#КЕЧКИ_МУТОЛАА
#НАСТАРИН_ҲИДИ
МУАЛЛИФ: САИДА АЗИЗ (Саида ҚОРАБОЕВА)
#39
КУНДАЛИКДАН
Қўлимда осма укол, ёнимда саккиз ойлик қизим ва ўзим... Унсиз йиғлардим. Шунақанги алам қиларди... Бу ҳаётни ўзим танлагандим! Ўзим рози бўлгандим! Юрагимни янада жизғанак қилаётгани шу эди.
Эртаси куни боламни кўтарганча уйга бордим. Ётгин, деганига қарамай, ўрнимдан турдимда, боламни кўтарганча... ҳеч кимга гапирмай чиқиб кетдим.
Ота-онам ҳайрон қолишди мени кўриб. Хабарсиз келгандим. Дадамга барча ҳақиқатни айтдим. Отам курсдошларимни танигани учун телефондаги суҳбатимга қаршилик қилмади. Менга ишонди. “Қўлингда дипломинг бор! Иккита болангни ўзинг эплаб боқиб оласан! Тамом, агар сенга ишонмаса, яшамай қўя қолсин!” деди менга қатъий боқаркан. Ичимга шодлик сизиб кирди. Дадам мени қўллагани, тушунгани учун қувондим. “Куёвингиз ҳар гал жанжал қилса, ота-онангни чақир, деяверади. Сизларнинг ҳам юрагингизни сиқмай, деб айтмасдим. Тўрт ойдан буён гаплашмайди. Фақат аразлаб юради”, дедим. “Яна бир марта чақир деса, қўнғироқ қил, етиб борамиз! Ҳозир эса уйингга бор. Балки аҳвол яхшиланар”, деди дадам менга самимий тарзда. Енгил бўлдим. Ортимда мени қўллаб тургувчи тоғим борлигидан фахрландим. Бошимни баланд кўтарганча уйга кириб бордим. Қайнонам бир қараб қўйдида, индамади. Қайнотам эса, “Уйиздагиларни кўриб, баҳри дилиз очилиб келдизми?” деди. Бу пичингмиди, кесатиқмиди, ё ҳазилмиди, фарқлай олмадим. Эримнинг иккита боласи келган экан. Ўғли менга ўшшайганча салом берди. Қизи ҳам. Қайнонам Робияни қўлимдан олдида: “Ма, синглингни кўтар”, деб Барнога қизимни бериб қўйди. Барно истар-истамай болани қўлига олди. Ўн ёшли қиз болани худди тушириб юборадигандек туйилди менга. “Ўзимга берақолинг”, деганча Робияни кўтариб, ичкарига кириб кетдим. Шу билан ташқарига чиқмадим. Чиққим келмади. На қайнонамни, на эримни болаларини, на бошқасини, ҳеч кимни кўргим келмасди. Дераза ойнасига такиллаб урилган томчилардан ташқарида ёмғир ёғаётганини билдим. Қизимни беланчакка солганча, унга алла айта бошладим. Мисралар ҳам қуйилиб келарди. Илгари ҳавасга бир икки шеърчалар ёзиб турардим. Яна илҳом келиб қолди, шекилли... Мана ўша алла... Кундаликжон, сенга ёзиб қўяй... акс ҳолда, ёдимдан чиқади:
Яна ёмғир ёғаётир ташқарида...
Бу ҳаммаси Худойимнинг ишларида.
Болажоним ширин-ширин ором олиб,
Ухлаётир ўз жойида, ичкарида.
Чақмоқ чалиб, еру кўкни ёритади,
Аччиқ сўз ҳам юрагингни оғритади.
Мен боламга алла айтсам, жўшиб-жўшиб,
Бор дардимни, аламимни аритади.
Сўраб кўрай эсаётган шамоллардан,
Не хабар бор, биз туғилган томонлардан.
Дуо қилиб ёлворайин, эй, Худойим,
Болагинамни Ўзинг асра ёмонлардан!
Бир гул бўлиб яйролмадим боғингизда,
Оппоқ қордек вафолиман тоғингизга!
Болажоним униб ўсиб, улғайсину,
Ўйнаб кулиб, қувнаб юрсин ёнимизда!
Ана ёмғир тинаётир ташқарида,
Бу ҳаммаси Аллоҳимнинг ишларида!
Қизалоғим ширин-ширин ором олиб,
Ухлаётир, ўз жойида ичкарида!
Шунақангиз оҳангга тушириб куйладимки, ўз алламга ўзим йиғладим. Аламларим, изтиробларим, яшаган кунларим, меҳрни соғинганларим... ҳаммаси учун кўз ёш тўкдим.
Эртаси куни эса... яна жанжал бўлди. Бу гал ишонч билан дадамга қўнғироқ қилиб, тез етиб келишларини сўрадим. Даврон акам: “Чақир отангни... кўрамиз қани...” деди. Мен дадамни чақиргунча, у ҳам отасининг ёнига кириб нималар деди, Худо билади. Дераза ёнида Робияни кўтариб, дадам келишини пойлаб турарканман, ҳовлидан қайнотамнинг қаттиқ гапиргани эшитилди: “Бунақа хотинни тўртта туғса ҳам жавобини бервор! Керакмас!”
Ё, Аллоҳ! Ўғли устимдан қандай бўҳтонларни ёғдирмади экан?
ДАВОМИ БОР
https://t.me/Saida_Aziz_Ijodi