عباس آخوندی

‍ 🔹منظومه فکری فیرحی و مساله ایران

🖋عباس آخوندی، 26 آبان‌ماه 1403

🔻مرحوم فیرحی خدمت بزرگی در فهم ما از متن دینی در چارچوب نظریه قدرت فوکو در بستر سطح دانش و شبکه‌ی قدرت در هر دوره‌ی تاریخی کرد. او با پرهیز از ساده‌ساری مفاهیم مدرن و تطبیق شکلی و ظاهری آن با آموزه‌های دینی، هم قرائت جدیدی از مفاهیم دینی را عرضه نمود. و هم تلاش کرد که یک فهم دموکراتیک از متن دینی ارائه نماید. این‌که تا چه حد موفق بود، بستگی به گذر زمان و آب‌دیده‌گی نظرات وی در نقدهای بعدی اندیشوران دارد. فیرحی چون اکثر اندیشوران حقوق سیاسی مدرن در پی دستیابی به سازوکاری نظری و فلسفه‌ی سیاسی مشخصی بود که طی آن امکان کنترل قدرت حاصل می‌گشت. از همین روی، بر فقه مشروطه و در چارچوب آن، بر مفهوم قرارداد اجتماعی تمرکز داشت. او در صدد بود که با تضارب مفاهیم و اصول حقوق سیاسی مدرن و فقه سیاسی به یک قرارداد اجتماعی مبنی بر مشروط‌سازی قدرت دسترسی پیدا کند.

🔻به گمان من جنبه کاستی نظریه سیاسی فیرحی کم‌توجهی وی به امر ملی بود. لذا در واقع مساله ملت همچنان مساله گمشده‌ای در منظومه فکری مرحوم فیرحی بود. در هر صورت این فهم من است و البته که قابل نقد است. خیلی خوشحال می‌شوم که اندیشوران هم نظریه مرحوم فیرحی و هم نگاه مرا نقد و تصحیح کنند.

🔻مشروح متن را در زیر بخوانید:
مطلب زیر مشروح سخنرانی‌ای که در مراسم گرامی‌داشت دکتر داود فیرحی در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به دعوت انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده در تاریخ 26 آبان‌ماه 1403 ایراد کردم.

🔻مایه افتخار و مباهات است که در این جمع فرهیخته حضور پیدا کنم. این جلسه برای من از جمله نشست‌هایی است که با اشتیاق در آن شرکت کرده‌ام، چراکه شخصیت والای مرحوم فیرحی و احساس دین نسبت به ایشان، مرا بر آن داشت تا با کمال افتخار این دعوت را پذیرفته و در این مراسم حضور یابم.

🔻درگذشت این مرد شریف، که یکی از چهره‌های برجسته علمی و اخلاقی بود، همگان را به شدت متأثر ساخت. او از جمله سرمایه‌های ملی ما بود که فقدانش ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر به شمار می‌رود. از این رو، جا دارد از انجمن اسلامی دانشکده صمیمانه تشکر کنم که با برگزاری این مراسم، یاد و خاطره این استاد فرهیخته را گرامی داشته‌اند. این روزها کمتر شاهد چنین قدردانی‌هایی از بزرگان علمی و فرهنگی هستیم. حتی ممکن است بسیاری از دانشجویان امروز، مرحوم فیرحی را به‌طور مستقیم ندیده باشند، اما نام و آوازه این شخصیت بزرگوار همچنان در دانشکده طنین‌انداز است و مایه افتخار دانشجویان و اساتید به شمار می‌رود.

🔻برای بقیه مطلب کلیک کنید:
https://vrgl.ir/CQLem

دکتر صادق زیبا کلام و مغلطه نصف به علاوه یک

(آیا حقی به نام جدایی طلبی براساس رای اکثریت یک گروه جمعیتی وجود دارد؟ )

بخش سوم


ادامه بند ۳ : حقی به نام‌ جدایی طلبی وجود ندارد

دیوان فدرال کانادا در سال ۱۹۹۸ از عالی ترین اساتید و نظریه پردازان حقوق بین الملل که بعضا سابقه قضاوت در دیوان بین المللی دادگستری نیز داشتند برای صدور نظریه مشورتی درباره  بررسی مشروعیت استقلال احتمالی کبک ، دعوت به عمل آورد و در رای صادره از سوی این اساتید ، تصریح گردید که مردم کبک حق جدایی طلبی ندارند زیرا امکان مشارکت آنان در اداره امور کانادا سلب نشده است ، پس حتی در دکترین حقوقی و آن هم در سطح دادگاه کشور لیبرالی هم چون : کانادا،  جدایی طلبی به عنوان یک حق مطلق به رسمیت شناخته نشده و بلکه برعکس در حقوق بین الملل موضوعه ،غیر قانوني بوده و حتی در دکترین کشورهای لیبرال و حقوقدانان تجدید نظر طلب نیز نیز هرگز به عنوان  یک حق مطلق و بدون قید و شرط،  شناسایی نشده است

۴.جدایی طلبی غیر اخلاقی است

افزون بر این که در حقوق بین الملل موضوعه،  جدایی طلبی غیر قانونی است در حقوق طبیعی نیز  حقی مطلق برای جدایی طلبی وجود ندارد ، بزرگترین فلاسفه لیبرال حقوق مانند جان رالز نیز اگرچه در شرایطی امکان توسل به حق تعیین سرنوشت تا آستانه جدایی را مجاز می دانستند اما این جواز را صرفا منوط به شرایط استثنایی مانند جلوگیری از نابودی موجودیت یک گروه جمعیتی و ممانعت از نسل کشی ، امکان پذیر می دانستند. این که ما با برجسته سازی قومیت و نژاد یا مذهب ،بین مردم در درون یک کشور خط بکشیم ، اقدامی نه تنها علیه موجودیت و تمامیت یک کشور بوده بلکه برجسته سازی یک‌هویت جمعی تحت عنوان قومیت یا ملیت و.....علیه فردیت و هویت فردی است ،تجربه تاریخی از شورش اهالی بیافرا علیه نیجریه تا وقایع بالکان و ....درگیری‌های متعدد در میان جمهوری های باقی مانده از اتحاد جماهیر شوروی و یا تجزیه پاکستان و سودان و.....‌نشان می دهد که تفسیر حق تعیین سرنوشت به عنوان حقی  تا آستانه جدایی طلبی از هر سو یعنی چه از طرف دولت مرکزی و چه شورشیان جدایی طلب و چه کشورهای خارجی که درگیر چنین اقداماتی می شوند ، منجر به چه فجایع ضد انسانی و نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه گسترده  و خونریزی های بزرگ شده است ، بنابراین تجویز تجزیه طلبی به معنای باز کردن جعبه پاندروایی است که از درون آن از نسل کشی و جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی گرفته تا برجسته سازی عصبیت های قومی بیرون می‌آید.

۵. حد یقف نداشتن تجزیه طلبی و پایان ناپذیر بودن آن

هنگامی که در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ با استعمار زدایی ، کشورهای جدید افریقایی تاسیس شدند ، دیری نگذشت که فورا گروه‌های قومیتی و جمعیتی درون این کشورهای تازه تاسیس به هوس ایجاد کشورهای تازه افتادند،  خیزش جدایی طلبی بیافرا علیه نیجریه یکی از این جنبش های تجزیه طلبانه بود،  اما این شورش ها به گستردگی و با خشونت تمام سرکوب شدند چرا که کشور تازه استقلال یافته تحمل ایجاد کشوری دیگر از درون خود را نداشت،  تجزیه طلبی پایانی ندارد چرا که بعید است ما واحد جغرافیایی ایجاد کنیم که به طور کامل با یک گروه قومیتی تطابق داشته باشد ، پس یا باید به سیکل پایان ناپذیر تجزیه طلبی تن داد و یا در جایی در برابر آن ایستاد.
۶.‌رسالت حفظ موجودیت یک کشور

نمی توان در کشوری که ملک مشاع همه ماست زندگی کرد و حکم به نابودی و تخریب آن داد ، نمی توان در درون کشتی و قایقی بود و جواز تخریب و قطع کردن بخشی از آن را داد و از آسیب های بعدی در امان ماند .
۷. گفتمان تجزیه طلبی یاور دیکتاتوری

سخنان دکتر زیبا کلام برای نشان دادن دغدغه دموکراسی خوش نما ولی بد باطن است ، او نمی داند و یا بی توجه است که همیشه دیکتاتورها با توجیه حفظ استقلال و تمامیت ارضی یک کشور آزادی ها را محدود می کنند ، دکتر زیبا کلام با برکشیدن گفتمان تجزیه طلبی ، پاس گلی طلایی به طرفدران استبداد می دهد که ببینید هدف و منظور آزادی خواهان از آزادی همین نابودی کشور است و تنها راه برای حفظ موجودیت کشور نابودی جمهوریت و دوری جستن از آزادی و دموکراسی است ، ملت اگر در چنین دو راهی قرار بگیرند،  انتخابی سخت نخواهند داشت و بقای کشور را بر آزادی ترجیح خواهند داد.
https://t.me/bahmanighajar

دکتر صادق زیبا کلام و مغلطه نصف به علاوه یک

(آیا حقی به نام جدایی طلبی براساس رای اکثریت یک گروه جمعیتی وجود دارد؟ )

بخش دوم

۳. حقی به نام جدایی طلبی وجود ندارد


۳. حقی به نام جدایی طلبی وجود ندارد

در حقوق موضوعه ما با حقوق بین الملل و حقوق داخلی سر و کار داریم ، آیا حقوق داخلی ما اجازه جدایی طلبی می دهد ، می دانیم که این طور نیست و در قانون اساسی تمامیت ارضی تضمین شده است در قوانین اساسی مشروطیت هم به همین گونه بود در حقوق بین الملل نیز تمامیت ارضی کشورها مورد احترام است و احترام به تمامیت ارضی کشورها از قواعد آمره حقوق بین الملل است ، حق تعیین سرنوشت مردم که در منشور ملل متحد و قطعنامه های متعدد مجمع عمومی و نیز آرای دیوان بین المللی دادگستری مورد تصریح قرار گرفته است باید در کنار اصل احترام به تمامیت ارضی کشورها مورد تفسیر قرار بگیرد، در این راستا حق تعیین سرنوشت مردمان نخست باید در چارچوب حق رهایی مردمان تحت اشغال خارجی از سلطه بیگانه و نیز پایان تحت الحمایگی و استعمار زدایی تفسیر شود ، در وهله بعدی به معنای ممنوعیت اشغالگری و ضمیمه سازی است . بنابراین اقداماتی مانند تجاوز گری روسیه در اوکراین،  که اتفاقا به بهانه حمایت از حق تعیین سرنوشت روس زبانان اوکراین انجام شده است مصداق اشغالگری و ضمیمه سازی و سلب حق تعیین سرنوشت مردم اوکراین است ، جنبه دیگر حق تعیین سرنوشت حق مردم برای مشارکت در اداره امور کشورشان یا همان دموکراسی برای همه است که در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز مورد تاکید قرار گرفته است ، حق شهروندان متعلق به اقلیت های زبانی و قومی و نژادی ، اولا حقی است فردی و ناشی از حقوق شهروندی و بنابراین قابلیت اعمال در حد حق تعیین سرنوشت که حقی جمعی است را ندارد و در ثانی دارای دو جنبه سیاسی و مدنی از یک سو و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی از سوی دیگر است،  حق سیاسی و مدنی یعنی شهروندان متعلق به اقلیت های زبانی و مذهبی و قدمی و.....حق مشارکت در اداره امور کشور را به طور برابر با سایر شهروندان داشته باشند و حق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نیز یعنی به طور برابر از کلیه منابع اقتصادی کشور بهره مند گردند و در تکلم به زبان خود و یا آموزش زبان و ادبیات خود و استفاده از سنن و فولکلورشان تا جایی که مغایر با حقوق بشر و نظم عمومی و اخلاق حسنه نباشد ، آزاد باشند،  پس در این جا نیز حقی به نام جدایی طلبی وجود ندارد،  در این میان دکترینی به نام دکترین جدایی چاره ساز وجود دارد که باید دانست :
اولا دکترین است و نه هنجار و قاعده ، بنابراین صرفا یک نظریه است و هنوز جامه حقوقی به خود نپوشیده است تا چه رسد به این که الزام آور باشد یعنی به قولی هنوز حقوق نرم نیز نشده است تا چه رسد به این که حقوق سخت باشد. 
ثانیا صرفا درباره گروه‌های جمعیتی است که خود را به صورت مردمانی جدا و متمایز از سایر هم میهنان خود شناسایی کرده اند ، مانند مردم سرزمین های فدرال قومی و یا اتحادیه هایی مانند بربتامیا که اسکاتلندی ها خود را به عنوان مردم جداگانه متمایز کرده اند .
ثالثا در چارچوب همین دکترین جدایی چاره ساز هم جدایی طلبی از طرف مردم یک گروه جمعیتی جداگانه فقط در صورت احراز شرایط ذیل مجاز است :
اول - مردم جدایی طلب از  همه ابزارهای لازم و مسالمت آمیز  برای تحقق مشارکت  در اداره امور خودشان بهره گرفته باشند و در این راه موفق نگردیده باشند .
دوم - به طور سیستماتیک سرکوب شده باشند.
سوم - ابزار مداخله  کشوری خارجی نبوده و در جهت اهداف کشور خارجی عمل نکنند.
چهارم - هیچ راهی برای تحقق تعیین سرنوشت شان در تطابق با تمامیت ارضی کشور متبوع شان باقی نمانده باشد. 

طرفداران دکترین جدایی چاره ساز،  اعلام استقلال کوزوو را یک نمونه موفق برای این دکترین می دانند. اگرچه کوزوو هنوز هم عضوی از سازمان ملل نشده است ولی دیوان بین المللی دادگستری، صرف اعلام استقلال مجمع ملی کوزوو راصرفا چون این مجمع ،  یک نهاد غیر دولتی بود را مغایر با حقوق بین الملل ندانست . اما در کوزوو نه تنها همه تلاش ها برای مشارکت در اداره امور شکست خورده بود بلکه حتی نسل کشی و جنایت علیه بشریت رخ داده بود . اما در مقابل کوزوو  ، اعلام استقلال در مواردی هم چون : کریمه و اوستیای جنوبی و آبخازیا و دونتسک و لوهانسک اوکراین و کاتالونیا و کردستان عراق و یا آرتساخ یا همان جمهوری کوهستانی قره باغ ، همگی در جامعه بین المللی مورد بی اعتنایی قرار گرفت و حتی بعضا  مصداقی برای سیاست های تجاوز گری همسایگان تلقی گردید و نقض حقوق بین الملل دانسته شد. در مهمترین تفسیر حقوقی که تاکنون از حق تعیین سرنوشت و نسبت آن با جدایی طلبی به عمل آمده است .
https://t.me/bahmanighajar

دکتر صادق زیبا کلام و مغلطه نصف به علاوه یک

(آیا حقی به نام جدایی طلبی براساس رای اکثریت یک گروه جمعیتی وجود دارد؟ )

بخش اول

صادق زیبا کلام می گوید اگر نصف به علاوه یک کردها بگویند می خواهم جدا بشوم ، چرا زیر بار نمی روید ؟  پاسخ سر راست و مختصر آن اینست که چون هیچ کدام از شهروندان ایران با هر وابستگی که به هر گروه جمعیتی زبانی و مذهبی و.... غیره که داشته باشند حق مالکیت و مهمتر از آن حاکمیت اختصاصی بر هیچ بخشی از ایران ندارند ، بلکه یگانه حاکم و مالک سرتاسر ایران ،‌موجودیتی است به نام ملت ایران که حق دارد از موجودیت و تمامیت ارضی و حق حاکمیت خود نیز دفاع نماید .اما سخنان آقای دکتر زیبا کلام افزون بر این که ضدملی است ، غیر حقوقی و ناصحیح و غیر دموکراتیک و ضد لیبرال و فراتر از همه غیر اخلاقی است . ناحقی و بی ربطی ادعای دکتر زیبا کلام را از ۶ جنبه می توان بررسی گرد :

۱. دموکراسی نصف به علاوه یگ نیست

تعریف از دموکراسی به معنای نصف به علاوه یک در واقع دیکتاتوری هولناک اکثریت است ، بنابراین تعریف روسویی از دموکراسی به عنوان حاکمیت نصف به علاوه یگ رای ، خیلی زود مورد نقد قرار گرفته و امروزه می توان با قاطعیت گفت  که چنین برداشت و تعریفی از دموکراسی منسوخ شده است،  تعریف از دموکراسی به عنوان دموکراسی لیبرال هم اکنون بیشترین جاذبه و مقبولیت را دارد،  حق اکثریت محدود به حقوق دیگران و نظم عمومی دانسته شده است ،از همین رو اگر نصف به علاوه یک یا اصولا هر اکثریتی به طور مثال رای به قانونی بودن برده داری یا مجاز بودن شکنجه بدهد ، چنین رایی بی اعتبار است به همان نسبت رای به نابودی و تجزیه یگ کشور که می تواند منتج به خونریزی بسیار ‌و نابودی چند نسل از مردم یک کشور بشود فاقد اعتبار است ‌.

۲. یک کشور ، ملک مشاع همه شهروندان آن است نه یک گروه خاص جمعیتی و قومی و نژادی

اصلا این عبارت اگر کردها بگویند کردستان جدا شود ، از منظر مفهمومی دچار مشکل است چرا که ما شاخصه ای برای تشخیص کرد از غیر کرد نداریم ، ما در این کشور ، فقط شهروندان ایران و بیگانگان را داریم ، حال کردها کی هستند؟  ساکنان استان کردستان ؟ خوب اگر در میان ساکنان استان کردستان،  ترک زبان و فارس زبان و لرستانی و خوزستانی و .....بود هم حق رای دارد ؟ یا کردهای آذربایجان غربی و کرمانشاه و ایلام چی ؟ یا حتی کردهای خراسان ؟ چرا سایر  شهروندان ایران حق ابراز نظر درباره آینده کردستان را نداشته باشند ؟ آیا آن ها الان حق مالکیت و سرمایه گذاری و.....در کردستان ندارند ، می دانیم که به درستی چنین حقی دارند و هر شهروند ایرانی به درستی این حق را دارد که در هر نقطه از ایران سرمایه گذاری کند ، مالکیت داشته باشد و ملک بخرد ، حالا منطقی و عاقلانه و اخلاقی است که کسی را صرفا به دلیل زبان و تبار یا مذهبش از ابراز نظر درباره سرزمینی که در آن مالکیت دارد و سرمایه گذاری کرده و..... محروم کرد ، اگر دختر کردی شوهر تهرانی یا اصفهانی داشته باشد و در کردستان ساکن شوند و یا پسر کردی ، دختری یزدی یا کرمانی را به همسری برگزیند ، آن ها کرد هستند یا نیستند و آیا اجازه دارند در آن رفراندوم خیالی دکتر زیبا کلام مشارکت کنند ؟ پس ببینیم که این ادعای احترام به رای  نصف به علاوه یک کردها در ظاهر چه قدر خوش نما و در باطن چه قدر ضد انسانی ووتفرقه برانگیز و ضد حقوقی است ، چه قدر نژاد و قومیت و زبان را برجسته و پررنگ ساخته و چه میزان انسانیت و شهروندی را بی اعتبار و بی ارزش می سازد و در یک کلام تا چه حدی فاشیستی و ضد انسانی است . یک کشور ملک مشاع و سرزمین همه مردمان و شهروندان آن است هیچ کردستانی بر سنندج حقی ویژه تر از یگ یزدی یا کرمانی یا بلوچ و گیلک ندارد و بالعکس یگ سنندجی یا بانه ای حقی کمتر از سایر ایرانیان درباره تهران و مشهد و مازندران و شیراز و.....ندارد همه ایران متعلق به همه ایرانیان است.

۳. حقی به نام جدایی طلبی وجود ندارد

در حقوق موضوعه ما با حقوق بین الملل و حقوق داخلی سر و کار داریم ، آیا حقوق داخلی ما اجازه جدایی طلبی می دهد ، می دانیم که این طور نیست و در قانون اساسی تمامیت ارضی تضمین شده است در قوانین اساسی مشروطیت هم به همین گونه بود در حقوق بین الملل نیز تمامیت ارضی کشورها مورد احترام است و احترام به تمامیت ارضی کشورها از قواعد آمره حقوق بین الملل است ، حق تعیین سرنوشت مردم که در منشور ملل متحد و قطعنامه های متعدد مجمع عمومی و نیز آرای دیوان بین المللی دادگستری مورد تصریح قرار گرفته است باید در کنار اصل احترام به تمامیت ارضی کشورها مورد تفسیر قرار بگیرد، در این راستا حق تعیین سرنوشت مردمان نخست باید در چارچوب حق رهایی مردمان تحت اشغال خارجی از سلطه بیگانه و نیز پایان تحت الحمایگی و استعمار زدایی تفسیر شود ، در وهله بعدی به معنای ممنوعیت اشغالگری و ضمیمه سازی است .
https://t.me/bahmanighajar

🔹ابتکار ایلان ماسک و ضرورت مذاکره مستقیم با امریکا

✍️عباس آخوندی، ۲۵ آبان‌ماه ۱۴۰۳

🔻تا اینجا اطلاعات قابل تحلیلی از این ملاقات انتشار نیافته‌است. با این وجود، از اینکه جناب ایروانی این مذاکره را انجام داده‌اند باید خشنود بود و از آن استقبال نمود.

🔻دریچه‌ها در عالم سیاست برای مدت محدودی گشوده می‌شوند و سپس بسته می‌شوند. اینک که دو طرف دریچه‌ای به روی هم گشوده‌اند تمام تلاش باید این باشد که بی‌ثمر بسته نشوند.

🔻در سیستم ریاستی امریکا و نقش تعیین‌کننده‌ای که رییس جمهور در تصمیم‌گیری‌های آنجا دارد، توجه به شخصیت فردی رییس جمهور در کنار سیستم رسمی بروکراتیک آن مهم است. از این‌رو، توجه به شخصیت ترامپ و برخی از منصوبان نزدیک وی مهم است. اینان از عالم کسب‌وکار به عالم سیاست ورود کرده‌اند. و سیاست‌مدار حرفه‌ای نیستند. این ویژگی هم فرصت‌هایی را فراروی سایر ملت‌ها فراهم می‌آورد و هم به دلیل فروکاست مطالب به سود و زیان‌های فوری می‌تواند واجد تهدید و خطر باشد. شکاف هایی ایجاد می‌کند که رندان سیاسی و بین‌المللی می‌توانند در آن بایستند و فضا را گِل‌آلودتر کنند.

🔻ما در این سوی جهان باید بسیار هوشیار باشیم و با آگاهی از پیامدهای احتمالی این ویژگی، سیاست رفتاری خود را تنظیم کنیم. نحوه‌ی مواجهه و رفتار با وی نسبت به بایدن به دلیل همین ویژگی کاسب‌کاری وی و اطرافیانش و شبکه‌های خصوصی ارتباطی وی و اطرافیانش باید کاملا متفاوت باشد. نمی‌توان گفت که نتیجه‌ی انتخاب وی برای ما فرقی نمی‌کند. فرق می‌کند.

ما با حفظ اصول سیاست خارجی و منافع ملی ایران باید سیاست رفتاری صددرصد متفاوتی را طراحی و بکار بندیم. از جمله، توجه به این نکته بسیار مهم است که با این تیپ افراد نمی‌توان مذاکره غیر مستقیم داشت. مذاکره باید مستقیم و با دستور کار مشخص و قابل تبدیل به عدد و رقم باشد. ما باید از این موقعیت استقبال کنیم و از مذاکره غیرمستقیم که برنده اصلی آن نتانیاهو است حذر نماییم. مگر آن‌که مذاکره غیرمستقیم مقدمه مذاکره مستقیم باشد.

🔻امیدوارم این هوشمندی در دولت باشد و تهدیدها را بتواند به فرصت تبدیل کند.

ادعای نیویورک تایمز؛ دیدار ایلان ماسک و سفیر ایران در سازمان ملل؟
https://ecoiran.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%DB%8C%D9%BE%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%B3%DB%8C-108/76091-%D8%A7%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%A7%D8%B3%DA%A9-%D8%B3%D9%81%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%84%D9%84

🔹نشست کشورهای اسلامی و کشورهای عربی و عدم شرکت ایران در سطح رییس جمهور

✍ عباس آخوندی ۲۱/آبان/۱۴۰۳

🔻دومین نشست اضطراری سازمان همکاری‌های اسلامی و اتحادیه عرب امروز دوشنبه ۲۱/آبان‌ماه/ ۱۴۰۲ در عربستان تشکیل شد و ایران در سطح رییس جمهور در آن شرکت‌ نکرد. عدم شر‌کت ایران در سطح رئیس جمهور #پزشکیان واقعا جای تامل دارد.

🔻آیا مساله‌ای مهم‌تر از امنیت منطقه و ایران برای ایران وجود دارد؟ این در حالی است که ایران اعلام می‌‌کند توسعه روابط با همسایگان در اولویت است و افزون بر این سیاست تامین امنیت منطقه توسط کشورهای منطقه، سرلوحه سیاست امنیتی او قرار دارد. آن‌گاه، دقیقا در زمانی که اجلاسی با حضور سران بسیاری از کشورهای مهم‌ منطقه و کشورهای عربی تاسیس می‌گردد و امکان اعلام‌ مواضع و تبادل نظر فراهم می‌شود، ایران در سطح مطلوب در اجلاس شرکت نمی‌کند. تجربه به آموخته است که عدم شرکت و یک شرکت در سطح‌ نامناسب ایران را به اهداف خود نمی‌رساند.
https://irna.ir/news/85656473/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B6-%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D9%85%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%BA%D8%B2%D9%87-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86…

🔹فرصت‌ها و تهدیدهای انتخاب ترامپ

✍عباس آخوندی
🔻امروز #ترامپ به‌عنوان برنده انتخابات امریکا اعلام شد. وی شخصیتی نابه‌هنجار دارد و پیروزی‌اش اثر منفی بر برخی بازارهای جهانی از جمله بازار ایران گذاشت. با این وجود، واقع‌نگری حکم‌می‌کند که نگاهی دقیق بر عملکرد گذشته و رویکردهای وی داشته‌باشیم و فارغ از هیجان‌زدگی تهدیدها و فرصت‌هایی که احتمالا برای کشور در سطح بین‌المللی گشوده می‌شود را شناسایی کنیم.‌

🔻من سه فرصت امکان استقرار #صلح، بهبود رابطه با #اتحادیه_اروپا و امکان بهبود تجارت ایران در صورت فهم دقیق سیاست تجاری حمایت‌گرانه وی را در گفتگو با اکوایران‌ شرح کردم. البته مشروط به فهم دقیق تحولات، جسارت اقدام از سوی دولت و داشتن سیاست فعال.

🔻در این‌گفتگو از ضرورت گفتگوی مستقیم در آمریکای ترامپ با وی و حتی قبل از شروع فعالیتش، حل مساله اوکراین و پیشنهاد برگزاری کنفرانس صلح در منطقه خلیج فارس توسط رئیس جمهور ایران سخن گفته‌ام.‌

🔻من بر این باورم که #وفاق به معنی پذیرش هویت ملت ایران و خروج از پدیده‌ی بی‌دولتی با تکیه بر دولت ملی مدرن و یگانه‌ی ایران است. گفتگوی کامل به پیوست است.

🔹فرصت‌ها و تهدیدهای انتخاب ترامپ

✍عباس آخوندی، ۱۶ آبان‌ماه ۱۴۰۳

🔻امروز #ترامپ به‌عنوان برنده انتخابات امریکا اعلام شد. وی شخصیتی نابه‌هنجار دارد و پیروزی‌اش اثر منفی بر بازارهای جهانی از جمله بازار ایران گذاشت. با این وجود، واقع‌نگری حکم‌می‌کند که نگاهی دقیق بر عملکرد گذشته و رویکردهای وی داشته‌باشیم و فارغ از هیجان‌زدگی فرصت‌هایی که احتمالا برای کشور در سطح بین‌المللی گشوده می‌شود را شناسایی کنیم.‌

🔻من سه فرصت امکان استقرار #صلح، بهبود رابطه با #اتحادیه_اروپا و امکان بهبود تجارت ایران در صورت فهم دقیق سیاست تجاری حمایت‌گرانه وی را در گفتگو با اکوایران‌ شرح کردم. البته مشروط به فهم دقیق تحولات، جسارت اقدام از سوی دولت و داشتن سیاست فعال. در پست بعدی لینک تفصیلی گفتگو را بارگذاری خواهم کرد.

🔹فضاسازی برای شورای عالی امنیت ملی

🖋عباس آخوندی، 13/8/1403
🔻اخیرا سردار محمد اسماعیل کوثری مطالبی را به عنوان خبر از نشست شورای امنیت عالی کشور انتشار داده‌اند . بی‌گمان حفظ احترام ایشان به عنوان یک فرمانده که برای دفاع از این سرزمین در دوران جنگ تحمیلی جنگیده‌اند بر من و ما واجب است. لیکن، این مساله موجب نمی‌شود که به این سخنان ایشان که خارج از عرف سیاسی و نظامی است نقدی وارد نشود.

1- تصمیم در باره انجام عملیات نظامی و یا صلح یک اقدام سیاسی است و باید توسط مقامات سیاسی مسئول اتخاذ شود. طراحی عملیات، انجام و راهبری آن اقدامی نظامی است که توسط نیروهای نظامی اتخاذ می‌گردد. این رویه‌ای است معمول در سراسر جهان و مورد تاکید از سوی مرحوم امام (ره) و رهبری. از همین رو، رهبری در همین ارتباط فرمودند: "البته کیفیت کار را باید مسئولان ما به درستی تشخیص و آنچه به صلاح این کشور و ملت است انجام دهند تا آنها بفهمند ملت ایران کیست و جوانان آن چگونه‌اند؟" ایشان هم‌چنان فرمودند: "بحث، بحث صرفاً انتقام نیست؛ بحث یک حرکت منطقی است، بحث مقابله‌ی منطبق با دین و اخلاق و شرع و قوانین بین‌المللی است و ملّت ایران و مسئولین کشور در این جهت هیچ‌گونه تعلّلی و کوتاهی‌ای نخواهند کرد." سردار کوثری پیش از اعلام تصمیم از سوی مسئولان در این اظهارنظر، حرکت منطقی را به اقدام نظامی تقلیل دادند و با قطعیت اقدام نظامی از سوی ایران و تا حدودی نحوه‌ی آن را اعلام کردند. آشکارا این اقدام یک فضاسازی برای یک آرایش نظامی است که هیچ معلوم نیست چنین رویکردی سیاست اتخاذی مقامات مسئول ایران باشد. قاعدتا ایشان به عنوان یک فرد نظامی به تبعیت از دستور رهبری می‌بایست در انتظار تصمیم مقامات مسئول می‌ماند. همه می‌دانیم که منطقه با آتش‌افروزی‌های رژیم اسرائیل در آستانه‌ی یک جنگ تمام عیار قرار دارد و سنت اسلامی و ایرانی -ضمن آمادگی کامل، کناره‌گیری از جنگ است، مگر آن‌که جنگ بر ملت چون جنگ تحمیلی 8 ساله تحمیل شود. قطعا این نوع اظهارنظرهای خام می‌تواند پیامدهای سنگینی برای ملت ایران داشته باشد.

2- سردار کوثری خبرهایی از دورن شورای عالی امنیت ملی اعلام می‌کند. از جمله می‌گوید: «تصمیم نهایی درباره پاسخ نظامی ایران به رژیم صهیونیستی در شورای عالی امنیت ملی گرفته شده است. اکثر بالاتفاق یا بگوییم همه اعضای شورای عالی امنیت ملی با پاسخ نظامی ایران به اسرائیل موافقت کرده‌اند". آیا سردار کوثری عزیز سخنگوی شورای عالی امنیت ملی کشور هستند؟ شورا رییس، دبیر و سخنگو دارد. اگر تصمیمی اتخاذ شده‌است که باید اعلام عمومی شود، قاعدتا آنان باید اعلام کنند. آشکار است که این گونه پیش‌آگهی‌ها برای فضاسازی و فشار بر شورای عالی امنیت ملی است. انتظار از جناب آقای پزشکیان به‌عنوان رییس شورای مزبور این است که در این موقعیت با خبررسانی صحیح مانع این نوع خبرهای غیررسمی از سوی عالی‌ترین مرجع امنیت ملی که بر سرنوشت ملت و بر فضای ملی و بین‌المللی تاثیر می‌گذارد شوند.


3- افزون بر مطلب پیش‌گفته، ایشان ترکیب نیروها را نیز اعلام کرده‌است: "طرح پاسخ با هماهنگی نیروهای مقاومت انجام خواهد شد". وی می‌گوید: «گروه های مقاومت در منطقه برای پاسخ به رژیم صهیونیستی با نیروهای نظامی ما همسو و همراه هستند. ممکن است پیش از عملیات اعضای جبهه مقاومت نظراتی داشته باشند، بخواهند نظری دهند، آن هم قبل از تصمیم نهایی است. بنابراین پاسخ نظامی ایران به رژیم صهیونیستی با همراهی نیروهای مقاومت قطعی است و حتما اقدام خواهیم کرد". فارغ از این‌که این گزاره خلاف راهبردهای دفاعی ایران و حتی نیروهای مقاومت است، که نیازی به ورود به جزئیات آن نیست. دلیل اعلام چنین مواضعی اساسا آشکار نیست.

🔻به‌هرروی، چنانچه ایشان مطالب را به عنوان اظهارنظرهای شخصی خود می‌گفتند خرده‌ای بر ایشان نبود. لیکن زمانی که به‌عنوان خبر قطعی از سوی بالاترین مرجع امنیتی کشور بیان می‌کنند دارای پیامدهای رسمی است و نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت. منتظر اظهار نظر مقامات مسئول در باره بیانات ایشان مانیم.

5. Iran, as a country whose territory has been invaded, must provide all the necessary facilities to defend its territory. At the same time, the Islamic Republic should never forget diplomacy in the pursuit of military power – as it has not done, and it must always be prepared to get out of the spiral of escalation at the right time. Iran's national interest in establishing peace is entrenched. However, Israel's survival is in war and bloodshed.

Iran and the Response to Israeli Aggression

Abbas Akhoundi, 27/October/2024
The Israeli regime invaded the territory of Iran today. Iran’s air defense system was targeted through this aggressive military attack. Responding to this act of aggression is Iran's inherent defense right. While it is necessary to analyze the situation accurately, several principles should be considered. The first is the joint responsibility of Israel's supporters in this act of aggression. The second is the collective security of the nations of the region, and the third is to preserve the possibility of exiting the spiral of escalation of conflict, which is Israel's will.
1. According to the official announcements and the news broadcasted about this aggression, it seems that Israel targeted Iran's air defense system in this attack, which led to the martyrdom of four proud fighters of the country's army. This apartheid regime had also targeted Iran's air defense system in its previous aggression against Isfahan. The extent to which this regime has been successful in its evil intentions requires additional and accurate information that is beyond the competence and ability of this writer. However, it seems that it is thinking of continuing its aggression and is trying to weaken Iran's air defense to have more maneuverability in the event of a continuation of the conflict for the next time.
2. According to the regime's official announcement, its military operation will likely end at this stage, but this does not mean it is entirely over. Based on the record of his actions, it is likely that he will attempt to assassinate some individuals or carry out other sabotage activities in Iran without accepting responsibility. Therefore, Iran's intelligence system must be at a high level of vigilance.
3. Self-defense at the appropriate time is Iran's inherent right and has been internationally recognized and legitimized according to Article 51 of the UN Charter. Principally, this response must include deterrence from further aggression by the aggressor. Before and during this aggression, and specifically, afterward, the United States and the United Kingdom consistently emphasized Israel's right to self-defense. The United States has stated that it was not present during this aggressive operation, although there are doubts about this. The United States and the United Kingdom, without condemning Israel's aggression and reaffirming its right to self-defense, have both called on Iran to refrain from responding to the aggression and to de-escalate tensions. I suggest that in light of the responsibility of the United States in arming Israel and its comprehensive financial, military, intelligence, and political support to it, and its request to Iran, it should commit to preventing further military aggression and sabotage by Israel, including anti-security and terrorist measures against Iran, and to establish a ceasefire in the region. As a rule, the United States, which defends Israel within the limits of its 51st state, must accept responsibility for its support for it, and a commitment must accompany its request. In this case, this measure can be considered a deterrent measure. Otherwise, this request is meaningless.
4. The countries of the region have condemned Israel's aggression against Iran’s territory with varying intensities and weaknesses. They are well aware that the expansionist idea of Zionism will include many Arab lands, and as the saying goes, it is the camel that will sleep on their doorsteps as well. With the participation of international and regional powers, the United Nations should take collective action to maintain the region's security. Holding a peace conference in the region under the guidance and leadership of the United Nations can be a solution.

🔹ایران و پاسخ به تجاوز اسرائیل

🖋عباس آخوندی، 5/8/1403

🔻رژیم اسرائیل امروز به سرزمین ایران تجاوز کرد. سیستم دفاع هوایی ایران را مورد هدف حمله نظامی خود قرار داد. پاسخ به این اقدام تجاوزکارانه حق ذاتی ایران است. در این ارتباط به‌نظر می‌رسد که ضمن ضرورت داشتن یک تحلیل واقعی از شرایط، چندین اصل باید مورد توجه قرار گیرد. نخست مسئولیت مشترک پشتیبانان اسرائیل در این عملیات تجاوزکارانه است. دوم امنیت جمعی ملت‌های منطقه و سوم حفظ امکان خروج از مارپیچ تصاعد درگیری و تشدید منازعه که خواسته‌ی اسرائیل است.
1- با توجه به مواضع رسمی اعلامی و اخبار انتشار یافته در مورد این تجاوز، به نظر می‌رسد که‌ اسرائیل در این حمله، سیستم دفاع هوایی ایران را‌ هدف قرار داده‌است که منجر به شهادت چهار تن از رزمندگان سرافراز ارتش این سرزمین شد. البته این رژیم آپارتایدی در تجاوز پیشین خود نیز سیستم دفاع هوایی ایران در اصفهان را هدف قرار داده‌بود. این‌که این رژیم در نیت پلیدش تا چه حد موفق بوده‌است، نیاز به اطلاعات تکمیلی و دقیق دارد که خارج از صلاحیت و توان این قلم است. لیکن، به‌نظر می‌رسد که او در اندیشه‌ی تداوم تجاوزکاری خویش است و در این صدد است که از این رهگذر، اقدام به تضعیف دفاع هوایی ایران کند تا بتواند در صورت ادامه نزاع برای دفعات بعد قدرت مانور بیشتری داشته باشد.
2- با توجه به اعلام رسمی این رژیم، احتمالا عملیات نظامی وی در این‌ مرحله به پایان رسیده‌است، لیکن این به معنی اتمام عملیات نیست. قاعدتا با توجه به سوابق اقداماتی که از او سراغ داریم، احتمالا اقدام به ترور برخی اشخاص و یا سایر اقدام‌های خرابکارانه و موذیانه در ایران بدون پذیرش مسئولیت نماید. از این رو، سیستم اطلاعاتی ایران باید در حد بالای هوشیاری باشد.
3- دفاع از خود به هر نحو و در زمان مقتضی حق ذاتی ایران است و بر اساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل رسمیت و مشروعیت بین‌المللی یافته است. قاعدتا این پاسخ باید متضمن بازدارندگی از تجاوزهای بعدی متجاوز باشد. پیش و در جریان این تجاوز، و پس از آن مشخصا امریکا و بریتانیا پیوسته بر حق دفاع از خود از سوی اسرائیل تاکید می‌کردند. حال آن‌که اسرائیل آغازگر تجاوز بود. با این وجود، امریکا اعلام نموده‌است که در جریان این عملیات تجاوزکارانه حضور نداشته‌است گرچه تردیدهایی در این باره وجود دارد. هم‌چنین، امریکا و بریتانیا بدون محکوم نمودن تجاوز اسرائیل، و با تاکید مجدد بر حق دفاع از خود او، هر دو از ایران خواسته‌اند که از پاسخ به این تجاوز خودداری کند و سطح تنش را پایین بیاورد. پیشنهاد این قلم این است که با توجه به مسئوولیت امریکا در تسلیح اسرائیل و حمایت‌های همه‌جانبه مالی، نظامی، اطلاعاتی و سیاسی از اسرائیل و درخواست خود از ایران تعهد نماید که از تجاوز‌های بیشتر نظامی و خرابکارانه اسرائیل شامل اقدام‌های ضد امنیتی و تروریستی علیه ایران جلوگیری نماید و آتش‌بس را در منطقه مستقر کند. قاعدتا، امریکا که از اسرائیل در حد ایالت 51 خود دفاع می‌کند، باید مسئولیت حمایت‌های خود از آن را بپذیرد و درخواست وی باید همراه با تعهد باشد. در این صورت است که این اقدام می‌تواند یک اقدام بازدارنده محسوب گردد. و گرنه این درخواست بی‌معنی است.
4- کشورهای منطقه با شدت و ضعف‌های متفاوت تجاوز اسرائیل به سرزمین ایران را محکوم کرده‌اند. آنان به‌خوبی می‌دانند که ایده‌ی توسعه‌طلبانه صهیونیسم شامل بسیاری از سرزمین‌های عربی خواهد بود و به‌قول معروف این شتری است که درِ خانه‌ی آنان نیز خواهد خوابید. اگر تا کنون به هر دلیل، تفرقه بر این منطقه حاکم بوده‌است، اکنون زمان آن است که کشورهای منطقه با هدایت و راهبری سازمان‌ملل و احیانا مشارکت قدرتهای بین‌المللی، به منظور حفظ امنیت‌ منطقه اقدام جمعی نمایند. برگزاری یک کنفرانس صلح در منطقه با هدایت و راهبری سازمان ملل در این مقطع زمانی می‌تواند راه‌گشا باشد.
5- ایران به عنوان کشوری که سرزمینش مورد تجاوز قرار گرفته‌است، قطعا باید تمام امکانات لازم برای دفاع از سرزمین را تامین نماید. این در حالی‌ است که جمهوری اسلامی هیچ‌گاه دیپلماسی را در ادامه قدرت نظامی نیز نباید از یاد ببرد- هم‌چنان‌که نبرده‌است و همواره باید آمادگی لازم برای خروج‌ از مارپیچ‌ تصاعد در موقعیت مناسب را داشته باشد. منافع ملی ایران در استقرار صلح پایدار است. حال آن‌که تداوم حیات اسرائیل در جنگ و خون‌ریزی است.

‍🔹جنگ فراگیر قابل‌اجتناب است/ جنگ تمام‌عیار؛ خیلی دور- خیلی نزدیک 


🔻این موضوع در میزگردی با حضور عباس ملکی، دیپلمات سابق و استاد دانشگاه، عباس اخوندی، استاد دانشگاه، محسن بهاروند و کوروش احمدی دیپلمات بازنشسته و کارشناسان حوزه حقوق بین‌الملل به بحث گذاشته‌شد. 

🔻آیا تنش در منطقه به نقطه جوش نزدیک است؟ چقدر ممکن است رژیم اسراییل به عملیات وعده صادق۲ واکنش نظامی نشان دهد؟ تهران چگونه می‌تواند از افزایش تنش پیشگیری کند تا منافعش به خطر نیفتد؟ نقش دیپلماسی در این بین چیست؟ حقوق بین‌الملل چگونه به عملکرد رژیم اسرائیل می‌نگرد؟ اینها سوالاتی بود که در این میزگرد بررسی شد.

🔻عباس آخوندی، دکترای اقتصاد از دانشگاه لندن، وزیر اسبق مسکن، راه و شهرسازی:

🔲در مارپیچ تصاعد منازعه قرار داریم 

🔻خیلی خوشوقتم که در خدمت شما اساتید محترم و بقیه حضار در جلسه هستیم. همچنین دوستانی که بعد از انتشار ویدیو این مباحث را می‌شنوند و یا متن آن را می‌خوانند. خدمت همه سلام عرض می‌کنم. به‌عنوان مقدمه بگویم که اساسا من در روابط خارجی هیچ تخصصی ندارم. در جمع دوستانی که عمدتا وزارت خارجه‌ای هستند، به‌عنوان فردی که در صحنه سیاسی ایران از ابتدای انقلاب فعال بوده‌ام بیشتر از منظر سیاسی به این موضوع نگاه می‌کنم. نه از موضع یک فرد متخصص در حوزه روابط بین الملل.
البته در این ارتباط ۱۳ مهر یک یادداشت مفصل تحت‌عنوان «زمانی برای آتش‌بس» نوشتم که بلافاصله بعد از وعده صادق دو بود که زمان آن است که ایران رسما اعلام آتش‌بس کند همچنین در یک سخنرانی در جامعه اسلامی دندان‌پزشکان هم درباره جنگ و صلح صحبت کردم. 

🔻حرف من این است که اولا اگر از صلح صحبت می‌کنیم از موضع ضعف نیست. قاعدتا کسی می‌تواند بجنگد که می‌تواند صلح کند و کسی می‌تواند صلح کند که توان جنگیدن دارد. آن که نمی‌تواند بجنگد صلح هم نمی‌کند و صلح به او تحمیل می‌شود. کسی که از صلح فرار می‌کند، قدرت جنگ ندارد و نهایتا تسلیم می‌شود. اگر از صلح صحبت می‌کنیم به مفهوم فرار از جنگ نیست. بلکه این انتخاب عقلایی است که به سمت صلح برویم. هر خردورزی صلح را انتخاب می‌کند. چون جنگ عارضه است. اصل که جنگ نیست که صلح عارضه باشد. اگر به سمت صلح می‌رویم نه از روی ضعف است و نه از روی ترس. بلکه یک انتخاب عقلایی است. 

🔻نکته دوم، آنچه از اوضاع و احوال سیاسی می‌فهمم این است که در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داریم. ملت ایران یا حداقل نسل ما تقریبا همه تجربه مستقیم جنگی طولانی و میزان خرابی‌هایش را داریم. بنابراین اگر از صلح صحبت می‌کنیم به دلیل یک تجربه مستقیم است و بحث ما ذهنی نیست. یک بحث عینی است. در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داریم. تا آن جا که ممکن است خرد و منافع ملی ایران و امنیت منطقه و تمام ملت‌های منطقه ایجاب می‌کند که ما تمام تلاش‌های لازم را انجام دهیم برای رسیدن به صلح. حتی اگر بخواهیم بجنگیم، باید صادقانه تمام اقدامات لازم را برای صلح انجام داده باشیم تا هم ملت‌مان قانع شوند و به این وحدت برسند که ما جنگ را انتخاب نکرده ایم. جنگ به ما تحمیل شده‌است و هم از جهت حقوق بین‌الملل و هم از جهت کشورهای همسایه که بدانند که تمام تلاش‌های لازم را برای صلح انجام دادیم و جنگ به ایران تحمیل شد.

🔻گزارش تفصیلی این نشست را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3BYhQiI

📢گردهمایی بزرگ فارغ‌التحصیلان و دانشجویان

🔹همزمان با ۹۰ سالگی تاسیس دانشگاه تهران، کانون فارغ‌التحصیلان فنی به همراه دانشکده مهندسی عمران مراسم "از راه و ساختمان تا عمران" را برگزار می‌نماید.

🔸از تمام فارغ‌التحصیلان و دانشجویان راه و ساختمان و عمران دعوت می‌شود تا در این برنامه شرکت کنند.

📆تاریخ ۲ آبان
🕒از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۲۰
🏫 مکان دانشکده فنی
با حضور اساتید و چهره‌های برجسته دانشکده مهندسی عمران

⏳مروری بر ۹۰ سال خاطره

💥برای اطلاعات بیشتر، مرور خاطرات و ارتباط با یکدیگر کانال مراسم را دنبال کنید:

@kanoonfanni
@YearsOfCivil90

▪️درنگی بر حق حاکمیت ایران بر جزایر تنب و ابوموسی
▪️مرتضی رحیم‎ نواز
▪️هفته‌نامه نیم‌روز | پیش شماره ۲ | آذر ۱۴۰۰ | صفحه ۱۴ تا ۱۷

در این مقاله به سیر تاریخی حاکمیت ایران بر پهنه خلیج فارس و جزایر سه گانه تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی پرداخته شده است.

بررسی سیر مهاجرت اعراب از مناطق مختلف و اسکان موقت یا دائم آنها در پهنه‌های همجوار با خلیج فارس در شمال و جنوب این آبراه مهم و استراتژیک از بخش‌های دیگر این مقاله است.

همچنین تلاش شده تا روند شکل‌گیری ملت‌های مستقل عربی در دوران استعمار مورد توجه قرار بگیرد و با شرحی کوتاه از تاریخ استعمار در این منطقه، به نقش آن در ایجاد اختلافات مرزی و نژادی پرداخته شود.

در پایان مستندات قانونی اعمال حق حاکمیت ایران بر پهنه خلیج فارس و جزایر ایرانی آن ارائه شده و ادعای واهی شیخ نشین عربی بر این کرانه همیشه ایرانی مورد نقد قرار گرفته است.
...

▪️کانال | گروه | تارنما | متن کامل
▫️
@nimroozmagazine

این گزارش بسیار خوبی از تاریخ حاکمیت ایران‌ بر پهنه‌ی شمال و جنوب خلیج فارس از دوران‌ باستان تا امروز است. خواندن این‌ مقاله را به دوستانی که علاقمند به آشنایی با تاریخ منطقه را دارند، توصیه می‌کنم. شخصا بسیار بهره‌بردم.

حاشیه‌ای بر بیانیه حزب اتحاد ملت ایران

حزب اتحاد ملت ایران به‌موقع در باره بیانیه‌ی مشترک و گستاخانه اتحادیه اروپا و شورای هم‌کاری خلیج فارس اطلاعیه رسمی داده‌است. این اقدام درستی است. لیکن‌بیانیه بسیار تفصیلی‌تر از این‌یک‌بند است. گویا منطقه در حال پوست‌اندازی استراتژیک جدیدی است و جریان‌هایی در حال شدن است که ما از آنها کاملا بی‌اطلاعیم. خوب است که حزب به آنها نیز بپر ازد. در این‌باره بیشتر سخن خواهم‌گفت.

بسمه تعالی

بیانیه مشترک اخیر شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا در حالی صادر شد که بار دیگر ادعاهای بی‌اساس درباره تمامیت ارضی ایران در آن گنجانده شده بود. متاسفانه در سال‌های اخیر، شاهد تکرار این سخنان بی‌پایه که مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه را هدف قرار می‌دهند، بوده‌ایم.

هرچند کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس پیش از این نیز ادعای واهی اشغال این جزایر را مطرح کرده بودند، اما این نخستین بار است که این اظهارات غیرواقع و گستاخانه از زبان مجموعه یا کشوری خارج از این گروه شنیده می‌شود. حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، این اقدام و گستاخی شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه اروپا را با شدیدترین لحن محکوم می‌کند.

در این راستا، طرح چند نکته ضروری به نظر می‌رسد: 

جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، بخشی همیشگی از خاک ایران هستند و طرح ادعای اشغال آن‌ها بی‌معنی است. تمامیت ارضی کشور که با فداکاری دلیرانه ایرانیان حفظ شده است، خط قرمز غیرقابل‌گذشت همه جریانات فکری و سیاسی داخلی با هر گرایشی محسوب می‌شود و این مبنای مشترک، قابل خدشه نیست. این موضع، در عین احترام به مرزهای بین‌المللی تمام کشورهاست.

همان‌طور که تمامیت ارضی اوکراین قابل احترام و تجاوز به مرزهای این کشور محکوم است، اتحادیه اروپا و سایر کشورها نیز باید استانداردهای دوگانه خود را کنار گذاشته و با احترامی که شایسته ملت بزرگ ایران است، رفتار کنند و از طرح ادعاهای شبهه‌برانگیز بپرهیزند. 

به نظر می‌رسد دستگاه دیپلماسی کشور باید در این زمینه فعالانه‌تر عمل کند. با کمال تاسف، این نخستین باری نیست که چنین ادعاهای کذبی مطرح می‌شود و متاسفانه شاهد گسترش این ادعاها و همراهی برخی کشورها در این رابطه هستیم.

طبیعی است که ایران، با تکیه بر پشتوانه حقوقی، تاریخ و اقتدار خود، هرگونه خدشه نسبت به مالکیت خود بر این جزایر را نمی‌پذیرد. اما تکرار این ادعاهای بی‌اساس از سوی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و به‌ویژه امارات متحده عربی، آن هم با حمایت برخی کشورها، نیازمند برخورد فعال‌تر دیپلماتیک است. 

در پایان، ضمن محکومیت مجدد این اقدام گستاخانه، امید است که با اقتدار بیشتر و فعالیت مؤثرتر دستگاه دیپلماسی کشور در راستای برطرف کردن زمینه و ریشه‌های این قبیل مواضع، دیگر شاهد تکرار چنین ادعاهای واهی و گستاخانه نباشیم.  حزب اتحاد ملت ایران اسلامی  ٢٧مهرماه ۱۴۰۳ #امتداد @emtedadnet

پایان زندگی در فضای تعلیق
----
خاورمیانه در یکی دو دهه گذشته در خلسه ناشی از «نه جنگ نه صلح» روزگار گذرانید. جنگ یا صلح، پا در واقعیت عینی دارند. اما نه جنگ نه صلح به معنای زندگی در فضای تعلیق است.
تعلیق هنگامی که به طول انجامد، فضای سیاسی را خلسه‌آمیز می‌کند. در حس تعلیق واقعیت، گاهی خیال و آرزوهای رنگارنگ گریبان آدمی را می‌گیرد، گاهی ترس و کابوس‌های بزرگ. آنچه از میان برمی‌خیزد، حساب و کتاب واقعیت‌های ملموس و در دسترس است. خرد از میان برمی‌خیزد چون از لذت ناشی از آرزواندیشی‌ها می‌کاهد. تداوم فضای خلسه ناشی از تعلیق، بی‌هزینه نیست. چه بسا دار و ندار زندگی واقعی مردمان را بفروشی تا ازکابوس‌های فضای خلسه کم کنی و به آرزوها و امیدها بیافزائی.
بازیگران سیاسی در دوران خلسه نمی‌مانند. بالاخره روزی می‌رسد که بازیگری برای رهایی از کابوس‌ها پا به خاک واقعیت می‌گذارد تا آرزوهای بلند خود را محقق کند. آنگاه همه چیز چهره تازه‌ای به خود می‌گیرد. فضای خلسه‌آمیز خاورمیانه را عملیات هفت اکتبر یحیی سنوار پایان داد یا عزم نتانیاهو برای آغاز یک جنگ دراز مدت؟ هرچه بود، دوران تعلیق فضای خاورمیانه به پایان رسیده است.
بازنده کسی است که با حجم فراوان تبلیغات تلاش می‌کند به خلسه دوران تعلیق ادامه دهد. درست مثل کسی است که خانه‌اش آتش گرفته اما آسودگی کنج اتاق خود را رها نمی‌کند. عقل حسابگر باید فراخوان شود، اگر حقیقتاً توان جنگ در کیسه هست، باید مقابله کرد. اما اگر نیست، صلح و سازش سویه دیگر واقعیت است. یحیی سنوار مرد شجاع و جسور میدان بود. اما لازم بود جسارتش را با خرد موقعیت شناس سیاسی همراه کند.
خاورمیانه به سوی افق تازه‌ای می‌رود. دوران تعلیق و خلسه پایان یافته است: اینک سه چشم‌انداز پیش روی ماست. چشم‌انداز اول غلبه یکی بر دیگری است. چشم‌اندازی که یکی را ارباب و دیگران را برده و رعیت می‌کند. چشم‌انداز دوم جنگ همه جانبه و ویرانی کل منطقه است. اما یک چشم‌انداز سوم هم وجود دارد. بازیگران منطقه با توجه به نقاط قوت و ضعفی که علنی شده، به سمت یک سازش و صلح حرکت کنند. البته امروز طرح صلح به چشم‌انداز اول می‌ماند، اما می‌توان برای وصول به چنان چشم‌اندازی کسب آمادگی کرد. کاری که انجامش ساده نیست.
از مردان جنگی کاری برای برون رفت از فاجعه برنمی‌آید. منطقه نیازمند کسانی است که برون رفت از خلسه تعلیق را با گام نهادن در سرزمین صلح به پایان ببرند.
@javadkashi

تکیه بر عقل سرد در اوج هیجان

در این روزگار پراحساس و سراسر خشونت و ضدانسانی تنها ره رهایی تکیه بر عقل سرد است.

🎥 جنگ و صلح / روایت عباس آخوندی از مارپیچ منازعات منطقه

▫️«کشور ما در مارپیچ تنازعاتی قرار گرفته و امکان ورود سریع ما به جنگ وجود دارد. ما باید از تجارب خود در جنگ تحمیلی استفاده کنیم تا از آن اجتناب کرده و به سمت صلح پایدار حرکت کنیم» این سخنان عباس آخوندی وزیر پیشین راه و شهرسازی در جلسه جامعه اسلامی دندانپزشکی است.

▫️آخوندی معتقد است که در کشور ما به غلط تبلیغ می‌شود حرکت به سمت صلح به معنای ترس از جنگ است در حالی که شجاعتی که ایجاد صلح می‌طلبد به مراتب بیش از شهامت جنگ است.

▫️او در ادامه درباره ملزومات بازدارندگی مثل قدرت نظامی، انسجام داخلی و رابطه حسنه با کشورهای همسایه با توجه به تجربیات گذشته صحبت می‌کند.

📺 @ecoiran_webtv