جف فوستر

غیبتی فوق العاده

جف فوستر

وقتی " این "  (هر آنچه پیش روی شما و درون شماست )را ببینید دیگر  "آن " را( آنچه در ذهنتان می گوید این تجربه های عادی معنوی نیستند و باید فلان جور باشد که فلان بزرگ و فلان آموزه ی آگاهی میگفت )  نمی خواهید 🦋

آرام باش
تو داری کم کم نور و عشق را به تاریکی‌های درونت می آوری

آهسته برو
تو داری بخش های فراموش‌شده ات را به یاد می‌آوری

عجله ای نیست..
تو داری انرژی‌هایی را که همه عمر به عقب رانده‌ای و انکار کرده‌ای ملاقات میکنی

شفا یافتن یک مقصد نیست
هر روز خودت را ببخش

تو تا الان نمیدانستی چگونه آرام پیش بروی..
تو نمیدانستی درد را چگونه ملاقات کنی
نمیدانستی چگونه با خودت مواجه شوی

شفا یافتن یک‌دفعه اتفاق نمی‌افتد
شفا یافتن لحظه به لحظه است

و در این صورت تو همیشه میتوانی زندگی‌ات را دوباره شروع کنی

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na

گاهی شهامت می‌خواهد تا استقامت بخرج دهی و مقاومت کنی
و گاهی شجاعت میخواهد تا تسلیم شوی،
رها کنی،
و بگویی: دیگر نه!!

گاهی شهامت می‌خواهد تا تلاش کنی و شکست بخوری و بدانی که تلاش کردنت و شکست خوردنت عالی و بدون ایراد است

و گاهی شهامت می‌خواهد تا بایستی و بگویی: دیگر نمیتوانم
یا
دیگر نمیخواهم…

بله این شهامت است

گاهی همه تلاشت رو بکار میگیری و همچنان کافی نیست
و هیچ‌چیز تغییر نمیکند
و آنها گوش نمیدهند
و آنها شفا نمی‌یابند
و تو نمیفهمی که چه میخواهند…
و بر میگردی به نقطه اول…

گاهی شهامت می‌خواهد تا استقامت بخرج دهی و مقاومت کنی
و گاهی شجاعت میخواهد تا کاملا تسلیم شوی

گاهی شهامت میخواهد تا شکست بخوری…

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na (نازنین)

تو باید قدم به قدم جلو بروی.
نفس به نفس.
چرخه تنفس را دنبال کن. دم و بازدم را. هر دوی آنها با ارزش هستند.

همه ‌چیز می‌گذرد، خودت خواهی دید.
هر طلوع خورشید، غروب را به همراه دارد.
پوسته قدیمی خواهد ریخت.
برگ درختان خواهد ریخت و البته این افتادن، چیزی از زیبایی برگ کم نمی‌کند.

آنهایی که دوستشان داری می‌میرند و شکل فیزیک‌شان را از دست می‌دهند و به نور باز می‌گردند. به سوی حقیقت کامل و اصلی‌شان.
همان طور که اکهارت تلی به ما یادآوری کرد: حتی خورشید نیز روزی می‌میرد.

ما امنیت را در جاهایی جستجو می‌کنیم که هرگز پیدا نخواهد شد.
ما از اضطراب فرار می‌کنیم
از تهی بودن خنده‌داری که در مرکز وجودمان زندگی می‌کند دوری می‌کنیم
و از زندگی کردن فرار می‌کنیم.

دروغ بزرگی را درباره عشق به ما فروخته‌اند:
که باید همیشه با ارزش باشی
لعنت به با ارزش بودن!!
عشق چیزی نیست که کسی بتواند به تو بدهد.
چیزی نیست که تو برای داشتنش التماس کنی.
چیزی نیست که به دست بیاوری و یا لایقش باشی.
اگر موفق شوی، اگر نمره بیست بگیری، اگر ترفیع بگیری، اگر مسابقه‌ای را برنده شوی، عشق بیشتری دریافت نمی‌کنی.

تو باید از این توهم رها شوی.
تو مجبورنیستی با ارزش باشی..
تو فقط باید زنده باشی و پیشاپیش با ارزش هستی.

تو کامل هستی، حتی اگر تنها باشی
اگرچه تو هیچ وقت تنها نیستی زیرا تو هرگز از ستارگان، کوه‌ها و درختان چمنزار جدا نیستی.

نفسی را که برمیخیزد و فرو می‌افتد، دنبال کن
در وجودت، برای این احساسات نادیده‌گرفته شده، جا باز کن
یاد بگیر که به بدنت و به ریتم آن، به راه‌هایی که تلاش می‌کند از خودش محافظت کند، به غیر قابل پیش‌بینی بودنش و احساس ناامنی اش، اعتماد کنی.
در سوزش درون قلبت نفس بکش.
و به آن احساس ناامنی، امنیت ببخش.

به آن احساسی نا امنی، امنیت ببخش: این آزادی است.

به آن ابعاد وجودت که احساس کمبود عشق دارند، عشق بورز و این همان عشقی است که همیشه رویایش را داشته ای.
عشقی که برای دریافتش، هیچ نیازی به لیاقت و شایستگی ندارید.

#جف_فاستر

مترجم @silent.na
(نازنین)

این آخر دنیا نیست

شفا یافتن را به اجبار نخواه دوست من.

شفا یافتن یک پدیده‌ی غیر اجباری است
و زمانی اتفاق می افتد که همه شرایط مهیا باشد

زمانی که تو برای بهبود یافتن تلاشی نمیکنی
زمانی که سعی برای بیدار شدن نمی‌کنی
زمانی که اصلا تلاشی نمی‌کنی

زمانی که دستانت را به سمت «لحظه حال» بازی میکنی،
به زمین می افتی،
به خودت اجازه میدهی خشم، سوگ و تنهایی را احساس کنی.
می‌گذاری که بکشنی
و اگر نیاز داری که حالت بدتر شود، اجازه میدهی که حالت بدتر شود.

حقیقتِ خام خود را به زبان می‌آوری و میگذاری بعضی ها از تو برنجند و برخی نیز به تو نزدیک تر شوند.

اما خودت را مجبور نکن دوست من
تو باید از هدف داشتن، برنامه ریزی و نتیجه‌خواهی دست برداری.

و خویشِ شفانیافته را عاشقانه در بر بگیری
درد و اندوه و اشتیاق خود را در آگاهی غوطه ور کنی
و لحظه را از خویش اشباع کنی

تو میتوانی شرایط شفا را فراهم کنی
اما نمیتوانی خودت آن را انجام دهی
شفا یافتن را نیرویی برتر و غیرقابل توصیف انجام می‌دهد.

تو فقط کافی است تا از سر راه کنار روی.

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na نازنین

تصویر @blakecreates

رهایی از ایگو

از زبان جف فاستر

@nazeraramesh10

شفا یافتن را به اجبار نخواه دوست من.

شفا یافتن یک پدیده‌ی غیر اجباری است
و زمانی اتفاق می افتد که همه شرایط مهیا باشد

زمانی که تو برای بهبود یافتن تلاشی نمیکنی
زمانی که سعی برای بیدار شدن نمی‌کنی
زمانی که اصلا تلاشی نمی‌کنی

زمانی که دستانت را به سمت «لحظه حال» بازی میکنی،
به زمین می افتی،
به خودت اجازه میدهی خشم، سوگ و تنهایی را احساس کنی.
می‌گذاری که بکشنی
و اگر نیاز داری که حالت بدتر شود، اجازه میدهی که حالت بدتر شود.

حقیقتِ خام خود را به زبان می‌آوری و میگذاری بعضی ها از تو برنجند و برخی نیز به تو نزدیک تر شوند.

اما خودت را مجبور نکن دوست من
تو باید از هدف داشتن، برنامه ریزی و نتیجه‌خواهی دست برداری.

و خویشِ شفانیافته را عاشقانه در بر بگیری
درد و اندوه و اشتیاق خود را در آگاهی غوطه ور کنی
و لحظه را از خویش اشباع کنی

تو میتوانی شرایط شفا را فراهم کنی
اما نمیتوانی خودت آن را انجام دهی
شفا یافتن را نیرویی برتر و غیرقابل توصیف انجام می‌دهد.

تو فقط کافی است تا از سر راه کنار روی.

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na نازنین

تصویر @blakecreates

لالایی ای برای جستجوگران:

استراحت کن دوست خسته من
سرت را زمین بگذار
تو راه درازی را سفر کرده ای

من برای تو هیچ حرف هوشمندانه ای ندارم
هیچ درس و هیچ راه حلی برای آموزش به تو،
و هیچ تصویری که به آن رجوع کنی ندارم

اینجا هیچ فلسفه و آموزه ای نمی یابی
و هیچ جوابی برای سوالات بیشمارت اینجا نیست

تنها پیشنهاد من برای تو «حضور» است
یک جای امن
یک وعده غذا
یک تخت
که همچون محبتی کوچک در برابر خوبی های توست

من از تو بهتر نیستم
آموزگار من، زندگیست
آئین من عشق است

من روشن ضمیری را از عدم روشن ضمیری جدا نمیکنم
من چیزی را که خود، زندگی نمیکنم آموزش نمیدهم
من از هیچ کتابی نقل قول نمیکنم
بلکه از تَرَک های روی قلبم حرف میزنم
من آسیب‌پذیری تو را میبینم
و در عین حال قدرت فراوانت را نیز میبینم

تو نشکسته ای
نگذار به تو بگویند که شکسته ای

ما خیلی وقت پیش هم را ملاقات کرده ایم
وقتی که غبار ها فرو نشست تا دنیا خلق شود
فکر میکنم همان موقع شهامت تو را دیدم

چشمانت را ببند
من امشب بیدارم و مراقبت میمانم....

جف فاستر

ترجمه @نازنین

من خود را به سکوت می‌بخشم.
من عمیقا در بودنِ خویش غرق می‌شوم.
من در گستردگیِ خویش استحمام می‌کنم.

من از این که به تمامی عاشقِ خود باشم، باکی ندارم.
من طعم وجود خویش را می‌چشم.
من در چشمانِ خویش نگاه می‌کنم و شگفت‌زده می‌شوم از آنچه که می‌بینم و آنچه قادر به دیدنش نیستم.
من در میان روزهای زندگی، شیرینیِ آن، و رایحه و عطر اعجاب انگیزش شفا می‌یابم.
من حیرتِ خویش را زمانی که احساسات در بدنم حرکت می‌کنند و سیستم اعصابِ آسیب پذیرم را تکان می‌دهند، نگاه می‌کنم.
شادی و اندوه، وضوح و ابهام، همگی عزیزانِ من هستند.
امواجِ عمیق‌ترین تردیدها، و همچنین قطعیت‌ها،
خشم و ترس،
شرم و غرور،
من همگی را نگاه می‌کنم و گرامی‌شان می‌دارم و همچنان که از من عبور می‌کنند، می‌خندم و می‌گریم.

همچنان که در شهر راه می‌روم، در درونِ خویش می‌آسایم و در قلبِ خویش آرام می‌گیرم.
و حتی بیشتر در «بودن»ِ خویش می‌افتم.

من عمیقا تنها هستم و عمیقا به همه‌ی زندگی متصلم.

من مرگ را به تمامی در اطراف خود احساس می‌کنم. آن احساس پوسیدن و از هم گسیخته شدنِ چیزها، احساسِ تغییر دائمیِ فرم‌ها و گذرانِ رویاها.
از دست دادن، ناامیدی، از هم پاشیدنِ امیدها و آینده‌ي در هم‌شکسته.

من تاریکی را جشن می‌گیرم و در آن می‌ آسایم.
اجازه می‌دهم تا شب هسته‌ي وجودم را لمس کند.
شب را به عنوان معشوق خویش برمی‌گزینم.
من با قلبْ‌شکسته‌ها می‌گریم.
با آن‌ها که توسط دنیا مورد خشونت واقع شده‌اند، نادیده گرفته شده‌اند و مورد تهاجم قرار گرفته‌اند، تا بهشت می‌گریم.

من موفقیت زنان و مردان را جشن می‌گیرم و هنگام زمین خوردنشان، در کنارشان می‌مانم.
من تنها هستم و نمی‌توانم خود را از انسانیت دور کنم.
من هیچ چیز نیستم و همه چیز را با عشق و کنجکاوی لبریز می‌کنم.

من در تضادِ وجودِ خویش نفس می‌کشم.
در ضدیت‌ها و ناهنجاری ها نفسِ خویش را بیرون می‌دهم
و همه وجودم با رازی ابدی به لرزه می‌افتد.
و من در درونِ خویش، شادم.
بله، بودنِ من منبع عمیق‌ترینِ شادی‌هاست

اگر امروز، آخرین روز زندگی من باشد، اگر این آخرین پیاده‌روی من در این خیابان باشد، بگذار تنها با شکرگزاری بر لب‌هایم، با عشق در قلبم، و با حیرتی کودکانه از آسیب‌پذیری خویش، از آن بگذرم.
من خویش را به سکوت می‌بخشم.

جف_فاستر#

مترجم@silent.na
(نازنین)

جف فوستر
خوانش/ نعیمه

@nazeraramesh10

چه تنها باشی و چه در شلوغی
چه پیر باشی، چه جوان
چه سالم باشی، چه بیمار
اگر یک روز از زندگی‌ات باقی مانده باشد یا یک دهه
هر لحظه، هر لحظه میتواند یک دروازه باشد
دروازه‌ای به سوی شادی، عشق، تقدس،
دری به سوی بینهایت…

دوست من، زیبایی در چیزی نیست که به آن می‌نگری
بلکه در این است که «چگونه» نگاه می کنی…

و شادی در کاری نیست که انجام میدهی
بلکه در این است که «چگونه» انجامش میدهی

پس با قلبی «گشاده به سوی تنهایی» زندگی کن
و بگذار «بودن» به هر آنچه انجام میدهی نفوذ کند
و هیچ لحظه ای را رد نکن حتی «معمولی» ترین لحظه ها را
چرا که هر «لحظه» اینجاست تا به تو کمک کند، تو را شفا دهد، تو را بیدار کند، تو را نجات دهد و تو را کامل کند…

احساس بی قراری در شکم،
درد در شانه‌ها
گریه‌ی یک کودک
تابش نور خورشید در یک بعد از ظهر
یک تصویر، یک خاطره،
گذار یک فکر از ذهن
احساست به هنگام قدم زدن
هنگام پوشیدن یک لباس
نشستن
ایستادن
حمل کردن
خم شدن
تکیه دادن
افتادن…

احساست هنگام صحبت کردن، سکوت کردن و چیزی برای گفتن نداشتن

احساس تهی بودن
و پر کردن این جای خالی با…………خودت

احساس انسان بودن
اینجا
همین لحظه
در این حال کنونی سیاره زمین
فقط برای یک لحظه

و آمیختن هر آنچه که انجام میدهی با یک آگاهی سرزنده و کودکانه….

این
این
این

این، سلطنت است…

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na
(نازنین)

مسیر خود را به خاطر احساس گناه، به خاطر خوشآمد دوستان و خانواده ترک نکن.
بیاموز که خود را بخاطر انطباق نیافتن با مسیر دیگران دوست بداری؛
چرا که تو در حال انطباق با مسیرِ اصیل خود هستی.

درسته گاهی ترسناک به نظر می آید.
گاهی تو پر از شک و تردید می‌شوی و میخواهی که به مسیر راحت قدیمی بازگردی.
اما آن مسیر راحت قدیمی هرگز راحت نبوده است. هزینه‌ی سنگینِ آن مسیر قدیمی، روح تو، شادمانی تو بود.

تو دیگر یک پیرو و دنبال کننده نیستی.
تو مسیر خود را بدون عذرخواهی کردن طی می کنی.
و هنگام لغزیدن و زمین خوردن، شادمانه لبخند میزنی
تو عجیب بودن خود را جشن میگیری و به اشتباهاتت میخندی

و قضاوت دیگران همچون شکوفه ها در برابرت به زمین می افتند.

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na نازنین

دبن حقیقی

جف فاستر🦋

راوی/ شیوا یادگاری

@nazeraramesh10

احساسات ناخوشایند شفا میدهند.

جف فاستر🦋

راوی/ شیوا یادگاری

@nazeraramesh10

من همه را در بر میگیرم

پذیرشی عمیق

#خوانش؛حسین

@nazeraramesh10

مرگ ایگو – چطور افکار را بی‌هیچ تلاشی حذف کنید

*اگر شما مدتی است که با این کانال آشنا هستید احتمالاً همین مطلب را به طرق دیگر بارها در ویدیوها یا متن‌ها دیده‌اید و خوانده‌اید اما شنیدن این مطلب در بیان جوانی که عمیقاً متوجه این موضوع شده شیرینی دیگری داشت.
تکنیکی که ارائه می‌شود را می‌توانید به‌طور مرتب با چیزهای گوناگونی که در طول روز با آنها روبه‌رو می‌شوید انجام دهید به‌طور مثال

در راه رفتن: چه چیزی از حسی که با برخورد پا با زمین ایجاد می‌شود آگاه است و آن را شناسایی می‌کند؟ چه چیزی از تکانه‌های دو دست هنگام راه رفتن آگاه است؟

در حین فکر کردن یا احساس کردن: چه چیزی از این افکار آگاه است، چه چیزی از این حس – هر حسی که باشد ازجمله ترس، هیجان، غم... – آگاه است؟

حین غذا خوردن: چه چیزی از طعم این غذا آگاه است؟

و ...

🔻
کاملا تنها بودن اما هرگز احساس تنهایی نکردن. با زندگی ملاقاتی رو در رو کردن. دیدن زندگی در وضوح مطلق و دانستن اینکه آن همیشه معجزه بوده است. دیدن اینکه آن از همان ابتدا هرگز زندگی شما نبوده است بلکه زندگی در تمامیتش بوده است که با خودش در میلیون‌ها شکل دیدار می‌کند و از آن لذت می‌برد.

#جف_فوستر

@bedunevasf

همهٔ باورها فقط افکار فعلی‌اند که هم‌اکنون بر می‌خیزند. همه ایده‌ها در مورد نوعی «تحول» در آینده فقط افکاری هستند که اکنون بر می‌خیزند.

ببینید چیزی اینجا هست که همیشه بیدار است و هیچ نیازی به هیچ رویدادی در آینده» ندارد تا اینگونه باشد.

این زندگی چیزی است که شما همواره هستید. شما خواب نیستید بلکه بیدارید و این زندگی از هیچ چیزی جدا نیست از دنیا جدا نیست. می‌توانید تا آنجا پیش بروید که بگویید این زندگی همان جهان در تمامیتش است.
بنابراین چه کسی اهمیت می‌دهد که شما دیروز «بیدار» بودید؟ چه کسی اهمیت می‌دهد که شما فردا «بیدار» خواهید بود؟
اگر بیداری‌ای وجود داشته باشد، اینجا و اکنون است. اگر بیداری‌ای وجود داشته باشد، این است.

این زندگی است. به خودش بیدار است.

شما بیداری هستید. شما زندگی‌ای هستید که دارد خودش را می‌بیند، با خودش در میلیون‌ها شکل دیدار می‌کند و از آن لذت می‌برد.

#جف_فوستر

@bedunevasf

🔻
آنچه ما داریم به آن اشاره می‌کنیم بسیار معمولی و روزمره است. هیچ چیز خاصی نیست. فقط صداها، افکار و احساسات اتفاق می‌افتند، همان‌طورکه اتفاق می‌افتند. فقط زندگی اتفاق می‌افتد، همان‌طورکه اتفاق می‌افتد. آنچه هست همان‌طور است که هست. فقط آن و نه هیچ چیز بیشتر.

آیا معتقدید رویدادی به نام «بیداری» وجود دارد که به‌طور ناگهانی همه‌چیز را متحول می‌کند؟ آیا تجربه‌ای به نام «روشن‌ضمیری» وجود دارد که خواهد آمد و همۀ مسائل شما را حل خواهد کرد؟ آیا یک «تحول در آگاهی» یا «جابه‌جایی در انرژی» وجود دارد که اگر به‌اندازۀ کافی خوش‌شانس باشید یا خود را وقف آن کرده باشید، بر شما اصابت خواهدکرد؟ آیا نوعی «کنار رفتن من» وجود دارد که روزی اتفاق خواهد افتاد اگر فقط به‌اندازۀ کافی صبر کنید، به‌اندازۀ کافی در جلسات معنوی شرکت کنید یا به‌اندازۀ کافی کتب معنوی مطالعه کنید؟

چه‌کسی چنین چیزی را به شما گفته است؟ چرا او را باور کردید؟ آیا آن فقط به احساس حقارت منجر نشد؟ آیا به این احساس منجر نشد که شما به‌اندازۀ کافی خوب نیستید؟ به خسته شدن؟ به احساس فقدان؟ به ندیدن زندگی بیش از پیش؟ به جست‌وجوی بیشتر؟

#جف_فوستر

@bedunevasf