قصه.رنگ.توپ

پروژه "مَن" با هدف پذیرش و افتخار کودکان به هویتهای فردی، خانوادگی، جنسی، فرهنگی، اجتماعی، دینی و ملی، بر روی جمعی از کودکان نه تا دوازده سال در خانه بلوط شهر دیشموک در هفت روز برگزار گردید. اصول جلسات گفتگومحور و با تسهیلگری بر اساس سوال و پرسش سقراطی انجام شده است. موضوع هر جلسه بر یکی از اهداف هویتی تکیه دارد. در پایان هر جلسه کودکان فعالیتهایی فرهنگی و هنری بر اساس تفکر، تخیل و جمعبندی مباحث جلسه انجام دادند. حاصل این مباحث و فعالیتها در قالب نمایشگاهی در روز جمعه با حضور کودکان، خانواده هایشان و اهالی شهر برگزار شد. امید است که با یاری پروردگار سهم کوچکی در ارتقای سلامت روانی جامعه برداشته باشیم.
سپاس از خانم محمدی که این پروژه را تسهیلگری کردند.

‏از اول مهر روی سه موضوع تمرکز کردیم:
*قدرت نوشتن
*قدرت بیان (داستان و قصه را با اصول و شیوه‌های صحیح قصه خوانی می‌خوانند)
*بازی‌های گروهی و مشارکتی

هر هفته یک میز به بازی شطرنج اضافه می‌شود و بچه‌های روستا با علاقه بازی می‌کنند. حالا خودشون به بازیکن‌های جدید آموزش می‌دهند و نظارت می‌کنند.
عباس از ده‌بالا می‌آید و امروز جلسه‌ دومش بود.
قشنگ فکر می‌کند تمرکز می‌کند دقت‌‌ می‌کند و بعد دست به حرکت می‌شود

‏در خانه بلوط روستای لیرکک طرح سفیر یار‌مهربان را شروع کرده‌ایم،هر کودک مسولیت کودک کم سن‌تر از خودش را به عهده می‌گیرد برای او قصه می‌خواند، بازی می‌کند.
در روستا گاهی بچه‌ها همکاری و مهربانی کمتری باهم داشتند،به سرگرو‌ها گفته‌ایم شرط اولیه مهربانی و احترام به یار خودش است.
در این طرح خانم خسروی اصول جذب و ارتباط موثر را برای سرگروه‌ها توضیح و شیوه قصه‌گویی را آموزش دادند.

‏هر کتابی که به روستاها می‌فرستیم یک کاربرگ دارد که کودکان بعد از خواندن آن را پر می‌کنند.
زهرا شعبانی کودک روستای فیلگاه جواب‌های خوبی نوشته است.

خانم یادت میاد روز اول چقدر سخت بود نوشتن و یک خط هم نمی‌تونستیم بنویسیم اما الان یک صفحه می‌نویسیم.
من می‌خواهم نویسنده بشوم.

‏خانم اسلامی:وقتی شطرنج کار میکنم حس پرستارایی رو دارم که تو خط مقدم جنگ کار میکنن
همه‌شون دارن داد میزنن همه‌ صدام میکنن هر کی فرصت کنه اون یکی رو میزنه هر کی فرصت کنه سوسکی تقلب میکنه و من باید همزمان بالای سر همه‌ باشم و حواسم باشه حرکت اشتباه نداشته باشن که اشتباهی یاد نگیرن

‏امسال دو مدرسه دیگر را مجهز به کامپیوتر کردم به امید اینکه دانش‌آموزان توانمند بشوند. امیدوارم بتوانم مدارس بیشتری را تجهیز کنم.
یا رزاق

‏گفت اجازه میدی داخل موسسه (قصه رنگ توپ) برای دوستانم شیوه ساخت دستبند را آموزش بدهم.
گفتم خیلی کار قشنگیه.
گفت ما که کاموا نداریم.
گفتم کاموا را من می‌دهم.
چند روز آمدند و کنار هم دستبند می‌بافتند.
به پسرها گفتم شماهم بیایید
گفتند:مگه ما دختریم
قانع نشدند

‏و روزی که من سخن گفتم و آغازی بود برای شدن.

‏وقتی مدارس غیرانتفاعی شهر دهدشت به خانه‌بلوط روستای اکبراباد می‌آیند یعنی خانه‌بلوط روستا شادی بخش کودکان شده است، هفته‌ای نیست که مدارس شهر به روستا نیایند.
امیدوارم بتوانیم در شهر دهدشت خانه بلوط مناسبی بسازیم که کودکان شهر را پوشش دهیم.
یارزاق