خاموش

میدانی؟ از همان روزها و سال‌های نخستین زندگی، ما را به رگبارِ «بایدها و نبایدها»، «درست و غلط ها» و «هنجارها و نا هنجاری‌ها» بستند

و اینگونه شد که آنچه که «حق بود تا تجربه شود» به رویایی بدل شد که تنها عده کمی شهامت تحقق بخشیدنش را پیدا کردند.
مابقی، نقاب درستکاری بر چهره زدند و با ذهنی راضی و (قلبی ناراضی) زندگی‌‌ ِ خط‌کشی شده خود را (که گمان میکردند تا ابد ادامه دارد) سپری کردند

من اما اکنون برای تویی که صدای قلب ناآرامت رهایت نمی‌کند می‌نویسم:

از هیچ چیز نترس
این لحظه‌های با ارزش زندگی را به هیچ قاعده و قانونی نباز
فریب این آرامشِ حاصل از زندگی در چهارچوب‌های تحمیل شده را نخور

زندگی کن
عصیان کن
و به هر درست و نادرستی عاشقانه پوزخند بزن

عاشقی کن
دیوانگی کن
در آغوش بگیر و ببوس
شجاعانه بی‌پروایی کن

در میان جمعی که همگی از روی عادت «آری» می‌گویند، بلند بگو «نه»
و در آنجایی که سخن گفتن از عشق کراهت دارد بلند بگو «دوستت دارم».

در جمع آن شیک پوشان موجّه و موقّر، کودکانه راه برو و بخند
و در میان آن پرهیزگاران همیشه مُحق، شجاعانه برقص و قهقهه بزن

یادت باشد که تک تک این ثانیه‌های معمولی زندگی، موهبتی تکرار نشدنی‌اند. مبادا آنها را به چهارچوب‌های بی‌روح ذهن ببازی!

بیا و هر لحظه زندگی را طوری «به تمامی» زندگی کن که بتوانی ادعا کنی، از این بهتر نمی‌توانستی زندگی کنی…

#نازنین

(به وقت‌‌ِ زمزمه‌ی شادمانه‌ی «ازین بهتر نمیتوانستم زندگی کنمِ» روح، در گوش ذهن خشمگین و عبوس….)

اگر مشتاق رسیدن سال نو و تعطیلات نیستید، بدانید که هیچ اشکالی ندارد.
این که احساس خستگی، گیجی، و بی حسی میکنید و با این مراسم ارتباطی برقرار نمیکنید عادی است

عادی است که احساسات غیر عادی داشته باشید.

اگر در این روزها حس خشم، کسالت، تاسف و سوگ دارید شما تنها نیستید.
اگر نمی خواهید در مراسمی شرکت کنید یا نمی خواهید افراد خاصی را ملاقات کنید،
اگر در این تعطیلات نمیتوانید حس درد را بیش ازین در خود سرکوب کنید یا نادیده بگیرید
هیچ اشکالی ندارد

هیچ اشکالی ندارد اگر شبیه دیگران نباشید
هیچ ایرادی در شما وجود ندارد

اگر به هیچ کدام از مراسم سنتی یا مذهبی باور یا احساسی ندارید،
اگر نمیخواهید این سال جدید را جشن بگیرید و مشتاق فرا رسیدن سالی نو نیستید،
اگر در حال تجربه‌ی بحران و دردی عمیق هستید و نیاز به فضا دارید و میخواهید از اعضای خانواده دور باشید،
اگر منتظرید تا سر و صداهای جشن و پایکوبی تمام شود،
اگر نمیخواهید به دوست داشتن افرادی خاصی تظاهر کنید
هیچ ایرادی به شما وارد نیست...

یادتان باشد که شما نسخه ای اصیل و بی همتا از مخلوقات جهان هستید
و میتوانید عاشق افرادی باشید، بدون اینکه بخواهید آنها را ملاقات کنید

آنچه که برای دیگران مناسب جالب و درست است لزوما در این زمان بخصوص زندگی شما که در حال سپری کردن مسیری دشوار هستید برای شما مناسب و جالب و درست نیست.

در این فصل تعطیلات بگذارید که یکتا، اصیل و بی مانند باشید

شهامت زیادی میخواهد که خودتان باشید وقتی که چنین گرایش قدرتمندی برای راضی نگه داشتن دیگران و برقراری آشتی و دوستی وجود دارد
برقراری آشتی و دوستی؟
به چه قیمتی؟

در این فصل تعطیلات به خودت یک تعطیلی حقیقی بده
چه بخواهی سال جدید را جشن بگیری چه نخواهی

سال نو مبارک دوست من
درسته. تو میتوانی جشن نگرفتنت را جشن بگیری

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na (نازنین)

روزی خشم، حال دلم را بد کرد،
روزی دیگر، حسرت آرزوهای گم شده

روزی ترس از فردا، مرا بهم ریخت
و روزی، افسوس خاطرات فراموش شده

روزی‌ سوگ، روزگارم را سیاه کرد
و روزی دیگر، سنگینی حرف های نگفته

گاهی توقعاتم، دل-آشوبم میکرد
و‌ گاه، حسادت و بغض و کینه…

گاهی، شلاق بی رحم ذهن، به جان ِ روح و روانم می افتاد
و گاه، ترس از قضاوت و تاوان و موعظه

امروز اما، به وضوح «می‌بینم» که
حال بدم،
نه از ترس و خشم می آید،
نه از حسرت و‌ حسادت

و فشار روی قلبم
نه بخاطر نرسیدن ها و نشدن ها ست
نه بخاطر بغض های فرو خورده و حرف‌های ناگفته

امروز ‌به روشنی میبینم که این دردی که هر از گاهی به خانه دل سرک میکشد تنها و تنها درد «ترک خویشتن» است

درد گم کردن «خویش»
درد از یاد بردن «ملکه‌‌ی درون»…

دردی که همچون تلنگری عاشقانه، «حضور» را به من و یا من را به «حضور» بر می‌گرداند
و در گوشم با مهربانی نجوا می‌کند: ملکه را گم نکن، نازنین! ملکه را گم نکن…

نازنین

چه تنها باشی و چه در شلوغی
چه پیر باشی، چه جوان
چه سالم باشی، چه بیمار
اگر یک روز از زندگی‌ات باقی مانده باشد یا یک دهه
هر لحظه، هر لحظه میتواند یک دروازه باشد
دروازه‌ای به سوی شادی، عشق، تقدس،
دری به سوی بینهایت…

دوست من، زیبایی در چیزی نیست که به آن می‌نگری
بلکه در این است که «چگونه» نگاه می کنی…

و شادی در کاری نیست که انجام میدهی
بلکه در این است که «چگونه» انجامش میدهی

پس با قلبی «گشاده به سوی تنهایی» زندگی کن
و بگذار «بودن» به هر آنچه انجام میدهی نفوذ کند
و هیچ لحظه ای را رد نکن حتی «معمولی» ترین لحظه ها را
چرا که هر «لحظه» اینجاست تا به تو کمک کند، تو را شفا دهد، تو را بیدار کند، تو را نجات دهد و تو را کامل کند…

احساس بی قراری در شکم،
درد در شانه‌ها
گریه‌ی یک کودک
تابش نور خورشید در یک بعد از ظهر
یک تصویر، یک خاطره،
گذار یک فکر از ذهن
احساست به هنگام قدم زدن
هنگام پوشیدن یک لباس
نشستن
ایستادن
حمل کردن
خم شدن
تکیه دادن
افتادن…

احساست هنگام صحبت کردن، سکوت کردن و چیزی برای گفتن نداشتن

احساس تهی بودن
و پر کردن این جای خالی با…………خودت

احساس انسان بودن
اینجا
همین لحظه
در این حال کنونی سیاره زمین
فقط برای یک لحظه

و آمیختن هر آنچه که انجام میدهی با یک آگاهی سرزنده و کودکانه….

این
این
این

این، سلطنت است…

#جف_فاستر

ترجمه @silent.na
(نازنین)