Ota-onasi undan keyin birin-ketin yana 4 ta chaqaloq olib kelishdi va ular bilan ovora bölishdi.
U bir narsalar yasasa, bir narsalar yozsa “Ha, barakalla” deb qöyishardi. Lekin yomon bir narsa qilib qöysa hammani e’tibori unda bölardi. Mayli urushishsin, mayli baqirishsin, mayli yomon deyishsin, harqalay közlari undaku.
Shunday qilib u yomon ahloq bilangina öziga kattalarning e’tiborini qarata olishini tushundi.
Uni har safar urushishganida ich-ichidan “Men yomon emasman. Siz faqat shunday yomon ishlar qilsam Menga qaraysiz. Sizning e’tiborizga muhtojman. Mayli urushsangiz ham” degisi kelardi. Ammo aytolmasdi.
Oxiri kurashmay ham qöydi. Chunki 1-2 marta yaxshi ishlar qilsa ham Atrofdagilar uchun yomon qiz bölib qolaverdi. Va bezorilik uning hayot tarziga aylandi.
Atrofdagilar undan, u atrodagilardan faqat yomonlikni kutardi.
“Hamma yomon, hammaga oğirligim tushadi, men ortiqchaman, yaxshilik qilishdimi-shubhali, minnatli, hech kimga ishonib bölmaydi. Men yaxshi munosabatga arzimayman. Hatto Xudoga ham keragim yöq. Manga faqat balolarni yuboradi.”
Bu fikrlar uning hayot tarzi edi.
Shunday qilib
Ba’zan Maryam (5 oyli) bilan band böpqoganimda Muhammad (18 oyli) xarxasha qiladi, injiqlanadi, u bilan öynashimni söraydi. Asabiylashgan paytlarim böladi. Lekin öshanda “Sen ham hali bolasan, ayni butun e’tiborimni senga beradigan paytim singling tuğilib qolgani seni aybingmas” deyman. Bu fikrlar esa unga nisbatan kevotgan jahlimni bosib, shafqatim uyğonishiga, unga baqirmasdan rahm qilishimga sabab böladi biiznillah.
Bolalarga qivotgan muomilamiz ularni kelajagiga juda, judayam katta ta’sir qilishini unutmaylik.
Foydali deb topgan bo'lsangiz yaqinlaringizga ham ulashing ✨
https://t.me/m_khodjayevna