آن‌سوی حصار

اینکه فکر کنی «می‌تونم انجامش بدم» و فکر کنی «نمی‌تونم انجامش بدم» هیچ فرقی ندارن؛
جفتشون به یک اندازه بی ارزش و فاقد اهمیتن
اما اولی، علاوه بر چرت بودن، خطرناک هم هست.

اگه فکر کنی نمی‌تونی، شاید یه روزنه و راهی پیدا کنی که یه روزی بتونی؛
اما اگه فکر کنی می‌تونی ولی دست به اقدام نزنی، تو صرفا یه متوهم خیال‌باف هستی و همین باقی می‌مونی.


کسی که بخواد انجام بده می‌گه چطور می‌تونم انجامش بدم؟ چطور باید یاد بگیرم که انجامش بدم؟

این جملهٔ خیلی بدیهی و پیش پا افتاده رو بخون:

شرط لازم برا انجام دادن، حرکت کردنه.
شرط لازم و کافی، یاد گرفتنِ چگونه یاد گرفتن و چگونه انجام دادن.

● Artist: kavinsky ft Lovefoxxx
● Title: nightcall
● Album: OutRun
● Genre: Synthpop/ New Wave/alternative dance
● Year: 2010


@beyond_the_fence

توضیح مهرشاد عزیز هم خیلی بجا و درست بود.
اینجا باشه که بیشتر دیده بشه:


درسته و بر همین اساس نداشتن ذهنیت از لذت معقول خطرناکه. برای همینه کسایی که فرصت تجربه لذت های معقول تری توی زندگی ندارن ریسک بالاتری برای اعتیاد و بزهکاری دارن. وقتی هرجوری حساب کنی سختی های زندگیت به لذت هایی که از راه درستی تامین میشن بچربه بدیهیه که احتمال بالاتری داری برای اینکه گرفتار لذت های زود گذر ولی شدید تر مثل اعتیاد و خلاف و بزهکاری بشی.* و البته که همیشه استسناء هایی هم وجود دارن.

به تعویق انداختن لذت یه مسئله است و نداشتن درک صحیح از لذت یه مسئله دیگه که فکر می‌کنم دومی اساسی تره.

سوال:
چرا خب تصورمون از اون کاری که قراره برامون رشد آور باشه رو لذت بخش نکنیم تو ذهنمون؟


اون برا مرحله بعدیه
مثال مصرف مواد مخدر
اول باید قطع مصرف صورت بگیره بعد روتین صحیح جایگزین بشه.
ولی خب یه واقعیت وجود داره:
تمام کارهایی که برا رشد لازمه الزاما آسون و لذت‌بخش نیستن.

جمله بالا مال زیگموند فروید، محقق و روانشناس تاثیر گذار اتریشیه.

توی این مطلب، مسئله اصلی لذت بردن نیست.
مغز ما از خیلی چیزا می‌تونه لذت ببره ولی تمام اون چیزا الزاما مفید نیستن و اتفاقا اغلبشون خیلی هم ضرر دارن.
اگه بتونیم اون لذت زودگذرِ غالبا مخرب رو به تعویق بندازیم، شروع می‌کنیم به توسعه دادن زندگی و از چیزای مفید هم لذت رو کسب می‌کنیم هم رشد رو.
اولش سخته چون اغلب لذت‌هایی که می‌خوایم تجربه کنیم خیلی در دسترس تر هستن.
عبور از اون میل تقریبا سخت ترین کار دنیاست و طبعا رشد به همراه داره.

مثال‌هاش هم خیلی زیادن دیگه،
چه تو مقوله سلامت چه روابط چه کسب و کار چه رشد فردی.

رشد، حاصل به تعویق انداختن لذته.

خود عشق‌ورزی مهمه
اما خودآگاهی مهم تره.

اگه قراره زندگی عاطفی یا اجتماعی یا کاری درستی بسازیم، باید بدونیم که گاهی وقتا هم خیلی عوضی بازی در میاریم!
اگه بدونیم، اصلاحش هم می‌کنیم.

خودآگاهی، پایهٔ خود عشق‌ورزی حقیقیه.

سوال:
چرا احساس می‌کنم یک کار احمقانه انجام دادم؟


جواب:
این حس حاصل وجود ترس یا امیده.

ترس از تنبیه یا محرومیت
امید به تشویق یا پاداش.

بچه‌ها(ی زیر ۳ سال) اینا رو ندارن
لذا نسبت به گوزیدن هم حس خاصی جز راحتی شکم ندارن.

نداشتن این حس در کودک میتونه براش خطر جانی به همراه داشته باشه:
پریز برق، عقرب، ارتفاع...
برا همینه که کودک، سرپرست لازم داره.
اگه سرپرست به جای برچسب زدن مدیریت درست بلد باشه، بچه پِین و گِین رو به شخصیتش سنجاق نمی‌کنه.


برای بزرگسال داشتن این حس باعث سرکوب و عدم رشد می‌شه، به این شرط که به این حس زیادی کلید کنه.
اما نداشتنش فقط در یک صورت امکان‌پذیره: اون آدم، سایکو باشه.

اگه بجای کلید کردن رو حس، به شکل منطقی نگاهش کنیم و چرخهٔ بازخورد و اصلاح رو روشن نگه داریم، این حس باعث رشدمون می‌شه.

Daily Reminder:

مهم‌تر از پول، روش رسیدن به اونه!
و پول درآوردن از راه خلق ارزش، شریف‌ترین کاریه که انسان می‌تونه انجام بده.

@RiverClub8

این نسخهٔ رودنامه هم منتشر شد

بچه ها توی این شماره، در مورد جوانگی🌱 حرف زدن.
در مورد از زیر صفر شروع کردن‌ها.
از خاک در اومدن‌ها.

رودنامه، فردا ۸ شهریور ساعت ۸ شب منتشر میشه!

قرار نیست تو ۲۰ - ۳۰ حتی ۴۰ سالگی آپولو هوا کنی، نوبل بگیری، قلهٔ موفقیتی رو فتح کنی یا ناجی بشریت بشی!

تو درک و حمایت نشدی
موقعیت و امکانات درست نداشتی
توانایی و فرصت کافی نداشتی
هیچ زیرساختی نبوده و هیچ پشتوانه‌ای هم نداشتی،
کسی یادت نداده و هرکسی هم چیزی گفته نسخهٔ خودش رو بهت داده.

وضعیت موجود رو بپذیر که بتونی به سمت وضعیت مطلوب قدم برداری
همین که بتونی خودت رو پیدا کنی جهاد اکبر کردی
همین که سعی کنی زندگی رو برای خودت و یکی دو نفر دیگه کمی بهتر کنی شاهکار کردی.
و همین کافیه! باور کن همین کافیه!

آرام بمون رفیق
مث یه کشاورز، هر روز یه تیکه رو شخم بزن و بذری بکار.
باغی که الان می‌سازی آباد می‌شه و ثمر می‌ده.

آرام بمون و باگ‌های برنامه‌ت رو پیدا و رفع کن؛
بار اضافه هم به خودت تحمیل نکن که زودتر برسی.
اضافه بار، استهلاک زیادی به بار میاره.

صمیمیت هیچ تناقضی با احترام متقابل نداره.
شوخی و فحش هم بخشی از صمیمیت بین دوتا آدمه اما همین هم هیچ تناقضی با احترام نداره.

احترام یعنی به رسمیت شناختن تمامیت اون آدم و اعتبار دادن به تمام احساساتش.

توی روابط بین فردی، هیچ چیزی رو به اما و اگر و این پیش‌فرض که« آره خودش می‌دونه/می‌فهمه/درک می‌کنه» نسپاریم.
در حال فحش دادن به همدیگه هم اون احترام و اعتبار رو حفظ کنیم.

همین الان لیست تماست رو یه چک بکن
اگه کلی رفیق پایهٔ مهمونی و‌ دور دور و کافه رفتن داری ولی نمی‌تونی یکی رو پیدا کنی که پایه بیزنس و کسب و کار باشه دو حالت داره:

۱. تو آدمش نیستی
۲. وقتشه که محیطت رو عوض کنی.

- دردمندی‌های فیزیکی و روانی طبیعی نیست! عادی‌سازیشون نکنیم.

هرکسی تو زندگی یه دردی داره. وقتی درد رو عادی بدونیم، بعدا عادت‌ها و رفتارهای غلطی که باعث بیماری میشه رو هم نمیتونیم تشخیص بدیم!
اولین آسیب به سلامتیمونه، آسیب‌های بعدی به روابط و کسب و کارمونه!

Gp Topic: #سلامت‌جسم‌و‌روان
@RiverClub8

شرجی
بوی دریا
شبگردی طولانی
فلامینگوهای آرام بر آب
و ریتم رقصی بدیع و عجیب.


@beyond_the_fence

برایش عجیب نمود که در این وقت سال، وسط شلوغی شهر، در این ساعت شب و در اینجای ساحل، فلامینگو ببیند.
ایستاد، دستی که در دستش بود فشرد، قدمی به جلو برداشت و به صحنه خیره شد
یالهای سیاه گرگی اش در نسیم خنک بندرگاه رقصیدن گرفت.
شکارچی پیر تلاش کرد از او و مرغان خرامان بر آب اثری ثبت کند.
شد؛
اما نه در دوربین
در تمام خاطره‌هایی که بوی شب و بندر و عطر موهای پرکلاغی داشت...
از همان شب تا هر زمان که شب‌ وجود دارد...
تا زمانی که فلامینگو بپرد و برقصد و بخرامد.

#دل‌نوشته‌ها