🔺کتاب «چگونگی بهسازی دولت رفاه: ایدههایی برای بهبود خدمات اجتماعی» نوشته پل اسپیکر، به باورهایی میپردازد که خود طی سالها پژوهش و زیستن در حوزه سیاست اجتماعی به دست آورده است.
🔺اسپیکر خود همزمان با همهگیری کرونا با مشکل سرطان خون مواجه شده و در جایگاه مخاطب سیاستهای سلامت بریتانیا قرار گرفته است.
🔺اسپیکر در این فرآیند بیش از پیش نیاز به تقویت دولت رفاه و سیاستهای رفاهی را حس کرده است.
🔺به زعم او ما به یک توافق اجتماعی جدید نیاز داریم تا با استفاده از حس وابستگی متقابل برآمده از همهگیری کووید، تعادلی میان «کرامت فردی» و «مسئولیت اجتماعی» ایجاد کنیم و به یک دولت رفاه قوی دست یابیم.
🔺اسپیکر برخی از تحلیلهای مشهور منتقدان دولت رفاه را روایتهایگمراهکننده میداند و میکوشد تا تکیهگاههای تحلیلی در این زمینه را بازسازی کند.
🔺او بسیاری از توصیههای منتقدان دولت رفاه را هدف نقد خود قرار میدهد و با ذکر پیامدهای منفی این توصیهها (بازاریسازی و خصوصیسازی، فردگرایی، ریاضت و هزینهکاهی، ...) چالشها و ناکارآمدیهای این بدیلهای ضد رفاهی را آشکار میکند.
🔺اسپیکر کژکارکردهایی بخش خصوصی را در ارایه خدمات خاطرنشان میکند و حتی در نقد سیاست پرطرفدار هزینهکاهی (رترنچمنت) نیز بر این باور است که این سیاست اغلب به انتقال هزینهها از بخش عمومی به افراد و خانوادهها منجر میشود و چنین امری نیز معمولا در بلندمدت هزینههای بیشتری برای جامعه به همراه دارد.
🔺اسپیکر در هر بخش، پیشنهادهایی مطرح میکند. پیشنهادهای وی در مورد «هزینههای مرتبط با خدمات رفاهی» بر سه قسم است:
◀️ تاکید بر خدمات همگانی، که میتواند هزینههای اداری و پیچیدگی را در مقایسه با برنامههای مبتنی بر آزمون وسع کاهش دهد.
◀️ تاکید بر تأمین مالی پایدار، به نحوی که ثبات بلندمدت را تضمین کرده و از دستکاریهای سیاسی جلوگیری کند. (اسپیکر اقلام جدیدی نیز برای دریافت مالیات معرفی میکند)
◀️ و در نهایت بر این نکته تاکید میکند که به جای تمرکز صرف بر «هزینههای دولتی» (در تحلیلها و ارزیابیها) بهتر است «هزینه کل رفاه» که هم هزینههای عمومی و هم هزینههای خصوصی را در بر میگیرد، مورد تحلیل قرار گیرد.
کانال سیاستگذاری اجتماعی
@SocialPolicy