| نیلوفر |

❇️ بازخواني شريعت : جلسه 7 - آیا قرآن دلالت بر حکم شرعی دارد؟

🔵 سخنران : خانم دكتر صدیقه وسمقی
🔵 زمان : چهارشنبه 97/04/20
🔵 مکان : انجمن اسلامي مهندسين

#بازخوانی_شریعت
#جلسه_7


✳️ @DrVasmaghi
🆔 @neeloofaran

♦️خدا کجا ایستاده است؟ در بزنگاه انتخاب دین و انسان

پاسخ دکتر علیرضا معینی _ قسمت اول

@neeloofaran

♦️خدا کجا ایستاده است؟ در بزنگاه انتخاب دین و انسان

پاسخ دکتر علیرضا معینی _ قسمت دوم
@neeloofaran

♦️خدا کجا ایستاده است؟ در بزنگاه انتخاب دین و انسان

پاسخ دکتر علیرضا معینی

تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۳۹۹

♦️پرسشی در باره‌ی دین و انسان (از دکتر علیرضا معینی)


سلام و هزاران سلام
خدمت سرور ارجمندم، دوست ِ دانایم
سلام و عرض ارادت

زیستن در سنت و گشوده بودن به امر نو دغدغه‌ای است که در نوشته‌های حضرت‌عالی مشاهده می‌کنم، مدتی است این اندیشه‌ی شما مرا به فکر برده است.

کاملا با شما موافق و هم‌دلم
فرهنگ پهنایی است که در آن سنت‌های متنوع و گوناگون بشری از دانش و خرد. از ارزش‌های اخلاقی و انسانی، تا رویه‌ها و آیین‌های ضد بشری حضور دارند. گاهی به دلایلی سنتی آتوریته و اقتدار پیدا می‌کند. بر کل سنت‌ها و فرهنگ سیطره می‌یابد.

حضور ...👇
۵۰۰ سال رواقیون
۴۰۰ سال مهرپرستی یا میترایسم اگر یکی بدانیم
سقراط و افلاطون و ارسطوییان حکمای یونانی و رومی
آیین یهودیت
آیین مسیحیت
عصر نوزایی دانش و خرد از ۱۵۰۰ تا کنون با این پهنای عجیب و غریب.

قطعا بر وجود سنت‌های ستبر و مستعدی حکایت می‌کند، که توانسته چنین مردان و زنان و چنین کاخ بزرگی از دانش و علم را پدید بیاورد.

این به معنای نادیدن سنت هایی نیست که در زمین خود بذر‌های نفرت و خشونت، بربریت و توحش را ، غارت و چپاول را ، اسارت و بردگی را ، و.... پرورانده و می‌پرورانند.
مقوله‌ی فرهنگ و سنت را بهتر است از دریچه‌ی سیاست و قدرت و ایدئولوژی تنها نگاه و قضاوت نکنیم.

در کدامین فرهنگ و تمدن در تاریخ تاکنون. ما با سنت‌های ضد بشری و ضد الهی روبه‌رو نبوده‌ایم. توحش و بربریت همانند خردمندی و رواداری بذرهای بوده‌اند که در جهان فرهنگ افشانده شده‌اند. هر یک به آب و تابش خورشید و اقبال نسیم و ذائقه مردمان‌اش در زمینه‌ای (سنت) کاشته شده، پرورده و به‌بار نشسته.

دغدغه و دلنگرانی من که بهار جوانی‌ام را به خزان زمستانی پیوند زده است، یافتن پاسخ این سوال است: خدا کجا ایستاده است؟

# خدا کجا ایستاده است #

زمانی که بین آیین و انسانیت شکاف آغاز می شود. آیا همان‌طور که در نزاع ملائک با انسان وقتی دلایل کافی و قانع کننده برایشان نبود، رفت کنار انسان ایستاد و فرمود:
اکنون چطور! کافیست!

ایمان گرایان چطور؟ در شکاف بین آیین و انسانیت کدام جانب باید بایستند و باید بایستند؟

اجازه می‌خواهم توضیحی خدمت حضرت‌عالی بدهم تا از ابهام و اشکالی که بیان‌ام در خودش داشت تا حدی کم کنم.

شخصیت هر فرد روی چهار نظام‌واره استوار است:
۱. نظام‌واره‌های شناختی و عاطفی و ارزشی و سبک (شهودی یا عقلی یا تجربی)،
۲. افکار_عواطف و خواسته‌های ما از آن چهار نظام‌واره شخصیت به‌دست می‌آید،

این وجوه خودشان را در
۱. جهان‌بینی فرد
۲. تصویر فرد از خودش (خودپنداره)
۳. فلسفه‌ی زندگی فرد (سبک زندگی)

نشان داده و آشکار می‌سازد. فردیت ما و هویت ما چنین ساخته می شود.

بنده انسان‌ها را به دین‌دار و بی‌دین تقسیم نمی‌کنم و
سپس دینداران را ... . از نظر من تمام انسان‌ها چه دین‌دار و چه غیر آن دارای آئین‌اند. من آنان را به دو گروه تقسیم می کنم: ایمان‌گرایان و آیین‌مندان.

به باور من در شکاف بین انسانیت و آئین، ایمان‌گرایان درون هر آئینی جانب انسان را می‌گیرند و آئین‌مندان جانب آیین را.

آئین یا دین در دست خدا نیست. دین خدا هم نیست. آئین هرچه را که بدان هویت می‌گیریم، ساخته‌ی ماست؛ چه مقدس‌اش بدانیم و چه نه. خواه مورد قبول یک فرد باشد،
خواه مورد قبول جمعی، خواه مورد قبول ملتی، خواه مورد قبول جهانی.

اقتضای ساختار ذهنی و روانی و عاطفی و شناختی و ارزشی و رفتاری ما آئین‌مندی است. آئین فقط چارچوبی برای نگریستن و فهمیدن ما نیستند، جهان ما را می‌سازند. زیست‌جهان فرهنگی (نگرش‌ها و ارزش‌های) ما حکایتی جز از جهانی که در آن می‌زی‌ایم نیست. ایستادن در مقابل آئین یعنی نابودی زیست‌جهان فرد، این کار بسیار مشکل‌تر از آن است که تصور می‌شود.

برگردیم به مطلب 👇

شکاف‌های بزرگی در تاریخ بین آئین و انسانیت رخداده است. از زمان‌های نزدیک به‌خودمان چند مثال خدمت شما عرض می‌کنم:
جنگ جهانی اول و دوم،
کشتار یهودیان در ارودگاه‌های گاز (در همان اروپا)،
کشتار و نسل‌کشی مسلمانان به‌خصوص کودکان و دختران و زنان و مردان مسلمان توسط صرب‌ها در جنگ بوسنی و هرز گوین،
خاورمیانه ، عراق و داعش
کشتار ایزدیان و نسل‌کشی آنان و به بردگی بردن دختران و زنان و فروش آنان در ....،
به شرق برگردیم ، برمه،
خانم آن سون سوچی (برنده صلح نوبل)،
کشتار و نسل‌کشی و قتل عام مسلمانان روهنیگیایی
و آن رنج‌های عظیم که بر کودکان دختران و زنان و مردان مسلمان رفت. فکر کنم در رساندن منظورم کافی باشد. این‌جاها شکاف بین آئین و انسانیت را می‌شود به‌خوبی دید.

ارادت‌مند شما


#خدا
#دین
#آیین
#انسان

❇️ بازخواني شريعت : جلسه 6 - آیا قرآن دلالت بر حکم شرعی دارد؟

🔵 سخنران : خانم دكتر صدیقه وسمقی
🔵 زمان : چهارشنبه 97/03/23
🔵 مکان : انجمن اسلامي مهندسين

#بازخوانی_شریعت
#جلسه_6

✳️ @DrVasmaghi
🆔 @neeloofaran

❇️ بازخواني شريعت : جلسه 5 - صدور حديث و ميزان اعتبار آن

🔵 سخنران : خانم دكتر صدیقه وسمقی
🔵 زمان : چهارشنبه 97/03/02
🔵 مکان : انجمن اسلامي مهندسين

#بازخوانی_شریعت
#جلسه_5

✳️ @DrVasmaghi
🆔@neeloofaran

❇️ بازخواني شريعت : جلسه 4 - قرآن، پیام شفاهی

🔵 سخنران : خانم دكتر صدیقه وسمقی
🔵 زمان : چهارشنبه 97/01/29
🔵 مکان : انجمن اسلامي مهندسين

#بازخوانی_شریعت
#جلسه_4

✳️ @DrVasmaghi
🆔@neeloofaran

ردِّپای خوب‌زیستن در شرایط بحرانی

#استاد_مصطفی_ملکیان

۱۷ آبان ۱۴۰۳، موسسه فرهنگی دکسا

@MalekianMedia

🎧 در حوزه چه خبره؟

🔸مصاحبه با وحید هروآبادی

@Naqdagin
@neeloofaran

صوت جلسه دکتر همازاده در وبینار انجمن مغز و فلسفه ذهن دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با موضوع «نظریه اینهمانی ذهن و مغز از منظر مسئله دشوار»، مورخ ۱۷ مرداد ۱۴۰۰

@cognitive_science_iran
🆔@neeloofaran

🔸توصیه های دکتر حسن عشایری/ عصب شناس
@neeloofaran
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

🔶خودکشی از دید سیاسی و فلسفی
✍️ مهدی خلجی

#کیانوش_سنجری
#خودکشی
https://youtu.be/kUhLi70vBSk?si=TICLRWHCc6xjdWfu

🆔 @neeloofaran

ورود خجولانه یا سرافرازانه عقل به فقه | درباره‌ی مباحثه سروش و علیدوست | انصاف نیوز
https://vista.ir/n/ensafnews-9jdx9

🔶چه کسی گفته نابودی یک کشوری مقدمه ظهور امام زمان است؟

✍️فاضل میبدی

این روزها از برخی گویندگان ونیز در صدا و سیما سخن از تقدس جنگ و شهادت است.
خدا رحمت کند مرحوم‌ مطهری را، می گفت این حدیث منسوب به امام حسین ع« ان الحیاة عقیدة وجهاد» زندگی یعنی جنگ و اعتقاد، از کجا آمده، معلوم نیست. در قرن بییستم چون ادبیات مارکسیستی و ضد امپریالیستی رواج داشت، حل همه مشکلات را از راه مبارزه مسلحانه و در سایه جنگ و‌ترور می دانستند، شگفت این که مرحوم امام هیچ گاه چنین روشی را برای مبارزه نمی پذیرفت.

اوریانا فالاچی خبر نگار معروف ایتالیایی که کتاب «زندگی جنگ و‌دیگر هیچ.» را نوشت، درمقام توصیف جنگهای ویتنام و دیگر کشورها بود. که چرا این همه جنگ؟ چرا این همه کشتار؟ خودش درجنگ جهانی دوم برضد فاشیست فعالیت می کرد.
ببینید در آن روزگارآمریکا در ویتنام چه فجایعی آفرید؟

چند روزی است که با کمال تاسف می‌شنوم که می گویند نابودی امریکا و اسرائیل مقدمه ظهور امام زمان است. یعنی باید زمینه‌ ظهور را فراهم کرد، هرچند به قول آن آقا «نصف مردم جهان کشته شوند» !! عجبا. این موعودگرایی خشونت بار از کجا امد؟! کدام جریان مرموزی پشت این داستان است؟
درست است که این حرفهای بی پایه را عقلای جامعه نمی پذیرند، ولی سران برخی کشورها و دشمنان ایران و اسلام، این حرفها را جدی گرفته و بر اسلام هراسی یا ایران هراسی افزوده و در ارسال سلاح به خاورمیانه تعجیل می کنند.

چه کسی گفته نابودی یک کشوری مقدمه ظهور امام زمان است؟ درعصرصفوی برخی عالمان حکومت صفویه از جمله شاه سلطان حسین را مقدمه ظهور می دانستند! محمودافغان آمد و آن بساط ظلم و کشتار را در ایران به راه انداخت.
چرا برخی مداحان هر چه به دهانشان می رسد می گویند؟ مگر در جهان امروز ممکن است کشوری را نابود کرد؟ شاهد جنگ خلیج فارس و حمله صدام به کویت بودیم که چگونه در فاصله چند روز نیروهای ائتلاف، ماشین جنگی صدام را جمع کردند و این جنگ، عراق و کویت را ویران کرد؟

دوستانی که با جنگ می خواهند مقدمه ظهور را فراهم کنند، کشته ها و ویرانی های غزه و لبنان را نمی ببنند که چگونه رژیم سفاک‌ صهیونیستی ملتی را به روز سیاه نشانده و متاسفانه قدرتهای بزرگ دنیا نیز او را حمایت می کنند.
بیاییم تا می توانیم دست از این شعارهای شر آفرین برداریم و کشور را از هرجنگی دور سازیم و برای صلح در خاور میانه تلاش کنیم.
جنگهای صلیبی با یک مسئله جزیی آغاز شد، اما پایان آن بیش از دویست سال طول کشید. همچنین حمله مغولها به ایران.

بگذاریم این ملت بزرگ و با این کشور نشسته روی گنج، در رفاه و راحتی زندگی کند و با این شعارهای نابخردانه روح و‌روان ملت را آشفته نسازیم. با ارزش پول ملی بازی نکنیم. اقتصاد و ‌معیشت را به کام ملت تلخ نسازیم. پروازها را از تحریم خارج سازیم. چرا شعارجنگ؟ برای چی؟ آیاجنگ جزکشتار ‌و ویرانی دارد؟ در هیچ زمانی راه مذاکره و‌گفت وگو مسدود نیست.گفت وگو با دیگر کشورها را بر برخی هیاهوها حاکم کنیم.

فیلترکردن شبکه های مجازی و نپیوستن به Fatf هیچ سودی برای مردم ندارد؛ بلکه زیانش روشن است.

کاش دنیا به این سخن فردوسی دل می سپرد:

جهان را بسازید همچو بهشت مگویید هرگز سخن‌های زشت
همه یک به یک مهربانی کنید جهان را همه، پاسبانی کنید
بگویید این جمله در گوش باد که یک تن به گیتی پریشان مباد

🆔@neeloofaran
لینک دعوت به گروه تلگرامی نیلوفر👇
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

🔶رویکردی نوین به اعتیاد - دکتر آذرخش مکری
🆔@neeloofaran

❇️ گفت‌وگوهایی میان‌رشته‌ای در باب اضطراب/آرامش (کامل)

🔸 گفت‌وگوکنندگان:

👤 #استاد_مصطفی_ملکیان
👤 دکتر مقصود فراستخواه
👤 دکتر جواد حاتمی

🔹 پنج‌شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳، مرکز شناخت و موسسه فرهنگی فرزانه

@MalekianMedia
@shenakhtcenter
🆔@neeloofaran

▪️نظریه سیاسی غروی اصفهانی

🔹 علامه شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، از برجسته ترین شاگردان آخوند خراسانی است و در حوزه درسی‌اش بزرگانی مانند آیت‌الله میلانی و علامه طباطبایی پرورش یافتند. او نه‌تنها در باره حکمرانی در عصر غیبت، نوآوری دارد بلکه در زمینه ولایت پیشوایان معصوم نیز مباحث تازه ای ارائه کرده است. متاسفانه این بخش از مبانی و آراء او در پسِ غبارِ بی‌اعتنایی، ناشناخته مانده و تا کنون مورد بررسی کامل قرار نگرفته است. اثر حاضر اولین پژوهش در این باره است که علاوه بر تبیین نظرات وی، به تطبیق آن با نظرات معاصران نیز پرداخته است.

● نظریه سیاسی غروی اصفهانی
● محمد سروش محلاتی

#ولایت_فقیه

● عرضه شده در در کتابفروشی های معتبر، شهر کتاب (پخش ققنوس)
●پیامک و تلگرام: 09370770303

🔸 miraspub.ir
🆔@neeloofaran

سخنان دردمندانه‌ی دکتر پیروز مجتهدزاده :

« آقای سپاه پاسداران!
اگر کمترین علاقه‌ای به این ملت و مملکت دارید، وارد سیاست خارجی نشوید.»

🆔@neeloofaran
لینک دعوت به گروه تلگرامی نیلوفر👇
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

دکتر محسن رنانی در برنامه تد نقش‌جهان: ارتباط رد و بدل کردن جوک‌های سیاه و توسعه ملی
دکتر محسن رنانی دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان و از صاحب‌نظران اقتصاد کشور است. دکتر رنانی در این سخنرانی جوک‌هایی که مردم یک جامعه تولید و منتشر می‌کنند را به دو دسته‌ی جوک‌های سفید و سیاه تقسیم می‌کند و جوک‌های سیاه را یکی از عوامل بازدارنده توسعه هر کشور اعلام می‌کند.
به گفته دکتر رنانی برای توسعه به آدم‌های با اعتماد به نفس و افراد ریسک‌پذیر نیاز است؛ جوک‌های سیاه (از قبیل جوک‌های قومیتی، مذهبی و جنسیتی) اعتماد به نفس و ریسک‌پذیری را در آن بخش از افراد و اقوام و اقشار یک ملت می‌کاهد و از تمایل آن‌ها به حضور در عرصه‌های عمومی و شکل‌گیری همکاری گروهی برای توسعه کشور جلوگیری می‌کند. دکتر رنانی می‌گوید کاهش اعتماد به نفس منجر به کاهش حضور زنان و اقوام مختلف در عرصه مدیریت، کارآفرینی و سایر بخش‌های موثر در توسعه کشور می‌گردد.

@neeloofaran

سرچشمه فکر ... قلب یا مغز ؟

https://youtu.be/9l3XazJYTSo?si=lrk9lqUl-H64mnz3

کانال آوای فلسفه

🆔@neeloofaran

ترســـــــــــــــــــــــــــوهای تنـهــــــــــــــــــــــــــــا

🔘آدم ها در مواجه با شرایط تنش زا مکانیسم های جبرانی متفاوتی بروز می دهند. عصبانیت، پرخاشگری، آسیب زدن به خود و دیگران معمولی ترین مکانیسم های مواجه با آزردگی های روحی و روانی هستند.
🔘 یک زن به هر دلیلی لباس هایش را از تن درآورده و با بدن عریان، عصبانیت و شرایط بحرانی خود را نشان داده است. پیداست که در شرایط روحی و روانی طبیعی هیچ کس چنین شکل و شیوه ای را نمی پسندد. انتخاب این رفتار حکایت از بحرانی عمیق و هیجانی شدید دارد.
🔘این که عریان شدن آن زن به خاطر تذکر پوشش نامتعارف بوده است یا به خاطر جای پارک نامناسب، تعادل روانی نداشته است یا با قصد و هدف این کار را کرده هرگز اهمیت ندارد. آنچه که من دیدم و برای من اهمیت دارد تنهایی آن آدم و ترس آدم های حاضر در آن صحنه بود. من در آن صحنه آدم هایی را دیدم که بدیهی ترین رفتارهای اجتماعی را بلد نبودند. نمی دانستند با یک آدم آشوب و آشفته چگونه باید مواجه شوند. شاید هم می دانستند  اما نمی توانستند؟ کسانی که در آن صحنه حضور داشتند گرخیده و گریخته به نظر می آمدند. دست و پای خودشان را گم کرده بودند. هوش و حواسشان سر جای خود نبود و تشخیص نمی دادند چه کاری درست و چه رفتاری نادرست است.
🔘صحنه عریان شدن آن زن و رفتار آدم های اطرافش نشان داد که ما تماشاگران ماهری هستیم. کار ما این است که سوژه ای پیدا کنیم و به تماشا بنشینیم. آدم های آن صحنه ثابت کردند ما مردم مداخله و مسئولیت نیستیم و برای مواجهه با بحران های اینچنینی نه آموزش دیده ایم و نه آمادگی داریم.
🔘 رفتار بهنجار آن بود که چند نفر از آدم های آن صحنه بروند نزدیک آن زن. کنارش بمانند.ـدستش را بگیرند. با او حرف بزنند. همراهش شوند و با لباس های خود و حتا اگر شده با تن و بدن خود حریمی امن برای یک آدم هراسیده بسازند و آرامش و اعتماد از دست رفته را به او بازگردانند.
🔘آن صحنه تابلوی گویای ترس و تنهایی جامعه ما بود. همه آن آدم ها تنها بودند و ترسیده. بی هیچ تفاوتی. زن ها ترسیده بودند  و مردها تنها. مامورها سر درگم نشان می دادند.  دانشجوها خام و خفتیده. بی تفاوتی همجنس ها تباه کننده بود. هیچ نشانی از یک جامعه آگاه و سرزنده و مسئولیت پذیر وجود نداشت. جامعه ای شقه شقه و آشفته را به نمایش گذاشتیم. هیچ کس در آن صحنه کار خودش را بلد نبود. هیچ چیز درست سر جای خود ننشسته بود.
🔘 بی تفاوتی آدم های اطراف آن زن نشانه ای از تنهایی همگانی جامعه است. بی تعلقی.  تعلیق ترس و تنهایی. آدم هایی که چون تنها هستند می ترسند و چون می ترسند در بزنگاه ها تنها می مانند. آن صحنه نشان داد ما  شهروندان بی پیوستگی و پشتوانه ای هستیم.
🔘 هیچ تاویل و تفسیری نمی توانم برای این واقعه بنویسم. حق هیچ قضاوتی ندارم. تنها می توانم بگویم زنی دیدم که مصیبت تنهایی خود را با بدن عریان برای تن هایی که ترسیده بودند فریاد می زد اما، نمی دانست که آدم های ترسو پیش از آن که ترسو شوند کور و کر می شوند!
🔘 نمی دانم و اگر هم بدانم هیچ اهمیتی ندارد که آن زن انقلابی بود یا ضد انقلاب، پرستو بود یا پروژه بگیر، روانی بود یا سالم، هنجار بود یا هنجار شکن،حق داشت یا نداشت، رفتارش درست بود یا نبود، مادر بود یا فرزند، هر چه که بود من زنی تنها دیدم که میان تن های ترسو، تنهایی و ترسویی همه ما را فریاد می زد!
🔘او که عریان شده بود از تنهایی خود به می گریخت و آن آدم ها فقط تن او را دیدند و چشم ها و دست هایشان بر تنهایی او بستند. هیچ کس حتا نزدیک او نرفت. او زنی تنها بود که تنها ماند!
🔘آنچه من دیدم لخت شدن یک زن نبود عریانی یک اجتماع تنهای ترسیده بی تفاوت بود. نمایش تن های تنها و ترسوهای تنها.

✍️ماشااکبری

🆔@Khapuorah

🆔@neeloofaran
لینک دعوت به گروه تلگرامی نیلوفر👇
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

🔴 موضوع: تضاد نداشتن خواندن نماز با باور به بشری بودن ادیان

✳️ https://t.me/DrVasmaghi

🔵 پاسخ خانم وسمقی به یک پرسش

🔴 موضوع: تضاد نداشتن خواندن نماز با باور به بشری بودن ادیان

🟢 متن پرسش


درود بر شما
سوالی بسیار مهم از خانم دکتر وسمقی داشتم.
ایشان بارها فرموده اند ادیان، انسانی اند؛ اما در خاطراتشان نوشته اند که نماز میخوانند!
دلیل این رفتار متضاد چیست؟

🆔@neeloofaran
لینک دعوت به گروه تلگرامی نیلوفر👇
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

🔊 فایل صوتی

💬حریم خصوصی، ساحات عمومی و دینی
" انتظارات از دین و ادب امر به معروف و نهی از منکر"

🎙دکتر علیرضا معینی


🆔 @MolaviPoet
🆔 @neeloofaran

🔶مناظره عبدالکریم سروش و ابوالقاسم علیدوست- قسمت اول| شریعت و عقلانیت : گستره فقه

عبدالکریم سروش: فقه ما فقهی بریده از اخلاق است. قرن‌ها شیعه و سنی این فقه را مبنای عمل خود قرار می‌دادند. به‌صرف وجود نص و روایت، فتوا می‌دادند و گمان می‌کردند حتما عدالت در آن گنجانده شده است، اما در روزگار کنونی، دیگر نمی‌توان به انسان مدرن گفت که اسلام خوب است، چون احکام اجاره و رهنش یا مجازات‌هایش بر قوانین اروپا و آمریکا برتری دارد. با این اوصاف، چرا باید به‌دنبال بسط و گسترش دادن چنین فقهی بود؟ گستره شریعت را نه از راه مراجعه به خود دین، بلکه باید براساس انتظار انسان از دین مشخص کرد.
ابوالقاسم علیدوست: هیچ‌گاه فقه و اخلاق با یکدیگر تضاد ندارند و اگر در جایی چنین ادعایی شود، یا آن گزاره اخلاقی نیست و یا دین درباره آن چنین حکمی نداده است. وقتی از بسط و گسترش فقه صحبت می‌کنیم، منظورمان هواپیماسازی اسلامی و... نیست. احکام رهن، اجاره و... نیز لزوما برای دعوت دیگران به اسلام نوشته نشده است. اگر به‌عنوان دو مسلمان با یکدیگر گفتگو می‌کنیم، انتظارمان از شریعت را آیات و روایات معتبری که بیانگر مقاصد و اهداف شریعت هستند، مشخص خواهند کرد. در کنار انتظار انسان از دین، انتظار خالق از مخلوق نیز اهمیت دارد.
@neeloofaran
👇👇👇
https://www.youtube.com/watch?v=WOY5S41gg0s

💥تن عریان و مهر پایان بر ایدئولوژی مذهبی زن‌ستیز

هادی حکیم شفایی

✍ کانال دانشجویی «خبرنامه امیرکبیر» روز شنبه ۱۲ آبان خبر داد که ماموران حراست دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران که مدتی است بر سر اعمال حجاب اجباری، با دانشجویان دختر برخورد میکنند و از ورود آنها به دانشگاه جلوگیری می‌نمایند طی یک برخورد مشابه، با یک دختر دانشجو که ظاهرا مقنعه بر سر نداشته است درگیر شده و بخشی از لباس او را پاره می‌کنند. در پی این اقدام، دختر دانشجو مابقی لباس‌های خود را به نشانه اعتراض درمی‌آورد و در محیط دانشگاه شروع می‌کند به راه رفتن. بنا بر این گزارش، در پی این اقدام، نیروهای حراست با ضرب و شتم شدید که منجر به خونریزی شدید سر او شد، این دانشجوی دختر را سوار خودرو کرده و به محلی نامعلوم می‌برند. 

بسیاری از مخالفان نظامی سیاسی حاکم، اقدام این دختر را ستودند. اما شاید برخی دیگر، اقدام اعتراضی او را تندروی بنامند اما فارغ از همه این داوری‌ها به چند نکته می‌باید توجه نمود: 

۱. از همین ابتدا همچون روز روشن است که اگر او زنده بماند، حامیان جمهوری اسلامی و نهاد بازداشت‌کننده‌ی او و دستگاه قضایی، او را تحت فشار شدید وادار به اعتراف اجباری خواهند کرد و او را روانی، فریب‌خورده و یا مزدبگیر اجانب معرفی خواهند نمود. 

۲. نظام سیاسی حاکم، فشار بر روح و روان جامعه و خشونت و بی‌توجهی به خواست اکثریت مردم و بخصوص زنان را به حدی رسانده که آنها برای بدست آوردن حداقل حقوق و آزادی‌های عرفی، عقلانی و جهانی خود، وادار به چنین اعتراضاتی می‌شوند که احتمالاً می‌دانند هزینه‌ی زیادی برای آنها خواهد داشت.

۳. حرکت نمادین و ساختارشکن این دختر دانشجو را چه بستاییم و چه تندروی بپنداریم از حقانیت آن و فریاد تاریخی پشت آن، هیچ نخواهد کاست. قدم زدن او با بدن نیمه‌عریان در محوطه دانشگاه، عبور تمام قدِ زنِ مدرن ایرانی از روی جسد و ایدئولوژی رو به پایانِ جمهوری اسلامی بود و نشان داد که ایران مدرن، به پیش از جنبش مهسا باز نخواهد گشت.

۴. فیلم انتشار یافته از این صحنه نشان می‌دهد که دانشجویان پسر که در همان محوطه و اطراف دختر بودند بدون آزار و تمسخر او یا چشم‌چرانی، کاملا طبیعی به کار خود مشغول بودند. این، نشانه آگاهی و ارتقاء شعور مرد مدرن ایرانی است که درد جنس مخالف خویش را درک می‌کند.

کار کنشگرِان آزادی‌خواه و مطالبه‌گر- چه دیندار و چه بی‌دین- می‌باید حمایت کامل از او و نافرمانی مدنیِ او باشد چرا که آشکار است او و زنان مدرن ایران را به چنان مرز خفگی و سرکوب رسانده‌اند که چاره‌ای جز آشکارسازی تن برای گذر بی‌مهابا از ساختار شرّ نمی‌بینند.

#ایدئولوژی_مذهبی_زن‌ستیز
#نافرمانی_مدنی
#آشکارسازی_تن
#جنبش_مهسا

@neeloofaran
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

تاسعاً. فربهی سرطان‌وار علم فقه را مضرّتی و منقصتی برای حوزه علمیه و برای اسلام دانسته‌ام که موجب لاغری و رنجوری دیگر فنون و معارف دینی شده است به طوری که امروز اکثر فقیهان ما (اگر نه همه آنها) تقریباً چیزی غیر از علم فقه کهن نمی‌دانند، و لذا به هیچ معنا آنان را اسلام‌شناس نمی‌توان نامید. نه خبر چندانی از معقول دارند نه تاریخ، نه تفسیر، نه عرفان نه علم قدیم، نه علم جدید، نه مکاتب فکری مدرن. اگر هم چیزی بدانند در قبال تخصص فقهی‌شان ناچیزست. برای نمونه نگاه کنید به سخنانی که در باب نسبت علم و دین می‌گویند تا عمق بیخبری بل جهل مرکّب شان را دریابید. نمی‌دانند و نمی‌دانند که نمی‌دانند. من خود بسیار شاهد بوده‌ام که علمایی که به خارج کشور می‌آیند، در مقابل سؤالات دانشجویان که عمدتاً عقیدتی و تفسیری و امروزین‌اند، پاک درمی‌مانند. منتظرند کسی از حلال و حرام و پاک و نجس بپرسد تا پاسخ گویند. برخلاف روحانیان مسیحی که تخصّصشان در کلام مسیحی و تفسیر متن است. بگذریم ازینکه ترغیب مقلدان به مسئله پرسیدن و افزون کردن قطر رساله‌های فقهی برخلاف فرمان قرآنی‌ست که می‌گوید: لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْیَاءَ إِنْ تُبْدَ لَکُمْ… (مائده: ۱۰۱).
عاشراً. جامعه فقهی، جامعه‌ای عبوس و پر از ریا و تبعیض و تحمیل است. ما به جامعه‌ای اخلاقی ــ حافظی نیاز داریم به شرحی که در جای خود آورده‌ام.
علاوه بر اینها به مومنان توصیه کرده‌ام که اگربنا بر تقلید دارند، از علم فقه تقلید کنند، نه از فقیهی خاص. بل از همه فقیهان زنده و مرده و زن و مرد و سنّی و شیعی (این حکمی است فقه شناسانه و بیرون فقهی نه فقهی) و انتظاراتشان از دین و فقه را اقلّی کنند. علی‌الخصوص تصحیح انتظارات از دین و فقه از امّهات مسایلی است که همواره بر آنها انگشت تاکید نهاده‌ام.
نکات دهگانه یادشده را که جلّ بل کلّ‌شان پیشتازانه‌‌اند، و بعضی از آنها را در مکاتبه‌ای با مرحوم آیت‌الله منتظری در میان آورده‌ام، چون باغبانی مهربان برای آبیاری باغچه زرد و پژمرده فقه کهن پیش نهاده‌ام، و اگر فقیه محترم قدر نمی‌دانند و آنهارا تاختن می‌شمارند، خود دانند و انصافشان.
بسی شدیم و نشد عشق را کرانه پدید
تبارک‌الله از این راه که نیست پایانش
جمال کعبه مگر عذر رهروان خواهد
که جان زنده‌دلان سوخت در بیابانش
@neeloofaran

عموم روحانیان ما، از جمله آقای علیدوست، شگردی خاص و خام دارند. بر کلام و فقه و حدیث و سیره و تفسیر اهل سنّت مستکبرانه آستین می‌افشانند و آنها را به چیزی نمی‌گیرند و همه را خروجی مدرسه خلفا و مکتب سقیفه و محصولات کارخانه‌ّهای اموی و عبّاسی می‌شمارند تاخود را از فحص و نقد خلاص ‌کنند؛ غافل از اینکه آتش که گرفت خشک و تر می‌سوزد. امّا همین‌که به فقه و حدیث شیعه می‌رسند، آنها را محض اسلام و اسلام محض می‌انگارند و حکم تاریخیّت را بر آنها جاری نمی‌کنند، و دمی نمی‌اندیشند که اهل سنّت نیز تشیّع را جریانی باطنی و انحرافی و سبائی در اسلام می‌دانند و بدان اعتنا نمی‌کنند. چاره کار فراتر رفتن از مواضع تعصب‌آلود فرقه‌ای و نگریستن تاریخی و جمعی و کلان به اسلام (اعم از شیعی و سنّی) است، همان‌که فقیهان شیعه و سنّی از عواقب آن بیمناک‌اند و نه آماده ورود در آنند نه مجهّز به جهازات لازم آن.
هشتم: اندکی هم در باب تاختن به فقه سخن بگویم و میدان بیان را ترک کنم. فقیه محترم بر من تاخته‌اند که پای سخن را از گلیم صلاحیت فراتر برده و به فقه تاخته‌ام. نمی‌دانم میزان آشنایی ایشان با سخنان من چه‌ قدر است (گمان احاطه ندارم. گویا جسته و گریخته چیزی شنیده‌اند که خاطرشان را گزیده است).
اوّلاً. این بنده، به فقه نتاخته‌ام، بل به «علم فقه» پرداخته‌ام که علمی است چون علوم دیگر، بشری و تاریخی و نامقدس و مشتمل بر خطا و صواب و نقص و نقیض و در صراط تحوّل و متأثر از پیش‌فرض‌های کلامی و زبان‌شناسی و انسان‌شناسی و معیشت و معرفت فقیهان و دیگر مقتضیات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی دوران. گفته‌ام که علم فقه موجود در خور جهان کهن و جهان‌بینی و عقلانیت کهن است. رفوگری‌ها وپاره دوزی‌های فقیهانه در دل پارادایم کهن، گرهی از کار فروبسته آن نمی‌گشاید. عقلانیت دیگری باید.
ثانیاً. تحول و پویا شدن «علم فقه» را نه در گرو دقّت بیشتر فقیهان یا زیر و رو کردن چند باره کتب فقه یا فربه کردن علم اصول یا غور در موضوعات مستحدثه یا ردّ و قبول روایتی یا قولی، بل در گرو تحوّل جهان‌بینی و پیش‌فرض‌های آنان دانسته‌ام. امری که هنوز تصوراً و تصدیقاً در ذهن حوزویان استقرار و تمکّن نیافته است، گرچه صدقاً و عدلاً حوزه قم از دوران ماقبل «قبض و بسط» تا امروز تفاوت بسیار یافته است.
ثالثاً. در باب علومی که امروزه فقیه بدان محتاج است، سخن رانده‌ام، و بر خلاف کثیری از فقیهان آن را محدود به علم اصول یا منطق ندانسته‌ام. دست کم علم تاریخ و علم اخلاق و فلسفه آن را و نیز علم تفسیر متون را واجب و ضروری شمرده‌ام. و رکود فقه سنّتی را معلول و محصول این بی‌اطلاعی‌ها دانسته‌ام.
رابعاً. ورود اخلاق به علم فقه را اکیداً توصیه کرده‌‌ام و آورده‌ام که فقیه در هنگام استنباط و اصدار فتوی،‌ باید به جوانب اخلاقی حکم هم توجه کند مبادا خلاف مروّت یا عدالت یا حریّت انسان رأی صادر کند. نه، فی‌المثل چون آقای مؤمن، فقیه عضو شورای نگهبان که با یک دو حدیث ضعیف، صحّت مباهته را نتیجه می‌گیرد و تهمت زدن به مفسدان و آشوبگران را صائب می‌شمارد. آن یک دو حدیث، اگر قوی و حتی متواتر هم باشند،‌ در مقابل حکم قوی و قویم اخلاق فرو می‌ریزند و به خاک بطلان می‌افتند.
خامساً. گفته‌ام علم فقه نه غنای حکمی دارد، نه غنای برنامه‌ای. و برخلاف مدّعای گزاف فقیهان روزگار ما، هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای هیچ امری از فقه بر نمی‌آید.
سادساً. گفته‌ام علم فقه علمی پر از تبعیض است (بین زن و مرد و بنده و مولا و کافر و مومن) که با رجوع به اخلاق و عدل زمانه باید تعمیر و ترمیم شود.
سابعاً. علم فقه را علمی گرانبار و متراکم از تکالیف دانسته‌ام که برخوردار از حقوقی لرزان و اندکست و لذا ناصالح برای حلّ و فصل مسائل اجتماعی و قانونی مدرن که عمدتاً گوهر حقوقی دارند. و هم بدین سبب این فقه تکلیفی، با استبداد سازگارترست تا با عدالت مردم‌سالارانه و حق‌مدارانه. به‌خوبی می‌دانم که ورود «حق» در فقه تکلیف‌اندیش، چون ورود شترست به خانه مرغ (در تمثیل مولانا) که:
چون به خانه مرغ اشتر پا نهاد
خانه ویران گشت و سقفش اوفتاد
از شاگردان فقیه فقید مظلوم حضرت آیت‌الله منتظری شنیدم که ایشان درشامگاه عمر بدین دقیقه و به مهابت این موقف تفطّن یافته بودند، رحمه الله علیه رحمهً واسعه.
ثامناً. علم فقه را علمی مصرف‌کننده دانسته‌ام که همه چیزش وابسته به علوم دیگرست. و نیز اینکه فقه ( نه علم فقه) امری است عَرَضی نه ذاتی دین، که می‌توانست سر تاپا جز این باشد که هست.چنانکه شرایع ادیان مختلف، مختلف است. و نیز اینکه همه احکامش موقّت‌اند، مگر اینکه خلافش ثابت شود.

تلاعب و تمسخر نیست. دنیای مدرن و علّامگی؟! (نظر کنید به «علّامه» نوظهور: منیرالدّین حسینی ــ آکادمی علوم اسلامی).
حضرت استاد آیت‌الله علّامه حسن حسن‌زاده آملی در منظومه بلندی که سروده‌اند و به خط نستعلیق و بر کاغذ گلاسه با چاپ نفیس به بازار روانه کرده‌اند، در باره خود می‌فرمایند:
به چندین رشته از معقول و منقول
تسلط یافته ام معقول و مقبول
به قرآن آشنایی آنچنانم
که خود یک دوره تفسیرِ آنم!
علّامه آیت‌الله محمدحسین تهرانی، عالم معاصر هم میفرمایند که در عالم رویا حضرت ربّ العزّه به ایشان فرموده اند که ما تو را علّامه آیت‌الله لقب دادیم! (مهر فروزان ص ۵۷). و لذا اذن فرمودند که بر نامشان عنوان علّامه افزوده شود.بگذریم از کسانی که یک‌شبه، به حکم امسیت کردیّا و اصبحت عربیّا، آیت‌الله شدند و آفت آفریدند. نمونه‌اش اکبر رشاد ،که جز تفرعن و تفنّن چیزی در بساط ندارد، و با انتشار کتاب پر هزینه زعیم ذو فنون در مدح رهبر، ارادتی نمود و سعادتی ربود. جناب فقیه محترم خوبست به حکم وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ (شعراء: ۲۱۴) نهی از منکر را از هم‌کسوتان خود آغازکنند و در نکوهیدن این عادت زشت حوزویان جهد بلیغ مبذول دارند. به بنده و امثال بنده چنان آداب و القابی ثبوتاً و اثباتاً نمی‌زیبد و نمی‌چسبد.[۵]
دیگر اینکه ایشان به شیوه و ترفند خاصّ بعضی از حوزویان (که بسیار دیده و آزموه‌ام)، می‌خواهند با ذکر یک دو لغت عربی به مخاطب حالی کنند که اهل فنّ نیست و درمانده در مقدّمات است و خوبست برود درس خود را بهتر بخواند. گفته بودم که یُعْطُوا الْجِزْیَهَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ (توبه: ۲۹) یعنی «کافران بیایند و با خواری و خفّت جزیه بپردازند». فقیه محترم، بدون کمترین مراجعه‌ای به کتب تفسیر و لغت با استعلاء و استغناء تامّ فرموده‌اند: فلانی فرق صاغر و مصغّر را نمی‌داند. شاید بنده ندانم. امّا آیا جارالله زمخشری و شیخ طوسی و شیخ طبرسی که هر سه از ائمه تفسیر و ادب و بلاغت‌اند، هم نمی‌دانند؟ در تفسیر کشّاف آمده: «و هُم صاغرون ای تؤخذ منهم علی الصغار و الذّلّ». عین این سخن را فیض کاشانی در تفسیر صافی آورده است و شیخ الطائفه طوسی که هم مفسّرست و هم فقیه، صاغرون را «ذلیلون مقهورون» معنا کرده و افزوده است: یُجرّون الی‌الموضع الّذی یُقبض منهم بالعنف حتی یودّواها (کافران را به خشونت می‌کشانند و می‌برند تا به جایی برسند که باید جزیه را بپردازند).
فقیه محترم اگر ضروری بدانند می‌توانند تفاسیر دیگر را خود در مطالعه گیرند و به مفسّران نمره ردّ و قبول بدهند که فرق صاغر و مصغّر را دانسته‌اند یا نه. بگذریم از اینکه ایشان به محتوای مشکل‌خیز آیه ورود نکرده‌اند و دامن کشان از آن در گذشته‌اند.
در باب وجوب سالیانه جهاد ابتدایی، حق با ایشان و خطا از من است. گفته بودم روایات بسیاری در این باب وجود دارد. سهو اللّسان بود و در تحریر خطابه قطعاً اصلاح می‌شد. درست این بود که فتاوای بسیار درین باب وجود دارد. امّا سؤال اینست که چرا فقیه محترم وجود آن فتاوی را انکار کرده‌اند؟ مگر در فقه اهل سنّت و نیز در لمعه دمشقیه شهید اوّل و مبسوط شیخ طوسی و قواعد الاحکام علّامه حلّی و … دیگران نیامده است؟ گرفتم که آن فتوا مخالفانی دارد، ولی مگر علم فقه غیر از فتاوا و آراء موافق و مخالف فقیهان است؟
در مسائل مربوط به مرابطه و رباط ‌نشینی، فقیه محترم خوبست به کتب تاریخی مربوطه (و نه فقط فتاوای فقیهان) مراجعه کنند تا ببینند که در عالم واقع چه می‌گذشته است. همه چیز را شاید نتوان در شرایع‌الاسلام و مسالک‌الافهام و جواهرالکلام پیدا کرد.
و حالا که سخن بدینجا رسید، شایسته است سخن صاحب المیزان را در ذیل آیه ۲۰۰ سوره آل عمران که سخن از «صابروا و رابطوا» می‌گوید بیاورم تا فقیه محترم شتابزده نگویند فلان سخنان در المیزان نیست!
فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ «لَیُوشِکُ قَوْمٌ یَدَعُونَ اَلصَّلاَهَ فِی اَلْمَسْجِدِ أَنْ نَأْمُرَ بِحَطَبٍ فَیُوضَعَ عَلَى أَبْوَابِهِمْ فَتُوقَدَ عَلَیْهِمْ نَارٌ فَتُحْرَقَ عَلَیْهِمْ بُیُوتُهُمْ»[۶].
«رسول‌الله در مورد کسانی‌که به نماز جماعت حاضر نمی‌شدند، فرمودند: می‌رسد روزی که بگویم هیزم بیاورند و خانه آنان را بسوزانند. این چنین باید از سنن رسول‌الله پیروی کرد».
ایشان در تفسیر آیات ۱۹۰ ـ ۱۹۵ سوره بقره نیز می‌گوید اکراه و الزام کفّار به اسلام، شاید یک نسل را خوش نیاید، امّا برای نسل‌های بعد عین سعادت است[۷]. نمی‌دانم چرا فقیه محترم مایل نیست اینها را ببیند و بشنود؟ این چشم و گوش بستن و دامن برچیدن و به شتاب عبورکردن، برای فرار از چیست؟

شکنجه عادلانه هم شکنجه است و چیزی از شدّتش نمی‌کاهد. باری، نه هدایت نه حکمت، هیچکدام مانع و نافی قدرت و خشیت نیستند که صفت آشکار قرآن (و تورات) است.
چنین می نماید که این عزیزان، نکته را نگرفته‌اند و به دنبال نکته‌سنجی‌های توجیه‌گرانه رفته‌اند. گرفتم که به‌ قول آن عزیز، عذاب به معنی محرومیت باشد (که البته چنین نیست و ترکیباتی چون « عَذَابُ الْحَرِیقِ» (بروج: ۱۰) و «عَذَابَ النّار» (السجده: ۲۰) و «سَرَابِیلُهُم مِّن قَطِرَانٍ» (ابراهیم: ۵۰) و «ثُمَّ فِى سِلْسِلَه ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَٱسْلُکُوهُ…» (الحاقه: ۳۲) و «کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ» (نساء: ۵۶) و« یُصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ» (حج: ۲۰)، مدلولاتی نقیض آن دارند)، باز هم از هیبت ارعاب نمی‌کاهد و فقط به جای تهدید به شکنجه، از تهدید به محرومیت سخن می‌گوید، یعنی باز همان تهدید است و انذار و تخویف؛ و فضای هراس‌آور و خوف‌انگیز. ازین بالاتر، حتی اگر تن به تأویل و تمثیل دهیم (که البته مقبول کثیری از عالمان مسلمان نبوده و عامّه مسلمانان هم آن آیات را چنان نمی‌فهمیده‌اند)، همچنان این سؤال می‌ماند که چرا محرومیت را به آتش و غلّ و زنجیر و احشا و امعای گداخته و پوست‌های بریان شده و نوشابه‌های چرکین و سوزان تشبیه کرده‌اند؟ چرا ازمثال های کم‌خشونت کمک نگرفته‌اند؟[۳]
ششم: فقیه محترم فرموده‌اند که اقوال فلانی پهلو به اشعریّت می‌زند و او را به کتاب فقه و عقل خودشان ارجاع داده‌اند. آن کتاب را ندیده‌ام و نخوانده‌ام و انشاءالله فرصتی در کار می‌کنم تا بخوانمش. امّا نمی‌توانم تعجّب خود را از نسبت اشعریّت پنهان کنم. گویا اینکه گفته‌ام رسول الله خود میزان و معیار عدل و حق است، ایشان را واداشته تا در سخن من نشانی از اشعریّت بیابند! تعجّب من از اینست که چرا یک فقیه شیعی باید ولایت را با اشعریّت یکی بگیرد و تفاوت آنها را درنیابد؟ و چگونه است که یک عارف ظاهراً سنّی و اشعری (مولانا جلال‌الدّین، که البته نهنگ کلان وجودش در برکه‌های خُرد فِرَق و نحل نمی‌گنجد) به عمق معنای ولایت راه می‌یابد و یک فقیه شیعی ولایت مدار نه؟! مولانا که خطاب به علی (ع) گفت:
تو ترازوی احدخو بوده‌ای
بل زبانه‌ی هر ترازو بوده‌ای
علی را بهتر می شناخت یا فقیهان ما؟ یا وقتی در وصف پیر می‌گفت:
ای ضیاءالحق حسام الدّین بگیر
یک دو کاغذ برفزا در وصف پیر
برنویس احوال پیر راه‌دان
پیر را بگزین و عین راه دان
آیا این اشعریّت است که بگوییم ولیّ خدا عین راه است، عین ترازوست، نه بر صراط مستقیم، بلکه عین صراط مستقیم است؟ عیسی (ع) که می‌گفت من راهم، من حقیقتم، من حیاتم، مگر جز این می‌گفت؟ و مگر پیامبری و مقنّن و موسّس بودن جز با ولایت میسّر می‌شود، و معجزات مگر جز برای اقناع و اخضاع به ولایت‌اند؟ اعجاز که نشان صدق گفتار نیست.
معجزات از بهر قهر دشمن است
بوی جنسیت پی دل بردن است
اینکه حسن و قبح، ذاتی و عقلی نیستند و منوط و متّکی به امر و نهی الهی‌اند کجا، و اینکه هر چه پیامبر باذن‌الله و بامرالله می‌کند مطاع است و عین قانون است و عدالت در آن مندرج است، کجا؟ قصه خضر و موسی هم دلالتی جز این ندارد. درک آقای خمینی هم از ولایت جز این نبود. بلی خطای بزرگ او درین بود که این ولایت را برای خودش هم ثابت می‌دانست تا جایی که ولایت باطنی را با ولایت سیاسی در آمیخت و از دل آن استبدادی هولناک برآورد. عصمنا‌الله من شروره و آفاته[۴]. برای کسی چون صاحب این قلم که اخلاقیات را جملهً و تفصیلا اعتباری میداند البته فهم و قبول این مواضع بسی آسانترست.بلی احکام واخلاق اسلامی همه اعتبارات نبیّ مکرّم اسلام‌اند و «این چنین شیرینی آن خسرو کند».
هفتم: فقیه محترم فرموده‌اند دماغ جامع‌المعقول و المنقول بودن نپزید، بر فقه متازید و به متخصصان فن و عالمان شرع و کسانی که «بر همه تراث اسلامی واقف‌اند»، رجوع کنید و گرنه سخنانتان بوی گند پیاز نادانی خواهد داد و حکایت دزد نان و انار تکرار خواهد شد که کسی انار می‌دزدید و نان صدقه می‌داد!
خدا را شکر که ایشان به قول خودشان، «قلم و بیان خود را افسار کرده‌اند» وگرنه لگدکوب توسن بی‌لگام قلم می‌شدیم. با این همه، این بنده بنان و بیان خود را افسار می‌کنم و نسبت بی‌علمی و بی‌انصافی به ایشان نمی‌دهم و با تصریح به اینکه من در جمیع حوزویان قم و نجف احدی را نمی‌شناسم که بر «همه تراث اسلامی واقف باشد»، و براستی اسلام شناس باشد ،تنها نکاتی را به یادشان می‌آورم:
یکی اینکه القاب پر طنطنه ساختن و به خود بربستن از شئون و فنون دلربایی و مردم فریبی حوزویان است و لقب جامع‌المعقول و المنقول هم یکی از برساخته‌های پر طمطراق آنان است تا حقارتی را بیارایند و بر قامت ناقصی جامه جامعیّت بپوشانند و گرنه در بیرون حوزه چنین اوهام و هوس‌های دل‌آزاری خریدار ندارد، همچون لقب علّامه که هنوز هم در میان حوزویان جاری است و نزد دانشگاهیان جز مایه

وقتی سخن از تاریخ اسلام می‌رود، آن را پرورده و پرداخته خلفاء جور می‌دانند و … وقتی دنبال حکمی یا حدیثی می‌گردند فقط از منابع شیعی کمک می‌گیرند: «فلان روایت درست نیست چون در منابع شیعی نیست»! آیا اینست شرط تحقیق؟ حدیث «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى یَشْهَدُوا أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّه…» (مأموریت یافته‌ام که با مردم بجنگم تا گواهی دهند معبودی جز الله وجود ندارد)[۲] نزد شیعیان خبری واحد است، ولی از نظر عالمان و محدّثان اهل سنّت چون جلال‌الدّین سیوطی و ابن حجر عسقلانی متواترست. و در پنج صحیح از صحاح شش‌گانه اهل سنّت آمده است. اینک آیا شایسته است آن را نبینیم و نیندیشیم چه شد که این حدیث در وجدان و مخیال جمعی مسلمانان (آن هم عالمان، نه عامیان) متبوع و مطبوع افتاد و کسی در سند و دلالتش تردید نکرد، و حالا تحت فشار اندیشه‌ّهای لیبرال و حقوق بشری ناگهان مشکوک و مطرود افتاده است؟
چهارم: چنین می‌نماید که فقیه محترم چنان متوغّل در فقهیات‌اند که از دیگر علوم و فنون اسلامی فاصله گرفته‌اند. نوبت اوّل که نقد ایشان را در دفاع از یک منبری شنیدم، گفتم چه شده است که ایشان به‌پا خاسته‌اند و همه غیرت و همّت خود را خرج کسی کرده‌اند که هنری جز گریاندن خلایق ندارد. پاسخی ندادم، چون می‌دانستم کاری هویتی است نه معرفتی. یعنی ایشان نه به دفاع از دیانت، بل به دفاع از صنف و کسوت خویش پرداخته‌اند که مبادا رازی از پرده برون جهد یا چاکی بر قبای چالاک روحانیت افتد! وگرنه این همه واعظ یاوه‌گو بر منابر و در معابر چرا هوش از سر ایشان نمی‌برد؟ و چرا آن همه یافه‌ها و خرافه‌ها که در مساجد و معابد می‌گویند، و آن همه روایات سست و ضعیف که واعظان و مدّاحان بر خلایق می‌خوانند، شرم و شفقت‌شان را نمی‌جنباند تا غیورانه، بانگی بر دین‌فروشان بزنند و دهانشان را ببندند؟ از این بالاتر، این همه ستم که به نام اسلام و تشیّع می‌شود، چرا خشم و خروش ایشان را برنمی‌شوراند و عرق بر پیشانی‌شان نمی‌آورد؟
امّا نقد دومشان، به من نشان داد که گویی ایشان اصولاً فراتر از فقه و اصول نرفته‌اند و دل به دلدار دیگری نسپرده‌اند. کتب اهل سنّت را که گویی شایسته تصفّح و تورّق هم نمی‌دانند. نمی‌دانم در علم تاریخ و تفسیر و هرمنوتیک مدرن دستی دارند یا نه؟ دید تاریخی و تمدّنی که اصلاً ندارند. اینکه من گفته‌ام «اسلام همان تاریخ اسلام است» ایشان را چنان پریشان کرده‌ که گویی مصروعی بر اثر غلبه سودا جیغ بنفش کشیده است! و این نیست مگر سرسری گرفتن نقد و بی‌مبالاتی در تحقیق. ایشان دست کم به نوشته‌ّهای پیشین من از قبض و بسط گرفته تا مقاله «عقیده و آزمون» مراجعه کنند تا از چیزی که تصوّر و تصدیق درستی ندارند، چنین به حیرت نیفتند و در مقام انکار برنیایند.
پنجم: ابیاتی از غزلی از مولانا را نقل کرده‌اند: «این نیمه شبان کیست چو مهتاب رسیده / پیغمبر عشق است و ز محراب رسیده»، و دو قول باطل از پی آن آورده‌اند. یکی اینکه گویی «پیغمبر عشق» اشاره به پیامبر اسلام است صلوات‌الله علیه! امّا نه چنین است. پیغمبر عشق همان عشق چون پیامبرست و لاغیر (اضافه مشبّه‌‌‌‌‌ًبه به مشبّه). البته مولانا جلال‌الدّین را با محمّد مصطفا عشقی و ارادتی است که در وصف نمی‌آید، امّا آن غزل، معنا و مخاطب دیگری دارد. قول باطل دوم اینست که مولانا درس عشق را از محمّد (ص) گرفته است. فقیه محترم ما اگر مقاله «بسط تجربه نبوی» را خوانده بودند، چنین نمی‌فرمودند. مولانا و امثال او تجربه نبوی را بسط داده‌اند، نه اینکه عیناً آن را تکرار کنند و این رشته سر دراز دارد. تاریخ اسلام، بسط تجربه نبوی است، صورتاً و مادّتاً. این سخن حتی اگر باطل هم باشد، چنان نیست که به تلنگری و اشاره انگشتی یا اظهار تعجّبی و انکار و تردّدی فرو ریزد. قرآن هر چه باشد، کتاب عشق و لطافت نیست، کتاب خشیت و قدرت است که در آن از رحمت و عطوفت و بشارت هم سخن رفته است، امّا ساختار کلان و ارکان گفتمانش، فرسنگ‌ها با یک متن عاشقانه لطیف فاصله دارد. بیش از آنکه طرب‌انگیز باشد، حزن‌انگیز و خوف‌انگیز است. خنده بر لب نمی‌آورد، امّا اشک را بر چهره جاری می‌کند. متنی اقتدارگراست که برای تثبیت سلطه آمده است. می‌گویید این مطابق حکمت است، می‌پرسم مگر خشیت و قدرت با حکمت منافات دارد؟ پیامبر هم بنا به حکمت حق، اقتدارگرا بود. قرآن هم به اقتضای حکمت و هدایت چنین است که هست. عزیزی دیگر، در نقد مواضع من گفته است: قرآن کتاب هدایت است نه قدرت و خشیت . می پرسم مگر هدایت و خشیت نمی توانند با هم ‌باشند؟ فقیه محترم ما گفته است خداوند به کسی ظلم نمی‌کند، و لذا عذاب‌هایش ظالمانه نیست. البته همین‌طور است، ولی مگر من سخن از عذاب ظالمانه گفته‌ام؟ گفته‌ام عذاب (شکنجه) و مشتقّاتش در قرآن فضای رعب‌آوری پدید آورده است. شاید خداوند مصلحت را در ارعاب و تهدید می‌دیده است.

در پاسخ به فقیه محترم جناب آقای علیدوست شکر الله مساعیه*

✍عبدالکریم سروش

یکم: به تجربه دریافته‌ام که ناقدان آراء صاحب این قلم از سه طایفه بیرون نیستند:
– یا سیاسی‌کارانی که شهوت شهرت و آرزوی آوازه کاذب دارند و مزدورانه و مزوّرانه برای ارباب قدرت کار می‌کنند تا به نام و نان و نوایی برسند، چون کیهانیان و مهرنامه‌نویسان و فرهنگ‌امروزیان و فیلسوف‌نمایان محبوبشان.
ـ طایفه دوم آنانند که اندیشه دگراندیشان را جدّی می‌گیرند و عالمانه و صادقانه به عزم کشف حقیقت، و یا از سر احساس تکلیف برای پیراستن رخساره دین از زنگار شبهات پا به میدان می‌گذارند. سعی‌شان مشکور و مأجور باد که به خلق و خالق خدمت می‌کنند و قافله دانش و دیانت را به پیش می‌رانند.
ـ طایفه سوم ظاهرا نزدیک به طایفه دوم‌اند با این تفاوت که نه اندیشه مخالف را جدّی می‌گیرند، نه برای نقد و جرح آن کسب آمادگی می‌کنند. به یک دو سخن حریف نظر می‌کنند و نظر می‌دهند و نمی‌اندیشند که برای نقد نافذ و صائب، آشنایی اجمالی (و گاه تفصیلی) به مواقف و معارف حریف فریضه حتمیه است.
نقد آقای علیدوست، متأسفانه، از این جنس سوم است. ایشان از موضع استعلاء و استغناء چنان سخن حریف را مختصر گرفته که اوّلاً: فقط به نقل بخش اندکی از سخنان جلسه اول (که به غلط جلسه سوم پنداشته‌اند!) «دین و قدرت» پرداخته و همه نقد خود را بر نفی آن نهاده و به آثار پیشین گوینده نیم نگاهی نیفکنده تا مجملاتش مبیّن شود. ثانیاً: حتی زحمت بازکردن کتاب المیزان یا صحیح بخاری را به خود نداده‌اند تا ببینند که فلان حدیث یا فلان رأی را که صاحب «دین و قدرت» آورده، اصالت و اعتبار دارد یا نه؟ ایشان پیشاپیش به معلومات خود اتکا کرده و گفته است فلان سخنان به المیزان نمی‌خورد یا فلان حدیث (مَن بَدّل دینَه فَاقتُلوهُ) هیچ سند و منبع معتبری ندارد، در حالی‌که کافی بود از طلّاب و تلامذه خود بخواهند تا جستجویی کنند و نشان آن حدیث صحیح را در صحیح بخاری[۱] بیابند و اندیشه دیگر کنند. ثالثاً: ایشان حریف را چنان مبتدی و عامی پنداشته که گویا ابجدخوانی است که هنوز نمی‌داند در قرآن ۱۱۴ بار بسم‌الله الرحمن الرحیم آمده یا کلمات رحمت و حبّ و مغفرت و … در آن پیدا می‌شود (و من این‌گونه سَبُک گرفتن خطاب و مخاطب را از طایفه روحانیان بسیار دیده‌ام). از ایشان می‌پرسم شما با چنین افراد نادانی چرا وارد بحث می‌شوید؟ و چرا تخم علم را در شوره‌زار جهل ضایع می‌کنید؟ بگذارید آنها در ظلمات جهل خود غوطه بخورند، و شما دانش و درایت خود را خرج کسانی کنید که اقلّ قلیلی از مقدّمات را می‌دانند و دست کم از صفات رحمان و رحیم خداوند خبر دارند!
دوم: چنین می‌نماید که فقیه محترم از آن جنس آرایشگرانی است که مکلّفانه و متکلّفانه قائل و مایل به بزک کردن اسلام‌اند (و البته اسلام معتقد و مقبول خودشان) وگرنه کتمان ما انزل‌الله نمی‌کردند و بر پاره‌ای از وجوه ناخوشایند احکام فقهی پرده عیب‌پوش نمی‌افکندند! بر من خرده گرفته‌اند که چرا به حدیث بی‌پایه «من بدّل دینه فاقتلوه» (آنکه دین خود را عوض کند، بکشید) استناد می‌کنی؟ و چنان وانمود می‌کنند که گویی اصلاً اثری و نشانی از قتل مرتدّ در فقه فریقین نیست و گویی مشهور فقها به آن فتوا نداده‌اند! نباید از یادشان رفته باشد که شهیدین اول و ثانی، شهید حکم ارتداد بودند و همین چند سال پیش فقیه دیگری از جنس خودشان، به نام محمّد فاضل لنکرانی حکم به قتل یک «مرتدّ» آذربایجانی داد، و وقتی او را پس از مرگِ فقیه مفتی به قتل رساندند، فرزند فقیهش جواد فاضل لنکرانی، بر فرمان پدر صحّه نهاد و آن را محض صواب و ثواب خواند! ماجرای حکم قتل سلمان رشدی تا امروز هم به قوت خود باقیست. گیرم که آن حدیث مکذوب است (که نشان دادم که نیست)، آیا حکم قتل مرتدّ فطری و سابُّ النبیّ و نپذیرفتن توبه‌اش هم، حکمی کاذب یا نادر یا مجعول و مجهول است؟ و شما گمان می‌کنید که با تکذیب آن روایت، خال عیبی را از چهره معشوق سترده‌اید؟ یا خبری را از بی‌خبران مستور داشته‌‌اید؟
سوم: فقیه محترم گویی اسلام را مساوی شیعه (آن هم شیعه غالی) گرفته‌اند و تاریخ اسلام را فقط از دیدگاه شیعی می‌بینند.

🔴فراتر از فساد

🔺اعتماد ۱۲ آبان ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘فرض کنید یک نفر مصاحبه کند و بگوید که مدتی پیش در فلان جای تهران چند نفر را پس از شکنجه کشتند و اموالشان را هم به غارت بردند. بعد هم هیچ‌کس پیگیری نکند که این ادعا درست است یا نادرست. خوب! این وضعیت چیزی جز ناامنی و بی‌مسئولیتی را نشان نخواهد داد. هنگامی که چنین خبری گفته شود، بلافاصله پلیس یا دادستان باید گوینده خبر را احضار کنند و اطلاعات او را برای راستی آزمایی دریافت کنند.

🔘اگر واقعیت نداشت، گوینده را محاکمه نمایند که چرا خبر رعب‌آور دروغی را منتشر کرده است؟ اگر واقعیت داشت، پلیس و دادستانی باید پاسخ دهند که چرا تا کنون مطلع نبودند و چرا هیچ اقدامی نکرده‌اند؟ در هر حال مسکوت گذاشتن ماجرا بیانگر فضای ناامن و خطرناک در جامعه است.

🔘بنده سیاست آقای پزشکیان و دولت او را در خصوص نپرداختن به دولت پیش کاملآ تایید می‌کنم و با آن همراه هستم. برخلاف همان دولت که هر چه جلوتر می‌آمد، حملاتش به دولت روحانی بیش‌تر می‌شد و ناکارآمدی‌های مفرط خودش را به عهده دولت روحانی می‌انداخت. اتفاقاً این شیوه توجیه‌گری آن دولت را دچار مشکلات بیش‌تری هم می‌کرد و به دلیل همین رفتارشان مردم متوجه شدند که هیچ امیدی به آنان نباید داشت. بنابراین بهتر است دولت پزشکیان به کلی دولت رییسی را فراموش کند. ارزیابی عملکرد منفی آن را به عهده کارشناسان مستقل و آیندگان بگذارد. اصولاً مردم هم انتظار ندارند که چنین مقایسه‌ای صورت گیرد. زیرا به همین دلیل به او رأی دادند.

🔘با این حال یک مورد استثنا در بازگشت به گذشته وجود دارد، و آن فساد و تضییع حقوق ملت است. فساد نه تنها شامل دزدی و رشوه می‌شود بلکه شامل تصمیمات نادرست و نابخردانه‌ای هم هست که هزینه‌های کلانی را بر دوش ملت بار می‌کنند و این سیاست‌ها و تصمیمات نادرست فراتر از معنای متعارف فساد اداری هستند. از این نظر باید به اقدامات گذشته پرداخته شود، چون نپرداختن به آنها موجب تکرار می‌شود.

🔘با این مقدمه، به اظهارات سرپرست جدید مرکز تحول دیجیتال و فن‌آوری اطلاعات سازمان برنامه و بودجه می‌پردازیم که در گفتگوی خود اعلام کرد: ▪️«۲۵ همت یا همان ۲۵ هزار میلیارد تومان بابت سامانه نان هزینه شده که هیچ حاصلی نداشته است.»▪️ به گفته او سامانه املاک و اسکان هم هیچ حاصلی نداشت!. البته وی هنگام شرح ماجرا و با خنده اقدامات آنان را به تمسخر گرفت.

🔘گفتن رقم ۲۵ همت برای یک سامانه خیلی ساده است، زیرا مردم درکی از ابعاد این رقم بویژه در سال‌های گذشته ندارند. چگونه ممکن است یک ساختار وزارتی یا حکومتی به جای حل مسأله نان که در هر کشور دیگری از جمله در همین ایران نیز کاری متعارف بوده، بتواند طرحی را با این رقم وحشتناک اجرا کند که مدیر بعدی آن را مضحکه بداند و متأسفانه با خنده و تمسخر از آن یاد کند؟ در حالی که اجرای طرحی که چینن هزینه سنگینی داشته و موجب تمسخر است، قطعاً خنده‌دار نیست و باید گریست. ظاهراً سامانه مسکن هم مطابق همین نقل قول سرنوشت مشابهی داشته است.

🔘اکنون برعهده آقای رییس سازمان برنامه و وزرای محترم اقتصاد و صمت است که توضیحی در باره این طرح دهند که مراحل طی شده برای آن چگونه طی شده است؟ نکند مثل فساد ۳٫۷ میلیارد دلاری چای دبش که برای ده‌ها نفر کیفرخواست صادر شده ولی هنوز هیچ کس نمی‌داند که این فساد طی چه سازوکاری رخ داده است؟ من از همان زمان و مکرر نوشتم که این فساد در این ابعاد نمی‌تواند منحصر به فرد باشد، اگر این فساد آگاهانه نظام‌مند نباشد حتما ناشی از یک شلختگی ساختاری و مدیریتی است و به طور قطع با وجود این شلختگی، باید موارد دیگری هم وجود داشته باشد. اکنون گفته شده که چنین رقم وحشتناکی صرف یک سامانه بیهوده و فسادزا شده است؛ پس باید نتیجه گرفت که آن احتمال بنده بی‌مورد نبوده است.

🔘کسی که جانشین مدیر قبلی شده و این خبر را منتشر کرده است موظف به انتشار جزییات آن از آغاز فرآیند طراحی این ایده تا پایان شکست ماجرا است. بار نمودن چینن هزینه‌های سنگینی به کشوری که با محدودیت شدید درآمدهای بودجه‌ای مواجه است، یک فساد بزرگ محسوب می‌شود. امیدواریم که مسئولین جدید سیاهه‌ای از طرح‌های مشابه و این طرح را به افکار عمومی عرضه کنند تا مردم ارزش رأیی را که در ۱۵ تیر دادند بیش‌تر بدانند.

.
از وفاق تا افق

(نگاهی به چشم‌انداز اقتصاد ایران)

سخنرانی محسن رنانی
در انجمن اقتصاد ایران
(۹ آبان ۱۴۰۳)


اشارت‌ها و محورهای بحث:

✅ آیا دولت چهاردهم موفق خواهد شد اقتصاد را سامان بدهد؟

✅ چرا سرمایه‌های داخلی تمایل به خروج دارند و چرا در سالهای اخیر متوسط سرمایه‌گذاری خالص در اقتصاد ایران حدود صفر است؟

✅ چرا حدود دو سوم از ۳۷۰ شاخص‌ توسعه کشور در سالهای اخیر در زیر متوسط جهانی قرار گرفته‌اند؟

✅ چرا سند چشم‌انداز بیست‌ساله توسعه ناکام ماند؟

✅ چرا نوشتن سند چشم انداز جدید (سند ۱۴۳۰) به منزله دوره جدیدی از هدر دادن منابع کشور است؟

✅ چرا بیماریهای اقتصاد ایران مزمن و علاج‌ناپذیر شده اند؟

✅ چرا عقلانیت اقتصادی در ایران از کار افتاده است؟

✅ پیش‌شرط‌های شروع درمان اقتصاد چیستند؟

✅ انواع وفاق چیست و امروز ایران نیازمند کدام وفاق است؟

✅ چرا شعار «وفاق» دولت چهارم هنوز باورپذیر نشده است؟

✅ تحت چه شرایطی وفاق به افق تبدیل خواهد شد؟

✅ چگونه متوجه شویم که حکومت تمایل دارد دولت چهاردهم موفق شود؟

✅ معنی شکست دولت چهاردهم چیست؟
@neeloofaran

💥به یاد بی‌صداترین و بی‌دفاع‌ترینِ ستمدیدگان!

روز جهانی وگن

هادی حکیم شفایی

✍ امروز یکم نوامبر، روز جهانی وگن است؛ این روز، یادبودِ تمام دردمندی‌ها و خودآگاهی‌هایی است که انسان‌هایی عاشق، اندیشمند و بیزار از خشونت و سلطه‌ی غیرضروری، در وجود خویش دریافتند و برای کاهش درد و رنج موجوداتی ستمدیده و بی‌دفاع و برای نجات سیاره زمین، در قالب یک جنبش اخلاقی و اجتماعیِ جهانی، در ساحت فلسفه ورزی، آگاهی‌بخشی علمی، آموزش رفتار با حیوانات و آگاهی و توسعه غذایی، مجاهدت نمودند. اکنون در جهانی به سر می‌بریم که حقوق حیوانات نه فقط یک موضوع فلسفی و نظری است بلکه به یک جنبش اجتماعی تبدیل شده است. از نگاه پیتر سینگر آنچه که جنبشِ آزادی حیوانات را همچون جنبش‌های اجتماعی دیگر از جمله جنبش‌های رفع تبعیض‌های نژادی و جنسیتی، واجد اهمیت و توجه می‌سازد مطالبه‌ای است که در آن نهفته است: پایان بخشیدن به همه‌ی‌ تبعیض‌های مبتنی بر پیش‌داوری‌ها در نگرش‌های ما.

ممکن است برای بسیاری از مردم، جنبش آزادی حیوانات، این تردید را مطرح کند که آیا اساساً فایده‌ای خواهد داشت و این جنبش خواهد توانست توجه افکار عمومی را جلب کند یا خیر. پیتر سینگر پاسخ این مساله را بخوبی داده است. او می‌گوید زمانی که جنبش حقوق شهروندی برای سیاهان شکل گرفت، موفقیت‌های اولیه و محدودش، موجب شد که به مدلی برای گروه‌های ستمدیده‌ی دیگر تبدیل شود. پس از آن، طولی نکشید که جنبش رفع تبعیض علیه همجنس‌گرایان و جنبش‌های حامی سرخپوستان آمریکایی و آمریکایی‌های اسپانیایی زبان، ظهور کردند. پس به نظر می‌رسد جنبش های اجتماعی، واجدِ قدرت مدل‌سازی هستند. ما اکنون بدنبال رفع تبعیض و اسارت از حیوانات هستیم. ایده‌ی این جنبش، همچون جنبش‌های اجتماعی دیگر، شاید در آغاز راه، بیهوده، مورد تمسخر و موفقیت آن، مورد تردید بود اما اکنون شاهد پیوستن یا تمایل انسان‌های بسیاری به این جنبش هستیم که تلاش می‌کنند با اصلاح سبک زندگی خود، از خوراک گرفته تا پوشاک، تفریحات، محصولات بهداشتی و آرایشی و آزمایشات علمی، از سهم خود در آسیب به حیوانات و سیاره زمین بکاهند. هر چند این جنبش هنوز در آغاز راه خود است و دشواری‌های بسیاری پیش رو است.

آیا تبعیض علیه حیوانات، آخرین نوع باقی مانده از تبعیض است؟ پیتر سینگر با اشاره به این پرسش، عنوان می‌کند که هر گاه جنبشی شکل می‌گیرد، برخی فکر می‌کنند که ما به پایان راه نزدیک شده‌ایم. آن دسته از کسانی که علیه تبعیض نژادی مبارزه می‌کردند گمان می‌کردند که تبعیض بر اساس جنسیت، آخرین نوع باقی مانده از تبعیض است اما اکنون وجدان جهانی، تبعیض علیه حیوانات را در دستور کار خود قرار داده است. لذا سینگر بر این باور است که همواره باید در سخن گفتن از آخرین شکل باقی مانده‌ی تبعیض، محتاط باشیم. هر زمان، این امکان وجود دارد که نوع جدیدی از تبعیض یا بُعد جدیدی از آن بر ما آشکار گردد و این توسعه‌ی اخلاقی، زمانی محقق خواهد شد که هر لحظه به نظارت بر خویش بپردازیم. ما بیش از آنکه به دوست‌ داشتن حیوانات بیندیشیم می‌باید به شناخت حیوانات و رفع تبعیض میان آنها بپردازیم. ما بیش از آنکه طبیعت‌دوستی را در لذت‌ بردن از طبیعت خلاصه کنیم ضروری است که به خودآگاهی نسبت به رفتار خویش، شناخت طبیعت و چگونگی عملکرد اکوسیستم و حفاظت از آن دست یابیم.

روز جهانی وگن، برای همه روح‌های بزرگی که مرزهای اخلاقی‌زیستن را یک به یک فتح می‌کنند و هر گام، فراتر می‌روند یک روز کم‌نظیر است. روز جهانی وگن را می‌توان عید قربان مدرن نامید؛ اگر عید قربان مذهبی روزی بود که ابراهیم به فرمان خداوند، به فدای فرزندش، کارد بر گلوی حیوانی نهاد، عید قربانِ مدرن روزی است که انسان مدرن به فرمان خِرد، به فدای حیوانات، کارد از گلوی آنها برمی‌دارد و گیاهان را جایگزین می‌سازد و از سلطه‌ی غیرضروری بر موجودات زنده و نابودی کره زمین دست می‌کشد. این روز، یادآور این حقیقت است که تحقق آرمان‌های بزرگِ شگفت‌انگیز در جهان آشفته و پررنج ما، شاید دور به نظر برسد اما امکان‌پذیر است.

#روز_جهانی_وگن
#فلسفه_اخلاق
#موجودات_حسمند
#گازهای_گلخانه‌ای
#آگاهی_غذایی
#محیط_زیست
#توسعه‌ی_غذایی
#دگردوستی
#اخلاق_یک_جهان
#عید_قربان_مدرن

@ReligionPhilosophyPoliticsAnimls
@neeloofaran

📚 نشست نقد کتاب :

📗 دین و اخلاقِ محیط زیست؛ از تعارض تا اجماع هم پوش

🎙گزارش کامل صوتی:

💠 سخنران:

🔻دکتر ابوالقاسم فنایی (نویسنده کتاب)

💠 ناقدین :

🔻دکتر سید علیرضا بهشتی

🔻دکتر سید علی محمودی

▫️۲۵ مهرماه ۱۴۰۳

🔸 انجمن اسلامی مهندسین

🆔@Drmahmoudi7
🆔@neeloofaran

🎥نگاه های معصومانه کودک فلسطینی زیر آوار جنگ بزرگسالان

@neeloofaran

🔸بنیادی‌ترین نقصانِ سیاستِ خارجی ایران

✍دکتر محمود سریع القلم

https://telegra.ph/sariolghalam-10-23

@neeloofaran

مناظره مصطفی مهرآئین و سجاد صفارهرندی در خصوص مساله محور مقاومت و وضعیت سیاسی- اجتماعی ایران.
http://t.me/mostafamehraeen
@neeloofaran
https://t.me/+4_4UxC2cZdw5Yjk8

🎥 نماینده ایرلندی پارلمان اروپا👇👇

🔹تاریخ به خاطر همکاری با اسرائیل شما را نفرین خواهد کرد...

👈 مشکل بازتولید هیتلر و نازیسم و گشتاپو و کوره های آدم سوزی است که اتحادیه اروپا و پارلمان اروپا حامی اش هستند.

#هیتلر_در_اورشلیم، #آشویتس_در_غزه.

#نازیسم_در_اورشلیم، #هولوکاست_در_بیروت.

@neeloofaran

🔸تفسیرِ امیدبنیاد از آیۀ «نیکبخت فروتنان، چه وارثانِ زمین خواهند شد»

✍️ آرش جمشیدپور

در قطعۀ موعظۀ عیسی بر سرِ کوه (در انجیلِ متی) آیۀ مشهوری هست: «نیکبخت فروتنان، چه وارثانِ زمین خواهند شد». (در قرآن هم دو آیۀ مشابه آمده است: «نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ» و «أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ».) کارل پوپر در فصلِ آخرِ کتابِ جامعۀ باز و دشمنانِ آن بحثی دربارۀ این آیۀ انجیلِ متی دارد، البته بحثی بسیار مختصر و پراکنده. بحثِ پوپر دربارۀ این آیه را در دو مرحلۀ سلبی و ایجابی می‌توان شرح داد.

پوپر در مرحلۀ سلبیِ بحثِ خود تفسیرِ تاریخ‌گرایانۀ (historicist) رایج از جملۀ عیسی را نقد می‌کند. تاریخ‌گرایی به تلقیِ پوپر می‌گوید که تاریخ قوانینی دارد و ما می‌توانیم آن قوانین را کشف کنیم و به تبعِ آن به مسیرِ حرکتِ تاریخ پی ببریم. تاریخ‌گرایانِ مسیحی به تبعِ همین دیدگاه قائل بودند که عیسی با جملۀ «فروتنان وارثِ زمین خواهند شد» مسیرِ حرکتِ تاریخ را پیش‌گویی کرده است و این پیش‌گویی یقیناً محقق خواهد شد. اما پوپر معتقد است که در تاریخ قانون نداریم و به فرض هم که می‌داشتیم، کسی نمی‌توانست قوانینِ تاریخ را کشف کند و به تبعِ آن مسیر یا مسیرهای حرکتِ تاریخ را پیش‌گویی کند. بنابراین، از نظرِ پوپر جملۀ عیسی با تفسیری که تاریخ‌گرایانِ مسیحی از آن دارند قابل‌دفاع نیست. اما نقدِ پوپر به تاریخ‌گرایانِ مسیحی به همین‌جا ختم نمی‌شود. پوپر معتقد است که مقصودِ عیسی از جملۀ «فروتنان وارثِ زمین خواهند شد» پیش‌گوییِ مسیرِ حرکتِ تاریخ نبوده است.

پس تفسیرِ پوپر از این جمله چیست؟ پوپر در مرحلهٔ ایجابیِ بحثِ خود بر این باور است که جملۀ عیسی را باید جمله‌ای حاکی از امید دانست و نه نوعی پیش‌گوییِ یقینی. عیسی با این جمله امیدش را به این که روزی فروتنان و نرم‌خویان وارثِ زمین خواهند شد بیان کرده است. اما به نظرِ پوپر مطلب چیزی بیش از امیدِ صرفِ بی‌عملانه است. بر اساسِ بعضی تحلیل‌های فلسفی از امید (1) ما به امکانِ تحققِ ابژۀ امید باور داریم (یعنی امکانِ تحققِ ابژۀ امید قطعی یا محال نیست)، (2) به تحققِ ابژۀ آن میل داریم و (3) دست‌کم به نحوی مبهم می‌توانیم راهی به سوی تحققِ ابژۀ آن تصور کنیم و در آن راه گام بگذاریم. ظاهراً پوپر هم از جملۀ عیسی چنین چیزی مراد می‌کند. معتقد است که ما کارمان را با باور به امکانِ تحققِ جملۀ عیسی آغاز می‌کنیم و با شور و شوقِ اخلاقی و میل به تحققِ ابژۀ امیدمان در روندِ حوادثِ تاریخ مداخله می‌کنیم تا امیدمان جامۀ واقعیت بپوشد. به زعمِ پوپر رخدادهای تاریخی بسیار متکثرند و تاریخ هیچ خطِ سیرِ واحدی ندارد. اما ما می‌توانیم از چشم‌اندازِ جملۀ امیدبنیادِ عیسی، با شور و شوقِ اخلاقی و با باور به تحققِ ابژۀ امیدمان رخدادهای تاریخ را از همین چشم‌انداز تفسیر کنیم و از همین چشم‌انداز در روندِ حوادثِ تاریخ نقش‌آفرینی کنیم. این بدین معناست که باید بکوشیم راهی به سوی تحققِ ابژۀ امیدمان بیابیم و ایده‌ها و نهادهایی فراخورِ تحققِ چنین امیدی بیافرینیم. این‌جاست که پوپر آرای اخلاقی و سیاسیِ مشهورش را مطرح می‌کند. می‌نویسد:

«می‌توانیم با توجه به مشکلاتِ ناشی از قدرت‌مداریِ سیاسی که در این روزگار می‌خواهیم چاره‌ای بر آن‌ها بیندیشیم تاریخ را تفسیر کنیم. تفسیرِ تاریخ می‌تواند از نظرگاهِ مبارزه برای استقرارِ جامعۀ باز و حکومتِ عقل و عدالت و آزادی و برابری و مهار کردنِ جنایاتِ بین‌المللی صورت گیرد.» (جامعۀ باز و دشمنانِ آن، ترجمهٔ عزت‌الله فولادوند، ص 1137)

تأکیدِ پوپر بر جامعۀ باز، دموکراسی و آرمان‌هایی چون آزادی و عدالت و مهم‌تر از همه تأکیدش بر مهارِ جنایاتِ بین‌المللی بخشی از راهبردهای پیشنهادیِ او برای تحققِ جملۀ عیسی‌ست. به نظر می‌رسد که از نظرِ او فروتنان زمانی وارثِ زمین خواهند شد که بتوانند قدرتِ سیاسیِ عنان‌گسیخته را به کنترل درآورند، جامعه‌ای دموکراتیک بیافرینند که در خدمتِ دفاع از ضعفای سیاسی و اقتصادی باشد و جنایت‌های بین‌المللی را مهار کنند:

«امیدِ آن که خواستِ حمایتِ دولت از ضعفا روزی جامۀ عمل بپوشد در این تعلیمِ دینِ مسیح بیان شده است که می‌گوید: فروتنان وارثِ زمین خواهند شد.» (جامعۀ باز و دشمنانِ آن، ص 298).

#وارثان‌ـ‌زمین
#قوانین‌ـتاریخ
#تاریخ‌ـگرایان
#آزادی‌
#عدالت
#امید
#دین‌ـ‌مسیح
#دین‌ـ‌اسلام
#پوپر
#جنایات‌ـبین‌المللی
#آرش_جمشیدپور

@neeloofaran

🔶 آقای پزشکیان! قبل از شروع جنگ و آسیب به مردم، با خود ‎آمریکا مستقیما و رودرو مذاکره کنید

⭕️هدایت الله خادمی ، نماینده پیشین مجلس و رئیس هیات مدیره انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز در توییتی نوشت :

جناب آقای ‎#پزشکیان رئیس جمهور محترم
اگر درگیری گسترده و جنگی رخ دهد،بعد از ویرانی ها،آخرش فضایی بوجود خواهد آمد که برای پایانش باید با ‎#آمریکا و ‎#اروپا و نفر اصلی جنگ وارد ‎#مذاکره_مستقیم شویم. بیائید به میدان،امروز وقت نشستن و یا سفر ‎#عراقچی به ‎#بحرین و ‎#قطر و کشورهای ‎#عربی_خلیج_فارس که آنها هم از دست ایران دلخورند و اعلام حمایت از حمله به ایران را کرده اند، نیست.پس بیا جلو و  همین حالا و فوری و قبل از درگیری و شروع ‎#جنگ و آسیب به کشور و مردم و زیر ساخت های ضعیف و مستهلک،با خود ‎#امریکا مستقیما و رودرو مذاکره کنید و جلوی گسترده شدن درگیری ها و جنگ را بگیرید!.برای چی نشسته اید؟!!،بعدا دیر خواهد بود و بی فایده!
@neeloofaran

مناظره صدیقه وسمقی و محمد فاضلی | از اصلاحات تا رفراندوم
https://youtu.be/K8uf7Wo4GaY?si=KFndWqeNzl2zwS5i

🔸در حکمرانی مطلوب، افکار جدید مهم هستند یا افراد جدید؟

✍دکتر محمود سریع القلم

👇👇👇
https://www.aparat.com/v/sqz9c3w

🆔@neeloofaran

💥جهانی که در آن زندگی می‌کنند!

هادی حکیم شفایی

✍ در جهان امروز، رادیکال‌های فکری اغلب به چهار جریانِ عمده‌ی رادیکالِ راستِ سکولار، رادیکالِ چپِ سکولار، رادیکالِ بنیادگرای مذهبی و رادیکال عرفانی دسته بندی می‌شوند. رادیکال‌های ایدئولوژی‌زده از همه‌ی جریان‌های فوق، اغلب در جهانی رومانتیک زیست می‌کنند؛ جهانی خیالی، متوهمانه و فانتزی که در آن، دو طیفِ مطلقِ خیر و شر و حق و ناحق با یکدیگر در تنازع‌اند. در این جهان خیالی، هیچ وضعیت بینابینی مشاهده نمی‌شود و همه اعمال بشری، اندیشه‌ها، مکاتب، انسان‌ها، ملت‌ها و دولت‌ها یا شرّ مطلق‌اند یا خیر مطلق! اگر شرّ مطلق‌اند می‌باید محو و نابود شوند و در آتش جهنم بسوزند و اگر خیر مطلق‌اند می‌باید به هر وسیله‌ای عزت و قدرت یابند و بر جهانیان حکومت کنند! در جهان خیالیِ خیر و شر، زبان مسخ می‌شود و واژگان وارونه می‌گردند. اعمالی همچون قتل و گروگانگیری غیرنظامیان، تشویق حملات انتحاری، بمباران مناطق مسکونی و بیمارستان‌ها، بریدن سر مخالفان فکری و استبدادورزی و نارواداری، پشت واژگانی همچون مقاومت، جهاد، شهادت، آزادسازی، مبارزه علیه تروریسم و آزادی، پنهان شده‌اند. عمق این وارونگی واژگانی به حدی است که روشنفکران و تحصیلکردگان را نیز گاه خلاصی از آن نیست. 

در این جهان رومانتیک، رادیکال‌ها بدون توجه به ساختارها، واقعیت‌ها، ظرفیت‌ها، امکانات، اولویت‌ها و ضرورت‌ها، نه تنها همه چیز و همه کس در جهان را دو قطبی می‌پندارند بلکه از منظر آنها همه انسان‌ها، ملت‌ها و دولت‌ها در قبال این دو قطب خیر و شرّ، موظف و مکلف به اقدام رادیکال هستند! رادیکال‌ها بدون برخورداری از درک و فهمی از مفاهیمی همچون اولویت، ضرورت، ظرفیت و پیامد، خود را و دیگران را به نابودی ظلم و شرّ جهانی و دگرگونی بنیادین نظام بین‌الملل مکلف می‌شمارند و این در حالی است که آنها به نامِ ساختنِ بهشت در جهان و برقراری خیر عظیم، مردمان دیگری را به شرّ عظیم، زندگی جهنمی و فلاکت مطلق گرفتار می‌کنند!

فهم رادیکالیسم از نظام بین‌الملل، فهمی فانتزی است. در ذهن غبارگرفته‌ی آنها، سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی یا خود، محور فساد و شرارت‌اند که باید نابود شوند و یا نهادهایی هستند که ذاتاً برای مبارزه با ظلم و ستم تاسیس شده‌اند و موظف‌اند هر گوشه دنیا شرّی برقرار است به سانِ ابرقهرمان‌ها فوراً آن را متوقف کنند. تصوری از سازمان‌های بین‌المللی به سان شر یا ابرقهرمان، نگاه نسبت به دولت‌ها به مثابه بنگاهِ خیریه جهانی و تقسیم جهان به دو ساحت شرّ مطلق و خیر مطلق، موجب شده است که  رادیکالیست‌های چهارگانه، منافع ملی را، حقوق بشر را، دموکراسی را، صلح بین‌المللی را، علم را و گاه همه این ارزش‌های انسانی، اخلاقی و عقلانی را پیش پای ذهنیات ایدئولوژیک و ناسنجیده‌ی خویش به مسلخ ببرند! از شگفتی‌های دیگرِ اذهان رومانتیک و ایدئولوژی‌زده این است که حتی زمانی که تمامِ نمادهای ایدئولوژیِ آنها قلع و قمع و تار و مار شده‌است همچنان خود را پیروز و جاودان و موفق در هدف می‌پندارند!

به نظر می‌رسد رادیکالیسم و ایدئولوژیک‌اندیشی منشاء ذهنی، روانی و فرهنگی دارد. جهان امروز برای کاهش رادیکالیسم و ایدئولوژیک‌اندیشی نیازمند تغییراتی از جمله تغییر در نظام آموزشی است. این تحول آموزشی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته‌ی جهان از دهه‌های قبل آغاز شده و به ثمر نشسته است. اما نواحی توسعه‌نیافته و کمترتوسعه‌یافته‌ی جهان، سخت به این درمان‌ها محتاج است. به نظر می‌رسد تحولات زیر برای کاهش آسیب‌های فوق ضروری است:

۱. آموزش برای کودک و بزرگسال بجای تمرکز صرف بر علوم پایه، می‌باید مبتنی بر مهارت و دانشِ تفکر نقاد و فلسفه باشد. 

۲. علوم انسانی بیش از علوم دیگر بزرگ‌ داشته شود.

۳. مهارت‌های کتابخوانی و منبع‌شناسی و روش تحقیق باید آموخته شود.

۴. خودکامگی و فقدان دموکراسی، خود از عوامل اصلیِ گسترش رادیکالیسم و ایدئولوژیک‌اندیشی است. تلاش برای گذار از ساختار خودکامه به دموکراسی می‌باید در اولویت هر فردی قرار گیرد.


مجموع تحولات فوق می‌تواند زمینه لازم برای توسعه‌ی فرهنگی، ذهنی و اقتصادی را فراهم سازد و مانع شکل‌گیری و رشد ذهنیتِ رادیکال، ایدئولوژیک و رومانتیک گردد.

#رادیکالیسم
#رومانتیسم
#ایدئولوژیک‌اندیشی
#زیست‌جهان_دوقطبی
#سازمان‌های_بین‌المللی
#ابرقهرمان
#خیر_مطلق
#شر_مطلق
#گذار_به_دموکراسی
#توتالیتاریسم
#نظام_آموزشی
#تفکر_نقاد
#فلسفه
#علوم_انسانی
#هادی_حکیم_شفایی
@neeloofaran

هوالجبار

صدور فرمان حبس الهه محمدی و نیلوفر حامدی از یک مجموعه سیستم فکری غیرعاقلانه و غیر متعادل برخاسته است .

در شرایط فعلی که وقت دوستی و رفاقت مردم و حاکمیت است، این فرمان ها کار دشمنان ملت است . خواسته یا ناخواسته و دانسته یا نادانسته.

✍دکتر علیرضا معینی
@neeloofaran

https://youtu.be/HePcmFrjfaM?si=zEwqwAfgT8eCsT7U

@neeloofaran

https://youtu.be/xWeURR804wY?si=7U3EVLsxXDqLrWFy

@neeloofaran

▶️ فایل صوتی

درسگفتار کتاب «ایرانیان و رویای قرآن پارسی»‌| جلسه دوم

با حضور:
دکتر محمود فتوحی

Oct 14, 02:00  PM EST
دوشنبه ۲۳ مهرماه، ساعت ۲۱:۳۰

جلسه ی اول

@didgahenochannel
@neeloofaran

✅سلامت روان در شرایط پر استرس

🔸دکتر آذرخش مکری

🔸بخش دوم

🔹۵۲ دقیقه


🆔@neeloofaran

✅ سلامت روان در شرایط پر استرس

🔸دکتر آذرخش مکری

🔸بخش اول

🔹۶۵ دقیقه

🆔@neeloofaran

📣 #اطلاعیه

🔸 مرکز شناخت و موسسه فرزانه برگزار می‌کنند:

🔹 گفت‌وگوهایی میان‌رشته‌ای در باب اضطراب/آرامش

🔸 گفت‌وگوکنندگان:

👤 استاد مصطفی ملکیان
👤 دکتر مقصود فراستخواه
👤 دکتر جواد حاتمی

📣 حضوری و آنلاین
🗓 تاریخ و زمان برگزاری: پنج‌شنبه و جمعه، ۱۷ و ۱۸ آبان - ساعت ۱۶ الی ۱۹
📍 بلوار میرداماد، مصدق (نفت) جنوبی، خیابان تابان، پلاک ۱۱، واحد ۲

لطفا برای دریافت لینک‌های ثبت‌نام به سایت و یا کانال تلگرام مرکزشناخت مراجعه کنید.

هزینه ثبت نام حضوری : ۳۰۰ هزار تومان
هزینه ثبت نام آنلاین: ۲۵۰ هزار تومان

@MalekianMedia
@shenakhtcenter

مستند "جزایر سه‌گانه ایرانی: جنگ نیابتی"
پژوهش، نگارش و اجرا:
مجید تفرشی

@TARIKHNAMEH
🆔@neeloofaran

⭕️ گزینش آیات و گزارش های مهروزانه از قرآن و افعال و اقوال پیامبر اسلام ص و غفلت از نظر به کل اسلام و قرآن و سنت

✍️علیرضا معینی

این‌جانب به‌درستی نمی‌داند تعبیر اسلام رحمانی را نخستین‌بار چه کسانی در عرصه‌ی دین‌شناسی و یا سیاست‌ورزی به کار برده‌اند، امّا این را می‌داند که «مسلمانی» را قاعدتاً نمی‌توان با خداشناسی آغاز کرد. نبوّت بر توحیدشناسی و معادشناسی مقدّم است و درک ما از دومی و سومی، مترتّب بر اوّلی است. هم منطقاً ابتدا بایستی ما به صدق سخنان پیامبری ایمان بیاوریم تا سپس آموزه‌های او در خصوص یگانگی خداوند و نسبت او با جهان و انسان را دریابیم و بپذیریم و نیز از او قبول کنیم که نظام جهان، نظامی اخلاقی است و حساب و کتابی در کار است و عذاب بر گناه‌کاران و نعمت نصیب ثواب‌کاران می‌شود و هم تاریخاً ظهور پیامبر بر عرضه‌ی مفاهیم معاد و توحید از سوی ایشان مقدّم بوده ‌است. البتّه ممکن است نوادری از افراد به‌واقع یا بنا به ادّعا بگویند که توحید و معاد را مستقل از آموزه‌های انبیا دریافته‌اند اما به گواهی تاریخ و با واقع‌بینی انسان‌شناسانه می‌توان دریافت که آموزه‌های انبیاء در این خصوص معتبرتر و معتمدتر و مورد اقبال‌تر بوده ‌است. هم‌چنین می‌توان تصوّر کرد که در تعلیم معارف اسلامی به دانش‌آموزان و اهل مدرسه و درس دین، ابتدا کتب را از توحید آغاز کنند امّا چنان‌که عرض شد، هم نظراً و هم عملاً نبی‌شناسی بر معادشناسی و توحیدشناسی مقدّم است .
من با استاد دکتر عبدالکریم سروش در نفی گزینش گری حتی با نیت خیر اما با در نظر نگرفتن این نکته ی مهم که « اسلام همان تاریخ اسلام است » هم نظرم . از این منظر
لیبرالیسم تا کنون مکتب موفق و خوبی بوده ‌است؛ چه لیبرالیسم سیاسی و چه لیبرالیسم معرفتی. لیبرالیسم معرفتی آدمی را و خطاکاری معرفتی و خطاکاری اخلاقی او را جزو واقعیّت طبیعت آدمی می‌بیند و لذا در قبال هر دو خطا مدارا پیشه می‌کند و در لیبرالیسم اقتصادی هم تا حدّ زیادی آزادی مالکیّت و رونق و رفاه پدید می‌آید. سودجویی‌ای که با کارخانه‌های اسلحه‌سازی و استعمار و یا تولید و نشر رسانه‌های هرزه‌نگار آمیخته شده ‌است، قدری از نیکی‌های آن کاسته است. لذا چه لیبرالیسم معرفتی که با لحاظ کردن خطاپذیری و خطاکاری معرفتی و اخلاقی آدمی در برابر خطاهای معرفتی و یا اخلاقی او مدارا را پیشه و توصیه می‌کند و چه لیبرالیسم سیاسی که بر آزادی و نظام‌های خرافه‌ستیز و آشتی کننده با حقوق آدمیان بنا شده ‌است و چه لیبرالیسم اقتصادی که مالکیت خصوصی را تا حدّی به‌رسمیت می‌شناسد و رونق و رفاه را به ارمغان می‌آورد، قابل دفاع‌اند.

اما چنان‌که آمد، هم لیبرالیسم هم سکولاریسم اگر با کاپیتالیسم و افراط‌ و تفریط عجین شوند و و بی‌طرفی و مدارا و انصاف را ترک گویند و گمان کنند که هر حقّی که در این دو مکتب به آدمیان و یا احزاب اعطا شده ‌است، به‌منزله‌ و به معنای آن است که حتماً بایستی از آن استفاده شود (نظیر حقّ آزادی بیان که گاه منجر به وهن شدید مقدّسات ادیان می‌شود) لاجرم به صورتی ستیزه‌گر و ستیزه‌جو درمی‌آید.

     موضع مسلمانان خواه‌ ناخواه در برابر لیبرالیسم آشتی‌پیشه در عصر حاضر آشتی پیشه‌گی و در برابر لیبرالیسم ستیزه‌گر، تأکید بر هویت اسلام و روحیه‌ی اقتدارورزی فرهنگی اسوه‌ی مسلمانان و دفاع از هویت و مسلمانی خویش است.  فی المثل دکتر سروش تقریباً هیچ‌گاه با لیبرالیسم به‌طور مطلق موافقت تام نداشته ‌است بلکه حداکثر آن را با اسلام سازگار می‌دانسته ‌است .این نکته در سخن‌رانی ایشان بعد از قتل معلم فرانسوی توسّط یک جوان بنیادگرای مسلمان مورد تشریح و تأکید قراره گرفت .
همیشه سه نوع دین‌داری یعنی دین‌داری هویّت اندیش، دین‌داری معرفت‌اندیش، و دین‌داری تجربت‌اندیش چه در طول تاریخ چه در مراحل تکامل یک شخصیّت با هم حاضر بوده‌اند و هستند و خواهند بود و نمی‌توان آن‌ها را به صورتی شبیه صورتی فیزیکی منقطع یا تفکیک کرد. به‌عبارت ‌دیگر، یک دین‌دار تجربت‌اندیش اولاً مراحل هویت‌اندیشی و معرفت‌اندیشی را پشت سر گذاشته ‌است و ثانیاً در ساعات و آنات و احوال مختلف ممکن است در یکی از این اصناف قرار بگیرد، نه این‌که همیشه و همه‌جا در آن صنف و حال مستقر و متمکّن باشد.

      برای تقریب به ذهن عرض می‌کنم که این تفکیک شبیه تفکیک نفس آدمی به نفس امّاره و نفس لوّامه و نفس مطمئنّه است. چنین نیست که آدمی همواره در یکی از این انواع نفس به سر ببرد. اوقاتی در نفس اماره حضور دارد و اوقاتی نفس لوامه در او حضور دارد و گاهی نیز می‌تواند به نفس مطمئنه برسد و مدّتی در آن مستقر شود، اما خواه ‌ناخواه فراز و نشیب دارد.... ادامه در فرسته‌ی بعدی👇

⭕️ گزینش آیات و گزارش های مهروزانه از قرآن و افعال و اقوال پیامبر اسلام ص و غفلت از نظر به کل اسلام و قرآن و سنت / ✍️علیرضا معینی

👇ادامه از فرسته‌ی قبل

همان‌طور که در شخصیت‌شناسی و روان‌کاوی آدمیان چنان نیست که همیشه در مرحله‌ی کودکی یا بالغ بودن یا والد بودن قرار داشته باشند بلکه بین این سه مرحله در نوسان هستند؛ ولو جسماً و صورتاً ثابت و یک‌سان باشند. این نکته در روان‌شناسی تحلیل رفتار متقابل مورد توجه بوده‌ است.

غرض این است که نمی‌توان کسی را به سی سال دفاع از یک سبک و صنف دین‌داری موصوف کرد و با یک نظریه‌ای که ابراز می‌کند، او را پشیمان یا اهل تجدید نظر مطلق در آن پیشه و شیوه و طریق دانست.

قدرت ممدوح و قدرت‌ورزی ممدوح و اعمال قدرت ممدوح دینی یا حتّی غیر دینی آن است که بعد از تسلیم و اقرار زبانی افراد خصم یا بی‌طرف، دیگر با کینه‌توزی، اعمال ضد انسانی آن‌ها را انگیزه‌کاوی و تفتیش عقاید شبیه آن‌چه کلیسا می‌کرد نکنیم .قدرت ممدوح پیامبر یعنی این‌که پیامبر ابتدا اهل منطق و برهان آوردن باشد نه این‌که از آغاز و به فکر عقده‌گشایی باشد. (به یاد بیاورید داستان خیالی زیبای مولوی را: خدو انداختن خصم بر روی ولی مقتدر حق و بیتی که نقل می‌شود: شیر حقم   نیستم شیر هوا  /   فعل من بر دین من باشد گوا)
قدرت ممدوح یک پیامبر یعنی این‌که نوعی سلم و حلم بر رفتار و گفتار او حاکم باشد و فی‌المثل اطرافیان و نزدیکان و صحابیان خود را به کوچک‌ترین بهانه‌ای به‌نحو ناشایست گردن نزند و به قتل نرساند.  قدرت ممدوح پیامبری یعنی این‌که پیامبر شراب‌خوار نباشد و با عقلانیت و اخلاق متعارف جامعه‌ای که در آن است تصمیم بگیرد و عمل کند. قدرت ممدوح پیامبری یعنی این‌که پیامبر از سر یأس و نومیدی، دچار افسردگی و از سوی دیگر در اثر فتح و ظفر دچار غرور و خودبینی نشود. اقتدار ممدوح یک پیامبر یعنی تفکیک کردن میان ایمان و عقیده با قانون‌پذیری و تسلیم زبانی. و علاوه ‌بر این‌ها راه دیگر شناختن این‌که آیا قدرت‌ورزی یک پیامبر ممدوح و اخلاقی بوده ‌است یا نه این است که ببینیم که تمدنی که بعد از اقتدارورزی‌های معذور و از سر محذورات پدید آمده ‌است، آیا حاوی و حامل و منتج به فرهنگی دانشمندپرور و عارف‌پرور و عالم‌پرور  هست یا نه؟

     تاریخ نشان داده ‌است که چنگیز و نادرشاه و هلاکو و استالین و هیتلر چنین نبوده‌اند ولی پیامبر اسلام چنین بوده ‌است و اگر بنا به تاکتیک‌های جنگی یا اقتضائات قبیله‌ای تدبیری جنگی و نظامی به‌کار برده شود، این استثناها ولو افزون باشد، به‌صورت قواعد اخلاقی در نیاید. فی‌المثل شاید پیامبر اسلام یا فرماندهان سپاه او در جنگ بدر چاه‌های منطقه‌ی بدر را از سنگ پر کرده‌اند تا دشمن نتواند از آن استفاده کند اما این تدبیری جنگی بوده ‌است و از آن گریزی نیست. ( به قول آیت‌الله خمینی : «جنگ جنگ است»).
🆔@neeloofaran

✔️درباره اسلام رحمانی🔻

🔸محمدعلی ایازی عضو شورای مرکزی مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم.

🔹اسلام رحمانی جریانی نواندیشانه از دین و در برابر تفسیری خشونت‌ورزانه از اسلام است. اسلام رحمانی، بر پایه سراسر رحمت بودن چهره‌ی وحیانیِ اسلام است. خدایِ قرآن، سیمایی مهربان از پروردگار را به نمایش می‌گذارد و پیامبری را توصیف می‌کند که رحمت بر همه جهانیان است و با این ویژگی رسالت خود را آغاز کرده تا آموزگار، مربی و الگوی آنان در زندگی باشد. این قرائت از اسلام در بستری از تحولات سیاسی اسلام معاصر و بیشتر در واکنش به اسلام‌گرایان خشونت‌گرا شکل گرفت؛ آن تفسیری که با همه مظاهر دینی که کرامت و عدالت انسان را مخدوش می‌کرد، نقد جدی داشت. به نظر آنان این برداشت به محکمات قرآن و سیره پیامبر ناسازگاری داشت و عقلای جامعه دینی و غیردینی آن را منفی و خشونت‌بار می‌دانست.

🔹در حقیقت نام اسم رحمانی (چنانکه از خود کلمه مهربانی استفاده می‌شود)، تابلوئی از سنن الهی و برگرفته از سیره و مشی پیامبر از آغاز بعثت و بدو نزول قرآن است. برجسته کردن بُعد اصلی قرآن و معارف اصیل اسلام در باره انسان است. واکنشی به نگاه و رفتارهایی است که در جهان اسلام و غیر جهان اسلام دین را نشانه گرفته و لطافتِ این دین را مخدوش کرده و با این ادعا که ما کیفر و مجازات داریم، با دشمن سازش نمی‌کنیم، در مقام سختگیری، تندروی، قساوت، شقاوت، خشونت ناروا و انتقام بوده و کارهائی انجام داده که هر عاقل مسلمانی را متنفر و منزجر می‌کند تا چه رسد به دیگران.

🔹این جریان رحمانی، خوانشی از اسلام در دوره معاصر برگرفته از متون و احکام دینی برای انسان معاصر بر اساس مقتضیات زمان و مکان و دوگانه ثابت و متغیر است. اصول و کلیات دین و احکام عبادی و بسیاری از احکام معاملی در جای خود قرار دارد، تنها برخی از احکام و شعائر که در خارج از زمینه خود و مجزا از شرائط زمانی و مکانی عصر نزول درک شده‌اند و در نتیجه این سوء‌فهم از جوهره رحمانی خود فاصله گرفته‌اند، خوانش دیگری ارائه می‌شوند.

🔹رقیب و نظر مخالف آن، نه اسلام وحیانی، که اسلام اُموی، اسلام داعشی، اسلام فاشیستی، اسلام طالبانی، و اسلام استبدادی است. طبعا اسلام رحمانی در تقابل با روش و منش چنین جریان‌ها است. چهره‌ اصلی قرآن در توصیف خداوند سراسر رحمت است. صفات رحمان، رحیم، رئوف، ودود و لطیف پنج اسم از اسمای حسنای خداوند در قرآن بیانگر شیوه شناسائی خدایِ قرآن به مردم است، در این توصیف: اولاً این دو کلمه با بسامدی بسیار (57 بار نام رحمان و رحیم 115 بار) تکرار شده است. ثانیاً سوره‌ای به همین نام (الرحمن) که شامل بیان نعمت‌های فراوان باشد را در میان سوره‌های مکی بر می‌شمارد و از پروردگار آفریدگاری بخشنده و مهربان مرتب و با تکرار یاد می‌کند.

🔹ثالثا: آغاز قرآن با سوره حمد با نام رحمان و رحیم در میان همه نام‌های دیگر خداوند و معنادار است. رابعاً در سوره مریم به جای نام خدا عنایت است که رحمانیت خدا در خطاب به مسیحیان بیان کند. خامساً: این دو نام در هر سوره با شروع آن در 114 بار باز تکرار می شود. (اگر در سوره‌ای استثنائاً نیامده، در جائی دیگر جبران شده است). در روش عملی خواندن سوره حمد در نماز ذکر این دو نام الزامی می‌شود، باز مفهوم و تابلوی دعوت رحمانیت خود را در قرائت قرآن و نمازهای یومیه برای نشان دادن جهت خداوندی بمنصه ظهور می‌رساند.

🔹البته صفات دیگری مانند عفو، صفح، غفران، حلم، و ده‌های صفت دیگر مشابه آن در قرآن برای خداوند خود گویای برجسته کردن صفت الهی و نمایان ساختن مهر و عطوفت خداوند است. بگذریم که در احادیث و ادعیه و آموزه‌های دینی فریقین آمده: «إِنَّ رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي». رحمت خداوند بر غضب او پیشی می‌گیرد.

در این ارتباط:
⭕️ گزینش آیات و گزارش های مهروزانه از قرآن و افعال و اقوال پیامبر اسلام ص و غفلت از نظر به کل اسلام و قرآن و سنت

@neeloofaran