نگاه متفاوت (احمد زیدآبادی)

خواب گران!

با غرش آذرخشی که صدای مهیبش پردۀ گوش را پاره می‌کرد، اعضای خانواده از خواب پریدند. یکی از آنها اما همچنان در خواب گران بود و خرناسه می‌کشید. مادر رو به یکی از فرزندانش کرد و گفت؛ این را هم صدا بزن تا بیدار شود، چون بیم سیل می‌رود. فرزند گفت؛ این از غرش آذرخشی بدان گوش‌خراشی و هولناکی بیدار نشد و آنگاه تو انتظار داری با صدای من بیدار شود؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آتش‌سوزی لس‌آنجلس و نکتۀ خاخام یهودی

آتشی که بر جان بخشی از شهر لس‌آنجلس و خانه‌های لاکچری شماری از سلبریتی‌های هالیوود افتاده است، مرا به یاد جمله‌ای از یک خاخام یهودی غیرصهیونیست اسرائیلی می‌اندازد.
بعد از حملۀ نیروهای حماس به اسرائیل در اکتبر سال 2023 آن خاخام گفته بود، این حادثه به ما یادآور می‌شود که "نیروی دفاعی اسرائیل" (ارتش) در هر شرایطی قادر به حفظ جان و مال ما در برابر خطرات و تهدیدها نیست. آنچه ما را حفظ می‌کند نیروی درونی و قدرت روحی ماست که از بیرون کسی نمی‌تواند به آن آسیب برساند.
سخن آن خاخام گرچه تمام حقیقت را منعکس نمی‌کند، اما بخش بزرگ و فراموش‌شدۀ آن را بازتاب می‌دهد. واقعیت این است که در جهان کنونی، ثروت و قدرت و شهرت به مقصد نهایی بسیاری افراد تبدیل شده است، اما اینها هیچکدام پایدار نیست و گاه به طرفهً‌العینی تمامی ثروت دود می‌شود و به هوا می‌رود، صندلی قدرت در هم می‌شکند و صاحبش را با سر به زمین می‌کوبد، شیرینی شهرت یکسره تباه می‌شود و به بدنامی و سوءشهرت می‌انجامد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دوستدار ایران!

امام‌جمعه کرج: "کسانی که دم از مذاکره می‌زنند دوستدار ایران هستند؟"
نه! فقط کسانی که دم از جنگ می زنند، دوستدار ایران هستند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ماجرای فرودگاه مهرآباد پس از چند روز!

برای کسانی که دغدغۀ رعایت انصاف و عدالت در هر شرایطی و در برابر هر کسی را دارند، به نظرم ماجرایی که بین یک خانم و یک فرد معمم در فرودگاه مهرآباد پیش آمده بود، باید درس‌آموز باشد.
یک اصل خدشه‌ناپذیر اخلاقی و انسانی این است که برای داوری در بارۀ هر اتفاقی ابتدا باید اطلاعات کافی و وافی از آن اتفاق به دست آورد و سپس داوری کرد. داوری قبل از تحقیق بی‌طرفانه، بی‌انصافی و ظلم است و اصلاً هم مهم نیست که طرف ماجرا کیست و چه کاره است و چه کارنامه‌ای دارد، از جمله اینکه "در کدام طرف تاریخ ایستاده است"!
در کتاب آمده است: "وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا": دشمنی با یک گروه نباید شما را از مسیر عادلانه خارج کند. (آیۀ 8 سورۀ مائده) در تاریخ معاصر، هیچ آیه‌ای در قرآن به اندازۀ این آیه لگدمال و نقض نشده است. عده‌ای خود را مسلمان می‌دانند اما هنوز نمی‌دانند که حتی ظلم به ظالم هرگز مجاز نیست.
گاه پیش می‌آید که تحقیق کامل و بی‌طرفانه در بارۀ یک حادثه امکانپذیر نیست. در این صورت به نظرم به جای تعجیل در موضع‌گیری باید مقداری صبر کرد تا حقیقت آشکار شود. اگر هم به فرض در پاره‌ای مواقع، شرایط محیط، اجازۀ صبر لازم را ندهد و داوری نامنصفانه‌ای صورت گیرد، پس از روشن شدن حقیقت باید به اشتباه صورت گرفته اعتراف کرد. غیر این باشد، بشر روی رستگاری نخواهد دید.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

توافق سیاسی در لبنان

انتخاب ژنرال جوزف عون فرماندۀ ارتش لبنان به عنوان رئیس‌جمهور این کشور، اتفاق خوبی در جهت ایجاد ثباتی پایدار در لینان است.
جوزف عون از پارلمان 128 عضوی لبنان موفق به کسب 99 رأی از نمایندگان شده است.
نمایندگان پارلمانی حزب‌الله و جنبش امل هم در دور دوم انتخابات، به ژنرال عون رأی داده‌اند، بنابراین توافقی سیاسی بین آنها صورت گرفته است. در حقیقت، دو طرف، بخصوص حزب‌الله و جنبش امل انعطاف تاریخی بسیار مهمی برای دستیابی به توافق از خود نشان داده‌اند.
انعطافِ معطوف به حفظ ِموجودیت و منافع یک کشور، جوهر سیاست‌ورزی صحیح و شرافتمندانه است، درست همان چیزی که سیاسیون ایران اغلب با آن بیگانه‌اند و تا سرحد به خطر افتادن موجودیت کشور و نابودی منابع و منافع آن، بر نظرات صلب و انعطاف‌ناپذیر خود اصرار می‌ورزند. در فرهنگ سیاسی ایران، جمود و یکدندگی به قیمت هدر رفتن جان و مال ملت، به صورت ارزش معرفی شده و در مقابل، از خودگذشتگی و انعطاف و عقب‌نشینی به قصد حفظ منافع عالی کشور ضد ارزش به حساب آمده است! این همه درگیری‌های پر هزینه و خونین در تاریخ معاصر ما نتیجۀ همین وارونگی در معرفی ارزش و ضدارزش است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ژنرال رئیس‌جمهور جدید لبنان؟

آیا جوزف عون فرماندۀ ارتش لبنان فردا پنجشنبه از سوی مجلس این کشور به عنوان رئیس جمهور برگزیده می‌شود؟
احتمالش زیاد است. ژنرال عون از دیگر کاندیداهای احتمالی، شانس بیشتری برای ریاست جمهوری دارد. او کاندیدای مورد حمایت آمریکا و فرانسه و عربستان و مصر است. در عین حال، چند فراکسیون مجلس که به عنوان "اپوزیسیون" مطرح می‌شوند، از ریاست‌جمهوری او حمایت می‌کنند. فراکسیون حزب‌الله در مجلس لبنان اعلام کرده است که نسبت به انتخاب جوزف عون مخالفت قطعی ندارد.
جوزف عون با میشل عون رئیس‌جمهور سابق لبنان نسبت فامیلی ندارد. انتخاب او به ریاست جمهوری، نیازمند اصلاح قانون اساسی است، زیرا کسی که به این مقام برگزیده می‌شود باید به مدت دو سال در سطوح عالی دولتی پستی به عهده نداشته باشد.
با انتخاب جوزف عون، خلأقدرت در لبنان به پایان می‌رسد و این کشور وارد مرحلۀ تازه‌ای از حیات خود می‌شود.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چرا مولوی می‌تواند و بقیه نمی‌توانند؟

چرا مولوی عبدالحمید قادر است در واکنش به توهین یک مداح به خود و مسجد و اعتقاداتش، موضعی متمدنانه و همراه با عفو و گذشت و رواداری بگیرد، اما برخی دیگر از روحانیون بخصوص بعضی از امامان جمعه جز به زبان تهدید و خشونت و انتقام و کینه‌ورزی آشنا نیستند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

حرف‌های شکمی؟

دونالد ترامپ از الحاق کانادا به آمریکا به گونه‌ای صحبت می‌کند که انگار با پدیدۀ ملت-دولت و قواعد حاکم بر آن هیچ آشنایی ندارد. ادعاهایش در بارۀ خلیج مکزیک و کانال پاناما نیز در همین چارچوب قابل تفسیر است.
فردی با این سطح از بینش در مقام رئیس جمهور قدرتمندترین کشور دنیا، واقعاً دردسرساز است. اگر او بخواهد به این راحتی اهمیت و حساسیت "مرزها" را نادیده بگیرد، شری برای جهان خواهد شد. او قبلاً هم گفته بود که اسرائیل روی نقشه، خیلی کوچک است و او در صدد پیدا کردن راهی برای بزرگتر کردن آن است! آیا او این قبیل حرف‌ها را همینطور "شکمی" مطرح می‌کند یا اینکه واقعاً نقشه‌ای در سر دارد؟ ظاهراً رهبران و سیاستمداران جهان در داخل و خارج آمریکا این حرف‌ها را "شکمی" تلقی می‌کنند که هیچ واکنش جدی به آن نشان نمی‌دهند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

هزینۀ مداحان!

آن جناحی که برای حذف رقبای سیاسی خود به "مداحان" میدان داد و آنان را به استفاده از "سرمایه‌های دینی" در منازعات قدرت دنیوی تشویق کرد، مسئول هزینه‌هایی است که برخی مداحان این روزها با تحریک مسائل قومی و مذهبی بر روی دوش کشور می‌گذارند.
جامعه‌ای که مداحان میدان‌دار سیاست داخلی و خارجی آن شوند، خواه ناخواه با هزینه‌های هنگفتش هم روبرو خواهد شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

مانیفست سیاسی نگارنده

چاپ یازدهم "الزامات سیاست در عصر ملت-دولت، وارد بازار کتاب شد.
همانطور که پیش از این هم گفته‌ام، این کتاب چکیدۀ "مانیفست سیاسی" نگارنده است. همۀ نوشته‌های من پیرامون سیاست و مفاهیم مرتبط با آن و همینطور تحلیل‌های مربوط به سیاست داخلی و خارجی در ذیل بحث مطرح شده در این کتاب معنا و مفهوم درست خود را پیدا می‌کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

مي‌شه و مي‌تونم!

«حالا كه گوشيته جواب نمي‌دي منم پيغوم مي‌ذارم. يه م مي‌خوام ا ئي كل‌اسمال طلاقمه بگيرم! اينم شد حلال‌همسر؟ ئي الان سه ساله كه يه شاهي پيداكنندگي نداره. كارش شده بره روبه‌رو اُوانبار بشينه با مردكا محفل كنه. يه هِلِ پوك نمي‌ياره تو ئي خونه. كاشكي حالا فقط بيكار و بيعار بود. شده پز عالي كيسه خالي! ديروز هنوز ا راه نرسيده مي‌گه برا م اُماچو درست كن! مي‌گم با چي اماچو درست كنم؟ با گ..ز..ات؟ فحشم مي‌ده، مي‌گه: «زنكه! چرا جلو در و همسايه بي‌آبرو بازي در مياري؟ مي‌خواي مردم از كارمون سر در بيارن؟»
مي‌گمش: «مردم خودشون بهتر مي‌فهمن كه تو خونه ما چه خبره! تو پيداكنندگي داري؟ م پيداكنندگي دارم؟ خب كدوم درآمد هس كه مردم ندونن؟»
مي‌گه: «تِه همي حرفا رِ مي‌زني، مردم مي‌گن اينا فقيرن! اگه ته به جا ئي حرفا، بگي خُم گندم پُره، اونام باور مي‌كنن.» مي‌گمش: «مگه مردم خرن كه نفهمن تو خونه‌ها چه خبره؟ تازه به فرض كه بگن خم گندم ما پره، ولي وقتي خاليه تو مي‌خواي با چي اشكم ما رِ سير كني؟»
مي‌گه: «زن! سر به سر م نذار! ايقد آيه يأس نخون، به جاي نداريم نداريم، برو يه اماچو بار بذار!» مي‌گم: «مرد! اُماچو نخود مي‌خواد، عدس مي‌خواد، روغن مي‌خواد، سبزي مي‌خواد، آرد مي‌خواد، م با چي برات اماچو بپزم؟» مي‌گه: «نه! ته زنِ هانميدي نيسي! خدابيامرز مادرم تو دوره يه من پنج تومني، يه ديگ اماچو درست مي‌كرد مي‌داد مردم مي‌خوردن. همه مي‌گفتن، نمي‌شه، او مي‌گفت مي‌شه! همه مي‌گفتن ما نمي‌تونيم، او مي‌گفت، م مي‌تونم. م اگه زني مي‌گرفتم كه مي‌گفت؛ مي‌شه، مي‌تونم، پيشونيم ايقد سياه نمي‌شد!»
بهش مي‌گم: «آخه مردكه! وقتي هچي نيس كه باهاش اماچو درست كنم، م چطو بگم مي‌شه، چطو بگم مي‌تونم؟ آخه با هچ كه نمي‌شه اماچو درست كرد. حالا اصلا اومديم و م كم‌عقلي كردم و گفتم، مي‌شه، مي‌تونم، خب بعدش با چي اُماچوره درست كنم؟ آخه به خدا يه جو عقلم چيز خوبيه مرد، بلند شو شيتتِ بكش برو لوازمه‌شه تهيه كن بيار بعد بگو درست كن!»
خاله! قبولدار نمي‌شه. ميگه مادرم با چي درست مي‌كرد تو هم با همون درست كن! ئي باورش شده كه مادرش دوره يه من پنچ تومني، يه ديگ اماچو درست مي‌كرده مي‌داده مردم مي‌خوردن! ايقد اينو گفت كه م رفتم از بي‌بي‌كلپوره پرسيدم كه مادر ئي چه جوري تو دوره يه من پنج تومني يه ديگ اماچو درست مي‌كرده مي‌داده مردم مي‌خوردن؟ بي‌بي‌كلپورِرِ كه مي‌شناسي خاله؟ زن سيدحاجي. مي‌گن 100 سال زاد داره! دوره يه من پنج تومني 20 سالش بوده. مي‌گه وقتي رضا‌شاه رِ مي‌بردن موريس از همي دِه ما ردش كردن. مي‌گه رفته جلو تو چشماش نگاه كرده، از بس چشماش برزخ بوده، دخترو بيچاره از ترس زرترق شده، دو هفته لرز كرده رفته زير لحاف! خلاصه بي‌بي‌كلپوره مي‌گفت؛ كل‌سكينه مادر همي كل‌اسمال دوره يه من پنج تومني، حال و روزِ خوشي نداشته. مثل خيلياي ديگه گشنه بوده. گشنه‌ها دور هم جمع مي‌شدن و دور خونه اربابا راه مي‌يفتادن تا بلكي يه بروش چغندر يا زردك بهشون بدن بخورن. بيچارا وقتي بروش چغندر يا زردك رِ مي‌خوردن، از ضعف بي‌حال مي‌شدن. بعد كل سكينه مي‌گفت بياين تا م براتون اوماچو درست كنم. يه ديگ بزرگ رِ پرِ اُو مي‌كرد. بعد اندازه يه كفِ دست آرد و يه چارك مُكو يا يونجه كه ا تو باغ مظفرخان چيده بود، مي‌ريخت توش. دو، سه تا قل كه مي‌خورد، ئي مي‌شد اماچو! مي‌گم؛ پس نخود و عدس و روغن و آردِ هانميد چي مي‌شد؟ مي‌گه از اينا خبري نبود. اماچوش مثِ اُو زلال بود!
راستش خاله، منم رفتم هميطو اماچوي درست كردم گذاشتم جلو كل‌اسمال! همي كه چشمش افتاد به اماچووا، تركه رِ ور داشت وردم كرد. منم گريختم، رفتم خونه بي‌بي‌كلپوره قايم شدم. حالام مي‌خوام طلاقمه ازش بگيرم تا حاليش بشه وقتي همه مي‌گن نره، نگه بدوش ماده است!»
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2867/8/

دو برداشت از برخورد قضایی با دکتر رنانی

تعلیق فعالیت سایت و کانال تلگرامی دکتر محسن رنانی، استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان به دلیل آنچه «مرجع قضایی برخی مطالب آن را مجرمانه تلقی کرده است» می‌تواند دو تفسیر و برداشت داشته باشد. برداشت نخست این است که نظام سیاسی تحمل خود را در مقابل نوشته‌ها و اظهارنظرهای استادی در سطح و نوع آقای رنانی از دست داده و از این پس قرار است محدودیت‌های بیشتری در برابر این نوع اظهارنظرها اعمال شود.
دکتر رنانی از جمله استادانی است که او را می‌توان در شمار «کنشگران مرزی» به شمار آورد. منظور از کنشگران مرزی آن دسته از شهروندانی هستند که ضمن انتقاد به عملکرد حکومت و هشدار نسبت به پیامدها و نتایج سیاست‌های آن، خواهان بهبود شرایط کشور از طریق تلاش‌های مدنی و مسالمت‌آمیز و متقاعد کردن زمامداران به تغییر شیوۀ حکمرانی و رفتار خود هستند.
در واقع آقای رنانی در سال‌های اخیر در این زمینه چیزی کم نگذاشته است. او با آنکه مشغول مطالعات بنیادی و معطوف به آینده است، اما در مقابل هر سیاست نادرستی موضع گرفته و با احساس مسئولیت ملی دربارۀ عواقب آن، گاه به نرمی و گاه به درشتی به مسئولان کشور هشدار داده است.

این هشدارها تاکنون در فضای رسمی کشور کم و بیش تحمل شده است، زیرا کمتر کسی یافت می‌شود که دغدغه‌های آقای رنانی را به عواملی جز حس میهن‌دوستی و دلسوزی برای جامعه و حتی حکومت نسبت دهد. تشکیل پروندۀ قضایی برای آقای رنانی در مورد انتشار نظرات و دیدگاه‌هایش اما نشانۀ واضحی از پایان تحمل این نوع نظرات در سطح رسمی است و این علامتی بسیار منفی در فضای کنونی تلقی می‌شود.

اگر این برداشت صحیح باشد، فعلاً مشخص نیست که آیا بی‌تحملی به اصل نظرات و هشدارهای آقای رنانی مربوط می‌شود و یا اینکه برخی درشتی‌های لحن و کلام او عده‌ای را عصبانی کرده است. قاعدتاً نرمی یا درشتی گفتار دکتر رنانی به میزان نگرانی و بیمی است که از بروز هر مشکلی در سطح جامعه پیدا می‌کند. از این رو، اگر موضوع به لحن کلام دکتر رنانی مربوط باشد، در واقع، پرونده‌سازی برای او بر سر موضوعی صوری و حاشیه‌ای و در عمل نوعی اتلاف وقت دوجانبه است. چنین کاری درست مثل نادیده گرفتن خواص میوه و مشاجره بر سر پوست آن است!
تشکیل پرونده برای آقای رنانی و تعلیق فعالیت سایت و کانال تلگرامی او اما اگر به دلیل محتوای نظرات و هشدارهای او باشد، ماجرا نه‌فقط تغییر ماهیت می‌دهد بلکه از شخص آقای رنانی بسیار فراتر می‌رود. در صورت صحت این برداشت، تعلیق فعالیت‌های قلمی آقای رنانی را باید به معنای پایان کنشگری مرزی در جامعۀ ایرانی قلمداد کرد. اگر فعالیت‌های فکری و نوشتاری در قالب کنشگری مرزی به عنوان امری مجرمانه و مستوجب محدودیت و مجازات تعریف شود، این به معنای خداحافظی عموم کنشگران این طیف با عرصۀ عمومی و تغییر فضای سیاسی جامعه و تبدیل آن به صورتی کاملاً دوقطبی است. عواقب دوقطبی شدن کامل فضای سیاسی هم آشکارتر از آن است که نیاز به هشداری تازه داشته باشد.
تفسیر و برداشت دوم از تعلیق فعالیت فکری آقای رنانی در فضای مجازی هم این است که ماجرا مربوط به یک سیاست کلان و تصمیم‌گیری در سطوح بالا نیست و کل داستان به فضای خاص حاکم بر شهر اصفهان ارتباط پیدا می‌کند.
اینکه هر شهر و استان ایران تابع شرایط سیاسی و امنیتی خاصی است، دیگر یک راز محسوب نمی‌شود. چه‌بسا حضور در یک جلسۀ سیاسی و ایراد سخنرانی در آن، در مرکز یک استان امری کاملاً عادی و بی‌خطر باشد، اما در مرکز یک استان دیگر، عین آن جلسه و سخنرانی دستمایۀ تشکیل پرونده و صدور حکم سنگین قرار گیرد! این میزان از تفاوت را نگارنده با تمام وجود خود تجربه کرده است!
شهر تاریخی و توریستی اصفهان متأسفانه در شمار مراکز استانی است که شرایط امنیتی و سیاسی حاکم بر آن، داستان مخصوص به خود را دارد. برخی شهروندان مقیم اصفهان از این جهت بسیار گلایه‌مند و نالانند و محیط امنیتی اصفهان را بسیار بسته‌تر از حتی مشهد قلمداد می‌کنند. آنها گاهی از بازداشت ناگهانی فعالانی در شهر اصفهان خبر می‌دهند که مشغول زندگی عادی خویش‌اند و فقط به دلیل.....(ادامه یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30973

https://www.youtube.com/watch?v=517Czw_gwvM
@ahmadzeidabad

به مناسبت درگذشت استاد دکتر رضا رئیس طوسی
انسانی بزرگ در سه مقام

نخستین روزی که پای درس زنده‌یاد دکتر رضا رئیس‌طوسی در دانشگاه تهران نشستم، با خود گفتم که چطور ممکن است این میزان از صلابت و ابهت و جدیت در جثۀ کوچکی چون او بگنجد؟ با اقتدار تمام درس می‌داد. سال 1363 و موضوع درس «تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوران قبل از مشروطیت» بود. استاد حجم عظیمی از داده‌ها و اطلاعات در مورد وضعیت اقتصادی و اجتماعی و سیاسی آن عصر به همراه جزئیات فراوانی از شرایط تولید کشاورزی در استان‌های جنوب شرقی کشور ارائه می‌کرد.
نمونه‌ای از این نوع تلاش علمی وی را می‌توان در دو کتابش تحت عنوان «زوال نظام اجتماعی و فروپاشی دولت قاجار» و «زمین سوخته، دیپلماسی بریتانیا در سیستان» ملاحظه کرد. نمرۀ 20 گرفتن از استاد، ممکن بود اما به‌صرفه نبود! ویکتور بارین چهاربخش همکلاسی فقیدمان برای گرفتن نمرۀ 20 جزوۀ پرحجم را 20 بار مطالعه کرد، من اما هیچ جزوه‌ای را هرچند سنگین و حجیم بیش از یک بار نمی‌خواندم. از این رو، هنگامی که دکتر رئیسی متوجه شد جزوۀ درسی‌اش را فقط یک بار خوانده‌ام، لبخندی زد و گفت؛ پس ترم آینده هم مهمان خودم هستی! با شیطنت پاسخ دادم؛ مطمئن نباشید استاد! از آن درس نمرۀ 14 گرفتم.
از این نتیجه، استاد شگفت‌زده، اما من ناراضی بودم! از آنجا که گویی هیچ امری نباید با آسایش و آرامش در این کشور پیش رود، چند دانشجوی متعصب و تمامیت‌خواه، محتوای درس دکتر رئیسی را که صرفاً بر مدارک و اسناد تاریخی استوار بود، خلاف علایق سیاسی خود دیدند و به «پرونده‌سازی» و «توطئه‌چینی» علیه او و زنده‌یاد استاد جواد شیخ‌الاسلامی و زنده‌یاد استاد احمد ساعی پرداختند.
از آن پس این سه استاد ناخواسته درگیر حواشی سیاسی ایجاد شده توسط آن چند نفر شدند و کار شادوران دکتر رئیسی به اخراج از دانشکده هم رسید. در همان زمان، فریده همسر دکتر رئیس‌طوسی در بستر بیماری علاج‌ناپذیر سرطان بود. همسرش چون شمع به تدریج ذوب شد و دکتر رئیس‌طوسی با شکیبایی و نگاه عرفانی بی‌مانندی، تا لحظۀ مرگ، مراقب او بود و لحظه‌ای بالینش را ترک نکرد. در آن زمان، خانوادۀ دکتر رئیس‌طوسی در منزلی در سعادت‌آباد زندگی می‌کردند.....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30832

نادره انسانی که استاد بود

استاد دکتر رضا رئیس‌طوسی به منزلگاه ابدی سفر کرد.
او از نادر انسان‌هایی بود که روزگاری به آنها "مرد خدا" می‌گفتند اما در این روزگار نامی ندارند و گمنامند.
زنده‌‌یاد دکتر رئیسی در زندگی خود از دنیاداران و بی‌معرفتان و بدسگالان رنج بسیار دید، اما شکوه و ابهت و آزادگی او ذاتی و ابدی بود و گرد هیچ غباری بر آن ننشست.
دکتر رئیس طوسی، یک استاد جدی و کوشا، یک کنشگر سیاسی پاک و با اخلاص و یک انسان معنوی دریا‌دل بود. تشریح این فضائل در شمارۀ یکشنبۀ روزنامۀ هم‌میهن خواهد آمد.
از خداوند برای روح با عظمتش آرامش ابدی درخواست می‌کنم و به سارا و علی و خاندان و دوستان و همکاران و همفکرانش تسلیت می‌گویم.
یادش جاوادانه باد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

به جای غلو جمله‌ای بیاورید!

ستایندگانِ شیخ محمدتقی مصباح یزدی اگر به جای این همه غلو و اغراق در بارۀ او، چند جمله از وی در بارۀ "حق مردم در برابر حکومت" نقل می‌کردند، حرف‌شان بیشتر شنیده می‌شد.
آقای مصباح تمام حق و حقوق را به خدا نسبت می‌داد و بعد تمامی آن را یکجا از خدا به حکومت مورد نظرش منتقل می‌کرد! هر چه از او شنیدیم حق حکومت بر مردم بود، از حق مردم بر حکومت به سختی می‌توان در آثار او جمله‌ای امیدبخش پیدا کرد. از نگاه او گویی انسانها، چیزی بیش از عبد عبید حکومت مورد دلخواه او نباید باشند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

اصلاح دیگران به بهای فساد خویش؟

فرض کنیم عده‌ای از مدعیان دین و ایمان، "صلاح مردم" را درست تشخیص می‌دهند و کلید بهشت هم در دست آنهاست. با این فرض، آیا برای "اصلاح مردم" و "هدایت آنان به سمت بهشت"، حق استفاده از زور و اجبار را دارند؟ در پاسخ این پرسش اگر بگویند؛ نه! که کل مشکل حل می‌شود، اما اگر بگویند؛ آری! پس در بارۀ این سخن مولاعلی چه می‌گویند که به سپاهیان خود در کوفه گفت:
إِنِّي لَعَالِمٌ بِمَا يُصْلِحُكُمْ وَ يُقِيمُ أَوَدَكُمْ وَ لَكِنِّي لَا أَرَى إِصْلَاحَكُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِي: من به آنچه شما را اصلاح کند و کژی‌تان را راست گرداند، به خوبی آگاهم، اما هرگز اصلاح شما را به بهای فساد و تباهی خود، جایز نمی‌دانم! (نهج‌البلاغه خطبه 69)
در این سخن مولاعلی به کارگیری زور و اجبار برای "اصلاح دیگران" را مساوی فساد و تباهی خود دانسته است. حالا مدعیان دین و ایمان برای توجیه به کارگیری زور در جهت به "بهشت بردن خلایق" در مقابل این سخن علی چه حرفی دارند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

پیشنهاد خاص مصباح یزدی

شیخ محمدتقی مصباح یزدی معتقد بود که در "نظام اسلامی" مجلس شورا به عنوان نهادی که به نمایندگی از مردم حق قانونگذاری پیدا کند، محلی از اعراب ندارد، بنابراین پیشنهادش این بود که به جای مجلس شورا نهادی مرکب از انواع کارشناسان و متخصصان شکل گیرد که به عنوان بازوی مشورتی رهبری عمل کند.
با آنکه پیشنهاد آقای مصباح نفی کامل دمکراسی است اما به نظرم کارآمدتر از تشکیل مجلس شورای اسلامی با کیفیت کنونی و نوع برگزاری انتخابات آن است!
اگر هر صنفی، چند متخصص را برای حضور در نهاد مورد نظر مصباح یزدی معرفی کند، در آن صورت 2+ 2 حداکثر 5 می‌شود اما با مجلس کنونی، 2+2 محال است کمتر از 999 حساب شود!
البته آقای مصباح توضیح نداده که منظورش از متخصص آیا واقعاً متخصص بوده است یا اینکه در این زمینه هم فقط افراد خاصی مثل حجت‌الله عبدالملکی را متخصص می‌دانسته است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

به قصد دفاع یا تحقیر؟

برخی افراد معتقدند که جیمی کارتر رئیس جمهور فقید آمریکا از حزب دمکرات، با اعمال فشار بر محمدرضا شاه برای ایجاد فضای باز سیاسی و بهبود شرایط زندان‌ها و مهار ساواک، عملاً زمینه‌ساز سرنگونی سلطنت پهلوی شد.
این ادعا وقتی از جانب مخالفان نظام پهلوی مطرح می‌شود، به عنوان یک ارزیابی و تحلیل، جای بحث و گفتگو دارد، اما وقتی به زبان و قلمِ موافقان نظام شاهنشاهی جاری می‌شود، خواسته یا ناخواسته بر دو پیش‌فرض صحه می‌گذارد. نخست اینکه حکومت پهلوی، نظامی بسته با زندان‌های مخوف و سازمان امنیتی افسارگسیخته‌ای بوده است و دوم هم اینکه، آن حکومت تنها با حفظ این مؤلفه‌ها، شانس بقا داشته و با کمترین اصلاح سیاسی، از هم پاشیده است!
من اما هنوز متوجه نشده‌ام که این افراد با این نوع ادعاها واقعاً قصد دفاع از محمدرضاشاه را دارند یا اینکه همچون دفاع کیهان از جمهوری اسلامی، رندانه آن را اصلاح‌ناپذیر و با ماهیتی از هر جهت خشن معرفی می‌کنند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ممنوع الاُتومبوس!


خدايا باز هم شماره ماه‌طلعت! نه اين ول كن نيست!
+چه كار داري خاله؟
- ئي عوض حال احوالت شد؟
+ببخشيد، مشغول كار بودم، حواسم پرت بود. خوبيد ايشالله؟ دوباره چيزي شده؟
-نه، مي‌خواسم بپرسم اسم اين دخترو چي بود؟
+كدوم دخترو؟
-همي كه گفتن ممنوع شده؟
+نكنه منظورت خانم ترانه عليدوستي است؟
-‌ها خاله، همو!
+دخترو چيه خاله؟ اين خانم هنرپيشه معروفي هست.
-مَ خودم راه مي‌برم! تِه دگه نمي‌خوا يادم بدي! فيلماشه ديدم. تو سريال شهرزاد بي‌زبون خيلي مرارت كشيد. دلم خيلي براش سوخت. با كل‌اسمال چند بار براش گِرگه هم كرديم! م به همه مي‌گم دخترو. سر پيري كه نمي‌تونم تهروني بسپرم و شهري ارسي و لبظ قلم صحبت كنم!
+حالا چه كار خانم عليدوستي داري؟
-هچي! مي‌خواسم بدونم ئي چيه كه ممنوع شده؟
+وكيلش گفته ممنوع‌الپرواز شده!
-مگه ئي چغوت بوده كه پرواز كنه؟
+نه، ظاهرا منظور اينه كه نمي‌تونه با هواپيما پرواز كنه. يعني نمي‌تونه با هواپيما بره مسافرت!
-خاك عالم! مگه همچين چيزي مي‌شه؟
+حالا كه شده خاله!
-خب برا چي بنده خدا رِ ممنوع‌الپرواز كردن؟
+دقيق نمي‌دونم، ولي مي‌گن به خاطر حجابش بوده.
-‌اي خدا مرگم بده، حالا م چه خاكي تو سر بريزم؟
+خدا نكنه خاله! تو چرا خاك تو سر بريزي؟
-آخه اين فاطو رِ مي‌خواسم ببرم يزد پيش حكيم، حالا چه جوري ببرم؟
+خانم عليدوستي چه ربطي به فاطو شما داره؟
-يه‌ ئي فاطو هم ضدكار شده خاله، چند بار برا شووِرش اَ ئي چيزا فرستاده بودن كه ماشينشه توقيف كنن! حالا مي‌ترسم اگه بخوام ببرمش يزد، بگن ئي دخترو ما هم ممنوع شده؟
+نه خاله! خانم عليدوستي آدم مشهوريه، كي به فاطوي شما كار داره؟
-او كه ايقد مشهوره، ممنوعش كردن، بعد از اين فاطو بدبختِ بي‌اسم و نشونِ ما بترسن؟
+مگه مي‌خواين با هواپيما برين يزد؟
-هواپيمامون كجا بود خاله؟ اگه مي‌تونستيم سوار هواپيما بشيم، مَ هوس مي‌كردم بيام تو كلينيك بي‌حجابي اون دخترو كه از كارش ورش داشتن، بستري بشم؟
+پس با چي مي‌خواين برين؟
-يه با همي اتومبوسا. بهشون تي‌بي‌تي مي‌گن، چي مي‌گن؟
+خب، تي‌بي‌تي كه پرواز نيست كه قابل ممنوع كردن باشه!
-پرواز نيس، مسافرت كه هس خاله! ديدي اسم فاطو ما رِ هم داده باشن تي‌بي‌تي كه سوارش نكنن!
+نه ديگه خاله، اينقدر نگران نباش! كار ديگه تا اينجاها پيش نمي‌ره كه!
-چطو پيش نمي‌ره؟ اگه همي يه ماه پيش اّ همي خودت مي‌پرسيدن كه مي‌خوان همي ترانه رِ ممنوع‌الپرواز كنن، باورت مي‌شد؟
+نه، باورم نمي‌شد!
-حالا باورت شده؟
+بله، الان ديگه وكيلش اعلام كرده.
-خب حالا چطو باورت نمي‌شه كه ممكنه فاطو ما رِ هم ممنوع الاتومبوس كرده باشن؟
+چي بگم خاله؟
-نمي‌خوا هچي بگي! حرف حساب كه جواب نداره! م خودم هفت‌خط روزگارم خاله! ايطو به م نگاه نكن! به م مي‌گن ماه‌طلعت زنِ كل‌اسمال! ته بگو فِ م خودم تا فريدون فرخزادشه برات مي‌خونم! راسي خاله؟ ئي «ال» مگه عربي نيس؟ ئي پرواز هم مگه فارسي نيس؟ حالا چطو مي‌گن ممنوع‌الپرواز؟ پس ئي غلومعلي داره چه كار مي‌كنه؟ فقط مي‌تونه به جا «تبلت» بذاره «رايانك مالشي؟» اگه راس مي‌گه به جا اين ممنوع‌الپرواز يه چي بذاره!
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2861/8/

به مناسبت درگذشت جیمی کارتر
رئیس‌جمهوری ضعیف یا بداقبال؟

جیمی کارتر رئیس‌جمهور فقید ایالات متحده آمریکا یک قرن تمام بر روی کرۀ زمین زیست و نقشی از خود بر تاریخ آن حک کرد. او که فردی با باورهای عمیق مذهبی بود، دکترین سیاست خارجی دولت خود را، کمک به پیشبرد صلح، خلع سلاح، اخلاق و حقوق بشر در سطح جهان اعلام کرد. همۀ مؤلفه‌هایی که کارتر در حوزۀ سیاست خارجی قصد ارتقاء و پیشبرد آنها را داشت از سوی «واقع‌گرایان» به‌عنوان «ایده‌آلیسم» معرفی می‌شوند. ایده‌آلیسم در سیاست خارجی جذابیت‌های خاص خود را دارد، اما در عمل معمولاً به کامیابی منجر نمی‌شود.
ایده‌آلیسم کارتری البته پدیده‌ای خام و بریده از پیشینۀ فکری امر سیاسی نبود، او در واقع برای حفظ و تثبیت منافع ایالات متحده، شعار حقوق بشر را سرلوحۀ سیاست خارجی خود قرار داد. پیش از ریاست‌جمهوری کارتر، آمریکا به دلیل دخالت در جنگ خونین و ویرانگر ویتنام و حمایت از دیکتاتوری‌های راستگرا، موقعیت اخلاقی خود را در برابر ادعاهای رقیب کمونیست خود یعنی اتحاد جماهیر شوروی از دست داده بود. نظام توتالیتر اتحاد جماهیر شوروی که با بی‌رحمی تمام، عموم حوزه‌های عمومی و خصوصی مردم تحت کنترل خود را، به تسخیر کامل درآورده بود، در دهه‌های 60 و 70 قرن بیستم، در چشم بسیاری از جنبش‌های سیاسی اعتراضی به‌خصوص در جهان سوم، به عنوان سمبل صلح و عدالت و آزادی دیده می‌شد. در مقابل، نظام لیبرال دموکراسی ایالات متحده، مظهر امپریالیسمی مهاجم و ستمگر و سلطه‌جو به شمار می‌آمد.
هدف کارتر از شعار ترویج حقوق بشر، در درجۀ نخست به هم زدن این تصویر به نفع کشورش بود. او با فشار بر متحدان مستبد خود از جمله شاه ایران برای بازکردن نسبی فضای سیاسی و فرهنگی جامعه، توانست چهرۀ آمریکا را در نزد لیبرال‌های دموکراسی‌خواه تا اندازه‌ای ترمیم کند و همینطور پرسش‌هایی را در برابر گروه‌های چپگرا که تفسیری صُلب و منجمد از آمریکا به هواداران خود ارائه می‌کردند، قرار دهد.

با این حال، دو حادثۀ بزرگ در سطح جهان، کارتر را به عنوان رئیس‌جمهوری ضعیف در نزد مردم آمریکا و دیگر ملت‌ها معرفی کرد. نخست، وقوع انقلاب در ایران که بلافاصله بعد از پیروزی، جنبۀ ضدآمریکایی به خودگرفت و به اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان گرفتن دیپلمات‌های آمریکایی منجر شد. ناکامی و شکست عملیات نظامی آمریکا برای آزادی گروگان‌ها به‌خصوص دولت کارتر را از چشم بسیاری از مردم آمریکا انداخت. دوم، اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ که اتحاد شوروی را به آب‌های اقیانوس هند به‌طور بی‌سابقه‌ای نزدیک می‌کرد.
گرچه هدف از اشغال افغانستان به دستور لئونید برژنف رهبر حزب کمونیست شوروی، سرکوب رژیم حفیظ‌الله امین رهبر حزب خلق افغانستان به عنوان یک رژیم کمونیستی بسیار افراطی و متمرد بود، اما این اقدام در داخل و خارج آمریکا جز به ضعف شدید دولت جیمی کارتر تفسیر نشد.
در واقع، این دو حادثه، دستاورد تاریخی دولت کارتر برای عقد پیمان صلح بین مصر و اسرائیل را تحت‌الشعاع خود قرار داد. کارتر با دیپلماسی بسیار فعال دولت خود، توانست دو دشمن دیرین در خاورمیانه را پای میز مذاکره بکشاند و مناخیم بگین رهبر افراطی حزب لیکود اسرائیل را به امضای پیمان صلح با انورسادات رئیس‌جمهور مصر در کمپ دیوید، متقاعد سازد......(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30669

درباره بحران آلودگی هوا:
کاردی که به استخوان رسیده است

باران بارید و باد وزید و هوا صاف و آسمان آبی شد. قبل از آن به مدت یک هفته، آلودگی همچون دیوی سیاه چنان بر فضای کشور خیمه افکنده بود که نفس‌ها به شماره افتاد.
برای فرار از دیو سیاهِ آلودگی، پنجشنبه رو به دشت و صحرا گذاشتیم و راه سفر به کویر ابوزیدآباد در 30 کیلومتری جنوب شرقی کاشان را در پیش گرفتیم. در ابتدای بزرگراه تهران به ساوه، از شدت و غلظت دود، چشم چشم را نمی‌دید. خورشید مثل گویی از آتش سرخ در افق سرگردان بود. بساط آتش‌افروزی از جمله لاستیک ماشین‌ها همچنان در این بخش از حاشیۀ شهر به پا بود.
در بلندی‌های مشرف به دریاچۀ حوض سلطان، چراغ‌های بزرگراه و روشنایی چند روستای دوردست، اندکی رنگ روشن به خود گرفت، اما با نزدیک شدن به قم، پنداری شهر کاملاً در دودی سنگین و زمخت دفن شده بود. تا ده‌ها کیلومتر پس از قم، اثری از هوای بهتر پیدا نشد که هیچ، بوی مشمئزکنندۀ آلودگی برخی صنایع هم بر آن افزوده شد. از طرفی بزرگراه قم به کاشان که از رانندگان عوارض هم دریافت می‌کنند، چندان خراب و پر از چاله چوله بود که گویی خودرو در سنگلاخ در حرکت است.
کاشان هم خالی از آلودگی نبود. فردای آن روز که به دل کویر ابوزیدآباد زدیم باز هم افق، تیره می‌نمود و آسمان زلالی لازم را نداشت. در برگشت هم وضع به همین منوال بود. سوزش گلو و سرفه‌های پی در پی، اثر ظاهری این حجم از آلودگی بود و اثر پنهان و باطنی آن را هم پزشکان بهتر می‌دانند. اگر شنبه باران نباریده بود و یکشنبه باد نمی‌وزید، چه باید می‌کردیم؟ چه می‌توانستیم بکنیم؟ سال‌های سال است که دربارۀ این شرایط هشدار داده می‌شود. سال‌های سال است که همگان نسبت به این وضع اعلام خطر می‌کنند.
سال‌های سال است که مسئولان وعدۀ بهبود این سطح از آلودگی را می‌دهند اما هر سال دریغ از پارسال! اگر این نشانۀ شکست و ناکامی در ادارۀ کشور نیست، پس چیست؟ اگر این نشانۀ ناتوانی از بهبود شرایط نیست، پس چیست؟ ماه و خورشید و آسمان و زمین و فلک همه به فغان آمده‌اند که این شرط کشورداری نیست، اما عده‌ای هیچ توجه نمی‌کنند و عده‌ای هم کاری از دست‌شان ساخته نیست!
با این روند قرار است چه بشود؟ قرار است چه بر سر این کشور آید؟ سرزمینی بدین پهناوری با آفتابی که بی‌دریغ بر دشت و صحرایش می‌تابد، هنوز اثری از انرژی پاک، انرژی خورشیدی، انرژی تجدیدپذیر به چشم نمی‌خورد! این همه سرمایه در عموم عرصه‌ها به راحتی به باد رفته و می‌رود، اما چرا برای استفادۀ انبوه و گسترده از پنل‌های خورشیدی سرمایه‌گذاری نشده است؟
مشکلات این کشور علاه بر بحرانِ زیست‌محیطی مثل تخریب جنگل‌ها، خشکیدگی تالاب‌ها و دریاچه‌ها، فرونشست دشت‌ها و سکونت‌گاه‌ها، گرد و غبار بی‌انتها، به آسفالت جاده‌ها، ترافیک خیابان‌ها، آلودگی مرگبار شهرها، قطع برق و آب و گاز منازل و کارخانه‌ها رسیده است، اما هم و غم عده‌ای همچنان حول مسائلی می‌چرخد که برای هیچ جامعه‌ای نه مسئله است و نه ارزش مسئله بودن دارد! (ادامۀ یادداشت در لیک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30575

https://www.youtube.com/watch?v=FaWX70h4p44

@ahmadzeidabad

از بُن بیگانه!

جماعتی که برای نامگذاری خیابانی به اسم یحیی سینوار، خیابان بیستون را انتخاب می‌کنند، یعنی اینکه با ایران و همۀ میراث‌هایش از بُن بیگانه‌اند!
حالا اینها قرار است مواریث ملی و منافع ایران را برای ما حفظ و تأمین کنند؟
وقتی "انتخابات" مفهوم خود را از دست بدهد و عده‌ای با کمترین رأی ممکن، کرسی‌های شورای شهر و نمایندگی مجلس در پایتخت را تصاحب کنند، چرا باید اهمیت بیستون برایشان شناخته شده باشد؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmafzeidabad

به قصد تحریک؟

یادداشتی از نویسنده‌ای دیدم که نوشته بود؛ نظام جمهوری اسلامی چه دست به اصلاحات بزند و چه مانع اصلاحات شود، در هر دو حال محکوم به سقوط است!
این نوع تحلیل‌ها به نظرم بیش از آنکه ریشه‌ای در واقعیت داشته باشد، به قصد تحریک حکومت و ترغیب آن به جلوگیری از اصلاح وضع کشور نوشته می‌شود.
اصلاحات ملموس و واقعی، تنها راه نجات کشور و به تبع آن پیشگیری از اضمحلال حکومت است. این فرصت از دست نرفته و همچنان پا برجاست. مشکل در واقع این است که مسئولان کشور برای ورود جدی به مسیر اصلاحات اساسی، دچار تردید و تعلیق و بی‌تصمیمی شده‌اند نه اینکه فرصت اصلاح از دست رفته باشد. البته عنصر زمان با فشردگی و تراکم و تنگنای بی‌سابقه‌ای روبروست. در چنین وضعیت‌هایی حتی از دست دادن یک روز و یک ساعت نیز جبران‌ناپذیر است.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

میله!

در دهۀ 60 دوستی داشتم که صاحب یک دستگاه ماشین پیکان بود. با هم این طرف و آن طرف می‌رفتیم. چون چشمانش مقداری ضعیف بود، من معمولاً اگر مانعی بر سر راه ماشین ظاهر می‌شد، به او تذکر می‌دادم.
یک بار در کوچه‌ای که کمی تاریک بود، قبل از حرکت با دستم به سمت جلوی ماشین اشاره کردم و گفتم؛ میله! ظاهراً یکی از اهالی محل میله‌ای آهنی را داخل یک حلب بزرگ گذاشته و پای آن سیمان ریخته بود، تا خودروها آنجا پارک یا تردد نکنند.
خلاصه چند بار به دوستم با همان لحن معمول گفتم؛ میله! او اما اعتنایی نکرد و به میله کوبید و حلب زیر ماشین به سختی گیر کرد.
دوستم معترض و خشمگین گفت؛ تو که میله را می‌دیدی چرا به من هشدار ندادی؟ گفتم؛ چند بار باید می‌گفتم، میله؟
خشمش کمی فرو نشست و گفت؛ آخه با این لحنِ آرام و عادی هم کسی هشدار می‌دهد؟ گفتم؛ من که اخلاقت را می‌شناسم! اگر با شور و هیجان فریاد می‌زدم؛ میله! ملامت می‌کردی که چرا دستپاچه‌ات می‌کنم و "مثل آدم" خطری را گوشزد نمی‌کنم!
حالا هم چندی است با همان سبک و سیاق به تمام نهادهای حکومتی می‌گویم؛ میله! این لحن آرام و عادی را به پای کوچک بودن تهدید و خطر به حساب نیاورند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

درباره نفوذ ترکیه بر هیئت تحریرالشام؛ نیاز به دشمن بیرونی

پس از گذشت دو هفته از سقوط دولت بشار اسد در سوریه، لحن رهبران جدید این کشور و حامیان خارجی آنها در ترکیه علیه جمهوری اسلامی تشدید شده است. رهبران هیئت تحریرالشام که زمام امور سوریه را پس از سقوط بشار اسد در دست گرفته‌اند، در روزهای اخیر نسبت به آنچه «تلاش‌های ایران برای بی‌ثبات‌سازی دولت جدید سوریه» می‌نامند، هشدار می‌دهند.
این هشدارها به‌طور غیرمستقیم توسط رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه نیز تکرار شده است. دولت ترکیه پنهان نمی‌کند که نیروی اصلی حامی گروه اسلامگرای هیئت تحریرالشام است و به همین جهت نسبت به ثبات و موفقیت سوریه در دورۀ زمامداری این گروه، حساس است.
ظاهراً دولت رجب طیب اردوغان در تجهیز و آموزش نیروهای گروه تحریرالشام که در ده سال گذشته بر استان ادلب سوریه تسلط داشته است، به صورتی چراغ خاموش بسیار فعال بوده است. آموزش‌ها تنها جنبۀ تسلیحاتی و سیاسی نداشته و به نظر می‌رسد نوعی آموزش اعتقادی، بخش اصلی فعالیت ترک‌ها در این زمینه بوده است.
حزب عدالت و توسعۀ ترکیه به رهبری آقای اردوغان به نیروهای اسلامگرای فعال در جهان عرب، به چشم یک سرمایه برای بسط نفوذ خود می‌نگرد. خاستگاه نیروهای اسلامگرا در جهان عرب عموماً تشکیلات اخوان‌المسلمین است. اخوان‌المسلمین در سال 1928 درست چهار سال پس از الغای نظام خلافت در ترکیه توسط حسن البناء در شهر اسکندریۀ مصر بنیان گذاشته شد.
شکل‌گیری اخوان‌المسلمین دقیقاً در واکنش به الغای خلافت پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی و بحران فکری ناشی از آن در بین مسلمانان سنی صورت گرفت. آن دسته از مسلمانانی که نظریۀ سیاسی اسلام را فقط در نظام خلافت منحصر می‌دیدند، با سودای احیای خلافت و تشکیل یک امپراطوری یکپارچه در کل ممالک اسلامی، به اخوان‌المسلمین پیوستند.
اخوان‌المسلمین در روند فعالیت‌های خود، شعبه‌هایی در بسیاری از کشورهای مسلمان تشکیل داد و با ظهور سیدقطب در این تشکیلات، به سمت رادیکالیسم سیاسی گرایش پیدا کرد. آموزه‌های سیاسی سیدقطب، زمینه‌ساز برداشت‌های افراطی بی‌سابقه‌ای از متون دینی و شکل‌گیری نگاهی بسیار منفی نسبت به «مسلمانان عادی» شد. منظور از مسلمانان عادی آن دسته از افراد مسلمانی بودند که به زندگی معمولی در جوامع مدرن عادت کرده بودند و تلاشی در جهت «اسلامی‌سازی دولت و جامعه» نمی‌کردند.
آن دسته از گروه‌هایی که تحت تأثیر آموزهای سیدقطب، خود را مسلمان واقعی می‌پنداشتند، به تکفیر مسلمانان عادی و جوامع آنها روی آوردند و با استفاده از ابزار ترور، فعالیت سیاسی خونباری را آغاز کردند. این جریان به‌طور فزاینده‌ای رو به افراط‌گری و خشونت داشت و اوج آن در سازمان القاعده و سپس با فاصلۀ بیشتری در گروه داعش ظهور و بروز کرد. تسلط داعش بر بخشی از خاک سوریه و عراق، چنان تجربۀ هولناک و انزجارآوری بود که مسلمانان عادی را از گروه‌های اسلامگرای سیاسی به وحشت افکند....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30394

سالگرد زلزلۀ بم و یادی از شادروان محمدعلی علومی

نوروز پیشین سر در هوای سیر و سیاحت در استان کرمان داشتم. در ایام عید سرتاسر استان بارانی و هوا بس دلپذیر و ملایم بود. هیچ چیزی در این جهان خوش‌تر از کوهسارها و بیابان‌های باران‌خوردۀ بین سیرجان و کرمان نیست. گویی قطعه‌ای از بهشت سر از زمین درآورده است! باری در شهرهای کرمان و ماهان و سیرچ و شهداد گردشی مختصر کردیم و سپس رو به سوی بم گذاشتیم. پس از طی حدود 200 کیلومتر به مرکز به سمت جنوب استان، ناگهان از میان صحرای برهوت، شهری نمایان می‌شود با نخلستان‌های سرسبز و شاداب و ارگی که سر به آسمان برداشته است.
بم که به سال 1382 بر اثر زلزله ویران شد و شمار بسیاری از مردمان‌اش جان دادند، دیگر شباهتی به یک شهر زلزله‌زده نداشت. آثار ویرانی و مرگ در سطح شهر برطرف شده بود. فقط ارگ همچنان در تب و تاب بازسازی، در انتظار احیای خود بود. حدود یک‌سوم آن بازسازی شده بود و هنوز تا ترمیم کامل آن راهی دراز در پیش بود.
انبوه گردشگران در راهروهای ارگ بالا و پایین می‌شدند. عموماً از شهرهای استان کرمان بودند. همانا ارگ باستانی بم، آدمی را به وجد می‌آورد و در فکر فرو می‌برد. بنایی بدین عظمت را نیاکان ما بیش از 2000 سال پیش، در این گوشۀ صحرا پی ریخته‌اند و بیش از 20 قرن آن را مرمت و حفظ و نگهداری کرده‌اند. پس در این سرزمین، هنری برای آفرینش و بقاست که خون ما را گرم نگه می‌دارد و به امیدمان استمرار می‌بخشد.
شهر و ارگ و نخلستان‌هایش از زیر بار زلزله، قد راست کرده‌اند، همچون ققنوسی که از خاکستر خویش برمی‌خیزد. دریغ اما از مردان نامی شهر بم که برای همیشه در خاک خفتند. ایرج بسطامی آوازخوان معروف آن دیار در 46 سالگی در زلزله جان داد. برخی نامدارانِ پیش از او از خطۀ بم نیز سرنوشتی تراژیک یافتند.
روح‌انگیز سامی‌نژاد، بازیگر زن نخستین فیلم ناطق ایران، زادۀ بم بود. او در فیلم «دختر لر» با لهجۀ کرمانی به ایفای نقش پرداخت اما به همین سبب، برای سالیانی دراز، مورد طعن و طرد مردمان متعصب بود تا آنجا که زندگی برایش تلخ شد.
داریوش رفیعی، استاد آواز سنتی ایران هم از بم برخاست، اما در عنفوان شهرت و جوانی، در 31 سالگی، جان به جان آفرین تسلیم کرد. یک ماهی پس از سفر ما به بم، خبر آمد که محمدعلی علومی هم در زادگاه خود چشم از جهان فروبسته است.....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30344

فاطو بچه‌دار نمی‌شه!

ماه‌طلعت اصلاً حال خوشی ندارد. از همه چیز می‌نالد. ظاهراً برکناری مهری طالبی دارستانی از مسئولیتش در "ستاد امر به معروف و نهی از منکر" حال او را ناخوش‌تر کرده است. می‌گوید: "چشمتون ندید منم چند روز بیام تهرون برم تو کلینیک او بستری بشم؟" می‌گویم: "برکناری‌اش به دلیل کلینیک نبود، علیه رئیس‌جمهور بدحرفی کرد." نمی‌پذیرد و پاسخ می‌دهد: "مگه همون یه نفر علیه رئیس‌جمهور بد حرفی کرده؟ همه می‌کنن، چرا کار اونا ندارن؟" ناراحتی بزرگترش اما چیز دیگری است. بهتر از زبان خودش بخوانیم. تمام متن صحبت‌های خود اوست:
"خاله! این فاطو ما، هر کارش می‌کنم، نمی‌خوا بچه‌دار شه. سه ساله عروس شده، ولی هنوز حامله نشده. مادرشووَرش بلندشده زیر پا دومادم که بیا ئی رِ طلاق بده! ئی اجاقش کوره! می‌گی چه کارش کنم خاله؟ التماسش کردم، تو چشماش رفتم، قسمش دادم، ولی به فندیاتش نمی‌ره خاله! حالا می‌گی چه خاکی تو سر کنم خاله؟ دومادوم اینم طلاق بده می‌یاد می‌افته رو دستِ منِ پیشونی سیاه! مَ خودم الان آه ندارم که با ناله سودا کنم بعد چه جوری خرج این دخترۀ چشم‌سفید رِ بدم؟
می‌گی چرا نمی‌خواد بچه‌دار بشه؟ خودمم نمی‌دونم خاله. هر وقت ازش می‌پرسم می‌گه: "نمی‌خوام یکی دیگه رِ مثل خودم بدبخت کنم!" ازش می‌پرسم مگه خودت بدبختی؟ می‌گه: "ها! اگه بدبخت نیستم، پس خوشبختم؟" می‌گمش: "سر از بدبختی در نیاری دختر! مگه چه مرگته؟ کم می‌خوری؟ کم می‌خوابی؟ کم می‌پوشی؟" می‌گه: "چی می‌خورم؟ چی می‌پوشم؟ خواب هم مگه چیزیه؟" می‌گمش: "دختر! ناشکری نکن، خدا قهرش می‌گیره! همی خُوو خودش مگه کم چیزیه؟ ما اووَقتا که دختر بودیم آرزو یه خوُو راحت داشتیم، ولی مگه مادرامون می‌ذاشتن؟ صبح کلۀ سحر با لگد و تیپا بیدارمون می‌کردن که پاشین برین از ته باغ علف بچینین!" نه خاله! دخترا ئی دوره قدر نمی‌دونن!
می‌گی بچه نخواستنش دلیل دیگه‌ای هم داره؟ ها خاله! شُو تا صبح برات دلیل می‌یاره. مثلاً می‌گه: "اگه بچّم دختر شه بعد روسریش رِ از سرش ورداره، بعد جریمش کردن، مَ اَ کجا پول بیارم بدم که زندانش نکنن؟" بهش می‌گم: "مادر! مگه شهرِ هرته! بی‌خود می‌کنن دخترِ مردم رِ زندان کنن! به کسی چه مربوطه؟" می‌گه: "ننه! تو سرت تو حساب کتاب نیست. سواد نداری. اصلاً نمی‌دونی تو مملکت چه خبره! الان یه قانونی نوشتن که هر دختری روسری نداشته باشه، میلیون میلیون تومن جریمش کنن و اگه نپردازه، روزشه سیاه می‌کنن!"
خاله! تو که سواد داری این فاطو ما راست می‌گه؟ همچی قانونی نوشتن؟ کی جرأت کرده همچی قانونی بنویسه؟ مگه دخترای مردم اسباب‌بازی هستن؟ مگه ما اَ خودمون اختیار نداریم؟ می‌گی نوشتن اما اجراش را عقب انداختن؟ خب، بلکی چند ماه دیگه اومدن خواستن اجراش کنن. پس این فاطو ما یه چیزی سرش می‌شه که نمی‌خواد بچه‌دار بشه! اصلاً اگه ایطو باشه که مَ خودم اجازه نمی‌دم بچه‌دار بشه! مردم بچه‌دار می‌شن که حلاوتشون بیشتر بشه، بچه عصای دست آدم بشه، اگه قرار باشه، بخوان از همون اول بچه رِ اذیت آزار کنن، خونوادشه تکون واتکون بدن، تنشون رِ به لرز بندازن، یه روز بندازنش تو وَن، یه روز بازداشتش کنن، یه روز جریمش کنن ئی که نشد زندگی! ئی اسمش مردگی هم نمی‌شه! مردم خودشون هزار بدبختی دارن، هزار مصیبت دارن بعد بیان براشون ازین قانونا بنویسن؟
نه خاله، دیگه خودم پاک متوجه شدم. اگه فاطو هم بخواد، مَ خودم نمی‌ذارم بچه‌دار بشه! اگه حامله هم بشه، می‌گم بره بندازتش! چی؟ می‌گی اینم جرمه؟ خب، باشه! دردسرش که از بچه‌دار شدن کمتره! اصلاً به درک که مرتیکه طلاقش بده! بیاد بر دلِ خودم تو خونه بنشینه، بهتر از اینه که بچۀ معصومش ایطو به ذلالت بیفته، هی بخوان مزاحمش بشن، اذیتش کنن، جریمش کنن! بُوی توبه! ئی دیگه چه دوره زمونه‌ای شده؟ اینا دیگه کی هستن؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نشان افتخار!

هر از گاهی یکی از چهره‌های فکری یا سیاسی خارج از کشور، از اینکه برخی"هواداران احیای سلطنت پهلوی" در ایران، او را مورد فحاشی و تهدید قرار می‌دهند و "زندگی عادیش را بر او سیاه کرده‌اند"، اظهار خشم و استیصال می‌کند.
آنطور که من می‌فهمم، به حامیان آقای پهلوی توصیه شده است که برای ناممکن شدن اصلاح سیاست‌های جمهوری اسلامی، لازم است فضا را هر چه بیشتر "رادیکال" کنند! آنها هم ظاهراً دامن زدن به رادیکالیسم را در فحش و تهدید و ناسزا خلاصه دیده‌اند! از همین رو، انواع ناسزاهای رکیک را مثل نقل و نبات به این و آن خیرات کنند!
این ماجرا مختص آنها هم نیست. اصولاً از زمان "شاه شهید" "مبارزۀ سیاسی" در ایران با فحاشی و بدزبانی همراه بوده است. مرحوم میرزارضای کرمانی که ناصرالدین شاه را ترور کرد، خودش زبانی بسیار گزنده داشت و حتی در محبس قزوین، حاج سیاح محلاتی همبندی مستفرنگ خود را از این جهت به تنگ می‌آورد.
فحش و بی‌ادبی هم به نظرم تاریخ مصرف مشخصی دارد. چون استمرار یابد، دل خلایق را می‌زند و آنان را منزجر می‌کند، چنانکه هم اکنون نیز تا حدود زیادی منزجر کرده است! خلاصه آنانکه سهم و هنرشان از "مبارزۀ سیاسی" در فحاشی و انگ و تهدید و بدزبانی منحصر می‌شود، یا خود به صورت هدفی مشروع برای انواع ناسزاها در می‌آیند و یا با نادیده‌انگاری، فراموش و منزوی می‌شوند. امروزه آیا کسی کریم‌پور شیرازی را به یاد می‌آورد؟ مرد بیچاره گمان می‌کرد با فحاشی به زنان دربار، اعتباری برای خود کسب می‌کند یا نشان افتخاری بر پیشانی می‌نشاند و یا خیری به مردم می‌رساند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://m.youtube.com/watch?v=K5GTdKmSZ8I
@ahmadzeidabad

مشکل از کجاست؟

گاهی سوژه‌ها به قدری مبتذل می‌شوند که پرداخت جدی به آنها خودش نوعی ابتذال است و به ناچار باید به طنز پناه برد.
سلیقهٔ طنز در جامعهٔ ما اما در حد همین فیلم‌های طنز سینماها تنزل پیدا کرده است. افراد هیچ زحمتی برای فهم درست یک پاراگراف طنز متفاوت به خود نمی‌دهند و بنابراین یا آن را بد می‌فهمند و یا برعکس می‌فهمند.
با هزار وسواس و دقت و ایما و اشاره سعی می‌کنی تکه‌ای به شیخ حمید رسایی بیندازی، بعد عده‌ای آن را طعنه به مسعود پزشکیان می‌پندارند!
مشکل از کجاست؟ از همه جا! همه‌اش مشکل است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بی‌ثبات سازان!


طیفی از سوپرانقلابی‌های بحران‌زی، با علم کردن چیزی به اسم "زبان بدن" نحوۀ رویارو شدنِ مسعود پزشکیان با رجب طیب اردوغان را دستمایۀ بی‌حیثیت‌سازی رئیس‌جمهور قرار داده‌اند.
این طیف که خود مسبب بسیاری از معضلات خارجی و داخلی کنونی کشور است، با مجموعۀ تحرکاتی که از خود نشان می‌دهد، دیگر فقط مشکل نیروهای تحول‌خواه و اصلاح‌طلب جامعه نیست، بلکه مشکل اصولگرایان و مجموعۀ حکومت است چرا که گام به گام به سوی طغیان تمام‌عیار علیه هر نوع نظم و قانونِ متضمنِ ثبات‌ِ سیاسی در جامعه پیش می‌رود. به نحوی مدنی و مشروع، مهار و کنترل نشوند، یکی از پایه‌های اصلی ایجاد هرج و مرج در جامعه خواهند شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دکتر قاسم افتخاری شمع روشن دانشکده

دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بعد از بازگشایی دانشگاه‌ها در سال 62 فضای دل‌انگیزی داشت. در آن زمان گرچه هرگونه فعالیت منتقدانۀ فردی و جمعی در سطح دانشکده از هر جهت ممنوع و مستوجب بلا بود، اما حضور استادان فرهیخته و نامداری در هر دو رشتۀ علوم سیاسی و حقوق، مانع از رخوت دانشجویان و مردگی محیط دانشکده می‌شد.
در رشتۀ علوم سیاسی، فرهیختگانی چون زنده‌یاد استاد جواد شیخ‌الاسلامی، زنده‌یاد استاد سیدمحمد رضوی، زنده‌یاد استاد هوشنگ مقتدر و استاد دکتر قاسم افتخاری از همان ترم نخستِ بعد از بازگشایی در دانشکده حضور داشتند و به فاصلۀ کوتاهی استاد دکتر حسین بشیریه، استاد رضا رئیس‌طوسی، استاد عباس میلانی، زنده‌یاد استاد احمد ساعی، زنده‌یاد استاد سیدجواد طباطبایی، استاد احمدنقیب‌زاده و شماری دیگر از افراد شایسته به جمع استادان اضافه شدند.
این استادان هر کدام مشرب علمی و شیوۀ تدریس مخصوص به خود را داشتند، اما همگی با چنان جدیت و دلسوزی در کارِ آموزش دانشجویان اهتمام می‌ورزیدند که فضای دانشکده را در آن فضای سرد سیاسی، گرم و مطبوع و به یادماندنی می‌کردند. در بین آنان، دکتر قاسم افتخاری همچون دکتر شیخ‌الاسلامی زندگی‌اش گویی وقف دانشکده بود؛ به‌طوری‌که انگار بین آنها و دانشکده نوعی هم‌هویتی پدید آمده است.
تدریس روش تحقیق در علوم سیاسی، برای سال‌ها مختص دکتر افتخاری بود اما او داوطلب یا موظف به ارائۀ هر درسی که می‌شد، به خوبی از پس آن برمی‌آمد. به‌رغم گستردگی دایرۀ تدریس دکتر افتخاری که از این جهت به دکتر بشیریه هم پهلو می‌زد، با این حال، جزوه‌های درسی او بلااستثناء آموزنده و غنی بود. این جزوه‌ها معمولاً از ترکیب مهمترین و بهترین آثار تألیفی با صبغۀ تاریخی در آن زمینه تدوین می‌شد و در اختیار دانشجو قرار می‌گرفت. در سر کلاس درس، دکتر افتخاری چکیده‌ای مفید از آن جزوه‌های حجیم را به دانشجویان عرضه می‌کرد.
آراستگی و آرامش و وجدان کاری استاد افتخاری، احترام هر دانشجویی را برمی‌انگیخت. آراستگی او همیشگی بود. معمولاً کت و شلواری به رنگ روشن به تن می‌کرد و کراواتی به نسبت پهن به گردن می‌آویخت. چهرۀ درخشانش به او ابهتی دلپذیر می‌داد و لهجۀ نمکینش بر این دلپذیری می‌افزود. او برخی هجاها را همراه با لبخندی ملایم به طرزی ادا می‌کرد که به کلام و نگاهش رنگی معصومانه می‌بخشید. «توجه کردید! بنابراین...» تنها تکیه کلامش بود که در پایان هر فراز از سخنش با لحنی کشیده تکرار می‌کرد.‌...(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-30114

شیخ ما دید و گفت....

سوته‌دلی سر به آسمان داشت و می‌گریست.
شیخ ما دید و گفت؛ لابد به افلاس افتاده و بدهی به بار آورده است و گرنه این همه اشک و آه و سوز و گداز در این روزگار را چه عذر دیگر است؟
گفتنش از بهر فراق یار می‌گرید. گفت؛ فراق هیچ یاری سزاوار این همه تلخی نیست! یار همچون رختی بر تن است که چون کهنه و یا دل‌آزار شد باید عوض کرد! پس گریۀ این هم الّا و لابد از سر افلاس و یا دردی در این مایه است و جز این معنا، هیچ باورم نمی‌شود.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

پیروزی پوتین!

ولادیمیر پوتین گفته است؛ روسیه در سوریه شکست نخورده و به اهدافش رسیده است.
به نظرم روسیه در اوکراین هم به همین ترتیب شکست نخورد و به اهدافش برسد، دیگر پیروزی‌های کرملین از هر جهت تکمیل می‌شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نابودی تأسیسات زیربنایی یمن

ده‌ها جنگندۀ اسرائیلی، تأسیسات زیربنایی بندر الحدیده و شهر صنعا را منهدم کردند. این عملیات دومین حملۀ اسرائیل به خاک یمن در واکنش به حملات موشکی و پهپادی حوثی‌ها به اسرائیل است.
یمن در شمار فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. بعد از بروز جنگ داخلی و محاصرۀ دریایی این کشور، رسانه‌های بین‌المللی گزارش‌های متعددی از بروز قحطی و سوءتغذیه بین کودکان یمن انتشار دادند. در سال‌های اخیر اما از انتشار آن نوع گزارش‌ها خبری نیست. ظاهراً یمنی‌ها نیز مانند لیبیایی‌ها مورد بی‌توجهی جهانی قرار گرفته‌اند. مشخص نیست در چه شرایط اقتصادی و بهداشتی زندگی می‌کنند. بدون تردید نابودی منابع محدود انرژی و زیربناهای اقتصادی آنها، زندگی بر مردم عادی را سخت‌تر از پیش خواهد کرد. خدا به داد یمنی‌ها هم برسد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آثار 15 سال حصر خانگی


فیلمی که از دیدار آقای کروبی با آقای ناطق منتشر شده، نشاندهندۀ این است که 15 سال حصر خانگی بر سلامت و تحرک او بسیار اثر گذاشته است.
آقای کروبی 87 ساله است. گمان نمی‌کنم در هیچکدام از زندان‌های جهان فردی 87 ساله نگهداری شود.
قرار بود آقای کروبی از حصر رهایی یابد، اما طبق معمول اتفاقی نیفتاد. چرا؟ چون حکومت قادر به تصمیم‌گیری نیست. عملاً در وضعیت تعلیق تصمیم‌گیری قرار گرفته است. این تعلیق شامل مورد بی‌هزینه‌ای چون رفع حصر از سه چهرۀ معترض انتخابات سال 88 هم می‌شود.
اگر حکومتی نتواند مشکلی بدین سادگی را حل کند چگونه می‌تواند در مورد جنگ و صلح تصمیم بگیرد؟ دلیل این وضعیت چیست؟ تفرق نامتعارف قدرت که پدیده‌ای به نام دولت را تهی از معنا کرده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

این که بد اعترافی است!

در بیانیه‌ای منسوب به بشار اسد، او گفته است که قصد خودش ماندن در سوریه بوده اما روس‌ها وی را از کشور خارج کرده‌اند!
اگر این بیانیه واقعاً از اسد باشد، به قول مرحوم پدرم "ای دودَسیّا تو سرت!" مثلاً خواسته از خودش دفاع کند؟ اگر می‌گفت که مثلاً برای جلوگیری از خونریزی بیشتر به ارادۀ خودش کشور را ترک کرده است، هزار بار شرافتمندانه‌تر از این بود که بگوید به رغم میل و ارادۀ شخص خودش، روس‌ها او را از سوریه خارج کرده‌اند! این که اعتراف به تحت‌الحمایگی رسمی روسهاست!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

منظور شیخ چیست؟

شیخ حمید رسایی: «باید احمق باشیم که نفهمیم کنسرت فرضی برای یک بی‌حیای لخت درکاروانسرای وسط بیابان یک عملیات فریب است برای پرت کردن حواس من و تو از اتفاقات دیگری که درحال رخ دادن است:
گرانی دلار
خاموشی هدفمند
بی‌تدبیری‌های هدفمند
که جملگی محصول نفوذ است برای لخت کردن جیب، اعتماد و اعتقاد مردم.»
از اهانت غیراخلاقی آقای رسایی به یک خانم خواننده که به عادت وی تبدیل شده است هم صرف‌نظر کنیم، آیا خودش متوجه معنی بقیۀ مطلبش شده است؟ حال فرض کنیم که حواس مردم پرت نشد و شش دانگ حواسشان بر "گرانی دلار"، "خاموشی هدفمند" و "بی‌تدبیری هدفمند" متمرکز شد! بعد از این تمرکز حواس چه باید بکنند؟ از طریق رسانه‌ها و فضای مجازی اعتراض کنند؟ مگر اعتراض از این طریق بیش از این هم ممکن است؟ یا منظورش این است که به خیابان بریزند؟ اگر به خیابان ریختند، آقای رسایی نخستین فردی نخواهد بود که خواستار قتل و اعدام تک تک آنها شود؟ یا شاید فکر می‌کند که اگر مردم در اعتراض به گرانی دلار و خاموشی و غیره به خیابان بریزند، این بار بر خلاف گذشته، یکراست به سراغ سعید جلیلی می‌روند و او را به عنوان "حلال مشکل گرانی و خاموشی" روی شانه‌های خود به ساختمان پاستور می‌برند! اگر به این دومی فکر می‌کند، باید گفت؛ چه فکر نابی! دقیقاً منطبق با گرایشِ و علاقۀ عموم مردم ایران!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-29743
در این متن که از نوار پیاده شده، در دو سه مورد واژه‌ها به درستی منعکس نشده است. قاعدتاً خواننده از سیاق مطلب می‌تواند آنها را دریابد.
@ahmadzeidabad

https://youtu.be/pHWBxDBSsHk
@ahmadzeidabad

جوان‌های مذهبی از نگاه فؤاد ایزدی

فؤاد ایزدی: "یک سری جوان ما داریم که اگر برای کشور مشکل ایجاد شود آن‌ها باید بروند جلوی تیر، چاره‌ای نیست و می‌روند. برای چه می‌روند؟ چون احساسات این است این جمهوری اسلامی است، این جوان‌ها مذهبی هستند حکومت را از خودشان می‌دانند، داوطلب می‌شوند برای رفتن جلوی تیر. این فرد اگر احساس کند حکومت دیگر خیلی اسلامی نیست برای چه باید برود جلوی تیر؟"
آیا بهتر از این می‌شود "جوان های‌مذهبی" را از چشم جامعه انداخت؟ حرف آقای ایزدی این است که ایران و سرزمین و آب و خاک و وطن و میهن هیچکدام برای "جوان‌های مذهبی" ارزش و اصالتی ندارند که لازم باشد برای حفظ‌شان مقابل تیر رفت! آنچه ارزش مقابل تیر رفتن دارد، پوشیده بودن گیسوی بانوان است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ادعای گزاف!

مرحوم آیت‌الله خمینی معتقد بود که "حکومت دینی" بنا به "مصلحت" می‌تواند نماز و روزه و حج و بالاتر از آنها را "تعطیل" کند! تعیین مصلحت هم با کارشناسان و متخصصان هر حوزه است.
با این راهی که مرحوم آقای خمینی گشود، تکلیف لوایحی چون "حجاب و عفاف" روشن است. تصویب و ابلاغ این لایحه خلاف بیّن "فقه‌المصلحۀ" آیت‌الله خمینی و در واقع نوعی انتقامگیری از نظرات اوست. به نظرم گروهی که مرحوم آقای خمینی در زمان حیاتش آنان را تحویل نمی‌گرفت و تعابیر بسیار تندی علیه نوع قرائت آنان از اسلام به کار می‌برد، با پافشاری بر برخی ظواهر شرعیِ مغایر مصلحتِ جامعه، در درجۀ اول قصدشان این است که راه فقهی گشوده شده توسط بنیانگذار نظام را مسدود کنند و در درجۀ دوم با بی‌اعتبار کردن دولت پزشکیان و فلج کردن آن، برای قبضۀ دستگاه اجرایی توسط خود زمینه‌سازی کنند.
بنابراین، اصلِ داستان سیاسی است و انتساب آن به دغدغۀ دینی، با توجه به ادعای حامیان لایحه از فقه آیت‌الله خمینی، ادعایی گزاف است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

به گمان من....

به نظرم رهبری با استفاده از اختیارات خود، دستور توقف یا تعلیق درازمدت اجرای قانون موسوم به حجاب و عفاف را صادر کند.
حداقل تأثیر ابلاغ این قانون، نوعی اعلام رسمی بی‌اثر شدن دولت دکتر پزشکیان در ادارهٔ کشور است. من گمان نمی‌کنم رهبری با چنین امری موافق باشد، بنابراین مانع آن خواهد شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://m.youtube.com/watch?v=9NrJwestsCs
@ahmadzeidabad

سوریه، مایۀ نگرانی تازه!

ماجرای حلب، مایۀ نگرانی شدیدی برای تمام کشورهای منطقه و جهان است.
گمان نمی‌کنم هیچ کشوری در خاورمیانه نهایتاً از تسلط بنیادگرایان تندرو مذهبی بر سوریه و یا لقمه لقمه شدن این کشور سودی حاصلش شود.
به نظرم سوریه دیگر ظرفیتِ دور تازه‌ای از کشاکش‌های خونبار و تبدیل شدنِ دوباره به میدانی برای برخورد نظامی کشورهای مختلف و گروه های وابسته به آنها را نداشته باشد. در واقع درگیری‌های جدید می‌تواند این کشور را به جهنمی از بی‌ثباتی تبدیل کند. از این رو، بهترین راه برای کنترل و حل بحران سوریه، تشکیل یک کنفرانس بین‌المللی است که همۀ کشورهای دخیل در بحران بر سر فرمولی برای یکپارچگی و ثبات و تکثر سیاسی سوریه به توافق برسند و مانع در غلتیدن آن به هرج و مرج و یا تبدیل شدن به مأمنی برای مذهبی‌های افراطی و خشونت‌گرا شوند. تشکیل چنین کنفرانسی هم ضروری و هم ممکن است. فقط مقداری واقع‌بینی و آینده‌نگری طلب می‌کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ایالات متحده و فرانسه درک می‌کنند که تعهدات فوق همزمان با این اعلامیه توسط اسرائیل و لبنان پذیرفته خواهد شد. این تعهدات در تلاش است تا امکان بازگشت امن غیرنظامیان در هر دو سوی خط آبی به سرزمین‌ها و خانه‌هایشان را فراهم کند. ایالات متحده و فرانسه همچنین قصد دارند تلاش‌های بین‌المللی را برای حمایت از ظرفیت‌سازی و توسعه اقتصادی در سراسر لبنان به منظور ارتقای ثبات و شکوفایی در این منطقه رهبری کنند.
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-27633

متن کامل توافقنامۀ آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله

روزنامۀ هم‌میهن : در پی توافق میان اسرائیل و حزب‌الله لبنان، متن توافقنامه اعلام آتش‌بس و تعهدات مرتبط برای بهبود ترتیبات امنیتی و در راستای اجرای قطعنامه۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل منتشر شد که متن کامل آن بدین‌شرح است:
پس از گفت‌وگو با دولت‌های جمهوری لبنان (از این پس «لبنان») و دولت اسرائیل (از این پس «اسرائیل»)، ایالات متحده آمریکا و فرانسه درک می‌کنند که لبنان و اسرائیل به دنبال پایان پایدار به تشدید فعلی درگیری‌ها در طول خط آبی هستند و هر یک آماده‌اند گام‌هایی برای ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به یک راه‌حل دائمی و جامع بردارند.
این تفاهم‌ها اقداماتی را بازتاب می‌دهد که اسرائیل و لبنان برای اجرای کامل قطعنامه۱۷۰۱ شورای امنیت متعهد به آن هستند و اذعان دارند که این قطعنامه، اجرای کامل قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت از جمله «خلع سلاح تمام گروه‌های مسلح در لبنان» را نیز خواستار شده است، به‌گونه‌ای که تنها نیروهای مجاز به حمل سلاح در لبنان، نیروهای مسلح لبنانی (ارتش لبنان)، نیروهای امنیت داخلی، اداره کل امنیت، اداره کل امنیت دولت، گمرک لبنان و پلیس شهرداری (از این پس «نیروهای نظامی و امنیتی رسمی لبنان») باشند. در این راستا، ایالات متحده و فرانسه نکات زیر را درک می‌کنند:
1.اسرائیل و لبنان از ساعت ۴بامداد ۲۷نوامبر ۲۰۲۴، آتش‌بس را مطابق با تعهدات شرح داده‌شده در زیر اجرا خواهند کرد.
2.از ساعت ۴بامداد ۲۷نوامبر ۲۰۲۴، دولت لبنان مانع از انجام هرگونه عملیات توسط حزب‌الله و سایر گروه‌های مسلح در خاک لبنان علیه اسرائیل خواهد شد و اسرائیل نیز هیچ عملیات نظامی تهاجمی علیه اهداف لبنانی، شامل اهداف غیرنظامی، نظامی یا دیگر اهداف دولتی، در خاک لبنان به‌صورت زمینی، هوایی یا دریایی انجام نخواهد داد.
3.اسرائیل و لبنان اهمیت قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل برای دستیابی به صلح و امنیت پایدار را به رسمیت می‌شناسند و متعهد به برداشتن گام‌هایی در جهت اجرای کامل آن بدون نقض آن هستند.
4.این تعهدات مانع از استفاده اسرائیل یا لبنان از حق ذاتی دفاع از خود مطابق با قوانین بین‌المللی نخواهد بود.
5.بدون خدشه به نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفل) و مسئولیت‌های آن یا تعهدات قطعنامه ۱۷۰۱ و قطعنامه‌های پیشین، نیروهای نظامی و امنیتی رسمی لبنان، زیرساخت‌ها و تسلیحات آن تنها گروه‌های مسلح، تسلیحات و تجهیزات مرتبطی خواهند بود که در منطقه جنوبی لیتانی، مطابق با طرح استقرار ارتش لبنان (پیوست)، مستقر می‌شوند.
6.مطابق با قطعنامه ۱۷۰۱ و قطعنامه‌های پیشین، برای جلوگیری از بازسازی و مسلح‌سازی مجدد گروه‌های مسلح غیردولتی در لبنان، هرگونه فروش یا تأمین تسلیحات و تجهیزات مرتبط به داخل لبنان تحت نظارت و کنترل دولت لبنان خواهد بود. همچنین، تمام تولید تسلیحات و تجهیزات مرتبط در داخل لبنان نیز باید تحت نظارت و کنترل دولت لبنان باشد.
7.برای اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ و با آغاز آتش‌بس طبق بند اول، دولت لبنان تمام اختیارات لازم از جمله آزادی حرکت را به نیروهای نظامی و امنیتی رسمی لبنان اعطا خواهد کرد و مطابق با قطعنامه ۱۷۰۱ و قطعنامه‌های پیشین به آن‌ها دستور خواهد داد:
الف. نظارت و جلوگیری از ورود غیرمجاز تسلیحات و تجهیزات مرتبط به لبنان و سراسر این کشور، از جمله از طریق گذرگاه‌های مرزی.
ب. از بین بردن تمام تأسیسات غیرمجاز تولید تسلیحات و تجهیزات مرتبط در منطقه جنوبی لیتانی و جلوگیری از ایجاد چنین تأسیساتی در آینده.
پ. برچیدن زیرساخت‌ها و مواضع نظامی غیرمجاز در منطقه جنوبی لیتانی و مصادره تمام تسلیحات غیرمجاز.
8.ایالات متحده و فرانسه قصد دارند از طریق کمیته فنی نظامی لبنان (MTC4L) زمینه استقرار ۱۰ هزار سرباز ارتش لبنان در جنوب این کشور را هرچه سریع‌تر فراهم کنند. آن‌ها همچنین قصد دارند با جامعه بین‌المللی برای حمایت از ارتش لبنان و افزایش سطح استقرار و توانمندی‌های آن همکاری کنند.
9.با آغاز آتش‌بس، اسرائیل و لبنان در هماهنگی با یونیفل سازوکار سه‌جانبه‌ای را اصلاح و تقویت خواهند کرد. این سازوکار به میزبانی یونیفل و ریاست ایالات متحده و با حضور فرانسه، نظارت و اجرای تعهدات را تضمین خواهد کرد.
10.اسرائیل و لبنان هرگونه نقض احتمالی را به سازوکار سه‌جانبه و یونیفل گزارش خواهند داد.
11.لبنان نیروهای نظامی و امنیتی رسمی خود را در تمام مرزها و گذرگاه‌های هوایی، دریایی و زمینی مستقر خواهد کرد.
12.اسرائیل نیروهای خود را به‌صورت تدریجی از جنوب خط آبی خارج خواهد کرد.
13.اسرائیل و لبنان از ایالات متحده درخواست می‌کنند که با همکاری سازمان ملل، مذاکرات غیرمستقیم میان اسرائیل و لبنان را تسهیل کند تا نقاط اختلاف باقی‌مانده در طول خط آبی، مطابق با قطعنامه۱۷۰۱، حل‌وفصل شود.

ترس و شجاعت!

شجاع‌ترین انسان‌ها در این عالم کسانی‌اند که از تهدیدهای پنهان و آشکار علیه جامعه و کشور خود می‌ترسند!
ترس برای حفظِ جان و منفعت شخصی به قیمت قربانی کردن اصول اخلاقی و انسانی، بزدلی و رذیلت است، اما همان ترس برای حفظ جان و منفعت عامه، کرامت و فضیلت است.
وقتی که پای بقای یک سرزمین و مردمش در میان باشد و کسانی بگویند که از هیچ تهدیدی ترس و هراس ندارند، باید از آنها ترسید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نوبت سوریه؟

بعد از لبنان آیا نوبت به سوریه رسیده است؟ بحران سوریه از همان ابتدای آن در سال 2011 ابعاد پیچیده و مرموزی به خود گرفت. به دست دادن تصویری کم و بیش روشن از وضعیت به شدت آشوبناک بحران آن کشور، کار ساده‌ای نیست. بحران کلیتی واحد ندارد و هر یک از اجزاء آن به طور جداگانه، به خرده‌بحرانی مستقل تبدیل شده‌اند. تعداد گروه‌های درگیر در بحران، بسیار زیاد و ماهیت و جهت‌گیری و وابستگی هر یک از آنها بعضاً نامشخص است. علاوه بر این، بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی دخیل در بحران سوریه هم بیش از اندازه‌اند. از آمریکا و روسیه گرفته تا ترکیه و ایران، از قطر و اسرائیل تا مصر و عربستان، هر کدام اهداف خود را در سوریه دنبال می‌کنند، حال آنکه اهداف هر یک از آنان نسبت به دیگری در همسویی یا تعارض کامل در همۀ ابعاد و اجزاء بحران نیست. به عبارت دیگر، نمی‌توان صف‌بندی واضحی را صورت‌بندی کرد. چه بسا دو دولت متخاصم، در نقطه‌ای اشتراک منافع و دو دولت دوست، در همان نقطه تضاد منافع داشته باشند.
در جنگ‌های کنونی اطراف حلب نیز مشخص نیست که آیا گروه سلفی تحریرالشام رأساً در صدد بهره‌برداری از تضعیف نیروهای حامی اسد در لبنان برآمده و یا اینکه با برخی از کشورهای دخیل در بحران تبانی کرده است. اگر حرکت تحریرالشام خودانگیخته باشد، واکنش دیگر کشورها را به دنبال خواهد داشت و اثر تحرکاتش محدود خواهد بود، اما اگر نوعی تبانی رخ داده باشد، سوریه در معرض تحولات مهمی خواهد بود.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://m.youtube.com/watch?v=bLQX9gA301Y
گفتگویی در بارهٔ وضعیت داخلی و خارجی کشور
@ahmadzeidabad

خلع سلاح!

آنچه برخی رسانه‌های عربی و اسرائیلی به عنوان "متن توافقنامۀ آتس‌بس بین اسرائیل و لبنان" منتشر کرده‌اند، جز متعهد شدن دولت و ارتش لبنان به خلع سلاح تمام گروه‌های نظامی و شبه‌نظامی حاضر در لبنان از جمله حزب‌الله معنای دیگری ندارد.
#احمد_زیدآبادی
‌@ahmadzeidabad

نکتۀ مسلم!

در مورد مؤلفه‌های طرحِ آتش‌بس در لبنان ابهاماتی وجود دارد، اما یک وجه آن روشن و مسلم است و آن آینکه صفر تا صد این طرح دست‌پخت دولت آمریکا و تا اندازه‌ای فرانسه است و صفر تا صد نظارت بر روند اجرای آن هم به عهدۀ آمریکا و تا اندازه‌ای فرانسه خواهد بود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آتش‌بس لبنان و آینده‌ای سرشار از چالش

صدای غرش جنگنده‌ها و پهپادها و موشک‌های مرگبار در جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان خاموش شد و دو طرف به توافقی برای 60 روز آتش‌بس دست یافتند؛ 60 روزی که اگر طبق توافقنامه پیش برود، به آتش‌بس دائم ختم خواهد شد. تا لحظۀ نگارش این یادداشت، متن توافقنامۀ آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله، هنوز علنی نشده است، اما رسانه‌ها برخی مفاد آن را فاش کرده‌اند. قاعدتاً تا زمانی که متن توافقنامه و پیوست‌های احتمالی آن به‌طور رسمی منتشر نشود، هرگونه تحلیلی دربارۀ آن از دقت لازم برخوردار نخواهد بود.
تاکنون تقریباً روشن شده است که توافقنامه بر مبنای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل تدوین شده است. این قطعنامه خواهان عقب‌نشینی ارتش اسرائیل از خاک لبنان به پشت مرزهای بین‌المللی و همچنین استقرار نیروهای یونیفل و ارتش لبنان در بخش جنوبی این کشور از رودخانۀ لیطانی تا مرز اسرائیل است. به عبارت دیگر، هیچ نیروی شبه‌نظامی از جمله نیروهای حزب‌الله در این بخش از خاک لبنان حق حضور و اقدام علیه اسرائیل را ندارد.
دربارۀ موضوعات حساسی چون «حق دفاع» طرفین در صورت نقض توافق و یا احساس تهدید از طرف مقابل، «کمیتۀ ناظر» بر روند اجرای آتش‌بس و «انحصار سلاح» در دست دولت لبنان، خبرهای موثق و دقیقی در دست نیست، حال آنکه ماهیت آتش‌بس را جزئیات همین سه موضوع روشن خواهد کرد.
با این حال، تاکنون مشخص شده است که دولت آمریکا سرپرستی کمیتۀ ناظر بر آتش‌بس را به عهده خواهد داشت و فرانسه نیز یکی از اعضای آن خواهد بود. با این حساب، آمریکا علاوه بر ایفای نقش اول در تدوین توافقنامۀ آتش‌بس، در روند اجرا و نظارت بر آن نیز باز نقش اول را بازی خواهد کرد.
در حقیقت، بدون اعمال فشار دولت جو بایدن بر دولت بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، توافقنامۀ آتش‌بس در جنگ لبنان در این موقعیت به دست نمی‌آمد. طبق گزارش رسانه‌های اسرائیلی، مهمترین دلیل پذیرش طرح آتش‌بس توسط نتانیاهو، احتمال اقدام دولت بایدن در شورای امنیت علیه اسرائیل در مدت باقی‌مانده از عمر آن بوده است.
اسرائیل در واقع برای ایمن‌سازی مناطق شمالی خود، جنگ کم‌شدت با حزب‌الله را به جنگی تمام‌عیار و شدید تبدیل کرد. پس از عملیات 7 اکتبرِ سال 2023 نیروهای حماس علیه اسرائیل، حزب‌الله به منظور کاهش فشار نظامی اسرائیل بر نوارغزه از طریق مشغول کردن بخشی از ارتش آن در نقطه‌ای دیگر، راکت‌پراکنی محدود به شهرک‌های شمالی اسرائیل را آغاز کرد.
این راکت‌پراکنی‌ها سبب آواره شدن حدود 70 هزار نفر از جمعیت ساکن در شهرهای شمالی و عزیمت آنان به شهرهای مرکزی به‌خصوص تل‌آویو شد. اسکان این افراد در هتل‌های مختلف، بار مالی مضاعفی بر دوش دولت نتانیاهو گذاشت؛ به‌طوری‌که در برهه‌ای از جنگ، دولت اسرائیل بازگشت امن آوارگان شهرهای شمالی به خانه‌های خود را یکی از اهداف رسمی جنگ اعلام کرد.
پیش از آن، عاموس هوچستین، مشاور ویژۀ بایدن، کوشش بسیاری برای پایان دادن به ماجرا از طریق دیپلماسی به خرج داد، اما .....(ادامۀ یاداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-27485

«وضعیت خاورمیانه تا این لحظه»
به روايت احمد زيد‌آبادی

شنبه/ ۱۷ آذر / ساعت ۱۸ تا ۲۱:۳۰

🎟ثبت‌نام در تیوال
https://www.tiwall.com/p/khavarmiyaneh

اطلاعات بیشتر
( واتس‌اپ):
09944921267

📍وصال شیرازی/ بین کشاورز و ایتالیا/ کوچه شیرین بیانی/ موزه تصاویر معاصر (https://t.me/MTMTehran)

سازگاری!!

استقبال از آتش‌بس در لبنان و اصرار بر درگیری ایران با اسرائیل؟ این دو چطور با هم سازگار است؟
گویا از نگاه اصولگرایان افراطی، "سازگاری" بین توصیه‌های سیاسی اصلاً ضرورتی ندارد و هر چه آنها با هم در تناقض بیشتری باشند، ارزشمندتر محسوب می‌شوند! وقتی در نظر آنان آنچه "دستاوردهای معجزه‌گونۀ دولت شهید رئیسی" می‌نامند، فقط طی مدت سه ماهِ دولتِ دکتر پزشکیان، به طرفهً‌العینی بخار شده و اثر و آثاری از آنها باقی نمانده است، حمایت از آتش‌بس در لبنان در کنارِ اصرار بر درگیری ایران و اسرائیل چرا باید تعجب برانگیز باشد؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=FobZ2IPRKrg
@ahmadzeidabad

آتش‌بسی که تغییردهنده است!

آتش‌بسی که قرار است بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان اعلام شود، خیلی چیزها را در خاورمیانه تغییر می‌دهد. نوعِ نظم و آرایشی که لبنان پس از تثبیت آتش‌بس به خود خواهد گرفت، در شعاعی وسیع بازتاب عملی خواهد داشت. شخصیت و گرایشِ فردی که به عنوان رئیس جمهور لبنان برگزیده خواهد شد، وسعت و عمقِ تحولات آینده را در کل منطقه به نمایش خواهد گذاشت. همۀ کشورهای منطقه مجبورند سیاست منطقه‌ای خود را با نظم تازۀ لبنان تطبیق دهند، بنابراین دچار قبض یا بسط استراتژیک خواهند شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzidabad

پس كي «صال» مي‌كنن؟

هيچ ‌وقت او را اين همه عصباني و ناراحت نديده بودم. معمولا آرام و شمرده حرف مي‌زند، اما اين ‌بار توپش چنان پر بود كه ترجيح دادم فقط شنونده باشم و به ندرت وسط سخنانش نكته‌اي بپرانم. ماه‌طلعت را مي‌گويم همان كه خود را خاله پدرم معرفي مي‌كند و ما هم آن را پذيرفته‌ايم. همين كه «الو» را گفت، مثل تيربار، خشاب ذهنش را خالي كرد. براي اينكه به‌ طور دقيق متوجه سخنان ماه طلعت شويد؛ توصيه مي‌كنم كه ابتدا مترادفات واژه‌هاي مورد استفادۀ او را در پايين اين يادداشت ببينيد و بعد متن صحبت‌هاي او را بخوانيد. او تقريبا با فرياد گفت:

«پس اينا كي مي‌خوان صال كنن؟ پدر ما كه در اومد! گروني پشت گروني، بيكاري، پشت بيكاري، آخه ما فقير مردم چه گناهي در پيشگاه خدا كرديم كه مستحق اين همه خواري و ستم هستيم؟ ديشب رفتم دم دكونِ پسر قل‌ممد! مي‌شناسيش كه! هموني كه تو عاروسي دخترش چاقوكشي شد، زدن همدیگه رِ كشتن. سه تا چيز گرفتم گفت مي‌شه 300 هزار تومن! گفتم اينا كه هفته پيش مي‌شد 250 هزار تومن! گفت: دِلار ديشُو بالا رفته. گفتم؛ خب رفته باشه، تِه كه اينا رِ ديشو نخريدي! گفت: اينا رِ كه به تِه دادم صبا بعدازظهر كه بايد برم به جاشون گرون‌تر بخرم! گفتمش اگه دِلار بيا پايين، بعد ارزون‌ترش مي‌كني؟ نمي‌كني كه خدا تو سرزده!

يه والله اين برنجووا هندي را كردن كيلويي صد هزار تومن! ئي كل‌اسمال به خدا مريضه، كار نمي‌تونه بكنه. بعد سر زمستوني كو كار؟ به خدا خاله ما پيداكنندگي اصلا ًنداريم. بايد پيداكنندگي باشه كه بشه يه چي خريد؟ همي چند سال پيش با صد هزار تومن مي‌شد يه بره پلوار خريد، حالا برنج هندي شده كيلويي صد هزار تومن! به خدا هوش از كلۀ آدم مي‌پره! آخه اينا نمي‌فهمن ما بدبختيم، ما بيچاره‌ايم، چرا نمي‌رن صال كنن؟ ميگي نمي‌فهمن؟ خوبم مي‌فهمن خاله. چطو زن بيسوادي مثِ م تو اين ته كفه مي‌فهمه اونا نمي‌فهمن؟ خوبم مي‌فهمن. خرده برده‌اي دارن خاله. مگه مي‌شه نفهمن؟ مي‌گي چرا قوم و خويشا كمك نمي‌كنن؟ خاله مَ آبرو دارم، يه عمر با آبروداري زندگي كردم، زحمت كشيدم، كار كردم. خدا بيامرزه مادرته، با هم مي‌رفتيم گندم درو تا پسين خوشه مي‌چيديم و شُو هم نون خشك مي‌خورديم و مي‌خوابيديم، هيچكي صدامون را نمي‌شنيد. حالا ميگي برم دستمه دراز كنم پيش قوم و خويش؟ ميگي چرا خودشون كمك نمي‌كنن؟ خودشون نمي[...] تا گشنه‌شون نشه! هر چي بيشتر پولدار مي‌شن، هارتر مي‌شن! بگو مي‌خواين اين همه رِ چه كار كنين؟ اصلا چرا غيبت مردم؟ خاله من نمي‌خوام محتاج كسي باشم، عارم مي‌آ از كسي چيزي بگيرم. حرف م يه چيز ديگيه! تِه مش‌تهماث رِ يادت مي‌آد خاله؟ كنار شِنگِ قنات دكون داشت. تِه او وقت بچه بودي. هر وقتِ سال كه مي‌رفتيم يه چي بخريم، قيمتش فرقي نمي‌كرد. يه باطر نفت هميشه دوزار و ده شي بود. حالا قيمتا روز مي‌گن، ساعت مي‌گن، دقيقه مي‌گن، ثانيه مي‌گن! خب، اينا از خودشون سوال نمي‌كنن ما فقيرمردم چطو زندگي كنيم؟ چطو دختر عاروس كنيم؟ چطو پسر دوماد كنيم؟ ئي فاطو ما رِ ديدي؟ مثل وِجوونه گُليه! آدم حظ مي‌كنه نگاش كنه. ديگه حالا عاروسي شده. ولي هيچكي نميا خواستگاريش. مي‌گن جهيز نداره. مي گن اينا فقيرن! همه مي‌رن دنبال پولدارا. هر كي يك لقمه نوني ورداشته دنبال پياز مي‌گرده. قديما كي ايطو بود؟ حالا ايطو شده! ئي شد زندگي؟ اين زندگيست برا ما درست كردن؟ الهي دونۀ سلطان بزنن! ميگي نفرين نكنم؟ پس چكار كنم خاله؟ چه خاكي ور سر كنم خاله؟...»
صال= صلح ديشُو= ديشب صبا بعدازظهر= فردا بعد از ظهر پيداكنندگي = درآمد پلوار= پروار ته كفه = انتهاي كويرنمك شِنگ = درخت زبان‌گنجشك وجوونه =جوانه عاروسي شده = وقت عروس شدنش فرا رسيده دونۀ سلطان = غدۀ سرطان
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2832/8/

پزشکیان منتظر نمانَد!

دکتر محمدرضا عارف: «اگر حملات غیرمنصفانه ادامه یابد، به مردم اطلاع خواهیم داد چه تحویل گرفته‌ایم.»
اگر حمله‌ای هم در کار نباشد، دولت باید توضیح دهد که چه را تحویل گرفته است. هیچ حکمرانی، وضعیتی را از سطحِ صفر یا صد به ارث نمی‌برد که به توضیح شرایط تحویل گرفته شده نیاز نباشد. در واقع امر ناپسند، معرفی کارنامۀ دولت قبل بر خلاف داده‌ها و آمارهای واقعی است وگرنه تشریح کارنامۀ به ارث رسیده بر اساس داده‌ها و آمارهای واقعی، پسندیده‌ترین و واجب‌ترین کار است. اصلاً بدون اطلاع مردم از وضعیتِ دقیقِ نقطه‌ای که یک دولت کار خود را آغاز می‌کند، امکان هیچ نوع داوری منصفانه و واقع‌بینانه از عملکرد آن دولت را برای هیچ فردی فراهم نمی‌کند. از این رو، من نمی‌دانم چرا دکتر پزشکیان و همکارانش سرپوش گذاشتن بر وضعیتِ تحویل گرفته شده از دولت مرحوم آقای رئیسی را برای خود فضیلت به حساب آورده‌اند؟ این امر واجد کمترین فضیلتی نیست و به سادگی مفرط پهلو می‌زند!
در دوران تبلیغات انتخاباتی، شیخ مصطفی پورمحمدی تنها کاندیدایی بود که گفت اگر رئیس جمهور شود، نخستین کارش این خواهد بود که به مردم توضیح دهد دقیقاً چه چیزی را در حوزه‌های مختلف ادارۀ کشور تحویل گرفته است؛ چون بدون آگاهی از این امر، اثبات شکست یا موفقیت دولتِ مستقر ،غیرقابل راستی‌آزمایی خواهد شد و راه را بر هر ادعای گزافی باز خواهد کرد. پس دولت منتظر ادامه یا قطع "حملات غیرمنصفانه" نماند و بدون درنگ دستور تشریح وضعیت به ارث برده را به نهادهای مختلف ابلاغ کند و گرنه هم به خودش و هم به کشور آسیب خواهد رسید.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

تاکتیک‌های ازلی!

بزرگترین مشکل اصولگرایان بخصوص طیف افراطی آنها این است که کمترین ابتکار و نوآوری در کارشان دیده نمی‌شود. همیشه یکسری حرف‌های کلیشه‌شده و نخ‌نما را تکرار می‌کنند. تاکتیک‌های سیاسی آنان نیز خالی از هر نوع ابداع و مثل سنگ خارا، منجمد و ایستاست.
به نوع برخورد آنها با سید محمد خاتمی و شیخ حسن روحانی و دکتر مسعود پزشکیان نگاه کنید! در مورد هر سه نفر، اول تلاششان در این جهت بوده است تا از خود آنان تعریف و تمجیدهای آبکی و بی‌محتوا کنند و نزدیکان و همراهان آنان را نفوذی و مقصر کارهای خلاف منافع خود نشان دهند، آن هم با لحن و ادبیاتی که گویی سرِ طفلی را شیره می‌مالند؛ اما پس از آنکه خیالشان از بعضی چیزها راحت می‌شود، شخص آنها را هدف مستقیم تهاجمات لفظی خود قرار می‌دهند و به محض اتمام دورۀ ریاست جمهوری‌شان، آنها را به انواع اتهاماتی که کمترین حکمش حبس ابد است، متهم می‌کنند و تمام کاسه کوزه ها را بر سرشان می‌شکنند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=FobZ2IPRKrg
@ahmadzeidabad

این که ناراحتی ندارد!

شیخ حمید رسایی گفته است: "وندی شرمن ظریف را "مای جواد" صدا می‌کرد!"
این که ناراحتی ندارد! خودت عضو تیم مذاکره‌کنندۀ هسته‌ای بشو تا اعضای تیم آمریکایی تو را نیز "مای شیخ حمید" صدا کنند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دوستِ پوتین و حامی نتانیاهو!

ویکتور اوربان نخست‌وزیر مجارستان به عنوان دوستِ ولادیمیر پوتین و حامی روسیه در داخل اتحادیۀ اروپا شناخته می‌شود.
اوربان در واکنش به حکم بازداشتِ بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل از سوی دیوان کیفری بین‌المللی، از نتانیاهو برای سفر به بوداپست دعوت به عمل آورده است تا بدین وسیله هم به ریشِ حکم صادره از سوی دیوان بخندد و هم مراتب حمایت خود از نتانیاهو و عملکردش در برابر لبنان و نوارغزه را به نمایش بگذارد!
چرا دوستِ صمیمی پوتین حامی سرسختِ نتانیاهوست؟ این پرسشی است که برخی روسوفیل‌های داخلی که دنیا را به دو جبهه، یکی جبهۀ باطل به رهبری غرب و دیگری جبهۀ حق به رهبری روسیه تقسیم می‌کنند، باید به آن پاسخ دهند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بیاموزیم!

با گذشتِ زمان، دکتر مسعود پزشکیان با معضلات کشور بیشتر آشنا می‌شود و بر مسائل، تسلط و اشراف بهتری پیدا می‌کند.
نوع رویکرد دولت او در برابر وضعیت استان سیستان و بلوچستان خود گواه این مطلب است. واکنش مثبت مولوی عبدالحمیدبه نگاه دولت پزشکیان به سیستان و بلوچستان، واقعاً مسئولانه و دلسوزانه و میهن‌دوستانه است. مولوی با این رفتار خود نشان داد که به خلاف برخی دیگر از منتقدانِ حکومت، شخصیتی "مسئله-محور" و صادقانه در پی حل مشکل است و با پیروی از فضاسازی های کاذب رسانه‌ای میانه‌ای ندارد. کاش همگی از او بیاموزیم.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

عواقب حکم بازداشتِ نتانیاهو و گالانت!

حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو و یوآف گالانت از سوی دیوان کیفری بین‌المللی چه عواقبی برای آنها خواهد داشت؟
به لحاظ عملی، همان عواقبی که برای ولادیمیر پوتین و عمرالبشیر به دنبال داشته است؛ یعنی تقریباً هیچ!
با این حال، گالانت و نتانیاهو برای سفر به کشورهای عضو دیوان کیفری با مشکلات بسیاری روبرو خواهند شد. ضمن آنکه حکم بازداشت، به لحاظ اخلاقی به حیثیت آنان به سختی آسیب خواهد زد.
در این میان اما دیوان کیفری بین‌المللی هم از عواقب صدور حکم بازداشت نتانیاهو و گالانت در امان نخواهد ماند. به احتمال زیاد دولت ترامپ و کنگرۀ آمریکا، دیوان را تحریم و برای آن دردسرهای بسیاری ایجاد خواهند کرد چرا که مقام‌های اسرائیلی "خط قرمز" آنان محسوب می‌شوند!
به نظرم حتی ممکن است کریم اسد احمد خان دادستان دیوان کیفری که برای صدور حکم بازداشت دو مقام فعلی و سابق اسرائیلی تلاش فراوان کرد، قربانی این تلاش شود. در هفته‌های اخیر رسانه‌ها از تحقیقات قضایی از کریم خان در یک پروندۀ "تعرض جنسی" خبر داده‌اند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

مگر کم می‌میریم؟

کمیتۀ سوم مجمع عمومی سازمان ملل طی قطعنامه‌ای، جمهوری اسلامی را به دلیل "افزایش نگران‌کنندۀ مجازات اعدام" محکوم کرده است.
نمایندگی ایران در سازمان ملل این قطعنامه را "مغرضانه و با انگیزۀ سیاسی" دانسته است.
به فرض اغراض و انگیزه‌های سیاسی در پشت صدور این قطعنامه نهفته باشد، اما پاسخ نهادهای حاکم به روند فزایندۀ صدور و اجرای حکم اعدام چیست؟
گفته می‌شود در سال گذشتۀ میلادی، شمار اعدام‌ها در ایران سه-چهارم مجموع اعدام‌ها در سطح جهان بوده است! حتی اگر بخشی از این آمار صحت داشته باشد، وحشتناک است چه رسد به اینکه تمامش قرین واقعیت باشد.
مگر ایرانی‌ها بر اثرِ تلفات جاده‌ای، حوادث محیط کار، خودکشی، قتل و غیره کم می‌میرند که قرار است از طریق اعدام جبران شود؟ بسیاری از کشورها حکم اعدام را از اساس لغو کرده‌اند و بسیاری دیگر هم آن را به حداقلِ ممکن رسانده‌اند. دلیل این کار، اثرات سوء و جبران‌ناپذیر و ماندگارِ حکم اعدام بر خانواده‌ها و روانِ جامعه است. با این وصف، به چه دلیلی در کشور ما باید روند صدور و اجرای حکم اعدام در زمینه‌های مختلف در جهتِ معکوس دیگر جوامع در حرکت باشد؟
از ریاست محترم دستگاه قضایی انتظار می‌رود که در جهت پیشگیری از روند فزایندۀ صدور حکم اعدام گامی بردارد و ماشین آن را از حرکت بیاندازد وگرنه با این رویه، هر خانواده‌ای به جای یک پیکان، یک اعدامی خواهد داشت!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzedabad

شاید همین را بخواهد!

تنی چند از صاحب‌منصبانِ سیاسی هشدار داده‌اند که اگر شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه برنامۀ هسته‌ای ایران قطعنامه صادر کند، جمهوری اسلامی پاسخ قاطع و فوری خواهد داد.
به نظرم نمی‌رسد این نوع هشدارها بازدارنده باشد، چون یک نیروی سیاسی در جهان قدرت گرفته است که مشغلۀ اصلی آن کشاندن مسئلۀ هسته‌ای ایران به مرکز ثقل بحران های جهانی است. به همین علت، برغم پیش‌بینی "پاسخ فوری و قاطعِ جمهوری اسلامی"، اصرار به صدور قطعنامه دارد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

قلدری با پنجه‌بوکس!

هر تحلیلی که از ریشه‌های جنگ اوکراین و دلایل تجاوز روسیه به خاک آن کشور داشته باشیم، یک نکته به نظر من واضح و مسلم است و آن اینکه ولادیمیر پوتین در برابر مردم اوکراین، مثل بچه‌قلدرهای مسلح به پنجه‌بوکس عمل می‌کند!
اگر قرار است جنگ به مناطق اشغالی محدود باشد، پس چرا روسیه هر از گاه، مراکز غیرنظامی و زیرساخت‌های انرژی را در سرتاسر خاک اوکراین هدف موشک و پهپاد قرار می‌دهد و مردم بی‌گناه غیرنظامی را می‌کشد؟ و اگر قرار است قاعدۀ "محدود شدن جنگ در مناطق اشغالی" رعایت نشود، پس چرا بعد از هر حملۀ اوکراینی‌ها به خاک روسیه، آقای پوتین بلافاصله تهدید به استفاده از تسلیحات اتمی می‌کند؟
تهدید روس‌ها به استفاده از سلاح اتمی، مرا یادِ دانش‌آموزی در دورۀ راهنمایی می‌اندازد که تمام قلدری‌اش در داشتن یک پنجه‌بوکس خلاصه می‌شد! همکلاسی‌ها چند صباحی مرعوب استفادۀ او از پنجه‌بوکس بودند، اما چون از رفتارش جان به لب شدند، چند قوم و خویش قلدر خود را به مدرسه کشاندند تا پنجه بوکس‌هایشان را به او نشان دهند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

از یک گِل!

برخی از این کسانی که خود را به عنوان "اپوزیسیون" در خارج از کشور مطرح می‌کنند، به مبلغِ عقاید جمعی از "سوپرانقلابی‌های داخلی" تبدیل شده‌اند!
آنها که تاکنون مهمترین نقدشان به جمهوری اسلامی این بود که با "دنیا سر ستیز دارد" اکنون شعارشان این شده است که به هر قیمت ممکن باید مانع گفتگو و توافق نظام ایران با دنیای غرب شد!
چرا آنها بعد از آن همه ادعاهای دهان پرکن، نهایتاًبا تندروترین جناح حکومتی به "منافع مشترک" رسیده‌اند؟ دلیلش روشن است. هر دو را از یک گِل سرشته‌اند! دغدغه‌شان،سود و منفعت خودخواهانۀ شخصی از طریق پنهان شدن پشتِ رنج و مصائب مردم است، حتی اگر به بهای ویرانی و نابودی ایران منجر شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نمی‌خواهند محکوم کنند؟

طبق گزارش رسانه‌ها، حزب‌الله لبنان "طرح آمریکا" برای آتش‌بس در جنگ با اسرائیل را پذیرفته است. عاموس هاچستین مشاور ویژۀ جو بایدن رئیس جمهور آمریکا اکنون در بیروت به سر می‌برد تا متن توافقنامۀ آتش بس را با نبیه بری نهایی کند.
از نظر من که گامی مثبت و رو به پیش برای پایان جنگی خانمانسوز است اما از نظر کیهان و جبهۀ پایداری و هم مسلکان آنها چطور؟ نمی‌خواهند حزب‌الله را به دلیل پذیرش طرح آمریکایی محکوم کنند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دعوت مسئولان به مشاهده ستون‌هاي دود!

اگر شما هم مثل من ماشين‌تان وانت‌بار باشد و نتوانيد وارد اتوبان تهران - قم از عوارضي تا حسن‌آباد فشافويه شويد و در عين حال، طبيعت مورد علاقه‌تان اطراف همين اتوبان از حسن‌آباد تا 20 كيلومتري قم به خصوص محيط اطراف درياچه حوض‌سلطان و علي‌آباد و منظريه و چشمه‌شور باشد، ناگزير مي‌شويد براي رسيدن به مناظر مورد علاقه‌تان از اتوبان تهران -ساوه خود را به شهرك پرند برسانيد و از آنجا از طريق جاده فرودگاه بعد از حسن‌آباد فشافويه كه ورود وانت‌بار آزاد آست، وارد اتوبان تهران - قم شويد.
از شماتت‌ها و تمسخرها و خنده‌هاي برخي نزديكان و دوستان نسبت به وصف حيرت‌انگيزي كه من از جلوه‌هاي زيبا و خيره‌كننده افق و رنگِ آسمان و زمين و شكلِ تپه‌ها و كوه‌ها و دشت‌ها و تلألو درخشان درياچه فروپوشيده در نمك آن ناحيه به دست مي‌دهم كه بگذريم، عبور متناوب ما از اتوبان تهران - ساوه خود حكايتي ديگر دارد!
قبلا درباره رانندگي در اين بخش از اتوبان در ميانِ انواع كاميون‌هاي سنگيني كه گاه هر سه لاين جاده را به اشغال خود در مي‌آورند و راننده‌هايي كه يك لحظه براي چرخش به سمت راست يا چپ به راننده ديگر مهلت نمي‌دهند، چيزهايي نوشته‌ام. نوشته امروزم اما مربوط به امر ديگري است!
از خروجي اسلام‌آباد و احمد‌آباد مستوفي به بعد، در آن بخش از شمال جاده كه تپه‌هاي توسري‌خورده خاكي صف كشيده‌اند، حجم انبوهي از نخاله‌هاي ساختماني و انواع آشغال ديده مي‌شود. از نخاله‌ها هم كه صرف‌نظر كنيم، آن همه آشغال در آن منطقه چه مي‌كند؟ حالا بر اصل وجود آشغال‌ها هم كه چشم بپوشيم هميشه خدا، افرادي در ميان نخاله‌ها و آشغال‌ها در حال لوليدن ديده مي‌شوند كه به نظر نمي‌رسد شغل‌شان تفكيك آشغال‌ها و جمع‌آوري چيزهاي سودمند و قابلِ فروش داخلِ آنها باشد. بندگان خدا از راه دور بيشتر به معتاد و ولگرد شباهت دارند. عمده كارشان هم ظاهرا آتش زدن هر چيزي از ميان آشغال‌هاست كه قابل اشتعال باشد. بنابراين به محض ورود به اتوبان، به جاي آنكه با هواي تميزتري روبه‌رو شويد، ستون‌هاي متعددي از دود غليظ و سياه و بدبويي را مشاهده مي‌كنيد كه چون گردبادهاي صحراي حضر‌الموت سر به آسمان گذاشته‌اند و تمام افق اطراف را تيره و تار و نفرت‌انگيز كرده‌اند. آن بندگان خدا يا ولگردهاي محترم، ظاهرا علاقه خاصي به آتش زدن لاستيك‌هاي كهنه‌اي دارند كه رانندگان ماشين‌هاي سنگين و سبك هنگام پنچر شدن خودروي‌شان در آن حوالي رها كرده‌اند. در فصول سرد نه فقط روي آن تپه‌هاي خاكي كه در قدم به قدم اطراف اتوبان به ويژه در زير هر پلي، يك لاستيك كهنه شعله‌ور، دود بدرنگ و بد بو و غليظ خود را بر سر مزارع و باغ‌ها و ساختمان‌هاي مسكوني شهرك‌هاي اطراف چون اسلام‌شهر و نسيم‌شهر و شاهدشهر و رباط‌كريم و غيره فرو مي‌ريزد و راه تنفس مردم محل و رهگذران و حتي حيوانات و گياهان را سد مي‌كند.
احتمالا برخي دوستان به ‌شدت «عدالت‌خواه» كه معمولا دنبالِ توجيه خرابكاري‌هاي محيط‌زيستي مردمان نادار هستند، فوري دليل خواهند آورد كه «پس اين بينوايان رها شده به حال خود، در سوز و سرماي زمستان به چه وسيله‌اي خود را گرم كنند؟ همه كه مثل جنابعالي مرفه بي‌درد نيستند كه سقفي بالاي سر و وسيله‌اي براي گرم شدن داشته باشند! خب مجبورند لاستيك آتش بزنند!»
ايراد من اما اين است كه اولا، اين بندگان خدا چرا به حال خود رهايند؟ آن هم در محيطي آن همه آلوده و كثيف؟ ثانيا، براي گرم كردن خود، چرا لاستيك‌هاي بويناك و پردود را آتش مي‌زنند در حالي كه چيزهاي كم‌دودتري هم براي آتش زدن در آن اطراف پيدا مي‌شود؟ ثالثا، وقتي ستون‌هاي دود از هر طرف سر به آسمان مي‌گذارد، چرا توجه نهاد يا مسئولي براي خاموش كردن آنها جلب نمي‌شود تا آلودگي هواي شهر كمي كنترل شود؟ رابعا، آتش زدن لاستيك‌ها مختص فصول سرد نيست. در فصول معتدل و حتي در دل چله تابستان كه يك لحظه پايين كشيدن شيشه ماشين حرارتي كمتر از لهيب آتش تنور ندارد، باز هم بساط آتش زدن لاستيك‌ها و رژه رفتن ستون‌هاي دود در آسمان كاملا به پاست و هيچ نهاد و مسوولي ظاهرا حتي توجهش هم جلب نمي‌شود چه رسد به اينكه براي اطفا يا جلوگيري از آن اقدامي كند!
اينكه دولت به بهاي قطع شدن دوره‌اي برق شهري و به منظورِ بهبود كيفيت هوا، تصميم به كاهش مصرف مازوت در نيروگاه‌ها گرفته است، به جاي خود، اما پرسش اين است كه در كنار آن، چرا به مراكز توليدِ بدون‌ علت و دليلِ بدترين نوع دود و آلودگي در شهرك‌هاي اقماري تهران هيچ توجهي نمي‌شود؟ مقابله با اين دودزايي انبوه و بي‌خود و الكي و اعصاب خردكن چه هزينه‌اي دارد؟ آيا هزينه‌اش به يك‌هزارم پيشگيري از مصرف مازوت و قطع برق شهر مي‌رسد؟
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2826/8/

گروه جامعه‌شناسی دین انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:
انگاره‌های آخرالزمانی در جنگ جاری خاورمیانه
با ارائهٔ
عمادالدین باقی (نویسنده و پژوهشگر)
احمد زیدآبادی (نویسنده و تحلیلگر سیاسی)
ماشاالله شمس‌الواعظین (روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی)

سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳
ساعت ۱۸:۳۰ تا ۲۰:۳۰

خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان باشگاه اندیشه

حضور برای عموم آزاد و رایگان است
پخش زنده از صفحه‌ اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه (https://www.instagram.com/bashgah.andisheh.live)

دربارۀ نشست:

در خشونت‌های چند دهه اخیر در خاورمیانه همواره طرفین جنگ با توسل به مذهب به مواجهه با یکدیگر می‌پردازند و اکنون که رویارویی‌ها نسبت به گذشته اوج‌ و گسترش گرفته و میان اسرائیل با فلسطینیان، اعراب، مسلمانان و ایرانیان دوقطبی شده، با وجود اینکه مسأله ارضی و اشغال مطرح است، اما باز هم خصلت مذهبی به خود گرفته است. بررسی نقش باورهای مذهبی و عقاید آخرالزمانی در کنار متغیرهای دیگر در جنگ جاری خاورمیانه موضوع بحث این نشست است.

#انجمن_جامعه‌شناسی_ایران #خاورمیانه #باشگاه_اندیشه

توصیه‌ای ندارم!

روزنامۀ کیهان با انتشار بخشی از یادداشت من با عنوان "جشن کیهانی!" در شمارۀ امروز خود، در ادامۀ مطلبش آورده است:
"در بطن این سخنان زیدآبادی، گلایه اصلی وی از وزارت امورخارجه سیدعباس عراقچی نه به واسطه تکذیب سخنگوی این وزارتخانه که به دلیل آنچه مدعیان اصلاحات «عدم پیروی عراقچی از منش آنان برداشت می‌کنند»، است. اساسا این طیف در سطرهای نانوشته خود، بیش از اینکه به کیهان حمله کنند، به دنبال فشار بیشتر بر عراقچی برای پیروی تمام و کمال وی از روش و منش و اهداف آنان است.»
در پاسخ به نوشتۀ کیهان باید تأکید کنم که یادداشتِ من هیچ "بین سطور" نانوشته‌ای نداشت. بر خلاف گردانندگان کیهان، من هیچ توصیه‌ای برای تعامل یا تقابل نظام با دولت ترامپ ندارم. فصلِ توصیه‌های من در این باره گذشته است! قریب 35 سال توصیه کردم و هشدار دادم، نه فقط اثری نکرد که بر رنج و محنتم افزوده شد! حالا دیگر با این وضع چه توصیه‌ای؟ بنابراین، در این شرایط فقط از موضع پرسش و تبیین و تفسیر و توضیح می‌نویسم. در آن یادداشت کوتاه نیز از دولت و وزارت خارجه پرسیده بودم که چه قصدی دارند؟ اگر قصدشان تبعیت از توصیه‌های کیهان است، آن را به صراحت اعلام کنند و اگر قصدشان چیز دیگری است، آن را هم بیان کنند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

سفر لاریجانی به لبنان در میانۀ جنگ و مذاکرات آتش‌بس


تبادل آتش بین اسرائیل و حزب‌الله تشدید شده است. جنگنده‌های اسرائیلی شبانه‌روز بیروت و بعلبک را در هم می‌کوبند. محمد عفیف، سخنگوی حزب‌الله آخرین قربانی معروف اینگونه حملات به لبنان است. آقای عفیف در مقر حزب بعث لبنان در قلب بیروت هدف حمله قرار گرفت.
از آن سو، حملۀ پهپادها و شلیک راکت‌های حزب‌الله به مناطق شمالی و مرکزی اسرائیل همچنان ادامه دارد. بندر حیفا و تأسیسات اطراف آن به طور خاص هدف این حملات است و آژیر خطر در شهرهای مرکزی اسرائیل پی در پی به صدا در می‌آید. ناظران سیاسی، تشدید جنگ در این مرحله را، مقدمۀ اعلام آتش‌بس بین دو طرف می‌دانند، مرحله‌ای که هر کدام می‌کوشند با وارد کردن ضربه‌ای سخت‌تر به طرف مقابل، امتیاز سیاسی بیشتری را نصیب خود سازند.
طرح آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله از هفته‌ها پیش تدوین شده و پس از چند بار رفت و برگشت در پایتخت‌های مختلف و رفع برخی از ابهامات آن، اکنون در اختیار نبیه بری رئیس پارلمان لبنان است تا نظر نهایی طرف لبنانی را دربارۀ آن اعلام کند.
طرح آتش‌بس که در 13 بند تدوین شده است، عمدتاً حاصلِ کار عاموس هوچستین مشاور ویژۀ جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکاست که برای به ثمر رساندن آن بارها به خاورمیانه سفر کرده و با تمام کشورها و نیروهای دخیل در مسئلۀ لبنان مذاکره کرده است. هوچستین که کابینۀ متبوع او روزهای آخر عمر خود را در واشنگتن‌دی‌سی سپری می‌کند، برای ادامۀ ابتکار دیپلماتیک خود، نظر موافق دونالد ترامپ رئیس‌جمهور منتخب آمریکا را به دست آورده است. طرح آتش‌بس بر مفاد قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل بنا شده است؛ قطعنامه‌ای که از یک سو، نیروهای حزب‌الله را به عقب‌نشینی از مرز اسرائیل تا شمال رودخانۀ لیطانی و استقرار ارتش و نیروهای بین‌المللی به جای آنها فرا می‌خواند و از سوی دیگر، اسرائیل را به عقب‌نشینی از هر نقطه از خاک لبنان ملتزم می‌کند.
دولت لبنان به رهبری نجیب میقاتی سرپرست نخست‌وزیری، بر اجرای قطعنامۀ 1701 بدون افزودن هر شرط دیگری بر آن تأکید دارد و نبیه بری نیز با ادبیاتی مشابه بر این موضوع تأکید می‌کند. با این حال، از محتوای طرح آتش‌بس تاکنون هیچ منبع رسمی گزارشی منتشر نکرده است. فقط برخی رسانه‌های اسرائیلی آن را متضمن سازوکارهای پیچیده نظارتی قلمداد کرده‌اند، سازوکاری که گویا قرار است آمریکا و فرانسه نقش نظارت بر اجرای آن را به عهده گیرند.
در چنین شرایطی سفر اخیر علی لاریجانی به‌عنوان نمایندۀ رهبری به سوریه و لبنان، معنای واضح خود را پیدا می‌کند. از آنجا که جمهوری اسلامی به عنوان حامی اصلی حزب‌الله از ترتیبات آتش‌بس در لبنان تأثیر می‌پذیرد، بنابراین سفر آقای لاریجانی را باید در کوششی در جهت اطلاع از جزئیات طرح آتش‌بس و انتقال موضع ایران دربارۀ مفاد آن به مقام‌های لبنانی و سوری تفسیر کرد.
سفر آقای لاریجانی به دمشق و بیروت، با حملۀ شدید اسرائیل به این دو پایتخت عربی همزمان شد. درحالی‌که علی لاریجانی مشغول مذاکره با مقام‌های سوری در دمشق بود، ارتش اسرائیل محل حضور فرماندهان جهاد اسلامی فلسطین را در آن شهر هدف گرفت و دو تن از آنان را ترور کرد. در بیروت هم در زمان ورود آقای لاریجانی، صدای اصابت بمب‌های ارتش اسرائیل بر سر ضاحیه قطع نشد.
آقای لاریجانی در مورد مأموریت خود به دمشق و بیروت، چیز مهمی به رسانه‌ها درز نداد. حرف‌های او در این زمینه کلی و عمدتاً تأکید بر حمایت جمهوری اسلامی از مردم سوریه و لبنان و حزب‌الله بود. با این همه، علی لاریجانی در پاسخ به پرسش خبرنگاری که تلویحاً او را به کارشکنی و به هم زدنِ طرح آتش‌بس متهم کرد، به صراحت گفت که به قصد «به هم زدن چیزی به لبنان سفر نکرده است.» آقای لاریجانی پس از اطلاع از مفاد طرح آتش‌بس نیز بندهایی از آن را مثبت و بندهای دیگری را نیازمند بحث و بررسی دانست. این بدان معناست که علی لاریجانی اصل طرح را رد نکرده اما .....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-26137

https://youtu.be/WbRmDBIUz-c
@ahmadzeidabad

ادبیات انفعال!

عباس عراقچی وزیر خارجۀ جمهوری اسلامی پس از سفر رافائل گروسی به تهران تاکید کرد: "ایران هم برای «تقابل» و هم «همکاری» آماده خواهد بود، این برعهده طرف مقابل است که تصمیم بگیرد کدام راه را انتخاب کند."
به نظرم این نوع ادبیات، برای کشوری در موقعیت کشور ما ادبیات انفعال است. قرار نیست "طرف مقابل" انتخاب کند و بعد طرف ایرانی واکنش نشان دهد! اگر قرار به "تقابل" است، این سیاست ملزومات و عواقب خود را دارد و باید بدون حجب و حیا آن را اعلام کرد و به مردم هم توضیح داد که چه در انتظار است. اگر هم قرار به "همکاری" است، آن هم لوازم و پیامدهای خود را دارد و باید بدون شرم حضور به آن تصریح کرد و گام‌های عملی در مسیر آن برداشت.
فصل دعوای داخلی بر سر اینکه باید تقابل کرد یا تعامل، گذشته است. اینک هنگام تصمیم‌گیری است. سیاست انفعال و ابهام و یکی به میخ یکی به نعل زدن در این شرایط خطیر فقط به خوردن توأمان پیاز و چماق منجر می‌شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

جشن کیهانی!

وزارت خارجه دیدار نمایندۀ جمهوری اسلامی در سازمان ملل را با ایلان ماسک تکذیب کرده است. وقتی خبری با این قاطعیت تکذیب می‌شود، لابد واقعاً کذب بوده است و گرنه موجب رسوایی می‌شود! حالا نوبت رسانه‌های آمریکایی بخصوص نیویورک‌تایمز است تا به دفاع از اعتبار خود برخیزند و اعلام کنند بر مبنای چه شواهد و یا تکیه به چه منابعی آن خبر را منتشر کردند؟ اگر خبر آنها صرفاً بر مبنای "منابعی در داخل حکومت ایران" بوده است، قاعدتاً باید در اعتبار آن منابع تردید کنند بخصوص اینکه این چندمین بار است که خبرهای منتسب به "منابعی در داخل حکومت ایران" پایه و اساس درستی ندارد.
در این میان اما روزنامۀ کیهان با لحنی طلبکارانه، پیروزی خود را جشن گرفته است. طلبش این است که چرا خبر با تأخیر 36 ساعته تکذیب شده و جشنش هم برای این است که با یک نهیب و تشر آن، مقام‌های وزارت خارجه ماست‌ها را کیسه کردند و با دستپاچگی، ترس و واهمۀ خود را از کیهان به نمایش گذاشتند!
خب، حالا از این به بعد قرار است چه بشود؟ اگر دیدار با ایلان ماسک این همه ترسناک است، دیدار با سایر مقام‌های دولت ترامپ که تکلیفش روشن است! یعنی قرار است از این پس وزارت خارجه و دستگاه دولت، فرمان خود را طبق تمایلات کیهان تنظیم کنند؟ تمایل کیهان روشن است؛ خروج از ان.پی.تی. اخراج ناظران آژانس، بستن تنگۀ هرمز، قلع و قمع تمام مخالفان و دوختن دهان تمام منتقدان و اعلان جنگ با آمریکا و همۀ متحدانش. دولت می‌خواهد در همین مسیر گام بگذارد؟ اگر می‌خواهد، باید آن را صادقانه با مردم مطرح کند و اگر نمی‌خواهد؛ پس این همه ترس و وحشت و دستپاچگی از یک تشر مدیرمسئول کیهان برای چیست؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

با همین اردک لنگ!

اگر مسئولان جمهوری اسلامی قصدی برای کاهش تشنج با آمریکا و حرکت به سمت عادی‌سازی مناسبات و رفع تحریم‌ها دارند، لازم است در همین یک ماه و نیم باقی مانده از عمر دولت جو بایدن، کار را به انجام برسانند و گرنه کار با دولت ترامپ، صد برابر دشوارتر می‌شود!
گرچه دولت بایدن در وضعیتِ "اردک لنگ" به سر می‌برد، اما به لحاظ قانونی می‌تواند توافقی را برای حل این معضل به سامان رساند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بلعیده و قی کرده!

قبلاً نوشته بودم که دیگر اعصابِ شنیدنِ صحبت‌های دیوید فریدمن سفیر دولت قبلی ترامپ در اسرائیل و بازگشت او به منطقه را در مقام یک دولتمرد آمریکایی ندارم، الان اما اذعان می‌کنم که آقای فریدمن در قیاس با مایک هاکبی سفیر جدید برگزیدۀ ترامپ در اسرائیل، کاملاً شبیه آدمیزاد است!
با مطالعۀ مصاحبۀ آقای هاکبی با سایت "آروتز شِوا" به این نتیجه رسیدم که یک یهودی ارتدوکس مثل دیوید فریدمن به هر اندازه هم بی‌انصاف باشد، باز مقداری شرف دارد به یک مسیحی پروتستان انجیلی از نوع مایک هاکبی که شرف را به کلی بلعیده و آن را قی کرده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

داستان بادنجان است!

مخالفت روزنامۀ کیهان با دیدار ایلان ماسک و نمایندۀ جمهوری اسلامی در نیویورک، امری کاملاً طبیعی است چون این اتفاق در دورۀ ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان رخ داده است!
اگر همین اتفاق در دورۀ ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد یا مرحوم سید ابراهیم رئیسی رخ می‌داد؛ کیهان آن را به عنوان یک "شاهکار دیپلماتیک" و یا "پیروزی بی‌سابقه" مطرح می‌کرد و در برابر انتقادهای احتمالی می‌نوشت: " منتقدان و مخالفانِ پلشت، چشم دیدن موفقیت دولت را ندارند!"
مگر همین روزنامه عادی‌سازی رابطه با عربستان را به عنوان موفقیتی تاریخی و به معنای "پیوستن سعودی‌ها به محور مقاومت" معرفی نکرد؟
خلاصه، داستان همان داستانِ عبید زاکانی در بارۀ بادنجان و سلطان محمود و ندیم است که خود کیهان علاقۀ بسیاری به تکرار آن دارد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

در بارۀ مرگ دلخراش کیانوش

آن زمان که من کیانوش سنجری را دیدم، جوانی سرزنده و با انگیزه و شاد بود. داستان به سال 1382 برمی‌گردد. در آن سال، زندانیان سیاسی را از سالن سه اندرزگاه 7 زندان اوین به سالن یک انتقال داده بودند، اما من و اکبر گنجی را جدای از آنها در سالن 6 در کنار زندانیان مالی نگهداری می‌کردند. از این رو، امکان تماس با زندانیان سالن یک را نداشتیم مگر اینکه تصادفی بخصوص به هنگام ملاقات با خانواده، با هم روبرو می‌شدیم.
از قضا ساعت ملاقات من و کیانوش دو سه باری همزمان شد. بار اول، او بدون پوشیدن شلوار زندان از اندرزگاه بیرون آمده بود و به همین جهت، نگهبانان مانع سوار شدن او به مینی‌بوسِ عازم محل ملاقات شدند. کیانوش بدون آنکه از کوره در برود به نزد رئیس اندرزگاه رفت و گفت؛ اگر به اندازۀ قد من شلوار زندان پیدا می‌شود، بدهید تا بپوشم! رئیس بند نگاهی به قد و بالای او انداخت و با لبخندی به لب از نگهبانان خواست که مانع سوار شدن او به مینی‌بوس نشوند.
در بین راه اندرزگاه و سالن ملاقات، کیانوش مسائل آن روز سیاسی را پیش کشید و کلی با هم صحبت کردیم.
تصویری که من از کیانوش سنجری در ذهن دارم همان تصویر 21 سالِ پیش اوست، جوانی رعنا و قدبلند و سرزنده و با انگیزه و خوش برخورد و منطقی. اینک که کیانوش با اعلام قبلی به زندگی خود پایان داده است، همان تصویر از او در برابرم رژه می‌رود و از خود می پرسم چرا؟ چرا این همه خودکشی و افسردگی و قتل و اعدام و دیگر ناهنجاری‌ها، جامعۀ ما را فرا گرفته است؟ چرا تعادل این جامعه تا این اندازه به هم خورده است؟ چرا به وضع آنومیک دچار شده‌ایم؟ پاسخ این پرسش‌ها روشن است! انواع فشارهای اقتصادی و سیاسی و روانی در پیچیده‌ترین وضعیتِ سطح و نوع آگاهی ملی و شرایط جهانی،"وضع عادی" جامعه را به هم زده تا جایی که سخن از "بازگشت به وضع عادی یا نرمال" هم نزد عده‌ای به عنوان "جرم" تلقی می‌شود! گویی از نگاه آنان جامعه باید همیشه در وضعیت غیرعادی و نابهنچار باشد و دعوت به "نرمالیزاسیون" گناهی نابخشودنی است!
خیرخواهی و نوع‌دوستی و مروت و احسان در جامعۀ ما به بی‌‌رمق‌ترین نقطۀ خود رسیده است! بحرانی خطرناک‌تر از این، جوامع بشری را تهدید نمی‌کند.خودکشی یک جوان با هر نوع خط و مرام سیاسی، بدون تردید باید هر دل سالمی را بلرزاند و به ابراز همدردی و همدلی بیانجامد. اما به واکنش برخی مدعیان "ارزش‌ها" به مرگ خودخواستۀ کیانوش سنجری نگاهی بیاندازید! آنچه در آن دیده نمی‌شود همانا"ارزش" است مگر آنکه ضدارزش‌ها نام ارزش به خود گرفته باشند که بدبختانه در سطح وسیعی گرفته‌اند!
باری، مرگ دلخراش کیانوش سنجری مایۀ اندوه و تأسف است. خداوند روح او را شاد بدارد و به خانواده و دوستانش تسلای خاطر دهد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خاله می‌خواد بستری بشه!

از دیروز که خانم دارستانی خبر از راه انداختن کلینیک برای ترک بی‌حجابی داده، این ماه‌طلعت امان مرا بریده است. یکریز رنگ می‌زند و می‌پرسد که آدرسش کجاست چون می‌خواد بره در آنجا بستری بشه!
بهش می‌گم خاله! تو که حجاب داری! با عصبانیت می‌گه؛ تو هفت ساله که منو ندیدی، از کجا می‌دونی حجاب دارم؟ می‌گم؛ یعنی حجابت را برداشتی؟ می ‌گه؛ چرا ایقدر سوسراغو می‌کنی؟ لابد ورداشتم دیگه! می‌پرسم؛ پس چرا می‌خوای برای گذاشتنش خودتو تو کلینیک بستری کنی؟ می‌گه؛ کیلنیکشون مجانیه؟ غذا هم می‌دن؟ می‌گم؛ خبر ندارم خاله. می‌گه؛ اگه مجانیه و غذا هم می‌دن خاله به ارواح خاک عمو قسمت می‌دم که نری بنویسی و مسخره کنی و نذاری راش بندازن! خاله! مَ خیلی وقته دلم می‌خواد بیام تهرون ببینم چطور جائیه، ولی وسعم نمی‌کشه! اگر این کیلینیکی که می‌گن مجانی باشه خب منم می‌یام اوجا بستری می‌شم که هم فال باشه هم تماشا!
بعد با نگرانی می پرسه؛ خاله! خبر نداری برای ئی بی‌نمازا و روزه‌خوارا هم می‌خوان کلینیک راه بندازن یا نه؟ اگه خواستن به من خبری بده، چون این کل‌اسمال که خدا سرشاده چن ساله روزه نمی‌گیره، قاسو و فاطومون هم که اصلاً نماز نمی‌خونن! اگه بشه یه کلینیکی هم بزنن برا نمازنخونا و روزه نگیرا، اونوقت چارنفری باهم می‌یایم. بنویس پول اتومبوس و قطار هم یادشون نره. خدا خیرت بده خاله، اگه بتونی جلوجلو منه ثفت‌نام کنی یک فاتح برا عمو می‌خونم. درسته هیچکاره‌ای ولی اینقد که ازت وَر می‌آ!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

کابینۀ مخوف!

با این کابینۀ مخوفی که ترامپ برای خود چیده، از شرش باید به خدا پناه برد!
یک کشیش انگلیکن به نام مایک هاکبی را به عنوان سفیر آمریکا در اسرائیل برگزیده که از هر جهت شبیه دیوید فریدمن سفیر دورۀ اول ریاست جمهوری اوست. به نظرم مایک هاکبی که سابقۀ فرمانداری ایالت آرکانزاس را در کارنامۀ خود دارد، بیشتر شایستۀ اعزام به تیمارستان است تا انتخاب شدن برای مقام سفارت!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

سفر خطیر گروسی به تهران

رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار است شامگاه امروز وارد تهران شود. این نخستین سفر آقای گروسی به تهران پس از انتخاب مسعود پزشکیان به ریاست‌جمهوری ایران است. پس از خروج دونالد ترامپ از توافقنامۀ برجام، روابط ایران و آژانس هم دچار تنش‌های دوره‌ای شده است. اینک با ورود دوبارۀ ترامپ به کاخ سفید، انتظار می‌رود که پروندۀ هسته‌ای ایران در مرکز ثقل توجه جهانی قرار گیرد. از همین رو، دیدار گروسی از تهران و نتیجۀ مذاکراتش با مقام‌های ایرانی، مهمترین امری است که آیندۀ منطقۀ خاورمیانه را رقم می‌زند.
گروسی معمولاً از «ضعف دسترسی بازرسان آژانس بین‌المللی به مراکز هسته‌ای ایران و عدم دریافت پاسخ مناسب در مورد پرسش‌های مربوط به فعالیت در چند مرکز خاص» اظهار گلایه و ناخرسندی کرده و خواهان همکاری نزدیک‌تر ایران با بازرسان آژانس در این زمینه شده است.
آقای گروسی گرچه دارای یک سمت عمدتاً تخصصی و حرفه‌ای است اما سیاستمداری زیرک و با زرنگی‌های مخصوص به خود است. بنابراین، احتمال اینکه او در مذاکراتش با مقام‌های ایرانی از بحث‌های تخصصی فراتر رود و بخواهد از تأثیر به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا و تهدیدهای دولت نتانیاهو علیه برنامۀ هسته‌ای ایران در چانه‌زنی با طرف‌های ایرانی استفاده کند، بسیار است.
در مخالفت ترامپ با برنامۀ هسته‌ای ایران جای تردیدی وجود ندارد. او در نخستین دور ریاست‌جمهوری خود، از توافقنامۀ برجام خارج شد تا با اعمالِ سیاست «فشار حداکثری» طرف ایرانی را به معامله‌ای متفاوت با آمریکا در این باره وادار سازد. ظاهراً او هنوز بر همین نظر است و با توجه به همکارانی که برای تشکیل دولت خود انتخاب می‌کند، جز احیای «سیاست فشار حداکثری» و رسیدن به توافقی منطبق با علایق خود در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران، سودای دیگری در سر ندارد.
گروسی در مذاکراتش با طرف ایرانی به احتمال زیاد بر این نکته انگشت خواهد گذاشت، اما خطرات و تهدیدهای فوری‌تری هم وجود دارد. دولت بنیامین نتانیاهو در اسرائیل، ظاهراً تمام قدرت دیپلماتیک خود را به کار گرفته است تا ترامپ را نسبت به لزوم حملۀ نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران متقاعد سازد. از نگاه دولت نتانیاهو، برنامۀ هسته‌ای ایران به قدری پیشرفت کرده که به صورتِ «شمشیری بالای سر اسرائیل» درآمده است. مقام‌های رسمی اسرائیل از بیان صریح این سخن ابایی ندارند و به‌خصوص در روزهای اخیر ایزرائیل کاتز، وزیر دفاع جدید دولت نتانیاهو به‌طور بی‌سابقه‌ای بر لزوم حملۀ نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران تأکید می‌کند. به نظر می‌رسد که ایزرائیل کاتز تا اندازه‌ای به همین دلیل به عنوان وزیر دفاع اسرائیل معرفی شده است.
یوآف گالانت سلف کاتز به‌رغم ویژگی‌های خشن نظامی‌اش، در تصمیم‌گیری‌های مهم در مجموع فردی محتاط بود. بعد از برکناری او، نتانیاهو تلویحاً فاش کرد که گالانت با انفجار پیجرهای مورد استفادۀ نیروهای حزب‌الله و ترور سیدحسن نصرالله مخالف بوده و او خود رأساً بر انجام این دو عملیات پای فشرده است.
کاتز اما اهل احتیاط به نظر نمی‌رسد. او را عمدتاً «ابزاری در دست نتانیاهو» معرفی می‌کنند که نظرات رئیس خود را تکرار و اجرا می‌کند. به عبارت دیگر، کاتز در دایرۀ «نوچه‌های نتانیاهو» قرار می‌گیرد. در تشکیلات حزب لیکود تنی چند از چهره‌های مطرح به این عنوان شهرت پیدا کرده‌اند!
کاتز در جدیدترین اظهارنظر خود، «خنثی کردن تهدید برنامۀ هسته‌ای ایران» را امری «قابل اجرا» دانسته و گفته است که برای نخستین بار در افکار عمومی و در بین نهادهای امنیتی اسرائیل، اجماعی در این زمینه پدید آمده است. در واقع نظر کاتز ......(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
@ahmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-25545

چرا مثل موج؟

در جامعۀ ما چرا حوادثِ مشابه، مثل موج با هم سر می‌رسند؟ یک بار جاهای مختلف، پی در پی آتش می‌گیرد. یک بار جنایات دلخراش پشت در پشت هم اتفاق می‌افتد. یک بار پرونده‌های فساد یکی پس از دیگری افشا می‌شود. یک بار چند خودکشی دردناک در گوشه و کنار کشور صورت می‌گیرد.....
در چند روز اخیر قتل خبرنگار ایرنا توسط همسرش، قتل یک پزشک در یاسوج به دست برادر یک بیمارِ فوت‌شده، قتل یک زن و فرزند توسط پدر خانواده در ولنجک...رسانه‌ای شده است! چقدر خبر بد؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بي برق شديم!

شمارۀ ماه‌طلعت كه روي گوشي افتاد، چاره‌اي جز پاسخگويي نديدم، چون مي‌دانستم كه دست‌بردار نيست و تمام مدت شبانه‌روز از تماس گرفتن و ميس‌كال افتادن خسته نمي‌شود.
مادربزرگِ ماه‌طلعت با مادربزرگ نامادري يكي از اقوام دور ما دختر خاله بوده است، اما ماه‌طلعت، اين خويشاوندي را خيلي نزديك احساس مي‌كند و به ما نه از سر تفنن يا دوستي، بلكه به عنوان يك خويشي واقعي «خاله » مي‌گويد. اگر به روي او بياوري كه اين نوع خويشاوندي در عالم امروز چندان نزديك به حساب نمي‌آيد، فوري رو ترش مي‌كند و مي‌گويد: «تو كَسِرت مي‌شه بگي من خاله‌تم؟ » منظور از كَسر همان خجالت كشيدن است به دلايل طبقاتي!
ماه‌طلعت در همان ابتداي صحبت گفت كه برق خانه‌شان رفته است و از من خواست كه كاري كنم!
گفتم: همين‌جا هم دو ساعتي است كه برق رفته و من خودم هم دارم از بيكاري سماق مي‌مكم! با لحني انكارآميز گفت: تو تهرون هم مگه برق مي‌ره؟ جواب مي‌دم: بله، چرا نره؟ مگه تهرون با جاهاي ديگه چه فرقي مي‌كنه؟ ادامه بحث به شرح زير پيش مي‌ره:
ماه‌طلعت: مَ ئي‌چيزا سرم نمي‌شه خاله! هر كار مي‌كني بكن تا ئي برق ما بياد!
من: دست من نيست كه خاله! اگه بود كه برق خونۀ خودمون را وصل مي‌كردم!
ماه‌طلعت: يكي مي‌گفت تو تونل تنگه‌زاغ تو جادۀ بندرعباس لامپاش خاموش بوده و ماشينا تصادف مي‌كردن، بعد به تو گفته و تو هم زنگ زدي راهنمايي و رانندگي و حالا اومدن لامپاش رو وصل كردن!
من: نه به خدا! به من گفتن كه تونل تنگه‌زاغ تاريك و خطرناكه اما بهشون گفتم كه خودشون زنگ بزنن به راهنمايي و رانندگي تا بياد درست كنه!
ماه‌طلعت: آخه يكي ديگه هم مي‌گفت لوله آب جلوي خونه‌شون تركيده و يك هفته تمام آب هرز رفته، هر چي زنگ زدن به اداره آب هيچ‌كس نيومده درستش كنه تا اينكه به تو گفتن و تو هم زنگ زدي به اداره آب و بعد از يك هفته اومدن درستش كردن!
من: نه به خدا! گفتن كه لولۀ آب جلوي خونه‌شون تركيده و آب هميطور هدر مي‌ره، اما من گفتم خودشون زنگ بزنن و پيگير بشن، بلكه يكي بياد درستش كنه!
ماه‌طلعت: يعني از تو هيچ كاري برنمي‌آد خاله؟
من: من كاره‌اي نيستم كه ازم كاري بربياد خاله!
ماه‌طلعت: اصلاً چرا تو اين فصل سال برقا قطع شده؟ هيچ‌وقت كه تو ماه عقرب برقا نمي‌رفت!
من: مي‌گن تو پاييز و زمستون گاز كم مي‌آد و براي تامين برق بايد مازوت بسوزونن كه اون هم آلودگي ايجاد مي‌كنه. حالا رييس‌جمهور دستور داده كه براي سلامتي جان مردم مازوت نسوزونن كه بجاش بايد قطعي برق داشته باشيم.
ماه‌طلعت: خاله! تو همۀ كشورا همينجوره؟
من: نه. فقط اينجا اينجوري شده. چون كشور تحريمه و نمي‌شه گاز به اندازه كافي توليد كرد!
ماه‌طلعت: ئي رييس‌جمهور كه گفته بود تحريماره ور مي‌داره!
من: ظاهراً مي‌خواد ولي نمي‌ذارن!
ماه‌طلعت: كي نمي‌ذاره؟ رو دست رييس‌جمهور كي مي‌تونه حرف بزنه؟
من: اينجا با جاهاي ديگه فرق مي‌كنه خاله! خيليا رو دست رييس‌جمهور حرف مي‌زنن!
ماه طلعت: ايجور كه ته مي‌گي اينم كه مثل خودت هيچكاره هست!
من: سياسي هم كه شدي خاله!
ماه‌طلعت: من از همون اولش سياسي بودم خاله! منه دست‌ِكم گرفتي؟ به من مي‌گن ماه‌طلعت! الان ئي گوشي را ور‌مي‌دارم و زنگ مي‌زنم به اداره برق هزارتا لنتراني بارشون مي‌كنم و بعدشم از اين تاريكي فيلم مي‌گيرم مي‌فرستم برا اينترنشنال كه پخش كنه تا آبروشون بره! آخه خاله! مي‌گن ئي كشور رو گنج نِشته، نفت داره، گاز داره، معدن داره، هزار چي داره، پس اينا خرج چي مي‌شه؟ بعد ما تو ميزون و عقرب و قوس كه هميشه برق داشتيم، بايد بي‌برق بشيم؟ به خدا تو تاريكي داره خُلقم تنگي مي‌كنه! الان موقعِ پخش اين سريال «فريد » بود تو ماهواره! اونم نمي‌تونم ببينم. نفهميدم بدبخت چي شد آخرش! ته مي‌گي چي مي‌شه آخرش؟...
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2820/8/

بی‌خبریم!

سخنگوی حزب‌الله لبنان: "تلاش‌های دیپلماتیک عمده‌ای بین ایران و آمریکا و روسیه [ ظاهراً به قصد آتش‌بس بین اسرائیل و حزب‌الله] در جریان است، اما ما هنوز چیزی دریافت نکرده‌ایم.
همین که سخنگوی حزب‌الله از اصل این تلاش‌ها با خبر است، باید شاکر باشد ما اتباع ایرانی که از اصل آن هم بی‌خبریم!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چقدر باید جدی گرفت؟

سخنان عباس پالیزدار را در بارۀ مسئلۀ جانشینی چقدر باید جدی گرفت؟
در ظاهر امر گمان نمی‌کنم که او در مقام و موقعیت و جایگاهی باشد که بخواهد در این زمینه نقشی ایفا کند.
به نظرم وقت آن رسیده است که در این باره از سوی افراد مؤثر یا نهادهای رسمی قدری شفاف‌سازی شود وگرنه رسانه‌ها با تکیه بر سخنان افرادی چون آقای پالیزدار، فضای جامعه را با انواع گمانه‌زنی‌ها، اشباع می‌کنند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

پزشکیان و صد روز اقامت در پاستور

در صد روزگی دولت مسعود پزشکیان به کارنامۀ او نمی‌توان نمرۀ درخشانی داد اما نمرۀ مردودی هم نمی‌گیرد. در این صد روز او کوشیده تا ماشین دولت از «لاین وسط» خیلی منحرف نشود، اما ماشین‌ها وقتی در لاین وسط به مانعی برخورد می‌کنند، برای عبور از مانع باید وارد لاین سبقت شوند وگرنه جا می‌مانند و یا به لاین کندرو کشیده می‌شوند.
ارسطو «حد وسط» را مطلوب‌ترین نقطه می‌داند، اما در امور بشری گاه حد وسطی وجود ندارد، مثل حاملگی و گاه حد وسط اصلاً راه نجات نیست، مثل شنا یا رانندگی یا طبابت که مهارت بالا می‌خواهد و مهارت نصفه نیمه‌اش، جان آدمیان را به خطر می‌اندازد. در آموزه‌های قرآنی به جای «حد وسط»ِ ارسطویی، «نقطۀ تعادل» یا «نقطۀ میزان» به معنای نقطۀ مطلوب توصیه شده است. نقطۀ تعادل یا میزان همان نقطۀ «عدل» است. چنانکه در کتاب آمده است: «وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ. أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ» (آسمان را برافراشت و تعادل و اندازه را وضع کرد. مبادا از اندازه و تعادل درگذرید.) و یا «الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ» (همان که تو را آفرید و بیاراست و تعادل داد.)
بنابراین، فضلیت و مطلوبیت، نقطۀ تعادل و توازن است و این نقطه منطبق با عدل و عدالت است. «وفاق» که دکتر پزشکیان آن را به عنوان شعار دولت خود برگزیده است، به لحاظ روشی یعنی شناسایی و معرفی نقطۀ موزون و عادلانه در هر امر و متقاعد کردن دیگران به مطلوبیت و فضیلت آن و جلب همکاری و همراهی آنان در آن جهت است. بنابراین، به لحاظ روشی، وفاق شعار بسیار خوبی است اما به لحاظ عملی و اجرایی نباید آن را به میل به حد وسط و میانه در هر امری تقلیل داد، زیرا حد تعادل همیشه حد وسط و میانه نیست، همانطور که شناگری حد وسطِ مهارت در این حرفه و یا ناآشنایی با آن به حساب نمی‌آید.
سیاست‌های موزون و عادلانه، امر ناشناخته‌ای در کشور ما نیستند، اما مشکل، حرکت عملی به سمت آنها بوده است. برخی محافل اصولاً با سیاست‌های متعادل و منصفانه میانه‌ای ندارند و آن را مخلّ منافع شخصی و باندی خود می‌بینند. وفاق به معنای تسلیم شدن در برابر تعریف نادرست و منفعت نامشروع آنها نیست بلکه، متقاعد کردن آنان به پذیرش سیاست متوازن است. در عالم عمل، البته بسیاری اوقات، تیغِ حقیقت و استدلالِ منطقی نمی‌بُرد و سیاستمدار به اجبار و برای حفظ مصلحتی عمومی، چاره‌ای جز تن دادن به سطحی از منطق زور غلبه ناپذیر ندارد! این موضوع اما باید «موردی» و مشخص باشد و تبدیل به قاعده و رویه نشود وگرنه عدالت هرگز روی تحقق پیدا نمی‌کند.
به نظرم دکتر پزشکیان در تشکیل کابینه و انتخاب استانداران از موازین وفاق .....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-25288
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=_WqDD_n-mSY
@ahmadzeidabd

نخستین گام مثبت ترامپ!

دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا اعلام کرد که در دولت جدید خود از مایک پمپئو استفاده نخواهد کرد.
حداقل برای من خبر خوبی است! پمپئو در زمان حضورش در رأس وزارت خارجۀ آمریکا در دولت قبلی ترامپ، نقش "خدمتگزار" ساکنان شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانۀ‌باختری را به عهده گرفته بود و بدون هر نوع شرم و حیایی، قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل در مورد فلسطین را طبق میلِ مجانینی چون بن‌گویر و اسموتریچ تفسیر می‌کرد. حتی منکر اشغالی بودن کرانۀ باختری شده بود!
پمپئو از این به بعد، وقت بیشتری برای حضور در نشست‌های سازمان مجاهدین خلق دارد! سازمانی که روزگاری خود را به عنوان "پیشتاز دفاع از حقوق فلسطینی‌ها" معرفی می‌کرد و اینک عمده دستاورد و افتخار سیاسی‌اش، جلب حمایت ضدفلسطینی‌ترین چهره‌های بازنشستۀ ایالات متحده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

لانۀ فساد؟

آنچه عباس پالیزدار در گفتگو با سایت "دیده‌بان ایران" در بارۀ سطح و حجم فساد در بین بسیاری از مسئولان و نهادها مطرح کرده است، اگر دقیق و صحیح باشد که کشور عملاً "لانۀ فساد" شده است!
حرف مقام‌ها و نهادهای مسئول در برابر ادعاهای وی چیست؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

فراموشی میزبان و تشخیص بادِ خرکره!

روزنامۀ کیهان برای اینکه نشان دهد سیاست فشار حداکثری و تحریم نفت ایران توسط ترامپ، نه فقط تأثیری نداشته بلکۀ نتیجۀ معکوس به بار آورده است، به نوشتۀ شماری از رسانه‌های آمریکا و اروپا در این باره استناد کرده است؛ درست مثل هنگامی که صدا و سیما می‌خواهد میزان مشکلات و گرفتاری‌ها و انواع "مفاسد" جامعۀ آمریکا را به نمایش بگذارد، فیلم‌های آمریکایی یعنی فیلم‌های ساخته شده و اکران شده در خاک آمریکا را از شبکه‌های خود پخش می‌کند!
اینکه تحریم نفت ایران و فشار حداکثری چه تأثیری بر معیشت خانواده‌های ایرانی و اقتصاد خرد و کلان کشور گذاشته است، از طریق مراجعه به آمارها، کارشناسان و خانوارهای ایرانی قابل ارزیابی است نه از طریق استناد به نیویورکر! وگرنه داستان شبیه رفتار آن روستایی داستان مولانا می‌شود که بادِ شکمِ خرکره‌اش را از پسِ سه تاریکی و ظلمت تشخیص می‌دهد اما میزبان هر ماه و سال خود را به جا نمی‌آورد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

قدری احتیاط!

دکتر محمدجواد ظریف: "فشار حداکثری ترامپ غنی سازی ایران را به 60 درصد رساند، خودش باید چرتکه بیاندازند."
جواد جان! تو را خدا قدری احتیاط بیشتر! چون ما هنوز آن جملۀ "بگذار ترامپ برگردد!" و مخلفات پیرامون آن را که در زمان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری از تلویزیون پخش شد، کاملاً به یاد داریم!
هنر اهل سیاست این است که "امور واقع" را چه در داخل ساختار قدرت و چه بیرون از آن، عین هم ببینند، وگرنه ممکن است داستان بالا رفتن از اَمرودبُن مورد اشارۀ مولانا مصداق پیدا کند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

قالوا سلاما!

ظاهراً فردی در شبکهٔ ایکس یا همان توئیتر سابق چیزی در باره کنفرانس من در بارهٔ افلاطون در دوران تحصیل در مقطع دکترا نوشته است. برخی دوستان درخواست کرده‌اند که به او پاسخ دهم. پاسخ من ارجاع به کتابم در این باره تحت عنوان "سیاست در ذهن و زندگی یونانیان" و مراجعه به اصل ماجرا در جلد سوم خاطراتم به نام ‌"گرگ و میش هوای خرداد ماه" است! توصیهٔ من به دوستانی که به پاسخ به این قبیل نوشته‌ها تأکید می‌کنند این است که بر نویسندگان این نوع مطالب "سلام" کنند و از کنارش بگذرند زیرا در کتاب آمده است: و اذا خاطبهم [.....] قالوا سلاما!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

سربازان کره‌شمالی؛ بلای جان یا قاتق نانِ پوتین و اون؟

اعزام سربازان کرۀ شمالی به جبهۀ جنگ روسیه و اوکراین به گمانم ناشی از اشتباه کیم جونگ اون و ولادیمیر پوتین باشد.
این سربازان تمام زندگی‌شان را در محیطی از هر جهت بسته و محدود به سر برده‌اند و تصورشان بر این است که کیم جونگ اون "خدای عالم" و کرۀ شمالی "بهشت روی زمین" است. حالا این سربازان برای نخستین بار از قفسی که در آن زندگی می کرده‌اند، پا به بیرون گذاشته‌اند و با دنیای کاملاً متفاوتی خود را روبرو می‌بینند، حتی اگر آن دنیا روسیه باشد! آنها در درجۀ نخست، با دیدن تناقضات دنیای بیرون و وضع کشورشان، دچار تناقض و به تبع آن پریشانی و بی‌ثباتی ذهنی می‌شوند و به همین دلیل، جنگجویان جان برکفی برای پوتین نخواهند بود. در درجۀ دوم، آنها اگر از جنگ در محیطی کاملاً ناشناخته و غریب جان سالم به در ببرند، به ناچار روزی به کشورشان باز خواهند گشت. در بازگشت به کرۀ شمالی آیا به آنان اجازه داده خواهد شد که دیده‌ها و شنیده‌های خود را از جهان خارج، نزد هموطنان خود بازگو کنند؟ به احتمال زیاد به آنان دستورالعملی داده خواهد شد که به نزدیکان و دوستان خود همان تصویر دولت‌ساخته از کره شمالی و جهان بیرون را بازگو کنند! اما بیان خاطرات واقعی گرچه به صورت مخفی، وسوسۀ هر آدمیزادی است حتی اگر در نظامی صددرصد بسته پرورش یافته باشد. این وسوسه، هم دل‌مشغولی و زحمت تازه‌ای برای ناظران مخوف و سراسربین حکومتی برای تحت‌نظر داشتن آنان ایجاد می‌کند و هم جان سربازان و طرف‌های صحبت آنان را به خطر می‌اندازد. در هر صورت این اعزام نیرو، نه خیری برای "اون "به دنبال خواهد داشت و نه برای پوتین!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

گوش به زنگ!

رادیو ارتش اسراییل از قرار دیدار بنیامین نتانیاهو با یائیر لپید رهبر اپوزیسیون به منظور آگاه کردن او از "مسائل امنیتی" خبر داده‌ است.
معمولاً پس از هر دیداری از این جنس، اتفاق مهم و دراماتیکی در منطقه رخ می‌دهد.
به نظرم باید گوش به زنگ ماند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

اگر بتوان....!

حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر ریاست جمهوری در دورۀ شیخ حسن روحانی به مسعود پزشکیان توصیه کرده است که پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا را تبریک بگوید.
اگر بتوان دکتر پزشکیان را متقاعد کرد که "روز ملی کرۀ شمالی" را به کیم جونگ اون و پیروزی نیکولاس مادورو در انتخابات پرمناقشۀ ونزوئلا را به او تبریک نگوید، خودش طی شدن نیمی از مسیر است!
آیا کسانی آقای پزشکیان را برمی انگیزند تا به فرد جبار و ترسناکی مثل کیم جونگ اون که ملت بیچاره و درمانده‌ای را از هر حیث به بندگی و بردگی خود درآورده است، تبریک بگوید یا واقعاً نگاه شخص خودش به جهان اینقدر چپکی است؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

مسلمانان آمریکا به ترامپ رأی دادند اما یهودیان نه!

دونالد ترامپ در انتخابات اخیر توانست نظر جمع قابل‌توجهی از عرب‌ها، مسلمانان، اسپانیایی‌تبارها، سیاهان و زنان آمریکا را در جهت حمایت از خود جلب کند، اما برای جلب نظر یهودیان موفقیتی به دست نیاورد. از همین رو، او در نطق پیروزی خود از حمایت آن جماعات تشکر کرد و از یهودیان نامی نبرد.
79 درصد یهودیان آمریکا به کاملا هریس رأی دادند. با این حال، بیش از 60 درصد یهودیان ساکن اسرائیل ترامپ را بر هریس ترجیح می‌دادند. به یهودیان ساکن اسرائیل آلیا و به یهودیان خارج از آن، دیاسپورا می‌گویند. یهودیان دیاسپورا و به طور خاص یهودیان آمریکا به لحاظ سیاسی لیبرال و به لحاظ مذهبی عمدتاً "اصلاح‌گرا" هستند حال آنکه طبق قوانین حاکم بر اسرائیل، از نقطه‌نظر مشروعیت مذهبی فقط خاخام‌های سنتی یا ارتدوکس به رسمیت شناخته می‌شوند. از نگاه خاخام‌های سنتی، یهودیت اصلاح‌گرا خارج از دین یهود و ارتداد تلقی می‌شود. همین مسائل شکافی بین یهودیان آلیا و دیاسپورا پدید آورده است که هرگاه وضع آرام باشد به بحران تبدیل می‌شود و هر گاه "امنیت اسرائیل" در معرض خطر قرار می‌گیرد، بحران می‌خوابد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

برکناری "دزدکی" گالانت توسط نتانیاهو!

درحالی‌که توجه افکار عمومی بر انتخابات آمریکا متمرکز بود، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به صورتی «دزدکی» یوآف گالانت، وزیر دفاع کابینۀ خود را برکنار و همزمان یزرائیل کاتز، وزیر خارجه را به جای او منصوب کرد.
نتانیاهو از همان ماه‌های نخست تشکیل دولتش، با گالانت اصطکاک پیدا کرد و هر چه زمان گذشت، درۀ اختلاف و بی‌اعتمادی بین دو طرف عمیق‌تر شد. گالانت از معدود اعضای حزب لیکود بود که با قانون اصلاحات قضاییِ مورد نظر نتانیاهو به مخالفت علنی برخاست و پس از عملیات ۷ اکتبر و آغاز جنگ در نوارغزه نیز نخست‌وزیر را به نداشتن استراتژی متهم کرد.
با افزایش اختلافات بر سر مسائل مختلف، دو طرف نتوانستند بی‌اعتمادی متقابل به یکدیگر را پنهان نگه دارند. آنها گویی در حال قهر به سر می‌بردند؛ به‌طوری‌که حتی در مقابل چشم رسانه‌ها و دوربین‌های تلویزیونی به یکدیگر نگاه و یا کلامی رد و بدل نمی‌کردند.
گالانت هنگامی که پست وزارت دفاع دولت نتانیاهو را به عهده گرفت، از سوی رسانه‌ها عمدتاً به عنوان فردی حرفه‌ای و فاقد بینش سیاسی معرفی شد اما از قضا، مهمترین معضل او با نتانیاهو بر سر «بینش سیاسی» شکل گرفت.
گالانت در ماه‌های اخیر بارها به صراحت اعلام کرد که جنگ به خودی خود و بدون وجود یک طرح و برنامۀ سیاسی برای دوران پس از آن، مشکلی را حل نمی‌کند. او بر این باور بود که نتانیاهو و حلقۀ یاران نزدیکش هیچ طرح و برنامۀ سیاسی برای ادارۀ نوار غزه پس از فرونشستن آتش جنگ ندارند و لازم می‌دید که این موضوع را به انحاء مختلف به رسانه‌ها هم بکشاند.
دعوای دیگر او با نتانیاهو بر سر طرح مربوط به معافیت طلاب مدارس تلمودی و ارائۀ سوبسید به مهدکودک‌های یهودیان ارتدوکس بود. نتانیاهو برای تشکیل دولت، با دو حزب مذهبی ارتدوکس یعنی یهودیت توراتی متحده و شاس مجبور به ائتلاف شده است. این دو گروه مخالف خدمت نظام وظیفۀ اجباری برای طلاب حوزه‌های دینی خود هستند و علاوه بر آن، بر دریافت کمک‌های دولتی برای مؤسسات و جوامع تحت سرپرستی خاخام‌های ارتدوکس اصرار می‌ورزند. نتانیاهو به‌رغم گرایش سکولار خود و حزب متبوعش، برای بقای دولت خود چاره‌ای جز تأمین رضایت دو حزب مذهبی شاس و یهودیت توراتی متحده ندارد و به این منظور درصدد تصویب لایحه‌ای دربارۀ معافیت طلاب و ارائۀ سوبسید به جوامع ارتدوکس در قالب لایحۀ بودجه، به این منظور است.
گالانت به‌خصوص با معافیت طلاب علوم توراتی از خدمت سربازی مخالف بود و وزارتِ دفاع تحت رهبری او به تازگی برای فراخواندن هفت هزار طلبۀ ارتدوکس به زیر پرچم برای آنان احضاریه صادر کرده بود. به نظر می‌رسید ارزیابی نتانیاهو از رفتار اخیر گالانت، حرکت او در جهت به تنگنا انداختن و یا حتی سقوط دولت خود بود، بنابراین برای پیشگیری از این رخداد، در شبی که همۀ توجهات به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا جلب شده بود، عملاً به حال «دزدکی» گالانت را از کابینه اخراج کرد و به منزلش فرستاد.
نتانیاهو به واقع از مدت‌ها پیش مترصد فرصتی برای برکناری گالانت بود. او به نزدیکانش گفته بود که پس از حمله به خاک ایران، گالانت را از پستش برمی‌دارد، اما در شرایط عادی این کار برایش آسان نبود.
گالانت به دلیل نوع موضع‌گیری‌هایش، نیروی مورد علاقۀ تمام رهبران احزاب اپوزیسیون به شمار می‌رفت. حضور او در کابینه هم فشار اپوزیسیون و هم فشارهای ایالات متحده را به دولت نتانیاهو کاهش می‌داد. گالانت به نقش خود در این باره ظاهراً واقف بود و همین نکته سبب می‌شد که با بی‌پروایی با نتانیاهو روبه‌رو شود. او یک روز قبل از حملۀ اسرائیل به ایران.....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-24985
ahmadzeidabad

https://m.youtube.com/watch?v=pxQJ7AKIpvM
@ahmadzeidabad

شاید، اگر....!

ترامپ تاکنون در مقابل یک زن سفیدپوست و یک زن رنگین‌پوست در انتخابات ریاست‌جمهوری پیروز شده اما از یک مرد سفید کهنسال شکست خورده است.
به نظر می‌رسد محافظه‌کاری در متن جامعۀ آمریکا هنوز به قدری قوی است که آمادگی فرستادن یک زن به کاخ سفید را ندارد.
شاید اگر حزب دمکرات به جای خانم هریس، مردی را در برابر ترامپ می‌گذاشت، شانس پیروزی‌اش از دست نمی‌رفت.
ترامپ در نخستین نطق خود پس از پیروزی اعلام کرده است که به جای برافروختن جنگ‌ها بیشتر در پی خاموش کردن آتش آنهاست. اگر به این وعده وفادار بماند، خبر خوبی بخصوص برای منطقۀ ماست. او قبلاً هم به نتانیاهو پیام داده است که در روز تحلیف ریاست‌جمهوری‌اش نمی‌خواهد صدای غرش سلاح‌ها در نوارغزه شنیده شود. او هر چه باشد تهدیدش اما مثل تهدید بایدن نیست که نتانیاهو بتواند آن را نادیده بگیرد و یا زیرسبیلی رد کند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

گندش بزنن!

تحمل یک آدم خودشیفته و نادرست‌گو و غیرقابل پیش‌بینی برای چهارسال آینده در کاخ سفید، برای امثال من در این فاصلۀ چندهزار کیلومتری عذاب الیم است چه رسد برای آن نیمی از مردم آمریکا که به او رأی ندادند!
مشکل اول این است که نمی‌دانیم او دقیقاً می‌‌خواهد در برابر بحران‌های جهانی بخصوص بحران خاورمیانه چگونه عمل کند؟ من به سهم خود باید سه شبانه روز در ارتفاعات اطراف روستای شورچشمه اعتکاف کنم تا چینش مهره‌های شطرنج ذهنم را برای فهم شرایط جدید دانه به دانه تغییر دهم!
مشکل دوم این است که اگر در منطقۀ ما خرابکاری کرد، چگونه باید در برابر او موضع بگیریم؟ به هر حال توان ما محدود و قدرت دستگاه تحت کنترل و رهبری او غول‌آساست!
مشکل سوم این است که من واقعاً تحمل بازگشت دیوید فریدمن به عنوان عضوی از هیئت حاکمۀ آمریکا به خاورمیانه را ندارم!
مشکل چهارم....مگر همان سه مشکل مذکور کم است که بخواهم به بقیه‌اش بپردازم!
ذهنم اصلاً آمادگی پذیرش ترامپ در کاخ سفید را با آن کارنامۀ قبلی‌اش ندارد! حسم نسبت به پیروزی او شبیه اعلام پیروزی محمود احمدی‌نژاد در سال 88 است!
توکل بر خدا! شاید در پیرانه‌سری پختگی پیدا کرده باشد. با این همه در بارۀ عملکرد و رفتارش با پیشداوری کلان و بیزاری، داوری و تحلیل نخواهم کرد. کار درست تحلیل مورد به مورد است. ممکن است در مواردی عملکرد مثبتی هم داشته باشد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نشانۀ چیست؟

این سطح از حساسیت، توجه و برانگیختگی در سرتاسر جهان نسبت به انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحدۀ آمریکا نشانۀ چیست؟
نشانۀ ضعف و فتور و افولِ قدرت آمریکاست؟
برای اینکه متهم به حمایت از آمریکا نشوم، همین جا تأکید کنم که قدرت یا ضعف آمریکا، چیزی به جیب من وارد یا از آن خارج نمی‌کند! از طرفی، گمان نمی‌کنم که اظهارنظر من در مورد ضعف یا قدرت آمریکا، اثری بر وضعیت واقعی آن به جا بگذارد. اگر برخی محافل تندرو داخل کشور ما همچنان بر این تصورند که قدرت آمریکا از طریق اظهارنظر امثال من کم یا زیاد می‌شود و به همین دلیل، شهروندان را به سبب قدرتمند یا ضعیف قلمداد کردن ایالات متحده سزاوار مجازات یا پاداش می‌دانند، در همین جا اعلام می‌کنم که من واقعاً هیچ علاقه‌ای به تحمل مجازات بر سر تعیین میزان قدرت آمریکا در جهان ندارم! اصلاً قدرت آمریکا بیش از بورکینافاسو نیست!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

قابل توجه!

آیت‌الله سیدعلی سیستانی در دیدار با محمد الحسان رئیس هیئت نمایندگی سازمان ملل در عراق، خواستار انحصار سلاح در دست دولت شده است.
قابل توجه پایداری‌ها، گردانندگان روزنامۀ کیهان و دیگر نیروهای همسو با آنها!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-24828
@ahmadzeidabad

زندگي؛ از ميدان ونك تا سرِ گاندي!

هنگام پياده شدن از تاكسي خطي، زن چك پول صدتومني را به راننده تحويل مي‌دهد. راننده مي‌پرسد؛ خُرد نداشتيد؟ زن مي‌گويد؛ اينكه ديگه خودش پول خرد حساب مي‌شه! پولِ يه بسته پنيره، آن هم با كلي آب داخلش! راننده جيب‌هايش را مي‌كاود و با قدري دلخوري مي‌گويد؛ نمي‌شد اين رو زودتر بدين؟ زن كمي شرمگين مي‌شود و مي‌گويد؛ تو كيفم بود و نمي‌شد درش آورد، چون جا خيلي تنگ بود. راننده متقاعد مي‌شود چون در صندلي عقب، علاه بر زن، دو آدم چاق هم نشسته بودند كه نشستن در كنارشان راه نفس را بند مي‌آورد. از ميان انبوه تاكسي‌هاي خطي در ايستگاه ميدان ونك پا به سرِ خيابان ملاصدرا مي‌گذاري. راننده‌هاي شخصي پي در پي فرياد مي‌زنند؛ دربست! از روي خط عابر پياده عبور مي‌كني. بيشترِ ماشين‌هايي كه از دور ميدان وارد ملاصدرا مي‌شوند، اعتنايي به خط عابر پياده ندارند. با تمام سرعت‌شان به سمت عابران مي‌رانند. انگار واقعا قصد حمله به پياده‌ها را دارند. براي در امان ماندن از خطر آنها، بايد سخت مراقب باشي و گاه به گاه با اشاره به خط عابر پياده، راننده‌ها را به احتياط فرابخواني! برخي با لبخندي، سرعت خود را كم مي‌كنند و برخي ديگر به روي خود نمي‌آورند. موتورسيكلت‌ها هم مثل مور و ملخ از هر طرف هجوم مي‌آورند. از راست، از چپ، از ورود ممنوع، از پشت چراغ قرمز! تابع هيچ قانون و قاعده‌اي نيستند و هر نقطه‌اي را كه خالي ببينند، به همان سمت حمله‌ور مي‌شوند. نرسيده به سر برزيل، يكي پيش مي‌آيد و با خوشرويي مي‌پرسد؛ شما فلاني نيستيد؟ چون با لبخند روبرو مي‌شود، دستت را مي‌گيرد و به گوشه‌اي مي‌كشد و مي‌گويد؛ جنگ مي‌شه؟ مي‌گويي؛ بستگي داره! اين جواب قانعش نمي‌كند. نه يا بله روشن مي‌طلبد. پرسش‌ها را ادامه مي‌دهد و مي‌خواهد بداند كه نهايتا چه مي‌شود؟ می‌روند یا نه! بعد از چند لحظه چون آثارِ بي‌ميلي را در نگاهت مي‌خواند، بدون تعارف مي‌گويد؛ حالا عجله داري كجا بري؟ اين همه رفتي چي شد؟ جواب منو بده. باورم نمي‌شد اينجا ببينمت... خودت را خلاص مي‌كني و از خيابان وليعصر در قسمت جنوبي ميدان مي‌گذري. در حاشيه خيابان، راننده پير يك دستگاه تاكسي زردرنگ با عينكي ته‌استكاني، سر در جعبه‌عقب ماشينش كرده و از داخل يك قابلمه كوچك، چيزي شبيه كوكوي سيب‌زميني از هم پاشيده را لاي تكه‌اي نان لواش مي‌گذارد و به دو همكار ديگرش تحويل مي‌دهد. پيرمرد چنان دقتي در كارش به خرج مي‌دهد كه گويي مشغول جراحي قلب يك بيمار بسيار ثروتمند است. همكارانش لقمه‌ها را از او مي‌قاپند و در چند دور نان لواش ديگر مي‌پيچند و يكجا در دهان مي‌گذارند! لقمه كله گربه‌اي معروف است اما لقمه‌اي كه آنان يكجا در دهان مي‌گذارند، اندازه كله دو گربه است! يكي از آنها با دهان پر از ديگري مي‌پرسد؛ مظفر امروز نيومده؟ همكارش مي‌گويد؛ نه، رفته كلاچ ماشينش رو درست كنه. طرف با نوعي برافروختگي مي‌گويد؛ اون كه ديروز رفته بود كلاچش رو عوض كنه! همكارش جواب مي‌ده؛ درست نشد، جنسا كه جنس نيستن، هنوز عوض نكردي دوباره خرابه، بعد هم اينقدر گرون! سپس فحش خيلي ركيكي نثار خيلي‌ها مي‌كند! از سرويس‌هاي عمومي بخش جنوب شرقي ميدان، بوي نامطبوعي در هوا پخش شده اما به قدرت و قوتِ برخي سرويس‌هاي بهداشتي بين راهي دوران قديم نيست! روبروي سرويس‌ها در كناره ميدان، اتوبوس نارنجي رنگ خط ميدان رسالت، دود و دمي به راه انداخته كه بويش از بوي سرويس‌هاي بهداشتي زننده‌تر است. از آنجا كه عبور مي‌كني، بساط دستفروش‌ها در چند نقطه پهن است. عمدتا گُل مي‌فروشند.
يك جوانِ تندرست و سالم كه روي يك چشمش را لكه سفيدي پوشانده، در كنار دكه سر خيابان گاندي از رهگذران مي‌خواهد كه يك بيسكويت براي او از دكه‌دار بخرند. عابران نگاهي به سر و وضعش مي‌اندازند و به درخواستش اعتنايي نمي‌كنند. زني يك كنسرو ماهي در دست گرفته تا اگر گربه‌اي سر راهش سبز شد، جلويش بريزد. سر گاندي، راننده‌ها فرياد مي‌زنند؛ هفت تير! بخارست! آرژانتين!
اين است رنگ و بوي زندگي ايرانيان از ميدان ونك تا سر گاندي در نزديكي ظهر يك روز پاييزي! يعني مسافتي حدود صد و پنجاه متر!
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2814/8/
@ahmadzeidabad

چرا استقبال می‌شود؟

در حالی که اظهارات برخی از حاشیه‌ای‌‌ترین مقام‌های شبه‌رسمی در بارۀ بالاگرفتن جنگ با اسرائیل از طرف رسانه‌های خارجی و داخلی درشت و پررنگ می‌شود، اظهارات دیروز مسعود پزشکیان در این باره بازتاب مختصری پیدا کرد.
دکتر پزشکیان که رئیس شورای عالی امنیت ملی کشور است، با اشاره به اسرائیل گفته بود: "اگر در رفتار خود تجدیدنظر کنند، ‌آتش‌بس را بپذیرند و دست از کشت و کشتار مردم مظلوم و بیگناه منطقه بردارند ممکن است در نوع و شدت پاسخ ما اثر داشته باشد."
معنی دیپلماتیک سخنان آقای پزشکیان روشن است و نیازی به توضیح ندارد.
با این حال، این سخنان مورد بی‌توجهی قرار گرفت.
چرا خیلی‌ها به رغم اعلام بیزاری لفظی، عملاً از گسترش جنگ در منطقه و هر چه به آن کمک می‌کند، به شدت استقبال می‌کنند؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=qNo30xZO3tY
در این ویدئو در بارۀ تصمیم مقام‌های ایرانی در مورد پاسخ به حملۀ اسرائیل و تأثیر انتخاب هریس یا ترامپ بر روند تحولات ایران و خاورمیانه توضیح داده‌ام.
@ahmadzeidabad

سیلی خداوند!

تعدادی خانم، شبانه از دیوار دفترِ مجمع مدرسین و محققین در قم بالا رفته‌اند تا تابلوی آن را پایین بکشند. یکی از آنها از روی دیوار افتاده و بعید است صدمه ندیده باشد.
اگر این اتفاق برعکس رخ می‌داد، یعنی تعدادی از شهروندان مخالف این جماعت، برای پایین کشیدن تابلوی یک نهاد مورد علاقۀ آنان از دیوار بالا می‌رفتند و یکی از آنها به پایین پرت می‌شد، به احتمال زیاد، آن را به حساب "سیلی خداوند" و یا "مجازات غیبی از حیث لایحتسب" معرفی می‌کردند! حالا چون این اتفاق برای خودشان رخ داده است لابد آن را امری طبیعی و یا ابتلائی به قصد امتحان می‌دانند!
وقتی کسانی فقط خودشان و علایق مربوط به خودشان را معیار حق بگیرند و همواره خود را در صف‌مقدم "جبهۀ حق" بپندارند، بروز این نوع تناقضات، حداقل مشکلی است که پیش می‌آید!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آتشی گر نامدست این دود چیست؟

اگر نسیمی از خُلق و خو و مِهر و کرامت و عظمت محمد به ما وزیده بود، در مواجهه با رفتار دانشجویی که در دانشگاه آزاد خود را برهنه کرد، به دیدارش می‌رفتیم و با امن و عادی کردن فضا، به ملایمت و مهربانی از او می‌پرسیدیم؛ دخترم! چه مشکلات و فشارهایی، کاسۀ صبرت را لبریز کرده و تو را در میان دیدگان جمع، به طغیانی چنین، واداشته است؟
آنگاه که انبان دردهای دل خود را می‌گشود، به خود می‌گفتیم؛ یا أسفا از این حالی که جوانان ما بر اثر هجوم انواع مشکلات پیدا کرده‌اند! وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ!
از دکتر پزشکیان انتظار می‌رود که نماینده‌ای برای دیدار با او اعزام کند تا درددلش را بشنود. پزشکیان بود که گفت؛ اینها همه دختران من هستند.
آتشی گر نامدست این دود چیست؟
**********

گوش را اکنون ز غفلت پاک کن
استماع هجر آن غمناک کن
آن زکاتی دان که غمگین را دهی
گوش را چون پیش دستانش نهی
بشنوی غمهای رنجوران دل
فاقهٔ جان شریف از آب و گل
خانهٔ پر دود دارد پر فنی
مر ورا بگشا ز اصغا روزنی
گوش تو او را چو راه دم شود
دود تلخ از خانهٔ او کم شود
غمگساری کن تو با ما ای روی
گر به سوی رب اعلی می‌روی

#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

داستان مربوط به حال است نه گذشته!

نه کودتای 28 مرداد و نه اشغال سفارت آمریکا در تهران، عامل تداوم خصومت بین آمریکا و ایران نیستند. کشورهای بسیاری، فجایعی بزرگ‌تر از اینها را نسبت به هم مرتکب شده‌اند اما پس از مدتی، گذشته را به حال خود رها کرده و از در صلح و آشتی با هم درآمده‌اند. نمونه‌اش رابطۀ ویتنام و آمریکاست. جنگ خونین بین آن دو کشور، هزاران بار سنگین‌تر و هولناک‌تر از 28 مرداد و اشغال سفارت بود، اما با گذشت زمان، دو طرف جنگ را فراموش کردند و روابط‌شان را عادی و گرم کردند.
آنچه روابط کشورها را تیره نگه می‌دارد، گذشته نیست،حال است. نوعی اقتضای سیاسی داخلی است که برای تداوم آن، از گذشته هم بهره گرفته می‌شود. نه 28 مرداد اینک برای بسیاری از مردم ما مسئلۀ روز است و نه گروگان گرفتن دیپلمات‌های آمریکایی در تهران برای بسیاری از مردم آمریکا. بنابراین، علت تداوم خصومت را باید در جای واقعی خودش جسجو کرد نه در تاریخی که در هر صورت گذشته است.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-24567
َ@ahmadzeidabad

توصیه‌های بی‌هوده!

اینکه امثال من به جمهوری اسلامی توصیه کنیم پاسخ حملۀ اخیر اسرائیل به خاک کشور را بدهد یا ندهد، فوری اقدام کند، یا فعلاً صبر در پیش گیرد، مستقیم درگیر شود یا از راه غیرمستقیم عمل کند، همه‌اش بی‌هوده است!
تجربه نشان داده که جمهوری اسلامی به هر نتیجه‌ای که خودش برسد، طبق آن عمل خواهد کرد و توصیه‌های ما در هر جهتی که باشد جز اینکه دستمایۀ اتهام تازه‌ای علیه‌مان شود، حاصل دیگری ندارد. برای نمونه، مثلاً اگر من توصیه به احتیاط و صبر کنم، متهم می‌شوم که قصدی جز نشان دادن "ضعف اقتدار حکومت" و در نتیجه "تسلیم و ذلت‌پذیری آن در برابر نظام سلطه" را ندارم و اگر "پاسخ فوری و قاطع و دندان‌شکن" را پیشنهاد کنم، در آن صورت نیز می‌توانم به "تلاش برای وارد کردن کشور در جنگی فراگیر" و در نتیجه بی‌ثبات کردن کشور و "کمک به جنگ‌طلبان خارجی برای رسیدن به اهداف شوم‌شان" متهم شوم.
در جایی که نصیحت و توصیه به یک امر، فاقد اثر باشد و در عین حال، صرفِ عملِ ناصحانه، زمینه‌ساز اتهام شود، اصرار بر توصیه و نصیحت شاید نوعی خودآزاری به حساب آید.
بنابراین، آدمی مثل من در این شرایط فقط می‌تواند فارغ از هر نوع توصیه و پیشنهادی، فقط احتمالات را تشریح و پیامدهای خواسته و ناخواستۀ آنها را توضیح دهد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

چه فرقی می‌کند؟

"به حال کشته‌شده‌ها و یتیم‌شده‌ها و بی‌خانمان‌شده‌ها چه فرقی می‌کند که ویرانی به وجود آمده، به اسم حکومت‌های خودکامه بوده است یا به نام مقدس آزادی و دمکراسی." مهاتما گاندی
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

جنگ لبنان در یک قدمی پایان؟

در 24 ساعت گذشته پیشرفت‌های بسیار مهمی در مسیر اعلام آتش بس در لبنان صورت گرفته است. حرف از عملیاتی شدن آتش‌بس طی ساعات و روزها و حداکثر یکی دو هفتۀ آینده است.
اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ ندهد، اجرای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل به زودی آغاز می‌شود. اجرای این قطعنامه وضعیت داخلی و روابط خارجی لبنان را به کلی دگرگون خواهد کرد و آثار آن بر تمام خاورمیانه بخصوص ایران سایه خواهد افکند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نقشهٔ‌راه آتش‌بس و بعلبک زیرآتش

ارتش اسرائیل به ۸۰ هزار تن از ساکنان شهر بعلبک و روستاهای اطراف آن در درۀ بقاع لبنان اخطار داده است که خانه‌های خود را ترک کنند، زیرا قرار است پایگاه‌های حزب‌الله در این مناطق مورد حملۀ شدید جنگنده‌های اسرائیلی قرار گیرد. از ابتدای جنگ اسرائیل و لبنان در یک ماه پیش، این نخستین بار است که ارتش اسرائیل خواهان خروج جمعیتی در این اندازه از محل سکونت خود است.
نزدیک به ۶۰ درصد ساکنان شهر باستانی بعلبک واقع در شرق لبنان، شیعه هستند. تهدید به بمباران بی‌سابقۀ بعلبک در حالی صورت می‌گیرد که گزارش رسانه‌ها، از تلاش مداوم طرف‌های ذی‌نفوذ در لبنان و اعلام آمادگی طرف‌های درگیر برای دستیابی به آتش‌بس حکایت دارد. در پیوند با همین موضوع، آموس هوچستین، نمایندۀ ویژۀ جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر وارد خاورمیانه می شود تا طرح ابتکاری خود را برای خاموش کردن جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله پیگیری کند.
رسانه‌های عرب‌زبان از قول نزدیکان نبیه بری رئیس مجلس لبنان گزارش داده‌اند که پیش از این، بری و هوچستین بر سر یک «نقشۀ راه» برای استقرار آتش‌بس در جنگ لبنان به توافق رسیده‌اند. جزئیاتی از «نقشۀ راه» مورد توافق دو طرف منتشر نشده است اما راه‌حل‌های دیپلماتیکی که طرف‌های مختلف برای خاتمۀ جنگ در لبنان تا به حال به آنها اشاره داشته‌اند، همگی به اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل ختم می‌شود.
قطعنامۀ ۱۷۰۱ شورای امنیت پس از جنگ ۳۳ روزۀ بین حزب‌الله و اسرائیل در سال ۲۰۰۶ صادر شد. این قطعنامه بر ضرورت عقب‌نشینی کامل ارتش اسرائیل از هر نقطه از خاک لبنان، بازگشت نیروهای حزب‌الله به شمال رودخانۀ لیطانی، استقرار ارتش لبنان و هزاران نیروی حافظ صلح سازمان ملل در مناطق مرزی و اجرای قطعنامۀ ۱۵۵۹ شورای امنیت تأکید دارد. قطعنامۀ ۱۵۵۹ شورای امنیت بر خلع سلاح تمام گروه‌های شبه‌نظامی در لبنان و بسط حاکمیت دولت بر سراسر خاک آن کشور تصریح کرده است. 
 با آنکه نجیب میقاتی سرپرست نخست‌وزیری و نبیه بری رئیس مجلس و سران دیگر احزاب لبنان و همینطور دولت اسرائیل اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ را به عنوان پایۀ یک فرمول آتش‌بس پذیرفته‌اند و کشورهای غربی و عرب و دخیل در بحران لبنان نیز بر این موضوع پای فشرده‌اند، با این همه، مراحل مختلف اجرای قطعنامه همچنان محل اختلاف طرف‌های درگیر به‌خصوص حزب‌الله و اسرائیل است. حزب‌الله تا کنون موضع روشن خود را دربارۀ شرایط آتش‌بس اعلام نکرده و فقط رسانه‌های نزدیک به آن، گزارش‌هایی مبنی بر اصرار آن بر «مقاومت در برابر هجوم اسرائیل به خاک لبنان» انتشار داده‌اند.
با این همه، شیخ نعیم قاسم در نخستین پیام تصویری خود پس از ترور سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله، نبیه بری را به‌عنوان «برادر بزرگتر» تشکیلات متبوع خود و به نوعی نمایندۀ این گروه در مذاکرات دیپلماتیک معرفی کرد.  بین سخنان آقای قاسم و آنچه رسانه‌های نزدیک به حزب‌الله دربارۀ موضع این گروه نسبت به شرایط آتش‌بس منتشر می‌کنند، تفاوت معناداری به چشم می‌خورد، بنابراین، انتظار می‌رفت شیخ نعیم قاسم که به عنوان جانشین نصرالله و دبیرکل جدید حزب‌الله انتخاب شده است، در سخنرانی دیشب خود موضع حزب‌الله را به صورتی شفاف مطرح کند.
شیخ نعیم قاسم، اعلام کرد که خواهان آتش‌بس است اما آن را «گدایی» نخواهد کرد و زیر بار شرایط اسرائیل نخواهد رفت. با این همه، آقای قاسم شرایط مورد نظر تشکیلات تحت رهبری خود را تشریح نکرد. در طرف اسرائیلی، همۀ نهادها و گروه‌ها.... (ادامه یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-24502
@ahmadzeidabad

به چیزی که باید، توجه نمی‌شود!

اسکای نیوز عربی به نقل از نزدیکان نبیه بری رئیس مجلس لبنان گزارش داده است که وی با آموس هوچستین فرستادۀ آمریکا به منطقه ،در بارۀ یک نقشۀ راه برای آتش‌بس و اجرای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل در لبنان به توافق رسیده است.
نبیه بری علاوه بر ریاست مجلس لبنان، رهبری جنبش امل را هم که توسط امام موسی صدر پایه گذاشته شد، بر عهده دارد.
شیخ نعیم قاسم رهبر جدید حزب‌الله قبلاً گفته بود که آقای بری در مذاکرات دیپلماتیک خود از طرف حزب‌الله نیز نمانیدگی دارد.
قطعنامۀ 1701 شورای امنیت بر عقب‌نشینی نیروهای حزب‌الله به شمال رودخانۀ لیطانی و اجرای دو قطعنامۀ 1559 و 1680 تأکید می‌کند. قطعنامۀ 1559 خواستار انحصار سلاح در دست دولت لبنان و خلع سلاح عموم گروه‌های شبه نظامی در آن کشور شده است.
در واقع سرنوست لبنان را مذاکرات نبیه بری با فرستادۀ آمریکا رقم می‌زند، اما در داخل ایران بر سر همه چیز بحث و جنگ و دعواست و تنها چیزی که مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد و در باره‌اش اصلاً موضعی گرفته نمی‌شود، همین مذاکرات و توافقات دیپلماتیک سرنوشت‌ساز است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دروغ رسانه‌ای؟

رسانه‌های فارسی‌زبان به نقل از "کانال 13" اسرائیل گزارش داده‌اند که کابینۀ امنیتی نتانیاهو به قصد تلافی حملۀ پهپادی به منزل شخصی نخست وزیر در شهر قیصریه، طرح حملۀ قریب‌الوقوع دیگری را علیه ایران تصویب کرده است!
بر پایۀ ارزیابی‌های عقل سلیم، چنین خبری نمی‌تواند صحت داشته باشد، زیرا مغایر روند کلی تحولات منطقه است، از این رو تا هنگامی که تأیید رسمی نشود، نباید محل اعتنای جدی قرار گیرد.
واقعیت این است که رسانه‌ها از جمله کانال‌های تلویزیونی در اسرائیل بسیار متنوع‌اند و همه هم به یک اندازه اعتبار ندارند.
بنابراین، صرف اینکه یک کانال اسرائیلی خبری را منتشر کند، دلیلی بر صحت و دقت آن خبر محسوب نمی‌شود. برای نمونه، کانال 14 اسرائیل که در چند هفتۀ گذشته به صورت یکی از منابع اصلی رسانه‌های فارسی‌زبان در آمده بود، آنقدر دروغ به هم بافته که حد و اندازه ندارد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

عاقبت اين نردبان افتادنيست!

خداوند نور به قبر مرحوم دكتر شريعتي ببارد. او بود كه كلۀ ما را پر از شور و حماسه كرد. چنان به عالم افلاك‌مان برد كه پاي‌مان به كلي از روي زمين برچيده شد. در تاريخ ما، خيلي‌ها آدم خاكي را به افلاك برده‌اند. سنايي و عطار و مولوي نمونه مثلث‌گونه‌اي از آنهايند. اينها با اشعارشان روح را پرِ پرواز داده‌اند. خداي‌شان بيامرزد. مرحوم شريعتي اما سياست را هم حماسي كرد و به عالم افلاك برد. سياست اما چيزي است كاملا زميني و نه فقط زميني كه تا حد زيادي زيرزميني! منظورم از زيرزميني همان جهان مخوف «هادس » در اساطير يوناني است. داراي نوعي سرشت دوزخي يا جهنمي! سياست تابع عقل سرد و توازن بي‌رحمانه قدرت است. اصلا راهي به فلك و آسمان و ملكوت ندارد. آن را شورانگيز و حماسي ديدن و در عالم ملكوت و اعلاء جست‌وجو كردن، گمراهي محض است. مرحوم شريعتي در صحراي سياست واقعا ما را گمراه كرد ودنبال نخود‌سياه فرستاد. قاعدتا من به اندازه همكارانِ«تجارت فردا» بي‌مبالات نيستم كه بخواهم كاسه‌كوزه‌هاي ناكامي نيم قرن گذشته را بر سر مرحوم دكتر شريعتي بشكنم چرا كه آن گمراهي، اولا مختص او نبود. بسياري از اهل مبارزه و سياست در آن وادي مي‌تاختند اما قلم شيوا و بيان رسا و توان فكري او را براي تئوريزه كردن آن گمراهي نداشتند و اغلب يا به حالش غبطه مي‌خوردند يا به او حسودي مي‌كردند. ثانيا، مرحوم شريعتي محصول يك تاريخ طولاني و شرايط زمان خودش بود. گرچه او گذشته را به درستي نقد مي‌كرد، اما عناصر ماندگار در ناخودآگاه جمعي قوم ما را جذب كرد و مجذوب آن شد. همان ثنويت ماني‌مسلكانه كه سياست را هم به دو اقنوم سياه و سفيد منقسم مي‌كرد؛ يكي از آنِ جبهه حق و ديگري براي جبهه باطل. يكي كه از هر جهت اخلاقي و پاك و عادلانه و طيب و طاهر است و آن يكي كه آلوده و ناپاك و ستمگرانه و پليد است. ما هم كه خدا را شكر هر اخلاق و رفتار و پيشينه و سواد و دغدغه‌اي كه داشته باشيم، هميشه بي‌چون و چرا در صفِ مقدمِ جبهه حق ايستاده‌ايم و مخالفان‌مان در رديف نخستِ جبهه باطل. هر نوع ترديدي در اين باره را نيز با چماق تكفير سياسي يا اعتقادي، عقب مي‌رانيم!
ثالثا، ما به انتخاب و اراده خودمان، عقل‌مان را دودستي تقديم مرحوم دكتر شريعتي كرديم. او نه به دنبال ما فرستاد و نه علاقه‌اي به اين كار داشت. از قضا خلوت‌گزين و فراري از هجوم خلق در اطراف خود بود. اين ما خودمان بوديم كه او را تشويق و ترغيب و حتي اجبار كرديم تا آنچه در خيال خام آن بوديم، به قلم شيوا و زبان رسايش جاري سازد. آن همه استقبال شورانگيز از او وآثارش براي چه بود؟ لابد خلأيي را پر مي‌كرد كه آن همه عاشق سينه‌چاك برايش خلق مي‌شد. پس نبايد تقصير خود را به گردن او بيندازيم. او كالايي توليد كرد كه مشتري و هواخواه بسيار داشت. كالا را هم به قصد رسيدن به نان و نوا و پست و مقامي توليد نمي‌كرد، زندگي و امنيت و آسايش خود و زن و بچه‌هايش را پاي آن مي‌گذاشت.
رابعا نيم قرن از وفات او گذشته است. در همه اين سال‌ها هم يا به كلي مغضوب بوده يا ناديده گرفته شده است. پس چرا ما تكاني نخورده‌ايم؟ چرا از پلكان سياستِ سر به آسمان گذاشته گامي به پايين برنداشته‌ايم و به سرشت خاكي و زميني آن نزديك نشده‌ايم؟ چرا هنوز سياست در نزد ما همچنان به صورت رويايي پا در هوا باقي مانده است؟ چرا سياست سكولاريستي نيز نزد ما همانقدر رويايي و منقطع از امر واقع و موجودي هورقليايي و گول زنك است؟
واي! اين مطلب از كجا كه سر در آورد! قصدم اين بود كه بگويم ما براي بقاي نسل خود هم كه شده بايد از پله‌هاي نردبان سر به آسمان كشيده سياست گام به گام پايين بياييم و پا روي زمين خدابگذاريم. حركت بر روي زمين هم مختصات پيچيده و بغرنج خود را دارد و تلاش و دانش فراوان مي‌طلبد. خلاصه از اين نردبان سياست پايين نياييم زمين مي‌خوريم و پاي‌مان بدجور مي‌شكند!اين نردبان هم شبيه همان نردباني است كه مولاناي عزيز و گرامي صعود از آن را بلاي جان دانسته است:
نردبان خلق اين ما و منيست
عاقبت زين نردبان افتادنيست
هركه بالاتر رود ابله‌ترست
كه استخوان او بتر خواهد شكست
@ahmadzeidabad
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2808/8/

مجرمانه است؟


شورای امنیت سازمان ملل قرار است امروز به درخواست وزارت خارجۀ ایران برای بررسی حملۀ اسرائیل به خاک ایران تشکیل جلسه دهد.
همزمان رئیس محترم دستگاه قضایی تأکید مجمع مدرسین و محققین حوزۀ علیمۀ قم بر لزوم عقب‌نشینی اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی جنگ سال 1967 را "خلاف امنیت" دانسته و از این تشکل خواسته است که "درصدد اصلاح حرف و نظر ناصواب خود برآید و جبران‌مافات کند" وگرنه با برخورد دادستان دادگاه ویژۀ روحانیت قم روبرو خواهد شد.
کافی است در جلسۀ شورای امنیت سازمان ملل، نمایندۀ اسرائیل بر همین دستورالعمل آقای محسنی اژه‌ای انگشت بگذارد و مدعی شود؛ "کشوری که سران قوایش، حتی درخواست بازگشت به مرزهای پیش از جنگ ژوئن را هم مجرمانه می‌دانند و موجودیت ما را از اساس نفی می‌کنند" بر اساس کدام مادۀ منشور ملل متحد خواستار تشکیل جلسۀ شورای امنیت شده است؟
من نمی‌دانم پاسخ نمایندۀ جمهوری اسلامی به این سخن چه خواهد بود، اما مراجعه به نهادهای بین‌المللی مثل هر امر دیگری اقتضائات خود را دارد. اسرائیل فارغ از علایق ما، اساساً بر مبنای قطعنامه‌های سازمان ملل موجودیت یافته است. اگر جمهوری اسلامی این قطعنامه‌ها را به کلی باطل و فاقد هرگونه ارزش حقوقی می‌داند، دیگر شکایت از اسرائیل در نزدِ نهادی که مسبب موجودیت آن است، چه محلی از اعراب دارد؟ و اگر برای سازمان ملل و قطعنامه‌های آن درجه‌ای از اعتبار قائل است به طوری که شکایت از اسرائیل را نزد آن موجه می‌کند، دیگر برخورد قضایی با تشکلی که خواستار پایان نقض قطعنامه‌ها از سوی اسرائیل شده است، در چه چارچوبی قابل دفاع است؟
متأسفانه دایرۀ مجرمانه تلقی کردن نظرات و دیدگاه‌های افراد و تشکل‌های غیردولتی در برخی زمینه‌ها به قدری فراخ شده است که دیگر مشخص نیست طرح این نوع پرسش‌ها خودش مجرمانه است یا نیست! پناه بر خدا.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=T2eZPbsvpbg

ای آمران و عاملان و حامیان و حافظان فیلترینگ!
ما هم فراموش کنیم خدا فراموش نخواهد کرد که شما بواسطۀ گذاردن تیغ فیلترینگ بر گلوی اینترنت و تبدیل آن از آهویی تیزپا به حلزون، ایرانیان را برای دانلود و یا آپلود یک فیلم، خسته کردید! فرسوده کردید! پیر کردید!
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى(آيا انسان مى‌‏پندارد كه به امان خود رها خواهد شد؟) آیۀ 36 سورۀ قیامت.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دلیل فرضیِ سکوت احمدی‌نژاد!

سکوت ادامه‌دارِ محمود احمدی‌نژاد در برابر جنگ جاری در منطقه، سبب خشم برخی محافل و رسانه‌های اصولگرا شده است.
بعید می‌دانم اینگونه واکنش‌ها سبب شکستن سکوت آقای احمدی‌نژاد شود، چون او پیش خود می‌گوید: "من یا آدم مهم و اثرگذاری هستم یا نیستم؟ اگر هستم پس چرا اجازه داده نمی‌شود در انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس فعال شوم و یا در بارۀ مسائل مورد علاقه‌ام آزادانه اظهارنظر کنم؟ و اگر مهم و اثرگذار نیستم، دیگر توقع اینکه در بارۀ چند موضوع خاص و گزینش‌شده، حتماً موضع‌گیری کنم، بر چه منطقی استوار است؟"
من معمولاً منتقد و مخالف رویکرد سیاسی و اعتقادی محمود احمدی‌نژاد بوده و هستم، اما در این مورد خاص، استدلال فرضی‌اش، بیراه نمی‌نماید.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

حملهٔ اسرائیل به خاک ایران؛
دردسرهای بی‌پایان یک بحران مزمن

حملۀ جنگنده‌های اسرائیلی به خاک ایران با واکنش‌های متفاوتی در سطح منطقه و جهان روبه‌رو شده است. عموم کشورهایی که این حمله را محکوم کرده و یا از محکوم کردن آن خودداری کرده‌اند، بر لزوم پیشگیری از تشدید جنگ و پایان دادن به چرخۀ فزایندۀ درگیری تأکید کرده‌اند. در واقع، اکنون نگاه‌ها به تهران دوخته شده است تا واکنش آن را نسبت به حملۀ جمعه شب اسرائیل به برخی مراکز نظامی دریابند.
تا لحظۀ نگارش این یادداشت، هنوز از سوی نهادهای مسئول در جمهوری اسلامی دربارۀ نحوۀ واکنش به حملۀ هوایی اسرائیل موضع صریحی گرفته نشده است و به نظر می‌رسد قرار است برای مدتی «سیاست ابهام» در این زمینه ادامه داشته باشد. اگر ایران به حملۀ متقابل سریع و فوری در برابر حملۀ اسرائیل مبادرت نکند، در آن صورت، حوادث اخیر در صحنۀ جنگ خاورمیانه را می‌توان تا اندازه‌ای در جهت برنامۀ دولت جوبایدن رئیس‌جمهور آمریکا ارزیابی کرد.
دولت آمریکا بر محدود بودن اهداف حملۀ نظامی اسرائیل به ایران تأکید داشت؛ به‌طوری‌که این حمله سبب واکنش نظامی سریع نیروهای نظامی ایران نشود و بدین‌وسیله، روند جنگ در منطقه تحت کنترل در آید. بعد از اعلام پایان عملیات جنگی اسرائیل علیه ایران، مقام‌های آمریکایی اعلام کردند که زد و خورد مستقیم بین ایران و اسرائیل باید در همین نقطه پایان یابد.
ظاهر این جمله بدان معناست که از نگاه دولت بایدن، اگر قرار است منازعه بین دو طرف ادامه پیدا کند، حملات متقابل باید از هدف قرار دادن مستقیم به درگیری غیرمستقیم تقلیل پیدا کند یعنی بازگشت به همان شرایطی که پیش از حملۀ موشکی ایران به اسرائیل جریان داشت.
این در حالی است که بازگشت به شرایط گذشته هم دیگر مقدور به نظر نمی‌رسد. از زمان نخستین حملۀ موشکی ایران به اسرائیل در بهار امسال، توازن قوا بر روی زمین دستخوش تغییرات جدی شده است. دولت آمریکا به هم خوردن توازن قوا به‌خصوص در لبنان را به نفع پیشبرد برنامۀ دیپلماتیک خود برای منطقه می‌داند و ظاهراً امیدوار است که جمهوری اسلامی با خویشتن‌داری در برابر حملۀ جمعه شب اسرائیل، با این برنامه به نحوی همراه شود.
رئوس نقشۀ آمریکا برای نظم جدید در خاورمیانه به ترتیب زیر است: استقرار آتش‌بس در نوارغزه و آزادی اسیران اسرائیلی، سپردن نوارغزه به یک نیروی عربی برای اداره و بازسازی آن بدون حضور حماس، اجرای شدید و غلیظ قطعنامۀ ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل در لبنان به قصد عقب‌نشینی نیروهای حزب‌الله به شمال رودخانۀ لیطانی و رفع خصومت دائمی بین لبنان با اسرائیل با تمام لوازم و ضروریات آن، ترسیم نمایی از وعدۀ تشکیل کشور مستقل فلسطینی با محدودیت‌های مشخص در آینده‌ای نامشخص از طریق عادی‌سازی رابطۀ عربستان و دیگر کشورهای عرب و مسلمان با اسرائیل.
روشن است که در نظم مورد نظر دولت بایدن که عملاً از حمایت کامل یا نسبی یا مشروطِ سازمان ملل، اروپا، کشورهای عرب، چین و حتی روسیه نیز برخوردار است، نقشی برای تداوم سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی و اقدامات مسلحانۀ گروه‌های متحد آن در خاورمیانه در نظر گرفته نشده است. از این رو، از نگاه آنان، جمهوری اسلامی.... ( ادامه یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-24107
@ahmadzeidabad

بود و نمود حملۀ اسرائیل به خاک ایران

پس از حدود 25 روز تبلیغات دامنه‌دار و دامن زدن به انواع انتظارات، سرانجام ارتش اسرائیل چند "هدف نظامی" را در خاک ایران مورد حمله قرار داد. نفس‌الامر اهمیت این حمله هر چه باشد، نمود آن به گونه‌ای است که کم‌اهمیت شمردن آن را برای جمهوری اسلامی امکانپذیر کرده است. پاسخ فوری به حمله‌ا‌ی که بتوان آن را "کم‌اهمیت" شمرد، قاعدتاً تردیدهایی را در بین نهادهای تصمیم‌گیر به وجود می‌آورد. به نظرم هدف از آن تبلیغات پرحجم و دامن زدن به انتظارات و سپس اقدام در حد کمترین سطح انتظار، ایجاد همین تردید بوده است. یک پاسخ فوری از سوی ایران به معنای تشدید جنگ و بروز عواقب سیاسی و اقتصادی آن بخصوص کمک به کمپین انتخاباتی دونالد ترامپ در آمریکاست و تعلل در پاسخ و یا عدم پاسخ هم مایۀ تشدید فشارِ نیروهای تندروی داخلی به بدنۀ حاکمیت و متهم کردن آنان به تسلیم و در نتیجه ایجاد التهاب سیاسی در کشور است.
با این حساب، نوع حملۀ اسرائیل، کار را از جهاتی ساده و از جهتی دیگر سخت‌تر کرده است. در هر صورت گام بعدی ایران است که یکی از سناریوهای قابل تصور در این بحران را متحقق می‌کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

واقعی یا جنجال؟

روزنامۀ تایمز لندن و به نقل از آن سایر رسانه‌ها ادعا می‌کنند که حملۀ اسرائیل به خاک ایران به دلیل درز اطلاعات سرّی و محرمانۀ مربوط به آن در پنتاگون، به تأخیر افتاده است!
من در این چند روز هرچه دقت کردم ببینم دقیقاً چه اطلاعات محرمانه‌ای از آن حملۀ احتمالی به بیرون درز کرده است، راستش متوجه هیچ چیز دندانگیری نشدم. اطلاعات اصطلاحاً درز کرده، چند نکتۀ کلی و بدیهی مثلِ انجام رزمایش برای حمله به اهداف مورد نظر، تمرین عملیات امداد و نجات و استفاده از دو نوع موشک آن هم صرفاً طبق ارزیابی دستگاه اطلاعاتی آمریکاست که قاعدتاً ضروری هر نوع حملۀ احتمالی است و به ذهن غنجعلی‌خان ولایت ما هم می‌رسد!
این داستان به نظرم عمدتاً جنجال است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

باز هم ادعای مکاشفه در حوزۀ سیاست!

سیاست عرصۀ مکاشفات درونی نیست! مکاشفه چه کاذب و چه صادق، امری صرفاً فردی است و در حوزۀ امور جمعی با ریسمان آن نباید سرازیر هیچ چاهی شد. سیاست امری جمعی است و تنها بر پایۀ آنچه جنبۀ بین‌الاذهانی دارد، می‌توان کاری را تجویز کرد و برایش برنامه ریخت. آنچه جنبۀ بین‌الاذهانی دارد، همان سنجش و محاسبۀ عقلانی است. محاسبۀ عقلانی هم رمز و راز بردار نیست. شفاف و روشن و بدون ابهام است.
آنچه شیخ روح‌الله قرهی در مورد جنگ با اسرائیل گفته و کوشیده آن را اسرارآمیز و "مکاشفه‌گونه" جلوه دهد، از نقطه‌نظر سیاسی، فاقد هر نوع ارزش است. جای بسی تأسف است که اینگونه ادعاهای شخصی، در کشور ما جنبۀ عمومی پیدا کرده و به صحنۀ سیاست عملی هم راه یافته است. وقتی راه این نوع باصطلاح مکاشفات درونی در حوزۀ سیاست باز شود، فرد دیگری هم می‌تواند ادعایی متضاد آن را به عنوان مکاشفه مطرح کند و با مبهم‌گویی آن را به ماوراء و ارادۀ خداوند نسبت دهد و به گمراه‌سازی و سوءاستفاده از عواطف برخی افراد مذهبی مشغول شود.
بنابراین به ادعاهایی اینگونه در حوزۀ زندگی عمومی همواره باید با بدگمانی نگریست.
آقای قرهی در توصیۀ خود برای تصرف بلندی‌های جولان، حتی به این نکته توجه نکرده است که برای چنین امری، پیش از هر چیز دولت بشار اسد باید اجازۀ آن را بدهد و با حضور انبوه نیروهای ایرانی در جنوب دمشق موافقت کند. اگر او اجازۀ همین یک کار را از بشار اسد گرفت، بقیۀ کار با دیگران!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

سال 67 و اکنون!

در سال 1367 قطعنامۀ 598 شورای امنیت سازمان ملل روی میز بود و قدرت‌های جهانی بر پذیرش آن از سوی دو طرف متخاصم برای پایان دادن به جنگ 8 سالۀ ایران و عراق اصرار داشتند. در بارۀ آن قطعنامه هم نظرات متفاوتی وجود داشت، اما "اجماع عقلاء" آن را در مجموع متوازن می‌دانست و مرحوم آیت‌الله خمینی به پذیرش آن ترغیب می‌‌شد.
اینک اما در رویارویی نظامی بین اسرائیل با جمهوری اسلامی و گروه‌های متحدان آن در خاورمیانه، هیچ قطعنامه یا ابتکار یا حتی فرمول خاصی برای پایان جنگ روی میز دیده نمی‌شود. تنها قطعنامۀ 1701 شورای امنیت مطرح است که آن هم مختص لبنان است و کلیت منازعۀ کنونی را در برنمی‌گیرد.
حالا فرض کنیم دولت ایران علاقمند به گذاشتن نقطۀ پایانی بر این منازعه باشد، در آن صورت چه چیزی را باید بپذیرد؟ به نظرم فقدان یک فرمول بین‌المللی و حتی منطقه‌ای برای خاتمۀ درگیری خیلی عجیب و نگران‌کننده است! چنین وضعی تنها می‌تواند به این معنا باشد که از نظر بازیگران اصلی، هنوز زمان مناسب برای پایان جنگ فرا نرسیده و این درگیری تا اطلاع ثانوی باید ادامه یابد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خودفریبی!

سیدعباس عراقچی: "خورشید در حال طلوع از شرق است و حقیقتاً در حال غروب در غرب..."!
اگر منظور از خورشید همین ستارۀ شعله‌ور منظومۀ شمسی باشد، این خورشید از همان ابتدای آفرینش خود در شرق طلوع و در غرب غروب کرده است. اما اگر منظور از خورشید "تمدنی جدید" و یا "قدرتی هژمونیک" باشد، فعلاً که چنین خورشیدی در شرق عالم دیده نمی‌شود! به نظرم این تلقی از نظم جهان، گونه‌ای "خودفریبی" برای فرار از دیدن واقعیت است که متأسفانه وزیر محترم خارجه هم مثل برخی اصولگرایان افراطی در دام آن گرفتار آمده است. اگر واقعاً چنین خورشیدی در حال طلوع از شرق است چرا این خورشید در برابر بحران خانمانسوز خاورمیانه خاموشی و انفعال در پیش گرفته و قادر به هیچ عمل و ابتکاری نیست؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

اتهام و اهانت کیهان به مجمع مدرسین یا اسماعیل هنیه؟

مدیر مسئول روزنامۀ کیهان با ادبیاتی اهانت‌آمیز و زهرآگین، مجمع مدرسین حوزه را به علت درخواستش برای "بازگشت اسرائیل به مرزهای پیش از جنگ 1967 و تشکیل کشور مستقل فلسطینی" به "مقابله با اسلام و حمایت از صهیونیست‌ها" متهم کرده است.
اگر درخواست از اسرائیل برای بازگشت به مرزهای قبل از جنگ ژوئن و تشکیل کشور فلسطینی، "مقابله با اسلام و حمایت از صهیونیست‌ها" باشد، در آن صورت که این اتهام جانب بسیاری از رهبران حماس از جمله مرحوم اسماعیل هنیه را هم می‌گیرد!
اسماعیل هنیه رئیس فقید دفتر سیاسی حماس یازده آبان سال پیش به صراحت اعلام کرد: " آماده مذاکره سیاسی برای راه حل دو کشوری با پایتختی قدس هستیم."
آیا از نظر حسین شریعتمداری، اسماعیل هنیه هم به "مقابله با اسلام وحمایت از صهیونیست‌ها" برخاسته بود؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

به یاد استاد آهنگ کوثر

انسانهایی چون دکتر سید آهنگ کوثر نادرند. فقط یک بار او را در دفتر روزنامۀ همشهری دیدم. فروتنی و بی‌تکلفی و اصالت و هوش از او می‌بارید. در اندیشۀ کاری بزرگ برای حل بحران آب در این سرزمین عمدتاً صحرایی و نیمه‌صحرایی بود. در شرایطی سخت، زندگی‌اش را به تجربه و ترویج آبخوانداری به عنوان بهترین راهِ حفظ آب و منابع آب در این سرزمین تشنه گذارند. فرصتی گرانبها برای کشورمان بود، اما مانند دیگر فرصتها، نادیده گرفته شد و از دست رفت.
روحش قرین رحمت و بخشایش الهی باد.
قرار بود نیک‌آهنگ فرزندش قدم به راه پدر بگذارد. در مورد بحران آب، گامی هم در آن راه گذاشته، اما بیان خود را به نوعی ستیزه‌جویی نابهنجار سیاسی آغشته کرده که دانش و هنرش را به حاشیه می‌برد. شاید این از ثمرات دورافتادن از وطن باشد، جایی که عزیزان آدمی یکی پس از دیگری رخت از این جهان برمی‌بندند و تو نیستی تا با آنان وداعی کنی و بر مزارشان اشکی بریزی...واه که چقدر دشوار است.
درگذشت استاد را به خانواده و شاگردان و ایران‌دوستان بخصوص به نیک‌آهنگ تسلیت می‌گویم. باشد که خداوند به انفاس پاک امثال او این سرزمین را از هر خطری در امان دارد.

وقتی فرصت می‌گذرد!

هر مسئله‌ای را باید در زمان مناسبش یعنی هنگامی که فرصتی برای مدیریت و کنترل و حل آن وجود دارد، فهم کرد. فهم و دریافت مسئله پس از "دورۀ طلایی" پیشگیری و کنترل و حل آن، دیگر کارساز نیست و به ناچار باید مصائبش را تحمل کرد.
مسئله‌ها هم فقط در یک فضای باز معطوف به آزادی بیانِ نهادینه‌شده، فهمِ عمومی پیدا می‌کنند و به عنوان مشکلی که باید پیش از گذشت زمان، چاره‌ای واقعی برای آنها اندیشید، در مقابل جامعه قرار می‌گیرند. در شرایط فقدان آزادی اظهارنظر، ذهن‌های مسئله‌یاب، به چشم مجرم دیده می‌شوند!
وقتی دورۀ طلایی پیشگیری و کنترل و حل مشکل، سپری شود، دیگر نق و نوق و پرخاش و اعتراض فایده‌ای ندارد، چون راه‌حل کم‌هزینه‌ای وجود ندارد.
مثل درد زایمانِ یک حاملگی غیرطبیعی و غربال‌ناشده است! هیچ راهی جز تحمل عواقبش وجود ندارد. این هم سنت و آیه‌ای است که خداوندنهاده است. تغییرپذیر و تبدیل‌پذیر هم نیست.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

ولادیمیر و راه‌حل وسطش!

ولادیمیر پوتین از آمادگی روسیه به برای میانجیگری بین ایران و اسرائیل به شرط موافقت دو طرف خبر داده و گفته است: "دست‌یابی به راه‌حل‌های وسط امکانپذیر است گرچه اجرای آن سخت است."
من نمی‌دانم چه راه‌حل وسطی می‌توان بین دو طرفی متصور شد که طرف اولش خواهان نابودی موجودیت طرف دوم، و طرف دومش خواهان تغییر آنی و مطلقِ سیاست منطقه‌ای و استحالۀ کامل ایدئولوژیِ طرف اول است؟"
آقای پوتین که می‌گوید با هر دو طرف ماجرا در تماس است، ای کاش راه‌حل میانه‌اش را علنی می‌کرد تا کاشفان و جویندگان راه‌حل وسط در این مناقشه، از سوزاندن بیشتر سلول‌های خاکستری رنگ مغزشان نجات یابند.
ضمناً امیدوارم آن بخش از روسوفیل‌های وطنی که نه از سر بدسگالی بلکه از روی بدفهمی، بر گذاشتن تمام تخم‌مرغ‌ها در سبد پوتین اصرار داشتند، دیگر فهمیده باشند که در "روز حادثه" و بخصوص وقتی پای اسرائیل در میان باشد، بیشترین کمک پوتین، پیشنهاد میانجیگری مشروط آن هم به صورت سرسری است و نه چیزی بیش از آن. دوستان چینی هم که مشغول مانور در اطراف تایوان هستند و حتی همین پیشنهاد خشک و خالی میانجیگری را هم مطرح نمی‌کنند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

این پاسخگویی نشد!

سخنان سخنگوی قوۀ قضائیه در بارۀ دلیل اجرای حکم روزنامه‌نگاران زندانی هیچ آدم بی‌طرف و منصفی را قانع نمی‌کند.
وی دلیل مستثنی شدن روزنامه ‌نگاران از دو فرمان عفو سال‌های اخیر را "امنیتی بودن" اتهام روزنامه‌نگاران دانسته است. از قضا، عفو سال 1401 مشخصاً مربوط به اتهام‌های امنیتی بود. آنچه گفته شد در آن فرمان استثناء شده، "همکاری و ارتباط با دول متخاصم" بود که روزنامه‌‌نگاران زندانی و به طور مشخص الهه محمدی و نیلوفر حامدی از این اتهام تبرئه شده‌اند و با هر تفسیر حقوقی باید مشمول عفو شناخته شوند. بنابراین، سخنان سخنگوی محترم در نهایت به چیزی جز طفره رفتن از پاسخگویی شفاف، قابل تفسیر نیست. به نظرم اگر به جای این سخنان، آقای جهانگیر می‌گفت:"دلمان نمی‌خواهد فرمان عفو را در بارۀ این افراد اجرا کنیم و به کسی هم مربوط نیست" پسندیده‌تر بود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

دوره مصدق تو شهر مِتِنگ داده!

در سفر به ولايت، يكي از همكلاسان دوران دبستانم را ديدم كه شهردار يكي از بخش‌هاي منطقه شده بود. چند ماهي از شهردار شدنش مي‌گذشت اما هنوز موفق به انتخاب منشي خود نشده بود. بنابراين، پس از تكه‌پاره كردن تعارفات معمول و «سوسراغوهاي محلي» عمده مدت ديدارمان صرف بحث درباره دلايل تأخير در انتخاب منشي‌اش شد، به ترتيب زير:
من: خب، چرا اَكو (اكبر) پسر قلي گُنگ را نمي‌ذاري منشي؟
او: اَكو؟ اتفاقا منم نظرم به همو بود ولي اَغو (اصغر) مخالفه!
من: اَغو پسر قربون‌رضا؟ به او چه ربطي داره؟
او: ‌اي بُبِو (تو مايه‌هاي ای پدرم بسوزه!) چطوُ ربط نداره؟ اَغو خودش عضو شوراي اينجاس؟
من: يعني اغو هم رأي آورده و شده عضو شورا؟
او: يِه تِه چي مي‌گي؟ اغو كه خوبشونه، يه كسایي شدن عضو شورا كه اگر بشنوي هوش از سرت مي‌پره!
من: چرا نساء دختر كرمعلي را نمي‌ذاري؟ بنده خدا دنبال كار مي‌گشت.
او: زن بذارم منشي؟ مگه از جونم سير شدم؟ مي‌خواي ملا باقر پدرمه بسوزنه؟
من: به ملا باقر چه ارتباطي داره؟
او: بَه! انگار هچّي حاليت نيس! ملا باقر.....
من: چرا ماشو (ماشاالله) پسر مش‌طلعت را نمي‌ذاري؟
او: ماشو بچه خوبيه، ولي گويا از طرف پدرجديش مالِ اينجا نيس، مالِ خاتون آباده!
من: خب، باشه چه عيبي داره؟
او: چه عيبي داره؟ اگه عيبي نداره برو به قاسو (قاسم) پسر مصمعلي بگو! مي‌گه با شعارِ «مديران بايد محلي باشن» رأي اُورده و حالا هم به هر ضرب و زوري شده، نمي‌ذاره يه غيرمحلي منشي شهردار بشه!
من: حالا از كجا خبردار شده كه اجداد پدري ماشو و مالِ خاتون‌آبادن؟
او: چُم! برا اينكه نشون بده رو شعار انتخاباتيش وايساده، رفته از بي‌بي زن پنجعلي سوسراغو كرده و اونم بهش گفته وقتي بچه بوده، از بابوش (پدربزرگش) اشنفته كه پدرجد مصمعلي در دورۀ پيغمبر دزدا از خاتون‌آباد اومده اينجا!
من: به نظرت قلي پلنگ چطوره؟
او: ئي پلنگو هم خوبه ولي از اين خراسونيايه! مي‌فهمي كه چي مي‌گم؟ منظورم اينه كه از طايفۀ شيش‌امامي‌هاي طرفِ كفه (شوره زار) است!
من: خب باشه، مگه بايد فرق كنه؟
او: يه من و تِه مي‌گيم نبايد فرقه كنه، اين شيخ‌كوهزاد كه نمي‌گه!
من: رضو (رضا) چي؟
او: رضو پسر بابونه؟ اونم خوبه، ولي ميگن مشكل سياسي داره!
من: رضو پسر بابونه چه مشكل سياسي ميتونه داشته باشه؟
او: تِه آوازۀ خليل‌جنگو رِ داري؟
من: ‌ها. چطور مگه؟
او: ميگن دايي بابونه مادر همين رضو بوده!
من: خب، بوده باشه!
او: بازم گفتي كه بوده باشه! چطور بوده باشه؟ خليل‌جنگو دورۀ مصدق مي‌گن توده‌اي بوده تو شهر مِتِنگ (ميتينگ) مي‌داده!
من: يعني اين حالا برا رضو پرونده شده؟
او: چم! مَ خبر ندارم! ولي اين هاشو (هاشم) گفته اگه بذارمش منشي، مي‌ره همه جا مي‌گه كه اين پسرِ خوارزادۀ خليل‌جنگوس!
من: هاشو پسر مَنگل؟
او: نه. هاشو پسر ميرگُلّه!
من: يعني اونم عضو شوراست؟
او: ‌ها. چي خيال كردي؟ نفر اول شد!....
من: با اين حساب حالا حالاها بايد درگير انتخاب منشي باشي؟
او: حالا باشيم! مگه چطُو مي‌شه؟ اَ بيكاري كه بهتره! ايجا كه بودجه نداره! هميقدري هم كه داره جواب همين سور و سات شورا رِ نمي‌ده! بايد شب تا صبح با اعضاي شورا تو سر و كله هم بزنيم سر همين چيزا ديگه! ئي داسون (داستان) هم نبود بايد سر عليفتح با هم دعوا كنيم. ئي عليفتحو اگه نبود همه بدبخت مي‌شديم!
من: همون عليفتح كه زباله‌ها را جمع مي‌كنه!
او: ‌ها والله! نمي‌دوني چه دونۀ جواهريه! اَ دستش اَ خنده مي‌ميريم. يه بار مي‌بيني وسط جلسه شورا مي‌آد تو و يه چيزِ زشتي مي‌گه و در مي‌ره! يه بار وسط شورا به همي هاشو درباره خرش يه چيزي گفت كه بچّا اَ خنده روده برد شدن.....
https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/page/2802/8/
@ahmadzeidabad

دیپلماسی به زانو در می آید؟


سیدعباس عراقچی، وزیر خارجۀ جمهوری اسلامی، پایتخت اغلب کشورهای خاورمیانه را زیر پا گذاشته است تا از خطری که به گفتۀ او، «منطقه را در آستانۀ فاجعۀ تمام‌عیار» قرار داده است، بکاهد و راهی به سمت حل بحران از طریق دیپلماتیک باز کند. آقای عراقچی پی در پی به پایتخت کشورهای عربستان، قطر، عمان، عراق، لبنان، سوریه، اردن، مصر و ترکیه سفر کرده و با مقام‌های بلندپایۀ این کشورها دیدار و گفت‌وگو داشته است.

اینکه در این سفرها، وزیر خارجه به مقام‌های کشورهای میزبان خود چه گفته و از آنها چه شنیده، به جز برخی حرف‌های کلی، جزئیات آن به رسانه‌ها درز پیدا نکرده است. جمهوری اسلامی به طور رسمی خواستار اعلام آتش‌بس در جنگ نوارغزه و لبنان و پیشگیری از حملۀ اسرائیل به خاک ایران است. آقای عراقچی در جریان سفرهایش، بارها نسبت به ادامۀ جنگِ غزه و لبنان و به‌خصوص پیامدهای هرگونه حملۀ نظامی اسرائیل به ایران هشدار داده است.

در واقع عموم کشورهای منطقه و قدرت‌های جهانی دخیل در بحران جاری، خواهان اعلام آتش‌بس فوری در جنگ اسرائیل با لبنان و نوار غزه هستند، اما آنچه سبب می‌شود که به‌رغم درخواست آنان جنگ همچنان ادامه پیدا کند، تفاوت نگاه عمیق آنان در مورد شرایط آتش‌بس است. در حقیقت، تا هنگامی که تمام طرف‌های ذیربط در دو جنگ جاری در منطقه نه‌فقط دربارۀ ضرورت آتش‌بس بلکه دربارۀ شرایط مشخص و تعریف‌شدۀ آتش‌بس به توافق دست نیابند، امیدی به خاموش شدن سلاح‌ها نمی‌توان داشت.

اسرائیل به عنوان طرف اصلی جنگ، شرایط خود را برای پذیرش آتش‌بس اعلام کرده است. در جبهۀ جنگ غزه، آنها خواهان توقف کوتاه‌مدت جنگ، در ازای مبادلۀ شماری از زندانیان فلسطینی با اسیران خود در نزد حماس هستند و آتش‌بس دائمی را به حذف ساختار نظامی و مدیریتی حماس و باز بودن دست خود در ادارۀ امنیتی نوارغزه مشروط می‌کنند.

طبعاً حماس این شرایط را نمی‌پذیرد و سایر کشورها هم راه‌های میانه‌ای را مطرح می‌کنند که قادر به پل زدن بین خواست‌های دو طرف نیست. به همین دلیل، آتش‌بس در نوار غزه به کلافی سردرگم تبدیل شده است و حتی پس از کشته شدن یحیی سنوار نیز، چشم‌اندازی برای پایان سریع جنگ گشوده نشده است. در جبهۀ لبنان، طرف اسرائیلی برای اعلام آتش‌بس دائمی خواهان ایجاد یک منطقۀ حائل تا سه کیلومتری مرز و عقب‌نشینی نیروهای حزب‌الله به شمال رودخانۀ لیطانی و استقرار ارتش لبنان به جای آنهاست.

دیگر کشورها و بسیاری از احزاب لبنانی از اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ شورای امنیت به عنوان فصل‌الخطاب درگیری با اسرائیل حمایت می‌کنند؛ موضعی که به جز ایجاد منطقۀ حائل، شرایط اسرائیل برای آتش‌بس را تأمین می‌کند. با این حال، روند اجرای قطعنامه خود موضوع اختلافی عمیقی بین اسرائیل و برخی دیگر از طرف‌هاست. اسرائیل اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ یعنی عقب‌نشینی نیروهای حزب‌الله به شمال رودخانۀ لیطانی را فقط «زیر آتش» می‌پذیرد و تا تحقق عینی مفاد قطعنامه حاضر به دست کشیدن از جنگ نیست.

آمریکا و برخی از متحدان آن در خاورمیانه و لبنان نیز تاکنون با اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ در «زیر آتش» مخالفتی از خود نشان نداده‌اند و ظاهراً نظرشان بر این است که در صورت آتش‌بس فوری، دلیلی برای پذیرش اجرای قطعنامه از طرف حزب‌الله و ایران وجود ندارد. بدین ترتیب، آنان تداوم ضربه به ساختار و امکانات نظامی حزب‌الله را ضمانتی برای اجرای قطعنامۀ ۱۷۰۱ می‌پندارند. در این میان اما جمهوری اسلامی عمدتاً بر اعلام آتش‌بس فوری بدون ارائۀ توضیحی دربارۀ شرایط آن تکیه دارد. روشن است که بدون روشن شدن شرایط آتش‌بس، شعلۀ جنگ فرو نخواهد نشست.

ظاهراً منظور جمهوری اسلامی از آتش‌بس، بازگشت به شرایط پیش از جنگ، در هر دو جبهۀ لبنان و نوارغزه است. این ایده در بین قدرت‌های غربی و حتی کشورهای عرب منطقه طرفداری ندارد. آنها به نوعی از نظم برای آینده منطقه چشم دوخته‌اند که گرچه با نگاه دولت راستگرا و افراطی حاکم بر اسرائیل هماهنگ نیست، اما با مواضع جمهوری اسلامی فاصلۀ بیشتری دارد.

با این همه، محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در مصاحبه‌اش با روزنامۀ فرانسوی فیگارو.....(ادام یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-23732
@ahmadzeidabad

https://www.youtube.com/watch?v=o6CSUod2Xa4
@ahmadzeidabad

این همه وحشت از ظریف؟

تصور من از محمدجواد ظریف چهره‌ای با مهارت بالا در سندنویسی توافقنامه‌های بین‌المللی و توانایی معمول و عادی در زمینۀ دیپلماتیک بوده است. اما وحشت هیستریکی که عموم تندروها از حضور او در کابینۀ مسعود پزشکیان از خود بروز می‌دهند، نشانگر این است که یا من تمام قابلیت‌های آقای ظریف را درنیافته‌ام و یا اینکه تندروها از فرط ضعف و بی‌بضاعتی علمی و دیپلماتیک خود، او را در هیئت یک متفکر و کارگزار غول‌آسا می‌بینند!
به نظرم اگر یک -صدم انرژی و وقتی که اصولگرایان افراطی برای تخریب و ترور شخصیت آقای ظریف و تلاش برای برکناری او صرف می‌کنند، به مطالعۀ متون ارزشمند علمی اختصاص می‌دادند، هم خودشان از این بی‌بضاعتی مفرط رها می‌شدند و هم نیازی به صرف این میزان وقت و انرژی برای از میدان به در کردن ظریف نمی‌دیدند!
چطور می‌توان به حال کشور و ملتی اشک نریخت در حالی که کابینۀ امنیتی اسرائیل برای نهایی کردن اهداف حملۀ نظامی به خاک آن، فراخوان تشکیل جلسه داده است، اما بسیاری از نمایندگان مجلسش، دغدغه و هم و غمی جز حضور یک نفر در مقام معاونت رئیس جمهور ندارند! خنده‌دار اینکه ادعای مدرس بودن هم می‌کنند! اگر فقط گَرد عبای سیدحسن مدرس به لباس اینان نشسته بود، روزگار ما این نمی‌شد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

درخواست شریان برای برپایی دادگاه‌های نظامی!

تشکلی به اسم "شبکۀ راهبردی یاران انقلاب اسلامی" (شریان) با صدور بیانیه‌ای، ضمن درخواست برای تغییر دکترین دفاعی-هسته‌ای کشور، بر لزوم قلع و قمع منتقدان سیاسی از طریق برپایی دادگاه‌های نظامی تأکید کرده است. در بیانیۀ شریان آمده است:
"از شورای‌عالی امنیت ملی مصرانه می‌خواهیم در این شرایط جنگی، حساسیت‌های خاص این دوره را رعایت کرده و نسبت به بنگاه‌های شایعه‌پراکنی و تخریب شخصیت‌ها و کسانی که طی این مدت، فرماندهان بزرگی همچون شهید سنوار را با قلم‌های زهرآگین خود ترور شخصیت نمودند و یا در موضوعات مشابه نسبت به تشویش افکار عمومی اقدام می‌نمایند و منجر به تشتت و تفرقه می‌شوند، دادگاه نظامی تشکیل داده و با خاطیان برخورد قاطع و عبرت‌آموز نمایند. نفوذی‌های رخنه کرده در سازوکار حاکمیت و دولت در صف اول این برخورد باشند."
این تشکل به افرادی مثل مهرداد بذرپاش، سیدمحمود نبویان و شیخ حمید رسایی منسوب است.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آقای پزشکیان! تو بگو چه خبر است؟

به الهۀ محمدی و نیلوفر حامدی دو همکار مطبوعاتی ابلاغ شده است که به مدت پنج روز خود را برای اجرای باقیماندۀ محکومیت شان به زندان معرفی کنند.
استدلال‌های حقوقی بسیاری از حقوق‌دانان و وکلا در مورد انطباق وضعیت پروندۀ آنها با فرمان عفو عمومی دو سال پیش یک طرف، این وضعیت واویلای منطقه هم طرف دیگر، آن قول و قرارهای مکرر در مورد ضرورت اجتناب از زندانی کردن افراد بخصوص اهل رسانه از سوی نهادهای مختلف هم در کنار آن دو، همۀ اینها واقعاً چه توجیهی برای زندانی کردن دو گزارشگر اجتماعی باقی می‌گذارد؟
از سران قوا بخصوص آقای پزشکیان به عنوان مسئول اصلی ضابطان این پرونده و آقای محسنی اژه‌ای به عنوان رئیس دستگاه قضا می‌پرسم که این ابلاغیه برای زندانی کردن دو خانم روزنامه‌نگار جوان در این وضعیت، جز اینکه فضای تبلیغاتی را از ماجراهای لبنان و غزه به سمت خود شما بچرخاند و عموم شبکه‌های خبری را علیه‌تان بسیج کند،چه عایدی دیگری دارد که اینطور رفتار می‌شود؟
در این مدتی که این دو همکار با قرار وثیقه آزاد شده بودند، چه آسیبی به دستگاه حاکم رسید که اینک قرار است با زندانی کردن آنها، جلو آن آسیب گرفته شود؟
من که در فهم این رفتارها پاک درمانده شده‌ام و اصلاً نمی‌فهمم در این کشور چه خبر است و قرار است چه خبر شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

خودشان بگویند چه هستند!

به طرف گفته‌اند "تئوریسین جنگ"، حامیانش عصبانی و دلخور شده‌اند.
آیا اگر به او گفته شود "تئوریسین صلح" راضی و خشنود می‌شوند؟ یا در آن صورت هم پرخاش و تهدید می‌کنند که چرا یک فرد مدافع "جهاد" و "مقاومت" به صلح و سازش متهم شده است؟
کاش خودشان صریح و روشن و بدون پرده‌پوشی اعلام می‌کردند که نهایتاً اهل جنگ هستند یا صلح تا به همان عنوان توصیف شوند. آخر در کدام تاریخ و یا جغرافیای این عالم چنین بوده است که اگر به کسی گفته شود، تئوریسین جنگ، ناراحت شود. اگر گفته شود تئوریسین صلح، باز هم ناراحت شود! اینطور که زبان بشری هم از ایفای کمترین نقش خود در ایجاد مفاهمه قاصر می‌شود!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

عهد نقض‌بردار نیست!

سخنی را که دکتر مسعود پزشکیان در زمان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری بارها و بارها در صدا و سیما و در برابر چشم 85 میلیون ایرانی در بارۀ حجاب بانوان مطرح کرد، اکنون عده‌ای تکرار ملایم‌تر همان سخن را از زبان سخنگوی دولت برنمی‌تابند!
اگر نفی عنصر جبر و زور در امر پوشش بانوان ایده‌ای ضد دینی است، چرا در همان زمانی که آقای پزشکیان در مقام نامزد ریاست‌جمهوری به صراحت وعدۀ آن را می‌داد، "صلاحیت" او را برای ریاست جمهوری رد نکردند تا امروز وی را مجبور به "نقض عهد" خود با مردم نکنند؟
به هر حال، آقای پزشکیان موظف به وفای به عهد خود است چرا که در کتاب آمده است: "أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا"
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

واکنش میقاتی به سخن قالیباف موجه است؟

نجیب میقاتی سرپرست نخست‌وزیری لبنان از اعلام آمادگی محمدباقر قالیباف رئیس مجلس ایران برای گفتگو با دولت فرانسه در مورد اجرای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت برآشفته شده و آن را دخالت در امور داخلی لبنان دانسته است.
اگر لبنان حاکمیت درست و درمانی داشت و در مقام عمل با سطحی از بی‌دولتی روبرو نبود، اعتراض آقای میقاتی را می‌شد موجه دانست. لبنان اما همانطور که آشکار است، سالیان درازی است که از فقدان حاکمیت لازم رنج می‌برد و این کشور کوچک و مظلوم صحنۀ رقابت فرقه‌های داخلی و نفوذ و دخالت کشورهای خارجی شده است.
در حال حاضر، آمریکا، فرانسه، عربستان، امارات، قطر، مصر و به تازگی اردن، درگیر مسائل داخلی لبنان هستند و همگی هم در جهت اجرای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت تلاش می‌کنند. در کنار آنها، سوریه هم که هنوز داعیۀ پدرخواندگی خود را در برابر لبنان رها نکرده است. از آن طرف اسرائیل نیز در پی ایجاد ترتیبات امنیتی مورد نظر خود در لبنان است. با این وضع، اعلام آمادگی رئیس مجلس ایران برای گفتگو با فرانسه بر سر اجرای قطعنامۀ 1701 با توجه به نفوذ غیرقابل انکاری که جمهوری اسلامی بر حزب‌الله و جنبش امل دارد، گناه خیلی بزرگی نیست که نیاز به واکنش علنی و شدید آقای میقاتی داشته باشد! از قضا این موضوع می‌تواند به اعادۀ ثبات و تحکیم حاکمیت لبنان و نجاتش از بی‌دولتی عملی کنونی کمک کند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

جزایر سه‌گانۀ ایرانی و بحران فزاینده

روند تحولات نیم قرن گذشته نشان می‌دهد که هر گاه مناسبات امنیتی ایران و دنیای غرب متشنج می‌شود، بحث سه جزیرۀ ایرانی در خلیج فارس هم در دستورکار قرار می‌گیرد و زنده می‌شود و هر گاه مناسبات امنیتی به سمت عادی شدن حرکت می‌کند، این ماجرا هم به حاشیه می‌رود.
بنابراین، موضوع جزایر سه‌گانه عملاً یک نشانه و به واقع اهرم فشار است، اهرم فشارِ بسیار حساس و آزاردهنده‌ای که فی‌نفسه التهاب‌آفرین است.
مواضع صریح و بی‌سابقه‌ای که کانون‌های قدرت جهانی و منطقه‌ای در این برهۀ زمانی در مورد جزایر سه‌گانه در پیش گرفته‌اند، خود نشانگر سطحِ وخامت مناسبات امنیتی جمهوری اسلامی و آنها بخصوص آمریکا و اروپاست.
به نظرم مناسبات امنیتی دو طرف رو به بحرانی بی‌سابقه دارد. راه‌های میانه‌ای که پیش از این بن‌مایۀ توافقات موقت می‌شد، در حال حذف شدن از روی میز است. با حذف راه‌های میانه و موقت، فقط دو گزینۀ مصالحۀ کامل یا رویارویی کامل باقی می‌ماند. از بین این دو قرار است کدامیک انتخاب شود؟ خدا می‌داند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

سینوار و آینده

در فضای دوقطبیِ شیطان‌سازی و قدیس‌سازی از نقش‌‌آفرینان سیاسی در خاورمیانه، نه می‌توان از استعدادهای فنی افراد سخن گفت و نه از اشتباهات راهبردی آنها حرفی به میان آورد.
از این رو، اکنون زمان و مکان مناسبی برای داوری همه‌جانبه و عادلانه در بارهٔ یحیی سینوار و نگاه و توانایی و عملکرد او نیست.
سینوار خالی از نبوغ برنامه‌ریزی نبود، نتیجهٔ برنامه‌اش را اما در درجهٔ نخست مردم فلسطین باید داوری کنند، آن هم در آینده.
ترور تصادفی سینوار به احتمال زیاد از شدت جنگ در نوارغزه می‌کاهد و بر کل بحران منطقه اثر می‌گذارد. تفصیلش بماند برای بعد.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

انشأالله گربه است؟

وزیر خارجه و همکاران او یا متوجه اوضاع منطقه نیستند و یا هستند و خود را به کوچۀ علی‌چپ می‌زنند!
موضع‌گیری علنی آنها در مورد ابعاد برنامه‌ای که کشور را تهدید می‌کند، تا‌کنون مصداق ضرب‌المثلی است که می‌گوید: "انشألله گربه است!"
وقتی تهدیدی تا این اندازه نزدیک و بزرگ باشد، ندیدن یا نادیده گرفتن یا کم‌اهمیت شمردن آن، چگونه ممکن است به راهی برای خنثی‌سازی یا مهار آن ختم شود؟
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

موضع رسمی چه خواهد بود؟

ظاهراً تمام طرف‌های مؤثر بین‌المللی، منطقه‌ای و داخلی لبنان برای پایان دادن به حملات ارتش اسرائیل به این کشور، در حال رایزنی‌های فشرده برای اجرای قطعنامۀ 1701 شورای امنیت سازمان ملل، در کنار اعلام آتش‌بس و انتخاب رئیس جمهور لبنان هستند.
به نظر می‌رسد شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطعنامۀ تازه‌ای جزئیات اجرای قطعنامۀ 1701 را به تصویب برساند.
این در حالی است که موضع رسمی جمهوری اسلامی نسبت به اجرای قطعنامۀ 1701 تا این لحظه نامشخص است. آیا قصد همراهی با آن را دارد؟ آیا برای جلوگیری از اجرای آن تمام قدرت و نیروی خود را به کار خواهد گرفت؟ و یا با سکوت از کنار آن خواهد گذشت؟ هر کدام از این مواضع، تغییرات دامنه‌دارِ متناسب با خود را در خاورمیانه به همراه خواهد داشت.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آتش جنگ در خاورمیانه و سکوت چینی‌ها

درحالی‌که آتش جنگ در خاورمیانه به‌طور فزاینده‌ای زبانه می‌کشد، از چینی‌ها صدایی برنمی‌خیزد. در سال‌های اخیر از چین به‌عنوان یکی از بازیگران اصلیِ نظام بین‌الملل نام برده شده است، اما آنها از صحنۀ بحرانی که مهمترین منطقۀ نفت‌خیز جهان را در بر گرفته است، به کلی غایب‌اند. جمهوری خلق چین با عموم کشورهای خاورمیانه روابط عادی و یا نزدیکی دارد، به همین دلیل تصور می‌شد که آنان به ابتکار خود یا به همراه آمریکا، طرحی را برای کنترل و مهار جنگ در خاورمیانه ارائه کنند.

در زمستان ۱۴۰۱ پس از یک دوره تشنج شدید در روابط جمهوری اسلامی و پادشاهی سعودی که به قطع رابطۀ دو کشور انجامید، چینی‌ها پا پیش گذاشتند و زمینۀ عادی‌سازی روابط تهران و ریاض را تسهیل کردند؛ پیمانی که بین ایران و عربستان در آن تاریخ با میانجی‌گری چینی‌ها به امضا رسید، تشنج در روابط جمهوری اسلامی با کشورهای عرب حوزۀ جنوبی خلیج‌فارس را به شدت کاهش داد و به‌خصوص موجب پایان جنگ بین حوثی‌های یمن و سعودی‌ها شد. پس از امضای این پیمان انتظار می‌رفت که دولت چین بنا به نفوذی که بین بازیگران منطقه‌ای پیدا کرده است، ابتکار خود را ادامه دهد و به حل دیگر بحران‌های فعال یا خاموش منطقه کمک کند. چینی‌ها اما به طور علنی گام دیگری در این جهت برنداشتند و خود را از معرکه کنار کشیدند.

چه چیزی باعث عدم تحرک دولت چین در این زمینه شده است؟ آیا برخلاف تصور برخی از صاحب‌نظران، چینی‌ها هنوز از قدرت سیاسی و دیپلماتیک لازم برای تأثیرگذاری بر بحران‌های بین‌المللی برخوردار نیستند و همچنان حوزۀ منافع اصلی خود را مسئلۀ تایوان و موضوعات مربوط به دریای چین جنوبی محدود می‌دانند و یا اینکه ورود عمقی به مناقشات خاورمیانه چنان پردردسر و گرفتارکننده است که چینی‌ها عطای آن را به لقایش بخشیده‌اند؟

چین به لحاظ توان اقتصادی و نظامی، یکی از ارکان قدرت نظام بین‌الملل به شمار می‌رود، اما توان سیاسی و دیپلماتیک آن هنوز به اندازه‌ای نیست که بخواهد در بحران‌های دور از قلمرو خود ورود جدی داشته باشد. با این همه، خاورمیانه در حوزۀ علایق چینی‌هاست و آنها به دلیل تأمین بخش بزرگی از انرژی مورد نیاز خود از این منطقه و روابط پرسود اقتصادی با عموم کشورهای آن، از به هم خوردن ثابت در این ناحیه از جهان نگرانند و در صورت بروز بی‌ثباتی گسترده به شدت از آن متضرر می‌شوند.

از این رو، انگیزۀ چینی‌ها از انفعال در برابر بحران جاری، عدم علاقه و یا نداشتن منافع مهم در این بخش از جهان نیست. به احتمال زیاد آنها ریشه‌های مناقشه در خاورمیانه را چنان پایدار و درهم‌پیچیده و درگیر شدن با آن را چنان سخت و دشوار یافته‌اند که دامن خود را از آتش آن برچیده‌اند و عملاً زمین را برای آمریکا و برخی متحدان اروپایی و منطقه‌ای آن خالی گذاشته‌اند.

در واقع چندان روشن نیست که آیا چینی‌ها پس از موفقیت در آشتی دادن ایران و کشورهای عرب حاشیۀ جنوبی خلیج‌فارس اصولاً بخت خود را برای کمک به حل بخش‌های حساس‌تر بحران خاورمیانه آزموده‌اند یا اینکه از اساس، شانسی برای خود در این باره قائل نبوده‌اند.

در ظاهر امر منطقی به نظر نمی‌رسد که چینی‌ها هیچ تلاشی در این زمینه نکرده باشند. به احتمال بیشتر، آنها شانس خود را در این مورد هم آزموده‌اند اما به در بسته برخورد کرده‌اند. به عبارت روشن‌تر، هر جا که پای اسرائیل در میان باشد، دولت جمهوری اسلامی به دلیل حساسیت‌های ایدئولوژیک و فشار پایگاه حامی خود، به دیپلماسی روی خوش نشان نمی‌دهد. از این رو این فرض که چینی‌ها در این باره هم طرح بحثی کرده باشند و با واکنش منفی طرف ایرانی روبه‌رو شده باشند، چندان غیرمنطقی به نظر نمی‌رسد.

شاید راز سردی رابطۀ پکن و تهران در یک سال گذشته بی‌ارتباط به همین موضوع نباشد....(ادامۀ یادداشت در لینک زیر)
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-23349

انبان مندرس طالبان!

طالبان هم گویی پاک عقل از سرشان پریده است، هر چند که برخی افراد اصولاً باوری به عقل آنها ندارند که حالا بگوییم از سرشان پریده است! گفته بودند در این دوره از امارت مصیبت‌بارشان، رو به "ترقی" دارند، اما هر چه زمان بیشتر سپری می‌شود، ایده‌های مندرس‌تر و غریب‌تری از انبان ایدئولوژی‌شان بیرون می‌آورند!
وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان به رسانه‌ها دستور داده است که از انتشار تصویر موجودات جاندار یعنی چیزهای ذی‌روح اجتناب کنند! تا حالا این دستورالعمل شامل رسانه‌های دولتی می‌شد، اما اخیراً به رسانه‌های غیردولتی هم تعمیم داده شده است!
طبق این دستور، روزنامه‌ها و مجلات و شبکه‌های تلویزیونی حق انتشار تصویر هیچ انسان و حیوانی را ندارند چون از نظر رهبر طالبان، خلاف شرع است! حالا شما روزنامه یا مجله‌ای را تصور کنید که حاوی هیچ عکسی از یک موجود زنده چه آدم و چه حیوان نباشد! شبکه‌های تلویزیونی هم از این کار منع شده‌اند! قاعدتاً اگر پخش عکس و تصویر یک جاندار حرام باشد، پخش فیلم از آنها هم به طریق اولی باید حرام باشد چرا که فیلم هم چیزی جز عکس‌ها و تصاویر پی در پی و سریع نیست!
به نظر من جمود فکری و حماقت به هر اندازه هم که شدید باشد، دیگر سر از این نوع کارها در نمی‌آورد. بنابراین، طالبان با اینگونه فرامین حکومتی یا می‌خواهند برای پوشاندن ناکامی های خود جنجال به پا کنند و یا اینکه دست‌هایی برای بدنام کردن اسلام و فقه حنفی در پشت جهالت طالبان پنهان است.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

شتاب کنید که حاجت به استخاره نیست!

کامران غضنفری عضو مجلس از حوزۀ تهران گفته است: "اگر پزشکیان در روزهای آینده ظریف را خلع نکند، خودش را دادگاهی خواهیم کرد و به ۱۰ الی ۱۵ سال محکوم و از ریاست جمهوری هم عزل خواهد شد."
به نظرم آقای غضنفری و دوستانش بهتر است تعلل را کنار بگذارند و هر چه زودتر این کار را انجام دهند، چون در آن صورت حداقل سه مشکل حل خواهد شد. مشکل اول اینکه پزشکیان از عذابِ حرکت بر روی میدان مینِ پاستور نجات پیدا می‌کند و بقیۀ عمرش را با خیال راحت به آشامیدن آب خنک در گوشۀ دنج یک زندان سپری می‌کند. دوم اینکه، شهروندانی که در انتخابات اخیر به او رأی داده‌اند، از زیر بار فشار روانی این همه سرزنش و متلک و بدگویی و ناسزای اطرافیان خود خلاص می‌شوند و نفسی تازه می‌کنند. سوم اینکه، چون بحران در خاورمیانه به نقطۀ اوج خود نزدیک می‌شود، بسیاری از مردم علاقمندند دولت تحت کنترل کامل آقای غضنفری و دوستانش باشد تا ببینیم پس از آن همه شعارهای کَرکننده، چه چیزی در آستین دارند که آن را رو کنند!
بنابراین توصیه‌ام این است؛ در کاری که وعدۀ آن را داده‌اند، شتاب کنند که گفته‌اند در امر خیر نه درنگ جایز و نه حاجت به استخاره است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

آمادگی برای صلح؟

سیدعباس عراقچی در مسقط، از آمادگی جمهوری اسلامی برای جنگ و در عین حال صلح سخن به میان آورد.
این جمله ممکن است کلیشه‌ای و کلی و مبهم به نظر برسد، اما بیان آن از طرف یک وزیر خارجه در جمهوری اسلامی به طور بالقوه می‌تواند از جهاتی مهم و حتی بی‌سابقه باشد.
اهمیت سخن آقای عراقچی در آمادگی جمهوری اسلامی برای جنگ نیست بلکه در آمادگی‌اش برای صلح است. می‌دانیم که در تمام این سال‌ها، واژۀ صلح در کنار بسیاری دیگر از واژه‌های شریف، از طرف عده‌ای ملکوک و مترادف ذلت‌پذیری تعبیر شده است بخصوص صلحی که معطوف به مناقشۀ خاورمیانه باشد.
با این حال، صرفِ سخن از آمادگی برای صلح، به رغم اهمیت گفتمانی آن، گره‌گشا نیست. وزیر خارجه یا نیروهای او در وزارتخانه لازم است روشن کنند که آمادۀ چه نوعی صلحی هستند. صلح یک واژۀ توخالی نیست. در هر مناقشه و بحرانی، صلح مختصات و ما‌به‌ازاهای عینی خود را دارد و از طریق تبیین و توضیح این مختصات، مقصود از کاربرد آن مکشوف می‌شود.
اگر وزارت خارجه در بارۀ صلح مورد نظر خود توضیح دهد، در آن صورت می‌توان آن را جدی گرفت و ابعاد و جزئیات آن را به بحث گذاشت. اگر وزارت خارجه امکان توضیح در این باره را در فضای داخلی ندارد، به هر حال در مذاکرات با طرف‌های خارجی چاره‌ای جز تبیین دقیق آن برایش نیست! در هر صورت، چیزی است که خواه ناخواه در بازۀ زمانی مشخصی مکشوف می‌شود.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

بی‌رحمانه!

بنیامین نتانیاهو طی دیدارش از پایگاه آموزشی بنیامینا گفته است که "بی‌رحمانه" در تمام خاک لبنان از جمله بیروت به حزب‌الله ضربه خواهد زد!
تاکنون حملات اسرائیل بر ضاحیه یعنی حاشیۀ شیعه‌نشین جنوب بیروت متمرکز بوده و مرکز و شمال پایتخت لبنان به جز سه مورد استثنایی، هدف بمباران جنگنده‌های ارتش اسرائیل قرار نگرفته است. اینک اما نتانیاهو تمام خاک لبنان از جمله تمام بیروت را بخشی از صحنۀ جنگ اعلام کرده است!
بوی گسترش شعله‌های جنگ در فضا پیچیده و چه بوی نفرت‌انگیزی است! این گونۀ دوپا در مواقع جنگ و ستیز واقعاً موجود بی‌رحمی است. بنابراین نتانیاهو تصادفی از واژۀ "بی‌رحمانه" برای توصیف عملیات ارتش خود در لبنان استفاده نکرده است!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

کسی با این شرایط کشتی نمی‌گیرد!

هفتۀ پیش از شبکۀ خبر صداوسیما برای حضورم در یک برنامه به قصد مصاحبه دربارۀ اوضاع خاورمیانه تماس گرفتند. با آنکه در این وضعیت، بسیار علاقه‌مندم که به نحوی نظراتم را از یک تریبون عمومی برای مردم بیان کنم، اما از حضور در شبکۀ خبر عذر خواستم و گفتم که حضورم به‌صلاح نیست. پرسیدند چرا به صلاح نیست؟ پاسخم این بود که نظرات من با سیاست رسمی فاصلۀ بسیاری دارد و طرح آنها در برنامه، مایۀ شرّ می‌شود!

این بهانه را رد کردند و گفتند که از قضا تمایل‌شان به طرح نظرات انتقادی من به وضع موجود است و اصرار کردند که این فرصت را از مخاطبان آنها دریغ ندارم. گفتم؛ این دم و دستگاه اعتباری ندارد! یک نهاد رسمی برای طرح نظرات انتقادی دعوت به عمل می‌آورد و بعد یک نهاد رسمی دیگر زنگ می‌زند و به دلیل بیان مطالبی مشابه، به بدترین شکل ممکن تهدید می‌کند! از این جهت حق را به من دادند اما اصرار کردند که سردبیر برنامه حاضر است در این باره اطمینان دهد که مشکلی پیش نخواهد آمد! نهایتاً نپذیرفتم و داستان یک شهر و صدکلانتر را برای‌شان مثال آوردم.

ظاهراً صداوسیما به دلایلی از جمله شاید افت مخاطب و یا نمایش سطحی از تکثر فکری در جامعه، اجازه یافته است تا در برخی اوقات خاص، از بعضی منتقدان و مخالفان مسالمت‌جو برای حضور در برنامه‌های زنده دعوت به عمل آورد، اما از آنجا که هنوز حد مشخصی از آزادی بیان در کشور نهادینه نشده است، برای مدعوین گرفتاری تولید می‌شود. در واقع همۀ ما می‌دانیم که آزادی بیان در جمهوری اسلامی خط قرمزهای بسیار پررنگی دارد، اما این خط قرمزها تعریف قانونی مشخصی پیدا نکرده و عمدتاً براساس سلایق و حساسیت نهادهای مختلف قبض و بسط پیدا می‌کند.

در حقیقت، اظهارنظر و اموری از جنس حرف و صحبت نباید جنبۀ مجرمانه داشته باشد. شاید به این قاعده بتوان دو یا سه تبصره هم زد که قانون به‌طور واضح و روشن باید حدود و ثغور آن تبصره‌ها را مشخص و روال رسیدگی منصفانه و علنی به آنها را روشن کند. بدون ضمانت قانونی برای آزادی اظهارنظر، اصولاً تضارب آراء و افکار امری مهمل است و به فرض هم که با سطحی از آن موافقت شود جنبۀ نمایشی و تکلف‌آمیز به خود می‌گیرد.

اینکه پس از یک مناظره یا حتی مصاحبه‌ای در صداوسیما، علیه طرفِ مصاحبه‌شونده اعلام جرم شود، به‌طور طبیعی امنیت روانی افراد جامعه را به هم می‌زند و نیروهای مستقل را از حضور در برنامه‌ها پشیمان می‌کند.

کسی که در دفاع از سیاست رسمی مناظره یا مصاحبه می‌کند فرض بر این است که از توانایی و مهارت لازم برای پاسخ به طرفِ منتقد و یا مخالف برخوردار است و همان‌جا جواب طرف را می‌دهد. اگر مناظره‌کننده یا مصاحبه‌گر نتواند جواب لازم و اقناع‌کننده را بدهد، کشاندن ماجرا به دادسرا و دادگاه، فقط ضعف سیاست رسمی را به نمایش می‌گذارد. درست مثل کسی که دعوی کشتی گرفتن با دیگران را داشته باشد و چون در کشتی شکست بخورد، فوری برادر پرزورش وارد عمل شود تا حال طرف را بگیرد! قاعدتاً هیچ فرد عاقلی با این شرایط کشتی نمی‌گیرد!
@hmadzeidabad
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-23173

https://m.youtube.com/watch?v=ZOC3AeS1Qlw
@ahmadzeidabad

در انتظار گودو؟

هر چه در اظهارات مقام‌های رسمی کشور دقت می‌کنم، در برابر جنگی که چون آتش بر خرمن لبنان افتاده است، هیچ برنامه و استراتژی روشنی نمی‌بینم. نه طرح روشنی برای آتش‌بس و نه چشم‌اندازی برای تداوم جنگ. پنداری در انتظار نشسته‌اند تا ببینند چه می‌شود! مهمترین ابتکار آنان، سفر به بیروت است! این سفرها از نظر تبلیغاتی چیز بدی نیست، اما کدام گره را از کار مردم مصیبت‌زدۀ لبنان باز می‌کند؟
اسرائیل عملاً در حالِ خالی کردن جنوب لبنان از جمعیت شیعۀ آن و نابودی روستاها و شهرهای آن ناحیه است. این اتفاق ترکیب جمعیتی لبنان و به تبع آن، نوع آرایش سیاسی در آن کشور را به کلی به هم می‌زند. این خطری است که جبران باسیل رهبر حزب مسیحی جنبش میهنی آزاد لبنان هم نسبت به پیامدهای آن هشدار داده است.
مسئولان به جای شعارهای دهن پر کن، باید دنبال راهی برای پایان جنگ باشند. بدبختانه نیروهای تندرو حامی حکومت، شجاعت هر نوع ابتکار دیپلماتیک را از حکومت گرفته‌اند و فقط بر طبل جنگی می‌کوبند که هیچ ارزیابی واقع‌بینانه‌ای از نتایج آن ندارند. عاقبت اینگونه دست روی دست گذاشتن و در انتظار گودو نشستن، روشن‌تر از آن است که به هشدار نیازی داشته باشد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

نفوذ تحلیلی و تجاوز به واژه‌ها!

کشور در شرایطی است که به "محاسبه"،"تدبیر"، "عقلانیت" و پدیده‌هایی از این قبیل سخت نیازمند شده است. اما بیش از دو دهه است که در بسیاری از رسانه‌ها و تریبون‌های رسمی و نیمه‌رسمی از این واژه‌ها هتک حیثیت شده به طوری که هرگونه دعوت به عقلانیت و امور هم‌جهت با آن، معادلِ ذلت‌پذیری و خودفروشی تعریف شده و مستوجب مجازات دانسته می‌شود!
در تاریخ سراغ نداریم که به ناموس واژه‌ها به این حد از شناعت - به قول مرحوم دکتر شریعتی - تجاوز شده باشد!
آیا منظور مروجان و تدوین‌کنندگان این ایدئولوژی وارونه و خردستیزانه، جز این بوده است که هیئت حاکمه به وقت بحران و ضرورت، امکان مانورش را از دست بدهد و دایرۀ انتخابش به یک گزینه محدود شود؟ اگر قرار به شناسایی رد نفوذ است، آن را قبل از هر چیز باید در روند تدوین این ایدئولوژی دنبال کرد! نفوذ تحلیلی بسیار خطرناک‌تر از هر نوع نفوذ دیگری است.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

پَستی و دلشکستگی!

پس از آنکه صدها چهرۀ سیاسی و فرهنگی مخالف جمهوری اسلامی از جمله بسیاری از نیروهای "چپ" با صدور بیانیه‌ای حملۀ نظامی اسرائیل به ایران را امری مذموم دانستند، برخی از نیروهای "اپوزیسیون" بخصوص حامیان رضا پهلوی آنها را "عامل جمهوری اسلامی" و "پشتیبان استمرار حیات آن "معرفی می‌کنند.
این اتهام سبب دل‌شکستگی و واکنش برخی از امضاءکنندگان بیانیه شده است و اتهام زنندگان را "پَست" می‌دانند. در واقع بعضی از این افراد همان‌هایی هستند که به دلیل پاره‌ای اختلافات تحلیلی و توصیفی از شرایط، مرا به "حمایت از رژیم و همراهی با آن" متهم می‌کردند! با این حساب، اگر وارد کردن اتهام بی‌حساب و کتاب به دیگران، ناشی از پَستی است و سبب دلشکستگی می‌شود، خود این افراد باید به یاد داشته باشند که خودشان در این نوع پستی‌ها شریک و عامل دلشکستگی بی‌گناهان بوده‌اند!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

وزیر کشور باید دانسته باشد!

بارها گفته‌ام و نوشته‌ام که state در جمهوری اسلامی اقتدارش پخش و پلا شده و هر فرد یا نهادی بخشی از آن را تصاحب کرده است. قریب به تمام مشکلات کشور ناشی از همین معضل بی‌نهایت خطرناک است. در حوزۀ اقتدار سیاسی، نوعی ملوک‌الطوایفی بر کشور حاکم شده و ضرب‌المثل "یک شهر و صد کلانتر" مصداق عینی پیدا کرده است. نمونۀ آشکارش شهر مشهد است که امام جمعه‌اش به تنهایی، برای سیاست رسمی تره هم خرد نمی‌کند و علایق شخصی خود را پیش می‌برد. نمونۀ دیگرش درماندگی دولت برای انتخاب مدیران بخصوص استانداران است. قاعدتاً وزیر کشور در همین مدت کوتاه بیش از دیگران این معضل را دریافته است. کانون‌های متعدد قدرت هر کدام فشار می آورند تا فرد مورد نظر خودشان استاندار شود. همگی هم صاحب قدرت و نفوذ و دارای امکانات لازم برای جلوگیری از معرفی استاندار و یا کارشکنی در کار اویند! این وضعیت غیرطبیعی‌ترین وضعیتِ ممکن برای یک دولت است!
هر کشوری با چنین وضعیتی نه فقط دچار بحران‌های متناوب داخلی می‌شود، بلکه در مواجهه با یک بحران بزرگ خارجی هم بر اثر فشارهای مختلف‌الجهت کانون‌های متکثر قدرت، امکان تصمیم‌گیری درست را پیدا نمی‌کند و شکننده می‌شود.

#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad

حافظ کدام صلح؟

حملۀ ارتش اسرائیل به پایگاه نیروهای سازمان ملل -یونیفیل- در جنوب لبنان اعتراض بسیاری از کشورهای جهان را به دنبال داشته است. نیروهای حافظ صلح سازمان ملل چندین دهه است که در مرز لبنان و سوریه با اسرائیل مستقر شده‌اند. این نیروها بخصوص پس از جنگ 33 روزۀ حزب‌الله و اسرائیل در سال 2006 تعدادشان افزایش یافت و به ده تا پانزده هزار نفر رسید. هزینۀ سالانۀ این نیروها صدمیلیون دلار آمریکا تخمین زده می‌شود.
اینک که بحث بر سر حمله به این یونیفیل بالا گرفته است جا دارد بپرسیم که این نیروهای "حافظ صلح" کدام صلح را در مرز لبنان و اسرائیل حفظ کرده و مانع کدام درگیری شده‌اند؟
در عصر "جهانی شدن" گمان می‌رفت که سازمان‌های بین‌المللی بخصوص سازمان ملل برای حل بحران‌های مختلف بشر اقتدار و نقش بیشتری پیدا کنند، اما عملاً اقتدار آنها رو به اضمحلال گذاشته است. هر دولت و یا سازمان غیردولتی بی‌توجه به قطعنامه‌های شورای امنیت تا توان داشته باشد کار خود را پیش می‌برد و چون توانش فرسایش یابد دست به دامان سازمان‌ ملل می‌شود، بی‌آنکه دیگر کاری از این سازمان برآید.
کار به جایی رسیده است که وزیر خارجهٔ اسرائیل، آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل را "عنصر نامطلوب" دانسته و ورود او را به اسرائیل ممنوع کرده است!
در واقع هر بازیگر دولتی و غیردولتی تا هنگامی که خود را در موضع قدرت می‌بیند، برای سازمان ملل و قطعنامه‌های آن تره هم خرد نمی‌کند، اما همینکه در موضع ضعف قرار می‌گیرد، فریاد برمی‌‌آورد که: "پس این سازمان ملل چه غلطی می‌کند؟"
اینگونه است که جهان روی ثبات به خود نمی‌بیند.
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad