qarańgy

Анам бір кездері немере апам тұрмысқа шығып жатқанда оған есімде қалған бір сөзді айтты: «Ешқашан күйеуіңе өзгелердің бірдеңе деуіне жол берме. Әрқашан оның жағында бол, тіпті отбасыңа келгенде, тіпті ол қателессе де. Алланың өзі саған оны, сені оған өмір бойына сыйлады, сыйға әрқашан мейлінше, ұқыпты болған абзалырақ болады. Оған жақын бол, әрқашан оның жанында бол» - деді.

Енді жылдар өте, бұл сөздің маған әсері өтіп жатыр. Әсересе, соңғы сөзі.

маған анонимді сұрақтарыңыз болса;

Мен кейбір адамдардың табиғат қасында, электр қуатынан, көліктердің дыбыстарынан және сыртқы әлеммен үнемі байланыссыз өмір сүргенін, сүріп жатқандарын естідім, көрдім. Бір қызығы көбі оларды кедей өмір сүреді деп сырттай үкім шығаруға бейім. Бірақ бұл шынымен де солай ма? Кедейлік салыстырмалы түрде шын мәнін де немен, неге байланысты?

Олардың саналарында тыныштық, жүректерінде мейірім, тауларында, теңіздерінде таза ауа, бұлақ суы, өздері өсірген азық-түліктері жеміс-жидектері бар. Ең бастысы, Аллаға деген тәуекелділігі мен сенімі бар. Ал мына жақта біз күн сайын оянған сайын әлеуметтік желіге кіріп, зорлық-зомбылықты, қан мен өлтірулерді көреміз. Негативтің дозасы, наркоманның есірткісіне қатты ұқсас. Содан соң сұрғылт жарнама мен адамдар арасындағы ұрыс-керістерден тұратын шуылға тап боламыз.

Біз тәуелдіміз. Адамдарға, тағам бағаларына, саяси жағдайға, жалақыға, банкке тәуелдіміз. Бәрімізді әлдеқандай бір жұмыс күтіп тұрады. Ал ол жұмыс пен бірге тозған жүйке, қатігез бастықтар, көңіл-күйдің бұзылуы келеді.

Мүмкін, бұл олар кедей емес,
мына біз кедейміз бе?

Бәріміз тым көп ойланамыз, солай емес пе?

Не кисек екен деп ойлаймыз, өзімізге ғана емес, басқаларға да ұнайтындай етіп. Ойымызды дұрыс түсінсін деп, дұрыс сөз табуға тырысамыз. Өзіміз үшін қарапайым болып көрінетін ойларымызды басқалар түсінбей, ақымақ болып көрініп қалмасақ екен дейміз.

Өзімізге мүлде қызық емес, бірақ қазіргі заманға сәйкес деп саналатын тақырыптарды қозғаймыз, тек қызықты болып көрінейік деп. Басқаларға қарап, өзімізді ұмытып, өмірде немен айналыссақ екен деп ойланамыз.

Бұл өмірде қалай дұрыс өмір сүруге болады деп ойланамыз, бірақ шын мәнінде, бәріне ортақ дұрыс деген түсінік жоқ. Әркімнің өзіне тән, ерекше бір «дұрысы» бар. Ол соншалықты әртүрлі, оны бірдей ету мүмкін емес. Біреулер шашын өсіріп, қара түске бояйды, ол үшін бұл - дұрыс шешім. Біреулер шашын өте қысқа етіп қиып, ең жақсы тренд деп санайды. Ал біреулер мүлде шашсыз жүргенді ыңғайлы деп есептейді. Неге болмасын? Өкінішті, маған сондай шаш үлгісі келмес еді.

Мәні сол – өмірдің ақырына дейін бізді біреу сынап, сынға алады, сыртқы түріміз, мінезіміз, шашымыздың түсі мен жүрісіміз, бәрі үшін барлығы дерлік. Біреуге дауысымыз ұнамаса, ал біреу оны ұнататын болады. Ең бастысы – сондай адамдарды табу, сол кезде бәрі реттеледі. Өмір шындығында тым қысқа, артқа қарайлай беріп, біреудің пікірін ойлап жүруге тұрарлық емес. Ол сондай субъективті, біз оның қаншалықты екенін де елестете алмаймыз.

Біздің қалыпты деп санағанымыз – басқалар үшін қорқынышты, үйреншіксіз. Біздің қорқыныштарымыз – басқалардың қызығы, ермегі. Бір ескеру керек нәрсе бар - біздің үрейлеріміз(фобия) тек өз санамызда..

Жүректе ұмытылмас бір нәрсе қалары анық, қанша ұмытқандай кейіп танытсақ та.

Соңғы уақытта ауырып жайсыз жүргенімді біліп жүрген кішкентай бауырым: Апа, сіз ұйықтар алдында: Е, Алла Тағала мені осы күйде алаңсыз ұйықтатып, сау күйімді оятшы деп дұға қылыңыз. Сосын, еш уайымсыз оған ғана сеніп ұйықтап қалыңыз. Жарайма?

Адам сені естуі үшін, бір рет қана айту жеткілікті. Егер саған қайта-қайта бір нәрсені қайталауға тура келсе, бұл адамның естімегені емес, сені естігісі келмейтінін білдіреді. Адамдар мұны саналы түрде жасайды.

Кез келген жағдайда, естеріңдер болсын.

Мен бір нәрсеге сенемін. Адамның көздері өтірік айтпайды дегенмен келісемін. Тілді шындықты жасыру үшін қолдануға болады, ал көздерді – ешқашан! Саған күтпеген жерден сұрақ қойылған кезде, сен тіпті абдырап қалмайсың, бір секундта өзіңді ұстап, шындықты жасыру үшін не айту керектігін ойластырып, және өте сенімді түрде сөйлеуді бастайсың, бетіңдегі ешбір қатпар қозғала қоймайды. Бірақ, өкінішке орай, сұрақпен мазасызданған шындық адам жанның тереңінен көзге бір сәтке секіріп шығады, және бәрі аяқталады.
Ол байқалып, сен ұсталып қаласың..

Түнде тыныштық,
Таңда жеңілдік.
Болады.

Тыңдап жатыңдар)

Дегенмен, адамдар бір-бірінің ауа-райын сезінуі және қабылдауы өте маңызды. Бұл әркім үшін әртүрлі. Бірі біркелкі және бей-жай жаңбыр жауатын мәңгілік күзде өмір сүрсе, енді екіншісі жаңбырлы күннен кейін шуақты күн келетін шабыттандыратын көктемде өмір сүреді. Бастысы, жаныңдағы адамды өзің қалағандай болуға мәжбүрлемеу маңызды. Сөкпеу маңызды. Ол бәрібір өзі болып қала береді, планетадағы ең суық болса да, өзінің ауа райына оралады. Сүйікті адамыңның ауа-райын, оның жарқын қасиеттерін басынан бастап қабылдап, оған ең жақсы қасиеттеріңді көрсетіп, бір-біріңе ортақ климатты жасаған дұрысырақ болады.

/бүгінгі түйін

"Мейірімділік үйден басталады".
Кейде игі істерді сырттан іздейміз, алғаш көрген жандарға мейірімділік, жанашырлық танытамыз. Әрине, бұл жаман емес. Бірақ, өкінішке орай, бүгінде көптеген адамдар бөтен адамдарға жақсы мінез көрсетіп, жақынша тартады, ал жақындарына керісінше. Бұл, екі жүзділік пе әлде не?

Ең бастысы – кез келген болған жағдайдан сабақ ала білу: біреу белгілі бір қорытындыға келеді, біреу жаңа нәрсе үйренеді, ал кейбіреулер жай ғана босатып, жібере салады. Адамдар көбіне тым әбігершіл іспетті, яғни болған жағдайды қабылдап, демалып, әрі қарай жылжудың орнына, мәселені қиындатып, бір нәрсеге байланып қалуға бейім келеді..

Хазреті Мұхаммед Алейһиссаламның өмірі жайлы жазылған кітапшаны оқып жүрмін. Білмейтіндеріміз көп-ақ екенғой, дедім…

Кейде сен көзіңмен анық деген нәрсені көре алмайсың. Сен ең қатты дыбысты да естімейсің. Сен ең түсінікті сөзді де түсінбейсің. Сен анық нәрсеге де сенбейсің. Хұдды дүние бірден жабылып, сенен жасырылғандай-ақ. Әлем Жаратушының хикметінен жаратылған, әрбір атом өз орнында, әрбір жаратылыс өз қызметін адал атқаруда... Ал сен өз эгоыңды таңдап, қөзқарастарыңа соқыр түрде ергеніңде, бұл әдемі әлем саған өзінің сүйкімділігін көрсеткісі келмей жабылатындай-ақ…

Көрісуге асығатын, қоштасарда қимайтын жақындарымыз аман болсын!

Өзіме қатты ой салған және әсер бергені болды. Оның бірі осы Янн Артюс-Бертранның 2015 жылы жарық көрген «Человек» (Адам) деректі фильмі болды. Менің түсінгенімше, деректі фильмнің мақсаты - адамзаттың әртүрлілігін, ортақтығын, қуанышы мен қайғысын, тәжірибесін, қорқыныштары мен үміттерін көрсету арқылы адамның табиғатын терең түсінуге шақыру, көрермендерді адамның ішкі дүниесіне, оның жан дүниесіндегі нәзік әрі күрделі сезімдерге үңілуге итермелеу болғандай.

Фильмде әлемнің түкпір-түкпірінен алынған 2,000-нан астам адаммен жүргізілген сұхбаттар бар, олар өздерінің өмірі, махаббат, соғыс, кедейлік, жәбірлену, дискриминация, бақыт және адамгершілік туралы ойларын бөліседі. Жалпы қорытындылай айтқанда, адамзаттың бірлігін, ортақ мәселелерін және жалпы адамзаттық құндылықтарды көрсету арқылы адамдарды бір-біріне жақындату болған көрінеді.

Мен таңғажайып режиссер Янн Артюс-Бертранның («Человек» 2015, «Планета-океан» 2012, «Дом. История путешествия» 2012, «Земля», 2015) арнайы түсірілген деректі фильмдерін көруге кеңес беремін.

Фильмдер біздің планетамыздағы өмірдің керемет панорамасын ашады: қарабайыр қыналардан алып ормандарға дейін,
джунгли маймылдарынан жұмбақ саванна жануарларына дейін, қарапайым тіршілік түрлерінен қазіргі адамдарға дейін.
Фильмдер адам мен қоршаған ортаның қарым-қатынасындағы проблемалық мәселелерді қозғап, жабайы табиғатқа лайықты құрметпен қарауға шақырады.

Бір кездері ұзақ уақыт бойы азапты бастан кешірген бір досым ол өз жүрегінде сол адамның орныққан өз бөлмесі бар сияқты сезінгенін айтты. Қандай жағдай болмасын, оның әрқашан өз орны бар және ол ешқайда жоғалмайды, кетпейді. Сонымен қатар, онымен байланысты барлық нәрсе оның ішінде күн сайын өмір сүреді. Өткенде мен кездейсоқ бір адамды кездестірдім. Мен оны 5 секунд көргенім үшін әмбебап қайғыға батып кеткендей болдым. Ал мен неге екенін түсіне алмадым? Ал бүгін сол досымның мысалын есіме түсіріп, түсіндім. Бұл адамды көріп, мен оған және онымен байланысты барлық нәрсеге тиесілі бөлмеге қайта оралдым. Бірақ қайғы басқа нәрседен келді. Мен енді бұл бөлмеге кірудің қажеті жоқ екенін түсіндім. Ол бар, бірақ мен қазір оның ішінде емеспін. Оның ішінде бар нәрселер менің қазіргі шынайы өмірімде өзіндік құны қалмағаны мені қынжылтты. Енді бұл мен үшін өткен кезең.