🌹🌹УМР КАДРЛИ КАНАЛИ🌹🌹

http://t.me/Umirqadrli

@Umirqadrli

СУЛТОНПОШША УДАЙЕВА ОК ИЛОН ОППОК ИЛОН

✨🍃🌹ТУНГИ ТАРОНАЛАР
   ✨🍃🌹ЭШИТИБ ОРОМ ОЛИНГ
     ✨🍃🌹ОЛЛОҲГА ОМОНАТСИЗ
        ✨🍃🌹ЯХШИ ДАМ ОЛИНГ!

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Кузак осмонидан мўралайди ой,
Бу оқшом энг гўзал тунингиз бўлсин!
Кўнглингиз кўшкида очилсин чирой,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Сизни умидлардан қилмасин жудо,
Ғойибдан муждалар айласин садо,
Саодатлар берсин, бахт берсин Худо,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Оройиш тилайман оғринганларга,
Шифо берсин Роббим оғриганларга,
Дийдор насиб этсин соғинганларга,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Яйранг, наво-назму, куйларга боринг,
Сизни азиз билган уйларга боринг,
Кўнгилни чоғ қилиб тўйларга боринг,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Тонг отса муборак Жума бошлангай,
Ибодатлар ила кўзлар ёшлангай,
Масжидлар томонга қадам ташлангай,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

Гўзалликни севинг, ҳаётни суйинг,
Шеъримни гўзал бир тилакка йўйинг,
Яқинларга уни жўнатиб қўйинг,
Эртага энг яхши кунингиз бўлсин!

❤️🌷❤️🌷❤️🌷❤️

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

     🍃🌸 ҚАЛБ 🌸🍃

Мулойим сўзлагин ки, қалбларнинг эшиклари очилсин!
Илиқ қалбли бўлгин ки, виждонлар сенинг ўйларингга  «Марҳабо» десин!
Чин ихлосли бўлгин ки, таъсиринг давомли бўлсин!

©Жалолиддин Румий

Қачон-ки, астойдил севсанг эътибор беришдан тўхтайдилар.

Қачон-ки, узоқ муддат кечиримли бўлсанг, сендан фойдаланишни бошлайдилар.

Қачон-ки, улар учун ҳар нарсага тайёр бўлганингда, сени қадрлашни тўхтатадилар.

Ва фақат, қачон-ки, умуман қайтмас бўлиб тарк этсанггина, қанчалар қимматли эканлигингни англай бошлайдилар...

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

#ОЖИЗА

МУАЛЛИФ ШАМСИНУР

19-қисм


Шахбоз чуқур нафас олди. У Робиянинг ҳис-туйғуларини тушунарди, лекин бу қизнинг ўзини қийнашига йўл қўйгиси келмасди.
— Робия, мен сени ёлғиз қолдиролмайман. Сен Ҳакимнинг ўлими билан боғлиқ хотираларни унутолмаяпсан. Бу воқеани ўзгартира олмайсан. Сен ўзингни йўқотиб қўймаслигинг керак.

Робия секин бошини эгиб, овози паст чиқди:
— Лекин унинг ўлими олдидан қандай аҳволда эканини кўрдим. Кўзимни юмганимда ҳам унинг оёқлари осилиб қолгани, Башир ака уни ерга олиб қўйганлари, очиқ қолган кўзлари кетмаяпти.

Шахбоз Робиянинг кўзларига тикилди.
— Робия, сен ўзингни қийнайверма. Мен сенга ҳеч ким зарар етказмайдиган жойга олиб чиқаман. Мени квартирамга кўчиб ўт. Бир оз тинчликка эришасан. Бу жой сени эзиб ташлаяпти.

Робия бир муддат сукут сақлади. У Шахбознинг гапларида мантиқ борлигини биларди, лекин ётоқхонани тарк этиш ўзини мағлубиятга учрагандек ҳис қилдирарди.

— Шахбоз... биламан, тўғри айтаяпсиз, лекин... мен ўзимни қочиб кетгандек ҳис қиламан.

Шахбоз унинг елкасидан ушлаб, мулойимлик билан жилмайди:
— Бу қочиш эмас, бу тикланиш. Ўзингни авайлаш, Робия. Сени севаман, ва бу ҳолатингни кўриб, жим қараб туролмайман. Ўзингни қийнашингга йўл қўймайман.

Робия Шахбознинг кўзларига қаради. У ўз ҳис-туйғулари ва воқеа ўртасида чалғиб қолганди. Шахбознинг сўзлари унга тасалли бўлиши билан бирга, янги масъулият юклагандек эди. У чуқур нафас олиб, бошини секин қимирлатди:

— Яхши, Шахбоз. Мен бир муддат сиз билан бўламан. Балки бу азоблардан халос бўлишимга ёрдам берар.

Шахбознинг юзида мамнуният акс этди. У Робияни бағрига маҳкам босди:
— Қабул қилган қарорингдан пушаймон бўлмайсан, Робиш. Ҳаммаси яхши бўлади, кўрасан.

Энди улар иккаласи ҳам Ҳакимнинг ўлимидан келган оғирликни енгиб ўтишга ҳаракат қилишарди. Лекин ҳаёт ҳали кўплаб синовларни тайёрлаб қўйганди...


Давоми бор...
http://t.me/Umirqadrli

​​#янги_асар

СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....

11-қисм

МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)

(ДАВОМИ)

🌾

_- Бир йиллик турмуш... Хуллас, ўғлимни боғчага бериб, ишга чиқдим.

Ўша пайтларда курсдошим Нодир билан кўришиб қолдим. У ўқиб юрган пайтларимиздаёқ менга кўнгил қўйганди. Биласизми, Нодирга нисбатан симпатия бўлган-у, аммо... тўғрироғи, у мени росса яхши кўрган. Очиғи, у билан дўстона муносабатда бўлганман, холос. Севги деганлари... хуллас эрим билан яшамаётган пайтларимнинг бирида Нодир яна муҳаббатини изҳор қилди. Ўша пайтларда бил дилкашга эҳтиёжим бор эди. Уни яхши кўришини сезардим. Бир-икки марта бирга тушлик қилдик. Кунларнинг бирида... бирга тоққа чиқишга таклиф қилди.

- Борамизу, бироз дам олиб қайтамиз. Сиз ҳам ёзиласиз, - деди менга куюниб. Кимдир сен ҳақингда ўйласа нақадар яхши-я... Аввалига иккиландим. Табиат қўйнига чиққим келаётгани учун рози бўлдим. Тез қайтамиз, деб шарт қўйдим.

- Сиз нима десангиз шу! – икки қўлини кўтариб, таслим бўлгандек кулимсиради йигит.

Уйдагиларга интервью учун Бўстонлиққа кетаётганимни айтдим. Ўғлимга қараб туришларини илтимос қилдим. Аям турмушим ўхшамаганидан кейин менга сал қайишиб қолганди. Опамни ҳам мендан икки ой ўтиб, таниқли актёрнинг ўғлига узатишганди. Опам ҳам ўғлимга қараб туришини, бемалол бориб келишимни айтди. Фарзандли бўлолмаётгани учун опам ҳам ўғлимни айрича меҳр билан суярди. Тўғрироғи, Азизбегим додаси, холаси ва бувисини эркатойига айланиб улгурганди.

Ишларимизни тугатиб, йўлга чиқдик. Машинасида кетдик Романтик кеча. Жуда чиройли дачани ижарага олибди. Нодир билан соатлаб суҳбатлашиб ўтирсак ҳам зерикмасдик. Албатта, гап чиқаверарди. Айниқса, ўзимиз ҳақимизда, талабалигимиз ҳақида соатлаб гаплашардик.

Хуллас, чиройли дача.... оппоқ қорлар... каминь ёқилган.

Каминь ёнига бордим. Худди эртаклардагидек муҳит. Жимжитлик. Каминда чирсиллаб ётаётган ўтиннинг овози холос.

У иккимизга вино қуйди. Мен рад этдим. Ичмасдим. Каминь ёнига ерга ўтирдим. Ортимдан келди. Ёнимга ўтирди. Бир қўли билан елкамни тутди. Норозилик билдирмадим. Чунки менга ёқаётганди. Қаттиқроқ қучоқлади. Бир муддат унинг бағрига сингигим келди.

Мени ҳам суягувчи елка борлигини ҳис қилишни истаётгандим ўша кезда. Жим эдим. Билиб турибман, қўллари титрамоқда. Қулоғимга секин шивирлади: “Шу онларни қанча кутганимни билсанг эди...”

Мен ҳам аёл эдим. Ҳиссиётларим жўш урар, эҳтиросларимга асир бўлаёзгандим. Иккимизнинг кўзимиз ёнаётган оловда... аммо қалбларимиз... ортимда... маҳкам икки қўллаб қучоқлади.
Кўзларимдан ёш думалади. Бир қўли билан ёшимни артди. “Сени яхши кўраман. Ҳар доим яхши кўрганман!” деди. Бўйнимга нафаси урилди. Мен эса қаршилик қилмаётгандим. Мен ҳам севилишни истаётгандим, ахир. Тан оламан, ўша лаҳзаларда унинг бағридан юлқиниб чиқиб кетишга журъатим етмасди.
У менга ошиқ бўлгани рост.
Уни фақат дўст ўрнида кўрганим ҳам рост.
Менинг кўнглим бошқада бўлгани, аммо жавобсиз муҳаббат азобида қолганим ҳам рост. Сўнг оилам истаган инсонга турмшуга чиққаним, ундан севги тилаб яшаганим... ҳаммаси кўз олдимдан худди кино лентадек ўтарди. Рўпарамда эса чирсиллаб олов ёнарди.
Нодир жуда эҳтитёокрлик билан ҳаракат қилаётганини фаҳмлаб турардим. Биргина ножоиз ҳаракати билан мени ҳуркитиб юбориши мумкинлигини сезарди у. Бўйнимда нафасини ҳис қила бошлаган вақтимда, у томоғим остидан ўпди. -улкар уялиб, гапдан тўхтади. Бир ҳўплам сув ичди. Сабриянинг ҳеч қандай реакция билдирмай тинглаётгани уни хотиржам қилди. Яна гапида давом этди.

_(ДАВОМИ БОР)


@Umirqadrli

​​#янги_асар

СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....

12-қисм

МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)

(ДАВОМИ)

_- Ҳа, унинг ўпичи ҳам менга ёққанини тан олишим керак. Йиллар давомида мени эркалаётган, силаб-сийпалаётган ягона инсон Нодир эди ўша паллада.

Психологлар тили билан айтганда, йиллар давомида қондирилмаган меҳрга бўлган эҳтиёжимни қондиришни истаётгандим. Елкамдаги қўлларнинг бири оҳиста белимга тушди. Иккинчиси эса лабимни силай бошлайди. Менинг кўзларим ҳамон чирсиллаётган оловда.

Ичимда титроқ. Вужудим енгил титрашни бошлади. Ёнаяпманми, музлаяпманми, билмайман... Бироқ... мен ўша тобда... Ишонасизми, шу тобда менда қандай ҳис кечаётганди.

Шайтон ва Раҳмон орасида қолгандим. Қилаётган ишимиз гуноҳ эканлигини ақлан фаҳмлаб турардиму, бироқ кўнглимга хуш ёққани учун қарши чиқолмаётгандим.

Иймон ва нафс орасида талош бўлаётганди руҳим.

“Ҳеч ким билмайди... баданинг шуни истаяпти. Бир кеча... у сени яхши кўради!” деб пичирларди нафсим.

“Ўзингни қўлга ол! Зино бу! Аллоҳ кўриб турибди” деб ҳайқирарди иймон...

Эркак киши эҳтиросини жиловлаб олиши мушкул. Айниқса, ўзи суйган дилдорнинг ёнида. Нодирнинг нафас олиши тезлашаётганини эшитиб турардим. У мени қаттиқ қучоқлади. Ва ўпа бошлади... бир муддат ўзимни йўқотиб қўйдим. Унинг қучоғида лаҳзалик бахтни туйдим. Кимдир сени суйиб бағрига босиши... буни сизга тушунтириб беролмасам керак.

Лекин шу онда миямда қандайдир чақин чақди. Худди ток ургандек ҳолга тушдим. Дарров юзимни ўгирдим. Ўрнимдан туриб, Нодирдан узоқлашдим. У эҳтиросда ёниб турганча, менга қаради.

- Ҳулкар! Сени севаман! Яхши кўрганман, яхши кўраман! – қичқираёзди.

- Биз хато қилаяпмиз! Бундай бўлиши мумкин эмас, - деганча эгнимга пальтоимни кийдим. – Кетаман!

- Ҳулкар... бу нима деганинг? Ўзи энди келдикку...

- Нодир, кетдик. Мен беникоҳ жисм яқинлигини истамайман! Қўрқаман!

- Кимдан қўрқасан? Эринг билан яшамаяпсан, ахир... – унинг жаҳли чиқаётганди. Ростманасига сенлаб, алам билан гапираётганди.

- Айнан! Ҳали эримдан ажрашганим йўқ. У билан ҳалиям никоҳдаман. Биз... биз зино қилаяпмиз... Мен худодан қўрқаман! – деб изиллаб йиғлаб юбордим. Йиғлаганимни кўриб, курсдошим ўзини босиб олди.

- Сени никоҳимга оламан! Менга тегасанми? Иккинчи қилиб оламан!

Кўзларимиз тўқнашди. Унинг кўзларида олов бор эди. Севгиданми, ҳирсданми... истакнинг кучиданми.. хуллас унда олов ёнганини кўрдим.

- Йўқ! Ҳозир эмас... юринг кетайлик. Қолмоқчи бўлсангиз, қолаверинг... ўзим кетаман. – эшикни очиб ташқарига чиқдим.

- Тўхтанг, - у ортимдан чиқди. Биз машинага ўтирдик. Ва шаҳаргача сўзсиз келдик. Мени уйимга ташлади. Индамай машинани учириб ҳайдаб кетганидан ранжиганини билдим. Шу билан орада уч ой гаплашмадик. Мен унга иккинчи бўлиб тегишни истамасдим. Чунки унинг хотини билан таниш эдим. Бирга ишлагандик. Таниш аёлнинг кўзига чўп суқишга ҳаддим сиғмади ўшанда.

(ДАВОМИ ЭРТАГА)

@Saida\Aziz_Ijodi

@Umirqadrli

​​#янги_асар

СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....

13-қисм

МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)

(ДАВОМИ)

Юрагида озор, тўйиб яшарлар,
Қалбларин мингтага бўлиб яшарлар.
Муҳаббат боғида сўлиб яшарлар...
Умрида бир бора севилмаганлар...
Саида АЗИЗ

Телевидение биноси. Бу жой бир қарасанг худди ари уясидек кириб чиувчилар маконига айланади. Бир қарасанг сокинлашади. Томошабин учун сирли макондек гўё. Бу ерда қатор кўрсатувлар тайёрланади. Ўзига яраша завқи, ўзига яраша машаққатини ҳис қиласан бу манзилга кириб.
Иккинчи қаватдаги хона. Лола Нозанин билан унинг кўрсатувини қайта кўрикдан ўтказаркан, Мираброр кириб келди. Атрофга аланглаб, кўзлари билан кимнидир излади. Лоланинг ёнига келди.
- Лола опа, Ҳулкар келмадими? – дея сўради.
– Йўқ, ҳали келмади.
– Қўнғироқ қилсам ҳам ўчирилган... – деди ўйчан ҳолатда эркак.
Лола Мираброрнинг туришидан ажабланди.
– Ҳулкар нимага керак эди?
– Янги кўрсатув учун... Декорацияни кўришимиз керак эди.
– Ҳаа... келса айтарман. Шу ерда бўласизми?
– Ҳа, тепадаман. Майли... – деганча коридорга чиқди Мираброр. Лифт томондан тезгина келаётган Ҳулкарни кўрди. У ҳам қадамини тезлатди.
– Ҳулкар, яхшимисиз? Телефониз ўчиқ... – эътироз билдира бошлади Мираброр.
– Узр, Мираброр... шунақа бўлиб қолди. Мана келдим. Ҳозир қизлар биан сўрашай... кейин ёнизга ўтаман. Қайси қаватдасиз?
– Тепадаман. Ҳар доимги иккинчи студияда...
– Хўп... – Ҳулкар ўгирилиб Лола ўтирган хонага кириб кетди. Мираброр яна нимадир демоқчи эди, аёл ўгирилгач аҳдидан қайтди.
Мираброр Ҳулкарни ўзгача ҳурмат қилади. Ораларида уч ёш фарқ бор. Ҳулкар ундан катта. Аввалига ёш орасидаги тафоввутни билмаганди. Аёл ёш кўрингани учун Ҳулкар деб мурожаат қилаверарди. Иттифоқо бир куни паспортини кўриб қолди. Уч ёш катталигини ўшанда билди. Лекин барибир унга тенгдошдек муносабатни тўхтатмади. Иккисиниг гапи жуда келишадида...
Мираброр Ҳулкар билан уч йилдан буён бирга ишламоқда. Улар бир неча лойиҳаларни бирга қилишди. Ҳеч қачон ораларида гап қочмади. Ҳулкар табитан ройиш бўлгани учун режиссёрининг фикрини ҳар доим қўллаб қувватларди. Мираброр Ҳулкарда ўзи тасаввур қилган аёл сиймосини кўрарди. Уларнинг суҳбати фақат иш юзасидан бўларди... иккиси ҳам ҳеч қачон чегарадан чиқишмаган. Мираброр ҳулкарнинг ўғли Азизбекни ҳам яхши танирди. Онасининг ёнига бир неча марта келганида учратган.
Эркак зоти аёлнинг меҳри билан яшашни истаркан. У билан соатлаб суҳбатлашиш умиди билан тонг оттираркан. Лекин ёнингдаги аёл кўнглингга муносиб бўлмаса, ундан азоби йўқ. Мираброр Санобарни кўнгилдоши ўрнида қабул қилолмади. Аёли қандайдир тўнг... Ҳулкар эса, бошқача. Унинг кўзлари ёниб туради. Кулиб туради доим. Кулгусининг жарангидан топмирлари зириллаб кетгандек бўлади гўё. Уни бирор кун кўрмаса... қийналади. Суҳбати ороми жон. Иш ҳақида сўзлашишса ҳам ёқимли.
Мираброр ўй хаёллар билан лифтдан бир қават тепага кўтарилди. Ортидан Ҳулкар етиб келди.
– Мираброр, сиз кўрдизми? Декорация сизга маъқулми? – сўради ортидан келиб аёл. Эркак чўчиб тушди. Назарида хаёлидан ўтганларни Ҳулкар сезиб қолгандек туйилди.

ДАВОМИ БОР
Saida_Aziz_Ijodi

@Umirqadrli

​​#янги_асар

СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....

13-қисм

МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)

(ДАВОМИ)
🌾
Бир муддат ўзиин йўқотиб қўйди...
– Мен... ҳалиги.. мен
– Мираброр, сизга нима бўлди? – Ҳулкар ҳамкасбига ҳайратланиб қаради.
– Менга маъқул, – ўзини дарҳол қўлга олди режиссёр. – Сиз ҳам кўринг.
Иккиси ҳам студияга кириб кетишди.
🌾
Азизбек Ҳилоланинг қўлидан тутганча университет биносидан чиқиб келаркан, телефони жиринглади. Умида холаси.
- Ассалому алайкум. – салом берди йигит.
– Азизбек, яхшимисан, болам? Ишларинг, ўқишларинг яхшими?
– Раҳмат, яхши, холажон. Ўзиз яхшимисиз? Поччам, Нурия яхшими? – сўрашишга тутинди жиян.
– Яхши юрибмиз. Азиз, онангга тушолмаяпман, телефони ўчиқ... Қаерда у?
– Ишда бўлсалар керак. Билмадим. Съёмкада бўлсалар, ўчириб қўйгандирла...
– Ҳа... гаплашсанг айт, менга қўнғироқ қилсин.
– Хола, тинчликмиди?
– Ҳа, дадамдан қолган студияни сотмоқчидим. Шуни маслаҳатини қилмоқчидим.

Азизбекнинг пешонаси тиришди. “Хўп, айтаман”, деганча телефонни ўчирди. Ўзи онасининг энди ёдидан чиқаётганди. Яна бу мавзу очилса...
Ҳилола йигитнинг авзойи ўзгарганини пайқади.
– Тинчликми?
– Тинч... юр, – деганча метро томон одимлади.
🌾
Лола уйга кираркан, остонасининг супурилмаганини сезди. Кўча томон худди эгаси кўчиб кетган ҳовлидек кўриниш олибди. Бир ҳафтадирки, келини бирор ишни қилишни истамайди. Лола бошини чайқади. Бировнинг боласини бағрингга босиш осонмаскан. Болангга эътироз билдироларкансан, танқид қилоларкансан. У ҳам кўтараркан. Лекин келинга айтолмас экансан. Ранжиб қолмасин, кўнгли оғримасин деб тураркансан.

Лола табиатан мулойим аёл. Ҳеч кимга қаттиқ гапиргиси келмайди. Ҳаёт уни обдон синагани рост.

Бекзод акаси билан севишиб турмуш қурди. Бироқ бу севги қайнона бўлмишга ёқмади. Лола ўтирса ўпоққа, турса сўпоққа чиқарди. У ўтказган кунларга унча мунча аёл рози бўлмасди. Яхшики, Бекзод акаси бор. Умр йўлдоши учун яшарди у.

Аслида тўрт томони зулмат бўлган қўрғонда шам ёруғидаги нур бўладики, шу нур учун қоронғуликка чидашингга тўғри келади. Аёл ана шу нурни катталашишини, қачондир зулматни ёриб ўтишини ҳис қилиб сабр қилади. Миттигина шуъла уни зулмат қўрғонида тутиб туради. У сен севган инсоннинг муҳаббат нуридир.
Тунлари эрининг таскини билан тонгга етишарди. Тонгда яна ҳаммаси қайтадан бошланар, аммо тишини тишига қўйиб, эри қулоғига шивирлаган ўша жумлани такрорлаб юраверарди: “ Ҳали ҳаммаси яхши бўлади”.

Лола яхши бўлишига умид қилиб яшашда давом этарди. Бир куни юраги остида митти юракча ўзининг борлигини ҳис қилдирдир. Қандайин саодат! У она бўлади! Набирали бўлгач, қайнонаси ўзгарар...

эрининг таскини ёнига шу илинж ҳам қўшилди.

Зулмат қўрғонидаги нур икки баробарга катталашди.

​​#янги_асар

СЕВИЛ(МА)ГАНЛАР....

14-қисм

МУАЛЛИФ: САИДА ҚОРАБОЕВА (Saida AZIZ)

(ДАВОМИ)
🌾

Бироқ ҳомиладорлик ва қайнонанинг зуғумлари ўзаро тўқнашганда Лола ўзини ўнглолмай қолди. У стрессга тушар, қийналар, йиғларди. Уни азоби қони орқали озуқаланаётган ҳомилага етиб боришини ўша пайтда у билмасди.
Билганидами?

Энди афсусдан фойда йўқ....

Лола ўғилли бўлди. Бунёдни қўлига олганда барча аламлар, оғриқлар унут бўлди, гўё. Шу митти мўъжизани ўзи дунёга келтирганига ишонмасди. Олами ёришиб кетди.

Оналик бу бахт эди. Оналик куч беради аёлга. Оналик ҳимоя тақдим этади унга. Энди унинг ўғли бор... митти одамчани қанча дард еб ўзи дунёга келтирди, ахир. Унинг умид шамига айланди ўғли. “Ҳаммаси яхши бўлади”, деди ўзига ўзи пичирлаб.

Чақалоқнинг ташрифи баджаҳл қайнонани бироз юмшатгандек бўлди...
Аммо вақт ўтгани сари яна ҳаммаси давом этарди.

Ўрганган кўнгил ўртанса қўймас экан. Тарки одам амримаҳол деганларича бор, қайнона бўлмиш яна эски ашуласини айта бошлади.
Лола унга эътибор қилгиси келмасди. Ювошгина эди ўғли ҳам. Онасини ортиқча қийнамасди. Бироқ...
🌾
Лола ўтмиш хотираларини эсларкан, кўзлари ёшланди. Телефон жиринги уни ўзига келтирди. Нотаниш рақам.
- Лаббай… - гўшакни кўтариб жавоб берди.
- Ассалому алайкум, - нариги томондан ширинсухан овоз эшитилди. – Мен “Чексиз бахт” клиникасидан қўнғироқ қилаяпман. Ёздириб кетган экансизлар. Навбатингиз келибди. Эртага соат ўнга етиб келинглар...
- Албатта, хўп, раҳмат сизга, - дея шодланиб кетди аёл. Телефонни ўчираркан, дарров келинининг хонасига шошилди.

🌾
Тасвирга олиш ишларини якунлаб, студиядан чиқаркан телеюлдуз телефонига назар ташлади. Опаси Умида ва ўғли Азизбек қўнғироқ қилишибди. Ҳулкар аввалига нуридийдасининг рақамини терди. Нариги томондан жавоб берган ўғлининг овозидан хавотирланди.
- Азизбек, болам, тинчликми? Қайта-қайта қўнғироқ қилибсан... Студияда эдим.
- Холам қилмаптиларми?
- Қилибди. Лекин ҳали гаплашмадим.
- Ойи, холам нима десалар ҳам асабийлашмайман, деб менга сўз беринг...
Ҳулкар ажабланди. Юрагини ваҳима эгаллади.
- Нега? Нима бўлди? Бирор ёмон хабар борми?
- Сиз менга аввалига сўз беринг.... – ўғли ҳам қайсарлик қилиб туриб олди ўз сўзида.
- Хўп, асабийлашмайман. Гапир, нима гап?
- Холам бобомдан қолган студияни сотмоқчи эканлар...
- Нима? – эшитгани хабаридан овози баландлади аёлнинг. Енгил титради.
- Ойижон, сўз бердингизку...
- Бўпти, Азизбек, уйда гаплашамиз, болам... – телефон тугмасини босди. Чуқур хўрсинди.
Яқин орадаги масжиддан шом намозига азон айтилди. Ҳулкар кўзларида ёш ғилтиллаб самога боқди. Бўғзига нимадир қадалди. На ютолмади, на чиқаролмади.
- Бу нимаси ахир? Нимаси? Дадамдан қолган ягона мероску у... дадамнинг номини абадийлаштирувчи, шундай актёр яшаганига гувоҳлик берадиган маконку бу... Энди шуниям сотиш керакми? - ўзига ўзи савол берганча, қийналарди.
- Ҳулкар, кетмадизми? – ортидан беирлган савол уни ўзига келтирди. Мираброр аёлнинг бир нуқтага тикилиб туришидан ҳайрон бўлиб, унга яқинлашганди. Ҳулкар шоша пиша кўзларини артди. Аммо унинг йиғлаганини рўпарасидаги эркак илғаб улгурганди. – Йиғлаяпсизми? Тинчликми?
- Тинчлик! Шунчаки нохуш хабар эшитдим, - бурнини тортиб, яна юзларини қўли билан артди аёл.
- Нима бўлди? Бирор ёрдам керакмасми? – унинг кўнгил сўраши Ҳулкарга акс таъсир кўрсатди. Ёш юзига думалаб тушди.
- Билмайман, билмайман, ҳозир менга нима кераклигини... – йиғлаб юборди.

(Давоми бор)

​​Сабр жаннатга йўлдир.

Йигирма ёшда эдим. Устозим билан бир китоб ўқидик. Номи ёдимдан кўтарилган, араб тилидаги шеърий китобнинг мазмуни бундай эди: ўн уч ёшли қиз оғир касалликка чалинади. Изтиробда қолган онаизор қизига буни билдирмаслик учун, қўлидан нима келса, қилади. Лекин кун келиб ҳақиқатни билган қиз онасига дил сўзларини бундай баён қилади: “Онажон, сиз мени яхши кўрасиз, мен ҳам сизни яхши кўраман. Мени яратган Раббимни эса ҳаммадан ортиқ яхши кўраман. Сиз мени дунёга келтирдингиз, вояга етказдингиз.
Олам-олам яхши тилаклар билан, чиройли кийимларда куёвга узатиш орзусида эдингиз. Энди бизларни йўқдан бор қилган, Ўзини янада яқинроқ танитиш учун шу синов-дардни берган меҳрибон ва раҳмли Зот ҳузурига оқ либосда кузатсангиз, хурсанд бўлмайсизми, онажон?
Сабрли бандаларига жаннатни ваъда этган ва сўзига хилоф қилмайдиган Аллоҳ таоло имтиҳонларидан чиройли ўтсак, гўзал мукофотлар билан сийлайди, иншааллоҳ.
Йиғламанг, онажон! Ҳаммамизнинг ҳам бу дунёдан кетар кунимиз бор. Ўзингиз кўп такрорлайдиган ояти каримани эсланг: “Ҳар бир жон ўлимнинг тотувчисидир...” (Анбиё, 35). Дуо қилинг, ўлим фариштаси чиройли ҳолатда келсин. Сўнгги сўзим имон калималари бўлишини Аллохдан сўранг, онажон!”
Онаизор бу ҳақ сўзлар қошида нима дейишини билмайди, жимгина йиғлаб ўтиради. Вақт-соати келиб, жигарпорасини чиройли ҳолатда сўнгги сафарга кузатади. Сабр ва умид билан жаннатларда бирга қилишини сўраб, Аллоҳ таолога дуо қилади...
Китобни кўзда ёш билан ўқиб чиққан эдик. Ёшлигимда ўқиган асарларимнинг ҳаммасидан кўра шуниси кўпроқ ёдимда қолган. Бунинг ҳам ҳикмати бор экан – орадан ўттиз йил ўтиб бошимга ўша асардаги онанинг куни тушди. Фарзандимдан айрилдим.
Қизим ўзининг бу дунёдан кетишини билиб-сезиб юрса ҳам, мени авайлаган, онамни қўрқитиб юбормай, деб дардини ичга ютган экан. Ўлимидан бир ҳафтача олдин: “Онажон, энди сизни хафа қилмайман, шод-хуррам яйраб яшаймиз. Онанинг меҳри барибир бошқача-да”, деб қолди. Мен турмушга чиқишидан олдин мени тинчлантиряпти, ўзини бошқа оилага кўниктиряпти, деб ўйладим (бир жойга узатишга розилик берган эдик). Қизим эса шу тарзда мендан, бошқа яқинларидан розилик сўраб олган экан.
Юраги олдин ҳам бир-икки марта безовта қилган эди. Дардини енгил санаган, умри охирлаб қолганини сезмаган эканман. Юраги яна хуруж қилди. Кичик қизим ва ўғлим Ёсин сурасини ўқий бошлашди. Шунда ҳам яхши бўлиб қолар, деб умид қилдим. Қизимнинг охирги калимаси: “Саламун қовламмир-роббир-роҳийм”, яъни, (Уларга) раҳмли Парвардигор (томони)дан салом (айтилур)” (Ёсин, 58), бўлди...
Айрилиқ азоби ичра дод солгим келарди. Аммо Аллоҳнинг тақдирига рози бўлиб, ажру савоблар олинадиган вақтда нолиш мўминлик ўлчовларига тўғри келмайди. “Инна лиллаҳи ва инна илайҳи рожиъун” калимасига тилим зўрға айланарди. Оғир синовнинг изтироблари бир томон, Аллоҳ розилигини топиш учун бу мусибатга сабр қилишим кераклиги ҳақидаги ўйлар бир томон... Юрагим ёнар, ўртанар, кўзларимда ёш билан сабр, куч-қувват сўраб дуо қилардим. Ғам кучини кўрсатди, ҳушимдан кетдим. Ўзимга келганимдан сўнг хайрлашиш учун олиб киришди. Қизим чиройли ҳолатда ётар, гўё ухлаётгандек эди. Боласини кафан ичра кўриш она учун чидаб бўлмас ҳолат. Аммо дуоларим ижобатими, сабрнинг кучи нималарга қодир эканини ўша пайтда ҳис қилдим. Кўзимдаги ёш тинди. Тилимга сўзлар қуйилиб кела бошлади:
“Болам, Аллоҳ таоло сенга бу дунёда она бўлишни менга насиб этди, охиратдаги оналаринг Расулуллоҳнинг (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) покиза завжалари бўлсин. Раббим сени менга бериб, 25 йил хурсанд қилди. Сенга Ўзини, Пайғамбарини (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) таниш, Қуръонни хатм қилиш саодатини берди.
Бу дунёда етмаган орзуларингга охиратда етгин. Жаннатларда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) кутиб олсинлар... Сафаринг бехатар, савол-жавобларга тилларинг бурро бўлсин. Дийдор қиёматга қолди, болам. Илоҳим, менга жаннатларда пешвоз чиққин...”

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

@Umirqadrli

..... Ойижон, — хотини дастурхон йиғиштириб чиқиб кетгач, онасига юзланди Қодир, — синфдош ўртоғим Ботирнинг уч йилдан буён Россияда ишлаётганини айтгандим-а сизга. Ўша бугун қўнғироқ қилиб қолди. Бригадаси билан тўртта уй қуришга шартнома тузибди. «Кунлар исиб қолди, аканг билан келсанг, уч-тўрт сўм ишлаб кетасан», деди. Шунга борсакмикан, нима дейсиз?
— Эй, болама, менга қолса, бирортангни ҳам ёнимдан жилдиргим йўқ. Аммо… Рўзғор ғорда, болам. Кундалик тирикчиликни-ку бир амаллаб эплаяпсизлар, — хўрсинди Хосият хола, — аммо бу ёқда акангнинг болалари катта бўлиб қоляпти. Унга бўлак уй-жой қилишимиз шарт. Авваллари ёш эканман, иккалангнинг хотинларингга шартта-шартта гапириб, муросага келтириб қўярдим. Энди кучим етмай қолди, болам. Айниқса, акангнинг катта ўғли шўх. Қизинг билан ғижиллашгани-ғижиллашган. Уларнинг орасига оналари тушади. Кейин овсинлар ўртасида жанжал бошланади. Нолимайман, етказганига шукр. Лекин бунақа жанжаллардан чарчадим, юрагим безиллайди. Унинг тарафини олсам, сенинг хотининг чимирилади, сеникининг ёнини олсам, катта келин тумшаяди. Муштдеккина жонимга шу керакми? Сенинг ҳам, акангнинг ҳам қўли гул. Кимнинг уйини пардоздан чиқарган бўлсангиз, ҳаммаси хурсанд. Шунинг учун ҳам Ботир жўранг чақирганда, борсангиз бора қолинг, беш-олти ой бирпасда ўтади-кетади. Зора икки хонали уйга лойиқ пул ишлаб келсаларинг. Айтганча, бу гапга аканг нима деркин?
— Акам рози. Фақат ойим ёлғиз қийналиб қолмасмикан, деб иккиланяпти.
— Нега ёлғиз бўламан, келинлар бор-ку. Мендан хавотир олманглар. Хотинларингизга тушунтирсангиз бўлди.
— Ахир шуларни ўйлаб, шуларга яхши бўлсин деб кетяпмиз-ку, нега тушунмайди, тушунишади, — ишонч билан деди Қодир.
Орадан уч кун ўтиб, Қодир Ботир юборган пулга билет олди.
— Биздан кўнглингиз тўқ бўлсин. Ўзингизни эҳтиёт қилиб, ишлаб келсангиз бўлди, — дейишди келинлар ака-укаларни кузатаётиб.
Орадан бир-икки ой ўтиб, ака-укалардан Хосият опоқининг номига пул келди.
— Қодир акам ҳам қизиқ, кампир одамни овора қилмай, менга жўнатса бўларди-ку. Ўзим ғиз этиб олиб келардим, — чимирилди Нодира.
— Бизга ишонишмагандир-да. Ўзи пул доим ҳам ойижонда туради-ку, — бамайлихотир деди Зарифа.
— Ие, ўзининг хотинига ишонмайдими?! Нима, менинг бошқа жойда бола-чақам бормиди?! Едирсам, ўзининг болаларига едираман-ку.
— Вой, овсин-эй, ҳамма гап шунда-да. Бу пулни болаларга едириш учун эмас, йиғиш учун юборишяпти-ку.
— Нима, биз тишимизнинг кирини сўриб ўтиришимиз керакми унда? Еган-кийганимиздан ортса йиғамиз. Еганнинг оғзига термилиб ўтирмаймиз-ку.
— Мен ҳам шуни айтаман-да. Болаларимизнинг айни еб-ичадиган пайти. Ойижон бир бурда нон билан бир пиёла чойга ҳам тўяверади. Аммо болалар борига қаноат қила оладими? Ўсиш-ул-ғайишлари учун организм ҳам ҳар хил витаминли нарсалар талаб қилади. Бунинг устига, телевизорда ҳар куни турли нарсаларни реклама қилиб туришган бўлса.
— Бунақаси кетмайди. Биз ҳам умид билан эрга текканмиз. Каталакдек хонасида бошим айланса, оёғим айланмай ўтирганимга шукр қилишсин. Ҳеч бўлмаса, одамларга ўхшаб ки-йиниб, одамларга ўхшаб еб-ичайлик-да, — лаблари пириллади Нодиранинг. — Мен Қодир акамга айтаман, сиз ҳам муллакамга айтинг, онасига алоҳида, бизга алоҳида пул юборишсин. Бир ками энди ҳар куни тиламчига ўхшаб ойижондан пул сўрашимиз қолувди.
— Сўрасам беради, деб ўйлаяпсизми? Бермайди, қурумсоқ. Пенсиясини ҳам қирқ жойидан тугиб, ҳали у ёққа яширади, ҳали бу ёққа, гўрига олиб кетадими нима бало.
— Ўзи-чи, ойим айтганди, одам қариса, хасис бўлиб қоларкан. Ўзиям емайди, бировгаям едирмайди. Хабарингиз йўқ, кеча опажон келганди. Қайсидир ўртоғи тўй қилаётган экан. «Бир тоғора товуқ қилишим керак, ҳали ойлик олмадим. Ўртоғимнинг олдида уятли бўлиб қолмай, ойликкача пул бериб туринг», деганди, ойижон уришиб, бир сўм ҳам бермасдан чиқариб юборди. Яхшиям, Нодир акамдан яшириб қўйган пулим бор эди. Шундан бервордим. Боя телефон қилди. Ойлик олибди. Эртага ташлаб кетаркан!.......

@Umirqadrli

— Ана, кўрдингизми? Қизидан пул қизғанган одам келинига берармиди? Энди нима қиламиз-а?
— Нимани нима қиламиз?
— Нимани бўларди, икки ҳафтадан кейин жиянимнинг тўйи.
Анави қўшнимиз, Маъмура кенойи Туркиядан жуда чиройли кўйлаклар олиб келибди. Битта қизилини кийиб кўргандим, вой-вой… — кўзларини юмиб, тамшанди Нодира, — Маъмура опанинг ўзи воҳ, деворди. Ўшани олмасам, ўламан.
— Қўйинг-э, битта кўйлакка ўлманг. Қанча экан ўша матоҳ? Маъмура кеннойи ўзининг нархини ҳам қўшиб айтадиган одати бор, — кулди Зарифа.
— Тўғри айтасиз, ўлмайман. Лекин биласиз-ку, ёқтирган нарсамни олмасам, касал бўлиб қоламан. Ҳозир кириб ойижондан сўрайман, қолгани ўзимда бор, — ўрнидан туриб кетди Нодира.
— Ҳай-ҳай, ўзингизни босинг, овсинжон. Сўрасангиз ҳам, кўйлакка деб эмас, ўғлимнинг боғчасига деб сўранг, — ўргатди Зарифа маъноли кулиб.
— Балосиз, опа, балосиз. Барибир, икки ёш катталигингиз билинади, — Нодира бу ёғини боплайман, дегандек кўз қисиб, қайнонаси ўтирган хонага йўл олди.
Бироқ кўп ўтмай, дами чиққан коптокдек шалвираб чиқиб келди.
— Ҳа, овсинжон, кампирни кўндиролмадингизми? — Зарифанинг овозидаги хайрихоҳликни сезган Нодира йиғлаб юборди.
— Ўлар бўлсам ўлиб бўлдим, опажон, бу зиқна кампирнинг дастидан. Шу ҳовлига келин бўлиб тушганимга олти йил бўлди. Аммо олти пуллик қадрим йўқ.
— Йиғламай гапиринг, пул бермайман, дедими?
— Ойижонни билмагандай гапирасиз-а. Қачон норозилигини шартта гапирган у. Ё ўғлидан айттиради ёки ширин сўз билан овозингизни ўчиради. Ҳозир ҳам пулдан гап очишим билан, «Қодиржоннинг пластик карточкасида озроқ пул бор, шундан тўланг. Болаларим шўрлик биримиз икки бўлармикин, деб йиғаётган пулнинг баракасини учирмайлик. Сизлар енг, мен ёқа бўлиб, рўзғорни тебратайлик. У пулларга, насиб қилса, биттангиз ватанлик бўлиб қоласиз», деди. Эртага пенсия олармиш. Пенсиянг бошингдан қолгур! Ўғлига телефон қилиб, бир чақмасамми?! Онам тўғри айтади, бу кампир ўлмаса, бизга тинчлик йўқ, шекилли.
— Сиз қизишманг. Қодиржон онасининг чизган чизиғидан чиқмайди. Дарров пулни бизга топшириб ҳам қўймайди.
— Нега хотиржамсиз-а, нега хотиржамсиз?! У онаси бўлса, биз хотинимиз-ку ахир! Болаларининг онасимиз. Бизни боқишга мажбур улар! — жазаваси тутди Нодиранинг. — Пули кафанликка буюрсин, илоҳим!
— Ҳа, баракалла, — овозини пасайтирди Зарифа. — Ойижоннинг қон босими баланд. Давлениеси кўтарилишига сал ёрдамлашворсак, уй-жой ҳам, ўғиллари ҳам, мол-дунёси ҳам ўзимизга қолади.
Нодира бирдан ҳушёр тортди. Сўнг аста овсинининг ёнига чўккалади…
— Ойижон, бугун чоршанба, муродбахш кун. Опажон билан маслаҳатлашиб кечқурунга тугун ош қилсак, дегандим. Ўғилларингиз ҳам мусофир юртларда юрибди, — деди нонушта чоғида Нодира.
— Ойижон, гузардан бир килогина қўй гўшти олиб келайликми ёки тайёр қийма яхшими? — дастурхонга фотиҳа ўқилгач ўрнидан қўзғалди Зарифа.
— Қўй гўштидан мазали чиқади, қиймага ишонч йўқ, — камзулининг чўнтагини кавлади Хосият хола.
— Ойижон, ўзимда бор, қўяверинг, эгнимга тузукроқ кўйлагимни кийиб олсам бўлди.
— Опажон, уйдаги уннинг ранги сал хирароқ. Икки кило ун ҳам ола келинг. Хамирини ўзим юпқа қилиб ёяман. Пулингиз етмаса, бераман, — очиқ чеҳра билан деди Нодира.
— Йўғ-э, овсинжон, акам кеча келганида бир ойга етадиган пул ташлаб кетган. Ўзим олиб келаман. Сеники-меники бор эканми? Сиз болаларга қараб туринг.
Зарифа шундай деб, чопқиллаб чиқиб кетди. Нодира ошхонага йўл олди.
«Кўз тегмасин, уч-тўрт кундан буён овсинлар аҳил бўлиб қолишди. Болаларининг ўртасига ҳам тушишмаяпти. Бундай олиб қараганда, талашишларига нима бор ўзи? Топган-тутганимиз, бор-йўғимиз шуларники бўлса. Эртага каттаси уй қуриб чиқиб кетса, эгачи-сингил бўлиб юришса, болалари ҳам бир-бирига меҳрибон бўлади. Инсоф бергани рост бўлсин, ўғилларим соғ-саломат бағримга қайтсин. Қўшганлари билан қўша қарисин, — келинларининг аҳиллигидан қувониб, кўзига ёш олди Хосият хола. — Қодирим полвон, унча-мунчага чарчамайди, аммо Нодиржон сал нозикроқ-да. Қодир бўйимда бўлиб қолгач, Нодиржонни сутдан чиқарганим чатоқ бўлган экан. Ҳозирги эсим бўлганда эмизаверардим. Ҳа, майли, мусофир юртларда болаларимни Ўзингнинг паноҳингга топширдим, Худойим.........

​​Асрайман, десанг, бало йўқ».
Пичирлаганича юзига фотиҳа тортди онаизор…
— Ойижон, сизга овқатни лаганга суздим. Қатиқлаб ҳам қўйдим. Кириб, еб ола қолинг.
Мен Жасурингизни ювинтириб олай.
— Опажонингиз қани? — оғзидан бол томаётган келинига ҳайрон бўлиб қаради Хосият хола.
— Ҳозир, ҳозир чиқади, сиз киринг, бизга қарамай, еб олаверинг, кейин бирга чой ичамиз. Унгача тарвуз совиб туради, сувга солиб қўйдим.
Юзига қатиқ солиб, пиёз доғ суртилган чучвара, холанинг кўзига жуда бошқача кўринди. «Қўли дард кўрмасин келинларимнинг, бунча чиройли тугишмаса?!» дея эндигина битта чучварани олганди ҳамки, Зарифанинг ўғли Тоҳир югуриб кирди.
— Бувижон, менга ҳам чучвара…
— Кел, келақол, Жаҳонгирни ҳам чақир, — набирасини ёнига чорлади хола. Шу чоқ ҳовлида қўшниси Саодатнинг овози янгради:
— Хосият опоқи-ю, ҳо, опоқи…
— Ҳозир, мана, чиқяпман!
Хосият хола шундай деб, ўрнидан қўзғаларкан, набираларига деди:
— Болам, еб тураверинглар. Мен қўшнига қарай-чи, бир иш билан келди чоғи…
Қўшнисиникига келган совчилар билан гурунглашиб, уйга қайтган Хосият хола дод-фарёднинг устидан чиқди. У ҳовлиқиб уйига кирди-ю, даҳшатдан қотиб қолди. Ўзи қолдириб кетган лаган атрофида икки набираси чўзилиб ётар, катта келини Зарифа бошига уриб, уввос солиб йиғларди. Бир бурчакка қисилиб олган Нодира эса бағридаги беҳуш ўғлини телбадек тинмай силкитарди. Хосият хола телефонга ёпишди…
Маълум бўлишича, келинлар маслаҳатлашиб дори солган чучвараларни улар ўйлагандек қайноналари эмас, ўз болалари еб қўйишган экан.
Ака-укалар уйдаги машъум хабарни эшитишлари билан ортга қайтишди. Остонада уларни омон қолган неваралари — Жасур билан Юлдузни маҳкам қучоқлаб олган Хосият хола йиғлаб қарши олди.

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

- Албатта укажоним! Аллоҳ шифо берсин укажон! Салом айтинг Мафтунахонга!
- Хоп опажоним!
Қобилжон ҳамма ишларни ҳал қилиб уйга келдида интернетдан уй излай бошлади. Тоғ бағридаги уйларни аксарияти анча қиммат эди. Беш олти ойга ижарага уй излай бошлади. Бир уй топилди. Шаклидан жуда чиройли қурилган. Нархи отасидан қиммат бошқа уйларга нисбатан чиройли ва бежирим эди.
-Мафтун мана уйга қарагин! Пули арзон экан а? Хоналарини шинамлигини қара! Ўзиям тоғнинг олдида экан. Сойни кўраяпсанми? Тоғдан тушиб келган ирмоқлардан ташкил топган дарё бўлса керак!-деди қўйилган расмларни бирма бир очиб.
-Рости чиройли экан дадаси! Аммо нега арзон?
-Аллоҳнинг бизга инояти бўлса керак жоним! Ижарадан кўра сотиб оламиз қуямиз! Шаҳарда ҳам тоғда ҳам уйимиз бўлади. Бу мазза эмасми жоним?!
-Телефон қилиб кўрингчи! Балки бир иккита нолни ёзиш эсидан чиққандур!-деди Мафтуна кулиб.
-Ҳозир...
Қобулжон уй эгасининг телефонига сим қоқди.
-Алло! Ассалому алайкум! Безовта қилмадимми акажон?!
-Ваалайкум ассалом! Ким бу?-деди телифондан эркак киши.
-Уйингизни олмоқчи эдим. Интернетга эълон берган экансиз!
-Ҳа ҳа бергандим! Қачон оласиз?!-деди у киши ҳаяжонини билдирмасликка ҳаракат қилиб.
-Оламан акажон! Ростдан уйни нархи шунақами? Ё....
-Ростдан укажон ростдан! Нархи уша нарх. Ортиқча танга ҳам керак эмас!
-Ҳозир қаердасиз акажон?
-Шаҳардаман. Калитларни олгани қачон келасиз? Пулларни ҳам олиб келинг! Бирдан номингизга ҳам ўтқазиб бераман!
Эркакнинг гап авзойи ўғирланган уйни сотаётган ўғрига ўхшарди.
-Акажон уй ростдан ўзингизникими? Нега шаҳарда турибсиз шундай чиройли уйингизни ташлаб?
-Тўғрисини айтсам ҳавоси менга оғирлик қилди. Кўп яшамадим укажон. Уйни жиҳозлари билан ташлаб келдим. Бир чапон билан борсангиз бўлди.
-Хоп акажон эрта ўтаман. Манзилни айтинг.....
Эртасига Қобулжон ишониб ишонмай борди. Дала ҳовли ҳужжатлари ростдан уша киши номида эди. Қонунан Қобулни номига ўтқазгач гапирди.
-Энди ишондингизми укажон?! Уй жой энди сизники! Пулни.....
Қобулжон машинадан пулни олиб у кишига тутқазди.
-Аллоҳ паноҳида асрасин укажон! Бир кун келиб сиз ҳам уйни сотмоқчи бўлсангиз мен қилган ишни қилинг!-дедида машинага миниб жўнаб кетди.
Қобулжон ҳайрон бўлганча қараб қолди.
Эру хотин машинага минишиб, керакли нарсаларни олишдида дала ҳовли тамон жўнаб кетишди. Машина тоғ тамон учиб бораркан тоғнинг майин шабодаси чапак чалганча қарши олди. Ёмғирдан сўнг таралган тупроқ ифори ҳам одам дилини яйратарди. Узоқларда онасини излаётган қўзиларнинг маъраши эшитиларди. Тоғ янги меҳмонларни ўз бағрига қучоқ очиб қарши олаётганди.
Машина ёқалаб қир бағридан сотиб олинган уй тамон чиқиб борди. Иккиси машинадан тушишди. Ростдан чиройли уй эди. Уй олд тамонидан дарё ўзининг шўх қўшиғини куйлаганча тошларга урилиб рақсга тушарди. Қобулжон чопиб сойга тушди. Зилол муздек сувга юзин ювди. Дили яйраб кетди. «Юртим жаннатнинг ўзгинасия!»деган фикр ўтди хаёлидан. У яна хотини ёнига чиқиб келди. Мафтун уй ёнидаги қўшни уйга термулиб турарди.
-Қобулжон ака! Қўшнимиз анча вақтдан буён келмаганга ўхшайди а? Дарвозаси ҳам қулф. Дарвоза очилмаганидан чанг босиб ётибди.-деди.
-У ҳам табиатни қадрига етмайдиган ношуд бўлса керакда!-деди Қобулжон парво қилмай ва калитни олиб сотиб олган уйини қулфини очди.
Орадан бир ҳафта ўтди. Иккиси ўзга оламга тушиб қолгандай эди гуё. Қобулжон аёлининг енгил нафас олаётганини кўриб бахтиёр эди. Тоғдан чиқиб гиёҳлар ҳам териб келди. У Мафтуна учун ҳар нарсага тайёр эди. Уни хафа қилмаслик,сиқилмаслиги учун жонини Жабборга бергудек ҳаракат қиларди,аммо....
Ярим тун. Дарвозани кимдур тақиллатгандай бўлди. Қобулжон ҳайрон эди. Ёнидаги қўшниси уйида бўлмаса бошқа қўшнилар анча узоқда бўлса ким экан а?
Қобулжон хотинини уйғотиб юбормаслик учун аста турди-да кўчага чиқди. Дарвозани очди. Ёши тўртлар чамасида бир қизча турарди.
-Адашиб қолдингми қизим?-деди Қобулжон унга тикилиб.

@Umirqadrli

-Йўқ амаки! Қойним очди нон бейинг!-деди қизча ширин тилида.
-Қайси уйда турасан?
-Мана бу уйда!-деб қўли билан кўрсатди қўшни уйни.
-Қачон келдиларинг?
-Биз шу ейда яшаймизку!
Қобулжон ҳайронлик ила боқди,дарвоза очиқ кўринди.
«Қўшнимизни нони қолмаган эканда» деб ўйлади Қобулжон ва уйига кириб нон олмоқчи эди Мафтуна уйғониб кетди.
-Нима қилаяпсиз ярим тунда дадаси?
-Қўшниларимиз келганга ўхшайди. Қизчаси нон сўраб чиқибди. Бериб келай хопми?
-Хоп! Тезроқ келинг! Ўзим қўрқаман. Эрта бориб танишиб келаман.
-Тезда қайтаман жоним!
Қобулжон нон олиб чиқди.Қизча йўқ эди. Нонни кўтариб қўшни уйга кириб борди. Чироқ ёқилган хона олдига бориб чақирмоқчи бўлди. Уйдан йиғи садоси келарди.
-Бечора болам! Сени очдан ўлдирган ота-онангни кечир! Етиб келолмаган ота-онангни кечир!-деган эру хотин овози келарди. Қобулжон деразадан секин қаради. Аёл сочларини юлиб йиғларди. Эрнинг қўлида эса қизалоқ бор эди. Қизалоқни таниб бадани жўнжикиб кетди. У уша нон сўраган қизча эди.....
Қобулжоннинг танаси музлаб кетгандай бўлди. Юраги тўхтаб қолгандек эди гуё. Оёқлари ўзига бўйсиниб бўйсинмай деразадан узоқлашди. Айвондан тушгач ит қувган боладай кўчага югурди. Дарвозасига яқин келиб қўрқув тўла нигоҳи ила ортига қаради. Қўшни дарвозаси ёпиқ ва қулф эди. Дод деб юбормаслик учун оғзини ёпди. Нима бўлаётганига ақли етмай карахт эди бечора. Кўзларини юмиб оятул курсини етти марта ўқиб қўрқувни ўзидан юқотгач чуқур нафас олдида Аллоҳга ёлворди.
-Художон бу не синовинг бўлди? Менинг кўзимга нималар кўринаяпти? Тушимми бу ё ўнгимми? Ўзинг сабр ва ирода бер! Бу балолар фарзандим ва хотинимга зиён етказмасин! Ўзинг уларга паноҳ бўлгин! Оилада ёлғон аралашса гуноҳ бўлишини ва барака кўтарилишини биламан,аммо хотинимга бугун ёлғон гапираман ўзинг кечир Раббим!
Қобулжон яна бир чуқур нафас олдида дарвозадан кириб уйи тамон қадам ташлади.
-Нега қолиб кетдингиз?-деди Мафтун,-эрини эшикдан кириб келганини сезиб.
Қобулжон Аллоҳдан яна бир бора кечирим сўрадида секин гапирди.
-Қ..қўшнилар уйига ўтириб қолдим озроқ.-Қобулжон айтаётган гапларидан ҳам қўрқиброқ титраб гапирди.-Озроқ гаплашиб ўтирдик. Кейин улар кетишди.
-Ҳали мен танишмай туриб кетишдими? Мени ҳам олиб борсангиз бўларкан.
-Олиб борсам юрагинг ёрилиб ўлардинг!-деган фикр ўтди Қобулжоннинг хаёлидан.
Мафтуна яна сўради.
-Ростдан нони қолмаганмикин? Нега келишдию кетишди?
Қобулжон аёлига ҳеч қачон ёлғон гапирмагани учун ёлғон гапириш у учун қийин эди. Агар ростини айтса аёлига бир гап бўлиши аниқ эди.
-Қанақадур ҳужжатлари қолиб кетган эканми ушанга келибди. Қ...қизчаси«қизнинг нон сўраган ва ўлиб ётган ҳолати кўз олдига келдию титраб кетди,аммо билдирмаслик учун ўзини зўрға босиб яна гапига давом этди.»қ...қизчаси очқаб қолибди,у...ушанга нон с..сурабди. Қобулжон қанча уринмасин қизча ҳақида гапиргунча титрай бошлади .
-Нега титраяпсиз Қобулжон ака?-деди Мафтун ҳайрон бўлиб ўрнидан туриб.
-Совуққотдим шекилли. Кўрпага кирай ўзимга келарман!-деди Қобул кўрпа ичига ўраниб.
-Устингизга бирор нарса илиб чиқсангиз бўлардида! Тоғ ҳавоси салқин бўлса-деди Мафтун эрининг сўзларига ишониб. Бечора эрининг юраги така пука бўлаётганидан хабарсиз эди. Қобулжон аёлини маҳкам бағрига босганча ичида оятул курсини йигирма бир марта ўқиб дам солдида ухламоқчи бўлиб кўзларини юмди. Қани энди уйқу келса! Мафтуна эрининг иссиқ бағрида ҳеч нарсани билмай ухларди. Қобулжон эса тонг отгунча аёлини Аллоҳ паноҳига олишини сўраб дуо қилиб чиқди. Тонг отарда кўзи илингандай бўлди. Дарвоза яна бир чертилганда Қобулжоннинг юраги дош бермасди.
Тонг отди. Қобулжон юз қўлларини ювиб қўрқа писа дарвозадан кўчага чиқиб қўшни уйи тамон мўралади. Дарвозада қулф осиғлиқ турарди.«Кеча мен қандоқ кирдим?! Уларни айвонигача кириб бордимку! Деразадан учаласини яққол кўрдим! Ё Аллоҳ бу не синоат?!»деб қўрқув ила ўйлай бошлади Қобулжон.
-Арвоҳ кўргандай кўчада қотиб ўтирибсиз?-деди Мафтун ортидан бехосдан келиб. Қобулжон дод дейишига сал қолди. Кўз олди бир қоронғулашиб ҳам кетди. Ўзини босиб олди.

@Umirqadrli

Уйга келсак совуқ хабар бизни қарши олди. Бу ерга келгунингизча йўл ёқасидаги жарликни кўрдингизми?-Бобо яна йиғлади.-Кўрдингизми болам?
-Кўрдим отажон!
-Уша ердан ўғлим билан келинимнинг жасади топилибди. Машинаси билан тушиб кетишган. Машина устига ёмғир ҳосил қилган кўчма ер қўлаб машинани кўмиб ташлаган экан. Ўн беш кун деганда топилибди. Уйда қолган набирам очдан ўлган. Ёнидаги бойнинг ўғли ҳам хотини билан чет элга кетишганини айтишди. Бечора набирамдан ҳеч ким хабар олмаган. Ушандан буён болаларим руҳи безовта. Докторлар набирамни жони узилган вақтини айтишганда дод деб йиғлаганман. Туғилган куни жони узилибди. Бечора набирам қуғирчоқларини қучоқлаганча жон берибди.-Бобо ҳунграб йиғлаб юборди.
Қобулжон бобони қучоқлади.
-Аллоҳ иродаси отажон! Жон Аллоҳнинг мулки! Биз бандалар сабр қилмай қайга ҳам борайлек!
-Болам етти кундан кейин набирамнинг туғилган куни. Аёлингизни у ердан олиб кетинг илтимос! Болаларим руҳи уша кун тонг отгунча йиғлашади. Уйингизга ҳам келишлари мумкин. Аёлингиз бу ҳолатни кўриб бирор касал бўлиб қолмасин! Уша нарсани айтиш учун бораётгандим.-деди бобо хаста овозда.
Қобулжон уша кунни хаёлига келтириб титраб кетса ҳам,безовта руҳларнинг бу ҳолати ҳам қизиқтираётган эди.
-Отажон! Нега набирангизни ёлғиз ташлаб кетишди экан? Ё бу ерда бошқа сир борми?
-Билмайман болам билмайман! Менга шунақа дейишди.
-Отажон! Тоғда бирор гиёҳ йўқми безарар одамни ҳушсиз қиладиган?
-Бор болам! Нима қиласиз?
-Аёлимни ҳушсизлантириб қўйишим керак! Акс ҳолда бирор гап бўлишидан қўрқаман!
-Ўзингиз қўрқмайсизми болам?!
Мен ҳам қўрқаяпман аммо бу ерда бир сир бор отажон!Тагига етмасам бўлмайди! Фарзандларингиз бекорга безовта эмас! Мен албатта буни тагига етаман отажон!
-Аллоҳ рози бўлсин болам! Раҳмат сизга!
Қобулжон бобога сабр тилаб қатиқ,қурут ва гиёҳни олди-да уйи тамон йўл олди.
Қобулжон уйига етиб келди. Қоронғу тушди. Қобулжон Мафтунга сездирмасдан гиёҳни чойга қўшиб берди. Мафтун уйқуга кетгач атрофига айланиб оятул курсини етти марта ўқиди-да қўшнилар чақириғини кута бошлади.
Ярим тун. Дарвоза тақиллади...
Қобулжон Қуръонни маҳкам бағрига босиб дарвоза ёнига яқинлашди. Дарвозани очмоқчи эди орқасида кимдур тургандек бўлиб бурилди. Қизалоқнинг онаси жаҳл ила унга қараб турарди. Қобулжон қўрқув таъсирида дод деб юборди. Аёл Қобулжонга ташланмоқчи бўлди. Қуръонни кўриб орқага тисарилди-да гапирди.
-Хотининг қани?! Менинг қизимни ўлдирган хотининг қани?!
Қобулжоннинг қулоқлари шанғиллаб кетгандай бўлди.
-Менинг хотиним ўлдирмади қизингни!-деб бақирди Қобулжон унга яқинлаша олмаётган арвоҳга юзланиб.
Аёл бир ёмон қарадию уй тамон учиб кетди. Қобулжон унинг ортидан югурди. Арвоҳ эшикни очмасдан сувга шўнғигандай кириб уй ичидан пайдо бўлди. Қобулжон эшикни очмоқчи бўлди аммо оча олмади. Қанақадур ғайри табиий куч эшикни очиргани қўймасди. Қобулжон деразадан қарадию қўрқувдан ўзини юқотиб қўйди. Арвоҳ Мафтунанинг атрофига айланиб чирилларди. Уша пайт Қобулжон ортидан бир кишининг овози янгради.
-Қайнотам мендан рози бўлсин десанг кет! Бу аёлга тегинма! Бу бошқа аёл! Бунда гуноҳ йўқ! Агар кетмасанг сени қарғайман! Эшитаяпсанми қарғайман!
Бу уша Норбой бобо эди.Арвоҳ деразадан қараб турган қайнотасига бир қарадию ғойиб бўлди. Қобулжон бўшашиб ерга ўтириб қолди.
-Отажон! Бу ҳол қачонгача давом этади! Эртага қандай бўлмасин кетаман отажон кетаман!-деди йиғламсираб Қобулжон.
-Болам! Ҳақиқатни юзага чиқараман деб ваъда бергандингку! Мен сенга далда бўламан деб келдим! Менга ҳам раҳминг келсин болам! Болаларимни безовталига қара! Улар ҳам жойига тинч ётишсин! Бирор чорасини қилайлек болам!
-Эртага кампирингиз бир амаллаб хотинимни бу ердан олиб кетсин! Яна бир шундай ҳолат юзага келса чидолмайман! Сиз келмаганингизда ҳозир нима бўларди билмадим!
-Аллоҳнинг ўзи меҳрибон болам! Бирор бандасининг бошига кулфат тушса иккинчисини сабабчи қилиб ёрдамга жўнатади. Қўрқма болажоним! Момонг эртага қизимни бир амаллаб олиб кетади. Сени режанг қандай болам?

@Umirqadrli

​​​-Нима бўлди?! Нега устинг тупроқ?!
-Жарлик ёнидан ўтаётиб машинам ишдан чиқиб жар тамонга бурилди. Машина тўғри жарлик тамон қулади иккинчи думалашда эшик очилиб мен отилиб кетдим. Бобонгиз билан бувингиз машина ичига қисилиб қолишгани учун машина уларни олиб кетди. Машина жар тубига тушиб ёна бошлади. Қанақадур шарпалар устига айланишди. Кулгулар эшитилди қулоғимга. Кейин жарлик ёқасидаги ер ёрилиб машина устига тушди. Машина тупроқ остига қолиб кетди. Мен зўрға чиқиб бу ерга келдим!-деди ҳайдовчи шошиб.
Набиралар машиналарига ўтириб уша тамонга шошишди. Қобулжон ҳайратда қолганди. Уша пайт шошиб ҳар тамонга чопаётган одамлар ичида қўғирчоқ кўтарган қизча кўринди. У кулиб Қобулжонга қараб қўлчасини кўтарди-да ғойиб бўлди.
Қобулжон уйга қайтиб бўлган воқиаларни аёлига айтиб берди.
-Онаси мен қасос қайтишини бугун шоҳиди бўлдим. Аммо нима учун улар қўшниларини ўлдирган экан а? Уша тамони менга қаронғу бўлиб қолмоқда! Ҳайдовчини топиб ҳаммасини сўраб олсаммикин онаси? Бу сирни тагига етмасам уйқум келмайди. Ҳайдовчисини қаердан топсам экан?
-Мен шу ердаман дадажон!-деди ўғли уйга кириб келиб. Бу уша ҳайдовчи эди. Ўғли соқол муйловларини ечгач таниб турган жойига қотиб қолди.
-Сен?!
-Менман дадажон! Ақлимни танибманки бир эркак ва бир аёл кўзимга кўринарди.«Даданг қўрқиб қилолмаган ишни сен қилгин! Қўшни бир бирига ёрдам бериш керак!»деяверди. Мен ушаларни гап сўзи билан иш қила бошладим. Уша масканга набираларини олиб борган ҳам мен эдим. Дам олиш маскан қўриш ҳам мендан чиққан фикр эди. Бу режани ҳам уша эри хотин ўргатиб турарди. Чол билан кампирни олиб жўнагач уша жарлек ёнига тўхтадим! Кўз олдимдан уша воқиалар ўта бошлади. Машина орқа ўриндиғига ўтирган бойнинг ўғли қўшнисини туфлисини боғичи билан буғиб ўлдирди. Кейин унинг аёлига ёпишди. Зўрлади. Милицияга айтаман дегани учун уни ҳам ўлдирди. Нима қилиб қуйганини англагач машинани суриб жарга итариб юборди. Қаергадур бориб белкурак топиб келди-да жар ёқасидаги ёрилиб йиқилишга тайёр бўлиб турган ер бўлакларини силжита бошлади. Улар ёрилиб жарлик тамон қулаб машинани ёпиб ташлади. Кейин уйга қайтиб хотинини  олиб жўнай бошлади. Аёли қўшнисини қизалоғини қолдириб кетгиси келмади,аммо эри қизалоқни қўлидан тутиб дарвозасидан киргизиб устидан қулф осди. Иккиси уша куни хорижга учиб кетди. Ўн беш кун тупроқ ичидаги ҳашоратлар икки мурданинг суягини қолдиришганди холос. Ўлим сабаблари ноаниқ бўлиб қолди. Мана шу воқиалар кўз ўнгимдан кино тасмасидай ўтди. Кўзимга ҳеч нарса кўринмасди. Онгимни иккиси бошқарарди. Уларнинг доди фарёди қулоғимга кирмасди. Машинани жарлик тубига итариб юбордим. Аммо тупроқни мен сурмадим. Катта бўлак ер силжиб машинани устига тушди. У ерга техника тушолмайди. Қўл кучи билан ўн беш кунда чиқариб олишса керак! Мен улар айтган ишни қилдим. Энди хаёлим таскин топди дадажон!-деб ўғил соқол муйловини ёндириш учун олиб кетди.
Қобулжон ҳайкалдек ўтирган жойига қотиб қолганди. Ярим тун. Эшик тиқиллади...
Қобулжон милиция бўлса керак деб қўрқа писа очдию қўрқуви минг чандон ошиб қотиб қолди.
-Қўшни хафа бўлманг! Биз энди ҳеч кимни безовта қилмаймиз! Қасос бажарилди!-деди эшик олдидаги эру хотин. Қизчаси ҳам Қобулжонга қараб кулиб турарди. Қобулжоннинг тили ғулдираб ҳушидан кетди.

Тамом.

Тургунжон Очилов.

Эътиборингиз учун ташаккурларим!
http://t.me/Umirqadrli

-Дадаси! Қўшнилар келмаганга ўхшайдику! Дарвоза уша аҳволда! Очилмаган ҳам. Машинанинг оёқ излари ҳам йўқ.-деди Мафтуна қўшни дарвоза ёнига ўтиб.
-М...машинаси эски экан,пастда қолдирибди.-деди Қобулжон зўрға жавоб топиб. Бу аҳволда кетаверса яна бошқа қўрқинчли ҳолатлар келиб чиқишидан қўрқа бошлаган Қобулжон аёлини бу ердан олиб кетиш учун баҳона излай бошлади.
-Мафтун!
-Лаббай!
-Бошқа жойга бормаймизми? Бир чўпон айтишига қараганда ҳуввв ана у тарафлар бундан ҳам зўр экан. Уша тамонга кўчиб ўтайлик!
-Менга шу ер ёқди дадаси! Менга ёққан жой боламга ҳам ёқиши аниқ!-деди кулиб Мафтуна эрини ичидаги кечинмаларидан бехабар ҳолатда.
Қобулжон нега уй арзон эканлигини ва уйни сотган кишининг авзоидаги қўрқувни энди тушина бошлади. Қобулжон уйга кириб овқатланиб яхшироқ ўйланиб олиш учун қир тепасига чиқди. У икки уйга тикилар экан бошида хаёллар гирдоби чарх ура бошлади.«Бу кимнинг уйи? Нега руҳлар безовта бўлаяпти? Нега қизча очликдан ўлган? Ота-онаси нега етиб келишолмаган?» Саволлар ортидан саволлар! Ҳаммаси жавобсиз мавҳум эди. «Қишлоқ аҳлини узоқроққа кўчиб кетишига ҳам мана шу руҳларнинг безовталиги сабабчи бўлгандур? Бир қишлоқ оралаб сўраб кўрсаммикин?»деб ўйлаб қолди Қобулжон. У қирдан тушиб уйига кирдида,уйда чучвара қилаётган Мафтунага юзланди.
-Жоним мен қишлоққа бир ўтиб келай хопми! Бу ерни қатиқларини шифобахш дейишади. Бирор идиш бергин онаси!
-Онаси дейишингизга эриб кетаяпманку!-деб кулди Мафтун ва ошхонага кириб идишча олиб берди-да қўшимча қилди.-Қурут топилса беш олтитагина топиб келинг!
-Хоп бўлади жоним! Сен кўп ўзингни уринтирма! Мен ҳозир ғиз этиб бораману келаман!-деди Қобулжон аёлига ўз ташвишларини сездирмасликка ҳаракат қилиб.
-Хоп жоним! Яхши бориб келинг!
-Ўзингни асра-деди яна бир бор Қобулжон аёлини пешонасидан ўпар экан.
Қобулжон кетгач Мафтуна унинг ортидан қараб,шундай вафодор,севадиган ёр ато этган Аллоҳга шукурлар айтди.
Қобулжон қишлоққа етиб келди. Кимдан қатиқ,қурут сўрашни билмай турганди,бир оқ соқолли бобо у тамонга қараб келаверди.
-Ассалому алайкум отажон!-деди одоб билан қўлини кўксига қўйиб.
-Ваалайкум ассалом ўғлим! Сиз яқинда келган меҳмонми?
-Албатта отажон! Қаердан билдингиз?
-Олдингизга бораётгандим болам! Идиш кўтариб юрибсиз тинчликми?
-Келингизга қатиқ ваъда қилгандим. Уша учун тушгандим. Юринг отажон уйга борамиз! Эртага келавераман қатиққа.-деди Қобулжон отанинг қўлларидан тутаркан.
-Ваъдага вафо қилиниш керак болам! Қўшнинглар ваъдаси туфайли аросатда безовта юрибди. Ваъда бердингизми бажаринг! Бизни уйга юринг қатиқ бор. Яна сизга айтар гапларим бор болам!
«Қўшнинглар ваъдаси туфайли безовта юрибди!»деган сўзни эшитгач Қобулжон жойида қотиб қолди.
-Уларни сиз биласизми? Нега улар безовта?!
-Уйга юринг болам! Ҳаммасини айтиб бераман!
Қобулжон яна ҳайрат ботқоғига ботганча чолнинг кетидан эргашди.
Иккиси чолни уйига етиб келишди. Супадаги тўшалган жойга чиқишди. Кампир дастурхон ёзмоқчи эди Қобулжон унамади. Унинг бирдан бир нияти қўшнисининг нима бўлганини билиш эди. Чол бир пиёла чой ичди-да ҳикоясини бошлади.
-Уша сиз турган уй ёнидаги уй менинг уйим эди. Ўзингиз гувоҳи бўлгандурсиз табиати қанақа эканлигини. Биттагина фарзандим бор эди. Уни ўқитдим,олий маълумотли қилдим. Шаҳарга қолиб кетмасин деб уша ерга ўғлим учун уй қурдим. Ўғлим шаҳардан бир қиз топиб ушанга уйланаман деди. Райини қайтармадик хоп дедик.Уша пайтлари тоғга саёҳатга бир бой келганди. Мени уйимни кўриб сотиб олмоқчи бўлди унамадим. Ҳовлим катта учун, ҳовлимни ярмини сотиб олмоқчи бўлди яна. Ярмини сотдим ўғлим учун! Унга машина олиб бердим.Бой киши уйим олдидан данғиллатиб уй кўтарди. Бу уша сиз турган уй. Уй битгач ўғли билан келинини уша ерга олиб келиб қўйди. Менинг ўғлим ҳам бора-бора шаҳарини унутди. Уша уйда ширин фарзанд қизалоқ туғилди. Мен уни ҳар қўлимга олганимда соқолимни тортиб ўйнарди куларди.Бобонинг кўзларидан ёш оқа бошлади. Бобо халатининг енги билан кўз ёшларини артиб яна давом этди.-Жуда ширин эди набирам. Набирам тўрт ёшга тўладиган йили ўғлим кампирим билан мени ҳажга жўнатди. Ҳажда ҳам набирамни ўйлаб юрдим. Қайтар чоғимизда совға саломлар олдик.

@Umirqadrli

-Келингиз «Боламни хотининг ўлдирди» деди. Мен уша сиз уй сотган одамнинг ўғлини ва хотинини топишим керак! Айбини бўйнига олишса балки болаларингиз аросатдан чиқиб тинчланишар а?
Уша пайт арвоҳ аёл уларнинг ёнига пайдо бўлди.
-Улар қачон ўлсагина тинчланамиз! Бизни қандай ўлдирган бўлса шундай ўлиши керак!-деди ғазаб оҳангда.
Қобулжон яна дод деб юборди. Арвоҳ эса ғойиб бўлганди.
- Мен у ишни қилолмайман!-деди қўрқувдан титраб Қобулжон.
-Қилишинг керак! Қўшни деган ёрдам бериш керак тушиндингми?-деди Норбой бобо Қобулжоннинг қўлларини маҳкам тутиб ва юз тузилиши ўзгара борди. Қизалоқнинг отаси қиёфасига кирди. Қобулжоннинг кўзлари қоронғулашиб ҳушидан кетди. У тонг озонда ўзига келди. Зўрға ўрнидан туриб деразадан қаради. Мафтун ҳали ҳам ширин уйқуда эди.
-Кеча Норбой бобо қиёфасидаги қизчасини отасига айландими? Нега олдин аёлига қарғайман деди? Тушинмаяпман! Ё менинг режамни билиш учун шундай дедими? Бу ҳолатда жинни бўлиб қолмасам бўлди эди.-деди кечаги ҳолатларни эти жўнжикиб эсларкан.
Мафтуна уйқудан туриб юз қўлларини ювди-да кийим-кечакларини йиға бошлади.
-Нима қилаяпсан Мафтун?-деди Қобулжон унинг ишларига ҳайрон боқаркан.
-Кетамиз Қобул ака!
-Қоламиз шу ерга дегандингку! Ё бирор нарса бўлдими?-Қобулжон кечаги воқиалар таъсир қилмадимикин деб қўрқа бошлаганди.
-Тушимга бир қария кирди дадаси. У киши«Бу ердан кетинглар! Қўшнингни отасига айтинглар, нима иш бўлган бўлса ҳаммасини Аллоҳга топширсин! Аллоҳнинг ўзи ҳисоб китоб қилувчи зотдур! Кетгунларингча икки уйга ҳам ўт қўйинглар!»деди.
-Қўрқмаяпсанми жоним?-деди Қобулжон аёлини юзига термулар экан.
-Нега қўрқаман дадаси! Аллоҳ паноҳим,Қалбда Расулим,ёнимда сиздек вафодорим борку!-деди табассум ила.
Қобулжоннинг юраги ёришгандай бўлди. Нарсаларни машинага ортди. Уйга ўт қўйиб машина билан уйдан узоқлашди. Қишлоққа тушиб Норбой бобога аёли тушини баён этиб хайрлашди. Қобулжон узоқдан ёнаётган икки уйга бир қарадию бу сир-синоатли жойни тарк этди.
Орадан йигирма беш йил ўтди. Тоғ бағрига саёҳатга келишган бойваччалар табиатни кўришиб режалар ўйлай бошлашди.
-Мана шу ерда чиройли дам олиш маскани қурамиз! Кечқурун ётадигон хоналар қиламиз! Мана бу ерда турли хил таомлар тайёрланади. Улар зўр жой топганидан хурсанд эдилар. Бир йилда уша жойда чиройли маскан пайдо бўлди. Масканнинг очилиш маросимида кўп амалдорлар қатнашди. Уларнинг ичида Қобулжон ҳам бор эди. Бу ердаги воқиалар кўз ўнгидан ўтиб қалбини қўрқув босдию,аёли айтган сўзлар хаёлига гавдаланиб бирор сўз айтмади. Аллоҳнинг ишига аралашиб бўлмаслигини тушинганди. Уша пайт қизил боғични кесиш учун соқоли оқ ёши етмишга яқинлашиб кўзларидан нур кетиб хиралашган бобо кампири билан даврага ташриф буюрди. Икки йигит уларни қўлларидан тутиб келишди.
-Боғични кесинг бобожон! дейишди набиралари. Бобо кесиб хира кўзлари билан атрофга термулди. Аммо қаерда турганини аниқ билмасди. Набираларини бири микрафон билан чиқиб бобосини табриклар экан,бобосига янгилигини айтди.
-Бобожон! Бу жойларни эслайсизми?
-Кўзларим хира болам,қаердан ҳам кўра олардим!-деди бобо яна бир бор атрофга қарар экан.
-Бу ерларни отанингиз сиз учун олган экан бир пайтлари! Архивдаги маълумотлар ичидан яқинда билиб қолдик. Сизга янгилик бўлсин деб бугун айтаяпмиз! Бу масканнинг номини ҳам сиз ва бувимни номига қўйдик!
Ҳамма қарсак чалишди. Бобо ва кампирнинг ранги оқара бошлаганди. Қобулжон бобонинг юз оқариб титрашидан сездики бу чол уша қўшнилари ҳаётига зомин бўлган шахс. Бу ёғи нима бўларкин деб кузата бошлади.
-Мен кетдим болам! Мазам бўлмаяпти! Кампир кетдик!-деди чол қалтираб.
Набиралари бўлиб ўтган воқиалардан бехабар эдилар. Чолу кампирни машинасига ўтқазишиб ҳайдовчига тайинлашди.
-Тўғри ўзимизни шифокорга олиб бор! Биз базмдан кейин етиб борамиз!
Қобулжон ҳам базмга қолди,аммо хаёли чолу кампирда эди. Қобулжон йўлда нима бўлишини сезаётганди. Орадан икки соат ҳам ўтмади. Ҳайдовчи базмга кириб келди. Қобулжон ҳам бобонинг набиралари билан биргаликда ҳайдовчи ёнига пайдо бўлишди.

@Umirqadrli

📝ҚЎШНИЛАР.

(Эркакнинг мардлиги аёли хасталигида билинади!)

-Ассалому алайкум доктор!-деди Қобулжон шифокор ҳузурига кирар экан.-Чақиртирган экансиз?
-Ваалайкум ассалом! Мафтуна Сатторованинг эримисиз?
-Албатта! Хотинимнинг соғлиғи яхшимикин? Фарзандимнинг ривожланиши қандай?
-Фарзандингиз яхши ривожланаяпти аммо...
-Нима аммо доктор?!
-Хотинингизни соғлиғи айтарлик эмас! Бу ҳолда кетса иккисига ёмон бўладими деб қўрқаман.
-Очиқроқ гапиринг доктор! Хотиним туппа-тузик эдику! Бирор йўли бордур ахир?!
-Хотингизни юраги чатоқ укажон! Кўп сиқилганданми ё ургансизми?
-Худо сақласин доктор! Мен хотинга кучи етадиган ахмоқ эрлар тоифасидан эмасман! Тўрт йил фарзанд кутдик. Бечора Мафтун ушанга сиқилган бўлса керакда. Мен унга неча бор«Сиқилмагин,ҳаммаси Аллоҳимнинг синови. Аллоҳ севган бандасига синов беради. Синов учун ношукурлик қилинмайди хурсанд бўлиш керак!»деб айтардим. Иккимиз етимхонада улғайганмиз. Доимо бир биримизга оғир кунимизда суянчиқ оғриқли кунда малҳам бўлдик. Фарзанд кўрсак уни ҳеч қачон кўз ёшини оқизмаймиз! дердик. Тағдир экан бу дўстлик севгига айланди. Биз турмуш қурдик. Фарзандимиз дунёга келса нимаки ўйинчоқ бўлса олиб берамиз деб орзу қилгандик. Бир йил,икки йил уч йил ўтди. Бечорагинам тунлари йиғлаб чиқаркан. Эрталаб ёстиғи ҳўл бўлганидан сезиб кўнглини кўтариб ишга кетардим. Ёлғиз ўзи қолиб ўйлаб хасталикнинг домига тушибдида.
-Аллоҳ рози бўлсин укажон! Бир йилга сабр қилмай аёлини кўчага ҳайдаб солаётган шохсиз моллар сиздан ўрнак олиш керак экан! Энди бундоқ қиласиз укажон! Келинга шовқин-сурон, қўрқиш, бақир-чақир мумкин эмас! Хўш ҳаво тоғ бағридан бирор уй олиб келин тузалгунча уша ерда яшайсиз! Табиатнинг тоза ҳавоси ҳам минг дардга даво укажон! Насиб этса Аллоҳнинг инояти билан тўрт беш ойда келин отдай бўлиб кетади иншааллоҳ! Тоғ бағрида ўсган гиёҳлардан териб кўпроқ салат қилиб есин хопми? Таблетка зотига ишонманглар! Бир касалликни юқотиб ўнтасини чақиради бу химикат балоси. Касаллигини келиннинг ўзи билмасин хопми укажон! Келинга сиқилиш мумкин эмас!
- Айтганингиздай қиламан акажон! Мафтунамни соғ-саломат қилиб олиб келаман! Аллоҳ ўзи меҳрибон ўзи раҳмдил!
-Иншааллоҳ укажон! Насиб этса фарзанд тўйларингизда бел боғлаб турамиз!
-Насиб акажоним!
Қобулжон доктор билан хайрлашиб хотини ёнига келди.
-Нима деди доктор Қобулжон ака?-деди Мафтун синиқ овозда.
-Қобулжон ака дема! Дадаси дегин хопми? Тойчоғимиз борку ахир!
-Қандоқ бўларкин?
-Михдай бўладида! Қани бир эшитай!
-Дадаси!
-Вачач! Бўларканку мана!-деди кулиб Қобулжон.
-Доктор бирор нарса дегандур д.. Қобулжон ака? -деди Мафтун дадаси дейишга уялгандай бўлиб.
-Дадаси десанг айтаман!
-Хоп! Дадаси нима деди доктор?
-«Фарзандинг соппа-соғ!» деди. «Хотининг милтиқни ўқи» деди. Аммо боламизга шаҳар ёқмаётган эмиш. Тоғ бағрига тоза ҳаво жойларга яшасак нур устига аъло нур бўларкан.
-Шунча бола шаҳарда туғилаяптику! Нега айнан бизни боламиз?
-Уша тамонга туғасан демадимку жиннивой! Фарзандимиз тоза ҳаво хохлаётган экан. Менимча докторни қулоғига айтган шекилли.-деди ҳазил қилиб Қобулжон.
Қобулжон аёли билан машинага ўтириб уйига келишди. Аёлини уйига қўйиб дўконига борди. Дўкондаги сотувчи аёлга юзланди.
-Опажон мен беш олти ойга тоғ бағрига кетаяпман! Дўконни ўзингиз юритасиз! Олдин ойлек олаётган бўлсангиз келгунимча топганингиз ўзингизники хопми опажон? Аммо бир гап ҳаром араламасин! Илтимосим ҳам шартим ҳам шу опажон!
-Нега кетаяпсиз укажон?! Мен фақат ўтириб савдо қилишни биламанку! Товарларни қаердан олиб келаман?!-деди аёл томдан тушган тарашадай ҳовлиқиб.
-Телефон рақамларини ташлаб кетаман. Поччам телефонлашиб юкни олиб келиб берадилар.
-Раҳмат укажон барака топинг! Айтмоқчи нега кетаяпсиз?
-Келинингизни мазаси йўқ опажон! Тоза ҳаво керак экан. Уша учун олиб кетаяпман. Мол-дунё қўлни кири опажоним! Оила, фарзанд,одамийлекни ҳеч қандай пул билан ўлчаб бўлмайди! Яхши қолинг опажоним! Мана уйимнинг иккинчи калити. Менинг уйимдан ҳам хабар олиб туринг хопми?-деди Қобулжон калитларни узатиб.

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

http://t.me/Umirqadrli

@Umirqadrli

✨🍃🌹ТУНГИ ТАРОНАЛАР
   ✨🍃🌹ЭШИТИБ ОРОМ ОЛИНГ
     ✨🍃🌹ОЛЛОҲГА ОМОНАТСИЗ
        ✨🍃🌹ЯХШИ ДАМ ОЛИНГ!.

@Umirqadrli

🌙✨ХАЙРЛИ ТУН

✨🌹Сиздан йироқда юрсин ташвишу қайгу
✨🌹Қалбингизда бўлсин бир ажиб туйгу.
✨🌹Агар кипригингиз силаса уйқу
✨🌹Сизга хайрли тун, хайрли уйқу!

✨🌹Аллохга омонатсизлар!

@Umirqadrli

🌙 ХАЙРЛИ ТУН🌟🌟🌟🌟🌟

Умр - оқар дарё...
Мана бугунги кун хам ўз поёнига етмокда.💖

Азизлар, яхши амаллар қилишга шошилинг! Биз билан ва биздан кейин факат яхши амалларимиз қолади!💖

🌙Хайрли тун, қадрдонларим.

@Umirqadrli

🌸🌙XAYRLI TUN
           MEXRIBONLARIM 🌙🌸

💫Yaxshi amal misli porlagan koʻzdir. Agar solih amalingiz qancha koʻp boʻlsa, qalbingiz shuncha ravshan boʻladi.

💫Mabodo biron chang koʻzga kirib qolsa, koʻz xira boʻladi. Yomon, gunoh amal ham savoblarni xira qiladi.

💫TUNINGIZ OSUDA OʻTSIN AZIZLARIM

@Umirqadrli

ХАЙРЛИ ТУН.

Яшаш гузал, хаёт мураккаб. Инсон олдидаги синовларга  булиши керак.
Қийинчиликлар олдида бушашманг, ўзингизни кучли эканлигингизга ишонинг қадрдоним.
Хаёт доим давом этади. Ёмон кунлар ўтиб кетади.
Табассум килинг, хаммасига бардошли булинг.
Сабр қилган етар муродга. Аллохга омонатсиз азизлар.
Ширин тушлар хамрохингиз булсин!

        ХАЙРЛИ ТУН.


@Umirqadrli

Jaloliddin Ahmadaliyev - May Ichsam Gunoh Boʻlar ❤️‍🔥

🌹O'z fikringizni kamentariyada qoldiring...

🌼🌼🌹🌹🌼🌼

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

@Umirqadrli

✍🏼 МАШИНАДАГИ СУРАТ...
(ибратли ҳикоя)

Бир жойга йиғилишга жуда шошиб кетаётгандим. Йўл юзида қўл кўтардим. Оппоқ “Ласетти” тўхтади. Пулини келишмасдан хам ўтириб олдим. Йўлда кетарканмиз фикру-хаёлим мажлисга кечикмаслик. Бироз юргач радиодан эшитилаётган сокин мусиқа тинчлантира бошлади. Насиб қилган вақтда етиб бораманда. Машина ичига разм сола
бошладим. Дид билан безатилган, кўриниб турардики хайдовчи йигит унга қаттиқ эътибор беради. Кўзим олд ойнанинг бурчагига бириктирилган суратга тушди. Оппоқ рўмолдаги юзлари нурли онахон сурати эди.
- Онангизми? - чидолмай сўрадим.
- Ха - деди йигит.
- Узрку, хаётмилар?
- Худога шукр, нега қизиқдиз?
- Ўзи, узр…
Бироз сукунатдан кейин йигитнинг ўзи гап бошлади:
- Биласизми, кўпчилик қизиқади нега суратни ёпиштирдинг деб.
Икки сабаби бор. Бири - катта тезликни яхши кўраман.
Машина кам йўлга тушиб қолсам оёғим беихтиёр газни босади қаттиқроқ. Онамнинг
суратларига кўзим тушгач эса тезликни камайтираман. Битта ўғилман, манга бир нарса бўлса онам ғамни кўтара олмайди деб қўрқаман…
Унинг гапларида жон бор эди.
“Тўғри” дедимку ўйланиб қолдим - барча тез юрадиганлар шундай қилса бўларкан деб.
- Кечирасиз ука, иккинчи сабабини айтмадингиз?- деб сўрадим.
- Иккинчиси ва асосийси - онам доим кўз олдимда. Кўчадаги ишлар, ташвишлардан сиқилиб кетсам уларнинг юзларини кўриб барчасини орқага ташлайман.
Онам суратини куни билан кўрсам хам қаттиқ соғинаман барибир. Уйга шошиламан. Пешонамдан ўпиб кутиб олишларини тасаввур қилсам ишларимни янаям тезроқ битиришга уринаман.
- Соғинсез тез-тез телефон хам қилиб турасизми?
- Албатта. Икики соатдан ортиқ овозларини эшитмасам ўзимни қўярга жой тополмайман.
- Яхши…
Ичимда эса “Мақтанчоқ эканми, гўёки бошқалар онасини яхши кўрмайди” деган хаёл келди. Ўйлай бошладим, у билан ўзимни беихтиёр солиштириб. Онамнинг расмлари
йўқ ёнимда. Телефонимда папкалар ичида чанг босиб ётганини айтмаганда. Уйга хам бу йигитдек шошмайман. Телефонда эса… Шу пайт унга қўнғироқ бўлди. Мендан узр сўраб машинани четга олди. Узоқ гаплашгани йўқ, лекин шу қисқа вақт ичида “Онажон”, “Лаббай”, “Хўп бўлади” каби сўзларни ишлатар, жуда хушмуомила бўлиб гапирарди. Унга разм сола бошладим. Телефонда гаплашяптику хар сафар “Хўп бўлади” деганда эгилиб кетай деяпти, гўёки онаси қаршисида тургандек. Кўзларида эса қувончни кўрса бўларди. Худди ёш болакай онасига талпингандаги қувончдек. Фарқи шунда эдики ёнимда ёш бола эмас, кап-катта йигит ўтирар эди. У болаликдаги ўша мехрни сақлаб қолган эди. Унга хавасим келарди. Агар бу йигитни онамлар кўрганларида эди - унинг онасига уларнинг хам хаваслари келиши аниқ эди. Ёки мендан қаттиқ ўксинардилар, шу йигитчалик эътиборли бўлмаганим учун. Негадир ичимдан бир аччиқ нарса тошиб кела бошлади. Овозим бўғилиб, хиқилдоғимга келиб тақалди. Манзилга қандай етиб борганимни билмайман. Мажлисга хам нинани устида ўтиргандек бўлдим. Тушлик пайти эса уйга шошдим, қўлимда онам севган гуллардан гулдаста. Уйга яқинлашганим сайин кайфиятим кўтарила бошлади. Мен жуда хурсанд эдим, онамни эса қанчалик севинишларини ўйлаб юзимда табассум билан эшик қўнғироғини чалдим.
- Ассалому алайкум онажон.
- Ваалейкум ассалом. Тинчликми, бу пайтда келмасдинг-ку? - хавотир олиб сўрадилар.
Орқамда яшириб турган гулдастани узатдим:
- Сизни жуда соғиниб кетдим..! !

@Umirqadrli

@Umirqadrli