#СЎНГГИ_НАФАСГАЧА
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
Абдужаббор ака, насиб қилса ўқишни битиргунингизга қадар қишлоғимиз марказида малакали тиббий ёрдам кўрсатадиган мажмуа қуриш ниятимиз бор.
Абдужабборнинг чеҳраси ёришди:
- Бу гапларни эшитиб дилимдаги орзуларим уйғониб кетди. Азалий орзуйим бўлмиш докторлик касбига бўлган иштиёқим янада ошди. Энди сенинг таклифингни ҳар тарафлама ўйлаб кўрмасам бўлмасов..
- Албатта ўйлаб кўринг, ака. Фақат бир шарт билан: нима бўлган тақдирда ҳам жавобингиз "ҳа" бўлиши керак.
🔳🔳🔳
Сентябрнинг ўрталаридан бошлаб Абдужаббор тиббиёт институтида ўқий бошлади.
1950 йил июль.
Ўқишдан қайтаётган Абдужабборни гузар бошида учратган Юсуф кулимсираб унга тегишди:
- Оббо оғайни-ей?! Лагерма лагерь юравериб ўзингни обдон совуққа олдирган экансан-да? Зах деганлари суяк-суягинггача ўтиб кетган экан?!
- Гапларингга сира тушунмадим, Юсуф? Нималар деяпсан? Нима учун лагерни эслаб қолдинг?! - дўстига ҳайрон қаради Абдужаббор.
- Вей, нимани тушунмайсан? Ғалча бўлиб қолдингми? Тўртта қиз-а? Нақд тўртта қиз?! Бу кетишда ҳадемай қаҳрамон ота бўласан?!
- Юсуф!
Юсуф Абдужабборнинг юзига қараб ҳали янгиликдан хабари йўқлигини фаҳмлади
- Ийе, ҳали хабаринг йўқми? Хушхабарчи ҳам ўзим бўларканман-да!
Абду! Оғайни! Келин яна эгиз фарзандни дунёга келдирди.Икковиям қиз! Энди сен тўрт нафар қизнинг отасисан.
- Нима?! Мен?! -довдиради Абдужаббор,- Матлубанинг кўзи ёридими? Ахир ҳали вақт бор эди-ю? Қиз туғди дейсанми?
- Ҳаа! Ҳааотир олма. Келин ҳам, қизларинг ҳам соппа-соғ эканлар.
Абдужаббор Юсуфни маҳкам кўтариб чир айлантирди.
- Эээ қўйвор-ей?!- дўстидан ўпкалади Юсуф, -сал қолса белни синдирардинг, хумпар! Ундан кўра суюнчига бир сўм, ярим сўм атасанг бўларди.
Абдужаббор дўстини қўлини маҳкам сиқди:
-Насиб қилса ҳаммаларингни чақириб ўз қўлларим билан ош қилиб бераман.
- Келишдик,- Абдужабборнинг елкасига енгил шапатилади Юсуф,- энди уйингга қуш бўлиб уч! Раҳима холам ҳам сени кўзлари тўрт бўлиб кутаётгандирлар.
Абдужаббор онасини ўчоқбошида учратди. Раҳима хола эзилиб пишган ширгуручларни ёғоч чўмич билан кавлаб турган экан.
- Ойиии,- Абдужаббор онасини маҳкам бағрига босди.
Раҳима холадан райҳон, ўчоқ тутуни ва яна аллақандай ислар келарди.
- Болам тушмагур-ей, йиғлаяпсанми? -Абдужабборнинг бошини меҳр билан силади Раҳима хола,- ё Матлуба яна қўшалоқ қиз туққанига кўнглинг ўксидими?
- Йўқ, ойи, - ёшли кўзлари билан жилмайди Абдужаббор,- Матлуба ўнта қиз туққанидаям биринчи сафаргидагидек ҳурсанд бўлавераман. Бу кўз ёшлар эса ҳурсандчиликдан. Шунчаки кўнглим бўшаб кетди. Матлуба яхшими? Қизалоқларчи?
- Ҳаммалари яхши, болам. Катта қизларинг кичикларини бошидан кетмай ўтирибди. Ўзлари бола-ю, сингилчаларини "нинни, нинни" деб эркалаб ўтиришибди.
- Ойи, бу ёғи қизиқ бўлди-ю? Фотима, Зуҳра қизларимиз бор-ку?! Кичик эгизакларга қандай исм берамиз энди?!
- Мен маҳалламиз бошидаги Сарви онадан сўраб келдим.
Бу қизларимизга Буфотима, Бузуҳра дея исм қўярканмиз.
- Ажойиб-ку, ойижон. Бундай номлашда бирор маъно бормикан? Сарви она тушунтирдиларми сабабини?
- Сабабини сўраш эсимга келибдими, болам? Сарви она икки марта кетма-кет эгизак туғилса иккинчи эгизакларга шундай деб ном қўйилади дедилар. Мен ҳам "хўп" деб келаверибман-да . Мен учун энг муҳими қизларингни соғ-саломат вояга етиши.
- Мен учун ҳам, ойи. Юринг улардан хабар олайлик. Уларни жуда кўргим келяпти.
- Ҳа айтганча Буфотима, Бузуҳранг худди сенга ўхшайди. Кўзлари кўм-кўк уларнинг.
- Сизга ҳам ўхшашар экан-да унда, ойи?
- Ҳа, болам. Матлуба қизимга ўхшашади. Сочлари қоп-қора. Лаблари ғунчадек...
Абдужаббор ва Раҳима хола бошлашиб Матлуба ётган хонага киришди.
- Адажоним келдилар,- Фотима ва Зуҳра шундай дея отаси томонга югуришди
📌@xazon_rezgi /164