پند تاریخ (یوسفی اشکوری)

غزوەی غزه؛ فراتر از برنده و بازنده!

برنده کیست؟ ابتدا تصاویر را ببینید!
اول: ظاهر شدن پلیس شهری حماس پس از غیبتی ۱۵ ماهه!
دوم: بازگشت فلسطینیان به ویرانەهای شمال غزه
تصویر اول بیانگر ناکامی اسرائیل در نابودی حماس علیرغم کشتن ۴۰ فلسطینی به ازای هر اسرائیلی است.
حماس سرسختی بی نظیری نشان داد و خاطرەی مقاومت ویتنامی ها و الجزایری ها را زنده کرد که با تقدیم میلیون ها شهید به آزادی ملی نائل آمدند.

تصویر دوم متضاد اولی است. بعید است حماس حتی قادر به آواربرداری از این خرابی ها باشد.
طبق معمول نگاه ها متوجه سخاوت کشورهای ثروتمند عرب است.

عربستان و امارات بعید است با مدیریت فعلی غزه کنار بیایند. قطر و ترکیه هم بی چراغ سبز آمریکا مجوزی دریافت نخواهند کرد!
حتی اگر آتش بس پایدار بماند، بازگشت به شرایط قبل از ۷ اکتبر فاجعه است. غزەی ویران تاب محاصرەای دیگر را ندارد.

مشروعیت مبارزاتی حماس تحت تاثیر مشکلاتی چون قحطی و ویرانی قرار می گیرد.
به این دشواره باید دگرگونی محیط استراتژیک خاورمیانه را هم افزود.
باید آوارهای سیاسی روی لبنان و سوریه و عراق را هم برداشت تا به درک درستی از اوضاع رسید.

صلاح‌الدین خدیو

#فرهیختگان

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: غزه و اسرائیل و دو تصویر متفاوت

👈 صابر گل‌عنبری، تحلیلگر ارشد روابط بین‌الملل، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ صبح امروز قبل آتش‌بس در باریکه غزه آغاز شد و جنگ ویرانگر ۱۵ماهه در این منطقه متوقف شد. لحظه توقف این جنگ نه فقط برای مردم غزه بلکه برای منطقه و جهان نیز مسرت‌بخش است و دست‌کم برای مدتی و لو چند ماه یا چند سال صحنه‌های نسل‌کشی و قتل عام آنلاین کودکان و زنان از صفحات شبکه‌های تلویزیونی کنار می‌رود.

✍ بازگشت آرامش به #غزه کلید بازگشت آرامش به منطقه است و متعاقب آن هم حملات حوثی‌های #یمن به اسرائیل نیز متوقف می‌شود و آب‌های دریای سرخ و باب المندب هم «فعلا» آرام می‌گیرند.

✍ به طور حتم مواردی از نقض آتش‌بس در سطحی محدود رخ می‌دهد و به احتمال زیاد هم بعد از مرحله نخست آن مرحله دوم شروع خواهد شد؛ هرچند ممکن است که مذاکرات آتی ظرف دو هفته آینده درباره این مرحله با دشواری‌ها و مشکلاتی و حتی تا سر حد انفجار مواجه شود.

✍ در کل چنان که قبلا هم در یادداشتی گفته شد، جنگ بعد از سه مرحله آتش‌بس به دو دلیل بعید است از سرگرفته شود؛ نخست مخالفت #دونالد_ترامپ و دیگری اینکه بازگشت #اسرائیل به جنگ در واقع به معنای افتادن دوباره در «چرخه فرسایشی» و «بن‌بستی راهبردی» است.

✍ پیام دیشب دونالد ترامپ در تایید مدعای پیش‌گفته روشن بود. وی به شبکه «ان بی سی» گفت که «معنای احترام به ما پایداری آتش‌بس است و عکس آن یعنی جهنمی که برپا خواهد شد.» این سخنان او در حالی است که برخی منابع اسرائیلی از وعده #نتانیاهو به شرکای اولتراراست خود مبنی بر بازگشت به جنگ در آینده خبر داده بودند.

✍ قبل از توافق آتش‌بس نیز دو بار #ترامپ این «تهدید جهنمی» خود را تکرار کرد و همان زمان هم بیان شد که مقصود او نتانیاهو است؛ به این علت که ترامپ این آتش‌بس را برای آغاز سیاست خاورمیانه‌ای خود ضروری می‌داند، اما ابزار فشاری بر حماس برای به تسلیم واداشتن آن نداشت؛ ولی در مقابل بر نتانیاهو فشار آورد و احیانا جنبه رسانه‌ای هم به آن داد‌.

✍ این مواجهه واقع‌بینانه ترامپ با جنگ غزه مولود این باور بود که اهداف جنگ پس از ۱۵ماه دیگر قابل تحقق نیست. حالا هم تهدید جهنمی جدید ترامپ بعد از توافق می‌تواند ضامن عدم از سرگیری جنگ شود.

✍ ناگفته هم نماند که اقتضای شخصیت خودشیفته ترامپ کار با رهبران «قوی و مقتدر» است؛ اما به نظر می‌رسد که بی‌بی از نظر او دیگر چنین خصوصیتی ندارد و دست‌کم اینکه آینده‌‎ای سیاسی برای او در اسرائیل نمی‌بیند که خود را در گیر و دار کار با او ببیند.

✍ از این منظر می‌توان گفت که همین رویکرد ترامپ در صورت استمرار بعید نیست که پایان عمر سیاسی نتانیاهو و دولت راستگرایان تندرو را نزدیک‌تر کند.

✍ اینکه ترامپ «بهترین» رئیس‌جمهور آمریکا برای اسرائیل باشد، لزوما به این معنا نیست که برای نتانیاهو نیز چنین باشد. این موضوع را در آینده بیشتر می‌توان شکافت.

✍ در این میان، دیروز نتانیاهو پس از چند روز از اعلان توافق آتش‌بس، سکوت خود را شكست و سخنرانی کرد که «ضعیف‌‌ترین» سخنرانی او از آغاز جنگ غزه تاکنون بود و برونداد بدترین روزهای بی‌بی است که با پذیرش توافق آتش‌بس شروع شده است.

✍ اجماع اسرائیلی مبنی بر شکست جنگ غزه در تحقق اهدافش روزهای پرفشار و پردردسری برای او رقم خواهد زد. چه‌بسا گریه دیروز برخی وزرای اسرائیلی پس از تصویب توافق آتش‌بس تصویری سوررئال در اسرائیل درباره پایان جنگی است که غزه را با خاک یکسان کرد؛ بااین‌حال، طرف قوی معادله احساس شکست می‌کند و طرف مقابل با وجود این حجم تاریخی ویرانی احساس پیروزی می‌کند.

✍ دراین‌باره هم آنچه فشار روانی توافق را بر نتانیاهو مضاعف کرده است. اینکه اسرائیل هنوز نمی‌داند که چه تعداد از ۳۳گروگانی که قرار است در مرحله اول آزاد شوند، زنده و چه تعدادی مرده هستند.

✍ به احتمال زیاد از امروز هم فشار افکارعمومی، مخالفان و شرکای او با انتشار تصاویر جشن ساکنان نوار غزه و بازگشت نیروهای پلیس حماس به خیابان‌های غزه مضاعف شود.

✍ تحلیلگران اسرائیلی از جمله #امیحای_استاین این بازگشت را به معنای تداوم حکمرانی حماس و شکست ایجاد جایگزینی برای آن دانسته و نوعم امیر تحلیل‌گر اسرائیلی هم این پرسش را مطرح کرد که پس از ۱۵ماه جنگ چرا باید جیپ‌های نظامی حماس همچنان در خیابان‌های غزه بچرخند؟

✍ گفته می‌شود که قطر و کشورهای دیگری برای بازسازی غزه وعده داده‌اند، اما در سایه تداوم حکمرانی حماس در این منطقه احتمالا، اسرائیل در آینده به اهرم‌های فشار دیگری به‌ویژه تشدید محاصره اقتصادی برای جلوگیری از بازسازی غزه روی آورد.

✍ حالا باید دید که کمیته مشترک میان فتح و حماس برای اداره نوار غزه تشکیل می‌شود یا خیر و حماس به‌تنهایی به مواجهه با این معضل خواهد رفت.

@javadrooh

پیام آقای تاج‌زاده از زندان، برای همراهی

خبر حمایت آقای مصطفی تاج‌زاده از کمپین رفع حصر، با وجود قرار داشتن در دهمین سال زندان‌شان، باعث مسرت و امید فراوان به نتیجه‌بخش بودن این اقدام جمعی گردید.
نام بردن از اسامی همه بزرگوارانی که ما را در این راه حمایت نموده‌اند واقعا ممکن نیست.
اما ذکر نام برخی از زندانیان حاضر و سابق و کسانی که هم اکنون با حکم تعلیقی در آزادی موقت به‌سر می‌برند، بمنظور قدردانی از آنها وظیفه ماست.
از کسانی که نامشان برده نمی‌شود عذر می‌خواهم، لطفاً آن را به پای بی‌توجهی نگذارده و به عنوان فراموشی در نظر بگیرند.
از همه گمنامان بیشتر سپاسگزارم.

آقای مصطفی تاج‌زاده
آقای سعید مدنی
آقای ابوالفضل قدیانی
آقای عبدالله مومنی
آقای مهدی محمودیان
آقای علیرضا رجایی
آقای حسین رزاق
آقای محسن برهانی
آقای مسعود بهنود
خانواده آیت‌الله منتظری
آقای شهاب‌الدین حائری شیرازی
آقای محمدتقی اکبرنژاد
آقای محمود دردکشان
آفای محمدباقر بختیار
آقای عبدالله ناصری
آقای عبدالرحیم سلیمانی
آقای اکبر دانش سرارودی
آقای عیسی سحرخیز
آقای عمادالدین باقی
خانم فخرالسادات محتشمی‌پور
خانم مژگان ایلانلو
خانم پروانه سلحشوری
آقای محمدجواد مظفر
آقای بیژن عبدالکریمی
آقای رضا علیجانی
آقای علیرضا رجبیان
آقای مصطفی بادکوبه‌ای
آقای حمید آصفی
آقای آریا آرام‌نژاد
خانم دکتر مجد و آقای دکتر اسدی لاری (والدین شهدای هواپیمای اکراینی)
آقای مرتضی امیری جرقویه
آقای محمد حسن داودی
آقای علی اکبر سروش
آقای عبدالله رمضان‌زاده
خانم گوهرالشریعه دستغیب
آقای علی زمانیان
آقای قاسم جعفریان
آقای کیوان صمیمی
آقای حسن یوسفی اشکوری
آقای علیرضا رجایی

(آقایان مهدی نصیری، ناصر دانشفر و بسیاری دیگر که از ابتدا و در طول حرکت همراهم بوده‌اند و نیازی به ذکر نامشان نبود)

و بسیاری دوستان از اهالی رسانه، اساتید دانشگاه، پزشکان بزرگوار و دلسوزانی که ایثارگران و مردم را در این اقدام‌شان تنها نگذاشتند و ذکر اسامی همه آنها امکان‌پذیر نیست.
حضور افراد آزمایش پس داده‌ای که مقاومتشان زبانزد خاص و عام است و حضورشان مایه دلگرمی همه ما.
مردم همراهان خود را در روزهای سخت، هرگز فراموش نخواهند کرد.

رحیم قمیشی

@ghomeishi3

https://www.karzar.net/177622

https://www.zeitoons.com/115683

در حاشیه مرگ خودخواسته ابراهیم نبوی

اعلام شد که زنده یاد ابراهیم نبوی با مرگ خودخواسته به زندگی اش پایان داده است. خبری تلخ و آزاردهنده. می توان گفت فاجعه ای فراموش نشدنی!
نبوی را از دوران اصلاحات و از طریق روزنامه های دوم خردادی دهه هفتاد و هشتاد می شناختم. چند بار هم او را در داخل و خارج از کشور دیده ام. یک بار هم برای مصاحبه با من به منزل ما آمد. اما از بس که حرف های دیگر زده شد و کلی خندیدیم که دیگر فرصتی برای مصاحبه پیدا نشد. بماند که چه ها گفته شد.
در این سال ها دوستان و یاران زیادی را از دست داده ام. آخرین آن ها دکتر رضا رئیس طوسی بود و البته اخیرا آشنای دوست داشتنی دیگر بهمن رضاخانی ولی به هر دلیل بدین مناسبت چیزی ننوشته ام و غالبا با سکوت از کنارشان می گذشته ام. با این همه مرگ خودخواسته کسی چون ابراهیم نبوی نوعی است که نمی توان سکوت کرد و چیزی نگفت.
در این باب سخنانی گفته شده و من هم یک سینه سخن دارم ولی فعلا ترجیح می دهم یک نوشته ای را در اینجا بازنشر کنم که مربوط به سال 1383 است که نامه ای است از زندان اوین خطاب به جناب خاتمی به عنوان رئیس جمهور ایران! البته نامه مفصل است و حاوی موضوعات متنوع و از نظر خودم مهم و در جلد دوم کتاب «از برلین تا اوین» من (منتشر شده در سال 1395 در استکهلم – سوئد) متن کامل آن آمده است. در ذیل بخشی کوتاه از بند ششم آن چنین آمده است:
«. . . آقای خاتمی! به اشاره می گویم جامعه و نخبگان ایران زمین زخمدار است و عمیقا احساس توهین و تحقیر می کند و این همه آزارش می دهد. در شگفتم چرا تا کنون خشم و بیزاری خود را به گونه ای آشکارتر نشان نداده است. آن دانشجو گفت خداوند خاتمی را آفرید تا صبر ملت ایران را به نمایش بگذارد اما این حرف در باره بسیاری دیگر نیز صادق است. آن خشمی که شما از دور در آن جلسه دیدید، شعله ای کوچک از آتش نهفته در دل های شکسته و خونرنگ است.
من خود گاهی می اندیشم که چگونه توانسته ام این همه رنج و تلخی و ستم را تحمل کنم و چگونه قلب بیمارم این همه فشار را تاب آورده است. گاهی می گویم خودم را مانند آن راهب بودایی در برابر دادگستری آتش بزنم ولی متأسفانه شهامت آن را ندارم. اگر نبود تعلق خاطرم به این سرزمین و تعهدم به مردم، باور کنید به خارج از کشور می رفتم تا شاید در برهوت سرزمین بیگانه اما آزاد برای اعتراض هرچه در توان دارم فریاد بزنم و حداقل اندکی سبک شوم اما دریغ در برابر طایفه ای که من شناخته ام این کارها بی ثمر است!»
حال باید گفت مرگ خودخواسته ابراهیم نبوی خود یکی از این فریادهاست! اما گوش شنوایی هست؟! درود بر روان پرشور و وطن خواهش و تسلیت به بازماندگانش!
پنجشنبه 27 دی 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

🔴یار دیگری از نسل همراه طالقانی و سحابی‌ها به دیار باقی شتافت
▪️بیانیه‌ی تسلیت بیش از ۲۳۰ نفر از فعالان سیاسی و اجتماعی به مناسبت درگذشت بهمن رضاخانی
@iranfardamag

▪️به‌نام هستی‌بخش

▪️بهمن رضاخانی اهل روستای دنبلید طالقان بود و در آن خاک آرام خفت. سال‌ها در کنار مرحوم سامی در حزب جنبش انقلابی مردم ایران(جاما) مبارزه می‌کرد و زندانی هردو نظام بود. هم‌زمان در امر خیر با دوستانش در تاسیس چندین انتشارات و یک هنرستان پیش‌قدم بود. به نیکی و صبوری زیست و از نیک‌نامان بود.

▪️درگذشت بهمن رضاخانی عزیز را به همسر گرامی و فرزندان دل‌بند و نیز به یارانش تسلیت می‌گوییم و از خداوند بی‌همتا برای این دوست گرامی رحمت و آرامش طلب می‌کنیم .

🔹مراسم یادبود :

▫️زمان : روز جمعه مورخ ۲۸ دی ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۵:۳۰-۱۴
▪️مکان : مسجد و کانون توحید،خیابان آزادی،خیابان رودکی شمالی(شهدای منا)، خیابان پرچم، پلاک ۷۰


🔻اسامی:

مسعود آقایی, رضا آقاخانی, زهرا آقاخانی , حمید آصفی, محمدرضا آهني, هادی احتظاضی , حمید احراری, وحید احمدی, زینب احمدی, مهران ارژنگ, موژان اشرفی, حسین اعرابی, مرتضی افشار, جلال اقتداری, علی اکبر طاهری‌قزوینی, علیرضا اکبرزادگان, اعظم اکبرزاده, سیدعبدالمجید الهامی , پروین امامی, فرهاد امیر ابراهیمی, الهه امیرانتظام, مهدی امینی‌زاده, محمود ايزديان, هاشم باروتی , ابوالفضل بازرگان, عبدالعلی بازرگان, اکبر بدیع‌زادگان, منصور بذرپور, محمدحسین بنی‌اسدی, فرهاد بهبهانی, جلال بهرامی, حمید بهشتی, محسن بوستانی, بهنام بیات , صفا بیطرف, مسعود پدرام, عباس پوراظهری , حبیب‌الله پیمان, محمدرضا تحویلداری , مصطفی تنها , محمد توسلی , مجید تولّایی , درخشنده تیموریان, حسین ثاقب, حسین جزایری, امیرحسین جهانی, رضا حاجی, یونس حاجیزاده, محمود حائری, محمدعلی حسن‌نژاد , بهزاد حق‌پناه , جمشید حقگو, وحید حقیقی, ابوالفضل حکیمی, عبدالکریم حکیمی, مجید حکیمی, محمدرضا حمسی, منصوره حمصیان, زهرا حیدرزاده, حوری خانپور, امیر خرم, شیرین خسروشاهی , محمد خطیبی, ابراهیم خوش‌سیرت, اسماعیل خوش‌محمدی, مصطفی دانشگر , محمدحسن داودی, رضا دبیر , سعید درودی, امیرخسرو دلیرثانی , میلاد دهقانی, علیرضا رجایی, محمدجواد رجايیان, مهدی رجبی , محترم رحمانی, جواد رحیم‌پور, مجتبی رحیمی, یونس رستمی, محمدصادق رسولی, حمیدرضا رسولیان , مریم رسولیان, احد رضایی, محمّد رضایی, امیر رضایی, سعید رضوی‌فقیه , نیلوفر رفعتیان, حسین رفیعی, رقیه زارع‌پورحیدری , کورش زعیم, محسن زمانی, علیرضا ساریخانی , نرجس سالاری, رضا سپهری, حامد سحابی, فریدون سحابی, حسین سربندی , محمد سرچمی, بیوک سعیدی, علی سلطانی‌اصفهانی, محمدرضا شاه‌حسینی, شهرام شاه‌محمدی, حسین شاه‌ویسی, احسان شریعتی, سوسن شریعتی, سارا شریعتی, مونا شریعتی, افسانه شریعتی, ماریا شریعتی, احسان شریف‌ثانوی, هرمز شریفیان, مهدی شعبانی , مجید شیعه‌علی, محمد صابر, فیروزه صابر, هاشم صباغیان, رضا صدر, کیوان صمیمی, جلیل ضرابی , هوشنگ طالع, طاهره طالقانی, فرید طاهری, علی طراح , امیر طیرانی, حمیدرضا عابدیان, طهماسب عبداللهی, مسعود عسگری , روئین عطوفت , محمدباقر علوی, شهین علوی , طاهره علیزاده, محمود عمرانی, علی‌اصغر غروی, علیرضا غروی, ماجد غروی, مسیح غروی, نورالدین غروی, ابوالفضل غسّالی , سعید غفارزاده, محمدعلی غفاریان , علی غفرانی, فریده غیرت, باقر فتحعلی‌بیگی , منیژه فتحی , مهدی فخرزاده, فاطمه فرج‌الهی , غفار فرزدی, محسن فرشاد, کیومرث فرشاد, سعید فرمد, حسین فلاح , ابوالفضل قدیانی, جواد قربان‌پور, خسرو قشقایی, ماهرو قشقایی, نظام‌الدین قهاری, مصطفی قهرمانی, اله قهرمانی, حجت قیاسی, محمد کارخانه‌چین, رحمان کارگشا, هادی کحال‌زاده, مرضیه کرباسی‌زاده, ملیحه کریم الدینی, پویا کریمی, بهناز کیانی , رضا کیانی , على گرجی, ناصر گل‌آبادی , بیژن گل‌افرا, جعفر گنجی , فاطمه گوارایی, جوانشیر لطفی, لیلا لیاقت,احسان مالکی‌پور, مسعود مانیان, حسین مجاهد , زهره محققی , سعید محمدی, مهدی محمودی, سعید مدنی, یاسر مرادی, محمد مرادی, عبدالله مرادیان, مینو مرتاضی, فرید مرجایی , متین مسکین, مسعود مسکین, رضا مسموعی, فرشید مشیری, اکرم مصباح , لیلی مصطفوی, محمد مصلحی, محمدجواد مظفر, احمد معصومی, بدرالسّادات مفیدی, علی ملک‌پور, کاظم ملکی, اصغر ممبینی , خسرو منصوریان, علی مهرداد, هادی موتمنی, على مؤمنى, عبدالله مومنی, مصطفی میررمضانی, مسعود میری , محمد نانکلی , آرش نجبایی, ابوالفضل نجفی , علی نظری, محمود نکوروح, مهدی نوربخش, احمد هادوی, محمّدامین هادوی, محمدهادى هادی‌زاده‌يزدى, محمد هاشمی, ناصر هاشمی , علیرضا هندی, مهرگان وثوق , رسول ورپایی , رحیم یاوری, زهره یوسفی, ناهید یوسفی, حسین یوسفیان, حسن یوسفی اشکوری.


#تسلیت
#ایران_فردا
#بهمن_رضاخانی

https://cutt.ly/le9VWaZC
http://t.me/iranfardamag

🔗 Orly Noy مژگان نوى (@NoyOrly)

✍🏻مترجم و روزنامه نگار ايرانى تبار در اسرائيل:


המלחמה תסתיים לא עם הפסקת האש, לא עם החזרת כל החטופים וגם לא עם נסיגה מלאה של הצבא מעזה. המלחמה תסתיים רק כאשר החברה הישראלית תגיע למסקנה שזה לא רק בלתי מוסרי, אלא בלתי אפשרי לבסס את הקיום שלנו על דיכוי ושעבוד של עם אחר. שלבני האדם שהיא כולאת, מפציצה, מרעיבה וגוזלת את חרותם ואת

جنگ نه با آتش بس، نه با بازگشت همه ربوده شدگان و نه با خروج کامل ارتش از غزه پایان خواهد یافت. جنگ تنها زمانی پایان خواهد یافت که جامعه اسرائیل به این نتیجه برسد که نه تنها غیراخلاقی است، بلکه غیرممکن است که وجود خود را بر اساس ظلم و بردگی مردم دیگر بنا کنیم. انسان هایی را که زندانی می کند، بمباران می کند، گرسنگی می کشد و آزادی را از آنها می رباید.

אדמתם מגיעות בדיוק אותן זכויות כמו לנו, עד לתו האחרון.
המלחמה הזו תסתיים רק כאשר החברה הישראלית תבין שחיים על החרב זה לא גזירת גורל, אלא בחירה, ושהיא יכולה לבחור באפשרות אחרת, של שוויון, כבוד וצדק. לא רגע אחד לפני.

زمین آنها تا آخرین نت مستحق همان حقوق ماست.
این جنگ تنها زمانی پایان خواهد یافت که جامعه اسرائیل متوجه شود که زندگی بر روی شمشیر سرنوشت نیست، بلکه یک انتخاب است و می تواند گزینه دیگری یعنی برابری، شرافت و عدالت را انتخاب کند. یک لحظه پیش نیست.

t.me/andishmandanmosalman

بیانیه جمعی از نواندیشان دینی داخل و خارج کشور
در اعتراض به حکم اعدام پخشان عزیزی

سال ۲۰۲۴ میلادی، حکومت ایران بیش از سی زن را اعدام کرده است و گویا سال جدید میلادی را هم قصد دارد با اعدام یک زن آغاز کند. انگاری با جهانی شدن شعار «زن، زندگی، آزادی» اعدام زنان در ایران نیز فزونی گرفته است.

هم‌چنین پس از سقوط سریع و ناگهانی حکومت اسد، گویی این نگرانی برای حاکمان بوجود آمده که مبادا سقوط یک دیکتاتور دیگر در منطقه باعث انگیزش و تقویت شجاعت مدنی مردمان ناراضی در ایران شود. به همین خاطر شاهد افزایش صدور احکام اعدام، بازداشت و احضارهای امنیتی هستیم.

آخرین خبرها حکایت از تایید حکم اعدام، این بار برای یک هموطن کرد دارد. خبرها حاکی از تایید حکم اعدام برای خانم پخشان عزیزی است که به مدت حدود ده سال فعالیت‌های مددکاری در اقلیم کردستان عراق و اردوگاه‌های پناهندگان در شمال سوریه داشته است. این فعالیت‌ها خصوصاً در جهت کمک به زنان ایزدی مورد تهاجم، تجاوز و آزار و اذیت از طرف گروه داعش بوده است.

آقای امیر رئیسیان، وکیل خانم عزیزی، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «پخشان عزیزی نه در گروه‌های نظامی عضو بوده و نه فعالیت نظامی داشته، این حکم در تعارض با دادرسی منصفانه و بی‌توجه به ایرادات پرونده صادر شده ‌و امروز به ما ابلاغ شد».

خانم پخشان عزیزی در نامه‌ای سرگشاده به شکنجه‌های دوران بازجویی خود اشاره کرده و به طور ویژه بارها از تجربه‌ی شکنجه‌ی اعدام مصنوعی سخن گفته و نوشته است که علی‌رغم «انواع توهین‌ها‌، تحقیرها و تهدیدها در بدترین شرایط جسمانی که حاصل اعتصاب‌های مکرر و ... است» به بازجوی خود که از او می‌خواهد به تروریست بودن اعتراف کند، پاسخ می‌دهد: «من تروریست نیستم.» و در جای دیگری از نامه‌اش، فعالیت خود در کمپ‌های آوارگان جنگی را «خدمت به انسانیت» دانسته است.

ناگفته پیداست که اصرار حاکمیت ایران بر زندانی کردن زنان و حتی اعدام‌های پی‌درپی، هدفی جز هراس‌افکنی و ترساندن آزادی‌خواهانِ جامعه ندارد، هدفی که البته اثر خود را از دست داده است. وانگهی، مخالفان اصل حکم اعدام بارها اشاره کرده‌اند که اعدام راه بی‌بازگشت است و اگر پس از اعدام شدن مشخص شود که متهمی بی‌گناه بوده، کدام حکم قضایی می‌تواند او را دیگربار به زندگی بازگرداند؟

ما امضاءکنندگان این بیانیه معتقدیم از آن‌جا که اتهامات وارد شده به خانم پخشان عزیزی به هیچ عنوان وارد نیست، حکم اعدام ایشان باید فوراً لغو شود. از همه آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان ایرانی نیز می‌خواهیم در مقابل این حق‌کشی آشکار ساکت ننشینند و نگذارند خون مددکاری زحمتکش به ناحق ریخته شود.

ژیلا موحد شریعت‌پناهی، محمدجواد اکبرین، عبدالعلی بازرگان، حسن یوسفی اشکوری، میثم بادامچی، سروش دباغ، احمد علوی، رضا علیجانی، علی طهماسبی، رحمان لیوانی، عبدالله ناصری طاهری، داریوش محمدپور، یاسر میردامادی، مهدی ممکن.

🔺جنگ غزه در ایستگاه توافق!

ظاهرا جنگ غزه ساعات و روزهای پایان خود را می‌گذراند و اگر مشکل خاصی حادث نشود، به احتمال زیاد به زودی توافق آتش‌بس اعلام شود.

اساس توافق احتمالی هم به گفته دولت آمریکا و منابع اسرائیلی و آمریکایی همان پیشنهاد جو بایدن در 27 می گذشته است که حماس با آن موافقت کرد و نتانیاهو نپذیرفت. این طرح متضمن پایان جنگ و عقب نشینی تدریجی ارتش اسرائیل از نوار غزه بود.

«پیشرفت بزرگ» به دست آمده در مذاکرات به موافقت نتانیاهو با دو شرط کلیدی توقف جنگ و عقب‌نشینی از باریکه غزه باز می‌گردد.

البته ارتش اسرائیل از دیروز خروج از نوار غزه را آغاز کرده و بنا به اعلام شبکه عبری «کان» در حال برچیدن پایگاه‌ها و تجهیزات نظامی خود در محور نتساریم حد فاصل شمال و جنوب باریکه غزه است.

این محور نتساریم هم خود داستانی طولانی دارد و تحولات آن نشان می‌دهد که در سیاست امر ثابت و حیثیتی وجود ندارد. نتساریم یا جاده 749 یکی از پنج ستون راهبرد آریل شارون در مواجهه با نوار غزه بود که آن را به مثابه تل‌آویو برای اسرائیل می‌دانست و تاکید داشت که هرگز از آن عقب‌نشینی نخواهد کرد، اما در سال 2005 از آن و محور فیلادلفیا با موافقت همه اعضای کابینه خود به استثنای نتانیاهو خارج شد.

وقتی هم که در این جنگ دوباره نتساریم و فیلادلفیا توسط ارتش اشغال شد، نتانیاهو تاکید داشت که از دارایی‌های راهبردی اسرائیل هستند که از آنها و لو موقتا عقب‌نشینی نخواهد کرد و امنیت اسرائیل را با ماندن در این دو منطقه گره زد؛ اما اکنون باز مثل شارون خود را ناچار به عقب نشینی از هر دو می‌بیند.

اما چهار عامل موافقت نتانیاهو با برداشتن موانع اصلی توافق:

نخست فشار دونالد ترامپ که به نوشته روزنامه فایننشال‌تایمز باعث تغییر موضع نتانیاهو شد. این در حالی است که بی‌بی با تعویق توافق و مخالفت با پیشنهاد بایدن مشتاقانه منتظر بازگشت ترامپ بود تا به او در اشغال نوار غزه و به زانو درآوردن حماس کمک کند؛ اما این اتفاق نیفتاد و چنان که نگارنده قبلا هم پس از پیروزی ترامپ در انتخابات بیان داشت، چه بسا نتانیاهو از این پیروزی متضرر شود و همین اتفاق هم (البته در پرونده غزه) در حال رخ دادن است.

اما چرا ترامپ با اعزام فرستاده خود به اسرائیل و ارسال پیامی «شدیداللحن» بر خلاف توقعات نتانیاهو عمل کرد؟ اینجا نقش عامل و پیشران دوم یعنی وضعیت میدانی غزه برجسته می‌شود. واقعیت این است که فشار ترامپ معطوف به مواجهه واقع‌بینانه او با جنگ غزه است. از یک طرف می‌بیند که اسرائیل و نتانیاهو هر آنچه در توان داشتند در غزه انجام دادند و دیگر کاری انجام نشده باقی نمانده اما نتوانسته است که حماس را به زانو درآورد و جنگ را یک طرفه خاتمه دهد و در مقابل عملیات‌های فلسطینی سیر تصاعدی عجیبی در هفته‌های اخیر پیدا کرده است.

از دیگر سو نیز ترامپ که اساسا میانه‌ای با اعزام نیرو از آمریکا به مناطق جنگی ندارد و تجربه افغانستان را پیش‌روی خود داشت، به این جمع‌بندی رسید که ادامه جنگ نه تنها موجب تسلیم حماس نمی‌شود؛ بلکه تداوم آن به معنای تداوم تنش نظامی در خاورمیانه و مانعی بر سر راه طرح‌های خود اوست، بنابراین راه چاره را در فشار بر نتانیاهو برای پذیرش توقف جنگ و عقب‌نشینی از نوار غزه برای تسهیل توافق دید. در واقع اگر ترامپ می‌دانست که فشار بیشتر از این در غزه موجب تغییر موضع حماس می‌شود، مسلما طرف نتانیاهو را می‌گرفت.

عامل سوم نیز تغییر نگاه اکثریت جامعه اسرائیل است که بیش از دو سوم آن در دو ماه اخیر نه صرفا برای آزادی گروگان‌ها بلکه به علت تلفات مستمر ارتش اسرائیل به ویژه در هفته‌های اخیر خواهان توقف جنگ غزه نیز شده‌اند. این عامل نیز مسبب فشار مضاعفی بر نتانیاهو بوده و تداوم جنگ غزه بدون آزادی گروگان‌ها، تحقق اهداف آن و در سایه تلفات بیشتر دوباره موقعیت نتانیاهو در جامعه اسرائیلی را در سیری نزولی قرار داد، این در حالی است که محبوبیت او تحت تاثیرات ترورها در منطقه، تحولات جنگ لبنان، حمله به ایران و تغییر در سوریه تصاعدی شده بود.

اما عامل چهارم نیز ضعیف شدن موقعیت بن گویر و سموتریچ به عنوان دو اولترا راست مخالف سرسخت هر گونه توافق با حماس در کابینه است. این امر هم این باور را نزد نتانیاهو ایجاد کرد که در صورت انجام این توافق کابینه‌اش سقوط نمی‌کند. البته برای قضاوت در این باره فعلا زود است و باید دید موجی که علیه نتانیاهو از دو روز پیش با بالا گرفتن احتمال توافق در میان نخبگان و جامعه اسرائیلی در حال شکل‌گیری است به کدام سمت می‌رود.

این موج صرفا از جانب راستگرایان تندرو نیست، بلکه حامیان توافق نیز این پرسش منتقدانه را مطرح می‌کنند که چرا نتانیاهو همان می گذشته پیشنهاد بایدن را نپذیرفت و با رد آن موجب شد چندین گروگان و همچنین دهها نظامی ارتش جان خود را از دست بدهند.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

جهنم تر از این؟!!

حال که پس از ماه ها گویا مذاکرات آتش بس (نه لزوما ایجاد صلح و نه لزوما پایان جنگ) بین دولت و ارتش اسرائیل و گروه حماس در فلسطین اشغالی جدی تر شده (وعده ای که با احتمال زیاد محقق نخواهد شد)، برخی از صهیونیست های سوپر افراطی (حتی تندروتر از موجودی به نام نتانیاهو) آشکارا با این آتش بس ادعایی مخالفت کرده اند! نمونه آن مطلب زیر است که از سایت بی سی امروز (دوشنبه 25 دی 1403 / 13 ژانویه 2025) عینا نقل می کنم:

«بتسالل اسموتریچ وزیر دارایی اسرائیل از حزب راست افراطی ملی- مذهبی صهیونیسم در ایکس نوشت که اسرائیل «باید تا زمانی که حماس تسلیم بی‌ قید و شرط را بپذیرد، غزه را به جهنم تبدیل کند.»
او در پست خود نوشت:‌ «این توافق احتمالی یک فاجعه برای امنیت ملی دولت اسرائیل است. ما بخشی از توافق تسلیم نخواهیم بود که شامل آزادی تروریست‌ها، پایان جنگ، از بین بردن دستاوردهای ما، و رها کردن گروگان‌های ما است.»

به محض خواندن این جملات نخستین چیزی که به ذهنم خطور کرد این بود که: راستی، جهنم تر از آنچه در شانزده ماه در در باریکه غزه و در سرزمین اشغالی فلسطین دیده ایم، ممکن است؟! چندی پیش رئیس جمهور منتخب آمریکا یعنی شاهنشاه تمامی زورگویان و تمامی راست های افراطی و متجاوز جهان و از جمله ارباب بی چون و چرای اسرائیل و رهبر ویژه و جنگ افروزِ افراطیون متجاوز یعنی دونالد ترامپ نیز تا کنون وعده ایجاد جهنم را در غزه داده و اخیرا نیز معاون اول وی آن را تکرار کرده است!
اما واقعا می توان تصور کرد بیش از این در غزه جهنم ساخت؟! مگر تا کنون پادوی ترامپ و ارتش جانی و مرتکب جنایات جنگی و بچه کشی و نسل کشی در غزه (وفق قواعد بین المللی و حکم دیوان لاهه)، کاری بوده که برای ایجاد جهنم واقعی و آخرالزمانی در غزه انجام نداده باشد؟! به جد در شگفتم که دیگر چه مانده تا «جهنم تر» در غزه ایجاد شود؟!
نمی دانم! شاید هنوز باید «جهنم تر» را نظاره کنیم!! شاید درست گفته اند که: دنیا، دنیای ممکنات است و هرچیزی ممکن و محتمل!!
دوشنبه 25 دی 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

https://youtu.be/i5LpdvLeaGw?t=16

🔴تسلیت بیش از ۸۰۰ نفر از شخصیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی
به مناسبت درگذشت دکتر رضا رئیس‌طوسی

▪️به‌نام هستی‌بخش

🔸دکتر رضا رئیس‌طوسی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران ، از تبار نواندیشان دینی و‌ نسل اول مجاهدین، یار و‌ همراه شریعتی ‌ها و سحابی ها و از فعالان ملی مذهبی در چهاردهم دی ماه با جهان‌هستی وداع گفت و به دیار باقی شتافت .

▪️او کنشگری در عرصه سیاست و علم را با اخلاق گره زد و برای دانشجویان و همرزمان خویش اسوه ای از صبر و متانت و فروتنی بود. بی ادعا علم و تجربه‌ی خود را در طبق اخلاص گذاشت و در آخرین سال‌های واپسین عمر،در سکوت به رواج اندیشه پرداخت . رفتن چنین دوستی سخت و‌جبران ‌ناپذیر است .

🔸این ضایعه را به همسر محترم و فرزندان عزیزش سارا و علی رئیس‌طوسی و یاران و دانشجویان این بزرگ مرد تسلیت می گوییم و از خداوند، رحمت و‌ آرامش برای دوست بزرگوارمان طلب می کنیم‌.


🔹مراسم یادبود دکتر رضا رئیس‌طوسی:

▫️زمان : روز پنجشنبه مورخ ۲۰ دی ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۶-۱۴

▪️مکان : مسجد و کانون توحید،خیابان آزادی،خیابان رودکی شمالی(شهدای منا)، خیابان پرچم، پلاک ۷۰

🔻اسامی :

سیدهاشم آقاجری, حسین آبادیان, ابوطالب آدینه‌وند, مرضيه آذرافزا, خسرو آذربایجانی , پرویز آذربایجانی , منصور آسيم, فروزان آصف‌نخعی, حمید آصفی , محمدرضا آقاابراهیمی, زهره آقاجری, رضا آقاخانی, زهره آقاخانی, زهرا آقاقلی, حسین آقامحمدی, اسماعیل آقامیرزایی, مسعود آقايى, امیراصلان آقایی, بهنام آقایی, محمدرضا آهني, محمد ابراهیم‌زاده , حمیده ابراهیمی, عنايت اتحاد, هادی احتظاضی , حمید احراری, احمد کفیل, احمدرضا اشتری, مژگان احمدزاده , ابوالفضل احمدی, رضا احمدی, وحید احمدی, شهروز احمدی, محمدرضا احمدی, امین احمدی, خداداد احمدی, حسن احمدی, زینب احمدی , رامین اخلومدی, مظهر ادوایی, مریم اربابزاده, مائده اربابزاده, مهران ارژنگ, بیژن ارقند, مهدی استیری, محمد اسحاق‌قمی, احمدرضا اسدی, بتول اسدی, کمال اسعدی, محرم اسلامی, حمیدامین‌ اسماعیلی, ابراهیم اسماعیلی, احمدرضا اشترى, موژان اشرفی, اشکان اشعریون, نورسا اصغری , ابراهیم اصغری, ابراهیم اصلانی , محبوبه اعرج‌شیروانی, فرزانه افشاری, فهیمه افشاری, عباس اقبال, جلال اقتداری, علیرضا اکبرزادگان, اعظم اکبرزاده, مرتضی اکبری, سیدعبدالمجید الهامی , مرتضی الویری, حسین الهی‌منش, ولی‌اله امامی, پروین امامی, شهربانو امانى, الهه امیرانتظام, امیرخسرو دلیرثانی, حبیب‌الله امیری, احمد امین, کاک‌حسن امینی , رضا امینی, مهدی امینی‌زاده , علیرضا انتشاری, فاطمه انصاری, محمد انصاری, سیدمحمدعلی ایازی, لیلا ایپکچی, محمد ایرانمنش, عبدالحسین ایرانی, سعيده ايزدى, مصطفی ایزدی, نعمت‌الله ایزدی, مرضیه ایزدی, هاشم باروتی , مسعود باریکانی, ابوالفضل بازرگان, عبدالعلی بازرگان, بهمن بازرگانی, محسن باستانی, هاله باستانی, نگار باقری, محمدرضا باقری, داود باقری , زهره باقری, علی‌اصغر بای, رضا بخشی, اکبر بدیع‌زادگان, مجتبی بدیعی, منصور بذرپور, محرم براتی, اميدرضا بردبار , اشرف بروجردى, محمد بلبلیان, صادق بندیزاده, محمدحسین بنی‌اسدی, عباس بنی‌رضی, عماد بهاور, جلال بهرامی, رضا بهرامی, بهروز گرانپایه, بهزاد سعیدپور, عليرضا بهشتى, حمید بهشتی, رضا بهشتی معز , محبوبه بهمنی, محسن بوستانی, بهنام بیات , صفا بیطرف, فاطمه بیگدلی‌آذری, معصومه بینات, محسن پاینده, مسعود پدرام, مهناز پزشك, مهدی پناهی , عاطفه پهلوان , وحید پوراسماعیلی, عباس پوراظهری, پارسا پورغفارمغفرتي , حسن پويا, محمود پویانفر, جهان‌میر پیش‌بین, حبیب‌الله پیمان, احمد تابنده, مصطفی تاجزاده , مهسا تاجیک, رضا تحویل‌داری, علی تفکری, مجید تقی‌لو , علی تک فلاح, سیدمحمدباقر تلغری‌زاده, مصطفی تنها, رضا تهرانی, مرادعلی توانا, فرهاد توانا, محمد توسلی , ناهید توسلی, مجید تولایی, مجید تولّایی , تیمور خدابخشی, رضا تیموری, درخشنده تیموریان, محمدجمادی ثابت‌قدم, احمد ثاراللهی, حسین ثاقب, روزبه جامه‌شورانی, فاطمه جباری, سیدمحمدمهدی جعفری , محمد جعفری, علی جعفری, جعفر جعفری, علی جعفری‌دینانی, جلال جلالی‌زاده , هادی جلالی‌زاده, حميدرضا جلائى‌پور, محمد جمادی, فرشته جمشیدی, امیرحسین جهانی, هاشم جواهری, جعفر جودکی, منصوره جورابچیان (احمدزاده).....


🔹متن و اسامی کامل :

https://cutt.ly/Ce08BEz8

#ایران_فردا
#رضا_رئیس‌طوسی
#تسلیت_و_بزرگ‌داشت

https://t.me/iranfardamag

انتخاب خامنه ای به عنوان «دیکتاتور سال» در دانمارک

3
بیانیه ای به نام گروهی از نهادهای مختلف ارتش منتشر شده است که در آن به اقدامات سرکوبگرانه سپاه پاسداران در حوادث اخیر اعتراض شده و گفته شده است که چنین روندی تحمل نخواهد شد. گرچه این بیانیه بسیار مهم است اما از آنجا که امضا ندارد نمی توان بدان اعتماد کرد. در واقع یا به کلی جعلی است و یا چند نفری دست به این کار زده اند که در عمل چندان تأثیر ندارد.
4
در دانمارک خامنه ای به عنوان «دیکتاتور سال» انتخاب شد. مؤسسه ای که جدیدا تأسیس شده و قرار است که در هر سال دیکتاتور سال را انتخاب کند و امسال نخستین منتخب شان رهبر ایران شده است. مبارک است! البته گفتنی است که رهبرانی چون رهبر میانمار و زیمباوه نیز نامزد بودند ولی به دلیل تحولات چند ماه اخیر ایران، خامنه ای برگزیده شده است. این هم از افتخارات ایران در حمهوری اسلامی!
5
چند روز پیش اوباما در مراسم دریافت جایزه صلح نوبل از مردمانی که برای کسب آزادی و تحقق دموکراسی مبارزه می کنند تجلیل و حمایت کرد و به طور خاص از مردم ایران که با راهپیمایی مسالمت آمیز خود برای آزادی مبارزه می کنند حمایت کرد. وی با اشاره به حاکمیت ایران گفت اینان از آروزهای ملت خود بیشتر نگرانند و می ترسند تا دولت های خارجی.
6
چند روز پیش با آقای بازرگان با پسر مرحوم دکتر عطاءالله شهاب پور در منزل یکی از دوستانش دیدار کردیم. ایشان همان راه پدر را در پی گیری وحدت جهانی و برنامه انجمن تبلیغات اسلامی دنبال می کند و سمینارهایی و سخنرانی هایی نیز در اینجا و آنجا برگزار می کند. قرار شد در سمینار آینده شان در بهار آینده از من نیز دعوت کنند. نام ایشان را اکنون به یاد نمی آورم. اما ایشان سالیانی است که در آمریکا زندگی می کند.
7
عصر امروز مراسمی در یک سالن بزرگی در مرکز لس آنجلس به مناسبت شصت و یکمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر برگزار شده بود که من هم یکی از سخنرانان این مراسم بودم. جلسه از ساعت 3 تا 8 عصر بود. هادی قائمی فعال حقوق بشر در آمریکا نیز یکی از سخنرانان بود البته سخنرانان متعدد بودن اناثا و ذکورا و حرف همه هم نقض حقوق بشر در ایران بود. من بیست دقیقه حرف زدم و در دو بخش: اول کمی دربارة اهمیت حقوق بشر به مثابة یک تجربه زیستی و دوم دربارة جنبش سبز و اهمیت آن. فیلمی از رخشان بنی اعتماد در موضوع مطالبات زنان از کاندیداهای انتخابات دهم نیز پخش شد. در ضمن سخنرانی من چند نفری کمی سر و صدا کردند و شعار مرگ بر جمهوری اسلامی دادند و پس از پایان سخنان من نیز ادامه یافت ولی چنان که بعدا فهمیدم آن ها را از سالن اخراج کردند. در نظر داشتم اگر شعارهایشان علیه جمهوری اسلامی ادامه پیدا کند جلسه را ترک کنم. حدود 300 نفری شرکت کرده بودند. آثار هنری ( نقاشی ) هم به نمایش درآمده بود. قرار بود که در پایان گروه موسیقی شمس نیز کنسرت برگزار کند اما به دلیل ضیق مجال نتوانستیم تا پایان بمانیم.
افراد زیادی از من تشکر کردند و با من عکس یادگاری گرفتند. در مجموع جلسه خوبی بود. بویژه از جنبش سبز دفاع شد و از رهبران آن در ایران دفاع و حمایت گردید. این در حالی بود که شمار قابل توجهی از شرکت کنندگان و حتی برگزار کنندگان از جنبش سبز در چهارچوب نظام موجود و قانون اساسی حمایت نمی کردند.
8
کانون مدافعان حقوق بشر جایزه حقوق بشر امسال خود را به آیت الله منتظری داد. سال اول را به امیر انتظام داد و سال دوم را به تقی رحمانی و امسال به منتظری. این اقدام اقدام مثبت و به جایی بود.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصد و هشتاد و دوم
سه شنبه 18 دی 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

اسرائیل یک استثناست!

این تصاویر استفاده اسرائیل از آمبولانس برای یک عملیات نظامی را در نابلس در کرانه باختری نشان می‌دهد که با خونسردی یک پیرزن ویک جوان را به قتل می‌رسانند. قبلا هم شبیه این اتفاق افتاده؛ اما این بار تصویری مستند و واضح وجود دارد.

استفاده نظامی آشکار اسرائیل از آمبولانس در حالی است که او همه بیمارستان‌های نوار غزه را به بهانه استفاده نیروهای حماس از آن‌ها نابود کرده و بیش از ۱۰۰۰ پزشک، نیروی درمانی و صدها مجروح را نیز کشته است؛ در حالی که هم تحقیقات رسانه‌های معتبر جهان چون نیویورک‌تایمز و واشنگتن‌پست و هم گزارش برخی نهادهای بین‌المللی نافی این ادعای اسرائیل است.

غزه‌ِ تحت اشغال که نه کشور است و نه عضو سازمان ملل با مسئولیت‌های تعریف شده؛ اما طرفِ اشغالگرِ عضو سازمان ملل اینگونه ناقض قوانین آن است.

هیچ طرفی بنا به حقوق بین‌الملل و کنوانسیون‌های ژنو حق استفاده نظامی از مراکز و وسایل درمانی و حمله به آن‌ها را ندارد، اما این برخورد گزینشی ترجمان همان منطق زور و استبداد در سیاست بین‌الملل است که مولد استانداردهای دوگانه وبرساختی استثنایی بنام اسرائیل است.

صابر گل‌عنبری


#فرهیختگان

آهوان گم شدند در شب دشت آه از آن رفتگان بی‌برگشت…

دکتر رضا رئیس طوسی استاد برجسته دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران و یکی از فعالان سیاسیِپیش‌کسوتِ ملی- مذهبی پس از عمری سراسر مبارزهبرای بهبود شرایط مردم و میهنش در گذشت.

رضا رئیس طوسی به شهادت نزدیکان و همفکرانش،فردی بسیار اخلاقی، فروتن و اهل گذشت و فداکاری ومصداق بارز «هستم اگر می‌روم، گر نروم نیستم»، باعمری سراسر تلاش و نو به نو شدن و وفاداری به آرمان‌های سیاسی و ارزش‌های اخلاقی‌اش بود.

دکتر رئیس طوسی یکی از اعضای اولیه سازمان مجاهدین خلق و از همراهان زنده یاد محد حنیف‌نژاد بود. ایشان  پس از انقلاب و با «روند جدایی» از آن سازمان، به سلک نیروهایی درآمد که بعدا به نام ملی- مذهبی شناخته شدند. وی یکی از نزدیکان زنده یاد مهندس سحابی و مسئول سرویس سیاست خارجی مجله ایران فردا بود.

ایشان در سال 79 همراه با بقیه دوستان و یاران ملی- مذهبی‌اش، بازداشت و با وجود سن بالا، ماه‌هایی طولانی را در سلول‌های انفرادی زندان 59 مخفی سپاه (زندان عشرت‌آباد) گذراند.
ما جمعی از دوستان و دوست‌داران آن عزیز در خارج از کشور درگذشت این مرد بزرگ و فروتن را به جامعه سیاسی و دانشگاهی کشور و همفکران و همراهان او در داخل کشور و نیز خانواده و فرزندان محترم‌شان تسلیت می‌گوییم و برای این عزیزان سلامتی و صبوری آرزو می‌کنیم.

امیدواریم با استمرار تلاش‌های تمام نیروهای ملی و وطن‌دوست کشورمان روزی آرمان‌های بزرگ این عزیز تحقق یابد و تلاش‌های او و هزاران هم‌چون او، به بار بنشیند و مردم کشورمان به آزادی، دموکراسی، عدالت و امنیت پایدار دست یابند.

احمد علوی
الهه امیرانتظام
آلان توفیقی
بهروز خلیق
تقی رحمانی
توران همتی
حسن فرشتیان
حسن یوسفی اشکوری
حسین کمالی
رحمان لیوانی
رضا شیرازی
رضا علیجانی
زهرا قضات
سمیه قضات
عبدالعلی بازرگان
عبدالکریم سروش
عبدالله ناصری
علی اکبر موسوی (خوئینی)
علی ایزدی
علی کلایی
فرشین کاظمی نیا
فهیمه ملتی
کاظم علمداری
مرتضی کاظمیان
معصومه شاپوری
منصوره شجاعی
مهدی امینی زاده
مهدی جامی
مهدی ممکن
مهران مصطفوی
نیره توحیدی
هژیر عطاری
یاسر میردامادی

🔹️ تروریست کیست؟
#عمادالدین_باقی
✍️ چون برخی تبلیغات چیان رژیم سفاک اسرائیل در کامنت هایی در بخش نظرات این صفحه( کانال تلگرام نویسنده) از این رژیم دفاع کرده و فقط از گروه های مخالف اسراییل به عنوان تروریست نام برده اند، اولا تاکید می کنم که سخن ما درباره دولت اسراییل هیچ ربطی به ادبیات جمهوری اسلامی ندارد و برخاسته از ادبیات جهانی و حقوق بشری و پژوهشی است.
دوم اینکه تاکید می کنم گفتگوی کامل نگارنده را در سایت آزاد درباره موضوع تروریسم ببینید.
https://youtu.be/DhNYMJwUVj4

سوم اینکه مراجعی که افراد و سازمان‌های ذکر شده را به عنوان تروریست اعلام کرده‌اند هیچ مرجعیت معتبری ندارند زیرا افزون بر اینکه خودشان اعمال تروریستی انجام می‌دهند در تازه‌ترین نمونه، سازمانی را که دولت امریکا تروریستی اعلام کرده و برای لو دادن رهبرش جایزه ده میلیون دلاری تعیین کرده بود و شورای امنیت سازمان ملل هم این سازمان را در لیست گروه های تروریستی گذاشته بود بلافاصله پس از تصرف قدرت، به عنوان یک دولت با آن گفتگو کرده و در صف ملاقات با مسئولان این سازمان می‌ایستند.
چهارم اینکه گرچه بعضی از گروه‌ها مانند داعش تروریست هستند و در مورد برخی دیگر اختلاف نظر وجود دارد اما پذیرش این سخن نافی این واقعیت نیست که بنیاد دولت اسراییل را گروه های تروریستی گذاشته اند. دولت کنونی اسراییل در واقع یک سازمان تروریستی مورد حمایت کامل امریکا در هیات یک حکومت است. فقط کافی است نگاهی به بنیانگذاران این حکومت بیندازید.
۱- هاشومر (سازمان دفاع یهودیان در فلسطین) یک تشکل نظامی بود که سال‌ها قبل از تشکیل دولت اسراییل در سال 1909 به وجود امد و علیه فلسطینیان فعالیت می کرد.
۲- هاگانا سازمان شبه‌نظامی یهودی وفادار به ایدئولوژی صهیونیسم نیز پیش از تشکیل دولت اسراییل در سال ۱۹۲۰ در فلسطین تحت قیمومت انگلستان و با حمایت انگلیس تشکیل شد و فلسطینی های مخالف را ترور می کرد. اعضای آن بعد از تشکیل دولت اسراییل  هسته اصلی ارتش دولتی را به وجود آوردند. این گروه بخاطر مخالفت انگستان (که عامل و حامی اولیه تشکیل‌شدنش بود) با خشونت های گسترده و انتقال غیر قانونی مهاجران یهود، با حاکمیت بریتانیا هم وارد کارزار شد. بن گوریون که از موسسان هاگانا بود اولین نخست‌وزیر اسرائیل شد. اسحاق رابین هم یکی از فرماندهان نظامی این گروه بود که بعدها به نخست وزیری رسید و به دلیل فساد از کار برکنار شد اما مجدداً به قدرت رسید و به خاطر امضای پیمان صلح اسلو جایزه نوبل گرفت و توسط یهودیان افراطی که خودش قبلاً جزو آنها بود ترور شد.
۳- سازمان ایرگون یک گروه شبه‌نظامی زیرزمینی برپایه تفکر صهیونیزم که با انشعاب از سازمان هگانا از ۱۹۳۱ تا ۱۹۴۸در فلسطین تحت قیومیت انگلستان فعالیت می‌کرد در سال ۱۹۴۶ اقدام به بمب گذاری در سفارت بریتانیا در ایتالیا کرد چون تروریسم را تاکتیک برنده ای می دانست که مخالفت های بریتانیا در مورد مهاجرت غیر قانونی یهودیان را تغییر می دهد. تصمیم دولت بریتانیا برای خروج از فلسطین و واگذاری انجا به خود یهودیان، هم سبب شد این گروه سویه ای از باکتری وبا را در سیستم تأمین آب زیرزمینی لندن رها کند.
این‌گروه در آن زمان یک سازمان تروریستی شناخته شد.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%AD%D9%85%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D9%88%D9%86

عملیات دیگر ایرگون بمب‌گذاری هتل کینگ دیوید (شاه داوود) در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۱۹۴۶ میلادی، علیه دولت بریتانیا در محدوده فلسطین تحت قیومیت انگلستان بود که منجر به کشته شدن ۹۱ انگلیسی، عرب و یهودی و مجروح شدن ۴۶ نفر شد. مناخیم بگین، که بعدها نخست‌وزیر شد، رهبر در آن زمان گروه بود و عملیات به دستور او انجام شد. بریتانیا ایرگون را «گروهی تروریستی» می‌شناخت. کشتار دیر یاسین هم توسط همین‌گروه انجام شد.
۴- البته چندین سازمان تروریستی یهودی دیگر هم وجود داشتند یا بعدا به وجود آمدند مانند لیگ دفاع یهودی که اف‌بی‌آی در ۲۰۰۱ آن را یک گروه تروریستی دست راستی اعلام کرد. بنا بر گزارش اف‌بی‌آی این سازمان در طراحی و انجام اقدامات تروریستی در ایالات متحده نقش داشته است.
کتاب «تروریست‌های یهودی» که نویسنده آن عساف شارون، یک یهودی استاد فلسفه سیاسی دانشگاه تل‌آویو است شرح مفصلی درباره سازمان‌های تروریستی بنیانگذار اسرائیل ارائه کرده است.
همچنین رونن برگمن، نویسنده کتاب تاریخچه ترورهای اسرائیل، (و همچنین کتاب «جنگ پنهان اسرائیل در ایران») که از تحلیل‌گران برجسته امور نظامی-امنیتی اسرائیل و نویسنده ارشد امور امنیتی در روزنامه یدیعوت اخرونوت و از نویسندگان ارشد سابق بخش نظامی روزنامه «هاآرتص» اسرائیل است در کتاب تاریخچه ترورهای اسرائیل ( که تحت عنوان "برخیز و اول تو بکش" به فارسی ترجمه شده است) می گوید

👇👇👇

#فرهیختگان راهی به رهایی

‍ ▪️رضا رییس‌طوسی درگذشت

▪️حسین رفیعی
@iranfardamag

▪️مبارز و تلاش‌گر دیگری از نسل دوم کودتای  ۱۳۳۲ درگذشت. نسلی که تحقیر کودتای آمریکایی-انگلیسی را برنتافت. نسلی که هم رزم محمد حنیف‌نژاد و سعید محسن و مصطفی چمران بود و در جستجوی رهایی مملکت از استعمار و استبداد(این دو بیماری دیرپای ایران) آرام نداشت. نسلی که همواره و در ساحات گوناگون، در تدارک مبارزه برای آزادی و عدالت و توسعه بود.

▪️دکتر رضا رییس طوسی، متولد ۱۳۱۵ در مشهد، شاگرد استاد محمدتقی شریعتی، دوره دیده‌ی جنگ های چریکی در مصر، پیوسته به سازمان مجاهدین خلق بود که چند روز پیش از یورش ساواک به سازمان در شهریور ۱۳۵۰ با ماموریت از طرف سازمان به خارج از کشور رفت و تا سال ۱۳۵۷ به مبارزه و تحصیل و تحقیق پرداخت. پس از پیروزی انقلاب که به ایران بازگشت و با حیرت و تعجب ورثه‌ی حنیف نژاد را دید، از سازمان روی برگرداند و به دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران پیوست و از برجسته‌ترین استادان آن دانشکده بود.

▪️وی، با تاسیس‌ماهنامه #ایران_فردا در ابتدای دهه ۷۰ توسط شادروان مهندس عزّت‌الله سحابی، به این مجله پیوست و قلمش را در مسیر توسعه سیاسی به خدمت گرفت. سپس در سال ۱۳۷۷ هنگامی که مهندس سحابی برای دفاع از آزادی و عدالت و اعاده‌ی آرمان‌های به تاراج رفته‌ی انقلاب، شورای فعالان ملی-مذهبی را تشکیل داد باز در کنار سحابی بود و به شورای فعالان پیوست تا در غیبت گفتمان عدالت خواهانه‌ی عصر اصلاحات، هم‌صدای محرومانِ فراموش شده در جمهوری اسلامی باشد.

▪️در اسفند ۱۳۷۹ که  اصطلاح متناقض «براندازی قانونی» از سوی رهبر نظام علیه ملی-مذهبی‌ها مطرح شد، رییس طوسی نیز همراه ۶۰ نفر دیگر از شورای فعالان ملی-مذهبی و نهضت آزادی و کانون نشر حقایق اسلامیِ استاد محمد تقی شریعتی بازداشت و روانه‌ی زندان ۵۹ سپاه شد. نهاد امنیتی حاکمیت باتحمیل  یک‌سال سلول انفرادی نیز نتوانست «براندازی» را اثبات کند، اما توانست «قانون» را لگدمال و بی حیثیت کند. وی تا آخرین لحظه ی حیات مهندس سحابی، همراه صدیق او بود.

▪️دکتر رضا رییس‌طوسی برای مدّتی و به شکل غیر قانونی از دانشگاه اخراج شد، اما وقتی مجدّداً توانست به دانشگاه بازگردد، فارغ از کینه و شکایت و گله، تا اخر عمر در راستای اعتلای وطن کوشید و آثار تحقیقی فراوانی را نگاشت و به زیور طبع آراست، چرا که همیشه نگران بحران‌های تهدیدآمیز ایران بود.

▪️دوره زیست این نسل بتدریج رو به پایان است و امید که نسل کنونی و نسل های آینده ، در کنار خوانش انتقادی و رو به رشد خود از گذشته، تداوم بخش راه این نسل فرهیخته و پاکباز و بی‌ادّعایی باشند که صبورانه پای ایران و ایرانی پایمردی کردند.

▪️آثار ماندگاری از رییس‌طوسی به جا مانده است که «تاریخ ایران» و «دکترین دکتر مصدق» و «ملّی شدن صنعت نفت» و‌ «حکومت ملی» را برای نسل‌های بعد از خود روشن ساخته است. البته که هر بخشی از زندگی او خود کتابی مشروح می‌طلبد که در وقت مقتضی باید به آن پرداخت.

▪️روحش شاد و راهش آزاد باد!


#تسلیت
#ایران_فردا
#حسین_رفیعی
#رضا_رئیس‌طوسی

http://t.me/iranfardamag

زمینه سازی برای سرکوبی نهایی جنبش سبز؛ احمدی نژاد جز به حذف هاشمی رضایت نخواهد داد!

شنبه 21 آذر 88 / 12 دسامبر 2009
1
درگیری ها و دستگیری ها و برخوردها در دانشگاه ها و در سطح گسترده ادامه دارد. تلویزیون جمهوری اسلامی در ساعت پر بیننده فیلمی را به نمایش گذاشته است که عکس خمینی را به آتش کشیده اند. این فیلم چند بار پخش شده است. در پی آن از یک سو اصلاح طلبان با بیانیه ها و نامه هایشان به ضرغامی رئیس صدا و سیما اعتراض خود را به آن اعلام کرده اند و از سوی دیگر افراطیون نظام از آن بهره برداری کرده و به عنوان بی حرمتی به امام راحل از سوی اصلاح طلبان و معترضان و به طور خاص حامیان موسوی فضا را تیره کرده و به تبلیغات گسترده دست زده اند. جامعه مدرسین حوزه قم بیانیه تندی صادر کرده و امروز درس های حوزه را تعطیل کرده و اعلام راهپیمایی کرده اند. احتمالا این تبلیغات در رورهای آینده بیشتر و تهاجم علیه معترضان بیشتر خواهد شد.
اما واقعیت چیست؟ چنان که اصلاح طلبان گفته اند که طبق تحقیق آن ها اصلا چنین حادثه ای رخ نداده است. این مطلب را حمید انصاری قائم مقام سید حسن خمینی در دفتر نشر آثار امام خمینی نیز به صراحت اعلام کرده است. سخن دیگر این است که بر فرض صحت این حادثه، چرا اولا آن را به کرات نشانه داده و به گونه ای القا می کنند که گویا در تظاهرات دانشجویی 16 آذر عمومی بوده است؟ و ثانیا چرا آن را به حساب اصلاح طلبان و سران معترضان می گذارند؟ و ثالثا انتشار مکرر آن بوسیلة تلویزیون خود یک اقدام نامعقول و حرمت شکنانه است و سابقه هم ندارد. چنان که در راهپیمایی 13 آبان و همین دفعه به کرات عکس خامنه ای پاره شده و یا به آتش کشیده شده اما هرگز نشانه داده نشده است. در عین حال امکان دارد در گوشه ای چنین حادثه ای رخ داده شده باشد اما واقعا رخدادی عمومی نیست. در هرحال تردیدی نیست که اقتدارگرایان برای زمینه سازی برای سرکوبی بیشتر و احتمالا برخورد با رهبران جنبش اعتراضی چنین اقدامی کرده اند. آن ها در واقع با حربه دفاع از امام، می خواهند مدعیان خط امام کنونی را که در برابر رهبری ایستاده اند، سرکوب کنند.
بویژه مسؤل امور مساجد تهران گفته است که در ایام محرم با استفاده از شور حسینی عقبه فتنه گران را نابود خواهند کرد. به نظر می رسد که برای آینده خوابی دیده اند و برنامه ای در دست اجرا دارند. خدا به خیر کند.
بعد التحیر. کسی در همین لحظه در تلفن می گفت که ببین تفاوت ره از کجا است تا به کجا! 190 کشور جهان در اسلو دارند بحث می کنند که چگونه با گرمایش زمین مبارزه کنند اما در کشور ما صدا و سیما و تمام بوق های تبلیغی حکومتی خود را جر می دهند که عکس حضرت امام پاره شده است!
2
در هفته گذشته هاشمی رفسنجانی در مشهد در دیدار با علما و نیز شماری از دانشجویان سخنانی گفت که بی سابقه بود و مهم و از این رو خشم افراطیون را بر انگیخت. او در آستانه 16 آذر گفت سه – چهار میلیون دانشجو را نمی توان فریب داد. در جای دیگر در پاسخ دانشجویی که گفت چرا سکوت کرده اید، گفت: سکوت نکرده ام، شرایط به گونه ای است که انتقاد تحمل نمی شود. از همه مهم تر ایشان گفت اگر مردم خواستند حکومت می کنیم و اگر نخواستند می رویم. در ضمن گفت حرف های من همان حرف های نماز جمعه است. وی حل مشکل را در دست رهبری دانست و به اصطلاح توپ را در زمین ایشان انداخت. این سخنان در مشهد و در جلسه علما و به طور علنی بسیار مهم است و حداقل نشان می دهد که تلاش های ایشان تا کنون با مخالفت خامنه ای مواجه شده و دیگر اختلافات چندان جدی است که دارد به رویارویی مستقیم کشیده می شود.
در پی این سخنان مصلحی وزیر اطلاعات دولت کودتا در قم (توجه کنید در قم و در نشست طلاب) شدیدا به هاشمی حمله کرد. او با تکرار معنادار سخنان هاشمی صریحا او را مخالف رهبری و موافق و همراه با دشمنان و از جمله «سران فتنه» خواند و گفت حریم امنی دیگر برای ایشان وجود ندارد. در این ایام بار دیگر رسیدگی به اتهامات فرزندان هاشمی از جمله مهدی در دستور کار قرار گرفته است. محسنی اژه ای یک رور پس از 16 آذر گفت پرونده مهدی هاشمی در دست بررسی است. وزیر اطلاعات نیز همین موضوع را خیلی صریح بیان کرد. در مقابل هاشمی در مشهد گفت که مهدی فعلا باز نمی گردد.
جالب است که علی مطهری در این میانه جانب هاشمی را گرفته و گفته است که احمدی نژاد و حامیان دولت به چیزی جز حذف هاشمی رضایت نخواهند داد اما دست هاشمی هم در مقابله با دولت بسته نیست. ایشان گفته است هاشمی در جریان انتخابات مظلوم واقع شده است.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هشتاد دوم
جمعه 14 دی 1403

🔺پزشکی که به سوگندش وفا کرد!

دکتر ابوصفیه مدیر بیمارستان کمال عدوان در شمال غزه پس از به آتش کشاندن بیمارستانش به وسیله ارتش اسرائیل در محاصره تانک‌ها به سمت سرنوشت نامعلوم خود می‌رود.
نابودی این بیمارستان -تنها مامن درمانی باقیمانده در این منطقه- تخلیه اجباری و بازداشت همراه با شکنجه کادر درمان، بیماران و مجروحان آن، صحنه سوررئال دیگری از حضیض حقوق بشر و نظم جهانی است که به اسرائیل به عنوان «ارمغانی دموکراتیک» و «پاره تمدنی» خود در منطقه می‌بالید و می‌خواست سرمشق خاورمیانه جدید شود.

ابوصفیه نیروی حماس نبود و فقط یک پزشک اطفال بود که تابعیت قزاقستان را هم داشت و با شروع جنگ غزه شرایط خروج او و خانواده‌اش را فراهم کرد، اما ماند و تعدادی از اعضای خانواده‌اش را هم از دست داد.

در هیچ جنگ معاصری این شکل نسل‌کشی، بمباران بیمارستان‌ها، ترور پزشکان، خبرنگاران، کشتار کودکان و زنان، قطع دارو و غذا سابقه نداشته است.

گرسنگی کم بود که سرما هم به جان کودکان آواره افتاده و امروز جان پنجمین کودک را گرفت. دنیای قدرتی که آنلاین نظاره‌گر این بی‌عدالتی و بی‌رحمی است، نویدبخش آینده امنی نیست!
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

احمدی نژاد در ارتباط با حمله آمریکا به عراق گفت: . . . اما ما اسنادی به دست آورده ایم که هدف اصلی آمریکایی ها جلوگیری از ظهور آقا امام زمان است!


3
روزنامه «حیات نو» با مدیر مسؤلی سید هادی خامنه ای توقیف شد. چند رور پیش وزارت ارشاد دولت کودتا به روزنامه های حیات نو، اعتماد، اسرار، آفتاب یزد و یک روزنامه دیگر اخطار کتبی داده بود. ظاهرا می خواهند دیگر به کلی هیچ مطبوعه ای در طیف منتقدان نباشد. حتی چندی پیش روزنامه همشهری نیز بویسلة ارشاد توقیف شد اما گویا زور قالیباف و شهرداری چربید و رفع توقیف شد.
4
احمدی نژاد چند روز پیش در یک سخنرانی عمومی در اصفهان گفته است که آمریکایی ها ظاهرا به دلیل نفت و وضعیت عراق به این کشور حمله کرده اند اما ما اسنادی به دست آورده ایم که هدف اصلی آمریکایی ها جلوگیری از ظهور آقا امام زمان است!
راستی که این موجود در آینده نماد بلاهت و خرافه پرستی و سوء استفاده از این اعتقادات دینی شمرده خواهد شد.
5
چند شب پیش در منزل دوستی مهمان بودیم. در این محفل صحبت از نظام پیچیده آمریکا و سلطه بی چون وچرای سرمایه داران و کارخانه داران و نیز لابیست های یهودی بود. در ارتباط با طرح مورد نظر دولت اوباما در مورد بیمه ملی، گفته شد که کارخانه های عظیم تولید دارو نمی گذارند که این طرح تصویب و یا عملی شود. چرا که دولت قیمت دولتی را با داروخانه ها پرداخت خواهد کرد و این با سود های کلان آن ها سازگار نیست. گفته شد قرصی که (با اشاره به قرص روی میز) در اینجا دانه ای دو دلار و نیم است، در کانادا چند سنت است و در ایران بسته ای صد دانه ای 300 تومان. به گفتة ایشان گرانی دارو در آمریکا اساسا مربوط است به انحصارات بزرگ تولید دارو و کارحانه داران و سرمایه داران بزرگ. او می گفت دراینجا رئیس جمهور کاره ای نیست و نمی تواند در برابر سرمایه سالاران مقاومت کند. گرچه اصل سخن ایشان درست است اما نمی دانم مبالغه ای هم در کارهست یانه.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو هشتاد و یکم
یکشنبه 9 دی 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

🔺علی در مقابل علی!

دیروز با انتشار کلیپی قدیمی در فضای مجازی سوری درباره حمله به بارگاه مقدس علویان در حلب و متعاقب اقدام نیروهای نظام جدید برای دستگیری چند نیروی امنیتی نظام سابق در ساحل سوریه، معترضان علوی در چند منطقه با شعار «یا علی» به خیابان آمدند و به موازات آن نیز درگیری‌هایی رخ داد.

از امروز صبح دولت انتقالی سوریه نیروهای ویژه «تیپ علی ابن ابی‌طالب» را برای مقابله با آن‌ها و «بقایای نظام» سابق به منطقه اعزام کرده است.

هر دو طرف درگیر خود را «محبان علی» معرفی می‌کنند؛ یکی که چند دهه در قدرت بوده و اکنون آن را از کف داده خشمگین است، «یا علی» گویان با شوراندن احساسات مذهبی علویان عادی می‌خواهد آن‌ها را علیه «سوریه پسااسد» بسیج و به نوعی قربانی کند و دیگری نیز برای حفظ و تثبیت قدرت خود، ناکام گذاشتن این تحرکات و احتمالا کسب اعتماد علویان عادی، تیپ «علی ابن ابی‌طالب» را به جنگ «یا علی» گویان می‌فرستد.

در این میان هم فضای خشم و انتقام‌گیری از عوامل نظامی و امنیتی نظام سابق سوریه چنان سنگین است که به راحتی برای حاکمان جدید سوریه قابل کنترل نیست؛ تا جایی که برخی در فضای مجازی سوری خواستار کشیدن «ذوالفقار» علی به روی این عوامل شده و دولت جدید را به «تساهل» متهم و انتقاد می‌کنند.

قدر مسلم این که دریافت‌های متفاوت از علی ابن ابی‌طالب ده‌ها علی ساخته است که همه آن‌ها، مدعی دوستی و پیروی از ایشان هستند؛ ولی هر طرف علی خود را در مقابل علی طرف دیگر قرار می‌دهد و محصول آن هم نزاعی فرقه‌ای است که امام علی از آن بیزار بود و رواداری و هم‌افزایی را اساس تعامل می‌دانست.

بدترین ضربه به هر دین و مقدسات آن، سوءاستفاده از نام آن‌ها در بازار بدنام سیاست و قدرت است و قربانی هم مردم عادی و خود آن آیین و کیش و نمادهاست.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

ورشکستگی اخلاقی غرب
جان مِرشایمِر (استاد ممتاز روابط بین الملل در دانشگاه شیکاگو) ترجمه‌ی یاسر میردامادی

در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۴، دیدبان حقوق بشر گزارشی ۱۷۹ صفحه‌‌ای در تشریح جزئیات نسل‌کشی از سوی اسرائیل در غزه منتشر کرد. در تاریخ ۵ دسامبر ۲۰۲۴، عفو بین‌الملل گزارشی ۲۹۶ صفحه‌ای در تشریح جزئیات نسل‌کشی از سوی اسرائیل در غزه منتشر کرد. در تاریخ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، دیوان بین‌المللی دادگستری حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و یوآو گالانت، وزیر دفاع سابق اسرائیل را به اتهام جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی صادر کرد. در تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۲۴، دیوان بین‌المللی دادگستری به این نتیجه‌ی قضایی رسید که می‌توان استدلال قابل قبولی ارائه کرد ‌که اسرائیل در حال ارتکاب نسل‌کشی در غزه است.

نظر به تعهد ادعایی غرب به حقوق بشر و به ویژه تعهد ادعایی غرب به جلوگیری از نسل‌کشی، انتظار می‌رفت که کشورهایی مانند ایالات متحده، بریتانیا و آلمان جلوی ارتکاب نسل‌کشی از سوی اسرائیل را بگیرند. اما در عوض، دولت‌های این سه کشور، به ویژه ایالات متحده، از اقدامات تصورناپذیر اسرائیل در غزه قدم‌به‌قدم حمایت کرده‌اند. در واقع، این سه کشور همدست این نسل‌کشی هستند.

وانگهی، تقریباً تمام مدافعان حقوق بشر در این کشورها و به طور کلی در غرب، در مقابل ارتکاب جاری نسل‌کشی از سوی اسرائیل سکوت کرده‌اند. رسانه‌های اصلی تقریباً هیچ تلاشی برای افشاگری و به چالش کشیدن اقدامات اسرائیل علیه فلسطینی‌ها نکرده‌‌اند. واقعیت امر آن است که برخی رسانه‌های اصلی از اقدامات اسرائیل تمام‌قامت پشتیبانی کرده‌اند.

آدمی به فکر فرومی‌رود که مردم غرب، که یا از نسل‌کشی اسرائیل پشتیبانی کرده‌اند یا در مقابل آن سکوت روا داشته‌اند، چگونه رفتار خود را توجیه می‌کنند و شب سر بر بالین می‌نهند. تاریخ با آن‌ها مهربان نخواهد بود.

[منتشر شده به تاریخ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۴ در وب‌سایت شخصی نویسنده]



#فرهیختگان راهی به رهایی

اقدام نیکوی محمدجواد ظریف و مریم (ظریف)

گرچه مدتی است که مرا با دولتمردان جمهوری اسلامی کاری نیست اما امروز ویدئویی دیدم که مرا به تحسین واداشت؛ به گونه ای که مفید دیدم آن ر اعلام کنم.
در این ویدئو آقای ظریف در کنار همسرش خانم مریم در کلیسایی در تهران حضور یافته و دو نفری به صورت مشترک کریسمس را به مسیحیان ایران و جهان شادباش گفتند.
آنچه موجب تحسین شد چند نکته بود:
اول. تبریک کریسمس از یک مسلمان شیعه ایرانی آن هم به طور رسمی و علنی در یک مکان مذهبی شناخته شده.
دوم. شادباش کریسمس توسط یک مقام دولتی و آن هم به عنوان نامدارترین عضو دولت و به ویژه شناخته شده ترین سیاستمدار و دولتمرد کشوری با مختصات جمهوری اسلامی ایران.
سوم. همراه با همسرش در این شادباش مذهبی و البته سیاسی دوشادوش هم. ابتکار این اقدام آن بوده که این زوج کلمات مورد نظر را به تناسب تقسیم کرده و در هرحال مشترکا اجرا کردند. این واقعیت در کشوری که جنبش زنانه زن، زندگی، آزادی را در دو سال قبل پشت سر گذاشته است، بسیار مهم است.
چهارم. حضور در یک کلیسای مسیحی که در جای خود حایز اهمیت است.
پنجم. سخن گفتن به زبان جهانی انگلیسی که همه مردم در هرجای جهان قادر به شنیدن و فهمیدن آن است.
ششم. در وجه سیاسی ابتکار آن بوده که در این سخنان کوتاه و مجمل و خطاب به مردم جهان به روشنی و در حد وافی به مقصود به فاجعه غزه و وحشی گری ها و جنایات آزار دهنده دولت و ارتش اسرائیل اشاره شده است.
هفتم. در نهایت دعوت به رواداری مذهبی و شعار صلح خواهی از سوی یک مسلمان و یک دولتمرد شناخته شده در سطح جهانی نیز در جای خود مهم و قابل توجه بوده است.
هشتم. در هرحال در قلمرو دیپلماسی عمومی چنین ابتکاری به سود مردم ایران و کشور ایران و صد البته به سود نظام جمهوری اسلامی هم هست.
سه شنبه 4 دی 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

توصیه های اخلاقی در سنت سیاستمداری جمهوری اسلامی

چندی پیش که یادداشت های مجلس اول را برای انتشار آماده می کردم، دیدم که از سال 1361 به بعد پس از گزارشی از سخنرانی های آیت الله خمینی (به ویژه در مواردی که با حضور نمایندگان مجلس انجام می شد و من هم حضور داشتم)، یکی از نقدهایی که بارها به سخنان ایشان مطرح کرده ام، آن بوده است که آیت الله خمینی بیشتر به توصیه های اخلاقی و نصیحت و اندرز به حاکمان و مسئولان وقت نظام بسنده می کند و به سیاست ورزی و در واقع به مدیریت های عملی لازم، آن هم در حد و اندازه مدیریت یک نظام نوپا و انقلابی، کمتر توجه می کند. بارها یادداشت کرده ام که «امام» گویی می پندارد با نصیحت و پند و اندرز مملکت اداره می شود و حال آن که «نظام» بیش از همه محتاج مدیریت درست و عاقلانه و کارساز است و حداقل نصیحت های اخلاقی و حتی گاهی تندی و خشونت کلامی به تنهایی مفید فایده نخواهد بود. به همین دلیل هم بود که در عمل نه تنها مثلا اختلافات به درستی حل و حتی مدیریت نشد که در گذر ایام تشدید هم شد. البته شاید در آن دوران شخصیت و نفوذ دینی و مرجعیت معنوی و اخلاقی شخص خمینی بود که تا حدودی مؤثر واقع می شد و در عمل نوعی سرپوش موقت بر تضادها و اختلافات می گذاشت.
اما این سنت پس از آیت الله خمینی هم به نحوی ادامه پیدا کرد. بسیاری از مدیران عالی و دانی کشور همواره به ویژه در محافل عمومی و سخنرانی های موسمی و پرتکرار در جمع های به اصطلاح مردمی، تلاش کرده و می کنند که توصیه های اخلاقی را جانشین مدیریت و کارآمدی مدیران نظام بکنند. شاید این سنت غیر مفید و در مواردی مضر، برآمده از یک سنت حوزوی و علمایی باشد؛ زیرا، روحانیون و عالمان دینی، که فعلا مدیران ارشد نظام ولایی – روحانی هستند، بیشتر تخصص شان در «ارشاد» و «موعظه» و «تبلیغ» است و در واقع هنر اصلی شان «منبر رفتن» و موعظه کردن است! حال که رهبر و رئیس و وزیر و وکیل شده اند، طبعا نمی توانند از سنت جاافتاده دیرین خود دست بکشند. در واقع، سخن فردوسی بزرگ را تعیّن بخشیده و «تخت» و «منبر» را اشتباه گرفته اند.
حال این سنت به جناب مسعود پزشکیان رسیده و اوست که در قامت «رئیس جمهور» بیش از پیش به سنت موعظه و توصیه های اخلاقی روی آورده است. این در حالی است که پزشکیان روحانی و به اصطلاح «آخوند» نیست اما در عین حال از بسیاری از آخوندها، آخوندتر است! برای رفع هر نوع بدفهمی، لازم است بگویم که نه آخوند بودن لزوما مذموم است و نه توصیه های اخلاقی بد و نادرست؛ بلکه مراد آن است که مدیریت و مملکتداری بیش از همه به سیاست ورزی و مدیریت درست و عقلانی (آن هم عقلانیت زمانه و دورانی) نیاز دارد و نه به موعظه های اخلاقی و نصیحت.
از باب مثال، جناب پزشکیان در این حدود پنج ماه بیش از همه روی عنصر «وفاق» تأکید دارد و حتی دولت خود را «دولت وفاق» نامیده است. اما گفتن ندارد که وفاق، که در جای خود خوب و ممدوح است و لازم، هم در عرصه نظر محتاج نظریه پردازی است و هم مهم تر در عرصه عمل و مدیریت و کشورمندی، محتاج ابتکار و نهادسازی و در هرحال تعیین مشخص مصادیق عینی و عملی است. به تعبیر مشهور با حلوا، حلوا، گفتن؛ دهان، شیرین نمی شود! انتظار این است که پزشکیان پس از چهل و پنج سال تجربه در قامت وزیر و وکیل، باید دانسته باشد که موعظه و توصیه های اخلاقی و نصیحت پدرانه هیچ مشکلی در قلمرو مدیریت حل نخواهد شد. دیگر با نهج البلاغه خوانی و مواعظ اخلاقی نمی توان مشکل وفاق را حل کرد و در عمل «ناترازی ها» را در باب انرژی و معیشت و مهم تر از همه، مصیبت ویرانگر سیاست خارجی جمهوری اسلامی را برطرف کرد و یا کاهش داد. شاید همان سخن ملک الشعراء بهار درست باشد که در ارتباط با فضای پس از مشروطیت ایران گفت: از بدبختی های مملکت ما این است که سیاستمداران ما روضه خوان شده اند و روضه خوان های ما، سیاستمدار! این مصیبت کمی نیست!
امیدوارم این اشارات کفایت کند. در باب چند اقدام کوچک اما مفید جناب پزشکیان در یادداشت دیگری خواهم گفت.
یکشنبه 2 دی 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

❇️ ‌هجدهمین نشست از سلسله جلسات ایران و اسلام آغازین در قرن نخست هجری؛ پاسخ به پرسش‌ها (۴) با ارائه آقای حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ، توسط سازمان پژوهشگران ایرانی سبزاندیش (سپاس) و اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران در اروپا برگزار گردید.

📌جهت تماشای این نشست می‌توانید فایل ضمیمه شده را دانلود نمائید.

📌فایل صوتی (هجدهمین جلسه)

📌لینک یوتیوب (هجدهمین‌ جلسه)

🔗جهت دسترسی به جلسات قبل نیز می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده نمائید:

🔻جلسه اول
🔻جلسه دوم
🔻جلسه سوم
🔻جلسه چهارم
🔻جلسه پنجم
🔻جلسه ششم
🔻جلسه هفتم
🔻جلسه هشتم
🔻جلسه نهم
🔻جلسه دهم
🔻جلسه یازده
🔻جلسه دوازده
🔻جلسه سیزده
🔻جلسه چهارده
🔻جلسه پانزده
🔻جلسه شانزده
🔻جلسه هفده

ـــــــــــــــــــــــ
#تاریخ_ایران
#حسن_یوسفی_اشکوری
#نهضت_آزادی_ایران
#سپاس_نیوز
@nedayeazadinet
@Sepas_news⁩

تظاهرات گسترده دانشجویی به مناسبت 16 آذر در دانشگاه های مختلف و شعارهایی بر ضد حکومت

2
دیروز 16 آذر بود و طبق اعلام و آمادگی قبلی در تمام دانشگاه های معتبر ایران در شهرهای بزرگ و مراکز استان تظاهرات دانشجویی صورت گرفت. البته بهانه و مناسبت آن گرامی داشت حادثه 16 آذر سال 32 بود که در آن سه دانشجو کشته شدند اما مانند دیگر مناسبت های این ماه ها فقط بهانه ای است برای تجمع مردم و دانشجویان و اعلام اعتراض علیه حکومت و دولت کودتا.
از گزارش های تصویری و رسانه های دیگر بر می آید که هم تجمع دانشجویان در داخل دانشگاه ها زیاد بوده و هم شعارها تندتر و رادیکال تر شده است. شعار مرگ بر خامنه ای به شعار معمولی و عادی تبدیل شده است. گرچه شعارها در مجموع تکرار همان شعارهای گذشته ها بود اما چند شعار تازه هم بود (و شاید به گوش من نخورده است). از جمله آنها:
حسین حسین شعارشون / تجاوز افتخارشون
چه زندان چه تبعید / جنبش ادامه دارد (اشاره به حکم تبعید زیدآبادی)
تجاوز، جنایت / دو پایه ولایت
بسیجی دروغگو / کارت دانشجوییت کو
این شعار اخیر اشاره به این واقعیت دارد که همه یا بسیاری از کسانی که به نام دانشجویان بسیجی در چنین برنامه هایی شرکت می کنند، اصلا داشجو نیستد و از خارج هدایت و اعزام می شوند.
در دانشگاه تهران شلوع ترین تظاهرات صورت گرفت. بین دانشجویان و بسیجی ها درگیری و برخوردی نیز رخ داد. مردم نیز در اطراف دانشگاه بودند ولی مأموران و نیروهای امنیتی مانع پیوستن مردم بیرون به دانشجویان می شدند. در دانشگاه بوعلی همدان نیز برخورد فیزیکی صورت گرفت و دختری را از طبقه دوم ساختمان به پایین پرتاب کردند و کارش به بیمارستان کشید. در دانشگاه هنر خانم رهنورد حضور پیدا کرد و مورد حمله قرار گرفت و به صورتشان گاز فلفل پاشیدند که موجب آسیب دیدگی ایشان شد و مردم او را از دست زنان حزب اللهی نجات دادند. نوشته اند که وی در جدال لفظی با این زنان مأمور گفته است اگر مرا بکشید تسلیم نمی شوم و از گور من هم صدایی جز آزادی و دموکراسی نخواهید شنید. به نظر می رسد ایشان و موسوی به اصل خود یعنی حسینیه ارشاد باز گشته اند. امیدوارم بتوانم در این مورد چیزی بنویسم.
در دانشگاه های شریف، علم و صنعت، آزاد، امیر کبیر، تربیت معلم و . . . نیز تظاهرات گسترده ای انجام شده است. در دانشگاه امیر کبیر نیز درگیری ها شدید بوده و دانشجویان درب ورودی را شکستند و مردم ایستاده در خارج را به داخل بردند. در یکی از دانشگاه ها فائزه هاشمی نیز شرکت کرده بود و دانشویان با دین او شعار می داند «فائزه متشکریم». البته گفته شده که ایشان چند ساعتی هم بازداشت شدند. در شهرهای دیگر نیز چنین بوده است. اصفهان، شیرا، مشهد، کرمان، زاهدان، اهواز، کرج، تبریز، شهرکرد و . . . بویژه گفته شده در دانشگاه آزاد کرج حدود 5000 نفر شرکت داشتند. طبق اعلام رئیس پلیس تهران دیروز بیش از 200 نفر بازداشته شده اند. افراد مجروح ظاهرا چندان زیاد نبوده است. از کشته شده ها نیز تا امروز خبری در دست نیست.
امروز (17 آذر) نیز دانشجویان دانشکده فنی (یعنی مرکز تظاهرات دیروز) به عنوان اعتراض دست به اعتصاب زده و سر کلاس نرفته و تظاهرات کردند و همین امر موجب درگیری دانشجویان با نیروهای امنیتی و بسیجی شده است.
روشن است که دولت کودتا تا کنون نتوانسته است که جنبش اعتراضی را مهار کند اما تا کجا پیش خواهد رفت، تحولات آینده نشان خواهد داد. محسنی اژه ای امروز تهدید کرده و گفته است که دیگر این وضع را تحمل نخواهند کرد اما راستی چه کار می توانند بکنند؟ احتمالا این تهدید ناشی از ترس است اما در نهایت می توانند و یا در نظر دارند که دست به سرکوبی بیشتر بزنند. اما به گفتة درست موسوی دیگر مسأله انتخابات مطرح نیست و اعتراض و خشم فرو خفته سی ساله فوران کرده است.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو هشتادو یکم
چهارشنبه 28 آذر 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

ادعا و واقعیت در خاورمیانه!
صابر گل عنبری

در زمانه و منطقه‌ای زندگی می کنیم که ادعاها با واقعیت فاصله نجومی دارد. یکی نظام سابق سوریه است که ادعای حمایت از مظلومِ فلسطینی و مبارزه با اسرائیل را داشت؛ اما به ملت خود ستم می‌‎کرد و اسد وقتی دید هوا پس است بی‌خیال «کشور» و «مقاومت» شد و در تاریکی شب فرار کرد، اما با سقوط او روز به روز پرده‌ها از دست پخت وحشتناک نظامش در زندان‌ها می‌افتد که مو به تن آدمی سیخ می‌شود.

نمونه آن زن داروسازی است که فیلم او در فضای مجازی خارجی وایرال شده است. او ۴۰ سال پیش به دوستش نصیحت می‌کند که دخترش را به خواستگاری که افسر امنیتی است ندهد؛ اما آن شخص داستان را برای آن افسر تعریف می‌کند و ناگهان از سال 1983 آن زن ناپدید می‌شود که اخیرا با گشودن درب زندان بدنام صیدنایا در سن ۸۵ سالگی با وضعیت جسمانی نامناسب پیدا شده و وحشت‌زده آزاد می‌شود.

دیگری اسرائیل و نخست‌وزیرش بنیامین نتانیاهو است که در داخل به اتهام خیانت در امانت، دریافت رشوه و کلاهبرداری محاکمه می‌شود و در خارج نیز به علت ارتکاب جنایت علیه بشریت در غزه تحت تعقیب بین‌المللی است و کارخانه نسل‌کشی او همچنان در این باریکه دایر است، اما برای مردم ایران پیام «زن؛ زندگی؛ آزادی» می‌فرستد و ادعای «دوستی» و «خیرخواهی» دارد!

ارتش و دولتی که به گفته موشه یعلون وزیر دفاع قبلی اسرائیل و نهادهای حقوق بشری در حال اجرای سیاست پاکسازی نژادی در نوار غزه است و تا به حال بنا به نهادهای بین‌المللی بیش از 12 هزار زن، نزدیک به 18 هزار کودک، بیش از 1000 پزشک، پرستار و نیروی درمانی، نزدیک به 200 خبرنگار و روزنامه‌نگار را در 14 ماه کشته است و آوارگان بی‌دفاع را زنده زنده در چادر می‌سوزاند، نمی‌تواند حامی «زن»، «زندگی»، «آزادی» و «انسانیت» باشد.

کسی که 85 هزار تن بمب بر سر مردم عادی غزه فرو می‌ریزد و شهرهای آن‌ها را چنان ویران می‌کند که به گفته مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا فراتر از ویرانی‌های آلمان در جریان جنگ جهانی دوم است و بیمارستان‌ها را بر سر مجروحان و بیماران آوار و بنا به اعلام دادگاه بین‌المللی لاهه از گرسنگی به عنوان سلاح استفاده و از ورود دارو و غذا جلوگیری می‌کند یا این بلا را هم بر سر لبنان می‌آ‌ورد و یک هفته است که کل سوریه را بمباران و توان نظامی آن را بدون شلیک یک گلوله از آنجا نابود و بخشی از این سرزمین را اشغال می‌کند، روشن است که به دنبال چه خاورمیانه‌ای است.


#فرهیختگان راهی به رهایی

با سپاس فراوان از جناب الهامی عزیز و از بزرگواری ایشان و حسن ظن شان ممنونم. امیدوارم ایشان و دوستان آن حوالی همواره در سلامت باشند و موفق.

   امید است در هفتاد سالگی عمر ایشان همیشه به مانند باران بهاری پر طراوت و به گلبرگی سبز شاد و به مانند گل سرخ سرزنده و عمری همانند سرو سترگ تنومند وپایدار باشد استاد دانش و اندیشه سال گرد تولدتان مبارک باد.


@majidelhami_nazar


#علی_شریعتی
#عبدالمجید_الهامی
#یوسفی_اشکوری
@NewHasanMohaddesi

🔸🔸🔸بازخورد🔸🔸🔸




♦️[خاطراتی در باره‌‌ی شریعتی]

✍دکتر عبدالمجید الهامی
۲۶ آذر ۱۴۰۳


دکتر محدثی عزیز خاطره ای از دیدار با جناب استاد اشکوری بازگو کردند و شرایط سخت دهه ۶۰ ونام شریعتی ودوستداران او را توصیف کردند که واقعا سخت بود. جناب اشکوری هم به ان پاسخ دادند ویادی از ان نمودند. بنده هم بد ندیدم تا خاطری از ان دوران را بیان کنم. که در دوره تحصیل دانشگاه با بازگو کردن مکرر نام دکتر شریعتی در سخنان خود بچه های بسیجی را واداشت تا عنوان کنند اگر نام شریعتی بار دیگر ببری از پله های دانشگاه به پایین پرت می شوی این یاداشت در سال ۹۸ نگاشته شده است.

هفتاد سالگی اندیشه آزادگی
  سال های۵۹و۶۰ با نام جناب اشکوری بعنوان نماینده آشنا شدم وایشان را با صفت طیف شریعتی وبازرگان شناختم، این بماند تا سال۷۰ و آشنای با مجله احیا وروشنگریها ایشان وبعد مجله ایران فردا که در سال۷۱ تاسیس شد وجناب اشکوری از موسسان اصلی و از اعضای شورای سردبیری آن بود.
   این مجله با هدایت مهندس سحابی وایشان خط فکری جدیدی که غیبت آن در آن سالها محسوس بود را پایه گذاشتند وپایه گذار واساس بوجود آمدن طیف بزرگ یا نحله ملی مذهبی با نماد ایران فردا شد. از این طریق آبشخور فکری ما نسل سرگردان در وادی ایران همانند کرات به دور هسته ی سخت جذب نمود وبنیان گذار اندیشه ی شد که تا بامروز تلؤلو آن نمایان وآشکاراست.        
   با جناب اشکوری اول بار در سال۷۷ در اهواز و در منزل خود که میزبان ایشان بودم از نزدیک آشنا شدم. در آن سال به مناسبت بزرگداشت دکتر شریعتی مراسمی در اهواز برگزار کردیم و از آقای اشکوری بعنوان رئیس دفتر اندیشه های شریعتی دعوت کردیم تا سخنران اصلی این مراسم باشند که با روی گشاده علیرغم مشکلات پذیرفتند البته در آن مراسم هم جناب تقی رحمانی دعوت داشتند. آقای رحمانی جزو دفتر اندیشه های دکتر شریعتی و هیآت تحریریه ایران فردا بودند.
   آقای اشکوری از صبح در منزل ما حضور به هم رساندند وبخاطر گرمای طاقت فرسای اهواز و اینکه ایشان به دیابت مبتلا بودند وانسولین مصرف می کردند، گرمای اهواز هم شدیدا طاقت فرسا وقابل تحمل نبود مزید علت سختی شرایط بود، اما جناب اشکوری اظهار ناراحتی نمی کردند. از صبح هم در منزل برنامه خصوصی با اعضای جمعیت ملی مذهبی اهواز بود، آقای اشکوری به گفتگو با دوستان پرداختند.
   بعد از ناهار متوجه شدیم سالنی را که به اینکار اختصاص داده بودیم مجوز آن از طرف نیروهای امنیتی لغو شده و از برگزاری جلسه سخنرانی در آن مکان ممانعت شده، سریعا جای دیگر با وساطت مالک آن که دوستم بود و برای جشن های عروسی اختصاص داشت واجاره می داد با این بهانه که جشن فارغ التحصیلی دانشجویان وقرار است چند استاد در اینجا سخنرانی کنند را اجاره کردم البته مالک از اصل کار خبر نداشت که بعدا برای او مشکل ساز شد.
  سخنرانی در آنجا شروع شد ودانشجویان و مردم هم بعدا با اطلاع رسانی به محل آمدند و جناب اشکوری سخنرانی خویش را شروع کردند و به پایان رسانند و متعاقب آن هم جناب رحمانی سخنرانی نمودند. در این اثنا بنده بین سالن و محوطه بیرونی سالن در رفته آمد بودم چون نیروهای امنیتی بعد از لحظاتی متوجه اصل موضوع شده و در تکاپوی ممانعت از سخنرانیها بر آمدند. با هر تلاش وسعی که بود توانستیم جلسه را بدون تنش وآشوب به پایان برسانیم.
   همان شب جناب اشکوری به تهران عزیمت کردند. جناب رحمانی و دوست مشترک و ملی مذهبی ما جناب لدونی یادش بخیر که الان در امریکا هستند وبا همدیگر جمعیت اهواز را می گرداندیم به اتفاق آقای رحمانی به سمت شهرکرد واصفهان عزیمت کردند. فردای آن روز من ماندم دایره اماکن و نیروی انتظامی وسین جین های آنان و پلمپ آن محل که به هر طریقی بود آن را از پلمپ در آوردیم ودردسر فراوانی برای مالک آن ایجاد کرد.
    این اولین دیدار حضوری من با جناب اشکوری بود دیداری پر از خاطره، البته بعدا با استاد در منزلشان در سال۸۵ دیداری دیگر داشتم درست بعد از آزادی از زندان به دیدار ایشان شتافتم و بعدها در جلسات ملی مذهبی هم دیدارها بیشتر شد تا آنکه استاد پس از اتفاقات سال ۸۸ به خارج عزیمت کردند. الان هم از طریق فضای مجازی مزاحم ایشان هستم و از ایشان تلمذ بسیار می نمایم ممنون ومتشکر ایشان هستم. 
   وجود این نازنین برای نسل پرسشگر امروزی و در وادی قلب حقیقت و رویدادهای تاریخی و سیاسی وپرورش اندیشه های نوین وتازه پر اهمیت ولازم است. باید تا می توانیم از این سترگ اندیشه ناب استفاده بهینه نمود برای راه گشایی مسیر حرکت رو به جلوی مملکت ونباید از این امر غفلت نمود اهمیت اساسی این مردان بزرگ این است که باید اندیشه ها را صیقل داد تا نسل جدید پر دانش برآیند.

ادامه 👇👇👇

#علی_شریعتی
#عبدالمجید_الهامی
#یوسفی_اشکوری
@NewHasanMohaddesi

❇️بیانیه بیش از ۲۴۰ نفر از فعالان اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی

@iranfardamag
به‌نام هستی‌بخش

🔴زنان ایران‌ تاب تحمل تحقیرها و تبعیض‌ها را ندارند!


🔹حکایت غریبی است؛
🔸حکومت ایران در طول حیات چهل‌وشش‌سالهٔ خویش شاهد سرنوشت چند رژیم استبدادی بوده که برای حفظ قدرت به هر قیمت به مردم خویش ستم می‌کرده‌اند امّا گویی هنوز عبرت لازم را نیاموخته و حتّی سقوط ‌ناگهانی رژیم سوریه نیز که زمانی از سرمایه‌های جانی و مالی ایران تغذیه می‌کرده، تلنگری به غفلت حکم‌رانان ما نز‌ده‌است.

🔹عجب است که در موقعیت بحرانی کشور و منطقه، رشد جمعیت ۳۰ درصدی زیر خط فقر در سایهٔ تحریم‌های سخت، دور باطل تورم‌زایی و ناترازی‌های اقتصادی، اُفت ارزش ریال در ردهٔ ضعیف‌ترین پول‌های جهان، سیل مهاجرت جوانان و متخصصان در چند سال اخیر، فسادهای افسارگسیختهٔ کاسبان تحریم، از جمله ۳۰ میلیارد دلار از نحوهٔ تخصیص ارز، آمار حدود یک میلیون کودک بازمانده از تحصیل، کسری بودجه ۵۰۰ هزار میلیارد تومانی در منابع و مخارج دولتی، نا امنی مرزها، ادامهٔ اعتراض‌های صنفی و معیشتی معلمان و کارگران، نارضایتی روزافزون ملت از ناامنی‌های اجتماعی-معیشتی، آلودگی هوا و محیط‌‌‌زیست، شکست‌های دیپلماتیک پیاپی درسیاست‌های منفی منطقه‌ای، از دست دادن بسیارانی از متحدان «محور مقاومت»، تهدیدِ نسل‌کشان قرن در غزه با شعار «تغییر مرزهای خاورمیانه» و در نتیجه کسری مشروعیّت نزد اکثریت ملت و ده‌ها معضل و‌مصیبت دیگر، هم‌چنان مهم‌ترین مسالهٔ اجتماعی ما «حجاب و عفاف» بانوان مطرح می‌شود و اینک در غوغای بحران‌ها، تصویب قانون موسوم به حجاب و عفاف توسط نمایندگانِ انتخاب‌شده با حداقل رأی مردم (۳۰ درصد در کشور و ۱۵ درصد در استان تهران)، در برابر اکثریت ملّتی که هنوز داغ مهساها را فراموش نکرده، عَلَم می‌شود.

🔸این میزان از پافشاری و اصرار از چند حال خارج نیست: یا مقصود انحراف افکار عمومی جامعه از بحران‌های جاری است، یا طرح و توطئهٔ کودتایی درون‌حکومتی برای شکست قوهٔ مجریه، یا باور به اجرای «شرع» (به‌جای دین) به‌سبک طالبان، و یا احساس نیاز به گسترش دامنهٔ سرکوب در برابر خطر فروپاشی.

‌ 🔹انگیزه و نیّت هرچه باشد، جملگی با روان جامعه و بویژه نسل جوانِ جویای آزادی و زیستی در شأن و کرامت انسان، بیگانه است. امروز فقط جامعه زنان نیستند که تاب تحمل تحقیرها و تبعیض‌ها را ندارند بل‌ که اکثریت آحاد جامعه دیگر جور و اجحاف را تاب نمی‌آورند؛ و مباد بیش از این هزینه برای ملّتی که همواره به‌شکل‌های گوناگون و به‌شیوهٔ خشونت‌پرهیز، لب به اعتراض گشوده است.

🔸از این‌رو، با آگاهی از همهٔ بحران‌هایی که آسایش و آزادی میهن ما را تهدید می‌کند و نگران سرنوشت نسل‌هایی که حق برخورداری از حیات سالم و آزاد و عادلانه را دارند، هرگونه حکم و اقدامی را که بر وخامت شرایط بحرانی و ناامنی می‌افزاید، محکوم و منجر به شکست می‌دانیم و به نتیجهٔ عکس دادن آن یقین داریم و خواستار الغای فوری این "روند قانونی‌-سازی مخل امنیت و عدالت"، بویژه نسبت به ساحت شریف شیرزنان ایران‌زمین هستیم.


🔻لیست اسامی:

مسعود آقايى, رضا آقاخانی , محمدصادق آخوندی, مهشید آذرفر, محمدرضا آهني, زهرا آقاخانی , مژگان اورند, سپیده ابطحی, شهروز احمدی, محمدرضا احمدی, پیمان احمدی, کمال اسعدی, محمدرضا افخمی‌تابان, سیدعبدالمجید الهامی , مرتضی الویری, زهره امانی, الهه امیرانتظام, سیروس امیری‌زنگنه, رضا امینی, کاک‌حسن امینی, کیمیا انصاری, هوشیار انصاری‌فر, سعیده ایزدی, حامد آئینه‌وند, مصطفی بادکوبه‌ای‌هزاوه‌ای, هاشم باروتی , محسن باقری‌چناری, آرزو باهر, مجتبى بديعى, افسانه برزویی, فرشته بقایی , جلیل بهرامی‌نیا, هلن بهشتی , امیر بهمنی, الهه بیابانی, بهنام بیات , فاطمه بیگدلی‌آذری , عاطفه پهلوان, عباس پوراظهری , پارسا پورغفارمغفرتي, میلاد پوشانه, محمدرضا تحویلداری , عزت‌الله تقواييان, علی تک‌فلاح, مصطفی تنها , مجید تولّایی , درخشنده تیموریان, حسین ثاقب, روزبه جامه‌شورانی, حسین جزایری , جلال جلالی‌زاده, محمّد جمادی, همایون جنتی, جعفر جودکی, امین چالاکی , سیاوش حاتم, اميرحسين حاجبيان, ناصر حاجیان‌مطلق, حسین حدادنژاد, طیبه حسنلو, حبیب حسن‌نژاد, سیّدخلیل حسینی , میرسلیمان حسینی‌مقدم, رضا حضرتی, تقی حق‌بین, علی حکمت, عبدالکریم حکیمی , محمد حیدرزاده, علیرضا خاشعی‌پور, حوری خانپور, شبنم خان‌مصدق, نگار خدادادی, امیر خرّم, شیرین خسرو شاهی , محمّدحسین خوربک, ابراهیم خوش‌سیرت, بهرام خیری, اکبر دانش‌ سرارودی, ناصر دانشفر, محمود دردکشان.....


🔺متن و اسامی کامل:

https://cutt.ly/geVONNjE


#ایران_فردا
#بیانیه‌ی_حجاب
#نه_به_حجاب_اجباری

https://t.me/iranfardamag

نگفتم، سیادونه اِس؟!

امروز آقای خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در جمع هواداران همیشگی و دست چین شده اش در واکنش به تحولات غیرمنتظره سوریه و سقوط آزاد رژیم حاکم به عنوان ستون خیمه موسوم به «محور مقاومت» در خاورمیانه سخنانی گفت. این سخنان را رسانه های مختلف گزارش کرده اند. اول متن برخی اقوال ایشان را نقل کنم و بعد ملاحظه خودم را بیاورم. متن زیر برگرفته از سایت بی بی سی فارسی است:
آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه سخنرانی خود گفت: «به حول قوه‌ی الهی گستره‌ مقاومت بیش از گذشته تمام منطقه را فرا خواهد گرفت.»
🔹او گفت «جبهه مقاومت اینچنین است، هرچه بجنگید گسترده‌تر خواهد شد، هر چه فشار بیاورید محکم‌تر خواهد شد، هر چه جنایت کنید با انگیزه‌تر می‌شود.»
رهبر جمهوری اسلامی گفت «آن تحلیلگرِ نادانِ بی‌خبر از معنای مقاومت خیال می‌کند که مقاومت که ضعیف شد، ایران اسلامی هم ضعیف خواهد شد و من عرض می‌کنم ایران قوی، مقتدر است و مقتدرتر هم خواهد شد.»
«مناطق تصرف‌شده سوریه به دست جوانان غیور سوری آزاد خواهد شد.»

ملاحظه:
به محض اطلاع از این اقوال ضرب المثل عامیانه ایرانی در ذهنم بارها تکرار شد. نقل آن، خود حاوی بسیار روشنگر است.
گفته اند که در دروازه اصفهان مأموران حکومتی با کاروانی برخورد می کنند و مشغول بازرسی محموله های آن می شوند. در این روند با محموله ای انباشته از باروت برخورد می کنند. مأمور بازرس به صاحب محموله می گوید، این چیست؟ طرف می گوید: این سیادونه اِس! مأمور می گوید، این که باروت است! طرف مقابل باز همان ادعای قبلی اش را تکرار می کند. چند بار این اصرار از یک طرف و انکار از سوی دیگر تکرار می شود. در نهایت مأمور کلافه شده و باروت را در کف دست انکارکننده می گذارد و آن را آتش می زند.
باروت شعله ور می شود. صاحب آن، در همان حالی که باروت در دستانش شعله می کشید و دستش به سختی آسیب دیده و می سوخت، فریاد می زد و با لهجه اصفهانی می گفت: نگفتم، سیادونه اِس!! نگفتم، سیادونه اِس؟!! مرتب این جمله را تکرار می کرد!
چهارشنبه 21 آذر 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

گردشی در شهر و گزارشی از چند دیدار

شنبه 14 آذر 88 / 5 دسامبر 2009
1
شب گذشته آقای علی شاکری ما را به شام دعوت کرده بود و به این مناسبت به گفتة خودش چهل نفر را هم دعوت کرده بود. اکثر قریب به اتفاق آنان پزشک و مهندس و استاد دانشگاه بودند. آقای مهندس بازرگان و همسرشان نیز بودند. چند ساعتی در بارة مسائل ایران و تحولات جاری کشور بحث و گفتگو صورت گرفت. گرچه طبق معمول محور گفتگو من بودم و از من پرسش می شد.
2
امروز صبح آقای کیارش پارسا، از دوستان قدیم، و همسرشان آمدن و ما را به ساحل دریا بردند و از این سواحل زیبا و چشم نوار کلی لذت بردیم. گرچه طبق معمول از بسکه حرف می زدیم و غرق در افکار و گفتار بودیم که کمتر متوجه اطراف می شدیم. البته ناهار را هم ما را در یک رستوران افغانی مهمان کردند که غذای ایرانی داشت و ما جوجه کتاب و برخی هم برگ خوردیم. به هرحال روز خوبی بود و به اصطلاح رایج خوش گذشت!
3
طبق گزارش عصر امروز 15 تن از مادران عزادار در پارک لاله تهران دستگیر شدند. از همان اوایل کشته شدن ندا هنگام عصر ساعت 7 بعد از ظهر هر شنبه (ساعت شهادت ندا) مادران کشته شده ها در پارک لاله جمع می شوند تا یاد عزیزانشان را گرامی بدارند و ضمنا اعتراض خود را هم نشان دهند. تا کنون گویا این تجمع ادامه داشته و امروز با دستگیری جمعی این مادران می خواهند به این حرکت نمادین و مؤثر پایان دهند.
4
مقاله ای با عنوان «سیر نابخردی» نوشته و در سایت جرس منتشر شده است. موضوع آن نقد عملکرد دولت کودتا دربارة برنامه های هسته ای اخیر است.


سه شنبه 17 آذر 88 / 8 دسامبر 2009
1
روز یکشنبه گفتگویی رادیویی با یک ایستگاه رادیویی به نام «رادیو ایران 670» در لوس آنجلس داشتم. گوینده و مجری آن آقای رضا گوهرزاد بود. به گفتة خودش ایشان سالیانی در ایران بود و بعد به آمریکا آمده و اکنون در این کشور فعالیت مطبوعاتی و خبرنگاری دارد. دوستان اینجا ایشان و رادیواش را بی مشکل دانستند و از این رو من نیز قبول کردم. چرا که در خارج کشور و بویژه لوس آنجلس باطلاقی است که من و امثال من باید به شدت مراقب باشیم که در آن فرو نرویم.
قرار ما ساعت 6 بعد از ظهر بود. از آنجا که از ایرواین تا لوس آنجلس حدود یک ساعت (البته ساعات معمولی و بدون ترافیک) راه است، ساعت 4 عصر با ایشان حرکت کردیم و پس از یک ساعت و نیم به محل رادیو رسیدیم. برنامه یک ساعت بود اما گفتگو ما حدود 35 دقیقه بود که در دوقسمت اجرا شد. قسمت اول دربارة 16 آذر و موقعیت جنبش سبز و قسمت دوم دربارة نواندیشی دینی و ارتباط آن با جنبش مدنی کنونی در ایران. در مجموع برنامه خوبی بو و بویژه در رسانه های اینجا این امکان پیدا شد که ولو به اختصار دربارة اسلام نوگرا سخنی گفته شود.
پس از آن طبق قرار قبلی آقای گوهرزاد ما (من و همسرم) را به منزل آقای دستمالچی رساند که مهمان شان بودیم. با خانم فرهنگ (دستمالچی) از قبل قرار گذشته بودیم. در آنجا چند نفر ار دوستان این خانواده هم دعوت شده بودند که از جمله آنها خانم دکتر شیرین غفوری بوده است. تا پاسی از شب گفتگو کردیم. فردا نیز تا بعد از ظهر بودیم و پس از آن همین خانم غفوری همراه همسرشان و دوست دیگر اصفهانی با اتومبیل شخصی شان ما را به ارواین رساندند که حدود دو ساعت طول کشید. البته به گفتة خودشان می خواستند از فرصت استفاده کرده و گفتگو کنند. در طول راه از نکات قابل توجه که شنیدیم این بود که در اتوبان باندی وجود دارد که مخصوص حرکت ماشین هایی است با بیش از دو سرنشین که البته خلوت تر است و از این رو حرکت تندتر صورت می گیرد.
منزل دستمالچی در یک نقطه ای قرار دارد که بر بلندی قرار گرفته و میحط آن مرتفع و سرسبز و پوشیده از درختان زیبا و چشم نواز است. نام آنجا را اکنون به یاد نمی آورم. می گویند منطقه اعیان نشین لوس آنجلس است.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هشتاد و یکم
چهارشنبه 11 آذر 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

۱۰ دسامبر روز جهانی حقوق بشر

اعلامیه حقوق بشر یک پیمان بین‌المللی است که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسیده است. این روز توسط یونسکو نامگذاری شده است.

این اعلامیه نتیجه مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای اولین بار حقوقی را که تمام انسانها مستحق آن هستند را به صورت جهانی بیان می‌دارد، در نتیجه به حقوقی گفته می‌شود، که همگان در همه زمان‌ها و مکان‌ها از آن برخوردارند.

مفاد اعلامیه حقوق بنیادی مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی‌ای را که تمام انسانها در هر کشوری باید از آن برخوردار باشند را مشخص کرده است.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سه سال پس از تاسیس سازمان ملل متحد،اعلامیه جهانی حقوق بشر را تصویب کرد و اعلامیه جهانی حقوق بشر، که هدف آن برقراری تضمین حقوق و آزادی‌های برابر برای همه مردم بود در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ به تصویب رسید، روزی که اینک در سراسر جهان به عنوان روز بین‌المللی حقوق بشر گرامی داشته می‌شود.



#فرهیختگان راهی به رهایی

https://azadiandisheh.com/product/%da%98%d9%88%d8%b1%d9%86%d8%a7%d9%84-%d8%a2%d8%b2%d8%a7%d8%af%db%8c-%d8%a7%d9%86%d8%af%db%8c%d8%b4%d9%87-%d8%b4%d9%85%d8%a7%d8%b1%d9%87-%db%b1%db%b5/

بالاخره به هر تقدیر رژیم استبدادی دیگر در منطقه سقوط کرد و این در جای خود موجب خوشحالی است. نخستین اطلاعیه «دولت انتقالی» سوریه را در جایی دیدم و در اینجا بازنشر کردم. متن جالبی است. این متن مرا به یاد 22 بهمن 1357 و پیروزی انقلاب ایران انداخت. در آن روزها هم تقریبا همین وعده های قشنگ و زیبا و دلچسب به مردم ایران داده شد. اما اندکی بعد به تدریج این وعده ها فراموش شد و نظامی بنیاد نهاده شد که از اساس با این وعده های زیبا بیگانه بود. حال باید دید که این انقلابیون نوظهور سوریه چه می کنند! با توجه به تجربه تلخ انقلاب ایران این متن را نمی توان جدی گرفت و با وعده های سرخرمن این انقلابیون اسلام گرای بنیادگرا اعتماد کرد. مرور تجارب مشابه در مصر و افغانستان و القاعده و داعش و ده ها نمونه زنده دیگر مؤید این نظر است. باید دید که چه می شود. احتمالا خیلی زودتر از تجربه ایران دروغین بودن چنین وعده هایی را شاهد خواهیم بود. با این همه از صمیم قلب آرزو می کنم که چنین نشود و دیکتاتوری جدید جانشین استبداد دیگر نشود! احتمالا انتظار خیلی طولانی نخواهد شد.

♦️اولین بیانیه دولت انتقالی سوریه:

ای فرزندان آزاده سوریه،

پس از سال‌های طولانی بی‌عدالتی، ظلم و ستم، و پس از فداکاری‌های بزرگ فرزندان و دختران این میهن عزیز، امروز به مردم بزرگ سوریه و تمام جهان اعلام می‌کنیم که رژیم بشار اسد سقوط کرده است. او از کشور فرار کرده و میراثی از ویرانی و رنج را پشت سر گذاشته است.

در این روز تاریخی، ما اعلام می‌کنیم که نیروهای انقلاب و اپوزیسیون کنترل امور را در سوریه عزیز به دست گرفته‌اند و بر تعهد خود برای ساختن یک کشور آزاد، عادلانه و دموکراتیک که در آن همه شهروندان بدون تبعیض برابر باشند، تاکید می‌کنیم.

ما در پیشگاه خداوند و مردم به موارد زیر عهد می کنیم:
۱. حفظ وحدت و حاکمیت خاک سوریه.
۲. حفاظت از همه شهروندان و دارایی آنها بدون توجه به وابستگی آنها.
۳. تلاش برای بازسازی دولت و نهادهای آن بر پایه های آزادی و عدالت.
۴. تلاش برای دستیابی به آشتی ملی همه جانبه و بازگرداندن پناهندگان و آوارگان به خانه هایشان در امنیت و عزت.
۵. پاسخگویی از همه کسانی که بر اساس قانون و عدالت مرتکب جنایت علیه مردم سوریه شده اند.

ما از مردم سوریه می خواهیم که در این مرحله تاریخی متحد شوند و در کنار هم بایستند و تاکید می کنیم که سوریه جدید در انحصار هیچکس نخواهد بود، بلکه سرزمینی برای همه خواهد بود.

زنده باد سوریه آزاد و سربلند
و سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد.

شورای ملی انتقالی
دمشق، ۰۸.۱۲.۲۰۲۴.

@kafaeealirezaa

گفتگویی که گویی دو طرف حرف هم را نمی شنوند!

داستان تحمیل حجاب اجباری در جمهوری اسلامی دیرینه سال است و به ماه های اول عمر جمهوری اسلامی باز می گردد. نخستین کسی که این تخم لق را کاشت رهبر انقلاب آیت الله خمینی بود که در گام نخست رعایت حجاب را برای زنان در ادارات دولتی الزام آور دانست و نخستین مقام بلندی که رسما با تحمیل حجاب به عنوان یک حکم حکومتی مخالفت کرد آیت الله سید محمود طالقانی بود. با این همه حدود دو سالی هنوز در سطح عموم رعایت حجاب (یعنی سر کردن روسری) الزام حکومتی نبود ولی به تدریج حجاب تحمیلی قانونی شد و از آنجا که تخلف از قانون منطقا و عملا مستوجب مجازات است، گویا در قانونی که در مجلس اول تصویب شد، برای عدم رعایت حجاب شرعی مجازات تعیین شد. هرچند الان دقیق به یاد ندارم خودم به عنوان نماینده مجلس بدان قانون چه رأیی داده ام ولی تا جایی که به یاد می آورم من به رغم باور به حجاب شرعی در آن زمان، با حجاب اجباری مخالف بوده ام. در هرحال در تداوم چنین اندیشه ای بود که در بهار سال 1379 در یک سخنرانی در کنفرانس مشهور برلین با حجاب اجباری مخالفت کردم و بدین جهت در دادگاه ویژه روحانیت تهران به ارتداد محکوم شده و حکم اعدام دریافت کردم.
در هرحال از همان آغاز حجاب اجباری همواره مورد اعتراض شمار زیادی از زنان و مردان ایرانی بوده و از این رو یکی از چالش های مهم و مستمر حاکمان جمهوری اسلامی نیز بوده است. به یاد می آورم یک بار آقای هاشمی رفسنجانی (احتمالا در سال 64) در نماز جمعه تهران در این باب سخن گفت و پیشنهاد داد که زنانی که حجاب را رعایت نمی کنند به جزیره ای تبعید شوند!
از دوران اصلاحات یعنی پس از سال 76 از آنجا که سختگیری ها کمتر شد و مهم تر امیدی به تغییرات مثبتی در کل جامعه و حکومت می رفت، عملا از اعتراضات عمومی و علنی کاسته شد. اما در نهایت به رخداد مهم «زن، زندگی، آزادی» در پائیز سال 1401 رسید. تا کنون جنبش عظیم زن زندگی آزادی، نیرومندترین خیزش اجتماعی زنان در استیفای حقوق برابر و از جمله در ماجرای رفع بی چون و چرای پوشش اجباری بوده و هست؛ جنبشی که در سطح جهانی به این عنوان شناخته شده است.
هرچند به دلایلی از جمله مهم ترین آنها سرکوبی شدید حکومت این جنبش خیابانی تا اطلاع ثانوی به محاق رفته اما هنوز گریبان حکومت را رها نکرده است. مهم ترین دستاورد جنبش البته عدم رعایت حجاب اجباری حکومتی توسط شمار قابل توجهی از زنان جامعه است. شاید از جهاتی مهمتر و اثرگذارتر، حمایت بخش قابل توجهی از زنان محجبه غالبا میان سال و شمار زیادی از مردان برابری خواه ایرانی و حتی شماری از علمای دینی و نیز شماری از نواندیشان مسلمان ایرانی از مخالفت با حجاب اجباری است.
به هر تقدیر در دو سال اخیر حکومت جمهوری اسلامی و حامیان عقیدتی و یا سیاسی حجاب اجباری، به هر ترفندی متوسل شده تا به گونه ای هرچند نرمتر (مثلا حذف گشت ارشاد مشهور و تابلودار) زنان را وادار کنند که بالاخره چیزی به نام حجاب سر کنند تا حکومت هم شکست خورده تلقی نشده باشد! اما تا کنون عملا موفق نشده است.
نکته مهم آن است که حاکمان عمدتا روی کار فرهنگی تکیه می کنند ولی در عمل می خواهند از طریق کار سرهنگی یعنی چماق پلیس و یا اعمال جریمه و حبس زنان را وادار به رعایت پوشش اجباری کنند و این دو رویکرد کاملا متناقض است!
اما نکته بس مهم تر آن است که حاکمان مدافع حجاب اجباری (از رهبر نظام گرفته تا کارگزاران) هنوز هم عدم رعایت حجاب را پدیده ای انحرافی می دانند و چنین القا می کنند که زنان به اصطلاح بی حجاب بیمارند و باید درمان شوند! این است که گاه سخن از «قرارگاه» می کنند که استعاره ای از کار سرهنگی است و اخیرا نیز «کلینیک» تأسیس کرده اند که استعاره ای آشکار مبنی بر بیمار شمردن زنان بی حجاب است. این که در عنوان قانون مصوب اخیر کلمه «عفاف» نیز آمده است، به روشنی حکایت می کند که تدوین کنندگان آن، عفاف را از طریق رعایت حجاب یعنی همان یک تکه پارچه به نام روسری می دانند!
این در حالی است که محل اختلاف بسی عمیق تر از این ترفندهاست. گزیده سخن آن است که زنان و مردان مخالف حجاب اجباری، اصولا انتخاب نوع پوشش را برای زن و مردم حق انسانی و شهروندی می دانند و حداکثر رعایت مختارانه عرف جامعه را لازم و مفید می شمارند. اینجاست که این دو طرف در بازار مسگرها فریاد می زنند و هیچ یک اساسا حرف دیگری را نمی شنود و یا نمی فهمد! در هرحال تا حکومت حقوق انسانی و شهروندی هر فرد ایرانی اعم از مذهبی و غیر مذهبی، زن و یا مرد، را به رسمیت نشناسد، گرهی باز نخواهد شد. اما آیا واقعا حاکمان حرف برابری خواهان را نمی فهمند و یا خود را به نفهمی می زنند؟!
جمعه 16 آذر 1403

ظ

🔺اقتصاد و جنگ در سوریه!

در این روزها پس از حمله گروه‌های مخالف مسلح در سوریه و سیطره بر مناطق مهمی در شمال این کشور همچون حلب این پرسش کانونی درباره علت یا علل این پیشروی سریع مطرح شده است.

قبلا هم تقریبا به علل عمده پرداخته‌ام؛ همچون مشغولیت متحدان دمشق از ایران و حزب‌الله به جنگ با اسرائیل، و روسیه به جنگ با اوکراین و البته به نوعی نقش و درنگ سوال‌برانگیز مسکو در یک هفته اخیر که بمباران‌های دو سه روز اخیر نیز نمی‌تواند توجیه‌گر نظاره‌گری آن تا تصرف حلب و پیشروی به سمت حماه باشد.

اما علل داخلی چه بسا از اهمیت بیشتری برخوردار باشد؛ مهم‌ترین آن‌ها وا دادن ارتش سوریه و فروپاشی سریع و دومینووار خطوط دفاعی آن از ریف حلب تا نزدیکی حماه در همان روزهای اول آغاز حمله است که حتی موجب شگفتی خود مهاجمان نیز شد. اما این اتفاق دو دلیل دارد؛ نخست خرید و همکاری برخی افسران ارتش با مخالفان و دیگری بی‌انگیزگی نیروهای آن که فرار را بر قرار ترجیح دادند. همین دو عامل نیز به یک علت بسیار مهم بر می‌گردد و آن هم بحران اقتصادی کشنده در مناطق تحت کنترل نظام سوریه است.

وقتی میانگین دریافتی ماهانه نیروهای ارتش و کارکنان دولت سوریه حدود 20 دلار است که پول بسته سیگار آن‌ها هم نیست و کفاف مخارج یک روز آن‌‎ها و خانواده‌هایشان را نمی‌دهد، این وادادن‌ها و عقب‌نشینی‌ها طبیعی است و دیگر نه انگیزه‌ای برای جنگیدن می‌ماند و نه مثل گذشته ایدئولوژی بعث با نبود پول در سایه فساد سیستماتیک در نهادهای حکومتی رنگ و حنایی برای آن‌ها دارد.
البته رئیس جمهور سوریه دیروز حدود 7 دلار افزایش داد اما چیزی نیست.

اما در مقابل طرف مقابل به دلایل متعددی از انگیزه بیشتری برخوردار است. عامل اقتصادی پیشران مهمی در بالا بردن انگیزه گروه‌های مسلح بوده و هست. در کل وضعیت اقتصادی ساکنان شمال سوریه و مناطق حکومت خودگردان کٌردی بهتر از مناطق تحت کنترل دولت سوریه بوده و هست.

اقتصاد مناطق تحت کنترل مخالفان به نوعي تابع اقتصاد ترکیه شده و لیر این کشور در آن‌ها حاکم است و دستمزدها هم غالبا از طرف دولت ترکیه تامین می‌شود.

هر چند در این مناطق هم با توجه به افت مستمر ارزش لیر ترکیه وضعیت اقتصادی چندان خوب نیست، اما بسیار بهتر از دمشق و دیگر مناطق تحت کنترل دولت سوریه است. به عنوان مثال، میانگین دستمزد ماهانه کارگران و کارکنان در مناطق تحت کنترل مخالفان حدودا به 100 دلار می‌رسد؛ یعنی رقمی 5 برابر حقوق یک افسر ارتش دولت سوریه. اما حقوق برخی نیروها، مدیران ادارات و نهادها در شمال سوریه (بخش تحت کنترل مخالفان) به 200 تا 500 دلار هم می‌رسد.

در کنار آن هم ترکیه و شرکت‌هایش در سال‌های گذشته سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در زیرساخت‌‎های شمال سوریه به ویژه مناطق تحت کنترل «ارتش ملی سوریه» (ارتش آزاد سابق) داشته است؛ از جمله در بخش برق و در حالی که این مناطق برق دارند، اما مناطق تحت کنترل نظام سوریه اساسا در تاریکی بوده و برقی ندارند. در برخی شهرها مثل حلب قبل از سقوط، فقط در شبانه‌روز دو ساعت برق داشتند و هم اکنون ترکیه درصدد تامین برق این شهر راهبردی است. کما این که خود دمشق پایتخت این کشور 3 ساعت در روز برق دارد.

لب کلام این که اقتصاد در کنار عوامل دیگری در امتداد بحران سوریه، نقش کلیدی در پیشروهای اخیر مخالفان داشته است و اگر آن‌ها نیز ماهی 10 تا 20 دلار می‌‎گرفتند که قوت روزانه خود و خانواده‌هایشان را تامین ‌نکند، بعید بود که این گونه بجنگند و پیش بروند و اگر هم پیش‌ می‌رفتند بعدا در جایی آن‌ها نیز وا می‌دادند.

نتیجه این که نقش اقتصاد چنان اساسی است که در پرونده‌های کلان امنیتی و نظامی چون بحران سوریه در بزنگاه، عامل تعیین کننده‌ای است.

سیاست خارجی اقتصادمحور ترکیه در چنین ابربحران‌های امنیتی نیز پیوست اقتصادی قابل توجهی دارد؛ چنان که اقتصاد شمال سوریه کاملا به اقتصاد ترکیه وابسته است؛ به نحوی که اگر هم بخواهد نمی‌تواند به این وابستگی پایان دهد و همین خود ژئوپلیتیک شمال سوریه (فعلا مناطق تحت کنترل مخالفان) را به نفع ترکیه دگرگون کرده است.

حالا هم که حلب به تصرف آن‌ها درآمده است؛ از یک سو به علت اهمیت اقتصادی این شهر، بحران اقتصادی دمشق و دیگر مناطق نظام وخیم‌تر خواهد شد و از دیگر سو وزنه ژئوپلیتیک ترکیه در شمال سوریه سنگین‌تر می‎‌شود و پس از تثبیت تصرف حلب، پروژه‌های کلان اقتصادی خود در آن را کلید خواهد زد.

شکی نیست که قدرت نظامی مولفه عمده‌ و تعیین کننده‌ای در جنگ‌هاست اما در مقابل نیز در دنیای جدید کشوری که اقتصاد و پول نداشته باشد، شورویِ برخوردار از 6 هزار بمب اتم هم باشد، در نهایت، جنگ و منازعه با رقبا و دشمنان را می‌بازد.

البته اقتصاد بدون پشتوانه قدرت نظامی نیز به ویژه در خاورمیانه به تنهایی تامین کننده امنیت نیست.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

https://www.ddinstagram.com/reel/DDJPBbHCDb4/?igsh=MXhiaXlyMWQwdG9meA==

بیانیه‌ی جمعی از نواندیشان دینی داخل و خارج کشور: ابلاغ «قانون حجاب و عفاف» دستور سرکوب کل جامعه است

پس از رفت و برگشت‌‌های مکرر میان مجلس و شورای نگهبان به مدت ۷۴ ماه، متن موسوم به «قانون ححاب و عفاف» مجموعا در پنج فصل تنظیم و نهایی گردید و از سوی مجلس تصویب شد. قالیباف رئیس مجلس نیز اعلام کرده است که این «قانون» از ۲۳ آذر ۱۴۰۳ برای اجرا به عنوان قانون ابلاغ خواهد شد. بررسی متن این «قانون»، که منتشر شده است، بیانگر سازماندهی جنگ سراسری و گسترده‌ی نهادهای سرکوبگر حاکمیتی علیه زنان است. این «قانون» اما همزمان تحقیر و سرکوب کل جامعه را نشانه گرفته است. حاکمیت در همین راستا، تلاش می کند تا با اجرائی کردن این «قانون» دستاوردهای خیزش زن، زندگی آزادی در خصوص آزادی پوشش را سرکوب کند، دستاوردهای خیزشی که پیوندی ناگسستنی با آزادی در عرصه‌های دیگر جامعه دارد و تنها مخصوص زنان نیست. این‌ها همه در حالی است که اموری همچون تنگناهای اساسیِ اقتصادی، آزادی‌های مدنی و آینده‌ی کشور هم‌چنان در صدر اولویت‌های مردم جان‌به‌لب‌رسیده است. تردیدی نیست که عملکرد حاکمیت، زندگی را برای شهروندان تیره‌وتار ساخته است. حاکمیت ولایی پشت نقاب دین‌داری، کرداری زن‌ستیزانه، بی‌رحمانه و خلاف مروت و انسانیت انجام می‌دهد که با آزادگی، که پیام اصلی دینداری است، به هیچ عنوان سازگاری ندارد.

حجاب اجباری و حکومتی، سیاستی سرکوبگرانه و مخالف عقل سلیم است. حاکمیت ولایی پیش از این تلاش کرد تا از طریق گشت ارشاد، ضرب و زور فیزیکی و محدودیت‌های اداری آن را اجرائی کند اما کار او به شکست انجامید. اینک همان سیاست‌ها در قالب «قانون ححاب و عفاف» صورت‌بندی شده است. این «قانون» در مرحله‌ی اول بیانگر شکست سیاست سرکوبگر و امنیتی در تحمیل پوشش اجباری است. در مرحله‌ی بعد اما این یک عقب نشینی رذیلانه و شریرانه با جریمه‌های سنگین مالی است از جمله برای فشار مالی، دوشیدن جامعه و مهمتر از همه درگیر کردن شهروندان با یکدیگر، از مدیران دولتی و خصوصی گرفته تا رانندگان وسایل شخصی و حمل و نقل عمومی.
ظاهرا برای قدرتمداران حاکم تحمیل ظواهر آنچه شریعت می پندارند کافی است و به نفرتی که متعاقب آن در ذهن و روان جامعه نسبت به اصل دیانت بوجود می‌آید، اهمیتی نمی‌دهند. حتی در میان دینداران سنتی نیز طرفداران اجبارگری در اجرای شریعت در اقلیت قرار دارند. در مجموعه‌ی جوامع مسلمان‌نشین نیز به جز موارد معدودی مثل جمهوری اسلامی ایران و امارت اسلامی طالبان در افغانستان در هیچ کشور دیگر اسلامی همانا حجاب اجباری نیست.
این نوع اقدامات، نمادی از حاکمیت تمامیت‌خواه و سرکوبگر نه تنها نسبت به زنان که نسبت به حقوق و آزادی‌های مدنی کل ملت است. تحمیل حجاب، با توجیه «حفظ امور شرعی یا عفاف و امر به معروف و نهی از منکر» فضایی خفقان‌آور برای همه‌ی ایرانیان، و نه فقط زنان، ایجاد خواهد کرد و همانا کرده است.

ما امضاکنندگان این بیانیه از همه‌ی ملت، و به ویژه کسانی که دارای باورهای دینی اصیل هستند و وجدان انسانی خود را حفظ کرده‌اند، دعوت می‌کنیم که در کنار زنان آزادی‌خواه و مقام ایران ایستاده و با صدای بلند، مخالفت خود را با «قانون ححاب و عفاف» و سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای که نقاب دین‌داری بر چهره دارند، اعلام کنند.

در پایان تاکید می‌کنیم این «قانون» مانند بسا قوانین مشابه، در میان مردم متمدن ایران قابلیت اجرایی ندارد و آب در هاون کوبیدن است و اگر هوس اجرای آن در ذهن اقلیتی ماجراجو وجود داشته باشد، با مقاومت مدنی شدیدی که از هم اکنون وجود دارد، عواقب خطرناک‌تری برای عاملان آن در پی خواهد داشت.

ژیلا موحد شریعت‌پناهی، صدیقه وسمقی، محمدجواد اکبرین، حسن یوسفی اشکوری، رضا بهشتی معز، سروش دباغ، علی طهماسبی، رحمان لیوانی، رضا علیجانی، احمد علوی، حسن فرشتیان، داریوش محمدپور، مهدی ممکن، یاسر میردامادی، عبدالله ناصری طاهری

آیت الله منتظری: قرار بود بسیج برای خدا باشد نه برای شیطان!

پنجشنبه 12 آذر 88 / 3 دسامبر 2009
1
این روزها در آستانه روز 16 آذر از یک سو دانشجویان برای تجمع و اعلام تظاهرات سیاسی در دانشگاهها فراخوان داده و در سطح گسترده فعالیت می کنند و از سوی دیگر حاکمیت و دستگاههای امنیتی بر شدت فعالیت خود برای سرکوب دانشجویان و اعمال محدودیت علیه آنان و دستگیری بیشتر اعضای تحکیم و ادوار تحکیم و گروههای مختلف دانشجویی افزوده اند. در تهران و دیگر شهرهای بزرگ این فراخوانی به کمیته های انضباطی دستگیری و یا جلوگیری برخی دانشجویان به دانشگاه در جریان است. گفته شده است که 9 نفر ار اعضای ادوار در زندانند. اعلام شده که طوماری با امضای سه هزار نفر ار دانشجویان از موسوی و کروبی خواسته شده که در مراسم 16 آذر شرکت کنند.
2
چند روز پیش چند دانشجوی بسیجی رشته تأتر در جلو سفارت انگلیس در تهران طی یک نمایش خیابانی صحنه قتل ندا را بازسازی کردند. در این نمایش انگلیس را آمر قتل ندا معرفی کرده که با مباشرت دکتر آرش حجازی صورت گرفته است.
قابل ذکر است که مادر ندا در برابر آن ضمن اعتراض به این اقدام و تحریف واقعیت نکات تازه و مهمی را افشا کرده است که نشان می دهد، بر خلاف تصور اولیه، قتل ندا عمدی بوده و از سر تصادف به وقوع نپیوسته است. او گفته است که او و دخترش در آن روزها مرتب به راهپیمایی می رفته اند و چند بار مسؤلان امنیتی به او هشدار داده و گفته بودند عکس شما و دخترتان را داریم که در تظاهرات شرکت کرده اید و در نهایت با تهدید گفته بودن نباید شرکت کنید. این مادر می گوید روزی که ندا کشته شد به او گفتم امروز نرو برای این که دستور تیر دارند اما او گفت اگر من نروم و تو نروی کی باید برود و به ظلم اعتراض کند. در پایان مادر گفته است که آنها را دخترم را « نشان» کرده بودند. پس از آن هم بارها ما را تهدید کرده بودند که حرفی نزنیم. او مستقیما نظام را مسؤل قتل دخترش دانسته و گفته حال دست بردار نیستند و با این کارها داغ ما را تازه می کنند. هر روز جنایت ابعاد تازه ای پیدا می کند.
3
اخیرا احمدی نژاد همسرش را کشف کرده و در سفرهای خارجی و داخلی با خودش می برد. جالب است که این موجود برای بقا از عوام فریبی گذشته به روشنفکرفریبی روی آورده است اما نمی داند چنین اقدامات نچسبی هم به ترمیم سیمای نا موجه او هیچ کمکی نمی کند.
4
چند روز پیش برای دومین سال مراسمی به مناسبت سالگرد مدرس در صحن مجلس برگزار شد که عنوان آن «شکرانه وحدت» بود اما نه تنها وحدتی دیده نشد بلکه در آشکارترین شکل اختلاف و شکاف در درون بلوک قدرت خود را نشان داد. هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد شرکت نداشتند. شماری از نمایندگان نیز از شرکت خودداری کرده بودند. لاریجانی رئیس مجلس در سخنانش با ناامیدی گفت «خداوند آخر و عاقبت این کشور را حفظ کند» و «خداوند خود امور را اصلاح کند». سال گذشته حتی کسانی چون مهندس سحابی و صباغیان نیز دعوت شده و شرکت کرده بودند. اما امسال از خاتمی و کروبی و ناطق نوری نیز دعوت نشده بود.
جالب است که این حادثه در حالی رخ داد که همین روزها رهبر نظام از ضرورت وحدت گفته بود و صریحا از حفظ حرمت رئیس جمهور و رئیس مجمع تشخیص یعنی هاشمی یاد کرده بود. یک روز پس از این واقعه هاشمی طی نطقی گفت اختلاف در میان مسؤلان نظام جدی است و فقط رهبری می تواند وحدت ایجاد کند. اما بعید است این بار وحدتی پایدار ایجاد شود. چرا که خانه از پای بست ویران است.
5
آیت الله منتظری ضمن سخنانی شدیدا با برخورد حاکمیت و نیروهای بسیجی انتقاد کرد و در مورد بسیج نیز گفت قرار بود بسیج برای خدا باشد نه برای شیطان.
6
اخیرا در هنگام حضور صفار هرندی در یکی از دانشگاهها دانشجویان شعار می دادند «ژنرال بی ستاره / ارزش کفش نداره».
حال که صحبت لنگه کفش شد بد نیست بگویم اخیرا منتظر الزیدی که از زندان آزاد شده و در پاریس در یک کنفرانس خبری شرکت کرده بود، به وسیلة یک دانشجوی عراقی دیگر با کفش مورد حمله قرار گرفت. گفته شده است که آن شخص دلیل اقدام خود را بی آبرو کردن کشورش بوسیلة منتظر الزیدی دانسته است.
7
به درخواست اعضای مؤسسه ابن سینا کلاس تاریخ ایران باستان را برگزار کرده ام که نخستین جلسه آن امروز ساعت هفت تا نه شب بود. قرار است تا زمان اقامت من این کلاس بر قرار باشد.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هشتادم شنبه 10 آذر 1403
#یوسفی_اشکوری

♦️شرح عکس از هم‌آیش بزرگ‌داشت علی‌ی شریعتی در سالن ابن خلدون دانش‌کده‌ی علوم اجتماعی دانش‌گاه تهران، در خرداد ۱۳۷۳
۸ آذر ۱۴۰۳

استاد حسن یوسفی‌ی اشکوری بعد از سخن‌رانی و برگشت به جای خود


#علی_شریعتی
#رحیم_محمدی
#یوسفی_اشکوری

@NewHasanMohaddesi

♦️شرح عکس از هم‌آیش بزرگ‌داشت علی‌ی شریعتی در سالن ابن خلدون دانش‌کده‌ی علوم اجتماعی دانش‌گاه تهران، در خرداد ۱۳۷۳
۸ آذر ۱۴۰۳

استاد حسن یوسفی‌ی اشکوری در حال سخن‌رانی / طراحی‌ی تصویر صحن با خط محدثی و کارها و زحمات اعضای گروه


#علی_شریعتی
#رحیم_محمدی
#یوسفی_اشکوری

@NewHasanMohaddesi

♦️شرح عکس از هم‌آیش بزرگ‌داشت علی ی شریعتی در سالن ابن خلدون دانش‌کده‌ی علوم اجتماعی دانش‌گاه تهران، در خرداد ۱۳۷۳
۸ آذر ۱۴۰۳

استاد حسن یوسفی‌ی اشکوری/ دوست معلول آقای حسینی در سمت چپ آقای اشکوری


#علی_شریعتی
#رحیم_محمدی
#یوسفی_اشکوری

@NewHasanMohaddesi

♦️شرح عکس از هم‌آیش بزرگ‌داشت علی ی شریعتی در سالن ابن خلدون دانش‌کده‌ی علوم اجتماعی دانش‌گاه تهران، در خرداد ۱۳۷۳
۸ آذر ۱۴۰۳

استاد حسن یوسفی‌ی اشکوری قبل از سخن‌رانی / محدثی ایستاده در سمت راست تصویر / دوست معلول آقای حسینی در سمت چپ آقای اشکوری


#علی_شریعتی
#رحیم_محمدی
#یوسفی_اشکوری

@NewHasanMohaddesi

یادی و خاطره ای

اخیرا بین آقای حسن محدثی و حکیم شفاهی بحثی در باره علی شریعتی درگرفت و هر یک تلاش می کرد برای اثبات مدعیاتش استدلال کند. محدثی طبق سنت حسنه اش تمامی این گفتگوها را در کانال تلگرامی اش منعکس و منتشر کرد. از آنجا که من معمولا سری به این کانال می زنم و مطالبش را دنبال می کنم، در جریان آن قرار گرفتم. محدثی از همولایتی های خوب و از دوستان قدیم و خوشفکر است و از جهات مختلف درخور احترام. هرچند در پاره ای موارد نه با دیدگاه های او همدلی دارم و نه به ویژه با ادبیات نامناسب و گاه جدلی اش به ویژه با اصرارهایش روی موضوعی خاص همدلم. اما اکنون مفید نمی دانم که وارد چنین چالش هایی بشوم؛ می خواهم به موضوعی دیگر بپردازم.
اخیرا حضرت ایشان به مناسبتی به برگزاری همایش شریعتی در سال 1373 در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران اشاره و خاطره ای از آن مراسم نقل کرده است که بخشی از آن به من و حضور من در آن مراسم بر می گردد. در پی آن چند عکس نیز از آن روز پرماجرا منتشر شده است. انگیزه من نیز در این بازنشر همان چند تصویر است که برای من تا حدود زیادی جنبه نوستالوژیک دارد. از این رو پنداشتم که برای مخاطبان نیز جالب و جاذب باشد.
اما در اینجا به دو نکته اشاره می شود:
نخست از اظهار لطف و محبت دوست قدیم جناب محدثی سپاسگزارم. نوشته های پای تصاویر از من نیست و احتمالا از جناب محدثی است.
دوم. شاید لازم باشد توضیح دهم که جناب محدثی مدافعان و حامیان شریعتی را با عنوان «شریعتیست» متقدم و متأخر (یا با تأخیر) وصف کرده و لابد من از شریعتیست های بدون تأخیر هستم ولی محض اطمینان ایشان و دیگران می گویم که من ذیل هیچ ایسمی تعریف نمی شوم. از باب مثال مسلمانم اما «اسلامیست» نیستم؛ ایرانی ام و وطن خواه اما «ناسیونالیست» نیستم؛ وامدار شریعتی هستم و بزرگش می دارم اما «شریعتیست» نیستم . . . امیدوارم کفایت کند.
جمعه 9 آذر 1403

🔺جنگ لبنان؛ پایانی بدون روایت؟!

پس از اعلام توافق آتش‌بس موقت در جنگ لبنان آنچه جای تامل و پرسش دارد، سکوت یک طرف اصلی ماجرا یعنی حزب‌الله است؛ در حالی که اسرائیل، آمریکا، فرانسه و دولت لبنان واکنش نشان دادند.

واقعا چرا حزب‌الله هنوز نه بیانیه‌ای داده و شاهد هیچ روایتی از حزب نیستیم؟ این رفتار حزب‌الله به چه معناست؟ احتمالا در روزهای آینده دبیرکل آن در این باره سخنرانی کند، اما این پرسش‌ها صرف‌نظر از این سخنرانی همچنان پابرجا خواهد بود.

عدم واکنش آن به توافق تا این لحظه می‌تواند به یکی از این دو دلیل یا هر دو برگردد؛ نخست این که با وجود اجرای آتش‌بس اما حزب طرف اصلی این توافق نبوده است و دوم این که از محتوای آن راضی نیست.

در تایید این گزاره می‌توان به سخنان دیشب محمود القماطی معاون رئیس شورای سیاسی حزب‌الله در گفتگو با الجزیره اشاره کرد که به نوعی نسبت به متن نهایی توافق اظهار بی‌اطلاعی کرد و گفت باید قبل از امضای توافق در امروز چهارشنبه از جانب دولت لبنان نسبت به فحوای مورد موافقت نتانیاهو تدقیق کرد و اگر ملاحظات حزب‌الله لحاظ نشده باشد، متن امضا نشود.
اما اصلا کار به امروز صبح نکشید و آتش‌بس ساعت 4 بامداد به اجرا درآمد.

اصل آتش‌بس و توقف جنگ و خونریزی امر مطلوب و خوشایندی است؛ اما شیوه پایان هر جنگی برای دو طرف درگیر آن واجد اهمیت فراوانی است. در این خصوص با وجود عدم انتشار متن رسمی توافق تا این لحظه، اما آنچه در رسانه‌های اسرائیلی و غیر اسرائیلی منتشر شده است، بیانگر توافقی نسبتا یکطرفه است که منعکس‌کننده واقعیت‌های میدانی جنگ لبنان نبود.

واقعیت این است که اسرائیل می‌خواست تحت فشار حملاتِ ویرانگر هوایی و زمینی تا رود لیتانی پیش‌روی کند و با اشغال آنجا، کنترل این منطقه را از دست حزب‌الله خارج سازد تا هدف اولیه بازگشت آوارگان به شهرک‌های تخلیه شده محقق شود، اما نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه با افزایش کمیت و عمق حملات موشکی حزب‌الله شهرک‌های بیشتری تخلیه شد و بنا به اعلام رسانه‌های اسرائیلی شهر اقتصادی راهبردی حیفا نیز عملا مختل شد. این حملات تا آنجا پیش رفت که یکشنبه گذشته سه روز قبل از اعلام آتش‌بس رکورد زد.

در مجموع حملات روزانه حزب‌الله در این جنگ، فراتر از 2006 بود و در حالی که در آن سال با حملاتی کمتر توافقی به دست آمد که حزب دست برتر را در آن داشت، اما این بار این گونه نشد و می‌‎توان گفت که اسرائیل با توافق سیاسی کنونی در تتمه جنگ می‌خواهد اهدافی را که از طریق نظامی برآورده نشد، محقق کند.

اینجا دو احتمال درباره شکل‌گیری چنین توافقی مطرح می‌شود؛ نخست این که حزب‌الله اساسا در برابر یک امر واقع و عمل انجام شده قرار گرفته و پس از اجماع داخلی دولت و مجلس و برخی طرف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی معطوف به محاسبات خاصی، چاره‌ای جز موافقت با اجرای آتش‌بس و نه خود متن توافق نداشته است؛ به این معنا که طرفِ اصلیِ تصمیم‌گیر در مقابل طرف اسرائیلی نبوده است.

احتمال دوم نیز این که حزب‌الله به هر حال به علت نگرانی از غزه‌‍‌ای شدن لبنان، روی آوردن اسراییل به شکل گسترده به بمباران برج‌ها و ساختمان‌های بلندمرتبه، پیامدهای ادامه جنگ از جمله جنگ داخلی و اعتراضات و چه بسا دلایل دیگری با آتش‌بس موافقت کرده، اما «فعلا» به علتی در قبال آن سکوت کرده است.

اما این مشکل هم می‌تواند از آنجا ناشی ‌شود که حزب‌الله پس از ترور دبیرکل خود و رهبران و فرماندهان ارشدش علی رغم بازیابی توان سازمان رزم خود، آن تعادل و توازن سیاسی قبلی خود را با فقدان سید حسن نصرالله هنوز بازنیافته است.

اینجا مساله حذف شرط توقف جنگ در غزه نیست، بلکه گویا توافق با انفعالي صورت گرفته است که حتی در آن مساله اسرای حزب‌الله در این جنگ مطرح نشده است.

در عین حال نیز نباید از نظر دور داشت که پذیرش توافق از جانب اسرائیل برای توقف جنگ بدون تحقق اهداف کامل نشان می‌دهد که خود نتانیاهو نیز این توافق را از سر انتخاب آزاد و فراغ‌دستی نپذیرفته است و اگر مطمئن بود که تداوم جنگ منافع بیشتری در بر دارد و بدون توافق می‌توان به اهداف برسد، آن را متوقف نمی‌کرد.

کما این که پایان جنگ لبنان، فشارهای داخلی را بر او برای توافق با حماس در غزه هم به دنبال خواهد داشت و این فشارها نیز از دیروز شروع شده است؛ با این درخواست که دولت حالا که جنگ لبنان را قبل از نابودی حزب‌الله متوقف کرده است، دیگر دلیلی برای عدم توقف جنگ غزه برای بازگشت گروگان‌ها ندارد.

اکنون پرسش این است که آیا این آتش‌بس موقت 60 روزه دوام می‌آورد؟ در پاسخ می‌توان گفت که به طور حتم شاهد موارد نقض آتش‌بس از جانب اسرائیل خواهیم بود، اما بعید است که جنگ به ویژه پس از بازگشت آوارگان به جنوب لبنان از سرگرفته شود، منتها درگیری محدود محتمل است.
#صابر_گل_عنبری
@Sgolanbari

لج بازی کودکانه هسته ای و ایجاد هزینه البته از جیب ملت!

دوشنبه 9 آذر 88 / 30 نوامبر 2009
1
دولت اعلام کرده است که به زودی ده سایت غنی سازی اورانیوم را راه اندازی خواهد کرد. این تصمیم به شدت با واکنش دولتهای غربی و آمریکا مواجه شده و حتی وزیر خارجه فرانسه آن را کودکانه خوانده است. روشن است که این اعلام یک اقدام واقعا کودکانه و نمایشی در برابر اطلاعیه محکومیت آژانس است، اما به راستی مایه تأسف است که از یک سو از سیاست واکنشی حاکمیت ایران خبر می دهد، که متأسفانه سیاست مستمر این چهارسال اخیر است، و از سویی هزینه کردن از جیب ملتی است که هر روز فقیرتر می شود و به هرحال این مردم ایرانند که باید چوب ندانم کاریهای دولتمردان بی خرد را بخورند. جالب است که درست در همین روزها است که چند انگلیسی در آبهای خلیج فارس دستگیر می شوند. همیشه زمانی که روابط با دنیا و بویژه انگلیس و آمریکا تیره می شود بلافاصله یا باند خرابکار مأمور بیگانه دستگیر می شوند و یا باند جاسوسی کشف می گردد و یا کسانی که به مرزها و آبهای ایران تجاوز کرده اند پیدا می شوند!! این حرکات از بس که ناشیانه است دم خروس از همه جا، نه فقط عبا، پیدا است.
2
بهزاد نبوی و هنگامه شهیدی به شش سال حبس تعزیری محکوم شده اند. البه خانم شهیدی به بیش از نود روز هم محکوم شده است. این محکومیت ها نشان می دهد که قصدشان زیر تیغ نگهداشتن فعالان سیاسی و مطبوعاتی است.
3
نشریه فارین پالیسی صد متفکر جهان در سال جاری را معرفی کرده و سومین نفر آنها خانم زهرا رهنورد است.
هر چند روشن است که این نوع انتخابها و جایزه دادنها اصولا و غالبا با اهداف سیاسی معین صورت می گیرد اما در این مورد هم سیاسی بودن آن بسیار روشن است و هم بی اعتبار بودن آن. آخر با چه معیار و ضابطه ای می توان خانم رهنورد را متفکر در سطح جهانی دانست تا چه برسد به این که یکی از صد متفکر و آن هم سومین متفکر جهانی؟ این رفتارها اساس این انتخابها را محدوش و بی اعتبار می کند. چاب است که سروش نیز یکی از صد متفکر است اما او نیز سومین نیست. جالب است!
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هفتاد نهم
چهارشنبه 7 آذر 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

ویدیویی تلخ از وضعیت جنگ زدگان در شهر غزه/ تلاش برای یافتن غذا


#فرهیختگان راهی به رهایی

ترجمه متن کامل:

حزب فلسطین جدید

به سردبیران نیویورک تایمز:

یکی از نگران‌کننده‌ترین پدیده‌های سیاسی در دوران ما، ظهور "حزب آزادی" (Tnuat Haherut) در دولت تازه تأسیس اسرائیل است، حزبی که در سازماندهی، روش‌ها، فلسفه سیاسی و جذابیت اجتماعی‌اش شباهت زیادی به احزاب نازی و فاشیستی دارد. این حزب از اعضای پیشین ایگونه زوای لیومی (Irgun Zvai Leumi)، یک سازمان تروریستی، راست‌گرا و ناسیونالیستی در فلسطین، تشکیل شده است.

بازدید کنونی مناخیم بگین، رهبر این حزب، از ایالات متحده به وضوح برای ایجاد این تصور است که حمایت آمریکایی‌ها از حزب او در انتخابات آینده اسرائیل وجود دارد و برای تقویت روابط سیاسی با عناصر محافظه‌کار صهیونیستی در آمریکا است. چندین آمریکایی برجسته نام خود را به عنوان خوشامدگویی به این بازدید اضافه کرده‌اند. غیرقابل تصور است که کسانی که مخالف فاشیسم در سرتاسر جهان هستند، اگر به درستی از سوابق سیاسی و دیدگاه‌های آقای بگین آگاه شوند، بتوانند نام خود را به این حرکت اضافه کنند و از آن حمایت کنند.

قبل از اینکه خسارت‌های جبران‌ناپذیری از طریق کمک‌های مالی، تجلیات عمومی به نفع بگین و ایجاد تصور در فلسطین که بخش زیادی از آمریکا از عناصر فاشیستی در اسرائیل حمایت می‌کند، وارد شود، لازم است که مردم آمریکا از سوابق و اهداف آقای بگین و حرکت او آگاه شوند.

اعلامیه‌های عمومی حزب بگین هیچ دلیلی بر ویژگی‌های واقعی آن نیست. امروز از آزادی، دموکراسی و ضد امپریالیسم صحبت می‌کنند، در حالی که تا همین چند وقت پیش علناً از دکترین دولت فاشیستی دفاع می‌کردند. در عمل، این حزب تروریستی ماهیت واقعی خود را نشان می‌دهد؛ از اقدامات گذشته آن‌ها می‌توان پیش‌بینی کرد که در آینده چه کارهایی ممکن است انجام دهند.

حمله به روستای عربی دیر یاسین
یکی از نمونه‌های تکان‌دهنده رفتار آن‌ها در روستای عربی دیر یاسین بود. این روستا که دور از جاده‌های اصلی و در میان زمین‌های یهودی قرار داشت، هیچ‌گونه نقشی در جنگ نداشت و حتی توانسته بود از گروه‌های عربی که قصد داشتند آن را به پایگاه خود تبدیل کنند، دفاع کند. در تاریخ ۹ آوریل، گروه‌های تروریستی به این روستای بی‌دفاع حمله کردند، بیشتر ساکنان آن (۲۴۰ نفر از مردان، زنان و کودکان) را کشتند و چند نفر از آن‌ها را زنده نگه داشتند تا به عنوان اسیر در خیابان‌های اورشلیم به نمایش بگذارند. بیشتر جامعه یهودی از این عمل شوکه شدند و آژانس یهودی تلگرافی برای عذرخواهی به ملک عبدالله از اردن فرستاد. اما تروریست‌ها نه تنها از این عمل خود شرمسار نبودند، بلکه به این کشتار افتخار کرده و آن را در سطح وسیعی منتشر کردند و از خبرنگاران خارجی خواستند تا اجساد توده‌ای و خرابی‌های موجود در دیر یاسین را ببینند.

این حادثه نمونه‌ای از ویژگی‌ها و اعمال حزب آزادی است.

دست‌کم گرفتن نقش حزب آزادی در دستاوردهای ساختاری
مردم حزب آزادی هیچ نقشی در دستاوردهای سازنده در فلسطین نداشته‌اند. آن‌ها هیچ زمینی بازپس نگرفته‌اند، هیچ مستعمره‌ای ساخته‌اند و تنها از فعالیت‌های دفاعی یهودیان کاسته‌اند. تلاش‌های مهاجرتی آن‌ها که زیاد هم تبلیغ شد، بسیار ناچیز بود و عمدتاً به آوردن هم‌وطنان فاشیست اختصاص داشت.

اختلافات مشاهده شده
اختلافات بین ادعاهای جسورانه‌ای که اکنون بگین و حزب او مطرح می‌کنند و سوابق عملکرد آن‌ها در فلسطین، نشان‌دهنده‌ی ماهیت غیرمعمول این حزب است. این آثار غیرقابل اشتباهی از یک حزب فاشیستی است که برای آن تروریسم (علیه یهودیان، اعراب و بریتانیایی‌ها) و تحریف واقعیت، وسایل رسیدن به هدف و تشکیل "دولت رهبر" هدف نهایی است.

نتیجه‌گیری
بنابراین، لازم است که حقیقت درباره آقای بگین و حرکت او در این کشور آشکار شود. بدتر از همه این است که رهبری صهیونیسم آمریکایی از مبارزه علیه تلاش‌های بگین خودداری کرده و حتی از افشای خطرات حمایت از بگین برای اسرائیل به اعضای خود خودداری کرده است.

امضاکنندگان این نامه به این وسیله قصد دارند چند حقیقت برجسته در مورد بگین و حزب او را علنی کرده و از همه کسانی که به آینده اسرائیل اهمیت می‌دهند، بخواهند که از این جدیدترین نمایش فاشیسم حمایت نکنند.

اسلام هراسی و یهودستیزی؛ چرا؟!

یکی از بهانه های مشهوری که اسرائیلی ها و حامیان صهیونیست آنها در منطقه و در سطح جهان به ویژه در مغرب زمین مطرح می کنند و منتقدان و مخالفانشان را پیوسته متهم می کنند، «یهودستیزی» است. در واقع هر فرد یا گروه و یا رسانه ای که به سیاست های نژادپرستانه و یا ضد فلسطینی دولت ها و یا احزاب اسرائیلی اندک انتقادی بکند، بلافاصله دم دستی ترین اتهام برای ساکت کردن منتقد و خاموش کردن صدایش، همان عنوان یهودستیزی مطرح می شود. این سنت زشت و در واقع نخ نما در چهارده ماه اخیر با شدت و حدت بیشتر در رسانه های اسرائیلی و به ویژه در رسانه های غربی از سوی بوق چی های صهیونیستی و لابی های اسرائیلی بازگو و تبلیغ می شود. بدین ترتیب، هرگونه اعتراضی مثلا به نسل کشی ارتش ویرانگر اسرائیل در غزه و لبنان و ویرانی های بی مهار، یهودستیزی است!
البته اخیرا برچسب دیگری هم بر آن افزوده شده و آن متهم کردن جمهوری اسلامی ایران به حمایت مالی و تبلیغاتی از این حجم عظیم مخالفت ها و اعتراضات به نتانیاهو و همفکرانش در سراسر جهان است که پیوسته تکرار می شود و از بس تکرار شده که دیگر مشمئزکننده می نماید. حتی نخست وزیر جانی اسرائیل وقتی که در کنگره آمریکا و یا در سازمان ملل سخنرانی می کند و در خیابان های اطراف هزاران جوان و انسان با وجدان آمریکایی اعم از زن و مرد با خشم و نفرت از ویرانگری و کشتار نامتعارف مردمان بی گناه و بی دفاع غزه و به ویژه هزاران زن و کودک اعتراض می کنند، جناب نخست وزیر مدعی دموکراسی به نمایندگی از یک کشور دموکرات!! این انبوه معترضان را با بی پروایی تمام متهم می کند که پشت این اعتراضات جمهوری اسلامی است و این حکومت ایران است که به اینها پول می دهد! به یاد می آورم که در سال 2006 پس از آزادی از زندان به اروپا آمده بودم و در استکهلم سخنرانی داشتم، در پرسش و پاسخ، جوانی در اعتراض به من گفت: آقای اشکوری! رژیم شما را برای تبلیغ به اینجا فرستاده است! در پاسخ گفتم: جوان! اگر رژیم این قدر توان و درایت داشت که آدمی چون من را مأمور خودش بکند، قطعا وضعیتش بهتر از این بود!
حال باید در پاسخ اباطیلی چون دعوی مأموریت میلیون ها معترض خیابانی در آمریکا و اروپا و در خاورمیانه از سوی جمهوری اسلامی و اخذ پول، باید گفت که در این صورت اولا، باید به جمهوری اسلامی و توانش در بسیج این همه آدم در سراسر جهان آفرین گفت؛ و ثانیا، اگر به واقع چنین بود، وضعیت داخلی و موقعیت جهانی اش این همه افتضاح و ورشکسته نبود! از همه مهم تر! هزاران هزار یهودی حتی از بازماندگان جنایات نازی ها و هولوکاست که در همه جای جهان پیوسته به این نسل کشی ها اعتراض می کنند و از این همه شناعت و قساوت تبری می جویند، حامی حماس و یا اجیر شده از سوی جمهوری اسلامی هستند؟! ظاهرا وقاحت مرزی ندارد!
اما جدای از این دروغ ها و در واقع فرافکنی های اسرائیلی، باید دانست که البته افزایش نفرت از اسرائیل و صهیونیسم و در مواردی حتی نفرت از یهودیان در سراسر جهان و از جمله در کشورهای غربی در یک سال اخیر واقعیتی است غیر قابل انکار؛ اما پرسیدنی است که این نفرت عمومی و به تعبیر رایج یهودستیزی معلول چیست؟ و چرا چنین شده است؟ این در حالی است که در طول این حدود هشت دهه هزینه های گزافی توسط اسرائیل و حامیانش از جمله صهیونیست های متعصب مسیحی آمریکایی هرچند غالبا به دروغ و به قیمت جعلیات فراوان برای وجاهت رژیم اسرائیل و اخذ محبوبیت بین المللی آن، صرف شده و می شود.
اما تمام این جعلیات در یک سال اخیر بیش از گذشته باد هوا شد و تمام بافته ها تا حدود زیادی پنبه شد. دلیل اصلی آن بر آفتاب افکنده شده جنایات بی حساب و عیان شدن روزافزون چهره شیطانی حداقل جناح تندرو و افراطی مذهبی حاکم بر اسرائیل کنونی است. در واقع مسئولیت گسترش یهودستیزی کنونی در جهان معلول جنایاتی است که در جلو چشم جهانیان رخ می دهد. از این رو اگر نفرت از اسرائیل و حتی یهودستیزی گسترش یافته، بیش از پیش، به دلیل جنایات جاری در غزه و لبنان و در منطقه است و دیگران هم اگر نقشی داشته باشند، حاشیه ای است و کم اهمیت.
درست مانند رواج اسلام هراسی و یا اسلام ستیزی در ایران و یا در جاهای دیگر. واقعیت بی پرده آن است که وقتی به نام اسلام سرکوب و شکنجه و اعدام و ترور انجام می شود و مثلا هنگام اذان صبح اعدام صورت می گیرد، دیگر نمی توان انتظار داشت که اسلام هراسی و اسلام ستیزی رواج پیدا نکند. بنابراین خود کرده را تدبیر نیست!
سه شنبه 6 آذر 1403 #یوسفی_اشکوری

♦️حسن یوسفی اشکوری از مواجهه ایرانیان با خلافت اسلامی سخن می‌گوید🔺

@joreah_journal

www.instagram.com/joreah_journal

✅بیانیه‌ی تحلیلی بیش از ۲۵۰ شخصیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی

🔴نه به تمامیت‌خواهی؛ نه به جنگ
@iranfardamag

💠به‌نام هستی‌بخش

🔸در بهار و تابستان سال ۱۴٠۳ ایران دست‌خوش تحوّلات غیرمنتظره‌ای بود که هم بازتاب‌های عملی آن و هم ارزیابی‌هایِ پیرامون آن هم‌چنان ادامه دارند. در پی سقوط هلیکوپتر رییس دولت سابق، کسب مجوز حضور نامزد اصلاح طلب در انتخاباتِ قوهٔ مجریه به‌معنای شکست قطعی برنامهٔ یک‌دست‌سازی حکومت توسط جریان حاکمی بود که پیش از این، بدان امیدی فراوان داشت.

▪️با هر نقطه‌نظری نسبت به موقعیتِ دولت کنونی، در این نکته اتّفاق نظر وجود دارد که عمق بحران‌های کشور صرفاً با ترمیم‌های صوری و جزیی در سیاست‌های کلان کشور اصلاح‌پذیر نیست. در صدر این بحران‌ها گونه‌ای از اضمحلال اقتصادی مشهود است که از بارزترین نشانه‌های آن -تا آنجا که به این دولت برمی‌گردد- کسری تراز عملیاتی بودجه‌ معادل ۱۸٠٠ همت است که برای سال آینده پیش‌بینی می‌شود و به گفته صریح یکی از مسئولان، تقریباً تاکنون چنین رقمی -بجز اواخر دوران جنگ- بی‌سابقه بوده و بدین‌ترتیب عملاً ۳٠ درصد بودجه تبدیل به کسری بودجه شده‌است. کاهش شدید درآمدهای نفتی، ناتوانی و مشکلات ساختاریِ صندوق‌های بازنشستگی در تامین هزینه‌ها، کاهش بودجهٔ عمرانی و برداشت ۱٠ میلیارد دلاری از صندوق توسعهٔ ملّی، تصویر واضحی از اقتصاد ناپایدار ایران را در سال آینده ترسیم کرده‌اند. آمارها نشان می‌دهد که درآمدهای نفتیِ دولت در سال ۱۴٠۲ به‌نحوِ بی‌سابقه‌ای به کمتر از ۲٠ درصدِ درآمدهای سال ۱۳۸۸ کاهش یافته و در مقابل، در بودجهٔ سال آینده، درآمدهای مالیاتی بالغ بر ۳۹ درصد افزایش داشته‌است. پیامدِ عمومیِ این موارد همانا کاهش سرمایه‌گذاری‌های عمرانی، کاهشِ واقعی یارانه‌ها، رکودِ اقتصادی و نهایتاً فشارِ مضاعف بر شهروندان و کسب‌وکارها خواهد بود.

🔸به اعتقادِ کارشناسانِ اقتصادی، تداومِ چرخهٔ آتش میان ایران و اسراییل، افزایش احتمالی فشارهای تحریمی با بازگشت ترامپ و جمهوری‌خواهان به ریاست‌جمهوریِ آمریکا و مجموعهٔ ناترازی‌های اقتصادی، بودجهٔ ۱۴۰۴ را به چالشی عمیق برای دولت تبدیل خواهد کرد. چالشی که در آن دولت ناچار خواهدشد با کاهشِ یارانه‌ها، استقراضِ بیشتر و افزایشِ فشارِ تورّمی، سعی کند مخارج خود را به تعادل برساند. یکی از عمده‌ترین مسائلِ پیش روی دولت، مسالهٔ افزایش قیمتِ بنزین است که یک‌بار در سال ۹۸ به خیزش اعتراضی سراسری انجامید. برخی نمایندگان مجلس تخمین زده‌اند که عملاً -و نه به‌طور رسمی- "در لایحهٔ بودجهٔ سال آینده افزایش قیمت بنزین تا ۴۰ درصد آمده‌است چرا که بیش از ۲۰هزارمیلیارد تومان برای آن منابع پبش‌بینی شده‌ است" و این به معنای افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی قیمت بنزین خواهدبود. مستقل از معادلات اقتصادیِ روی کاغذ، به‌لحاظ اجتماعی، از مدّت‌ها قبل پژوهش‌گران نهادگرا دولت کنونی را از افزایش بهای بنزین برحذر داشته و با توجّه به اتلاف منابع گسترده در اقتصاد کشور، به حذف حجم قابل‌ملاحظه مخارج غیرضروری و بی‌حاصل و انضباط مالی بیشتر توصیه کرده‌اند. چنان‌چه معضل بهای بنزین موجب تکرار وقایع سال ۹۸ گردد، این رخداد جز تیر خلاصی بر شعار "وفاق ملّی" دولت نخواهدبود. وفاقی که پیش از هر چیز تامین مشارکت همگانی و پاسخگویی به مطالبات فوری مردم نظیر آزادی زندانیان سیاسی-عقیدتی، رفعِ‌ حصر و سانسور، لغوِ نظارتِ استصوابی لغوِ حجاب اجباری، رفع فیلترینگ، آزادی مطبوعات، آزادی فعّالیت‌ احزاب و تشکل‌های مدنی و کارگری، کاهش میزان غنی‌سازی اورانیم و توقّف پروژه‌های غیرمولّد به ‌لحاظ اقتصادی و زیست‌محیطی، حذف هزینه‌های شبه‌مذهبیِ پوپولیستی و تخصیص منابع آن به معیشتِ اقشارِ آسیب‌پذیر، و بدین‌سان، مهار نسبی فقرعمومی و زوال اقتصادی در سرفصل آن قرار دارند و در غیراین‌صورت صفتِ "ملّی" دیگر موضوعیتی نخواهد داشت!

▪️ بنابراین برای کشور ما که از حمایت قدرت‌های بزرگ بی‌بهره است، واکنش اصولی، در برابر بی‌عدالتیِ حاکم بر نظام بین‌الملل، پیشبرد نوعی دیپلماسی ملّی و سیاست خارجی و منطقه‌ای مردمی و منطقی بر اساسِ اصل "توازن منفی" است؛ یعنی سیاستی که افزون بر اعلام همبستگی اخلاقی-انسانی و دفاع از حقوق پای‌مال‌شدهٔ ملّت‌ها، بر ضرورت صلح، تنش‌زدایی و حسن همجواری با همسایگان نیز تاکید ورزد. .....


🔻متن کامل و اسامی :
https://cutt.ly/aeK3fldh

#ایران_فردا
#نه_به_جنگ
#بیانیه‌ی_تحلیلی
#نه_به_تمامیت‌خواهی
http://t.me/iranfardamag

♨️ سلسله جلسات مباحث تاریخی ایران

🔈 نشست هفدهم سلسله جلسات ایران و اسلام آغازین در قرن نخست هجری؛ پاسخ به پرسش ها (۳)، با ارائه آقای حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ

جمعه ۲۲ نوامبر ۲۰۲۴ (دوم آذر)

رأس ساعت:
۱۹:۳۰ به وقت اروپای مرکزی
۱۸:۳۰ به وقت انگلستان
۱۳:۳۰ به وقت شرق آمریکا
۲۲:۰۰ به وقت تهران

برگزار می‌شود.

این جلسه در بستر کلاب هاوس و در کلاب «سپهر فردای ایران» برگزار می‌گردد. از علاقه‌مندان تقاضا می شود تا چند دقیقه قبل از ساعت مقرر روی لینک زیر کلیک
کنند.

🟥 لینک حضور‎:

https://shorturl.at/fKa4s

✍🏻 وبینار به دو قسمت:
۱) ارائه توسط جناب آقای اشکوری
و
۲) پرسش و پاسخ
تقسیم می‌گردد.

علاقمندان می‌توانند جهت ثبت نام و شرکت در وبینار در محیط Zoom، درخواست خود را از طریق ایمیل ([email protected]) به برگزارکنندگان جلسه ارسال فرمایند.

▪️این سلسله جلسات توسط سازمان پژوهشگران ایرانی سبزاندیش (سپاس) و اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران در اروپا برگزار می‌گردد.

ـــــــــــــــــــــــ
#تاریخ_ایران
#حسن_یوسفی_اشکوری
#نهضت_آزادی_ایران
#سپاس_نیوز
@nedayeazadinet
@Sepas_news⁩

بیانیه آژانس اتمی در محکومیت جمهوری اسلامی و دروغی بزرگ از نوع دروغ های احمدی نژادی!

جمعه 6 آذر 88 / 27 نوامبر 2009
1
امروز به مناسبت عید قربان به اتفاق بازرگان به مسجد رفتیم و نماز عید خواندیم. در اینجا اعمال دینی به دلیل وجود اختیار و انتخاب واقعا دل چسب است.
2
اوباما با انتشار پیامی خطاب به مسلمانان عید اضحی را تبریک گفته است. پیامی کوتاه اما پرمغز و دارای مضامین عالی و خوب بود. به ریشه های سه دین ابراهیمی اشاره شده و نیز به فلسفه حج و مناسک حج اشاره هایی سنجیده شده بود.
3
چند روز پیش به محل اقامت کروبی، که به مناسبتی به قم رفته بود، حمله شد و عده ای به عنوان بسیجی به ایشان اهانت کردند. البته کار به برخورد فیزیکی نرسید.

شنبه 7 آذر 88 / 28 نوامبر 2009
4
شاپور کاظمی برادر خانم رهنورد از زندان زاد شد.
1
روز جمعه آژانس با انتشار بیانیه ای کم سابقه (از 2006 به بعد بی سابقه) در محکومیت ایران منتشر کرد و از ایران خواست با آژانس همکاری کند و سایت قم را تعطیل کند و از سایتهای محتمل دیگر خبر دهد. چین و روسیه نیز به این بیانیه رأی مثبت دادند. 25 کشور از 35 کشور به آن رأی دادند. البته ایران اعلام کرده است که به آن عمل نخواهد کرد و سطح همکاری را کاهش خواهد داد. در عین حال از آژانس خارج نمی شود. به نظر می رسد که دور تازه ای از کشمکش های تازه بین ایران و جهان آغاز شده است. من از اول هم به رویکرد مثبت ایران خوشبین نبودم و حوادث اخیر نشان می دهد که این تحلیل درست بوده است. جمهوری اسلامی نمی تواند در مسیر گفتگو و تعامل مثبت با جهان و آمریکا حرکت کند. جالب است که احمدی نژاد تا کنون بارها اعلام کرده است که ماجرای هسته ای تمام است و دنیا هم حق ما را پذیرفته است و حالا از ما می خواهند که بیایید دربارة اداره جهان با ما همکاری کنید! دروغی بزرگ از نوع دروغ های احمدی نژادی!!
2
آیت الله جوادی آملی از امامت جمعه قم استعفا داده است. اما روشن نیست که دلیل آن چه بوده است. اما شواهد نشان می دهد که ایشان از روند اوضاع حاکم و عملکرد نظام و دولت خرسند نیست. بویژه که چند بار تا حالا علیه ایشان در قم تظاهرات کرده اند. این از نشانه های تعمیق چالش های درونی نظام است.
3
بهزاد نبوی دردیدار با دوستانش گفته است که روز 19 خرداد (سه روز پیش از برگزاری انتخابات) احکام بازداشت ماها صادر شده بود. این نشان می دهد که برنامه بازداشت ها از پیش طراحی شده بود و از این رو ربطی به اعتراضات ندارد.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هفتاد و هشتم
سه شنبه 28 آبان 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

همزمان با تولد اقبال منتشر شد:

انتشارات اندیشه نو

https://www.nt-press.com/product/western-influence-in-iqbal-mohammad-masoud-norouzi/

… معرفی کتاب «اقبال و تأثیر متفکّران غربی بر او»:  
دکتر محمّد مسعود نوروزی شمیرانی

این کتاب با بررسی اندیشه‌های ۲۳ فیلسوف و دانشمند و شاعر جهانی و مقایسه آن با اندیشه‌های اقبال، بینش‌های ارزشمندی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. ارجاعات متعدد به آثار اردو، فارسی و انگلیسی اقبال به درک بهتر دیدگاه‌های او کمک شایانی می‌کند. هرچند شباهت‌هایی میان اندیشه‌های اقبال و متفکران غربی دیده می‌شود، تأکید اقبال بر حکمت قرآنی و عرفان ایمان‌محور او را متمایز می‌سازد.
افکار اقبال با وجود تعامل عمیق با غرب، دارای ریشه‌های درون‌زیستی با قرآن و عرفان شرقی است.

@DrNoruzi
https://t.me/DrNoruzi

❇️ ‌شانزدهمین نشست از سلسله جلسات ایران و اسلام آغازین در قرن نخست هجری؛ پاسخ به پرسش‌ها (۲) با ارائه آقای حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ، توسط سازمان پژوهشگران ایرانی سبزاندیش (سپاس) و اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران در اروپا برگزار گردید.

📌جهت تماشای این نشست می‌توانید فایل ضمیمه شده را دانلود نمائید.

📌فایل صوتی (جلسه شانزدهمین)

📌لینک یوتیوب (جلسه‌ شانزده)

🔗جهت دسترسی به جلسات قبل نیز می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده نمائید:

🔻جلسه اول
🔻جلسه دوم
🔻جلسه سوم
🔻جلسه چهارم
🔻جلسه پنجم
🔻جلسه ششم
🔻جلسه هفتم
🔻جلسه هشتم
🔻جلسه نهم
🔻جلسه دهم
🔻جلسه یازده
🔻جلسه دوازده
🔻جلسه سیزده
🔻جلسه چهارده
🔻جلسه پانزده

ـــــــــــــــــــــــ
#تاریخ_ایران
#حسن_یوسفی_اشکوری
#نهضت_آزادی_ایران
#سپاس_نیوز
@nedayeazadinet
@Sepas_news⁩

بیانیه شماره 15 موسوی و دعوت از بسیجیان برای ایستادن در کنار مردم

دوشنبه 3 آذر 88 / 23 نوامبر 2009
1
به گزارش رسانه ها دستگیری دانشجویان و اعمال فشار و محدودیت بر دانشگاهها و دانشجویان گسترده تر شده است. گفته شده است که در هفته اخیر حدود 60 دانشجو بازداشت شده اند. روشن است که این فشارها برای کنترل تظاهرات دانشجویان سبز در 16 آذر است.
2
عطریانفر نیز آزاد شد. با شش سال محکومیت. بهزاد نبوی هم برای ده روز به مرخصی آمده ولی البته در بیمارستان بستری شده است. این هم از آن کارها است! چگونه کسی که هنوز محکومیت قطعی نیافته به مرخصی می رود؟
زیدآبادی اما به شش سال حبس، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت مادام العمر از فعالت اجتماعی محکوم شده است. پیش از این 250 میلیون تومان وثیقه تودیع شده بود اما اکنون آن را به 350 میلیون افزایش داده اند. در سلسله اتهامات زید آمده است که او عبالله نوری را برای کاندیدا شدن تشویق کرده و می خاسته است از این طریق اغتشاش ایجاد کند! این محکومیت سنگین ترین محکومیت تا کنون است. روشن است این خشم آقایان به دلیل مقاومت ایشان است.
3
زاکانی، عضو فراکسیون اصولگرایان و عضو کمیتة پی گیری مجلس در امور تحولات پس از انتخابات، سعید مرتضوی را مسؤل حوادث کهریزک دانسته است و در برابر سخن مرتضوی که او را بیمار دانسته بود اعلام کرده است که مرتضوی می داند که چه اسنادی در بارة او در دست دارم و اگر افشا کنم با برف سال آینده هم پایین نخواهد آمد.
4
جالب است که علی لاریجانی نیز به صراحت از هاشمی رفسنجانی دفاع کرده و گفته است علت این حملات و ایراد تهمت ها بر علیه هاشمی به چه انگیزه ای صورت می گیرد؟ در مقابل برادر طائب، فرمانده سابق بسیج و معاون اطلاعات، طی یک سخنرانی در گرگان، حملات بی سابقه ای بر ضد هاشمی و خانواده اش کرده و سخنانی بی سابقه گفته است. او گفته است که مهدی هاشمی در سال 73 یا 74 دستگیر شده بود. دلیل آن نیز این بود که او یک شبکه جاسوسی راه انداخته و در یک ساختمان شیک در بزرگراه مدرس فاحشه هایی را برای اغفال مسؤلان ترتیب می دادند و همین فاحشه ها در انتخابات اخیر در ستاد میر حسین موسوی فعالیت می کردند! او گفته پس از بازداشت مهدی هاشمی با اعمال نفوذ پدرش او از زندان آزاد شده است. در بخش دیگری خبر داده است که برنامه این بود که موسوی رئیس جمهور شود و خاتمی نیز رهبر و کار جمهوری اسلامی را تمام کنند. بعد گفته اگر هاشمی و موسوی وخاتمی و کروبی دستگیر شوند آب از آب تکان نمی خورد.
خدای من! انسان چقدر منحط و حقیر می شود! با این که هر روز این نوع سخنان از این جماعت می شنویم و دیگر از این حرفها شگفت زده نمی شویم اما در عین حال گاه برخی ادعاها و سخنان مطرح می شود که باز آدمی را به شگفتی غیر قابل تصوری وا می دارد. آخر این چه سخن لغوی است که خاتمی می خواست رهبر شود؟ چگونه؟ شواهد و دلایل؟ مهم تر و وقیحانه تر از آن، انتساب چنین اتهامی به پسر هاشمی و خود او است. اینها نه از خدا واهمه دارند و نه از قانون و نه از افکار عمومی و نه از هیچ چیز دیگر، واقعا نمی دانم آقای خامنه ای چه توجیهی برای این نوع فرمانروایی دارند و این افراد را برای چه بر جان و زندگی و آبروی مردم مسلط کرده است؟
5
سردار نقدی فرمانده بسیج گفته است که یکی از آمریکا آمده و ندا آقا سلطان را کشته است! جل الخالق! تا حالا می گفتند بی بی سی و آنگلیسی ها ندا را کشته است! فردا ممکن است گفته شود قابل قاتل ندا بوده است!
6
امشب با پیشنهاد خانم بازرگان به محفلی رفتیم که به مناسبت روز شکرگزاری شماری از ایرانیان جمع شده بودند. این محفل در یک باشگاه بازنشسته ها بود. حدود پنجاه نفر بودند. خانواده های قدیمی و کهن سال بودند و شماری نیز جوان شرکت داشتند. طبق قرار هرکس غذای خود را می آورد و می خورد. جوانان و میان سالان می خواندند و می رقصیدند. اما ما چند نفر از آشنایان جدید از جمله مهندس بازرگان در خارج از سالن اصلی نشستیم و دوساعتی گپ زدیم. با آقایی که از پیروان فکری مرحوم عطاءالله شهاب پور بود و اکنون همراه پسر شهاب پور در خارج از کشور فعالیت دینی حول وحدت ادیان می کنند، آشنا شدیم و صحبت هایی داشتیم.
بازرگان شرحی دربارة محل این باشگاه داد که جالب بود. در این محوطه که بسیار گسترده است، فقط خانه های افراد و خانواده های بازنشسته قرار دارد. یعنی خانه ها انحصارا برای چنین افرادی ساخته شده است. در این محیط سرسبز و زیبا و خلوت و آرام، شرایط مناسبی برای زندگی این افراد و خانواده ها آماده شده است.
7

اعلام شده است که شماری از مدارس آموزش و پرورش در اختیار حوزه های علمیه قرار می گیرد. البته فعلا تعدادی اما به تدریج گویا قرار است تمام مدارس در اختیار روحانیون نهاده شود. آقایان تصور می کنند که جوانان به این دلیل از دین و یا از حکومت گریزان شده اند که روحانیون مستقیما در کار مدیریت و یا نظارت بر نهادهای آموزشی نیستند. حال آن آن که اولا دینی شدن و یا برعکس دیندار شدن به عوامل متعددی باز می گردد، و ثانیا دخالت روحانیون در این امور خود به گریزان شدن بیشتر مردم و جوانان از دین و نهاد دین می شود. این را تاریخ به کرات ثابت کرده است.
8
مطلبی دربارة وحی نوشتم که به عنوان مقدمه کتاب چند مقاله دربارة وحی (نقد بر سروش و شبستری) باشد. قرار شده است که این مقالات را انتشارات صمدیه منتشر کند. این مقدمه را امروز برای ناشر فرستادم.
9
موسوی بیانیه شماره 15 خود را به مناسبت روز یا هفته بسیج انتشار داده است. ایشان با اشاره به سال تشکیل بسیج و فلسفه تأسیس آن و نقشش در آغاز به استفاده ابرازی و نادرست از این نهاد مردمی شدیدا انتقاد کرده و از بسیجیان خواسته است در کنار مردم باشند و ابزار سرکوب و آلت فعل یک گروه اندک و قدرت طلب نشوند. این نوع خطابات در شرایط کنونی و در فضای ذهنی و فرهنگی جمهوری اسلامی اقدامی مفید و مؤثر است.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هفتاد و هفتم
چهارشنبه 23 آبان 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

https://www.zeitoons.com/115545

قسمت سوم
به شرحی که آمد، هرچند وضعیت تاریخی و تمدنی غرب از جمله نظام سیاسی و امنیتی و اقتصادی آمریکا بر آنم می دارد که نیمه پر لیوان را ببینم و بگویم «ان شاءالله گربه» است! ولی تجارب مکرر تاریخی و از جمله ایران معاصر نیمه خالی را به یادم می آورد و در این صورت چندان جای خوش بینی نخواهد ماند. در هرحال حتی اگر ترامپ تا حدودی مهار هم شود، باز در دوران او آمریکا و جهان در آشوب و احیانا جنگهای منطقه ای بیشتری فرو خواهد رفت. دموکراسی آمریکایی بیش از پیش تناقضات خود را آشکار خواهد کرد. بی اخلاقی تشدید خواهد شد و با سرکوبی اقلیت ها و ایجاد بحران در روابط جهانی بر شکاف های اجتماعی در آمریکا و جهان خواهد افزود. کافی است که ترامپ فقط به وعده های ضد مهاجران عمل کند و از جمله در مرز مکزیک با هرینه دولت آن کشور دیواری بزرگ بکشد. یا چنان که وعده داده شکنجه را رسمی و قانونی خواهد کرد. در این صورت چه خواهد شد؟ چنان که عموما اذعان کرده اند ترامپ یک نژادپرست و فاشیست است. غیر قابل پیش بینی است. عاشق آنتن است و می خواهد با گفتارها و رفتارهای نامتعارف و جنجالی همواره سوژه رسانه ها باشد. درست مانند همتای ایرانی اش احمدی نژاد. فضای فکری و ذهنی پدید آمده به وسیله ترامپ و گسترش ترامپیسم سبب شده است که زمینه های پیدایش نوعی فاشیسم و نازیسیم آمریکایی به دست حداقل بخشی از سفیدپوستان فرودست آمریکا، که احساس می کنند آمریکا قدرت و آقایی جهان را از دست داده، ایجاد شود که البته چنین مباد.
جوانان ایران پس از چهار سال تباهی دولت اول احمدی نژاد، در کارزار انتخاباتی سال 88 در خیابانها، می گفتند: احمدی، پر! آیا مردم آمریکا و به ویژه میلیونها نفری که به ترامپ رأی داده اند، در چهار سال بعد، خواهند گفت: «دونالد، پر؟!»
شنبه 17 نوامبر 2020
بعدالتحریر
البته این احتمال محقق نشد. تا چه زاید سحر! در هرحال اکنون دیگر می توان قاطعانه گفت دیگر ترامپیسم در سطحی فراتر از فرد و یا افراد محتاج تحلیل های ژرف تر و علمی تر و جامعه شناختی تر است.
چهارشنبه 6 نو.امبر 2024
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

قسمت دوم
می دانیم که احمدی نژاد در طول هشت سال ریاست جمهوری اش جز تباهی اخلاق و تضعیف وحدت ملی و آسیب زدن به منافع ملی و بی اعتباری ایران و حتی نظام سیاسی مستقر و ویرانگری و تخریب چیزی نصیب ایران نکرده و مردم ایران حداقل طبقه متوسط و آگاه شهری با تمام توان خود تلاش می کنند که تجربه تلخ احمدی نژادیسم تکرار نشود، هرچند که تکرار آن منتفی نیست، اما آیا ترامپیسم در آمریکا دوام خواهد یافت؟
اگر تجربه احمدی نژاد معیار باشد، باید نتیجه بگیریم که ترامپیسم حداقل در چهار سال آینده همان خواهد بود که تا کنون بوده و همان خواهد کرد که وعده داده است. اما باید گفت که وضعیت ایران ولایت فقیه و نظامیان با آمریکای به هرحال میراث جفرسن و لینکلن متفاوت است. در ایران نهادهای دموکراتیک یا همان اصطلاح مشهور «نهادهای انتخابی» بسیار ضعیف و ناکارآمد است ولی در آمریکا این نهادها هم بسیار قوی اند و هم بسیار محافظه کار (به ویژه با اقتدار فعلا برتر جمهوری خواهان) و بدین ترتیب به احتمال بسیار زیاد ترامپ رئیس جمهور با ترامپ لمپن و عامی و شورشی و ویرانگر دو سال گذشته متفاوت خواهد بود و کنترل خواهد شد. اما این که این کنترل تا کجا خواهد بود، محل تأمل است.
نباید فراموش کرد که نظام ولایت فقیه حاکم بر ایران با افکار و رفتارهای احمدی نژاد حداقل تا دو سال آخر از هشت سال هماهنگ و همراه بوده و گرنه او هر گز نه به قدرت می رسید و نه پایدار می ماند و به ویژه پس از جنبش سبز هرگز در مسند قدرت نمی ماند ولی در آمریکا نظام حاکم با رهبری مقتدرانه دو حزب دموکرات و جمهوری خواه با ترامپ متظاهر به ضد سیستم همراه نیست و این می تواند بر اقتدار و اعمال قدرت نهادهای نظارتی و امنیتی بر رئیس جمهورشان بیفزاید؛ هرچند در این میان محتمل است که شخص عصیانگر و فریبکاری چون ترامپ بر منش کنونی اش ادامه دهد که در این صورت بی تردید نه تنها نظام و ملت آمریکا دچار بحرانی عظیم خواهد شد بلکه جهان بیش از این در آشفتگی و چالش و بحران فرو خواهد رفت. آمریکا ایران منزوی امروز نیست که در مناسبات جهانی و به ویژه در غرب اهمیت و نقشی اثرگذار نداشته باشد.
از زاویه دیگر نیز می توان به پدیده تلخ ترامپ نگریست. واقعیت این است که کسانی از جنس احمدی نژاد و ترامپ (و راستگرایان و ملی گرایان موجود در اروپا که پس از این قوت بیشتر خواهند یافت) با اندکی هوش و با تکیه بر مشکلات و شکاف های اجتماعی و از جمله فقر و گسترش فرودستان و برانگیختن عواطف شان و با استفاده از ادبیات لمپنی و عامیانه (البته زیر پوشش مردم گرایی) و با حملات بی امان بر «نظام فاسد» و حاکمان ناتوان بر امواج خشم و ناخرسندی مردم سوار شده و به آنان وعده تغییر و یا انقلاب داده اما در نهایت پس از قدرت یافتن به کلی وعده ها را فراموش کرده و حتی بر وخامت اوضاع اقتصادی و بر شکاف های اجتماعی و طبقاتی و گسترش فقر فرودستان افزوده اند. زمانی یک فیلسوف یونانی گفته بود وقتی سه چیز طغیان کند، ویران خواهند کرد: آب، آتش و توده مردم. ولتر نیز می گفت من از به خیابان آمدن توده های مردم می ترسم. شعارهای زیبا و وعده های جذاب و حتی به شدت انسانی وقتی با ساده اندیشی و توهمات و آرمان گرایی نامعقول و به ویژه با فریبکاری و عوام فریبی و جاه طلبی همراه شود، فرجامی جز فاجعه برای مردم و بیشتر برای همان توده های محروم نخواهد داشت.
حال باید دید که ترامپ و ترامپیسم به کدام سو خواهد رفت؟ باید منتظر ماند و دید. با احتیاط می توان گفت حداکثر سال نخست ریاست جمهوری ترامپ پاسخ این پرسش را خواهد داد. باید دید که آیا او بر شکاف های اجتماعی غلبه خواهد کرد و یا بر آنها خواهد افزود؟ آیا فقر تهیدستان درمان خواهد شد؟ آیا آمریکا با مدل ترامپی مقتدرتر خواهد شد؟ آیا او سیستمی کارآمدتر خواهد ساخت؟ تجربه مکرر تاریخی نشان می دهد کسانی که به وجه نامعقول و به ویژه با انگیزه های جاه طلبانه و عامه پسند وعده ساختن بهشت داده اند عموما جهنم ساخته اند و یا بر زمهریر جهنم موجود افزوده اند.

غلبه ترامپیسم!

یادآوری: این نوشتار در سال 2016 به مناسبت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نوشته شد و چهار سال بعد در انتخابات که باز ترامپ کاندیدا بود همان نوشته پیشین با مقدمه ای بازنشر شد. اکنون یعنی در نوامبر 2024 که او بار دیگر البته با اقتدار بیشتر به ریاست جمهوری کشوری چون آمریکا رسیده است، همان متن دو بار منتشر شده را عینا با یادآوری سابقه این نوشتار بار دیگر بازنشر می کنم که فکر می کنم خالی از فایده نیست. گفتنی است متن اولیه در زیتون «آیا دنیا احمدی نژادی می شود؟» بود و در بازنشر عنوان آن به «دونالد؛ پر؟!» تغییر کرد و اکنون به «غلبه ترامپیسم» تغییر عنوان داده است. مقدمه نشر قبلی حذف شده و مؤخره ای افزوده شده است. به دلیل طولانی بودن در سه قسمت خواهد بود.


احتمالا در سال دوم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و در بحبوحه جنجال بر سر انکار هولوکاست بود که یک بار خبرنگار تلویزیون فرانسه در یک گفتگو با اشاره به همان ماجرای هولوکاست به احمدی نژاد گفت که: اغلب مردم جهان و بیشتر در اروپا و فرانسه با حرفهای شما مخالف اند و احمدی نژاد با همان لحن خاص و با همان لبخندهای بی رمق و مرموزانه اش (که حتما از یاد نبرده ایم) پاسخ داد: اشتباه می کنید! اکثر مردم دنیا و اروپا با من موافق اند و بعد افزود: اتفاقا دنیا دارد احمدی نژادی می شود!
از آن زمان حدود ده سالی گذشته است ولی از شما چه پنهان وقتی تحولات غریب و نامعقول در این جا و آن جا را می بینم و یا حرفهایی از برخی می شنوم که انتظارش نمی رفت، بی درنگ به یاد حرفهای احمدی نژاد می افتم و می گویم ظاهرا این موجود شگفت با تمام توهمات و گزافه گویی هایش در این مورد درست گفته که دنیا دارد احمدی نژادی می شود! با توجه به تجربه احمدی نژاد می توان گفت: احمدی نژادیسم یعنی دروغ، فریب، توهم، بی اخلاقی، قانون شکنی، خودشیفتگی، عوام گرایی و در نهایت ویرانگری.
از سال گذشته که موجودی به نام «دونالد ترامپ» در مبارزات انتخاباتی آمریکا ظهور کرد، بارها و بارها به یاد سخن پیش گفته محمود احمدی نژاد افتادم و گفتم راست گفت این بنده خدا، دنیا و آمریکا دارد احمدی نژادی می شود! با این همه، مانند اغلب مردم آمریکا و جهان، باورم نمی شد که این احمدی نژاد آمریکایی به این سادگی به رأی گیری نهایی برسد تا چه رسد به انتخاب شدن آسانش؛ اما شد، آنچه انتظارش نمی رفت!
بارها از خود پرسیده ام اگر در ایران دهه هشتاد شمسی پدیده ای به نام احمدی نژاد، ولو پس از دولت هشت ساله شخصیت فرهیخته ای چون محمد خاتمی، با آن ذهنیت و ادبیات و شعارها به قدرت می رسد، با توجه به بافت و ساخت جامعه ایران، شاید تا حدودی قابل فهم باشد ولی پس از بیش از یک دهه و آن هم در کشوری چون آمریکا چرا موجوی مشابه با این قدرت به کاخ سفید راه پیدا می کند؟! موجودی که به درستی می توان آن را ترامپ – نژاد آمریکایی خواند! این ترکیب را وامدار یک خبرنگار فرانسوی ام که در اوایل ریاست جمهوری سارکوزی در تهران در گفتگو با من از اصطلاح «سارکوزی نژاد» استفاده کرد. اصولا سیر و صیرورت فرهنگ و اندیشه و سیاست جهانی چگونه است که غرب متمدن و پیشرفته و حقوق بشری و دموکراتیک مستعد ترامپ نژادیسم است؟ ابتذال ترامپیسم در انتخابات آمریکا به حدی بود که آن را بی سابقه خوانده و این رخدادها را به درستی مفتضح توصیف کرده اند.
اخیرا به ویژه در این چند روز در این باره بسیار سخن گفته اند و البته تا سالها خواهند گفت و من هم البته تحلیلی دارم ولی اکنون مجال پرداختن به آن نیست. اما در اینجا می توان این پرسش را درانداخت که آیا ترامپ – نژاد به سرنوشت نوع ایرانی اش دچار می شود؟

بیانیه‌ی جمعی از نواندیشان دینی داخل و خارج کشور
در محکومیت فشارها بر «مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم»

۳۰ مهرماه ۱۴۰۳ مجمع محققین و مدرسین حوزه‌ی علمیه قم بیانیه‌ای در محکومیت حمله‌ی اسرائیل به ایران و تسلیت کشته شدن یحیی سنوار صادر کرد. در بخشی از این بیانیه آمده بود که «این مجمع، بازگشت رژیم اسرائیل به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین را راه‌حل برون رفت از این بحران می‌داند.» این بخش بیانیه بهانه‌ای به دست خبرگزاری‌های امنیتی و گروه‌های فشار در قم و نهایتاً رییس قوه‌ی قضائیه داد تا این مجمع را زیر فشار قرار دهند و حتی تهدید به انحلال آن کنند. بهانه‌ی اختناقگران این بود که به رسمیت شناختن راه حل دوکشوری به معنای تأیید اشغالگری اسرائیل است.
این در حالی است که راه حل دوکشوری مصوبه سازمان ملل است و ایران نیز به عنوان یک عضو سازمان ملل شکایت از اسرائیل را به همین سازمان می‌برد. وانگهی، موضع خود حماس نسبت به راه حل دوکشوری در مقایسه با موضع اختناقگران داخلی منعطف‌تر بوده است. گرچه حماس راه‌حل دوکشوری را رسما نپذیرفته است در بیانیه‌ی ۲۰۱۷ حماس آمده بود که حماس حاضر است کشور فلسطینی در مرزهای پیش از تهاجم اسرائیل در ۱۹۶۷ را بپذیرد. اخیراً خلیل الحیه، از مقام‌های ارشد سیاسی حماس نیز از راه حل دوکشوری استقبال کرده بود.
ما امضاء کنندگان این بیانیه فشار امنیتی به این تشکل مدنی (فرهنگی-دینی) را محکوم می‌کنیم. تلاش برای تحمیل تک‌صدایی بر حوزه‌ی علمیه‌ی قم محکوم به شکست است. موارد مشابهِ اختناق‌افکنی در حوزه‌ی علمیه‌ی قم، مانند محدودیت‌های چند ساله‌ برای آیت‌الله سید کمال حیدری، نیز هنوز رفع نشده است. برقراری اختناق علاوه بر منع شرعی و اخلاقی و نیز ضدیت با بخش‌هایی از قانون اساسی کاری سرمایه‌سوز است. هیچ کشوری، خاصه به هنگام فشارهای فزاینده‌ی سیاسی، اجتماعی، بین‌المللی و اقتصادی، این‌چنین با دست خویش آتش به سرمایه‌‌های فکری و معنوی خود نمی‌زند. صرف نظر از موافقت یا مخالفت با راه حل دو کشوری، به اعتقاد ما آنچه که منافع و امنیت ملی ما ایرانیان و کشور عزیزمان ایران را به خطر می اندازد نه دفاع از راه حل دو کشوری بلکه جو اختناق در بحث از سیاست خارجی کشور است.                                                                                                          

ژیلا موحد شریعت‌پناهی، محمدجواد اکبرین، حسن یوسفی اشکوری، سروش دباغ، رضا علیجانی، حسن فرشتیان، علی طهماسبی، یاسر میردامادی، مهدی ممکن، عبدالله ناصری طاهری

@Sahamnewsorg
@MostafaTajzadeh

سیزدهم آبان 58 و پیامدهایش

دیروز 13 آبان و یادآور حمله به سفارت آمریکا در تهران بود. طبق معمول نهادهای رسمی در نظام جمهوری اسلامی این روز را گرامی داشته و چند راهپیمایی در تهران برگزار کرده و رهبر نظام ولایی نیز، طبق رسم معمول، به این مناسبت در جمعی از هوادارانی که حداقل اکثریت قریب به اتفاق شان در آن روز یا به دنیا نیامده و یا خردسال بوده ولی از طریق منابع مرسوم حکومتی تغذیه فکری شده اند، سخن گفت و تأکید کرد که نباید تسخیر سفارت آمریکا در 46 سال پیش زیر سئوال برود!
با این همه می دانیم دیری است که ماجرای حمله به سفارت آمریکا در 58 و گروگانگیری شماری از اعضای سفارت در تهران و تداوم آن و در نهایت آزادی آنان در سال بعد به جد به چالش کشیده شده و حتی اغلب دانشجویان موسوم به «دانشجویان پیرو خط امام» آن روز صریحا چنان اقدامی را خلاف قواعد حقوقی بین المللی و در مجموع به زیان کشور می دانند و آشکارا از آن تبری می جویند و یا سکوت می کنند و افراد معدودی نیز البته چنان اقدامی را در آن زمان خاص و شرایط ویژه درست و قابل دفاع می دانند ولی تکرارش را بی تردید نادرست و خلاف و مضر می شمارند.
اول خاطره آن روز را بگویم. آبان 58 زمانی بود که محمدرضا شاه به آمریکا رفته بود. ذهنیت حاکم و معمول آن بوده که با این اقدام آمریکا، احتمال تکرار ماجرای تکرار کودتای 28 مرداد 1332 وجود دارد. بدین جهت خشم و نگرانی بر افکار عموم مردم و انقلابیون حاکم شده بود. در سراسر کشور راهپیمایی انجام می شد. ما هم در شهر شهسوار (تنکابن بعدی) راهیپمایی مهمی تدارک دیده بودیم. در حین حرکت جمعی دریافتم که در تهران عده ای به اعتراض به سفارت آمریکا در تهران حمله کرده و ساکنان سفارت را گروگان گرفته اند. در آن روز هنوز همه چیز در ابهام بود و نمی دانستیم که باید تأیید و حمایت کنیم یا نه. اما به زودی اطلاع یافتیم که «امام» نیز این اقدام را تأیید کرده است. از آنجا که در آن زمان معیار درست و نادرست برای عموم انقلابیون از جمله خودم نظر رهبر انقلاب بود، به درستی این عمل اعتماد کرده و از آن زمان به بعد همواره از حامیان دانشجویان و تسخیر سفارت بوده ام.
سال بعد (خرداد 59) به عنوان نماینده مردم شهسوار و رامسر به مجلس راه پیدا کردم. از آنجا که آیت الله خمینی حل نهایی گروگان ها را (به هر دلیل) به مجلس آینده وانهاده بود، در آبان همان سال ماجرای گروگان های آمریکایی در مجلس مطرح شد که در نهایت به آزادی آن ها و انعقاد قرارداد الجزائر بین ایران و آمریکا منتهی شد. داستان آن را به تفصیل در یادداشت های مجلس اول آورده ام که در دست انتشار است.
اما غرض از این یادداشت چیزی دیگری است.
هرچند فکر نمی کنم حداقل اکنون پس از چهل و شش سال کسی شک داشته باشد که این اقدام (حتی اگر در زمان خودش ناگزیر بوده) در نهایت نه قابل دفاع است و نه تأمین کننده منافع ملی و حتی منافع نظام جمهوری اسلامی. می پندارم که حتی اگر همان اقدام نادرست، خیلی زود مثلا با وساطت سازمان ملل و یا کنفرانس اسلامی و یا شخصیت های سیاسی و مذهبی آن روز جهان پایان می یافت، می توانست ختم به خیر شود و این همه رنج و زیان نصیب مردم و حتی حکومت نمی شد. اما باید بگویم که متأسفانه من هم مانند بسیاری از جوانان انقلابی آن زمان، به هر دلیل (از جمله اعتماد استوار به نظریات آیت الله خمینی) چند سالی از مدافعان اشغال سفارت بوده ام. در دوران مجلس نیز در شمار افراد هرچند محدودی بوده ام که به طریق دیگری خواهان حل ماجرای گروگان ها بوده ام که داستانش در همان یادداشت ها آمده و گزارش شده است.
از آنجا که ممکن است دیگر مجالی برای اظهار نظر و طرح آخرین دیدگاهم در این باب پیدا نکنم، از این فرصت استفاده کرده و ندامت خود را از همان دفاع چند سال نخست دهه شصت از ماجرای اشغال سفارت آمریکا در تهران، ابراز و اعلام می کنم و از مردم ایران به ویژه از موکلانم در منطقه حلالیت می طلبم. و آخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین.
دوشنبه 14 آبان 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

اعمال فشار روزافزون بر فعالان جنبش سبز؛ محکومیت ایران در کمیته سوم حقوق بشر سازمان ملل

یکشنبه 2 آذر 88 / 22 نوامبر 2009
1
کمیته سوم سازمان ملل با 74 رأی موافق و 48 مخالف و 59 ممتنع ایران را به دلیل نقض گستردة حقوق بشر محکوم کرد. موارد نقض فراوان است که از جمله به سرکوبی نامتعارف معترضان به انتخابات و اعدامهای روزافزون و اعمال محدودیت برای مطبوعات اشاره شده است. این چند سال پیاپی است که ایران به شدت در سازمان ملل محکوم می شود. البته چندی دیگر این موضوع در مجمع عمومی نیز به رأی گذاشته می شود و قطعا در آنجا نیز ایران محکوم می شود.
2
موسوی در دومین پیام و گفتگوی ویدئویی خود به برخی مسائل اشاره کرده و از جمله تحلیلی از 13 آبان امسال ارائه داده و از حرکت مردم تجلیل کرده و برخورد حکومت را با مردم محکوم کرده است. نیز گفته است طرح هدفمند کردن یارانه ها به صورت فعلی بر فقر و رنج مردم می افزاید. ایشان بر ادامه راه اعتراضی تأکید کرده و گفته است برای پرداختن هر هزینه ای آماده است.
3
احضار دانشجویان دانشگاهها و بازداشت گستردة دانشجویان در سراسر کشور (بویژه تهران و شیراز و اصفهان) ادامه دارد. دلیل اصلی آن پیشرو بودن 13 آبان است که احتمال می رود که امسال مانند 13 آبان تبدیل به یک تجمع اعتراضی دانشجویی و حتی مردمی شود.
4
گرچه ابطحی (البته با هفتصد میلیون وثیقه) و سعید شریعتی از اعضای مشارکت آزاد شدند اما برخی افراد به محکومیتهای سنگین محکوم شده اند. از جمله ابطحی به شش سال حبس تعزیزی محکوم شده است. گفته شده که عطریانفر نیز محکومیتی چنین یافته اما هنوز دقیق اعلام نشده است.
5
ماجرای مرگ دکتر پوراندجانی هنوز ادامه دارد و مسؤلان قضایی و نظامی و انتظامی سخنان متفاوت و متناقض می گویند. گفته شده است که این دکتر جوان چندی پیش در کمیته ویژه بررسی کننده حوادث پس از انتخابات او را احظار کرده و در مورد حوادث زندان کهریزک از او سئوال شده و او نیز حقایقی را گفته و از جمله بر ضد سردار رادان و سردار احمدی مقدم گواهی داده و در پی آن از سوی رادان مورد تهدید قرار گرفته است. پس از آن خود و مادرش اینجا و آنجا از این تهدیدها یاد کرده و اظهار نگرانی کرده بودند.
6
سایت نوروز پرسیده است که سعید مرتضوی کجا است؟ بعد گمانه زنی هایی را نقل کرده است از جمله شایع شده که وی در زندان است حتی گفته است که یکی از آزادشدگان اوین گفته که او را با لباس زندان در اوین دیده است. گرچه هنوز نمی توان چنین اخباری را جدی گرفت و باور کرد اما در نهایت هیچ بعید نیست که امروز یا فرداهای بدتر کسی چون مرتضوی را با تمام وفاداری و فرمانبری اش سرو کارش با زندان و حتی اعدام باشد. در تاریخ بارها اتفاق افتاده که در روز سخت به گفتة سیلونه نویسندة ایتالیایی در کتاب «مکتب دیکتاتورها» «بزهای بلا گردان» هستند که قربانی می شوند تا مقامات بالاتر مصون بمانند. اگر چنین چیزی اتفاق افتاده باشد واقعا نشاندهنده وخامت اوضاع در نظام حاکم است.
7
احمدی نژاد طبق معمول به چند کشور آمریکای جنوبی سفر کرده و در ونزوئلا شماری از مردم آنجا با پلاکاردهایی در دست در اعتراض به حضور ایشان دست به تظاهرات زدند. البته گفته اند که غالبا از یهودی ها بوده اند.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هفتاد و ششم
شنبه 12 آبان 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

🔴"یا مغضوب!"

🔷تیمور بیدقی

@iranfardamag

تو اکنون کجا هستی،
در حال فرار از ترکش موشکی و یا اصابت تیری؟
- با گمان یافتن حائلی و یا داشتن سرعتی از آنها بیشتر!

تو اکنون کجا هستی،
در زیر آواری مدفون و یا افتاده در گوشه ای مجروح؟
- مأیوس از نجات و یا در حال احتضار!

تو اکنون کجا هستی،
به امید یافتن زنده ای و یا مرده ای از خانواده ات؟
- در میان افرادی فراری و یا لاشه هایی متلاشی!

تو اکنون کجا هستی،
در جستجوی خانه و یا بازیابی محله قدیمیت؟
- در میان بناهایی منهدم و یا بین محلاتی محو!

تو اکنون کجا هستی،
کنار خرابه ایی بی تاب و یا زیر چادری لرزان؟
- گاه گرمازده از تابستان و یا سرماخورده از زمستان!

تو اکنون کجا هستی،
در پی نوشیدن قطره آبی و یا یافتن تکه نانی؟
- از چاله هایی در بیابان و یا از زباله هایی در خیابان!

تو اکنون کجا هستی،
در فلسطینی معلول و مُنفصل و یا در غزه ای مضروب و مُضطرب؟
- در خیال داشتن وطنی و یا رویای بودن در کرانه ای امن!

تو اکنون کجا هستی،
در اندیشه نشنیدن انفجاری و یا ندیدن کشتاری؟
- با گرفتن گوش ها و یا بستن چشم هایت!

تو اکنون کجا هستی؟
-نمی دانم-
ولی می دانم:
- دشمن تو،
- یا "الله" ست مغضوب او و تو انتقام او،
- یا او مغضوب "الله" ست و تو امتحان او!

مهر ۱۴۰۳

http://t.me/iranfardamag

جنجال مالک هاآرتص و بازنمایی ریشه بحران!

عاموس شوكين مالک «هاآرتص» قدیمی‌ترین روزنامه اسرائیلی این هفته در نشستی در لندن سخنانی بی‌سابقه بیان داشت که در اسرائیل جنجال به پا کرد. وی نیروهای فلسطینی را «مبارزان آزادی» و اسرائیل را نظامی آپارتاید نامید و از جهان خواست آن را تحریم کنند.

پس از آن، برخی وزارتخانه‌ها ارتباط با روزنامه را قطع و آن را از آگهی‌های دولتی محروم کردند.

در یک سال اخیر چهره‌های معروفی در جهان مخالف و منتقد اسرائیل شده‌اند؛ اما چنین انتقادی از یک روزنامه‌نگار کهنه‌کار و مالک مشهورترین روزنامه اسرائیلی واجد دلالت و تاثیر دیگری است.

اسرائیل پس از حمله هفتم اکتبر در مواجهه با پیامدهای استراتژیک آن، جنگ «وجودی» را کلید زد، اما آنچه دنیا عملا در یک سال اخیر دیده، نه جنگی متعارف، بلکه به گفته فرانچسکا آلبانزه، گزارشگر ویژه سازمان ملل یک نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت است.

فعلا جهان به علت مناسبات پیچیده قدرت ناشی از الزامات هژمونی آمریکا (ابرحامی اسرائیل) عاجز از توقف این جنگ است، اما نباید تبعات درازمدت و جبران ناپذیر این خشونت افسارگسیخته برای اسرائیل در ذهنیت جهانیان را از نظر دور داشت که به مرور زمان خود را نشان خواهد داد.

اگر همین سطح محدود معذوریت اخلاقی و انسانی، امروز اسپانیا و فرانسه را وادار به ممانعت از مشارکت اسرائیل در نمایشگاه‌های نظامی و برخی کشورهای دیگر را ناچار به توقف صادرات سلاح می‌کند، در آینده بعید نیست که دامنه آن چنان گسترش یابد که اصل روابط با اسرائیل به ناهنجاری غیر اخلاقی در روابط بین‌الملل تبدیل شود.

آنچه اکنون ذهن افکار عمومی جهان به ویژه در غرب را بیشتر به خود مشغول کرده نه «جنگ وجودی» اسرائیل، بلکه سرنوشت و وجود یک ملت تحت اشغال است. این تغییر تدریجی در نگاه جهانیان صرفا مولود رفتار اسرائیل و این نسل‌کشی نیست، بلکه محصول استقامت مردم غزه در این یک سال و چنگ زدن آن‌ها به سرزمین خود علی رغم انبوه کشتار و ویرانی‌ نیز هست.

قبلا هم گفته‌ام، همه مردم غزه طرفدار و عضو حماس نیستند و این باریکه جامعه‌ای متکثر با جریان‌های مختلف و عقبه اجتماعی متفاوتی دارد و تعداد منتقدان یا مخالفان حماس در غزه کم نیستند.

اما وقتی طرف مقابل، «دشمنی اشغالگر و بی‌رحم» است، همین استقامت جبهه داخلی غزه چتری حمایتی برای حماس جهت تداوم نبرد فراهم کرده است و در غیر این صورت، توان ادامه این جنگ نابرابر برای دو سه ماه را هم نداشت.

ادامه این ثبات در این جنگ و بعد از آن ضامن تداوم این مشغله ذهنی جهانی و تحولی است که علیه اسرائیل و به نفع فلسطینی‌ها در حال رخ دادن است.

بحرانی که اسرائیل در آینده با آن مواجه خواهد شد، عمیق‌تر از بحران کنونی بعد از هفتم اکتبر پارسال تاکنون است که در آن طولانی‌ترین جنگ تاریخ آن علیه یک باریکه بسیار کوچک رقم خورده، اما تاکنون نتوانسته است آن را با یک پیروزی راهبردی با حذف دشمن یا تغییر رفتار آن پایان بخشد.

حتی پس از ۱۳ ماه، بیش از نیمی از شهرک‌نشین‌های پیرامون غزه طبق نظرسنجی اخیر شبکه ۱۲ اسرائیل گفته‌اند به بازگشت به شهرک‌ها فکر نمی‌کنند.

روی دیگر تعمیق این نگرانی تشدید بحران جمعیتی است که اسرائیل در مقابل جمعیت رو به رشد فلسطینی‌ها با آن مواجه است و کاهش مهاجرت و احتمال افزایش مهاجرت معکوس می‌تواند آن را در آینده وارد مرحله خطرناکی کند.

مژگان نووی روزنامه‌نگار منصف اسرائیلی چند روز پیش در گفتگو با بی بی سی فارسی گفت که بیشتر از قبل به این باور رسیده که اسرائیل در این جنگ اشتباه کرده است و «هدف‌های بسیار مبهمی» را تعریف کرد که قابل تحقق نیست و هدف نابودی حماس را «یک شعار» خواند. نووی می‌گوید تا موقعی که اشغال و سرکوب ادامه دارد، مقاومت فلسطینی‌ها نیز ادامه خواهد داشت.

آمی آیالون رئیس سابق سازمان امنیت شاباک اخیرا در این باره گفته است: «مصیبت ما این است که به آن‌ها (فلسطینی‌ها) به عنوان افراد نگاه می‌کنیم .... فلسطینی‌های امروز، و نه فقط حماس، همه حاضرند بجنگند و کشته شوند نه برای غذا. آن‌ها هر کدام به شیوه خود در مورد پایان اشغال و استقلال سخن می‌گویند.»
ایالون می‌افزاید که «۱۶۷ کشور دنیا آن‌ها را ملت می‌داند به جز ما» و وقتی افقی سیاسی وجود ندارد، فلسطینی‌ها قیام می‌کنند.

در واقع، برونداد نبود چنین افقی و فراموشی آزار دهنده مناقشه برای فلسطینی‌ها هفتم اکتبر بود.

ریشه مشکل در اشغالگری و ندیدن یک ملت است که باعث شد اسرائیل پس از ۸ دهه به نقطه اول یعنی «جنگ وجودی» برگردد.

زیو ژابوتینسکی نظریه‌پرداز مورد علاقه نتانیاهو در مقاله «دیوار آهنین» در سال ۱۹۲۳ گفته بود که «ما زمین آن‌ها را گرفتیم و آنها با ما خواهند جنگید.»

باراک نخست وزیر اسبق اسرائیل هم قبلا در پاسخ به سوالی که اگر فلسطینی بود، چکار می‌کرد، گفته بود که عضو حماس می‌شد.

صابر گل‌عنبری


#فرهیختگان

به حق چیزهای نشنیده!! دنیای شگفتی است! با این همه خرابی در اوضاع جهان و با اطلاع از خرابی وضعیت سیاسی و فرهنگی و با وجود انحطاط اخلاقی حاکم بر سیاستمداران آمریکا و جهان به راستی باور نداشتم که آدم منحطی چون دونالد ترامپ بتواند در جایگاهی قرار بگیرد که گروهی مذهبی مدعی برگزیدگی اش از جانب آسمان شوند!! باورش دشوار است! شگفت دنیایی است! برای ماندن در قدرت چه ها که نمی کنند!! راستی در این صورت دیگر چه جای ایراد به منجی گریان مسلمان و شیعی در ایران و جهان است؟ به واقع اگر چنین کاری در ایران شده بود و کسی و یا کسانی چنان سخنان سخیفی گفته بودند اکنون همین غربی ها چه ها که نمی گفتند؟ باز صد رحمت به احمدی نژاد خودمان که عمدتا دعای فرج می خواند و به طور غیر مستقیم دعوی نیابت خاص داشت! البته گفتن ندارد که مراد نقد استانداردهای متناقض چندگانه است و نه دفاع از منجی گرایان دیگر. در هرحال ظاهر این است که فرهنگ و ادب و ادبیات ترامپیسم دارد دنیا را تسخیر می کند و این نشانه بیماری مهلک در جهان است. خیر باشد!

🔴دعای دستجمعی مسیحیان بشارتی که با مداخله در سیاست اینگونه برای پیروزی دونالد ترامپ دعا می‌خوانند:

«تو رو سپاس می گوئیم ای عیسی مسیح که رزمنده ای مثل دونالد ترامپ را برگزیدی تا برای کلام خدا بجنگد.‌ اینک او را در پناه خود بار دیگر بر مسند ریاست جمهوری قرار بده .... »


@iran_times

زhttps://www.zeitoons.com/115508

تصنیف "از خون جوانان وطن" |
با صدای محمدرضا شجریان
کاری از گروه شیدا
بر روی شعری از عارف قزوینی
در پیروزی انقلاب مشروطه



#فرهیختگان راهی به رهایی

و اینک لحظه حقیقت

حمله ضعیف اسرائیل موفقیت مهمی است، هم در عرصه دیپلماسی و هم در عرصه نظامی. بعد از سه هفته رجزخوانی کوه موش زایید. از برطرف شدنِ نسبیِ خطرِ جنگ باید بسیار خوشحال بود. نکته جدید این که چند کشور عربی مهم حمله را محکوم کردند و این پیروزی دیپلماتیک ایران و دولت جدید و شخص عراقچی به حساب می‌آيد.

بازنده بزرگ این حمله بی‌جان اپوزیسون پادشاهی‌خواه و شخص رضا پهلوی بود. او حقیقتاً فردی نادان و بی‌صلاحیت است. حتی سعی نکرد در این سه هفته ماهرانه فاصله خود را با ماجرا حفظ کند. یکی به میخ می‌زد و یکی به نعل و البته نزدیکی‌اش به اسرائیل روشن‌تر از آن بود که بتواند انکار کند. سفر به اسرائيل وی را چنان نمک‌گیر کرده بود که نمی‌توانست حتی موضعی بی‌طرف اتخاذ کند. در واقع عملاً در جبهه اسرائیل بود و منتظر سقوط جمهوری اسلامی و پر کردن خلأ قدرت! مشاوران وی صریحاً لیست می‌دادند و پیشنهاد زدن زیرساخت‌ها را به اسرائیل می‌دادند. ندیدیم شاهزاده موضعی بگیرد و این عمل مشاورانش را محکوم و آنان را عزل کند. البته ایشان جنگ‌طلب خوبی هم نیستند! در واقع بیشتر گم‌شده در جنگل در هم‌پیچیده سیاست است. فردی داتاً غیرسیاسی که به زور خانواده شغلی تشریفاتی را پذیرفته است. روزی متحد مهتدی و منت‌کش حامد اسماعیلیون، روزی رفیق نتانیاهو، روزی راضی به حمله به ایران و روزی دیگر با رونویسی از روی دست حامد اسماعیلیون مخالف جنگ و طرفدار راه سوم!

این بحران چند هفته‌ای بسیاری از مرزبندی‌ها را روشن کرد. اپوزیسیون پادشاهی‌خواه بسیار مفت و مجانی خود را به اسرائيل فروخت. وطن‌دوستان حقیقی از وطن‌دوستان جعلی سوا شدند. این شاید لحظه حقیقت برای ما و داوری نهایی درباره این اپوزیسیون وطن‌فروش و نادان بود.

پنجشنبه 4 آبان 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

از واشگنتن تا لس آنجلس

چون نمی توانستیم صحبت کنیم از طریق تلفن و آیفن باز آن و با ترجمه یک ایرانی (که بعدا دانستم که از همکاران همانجا است) پرسش و پاسخ آغاز شد. پیش از آن فکر کردم که بعد از دیدن پاسپورت و ویزا، که گرچه خیلی طول کشید اما پرسشی ازما نشد، کار تمام است و دیگر پرسش و پاسخ نخواهیم داشت. واقعا نگران سختگیری هایی بودم. اما اکنون روشن شد که جای سختگیری و پرسش و پاسخ همین جا است که مربوط به اداره مهاجرت و دقت های امنیتی است.
نمی توانم پرسشهارا نقل کنم که سخن به درازا می کشد. مانند اینکه چرا به آمریکا آمده اید؟ به دعوت کی آمده اید؟ هدف چیست؟ مؤسسه دعوت کننده شما را از کجا می شناخت؟ سخنرانی های شما در چه موردی است؟ موضوعات دینی یعنی چه؟ منتقد جمهوری اسلامی یعنی چه؟ اصلا انتقاد یعنی چه و در چه مواردی است؟ به هرحال حدود یک ساعت طول کشید و اعصاب ما از این پرسشهای غالبا احمقانه و بی دلیل و حتی توهین آمیز خرد شد. مترجم را که نمی دیدم به گفته خودش از نوجوانی به آمریکا آمده و فقط یک بار در سال 1973 میلادی به ایران سفر کرده و فارسی اش خوب نبود و به قول خودش فارسی را با لهجه افغانی حرف می زد. البته فارسی اش بد نبود اما مشکل این بود که به به دلیل دوری از ایران بسیاری از مفاهیم و اصطلاحت رایج فارسی را به درستی نمی فهمید. از این رو یک مشکل نیز تفهیم برخی اصطلاحات برای ایشان بود. در واقع می خواستم اول از مترجم رفع ابهام کنم و بعد از مأمور آمریکایی. داشت وقت حرکت هواپیما می گذشت که ساعت را نشان مأمور دادم. او کیف دستی ما را بازرسی کرد و گفت چمدانها را هم ببیند که گفتیم باشد. در نهایت رضایت داد که برویم. ظاهرا از تصمیم بازرسی چمدانها گذشته بود. تقریبا بیست دقیقه وقت مانده بود. ما با شتاب خودمان را رساندیم. هنگام سوار شدن از میان انبوه مسافران فقط ما دو نفر را بازرسی بدنی کردند. من و همسرم. به ویژه که ایشان روسری داشت و محجبه بود! به هرحال مشکوک بودیم. لابد فکر می کردند که ممکن است در زیر روسری بمب و یا مواد منفجره ای پنهان شده باشد!
به هر تقدیر ساعت هفت به وقت واشنگتن سوار شدیم. پس از پنج ساعت و نیم به لس آنجلس رسیدیم. دوستان بازرگان و آقا رضا منتظر ما بودند. در هواپیما چند ایرانی هم بودند. از جمله با یک مادر و پسری آشنا شدیم و کمی با هم صحبت کردیم. پسر بیست و شش سال داشت و از دو سالگی در اینجا زندگی می کرد و فارسی را به زحمت حرف می زد و بیشتر مادرش به کمک می آمد. در فرودگاه از طریق موبایل او به دوستان زنگ زدم و معلوم شد در پارکینگ منتظرند. اما در اینجا دیدیم که چمدانها را نیاوردند. اقدام کردیم اما وقتی اتکت را خواستند متوجه شدم که آن را در لای کتابی گذاشته بودم و کتاب را در داخل هواپیما جا گذاشته ام. به هرحال قرار شد پی گیری شود. در راه مقصد شامی صرف شد. حدود دوازده شب به وقت اینجا به محل اقامت وارد شدیم. برای ما سوئیتی در هتلی گرفته اند که جای راحتی است. دو تخت دارد و دارای آشپزخانه و آماده. در محل اورنج کانتی و از نظر محیط طبیعی نیز جای باصفایی است.
پس از پیگیری آقا رضا روشن شد که چمدانها در فرانکفورت جا مانده و اصلا از آنجا به واشنگتن ارسال نشده بود و آنها را با هواپیمای روز بعد به اینجا فرستادند و امروز به دست ما رسید. من خیلی نگران گم شدن آنها بودم. چرا که افزون بر لباسها و دیگر وسایل ضروری، بخشی از دست نوشته های کتاب تاریخ من نیز در آن بود و اگر گم می شد بدان معنا بود که آنها را (حدود سیصد صفحه) از نو بنویسم و این یعنی جداقل دو سال کار. اما خدا را سپاس که پیدا شد و زحمات چد ساله من هدر نرفت.
دیروز با آقای بازرگان به نماز جمعه رفتیم که در مسجدی مربوط به فلسطینی ها برگزار می شود. خطبه ها عربی با ترجمه ها و توضیحات انگیلسی بود. مسجد خوب و تمیز و نقلی زیبایی بود. در ایران که نمی توانیم به نماز برویم و در ایتالیا نیز از آن محروم هستیم از این رو نماز جمعه در اینجا غنیمت است.
طبق صحبتی که با بازرگان داشتم قرار شد که بخشی از اوقات را به سخنرانی ها و احتمالا کلاسها اختصاص بدهیم و بخش دیگر با کارهای شخصی و نگارشهای معمول. طبق برنامه قرار شده است حدود سه ماه در اینجا بمانیم.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو هفتاد و پنجم

یازده اصل پس از ۲۲ سال

بهترین طنزهای سیاسی معمولا آنهایی هستند که با ژرف‌ترین نگاه‌ها روی تلخ‌ترین حقایق نوشته شده‌اند. در واقع بسیاری از طنزهای درخشان سیاسی را کسانی خلق کرده‌اند که طنزپرداز نبوده‌اند، سهل است شاید نیت خلق طنز سیاسی هم نداشته‌اند. یک نمونه برنار لانگلوا روزنامه‌نگار برجسته فرانسوی است که یادداشتی طنزآمیز با عنوان «راهنمای کوچک اطلاعات گمراه‌کننده (disinformation) درباره یک مناقشه در خاورمیانه» در سال ۲۰۰۲ در مجله Politis منتشر کرد. این نوشته که پس از انتفاضه دوم فلسطین منتشر شد را بخوانید و ببینید آیا موبه‌مو با آنچه اکنون در جریان است می‌خواند یا نه.
—————————-

یازده اصل روزنامه‌نگارانه برای گمراهی عامدانه در باب مناقشه خاورمیانه*
✍️برنار لانگلوا، Politis، 2002

۱. همیشه اعراب حمله را آغاز می‌کنند و اسرائیل همیشه در حال دفاع از خود است.
این اصل اساسی است که باید در تمامی گزارش‌ها رعایت شود: هرگونه خشونت از جانب اسرائیل به عنوان "تلافی" مطرح می‌شود.

۲. اعراب حق ندارند غیرنظامیان اسرائیلی را بکشند.
این "تروریسم" است. هرگونه حمله به غیرنظامیان اسرائیلی، بی‌درنگ باید به عنوان ترور محکوم شود.

۳. اسرائیل حق دارد غیرنظامیان عرب را بکشد.
این "دفاع مشروع" است و نباید مورد سؤال قرار گیرد، به‌ویژه هنگامی که از تلافی‌جویی صحبت می‌شود.

۴. وقتی اسرائیل تعداد زیادی از مردم را می‌کشد، قدرت‌های غربی از آن می‌خواهند که کمتر بکشد.
این به عنوان "واکنش جامعه بین‌المللی" تعبیر می‌شود که خواهان آرامش است.

۵. فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها نباید سربازان اسرائیلی را به اسارت بگیرند، حتی اگر این تعداد کم باشد.
اسیر گرفتن سربازان اسرائیلی غیرقابل قبول است و هرگونه تلاش برای این کار باید به شدت محکوم شود.

۶. اسرائیل مجاز است افراد را برباید و فلسطینی‌ها را به تعداد زیاد دستگیر کند.
این "بازداشت‌های اداری" است و برای دفاع از امنیت اسرائیل ضروری است، بدون نیاز به اثبات جرم.

۷. هنگامی که از حزب‌الله صحبت می‌شود، باید فوراً «مورد حمایت ایران و سوریه» را ذکر کرد.
این تضمین می‌کند که حزب‌الله به عنوان یک نیروی خارجی و وابسته معرفی شود.

۸. هنگامی که از اسرائیل صحبت می‌شود، هرگز نباید به حمایت آمریکا و اروپا اشاره کرد.
این ممکن است تصور ناعادلانه‌ای از عدم تعادل در قدرت ایجاد کند.

۹. نباید از سرزمین‌های اشغالی، قطعنامه‌های سازمان ملل، یا نقض حقوق بین‌الملل صحبت شود.
این مباحث ممکن است توجه مخاطب را از مسئله اصلی منحرف کرده و احساسی منفی نسبت به اسرائیل ایجاد کند.

۱۰. اسرائیلی‌ها بهتر از اعراب به زبان ما (فرانسوی/اروپایی) صحبت می‌کنند.
بنابراین، آن‌ها فرصت بیشتری برای توضیح دادن وقایع از منظر خود دریافت می‌کنند. این را "بی‌طرفی رسانه‌ای" می‌نامند.

۱۱. اگر با این اصول مخالفید، شما یک یهودی‌ستیز هستید.
هرگونه انتقاد از این اصول ممکن است به عنوان ضدیت با یهودیان تلقی شود و باید شدیداً محکوم شود.

—————————
* عنوان اصلی این است: Petit manuel de désinformation sur un conflit au Proche-Orient
که در ترجمه اول آمده. تیتر دوم ترجمه انتخابی من است.
محمود فرجامی
@FarjamiMahmud

سفر از ایتالیا به آمریکا

شنبه 1 آذر 88 / 21 نوامبر 2009
طبق قرار قبلی روز پنجشنبه از ایتالیا به لس آنجلس آمدیم و اکنون در شهر اورنج کانتی هستیم اما سفر ما یک سفر پرماجرا بود و ماجرا چندان زیاد و شنیدنی است که اگر بخواهم بویژه با زبان قصه آن را بنویسم یک داستان واقعی و جذاب و شیرین خواهد شد. اما به دلیل ضیق مجال فقط صورت ساده و مختصر آن را یادداشت می کنم.
عصر چهارشنبه من و همسرم از کیوسی به رم آمدیم و شب را طبق معمول مهمان علی ایزدی بودیم. پرواز ما به فرانکفورت ساعت پنج دقیقه به هفت صبح بود. ساعت پنج با تاکسی خودمان را به فرودگام فیومیچینو رساندیم. هواپیمای شرکت مشهور لوفت هانزای آلمان با تأخیر حدود بیست دقیقه ای به فرانکفورت پرواز کرد. ساعت حرکت بعدی از فرانکفورت به لس آنجلس باز با همین شرکت بود که ده دقیه به ده صبح تعیین شده بود. پس از فرود با شتاب خودمان را به گیت اعلام شده رساندیم. خانمی که آنجا ایستاده بود چیزی به آلمانی گفت و اشاره کرد که بجایی دیگر برویم و فقط از حرف او چنین دستگیرمان شد که باید کارتی بگیریم. گفتیم شاید منظور کارت پرواز است ولی نمی دانستیم که کجا و چگونه. من و همسرم که مانده بودیم معطل و سرگردان و با هم حرف می زدیم که خانمی از کارکنان همانجا به طرف ما آمد و به فارسی گفت شما چون هواپیمای تان را از دست داده اید باید از نو بلیط بگیرید. خیلی ناراحت و پریشان شدیم. گفتیم که هواپیما تأخیر داشت و ما تقصیری نداشتیم. گفت به هرحال اکنون هواپیما رفته و اگر تقصیر با شما نبوده پولی از شما نمی گیرند. او برای ما بلیط گرفت برای یک بعد از ظهر به واشنگتن و از آنجا با سه ساعت توقف در واشنگتن به لس آنجلس. چاره ای نبود. ماندیم. ساعت یک بعد از ظهر با هواپیمای شرکت لوفت هانزا به سوی واشنگتن پرواز کردیم. به ما گفتند چمدانها را خودشان به بار هواپیما منتقل کرده اند که در واشنگتن تحویل می گیرید. ضمنا همان خانم گفت برای خانم شما ویلچر بیاورند بهتر است تا در فرودگاه واشنگتن خودشان شما را ببرند و مشکل بی زبانی شما هم تا حدودی حل خواهد شد. به هرحال از ایشان خیلی تشکر کردیم چرا که ایشان اگر نبود ما نمی توانستیم مشکل را حل کنیم و قطعا با زحمت زیادتر موفق می شدیم. در واقع این هم وطن فرشته نجات ما شد.
پس از حدود نه ساعت پرواز ساعت سه و نیم به وقت واشنگتن در فرودگاه این شهر به زمین نشستیم. پس از خروج از هواپیما چند ویلچر در انتظار بود که یکی از آنها برای خانم من بود. هنگام خروج به ایشان با شوخی – جدی گفتم لااقل کمی بد راه برو که مشکلی پیش نیاید و دردسر تازه ای رخ ندهد! به هرحال پس از احراز هویت و تشخیص نام ایشان او را سوار ویلچر کردند و در همه جا خارج از نوبت گذشتیم و پس از عبور از کنترل گذرنامه به قسمت گرفتن بار رفتیم اما در آنجا چمدانهای ما نبود. خانم ولچرران، خانم جوان و ساه پوست دو رگه ای بود، از یکی از خانمهای مسؤل پرسید و او گفت چمدانها با بار هواپیما منتقل شده است. بعد به سالنی رفتیم تا برای پرواز بعدی آماده شویم. در آنجا خانم ویلچرران خواست خارج از نوبت به کار ما رسیدگی شود اما قبول نکردند. او خداحافظی کرد و رفت و ما در انتظار نشستیم. پس از حدود یک ساعت به کار ما پرداختند.
یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو هفتاد پنجم
سه شنبه 1 آبان 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

یک اسطوره دیگر در فلسطین

اشاره: انسان به صورت فردی و یا به ویژه جمعی اسطوره ساز است چرا که بدون اسطوره نمی تواند زندگی کند. البته اساطیر با خرافه و افسانه و اباطیل متفاوت است. آدمیان باید اولا به کارکردهای اسطوره کاملا آگاه باشند و از نقش مثبت آن استفاده کند و ثانیا متوجه باشند که در چنبره انواع خرافه ها گرفتار نشود.
دیروز این خبر انتشار یافت که یحیی سنوار رهبر مقتدر و اسطوره ای سازمان فلسطینی و ضد اشغالگری ها و مظالم رژیم آپارتاید اسرائیل در حملات بی امان ارتش متجاور اسرائیل به خانه ای در غزه ویران کشته شده است. کلیپ کوتاهی نیز از آخرین لحظات سنوار توسط ارتش اسرائیل انتشار یافت. هرچند اسرائیلی ها احتمالا با هدف دیگری دست به این کار زده اند اما شواهد نشان می دهد که حداقل تا اینجای کار کاملا به زیان آنان تمام شده است. خدا خواهد آنجا که کشتی برد! در آن کلیپ دیده می شود که سنوار در حالی که به شدت زخمی است و یک دستش را نیز از دست داده اما تمام توانش را در جسم مجروح و در آستانه مرگش جمع می کند و با دست دیگرش چوبی را به طرف مهاجمان اسرائیلی پرتاب می کند! یعنی آخرین تیر در ترکش هم نثار اشغالگران خواهد شد. احتمالا سنوار با این حرکتش، که روشن نیست چقدر ارادی و آگاهانه بوده، در قاب تاریخ فلسطین معاصر خواهد ماند. او دیگر خود یک اسطوره شده و الهام بخش نسل های دیگر فلسطینی های تحت اشغال و تجاوز خواهد بود.
از دیروز که این کلیپ را دیده ام بارها به یاد بخشی از سخنرانی شریعتی افتادم که در عاشورای سال 49 در تنهایی خانه اش نوشته و بعدتر در شب عاشورا در حسینیه ارشاد تهران خوانده است. تصویری ادیبانه و شاعرانه ای که شریعتی از آخرین لحظات حسین بن علی در عاشورای سال 61 ارائه می دهد، بی شباهت به آخرین لحظات سنوار در مهر 403 در غزه نیست.
من میانه ای با برخی افکار و اعمال حماس و حزب الله لبنان و دیگر اسلامگرایان ندارم و از این رو هرگز در صف آنان نمی ایستم ولی در برابر انواع تجاوزهای اسرائیل نیز کمترین نرمشی نشان نمی دهم. حداقل پایداری آنان در برابر تجاوزات حدود یک قرنه اخیر را ارج می نهم. به ویژه که اغلب زمامداران غربی با رهبری آمریکا در کنار اسرائیل ایستاده و علیه ستمدیگان عمل می کنند و از ترورشان به دست اسرائیلی ها اظهار خوشحالی می کنند. از این رو در اینجا فرازی از حسین وارث آدم شریعتی را با به مناسبت بازنشر می کنم و آن را تقدیم می کنم به تمامی قربانیان غزه و فلسطین؛ بدون این که در پی اسطوره سازی باشم و یا دچار احساسات شده و مرتکب گزافه بشوم. این را هم بگویم نثر شریعتی در این متن یکی از درخشان ترین نمونه های ادبیات پارسی معاصر است.

. . . کویری با خورشیدی کبود و آسمانی به رنگ شرم، صحرایی افق در افق پوشیده از خون و شبحی روییده از دریای سرخ، سینه صحرایی بی کس و در زیر ابر دردبار، شبحی یا مجسمه ای، تندیسی در خون ایستاده، سندانی در زیر ضربه های دشمن و دوست، مجروح، خون آلود، شکسته، خاموش، با دستی بر قبضه شمشیری که با همه تعصبش کوشید تا همچنان نگهش دارد! . . . و دستی دیگر همچنان بلاتکلیف!
نه می جنگند، که با چه؟ نه سخن می گوید، که با که؟ نه می رود، که به کجا؟ نه باز می گردد، که چگونه؟ و نه می نشیند، که: هرگز!
ایستاده است و تمامی تلاشش این که نیفتد!
بر سر رهگذر تاریخ ایستاده و بر هر نسلی که می گذرد، سر راه می گیرد و بر سرش نهیب می زند که: ای بر مرکب های سیاه ننگ، بگریخته از همه صحنه های «شهادت» تاریخ! . . .
ای غایب ها! پوچ ها، پلیدها، در میان شما کسی هست هنوز چهره انسان را به یاد آورد و چشمانی هست که او را بتواند دید و بازشناخت؟
اینان که مرگ را همچون گردن بندی از زیباترین گوهرهای خدا بر گردن آویخته اند، بی مرگان جاودانه اند، تا شاهد آنچه در تاریخ آدمی گذرد، شهید آنچه بر بنی آدم می میرد و می پژمرد و قربانی جلاد می شود!
شنبه 28 مهر 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

اسرائیل هیچ گاه روی آرامش نخواهد دید!

گفته اند زنی بدکاره بود. پسرش از این ماجرا باخبر شد مدتی صبوری کرد اما ماجرا همچنان ادامه داشت. سرانجام با مردانی که با مادرش ارتباط برقرار می کردند، وارد گفتگو شد و تلاش کرد آنان را از این عمل زشت بازدارد. اما بی فایده بود. در نهایت راه حل را در آن دید که مردان هوسران را بکشد. اما این افراد پرشمار بودند و حلال مشکل نشد. زیرکی به جوان گفت: رنج بیهوده می بری، چرا که ریشه مشکل در مادر تو هست، تا مادر تو هست و به کار ادامه می دهد، مردانی برای ایجاد ارتباط پیدا خواهند شد. جوان دریافت حرف طرف درست است و از این رو مادرش را کشت تا ریشه مشکل کنده شده و دیگر ماجرا برای همیشه تمام شود!
به نظر می رسد که داستان اسرائیل همین گونه است. ریشه اساسی و بنیادین این دولت جعلی کوچ برنامه ریزی شده برخی کشورهای غربی به قلب خاورمیانه و کاشتن این درخت حنظل در این منطقه مهم و تاریخی و در پی آن تشکیل رژیم یهودی – صهیونیستی اسرائیل در فلسطین کهن است. در سال 1947 پس از بیش از دو دهه مناقشه بومیان فلسطین با مهاجران اروپایی بر سر تصاحب سرزمین فلسطین، وقتی ماجرا به سازمان ملل تازه تشکیل یافته ارجاع داده شد و در آنجا موافقان و مخالفان در باب تشکیل دولتی صهیونیستی در فلسطین سخن گفتند، نماینده دولت ایران (نماینده دولت پادشاهی ایران و نه جمهوری اسلامی) در مخالفت سخن گفت و هشدار داد که با این کار اجاقی (آتشی) در خاورمیانه افروخته خواهد شد که هرگز خاموش نخواهد شد. سال گذشته از این خبر اطلاع یافتم و از آن زمان تا کنون بارها به هوشمندی و درایت و آینده نگری آن نیک مرد درود می فرستم. امروز پس از 76 سال تلخ و خونین این هشدار همچنان زنده است و درستی خود را نشان می دهد.
واقعیت این است که در این مدت نه چندان کوتاه رژیم اسرائیل و مقامات سیاسی و نظامی آن البته با حمایت های بی دریغ و همه جانبه حامیانش در جهان به رهبری آمریکا هرچه در توان داشته فلسطینیان و به طور کلی مخالفان و حتی منتقدانش را سرکوب کرده و هنوز هم با تمام قدرت به همان روش ظالمانه و تروریستی ادامه می دهد. نسل کشی کرده، بارها و بارها مرتکب جنایات جنگی شده، ملتی را آوره کرده، صدها رهبر مقاومت فلسطینی را در جای جای جهان ترور کرده، آپارتاید برقرار کرده، به هرحال پیوسته مرتکب جنگ و جنایت شده است. با این همه، هنوز هم خون می خواهد و بر آن است تا ریشه تمامی مخالفت ها و مقاومت های فلسطینی را بخشکاند. یهودیان صهیونیست اسرائیلی و حامیانشان هنوز خود را قوم مظلوم می دانند و هنوز هم با وقاحت از هولوکاست و جنایات نازیسم سخن می گویند اما در عمل ده ها برابر بیشتر و شنیع تر از نازی ها در غزه و لبنان و فلسطین عمل می کنند! شاید سخن نقل شده از موشه دایان از فرماندهان نظامی خشن و جنایتکار اسرائیل درست باشد که گفت: لازم است اسرائیل چون سگ هار باشد تا همه از آن بترسند!
ظاهرا از آدمی چون نتانیاهو و همفکرانش بیش از این انتظاری نیست اما شگفت است که این همه نه تنها در قرن بیست و یکم و در نظام حقوق بشری حاکم بر جهان در دوران اقتدار سازمان ملل متحد اتفاق می افتد بلکه این همه فاجعه و جنایت ضد انسانی و ضد حقوق بشری مورد تأیید و حمایت تقریبا تمام دولت های مدعی دموکراسی و حقوق بشری سامان یافته پس از جنگ دوم جهانی قرار دارد! به راستی که دیگر به هیچ امام زاده ای نمی توان امید بست. به یاد دارم که در اوایل دهه پنجاه مقاله ای با عنوان «سازمان ملل؛ امام زاده بی غیرت» نوشتم و در آن به نقش ضعیف سازمان در منازعات جهانی از جمله جنگ ویتنام انتقاد کردم. پس از آن احساس کردم که تند رفته و زیادی بدبین بوده ام. اما حالا می بینم وقتی ارتش و دولت متجاوز اسرائیل برای سازمان ملل به اصطلاح تره هم خورد نمی کند، به یاد می آورم که آن مدعا خیلی هم بیراه نبوده است.
در هرحال می توان به صراحت مدعی شد که مشکل اسرائیل تجاوز حدود هشتاد ساله به مردمان فلسطین است و فرضا هم موفق شود تمامی سازمان های تندرو و کندرو فلسطینی را با ترور و جنایت از سر راه بردارد اما هرگز مشکل اصلی یعنی همان مخالفت ها و مقاومت های مردمی حتی در جهان حل نخواهد شد. مشکل در اصل تجاوز و جنایت و اشغالگری است. با ترور و کشتن هر رزمنده ای قاعدتا رهبران تندروتری جای آنان را خواهند گرفت. این را تاریخ این هشتاد سال می گوید!
جمعه 27 مهر 1403

https://youtu.be/pJ2AeOk0N4Q

https://youtu.be/oqjkZrqhvbw

پیروزی نظامی و شکست اخلاقی

واقعیت مکرر تاریخی این است که حکومتی و حتی فردی به پیروی از قاعده رایج «الحق لمن غلب» با توسل به انواع ابزار از جمله قوه قهریه و یا حیله و فریب ممکن است به لحاظ نظامی بر رقیبان و یا دشمنان (واقعی یا فرضی) چیره شده و به اصطلاح پیروز از میدان خارج شود ولی در مقابل از منظر اخلاقی و انسانی در افکار عمومی مردم یک جامعه یا یک کشور و حتی جهانیان کاملا شکست خورده باشد. این دوگانه «پیروزی» و «شکست» نه تنها مغایرتی ندارند و به اصلاح مانعه الجمع نیستند بلکه غالبا در کنار هم قرار دارند و یا در پی هم می آیند.
نمونه آن وضعیت داخلی کشورمان ایران است. جمهوری اسلامی و مقامات سیاسی و نظامی و امنیتی آن در طول این بیش از چهل سال توانسته اند مخالفان و حتی منتقدان معتدل و خیرخواه خود را با توسل به انواع ابزار و ترفند از جمله سرکوبی های شدید (زندان، شکنجه، اعدام، کشتار در خیابان، کور کردن، باتوم و چماق و . . .) و نیز ابزارهایی چون تطمیع و تهدید توانسته اند تا حدود زیادی مهار کنند و حداقل آن است که موفق شده اند خود را پیروز بدانند و حتی گاه پیروزی خود را جشن بگیرند (از جمله در سرکوبی خونین جنبش سبز و آبان 98 و خیزش عمومی عمدتا زنان جوان در سال 1401). اما درست در ازای آن مشروعیت سیاسی و پایگاه مردمی خود را از دست داده و حداقل به میزان زیادی کاهش یافته است. این روند کاهش مشروعیت و شکست اخلاقی را به طور خاص در چند انتخابات اخیر ایران دیده ایم. این دوگانه متعارض قاعده است و در اختیار هیچ قدرتی نیست و نمی توان آن را زایل و یا در آن دستکاری کرد. به زبان مذهبی می توان گفت این از سنت های لایتغیر الهی است. همان گونه که در رژیم پهلوی نیز چنین روندی طی شد و جمله رایج «پادشاه جوان» (که در ده سی و حتی چهل به نحو ستایش آمیز رواج عمومی داشت) و بعد تبدیل شد به عنوان ستایش آمیز «شاهنشاه آریامهر»، به دلیل انواع ستمگری ها و بی تدبیری ها، در نیمه دوم دهه پنجاه تبدیل به «مرگ بر شاه» و «تا شاه کفن نشود / وطن، وطن نشود». اکنون سخن از حق و باطل و خوب و بد چنان تعابیر و یا تقابل هایی نیست بلکه مراد آن است که گفته شود پیروزی نظامی از طریق قتل و زندان و کشتار و ارعاب و شکنجه در نهایت موجب کاهش تدریجی مشروعیت سیاسی و شکست اخلاقی و غالبا فروپاشی سیاسی و تشکیلاتی خواهد شد. در واقع این روند مصداق همان جمله مشهور است که «همه مردم را برای همیشه نمی توان فریب داد» و می توان افزود که همه مردم را برای همیشه نمی توان سرکوب کرد.
با این مقدمه می توان گفت که دولت و ارتش اسرائیل در یک سال اخیر با استفاده از پیشرفته ترین سلاح های اهدایی آمریکایی و انگلیسی و انواع حمایت های مادی و معنوی دولت های اروپایی در مجموع موفق شده کشتاری عظیم از مردم فلسطین و غزه و اخیرا لبنان راه بیندازد و این توحش و بربریت را نشانه پیروزی خود بداند و حتی آن را جشن بگیرد. اما در مقابل رژیم اسرائیل و ارتش جانی آن در افکار عمومی مردم جهان و بیشتر در افکار عمومی مردم حق مدار مغرب زمین (آمریکا و اروپای ظاهرا حامی بی چون و چرای اسرائیل) و به طور خاص مدافعان آزادی و منادیان عدالت و حامیان جدی حقوق بشر شکست اخلاقی خورده و از مشروعیت واقعی و یا موهوم و فرضی آن به جد کاسته شده است. فکر نمی کنم در طول این حدود هشتاد سال رژیم اسرائیل به طور خاص دولت راست افراطی کنونی و به طور اخص نتانیاهو در افکار عمومی جهان این حجم از نفرت و خشم و بیزاری عمومی را تجربه کرده و این همه منزوی شده باشد.
این همه نمونه ای است از اثبات مدعای دوگانه ناسازه پیروزی با توسل به انواع جنایت و خشونت و کشتار اما در مقابل تولید خشم و نفرت در مردم و در واقع شکست اخلاقی و سلب مشروعیت سیاسی و نابودی در فرجام کار. فاعتبروا یا اولی الابصار!
سه شنبه 24 مهر 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

🔴گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد:

همانطور که صحبت می کنیم، می نویسیم، توییت می کنیم، هق هق باید کرد: نیروهای اسرائیلی در حال مرتکب قتل عام دیگری در شمال غزه هستند. مردم جبالیا - هم گروهی و هم یکی یکی - در میان ظلم و سادیسم وصف ناپذیر کشته می شوند. توسط اسرائیلی‌هایی که پذیرفته‌اند «جلادان» یک طرح نسل‌کشی باشند. با سلاح های ساخت غرب و با پشتیبانی غرب.

‏فکر اینکه ما می دانیم اسرائیل چه می کند و در مجموع نمی توانیم جلوی آن را بگیریم، ذهنم را به هم می زند. با نگاهی به جایی که 100 سال پیش بودیم، پیشرفت چندانی حاصل نشده است.

@iran_times

📌ترور دولتی روی دور تند
✍️ صلاح الدین خدیو

🔻کمتر از یک هفته پس از ترور دبیرکل حزب الله، اسرائیل با بمباران شدید مناطق مسکونی بیروت، می گوید مقر سید هاشم صفی الدین اصلی ترین گزینەی جانشینی وی را هدف قرار داده است. این اقدام اسرائیل تشدیدی بی سابقه در جنگ کنونی و نشانەای از عدم تمایل آن به هر نوع توقفی در آن است.

🔻ترور رهبران فلسطینی مخالف اسرائیل، سنتی  صد ساله در تاریخ جنبش صهیونیسم است و احتمالا نخستین مورد آن به سال ۱۹۳۰ بر می گردد
در طول زمان اسرائیل تقریبا تمام رهبران جنبش فتح را ترور کرد و گروه های دیگر فلسطینی و لبنانی هم از گزند آن در امان نماندند.

🔻با وجود این تفاصیل آنچه در یک سال اخیر رخ داده، بی سابقه است. اسرائیل در چند ماه رهبران اصلی حماس و حزب الله را ترور کرده است و با شدت تمام در حال بروز رسانی لیست ترورها و افزون نفرات دوم و سوم به آن است. بدون شک این نوعی تحول در راهبرد قدیمی آن و چه بسا بیانگر تطوری اساسی در قواعد جنگ است. قسمی پارادایم نظامی جدید که اسرائیل سرنمون آن است و به مدد نیروی هوایی و فناوری های اطلاعاتی پیشرفته احتمالا در آینده فراگیر می شود.

🔻به عبارت دیگر در حالی که در جنگ کلاسیک، رهبران سیاسی و فرماندهان ارشد، آخرین نفراتی هستند که وارد رویارویی مستقیم می شوند، اسرائیل بجای شروع از پیاده نظام، از راس هرم آغاز کرده است. دولت یهود به مدد این تاکتیک توانسته جنگ نامتقارن مورد علاقەی جنبش های غیر دولتی را به نبردی نامتعارف و فاقد قانون و هنجار تبدیل نماید.

تاکتیک مزبور که معادل نوعی استراتژی است، در دل یک نظریەی جدید جنگ قرار دارد که از قضا برخاسته از جنگ قبلی لبنان است؛ دکترین ضاحیه! این دکترین ناظر به وضعیت هایی در جنگ های نامتقارن شهری است که طرف ضعیف تر از مزیت هایی چون زیستن میان مردم غیر نظامی و جمعیت بومی و فضاهای شهری خودی بهره می برد. نیروی قوی تر برای غلبه بر این مزیت، با کاربست بی حد و حصر نیروی نظامی، به مجازات دسته جمعی مردم غیر نظامی و تخریب گستردەی ابنیەی شهری روی می آورد.

🔻آنچه اسرائیل در غزه و ضاحیه انجام می دهد، نسخەی بە روز شدە و افراطی دکترین ضاحیه است. در نسخەی تازە قتل هدفمند سران سیاسی و فرماندهان ستادی در کانون آن قرار دارد.
به اضافەی تاراندن و جابجا کردن تمام جمعیت غیر نظامی از رهگذر هدف قرار دادن آنها و ویرانی اماکن عمومی از خانه ها گرفته تا منازل و بیمارستان ها.

🔻گفته می شود موج آوارگان اخیر لبنان با بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر در تاریخ این کشور بی سابقه است. امری که عینا در غزه نیز اتفاق افتاد.
🟢

❇️ ‌پانزدهمین نشست از سلسله جلسات ایران و اسلام آغازین در قرن نخست هجری؛ پاسخ به پرسش‌ها (۱) با ارائه آقای حسن یوسفی اشکوری، دین پژوه و محقق تاریخ، توسط سازمان پژوهشگران ایرانی سبزاندیش (سپاس) و اعضا و علاقمندان نهضت آزادی ایران در اروپا برگزار گردید.

📌جهت تماشای این نشست می‌توانید فایل ضمیمه شده را دانلود نمائید.

📌فایل صوتی (جلسه پانزدهمین)

📌لینک یوتیوب (جلسه‌ پانزده)

🔗جهت دسترسی به جلسات قبل نیز می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده نمائید:

🔻جلسه اول
🔻جلسه دوم
🔻جلسه سوم
🔻جلسه چهارم
🔻جلسه پنجم
🔻جلسه ششم
🔻جلسه هفتم
🔻جلسه هشتم
🔻جلسه نهم
🔻جلسه دهم
🔻جلسه یازده
🔻جلسه دوازده
🔻جلسه سیزده
🔻جلسه چهارده

ـــــــــــــــــــــــ
#تاریخ_ایران
#حسن_یوسفی_اشکوری
#نهضت_آزادی_ایران
#سپاس_نیوز
@nedayeazadinet
@Sepas_news⁩

hسرائیل یک دولت نیست. اسرائیل بزرگترین باند جنایتکاری است که جهان جدید به خود دیده است. اسرائیل عصاره و چکیده تمام توحش و خشونت و نژادپرستی چند قرن استعمار نو غرب است که به این شکل و صورت تغییر رویه داده است.

فرهاد قنبری

- به غیر از دین یهود هیچ آئین دیگری در دنیا وجود ندارد که با ارجاع به یک کتاب اساطیری (سراسر توحش و خشونت) خود را صاحب تاریخی و ابدآلباد یک سرزمین بداند.

- به غیر از اسرائیل هیچ سرزمین دیگری وجود ندارد که به افراد بر پایه باور و دین همه چیز از جمله خانه و زندگی و ملیت بدهد. آیین یهود تنها آیینی در دنیاست که پیروان آن به واسطه پیروی از این دین خود را صاحب سرزمین فلسطین می‌دانند.

- یهودیت وارث آوارگی و دربدری چند هزارساله‌ قپمی است که از مصر باستان تا امروز مورد غضب و نفرت دیگران بوده است. این نفرت تاریخی از یهودیان که از مسلمان و بت پرست تا مسیحی و غیره را شامل می‌شده است باعث شکل‌گیری روح سرخورده و بیمار و کینه‌توزی شده است که از رنج و آزار و کشتار دیگران لذت می‌برد.

- اسرائیل یک دولت نیست. اسرائیل بزرگترین باند جنایتکاری است که جهان جدید به خود دیده است. اسرائیل عصاره و چکیده تمام توحشن و خشونت و نژادپرستی چند قرن استعمار نو غرب است که به این شکل و صورت تغییر رویه داده است.

فرهاد قنبری


#فرهیختگان راهی به رهایی

سخنرانی محمدرضا نیکفر کنفرانس اتحاد جمهوری‌خواهان در کلن، ۴ اکتبر ۲۰۲۴
جمهوری‌خواهی و ضرورت بازیابی تاریخ
ویدئو
https://www.youtube.com/watch?v=o0pwGk58Ke0&t=76s



#فرهیختگان راهی به رهایی

حمله تند فرمانده سپاه فارس به موسوی و کروبی و اصلاح طلبان

6
سرتیپ پاسدار غیب پرور فرمانده سپاه فجر فارس در یک سخنرانی مطالب تند و تهدیدآمیزی در مورد اصلاح طلبان و از جمله موسوی و کروبی (با عنوان شیخ فریب خورده) بیان کرده و سخنان تند و توهین آمیزی در مورد مراجع دینی گفته است. از جمله مطلب مهم ایشان این است که اکنون وضع به گونه ای است که کسی در دانشگاهها جرأت ندارد از مقام ولایت فقیه دفاع و حمایت کند. او می گوید در ادارات شیراز 130 نماز جماعت برگزار می شود که امام 103 نماز با ولایت فقیه مرزکشی دارند. البته به نظر ایشان این وضعیت بوسیلة اصلاح طلبان (به تعبیر وی فتنه طلبان) پدید آمده است. از این رو او دوران اصلاحات را «دوران سیاه دوم خردادی» خوانده است.

7
دیروز دانشجویان دانشگاه شریف در اعتراض به دستگیری یکی از دانشجویان این دانشگاه دست به تجمع اعتراضی زدند و شعارهای سیاسی تند سر دادند.
8
ایران در رتبه بندی فساد اداری مقام شامخ 168 را دارد و حتی نسبت به سال گذشته 20 رتبه سقوط کرده است.
9
چند روز پیش خانم احمدی نژاد در اجلاس فائو (سازمان خواربار جهانی وابسته به سازمان ملل) در رم شرکت و سخنرانی کرد. این اولین بار است که زن احمدی نژاد در محفلی و آن هم در خارج از کشور رؤیت شده و مهم تر در جمع مردان نامحرم سخن گفته و صدایش را نامحرمان (و آن هم کفار) شنیده اند! به نظر می رسد احمدی نژاد، که برای جلب توجه و برای بقا در مسند قدرت حاضر است دست به هر ترفندی بزند، مصمم است زنان را به عرصه بکشاند، حاضر شده است از همسرش نیز استفاده ابزاری بکند. جالب این که این خانم، که احتمالا از رمز و راز سیاست سر در نمی آورد و از کار شوهرش نیز، در سخنرانی حاضر نشد که پشت تریبون برود و از این رو پشت میزش نشست و سخن گفت. لابد برای این که نامحرمان صورتش را نبینند. فرمالیسم مذهبی و عوام فریبی چه به روزگارمان آورده است! با این همه این تابوشکنی ها در نهایت مفید است و راه تحولات بیشتری را باز می کند و آن هم به دست مرتجع ترین گروه دینی و دولت امام زمانی!
10
گفته شده است که جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در نظر دارد که به زودی فهرستی از مراجع تقلید مورد تأیید خود را منتشر کند و نیز می خواهد اعلام کند طلابی که در درسهای دیگر علما شرکت می کنند از نظر آنها رسمیت ندارند و از امتیازاتی چون استفاده از معافیت سربازی محروم می شوند. این اقدام در پی انتقادات اکثر مراجع تقلید از نتایج انتخابات و تحولات پس از آن صورت می گیرد. در واقع گام دیگری است برای وابسته تر کردن نهاد حوزه و مرجعیت به حکومت و به نوعی انتقام گیری از مراجع منتقد و اعمال فشار بیشتر نسبت به آنان. در آغاز جامعه مدرسین با انتشار بیانیه ای آیت الله شریعتمداری را از مرجعیت خلع کرد و پس از آن پس از درگذشت آیت الله اراکی کوشید آقای خامنه ای را تنها مرج معرفی کند ولی در نهایت با مقاوت شماری از اعضای جامعه فهرست هفت نفره ای را منتشر کرد که نام خامنه ای را در شماره اول خود آود و اکنون می خواهد بار دیگر به حذف مراجع منتقد اقدام کند. اما این گونه ترفندها کارآمد نیست و چیزی را عاید نظام و ولایت فقیه نخواهد کرد و اثر مستقیم آن تمایل هر چه بیشتر مراجع حتی سنتی به سوی استقلال گرایی و فاصله گرفتن از حکومت خواهد بود.
11
به پرسشهای نشریة «تلاش» چاپ آلمان پاسخ دادم و برای سردبیر آن (خانم فرخنده مدرس) فرستادم. موضوع آن مبحث قدرت و مشروعیت و دیگاههای مختلف در این مورد بوده است.
ضمنا قسمت چهارم مقالة «حاکمیت خدا . . .» در جرس منتشر شد.
یادداشت های روزانه – ادامه قسمت یکصدو هفتاد و چهارم
دوشنبه 16 مهر 1403
#یوسفی_اشکوری #سیاسی_تاریخی

‍ ✔️منطق بی‌منطقی جهان جدید
✍️سهند ایرانمهر

روزی که گیلعاد آران نماینده اسراییل منشور سازمان ملل را در صحن این سازمان پاره کرد و خواستار محو آن شد.
‏روزی که نتانیاهو علنا دو نقشه لعنت و‌ برکت را در صحن سازمان ملل در دست گرفت و از عزمش برای تغییر خاورمیانه گفت.
‏
روزی که کنسولگری ایران هدف قرار گرفت، هنیه در روز تحلیف و در خاک ایران ترور شد، پیجرها ترکید، و‌ بمبهای چندتنی یکی پس از دیگری روی ضاحیه باریدن گرفت.
‏
روز غزه، روز لبنان و ….همگی روزهایی بودند که از حیث وسعت هیچ تناسبی با عرف و رویه و قانونِ جهان بعد از جنگ دوم جهانی نداشتند. در این روزها، هیچ چیزی برای ناظمان این جهان عجیب نیامد و هیچ فاجعه‌ای فراتر از آمار نرفت.

‏در همه این روزها یک واقعیت چهره مهیب خودش را به روشنی نشان داد و آن واقعیت این بود که جهان نه شکل جهان دوقطبی دهه‌های قبل است که توازن‌وحشت، تعادل می‌ساخت و نه حتی جهان تک‌قطبی که آمریکا از هژمونی و نظم نوین خود برای تعادل جهان دفاع می‌کرد. جهان جدید، جهان دهشتناک «بی‌نظمی» است.

‏در این جهان که اسراییل آفریده و آمریکا را هم به وسوسه انداخته است یا شاید آمریکا آفریده و اسراییل اجرا می‌کند، تعیین راهبرد بر اساس منطق‌های پیش از این، ناکارآمد است در نتیجه هر معادله‌ای که در رابطه با اسراییل صورت می‌گیرد، آنگاه که نوبت به اسراییل می‌رسد، معادله‌ای خارج از قانون خواهد بود. این معادله نه پایبند توافق است نه منطق‌های پیش از این معمولِ «بازدارندگی». این معادله حتی از نوع معادله پوتین- زلنسکی نیست که در آن نه سخن از بمب اتم است نه ترور زلنسکی و نه وادار کردن اوکرایینی‌ها به خوردن ریشه درختان، بلکه معادله‌ای است که در آن هیچ ناممکن و خط قرمزی برای این دنیای جدید ماوراء قانون وجود ندارد.

‏الگوی تنش میان ایران و‌اسراییل، یک الگوی اتفاقی و مستقل نیست، الگویی است که قرار است به عنوان منطقِ جهان بی‌نظم جدید، آینه عبرت همه آنهایی باشد که ممکن است در آینده ولو اندکی سودای سرگرانی داشته و برای تحقق آن دلخوش به قاعده و قانونِ جهان پیش از این باشند.



#فرهیختگان راهی به رهایی

پاسخی به یاوه های نتانیاهو

در گذشته متنی کوتاه نوشته و در این کانال منتشر کرده ام با عنوان «بزرگترین تجربه عمر سیاسی ام» و در آن گفته ام پس از یک عمر تلاش و مبارزه فکری و سیاسی و نیز به استناد تجارب بشری حال اطمینان یافته ام که هر مبارزه ای در برابر استبداد لزوما به معنای دفاع از آزادی و حق و عدالت و به تعبیر امروز حقوق بشر نیست. بلکه بر عکس، متأسفانه، اغلب مبازرات حتی پرشور و در مقاطعی مفید نیز در نهایت از استبدادی خشن تر و جدی تر و خطرناک تر سر بر آورده است. داستان کودتای 1299 و در نهایت به قدرت رسیدن رضاخان ذیل عنوان پادشاه مشروطه و تلخ تر از آن تبدیل مبارزات آزادیخواهانه پس از شهریور 1320 و در نهایت برافتادن نظام استبدادی پهلوی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی، به استبدادی دیگر و حتی از جهاتی بدتر نمونه ای نزدیک و عینی این مدعاست.
حال رئیس دولت جانی و نسل کش اسرائیل پس از موفقیت هایی که عمدتا به دلیل همکاری های جهانی و با استفاده از امکانات جاسوسی و امنیتی آمریکایی و اروپایی به دست آورده است، چنان دچار توهم و خیالبافی شده که با گستاخی به مردم ایران پیام می دهد و البته اهداف مختلفی را پی می گیرد. البته «از ماست که بر ماست». او به خوبی می داند که بین حاکمیت ولایی و استبدادی حاکم بر ایران با مردم فاصله ای عمیق افتاده و اغلب مردم از حاکمان از جمله خامنه ای ناراضی و حتی خشمگین اند؛ از این رو تلاش می کند با راه انداختن جنگ روانی و بافتن آسمان به ریسمان، از یک سو این فاصله را هرچه بیشتر و عمیق تر کند و بر آتش خشم مردم بنزین بریزد و از سوی دیگر با تکیه بر عناصر ناراضی و به ویژه خودفروختگانی چون رضا پهلوی و پیروان اسرائیلی اش، شورشی راه بیندازد و نظام حاکم را که دشمن صلبی خود می داند براندازد.
اما من به عنوان یک ایرانی منتقد دیرین جمهوری اسلامی بالفعل و حاکمانش، به این یاوه گو و همپیانان خیال اندیش وی می گویم:
اولا، من هم آرزو می کنم که جمهوری اسلامی از طرق ملی و درونی متحول شود و به یک نظام عرفی و دموکرات و ملتزم به حقوق بشر و عدالت و آزادی مبدل بشود، اما این را هم می دانم که این نمی شود جز خواست و اراده و تلاش عمومی مردم ایران. تجارب مکرر تاریخی نشان می دهد که هر نوع دخالت خارجی جز زیان برای مردم ایران پدید نیاورده است. اگر زمانی دولت هایی چون انگلستان با مشروطه خواهان همراهی و حتی کمک کرده اند، عمدتا به دلیل خارج کردن رقیب (روسیه) از گرودنه نظام سیاسی ایران بوده است. در عصر پهلوی ها نیز کم و بیش این گونه بوده و اکنون نیز چنین است.
ثانیا، اگر مفروض بدانیم که مخالفان جمهوری اسلامی کنونی خواهان دموکراسی و عدالت و حقوق بشر و رفاه و توسعه ایران اند، اینان چگونه می توانند انتظار داشته باشند که آمریکایی ها و اسرائیلی ها آن هم جانی نامداری چون نتانیاهو، که حتی نهادهای قضایی بین المللی نیز او را جنایتکار جنگی شناخته و خواهان بازداشتش شده اند، برای آنها آزادی و ایران دوستی و امنیت و دموکراسی بیاورند؟ اصولا مگر در زیر این آسمان کبود کسی پیدا می شود که جنایتکاری را که تمامی قواعد بین المللی را نقض کرده، مدافع آزادی و دموکراسی و حقوق بشر بداند؟ چه کسی تردید دارد که حداقل دولت فعلی اسرائیل، یاغی ترین دولت عضو سازمان ملل است؟
ثالثا، درست است که عده ای از لج جمهوری اسلامی و به دلیل عدم رضایت به حق از جمهوری اسلامی برای نتانیاهو و جنایاتش هورا می کشند، اما خود آنان نیز می دانند که اولا چنین واکنش عاطفی بیش از هر چیز از سر استیصال و خشم و نفرت است و اصالت ندارد و ثانیا وقتی خاک وطن مورد تجاوز قرار گیرد تردید نمی توان کرد که حداقل بخش بیشتر همان هوراکشندگان امروز نیز با هر نوع تجاوز به خاک میهن مخالفت خواهند کرد. حتی ممکن است در صورت احساس خطر برای تمامیت ارضی در کنار جمهوری اسلامی قرار گیرند. همان گونه که شماری از نظامیان شریف ارتش شاهنشاهی در جنگ عراق علیه ایران با دلیری و با احساس ملی با متجاوزان جنگیدند و شماری نیز جان بر سر آن گذاشتند. اگر جز این باشد، باید آنان را ضد ملی دانست.
از این رو نتانیاهو یاوه می گوید و آب در هاون می کوبد و خواب او تعبیر نخواهد شد.
چهارشنبه 11 مهر 1403
#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

این کتاب گه پیش از این در دست انتشارش اعلام شده بود اکنون انتشار یافته و امکان تهیه آن فراهم است.

https://www.nt-press.com/product/the-arab-islamic-caliphate-part-1-hasan-yousefi-eshkevari/

رفع یک ابهام

اشاره: در ارتباط با انتشار یادداشت اخیرم در ارتباط با محکومیت جنایات اسرائیلی ها در غزه و اخیرا لبنان یک دوست خیرخواه و علاقه مند تذکر داده است برای این که متهم به همراهی با سیاست های جمهوری اسلامی و آقای خامنه ای در ارتباط با اسرائیل و حزب الله نشوم بهتر است که به عملکردهای غلط و نادرست مقامات جمهوری اسلامی هم بپردازم. چند خطی در پاسخ او نوشتم. هرچند در نظر داشتم که به موقع در این باب هم موضع خودم را بگویم، ولی حال که این فرصت پیش آمده است، مناسب می نماید که متن پاسخ به این دوست را در اینجا بازنشر کنم.

با سلام و سپاس. در جمهوری اسلامی معمول شده و ظاهرا بسیاری از مخالفان نیز آن را پذیرفته اند که اگر یک انتقادی به طرف می کنی حتما برای توازن باید به طرف دیگر هم بپردازید. به یاد دارم که در مجلس اول و در دهه شصت وقتی به مجاهدین ایراد می گرفتی فورا می گفتند که چرا به جمهوری اسلامی چیزی نمی گویی و گاه هم می گفتند مزدور نظام هستی. همان طور که اکنون نیز از همین شیوه زشت استفاده می کنند. در مقابل وقتی از مسئولان نظام ایراد می گرفتی فورا در واکنش می گفتند که چرا به «منافقین» نمی پردازی که ترور می کنند و . . . در ارتباط با موضوع مورد اشاره چند نکته: اولا من چهل است که به تفاریق از عملکردهای جمهوری اسلامی انتقاد کرده ام و واقعیت این است که از هر تغییر معنادار و مؤثری ناامید شده ام. ثانیا در این یک سال تلاش کرده ام که به موضوع اصلی بپردازم و آن هم جنایات بی مهار اسرائیل است و تلاش کرده ام در ادبیات و تعابیر کمترین همسویی راهبردی با سیاست های خامنه ای و جنگ طلبان جمهوری اسلامی نداشته باشد. چنین می پندارم اگر مسائل خلط شوند حقیقت قربانی خواهد شد. به هرحال به موقع در باره سیاست های غلط و ایران بر باد ده خامنه ای هم خواهم نوشت. محض اطلاع بگویم. پس از ترور ظالمانه پسران اسماعیل هنیه و نوه های بیگناه و خردسالش به دست جلادان اسرائیلی متن تسلیتی از ایران فرستادند البته به عربی برای تسلیت به هنیه و گفتم اگر حضوری باشد به او تسلیت می گویم ولی نمی خواهم در صف حامیان حماس بیاستم. پس از ترور جنایتکارانه هنیه در قلب تهران (که فکر می کنم حداقل هر کس که ایرانی است باید آن را محکوم کند) باز تسلیتی فرستادن که امضا کنم و همان نظر قبلی را تکرار کردم. ساعتی پیش نیز متنی برای تسلیت ترور رهبر و رهبران حزب الله لبنان از آمریکا فرستاده اند که امضا کنم ولی به دلیل یاد شده امضا نمی کنم. کاملا قابل فهم است که شماری از ایرانیان و یا سوری ها از مرگ نصرالله شادی کنند اما هرگز با هیچ ستمگر و متجاوزی همراه نخواهم شد و تجربه من ایجاب می کند که به خاطر مخالفت با یکی در صف متجاوز دیگری قرار نگیرم. به تعبیر قرآن «شنأن قوم» نباید مرا از مرز اعتدال و عدالت خارج کند. دلیل یا دلایل مخالفت من با حزب الله لبنان و یا مقامات جمهوری اسلامی و با خامنه ای و مسئولان جمهوری به کلی متفاوت است. ظلم به حقیقت و عدالت است که در مخالفت با ظالمی ظلم دیگری توجیه شود. از قدیم گفته اند هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد. باز محض اطلاع عرض کنم پس از سخنان فریبکارانه جلاد اسرائیلی در کنگره آمریکا متنی منتشر کردم و در آن تحت عنوان منطق مشترک دیکتاتورها از منطق مشترک نتانیاهو و خامنه ای یاد کردم. در هرحال فعلا با بلندترین صدا و بدون کمترین اما و اگر باید بر سر متجاوزان اسرائیل فریاد کرد که کمترین التزام به حق و حقیقت و اخلاق و قانون و عدالت ندارند. هرچند در این برهوت جهان به اصطلاح متمدن به جایی نمی رسد ولی حداقل آن است که انسانیت خودم را از یاد نبرده ام. اگر عمری بود و از فاجعه های کنونی منطقه عبور کردیم می توان به مسائل داخلی هم رسید.
یکشنبه 8 مهر 1403

#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

موشه دایان، فرمانده نظامی و وزیر دفاع سابق اسرائیل، جایی گفته است: «اسرائیل باید مثل سگی هار به نظر برسد، خطرناکتر از اینکه کسی جرئت کند مزاحمش شود».

دایان حتی از سوی نظامیان اسرائیل، فرماندهی بسیار خشن و تندرو به شمار می‌رفت که ایده‌هایش معمولاً خطرناک به نظر می‌آمد.
اما لویی رنه برس، پژوهشگر تشکیلات نظامی اسرائیل، می‌گوید دایان با ایدۀ «سگ هار» خود، در واقع شیوه همیشگی اسرائیل را در دیوانه‌ نشان‌دادن خود برملا می‌کند.
بعد از گذشت یک سال از دور جدید جنگ اسرائیل علیه فلسطینیان، اقدامات جنون‌بار ارتش رژیم اسرائیل، بیش از همیشه در معرض دید همگانی قرار گرفته است.
در جدیدترین پرده از این جنایات، اسرائیل در عملیاتی که آن را «نظم جدید» نامیده است، با فروریختن بیش از هشتاد تُن بمب بر سر چند ساختمان مسکونی و با کشتن بیش از سیصد غیرنظامی، اقدام به ترور دبیرکل حزب‌الله لبنان و فرماندهان همراه او کرده است. اسرائیل امروز به همان چیزی تبدیل شده است که موشه دایان توصیه می‌کرد: سگ هار./ترجمان علوم انسانی


@bestdiplomacy