(አሌክስ አብርሃም)
"የዛሬ አምስት ዓመት የምሰራበት የህክምና ተቋም ህንፃ ላይ የተፃፈውን ስምና፣ ዋንጫ ላይ የተጠመጠመ እባብ ከነምላሱ ከዚህ ጋ ሆኘ ቁልጭ አድርጌ ማየት እችል ነበር...አሁን ግን በጣም ካልተጠጋሁ በስተቀር ቀለሙ እንጅ ፊደሎቹም እባቡም አይታየኝም። ብዢዢዢ ይልብኛል። ይህን የታዘብኩት ከወር በፊት ነው በአጋጣሚ" አለኝ። ከሩቅ የሚታየውን ህንፃ እያሳየኝ። እናም " አይኔን ያደከመው ቀን ሌሊት ሳልል የምጎረጉረው ስልክ ነው። መነፀር ያስፈልገሀል ተብያለሁ። ፀሐይ ላይ ስሆን እንባየ ያስቸግረኛል። ካየሁት ሁሉ ምን ተጠቀምኩ? ተዝናናሁ እንበል ለመዝናናት የዓይን ጤናን መክፈል ያዋጣል? እንቅልፍ ያጣሁባቸው ምሽቶች ቁጥር ስፍር የላቸውም፤ ምን አገኘሁ? ምንም። መረጃ እንበል ፣ እንቅልፍ የሚከፈልለት መረጃ የትኛው ነበር ? የት እንዳይሄድ? የቱ ህይወት የሚቀይር መረጃ? " አለም አንድ ሆነች ብለው ከራሳችን ለዮን።
እያወራኝ አሰብኩ ...በብዙ ሺ የሚቆጠሩ የማይመለከቷችሁን ቪዲዮዎች አያችሁ፣ እንቅልፍ እንደበፊቱ እየተኛችሁ አይደለም በጣም እየተጎዳችሁ ነው፣ ከምትወዷቸው ጋር የምታሳልፉት ጊዜ ተወስዷል፣ ( ልጆቻችሁ ጭምር) ብዙወቻችሁ አይናችሁን ቸክ ተደረጉ እስኪ ወይም ራሳችሁ አድርጉት እይታችሁ እንደበፊቱ ነው? ... ሌላም ውሎ አድሮ የሚከሰት አካላዊም ይሁን አዕምሯዊ ችግር አይቀሬ ነው። ያውም የኢንተርኔት ክፍያው፣ የስነልቦና ጫናው፣ ጥላቻው፣ ስጋቱ፣ ባልተገባ ውድድር የሚፈጠርባችሁ የበታችነት ስሜት፣ ከእምነትና ማንነታችሁ ጋር የሚጋጭ ትእይንትና ነውር ወዘተ ሳይቆጠር። ምንድነው ሳናቋርጥ ስልካችን ላይ የምንፈልገው? ምን? የሆነስ ሆነና ሶሻል ሚዲያው ላይ "ዘና ለማለት" በሚል ይሄን ሁሉ መክፈላችን ያዋጣል? እንደቀልድ ቁጭ ብለን ሰዓቱ እንዴት እንደሚፈተለክ አስባችሁታል? ዕድሜ የሚከፈልለት ምን? በቃ እንደዚህ እየኖርን ልናረጅ ነው? በቃ ህይወታችን ይሄ ሊሆን ነው ?እስከመቸ?