سرخط

@ManjanighCollective

شماره‌ی سوم ثوره؛ شبنامه‌ای برای روزهای تاریک
در همبستگی با مهاجران افغانستانی

@ManjanighCollective

🔴 ثوره در همبستگی با مهاجران افغانستانی

در سومین شماره‌ی «ثوره (انقلاب)؛ شبنامه‌ای برای روزهای تاریک» از ضرورت همبستگی مزدبگیران با مهاجران افغانستانی می‌خوانیم. از ضرورت همبستگی با آنان که از فاشیسم طالبانی گریخته‌اند و با انجام سخت‌ترین مشاغل و کمترین حقوق و بدون هیچ امنیت شغلی‌ای روزگار می‌گذرانند اما آنها که صاحبان سرمایه هستند، آنها که دست‌هایشان به خون کارگران آلوده است، می‌خواهند کارگر ایرانی با کارگر افغانستانی متحد نشود، دشمن باشد و دشمنی کند تا بنیاد سرمایه و استثمار و بهره‌کشی بر جای بماند. در این شماره می‌خوانیم: «اینکه می‌کوشند با زدن انواع برچسب‌های منفی به مهاجران (از ذکر آمارهای دروغ در خصوص جرم و جنایت از جانب آن‌ها تا اظهارات نژادپرستانه‌ای نظیر اینکه "آن‌ها بو می‌دهند")، اذهان عمومی نیروهای کار را از ضدیت با منطق سرمایه‌دارانه‌ی حاکم، به ضدیت با کارگر مهاجر سوق دهند، تاکتیک آشنای "فرافکنی بحران" است... امروز اتفاقا این کارگر افغانستانی است که به خاطر چشیدن طعم فاشیسم طالبان در کشورش و نیز بی‌ثباتی موقعیت شغلی، می‌تواند متحد بالقوه‌ی کارگر ایرانی در نبرد علیه رژيم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی باشد.»
از رفقایی که امکان توزیع «ثوره» را در محل زندگی، کار یا تحصیل خود دارند و می‌توانند برای ثوره در مورد محل زندگی، کار یا تحصیل خود بنویسند، دعوت می‌کنیم با ما تماس بگیرند. ما می‌توانیم و می‌خواهیم در «ثوره» نه فقط به مسائل کلی، بلکه هم‌چنین به مسائل محلی و جزئی بپردازیم تا به میانجی آنها فهم انضمامی‌ای از ستمی که باید با آن پیکار کرد به دست بیاوریم و آن را آشکار کنیم؛ که این نخستین قدم برای نبرد است. بنابراین با «ثوره» تماس بگیرید تا بتوانیم شبکه‌ی تولید و توزیعی انقلابی را فراهم آوریم چرا که به خوبی می‌دانیم «هر نوری هر چقدر هم ناچیز باشد، بالاخره روشنایی است.»

‎آبان ۱۴۰۳

🚩 برای تماس با «ثوره» یا منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید:
@ManjanighContact

#منجنیق
#ثوره
@ManjanighCollective

🔴 برای کسانی که می‌گویند «دیروز، امروز، همیشه؛ اسرائیل پاینده است»
بر اساس کتاب «۱۰ غلط مشهور درباره‌ی اسرائیل» نوشته‌ی ایلان پاپه


از فلسطین می‌گوییم اما انگار اسرائیل را فراموش کرده‌ایم. باید درباره اسرائیل نیز حرف زد؛ درباره مردم آواره و بی‌سرزمینی که در قرن بیستم پس از سه‌هزار سال به سرزمین مادری خود برگشتند و به همزیستی کنار فلسطینی پرداختند؛ تا جایی که خود فلسطینی‌ها حاضر شدند خانه‌هایشان را به یهودی‌ها بفروشند و وطنشان را ترک کنند. این «تنها دموکراسی خاورمیانه» چیزهای زیادی برای گفتن دارد. از نسل‌کشی نازی‌ها تا کشتاری که اعراب بر آنها تحمیل کردند تا حمله تروریستی هفت اکتبر و گروگان‌گیری سربازان اسرائیلی که تا امروز ادامه دارد.

با شنیدن این گزاره‌ها خشمگین می‌شویم و انگشتمان سمت دکمه «آنفالو» می‌رود یا لبخندی از سر رضایت بر لب‌هایمان می‌نشیند؟ استدلال‌های تاریخی‌ و فلسفی تعیین‌کننده‌ی احساسی است که باید داشته باشیم. پس همراه ما باشید تا نگاهی به مسئله‌ی فلسطین‌اسرائیل بیندازیم، اما این بار با تمرکز بر سرگذشت اسرائیل.


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/58x7ymcd
@sarkhatism

🔴 دختر دانشگاه علوم تحقیقات، کارگران طبس و بن‌بست سیاسی مبارزه


☑️ احتمالا الآن #آهو_دریایی (دانشجوی دختر علوم تحقیقات) در اختیار بازجو-خبرنگارانی چون علی‌ رضوانی و آمنه‌سادات ذبیح‌پور است تا در یک سناریوی ساختگی یا اعتراف کند که در پروژه‌ای هماهنگ شده از سوی اپوزیسیون و غرب اجیر شده بوده که لباس‌هایش را درآورد، و یا اینکه بگوید داروهای اعصاب و روانش را نخورده بوده و به خاطر روان‌نژندی دست به چونان کاری زده است. دست آخر هم محتمل است به عوض زندان، روانه‌ی «تیمارستان»ش کنند تا بمیرد.

☑️ استفاده‌ی جمهوری اسلامی از الگوهای تکراری در مواجهه با چنین اتفاقاتی تمام نشدنی است، کافی است تا موردهایی چون #رؤیا_ذاکری (دختر تبریز) یا #بهنام_محجوبی (درویش زندانی) را به خاطر بیاوریم که چگونه با برچسب «دیوانه» در «تیمارستان» به زور بستری یا کُشته شدند.


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/5e4da46e
@sarkhatism

🔴 از بذرهای امید مقاومت روژآوا غافل نشویم
🖊 حمله‌ی ترکیه به روژآوا و نگاهی به تجربه‌ای بی‌نظیر در خاورمیانه


☑️ هفته‌ای که گذشت، دولت اشغالگر ترکیه در اقدامی که آن را تلافی حملات تروریستی به تأسیسات هوا-فضای خود خواند، به مواضع نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه حمله کرد. این در حالی است که پ.ک.ک. مسئولیت بمب‌گذاری روز یکشنبه‌ی هفته‌ی گذشته در آنکارا را بر عهده گرفت و کردهای سوریه هیچ دخالتی در آن نداشتند. اما از آن‌جایی که از نظر ترکیه هر دوی این گروه‌ها از یک منبع فکری و سیاسی مشترک هستند، از هر بهانه و فرصتی برای نابود کردن زیرساخت‌ها و توان نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه استفاده می‌کند.

متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/pew6dffw
@sarkhatism

🔴 از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
🖊 نگاهی به داستان‌های معدن طبس، بازنشستگان، مهاجران افغانستانی، معلمان اخراجی و گرایشات فاشیستی بخشی از مردم


روزگارِ سرعت و فاجعه است. هنوز از فاجعه‌ی کشتار کارگران طبس رها نشده‌ایم که خبرِ کشتار پناهندگان افغانستانی در مرز سراوان می‌آید. ناامیدی و یأس همه را در بر گرفته و این همه را می‌شود در زبانه‌ کشیدن گرایشات نژادپرستانه و فاشیستی مردم ایران درباره‌ی مهاجران و پناهندگان افغانستانی، سلطنت‌طلبی و هواداری‌شان از اسرائیل به خاطر نفرت از جمهوری اسلامی دید.

انگار هر روز که از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد، به موازات افزایش نارضایتی‌های مردم و استعداد برای شکل‌گیری یک قیام سراسری برای سرنگونی، گرایشات راست‌گرایانه‌ی عموم مردم تقویت می‌شود. همه از فقدان آزادی و عدالت به‌تنگ آمده‌اند اما جذب ایده‌هایی می‌شوند که خود ضد آزادی و برابری‌اند.

نگاهی از نزدیک به وقایعی که ظرف چند هفته‌ی گذشته از سر گذرانده‌ایم بکنیم:


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/y4a6ecpc
@sarkhatism

🔴 یک ماه پس از «انقلاب»، بنگلادش برای «بازسازی کشور» به آمریکا روی آورد

گزارش کارول دیتریش، خبرنگار لوموند در هند
ترجمه و توضیحات گروه نویسندگان #سرخط

تاریخ انتشار در لوموند: ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴ (۲۷ شهریور ۱۴۰۳)

هیئتی از وزارت خزانه‌داری آمریکا از داکا بازدید کرد. این کشور که تا چندی پیش روابط بسیار نزدیکی با هند داشت، اکنون به سمت واشنگتن چرخیده است. [همچنین] آژانس توسعه‌ی بین‌المللی ایالات متحده، در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴ موافقت‌نامه‌ای را برای ارائه‌ی كمکی به مبلغ بیش از ۲۰۰ میلیون دلار به بنگلادش امضا كرد.

سقوط شیخ حسینه، نخست‌وزیر وقت، در ۵ اوت، گزینه‌های دیپلماتیک و تجاری بنگلادش را تغییر داد. کمی بیش از یک ماه پس از کناره‌گیری این رهبر منفور، محمد یونس، رییس جدید دولت موقت، که وارث اقتصادی در آستانه‌ی فروپاشی است، به ایالات متحده روی آورده است که به شدت از سلف او انتقاد می‌کرد. دولت [حزب] دموکرات [در آمریکا] از حامیان دیرینه‌ی یونس بوده و روز یکشنبه، ۱۵ سپتامبر، در جریان سفر هیئت بلندپایه‌ی ایالات متحده، برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل در سال ۲۰۰۶ گفت که «به دنبال حمایت واشنگتن برای بازسازی کشور، اصلاحات حیاتی و بازگرداندن دارایی‌های دزدیده‌شده است».

متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/2s438txc
@sarkhatism

🔴 من شاهین نجفی هستم، یک کانفورمیست!
🖊 یا چگونه حزب باد نباشیم؟


☑️ اول گفت آنارشیست است. بعد مکتب «نجفیسم» را پایه گذاشت که مثلا بنا بود جنبشی آوانگارد باشد. حالا هم چندی‌ست عرصه را بر پادشاهی و سلطنت باز دیده‌است و دارد له‌له می‌زند. نمونه‌ای از یک انسان «حزب باد»؛ یک «نان به نرخ روز خور».
کارش رسیده به پیشنهاد میدان به نام نتانیاهو زدن در فردای آزادی ایران. در کنسرتی هم که اخیرا فیلمش در فضای مجازی منتشر شده مثلا چپ‌ها را به سخره گرفته: از دست انداختن ایده‌ی «هنر متعهد» تا «مارکس» و «لنین».
با آن همه فاز چپ و آنارشیستی سال ۲۰۱۷ رفت «تل‌آویو» کنسرت داد. علی‌رغم همه‌ی انتقادات به این کارش، باز هنوز انقدری آدمیت درش مانده بود که در کنسرت  خطاب به دونالد ترامپ( رئیس‌جمهور وقت آمریکا) و بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر اسرائیل) گفت که جنگ، دیوارسازی و جدایی ملت‌ها را متوقف کنید. حالا برای هیتلرِ زمانه درخواست نام‌گذاری یک میدان در ایران را دارد.
حقیقتا که به افتخارش باید ترانه‌ی «کانفورمیست» جورجو گابر را بگذاریم تا ماهیت امثال او برای‌مان روشن شود.

☑️ اینکه فردی در طول زمان نظراتش تغییر کند، چیز عجیبی نیست. پس موضوع را اشتباه نگیریم. آنچه صفت «کانفورمیست» (آدمِ حزبِ بادی) را شایسته‌ی امثال نجفی می‌کند این است که طرف از باور به یک منظومه‌ی فکری مُترقی و رهایی‌بخش به نفع تفکرِ ارتجاعی و فاشیستی صرف نظر می‌کند.
اینکه به خاطر پول چنین چرخشی صورت گرفته باشد یا به خاطر اعتقاد قلبی، چیزی را عوض نمی‌کند و در هر حال باید فاتحه‌ی شخص را خواند.
اما اگر می‌خواهید بدانید چگونه افراد چنین مسیری را می‌پیمایند باید کمی در معنای «سلبریتی» دقیق شویم.
سلبریتی محصول رسانه و صنعتی شدن عرصه‌ی «فرهنگ» است. آن‌ها را نباید با افراد «مشهور» یکی کنیم. چه بسیار انسان‌های مشهوری که کارهای مهم و بزرگی انجام دادند ولی هرگز حاضر نشدند به «منطق رسانه» گردن بگذارند.

☑️ این «منطق رسانه» که از آن صحبت می‌کنیم چیست که اگر بدان گردن بگذاریم فاتحه‌ی‌مان خوانده می‌شود؟
منطق رسانه یک کارخانه‌ی تولید کالاست، که نام کالایش «خبر» است. سلبریتی‌ها می‌کوشند که همیشه در صدر اخبار باشند. آنان می‌توانند اظهارنظرهای مترقی یا ارتجاعی بکنند، اما آنچه حتی در شرایط ابراز نظرات مترقی باید در خصوص آن‌ها مورد توجه قرار داد این است که فرد درگیر نوعی «شهوت دیده شدن» است. ماجرا هم می‌تواند خیلی تصادفی آغاز شود. فرد در مسیر کاری خود، اقدامی می‌کند که مورد توجه رسانه قرار می‌گیرد. نور و دوربین متوجه‌ی او می‌شود. مسأله از این جا به بعد است. آيا می‌خواهد این «نور» و «دوربین» را دیگر از دست ندهد یا که کارش را انجام می‌دهد، خواه نور و دوربین رویش بیاید یا نیاید.

☑️ وقتی طالب همیشگی آن نور و دوربین باشی، کم کم اوضاع تغییر می‌کند. دیگر نمی‌توانی بر مبنای «منطق عقاید»ت و به‌اصطلاح «اصول»ی که داری حرکت کنی. مثلا دوره‌ای می‌شود که «چپ بودن» و «دفاع از طبقه‌ی کارگر» و «ضدیت با سرمایه‌داری» و «نفی نژادپرستی» ضدارزش شده و غالب جامعه «سلطنت‌طلب»، «مدافع اسرائیل» و «ضدافغانستانی و ضد عرب» شده‌اند. خب این «افکار عمومی»ای‌ست که دنبال کننده‌ي توست و مهمترین «مصرف‌کنندگان رسانه» هستند.  رسانه مطابق با الگوهای حافظان وضع موجود به مرور این «افکار عمومی» را ساخته و به مصرف‌کنندگانش تبدیل کرده است. رسانه «کالا» (خبر و تحلیلِ مطابق با وضع موجود) تولید می‌کند و ما باید کالا را مصرف کنیم.
در واقع «شاهین نجفی»ای که امروز می‌بینید کالای این کارخانه است که هر بار آن را به شکلی درآورده و به ما عرضه می‌کند. ابتدا این نفس کارش بود که نور و دوربین را متوجه‌اش کرد، بعد از آن مزه‌ی شیرین این مورد توجه واقع شدن زیر زبانش ماند و دلش نخواست که هرگز ازدستش بدهد. «منطق رسانه» گام به گام با خواستِ خودش او را بدل به کالایی سرگرم‌کننده کرد و با تأکید بر اصل اساسی «از مُد نیفتادن»، دستمزدش را داد: همیشه در صدر اخبار بمان.

☑️ مسأله این است که می‌خواهی نور و دوربین دنبالت بیایند یا اینکه تو دنبال نور و دوربین بدوی؟
می‌توانی «ویدا موحد» باشی و با بر سر چوب زدن حجاب اجباری نور و دوربین را دنبالت بیاوری اما بنده‌اش نشوی و همچنان آرام و پیوسته به مبارزه‌ات ادامه دهی، می‌توانی «شاپرک شجری‌زاده» باشی که پس از آنکه نور و دوربین سراغت آمد، دیگر تو  به دنبالش بدوی.

@sarkhatism