📚 کتاب: #پایان_فلسفه
🖊 نویسنده: #مارتین_هایدگر
🖊 مترجم: #احمدرضا_معتمدی
🔹 چاپ چهارم
◽️رقعی، شومیز، ۲۰۶ صفحه
🔹قیمت: ۱۹۶ هزار تومان
برشی از متن:
منشأ سلطهٔ حقیقت در قامت یقین که به تاریخ وجود تعلق دارد، در رهایی ذاتش از حقیقت بدوی وجود نهفته است. اطمینان انسان به خود و تأثیرگذاریاش، واقعیت او را تعین میبخشد. «امکان» در اینجا بر آن است که انسان به تنهایی، ماهیت یقین را مطابق با ذاتش (اعتماد-به-نفس) بهطور کلی تعین میبخشد و بدینسان، طبیعت انسانی به درون امر واقعی نفوذ پیدا میکند. انسان، به تنهایی بر آنچه که واقعی است، به عنوان امری مؤثر بر او و متأثر از او، متکی بوده و به آن اعتبار میبخشد. امر واقعی به چیزی تأثیرپذیر بدل میشود که در آن، فعالیت انسان، خودآگاهانه با اتکای بر خود، همهٔ چیزها را پرورانده و از آن مراقبت میکند.
بدینسان، فرهنگ، از نظر تاریخی به مثابهٔ قوام طبیعت انسانی که به خود یقین دارد و به آن یقین متوجه است، آغاز میشود. بدینلحاظ «فرهنگ» به منزلهٔ یک «هدف» تعالی مییابد، همان چیزی که در اصل میتواند در قالب ابزار و ارزش، سلطهٔ بشری بر کرهٔ ارض را تدارک کند. کلیسای مسیحی به وضعیت مقاومت تدافعی دست مییازد. کنش قطعی این مقاومت عبارت از اتخاذ موضعی از این مدعی نوپاست که از بدو امر، خود را در چارچوب عالم مسیحی مستقر میسازد و به حرکت درمیآورد. کلیسای مسیحی به مسیحیت فرهنگی مبدل میشود. اما برعکس، فرهنگ، یعنی خود-ایقانی انسانی، که به اطمینان از تأثیرگذاریاش تطور یافته است، کوشش میکند برای تناسب بخشیدن به مسیحیت در جهانش و ادغام حقیقت مسیحی در قطعیت یقین انسانی به خود و امکاناتش برای شناخت، کارزار کند.
دربارهٔ کتاب:
پایان فلسفه اثری است که شخص مارتین هایدگر (۱۹۷۶ – ۱۸۸۹) فیلسوف شهیر آلمانی دستور گردآوری آن را به شاگردش خانم جو آن استامبو صادر کرد و نخستینبار در سال ۱۹۷۳ منتشر شد. اصل این کتاب به زبان آلمانی در کتب و مقالات پراکنده انتشار یافته، و استامبو پس از تدوین و ترجمه آن را با عنوان پایان فلسفه منتشر نموده است.
اهمیت کتاب بنابه تعبیر خود استامبو از آن رو است که شامل صریح ترین برخورد هایدگر با تاریخ وجود به مثابهٔ مابعدالطبیعه است، که از افلاطون و ارسطو آغاز میشود و تا شلینگ، کییرکگور و نیچه ادامه پیدا میکند. اما ارزش و اهمیت این نوشتار به این حدود و ثغور محصور نمیشود، پایان فلسفه، عریانترین چهرهٔ هایدگر متأخر است که بر اساس وجوداندیشی تاریخی، حتى «وجود و زمان» خود را جزئی از تاریخ فلسفه تلقی میکند و پدیدارشناسی، هرمنوتیک و فلسفۀ استعلایی را به رسخ تاریخی در سرآغاز وامیگذارد؛ و از آن فراتر در تمامیتِ مابعدالطبیعه به مثابهٔ خوانش تکنولوژیک از وجود، حتی پیشوا را جزئی از طرح و تضمین مادهٔ خام مصرفی، در چرخهٔ مصرف برای مصرف، قلمداد میکند.
چهار فصل این مجموعه در بردارندهٔ عناوینی چون مابعدالطبیعه به مثابهٔ تاریخ وجود، طرح كلی تاريخ وجود به مثابۀ مابعدالطبیعه، تذکر در مابعدالطبیعه و بالاخره غلبه بر مابعدالطبیعه است.
#نشر_هرمس
#تجدید_چاپ
@hermesspublication