشمند آمریکایی به خاطر پژوهش در زمینه میکرو آر ان ای برنده نوبل پزشکی شدند
@modern_cogitation

جلسه پرسش و پاسخ در خصوص کتاب 《زیست شناسی مغز و اخلاقیات》و با حضور نویسنده کتاب، دکتر تقی کیمیایی اسدی خواهیم داشت. توصیه میشود قبل از حضور در جلسه کتاب را مطالعه بفرمایید.
سوالات را به این آیدی بفرستین

@Amir02a

https://t.me/+fBqB6q5jv3xmYzY0

🔺آیا انسانهای اولیه زندگی در علفزارهای باز را به جنگل ترجیح دادند؟
قسمت اول...

بدیهی است در تاریخ تکامل، انسان‌ها از درخت‌ها بیرون آمدند و به سرزمین‌های بازتر مثل ساوانا‌های علفی رفتند. علفزارهای باز زیستگاه‌های مطلوب‌تری برای انسان‌تبارهایی چون ما بودند. در عوض، جنگل‌های گرمسیری متراکم به‌عنوان قلمروهای نامطلوب و خشنی برای زندگی انسان ماقبل تاریخی محسوب می‌شدند.

بیایید کار را با غار تابون در جزیره‌ی پالاوان در جنوب غرب فیلیپین شروع کنیم. این غار یکی از غارهای مجموعه‌ای شامل بیش از ۲۰۰ غار است که با آرایش لانه‌زنبوری در ساحل قرار گرفته‌اند. غار تابون از دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی هدف حفاری‌ها بوده است و اولین نقطه برای شناسایی انسان‌های ماقبل تاریخی فیلیپین به شمار می‌رود. گونه‌ی ما حداقل از ۴۰ هزار سال پیش در این منطقه زندگی می‌کرد. پژوهشگرها به رهبری هرمین زائوفلر از دانشگاه دیلیمان فیلیپین در شهر کوئیزون با بررسی مجدد شواهد به‌دست‌آمده از غار تابون به دنبال داده‌های بیشتری از انسان‌های این منطقه رفتند.

گروه زائوفلر مقادیر انبوهی از فضولات پرندگان و خفاش‌های داخل غار تابون را بررسی کردند. این حیوانات حشراتی را می‌خورند که خود از گیاهان محیط اطراف تغذیه می‌کردند. ایزوتوپ‌های کربن موجود در فضولات، خصوصیات گیاهان جنگلی را دارند نه علف‌ها؛ بدین معنا که می‌توان گفت که این محیط در اصل جنگل بارانی گرمسیری بوده است. این یافته‌ها همراستا با شواهدی از گرده‌های درخت‌هایی مثل مانگرو و درخت دم‌اسبی بودند. پژوهشگرها همچنین ابزارهای سنگی به‌دست‌آمده از غار تابون را بررسی کردند. از میان ۴۱ ابزار که با دقت بررسی شدند، ۲۳ عدد از آن‌ها نشانه‌هایی از برش و آماده‌سازی گیاهان را در خود داشتند. به نظر می‌رسید تعدادی از این ابزار برای بریدن گیاهان سخت مثل بامبو و جداسازی ساقه‌های بلند آن‌ها به کار می‌رفتند. آن انسان‌ها احتمالا اشیایی مثل سبد، طناب و بست هم می‌ساختند.

ابزارهای سنگی که تیم زائوفلر بررسی کرد، در لایه‌هایی با قدمت بین ۳۹ هزار تا ۳۰ هزار سال پیش کشف شدند. این یافته‌ها به مدت‌ها پیش از گسترش کشاورزی اشاره دارند، بنابراین انسان‌های این دوره به گروه شکارچی گردآورنده تعلق داشته‌اند. واضح است این انسان‌ها در زندگی در جنگل‌های بارانی به مدت هزاران سال موفق بودند. این یافته‌ها منطبق با سناریوی «جنگل‌های بارانی برای انسان‌ها بد است» نبودند. در واقع، بیشتر با مجموعه‌ای از شواهد سازگار هستند که نشان می‌دهند انسان‌ها و خویشاوندان انسان‌تبار ما اغلب در جنگل‌های انبوه زندگی می‌کردند.

ادامه دارد…
@modern_cogitation

Thomas Medicus' sculptures are made from segments of painted and hand-cut glass presenting a different image depending on which angle the observer views the rotating sculpture.

مجسمه‌های توماس مدیکوس از بخش‌هایی از شیشه‌های رنگ‌شده و برش‌خورده ساخته شده‌اند که بسته به زاویه‌ای که ناظر مجسمه چرخان را می‌بیند، تصویر متفاوتی را ارائه می‌دهد.

#هنر
@modern_cogitation

بدون درک مفهوم انتروپی وارد دنیای علم مدرن نشوید.

@modern_cogitation

کرم‌های مخملی موجوداتی باستانی هستند، نه کرم‌های واقعی، و متعلق به گروه خودشان، Onychophora هستند. آنها با شلیک لجن چسبنده شکار می کنند تا طعمه را بی حرکت کنند و بافت های داخلی آنها را مصرف کنند.

فسیل کرم های مخملی دریایی از کانادا و چین به 505 تا 520 میلیون سال قبل باز می گردد. مطالعات مولکولی نشان می دهد که آنها در حدود 400 میلیون سال پیش به خشکی منتقل شده اند و طرح بدن مدرن آنها در 300 میلیون سال پیش توسعه یافته است.
@modern_cogitation

سخنران: (دکتر سامان حیدری گوران) موسسه پیش از تاریخ دانشگاه کلن آلمان

موضوع ارائه:  تحقیقی تازه برای سازی جغرافیای تماس جوامع نئاندرتال و انسان هومو ساپینس

زمان :چهارشنبه ٢۵ سپتامبر، ۴ مهرماه 


برگزار شده در گروه: Modern Cogitation

@modern_cogitation
@modern_cogitation_archive

#خداحافظ_آفریقا_18

دکتر حامد وحدتی نسب

@modern_cogitation