10 And he said, I heard thy voice in the garden, and I was afraid, because I was naked; and I hid myself.
11 แฅแแแ แฅแแญแ แ แแแฆ แแซแแตแ
แ แฅแแฐ แแแ
แแ แแแจแ
? แจแฅแญแฑ แฅแแณแตแ แ แซแแแแ
แแ แ แแ แ แแ
แ?
11 And he said, Who told thee that thou wast naked? Hast thou eaten of the tree, whereof I commanded thee that thou shouldest not eat?
12 แ แณแแ แ แแฆ แจแฅแ แแญ แฅแแตแตแแ แจแฐแ แธแ แดแต แฅแญแตแ แจแแ แฐแ แฝแแ แ แแแข
12 And the man said, The woman whom thou gavest to be with me, she gave me of the tree, and I did eat.
13 แฅแแแ แฅแแญ แ แแแญแ แดแฒแฑแแฆ แญแ
แซแฐแจแแฝแ แแแตแญ แแ? แ แแตแข แดแฒแฑแ แ แแฝแฆ แฅแฃแฅ แ แณแฐแแ แ แแแข
13 And the Lord God said unto the woman, What is this that thou hast done? And the woman said, The serpent beguiled me, and I did eat.
14 แฅแแแ แฅแแญ แ แแแญแ แฅแฃแกแ แ แแแฆ แญแ
แ แตแแฐแจแแ
แจแฅแแตแณแต แจแแตแญ แ แซแแตแ แแ แฐแแญแฐแ
แ แแฐ แจแฐแจแแแ
แตแแแแ
แ แแตแ
แ แตแแณแแ
แฅ แ แแญแแ แ แแญแแตแ
แแแ แแ แตแ แแแ
แข
14 And the Lord God said unto the serpent, Because thou hast done this, thou art cursed above all cattle, and above every beast of the field; upon thy belly shalt thou go, and dust shalt thou eat all the days of thy life:
15 แ แ แแฐแ แ แดแฒแฑ แแซแจแแฅ แ แแญแ
แ แ แแญแแ แแซแจแ แ แแตแแตแ แ แฐแญแแแ แฅแญแฑ แซแตแ
แ แญแแ แ
แฃแแฅ แ แแฐแ แฐแฐแแแ แตแแ แ
แฃแแ
แข
15 And I will put enmity between thee and the woman, and between thy seed and her seed; it shall bruise thy head, and thou shalt bruise his heel.
16 แแดแฒแฑแ แ แแฆ แ แแแตแฝ แแ แญแแ
แฝแ แฅแ
แ แ แ แแแ แ แญแแ
แตแแแแแฝ แแแตแฝแ แแฐ แฃแแฝ แญแแแแฅ แฅแญแฑแ แแฅแฝ แญแแแแข
16 Unto the woman he said, I will greatly multiply thy sorrow and thy conception; in sorrow thou shalt bring forth children; and thy desire shall be to thy husband, and he shall rule over thee.
17 แ แณแแแ แ แแแข แจแแตแตแ
แ แแ แฐแแฐแแแแฅ แจแฅแญแฑ แฅแแณแตแ แ แซแแแแ
แแแ แ แแฐแแแ แแตแญ แจแ แแฐ แจแฐแแฃ แจแฐแจแแแฝ แตแแ แ แแญแแต แแแแ
แ แแ แ แตแซแ แจแฅแญแตแ แตแ แแแ
17 And unto Adam he said, Because thou hast hearkened unto the voice of thy wife, and hast eaten of the tree, of which I commanded thee, saying, Thou shalt not eat of it: cursed is the ground for thy sake; in sorrow shalt thou eat of it all the days of thy life;
18 แฅแพแ
แแ แ แแจแแ แณแ แ
แแฅแแแฝ แจแแตแญแแ แกแแซ แตแ แแแ
แข
18 Thorns also and thistles shall it bring forth to thee; and thou shalt eat the herb of the field;
19 แแฐ แแฃแ
แ แต แแฌแต แฅแตแญแตแแแต แตแจแต แ แแตแ
แแ แฅแแแซแ แตแ แแแ
แ แแญ แแ
แแฅ แแฐ แ แแญแ แตแแแณแแ
แแข
19 In the sweat of thy face shalt thou eat bread, till thou return unto the ground; for out of it wast thou taken: for dust thou art, and unto dust shalt thou return.
20 แ แณแแ แแแตแฑ แแแ แฅแ แตแ แ แแฃแฅ แจแแซแแ แแ แฅแแต แแตแแข
20 And Adam called his wife's name Eve; because she was the mother of all living.
21 แฅแแแ แฅแแญ แ แแแญแ แแ แณแแ แแแตแฑ แจแแญแ แตแ แแฅแต แ แฐแจแแแธแแฅ แ แแ แณแธแแแข
21 Unto Adam also and to his wife did the Lord God make coats of skins, and clothed them.
22 แฅแแแ แฅแแญ แ แแแญแ แ แแข แฅแแ แ แณแ แแแซแแแ แญแแ แแแแ
แจแฅแ แฅแแฐ แ แแฑ แแ แ แแแ แฅแแ แฅแแณแญแแจแแฅ แฐแแแ แจแแญแแต แแ แแตแถ แฅแแณแญแ แแฅ แแแแแแ แแซแ แแ แฅแแณแญแแญ
22 And the Lord God said, Behold, the man is become as one of us, to know good and evil: and now, lest he put forth his hand, and take also of the tree of life, and eat, and live for ever:
23 แตแแแ
แฅแแแ แฅแแญ แ แแแญ แจแแตแ แแแต แ แตแแฃแแฅ แจแฐแแแฃแตแ แแฌแต แซแญแต แแแตแข
23 Therefore the Lord God sent him forth from the garden of Eden, to till the ground from whence he was taken.
24 แ แณแแแ แ แตแแฃแแฅ แแฐ แแญแแต แแ แจแแแตแฐแแแ แแแแต แแแ แ แ
แชแฉแคแแแ แจแแตแแแฃแ แฅ แจแแ แแฃแ แฐแญแแ แ แแตแ แแแต แแฅแซแ
แ แตแแแ แข
24 So he drove out the man; and he placed at the east of the garden of Eden Cherubims, and a flaming sword which turned every way, to keep the way of the tree of life.
