نقال باشی

🎙سمت و سوى سياست خارجى ايران بعد از اسد

▫️به دنبال برخى تحولات در منطقه به خصوص بعد از سقوط بشار اسد اكنون پرسش مهم آن است كه سياست خارجى ايران آيا بايد در همان ريل سابق حركت كند يا بايد تغييراتى در برخى جهت گيرى ها ايجاد كرد؟

▫️همچنين مفهوم «عمق استراتژیک» در سیاست منطقه‌ای ایران چه جایگاهی دارد و آیا ایران باید این عمق را در مرزهای خود جستجو کند یا در کشورهای همجوار و با استفاده از اتحادهای منطقه‌ای؟

▫️على آردم، تحليلگر مسائل منطقه و عليرضا مجيدى، پژوهشگر حوزه غرب آسيا در ميزگردى به اين پرسش ها پاسخ دادند.

#راهبرد

📺 @eco_voice

📹 سمت و سوى سياست خارجى ايران بعد از اسد

نسخه صوتی

▫️به دنبال برخى تحولات در منطقه به خصوص بعد از سقوط بشار اسد اكنون پرسش مهم آن است كه سياست خارجى ايران آيا بايد در همان ريل سابق حركت كند يا بايد تغييراتى در برخى جهت گيرى ها ايجاد كرد؟

▫️همچنين مفهوم «عمق استراتژیک» در سیاست منطقه‌ای ایران چه جایگاهی دارد و آیا ایران باید این عمق را در مرزهای خود جستجو کند یا در کشورهای همجوار و با استفاده از اتحادهای منطقه‌ای؟

▫️على آردم، تحليلگر مسائل منطقه و عليرضا مجيدى، پژوهشگر حوزه غرب آسيا در ميزگردى به اين پرسش ها پاسخ دادند.

#راهبرد

📺 @ecoiran_webtv

♦️ سقوط اسد و آینده محور مقاومت

با وجود اینکه سرعت وقایع خیلی زیاده و کسی نمی‌تونه بدون دسترسی به اطلاعات پنهان بدونه چه اتفاقی داره می‌افته؛ سعی کردم سیر وقایع رو بررسی کنم.

@Naghal_bashi

🔸پوشه‌ی شنیداری نشست علمی «نقد و بررسی آراء و اندیشه‌ی سیاسی دکتر داود فیرحی»

سخنرانان:
دکتر جهانگیر معینی علمداری
دکتر مهدی فدایی مهربانی
دکتر احمد بستانی
دکتر محسن برهانی

دبیر نشست:
دکتر علی آردم

دور اول سخنرانی
04:35 دکتر محسن برهانی
22:36 دکتر احمد بستانی
42:03 دکتر مهدی فدایی مهربانی
01:03:45 دکتر جهانگیر معینی علمداری

دور دوم سخنرانی 01:21:59
دور سوم سخنرانی 02:13:55

چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳، خانه اندیشمندان علوم انسانی

@iranshenasi_ut
@Naghal_bashi

بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی، ولی تو این شرایط خاور میانه که داریم می‌سوزیم، قصد داریم یه سفرِ خنک خاص بریم: شمالگان.

هدف اصلی برنامه دیدن شفق قطبیه، ولی پدیده‌های جوی به شدت تابع وضعیت آب و هوا هستند و ممکنه دیدنش میسر نشه؛ برای افزایش شانس‌مون، ما ۴ روز در مورمانسک اقامت می‌کنیم و از جاذبه‌های طبیعی اونجا بهره می‌بریم. جاذبه‌های این سفر:
۱.مسکوی زمستانی
۲.بازدید از روستای Teriberka، گشت و گذار کنار اقیانوس منجمد شمالی و دریانوردی در این اقیانوس (شاید دیدن وال‌)
۴.سورتمه‌سواری با سگ‌های هاسکی
۵.گوزن‌های شمالی
۶.بنای"مدافعان قطب شمال"معروف به آلیوشا
۷.اولین کشتی هسته‌ای جهان
۸.تجربه غذاهای منحصر به فرد قطبی
۹.گشتن در جنگل‌های قطبی
۱۰.آشنایی با مردم بومی قطب و زندگی‌شون
۱۱. آسمان‌نمای مسکو

تمام هزینه‌های مورمانسک، اعم از بازدیدها، خورد و خوراک، بلیط‌ها، فعالیت‌های تفریحی به عهده تور هست. اقامت در مسکو و بلیط مسکو-مورمانسک و برعکس هم همین‌طور؛ فقط خرید سوغاتی و وعده‌های غذایی در مسکو به عهده خودتونه 😊
 
تاریخ: ۱۸ تا ۲۳ بهمن
هزینه: ۱۶۱۰ دلار+ پرواز تهران-مسکو + ویزا
تاریخ ثبت نام: از اکنون تا ۲ آذر

بش دوم/پایانی

۲. سناریوی دوم: حمله به کارخانه‌های تسلیحاتی

شاید بتوان این سناریو را مشروع‌ترین هدف اسرائیل دانست، به این دلیل که نه نیازی به کمکی از سوی آمریکا دارد و نه هیچ یک از عواقب سناریوی نخست را در پی دارد و افزون بر آن، تلفات غیر نظامی آن بسیار اندک خواهد بود. مشکل اصلی این سناریو بازدارندگی ناکافی آن است، زیرا سایت‌های تسلیحاتی قابلیت ساخته شدن مجدد دارند و این آسیب در نهایت آسیبی کوتاه مدت و کم بازده خواهد بود.

۳. سناریوی سوم: حمله به زیرساخت‌های حیاتی ایران

این مورد کارا‌ترین ضربه‌ به حکومت ایران خواهد بود که با توجه به تحریم‌ها، کمبودها و ناترازی‌های مختلفی که در حال حاضر با آن دست به گریبان است، هم بازسازی چنین مواردی برای ایران بسیار هزینه‌بر و زمان‌بر خواهد بود و هم می‌تواند موجب نارضایتی‌های عمومی و حتی اعتراضات گسترده خیابانی شود و ایران را در دو جبهه داخلی و خارجی درگیر کند. ولی این گزینه کارا نیز می‌تواند دو خطر برای اسرائیل در پی داشته باشد:
نخست حمله متقابل ایران به زیرساخت‌های اسرائیل، همچون بندر حیفا، کارخانه‌های آمونیاک و آب شیرین‌کن‌ها. با این حال اسرائیل برخلاف ایران دارای توان بازسازی بالایی است، چراکه جامعه بین‌الملل و به ویژه آمریکا را در کنار خود دارد و توان مالی مناسبی را داراست و پاسخ ایران تنها می‌تواند ضرری کوتاه مدت برای او باشد. دومین پیامد، احتمال یک عملیات تلافی‌جویانه دیوانه‌وار از سوی ایران و نیروهای هم‌پیمان آن به منافع آمریکا‌ در منطقه است، به همین دلیل این گزینه نیز نیازمند همراهی آمریکا است که باز هم در حال حاضر اسرائیل نمی‌تواند چنین چیزی را از بایدن انتظار داشته باشد. با توجه به این دو موضوع، هرچند آسیب به یک زیر ساخت محتمل است ولی یک حمله با تخریب بسیار گسترده نامحتمل خواهد بود

۴. سناریوی چهارم: ترور رهبران سیاسی و نظامی ایران

این مورد یکی از محتمل‌ترین گزینه‌هاست، زیرا از مشروعیت بسیار بالایی در بین کشورهای غربی برخوردار است (به مواضع آن‌ها پس از ترور سید حسن نصرالله توجه کنید). بنابراین به نظر می‌رسد اسرائیل به صورت جدی این گزینه را مد نظر دارد، به ویژه که نیازمند هیچ‌گونه کمکی از سوی آمریکا نخواهد بود و از سوی دیگر، حذف کردن چهره‌های کلیدی دشمنان به منظور آسیب رساندن به فرایندهای نظامی حریف، روش مورد علاقه اسرائیل است. افزون بر این، چنین گزینه‌ای خطرات کمی هم برای آنان دارد، چراکه ایران توان انجام چنین ترورهایی را در زمین اسرائیل ندارد. مهم‌ترین اهداف ترور، شخصیت‌های نظامی هستند و نه شخصیت‌های سیاسی؛ زیرا تحرک آن‌ها در منطقه بیشتر است و در عرف بین الملل نیز چنین چیزی پذیرفته‌تر است. ولی مشکل عمده این گزینه این است که احتمالا تاثیر زیادی بر روند فعالیت‌های ایران نخواهد داشت و این روش بیشتر در مورد گروه‌های مبارز کارآیی دارد تا برای یک کشور مستقر.

جمع‌بندی:
با توجه به پیچیدگی و مشکلات جدی اسرائیل برای پاسخ دادن، شاید مطلوب‌ترین و محتمل‌‌ترین پاسخ روش ترکیبی این سناریوها باشد؛ به طوری که هیچکدام از آن‌ها به طور کامل انجام نشود ولی هر کدام به مقیاسی ضربه زننده باشند، یعنی به یکی از سایت‌های هسته‌ای ایران یا یکی از زیر‌ساخت‌های ایران حمله‌ای محدود کنند، مجموعه‌ای از ترورها را در ایران آغاز کنند و شاید ساختارهای تسلیحاتی ایران را به مرور زمان و به صورت ممتد مورد حمله قرار دهند. بدون شک ایران به این حملات پاسخ خواهد داد تا یک نقطه تعادل بازدارندگی جدید ایجاد شود؛ ولی در صورت انتخاب ترامپ ممکن است معادله کمی تغییر کند.

@Naghal_bashi

دشواره اسرائیل؛
چه پاسخی در انتظار ایران است؟
علی آردم
بخش اول

جمهوری اسلامی ایران بالاخره به ترور اسماعیل هنیه، سید حسن نصرالله و سردار نیلفروشان و حمله‌های متعدد اسرائیل و همچنین از بین رفتن ساختار رهبری مهم‌ترین نیروی متحد خود، حزب الله، در شامگاه دهم مهر پاسخ داد. پس از آن اصلی‌ترین پرسش این است که پاسخ اسرائیل به این حمله چه خواهد بود؟ پاسخ به این پرسش مستلزم بررسی دو موضوع است:

الف. میزان خسارت وعده صادق ۲
هرچند با دقت بالا نمی‌توان میزان تخریب وعده صادق ۲ را بررسی کرد، ولی اکنون می‌دانیم که حداقل دو پایگاه هوایی مورد اصابت چندین موشک قرار گرفته و تخریب قابل توجهی داشته است. بر اساس اطلاعات فعلی می‌توان گفت با توجه به فرصت لازم برای جابجایی نیروها، هیچ هواپیمایی آسیب ندیده است. بر اساس واکنش‌های نظامی‌نویسان بین‌المللی می‌توان گفت که شدت ضربه و از همه مهم‌تر، توانِ دور زدنِ پدافند اسرائیل مهم‌ترین ویژگی‌های این حمله بوده است و تقریبا اجماعی کلی‌ شکل گرفته که این حمله ضربه‌ای کارا بوده است که اسرائیل را به این فکر می‌اندازد که اگر ایران قصد حمله به تاسیسات زیربنایی اسرائیل را داشته باشد، توانایی انجام آن را دارد و از این رو باید در پاسخ دادن به ایران به فکر عواقب جدی عمل خود باشد.

ب‌. همراهی آمریکا
مدت‌هاست آمریکا اعلام می‌کند که سیاست‌های تهاجمی اسرائیل مورد حمایت او نیست و به طور مداوم از نتانیاهو و هیات حاکمه خواستار خویشتن‌داری بیشتر است و نگران وارد کردن آمریکا به جنگی ناخواسته و نابهنگام است؛ نزدیکی انتخابات و تاثیر یک جنگ دیگر در خاورمیانه بر نتایج آن از اصلی‌ترین دغدغه‌ بایدن است. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد بایدن با سیاستی کج دار و مریز، از فشار بیشتر بر ایران رضایت دارد و در پس پرده از رفتارهای نتانیاهو حمایت می‌کند؛ از همین‌رو نمی‌توان با اطمینان موضع آمریکا را تبیین کرد، ولی با احتمالی قطع به یقین می‌توان گفت که از جنگ گریزان است. همین موضوع، کنش‌های دیپلماتیک ایران را بسیار حائز اهمیت‌تر می‌کند.

با در نظر گرفتن این دو پیش‌زمینه، می‌توان سناریوهای پاسخ‌های احتمالی اسرائیل را بررسی کرد. پیش از هرچیز، باید وسعت ایران را به کسانی که نگران جنگی تمام عیار هستند گوشزد کرد. تعداد شهرهای مهم ایران و نحوه استقرار آن‌ها در سرار کشور به شکلی است که بروز شرایطی که بسیاری از افراد نگران آن هستند (مانند: نابودی و با خاک یکسان شدن ایران) اصولاً امکان‌پذیر نیست، چه این اقدام از سوی اسرائیل انجام شود و چه آمریکا. بنابراین در حال حاضر و با در نظر گرفتن شرایط فعلی و همچنین شرایط جغرافیایی ایران، نگرانی از وقوع جنگی تمام عیار، حمله به شهرهای ایران و مورد اصابت قرار گرفتن مناطق مسکونی بی‌مورد است.

۱. سناریوی اول: حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران

تاسیسات هسته‌ای ایران از لحاظ نحوه استقرار بسیار پیچیده و گسترده هستند و به تبع آن، نابود کردن آن محتاج عملیاتی بسیار پیچیده و با حمایت آمریکاست؛ هرچند که برخی بعضی‌ معتقدند که اسرائیل به تنهایی هم می‌تواند بخش عمده‌ای از این تاسیسات را نابود کند، ولی از بین بردن کامل ممکن نیست. اما چنین حمله‌ای عواقبی نیز در پی‌ خواهد داشت:
نخست اینکه اگر تاسیسات به طور کامل از بین نروند، پس از آن ایران دلیلی مشروع برای ساختن سلاح اتمی پیدا خواهد کرد، به ویژه که این روز‌ها یک پارادایم شیفت در فضای فکری استراتژیست‌های نظامی ایرانی رخ داده است و صداهای بلندی خواستار ساخت سلاح اتمی شده‌اند. به همین دلیل، این گزینه برای موفقیت کامل نیازمند کمک آمریکا خواهد بود که با توجه به شرایط پیچیده آن‌ها، به نظر با چنین پاسخی موافقت نکنند. دومین پیامد ناگوار این اقدام می‌تواند حمله ایران به تاسیسات هسته‌ای اسرائیل در پاسخ به این اقدام باشد که با توجه به نتیجه حاصله از وعده صادق ۲، می‌توان گفت ایران امکان چنین پاسخی دارد و اسرائیل باید به طور جدی این احتمال را در نظر بگیرد. سومین پیامد منفی چنین حمله‌ای، پخش تشعشعات اتمی و آسیب به شهروندان غیرنظامی خواهد بود که می‌تواند فشارهای بین‌المللی را بر اسرائیل افزایش دهد. هرچند به باور بسیاری از ناظران اسرائیل برای چنین مساله‌ای اهمیتی قائل نخواهد بود، ولی در فضای فعلی جهان بعید است اسرائیل چنین هزینه‌ای را بر خود تحمیل کند. با در نظر گرفتن این موارد، شاید بتوان گفت که احتمال حمله همه‌جانبه و گسترده به تمام تاسیسات هسته‌ای ایران و نابودی کامل آن زیاد نباشد.

@Naghal_bashi

اصابت به پایگاه هوایی نواتیم

موشک‌های ایران بر فراز غزه

تصاویر اولیه از ضارب

حمله مسلحانه در تل آویو
گفته میشه ۶ نفر کشته شدند.

💠 در دورۀ «چهل‌وچند سال بعد» بنا داریم متمرکز شویم روی نزدیک‌ترین دورۀ تاریخ ایران به زندگی ما. پرونده‌های متعددی در هر حوزه از تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی وجود دارد و این یعنی در پیش داشتنِ مسیری طولانی‌، مسیری که طی کردنش بیش از یک ترم هشت‌جلسه‌ای زمان نیاز دارد.

در ترم اول از حلقۀ «چهل‌وچند سال بعد» به سراغ #روابط_خارجی #جمهوری_اسلامی می‌رویم و بعد از مرور مختصر زمینه‌های شکل‌گیری انقلاب ۵۷ و جمهوری اسلامی ایران، پرونده‌هایی مثل #انرژی_هسته‌ای در ایران، #برجام، #رابطۀ_ایران_و_آمریکا» و #تسخیر_سفارت را بررسی می‌کنیم.

«چهل‌وچند سال بعد» به گروه خاصی از مخاطبان محدود نیست و پیش‌نیاز خاصی هم ندارد، جز علاقه‌مندی و کنجکاوی نسبت‌ به تاریخ معاصر ایران و البته داشتن حوصله برای جست‌وجو لابه‌لای منابع. فضای «چهل‌وچند سال بعد» مابین حلقۀ مطالعاتی و کلاس شناور است و این یعنی در طول جلسه‌ها، هر شرکت‌کننده باید بخشی از فرآیند جست‌وجو در منابع مکتوب و غیرمکتوب را بر عهده بگیرد.

◾️برای ثبت‌نام به ادمین مدرسۀ سه‌نقطه پیام بدهید.

@SeNoghteSchool

💠 چهل‌وچند سال بعد
حلقۀ مطالعاتی تاریخ معاصر ایران از ۱۳۵۷ تا امروز

فصل اول: رابطۀ ایران و آمریکا

👨🏻‍🏫 #علی_آردم

علی آردم داروساز‌ی‌ است که همیشه به علوم‌ انسانی علاقه داشته و به‌ خاطر همین علاقه، به #علوم_سیاسی و جهان سیاست و تاریخ مهاجرت کرده است. او مدرک ارشد علوم سیاسی‌اش را از دانشگاه تهران گرفته است و لابه‌لای کارهای مختلفش پادکست «نقال‌باشی» را هم روایت می‌کند، پادکستی دربارۀ تاریخ معاصر ایران. آردم با نگاه علمی و دقیقش، #تاریخ را آزمایشگاه علوم انسانی می‌داند و همین نوع نگاه مواجهۀ او با وقایع تاریخی را خاص و جذاب می‌کند.

📆 سه‌شنبه‌ها، از ۸ آبان
🕔 ساعت ۱۶ تا ۱۸ و ۱۸ تا ۲۰
📚 هشت جلسه
🌐 حضوری
💳 یک میلیون تومان
🔴 با تخفیف ویژه برای دانشجویان

|توضیح دوره|

◾️برای ثبت‌نام به ادمین مدرسۀ سه‌نقطه پیام بدهید.

@SenoghteSchool

رای مشروط

انتخاباتی که به نظر فرمایشی می‌آمد، امروز به عرصه رقابتی تنگاتنگ بدل شده است و با توجه به  تفاوت قابل ملاحظه دو نامزد، بسیاری از رای‌دهندگان خاموش که از صندوق رویگردان بودند، با این پرسش روبرو شدند که آیا در معادله‌ی مشارکت انتخاباتی تغییری نسبت به مرحله‌ی اول ایجاد شده است؟
شاید بتوان گفت اکثر افرادی که دچار این تردید شده‌اند خود را به گفتمان اصلاح‌طلبی نزدیک‌تر دانسته و پرسش‌های آن‌ها ناظر بر تهدیدهای گروه موسوم به پایداری است. زمزمه‌هایی از میان این مرددین برای یافتن پلی بین تحریم انتخابات و همزمان جلوگیری از به قدرت رسیدن جریانِ اقتدارگرایِ بنیادگرا،  به گوش می‌رسد. آن‌ها از "رای مشروط" و استعفای رئیس جمهور در صورت محقق نشدن آن شروط به عنوان یک راه‌حل میانه سخن می‌گویند.

نخست باید به این نکته اشاره کرد که با توجه به ساختار سیاسی کشور، امکان استعفای رئیس جمهور بسیار اندک است و عملا می‌توان گفت محال است. می‌توان با اطمینان گفت رهبر جمهوری اسلامی ایران اجازه چنین رفتاری را نخواهد داد، پس ایده استعفاء منتفی است.
همان‌طور که در ابتدا گفته شد، پرسش بسیاری از تحریمی‌ها این است که آیا تفاوت معناداری بین ایران آینده به ریاست جمهوری این دو نامزد می‌توان متصور بود؟ پس بهتر است اگر آقای پزشکیان و تیم او که شعار خود را "فرق می‌کند چه کسی در پاستور باشد" قرار داده‌اند به دنبال یارگیری هستند، با پاسخ به چند پرسش، تفاوت‌های خود را با نامزد رقیب مشخص نماید.

۱. درگیری لبنان-اسرائیل هر آن تشدید می‌شود و خطر جنگ بین این دو بسیار محتمل است. آیا دولت دکتر پزشکیان توان جلوگیری از این جنگ را دارد؟ گفته می‌شود که در صورت شعله‌ور شدن این جنگ، جلیلی کشور را به سمت جنگ سوق خواهد داد؛ آیا برنامه دولت ایشان متفاوت خواهد بود؟ و اگر جنگی رخ داد، آیا توان همکاری با مجموعه سپاه را دارند یا خطر اصطکاک فزاینده بین این دو نهاد و در نهایت فلج شدن دولت وجود دارد؟

۲. امروزه تمام مسائل اقتصادی ایران به رابطه با آمریکا گره خورده است. در صورتی که ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شود، امکان مصالحه با آمریکا تقریبا به صفر می‌گراید؛ برنامه اقتصادی دولت ایشان برای مقابله به این تحریم‌ها چیست؟ آیا به غیر از چاپ پول، یعنی همان مسیری که دولت رئیسی پیمود، روش دیگری برای تامین هزینه‌های دولت دارد؟ اگر این روشِ تورم‌زا به اعتراضات خیابانی منجر شد (مانند آنچه در سال ۹۶ رخ داد)، روشِ برخورد ایشان با معترضین خشمگین چه خواهد بود؟ آیا در تمام موارد فوق، روش برخورد ایشان با دولت جلیلی تفاوتی خواهد داشت؟

۳. از دیگر مشکلات عمده دولت ناترازی حامل‌های انرژی، و به ویژه بنزین است.طبعا دولت برنامه‌ای جز افزایش قیمت نخواهد داشت، این مهم چگونه عملی خواهد شد؟ اگر افزایش قیمت‌ها به اعتراضات خیابانی منجر شد، آیا تضمینی وجود دارد که حوادث تلخ آبان ۹۸ تکرار نشود؟

۴. بحث حجاب اجباری داغ‌ترین مساله اجتماعی روز است. انتظاری نیست که این مساله حل شود، ولی آیا دولت برای متوقف کردن طرح نور برنامه‌ای دارد؟ اگر این طرح توسط مجلسِ تحت سیطره تندروها تصویب شده و به قانون بدل شود، آیا توانِ اجرا نکردن آن را دارد؟ به طور واضح و شفاف، عملکرد دولت ایشان با دولت جلیلی در صورت قانون شدن این طرح چه تفاوتی خواهد داشت؟

۵. در طول مدت انتخابات، تیم تبلیغاتی دکتر پزشکیان حملات متعددی به جناح رقیب انجام داده است، به گونه‌ای که کار به جایی رسیده است که آنان را معادل طالبان تعریف کرده‌اند. برنامه دولت آقای پزشکیان برای همکاری و تعامل با این جناح که از قضا هم در مجلس و هم در سایر نهادهای انتصابی قرار دارند، چیست؟ آیا این دوگانه‌سازی، که در انتخابات ۹۶ نیز رخ‌ داد، احتمال کار مشترک را از بین نمی‌برد؟ آیا ما پس از حضور ایشان در پاستور، باز هم شاهد کارشکنی این گروه، مانند حمله نیروهای خودسر (!) به سفارت‌ها نخواهیم بود؟

شاید تنها تفاوت محسوس دولت ایشان با دولت جلیلی در مساله اینترنت باشد؛ هرچند که در مساله فیلترینگ تفاوتی دیده نخواهد شد، ولی مطمئنا در زمینه توسعه اینترنت و همچنین چیزی که به اینترنت ملی معروف است، تفاوت دیده خواهد شد.


اگر تیم آقای دکتر پزشکیان بتوانند با پاسخ به این پرسش‌ها تمایز خود را نشان دهند، حمایت از ایشان برای بسیاری از رای‌دهنگان آسان‌تر خواهد شد.

@Naghal_bashi

در باب آن رای که ندادیم
علی آردم

همه منتظر پیروزی بودند؛ برای همه بدیهی بود که این همه تلاش جواب خواهد داد و دیگر محمود را در پاستور نخواهیم دید. ولی وقتی نتایج منتشر شد، همه شوکه شدیم و نمی‌دانستیم با خشم خود چه کنیم. روزهای شنبه و یکشنبه اعتراضاتی جسته و گریخته شکل گرفت، ولی با دیوار سخت سرکوب مواجه شده و به سرعت یا به خشونت می‌گرایید و یا متفرق می‌شد. زمزمه‌ای بین ما شکل گرفت "چقدر اندکیم".
شب ۲۴ خرداد خبر از یک تجمع بزرگ آمد: هرکس معترض است فردا ساعت ۱۷ خود را به خیابان آزادی برساند. با ترس و لرز راهی شدیم؛ هر آن آماده فرار بودیم ولی از دور نه خبری از صدای درگیری بود و نه بوی اشک‌آور. وقتی به خیابان آزادی رسیدیم، دهان‌مان از تعجب باز ماند؛ در موج جمعیت گم شدیم و یکی بودیم از توده‌ای قدرتمند. حال زمزمه ما تغییر کرده بود: "ما بیشماریم"

**

۲۵ خرداد یک تحول عمیق در شکل‌دهی به اندیشه معترضین بود؛ تا پیش از آن هرگز نتوانسته بودند خود را چون یک کُل ببینند. در جهانی که خبری از شبکه‌های اجتماعی نبود، هیچ تصویری از تعداد واقعی معترضین وجود نداشت و این پیکره‌ی غول‌پیکر اکنون به آنان این پیام را می‌داد که اگر از مسیر صندوق رای نتوانند به اهداف خود دست یابند، می‌توانند از مسیر خیابان آن را پیگیری کنند.
در باب دلایل ناموفق بودن جنبش سبز می‌توان بسیار نوشت، ولی ۲۵ خرداد تا ابد در خاطره یک نسل باقی ماند و از آن پس دیگر حکومت اجازه نداد که خیابان به تسخیر معترضین درآید و آنان نیز دیگر نفهمیدند که توان بسیج‌شان چقدر است و یا اصلا چه مقدار هستند، تنها یک خاطره دور از بیشمار بودن خود داشتند. از سوی دیگر، اندیشمندان علوم سیاسی نیز نتوانستند از این قدرت عظیم بهره گیرند و اندک اندک آن شور به محاق رفت.

****

پس از فروکش کردن اعتراضات ۸۸، مجددا صندوق رای مسیر پیگیری خواسته‌های معترضین شد و همگی به روند انتخابات بازگشتند. دو دوره ۹۲ و ۹۶ منجر به فرجام مطلوب آنان نشد که نتیجه آن مشارکت پایین در سال ۱۴۰۰ بود، ولی همچنان تقریبا نیمی از مردم خواستارِ پیگیری آرزوها و آرمان‌هایشان از مسیر صندوق بودند؛ همچنان اکثریتی قابل توجه برای قهر با صندوق شکل نگرفته بود.
اما نرخ پایین مشارکت در ۱۴۰۳، پیامی واضح داشت: ۶۰٪ مردم دیگر اعتقادی به صندوق ندارند. توجه داشته باشید که انتخابات در کشورهای تمام دموکراتیک با کشورهایی چون ما متفاوت است: در آن کشورها ایده‌ای به نام براندازی یا وجود ندارد و یا بسیار کمرنگ است، ولی در ایران این ایده وجود دارد و در شرایط سخت اجتماعی-اقتصادی (مانند اکنون)، کسانی که رای نمی‌دهند به فکر تغییری از مسیری غیر از صندوق هستند.

۸ تیر ۱۴۰۳ حکم ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ را داشت، آنان که به دنبال تغییر در خارج از چارچوب موجود هستند اکنون می‌دانند در اکثریت هستند حال آنکه تا پیش از این چنین داده‌‌ای وجود نداشت؛ روزگار جدیدی در حال خلق شدن است.

****

همان‌گونه که رای دادن بدون پیگیری مطالبات هیچ ارزشی ندارد، رای ندادن و برنامه‌ریزی نکردن برای پس از آن نیز چنین حکمی دارد. این عدم رای دادن تنها یک "خلق امکان" است که تا پیش از این وجود نداشت. پس از این باید اندیشمندان علوم انسانی و فعالان سیاسی در این اندیشه باشند که این نیرو را به صورت بالفعل درآورند تا بتوان خواسته‌های معترضین را عملی کرد؛ راه‌اندازی کمپین‌ها، ایجاد احزاب جدید با دستورالعمل‌های نوین و سازماندهیِ نیروهای تحول‌خواه باید در دستور کار قرار دارد.
هدف از رای ندادن، متنبه کردن حکومت نبود که اگر چنین بود تا کنون چنین اتفاقی رخ داده بود؛ هدف خلق یک قدرت جدید بود.

**

این وضعیت و این قدرت جدید با افزایش مشارکتِ ناشی از ترس در مرحله دوم از بین نمی‌رود؛ هرچند من همچنان رای نخواهم داد که دلایل آن خارج از چارچوب این متن است، ولی بر این باورم که آنچه باید از این انتخابات حاصل می‌شد حاصل شده است و فارغ از اینکه چه کسی بر مسند ریاست جمهوری بنشیند، باید مسیرِ تحول‌خواهیِ خارج از چارچوبِ کنشِ رای دادن ادامه یابد، کمااینکه اصلاح‌طلبان اذعان دارند که تنها هدف آنان اکنون جلوگیری از تخریب است و نه اصلاح؛ پس بار اصلاح همچنان خارج از چارچوب دولت است.
شرکت در انتخابات حق هرکس است، ولی به باور من باید چنین نکته‌ای را در نظر بگیرد که آیا رای دادن این مسیر را تقویت می‌کند یا خیر‌ و حضور اصلاح‌طلبان این مسیرِ تحول را هموار می‌سازد و یا حضور تندورهای مذهبی.

@Naghal_bashi

بعد از تجربه چند سفر گروهی با پویان، تصمیم گرفتیم این بار یه برنامه متفاوت بذاریم: سفر سه نفره به روسیه با پژمان.
توی این سفر همزمان با دیدن مسکو و سنت‌پترزبورگ، از تاریخ، فرهنگ، سیاست و علم در روسیه خواهیم گفت: از رومانف‌ها و حکومت کمونیستی، تا برآمدن الیگارش‌های امروزه؛ از تولستوی و داستایفسکی تا تورگنیف و شولوخف، از سالکفسکی تا گاگارین.
قدم زدن در خیابان‌های سن پترزیورگ و شنیدن از قصه‌هایش و دیدن شب‌های سفیدش، دیدار از کاخ‌های رومانف‌ها، گشت زدن در ارمیتاژ و غرق شدن در تاریخ، موزه فضانوردی و سفر به فضا و ...

برنامه:
از ۲۴ تا ۳۱ تیر ماه
هزینه: ۱۰۴۰ دلار + هزینه بلیط هواپیما + ویزا
* هزینه خورد و خوراک با خود مسافر است.

پی‌نوشت۱: برای این سفر باید آمادگی بدنی خوبی داشته باشید، می‌خوایم روزانه چندین ساعت قدم بزنیم.
پی‌نوشت ۲: تمام هزینه هتل‌ها (همراه با صبحانه)، حمل و نقل در شهر، جابه‌جایی بین مسکو و پترزبورگ و تمامی ورودیه‌ها به عهده تور خواهد بود.
پی‌نوشت ۳: برخلاف بسیاری از دیگر تورها، گشت همه روزها به همراه ما خواهد بود.

زمان ثبت‌نام: حداکثر تا ۱۰ خرداد
برای ثبت نام به پویان مقدم پیام بدهید.
@pouyantm

ارتش اسرائیل بارها خود را اخلاقی‌ترین ارتش دنیا معرفی کرده است و مدعی است که از جان غیرنظامیان حمایت می‌کند، ولی آمارها و تصاویر حکایت از چیز دیگری دارند. بنا به آمار وزارت بهداشت غزه، ۳۴ هزار فلسطینی تا کنون کشته شده‌اند و دولت اسرائیل ادعا می‌کند که ۱۴هزار عضو حم. را کشته است، ولی هیچی نظری درباره تعداد کشته شدگان غیرنظامی ندارد. پیرس مورگان، همین موضوع را با سخنگوی دولت اسراییل مطرح می‌کند و رفتار او در مواجهه با این پرسش، دیدنی است.

@Naghal_bashi

اقتصاد، بازارها و تنش ایران و اسرائیل

با امیرگلوانی عزیز و دکتر مروی، از آینده اقتصاد و سیاست ایران در سال ۱۴۰۳ گفتیم.

@Naghal_bashi

سوگ جمعی"

چگونه می‌توان زیر سایه جنگ زیست و از خود محافظت کرد؟
با دکتر مرتضی کریمی، انسان‌شناس و تسهیل‌گر سوگ، از روش‌های زندگی در این شرایط گفتیم.

@Naghal_bashi
@mortezakarimi77

پس از حمله اسرائیل به اصفهان، در یک لایو اینستاگرامی کمی درباره تحولات منطقه صحبت کردیم و سناریوهای ممکن رو بررسی کردیم. فایل صوتی برای استفاده ساده‌تر در اختیار شما قرار گرفت.

@Naghal_bashi

♦️ لحظه حقیقت در مورد اوکراین و اسرائیل-۲

من نگرانی‌هایم را در مورد امنیت غیرنظامیان در غزه در بحبوحه جنگ با حماس روشن کرده‌ام، اما این بسته کمکی بر نیازهای دفاعی بلندمدت اسرائیل برای اطمینان از حفظ برتری نظامی خود در برابر ایران یا هر دشمن دیگری متمرکز است. نکته مهم این است که این لایحه دارای بودجه‌ای است که به ما امکان می دهد به ارائه کمک های بشردوستانه فوری برای مردم غزه و همچنین دیگرانی که تأثیر درگیری ها در سراسر جهان را احساس کرده‌اند، ادامه دهیم.
این یک برنامه قوی و معقول است. دیگر نباید توسط گروه کوچکی از اعضای افراطی جمهوری خواه مجلس گروگان گرفته شود.
پوتین بی‌وقفه تلاش کرده اراده مردم اوکراین را بشکند. او شکست خورده است. اکنون او در تلاش است تا اراده غرب را بشکند. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم او موفق شود.

لحظاتی در تاریخ وجود دارد که نیاز به رهبری و شجاعت دارد. این یکی از آنها است.

ترجمه: علی حق‌شناس

@Naghal_bashi

♦️ لحظه حقیقت در مورد اوکراین و اسرائیل-۱

هر دو کشور برای دفاع از خود در برابر دشمنان گستاخی که به دنبال نابودی آنها هستند، به کمک ایالات متحده نیاز فوری دارند.
نویسنده: جو بایدن



ایران در آخر این هفته با رگبار موشک ها و پهپادها، حمله بی‌سابقه‌ای را علیه اسرائیل انجام داد. تقریباً در همان زمان، در حدود ۱۵۰۰ مایلی شمال، روسیه به بمباران اوکراین ادامه داد که در ماه گذشته به شدت تشدید شده است.

هم اوکراین و هم اسراییل از خود در برابر این حملات دفاع کردند و از شهروندان خود محافظت کردند. و هر دو این کار را با کمک حیاتی ایالات متحده انجام دادند.
اکنون زمان آن نیست که دوستان خود را رها کنیم. مجلس نمایندگان باید قوانین امنیت ملی فوری برای اوکراین و اسرائیل و همچنین کمک های بشردوستانه مورد نیاز برای فلسطینیان در غزه را تصویب کند.

در سومین سال از جنگ روسیه، اوکراین همچنان به مخالفت با احتمالات ادامه می دهد. در برابر ارتش بسیار بزرگتر، اوکراینی ها بیش از نیمی از سرزمینی را که روسیه پس از تهاجم سال ۲۰۲۲ اشغال کرده بود، پس گرفتند. آنها بارها و بارها به نیروی دریایی روسیه ضربه زدند و پیروزی های مهمی در دریای سیاه به دست آوردند. آنها سلاح‌های ابتکاری، به ویژه پهپادها را برای مقابله با نیروهای روسیه توسعه داده‌اند. آنها یک نیروی جنگنده با اراده و مهارت برای پیروزی هستند.
در همین حال، همانطور که در این آخر هفته دیدیم، ارتش اسرائیل فناوری و آموزش لازم برای دفاع از کشور را در برابر حتی یک حمله گسترده و وحشیانه و بی سابقه دارد.
اما در حالی که هر دو کشور می‌توانند به خوبی از حاکمیت خود دفاع کنند، برای انجام این کار به کمک آمریکا از جمله تسلیحات وابسته هستند، و این یک لحظه مهم است.
ولادیمیر پوتین با کمک دوستانش حملات خود را افزایش می‌دهد. چین میکروالکترونیک و سایر تجهیزاتی را که برای تولید دفاعی حیاتی است به روسیه ارائه می‌کند. ایران صدها پهپاد می‌فرستد. کره شمالی در حال تهیه توپخانه و موشک‌های بالستیک است. اوکراین که با کمبود مهمات مواجه است، در حال از دست دادن قلمروی است که دوباره به دست آورده بود.

ایران پس از سال‌ها حمایت از حزب‌الله، حماس و دیگر گروه‌های نیابتی خود در حملاتشان به اسرائیل، از جمله حمله وحشیانه حماس در ۷ اکتبر، حمله مستقیم خود را آغاز کرد - به امید نفوذ به پدافند هوایی اسرائیل، از جمله فلاخن داوود و گنبد آهنین. این آخر هفته جان بی‌شماری را نجات داد.

هم اوکراین و هم اسرائیل مورد حمله دشمنان گستاخی هستند که به دنبال نابودی آنها هستند. پوتین می خواهد مردم اوکراین را تحت سلطه خود درآورد و ملت آنها را در یک امپراتوری جدید روسیه جذب کند. دولت ایران می خواهد اسرائیل را برای همیشه نابود کند و تنها کشور یهودی جهان را از روی نقشه محو کند.
آمریکا هرگز نباید هیچ یک از این دو نتیجه را بپذیرد ، نه تنها به این دلیل که ما از دوستان خود دفاع می کنیم، بلکه به این دلیل که امنیت ما نیز در خطر است.
اگر روسیه پیروز شود، نیروهای پوتین بیش از هر زمان دیگری به متحدان ما در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی نزدیک خواهند شد.
«حمله به یکی، حمله به همه است» به این معنی است که اگر پوتین به متحد ناتو حمله کند، ما به کمک او خواهیم آمد. همانطور که متحدان ناتو ما پس از حملات ۱۱ سپتامبر برای ما انجام دادند. ما باید اکنون حمایت خود را از اوکراین افزایش دهیم تا از تعرض پوتین به متحدان ناتو خود جلوگیری کنیم و اطمینان حاصل کنیم که او نیروهای آمریکایی را به جنگ آینده در اروپا نمی‌کشاند.

به همین ترتیب، اگر ایران موفق شود حملات خود را به طور قابل توجهی به اسرائیل تشدید کند، ایالات متحده می تواند به سمت آن کشیده شود. اسرائیل قوی ترین شریک ما در خاورمیانه است. غیرقابل تصور است که اگر نیروهای دفاعی آن تضعیف شود و ایران بتواند تخریبی را که در نظر داشت در این آخر هفته انجام دهد، با آن کنار بیاییم. ما می‌توانیم با تکمیل سامانه دفاع هوایی اسرائیل و ارائه کمک‌های نظامی در حال حاضر، احتمال این نتیجه را کاهش دهیم، بنابراین دفاع اسرائیل می‌تواند کاملاً آماده و آماده باقی بماند.

اگر کنگره کمک نظامی به اوکراین و اسرائیل را تصویب کند، ما چک سفید نخواهیم نوشت. ما تجهیزات نظامی را از ذخایر خود می‌فرستیم، سپس از پول مجاز کنگره برای تکمیل آن ذخایر استفاده می‌کنیم، با خرید از تامین کنندگان آمریکایی. این شامل موشک های پاتریوت ساخت آریزونا، موشک های جاولین ساخت آلاباما و گلوله‌های توپخانه ساخت پنسیلوانیا، اوهایو و تگزاس می‌شود. ما در پایگاه صنعتی آمریکا سرمایه گذاری می کنیم، محصولات آمریکایی ساخته شده توسط کارگران آمریکایی را می‌خریم، در نزدیک به ۴۰ ایالت از مشاغل حمایت می‌کنیم و امنیت ملی خود را تقویت می‌کنیم. ما به دوستانمان کمک می‌کنیم در حالی که به خودمان کمک می‌کنیم.

♦️ پاسخ اسرائیل، سناریوهای ممکن
- علی آردم

در پی عملیات "وعد صادق" و تهدید اسرائیل به پاسخگویی، پرسش این است که این پاسخ به این حمله چگونه خواهد بود. چند سناریوی مختلف پیش روست:

۱. حمله به مواضع ایران در سرزمین متحدانش

با وجودی که در ابتدا تاکید اسرائیل به پاسخ دادن در عمق ایران بود، از شب گذشته این احتمال نیز توسط رسانه‌های غربی مطرح شده است. هرچند در نگاه اول این واکنش نمی‌تواند پاسخ متناسبی به نظر برسد، ولی با توجه به مواضع سرداران سپاه می‌تواند گزینه جالبی برای اسرائیل باشد. سردار سلامی اعلام کرده بود که زین پس هر حمله به مواضع ایران را با حمله مستقیم به اسرائیل پاسخ خواهد داد. با توجه به این تهدید، اسرائیل با چنین حمله‌ای عملا اهداف سیاسیِ حمله ایران را خنثی کرده است و در عین حال، به متحدین غربی خود نشان می‌دهد که او خواستار افزایش تنش نیست و ایران را در موقعیتی قرار می‌دهد که یا از تهدید خود عقب نشینی کند (یعنی تهدید حمله به اسرائیل در صورت حمله به مواضعش) و یا مجددا به اسرائیل حمله کند که احتمالا در این صورت تمام متحدین غربی اسرائیل به یاری او می‌شتابند. در کنار این کار، می‌تواند از آمریکا اعمالِ تحریم‌های بیشتری را علیه ایران درخواست کند.
هرچند این سناریو بسیار هوشمندانه است، ولی با توجه به نوع برخورد اسرائیل در مواجهه با خطر، هنوز احتمال آن کم است.

۲. حملات ساییری
هرچند این حملات می‌تواند حتی تخریب بالاتری از یک حمله نظامی به بار آورد، ولی نمی‌تواند از نظر رسانه‌ای با حمله ایران مقابله کند. احتمالا حملات سایبری، پس از یک پاسخ متناسب در دستور کار اسرائیل قرار گیرد، ولی نمی‌تواند به عنوان پاسخ به حمله ایران در نظر گرفته شود.

۳. حمله متوازن بدون تلفات
به نظر می‌رسد این گزینه محتمل‌ترین سناریو باشد. اسرائیل با کمک جنگنده‌ها و سلاح‌های دوربرد خود. دو تا سه پایگاه نظامی را هدف قرار داده و حمله بدون هیچ تلفات جانی به پایان رسد.
با توجه به اصرار آمریکا به دوری از جنگ، شاید حتی در نهان به ایران اطلاعاتی بدهد تا پایگاه‌های هدف را تخلیه کند.
در این مورد نیز همچنان ایران در موضع سختی قرار خواهد گرفت: چگونه پاسخ متقابل بدهد؟ در این حالت می‌توان دو سناریو را پیش‌بینی کرد:

الف. حملات پینگ پنگی ایران و اسرائل به مدتی محدود (که اصطلاحا درگیری محدود نامیده می‌شود). این درگیری‌ها تا رسیدن به یک نقطه تعادل جدید ادامه پیدا می‌کند.
ب. میانجی‌گری آمریکا و مذاکره برای ختم درگیری‌ها. آمریکا می‌تواند با مشوق‌های مالی و یا رفع برخی تحریم‌ها و یا کمک به برقراری آتش‌بس در غزه، ایران را از پاسخ دادن به این حمله منصرف کند.

اینکه پس از حمله چه فضای سیاسی‌ای حکم‌فرما شود، در تعیین اینکه کدام یک از این دو سناریو محقق شود، تاثیرگذار خواهد بود؛ ولی به نظر می‌رسد با تاکیدهای زیاد ایران بر پاسخ به هرگونه حمله به خاک خود، گزینه دوم احتمال کمتری داشته باشد.

۴. حمله غیر متوازن
بارها اسرائیل تهدید کرده است که اگر کسی به آن‌ها ضربه بزن، چندین برابر سخت‌تر پاسخ خواهد داد؛ بنابراین ممکن است اسرائیل به چندین پایگاه نظامی و زیرساخت ایران حمله کند و حتی این حملات تلفات جانی نیز داشته باشد. اما این گزینه کمترین احتمال را خواهد داشت، زیرا که در چنین صورتی ایران بدون شک پاسخ خواهد داد و از سوی دیگر اجماع جامعه جهانی در کمک به اسرائیل دشوار خواهد بود.
آمریکا و متحدان غربی‌اش بارها تاکید کرده‌اند که خواستار یک جنگ گسترده نیستند، زیرا از یک سو نگران جنگ اکراین و روسیه هستند و از سوی دیگر نیم نگاهی به مخاصمه چین و تایوان دارند و توان درگیری در سه جبهه را ندارند؛ کما اینکه پس از آغاز جنگ غزه، کمک‌های آنان با اکراین کاهش یافت و دولت زلینسکی را در موضع ضعف شدید قرار داد.
با در نظر گرفتن این عوامل، احتمال این گزینه که باعث افزایش بی‌سابقه تنش خواهد بود، بسیار کم خواهد بود.

در مجموع می‌توان گفت سناریو ۳ محتمل‌ترین و سناریوی اول، در رتبه بعدی آن قرار خواهد کرد و سناریوهای ۲ و ۴ احتمال‌های ناچیزی دارند.

@Naghal_bashi

برخلاف آنچه بسیاری از ایرانی‌ها می‌اندیشند، نتانیاهو تندروترین فردا کابینه نیست.

بن گویر و اسموتریچ، وزرای امنیت داخلی و دارایی اسرائیل:
اگر به حملات ایران، دیوانه وار پاسخ ندهیم برای همیشه بازدارندگی و موجودیت‌مان زیر سوال خواهد رفت

@Naghal_bashi