Agar kelin kelib, o’g’il xudbinlashsa, demak, bola o’zi avvaldan xudbin bo’lgan bo’ladi. 5 yillik kelin 25 yillik tarbiyani o’zgartirib qo’yolmaydi.
Ota-onalarda nikohgacha bolasini boshqa rolda ko’rish imkoni bo’lmagan, qolaversa, yangi mas’uliyat hamda resursdagi taqsimot o’g’ilning xarakterini yanayam ochib beradi. Oldin u faqat bola edi, endi u er va ota ham. Oldin nima qilsa ham “bolada”, deyilardi. Endi “nima qilaveradigan”lar bitta emas.))
Agar xotin kelib, o’g’il xotinquliga aylansa, demak, bola oldinda qul bo’lgan. Mustaqil fikr va qarorlari inobatga olinmagan, shunchaki, nikoh qulning hojasini o’zgartirdi, xolos.
Ammo ota-onaga buni tan olish og’riqli va yoqimsiz. Men xato qildim, tarbiyada shu joyida e’tiborsizlik qildim, endi badalini to’layapman, deyish oson emas. Chunki tug’ilgandan o’zi bosim va tanqidda katta bo’lgan avlod, yagona o’zining yaxshi va nimadirga loyiqligini isbotlaydigan davri — bolalar voyaga yetgan, nimadirli bo’lgan davri hisoblanadi. Hayotining bu qismini u butun umr kutib yashaydi, borini shunga sarflagan, yemay-ichmay shu uchun to’ylar qilgan, axir. Reallikda kutilmalar boshqacha tus olishiga chidash mushkul, anchagina alamli, tabiiyki. Unda qadarga taslimiyat, musibatga sabr va bularning barchasiga komil ajr olishga bo’lgan iymon zaif, shuning uchun ham bunaqa tasallilarga yuragi ko’nmaydi. Undan ko’ra begonani ayblash, hamma narsaga uni ro’kach qilish va alamini undan olish nisbatan oson, lazzatliroq va naqd savdo. Jannatni esa kim borib ko’ribdi, nasiya narsa bo’lsa, deydida, qo’lidagi boridan foydalanaveradi. E’tibor qilsangiz, “o’g’ilni tug’ib, katta qildim”, mazmunidagi minnatlar jaranglaydi nizolarda. Asli bu minnat emas, chorasiz va kasodga uchragan onaning nidolari. Men shu kunlarni kutdim, shular uchun chidadim, boshqacha bo’lishini qabul qilolmayman, deyolmaydi. Balki o’zi ham hissiyotini yaxshi tushunmas, shunga minnat va la’natlar yengil, qofiyali chiqib kelaveradi.
Xullas, shunday. Hayot hech kimga osonmas.)))
(C) ummu Umayr
@palmoviysad