اتوپیانیست | محمد نصراوی

💠 نشست «کالبدشکافی یک رویا: امید و مسئله فلسطین» با همکاری مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه، شنبه ۲۸ مهرماه در سرای آوینی پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.

🔸 محسن دنیوی: واقعیت این است که دعوا بر سر نظم جهانی‌ست. نظم جهانی‌ای که از ۱۹۵۰ به بعد تثبیت شده است. چرا برای ایران پس از انقلاب اینقدر فلسطین اهمیت پیدا می‌کند؟ به این خاطر که طرح بزرگ امام خمینی (ره)، تغییر نظم جهان است. دعوا بر سر نظم جهانی است. مبارزه با اسرائیل نقطه‌ تغییر نظم جهانی است. محو شدن اسرائیل مناسبات جهان را تغییر خواهد داد.

🔸 رمان «تل‌آویو سقوط کرد» با به تصویر کشیدن سقوط نمادهای استعمار و استثمار به ما یادآوری می‌کند که تغییر، امکان‌پذیر است. ادبیات و هنر می‌توانند در معناسازی تخیلِ اجتماعی نقش کلیدی ایفا کنند. آن‌ها به ما ابزارهایی می‌دهند تا احساسات و افکار خود را بیان کنیم و با دیگران به اشتراک بگذاریم.
مردم فلسطین با وجود تمامی چالش‌ها و سختی‌ها امید و تخیل خود را حفظ کرده‌اند. آن‌ها نه تنها در میدان نبرد بلکه در عرصه‌های فرهنگی و معنوی ادامه می‌دهند.

🔸 سعیده سادات حسینی:کتاب "تل‌آویو سقوط کرد" در مورد رویا و امید صحبت می‌کند. در ابتدا که ما کتاب را می‌خوانیم فکر می‌کنیم که شاید فقط خیال‌پردازی باشد اما با اتفاقاتی که بعد از طوفان‌الاقصی افتاد، دیدیم که همین اتفاقات امکان‌پذیر است.


🌐 مشروح گزارش را از اینجا بخوانید...


🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

@Utopianist_Nasravi

📝 درباره نشست:
اتوپیا که در معنای عام به «جای خوب» یا «سرزمین آرمانی»، تلقی می‌شود از دیرباز در ادبیات و فلسفه مورد بحث قرار گرفته است. این مفهوم به توصیف جوامع ایده‌آل می‌پردازد که در آن‌ها عدالت، برابری و خوشبختی حاکم است. ارتباط اتوپیا با داستان‌نویسی عمیق و چندبعدی است آن‌چنان که نویسندگان از این مفهوم برای بررسی مشکلات اجتماعی و سیاسی زمانه خود استفاده می‌کنند.

داستان‌های اتوپیایی می‌توانند به ما کمک کنند تا درک بهتری از ارزش‌های انسانی پیدا کنیم. با بررسی جوامع ایده‌آل، ما می‌توانیم به سوالاتی درباره اخلاق، عدالت و حقوق بشر پاسخ دهیم. آیا واقعاً می‌توانیم به یک جامعه عادلانه دست یابیم؟ چه موانعی بر سر راه تحقق این آرمان‌ها وجود دارد؟

رمان «تلاویو سقوط کرد» اثر سمیة علي هاشم که سال ۲۰۲۰ انتشار یافته و برنده جایزه جهانی ادبیات فلسطین است نمونه‌ای معاصر و قابل توجه از داستان‌های اتوپیایی به شمار می‌رود. اثری که سناریوی آزادی فلسطین و نابودی رژیم اسرائیل را آرزویی نزدیک به واقعیت و خیالی شبیه حقیقت ترسیم می‌کند.

در این نشست به بررسی این رمان از نگاه اتوپیایی رویای آزادی و ارتباطش با وقایع این روزهای غرب آسیا خواهیم پرداخت...



🔹اتوپیانیست؛ فائزه آشتیانی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🔗 کالبدشکافی یک رؤیا: امید و مسئله فلسطین

💠پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی با همکاری مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

🎙️با حضور:
🔸سعیده سادات‌حسینی، مترجم کتاب «تلاویو سقوط کرد» اثر سمیه علی هاشم

🔸محسن دنیوی، مدیر گروه سیاست‌گذاری و مطالعات راهبردی پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی

🔸محمد نصرآوی، دانش آموخته رشته تاریخ انگاره سیاسی از دانشگاه رویال هالووی لندن، عضو انجمن مطالعات اتوپیای اروپا، عضو شورای علمی مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه

🔸فائزه آشتیانی، نویسنده و پژوهش‌گر عضو شورای علمی مدرسه مطالعات اتوپیای باشگاه اندیشه

🗓️ شنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۳
⏰ساعت ۱۶

📍خیابان سمیه، نرسیده به خیابان حافظ،
حوزه هنری، پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی، طبقه دوم، سرای شهید آوینی

✅حضور برای عموم آزاد است.

#پژوهشکده_فرهنگ_و_هنر_اسلامی

@rcica_ir
@bashgahandishe

🆔@Utopianist_Nasravi

📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت سوم
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم


🔻حکومتِ سیلو مانند دیگر حکومت‌های سوسیالیستی، قصد ارائۀ این دیدگاه را دارد که ما حافظِ جان و امنیت مردم هستیم. و مخالفان، در واقع، دشمنِ ملت‌اند. حکومت سعی بر القای این دارد که ما از مردم در برابر فضای مسموم بیرون محافظت می‌کنیم. دستگاه پروپاگاندای حاکمیت بیان می‌کند که حدود صد و چهل سال پیش، عده‌ای شورشی که دشمن ملت بودند، قصد داشتند درهای سیلو روباز کنند و از سیلو بیرون بروند و موجب کشته‌شدن هزاران نفر از مردم با این عملِ احمقانه شوند، اما «مؤسسان کبیر» توانستند این شورشیان رو شکست دهند و هر ساله با رسیدن سال روز «آزادی» حکومت، این روز را جشن می‌گیرد و آن را فرصتی برای بستن عهدی دوباره میان مردم با حکومت قرار می‌دهند.

🔹حکومت سعی می‌کند به‌وسیلهٔ نمایش‌های خیابانی جلوۀ محافظِ شهروندان را برای خود در نزد مردم عادی بسازد و آن‌ها را به خود جذب کند. خود را حافظ ملت و شورشیان را دشمن ملت بخواند. و بیان کند که این شورشیان بودند که همه چیز از جمله «هاردها» و «کتاب‌ها» را از بین برده‌اند و حافظۀ تاریخی ما را در آن روزهایی که ملقب به روزهای «شورش» بود، محو کرده‌اند و اگر ما هیچ اطلاعاتی از گذشته نداریم، به دلیل شرارت‌های شورشیان بوده است.

🔹اما تا به اینجا که داستان روایت می‌کند (یعنی پایان فصل اول) ۱۴۰ سال از شورش گذشته است و مردم، زمینه‌های یک شورش مجدد را دارند. از بارزترین دلایل این زمینه‌ها می‌توان به این اشاره کرد که جنگ قدرت داخلی درون دستگاه حاکمیت شکل‌گرفته است و همچنین تردیدهای بسیاری در میان مردم دربارۀ اینکه آیا واقعاً حکومت دارد حقیقت را می‌گوید یا خیر، شکل‌گرفته است، این تردیدها حتی به دل افرادی از حکومت، از جمله، دو کلانتر؛ یعنی ژولیت و کلانتر قبلی، نفوذ کرده است و در نتیجه، آن دو نفر درخواست خروج از سیلو را کردند.

🔹اما آیا واقعاً بیرون از سیلو زندگی از بین رفته؟ برای یافتنِ پاسخ به این سؤال، حکومت اجازه داده، هرکسی که درخواست کنه، از سیلو بیرون بفرسته، اما به این شرط که دَرِ سیلو برای او بسته می شه و اون باید همون بیرون بمونه، اگه همه چیز درست باشه و واقعاً فضای بیرون قابل زیست نباشه، بهای این کنجکاوی، به قیمت جونش تمام میشه. اما اگر بیرون اون طور که حکومت میگه، نباشه چی؟ این سؤال، همون چیزیه که خیلی‌ها از جمله زن کلانتر و کلانتر رو اغوا می کنه. به شکلی که حاضر باشند در برابر بهای زندگیِ در اعماق سیلو برای رسیدن به پاسخش، به بالای سیلو برن.

🔹حکومت لباس‌های محافظت در برابر هوای مسموم رو به تنِ کسانی که میخوان از سیلو خارج بشن، می کنه و اونا رو از سیلو، بیرون می فرسته. در مقابل، ازشون میخواد برای اینکه بقیۀ مردم بتونند به‌خوبی بیرون رو ببینند، دستمال پشمی رو برداره و باهاش، دوربین رو به اصلاح «تمیزکاری» کنه.

🔹هر چند مدتی، انسان‌های کنجکاو تصمیم می‌گیرند که از سیلو خارج بشن که مردم سیلو جمع می‌شوند و از نمایشگر نگاه می‌کنند که چه سرنوشتی نصیب شخصی که بیرون رفته میشه. در تمام این سال‌ها، تنها مرگ و زانوزدن در برابرِ دوربینی که متصل به نمایشگرهاست، نصیبِ کسانی شده که از سیلو خارج شدند. اما ژولیت، قهرمانِ داستانِ سیلو وقتی که میخواد از سیلو بیرون بره، اولین کسی است که شک میکنه که؛ آیا ممکنه مشکلی که باعث مرگِ دیگران شد، مربوط به لباس باشه، و نه هوای بیرون؟ برای همین هم قبل از خارج‌شدن از سیلو، تدابیری برای این احتمال، اتخاذ میکنه. وقتی از سیلو بیرون میره، متوجه میشه تصویری که داشته می‌دیده دروغ بوده و عاملِ مرگِ همه، همین لباس‌ها بوده و نه محیط بیرون.

🔹مردم که از نمایشگرها می‌بینند ژولیت زنده موند، برآشفته میشن، شهردار سریعاً به مکانی فوق‌سری میره و قصد ارتباط با کسایی رو داره. اینجاست که سریال در فصل نخست، به پایان میرسه و در عوضِ چند پاسخ به تعداد کمی از پرسش‌های ما، به ابهاماتِ ما، ابهامات جدیدی رو اضافه میکنه.


ادامه دارد ...

🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

‌کارگروه نوجوان باشگاه ادبی بانوی فرهنگ برگزار می‌کند:

«ده گام به سوی داستان، در کارگاه پیشرفتهٔ داستان نویسی»


سرفصل ها:

آقای محسن هجری:
چگونگی پژوهش و پرداختن به تاریخ در داستان
و بررسی کتاب «بازیگر پنجم»
دوشنبه ۳۰ مهر و ۷ آبان ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای محمد نصراوی:
اتوپیا و دیستوپیا در داستان و بررسی کتاب «هومان»
دوشنبه ۱۴ و ۲۸ آبان ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


خانم مرضیه نفری:
کنش‌گری شخصیت در داستان و بررسی کتاب «شب‌های بی ستاره»
دوشنبه ۱۲ و ۲۶ آذرماه ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای علی اصغر عزتی‌پاک:
تکنیک‌های گسترش طرح در فرآیند نگارش رمان
و بررسی کتاب «آپارتمان کلاغ‌ها»
دوشنبه ۱۰ و ۲۴ دی‌ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


آقای سید احمد مدقق:
ظرفیت موضوع مهاجرت در داستان
و بررسی کتاب «خانه خودمان»
دوشنبه ۸ و ۲۹ بهمن‌ماه ساعت ۱۰ الی۱۲


میزبان: خانم فاطمه نفری


زمان: دوشنبه‌ها (هر دو هفته یکبار)
ساعت ۱۰ الی ۱۲

مکان: حوزه هنری انقلاب اسلامی، سرای چمران، کلاس شماره ۳.

شروع: از ۳۰ مهرماه.

ده جلسه

به صورت حضوری و آفلاین

هزینه کارگاه: ۸۰۰ هزار تومان

با ۴۰ درصد تخفیف ویژه برای اعضای باشگاه ادبی بانوی فرهنگ


برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به سایت www.mahhonari.ir مراجعه فرمایید.



بانوی فرهنگ🌷

https://ble.ir/banooyefarhang_info

#صوت #نشست زن و آگاهی؛
خوانش اتوپیایی از رمان «مَی، شب‌های ایزیس کوپیا»

با حضور:
دکتر شکوه حسینی
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، مترجم کتاب

میزبان:
روح‌الله طالبی توتی
پژوهش‌گر مطالعات جنسیت و زنان
عضو شورای علمی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا

با گفتاری از:
دکتر واسینی اعرج
نویسندهٔ کتاب

چهارشنبه ٢٨ شهریور ۱۴۰۳

🔹اتوپیانیست؛
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...
https://zil.ink/utopianist

https://castbox.fm/vi/742347563





🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🎙📚 قسمت هشتم درایت تدریس منتشر شد!!

اتوپیانیسم و تربیت؛ هیچ شهری پشت دریاها نیست!

🔸🔸🔸
اتوپیا نقطه ای نیست که رسیدن به آن را آرزو کنیم. اتوپیا فرآیندی است که با نارضایتی آغاز می شود. اما این چه ارتباطی با تربیت دارد؟
محمد نصراوی به عنوان یک اتوپیانیست می گوید: «تربیت می تواند اتوپیایی ترین کنش انسانی باشد.»
🟣🟣

درایت تدریس پادکستی برای گزارش کتاب های ناب تربیتی است.
درایت تدریس را در اپلیکیشن های پادگیر جستجو و آن را در فضای مجازی دنبال کنید
@tactfulteachers

🌐مسخ
اثری زیبا از ولادیمیر کازاک نقاش روس
این اثر زیبا در خانه هنرمندان مسکو نگهداری می‌شود.

ز يكدگر همه بيگانه وار مي گذريم
به يكدگر همه بيگانه وار مي نگريم
هنوز رهگذري خسته را تواند ديد
كه با هزار اميد ،
چراغ در كف ،
در جستجوی انسان است !

هنرمند نوشته بود که مسخ روزگار ما را نشان می دهد نه تنها خودمان مسخ شده ایم بلکه وسایل و لوازممان هم مسخ شده اند. ارتباطاتمان هم مسخ شده اند و همه در یک وسیله نقلیه سوار هستیم ولی نمی دانیم کجا می رویم و مقصد چیست.راه فراری هم نداریم در ورودی و خروجی این فایل مسخ شده مامورانی هستند که از فرار جلوگیری می کنند . باید بمانی و با اسباب بازی هایی که برایت تعریف کرده اند خوش باشی.

#موزه
#هنر

🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

‍ ‍ 🕊صلح، چهره‌ی زنانه دارد؛
رویای صلح خاورمیانه در فیلم «حالا کجا برویم؟»🕊

١. یک سال از عملیات ٧ اکتبر (طوفان الاقصی) گذشت و با اوج گرفتن جنایات جنگی اسرائیل در نوار غزه و به‌ویژه پس از ترور سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، دیگر کسی تردیدی ندارد که اقدامات اسرائیل می‌تواند به گسترش چرخه‌ی خشونت‌های افسارگسیخته‌ای منجر شود که جنگ، تنها بخشی از آن است. در این شرایط، سخن گفتن از صلح نیز آسان نیست.

٢. صلح، نیازمند تقویت رواداری و دست کشیدن از اقتدارطلبی است. نفی هرگونه تمامیت‌خواهی و انحصارگرایی و ایجاد بسترهای واقعی جهت هم‌زیستی همه‌ی گروه‌های نژادی، قومیتی و مذهبی. به طور خاص در خاورمیانه، با تکثر فراوان اقلیت‌ها و اکثریت‌های گوناگون، تحقق رویای «صلح» دشوار به نظر می‌رسد. حتی به تصویر کشیدن این رویا و چگونگی احقاق آن نیز آسان نیست.

٣. نادین لَبَکی، نویسنده و کارگردان شهیر لبنانی، پیش از فیلم تحسین‌شده‌اش با عنوان کفرناحوم، اثر قابل تاملی را عرضه کرده است که مستقیماً به طرح مسئله‌ی صلح می‌پردازد. پرسش اصلی حالا کجا برویم؟ که در جشنواره‌های متعددی حضور داشته اما در خاورمیانه کم‌تر دیده شده است، چنین طرح می‌شود که تحقق رویای جمعی صلح، چگونه ممکن است؟

۴. روایت فیلم در یک روستای چندفرقه‌ای در لبنان می‌گذرد. روستایی که استعاره‌ای از لبنان و حتی تمام خاورمیانه است. آتش اختلافات فرقه‌ای همواره میان گروه‌های مختلف ساکن روستا روشن بوده و کوچک‌ترین اقدامی، روستا را تا مرز جنگ داخلی پیش برده است. داستان از جایی آغاز می‌شود که با اوج گرفتن تنش‌ها، زنان تصمیم می‌گیرند برای تحقق رویای صلح، به اقدامی عملی دست بزنند.

۵. روایت پرجزئیات فیلم، به آرامی مخاطب را به این نتیجه می‌رساند که بسیاری از تنش‌ها و افتراقات، از سوءتفاهم‌هایی نشئت می‌گیرد که طرفین درگیری به جای تمرکز بر حل آن، با دامن زدن به آن، بیشتر بر دامنه‌ و عمق وخامت اوضاع می‌افزایند. خودسری و اقتدارگرایی و تعصب و جهل، همه دست به دست یک‌دیگر می‌دهد تا جنگ سایه‌ی خود را بگستراند و نور صلح را در تاریکی خود محو کند.

۶. زنان، به این نتیجه می‌رسند که سخن گفتن از صلح کافی نیست. در گام نخست باید تصویر آرمانی از جامعه‌ی به صلح رسیده را به رویایی جمعی و مشترک بدل کرد. و این مهم ممکن نیست مگر با گام نهادن در مسیر زیستنِ رویا که منجر به تحقق لحظه به لحظه‌ی آن خواهد شد.
زنان، وارد فرایند بی‌نهایتی از تلاش برای تغییر می‌شوند. شکست می‌خورند، ناامید می‌شوند، به آخر خط می‌رسند، برمی‌خیزند، دوباره آغاز می‌کنند و کم نمی‌آورند. در انتهای فیلم، زنان، خسته از تمام تلاش‌های به ثمر نرسیده، در اقدامی استعاری، صلح را درون خودشان محقق می‌کنند؛ هر زن، وانمود می‌کند هویتِ زنِ دیگر را پذیرفته است.

٧. زنِ مسیحی حجاب بر سر می‌گذارد و زنِ مسلمان، صلیب بر گردن می‌اندازد. حلیمه، کلودیا می‌شود و ماری، فاطمه نام می‌گیرد. از مسجد، سرود مریم به گوش می‌رسد و در کلیسا، آیات سوره‌ی مائده را می‌خوانند. در آخرین سکانس فیلم، زنانی را می‌بینیم که در عزای عزیزان خود که جنگ، مرگشان را خواسته است، در کنار یک‌دیگر به سوگواری می‌نشینند. مخاطب، متعجب از این دگرگونی ظاهری، گویی درباره‌ی دلیل تمام جنگ‌ها به تردید می‌افتد. اگر دیگری تا این حد به ما نزدیک است، پس چرا می‌جنگیم؟

٨. حالا کجا برویم؟ را در این روزها ببینیم و درباره‌ی آن بیندیشیم و گفت‌وگو کنیم. شاید ما هم نیازمند آن هستیم که صلح را در یک فرایند آرمانی اما واقعی، در زیستِ خودمان تحقق ببخشیم.

🔹اتوپیانیست؛ روح‌الله طالبی توتی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 @Utopianist_Nasravi

‍ 📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت دوم
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم

🔻«حقیقت» حلقۀ مفقود مردم داخل سیلو است آن‌ها برخلافِ دیگر مردمان در دیستوپیا های دیگر، که غایتشان «آزادی» است، به دلیل آنکه تقریباً از هیچی اطلاع ندارند، غایت خود را فهم «حقیقت» می‌دانند (گرچه که به‌محض افشاشدن حقیقت، می‌توانند به آزادی هم دست بیابند). پرسشی که در سطح جامعۀ سیلو برای بسیاری، ایجاد شده این است که: حکومت چه چیزی رو از مردم مخفی میکنه؟ مردم در چنان بی‌خبری هستند که حتی افرادی رده‌بالا از دل خود حکومت هم حقایق را نمی‌دانند، نه شهردار، نه کلانتر و نه بسیاری دیگر از مقامات حاکمیت. تنها عدۀ کمی می‌دانند «حقیقت» چیست. حقیقتی که زندگیِ هزاران انسان را تحت‌تأثیر خود قرار داده...

🔹پرداختن به نمادها در این سریال بسیار به چشم می‌خورد. زندگی انسان‌ها به‌صورت طبقاتی  به تصویر کشیده شده است، به‌گونه‌ای که کلانتر در طبقات بالاتر و کارگرها در طبقات آخر زندگی می‌کنند. داستان سیلو پر از کنایه و نقد اقتصادی و سیاسی و فرهنگیِ نظام‌های «توتالیتر» و «سوسیالیستی» است. در سیلو ده‌ها طبقه وجود دارد که خانه‌ها و اماکن دیگر، هرچه به سمت طبقات بالاتر می‌رود، بسیار چشم‌نوازتر می‌شود. در این طبقات هرآنچه که انسان‌ها برای زیست خود نیاز دارند، فراهم است. و شهروندان سیلو توسط دوربین‌های متعددی که در تمامِ سطح سیلو از جمله در خانه‌ها قرار دارد (البته مردم از وجود دوربین در خانه اطلاع ندارند) کنترل می‌شوند.

🔹شهروندان سیلو توسط نمایشگر داخل سیلو، بیرون را می‌دیدند. قصد حکومت از به نمایش گذاشتنِ ۲۴ ساعتۀ فضای بیرون در نمایشگرها این بود که می‌خواست این تصویر جلوی چشم مردم باشد تا بدانند بیرون ناامن است و سیلو تنها پناهگاهی است که برای زنده‌ماندن وجود دارد. به‌مانند شبکه‌های خبری ۲۴ ساعتۀ حکومت‌های توتالیتر که مدام اخبار را با پروپاگاندا پخش می‌کنند، برای حکومت سیلو، گذاشتن نمایشگر و پخش ۲۴ ساعتۀ تنها یک خبر کافی بود: بیرون برای زیستن ناامن است، برای زنده‌ماندن باید تحت‌نظر ما زندگی کنید.

🔹اگر بخواهیم شاخصه‌های حکومت سیلو را با حکومت‌های دیگر دیستوپیا ها از جمله حکومتِ گیلیادِ رمان حکایت ندیمه یا فارنهایت ۴۵۱ و یا ۱۹۸۴، مقایسه کنیم یکی از موارد این است که حکومتِ سیلو قصد نشان‌دادن مشت آهنین به مردم را ندارد و علاقه ندارد که با «استبدادِ خشن» مردم را کنترل کند بلکه قصد دارد چهرۀ موجه از خود نشان دهد و با کمک بازوی پروپاگاندا، و روایت‌سازی به کنترل مردم بپردازد.

🔹به طور مثال در این حکومت، دیگر خبری از کشتن‌های دسته‌جمعی مانند آنچه که در «گیلیادِ» ِداستانِ «حکایت ندیمه»، دیدیم، نیست.حکومت سعی می‌کند مخالفان خود را با صحنه‌سازی و غیرمستقیم، به طور مثال صحنه‌سازیِ خودکشی یا افتادن از پله‌ها به پایین و یا مواردی دیگر ازاین‌دست، حذف کند. همچنین می‌شود به این مورد نیز اشاره کرد که: به طور مثال در رمان ۱۹۸۴ حکومت، علناً نظارتِ بر مردم را به شکلی صریح بیان می‌کند، حتی نظارت در خانه، اما حکومتِ سیلو قصد ندارد تصویری منفی از خود در نزد مردم بسازد، بلکه این قبیل کنترل‌ها را به‌صورت نامحسوس انجام می‌دهد.

🔹این قبیل حکومت‌ها در اصطلاحِ دیستوپیا پژوه‌ها به «حکومت‌های در همه‌جا حاضر و بر همه چیز ناظر» مشهورند که برگرفته از ایدۀ رمان «۱۹۸۴» است. چراکه در این رمانِ جورج اورول، در سطح شهر، عبارتِ «برادر بزرگ شما را می‌بیند» در همه‌جا نقش بسته است. یکی از جلوه‌های کنترل در سیلو، جلوگیری از گسترش تکنولوژی و دانش است. در سیلو، تکنولوژی در سطح‌های ابتدای وجود دارد، کسانی که با عجیب‌ترین ابزار و تکنولوژی توانستند سیلو ها را در دل زمین بسازند، حالا دیگر مردمانِ سیلو را مجبور می‌کنند برای حمل بار باید بارها را به کمک باربرها، ده‌ها طبقه از پله‌ها بالا و پایین برند.

ادامه دارد ...



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🔻درنگی بر اندیشه‌های اتوپیایی صهیونیستی: نقش رؤیای مشترک در شکل‌دهی به واقعیت

مفهوم اتوپیا یا آرمان‌شهر، نخستین‌بار توسط توماس مور در قرن شانزدهم مطرح شد و به توصیف جامعه‌ای ایده‌آل و کامل می‌پردازد که در آن عدالت، برابری و رفاه همگانی حاکم است. اتوپیا نه‌تنها تصویری خیالی از یک جامعه مطلوب است، بلکه به‌عنوان ابزاری برای نقد وضعیت موجود و الهام‌بخشی برای تغییرات اجتماعی نیز به کار می‌رود. با استفاده از این مفهوم به‌عنوان روشی برای تحلیل، می‌توان به درک عمیق‌تری از ایده‌ها و حرکات اجتماعی دست یافت و نقش رؤیای مشترک در شکل‌دهی به واقعیت را بررسی کرد.

🔹در جنبش صهیونیسم، اندیشه‌های اتوپیایی نقش محوری در ترسیم اهداف و آرمان‌های این حرکت داشته‌اند. اصطلاح "نور در میان ملت‌ها" (عبری: אור לגויים، اور لِגוیم) که از کتاب اشعیا در عهد عتیق گرفته شده است، نشان‌دهنده مأموریت یهودیان در ارائه الگویی اخلاقی و معنوی برای سایر ملت‌هاست. این ایده در تفکرات رهبران صهیونیسم مانند آبراهام ایزاک کوک و دیوید بن گوریون بازتاب یافته است. آنان معتقد بودند که ایجاد یک جامعه نمونه در سرزمین موعود، گامی در جهت ایفای نقش "نور در میان ملت‌ها" و تحقق اتوپیای یهودی است.

🔹ترسیم یک رؤیای مشترک در قالب اتوپیا توانست یهودیان را در سراسر جهان متحد کند و انگیزه‌ای قوی برای مهاجرت به سرزمین موعود فراهم آورد. این رؤیا نه‌تنها هویت جمعی آنان را تقویت کرد، بلکه بستری معنوی و ایدئولوژیک برای تلاش‌های سیاسی و اجتماعی ایجاد نمود. انتخاب منورا (شمعدان هفت‌شاخه) به‌عنوان نماد کشور اسرائیل نیز تأکیدی بر این مأموریت بود. این نماد نشان‌دهنده تلاش برای ارائه نور و هدایت به جهان و تحقق ایده‌آل‌های اتوپیایی است.

🔹با استفاده از مفهوم اتوپیا به‌عنوان روشی برای تحلیل، می‌توان اهداف و انگیزه‌های پنهان در پس ایده‌های صهیونیستی را شناخت و تأثیرات مثبت و منفی آن را بر جوامع بررسی کرد. این تحلیل به ما کمک می‌کند تا راه‌های مواجهه، فهم با این اندیشه‌ها را بیابیم. فهم عمیق‌تر از این ایده‌ها می‌تواند زمینه‌ساز رویکردهای هوشمندانه‌تر در مواجهه با مسائل منطقه‌ای و جهانی باشد .

🔹در نهایت، ترسیم یک رؤیای مشترک می‌تواند قدرتی عظیم در شکل‌دهی به واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی داشته باشد. اندیشه‌های اتوپیایی صهیونیستی نشان می‌دهند که چگونه یک رؤیا می‌تواند مردم را در جهت تحقق آینده‌ای بهتر متحد سازد. با بهره‌گیری از این قدرت، می‌توان هویت و اهداف خود را بازتعریف کرد و نیرویی متحدکننده در جامعه ایجاد نمود.

📷توضیح عکس: نماد کنست اسرائیل که سمبل اسرائیل به عنوان نور در بین ملتها است.



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

🔻جنگ روایت‌ها و کریدورها: رؤیای مشترک انسان ایرانی


🔹درک اتوپیا و انسان ایرانی در بستر معاصر

ایده اتوپیا از گذشته‌های دور در تمدن‌های مختلف وجود داشته است، اما برجسته‌ترین نمونه‌های آن را می‌توان در اتوپیاهای یهودی و جستجوی آنان برای سرزمین موعود یافت. در مطالعات پیرامون این مفهوم، آشکار شد که بسیاری از نظریه‌پردازان این ایده از قوم یهود بوده‌اند؛ قومی که همواره در جستجوی سرزمینی موعود بوده‌اند. این موضوع در حوادث اخیر لبنان و غزه و سخنرانی‌های نتانیاهو در سازمان ملل بیش از پیش نمایان شد، جایی که او با نمایش محور مقاومت به عنوان «لعنت» و محور خود را به عنوان «برکت» معرفی کرد. این دوگانگی نه تنها بازتابی از نبرد سیاسی است بلکه نبردی ایدئولوژیک و جهانی را نیز به تصویر می‌کشد.

🔹اما امروز رویا و روایت انسان ایرانی چیست؟

انسان ایرانی مفهومی است که فراتر از مرزهای جغرافیایی عمل می‌کند؛ اندیشه و گفتمانی است که به فتوت، جوانمردی، ضدیت با استعمار و استکبار پایبند است. این هویت ریشه در تاریخ و فرهنگ کهن ایران دارد، اما محدود به جغرافیای ایران نیست. انسان ایرانی، از نظر هویتی و فکری، تجلی مقاومت در برابر ظلم و تسلیم‌ناپذیری در مقابل قدرت‌های استکباری است. این گفتمان حول محور ارزش‌هایی چون عدالت، دفاع از مظلوم، و مقابله با سلطه‌گری استوار است و از همه مهم‌تر، روایتی از یک اتوپیا را در خود نهفته دارد که می‌تواند جامعه‌ای آزاد و عدالت‌محور را برای همگان ترسیم کند.

در همین راستا، در بستر شرایط تاریخی و ژئوپلیتیکی کنونی، انسان ایرانی باید رویایی مشترک و فراملی برای آینده تعریف کند. حاج عماد مغنیه، معروف به حاج رضوان، در این باره هدفی روشن بیان کرده بود: «الهدف واضح و محدد و دقیق: ازاله اسرائیل من الوجود». این هدف نه تنها یک دستور کار سیاسی است بلکه ابزاری برای بازتعریف هویت انسان ایرانی در مواجهه با «شر مطلق» است. چنین رویایی، در دل خود داستان‌ها و روایت‌های گوناگونی می‌تواند ایجاد کند که هویت اجتماعی و فرهنگی انسان ایرانی را در مقابله با ظلم و نابرابری جهانی تقویت می‌کند.

🔹نبرد ژئوپلیتیکی و کریدورها: آینده غرب آسیا

یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در تحولات کنونی منطقه، نبردی زیرساختی و ژئوپلیتیکی بر سر کریدورهاست. این جنگ نه تنها بر منابع طبیعی و اقتصادی بلکه بر تسلط بر مسیرهای راهبردی و اقتصادی متمرکز شده است. در دنیای امروز، قدرت در منطقه با وعده توسعه زیرساختی همراه شده است. دو تصویر عمده از این نبرد زیرساختی نمایان شده‌اند: از یک سو کریدور عربی با عنوان «برکت» و از سوی دیگر جبهه مقاومت با عنوان «لعنت». این نام‌گذاری‌ها به روشنی دو جهت متضاد در نبرد ژئوپلیتیکی و ایدئولوژیک را نشان می‌دهند.

🔹استراتژی آینده: توسعه و مقاومت

در این مقطع حساس تاریخی، انسان ایرانی باید با دیدگاهی هوشمندانه و قاطع در برابر چالش‌های منطقه‌ای و جهانی اقدام کند. هرگونه خطای محاسباتی و تحلیل نادرست می‌تواند منجر به از دست رفتن نفوذ ایران و حامیان محور مقاومت در منطقه شود؛ نفوذی که حاصل سال‌ها ایمان، اراده و تلاش بی‌وقفه است. از دیدگاه منافع ملی و مصلحت‌اندیشی، حتی اگر مسائل عقیدتی را کنار بگذاریم، توسعه ایران و کشورهای همسو برای دهه‌های آینده نیازمند اقدامات سریع و حساب‌شده در برابر رقباست.

🔹تنها مسیر پیش‌روی انسان ایرانی: مقاومت

برای انسان ایرانی، راه توسعه و بقا در این دوران پرچالش، استمرار حمایت از محور مقاومت است. در غیر این صورت، آینده منطقه برای دهه‌ها از دستان ایران خارج خواهد شد و عواقب سنگین و جبران‌ناپذیری به دنبال خواهد داشت. این دوران تاریخی، نیازمند تعریف یک رویا و روایت مشترک است که نه تنها به توسعه اقتصادی و سیاسی بلکه به تقویت هویت فرهنگی و اجتماعی انسان ایرانی منجر شود؛ همان هدفی که حاج رضوان به روشنی بیان کرده بود: ازاله اسرائیل از وجود.


رویا و روایت انسان ایرانی در دوران معاصر باید به بازتعریف مفاهیمی چون جوانمردی، فتوت و ضدیت با استعمار و استکبار بپردازد. این رویا نه تنها می‌تواند هویتی مشترک برای ایرانیان و کشورهای همسو ترسیم کند، بلکه راهی برای مقابله با شر مطلق و سلطه‌گری جهانی خواهد بود. نبرد ژئوپلیتیکی و کریدوری در غرب آسیا، فرصتی است برای تثبیت این هویت و روایت اجتماعی. انسان ایرانی در این مسیر باید با سرعت و هوشمندی عمل کند تا آینده خود و منطقه را به نفع آزادی و عدالت رقم بزند.



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

ما نیازمندِ یک خواب مشترک هستیم :)


⭕️ اتوپیا، امید، آگاهی ...
@Utopianist_Nasravi
https://zil.ink/utopianist

‍ 📌 زیستن در اعماق سیلو؛ بررسی سریال اقتباسی از مجموعه کتاب‌های «سیلو» نوشتۀ هیو هاووی.

قسمت نخست
✍️نویسنده مهمان محمد شهریاری مقدم

ما نمی دونیم چرا اینجا هستیم
ما نمی دونیم چه کسی سیلو رو ساخته
ما نمی دونیم چرا بیرونِ سیلو این شکلی شده
ما نمی دونیم چه وقتی بیرونِ سیلو برای خروج، امن میشه
فقط میدونیم هنوز زمانش نرسیده.

🔻این متنِ پیامی است که حکومت و شهروندان سیلو با یکدیگر تکرار می‌کنند، تا به‌نوعی «تجدید عهدی» باشد میان مردم و حکومتِ سیلو، با «پیمان» که همان میثاق مشترک است. تا با رعایت این پیمان بتوانند در کنار یکدیگر در این جامعۀ سوسیالیستی، به صورتی مسالمت‌آمیز زندگی کنند.

🔹سیلو، داستانِ «دیستوپیایی» است که پیرامون پروژه‌های شهرهای زیر زمینی و مهندسیِ زیست انسان‌ها نوشته شده است. داستان سیلو روایتگر این است که دولت ایالات متحده آمریکا در سال‌های آینده در تلاش است برای زندگی انسان‌ها، بعد از انفجار هسته‌ای، برنامه‌ای را تنظیم کند. لذا به ساختن سیلو های عظیمی روی می‌آورد و تعدادی از مردم را در آن پناه می‌دهد. وقتی مردمِ موردنظر آنها وارد سیلو ها شدند، برای اینکه گذشته را فراموش کنند، و تحت‌نظر «حکومت توتالیتر= تمامیت‌خواه» زندگی کنند، آب‌های آشامیدنیِ آنان را آلوده به داروی فراموشی می‌کنند. بدین شکل، دیگر گذشته‌ای قبل از سیلو را به یاد نمی‌آورند.

🔹اما داستان در فصل اول این‌گونه شروع می‌شود که مخاطب، با انبوهی از پرسش و ابهام روبه‌رو می‌شود و هیچ اطلاعاتی پیرامون اینکه چه اتفاقی افتاده است، ندارد. تنها مثل مردم سیلو، اتفاقات درون سیلو رو دنبال می‌کند. هرچه در داستان جلوتر می‌رویم، به شمار محدودی از پرسش‌های ما پاسخ داده می‌شود اما شمار پرسش‌های بی‌پاسخ ما، تا پایان فصل اول سریال، بسیار زیاد باقی می‌ماند و با هر پرسشی که پاسخی داده شده است، سؤالات جدیدی پدید می‌آید.

🔹سیلو ماجرای بیش از ده‌هزار مردمی است که سال‌هاست در این «ابر سیلوی» در دلِ زمین، تحت حکومتی «توتالیتر» زندگی می‌کنند. در نگاهِ اول، داستان به شما القا می‌کند که گویی تمدن بشر بر اثر حادثه‌ای، نابود شده است، و انسان‌ها برای پناه‌گرفتن، به داخل سیلو ها آمده‌اند. و سال‌هاست از آن حادثه گذشته و مردم نمی‌دانند دقیقاً چه اتفاقی بیرون سیلو ها افتاده. از اون اتفاق چند سال گذشته اما شهروندان سیلو باید تا وقتی که محیط بیرون قابل زیست بشه، در اعماق سیلو ها کنار هم در صلح و امنیت زندگی کنند. اما اینکه چه وقتی بیرون از سیلو ها قابل زیست بشه، مشخص نیست. تنها چیزی که مشخصه، اینه که هنوز وقتش نرسیده... اما مسئله اینجاست که برخی از مردم این گمان را دارند که شاید وقتِ بیرون رفتن رسیده و حکومت برای کنترل مردم، دربارۀ محیط بیرون، داره دروغ میگه.


ادامه دارد ...



🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

گفتاری از دکتر واسینی اعرج
نویسندهٔ کتاب مَی، شب‌های ایزیس کوپیا

به مناسبت گفت‌وگو دربارۀ ترجمۀ کتابش
با حضور دکتر شکوه حسینی؛ مترجم کتاب

با عنوانِ
زن و آگاهی؛
خوانش اتوپیایی از رمان «مَی، شب‌های ایزیس کوپیا»

چهارشنبه ٢٨ شهریور ۱۴۰۳

به میزبانی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا باشگاه اندیشه

#مطالعات_اتوپیا #رمان #می #واسینی_اعرج #شکوه_حسینی #باشگاه_اندیشه

@bashgahandishe


🔹اتوپیانیست؛ محمد نصراوی
⭕ اتوپیا، امید، آگاهی ...

🆔 https://t.me/Utopianist_Nasravi
🌐 http://nasravi.com/

.
گزارش دیداری

زن و آگاهی؛
خوانش اتوپیایی از رمان «مَی، شب‌های ایزیس کوپیا»

با حضور:
دکتر شکوه حسینی
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، مترجم کتاب

میزبان:
روح‌الله طالبی توتی
پژوهش‌گر مطالعات جنسیت و زنان
عضو شورای علمی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا


با گفتاری از:
دکتر واسینی اعرج
نویسندهٔ کتاب

چهارشنبه ٢٨ شهریور ۱۴۰۳

به میزبانی مدرسهٔ مطالعات اتوپیا باشگاه اندیشه

#مطالعات_اتوپیا #رمان #می #واسینی_اعرج #شکوه_حسینی #باشگاه_اندیشه

@bashgahandishe