راد

اومدم بگم دلم براتون تنگ شده، ولی حرفی ندارم بزنم، یا اتفاقی نمیفته که ازش بنویسم. ولی شما اگه خواستید حرف بزنید، من می‌شنومتون.

Just because I have to remember November 4th until the day I die!
تاریخی که باید تا روز مرگم یادم بمونه: چهارم نوامبر!

ما به آدمای همدل و همراه نیاز داریم. از اون دسته آدمایی که تنها چیزی که توی زندگی‌ می‌خوان، موفقیت خودشون و اطرافیانشونه؛ نه فقط خودشون. آدمایی که دل بزرگی دارن و وقتی کسی به کمکی احتیاج داره از هیچ چیزی دریغ نمی‌کنن. آدمایی که وقتی خودشون زمین خوردنم، هنوز به بقیه کمک کنن و فکر نکنن موفقیت بقیه خار توی چشمشونه. آدمایی که حسود و دنبال حاشیه نباشن و بدونن دارن چیکار می‌کنن و کجا می‌رن. آدمای باری به هر جهت، بادی به هر جهت، سم زندگین؛ نه برای خودشون خوبن و نه برای هیچ کس دیگه.
آره، کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

من اینجام:

@radanswers

Adulting is really hard!

همیشه آخرین نفر و بدترین نفر مریض می‌شم. سه روزه خوابیدم و هنوز حالم بده. خدا خیر نده این فلو‌های مسخره رو!

داشتم به این فکر می‌کردم که اواخر چقدر نگرشم به همه چیز عوض شده؛ خیلی از تفکراتم رو قبلن هم داشتم ولی باید به خودم فورس می‌کردم تا باورش کنم اما الان به خودی خود جزوی از زندگیم شدن. دیگه به نشدن‌ها به چشم شکست نگاه نمی‌کنم، هر وقت چیزی‌ که براش پلن کردم اتفاق نمی‌افته، قلبم پر از حس «یه چیز بهتر بعدش پیش میاد» می‌شه؛ بدون هیچ زور و تلقینی. دیگه به از دست دادن آدم‌ها به چشم قطع شدن یه رابطه نگاه نمی‌کنم بلکه به باورِ «آدم‌ها از زندگیت می‌رن تا آدم بهتر سر راهت قرار بگیره» رسیدم. دیگه نمی‌گم من نمی‌تونم و این مناسب من نیست، می‌دونم «فقط الان وقت مناسبش نیست.» باور دارم که لازم نیست برای رها کردن چیزی که برای من نیست غصه بخورم و به جاش «به خودم افتخار می‌کنم که به جای به زور انجام دادنش، موقع مناسب رهاش کردم.» حرف آدما، رفتاراشون، تصمیماتشون دیگه برام اهمیتی نداره و اگر بتونم ساپرتشون می‌کنم و اگر نه هم «براشون بهترین‌ها رو آرزو می‌کنم» و می‌رم پی زندگی خودم. و این خودِ خودِ درمان تراماهای کودکی و نوجوونی و جوونیه.

سلام به شما
چه خبر؟؟ دلم براتون تنگ شده❤️

https://t.me/BluChtBot?start=67a3ad09bad5a8898c49

کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم که کار کردن روی اعتماد به نفسم خیلی مهم‌تر از دوست داشته شدن از طرف اطرافیانم هست. کاش عزت نفس رو یاد می‌گرفتم و‌ زمانم رو هیچوقت برای آدمایی که ارزشش رو نداشتن هدر نمی‌دادم.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

اینجا مثل قبرستون شده متاسفانه.

https://www.instagram.com/reel/DAAO-nvJy0G/?igsh=aHBnaDMwcDEwNXdn

کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم که خیلی وقت‌ها درد کشیدن، استرس کشیدن، چیزی رو زور کردن نشونه‌ی قوی‌تر شدن و بزرگ‌تر شدن نیست ؛ بلکه یه نشونه‌ست برای تغییر. گاهی درد برای راحت‌تر کردن شرایط برای خودت و بعدش بال و پر گرفتنه. درد کشیدن صبرت رو می‌بره بالا، از انتظاراتت کم می‌کنه ولی لزومن به شرایط بهتر ختم نمی‌شه. چیزی که شرایط رو برات بهتر می‌کنه، تصمیم برای تغییره.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

این‌ چند شب که‌ بلو حالش بد شده، قشنگ به این نتیجه رسیدم که اونایی که بچه دارن real heroes هستن! به نظرم واژه‌ی قهرمان معنی و مفهوم هیرو رو نمی‌رسونه. توی این چند وقت با بلو خیلی قشنگ صبر رو تمرین کردم؛ الان یه پله از ایوب پایین‌ترم.

دوستانی که منتظر گرامر مجهول بودن، تو اون یکی کانال آموزشش رو براتون گذاشتم.

اینم تاکید کنم که نمی‌گم براش تلاش نکنید، اتفاقن بکنید. خودتون رو به بهترین و بالاترین جاها برسونید؛ چه مادی، چه معنوی. ولی درنظر داشته باشید که خیلی وقتا به اون جای بالا رسیدن فقط به تلاش شما بستگی نداره؛ یه وقتایی نمی‌شه که نمی‌شه. اگر نمی‌شه، اگر دست شما نیست، بابتش خجالت نکشید. اهمیتی نداره واقعن.

کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم که نباید از چیزی توی زندگی خجالت کشید. محل زندگی، شغل، میزان درآمد، تحصیلات، چهره و پوست پر از آکنه، شکم داشتن، پاهای تپل، اینا چیزی نیستن که ارزش داشته باشن. حقیقتن حقیقتن تنها چیز مهم توی زندگی کرکتر آدماست. این که چه شخصیتی داره یه فرده که مهمه نه ماشین زیر پاش و اصلن ماشین داشتن یا نداشتنش. وقتی شخصیتت حرفی برای گفتن داشته باشه، تریبون به مادیات نمی‌رسه. و اگر هم کسی اینطوری فکر نمی‌کنه ارزش کنارت بودن رو نداره.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

اینم بگم که حتی وقتی که ازدواج هم کنی این تسک‌ها تموم نمی‌شن؛ فقط کمتر می‌شن و این یه بلسینگ عه واقعن. ولی هم‌چنان باید مدیریت تایم و انرژیت رو یاد بگیری.

کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم که زندگی فقط درس و کار نیست؛ زندگی خیلی جنبه‌های دیگه داره که من باید یاد بگیرم مدیریت کردنش رو تا وقتی آخر هفته خسته و کوفته از سرکار برمی‌گردم، تسک‌های دیگه برام مرگ نباشه. توی زندگی باید بلد باشی چجوری مدیریت کنی که وقتی بعد از شیفت‌های ۱۲ ساعته برمی‌گردی خونه، بتونی وظایفت رو انجام بدی. بتونی درس و کار رو با هم هندل کنی و در کنارش ظرفاتم بشوری، لباسا رو تمیز کنی، و غذا بپزی. این جنبه‌های زندگی مستقل یا متاهلی رو کسی بهت نمی‌گه و تا وقتی بچه‌ای، همه بهت می‌گن درس بخون برو سرکار. ولی کسی بهت نمی‌گه زندگی چقد سخت‌تر و طاقت‌فرساتره وقتی بزرگ می‌شی.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

خب خبر اینه که امشب چس قده نخوابیدم و الانم ۰۵:۲۳ عه و دو ساعت دیگه باید برم سرکار. تو روحش.

کاش وقتی ۱۵ سالم بود می‌دونستم که آدما فقط برای منفعت خودشون بهت نزدیک می‌شن و نباید تا ۲۲ سالگی به هیچ کسی اعتماد کرد. وقتی توی اون سن و سال هستی فکر می‌کنی متوجه می‌شی و می‌تونی از خودت مراقبت کنی؛ اما واقعیتش اینه که نمی‌تونی و خیلی ضربه‌ها می‌خوری در نهایت.
#کاش‌_زودتر_میدونستم

لطفن برای پیام‌های من چنل نزنید عزیزانم. چنل خودم هست، بخونید. هشتگم زدم راحت پیدا کنید حرفایی که می‌نویسم رو. خصوصی بودنش مشکل نداره ولی دوست ندارم یه چنل پابلیک باشه که هر چی من می‌نویسم رو بذاره توش. دلیلی نداره خودتونو خسته کنید❤️