Polotoni

چقدر منتظر باشیم‌ بگذره؟

نمایی از ازدواج سالم:

- عروس خانم، وکیلم؟
+ با اجازه‌ی تراپیستم، بله!

پ.ن: از این پس وی در انتخاب فیلم و انیمیشن به ایشان مراجعه می‌کند.

به اصرار آقای آسمون دیروز از عصر تا نصف شب Arcane دیدیم و من هنوز از زیبایی بصری، رنگ‌ها، جنگ‌های زیبا، خط داستانی و شخصیت‌پردازی معرکه این انیمیشن خیلی راضی و خرسندم.

یک گربه به من احساس تعلق داره، نباید بمیرم.

نشد که این آهنگ کل امروز رو نگیره.

نوشته بود: هرگز اندوه کوچکی را نیز به قلب کسی وارد نکن، شاید به اندازه همان غم با فرو ریختن فاصله داشته باشد.

اونی که محبت‌های کوچیکت رو می‌بینه.>>>

🥹❤️

۷ صبح اگر بیدار بشویم، دیر است.

من به باشگاه، به کار، به مقاله نمی‌رسم و تو به دانشگاه، به درس، به شرکت. هردویمان به صبحانه.
تو توی آسانسور ساندویچ کره‌ی بادام‌زمینی گاز می‌زنی و من توی خانه با قهوه می‌نشینم پای لپتاپ. تو دوان‌دوان حضور می‌زنی و من وبکم را روشن می‌کنم. گوش هردویمان از هدفون‌های سنگین کوفته می‌شود و از حرف‌های جهان و ساکنینش پر است.
به خانواده‌هامان فکر می‌کنیم. به خانواده‌مان فکر می‌کنیم. به پول فکر می‌کنیم. به سفر فکر می‌کنیم.

تو تمام تلاشت را می‌کنی. من می‌بینم که تو تمام تلاشت را می‌کنی. نیستیم این روزها. قرار گذاشته بودیم پشت‌به‌پشت هم در یک میدان‌ بجنگیم اما امروز هر کدام در جبهه‌ای دور، برای دیگری شمشیر می‌زنیم.

امروز در میدان جنگ خودم، جایی بین تیغ حال و نیش گذشته و کابوس آینده دست‌هایم را به نشانه‌ی تایم‌اوت بالا گرفتم که حریفان و البته کارفرمایم مکث کنند تا بروم یک قوری چای دم کنم که وقتی آمدی جانی دوباره بگیریم.

آب جوش آمده بود و خواستم چای خشک را توی قوری بریزم که دیدم از قبل پر از چای خشک است. من آماده‌اش کرده بودم؟
نه.
تو.
دیشب با خستگی‌ات و لباس‌های دانشگاه، خواستی برای من و مهمانمان چای‌ دم کنی. من اما هوسم به دمنوش به‌لیمو کشیده بود و تو قوری دیگری را روی کتری گذاشته بودی.

می‌توانم به خاطر همین نیم‌مشت چای خشک بنشینم و تا صبح قربان‌صدقه‌ات بروم.
می‌توانم این چای را سر بکشم و با هرچه دیو و دد است بجنگم.

حالا بگو ببینم،
چای می‌خواهی یا به‌لیمو؟

حالا که درختا دارن لخت میشن، بیشتر از همیشه دلم میخواد خونه بمونم. یک فلاسک چای درست کنم، یک پلی‌لیست لایت از موزیک‌های ایرانی قدیمی، کتاب و کار!

مبارکه❤️

انقدر به گربه‌های جای کلینیک دکتر خوراکی دادم که وقتی دارم رد میشم میان جلوم و خیلی جدی می‌پرسن، نِمیو؟!

میگن دلت براش تنگ شده
نخیر لباسشو انداخته رو مبل من

شاید یه بوسه بتونه به ما بفهمونه گاهی امیدی هست!

فرزانه گاهی روی تخته واسه بچه‌ها دعای بخت و پول می‌نویسه، هیچیم بلد نیست ولی خوب بلده بخندونمون.
امروز بهش گفتم احضار هم بلدی؟ گفت با روح کی کار داری؟
گفتم بابام.
گفت بسه دست از سر مرده‌ها بردار بذار آروم باشن، من واسه زنده‌ها دعا می‌نویسم که یه چیزیو بسازن، بعدم شروع کرد به نوشتن دعای عقل من و مسخره بازی در آوردن.
ولی این دقیقا چیزی بود که من باید امروز می‌شنیدم.

این آهنگ بچه‌ی تخس درونم را قلقلک می‌دهد.

- یه روز چندتا تحلیل‌گرا داشتن باهم صحبت می‌کردن یکی اومد گفت: اگزیستانسیال.
+ داری وارد جوک‌های این صنف میشی! :///

"از شرمگین کردن بچه‌ها برای تربیتشون استفاده نکنید.
از شرمگین کردن بچه‌ها برای تربیتشون استفاده نکنید.
از شرمگین کردن بچه‌ها برای تربیتشون استفاده نکنید.
از شرمگین کردن بچه‌ها برای تربیتشون استفاده نکنید."

استاد ببخشید دیر کردم. داشتم برای گربه‌های محله‌مون اسم انتخاب می‌کردم.