21-қисм
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
-Мен уйга қайтиб бораман. Бу ерда қолмайман, уларни қовоғига қараб.
-Мен отанг билан маслаҳат қилайчи.
-Тезроқ катта ойи. Мен... Мен.
-Бўлди йиғлама қизим. Онангга ҳеч нарса дема, юраги кўтаролмайди.
-Хўўп
Орадан бирор соат вақт ўтгач хонани эшиги очилиб катта ойим кўринди. Югуриб бориб қучоқлаб йиғлаб юбордим.
-Мени абгор қилишди ойи.
-Йиғлама, отанг келди. Ҳаммасини ҳал қилади. Юр ташқарига.
Ойим билан етаклашиб ташқарига чиқдик. Ҳовлида отам Аброрга қаттиқ, қаттиқ гапирарди.
-Мен сенга қизимни ишониб топширсам, шу эдими кутганим?
-Низом ака қизишманг, англашилмовчилик бўлди. Қизиз мени нотўғри тушунди.
-Айлай Низомжон бунча жахлга берилманг, ҳали жиддий гап бўлмасидан қизиз ҳамма гапни оқизмай етказдими?
Яйра амма ҳам тилга кирди. Булар мени айбдор қилмоқчими? Жим туриш ахмоқлик.
-Нималар деяпсиз, ўзиз эмасми бу вақтинчалик яшаш уйиз, бу Аброрни хотини Сарвиноз деган. Сизчи отангдан қасдимни оламан демадизми?
-Амая наҳотки шундай деган бўлсак? Ҳамон ўша курсдошингда кўнглинг бор экан нима қиласан бунақа ёлғон тўқиб. Биз катта режалар қилганмиз, сени бу ёлғонинг икки оила бизнесига ҳам путур етқазади.
Ё Аллоҳ, инсон шунчалар ҳам паст бўладими, шунчалар ҳам мунофиқ бўладими? Мени тилим лол, бу ерда курсдошимни нима алоқаси бор?
-Аблах, инсофсиз. Ёлғон бари ёлғон. Мен эшитган кўрганимни айтдим
Отам менга ғазабланиб қаради.
-Бўлди тушунарли ҳаммаси. Гулсара кетдик. Аброржон тушунмовчилик учун узр. Амая ўзингни йиғиштириб ол. Икки қулоғинг билан эшит, шу уйдан фақат ўлигинг чиқади. Мени шарманда қилмоқчи бўлсанг тириклайин ёқаман.
Оёқларимдан мадор қочиб ўтириб қолдим. Отам... Ўз отам менга ишонмай манави аблахга ишонди. Иккиюзламачига ишонди
-Ота, отажон....
-Бас, ортиқ ёлғонларингни эшитишни истамайман. Мени обрўйимни тўкяпсан.
Отам шундай қахр билан шу сўзларни айтди-ки, жойимда музладим. Ич ичимдан музладим. Мен тамом бўлдим. Кўз ёшларим, ялинишларим фойда бермади.
-Қизим бари яхши бўлади. Моҳигулни ўйла. У билмасин. Сендан илтимос. Нима гапинг бўлса менга айт. Сен кучлисанку жон қизим.
Катта ойим мени бағрига босиб овутарди.
-Гулсараааа
-Кетяпман.
-Ўзингни асра жоним.
Отам ва катта ойим кетишди. Аброр эса захарханда кулганча ёнимга келди.
-Мен сенга айтма дегандим. Нима бўлди, ўзингга жабр қилдинг. Хўш энди нима қилмоқчисан?
-Сени ўлдираман.
Жойимдан туриб Аброрга ташландим.
-Аблах, Аллоҳ жазойингни берсин
Дуч келган жойига муштлаб ташлардим. Бу эса унга чивин чаққудек таъсир қилмасди. Икки қўлимни ҳам маҳкам ушлаб, кўз ёшларим билан ювилган юзимга қаради.
-Ўзингни қўлга ол. Бошқа чоранг йўқ. Кўнмасанг, сени суюқ оёқ деб интернет юлдузи қилиш мен учун қийин иш эмас.
Қўлларимни силтаб тортганча хонамга югурдим. Кираётиб ҳам эшикни қаттиқ ёпдим тарақлаб кетди. Мен орзу умидларидан, эртасидан мосуво қиз эдим. Боши берк кўчага кириб қолгандим. Ҳаттоки нимани ўйлашни ҳам билмасдим.
Давоми бор.
https://t.me/shamsinurijodi