Էս վերջինը մի ուրիշ կատեգորիա է, որ սկսում են մոսկովյան ակցենտով և «իմպեռսկի զամաշկեքով» հարցազրույցներ տալ կամ վարել ու կյանքի դասեր տալ «գուբեռնիայի հետամնաց առմյաշկեքիս»։
Ինչքան Ճ կլասի բլոգեր կա մտավ ասպարեզ՝ օգտագործելով փոքր ազգերին բնորոշ մեր բարդույթները։ Սկսում են դիֆերամբներ երգել հայերի մասին, երկինք հանել, կիրիլիցայով հայերեն ստատուսներ ձոնել՝ ахпер джан, Цавт Танем! Им Хайастан Ու վերջ, հազարավոր դիտումներ, կիսումներ, մոնետիցազիա, գովազդ։
Առանձին պատմություն են բարեգործական ֆոնդ բացողները։
Ժամանակակից օստապ բենդերները եզակի տաղանդ ունեն համոզելու իրենց ֆոնդին գումարներ փոխանցելու՝ Գյումրիում էսիմ ինչ կառուցելու, Դիլիջանում Նոր Վասյուկի կառուցելու, սահմանամերձ գոտու երեխաներին օգնելու: Կլորիկ գումարներ են քերում: Հետո մեր սարերի ֆոնին ֆոտոսեսիաներ են անում, մի երկու սթից բան անում, գումարների առյուծի բաժինը պարզ չի ինչի վրա է գնում, իսկ հետո հայտարարում են, որ ֆոնդը փակվել է: Վերջերս իմացա, որ նման մի ամբիցիոզ ֆոնդ փակվեց :))
Դե Վոթսափով ու Տելեգրամով, List.am -ով գցողների մասին երևի լռեմ, բազմաչարչար Սամվել Մարտիրոսյանը մազ ճերմակացրեց մինչև մի մասը սկսեց հասկանալ, որ ռուսերեն ասած лохотрон -ի զոհ կարող է դառնալ։
Ինչքան անհասկանալի քոուչ, թրեյներ կա գալիս են այստեղ «կրթելու և կթելու» ակնկալիքով։ Վերջին Սուլեյման Բռնաբարի պատմությունը ձեզ օրինակ։
Ասածս ինչ է, Ռուսաստանում հայտնի ինֆոգնչու և կնաատյաց Արսեն Մարգայանի վերջին իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ ցանկության դեպքում կարող ենք նաև զգոն լինել և հանրային իմունիտետ ձևավորել այս ամենի հանդեպ։ Եթե սա ռեզոնանս չստանար, պատկերացնում եմ Ռուսաստանից նմանատիպ ինֆոգնչուների ինչ հոսք էր սկսվելու։ Խոպան հող է, բա պետք է մոնետիցազնել։
Իսկ նմանատիպ սուբյեկտներին դահլիճներ տրամադրողներին փոքրիկ խորհուրդ. գոյություն ունի Գուգլ, զուտ մի ալարեք փնտրեք այդ մարդկանց մասին տեղեկատվություն դահլիճ տրամադրելուց առաջ։
Իհարկե, շատ են նաև պարկեշտ մարդիկ, որոնք իսկապես սիրել են Հայաստանը, հայերին, լիքը բան են արել՝ աղբ հավաքելուց սկսած մինչև ամենատարբեր ծրագրեր: Բայց կան նաև այսպիսիք: