Shabnameh شبنامه

فصل هفتم کتاب “بین‌الملل فمنیستی” منتشر شد

‏#هم‌اندیشی‌ـچپ ‏
برآمدن روحانیت شیعه ـ ۸: از انقلاب سفید تا سرکوب شورش ۱۵ خرداد
گفتار: حسن آزاد
شرکت‌کنندگان: یوسف اردلان، صدیقه حاج‌محسن، میترا محمودی و همایون ایوانی (گفت‌وگوگردان)
‏۲۴ دی ۱۴۰۳ (۱۳ ژانویه ۲۰۲۵)‏
روایت شنیداری (کم‌حجم)

رفیق حسن آزاد در این بخش رویدادهای پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را با نگاه به وضعیت اقتصادی و سیاسی و سپس اصلاحات ارضی، مخالفت‌های روحانیت با حق رأی زنان و تقسیم زمین‌ها و غیره تا شورش ۱۵ خرداد و سرکوب آن شرح داد.
گفت‌وگو با بخش پرسش‌ و پاسخ و نظردهی پایان یافت. ⬅️ معرفی کامل گفت‌وگو.
* * * * * * *‏
گفت‌وگوهای قبلی در: کانال یوتیوب‎ ‌‏و کانال تلگرام هم‌اندیشی چپ.

در مورد کشته شدن محمد مقیسه و علی رازینی،
خبر را درست باید نوشت!

دو نفر دیگر از اعضای هئیت مرگ در کشتار سراسری زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ به هلاکت رسیدند. پیش از این ابراهیم رئیسی از اعضای هئیت مرگ با سقوط هلیکوپتر از صحنه جنایت بار جمهوری اسلامی کنار رفته بود....
****

در خبرگزاری‌های داخل و خارج کشور آمده است که محمد مقیسه و علی رازینی، قضات دیوان عالی کشور کشته شدند! این دو جلاد، جنایتکاران کثیفی بودند که توسط خامنه‌ای کودک‌کش لباس "قضاوت" پوشیده بودند! واژه و شغل "قاضی" یک بار مثبتی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند، از رسانه‌های داخل کشور که انتظاری نیست، اما ای کاش خبرگزاری‌های خارج کشور، واژه‌ی قضات را داخل گیومه با علامت تعجب، اینگونه می‌نوشتند: "قضات!" تا جهانیان بدانند این دو جنایتکار بودند نه قاضی.....

به هر روی، در تیراندازی به سه "قاضی!" دیوان عالی کشور در تهران، محمد مقیسه و علی رازینی کشته شدند و "قاضی!" میری و یک محافظ نیز زخمی شده‌اند. این دو جلاد پلید در چهار دهه‌ی گذشته، حکم "اعدام" یا "قتل حکومتی بسیاری از دختران و پسران جوان را صادر کرده‌ بودند.

علی رازینی، رئیس شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور بود. او پیش از این دادستان انقلاب تهران، پس از اسدالله لاجوردی جنایت‌پیشه در سال ۱۳۶۳، رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲، رئیس کل دادگستری استان تهران از ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۸، رئیس دیوان عدالت اداری از ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸ و نماینده‌‌ی استان همدان در دوره‌ی چهارم مجلس خبرگان از ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ بوده است.

محمد مقیسه نیز معروف به "ناصریان"، از مقام‌های "قضایی!" جمهوری اسلامی ایران بود که در سمت‌های مختلف جنایت کرده است. محمد مقیسه از "قاضیان!" مشهور پرونده‌های امنیتی در جمهوری‌اسلامی بود و نقش مهمی در سرکوب مخالفان سیاسی داشت، به ویژه اینکه احکام فله‌ای و احکام اعدام او معروف است و دشمنی وحشتناکی با دختران و زنان مبارز داشت. نام پلشت محمد مقیسه برای بسیاری از کنشگران اجتماعی و مبارزان سیاسی، دانشجویی، مطبوعاتی نامی آشناست. او در دهه‌ی شصت از مسئولان زندان گوهردشت نیز بوده است.

آدمی از یک سو خوشحال است که دو جنایتکار از روی این کره‌ی خاکی کاسته شد، به ویژه اینکه ایران‌ و ایرانیان از شر دو جلاد پلید رها شدند و از سوی دیگر، آدمی آرزو می‌کرد که ای کاش پیش از مرگ، آنها در دادگاهی علنی محاکمه می‌شدند و به جنایت‌های وحشتناک خود اعتراف می‌کردند!

https://youtu.be/jI300cbRdrw?si=bofUDaSgtXvnV8fg

‏#هم‌اندیشی‌ـچپ ‏
برآمدن روحانیت شیعه ـ ۸: از انقلاب سفید تا سرکوب شورش ۱۵ خرداد
گفتار: حسن آزاد
گفت‌وگوگردان: همایون ایوانی
‏۲۴ دی ۱۴۰۳ (۱۳ ژانویه ۲۰۲۵)‏
روایت تصویری:

https://youtu.be/om6m6_oQ310

رفیق حسن آزاد بخش هشتم از گفتارها را به ترتیب زیر پی گرفت:
🔷 رویدادهای پس از کودتای مرداد ۱۳۳۲: دوران طلایی (۱۳۳۲-۱۳۳۸)؛ حمایت روحانیون از کودتا‏؛ کاشانی، محور بروجردی - بهبهانی؛ روحانیت در مشهد و نجف؛ خواست‌های روحانیت از شاه (‏از جمله مبارزه با کمونیسم و بهائیت).
🔷 مروری بروضعیت سیاسی و اقتصادی؛ نفت‏ و قرارداد کنسرسیوم در سال ۱۳۳۳؛ پیدایش دولت رانتی.
🔷 تحکیم پایه‌های قدرت شاه بعد از کودتا: ارتش و ساواک؛ بوروکراسی؛ نظام حمایتی دربار شامل بنیاد پهلوی.
🔷 ایجاد نظام دو حزبی نمایشی در سال ۱۳۳۶.
🔷 اصلاحات ارضی و «انقلاب سفید»: سیاست خارجی دولت آمریکا با هدف پیشگیري از انقلاب‌هاي قهرآمیز؛‏ نگاهی به طرح‌های شاه برای اصلاحات ارضی پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و مخالفت مالکان بزرگ و روحانیون؛ نخست‌وزیری علی امینی و حسن ارسنجانی در مقام وزیر کشاورزی.
🔷 درگذشت بروجردی در فروردین ۱۳۴۰ و ازبین‌رفتن تمرکز مرجعیت؛ تلاش برای انتقال مرجعیت به خارج از ایران؛ تضعیف مخالفت روحانیت با اصلاحات ارضی.
🔷 مرحله‌های مختلف اصلاحات ارضی.
🔷 پژوهش احمد اشرف ‏درباره‌ی اصلاحات ارضی و تاکید بر اهمیت نقش ارسنجانی.
🔷 «انقلاب سفید» یا «انقلاب شاه و مردم» و اصل‌های آن.
🔷 مخالفت روحانیت با «انقلاب سفید»؛ حمله‌های خمینی به برخی از اصل‌ها ازجمله حق رأی زنان؛ عقب‌نشینی دولت از تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی.
🔷 اعلامیه نُه‌نفره‌ی روحانیون در مخالفت با حق رأی زنان.
🔷 تندشدن لحن خمینی؛ پاسخ‌های تند شاه؛ حمله به مدرسه‌ی فیضیه در قم.
🔷 آغاز محرم و عزاداری‌ها در تقارن با ماه خرداد؛ شورش ۱۵ خرداد در قم و به‌ویژه تهران؛ سرکوب گسترده؛ حکومت نظامی.
🔷 سرکوب مخالفت‌های دموکراتیک، محاکمه و محکومیت رهبران نهضت آزادی، تعطیلی جبهه ملی؛ رادیکال‌شدن مبارزان و حرکت به سوی مبارزه مسلحانه.
گفت‌وگو با بخش پرسش‌ و پاسخ و نظردهی پایان یافت.
‏* * * * * * *‏
گفت‌وگوهای قبلی در: کانال یوتیوب ‌‏و کانال تلگرام هم‌اندیشی چپ.‏

نه به اعدام،
خواستی مطلق در اندیشه، اراده و عمل؛

آنیشا اسداللهی، زندانی سیاسی چپ‌ در نامه‌ای از زندان اوین مطالبه‌ی "نه به اعدام" را "خواستی مطلق در اندیشه، اراده و عمل" خواند. در این نامه به اعتراض‌های بند زنان زندان اوین پس از صدور حکم اعدام "پخشان عزیزی" و "رضا رسایی" اشاره شده است. آنیشا اسداللهی در این نامه می‌نویسد:
"ما به خوبی از ضرورت دفاع تمام قد از نه به اعدام و البته خاستگاه طبقاتی آن آگاهیم و وظیفه‌ی تاریخی خود می‌دانیم از این حق مترقی به تمامی دفاع کنیم و تمام تبعات این رویارویی را نیز به خود دیده‌ایم و نیز فراموش نمی‌کنیم خود از اولین حذف‌شدگان ماشین دولتی اعدام بوده‌ایم."
آنیشا اسداللهی اشاره می‌کند که مطالبه‌ی "نه به اعدام" به تمام و کمال در روابط اجتماعی هنوز درونی نشده ‌است، چنانکه در آن هیچ اما و اگری نباشد... هر نیروی سیاسی، امروز باید ابتدا از خود بپرسد آیا "نه به اعدام" برایش امری مطلق است؟ به چرایی این حقانیت تا چه حد آگاه است؟ باید از استثناها پرسید، باید به پرسش‌گری پرداخت.... باید هر نیروی سیاسی را در برابر آحاد توده‌ی مردم با پرسش‌گری پاسخگو کرد.... آیا فردا این روزنه‌ها قرار است با زبانی دیگر تکرار شود؟ وطن فروش؟ تروریسم؟ خائنین؟ قصاص؟ و.... از هر جریان سیاسی باید پرسید اگر استثنایی قائل است، آنجا کجاست؟!
آنیشا اسداللهی که نزدیک به دو سال از حبس خود را گذرانده به همراه برخی دیگر از زندانیان بند زنان زندان اوین پس از اعتراض به اعدام‌ها ماه‌ها از ملاقات محروم بوده است!

من يكى از خود شمايم.

با وجود تمام دردها و تاریکی‌ها، هنوز به دنیایی بهتر امید دارم. به جهانی که در آن انسانیت، مهربانی، و عدالت اجتماعى بر همه‌چیز غلبه کند. اما می‌دانم که امید به تنهایی کافی نیست؛ باید برای ساختن این دنیا تلاش کرد، با کلمات، با عمل، و با قلب‌هایی که درد دیگران را احساس می‌کنند.

برداشتی که بسیاری از مردم از روانشناسان دارند، تصویری ساده‌انگارانه و گاه نادرست است: گویی وظیفه‌ی آن‌ها تنها سخن گفتن از حال خوب و آموزش روش‌های مدارا با دشواری‌هاست. این تصور، اگرچه شاید در نگاه نخست دلنشین و آرامش‌بخش به نظر برسد، اما عمق کار روانشناسی و حقیقت آن را نادیده می‌گیرد. روانشناسان نه فقط سفیران حال خوب، بلکه جستجوگرانِ هم تاریک‌ترین و هم زيباترين زوایای روان انسان‌اند، كه در كُنشى پى در پى با جهان پيرامونش، شكل گرفته است.

آن‌ها هم با زخم‌ها، رنج‌ها، و آشوب‌هایی که در لایه‌های پنهان ذهن نهفته ‌اند سر و کار دارند، و هم با تمام شرايطى كه باعث ايجاد اين زخم ها، رنج ها و آشوب ها مى شوند. گاهی باید دست در اعماق این تاریکی ببرند و پرده از حقایقی بردارند که نه آسان‌اند و نه خوشایند. روانشناسان در جستجوی حال خوب نیستند؛ آن‌ها در جستجوی حقیقت‌اند، حقیقتی که اغلب با درد همراه است، اما رهایی نیز از همان‌جا آغاز می‌شود. حال خوب، نتیجه‌ی روبرو شدن با تاریکی‌هاست، نه چشم بستن بر آن‌ها و وانمود كردن كه همه چيز عادى و خوب است. روانشناسی یعنی جسارت نگاه کردن به آنچه که دیگران ترجیح می‌دهند نبینند.

نمی‌توانی اهل این جهان باشی و در برابر ظلمی که هر روز در برابر چشمان ما اتفاق می‌افتد، سکوت کنی. نمی‌توانی زخم‌های عمیق انسان‌ها را ببینی و فقط سرت را برگردانی، گویی که هیچ‌چیز اتفاق نیفتاده است. ظلم، درد، و بی‌عدالتی مثل سایه‌ای سنگین بر زندگی بسیاری از انسان‌ها افتاده است، و ما نمی‌توانیم این تاریکی را نادیده بگیریم.

متأسفم اگر نوشته‌هایم همیشه درباره‌ی حال خوب نیستند. متأسفم اگر از مسیرهای آسانِ مدارا با شرایطی که سخت است، نمی‌نویسم. شاید گاهی نوشته‌هایم تلخ باشند، شاید درد را به شما انتقال دهند به‌جای حال خوش، و برای این، اگر آزرده‌اید، متأسفم. اما نمی‌توانم دروغ بنویسم. نمی‌توانم دنیایی از نور و شادی را تصویر کنم وقتی می‌دانم که جان‌های عزیز بسیاری در خاموشی و درد گرفتارند.

نمی‌توانم سکوت کنم وقتی که صدای مظلومان در هیاهوی این جهان گم شده است. صدایی که شاید کوچک به نظر بیاید، اما اگر ما، تک‌تک ما، این صداها را در قلب خودمان بشنویم و بازتاب دهیم، شاید جهان آرام‌آرام از سکوت سنگینش رها شود.

فعاليت من در اينجا یک کار یا سرگرمی نیست؛ رسالتی است که گاهی مرا به سمت تاریکی می‌برد، چون باور دارم نگاه به تاریکی و بازگو کردن حقیقت، تنها راه یافتن نور است. نوشتن درباره‌ی ظلم، درباره‌ی رنج، درباره‌ی بی‌عدالتی، شاید خوشایند نباشد، اما ضروری است. چون جهان تنها با دیدن زخم‌هایش شفا پیدا می‌کند.

به شما قول نمی‌دهم که همیشه از حال خوش بنویسم، اما قول می‌دهم همیشه از حقیقت بنویسم. از انسان‌ها، از عشق، از دردهایی که ما را به هم نزدیک‌تر می‌کند، و از امیدی که حتی در تاریک‌ترین لحظه‌ها همچنان روشن است.

پس اگر گاهی نوشته‌هایم سنگین‌اند، اگر گاهی کلماتم زخمی را لمس می‌کنند، بدانید که این از سر تعهد و عشق است. از سر عشقی است که نمی‌خواهد تنها تماشاگر باشد.

من نمی‌توانم ساکت باشم.

ما نمی‌توانیم ساکت باشیم، اما در نهایت، باور دارم که با تلاش و همبستگی می‌توانیم جهانی بهتر بسازیم. امیدی که در قلب ماست، چراغی است که راه را به سوی دنیایی عادلانه‌تر و انسانی‌تر روشن می‌کند. این امید و تلاش را نباید از دست بدهیم.

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary

تمایل به سرزنش افراد برای مشکلاتشان نه تنها به دلیل هنجارهای اجتماعی است که بر مسئولیت فردی تأکید دارند، بلکه گاهی ناشی از کمبود دانش و تجربه در برخی از درمانگران است. این درمانگران ممکن است به طور ناخودآگاه از رویکردهایی استفاده کنند که پیچیدگی‌های مشکلات افراد را نادیده می‌گیرد. به‌ویژه در رویکردهایی مانند تفسیرهای سخت‌گیرانه از درمان شناختی-رفتارى، مانند سى بى تى، تمرکز بیش از حد بر افکار و رفتارهای فردی می‌تواند این پیام را منتقل کند که ریشه مشکلات فرد فقط در انتخاب‌ها، نگرش‌ها، یا طرز فکر اوست. این نگاه ساده‌انگارانه نه تنها عوامل محیطی و سیستمی مهم نظیر فقر، تبعیض، یا آسيب ديدگى روانى و اجتماعى را نادیده می‌گیرد، بلکه می‌تواند باعث شود افراد احساس گناه و ناتوانی بیشتری كنند، زیرا نمی‌توانند تأثیرات بیرونی بر زندگی خود را به‌درستی درک کنند.

از دیدگاه روان‌شناسی رهایی‌، چنین رویکردهایی نه تنها ناکارآمد هستند، بلکه به طور غیرمستقیم در بازتولید نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های ساختاری نقش دارند. روان‌شناسی رهایی‌ معتقد است که مشکلات فردی تنها در صورتی قابل درک هستند که در بستر شرایط اجتماعی، تاریخی و سیاسی آن‌ها تحلیل شوند. این رویکرد تاکید دارد که تمرکز صرف بر مسئولیت فردی، به‌ویژه بدون در نظر گرفتن عوامل سیستمی، اغلب به نادیده گرفتن نقش قدرت و نابرابری‌های ساختاری می‌انجامد و حتی ممکن است به تقویت این ساختارها کمک کند. برای مثال، فردی که درگیر مشکلات اقتصادی است ممکن است به‌جای توجه به سیستم‌های اقتصادی ناعادلانه، به عنوان فردی “بی‌کفایت” یا “تنبل” تلقی شود.

روان‌شناسی رهایی‌ بر اهمیت همدلی، آگاهی‌بخشی، و توانمندسازی مراجعان تاکید دارد. به‌جای اینکه درمانگران صرفاً بر تغییر رفتار یا نگرش فردی تمرکز کنند، باید به مراجعان کمک کنند تا بفهمند که چگونه نیروهای سیستمی، مانند نابرابری اقتصادی، تبعیض، یا سیاست‌های سرکوبگر، در مشکلات آن‌ها نقش دارند. این رویکرد به مراجعان این امکان را می‌دهد که از احساس گناه یا ناتوانی فاصله بگیرند و به جای آن، احساس قدرت و توانایی برای تغییر را تجربه کنند.

برای دستیابی به این هدف، آموزش گسترده‌تر و آگاه‌سازی درمانگران بسیار ضروری است.

روانشناسی مانند هرعلم دیگری، بسته به اینکه در خدمت کدام طبقه اجتماعی قرار دارد می تواند در جهت منافع یا علیه منافع مردم تحت ستم به کار گرفته شود.

درمانگران باید بتوانند علاوه بر شناخت جنبه‌های روان‌شناختی، تاثیر عوامل اجتماعی و ساختاری را نیز درک کرده و رویکردی جامع و چندبعدی اتخاذ کنند. تنها از این طریق است که می‌توان به درمانی موثر دست یافت که نه تنها مشکلات فردی، بلکه ریشه‌های اجتماعی و جمعی این مشکلات را نیز هدف قرار دهد.

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary

▫️ نه به اعدام

▫️ آیا مبارزه با مجازات اعدام می‌تواند به جنبشی برای تغییر بدل شود؟

15 ژانویه 2025

تارا بهروزیان

🔸 همه‌ی شواهد نشان می‌دهند که ماشین اعدام رژیم شتاب گرفته است. بار دیگر شاهد الگویی هستیم که در طول بیش از چهار دهه حیات جمهوری اسلامی تکرار شده است: هر بار که فشارها و بحران‌های خارجی و بین‌المللی شدت می‌گیرند، سرکوب، دستگیری، شکنجه، کشتار و اعدام افزایش می‌یابد. رژیم هر بار «همان راه دهه‌ی شصت شمسی را می‌رود.»

🔸 تشخیص این الگوی تکرارشونده، حتی اگر هر بار با شدت و حدتی متفاوت اعمال شود، دشوار نیست. آحاد جامعه به درجات مختلف، با پوست و گوشت خود آن را لمس می‌کنند، حتی اگر تجربه‌ی مکرر هر بار شنیدن خبر صدور حکم اعدام یا اجرای آن، در ذهن و احساس عمومی در لباس کرختی، استیصال یا بی‌تفاوتی جلوه‌گر شود. پرسش آن‌جاست که واکنش و پاسخ جامعه به این چرخه‌ی ویران‌گر و مرعوب‌ساز‌ چیست یا چه می‌تواند باشد؟ به بیان دقیق‌تر ظرفیت‌های جامعه در هر برهه‌ی تاریخی برای مقاومت و مقابله با این الگوی فلج‌کننده چیست؟

🔸 ساده‌سازی بیهوده‌ای است که موفقیت اعمال دوباره و دوباره‌ی این الگو را تنها برمبنای ضرورت‌های امنیتی رژیم تحلیل کنیم. گرچه خصلت الگو‌ها به ویژه الگوهای سرکوب ــ و چه بسا یکی از علت‌های موفقیت‌شان ــ همین وجه مکررشان است، بدیهی است ظرفیت‌های مقاومت در برابر آن‌ها هر بار بر مبنای توازن قوای نیروهای موجود، موقعیت و توان رژیم برای اعمال آن، یا آمادگی ذهنی و عملی جامعه می‌تواند متفاوت باشد. به بیان دیگر شباهت الگووار یک سیاستِ سرکوب‌گرانه الزاماً به معنای واکنش الگووار به آن نیست یا می‌تواند نباشد. پس نظر به شرایط اجتماعی و تاریخی معینِ هر بار تکرار، آیا برهه‌ی کنونی ظرفیت‌های ویژه‌ای برای عقب راندن ماشین سرکوب ارائه می‌کند؟ و آیا لحظه‌ی تاریخی کنونی لحظه‌ای تعیین‌کننده در مبارزه و شکستن این چرخه‌ی هولناک است، یا صرفاً یکی از قله‌های موجی سینوسی است که حاصلش دوره‌ای طولانی از انفعال، عقب‌نشینی مقاومت و مسدود شدن مسیرهای نضج‌گیری فرایند انقلابی است؟...

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-4xo

#تارا_بهروزیان
#نه_به_اعدام
#لغو_کامل_مجازات_اعدام
#نه_به_شکنجه
#پخشان_عزیزی
#وریشه_مرادی

👇🏽

🖋@naghd_com

با زندگی به جنگ مرگ می‌رویم...!

سپیده قلیان

وضعیت، جنگی است. پشت دیوارهای بلند و سیم‌های خاردار این جبهه، ما زنانی هستیم که هر روز اسامی اعدامیان را زمزمه می‌کنیم و به آینده نگاه می‌کنیم. حکم اعدام "پخشان عزیزی"، زنی که روزگاری پناه کودکان جنگ‌زده بود، تایید شده است! از این پس، بند ما زنی دارد که هر لحظه ممکن است نبودنش به قصه‌ای تلخ و زخمی عمیق بر وجدان ما و شما بدل شود.

پخشان، نماد عشق به انسانیت است. اما اکنون او در برابر مرگی ایستاده که نه از عدالت که از کینه و انتقام سرچشمه گرفته است. همان مرگی که جمهوری اسلامی به کمک بشار اسد، برای هزاران انسان بی‌گناه در سوریه رقم زد و حالا همان داس خونین را دوباره به جان فرزندان این خاک انداخته است.

اما اینجا، تنها قصه‌ی یک فرد نیست. اینجا داستان ما همه است. قصه‌ی پخشان با قصه‌ی همه‌ی ما گره خورده است، با قصه‌ی مادران چشم‌انتظاری که رد خون فرزندان‌شان در خیابان است، با قصه‌ی مردمانی که "زندگی" آرزویشان شده است.

جمهوری اسلامی می‌خواهد ما را از هم جدا کند، قصه‌های ما را پراکنده کند و ما را به گوشه‌های انزوا براند. اما ما می‌دانیم که امید، در گره خوردن همین قصه‌هاست، در بافتن یک زنجیره‌ی محکم از دردها و مقاومت‌ها، از اشک‌ها و ایستادگی‌ها....

ما نمی‌توانیم و نمی‌خواهیم ساکت بمانیم. اگر امروز صدایمان را بلند نکنیم، فردا نوبت قصه‌ی دیگری خواهد بود. می‌خواهیم که این زنجیره را قوی‌تر کنید. نگذارید قصه‌ی پخشان، قصه‌ای بی‌پایان از حسرت و سکوت باشد. صدای او باشید، قصه‌ی او باشید.

باید با "زندگی" به جنگ "مرگ" رفت. از زندگی زنجیری بسازیم در مقابل هر حلقه از طناب‌ دار...! دست من را می‌گیری که حلقه‌ی بعدی زنجیر باشی؟

سپیده قلیان
بند زنان زندان اوین 
۲۲ دی‌ماه ۱۴۰۳

https://t.me/schabname/12236

با زندگی به جنگ مرگ می‌رویم...!

سپیده قلیان
https://t.me/schabname/12237

#برگی_از_تاریخ

زندگی و تجربیات سعید یوسف: بخش پنجم؛ دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، گفتگوگردان یسنا احمدی
https://youtu.be/bzMOyIV7TzU?feature=shared

تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه با دگرگونی‌های شتابزده و پیچیده نیم قرن اخیر، با کاستی‌های قابل توجهی در زمینه مستندسازی روبروست. بسیاری از رویدادها و تجربه‌های مهم به دلیل عدم ثبت دقیق، دسترسی نداشتن به منابع و مآخذ معتبر و یا توجه ناکافی به جزئیات، به مرور زمان در ابهام فرو می‌روند و حقیقت جای خود را به روایاتی نامعتبر و یا حتی دروغین می‌سپارد. برای پرهیز از تاریخ دروغین و تحریف شده و به ویژه در زمینه تاریخ جنبش چپ انقلابی ایران، به سراغ گفتگو با معاصرانی رفته و خواهیم رفت که در دل این رویدادها حضور داشته‌اند. از نزدیک شاهد رخدادهایی بوده‌اند که می‌توانند با ارائه روایت‌های دست اول و معتبر، پایه‌های محکم‌تری برای پژوهش‌های تاریخی ژرف‌تر و دقیق‌تر فراهم کنند. این گفتگوها نه تنها به روشن شدن زوایای پنهان تاریخ کمک می‌کنند، بلکه امکان انتقال تجربیات و دانش نسل پیشین جنبش به نسل‌های آینده را نیز فراهم می‌آورند. شبنامه مجموعه گفتگوهایی را به صورت کتبی یا شفاهی با چهره‌های شناخته شده در جنبش چپ ایران تحت عنوان „برگی از تاریخ“ تدارک می‌بیند که گفتگوی کنونی از این مجموعه را با سعید یوسف از ادیب و شاعر گرانقدر و از کادرهای برجسته سازمان چریکهای فدایی خلق ایران اختصاص داده‌ایم. شما را به شنیدن و دیدن این گفتگو دعوت می‌کنیم.ـ
***
شما می توانید نظرات، پیشنهادات و یا پرسش‌های خود را از طریق ای میل با ما در میان بگذارید
[email protected]
یا از طریق کانال تلگرامی شنبامه با ادمین تماس بگیرید
https://t.me/schabname
تماس ادمین در تلگرام
@ADshab
***
در بخش پنجم این گفتگو به دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ پرداخته شده است. برخی از پرسش‌ها و نکات مطرح شده در این بخش به قرار زیرند:
• چرا دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ شکل گرفت؟
• چرا در روند دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، اسلامیون رهبری جنبش را به دست گرفتند؟
• وضعیت نیروهای چپ چگونه بود و از اسلامیون چه تحلیلی داشتند؟
• ده شب شعر کانون نویسندگان در انستیتو گوته در سال ۱۳۵۵
• اعتراض به سانسور و خفقان ساواک در این شب‌ها، علی رغم کنترل‌ها و محدودیت‌ها
• وضعیت ادبیات مخفی و شعر جنبش مسلحانه در این دوره


اطلاعات و منابع بیشتر:
برای دیدن بخش‌های قبلی به لینک‌های زیر مراجعه کنید

بخش یک
https://youtu.be/CZhRM_hFYcE?si=wOITTbr1ArbVQmjB

بخش دوم
https://youtu.be/LFjvrmRJids?si=xBSGQ4FFCDZmxcLv
بخش سوم
https://youtu.be/cdM92syTU0k
بخش چهارم
https://youtu.be/05F040Isi-Q

در قسمت چهارم پادکست‌های رادیو دادخواهی در مورد دوره تاریخی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ با یوسف اردلان، محمود خلیلی، اسد سیف، محمدرضا شالگونی، شهاب شکوهی، محمد صفوی و علی ندیمی
https://soundcloud.com/radio-dadkhahi/episode4

#رادیو_دادخواهی
بخشی از گفتگوهای پادکست ۴ به صورت گفتگوهای تصویری در لیست زیر در دسترس هستند
https://www.youtube.com/watch?v=6rdZnsD15QI&list=PLYnuPX5A03yU3TjCfqtALHCnyXiD4mO4T

Shabnameh شبنامه pinned «#برگی_از_تاریخ زندگی و تجربیات سعید یوسف: بخش پنجم؛ دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، گفتگوگردان یسنا احمدی https://youtu.be/bzMOyIV7TzU?feature=shared تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه با دگرگونی‌های شتابزده و پیچیده نیم قرن اخیر، با کاستی‌های قابل توجهی در زمینه…»

گوش دادن فعال تکنیکى ارتباطی ست كه فراتر است از صرفاً شنیدن کلمات، و نیازمند تلاش آگاهانه برای برقرارى ارتباط با گوینده است تا مطمئن شويم او احساس درک شدن و ارزشمند بودن دارد.عناصر اصلی گوش دادن فعال عبارتند از تمرکز کامل، ارتباط غیرکلامی، بازتاب دادن،شفاف‌سازی، همدلی و پرهیز از قضاوت. براى گوش دادن فعال،عوامل حواس‌پرتی،مثل تلفن یا چند کار همزمان، را حذف كرده و کاملاً روی گوینده تمرکز كنيم.از زبان بدن، مثل تکان دادن سر، حفظ تماس چشمی و داشتن حالت بدنی باز، برای نشان دادن توجه استفاده كنيم.آنچه گوینده گفته را به زبان خود خلاصه كنيم تا درک خود را تأیید كنيم.مثلا بگوئيم: “پس احساس می‌کنی که به خاطر مهلت‌های محدود تحت فشار هستی،درسته؟” سوال بپرسيم تا مطمئن شويم پیام را به طور کامل درک كرده ايم‌.مثلا بپرسيم“ميتونى بگى منظورت از ‘چالش‌برانگیز’ چی بود؟” احساسات گوینده را تأیید كنيم و به آن‌ها احترام بگذاريم. مثال:“این خیلی ناامیدکننده به نظر میاد؛ می‌فهمم چرا ناراحت شدی.” از قطع کردن صحبت، انتقاد یا ارائه راه‌حل، مگر اینکه از ما خواسته شود، خودداری كنيم.

دكتر نورايمان قهارى، روانشناس
https://t.me/drnourimanghahary

آخوند ها را چه کسی به این مقام و منصب نشاند
برای نسلی که نبوده و ندیده، برای افشای آنان که تفاوتی بین رژیم سرمایه داری شاه و نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی قائل هستند و جهنم پهلوی را در برابر جهنم جمهوری اسلامی بهشت نشان می دهند. برای آنکه افشا شود چه کسانی روحانیون را پرورش دادند و حال حاشا می کنند و ضمن خط و نشان کشیدن برای کشتار نیروهای انقلابی و کمونیست کاردهایشان را تیز می کنند.
#برگی_از_تاریخ #چرا_انقلاب_شد
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر
#سرنگون_باد_کلیت_نظام_سرمایه_داری_جمهوری_اسلامی https://www.youtube.com/watch?v=uTstxrMgFLM

#برگی_از_تاریخ

زندگی و تجربیات سعید یوسف: بخش پنجم؛ دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، گفتگوگردان یسنا احمدی
https://youtu.be/bzMOyIV7TzU?feature=shared

تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه با دگرگونی‌های شتابزده و پیچیده نیم قرن اخیر، با کاستی‌های قابل توجهی در زمینه مستندسازی روبروست. بسیاری از رویدادها و تجربه‌های مهم به دلیل عدم ثبت دقیق، دسترسی نداشتن به منابع و مآخذ معتبر و یا توجه ناکافی به جزئیات، به مرور زمان در ابهام فرو می‌روند و حقیقت جای خود را به روایاتی نامعتبر و یا حتی دروغین می‌سپارد. برای پرهیز از تاریخ دروغین و تحریف شده و به ویژه در زمینه تاریخ جنبش چپ انقلابی ایران، به سراغ گفتگو با معاصرانی رفته و خواهیم رفت که در دل این رویدادها حضور داشته‌اند. از نزدیک شاهد رخدادهایی بوده‌اند که می‌توانند با ارائه روایت‌های دست اول و معتبر، پایه‌های محکم‌تری برای پژوهش‌های تاریخی ژرف‌تر و دقیق‌تر فراهم کنند. این گفتگوها نه تنها به روشن شدن زوایای پنهان تاریخ کمک می‌کنند، بلکه امکان انتقال تجربیات و دانش نسل پیشین جنبش به نسل‌های آینده را نیز فراهم می‌آورند. شبنامه مجموعه گفتگوهایی را به صورت کتبی یا شفاهی با چهره‌های شناخته شده در جنبش چپ ایران تحت عنوان „برگی از تاریخ“ تدارک می‌بیند که گفتگوی کنونی از این مجموعه را با سعید یوسف از ادیب و شاعر گرانقدر و از کادرهای برجسته سازمان چریکهای فدایی خلق ایران اختصاص داده‌ایم. شما را به شنیدن و دیدن این گفتگو دعوت می‌کنیم.ـ
***
شما می توانید نظرات، پیشنهادات و یا پرسش‌های خود را از طریق ای میل با ما در میان بگذارید
[email protected]
یا از طریق کانال تلگرامی شنبامه با ادمین تماس بگیرید
https://t.me/schabname
تماس ادمین در تلگرام
@ADshab
***
در بخش پنجم این گفتگو به دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ پرداخته شده است. برخی از پرسش‌ها و نکات مطرح شده در این بخش به قرار زیرند:
• چرا دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ شکل گرفت؟
• چرا در روند دوران انقلابی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، اسلامیون رهبری جنبش را به دست گرفتند؟
• وضعیت نیروهای چپ چگونه بود و از اسلامیون چه تحلیلی داشتند؟
• ده شب شعر کانون نویسندگان در انستیتو گوته در سال ۱۳۵۵
• اعتراض به سانسور و خفقان ساواک در این شب‌ها، علی رغم کنترل‌ها و محدودیت‌ها
• وضعیت ادبیات مخفی و شعر جنبش مسلحانه در این دوره


اطلاعات و منابع بیشتر:
برای دیدن بخش‌های قبلی به لینک‌های زیر مراجعه کنید

بخش یک
https://youtu.be/CZhRM_hFYcE?si=wOITTbr1ArbVQmjB

بخش دوم
https://youtu.be/LFjvrmRJids?si=xBSGQ4FFCDZmxcLv
بخش سوم
https://youtu.be/cdM92syTU0k
بخش چهارم
https://youtu.be/05F040Isi-Q

در قسمت چهارم پادکست‌های رادیو دادخواهی در مورد دوره تاریخی ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ با یوسف اردلان، محمود خلیلی، اسد سیف، محمدرضا شالگونی، شهاب شکوهی، محمد صفوی و علی ندیمی
https://soundcloud.com/radio-dadkhahi/episode4

#رادیو_دادخواهی
بخشی از گفتگوهای پادکست ۴ به صورت گفتگوهای تصویری در لیست زیر در دسترس هستند
https://www.youtube.com/watch?v=6rdZnsD15QI&list=PLYnuPX5A03yU3TjCfqtALHCnyXiD4mO4T