📌امرجامع
🔸️إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ (نور:۶۲)
وقتی که انسان مسیرش را به صورت "جامعی" پیدا می‌کند، زمانی است که باید بهانه‌ها را کنار بگذارد و آن حقیقتی که پیدا کرده را با تمام قوا اعمال کند و اگر در آن، به هر بهانه‌ای سستی کند و به هر دلیلی بدون اینکه از طرفِ آن مسیرِ خودش اجازه‌ای داشته باشد، باعث عقب‌ماندگی و نرسیدن او می‌شود.
🔸️"امر جامع" این است که انسان در مسیر خودش و در آن مرحله و زمانی که هست و نسبت به مشکلاتی که دارد و نسبت به مسیری که باید طی کند، راهش را پیدا کند. این امر به تناسب آن مرحله است و نه به
شکل مطلق، چون مطلق امکان ندارد.
امکان ندارد که انسان همه چیز را بداند اما به تناسب آن شرایط، می‌تواند به یک امر جامع و به یک راه‌برد جامع و به یک درک جامع برسد. درک جامعی که به تناسب آن مرحله است. وقتی که این راه‌برد جامع را پیدا کرد، زمان عمل کردن است و نباید هیچ بهانه‌ای داشته باشد. همه چیز به تناسب آن راه‌برد است.
🔸️کسی که این راه‌برد را پیدا کرده همچون کسی است که در پیشگاه اولیاء و بزرگان و پیامبر اکرم صلی الله علیه و حضرت بقیه الله الاعظم در امری است که به برنامه مشخصی رسیده و این برنامه‌ی مشخص از ناحیه‌ی خودش نیست از عالم بالا برایش صادر شده و هر نوع بهانه‌ای مانند مخالفتی است که با آن موجودات برتر می‌کند. زمانی که آن مسیر را برایش باز کردند و این مسیر برایش روشن شد، با توجه به اینکه این روشنی و این نور از عالم بالاست و از آن خورشید اعظم برایش صادر شده و از خودش نیست، به محض اینکه این انسان در کوچک‌ترین مسئله‌ای به آن مسیر بی‌توجهی کند، مانند کسی است که پشتش را به خورشید کرده و خودش را در سایه و تاریکی قرار داده و اگر مشکلی برایش پیدا شود از ناحیه‌ی خودش است. چرا که او در شرایطی است که مسیر برایش روشن شده و بدون اجازه‌ای که از آن خورشید صادر شود نباید این محیطش را ترک کند.
🔸️وقتی که انسان در امور مختلفی به دنبال بهانه‌های بی‌حاصل است، مشکلاتی براش پیدا می‌شود که این مشکلات از ناحیه‌ی خودش است. اما وقتی که با اجازه است و اجازه‌ی آن به تناسب همان درکی است که دارد، با حقیقتی که درک می‌کند و با صداقت است راه برایش روشن می‌شود.
🔸️فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ(نور:۶۲)
وقتی که این اجازه از عالم بالا صادر شود آن زمانی است که استغفار هم به دنبالش می‌آید. وقتی که انسان مشکلی دارد که این مشکل حقیقی و صادقانه است و در همان مسیری که در آن قدم گذاشته ایجاد شده، این درک خودش را به‌کار می‌گیرد و آن فهم و بیانی که برایش حاصل می‌شود را اجرا می‌کند. اگر چه عقب‌ماندگی برایش حاصل شود، این عقب‌ماندگی با استغفاری که از عالم بالاست حل می‌شود. إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ(نور:۶۲)
🔸️غفران و رحمت الهی از ناحیه‌ی اولیاء الهی که امر مومنین را در دست دارند به صورتی برای انسان صادر می‌شود که مشکلات انسان حل شود. به شرطی که انسان به این مسیر "صادق" باشد.
🔸️لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً(نور:۶۳)
با احساسات، درک‌ها و هر چیزی که در عالم طبیعی و فضای اجتماعی و خانوادگی و شخصی و حالات و آن چیزهایی که بین خودمان هست، مثل تحلیل و برداشت و قضاوتی که در مورد یکدیگر داریم، این‌ها را در مورد عالم بالا به کار نگیریم. آن‌جا قواعد متفاوت است. سرتاسر رحمت و غفران است. اگر چیزی پیش می‌رود از ناحیه‌ی آن‌هاست و اگر چیزی را به ما نمی‌دهند، به دلایل و مصالحی است که این مصالح برای خود ماست. موجودات مقدسی که در عالم بالا هستند نیازی به این‌ها ندارند. ما قضاوت‌ها و برداشت‌هایی که در عالم خودمان داریم را با آن چیزی که در عالم بالا هست یکی نگیریم. که اگر این کار را انجام دهیم کسی که ضرر می‌کند خود ما هستیم و نه هیچ‌کس دیگری. این مسیر همه‌ی ماست و اگر به همین توجه کنیم مسیر زندگیمان مشخص می‌شود.
#در_مكتب_علامه_طباطبايى
#محمد_حسین_قدوسی
#تکلیم_با_قرآن
#سوره_نور
@Allaamehwisdom
🔸️إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّـهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ (نور:۶۲)
وقتی که انسان مسیرش را به صورت "جامعی" پیدا می‌کند، زمانی است که باید بهانه‌ها را کنار بگذارد و آن حقیقتی که پیدا کرده را با تمام قوا اعمال کند و اگر در آن، به هر بهانه‌ای سستی کند و به هر دلیلی بدون اینکه از طرفِ آن مسیرِ خودش اجازه‌ای داشته باشد، باعث عقب‌ماندگی و نرسیدن او می‌شود.
🔸️"امر جامع" این است که انسان در مسیر خودش و در آن مرحله و زمانی که هست و نسبت به مشکلاتی که دارد و نسبت به مسیری که باید طی کند، راهش را پیدا کند. این امر به تناسب آن مرحله است و نه به
شکل مطلق، چون مطلق امکان ندارد.
امکان ندارد که انسان همه چیز را بداند اما به تناسب آن شرایط، می‌تواند به یک امر جامع و به یک راه‌برد جامع و به یک درک جامع برسد. درک جامعی که به تناسب آن مرحله است. وقتی که این راه‌برد جامع را پیدا کرد، زمان عمل کردن است و نباید هیچ بهانه‌ای داشته باشد. همه چیز به تناسب آن راه‌برد است.
🔸️کسی که این راه‌برد را پیدا کرده همچون کسی است که در پیشگاه اولیاء و بزرگان و پیامبر اکرم صلی الله علیه و حضرت بقیه الله الاعظم در امری است که به برنامه مشخصی رسیده و این برنامه‌ی مشخص از ناحیه‌ی خودش نیست از عالم بالا برایش صادر شده و هر نوع بهانه‌ای مانند مخالفتی است که با آن موجودات برتر می‌کند. زمانی که آن مسیر را برایش باز کردند و این مسیر برایش روشن شد، با توجه به اینکه این روشنی و این نور از عالم بالاست و از آن خورشید اعظم برایش صادر شده و از خودش نیست، به محض اینکه این انسان در کوچک‌ترین مسئله‌ای به آن مسیر بی‌توجهی کند، مانند کسی است که پشتش را به خورشید کرده و خودش را در سایه و تاریکی قرار داده و اگر مشکلی برایش پیدا شود از ناحیه‌ی خودش است. چرا که او در شرایطی است که مسیر برایش روشن شده و بدون اجازه‌ای که از آن خورشید صادر شود نباید این محیطش را ترک کند.
🔸️وقتی که انسان در امور مختلفی به دنبال بهانه‌های بی‌حاصل است، مشکلاتی براش پیدا می‌شود که این مشکلات از ناحیه‌ی خودش است. اما وقتی که با اجازه است و اجازه‌ی آن به تناسب همان درکی است که دارد، با حقیقتی که درک می‌کند و با صداقت است راه برایش روشن می‌شود.
🔸️فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ(نور:۶۲)
وقتی که این اجازه از عالم بالا صادر شود آن زمانی است که استغفار هم به دنبالش می‌آید. وقتی که انسان مشکلی دارد که این مشکل حقیقی و صادقانه است و در همان مسیری که در آن قدم گذاشته ایجاد شده، این درک خودش را به‌کار می‌گیرد و آن فهم و بیانی که برایش حاصل می‌شود را اجرا می‌کند. اگر چه عقب‌ماندگی برایش حاصل شود، این عقب‌ماندگی با استغفاری که از عالم بالاست حل می‌شود. إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ(نور:۶۲)
🔸️غفران و رحمت الهی از ناحیه‌ی اولیاء الهی که امر مومنین را در دست دارند به صورتی برای انسان صادر می‌شود که مشکلات انسان حل شود. به شرطی که انسان به این مسیر "صادق" باشد.
🔸️لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً(نور:۶۳)
با احساسات، درک‌ها و هر چیزی که در عالم طبیعی و فضای اجتماعی و خانوادگی و شخصی و حالات و آن چیزهایی که بین خودمان هست، مثل تحلیل و برداشت و قضاوتی که در مورد یکدیگر داریم، این‌ها را در مورد عالم بالا به کار نگیریم. آن‌جا قواعد متفاوت است. سرتاسر رحمت و غفران است. اگر چیزی پیش می‌رود از ناحیه‌ی آن‌هاست و اگر چیزی را به ما نمی‌دهند، به دلایل و مصالحی است که این مصالح برای خود ماست. موجودات مقدسی که در عالم بالا هستند نیازی به این‌ها ندارند. ما قضاوت‌ها و برداشت‌هایی که در عالم خودمان داریم را با آن چیزی که در عالم بالا هست یکی نگیریم. که اگر این کار را انجام دهیم کسی که ضرر می‌کند خود ما هستیم و نه هیچ‌کس دیگری. این مسیر همه‌ی ماست و اگر به همین توجه کنیم مسیر زندگیمان مشخص می‌شود.
#در_مكتب_علامه_طباطبايى
#محمد_حسین_قدوسی
#تکلیم_با_قرآن
#سوره_نور
@Allaamehwisdom
