نجواگـــر اسب‌ها

جهان پیر است و بی‌بنیاد، ازین فرهادکش فریاد

نو به نو می‌شود تمام آن‌چه قرن‌ها پیش سروده شده و رها شده در آسمان ادبیات این سرزمین. نفس نمی‌کشد این خاک از ازدحام رخ و رعنایی که در آن نهفته است. غوغای غریبی است در مرگامرگ این زندگی که هیچش به راه نیست.
دریغا انسان! دریغا جوانی!

✍🏻: آبان

به یاد
مرد سکوت و بلاغت

✍🏻: قیصر امین‌پور
شعر ناگفته

موسیقی: Gustavo Santaolalla

#بند_تصعید

به یاد
شاعر طبیعت و نقاش اندوه
✍🏻: سهراب سپهری

موسیقی: Philip Glass

#بند_تصعید

همیشه درون‌مان مکالمه‌ای فعال، و غالباً بی‌سامان و نامسنجم اما مهم، با آدم‌های مهمِ زندگی‌مان جریان دارد. به تنهایی، در سکوت، قدم می‌زنیم، به اطراف‌مان نگاه می‌کنیم، و در همان حال مشغولِ مکالمه‌ای درونی با کسی هستیم: قدم زدن با ارواح.

@ThePleasureOftheText

‏درز کفشم باز شده بود و با سر و لباسِ خیس و جوراب‌های خیس‌تر، از مدرسه رسیدم خانه. موج هوای گرم با بوی پلوی دم-کشیده و خورش قیمه‌ی زعفرانی، دست کشید به صورتم. جوراب‌ها را کندم و انگشتان کرختم را چسباندم به بخاری. جهان کوچک شده بود به اندازه‌ی همان نیم‌متر فرش جلوی بخاری؛ ‏نرم و داغ و خواب‌آلود. دنیا دل‌چسب شده بود به قدر شعله‌های زرد و آبی؛ کرخت و گرم و بی‌خیال. خوابم برد همان‌جا و یادم نیست قصه به کجا رسید. این تصویر را برش زده‌ام و نگه داشته‌ام توی جیب ذهنم تا هر وقت حالم حال نیست، مثل توتو‌ی سینما پارادیزو، نگاتیوها را بگیرم مقابل نور.

✍🏻: آبان

در قابوس‌نامه آمده که: دهی بوده در دل کوه با چشمه‌ی آبی در دوردست. زنان می‌رفته‌اند برای آوردن آب با سبوهایی بر سر. اما قصه این‌جاست یکی از آن‌ها بدون سبو جلوتر می‌رفته تا اگر کِرم سبزی بر زمین دید، خبر دهد تا دیگران روی آن پا نگذارند؛ زیرا پا گذاشتن بر سر کرم همان و گندیدن آب در سبو همان.

حالا حکایت من است؛ سبویی بر دوش ذهنم دارم که می‌بایست عبورش دهم از مسیری پر از کرم‌های سبز. هم سبوکش منم و هم آن‌که پیشتر قدم برمی‌دارد.

✍🏻: آبان

«سکوتِ سنگین» چه تعبیر دقیقی‌ست. سکوت گاهی از هر کوه‌یخی سنگین‌تر و سردتر است. سکوت، «فقدان» صدا نیست؛ خودش «موجود»ی مستقل است.

@ThePleasureOftheText

به یاد
مرد غزل

✍🏻: محمدعلی بهمنی

موسیقی: کارن همایون‌فر

#بند_تصعید

باری، در مجلس او کتاب شاهنامه می‌خواندند در زوال مملکت ضحاک و عهد فریدون. وزیرْ مَلک را پرسید: هیچ توان دانست فریدون که گنج و مُلک و حَشم نداشت چگونه بر وی مملکت مقرّر شد؟ گفت: چنان که شنیدی، خلقی بر او به تعصب گرد آمدند و تقویت کردند و پادشاهی یافت. پس گفت: ای مَلک، چون گرد آمدن خلقی موجب پادشاهی است تو مر خلق را پریشان برای چه می‌کنی؟ مگر سرِ پادشاهی نداری؟

•گلستان
•باب یکم
✍🏻: سعدی شیرازی
تصحیح از: غلامحسین یوسفی

#بند_تنبیه

«از دست‌ دادن» یک چیز است، «در آستانه‌ی از دست ‌دادن ایستادن» چیزی یکسره متفاوت. از-دست-دادن، دری بسته است؛ در-آستانه‌ی-از-دست دادن-ایستادن، دری نیم‌گشوده. وقتی پشتِ دری نیم‌گشوده ایستاده‌ای، آهسته خیال‌پردازی می‌کنی، دلهره داری، و اندیشناک می‌پرسی: آیا این در برای همیشه بسته خواهد شد؟

@ThePleasureOftheText

و از مضمون ضمیر مصیبت‌زده آن کس تنسُّم تواند کرد که بارها به سوز آن مبتلا بوده باشد و هم از آن نوع شربت‌های تلخ تجرُّع کرده.

•کلیله و دمنه
•باب پادشاه و فنزه
ترجمه و انشا: نصرالله منشی
تصحیح از: مجتبی مینوی

#بند_تنبیه

به قدر آن‌که وجود چیزی موجب راحت بود، عدم آن موجب رنج‌ بود. و این‌جا می‌دان که به قدر آسایش که از لذت دنیاوی هست، رنجی پس از مرگ خواهد بود.


•نامه‌های عین‌القضات همدانی
انشا: عین‌القضات
تصحیح و تعلیق: علینقی منزوی، عفیف عسیران

#بند_تنبیه

https://youtube.com/watch?v=8bC7orkZ0m0&si=LV2vH53XFvnwCCe7

همان‌طور که انتظار داشتم و حدس می‌زدم؛ با اختلاف فاحش، سعدی در صدر.

🌱

و اگر شاعر باشی جهد کن تا سخن تو سهلِ ممتنع باشد. بپرهیز از سخن غامض و چیزی که تو دانی و دیگران را به شرح آن حاجت آید مگوی که شعر از بهر مردمان گویند نه از بهر خویش.


•قابوس‌نامه
انشا: عنصرالمعالی کیکاووس
به اهتمام و تصحیح: غلامحسین یوسفی

#بند_تنبیه

گفت که: هر کسی را که روزگار او را دانا نکند هیچ دانا را در آموزشِ او رنج نباید بردن که رنجِ او ضایع بوَد.

•قابوس‌نامه
•از پندهای انوشیروان
انشا: عنصرالمعالی کیکاووس
به اهتمام و تصحیح: غلامحسین یوسفی

#بند_تنبیه

•غزلیات
✍🏻: سعدی شیرازی
به تصحیح: محمدعلی فروغی
موسیقی: دیباجه ساز و آواز شجریان

#بند_تصعید

بر گوینده جز گفتار نیست چون شنونده خریدار نیست جای آزار نیست.


•قابوس‌نامه
انشا: عنصرالمعالی کیکاووس
به اهتمام و تصحیح: غلامحسین یوسفی

#بند_تنبیه

و عیسی گفت: دنیا را به خدایی مگیرید تا شما را به بندگی نگیرد.


•کیمیای سعادت
•رکن مهلکات
انشا: محمد غزالی
به اهتمام: پروین قائمی

#بند_تنبیه

مصراع نخست بیت آخر:
ای عاقلان! عشقِ مرا هم گناه نیست
یا
ای عاقلانِ عشق، مرا هم گناه نیست

ترجیح من، دومی است قطعاً به دلایل زیبایی‌شناختی، سنایی‌شناسی و خرده‌ریزه‌های دیگر.

✍🏻: آبان

https://youtube.com/watch?v=7XHTPmzZLhs&si=tMyeK0twiVQivaNt