تجربه‌های‌ روان‌پزشکانه

🗞 درنگ بالینی

#دکتر_افشین_احمدوند. روان‌‌پزشک

جنوب، جنوب، جنوب فقط جنوب!

یکی از بستگان از قول بیمار سالمندی تعریف می‌کرد که انسان در پایان زندگی به هر طرف نگاه می‌کند خودش را می‌بیند انگار تو اتاق آیینه است و ظاهراً این «خود» یک «خود» واقعی است یعنی هیچ جور نمی‌توان آن را بزک کرد، نه با تعریف و تمجید دیگران، نه با پوشش مذهب و معنویت، نه با توجیهات منطقی. خلاصه خودتی و خودت!
روبرو شدن با «خود» واقعی می‌تواند از یک سو تجربه‌ای بسیار دردناک و آزار دهنده باشد و از سوی دیگر می‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش. در واقع بستگی دارد به این‌که چه میراثی از خود به‌جا خواهید گذاش آیا عشق، محبت، مهربانی، فداکاری، گذشت، و بخشندگی میراث شماست یا خودخواهی، حسادت، خساست و بدجنسی.
از اینجا به بعد است که شما به اصطلاح وارد اتاق آیینه خواهید شد و تا پایان کار آن‌جا خواهید بود .
«اتاق آینه» که در واقع آخرین مرحله‌ی زندگی است، شما را با خودتان و میراث‌تان روبرو خواهد کرد به هر طرف که نگاه کنید خود را خواهید دید و راه گریزی هم وجود ندارد!
« اتاق آیینه » مرا یاد مکانی در قطب شمال انداخت که اگر در آن نقطه قرار بگیرید، به هر طرف که بنگرید در واقع به جنوب نگاه می‌کنید ظاهراً همه بدون استثناء روزی به این نقطه پایانی خواهند رسید که گرداگردشان را جنوب فرا خواهد گرفت!

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش سوم و آخر درک دکتر مدنی

۷. امکانِ گفتگو، امکانی درمان‌بخش: ایرج - یک لنگر آرام

آرامش و سکوت سنجیده‌ی ایرج در تضاد با احساسات آشفته‌ی آقای همسایه است. هرچند ایرج راه‌حل مشخصی ارائه نمی‌دهد، تمایل او به شنیدن، حس ثباتی ایجاد می‌کند.
آرامش ایرج، نمادی از حضور درمانی است که فضایی امن برای بیان آشفتگی درونی آقای همسایه فراهم می‌کند
برای آقای همسایه، بیان دردهایش به‌صورت کلامی، حتی بدون نتیجه‌گیری، نوعی تسکین ایجاد می‌کند. سوالات او از ایرج، لزوماً به‌دنبال یافتن راه‌حل نیست؛ بلکه بیشتر برای حس دیده شدن و شنیده شدن است.

۸. تضاد آشوب و آرامش

تأثیر عاطفی این سکانس در تضاد میان آشفتگی وجودی آقای همساده، سکوت آرام ایرج، و حضور سوررئال پشه نهفته است.
این تضاد، از ویژگی‌های اصلی تعاملات آقای همساده با دیگران بوده است: احساسات شدید او با واکنش‌ آرام اطرافیان مواجه می‌شود و همین باعث ایجاد طنز و تأثر می‌شود. حضور پشه، لایه‌ای از پوچی اضافه می‌کند که آشفتگی درونی او را منعکس می‌کند.
این تضاد، همگانی بودنِ تجربه‌ی انسانی را برجسته می‌کند: کشمکش میان آشوب درونی و ثباتی که از دیگران می‌جوییم.

نتیجه‌گیری

این سکانس وقتی در زمینه شخصیت آقای همساده دیده شود، عمق بیشتری می‌یابد. ناامیدی وجودی، وابستگی به طنز، و عادت به روایت پوچ زندگی، تنها ابزارهای داستان‌گویی نیستند، بلکه بخش‌های جدایی‌ناپذیر از هویت او هستند. نمادگرایی کوچه بن‌بست، مفهوم کارهای ناتمام در حضور پشه، و امکان درمانی گفتگو با ایرج، همگی موضوعاتی هستند که طی سال‌ها در شخصیت او تکرار شده‌اند. این سکانس، برای مخاطبانی که سال‌ها با او همراه بوده‌اند، تبدیل می‌شود به اکتشافی‌عمیق‌ از پارادوکس‌های زندگی: تلاش برای یافتن معنا در میان آشوب، استفاده از طنز برای مقابله با درد، و میل انسان به ارتباط حتی در لحظات وقفه و اختلال.

📎 پایان. ۳/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 دنباله‌ی درنگ دکتر مدنی

برای شخصیتی که عادت به تبدیل بدشانسی‌ها به روایت‌های اغراق‌آمیز دارد، کوچه بن‌بست یک  دستمایه‌ی بسیار مناسب است. این کوچه، باور او به شکست از پیش تعیین‌شده را بازتاب می‌دهد، اما هم‌زمان، پوچی داستان (کوچه‌ای که از دو طرف بسته است) حالتی طنزآمیز به آن می‌دهد.
راه‌حل نهایی - آزادی از طریق تخریب دیوار برای ساخت بزرگراه - نمایانگر تکیه او بر شانس به جای عاملیت است (تسلیم در مقابل طغیان). مخاطبِ قدیمی می‌داند که این الگو در شخصیت او تکرار شده است: موفقیت‌ها اغلب تصادفی بوده‌اند و همین، دیدگاه منفعلانه‌اش به زندگی را تقویت می‌کند.

۳. خود‌پنداره‌ و شرم جذابیت طنزِ خود-انتقادگر

سوالات مکرر آقای همساده درباره ظاهرش (آیا من زشت، بدبو، چندش‌آورم؟) بخشی از طنز خود‌انتقادگر اوست که همواره به‌عنوان ابزار تعامل با دیگران استفاده شده است. او از این رویکرد برای جلب همدردی و در عین حال کاهش جدیت شرم درونی‌اش استفاده می‌کند.
این خود‌تردیدی نتیجه سال‌ها پنداشت‌های متناقض از خود است: او آگاه است که دارای ضعف‌هایی است، اما آن‌ها را به شکلی نمایشی بزرگ‌نمایی می‌کند تا کنترل روایت را در دست بگیرد. این نمایش باعث می‌شود شرم او به ابزاری برای تعامل تبدیل شود، خواه برای جلب همدردی باشد یا برای سرگرم کردن دیگران.
برای مخاطبِ قدیمی، این سکانس آسیب‌پذیری او را شدیدتر نشان می‌دهد. پرسش او از ایرج فقط درباره ظاهرش نیست، بلکه از ترس عمیق‌ترِ دوست‌داشتنی نبودن نشأت می‌گیرد، هراسی که کمتر با چنین صراحتی بیان کرده است.

۴. طنز به‌عنوان مکانیزم‌ِ دفاعی در مواجهه با پوچی؛ نا امیدیِ وجودی و بی‌معنایی

طنز ، همواره راه اصلی آقای همساده برای ارتباط با دنیا بوده است. داستان‌های اغراق‌آمیز، نقل‌قول‌های نادرست، و توانایی خندیدن به دردهایش، او را به شخصیتی دوست‌داشتنی و هم‌زمان عمیقاً آسیب‌پذیر تبدیل کرده‌اند.
این سکانس پوچی وجودی او را به وضوح نشان می‌دهد: در حالی که او درباره شکست‌های عشقی خود با لحنی تراژیک صحبت می‌کند، به تناقضِ نهفته در نگاهش به این شکست‌ها (خواندن آوازهای عاشقانه در عروسیِ معشوق‌هایش با دیگران) نیز آگاه است.

۵. بارِ سنگین پیری و زمان: نقطه‌ی شکست

اگرچه اغراق در مصیبت‌ها همیشه شخصیت آقای همساده را تعریف کرده، اما آگاهی ناگهانی او از پیری نشان‌دهنده‌ی تغییری مهم است. این لحظه او را از طنز معمولی به وحشت وجودی (existential dread)می ‌رساند. این آگاهی، برای شخصیتی که همواره گذشته‌اش را با خنده و آه به یاد آورده، نقطه عطفی بنیادین است: او دیگر تنها درگیر شکست‌های خاص گذشته نیست، بلکه درگیر بی‌رحمی زمان شده است.
تاریخچه‌ی شخصیت او که همواره درباره شکست‌های گذشته (عاطفی یا غیره) صحبت می‌کند، اکنون با آگاهی از این‌که ممکن است فرصت‌های آینده دیگر وجود نداشته باشند، در تضاد است. این، برای شخصیتی که سرزندگی او از ویژگی‌های کلیدی‌اش بوده، اعترافی دردناک است.
خنده‌ی عصبی او در این سکانس، ادامه مکانیزم دفاعی اوست: مقابله با ترس از طریق شوخی. اما اینجا، خنده‌اش ترسناک‌تر است، گویی او نیز محدودیت طنز را در مواجهه با مرگ‌ حس می‌کند.
دعوت او از پشه برای نیش زدنش، هم خنده‌دار و هم غم‌انگیز است، بازتابی از پذیرش او از سرشتِ زندگی.

۶. وقفه و کارهای ناتمام: الگویی در زندگی آقای همساده

ورود پشه و مختل شدن خلوت او با ایرج، نمادی از این است که حتی در لحظات نادرِ پذیرش/ مواجهه با آسیب‌پذیری، فرصت‌های او برای آرامش و تکمیل گفتگو ناقص باقی می‌ماند.
زندگی آقای همساده اغلب تحت تأثیر وقفه‌ها بوده است: روابطی که هرگز به سرانجام نرسیده‌اند، آرزوهایی که به‌خاطر تقدیر نیمه‌کاره رها شده‌اند، و احساسی مداوم از نادیده گرفته شدن. حضور پشه تکرارِ این الگو را بازتاب می‌دهد و تلاش او برای دریافت پاسخ از ایرج را به یک طنز تلخ تبدیل می‌کند.
استقبال او از پشه و اصرار برای نیش زدنش، با شخصیت او هماهنگ است: او تسلیم وقفه‌ها می‌شود و حتی آن‌ها را در داستانش جای می‌دهد تا تنش را کاهش دهد.

📎 لطفاً ورق بزنید... ۲/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

دکتر کاظم مدنی روان‌‌پزشک ایرانی ساکن ملبورن در تحلیلی، به شخصیت معروف برنامه‌ی مهمانی، آقای همساده که توسط ایرج طهماسب خلق شده، و با بداهه‌گویی و صداپیشگی محمد بحرانی جان گرفته پرداخته است. بخش مربوطه را این‌جا تماشا کنید. بخشی که البته تکه‌های آن از زمان پخش تاکنون در فضای مجازی زیاد دیده شده، اما این‌جا کامل و پیوسته آورده شده است. در ادامه تحلیل را بخوانید.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب. بخش آخر سوگ مبهم

در مقاله دیگری، آینسلی (۲۰۱۷) جنبه های روانشناختی مهاجرت را ارزیابی می کند و بر فهم از دست دادن و بازسازی جامعه از یک لنز روانکاوانه تأکید می کند. وی به این مساله می پردازد که جوامع چگونه به‌عنوان «موجودیتهای روانی» عمل می‌کنند، که حمایت روان‌شناختی و فضای مهمی را برای شکل‌گیری هویت فراهم می نمایند. این مفهوم سازی شبیه ایده وینیکات در مورد "فضای بالقوه" بین نوزادان و مراقبان اولیه آنها است. آینسلی (۲۰۱۷) از ایده فروید در مورد جوامع به عنوان موجودیتهای روانی و دیدگاه های ماکس وبر در مورد جوامع به عنوان شبکه های معنا استفاده می کند تا استدلال کند که هویت ما عمیقاً با جوامع ما گره خورده است. این ارتباط با فرآیند مهاجرت به چالش کشیده می‌شود و اغلب شکسته می‌شود، که منجر به «بیجاشدگی روانی» می‌شود، زیرا مهاجران چارچوب‌های فرهنگی و اجتماعی را که از هویت آنها حمایت می‌کند، از دست می‌دهند.
واژه دیاسپورا از کلمه ای یونانی διασπορά (diaspora) گرفته شده است که از فعل διασπείρω (diaspeirō) مشتق شده و به معنای "پراکندن" یا "پخش کردن" است. در ادبیات کلاسیک یونانی، دیاسپورا به صورت تحت‌اللفظی برای توصیف پراکندن یا پاشیدن بذرها در کشاورزی به کار می‌رفت.
این واژه بعدها معنای استعاری و فرهنگی خاصی در تاریخ یهود پیدا کرد و به پراکندگی مردم یهود از سرزمین اجدادی‌شان اشاره داشت. این مفهوم به طور خاص به دو رویداد تبعید بابلی (قرن ششم قبل از میلاد) و اخراج یهودیان پس از تخریب معبد دوم توسط رومیان در سال ۷۰ میلادی اشاره دارد.
به مرور زمان، این واژه به معنای گسترده‌تری رسید و به جابجایی، مهاجرت، یا پراکندگی هر گروهی از مردم دور از سرزمین اجدادی‌شان اشاره پیدا کرد. امروزه، دیاسپورا به جوامعی از مردم که خارج از سرزمین اجدادی یا ملی خود زندگی می‌کنند، اما ارتباطات فرهنگی، احساسی یا هویتی با آن حفظ کرده‌اند اطلاق می شود.
دیاسپورای ایرانی، جمعیتی بین ۲ تا ۴ میلیون نفر در سراسر جهان را شامل می شود، آماری که البته به روز نشده و مربوط به ۴ سال قبل است. برخی گمانه زمانی ها این عدد را تا ۷ میلیون نفر هم برآورد می کنند.
تخمین‌ها نشان می‌دهد که بین ۵۰۰,۰۰۰ تا ۱,۰۰۰,۰۰۰ ایرانی‌تبار در آمریکا زندگی می‌کنند، با تمرکز بالایی در کالیفرنیا، به‌ویژه در منطقه لس‌آنجلس. در سال ۲۰۲۰، آلمان با میزبانی حدود ۱۵۲,۵۹۰ مهاجر ایرانی در رتبه اول قرار داشت، در حالی که سوئد، هلند و فرانسه به ترتیب میزبان ۷۹,۳۶۳، ۳۴,۸۰۹ و ۲۶,۰۶۹ ایرانی بودند.

مهاجران و پناهندگان ایرانی اغلب فقدان‌های دوگانه‌ای را تجربه می‌کنند: فقدان ملموس سرزمین مادری و فقدان ناملموس هویت، جامعه و ارتباط فرهنگی. به عبارتی در جمع بندی ای شتاب زده و مختصر دیاسپورای ایرانی موارد زیر را تجربه می‌کند:
۱. جا‌به‌جایی فرهنگی: ناتوانی در بازگشت به سرزمین مادری به دلایل سیاسی یا عاطفی شکلی از فقدان مبهم است.
۲.سوگواری مزمن: ناتوانی در دیدار با خانواده یا شرکت در سنت‌های فرهنگی حالتی از سوگواری طولانی ایجاد می‌کند.
۳. تنیدگی‌های تروما: پناهندگان ایرانی اغلب با لایه‌های متعددی از تروما— سایه جنگ، حس آوارگی، و تبعیض سیستماتیک—روبرو هستند که هر کدام فقدان‌های مبهم آن‌ها را تشدید می‌کنند.

◼️چه باید کرد؟

استفاده از چارچوب فقدان مبهم، استراتژی‌های مؤثری برای تیمار سوگواران ارائه می‌دهد:
۱. پذیرش فقدان: تأیید فقدان مبهم از طریق روش‌های درمانی به افراد کمک می‌کند سوگواری خود را نام‌گذاری کرده و از پنهانی آن بکاهند.
۲. حمایت اجتماعی: ایجاد سیستم‌های حمایتی حساس به فرهنگ برای پناهندگان ایرانی و بازماندگان خودکشی می‌تواند از انزوای آن‌ها بکاهد.
۳. سازگاری فرهنگی: تأکید بر آیین‌ها و شیوه‌هایی که شکاف‌های فرهنگی را پر می‌کنند به افراد جا‌به‌جاشده کمک می‌کند تا با سوگواری خود کنار بیایند.

📎 پایان. ۴/۴

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب. ادامه‌ی سوگ مبهم

می‌توان تجربه‌ی مرگ‌آور کرونا را تجربۀ «مرگ عمومی» نام گذاشت. تجربه‌ای که در آن تمام جامعه، خود را بر لبۀ پرتگاه مرگ می‌بیند. گریز ناگزیر از این پرتگاه، انفراد و انزوایی را تحمیل کرده است که همدردی سوگوارانه را نیز به تعطیل می‌برد. اگر برای همدردی با دوستان و خویشانی که عزیزی را از دست داده‌اند گرد بیایید ممکن است شما نیز به ورطۀ مرگ فروغلتید.
سوگ و سوگواری که حقی طبیعی و بسیار دیرپا و قدیمی است و خود در سطح فرد و جامعه عنصری معنابخش و هویت‌ساز از زندگی است، معنایی مفقود می‌یابد. کرونا، در تجربۀ مرگ عمومی، حتی خود مرگ و سوگ مرگ را نیز می‌بلعد.

◼️مهاجران و پناهندگان ایرانی: تلاقی فقدان فرهنگی و ابهام

مهاجرت رویدادی چالش‌برانگیز در زندگی است و نه تنها شامل جابجایی جغرافیایی است، بلکه گذار روان‌شناختی قابل توجهی را نیز باعث می‌شود. از دیدگاه روانکاوانه، مهاجرت می‌تواند به عنوان فرآیندی به شمار آید که هویت موجود فرد، روابط، و سبک‌های مقابله‌ای او را به چالش می‌کشد.
مهاجرت می‌تواند باعث ارزیابی مجدد از خود در رابطه با محیط جدید ‌شود. این ارزیابی مجدد اغلب شامل سوگواری برای از دست دادن شناخته شده‌ها و بازسازی هویت در یک زمینه خارجی است. کار اختر (۱۹۹۵) در فهم این فرآیند، نشان دهنده "سوگواری" از دست دادن پیوست‌های فرهنگی و "ترمیم" بعدی هویت در چارچوب فرهنگی جدید است.
مهاجرت اغلب همراه با تجارب تروما و از دست دادن است، نه تنها وطن بلکه نقش‌ها و شبکه‌های اجتماعی آشنا نیز. ولکان (۱۹۹۹) به "بی‌حسی روانی" که مهاجران ممکن است در پاسخ به این ضربه‌ها تجربه کنند، می‌پردازد، کرختی سبکی دفاعی است که می‌تواند پردازش عاطفی و سازگاری را مختل کند.
آینسلی و همکاران (۲۰۱۷) به بررسی ابعاد روانکاوانه مهاجرت می پردازند. آنها مهاجرت را به عنوان یک پدیده اجتماعی مهم و یک تجربه‌ی عمیقا شخصی با پیامدهای روانی گسترده می‌شناسند. نویسندگان استدلال می کنند که نظریه‌ی روانکاوی، که از لحاظ تاریخی ریشه در تجارب گذشته و تروما دارد، در نظریه‌پردازی مناسب درباره مهاجرت از قافله عقب مانده است. آنها قصد دارند این شکاف را با بررسی مضامین اصلی تجربه مهاجرت، از جمله از دست دادن و سوگواری، زبان، هویت قومی، نژادپرستی، و متغیرهای درمانی، با استفاده از ادبیات روانکاوانه و بینش‌های رشته‌های مرتبط، پر کنند.
نویسندگان ماهیت آسیب‌زای مهاجرت را که با از دست دادن میهن، جامعه و نمادهای فرهنگی آشنا برجسته می‌شود، شرح داده بیان می کنند این فقدان‌ها منجر به فرآیندهای سوگواری می‌شود که البته برای سازگاری روانی مهاجر حیاتی است.
همچنین اختر (۱۹۹۵) توضیح می‌دهد که "مهاجرت آشفتگی روان‌شناختی و اجتماعی عمیقی را به همراه می آورد، و فرد را به فضای میانی بین آشنا و ناشناخته پرتاب می‌کند، جایی که سوگواری برای ارتباطات از دست رفته و تلاش برای ایجاد ارتباطات جدید رخ می‌دهد."
شنگان (۲۰۰۱) تأثیر روانی مهاجرت را مورد بحث قرار می‌دهد. تمرکز بر دوگانگی بین آنچه به طور عینی توسط یک فرد درک می‌شود و آن‌چه به طور ذهنی در طول فرآیند مهاجرت تصور می‌شود، است.
شنگان این موضوعات را در چارچوب ایده‌های وینیکات در مورد بازی، ابژه‌های انتقالی و واقعیت بررسی میکند. وینیکات معتقد بود که تجربه افراد از محیط خود به شدت تحت تأثیر روابط اولیه آنها، به ویژه با مادر است. در مهاجرت، چالش، اختلاف بین ادراکات عینی قبلی و تجربیات ذهنی جدید در زمینه فرهنگی متفاوت است. این پارادوکس می‌تواند منجر به سردرگمی و کشمکش برای مهاجر شود، زیرا زبان و رفتارهای آشنا برای او ممکن است دیگر برای دیگران قابل درک یا ارزش‌گذاری نباشد، و منجر به احساس غریبگی و قطع ارتباط با هویت قبلی فرد شود. مرگ من سابق در فقدان تولد من تازه مبهم و نامرئی و گنگ رخ می دهد.
گرینبرگ و گرینبرگ (۱۹۸۹) از دست دادن نمادینی را که مهاجران هنگام گذار از زبان مادری به زبان کشور جدید خود تجربه می‌کنند، بررسی کرده‌اند. این گذار می‌تواند منجر به احساس بیگانگی و حس "بین دو فرهنگ بودن" شود، که فرآیند بازسازی هویت را پیچیده می‌کند. آلمانی‌ها ضرب‌المثلی دارند در شرح این وضعیت: میان دو صندلی نشستن.

📎 ورق بزنید... ۳/۴

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب

این همایش روز دوشنبه ۳ دی‌ماه ۱۴۰۳ توسط آکادمی روانکاوی بید با همکاری انجمن علمی مشاوره دانشگاه شهید بهشتی و مرکز روان‌تحلیلی ایرانیان برگزار شده، و به بررسی علمی-تخصصی پدیده سوگ پرداخت. سخنرانان مختلفی در این رویداد یک‌روزه سخن گفتند. در ادامه متن سخنرانی #دکتر_امیر_حسین_جلالی_ندوشن را می‌خوانید.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

«هفدهمین کنگره دانش اعتیاد»

❕ مهلت ارسال چکیده مقالات تا ۵ بهمن ۱۴۰۳ تمدید شد ❕

❌ تاریخ برگزاری: ۲۴ الی ۲۶ بهمن ۱۴۰۳

📍 محل برگزاری: مرکز همایش های رازی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

✔️ با ۱۵ امتیاز بازآموزی
شناسه بازآموزی: ۲۲۵۴۷۴
سایت بازآموزی:ircme.ir


✅جایزه ایزاما

✅جایزه دکتر رزاقی

✅جایزه انتشارات دژاکام

✅کمک هزینه سفر و اقامت

✅ کمک هزینه پایان نامه ها

✅شیوه پرداخت هزینه کنگره

💬 اطلاعات بیشتر، ثبت‌نام و ثبت چکیده:
🌐 سایت کنگره: ascongress.org
📷 اینستاگرام کنگره
📞 واتسپ کنگره(پاسخ به سوالات)

@ascongressorg

◼️ تسلیت

دکتر محمد غیاثوند روان‌‌پزشک جوان ۴۴ ساله نیز به مرگ تسلیم شد، و جان باخت؛ ورقی دیگر بر پرونده‌ی جوانمرگی ایرانیان و اطبای ایرانی. خانواده‌ی وی در اقدامی انسان‌دوستانه، و الگو نسوج قابل استفاده‌ی وی را برای درمان و زندگی بخشی به کسانی که نیازمند پیوند هستند هدیه کرده‌اند. برای خانواده طلب آرامش داریم، و یاد همکارمان را زنده خواهیم داشت.


💡پیشنهاد به انجمن علمی روان‌پزشکان ایران

اقدام خانواده‌ی دکتر غیاثوند در همایش چهل و یکم انجمن به شیوه‌ای موثر و غیر نمایشی ارزنده‌‌سازی شود، تا فرهنگی از آن شکل بگیرد.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 ادامه‌ی تحلیل چند مورد مرگ...

#دکتر_امیر_حسین_جلالی_ندوشن. روان‌‌پزشک

بله! خودکشی می‌تواند سرایت‌پذیر باشد. این پدیده که گاهی به آن «سرایت خودکشی» (Suicide Contagion) یا «اثر وِرتِر» (Werther Effect) نیز گفته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که خبر یا تصویرسازی از خودکشی یک فرد باعث افزایش احتمال رفتارهای خودکشی در افراد دیگر شود.

سرایت خودکشی عموما محتمل است در شرایط زیر رخ دهد:

۱. نمایش رسانه‌ای
رسانه‌ها نقش بسیار مهمی در سرایت خودکشی دارند. گزارش‌های مو به مو و احساسی از خودکشی یک فرد، به‌ویژه افراد مشهور، ممکن است باعث افزایش موارد خودکشی در جامعه شود. تحقیقات نشان داده‌، که گزارش‌های مکرر و جزئی از خودکشی می‌تواند تأثیر منفی بگذارد، و توصیف روش خودکشی یا دلایل آن ممکن است افراد آسیب‌پذیر را تحت تأثیر قرار دهد.

۲. شباهت و همذات‌پنداری
افرادی که خود را با فردی که اقدام به خودکشی کرده است، مشابه می‌دانند (مثلاً از نظر سن، جنسیت، یا شرایط زندگی)، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

۳. گروه‌های اجتماعی و خانوادگی
در گروه‌های نزدیک مانند خانواده یا دوستان، خودکشی یک فرد می‌تواند تأثیر عمیقی بر دیگران بگذارد، به‌ویژه اگر این افراد در شرایط استرس‌زا یا آسیب‌پذیر باشند. همیشه باید مراقب نزدیکان بود. آن‌ها که به یادگاران ابراهیم نبوی تسلیت رسانه‌ای می‌گویند، بد نیست مستقیم از فکرها و رنج‌های آنان بپرسند، و اگر لازم شد کمک‌حال آنان شوند.

۴. عوامل روان‌شناختی
افراد دارای اختلالات روانی (مانند افسردگی، اضطراب، یا اختلالات شخصیت) و کسانی که قبلاً فکر یا رفتار خودکشی داشته‌اند، بیشتر در معرض سرایت خودکشی هستند.

اما سوال تکراری، چه باید کرد، و چگونه می‌توان از سرایت خودکشی جلوگیری کرد؟

رسانه‌ها، و این روزها رسانه‌های مجازی و شهروند-خبرنگاران نقشی مهم دارند؛ آن‌چه لازم است همه بدانند و در پیش گیرند این است:

۱. عدم توصیف جزئی روش خودکشی
۲. تمرکز بر راه‌های پیشگیری و استفاده از منابع حمایتی، یا خدمات تخصصی اگر نگران حال هود یا دیگران هستیم
۳. اجتناب از قهرمان‌سازی یا رمانتیک‌کردن خودکشی.

📎 پایان. ۲/۲

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

کارتون تلخ و آگاهی‌بخش هادی حیدری

زمانی که چند سال پیش استاد بهاءالدین خرمشاهی، نویسنده و مترجم، «به‌خاطر خودافشاگری دربارۀ بیماری دوقطبی» از طرف انجمن علمی روان‌پزشکان ایران تقدیر شد، و جایزه‌ی افشین یداللهی دریافت کرد، ابراهیم نبوی، نویسنده و طنزپرداز، نیز در متنی که در همراهی با خرمشاهی منتشر کرد، خبر داده بود که به اختلال دوقطبی مبتلاست و تحت درمان قرار دارد. متاسفانه طبق اطلاعیه خانواده، نبوی در غریب هجرت، و بعد از آن‌که بارها خواست برگردد، و بنا به شنیده‌ها تقاضای او رد شد به زندگی خود پایان داد.
مداخله‌ی درمانی همیشه الزامی است برای هر آدم در معرض خطر، سیاست مدار، پزشک، مهاجر و ... .

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب

🪞 کلاف در هم‌گم

موضوع دیگری که باید به آن توجه داشت، مساله‌ی سردرگمی است. در دنیا تقریبا دو روش وجود دارد. وقتی شما روان‌شناسی می‌خوانید، می‌توانید خدمات مشخصی ارائه دهید، اما برای ارائه‌ی خدمات روان‌درمانی و خدماتی از این جنس نیاز است دوره‌های تکمیلی هم گذرانده شود. دوره‌ای زیر نظر ناظر آموزشی یا سوپروایزر. این دوره‌ها کاملا رسمی هستند، باید آنها را گذراند و بعد اجازه فعالیت گرفت. در ایران اما متأسفانه با چالش‌هایی روبه‌رو هستیم. اینکه فرد چه زمانی بتواند روان‌درمانی انجام دهد مساله‌ی ناروشنی است. حتی دانش‌آموخته‌ی روان‌پزشکی هم هر چند طبق قانون مجاز است، اما به جهت مهارتی، و با تکیه بر اخلاق حرفه‌ای که تنها باید کاری بکنی که جامع آن شده باشی، برخی روان‌درمانی‌های درازمدت را نباید بدون دیدن دوره‌های مفصل انجام دهد. بحث من تنها قوانین نیست، این است که بر‌اساس اصول علمی و اخلاقی آیا فرد صلاحیت لازم را کسب کرده یا نه؟ صرف گذراندان دوره‌ی تخصصی در دانشگاه هر‌چند‌ از نظر قوانین موجود اجازه فعالیت را به فرد بدهد، برای اموراتی مانند روان‌درمانگری کافی نیست، به همین دلیل در بسیاری از کشورها افراد پس از دانشگاه برای اینکه بتوانند کار ‌روان‌درمانی انجام دهند، باید دوره‌های تکمیلی بگذرانند. این دوره‌ها معمولا چند سال است و شامل آموزش و کار تحت نظارت است. ضمن اینکه هر گرایش روان‌شناسی هم نمی‌تواند در زمینه‌ی روان‌درمانی اقدام کند. گرایش‌های محدودی مانند بالینی و سلامت و در صورت طی دوره‌ی کارورزی از مقطع کارشناسی ارشد به بالاتر امکان فعالیت بالینی دارند. داستان پیچیده است.

📎 پایان. ۲/۲

منبع: گفتگو با مریم لطفی. روزنامه شرق

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 ادامه‌ی هوش مصنوعی و صنعت دارو. ۳

💡سرمایه‌گذاری‌های مهم صنعت داروسازی در هوش مصنوعی در سال ۲۰۲۳

چندین شرکت بزرگ داروسازی در سال ۲۰۲۳ سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی در هوش مصنوعی انجام دادند که تعهد این صنعت به استفاده از قابلیت‌های نوظهور هوش مصنوعی را نشان می‌دهد:

۱. سانوفی (Sanofi)
این شرکت داروسازی فرانسوی اپلیکیشن هوش مصنوعی خود به نام plai را راه‌اندازی کرده است که داده‌های داخلی شرکت را در تمام بخش‌ها و عملکردها تجمیع می‌کند. سانوفی از هوش مصنوعی برای تسریع تحقیقات mRNA و شناسایی سایت‌های آزمایش‌های بالینی با هدف افزایش مشارکت‌های متنوع استفاده می‌کند. پل هادسون، مدیرعامل سانوفی، تأکید کرد که هدف آن‌ها تبدیل‌شدن به "اولین شرکت داروسازی است که در مقیاس وسیع توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شود."

۲. آسترازنکا

در همکاری با شرکت Verge Genomics، این شرکت از یادگیری ماشین برای شناسایی اهداف دارویی در بیماری‌های نادر عصبی‌تحلیلی و عصبی‌عضلانی استفاده می‌کند. این قرارداد ۴ ساله و چند هدفه، پتانسیل هوش مصنوعی را در شناسایی اهداف دارویی و تسریع کشف دارو برای شرایط پیچیده نشان می‌دهد.

۳. بوهرینگر اینگلهایم (Boehringer Ingelheim)
در همکاری با Phenomic AI، این شرکت از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای کشف اهداف سرطان با ساختار غنی از استروما استفاده می‌کند. تجزیه‌وتحلیل مجموعه داده‌های RNA تک‌سلولی توسط هوش مصنوعی، پتانسیل بالای این فناوری را در تحقیقات سرطان‌شناسی نشان می‌دهد.

۴. فایزر (Pfizer)
به‌عنوان یکی از پذیرندگان اولیه ابزارهای هوش مصنوعی Google Cloud، فایزر از مجموعه Target and Lead Identification Suite برای بهینه‌سازی فرآیند کشف دارو استفاده می‌کند. این همکاری، نقش شرکت‌های بزرگ فناوری و داروسازی را در استفاده از قدرت هوش مصنوعی در توسعه دارو برجسته می‌کند.

۵. نوارتیس (Novartis):
نوارتیس با سرمایه‌گذاری در شرکت هوش مصنوعی Yseop، قصد دارد کل فرآیند مستندسازی را از آزمایش‌های پیش‌بالینی تا تأییدیه FDA خودکار کند. در سال ۲۰۲۳، Yseop بیش از ۱۰,۰۰۰ گزارش تولید کرد که نشان می‌دهد چگونه هوش مصنوعی می‌تواند هزاران ساعت صرف نگارش و بازبینی را حذف کند.

این سرمایه‌گذاری‌ها اهمیت روزافزون هوش مصنوعی را در صنعت داروسازی نشان می‌دهند؛ از کشف دارو تا مدیریت آزمایش‌های بالینی و فراتر از آن.

📎 ورق بزنید. ۳/۵

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش آخر هوش مصنوعی و صنعت دارو. ۵

💡رعایت مقررات و انطباق اخلاقی

کاربردهای هوش مصنوعی باید با استانداردهای قانونی موجود، از جمله مقررات مربوط به آزمایش‌های بالینی و تأیید داروها، مطابقت داشته باشند. پیامدهای اخلاقی استفاده از هوش مصنوعی در حوزه سلامت، مانند کسب رضایت آگاهانه از بیماران و خطرات پیامدهای ناخواسته، باید با دقت بررسی شوند.

افکار پایانی

ادغام مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs)، هوش مصنوعی مولد، و چت‌بات‌ها در صنعت داروسازی نشان‌دهنده پیشرفتی چشمگیر در نحوه اجرای آزمایش‌های بالینی و انتقال اطلاعات درباره داروها است. با ادامه تکامل این فناوری‌ها، تأثیر آن‌ها گسترده‌تر خواهد شد و منجر به فرآیندهای پژوهشی کارآمدتر، نتایج بهتر برای بیماران، و راهبردهای ارتباطی مؤثرتر می‌شود.
شرکت‌های داروسازی که این نوآوری‌ها را به کار می‌گیرند، آمادگی بهتری برای مدیریت پیچیدگی‌های آزمایش‌های بالینی و عرضه محصولات در عصر مدرن خواهند داشت. با بهره‌گیری از قابلیت‌های هوش مصنوعی، این شرکت‌ها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که پژوهش‌هایشان نه‌تنها پیشرو و نوآورانه است، بلکه بر محوریت بیمار و پاسخگویی به نیازهای متخصصان سلامت و بیماران تمرکز دارد.
با این حال، این تحول با چالش‌هایی همراه است که باید به‌طور مسئولانه مدیریت شوند. ملاحظات اخلاقی، حریم خصوصی داده‌ها، شفافیت و یکپارچگی با سیستم‌های موجود، همگی عواملی حیاتی هستند که باید برای بهره‌برداری کامل از پتانسیل هوش مصنوعی به‌درستی مدیریت شوند. با انجام این کار، شرکت‌های داروسازی می‌توانند عصر جدیدی از کارایی، اثربخشی و مشارکت بیمار را آغاز کنند و مراقبت‌های بهداشتی را به‌طور اساسی دگرگون کنند.

با نگاه به آینده، ضروری است که صنعت داروسازی به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی ادامه دهد و در عین حال مراقب پیامدهای اخلاقی آن باشد. پتانسیل هوش مصنوعی برای تحول در توسعه دارو، بهبود نتایج بیمار و منجر شدن به یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی کارآمدتر و نوآورانه، عظیم است. با پرداختن به چالش‌ها و بهره‌گیری از قابلیت‌های هوش مصنوعی، صنعت داروسازی در آستانه یک دوران جدید از کشف و پیشرفت قرار دارد.

دکتر هایلر استاد بازنشسته روان‌پزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا است.

📎 پایان. ۵/۵

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش چهارم هوش مصنوعی و صنعت دارو

💡ملاحظات اخلاقی و چالش‌ها

ملاحظات اخلاقی و چالش‌های مرتبط با این فناوری‌ها به قرار زیر است:

۱. حریم خصوصی و امنیت داده‌ها

استفاده از هوش مصنوعی در آزمایش‌های بالینی و ارتباط با بیماران مستلزم دسترسی به داده‌های حساس پزشکی است. تضمین حریم خصوصی و امنیت این داده‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. شرکت‌های داروسازی باید اقدامات قوی برای حفاظت از داده‌ها اجرا کرده و به مقرراتی نظیر GDPR و HIPAA پایبند باشند.

۲. تعصب و انصاف

الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند به‌طور ناخواسته تعصبات موجود در داده‌های آموزشی را تداوم بخشند. توسعه و استفاده از سیستم‌های هوش مصنوعی که منصفانه و بدون تعصب باشند، برای اطمینان از برخورد عادلانه با همه جمعیت‌های بیمار ضروری است. این موضوع به‌ویژه با توجه به تنوع جمعیت‌های تحت تأثیر بیماری‌ها اهمیت دارد.

۳. شفافیت و پاسخگویی

تصمیمات گرفته‌شده توسط سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند تأثیر قابل‌توجهی بر مراقبت از بیماران و نتایج آزمایش‌ها داشته باشند. حفظ شفافیت در عملکرد این سیستم‌ها و اطمینان از پاسخگویی برای تصمیمات آن‌ها ضروری است. دستورالعمل‌ها و سازوکارهای نظارتی مشخصی باید برای نظارت بر فرآیندهای مبتنی بر هوش مصنوعی ایجاد شود.

۴. یکپارچه‌سازی با سیستم‌های موجود

ادغام ابزارهای هوش مصنوعی با سیستم‌های موجود در آزمایش‌های بالینی و مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. شرکت‌های داروسازی باید در زمینه آموزش و زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری کنند تا یکپارچگی روان ایجاد شده و از مزایای این فناوری‌ها به حداکثر استفاده شود.

پرداختن به این چالش‌ها برای استفاده اخلاقی و مسئولانه از هوش مصنوعی در صنعت داروسازی ضروری است.

۵. عدم شفافیت و قابلیت تفسیر

مدل‌های هوش مصنوعی، به‌ویژه مدل‌های یادگیری عمیق، اغلب به‌دلیل پیچیدگی‌شان به‌عنوان "جعبه‌های سیاه" شناخته می‌شوند. این عدم شفافیت می‌تواند تفسیر نتایج و اطمینان از اینکه سیستم‌های هوش مصنوعی تصمیمات خود را بر مبنای دلایل منطقی اتخاذ می‌کنند، دشوار سازد. این موضوع در صنعت داروسازی که تصمیمات می‌توانند پیامدهای حیاتی و تغییر‌دهنده زندگی داشته باشند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

۶. محدودیت در درک تغییرپذیری

مدل‌های هوش مصنوعی گاهی در مواجهه با پیچیدگی و تغییرپذیری سیستم‌های زیستی دچار مشکل می‌شوند. برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی داروها، شرکت‌های داروسازی باید مدل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی را با روش‌های آزمایشی سنتی ترکیب کنند.

💡رعایت مقررات و انطباق اخلاقی

کاربردهای هوش مصنوعی باید با استانداردهای قانونی موجود، از جمله مقررات مربوط به آزمایش‌های بالینی و تأیید داروها، مطابقت داشته باشند. پیامدهای اخلاقی استفاده از هوش مصنوعی در حوزه سلامت، مانند کسب رضایت آگاهانه از بیماران و خطرات پیامدهای ناخواسته، باید با دقت بررسی شوند.

افکار پایانی

ادغام مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs)، هوش مصنوعی مولد، و چت‌بات‌ها در صنعت داروسازی نشان‌دهنده پیشرفتی چشمگیر در نحوه اجرای آزمایش‌های بالینی و انتقال اطلاعات درباره داروها است. با ادامه تکامل این فناوری‌ها، تأثیر آن‌ها گسترده‌تر خواهد شد و منجر به فرآیندهای پژوهشی کارآمدتر، نتایج بهتر برای بیماران، و راهبردهای ارتباطی مؤثرتر می‌شود.
شرکت‌های داروسازی که این نوآوری‌ها را به کار می‌گیرند، آمادگی بهتری برای مدیریت پیچیدگی‌های آزمایش‌های بالینی و عرضه محصولات در عصر مدرن خواهند داشت. با بهره‌گیری از قابلیت‌های هوش مصنوعی، این شرکت‌ها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که پژوهش‌هایشان نه‌تنها پیشرو و نوآورانه است، بلکه بر محوریت بیمار و پاسخگویی به نیازهای متخصصان سلامت و بیماران تمرکز دارد.
با این حال، این تحول با چالش‌هایی همراه است که باید به‌طور مسئولانه مدیریت شوند. ملاحظات اخلاقی، حریم خصوصی داده‌ها، شفافیت و یکپارچگی با سیستم‌های موجود، همگی عواملی حیاتی هستند که باید برای بهره‌برداری کامل از پتانسیل هوش مصنوعی به‌درستی مدیریت شوند. با انجام این کار، شرکت‌های داروسازی می‌توانند عصر جدیدی از کارایی، اثربخشی و مشارکت بیمار را آغاز کنند و مراقبت‌های بهداشتی را به‌طور اساسی دگرگون کنند.

با نگاه به آینده، ضروری است که صنعت داروسازی به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی ادامه دهد و در عین حال مراقب پیامدهای اخلاقی آن باشد. پتانسیل هوش مصنوعی برای تحول در توسعه دارو، بهبود نتایج بیمار و منجر شدن به یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی کارآمدتر و نوآورانه، عظیم است. با پرداختن به چالش‌ها و بهره‌گیری از قابلیت‌های هوش مصنوعی، صنعت داروسازی در آستانه یک دوران جدید از کشف و پیشرفت قرار دارد.

📎 ورق بزنید. ۴/۵

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها. هوش مصنوعی و صنعت دارو. ۲

۳. راه‌اندازی محصولات تعاملی

هنگام راه‌اندازی محصولات جدید، شرکت‌های دارویی می‌توانند از چت‌بات‌های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ایجاد تجربیات تعاملی و جذاب برای متخصصان بهداشت و بیماران استفاده کنند. این چت‌بات‌ها می‌توانند اطلاعات دقیقی در مورد محصول جدید ارائه دهند، به سوالات پاسخ دهند و بازخورد جمع‌آوری کنند که این امر راه‌اندازی را پویا و مؤثرتر می‌کند.

۴. نظارت و بازخورد

پس از راه‌اندازی، ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند به طور مداوم بازخورد بیماران و داده‌های دنیای واقعی را نظارت کرده و هرگونه مشکل یا روند جدید را شناسایی کنند. این نظارت مداوم به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که به سرعت به هرگونه نگرانی پاسخ دهند و اطمینان حاصل کنند که محصولات آن‌ها همچنان ایمن و مؤثر باقی می‌مانند.
شرکت‌هایی مانند سانوفی در حال حاضر از هوش مصنوعی برای تعامل با جوامع کمتر نمایندگی‌شده در کارآزمایی‌های بالینی استفاده می‌کنند و از ابزارهای هوش مصنوعی برای تسهیل ارتباط و افزایش مشارکت بهره می‌برند. نظرسنجی اخیر نشان داد که ۸۰٪ از متخصصان داروسازی و علوم زیستی در حال حاضر از هوش مصنوعی برای کشف دارو استفاده می‌کنند، که نشان‌دهنده رشد پذیرش این فناوری‌ها در صنعت است.

💡تأثیر هوش مصنوعی در کشف دارو

یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات هوش مصنوعی در صنعت داروسازی، تسریع فرآیند کشف دارو است. هوش مصنوعی با تحلیل داده‌های زیستی، پیش‌بینی اثربخشی و ایمنی داروها، و بهینه‌سازی طراحی مولکولی، شناسایی کاندیداهای دارویی بالقوه را سرعت می‌بخشد و زمان لازم برای عرضه دارو از آزمایشگاه به بازار را کاهش می‌دهد.

مرحله اول کشف دارو معمولاً تا ۶ سال طول می‌کشد و تنها ۱ از ۱۰ محصول پزشکی وارد آزمایشات بالینی شده و تأییدیه اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) را دریافت می‌کند. هوش مصنوعی این فرآیند را از طریق غربالگری مجازی، مدل‌سازی مولکولی، و تحلیل‌های پیش‌بینی‌کننده متحول کرده و امکان توسعه داروهای مؤثرتر و کارآمدتر را فراهم می‌کند.

شرکت‌هایی مانند Alexion AstraZeneca از هوش مصنوعی برای شناسایی اهداف دارویی در بیماری‌های نادر عصبی‌تحلیلی و عصبی‌عضلانی استفاده می‌کنند. تحقیقات این شرکت‌ها نشان می‌دهد که هوش مصنوعی می‌تواند با کاوش در مجموعه داده‌های ژنومی استخراج‌شده از بافت انسانی، فرآیند کشف دارو را سرعت بخشد و دقت آن را افزایش دهد.

علاوه بر این، توسعه ابزارهای مدل‌سازی هوش مصنوعی مانند DeepChem، RDKit، ChemBERTa و دیگر موارد، امکان غربالگری مجازی، مدل‌سازی مولکولی، و تحلیل‌های پیش‌بینی در کشف دارو را فراهم کرده است. این مدل‌ها می‌توانند مقادیر عظیمی از داده‌های شیمیایی و زیستی را تحلیل کرده، کاندیداهای دارویی بالقوه را شناسایی، ترکیبات اولیه را بهینه‌سازی، و ویژگی‌های آن‌ها را پیش‌بینی کنند.

قابلیت‌های هوش مصنوعی در این حوزه به طور فزاینده‌ای ضروری می‌شوند و برخی مطالعات نشان می‌دهند که هوش مصنوعی می‌تواند زمان لازم برای توسعه یک دارو را تا ۴ سال کاهش داده و تا ۲۶ میلیارد دلار برای صنعت داروسازی صرفه‌جویی به همراه داشته باشد.

💡مدیریت عملیات و زنجیره تأمین

مدل‌های تحلیلی پیش‌بینی‌کننده و قابلیت‌های خودکارسازی هوش مصنوعی نقش مهمی در مدیریت زنجیره تأمین دارند. ادغام هوش مصنوعی در زنجیره تأمین داروسازی امکان پیش‌بینی دقیق تقاضا، مدیریت بهینه موجودی، و برنامه‌ریزی تولید را فراهم می‌کند. این پیشرفت‌ها به شبکه‌های توزیع کارآمدتر، کاهش ضایعات، کاهش هزینه‌ها و تقویت انعطاف‌پذیری زنجیره تأمین منجر می‌شوند.

ادغام هوش مصنوعی در زنجیره تأمین داروسازی دیدگاه کاملی از فرآیندها ارائه می‌دهد و امکان شناسایی ناکارآمدی‌های فرآیند را به‌صورت لحظه‌ای و تولید بینش‌های قابل‌اجرا فراهم می‌کند. هوش مصنوعی می‌تواند مدیریت موجودی را بهینه کرده، سطح ذخایر را به حداقل برساند و تصمیم‌گیری را بر اساس داده‌های انبارداری و تقاضا بهبود بخشد. همچنین قابلیت‌های پیش‌بینی‌کننده هوش مصنوعی به نگهداری پیش‌بینی‌کننده کمک کرده و با استفاده از حسگرهای اینترنت اشیا (IoT)، بینش‌های استراتژیک ایجاد و دقت عملیاتی، تکرارپذیری، و بهره‌وری را بهبود می‌بخشد.
ارزش اقتصادی ناشی از کاربردهای هوش مصنوعی در صنعت داروسازی، بین ۳۵۰ تا ۴۱۰ میلیارد دلار در سال تا سال ۲۰۲۵ تخمین زده می‌شود. این ادغام نه‌تنها تضمین می‌کند که داروها به‌موقع تحویل داده می‌شوند، بلکه یکپارچگی محصولات حساس را نیز حفظ کرده و به ایمنی بیماران و افزایش کارایی در مراقبت‌های بهداشتی کمک می‌کند.

📎 لطفاً ورق بزنید... ۲/۵

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

کارگاه نوشتن داستان کوتاه

مدرس این دوره، حسین سناپور، داستان‌نویس برجستۀ معاصر ایرانی است. او بیش از دو دهه است که تمام دانش خود را در زمینۀ چگونگی ساخت و پرداخت یک قصۀ خوب با علاقه‌مندان نویسندگی به اشتراک می‌گذارد و کلاس‌های متعددی در زمینۀ داستان‌نویسی تاکنون برگزار کرده است. سناپور، نویسندۀ آثار ارزشمندی چون «نیمۀ غایب» و «ویران می‌آیی» است.

این دوره شامل ده جلسۀ دو ساعته است که در فضایی صمیمی و تعاملی برگزار می‌شود. شرکت‌کنندگان فرصت خواهند داشت داستان‌های خود را در جمع بخوانند و از نقد و نظر استاد و سایر هنرجویان بهره‌مند شوند.

ظرفیت دوره محدود است تا امکان توجه کافی به آثار تک‌تک شرکت‌کنندگان فراهم باشد.

آغاز این دوره از یکشنبه هفتۀ آینده، ۹ دی‌ماه است.

علاقه‌مندان با ذکر مشخصات خود (سن، تحصیلات و شغل)، درخواست خود را به این نشانی ایمیل کنند:

[email protected]

#همراه
#سناپور
#داستان‌نویسی

📌آکادمی روانکاوی بید با همکاری انجمن علمی مشاوره دانشگاه شهید بهشتی و مرکز روان‌تحلیلی ایرانیان برگزار می‌کند:

🔵نشستِ داغِ تو را جنون کنم؛ بررسی علمی-تخصصی پدیده سوگ

⏰📍دوشنبه، ۳ دی‌ماه، در تالار سیمرغ دانشکده روانشناسی و علوم‌تربیتی دانشگاه شهید بهشتی از ساعت ۱۰ میزبان شماییم تا از سوگ بشنویم...

هزینه ثبت‌نام برای عموم:
۲۹۰هزار تومان
هزینه ثبت‌نام برای دانشجویان:
۱۹۰هزار تومان
هزینه ثبت‌نام برای دانشجویان بهشتی:
۹۰هزار تومان

🔹برای ثبت‌نام، لطفا به آیدی زیر در تلگرام پیام بدهید:
@bid_ad

‼️این نشست به صورت حضوری برنامه‌ریزی شده است اما در صورت استقبال علاقمندان، امکان برگزاری آنلاین فراهم خواهد شد.

🗞 یاد

تجربه‌ها رسما از ۲۷ آذر ۹۴ آغاز به کار کرد. متاسفانه ۲۷ مرداد ۹۵ نسخه‌ی اصلی از دسترس خارج شد. بعد از درنگی ناکام به امید احیای دوباره‌ی همان نسخه، تجربه‌های جدید از شهریور جایگزین شد. امروز تجربه ها ۹ ساله شد، و به ده سالگی پا نهاد.

تماشای مستقیم بخش اول مجموعه‌ی تصویری آموزشی مدیریت پرخاشگری در بخش‌های روان‌پزشکی

تولید گروه روان‌‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 محتوای آموزشی

#دکتر_فاطمه شیرزاد. روان‌‌پزشک

تولیدی ایرانی
برای ارتقای مهارت و آگاهی در زمینه‌ی مدیریت پرخاشگری در بخش‌های روان‌پزشکی

پرخاشگری فیزیکی در بیماران روان‌پزشکی بستری یک چالش مهم در بخش‌ها است. این رخ‌داد قابلیت ایجاد بحران در بخش را دارد و می‌تواند منجر به آسیب جدی به کادر درمانی، خود بیمار و سایر بیماران حاضر در صحنه شود.
افزایش مهارت پزشکان و پرستاران بخش روان‌پزشکی برای مديريت این مشکل در بخش نیاز به آموزش دارد.
استفاده از فیلم‌های آموزشی، از روش‌های موثری است که به افراد این امکان را می‌دهد که با نحوه‌ی مدیریت درست پرخاشگری در بخش آشنا شوند، و آن را به صورت کارگاهی تمرین کنند.
گروه روان‌‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، با همکاری اعضای هیات علمی، دستیاران، و روان‌پرستاران مرکز روان‌پزشکی ایران ۴ فیلم نمایشی سناریوهای شایع پرخاشگری در بخش‌ها، تولید نموده‌ است. ایفای نقش در این فیلم‌ها را دستیاران روان‌‌پزشکی به عهده داشته‌اند. و گروهی از اعضای هیات علمی ضمن تهیه‌ی محتوی علمی، بر روند تولید نظارت نموده‌اند.
ما در کارگاه‌های مدیریت پرخاشگری بیماران که برای پرستاران و دانشجویان پزشکی برگزار می‌کنیم، از این فیلم‌ها استفاده می‌نماییم.
این فیلم‌ از طرف گروه روان‌‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، به همه‌ی علاقمندان‌ تقدیم می‌شود.
ما همچنین از علاقمندان دعوت می‌کنیم در کارگاه‌های مديريت پرخاشگری ما شرکت کنند.

فیلم‌ها را از وبسایت گروه روان‌‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران این‌جا تماشا کنید.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

#دکتر_آویشن_مهدوی. دستیار روان‌پزشکی

رویدادهای نادر روان‌پزشکی مرتبط با اوزمپیک، نگرانی‌های کارشناسان را برانگیخته است.

همزمان با افزایش استفاده از داروی دیابت اوزمپیک و داروی مرتبط با کاهش وزن ویگووی برای کنترل اشتها، پژوهشگران نگران این هستند که عوارض جانبی این داروها برای برخی افراد ممکن است از مزایای بلندمدت آن‌ها بیشتر باشد.
علاوه بر عوارض شایع این دسته از داروها، مانند حالت تهوع، استفراغ و اسهال، به نظر می‌رسد که پیامدهای روان‌پزشکی نامطلوب نیز با آن‌ها بی ارتباط نیستند. سمگلوتاید به عنوان یک آگونیست گیرنده (GLP-1) و داروی پیش‌ساز اوزمپیک و ویگووی طبقه‌بندی می‌شود. این دارو با تقلید از هورمون‌های طبیعی در بدن، کنترل قند خون را بهبود می‌بخشد و اشتها را سرکوب می‌کند.

بین ژانویه ۲۰۲۱ و می ۲۰۲۳، یک پایگاه داده دارویی اروپایی ۴۸۱ عارضه روان‌پزشکی مرتبط با سه داروی GLP-1: سمگلوتاید، لیراگلوتاید و تیرزپاتید را ثبت کرده است. حدود نیمی از این عوارض افسردگی و پس از آن اضطراب می‌باشد، در مقابل افکار خودکشی تقریباً ۲۰ درصد عوارض را تشکیل می‌دهد. هر سه این داروها برای درمان کاهش وزن و دیابت در اروپا تأیید شده‌اند و سمگلوتاید رایج‌ترین آن‌هاست.

اگرچه رویدادهای روان‌پزشکی نامطلوب تنها ۱.۲ درصد از کل گزارش‌های مرتبط با سمگلوتاید، لیراگلوتاید و تیرزپاتید را تشکیل می‌دهند، اما ۲۰ بیمار دچار عواقب مرگبار یا تهدیدکننده زندگی شده‌اند. شدت این رویدادهای نامطلوب نیاز به تحقیقات بیشتر برای بررسی رابطه علت و معلولی را توجیه می‌کند چرا که بدون انجام آزمایش‌های بالینی بیشتر، ریسک واقعی عوارض روان‌پزشکی نامطلوب همچنان نامشخص باقی خواهد ماند.

در جولای ۲۰۲۳، سازمان دارویی اروپا پس از بررسی ۱۵۰ گزارش شامل افکار و تخیلات خودکشی و خودزنی در افرادی که از اوزمپیک استفاده می‌کردند، نگرانی خود را در مورد عوارض جانبی احتمالی سلامت روان اوزمپیک اعلام کرد. مدتی بعد، نگرانی‌های مشابهی نیز در بریتانیا ابراز شد.

در مقابل، اداره غذا و داروی ایالات متحده نیز در حال تحقیق در مورد اثرات سلامت روان این داروهاست، اما تا کنون هیچ مدرکی از رابطه علّی گزارش نکرده‌اند. حتی یک مطالعه اخیر توسط مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده نشان داد؛ افرادی که از داروهای GLP-1 استفاده می‌کنند، نسبت به داروهای ضدچاقی دیگر، ریسک کمتری برای افکار خودکشی دارند. برخی روان‌پزشکان در ایالات متحده حتی شروع به تجویز این دارو برای مشکلات سلامت روان کرده‌اند، هرچند که این موضوع هنوز بسیار جنجالی است، زیرا "تقریباً هیچ داده‌ای" از افراد مبتلا به مشکلات روان که سمگلوتاید مصرف می‌کنند وجود ندارد و بدون شواهد کافی این موضوع پزشکان را "در تاریکی" قرار می‌دهد.

تقریباً ۶۵ درصد گزارش‌های رویدادهای نامطلوب ثبت‌شده در پایگاه داده اروپایی از جانب زنان بوده است، که معمولاً این دارو بیشتر برای آن‌ها تجویز می‌شود. با این حال، نتایج مرگبار ناشی از این رویدادهای روان‌پزشکی بیشتر در مردان رخ می‌دهد. البته باید در نظر داشت که اطلاعات این پایگاه به صورت خوداظهاری هستند و نمی‌توانند اثرات علت و معلولی را آشکار کنند.

در نهایت، توصیه می‌شود تا زمانی که مطالعات بیشتری انجام نشود، "این داروها باید با احتیاط استفاده شوند و مصرف آن‌ها در بیماران با سابقه یا خطر اختلالات روان‌پزشکی به دقت تحت نظر قرار گیرد." اگر بیمار حین مصرف این داروها تغییراتی در خلق و خو یا رفتار خود تجربه کند، باید فوراً با ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کرده و آن را به یک نهاد ایمنی دارو گزارش دهد.

این مطالعه در ژانویه ۲۰۲۴ در مجله International Journal of Clinical Pharmacy منتشر شده است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

در مورد دارویی که باب شده...

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

یکی از همین روزها...

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

واکنش به بیانیه‌ی ۱۶ آذر ۱۴۰۳ انجمن علمی روان‌پزشکان ایران

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ

#دکتر_افشین_احمدوند. روان‌‌پزشک

مادران در دام دختران!

چندی پیش یک دختر نوجوان را دیدم که توسط مادرش برای بررسی و درمان اختلالات رفتاری آورده شده بود.
دختر به شدت اصرار داشت که مادرش به‌خاطر رفتارهای نادرست پدر، از او جدا شود.
من بعدا پدر دختر را که دیدم نکته خیلی غیر متعارفی در او پیدا نکردم جای تعجب اینکه از این موارد اخیرا بیشتر می‌بینم!
پرسش اساسی این است که چرا این دختر بچه‌ها، به محض بزرگ شدن، یک باند بدفرجام با مادر تشکیل داده و در صدد حذف پدر برمی‌‌آیند؟!
هر چند در ظاهر این دختران در حال دفاع از مادر مظلوم خود هستند ولی آیا ممکن است که در ناخودآگاه خود بدنبال آزادی‌های بیشتری باشند که با حذف پدر به‌دست می‌آید؟!

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

#دکتر_مهنوش_مهدیار. روان‌‌پزشک

رابطه‌ی سیاست‌های مهاجرتی جدید غرب و افزایش احتمال اختلالات روان. ۳

سوم: در بررسی یاد شده تعاملی بین نوع بازداشت (برون‌مرزی در مقابل درون‌مرزی) و مدت زمان (کوتاه‌تر در مقابل بلندتر) پدیدار شد. به طور خاص، در مقایسه با افرادی که کمتر از ۶ ماه در یک مرکز نگهداری در داخل کشور بازداشت شده بودند، افرادی که بازداشت طولانی‌تری در داخل کشور یا بازداشت در خارج از کشور به هر مدت زمانی را تجربه کرده بودند، بین ۱۶.۵ تا ۲۰.۲ برابر بیشتر احتمال داشت که دچار PTSD احتمالی شوند. احتمال افسردگی پنج برابر بیشتر و افکار خودکشی بین ۴.۶ تا ۵.۵ برابر بیشتر برای این گروه‌ها بود.
یافته‌های این تحلیل نه تنها شواهد موجود در مورد اثرات روانی منفی بازداشت درون‌مرزی، به ویژه بازداشت طولانی‌مدت درون‌مرزی، را تأیید می‌کنند، بلکه نشان می‌دهند که این اثرات منفی برای بازداشت برون‌مرزی حتی بیشتر است. این اثرات بزرگ بودند، حتی با وجود اینکه این مجموعه داده‌ها نتوانست گروه‌های به‌ویژه آسیب‌پذیر پناهجویان، مانند افرادی که مدت طولانی‌تری در بازداشتگاه‌های برون‌مرزی باقی ماندند، به کشور مبدأ خود بازگردانده شدند یا در این مراکز جان باختند، که گزارش شده به دلیل غفلت پزشکی، خودکشی یا اعمال خشونت‌آمیز بوده است، را شامل شود.
این موضوع نیاز فوری به بررسی پیامدهای روان‌پزشکی سیاست‌هایی که به دنبال بازداشت، اخراج یا انتقال افرادی هستند که از خشونت و آزار و اذیت فرار می‌کنند، را برجسته می‌کند. بازداشت افراد در مراکز بازداشت دریایی، به ویژه، ممکن است به دلیل شباهت‌های ناخواسته و تکرار تجربیات آسیب‌زا، به‌طور خاص مضر باشد. مراکز بازداشت برون‌مرزی استرالیا به عنوان تأسیسات پزشکی قانونی، با توقیف و حبس و دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی مناسب و حمایت روانی راه اندازی شده‌اند. شرایط زندگی در این مکان‌ها بسیار بد و ناامن، با گزارش‌هایی از بهداشت نامناسب، شلوغی، خشونت، غفلت و نگرانی‌های مربوط به حفاظت از کودکان توصیف شده‌اند. ماهیت بالقوه آسیب‌زای بازداشت برون‌مرزی ممکن است توضیح دهد که چرا مشاهده کردیم که بازداشت برون‌مرزی با احتمال بسیار بالای PTSD مرتبط است.
با توجه به علاقه فزاینده به پردازش مهاجرت در خارج از کشور در سراسر جهان، باید سودمندی ادراک‌شده چنین سیاست‌هایی را با توجه به هزینه‌های قابل توجه و پایدار روانی، انسانی، قانونی و اقتصادی آن‌ها مورد بررسی قرار داد. بینش‌ها از مطالعات استرالیا شواهد به روزی از عواقب روانی جدی و منفی بازداشت و پردازش در خارج از کشور ارائه می‌دهند. ۱۴۵ کشور، از جمله بریتانیا و استرالیا، امضاکنندگان کنوانسیون ۱۹۵۱ پناهندگان سازمان ملل هستند که یک تعهد انسانی برای ارائه حفاظت به افرادی که از آزار و نقض حقوق بشر فرار می‌کنند، را مشخص می‌کند. یافته‌های نویسندگان نشان داد که انتقال پناهجویان به تأسیسات خارج از کشور – عملی که گزارش شده که برای استرالیا ۱۱.۶ میلیون پوند به ازای هر نفر در سال هزینه دارد – این حفاظت را فراهم نمی‌کند. هنوز برای این دولت‌ها دیر نشده است که جایگزین‌های مبتنی بر شواهدی برای پردازش‌های برون‌مرزی و بازداشت مهاجرتی اتخاذ کنند.

📎 پایان. ۳/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

#دکتر_مهنوش_مهدیار. روان‌‌پزشک

رابطه‌ی سیاست‌های مهاجرتی جدید غرب و افزایش احتمال اختلالات روان

سیاست‌های مهاجرتی که با هدف بازدارندگی از درخواست پناهندگی طراحی شده‌اند، در بسیاری از کشورهای غربی با چالش‌هایی مواجه است. از جمله بریتانیا به تازگی تلاش کرده تا یک مرکز پردازش مهاجرتی در روآندا (Rwanda) تأسیس کند. این عریضه (letter) شواهد جدیدی از استرالیا را در مورد اثرات منفی روانی بلندمدت پردازش مهاجرتی در خارج از کشور (برون‌سپاری) بر روی افرادی که به دنبال پناهندگی هستند، بیان می‌کند.

در پاسخ به افزایش جهانی تعداد افرادی که به دلیل جنگ و آزار و اذیت به زور جابجا شده‌اند، بسیاری از کشورها سیاست‌های مهاجرتی محدودکننده‌ای را اتخاذ کرده‌اند تا از درخواست پناهندگی در قلمروهای خود جلوگیری کنند. در می ۲۰۲۴، لایحه مهاجرت رواندا در پارلمان بریتانیا تصویب شد. این قانون‌گذاری که دولت جدید منتخب کارگری وعده داده است آن را لغو کند، به دنبال اخراج برخی از پناهجویان از بریتانیا و انتقال آنها به یک کشور ثالث بود. (Rwanda). دیوان عالی بریتانیا و نهادهای حقوق بشری نگرانی‌های جدی درباره پیامدهای قانونی و انسانی پردازش در خارج از کشور (برون‌سپاری) مطرح کردند. پیامدهای روان‌پزشکی این سیاست‌ها نیز شایسته توجه هستند. انتقال به یک کشور سوم توسط دولتی که به آن درخواست پناهندگی داده می‌شود، ممکن است حس امنیت، اختیار، خودکارآمدی، اطمینان از آینده و دسترسی به مسیرهای اسکان دائم را تضعیف کند. این موضوع این سوال را مطرح می‌کند: آیا پردازش در خارج از کشور (برون‌سپاری)، افراد جویای پناهندگی را در معرض خطر بیشتری برای اختلالات روانی قرار می‌دهد؟
نویسندگان نوشته‌اند که هیچ تحقیق تجربی به طور خاص تأثیر روانی پردازش خارج از کشور(برون‌سپاری) را بررسی نکرده است. این مساله احتمالاً به دو عامل بستگی دارد. اولاً، پناهجویان معمولاً در داخل کشور و تحت صلاحیت داخلی آن کشور بازداشت و پردازش می‌شوند. انتقال افراد به خارج از کشور، به یک کشور سوم، بسیار نادر است. دوم، بررسی مستقل از تأسیسات خارج از کشور به شدت محدود شده است. به عنوان مثال، در استرالیا که از سال ۲۰۱۲ مراکز بازداشت برون مرزی در جزیره مانوس (پاپوآ گینه نو) و نائورو را اداره می‌کند، افشای اطلاعات درباره شرایط و تأثیر بازداشت برای کارکنان و حرفه‌ای‌های پزشکی که در این مراکز کار می‌کنند، غیرقانونی بود. این بدان معناست که تحقیقات سیستماتیک در مورد تأثیر پردازش در خارج از کشور (برون‌سپاری) تنها زمانی می‌تواند با افراد بازداشت‌شده انجام شود که آنها آزاد شده باشند.

📎 لطفاً ورق بزنید... ۱/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ

#دکتر_افشین_احمدوند. روان‌‌پزشک

۱. «زیر سایه...؟!»

سابق وقتی بچه‌ای به‌دنیا می‌آمد اطرافیان دعایی به این مضمون برایش می‌کردند:
« انشاالله زیر سایه‌ی پدر و مادر بزرگ شود»
ولی به‌نظر می‌رسد که وزش بادهای سهمگین اقتصادی، اعتیاد، خیانت، خستگی، تغییرات هویتی و ... چیزی از برگ‌های این درختان باقی نخواهد گذاشت و سایه‌ای در کار نخواهد بود لذا برای این بچه‌ها عملی ترین دعا این خواهد شد:
« انشالله زیر سایه‌ی بهزیستی بزرگ شوند!»

۲. «واوی که رفته، یایی که آمده!»

سال‌ها پیش فیلمی درباره‌ی انقلاب فرانسه دیدم که مبارزین آن جمله‌ای بدین مضمون گفتند که در ذهن من حک شده:
« یکی برای همه و همه برای یکی»
دیشب مراجعی می‌گفت همسرش برای پیوند کلیه نیاز به چهار میلیارد تومان دارد در حالی‌که که کل دارایی آن‌ها به سه میلیارد هم نمی‌رسد. بعد در نهایت درماندگی پرسید:
« با چند بچه الان من باید چکار کنم؟ یا او باید از بین برود یا ما!»
وقتی او رفت در حالی‌که استیصال و درماندگیش به من هم سرایت کرده بود یا همان فیلم افتادم فقط آن جمله حماسی و زیبا یک تغییر کوچک کرده بود:
« یکی برای همه یا همه برای یکی!»

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب و یک خبر تکمیلی

توییت رییس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران

در پی داستان‌سرایی یکی از رسانه‌های خارج از ایران پیرامون تداوم بستری یا به روایت این رسانه حبس زیر نظر نیروهای امنیتی و تحت نظر بودن خانواده و نزدیکان در یکی از مراکز روان‌پزشکی، رئیس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران شب گذشته ۲۷ آبان ۱۴۰۳ در شبکه ایکس اعلام کرد که دختر علوم تحقیقات حدود ۱۰ روز پیش و پس از مدت کوتاهی بستری از بیمارستان مرخص شده است. بنا به اطلاعات دقیق ما، نامبرده اصولاً فاقد پرونده‌ی قضایی است و توسط یکی از نهادهای خدمت‌رسان اجتماعی دولتی به بیمارستان آورده شده بوده است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

نشانی کانال تلگرامی IARPP Iran

https://t.me/iarppiran

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

ثبت‌نام در نشانی زیر
Iarppiran.landin.ir

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 پیشنهاد کتاب

چشم‌اندازهای ارتباطی پاندمی منتشر شد

جدیدترین اثر دکتر هادی خانیکی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی، با عنوان «چشم‌اندازهای ارتباطی پاندمی»، از سوی مرکز نشر دانشگاهی منتشر شد.

این اثر شامل مقالات، جستارها، سخنرانی‌های علمی، گفت‌وگوها و یادداشت‌هایی است که در باب پاندمی کووید- ۱۹ گردآمده و از منظری ارتباطی به این پدیده نگاه شده است. ابعاد ارتباطی ظهور پاندمی کووید-۱۹، اهمیت پرداختن به مقولۀ ارتباطات سلامت و نقش و جایگاه مهم رسانه‌ها در امر سلامت، درمان و بهداشت عمومی از جمله موضوعاتی است که خوانندگان پس از مطالعه این کتاب نسبت بدان آگاهی می‌یابند.

برخی عناوین کتاب عبارتند از: سیاست ارتباطیِ «دور از هم و در کنار هم؛ تصویری از شبکه‌ای شدن ارتباطات کرونایی»، «اینفودمی؛ شبه‌ویروسی در کرونا»، «ویروس و وب »، «زنان، مسئولیت اجتماعی و کرونا»، «شبه‌علم، انگ و فهم معنای بیماری با تأکید بر تجربۀ زیسته» و «ترک عادت؛ موجب صحت».

گفتنی است کتاب «چشم اندازهای ارتباطی پاندمی»، نوشته دکتر هادی خانیکی و به کوشش حبیب راثی تهرانی در ٢٠٨ صفحه در آبان‌ماه ١۴٠٣ از سوی مرکز نشر دانشگاهی منتشر شده است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ

#دکتر_سامان_توکلی. روان‌‌پزشک

"تبدیل امر درمانی به امر سیاسی"
در حاشیه‌ی اطلاعیه‌ی اخیر انجمن علمی روان‌پزشکان ایران

(١)
اتفاقی که در دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات رخ داد چند روزی است که فضای رسانه‌ای را اشباع کرده است. به دلیل کم‌بود اطلاعات موثق درباره‌ی این مورد خاص و برای پرهیز از اظهار نظر نامستند، این نوشته قصد آن را ندارد که به روایت‌های موجود روایتی بیافزاید یا با هر درجه‌ای از اطمینان از روایتی خاص جانب‌داری کند. این نوشته فقط قصد دارد به یکی از ابعاد اجتماعی این پدیده و بستر اجتماعی آن زمینه‌ساز آن اشاره کند.

(٢)
در بخشی عمده‌ از مطالب منتشرشده در رسانه‌های رسمی و مجازی، عمل انجام‌شده توسط یکی از دانش‌جویان به مثابه کنشی اعتراضی و تصمیمی سیاسی-اجتماعی در برابر تحمیل‌های حاکمیت تعبیر شده است. از همین منظر، این موضوع در فضای رسانه‌های سیاسی جایگاهی پررنگ پیدا کرده است. گروهی دیگر هم مواضعی در برابر این تفسیرها دارند و با دلایل خاص خود با درستی اطلاعات و تفاسیر منتشرشده یا نوع انتشار این خبر و استفاده‌ی از آن مخالفت می‌کنند. فارغ از "علت" یا "انگیزه‌"ی واقعی و فردی در این مورد خاص، این وجه از موضوع، یعنی نحوه‌ی برخورد جامعه و رسانه‌ها با آن خبر و تصاویر را، باید به مثابه "پدیده‌ای اجتماعی" مورد توجه قرار داد.

(٣)
در این میان، چند روز پیش "انجمن علمی روان‌پزشکان ایران" اطلاعیه‌ای صادر کرد و با اشاره به "حساسیت‌ انجمن در قبال هر گونه ابهام یا شائبه در زمینه‌ی سوءاستفاده از روان‌پزشکی"، و ذکر سابقه‌ی این انجمن در "دعوت نهادهای حاکمیتی به حفظ حقوق شهروندی، پای‌بندی به اخلاقیات و پذیرش اندیشه‌های متفاوت"، اعلام کرده است که "برحسب وظیفه‌ی اخلاقی خود"، با "رعایت اصل رازداری پزشکی"، موضوع بستری این دانش‌جو را از جنبه‌ی روان‌پزشکی بررسی کرده و "توضیحات اطمینان‌بخشی از پزشکان مسؤول در خصوص رعایت حقوق انسانی، اخلاق حرفه‌ای و ضوابط علمی در خصوص ایشان دریافت کرده است که بر اساس بررسی‌های این انجمن مورد تأیید است". در ادامه، از "هم‌وطنان گرامی، رسانه‌ها، و گروه‌های سیاسی" خواسته است که از "قضاوت شتاب‌زده" و "تبدیل یک امر درمانی به امر سیاسی" بپرهیزند.

📎 لطفاً ورق بزنید... ۱/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ دکتر سامان توکلی

(۴)
صدور این اطلاعیه توسط انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، که "تا حد ممکن" مستقل‌ترین نهاد علمی و حرفه‌ای روان‌پزشکان ایران، و "تا حدود زیادی" مستقل از حاکمیت است، و از متخصصان خوش‌نام و مورد وثوق روان‌پزشکان کشور تشکیل شده که توسط همکاران‌شان انتخاب شده‌اند، اقدامی شایسته است. حتمن درباره‌ی شرایط و استانداردهای خدمات پزشکی و روان‌پزشکی و رعایت حقوق بیماران در ایران، به طور کلی، و داوری این انجمن درباره‌ی ملاحظات و اقدامات پزشکی انجام‌شده در این مورد خاص نقد و نظرهای گوناگون وجود دارد که هر کدام می‌توانند به درجاتی درست باشند. با این حال، با توجه به سابقه‌ی این انجمن علمی و هیأت مدیره‌ی آن، به طور کلی، منطقی است که نظرشان قابل‌اعتماد دانسته شود که اقدامات روان‌پزشکی بر حسب استانداردهای معمول ارایه‌ی این خدمات در کشور مشکل خاصی نداشته است. تردیدی نیست که هم‌چنان در ارایه‌ی خدمات پزشکی، به ویژه در زمینه‌ی حقوق بیماران، کاستی‌های زیادی وجود دارد که تلاش برای ارتقای واقعی این استانداردها را ضروری می‌کند. این بخش از موضوع، که در اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان به آن پرداخته شده است، "جنبه‌ی فردی و بخش پزشکی اقدامات انجام‌شده در بیمارستان" را شامل می‌شود.

(۵)
با وجود اهمیت این اطلاعیه، بازتاب آن در رسانه‌هایی که فعالیت چشم‌گیری در زمینه‌ی انتشار اخبار و تفاسیر مرتبط با این موضوع داشته‌اند بسیار کم بوده است. تقریبن تمام شبکه‌های رسانه‌ای که روی خبر اصلی و گزارش‌های غیررسمی آن تمرکز زیادی داشته‌اند، اساسن این اطلاعیه‌ی انجمن روان‌پزشکان ایران را، حتا به عنوان یک خبر در بین سایر اخبار، منتشر نکرده‌اند. در حالی که نگاهی به اخبار هفته‌ها و ماه‌های قبل نشان می‌دهد که سایر اظهارنظرها و اطلاعیه‌های همین انجمن بسیار مورد توجه این رسانه‌ها بوده و به طور مرتب آن‌ها را بازتاب داده‌اند. به نظر می‌رسد، این نوع سوگیری در انتشار اخبار، صرفن بر اساس هم‌سو بودن یا هم‌سو نبودن با روایت مورد نظر این رسانه‌ها قابل‌اعتماد بودن‌شان را خدشه‌دار می‌کند.

📎 لطفاً ورق بزنید... ۲/۳

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها. کاتاتونیا

درمان‌های دیگر

درمان‌های متعدد دیگری برای کاتاتونیا پیشنهاد شده است که بیشتر براساس گزارش های موردی است. شواهد برای آنتاگونیست‌های NMDAR آمانتادین و ممانتین کمی قوی‌تر است که پس از بنزودیازپین‌ها و ECT توصیه می‌شوند. پس از آنتاگونیست‌های NMDAR، طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها با درجه شواهد کم وجود دارد: لوودوپا، آگونیست دوپامین، کاربامازپین، والپروات، توپیرامات و نسل دوم آنتی سایکوتیک‌‌ها. با این حال، درغیاب اختلال روان‌پریشی باید از داروهای ضد روان‌پریشی اجتناب کرد و حتی در مواردی که روان‌پریشی اولیه وجود دارد، باید با احتیاط استفاده شوند.

گروه‌های خاص

کودکان و نوجوانان: درمان اصلی مانند بزرگسالان شامل بنزودیازپین‌ها و ECT است. (در کودکان زیر ۵ سال هم گزارش شده است.)

بزرگسالان مسن: کاتاتونیا می‌تواند در تشخیص افتراقی یک بیماری که به سرعت در حال پیشرفت است یا عدم موفقیت در درمان در نظر گرفته شود،اختلالات جسمی زمینه‌ساز کاتاتونیا شایع‌تر است، بنزودیازپین‌ها باید در دوز پایین‌تری استفاده شوند.
زنان در دوران پری‌ناتال: همکاری چندرشته‌ای بین روان‌پزشکی و زنان ضروری است، علایم شدید کاتاتونیا در زنان باردار با خطرات بالایی همراه است و درمان بیماری زمینه‌ای کافی نیست. در ابتدا درمان با لورازپام تا ۴ میلی گرم در روز و در صورت موثر نبودن درمان با ECT را درنظر بگیرید، اگر لورازپام در دوزهای بالاتر از ۴ میلی‌گرم استفاده شود شیردهی نباید انجام شود، بعد از ECT ممکن است شیردهی انجام شود.

اختلالات طیف اوتیسم: کاتاتونیا در این اختلال شایع است. باتوجه به همپوشانی علایم بالینی کاتاتونیا و اوتیسم، تشخیص کاتاتونیا نیاز به تغییر قابل توجهی در وضعیت پایه دارد.
در موارد خفیف درمان‌های روان‌شناختی و یا لورازپام و درموارد شدید بنزودیازپین‌ها و یا ECT را باید در نظر داشت.

نارسایی کلیه‌: لورازپام نیاز به تغییر دوز ندارد، ولی عوارض جانبی نیاز به نظارت دارد.

نارسایی کبد: در نارسایی خفیف تا متوسط نیازی به تغییر دوز لورازپام نمی‌باشد. در نارسایی شدید لورازپام باید با احتیاط مصرف شود.

بیماری تنفسی: در موارد شدید ECT نسبت به لورازپام اندیکاسیون دارد.

خوشبختانه، بنزودیازپین‌ها ارزان و به طور گسترده در دسترس هستند. بااین حال، دسترسی به ECT همگن نمی‌باشد، که می‌تواند مراقبت را به تاخیر بیندازد. ارتباط بین خدمات محلی برای تسهیل این امر ضروری خواهد بود. کار چندرشته‌ای، به ویژه بین روان‌پزشکان و سایر پزشکان مهم است، زیرا پزشکان معدودی هستند که در طیف وسیع تشخیص‌های جسمی و روان‌پزشکی مطرح شده تخصص داشته باشند.

📎 پایان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 استوانه‌های روان‌‌پزشکی ایران

دکتر عبدالحسین میرسپاسی (۱۳۵۵-۱۲۸۶) که همراه با دکتر حسین رضاعی بنیانگذاران روان‌‌پزشکی مدرن ایران بوده‌اند، دانش‌آموخته‌ی روان‌‌پزشکی از فرانسه بودند. او از جمله دانشجویان اعزامی به فرانسه برای فراگیری طب بود که از دانشکده پزشکی لئون فارغ‌التحصیل شد. وی از همان ابتدا به رشته‌های اعصاب و روان‌پزشکی علاقه‌مند بود و پایان‌نامه‌اش را پیرامون «صفات هیستری شکل حملات صرعی» به نگارش درآورد. ایشان برای مدتی در فرانسه در حوزه‌ی روان‌پزشکی و پزشکی قانونی به تحقیق و پژوهش پرداخت و در بیمارستان روانی شارانتون فرانسه، مشارکت مؤثری در فعالیت‌ها و تحقیقات بخش و آزمایشگاه داشت.
استاد میرسپاسی همچنین از بنیان‌گذاران انجمن بهداشت روانی ایران، رئیس پزشکی قانونی ایران، مؤسس و رئیس بیمارستان میمنت، رئیس سابق بیمارستان روانی رازی و عضو شورای‌عالی وزارت فرهنگ بوده‌اند.

از دکتر میرسپاسی آثار علمی فراوانی در حوزه روان‌پزشکی، اعصاب، پزشکی قانونی و حتی فلسفه و ادبیات فارسی به جای مانده‌است که از جمله آن می‌توان به ۳۱ جلد کتاب به زبان فارسی، چهار کتاب به زبان فرانسه و ۱۳ مقاله در زمینه‌های مختلف اشاره کرد. بیماری جنون جوانی، لیپنوتیسم، مرکز دماغی، خلاصه روان‌پزشکی، روان‌پزشکی اجتماعی، روان‌پزشکی در چهار جلد، نشان مچ دست، موارد درمان با توفرانیل، قانون و جنون، جنون جوانی، فکر درونی و تبه‌کاری، نشان بابنسکی، هیپنوتیسم و روان‌شناسی عمومی، برخی از آثار استاد است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

قرص بلرگال

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

برخی دیگر از آثار دکتر حسن مرندی

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

از آثار یادگار مانده از دکتر حسن مرندی

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 دنباله‌ی زندگی استاد دکتر حسن مرندی


در سال ۱۳۴۰ کتاب شکست‌ناپذیر نوشته هوارد فاست و در ۱۳۴۱ کتاب محاکمه نورنبرگ را ترجمه کرد. سپس به کار دشوار تدوین فرهنگ پزشکی (انگلیسی به فارسی) پرداخت که در آن زمان نخستین کار در این زمینه بود. او در آغاز مقدمه این کتاب نوشته است: «گنجینه واژه‌های پزشکی و دانش‌های مربوط به آن در زبان فارسی ناقص، مغشوش و فقیر است. به کار بردن واژه‌های پزشکی خارجی در گفتارها و نوشته‌های طبی رایج و تا حدود زیادی بسته به دلبستگی فرهنگی به زبان های خارجی، محل تحصیل، سلیقه شخصی و در آخرین تحلیل از روی ناچاری است …». انتشار این فرهنگ (حدود پنجاه سال پیش) با استقبال پزشکان و دانشجویان پزشکی روبه‌رو شد.

 حسن مرندی پس از آن‌که در مؤسسه انتشارات فرانکلین به کار پرداخت علاوه بر ویرایش کتاب، سردبیری مجله پیک جوانان، از انتشارات مرکز انتشارات آموزش را که با همکاری مؤسسه فرانکلین تهیه می‌شد به عهده داشت. در سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۳ با شماری از نویسندگان بنام در تهیه انتشار کتاب امروز همکاری داشت. مقاله و نقدهایی از او در این نشریه باقی است. در همین سال‌ها ترجمه او از کتاب تمدن اثر برجسته کنت کلارک در چندین شمارۀ مجله تماشا، کتاب فضای خالی اثر پیتربروک دربارۀ تئاتر و نیز کتابی با عنوان پدران، مادران و فرزندان از او منتشر شد.
با تأسیس سازمان ویرایش و تولید فنی وابسته به دانشگاه آزاد ایران، حسن مرندی مسئولیت تهیه و تدوین کتاب‌های درسی آن دانشگاه را بر عهده گرفت و به ریاست این سازمان گماشته شد. این سازمان تا سال ۱۳۵۸ برقرار بود و حاصل آن تربیت ده‌ها، ویراستار متن‌های علمی و بیش از صد متن درسی در رشته‌های علوم بنیادی، علوم پزشکی، ریاضی، تاریخ و ادب فارسی بود.
پس از انحلال سازمان ویرایش و تولید فنی دانشگاه آزاد، حسن مرندی به مرکز نشر دانشگاهی که در حال تأسیس بود گام نهاد و در ساماندهی این مرکز و انتشار مجله نشر دانش کوشید. در مرکز نشر دانشگاهی مسئولیت گروه پزشکی و بخش ویرایش پزشکی به او سپرده شد. در دورۀ مسئولیت او چند کتاب با ارزش در پزشکی و روانپزشکی به ترجمه او و نیز گروهی از پزشکان چاپ شد. کتاب مختصر روان پزشکی (چاپ اول، ۱۳۶۱) و درآمدی بر روانشناسی (۱۳۶۸) از جمله آنهاست. اما برخی از کتاب‌هایی که در این دوره ترجمه کرد منتشر نشد که دست نوشتۀ آنها باقی است.
حسن مرندی از سال ۱۳۶۲ به مدت ۲۱ سال در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی روان‌پزشکی درس داد و در ساماندهی بخش روان‌پزشکی بیمارستان آیت‌اله طالقانی نقش مؤثری داشت. در دورۀ جنگ تحمیلی نیز برای انجام وظیفه پزشکی و تدریس به شهرهای زاهدان، ایلام، اهواز و تبریز رفت.
حسن مرندی عضو فرهنگستان علوم پزشکی نیز بود و در بخش طب اسلامی وطب سنتی با فرهنگستان همکاری داشت و در کمیته واژگان زبان پزشکی مسئولیت معادل‌یابی برای واژه‌های پزشکی و کاربرد واژه‌های متن‌های قدیم پزشکی در طب جدید را به عهده داشت. از کارهای او در این فرهنگستان ویرایش کتاب ذخیره خوارزمشاهی (نوشته حکیم اسماعیل جرجانی) بود که در ۱۳۸۰ منتشر شد. در شورای ویراستاران صدا و سیما نیز عضویت داشت؛ شورایی که به بررسی و بهبود بخشیدن کاربرد زبان فارسی در صدا و سیما می‌پرداخت. مدتی با مجله دانشکده پزشکی به مدیریت دکتر فریدون عزیزی همکاری داشت. ترجمه کتاب فروید نوشته آنتونی استور (انتشارات طرح نو، سال ۱۳۷۵) از آخرین ترجمه‌های اوست و نیز ترجمه کتاب ساده و سودمند آدمیان از مجموعه علم چیست برای نوجوانان ( از انتشارات شرکت انتشارات فنی ایران) که پس از درگذشت او منتشر شد.
حسن مرندی تا حدود سال ۱۳۶۴ مطب خصوصی نداشت اما آشنایان و نیز دوستان او که معمولاً از اهل قلم بودند در روزهای گرفتاری و بیماری به او روی می‌آوردند. در این سال به کسب و کار پزشکی وارد شد و مطب خصوصی باز کرد و چنان که خصلت او بود با بیمارانش دوست شد.
دکتر مرندی مردم دوست و راهگشا بود. تا جایی که دستش می‌رسید یاری می‌کرد و درهای بسته را می‌گشود.

📎 پایان

منبع: سایت روان‌‌پزشکان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 یاد استوانه‌های روان‌‌پزشکی ایران

زندگی استاد دکتر حسن مرندی (۱۳۸۳-۱۳۰۹)

منبع: سایت روان‌پزشکان

حسن مرندی قصر، روان‌پزشکی ادیب بود با دانشی گسترده در زمینه‌های گوناگون به ویژه ادبیات، تاریخ تمدن و روانشناسی اجتماعی. هوشمندی، حضور ذهن، علاقه به کار جمعی، سعۀ صدر، بی‌توجهی به نام و شهرت و دید آمیخته به طنز نسبت به زندگی و آنچه پیرامونش می‌گذشت از ویژگی‌هایش بود. ویژگی‌هایی که اسباب دوستی‌ها را فراهم می‌کرد.

او در تهران چشم بر دنیا گشود در اول اردیبهشت ۱۳۰۹. پدرش کریم از اهالی مرند در کار تجارت با قفقاز به آن سو رفت و آمد داشت و کالاهایی را با کاروان به آنجا می‌برد و کالاهایی می‌آورد و موفق بود. در یکی از همین سفرها در قصرشیرین شناسنامه گرفت (طبق قانون از سال ۱۳۰۴ داشتن شناسامه لازم شمرده شد). چون اهل مرند بود مرندی نام گرفت و پسوند قصر به سبب صدور شناسامه در این شهر به مرندی اضافه شد. حسن تنها فرزند این پدر بود. گلرخ خانم مادر او اهل تهران بود و چهار فرزند دیگر داشت که پدرشان زود درگذشته بود. همه با هم زندگی می‌کردند، پدر خانواده بیشتر در سفر بود و مادر با لیاقت خانواده را اداره می‌کرد.

حسن شاگرد دبستان شریعت بود و ده سال داشت که پدر در یکی از سفرها بیمار شد و پس از چند ماهی در تهران درگذشت. پس از درگذشت پدر تنگی در خانواده پدید آمد. حسن علاقه‌مند شد در تعطیلات تابستان در چاپخانه کار کند. کاری که شغل یکی از برادرانش هم بود. شاید همین چند تابستان کار در چاپخانه و آشنایی با نویسندگانی که کتابهای آنها را حروف‌چینی می‌کرد، او را که ذهنی جستجوگر داشت و گلستان و بوستان و شاهنامه می‌خواند با دنیای گسترده و شگفت کتاب بیشتر آشنا کرد. به طوری که کتاب خواندن لذت اصلی زندگی او شد.

حسن مرندی در سال ۱۳۲۷ وارد دانشکده پزشکی شد ولی با کودتای ۲۸ مرداد دورۀ پزشکی ناتمام ماند. در سال ۱۳۳۴ دستگیر و به پنج سال زندان محکوم شد که نیم بیشتر را در زندان قصر و بقیه را در قلعه برازجان سپری کرد. کار ترجمه را در زندان آغاز کرد با ترجمه پیگمالیون نوشته برناردشاو.

پس از آزادی دورۀ تخصص روانپزشکی را در بیمارستان روزبه گذراند. اما پیشنهاد کار در بیمارستان را نپذیرفت و به حوزه کتاب و ترجمه و تألیف که علاقه بیشتری به آن داشت روی آورد.

📎 لطفاً ورق بزنید...

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش دوم شب روشن ایران

یک جامعه را فکر و ایده‌ای که او را به برنامه‌ریزی و بهبود‌خواهی سوق دهد، می‌سازد. در وضعیت فعلی، نه بهبودخواهی در سیاست مدنظر است و نه در امر شخصی و سلامت و رشد شخصی. این سال‌ها دیده و شنیده‌ام کسانی که بعد از سال‌ها به ایران سفر می‌کنند، می‌گویند که مردم کمتر به سلامت دندان‌شان و سلامت جسم‌شان توجه می‌کنند، مردم کمتر به پزشک می‌روند، کمتر معاینه‌های چک‌آپ انجام می‌دهند و.... آنها حتی دیگر تخریب‌های ناشی از تصادفات خودرویی را تعمیر نمی‌کنند، شاید اینها به نظر مسائل کوچکی در مقیاس فردی باشد، اما در مقیاس اجتماعی، پیام‌های بسیار جدی و تعیین‌کننده‌ای دارد.
معتقدم این کشور برای اینکه حتی آمادگی دفاعی بهتری داشته باشد، به‌جای اینکه صنایع دفاعی‌اش برای جنگ در حالت آماده‌باش باشد، باید بتواند به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کند تا ارز وارد کشور شود، با کشورهای دیگر رقابت کند و با دیگران مذاکره کند تا آمادگی دفاعی بهینه‌ای پیدا کند. اما اگر قرار باشد به‌طور مداوم از اندوخته‌ها استفاده کرد، همه‌چیز در آتش جنگ می‌سوزد. افراد در جنگ نمی‌توانند خلاق یا تولیدکننده باشند.

به‌نظر من یکی از ابعاد مهم مساله‌ی وفاق، که من به آن توافق‌سازی می‌گویم این نیست که دو گروه سیاسی کلان با هم درگیر نشوند، بلکه ما در موضوعاتی مانند ثبات، صلح، حجاب، جنسیت و... نیازمند تعاریف جدید هستیم تا ما را از وضعیت دوگانگی و دوقطبی‌بودن خارج کند.
نه قرار است افراد محافظه‌کارتر شوند، نه قرار است حقوق دیگرانی که در جامعه افکار متفاوت دارند، نادیده گرفته شود. بخشی از جنگی که در بیرون از ایران رخ می‌دهد، از درون خودمان است که نشأت‌گرفته از دوقطبی‌بودن جامعه است. قرار نیست اگر تصمیم به مذاکره شد، به این معنی باشد که می‌خواهیم کشور را بفروشیم یا وقتی بخواهیم در جایی بجنگیم، به این معنی باشد که جنگ‌سالاریم، و ماموریتی غیر از جنگیدن، و نظامی‌گری برای حاکمیت متصور نیست.
ما به یک حد وسط نیاز داریم. هیچ‌یک از این گفتارها، نتوانسته در عمل اجتماعی، آن نقش سازنده را بازی کند.‌ در شرایط فعلی، نمی‌توان به‌صورت فردی فکر کرد، باید رسانه‌ها و کنشگران، جنبش صلح‌خواهی راه ‌بیاندازند و سیاست‌مداران پیام مسالمت‌آمیز آشتی را از مردم بگیرند. در این وضعیت است که می‌توان از خود مراقبت کرد.

📎 پایان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 خبر یک گشایش

ابتدای تابستان ۱۴۰۳ و در جریان کنگره‌ی سالیانه‌ی انجمن علمی روان‌کاوی‌ و روان‌درمانی‌ رابطه‌ای، در شهر مریدا در کشور مکزیک، هیات مدیره‌ی این نهاد جهانی روان‌کاوی‌ با تاسیس شعبه‌ی ایران انجمن موافقت کرد. ایران در کنار کشورهایی از اروپا، آمریکای شمالی، استرالیا، و آمریکای لاتین اولین کشور آسیای غربی است که شعبه‌ای رسمی خواهد داشت.

فعالیت رسمی این انجمن در ایران به‌زودی آغاز خواهد شد. پیش‌درآمد جلسه‌ی گشایش رسمی شعبه‌ی ایران، اینستاگرام فارسی این نهاد چندی است آغاز به کار کرده، و در این نشانی قابل دسترسی است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 شعر

#دکتر_میلاد_سقا. پزشک

«جنگ»
کور است!
نمی‌بیند
تو می‌جنگی،
اما من می‌میرم!
«جنگ»
کَر است!
نمی‌شنود
تو
آتش را صدا می‌زنی
اما روی
به سمتِ رویای من،
بر می‌گرداند!

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 شعر

#دکتر_احسان_نجفیان (ا. طوفانی). روان‌‌پزشک

من و تنهایی و انتظار تو
باز تو یک جمع شبونه با همیم
توی این شبونه‌های بی‌سحر
مهمون سفره‌ی ماه و شبنمیم

روی تاقچه، بغل گلای سرخ
ظرفِ لبریز، از عطر خاطره
خاطراتو می چینم کنار هم
شاید این فاصله از یادم بره

بی تو کوچه‌های سرد و سوت و کور
زیر سقفِ آسمونِ بی‌عبور
آسمونم رنگ پروازُ ندید
حتی پروازِ پرستوهای دور

روی کاغذ من و تو کنار هم
باید از آرزوها رد می‌شدیم
توی این خط خطیای بی‌هدف
بی‌بهونه، خط ممتد می‌شدیم

دست من به آرزو نمی‌رسه
اگه امتداد دستم نباشی
"مستی‌ام دردُ دوا نمی کنه"
اگه موقعی که هستم، نباشی


#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ: علیه نفرت در اپیدمی تنفر. بخش آخر

دورکیم توضیح می‌دهد که چگونه آشفتگی‌های اجتماعی می‌تواند باعث شود افراد احساس جدایی یا تجزیه از جمع داشته باشند، که منجر به ناراحتی شخصی یا پیامدهای افراطی مانند خودکشی می‌شود. این موضوع منعکس‌کننده مفهوم تجزیه به‌عنوان پاسخی به بی‌ثباتی یا انقطاع اجتماعی است.

مخلص کلام تجزیه بر سر مسائل اخلاقی پیچیده می‌تواند عواقب جدی برای افراد و جوامع داشته باشد. از نظر اخلاقی، حقوق بشر باید به‌عنوان یک امر جهان‌شمول در نظر گرفته شود، فارغ از وفاداری‌های ملی یا منطقه‌ای. از نظر علوم اعصاب، سوگیری‌هایی مانند تمایز گروه داخلی-گروه خارجی و تأثیر رسانه‌های اجتماعی می‌توانند قطبی شدن را تشدید کند و همدلی و گفتمان منطقی را محدود نماید. بنابراین، رسیدگی به چنین مسائلی نیازمند تعهد به پرورش همدلی گسترده‌تر، ترویج گفت‌وگوی منطقی، و شناخت وابستگی متقابل رنج انسانی در سطح جهانی است.

🗞 پایان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 درنگ: علیه نفرت

به‌عنوان مثال، جدل بین کسانی که از فلسطین حمایت می‌کنند و کسانی که از اسرائیل حمایت می‌کنند – ممکن است قطبی‌شدن شناختی را منعکس کند، جایی که افراد به تفکر دوتایی افراطی کشیده می‌شوند. این مساله به ظرفیت ما برای بحث‌، همدلی با دیگران، یا توانایی دیدن فراتر از گروه هویتی‌مان آسیب می‌زند. (کراس، ای، برمن، ام‌جی، میشل، دبلیو، اسمیت، ئی‌ای، واگر، تی‌دی. "طرد اجتماعی و همگرایی با درد فیزیکی." مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم. ۲۰۱۱؛ ۱۰۸(۱۵): ۶۲۷۰-۶۲۷۵.)

وجه دیگر داستان آن است که رسانه‌های اجتماعی، خشم اخلاقی را تقویت می‌کنند و اغلب افراد را به سمت مواضع قطبی، ساده‌انگارانه یا افراطی سوق می‌دهند. مطالعات نشان می‌دهد که وقتی افراد به‌طور مداوم در معرض محتوایی قرار می‌گیرند که باورهای موجود آن‌ها را تقویت می‌کند، این امر سوگیری‌های شناختی آن‌ها را تشدید می‌کند و اتاق‌های پژواک ایجاد می‌کند که منجر به واکنش‌های احساسی به‌جای بحث منطقی می‌شود. این دینامیک به "تجزیه" در زمینه‌های حرفه‌ای و اجتماعی دامن می‌زند، جایی که مسائل پیچیده مانند درگیری اسرائیل و فلسطین به دوقطبی‌های احساسی تبدیل می‌شوند. (کراکت، ام‌جی. "خشم اخلاقی در عصر دیجیتال." رفتار انسانی طبیعی. ۲۰۱۷؛ ۱(۱۱): ۷۶۹-۷۷۱.)

تجزیه چیست و با ما چه می‌کند؟

در دانش روان‌پزشکی، تجزیه به‌عنوان نوعی اختلال یا گسستگی در یکپارچگی طبیعی هوشیاری، حافظه، هویت، احساسات، ادراک، نمای بدن، کنترل حرکتی و رفتار شناخته می‌شود. این پدیده اغلب به‌عنوان یک مکانیسم دفاعی تلقی می‌شود که به افراد کمک می‌کند تا با تروما یا استرس شدید کنار بیایند، از طریق جدا کردن خود از احساسات یا تجربیات طاقت‌فرسا.

در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، تجزیه به‌عنوان "گسستگی در عملکردهای معمولاً یکپارچه‌ی هوشیاری، حافظه، هویت یا ادراک از محیط" تعریف شده است. در این زمینه، تجزیه از اشکال خفیف مانند خیالبافی تا اشکال شدیدتری که عملکرد فرد را به‌شدت مختل می‌کند، متغیر است.

در روان‌کاوی، تجزیه به‌عنوان یک مکانیسم دفاعی شناخته می‌شود که برای مدیریت اضطراب ناشی از تجربیات تروماتیک یا شدیداً تعارض برانگیز به‌کار می‌رود. زیگموند فروید بیشتر بر سرکوب به‌عنوان مکانیسم دفاعی اصلی تأکید داشت، اما نظریه‌پردازان بعدی مانند پیر ژانه و کارل یونگ بر تجزیه به‌عنوان پاسخی به تروما تأکید کردند. از این دیدگاه، تجزیه زمانی رخ می‌دهد که خاطرات، احساسات یا تجربیاتی چنان بیش از حد طاقت‌فرسا شوند که نتوانند در خودآگاهی ایگو ادغام شوند. این قسمت‌های جداشده از روان ممکن است به‌عنوان "گسست‌های" خودآگاهانه عمل کنند و به شکل تغییر در هویت یا فراموشی نسبت به واقعه‌ی تروماتیک ظاهر شوند.

در روان‌کاوی‌ فرویدی، تجزیه همچنین به‌عنوان وسیله‌ای دیده می‌شود که ایگو از طریق آن از خود در برابر انگیزه‌ها یا واقعیت‌های غیرقابل‌پذیرش محافظت می‌کند، که نمی‌توانند با ذهن خودآگاه فرد آشتی پیدا کنند. این مواد تفکیک‌شده می‌توانند ناخودآگاه باقی بمانند و از طریق علائم، رویاها یا رفتارهایی که به نظر با خود معمولی فرد ارتباط ندارند، خود را نشان دهند.
اما از دیدگاه جامعه‌شناختی، تجزیه کمتر به‌عنوان یک فرآیند روان‌شناختی فردی و بیشتر به‌عنوان یک پدیده‌ی اجتماعی در نظر گرفته می‌شود که منعکس‌کننده‌ی دینامیک‌های اجتماعی گسترده‌تر است. جامعه‌شناسان تجزیه را به‌عنوان پاره‌پاره شدن هویت یا خودآگاهی می‌بینند که می‌تواند تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی، هنجارها و روابط قدرت قرار گیرد. برای مثال، تجربیات تجزیه در گروه‌های به حاشیه رانده‌شده یا تحت ستم ممکن است به‌عنوان واکنش‌هایی به خشونت سیستماتیک، بیگانگی اجتماعی یا تکه‌تکه شدن هویتی که توسط نقش‌ها و انتظارات اجتماعی تحمیل می‌شود، تعبیر شود.

در این زمینه، تجزیه همچنین می‌تواند با پدیده‌هایی مانند بیگانگی مرتبط باشد، جایی که افراد از کار، هویت یا جامعه خود جدا می‌شوند، اغلب به دلیل شرایط اجتماعی سرکوبگر یا غیرانسانی. حالات تجزیه ممکن است در افرادی که اشکال شدید جابجایی اجتماعی یا به حاشیه‌راندگی را تجربه می‌کنند، مانند قربانیان تبعیض نژادی، سرکوب جنسیتی یا استعمار، بروز پیدا کند.

امیل دورکیم جامعه‌شناسی است که به‌ویژه در رابطه با آنومی و تکه‌تکه شدن اجتماعی نظر ورزیده. اگرچه او مستقیماً از واژه "تجزیه" استفاده نکرده، اما کار او در مورد چگونگی جدا شدن افراد از هنجارهای اجتماعی و جامعه‌ی خود، اغلب با این مفهوم مرتبط است.

"وقتی جامعه بر اثر بحرانی دردناک یا تغییرات ناگهانی دچار اختلال می‌شود، به‌طور موقت قادر به اعمال این نفوذ نیست؛ و از این‌رو، افزایش ناگهانی در منحنی خودکشی‌ها رخ می‌دهد." ( امیل دورکیم، خودکشی: مطالعه‌ای در جامعه‌شناسی. ۱۸۹۷)

🗞 لطفاً ورق بزنید...

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

منبع عکس: Unsplash

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب



شیوع بالای PTSD در جمعیت ایرانی
گزارش یک پژوهش مرور سیستماتیک تازه


پژوهشی که به صورت مرور سیستماتیک در مجله‌ی انگلیسی زبان و ایرانی آرشیو پزشکی ایران توسط ایمانی و همکاران منتشر شده آمار توجهی از فراوانی اختلال پس از سانحه در ایران گزارش داده است.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اختلالی است که در اثر مواجهه با وقایع آسیب‌زا همچون تصادفات رانندگی، جنگ، اختلالات طبیعی، و حوادث شغلی ایجاد می‌شود. مطالعه‌ی موجود بر تعیین همه‌گیرشناسی PTSD در جمعیت ایرانی از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴ تمرکز دارد.

در این مرور سیستماتیک و متاآنالیز، نویسندگان که عموما در مراکز دانشگاهی شهرهای اهواز، ایلام و خرم‌آباد فعالیت دارند، پایگاه‌های داده‌ای همچون PubMed، Embase، Web of Knowledge، Scopus، و Magiran را مورد بررسی قرار داده‌اند تا بیشترین تعداد مقالات غربال‌ شده را به دست آورند. نویسندگان گفته‌اند که برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، به دلیل تفاوت در گزارش شیوع PTSD در مقالات بررسی‌شده، ناهمگنی با استفاده از شاخص I² ارزیابی شده و مدل اثر تصادفی برای جبران این تغییرات اعمال گردیده است.

طبق نتایج، از ۸۰۰ مقاله در بررسی اولیه، ۱۵ مقاله بر اساس معیارهای ورود و خروج نهایی شدند، که شامل ۹۸۶۸ بیمار بودند. شیوع کلی PTSD در جمعیت ایرانی ۳۱.۸۷٪ بود (فاصله اطمینان ۹۵٪ [CI] = ۱۷.۸۷-۴۵.۸۷، I² = ۹۵.۲۹٪، P < 0.001). همچنین، شیوع PTSD در مردان (۳۶.۶۴٪) بالاتر از زنان (۳۵.۵۲٪) بود.

مقاله نتیجه‌گیری می‌کند که شیوع PTSD در جمعیت جوان ایرانی نسبتاً بالا است و بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۴ هیچ کاهش معناداری در شیوع PTSD مشاهده نشده است.


#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 تازه‌ها

#دکتر_ستاره_اسماعیلی. دستیار روان‌پزشکی

نقش مراقبت مبتنی بر سنجش در افزایش طول عمر بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا

بیماران مبتلا به اختلالات طیف اسکیزوفرنیا (SSD) معمولاً با چالش‌های پیچیده‌ای همچون اختلالات شناختی و کاهش توانایی‌های عملکردی مواجه هستند که این عوامل می‌توانند به پیامدهای منفی طولانی‌مدت و کاهش طول عمر در مقایسه با جمعیت عمومی منجر شود.

از مهم‌ترین عوامل مؤثر در افزایش مرگ‌ومیر در این بیماران می‌توان به مشکلات شناختی، علائم متابولیک، سوء مصرف مواد و بیماری‌های جسمی اشاره کرد.

رویکرد معمول در ویزیت بیماران مبتلا به SSD، مراقبت استاندارد(USC) است که عمدتاً بر گفتگوهای آزاد، پرسش‌های باز و ارزیابی حرفه‌ای از شدت علائم استوار است. اگرچه این روش رایج است، اما محدودیت‌هایی دارد، به‌ویژه در هماهنگی میان درک پزشک و بیمار از شدت بیماری و نیازهای درمانی. ازاین‌رو، ارتقای نتایج درمانی در این بیماران نیازمند رویکردهای نوینی است که بر داده‌های عینی و قابل اندازه‌گیری مبتنی باشند.
مراقبت مبتنی بر سنجش (MBC) به عنوان یک رویکرد نویدبخش برای بهبود نتایج درمانی در بیماران مبتلا به SSD معرفی شده است. MBC از ابزارهای استاندارد ارزیابی برای پایش علائم، عوارض جانبی و توانایی عملکردی بیماران به‌طور منظم بهره می‌گیرد و این امکان را فراهم می‌سازد تا درمان به‌صورت شخصی‌تر دنبال گردد، و مشکلات به‌موقع تشخیص داده شود.

در یک مطالعه‌ی بالینی طولانی‌مدت که از سال ۲۰۰۰ در سوئد آغاز شده، بیماران مبتلا به SSD بدون همبودی با سایر اختلالات روان‌پزشکی به مدت بیش از ۲۰ سال پیگیری شدند. هدف مطالعه بررسی تأثیر معاینات سالانه‌ی نیمه‌ساختار یافته به عنوان بخشی از MBC بر طول عمر این بیماران بود. این معاینات شامل ارزیابی‌های پزشکی و روان‌شناختی منظم با استفاده از ابزارهای استاندارد شده بود که عواملی نظیر توانایی عملکردی، وضعیت جسمی، علائم بیماری و کیفیت زندگی را مورد بررسی قرار می‌داد.

نتایج این پژوهش نشان داده که MBC به‌طور قابل‌توجهی منجر به افزایش طول عمر بیماران مبتلا به SSD می‌شود. با استفاده از ابزارهای دقیق و استاندارد، این رویکرد امکان پایش جامع و مستمر وضعیت بیمار را فراهم می‌کند و به دلیل مزایایی چون تشخیص زودهنگام مشکلات، شخصی‌سازی درمان، کاهش عوارض جانبی داروها و بهبود کیفیت زندگی، به عنوان یک روش مؤثر در مدیریت SSD شناخته می‌شود.

این مقاله که هنوز به شکل نهایی تاییدیه‌ی چاپ نگرفته، در اکتبر ۲۰۲۴ با عنوان: Extended lifetime expectancy in schizophrenia, role of measurement based care در مجله Archives of Psychiatric Nursing به صورت پیش‌تایید انتشار موقت گرفته است.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش سوم و آخر معرفی هان کانگ

هان هجدهمین زنی است که جایزه نوبل ادبیات را دریافت می‌کند، که از سال ۱۹۰۱ به ۱۲۰ نویسنده اعطا شده است.
برخی از پژوهشگران و مترجمان گفته بودند که مناسب است اولین نویسنده کره‌ای که برنده نوبل می‌شود، یک زن باشد. بخش عمده‌ای از ادبیات معاصر کره‌ای که پیشگام و بحث‌برانگیز است، توسط نویسندگان زن نوشته می‌شود، از جمله کسانی که با به چالش کشیدن و افشای مردسالاری و فشارهایی که به زنان در کره جنوبی وارد می‌شود، خود را مطرح کرده‌اند. با این حال، در محافل رسانه‌ای و ادبی، نویسندگان مرد مسن‌تر اغلب به‌عنوان محتمل‌ترین نامزدهای نوبل شناخته می‌شدند.

«سال‌هاست که در گفتگوها درباره چگونگی برنده شدن کره در جایزه ادبیات، هرگز به‌طور جدی این موضوع مطرح نشده بود که ممکن است پاسخ هان کانگ باشد، با وجود موفقیت عظیم او»، موریس گفت. «بنابراین این یک شگفتی دلپذیر و کمی عدالت شاعرانه است که ببینیم یک زن اولین کسی است که خشکسالی نوبل ادبیات کره را پایان می‌دهد.»

🧷 پایان

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بخش دوم معرفی برنده‌ی نوبل ادبیات

در رمان "اعمال انسانی" که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، یک نویسنده شاهد یورش پلیس به یک گروه کنش‌گران است. هان به یاد می‌آورد که تصاویری از افرادی دیده بود که برای کمک به زخمی‌های قیام، صف کشیده بودند تا خون اهدا کنند.
او گفت: «مثل دو معمای غیرقابل حل در ذهنم نقش بسته بود: چگونه انسان‌ها می‌توانند این‌قدر خشونت‌ورز باشند و چگونه می‌توانند این‌قدر والا باشند؟» وی افزود: «وقتی رمان می‌نویسم، همیشه به این موضوع بازمی‌گردم که معنای انسان بودن چیست.»

رمان‌نویس هرنان دیاز از «گوش خاص هان برای شنیدن زمزمه‌های تاریخ» تمجید کرد و افزود که او می‌تواند «به تروماهایی دسترسی پیدا کند که نسل‌ها را شکل داده و آسیب زده است و این کار را بدون اینکه رمان‌هایش به ابزارهای صرف آموزشی تبدیل شوند، انجام می‌دهد.»

هان در دانشگاه یونسه کره ادبیات خواند و اولین آثار منتشر شده او شعر بود. رمان نخست او به نام «گوزن سیاه» که در سال ۱۹۹۸ منتشر شد، معمایی درباره یک زن گمشده بود. هان در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ گفت که در همان زمان بود که ایده‌ای برای نوشتن یک داستان کوتاه درباره زنی که به یک گیاه تبدیل می‌شود به ذهنش خطور کرد، که در نهایت به رمان «گیاه‌خوار» تبدیل شد.

پس از اولین رمانش، هان هفت رمان دیگر نوشت و همچنین چندین نوولا و مجموعه مقاله‌ها و داستان‌های کوتاه منتشر کرد. از دیگر رمان‌های او می‌توان به «کتاب سفید» اشاره کرد که آن نیز نامزد جایزه بین‌المللی بوکر شد و «درس‌های یونانی» که در سال ۲۰۲۳ به انگلیسی منتشر شد.

در «درس‌های یونانی»، زنی قدرت تکلم خود را از دست می‌دهد و تلاش می‌کند آن را با یادگیری زبان یونانی باستان بازیابد. «ایدرا نووی»، در نقدی برای نیویورک تایمز، این رمان را «جشنی برای اعتماد ناشناختنی که در به‌اشتراک‌گذاری زبان یافت می‌شود» نامید.

پریسا ابراهیمی، ویراستار ارشد انتشارات هاگارت در آمریکای شمالی که ناشر آثار هان است، گفت: «هان کانگ یک نویسنده پیشرو است - هیچ واژه دیگری نمی‌توان برای او استفاده کرد.» او همچنین خاطرنشان کرد که آثار هان «بینش قابل توجهی به زندگی درونی زنان» ارائه می‌دهد.

هان گفت که نوشته‌های او اکنون در کره جنوبی جشن گرفته می‌شود، اما این روند زمان‌بر بود و برخی از کتاب‌های او در ابتدا با سردرگمی روبه‌رو شدند. «گیاه‌خوار» به‌عنوان «بسیار افراطی و عجیب» تلقی شد.

هان بیش از دو دهه داستان و شعر منتشر کرده بود قبل از اینکه آثارش به انگلیسی منتشر شوند. پس از اینکه «دبورا اسمیت» رمان «گیاه‌خوار» را ترجمه کرد و آن را بر اساس ۱۰ صفحه اول به یک ناشر بریتانیایی فروخت، آثار او در سال ۲۰۱۶ به موفقیت رسید.

هنگامی که نسخه انگلیسی منتشر شد و در سال ۲۰۱۶ مورد تحسین قرار گرفت، «گیاه‌خوار» به پیشبرد موج جدیدی از ترجمه‌های آثار داستانی تجربی‌تر، از جمله آثاری از نویسندگان زن با گرایش‌های فمینیستی، کمک کرد.

«آنتون هر»، مترجم و نویسنده اهل کره جنوبی که در سئول زندگی می‌کند، گفت: «آثار او و ترجمه و موفقیت آن‌ها باعث شده ادبیات کره‌ای ترجمه‌شده جسورتر و تجربی‌تر شود.» او افزود: «او گفتگو درباره ادبیات کره‌ای را تغییر داد.»

آنکی موکرجی، استاد ادبیات در دانشگاه آکسفورد، گفت که او تقریباً دو دهه است که هر سال آثار هان را تدریس می‌کند. «آثار او بی‌وقفه سیاسی هستند - خواه سیاست بدن، جنسیت یا مردم در حال مبارزه با دولت - اما هرگز تخیل ادبی را رها نمی‌کنند.» او اضافه کرد: «این آثار هرگز مذهبی نمی‌شوند؛ بسیار بازیگوش، خنده‌دار و سوررئالیستی هستند.»

جایزه نوبل، برترین جایزه ادبیات است و برنده شدن آن نقطه اوج کار یک نویسنده، شاعر یا نمایشنامه‌نویس محسوب می‌شود. برندگان قبلی شامل تونی موریسون، هارولد پینتر و در سال ۲۰۱۶ باب دیلن بودند. همراه با پرستیژ و افزایش قابل توجه فروش، برنده جدید 11 میلیون کرون سوئدی، حدود یک میلیون دلار، دریافت می‌کند.

اگرچه هان نسبتاً برای یک برنده نوبل جوان است، اما او بسیار بزرگ‌تر از رودیارد کیپلینگ است که در سال ۱۹۰۷ و در سن ۴۱ سالگی این جایزه را پذیرفت.

در سال‌های اخیر، آکادمی تلاش کرده است تنوع نویسندگان را در نظر بگیرد، پس از اینکه به‌خاطر تعداد کم برندگان زن یا افرادی از خارج از اروپا و آمریکای شمالی مورد انتقاد قرار گرفت.

از سال ۲۰۲۰، آکادمی جایزه را به یک نفر رنگین‌پوست - عبدالرزاق قرنه، نویسنده اهل تانزانیا که رمان‌هایش میراث استعمار را تحلیل می‌کند - و همچنین به دو زن اعطا کرده است: لوییز گلوک، شاعر آمریکایی و آنی ارنو، نویسنده فرانسوی آثار خودزندگی‌نامه‌ای.

برنده سال گذشته «جون فوسه»، نویسنده و نمایشنامه‌نویس نروژی بود که رمان‌هایش با جملات طولانی روایت می‌شوند و اغلب دارای مضامین مذهبی هستند.

📎 بقیه در ادامه...

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

🗞 بازتاب انتشار

در تازه‌ترین ویرایش کتاب روان‌‌پزشکی تاسمن- ۲۰۲۴ که در روزهای اخیر به‌صورت رسمی انتشار یافته، نام دکتر امیرحسین جلالی ندوشن دانشیار روان‌‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران به عنوان یکی از نویسندگان فصل «چشم‌اندازهای جهانی آموزش روان‌‌پزشکی» به چشم می‌خورد.

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه

تصویر جلد کتاب « به گذشته که بر می‌گردم.»

#تجربه‌های_روان‌پزشکانه