✍🏾 جعفر نکونام
🕰 23 دی 1403
🔶1. متن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ * عَبَسَ وَ تَوَلَّی (1) أَنْ جاءَهُ اْلأَعْمی (2) وَ ما يُدْريک لَعَلَّهُ يَزَّکی (3) أَوْ يَذَّکرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکری (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنی (5) فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّی (6) وَ ما عَلَيْک أَلاَّ يَزَّکی (7) وَ أَمَّا مَنْ جاءَک يَسْعی (8) وَ هُوَ يَخْشی (9) فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّی (10) کلاَّ إِنَّها تَذْکرَةٌ (11) فَمَنْ شاءَ ذَکرَهُ (12) في صُحُفٍ مُکرَّمَةٍ (13) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14) بِأَيْدي سَفَرَةٍ (15) کرامٍ بَرَرَةٍ (16) قُتِلَ اْلإِنْسانُ ما أَکفَرَهُ (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ (20) ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ (22) کلاَّ لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ (23) فَلْيَنْظُرِ اْلإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبّاً (25) ثُمَّ شَقَقْنَا اْلأَرْضَ شَقّاً (26) فَأَنْبَتْنا فيها حَبّاً (27) وَ عِنَباً وَ قَضْباً (28) وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلاً (29) وَ حَدائِقَ غُلْباً (30) وَ فاکهَةً وَ أَبّاً (31) مَتاعاً لَکمْ وَ لِأَنْعامِکمْ (32) فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخيهِ (34) وَ أُمِّهِ وَ أَبيهِ (35) وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنيهِ (36) لِکلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنيهِ (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38) ضاحِکةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39) وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ (40) تَرْهَقُها قَتَرَةٌ (41) أُولئِک هُمُ الْکفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
🔶2. ترجمه
به نام الله، رحمن مهربان. روى درهم كشيد و پشت كرد (1) كه کور به نزد او آمد (2) و چه دانستت شايد او پاكى جويد (3) يا يادآور شود پس یادآوری به او سود د (4) اما آنكه بىنيازى جست (5) پس تو او را پذيرفتى (6) و بر [عهدۀ] تو نیست كه او پاكى نجويد (7) و اما آنكه دوان دوان نزدت آمد (8) در حالی که مىترسيد (9) پس تو خود را سرگرم کردی [و از او روی گردانیدی] (10) همانا آن یک يادآورى است (11) - پس هر كه خواهد، یادآور شود - (12) در صحیفههايى گرامى (13) برافراشته پاكشده (14) به دستهاى پيامآورانى (15) گرامی [و] نيك (16) كشته باد آن انسان [که] چه ناسپاس است (17) او را از چه چيز آفريد (18) او را از چکهای آفريد؛ پس او اندازه نهاد (19) سپس راه را برایش آماده ساخت (20) پس او را ميرانيد و در گور کرد (21) سپس هر گاه خواست، او را برون آورد (22) هنوز نگذارد آنچه به او فرمود (23) پس آن انسان به خوراكش بنگرد (24) كه ما آب را ريختيم (25) پس زمین را شكافتيم (26) پس در آن رويانيديم دانهای را (27) و انگورى و خرمايى را (28) و زيتونى و خرمابنى را (29) و باغچههايى پيچيدهای را (30) و ميوهاى و چمنى را (31) تا بهرهاى براى شما و براى دامهاى شما باشد (32) پس وقتی خروش كرسازنده آید (33) روزى كه مرد گريزد از برادرش (34) و مادرش و پدرش (35) و همسرش و فرزندانش (36) هر مردى از آنان در آن روز كارى دارد كه او را به خود وادارد (37) چهرههايى در آن روز هستند گشوده (38) [و] خندان [و] شادان (39) و چهرههايى در آن روز بر آنها گردى است (40) که او را پریشانی می سازد(41) آنان كافرانی پردهدراند (42)
🔸 تفسیر تاریخی سورهها
https://t.me/dineaqlani