Абдулла Ориповнинг “Ранглар ва оҳанглар” тўпламидаги шеърлар бадиий тафаккур чўққисида туриб ижод этилган. Шоир ушбу тўпламга ўз ижоди учун анъанавий бўлмаган бадиий шаклдаги шеърларни ҳам киритган. Учлик шаклидаги назм намуналари бунинг исботидир. Бу шеърларда қофия йўқ. Ҳар бир банддаги учлик сатрларни ва матнни тўлиқ ҳолда боғлаб турувчи восита бадиий-фалсафий мантиқ ва ритмдир. Улар шоирнинг ижодий тафаккури нечоғлиқ теран ва тахайюл миқёси нақадар кенг эканини исботлаб туради. Жумладан, қуйидаги шеър нафақат янгича шакли, балки фалсафий-эстетик мазмуни билан ҳам алоҳида аҳамиятга эга.
Оқ денгиздан оқ шамоллар эссалар,
Қизилидан келса алвон шаббода,
Қора денгиздан-чи, тим қора насим.
Оқ танли кишидан оқлик уфурса,
Сарғимтил қавмдан заҳил эпкинлар,
Қоралардан эса сиёҳранг тутун.
Не ҳол юз берарди рубъи маскунда,
Ким ҳам кўз юмарди бу манзарадан,
Яхшиям шамолнинг ранглари йўқдир. Давоми…
Нурбой Жабборов