Renani Mohsen / محسن رنانی

.
برخی مطالب بارگذاری شده در این کانال تلگرامی (@Renani_Mohsen) و سایت اینترنتی مرتبط با آن (www.renani.net)، از نظر مرجع قضایی مجرمانه تلقی شده و پرونده نویسنده آنها (دکتر محسن رنانی) در حال رسیدگی است و بنابر دستور قضایی از سایت حذف شده است. همچنین فعالیت این دو درگاه مجازی تا پایان مراحل رسیدگی قضایی به اتهامات مطروحه علیه نویسنده، تعلیق می‌‌شود.

ادمین کانال / ۱۵ دی ۱۴۰۳
.
❌❌❌❌❌❌❌❌

.
👈 کودکان معمولی، شیوه‌های نامعمول

فایل صوتی سخنان محسن رنانی در نشست «خانه آ» 👆👆👆

«خانه آ» یک دعوت است؛ دعوتی برای خلق جهانی تازه در مواجهه با کودک و کودکانگی.

گزارش نشست «باز باران...» در «خانه آ» و فیلم سخنان من در این نشست را نیز می‌توانید در پیوند زیر ببینید:

https://a-school.ir/%d9%86%d8%b4%d8%b3%d8%aa-%d8%a8%d8%a7%d8%b2-%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d9%86/

.

.
👈 آمویش و معجزه معمولی بودن

سخنان محسن رنانی در مراسم رونمایی از کتاب «فراتر از مرزهای آموزشی» را در فایل صوتی بالا بشنوید.

همچنین مقدمه محسن رنانی بر کتاب را این‌جا بخوانید.

فیلم سخنان محسن رنانی در مراسم رونمایی را نیز این‌جا ببینید.

گزارش نوشتاری و فیلم کامل نشست رونمایی کتاب را هم (در موسسه دارالاکرام) این‌جا مشاهده کنید.

اطلاعات بیشتر درباره کتاب را هم این‌جا ببینید.
.

.
👈 کانون‌های اثربخش

(معرفی کتاب «کارآمدی در محیط نهادی ناکارآمد»)

همه دنبال کارهای بزرگند؛ کارهایی از جنس انقلاب؛ با این امید که جهان را با سرعت و به‌یکباره درست کنند. حکومت یا دنبال انقلاب جهانی و برانداختن استکبار، از طریق سازماندهی نیروهای مقاومت است؛ یا دنبال نوشتن یک برنامه چشم‌انداز که ظرف مدت کوتاهی در همه چیز در منطقه اول شود. مخالفان و منتقدان حکومت نیز دنبال برانداختن حکومت از طریق سازماندهی اعتراضات فراگیرند تا کشور را یک شبه و با یک انقلاب درست کنند. اما جنگ‌ها دستاورد اصلی‌شان خون و ستمگری و دربدری بوده است و انقلاب‌ها نیز دستاورد اصلی‌شان تخریب زیرساخت‌های نهادی و فیزیکی جامعه و تعویق دموکراسی و توسعه برای چند نسل. واقعیت این است: جهان را تلاش‌های فردی سطح خُرد و کنش‌های جمعی متوسطْ مقیاسْ بهبود داده و به پیشرفت رسانده است.

ادامه مطلب را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/renani-introduction/effective-centers/

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را هم این‌جا ببینید.
.

.
👈 شهر انقلابی

(معرفی کتاب)

ما هنوز درکی قدیمی و سنتی از انقلاب داریم. ماهیت انقلاب‌های قرن بیست‌ویکم کاملا متفاوت از انقلاب‌های قرن‌های پیش از آن است. شهری شدن، فناوری اطلاعات، و جهانی‌شدن، ماهیت و پویایی جنبش‌های انقلابی را تغییر داده‌ است. مارک بایسینگر در کتاب «شهر انقلابی» با تحلیل تحولات تاریخی و بررسی نمونه‌های اخیر انقلاب‌ها، چارچوبی نظری برای تحلیل انقلاب‌های مدنی شهری در عصر جدید ارائه می‌کند. محتوا و نظریه اصلی کتاب در دو نکته قابل خلاصه است. یکی «نظریه فضایی انقلاب» و دیگری «قدرت تعداد» به جای قدرت اسلحه.

ادامه مطلب را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/revolutionary-cuty/


اطلاعات بیشتر درباره این کتاب را هم این‌جا ببینید.
.
.

در وصفِ «برادرِ بزرگ‌تر»

فرزند اول خانواده که باشی، باید خودت «اولین بارها» را تجربه کنی؛ اولین خانه پیدا کردن و مستأجری، اولین اسباب‌کشی، اولین وام گرفتن و ضامن چک دار پیدا کردن، اولین ابلاغیه و دادگاه و «پرونده محرمانه»!

البته اولین بار نبود که دادگاه می‌رفتم با پرونده‌ای که اجازه نداشتم آن را بخوانم. سال‌ها پیش که کتاب «از ستایش تا پرستش» را نوشتم و چاپ کردم، پایم به دادگاه باز شد و سه جلسه بازپرسی.

آخر تیرماه ۴۰۲ بود. از کارگزینی دانشگاه مرا خواسته بودند و نامه‌ای محرمانه که از کار تعلیق شده‌ای به دو اتهام توهین به مقدسات و ارتکاب اعمال مخالف مصالح نظام. تا ده روز هم فرصت دفاع داری!
گفتم: مستندات و شواهد اتهام؟!
گفتند: محرمانه است! جرم شما محرَز است!
سرم شلوغ شد و دلم درگیر و قلبم پرتپش... خرجی خانه و اجاره سر ماه و چک چاپخانه و دفاعیه نوشتن و قطع حقوق.

مراسم رونمایی از تفسیر افنان، پس از سخنرانی اساتید مهمان، پشت تریبون رفتم و چند دقیقه‌ای حرف زدم. اینکه قرآن چهارده قرن پیش، بر محمد مصطفی نازل شده است، و چه بسا هر روز و هر ساعت آیه و نشانه‌ای از آن بر من و شما هم «نازل» شود و اندیشه‌مان را استوار کند و قلبمان را آرام.

آقای دکتر تماس گرفت و کوه صُفه قرار گذاشتیم. یک جلیقه کوهنوردی پوشیده بود و چالاک می‌رفت، و من برایش گفتم.

و گاه آدمیزاد چقدر نیاز پیدا می‌کند که بگوید و یک دل مهربان بشنود و یک زبان دلجو پاسخش گوید. گویی که شانه زیر بار بر دوشت گذاشته، تا سنگین‌اش کمرت را خم نکند.

آقای دکتر حرف‌هایم را که شنید، پرسید: معیشتت را چه می‌کنی؟!
سرم را پایین انداختم، به شرم گفتم: نه صدقه می‌پذیرم، نه قرض می‌گیرم، کار می‌کنم...

آری، من هم یک ایرانی هستم، با همه دشواری‌هایِ ایرانی بودن! من برتر از آن کارگر نیستم که شش ماه حقوق نگرفته است، یا آن راننده که دیگر سرویس ندارد، یا آن کارخانه داری که برق ندارد، یا آن زندانی که هیچ ندارد...

مگر من کیستم، حال بگویند استاد، دکتر، عضو هیئت علمی، حجةالاسلام، آیةالله... نه، من هم یکی هستم مثل همه این آدم‌ها که اثاث خانه‌شان را حراج می‌کنند، که اسنپ کار می‌کنند، که سر ساختمان‌های نیمه‌کاره نگهبانی می‌دهند، که دست آخر کلیه می‌فروشند....

آقای دکتر، نامه به رییس دانشگاه نوشت و هزاران مهربان همانند او، پای نامه‌اش را امضا کردند. جناب رییس هم حقوق تیرماه را بازپس گرفت!! از کوزه همان ترآود که در اوست!

هفده ماه از آن روزها می‌گذرد، و آقای دکتر، «برادرِ بزرگ‌تر» من است. برادری از یک پدر: اندیشمندی، و از یک مادر: مهربانی. بیش از هر چیز، هنوز هم گوش شنوا دارد و زبان دلجو، در پی گشایش گره و بر کنار زدن کینه‌ها و کینه‌توزها...

دیشب که یادداشت «شیخ محمد» را برایم فرستاد، شیرینی داشتن یک «برادر بزرگ‌تر» را بیش از همیشه چشیدم...
محمد سلطانی رنانی 
سر  نوشت
https://t.me/soltanirenani600

🔴قضاوت فراتر از سیاست

🔺 اعتماد ۱۵ دی ۱۴۰۳

✍️عباس عبدی

🔘هنگامی عدالت برقرار می‌شود که هم قانون عادلانه باشد و هم بی‌طرفانه و کامل اجرا شود. از آنجا که عدالت رکن مهم هر نظام سیاسی است و اگر نقض شود باید واکنش نشان داد، در طول مدیریت روسای قبلی قوه قضاییه، موارد زیادی پیش می‌آمد که در نقد آنها بنویسم. خوشبختانه در مدیریت جدید موارد آن به نحو‌ملموسی کمتر شده است. با این حال اخیرا مواردی را شاهدیم که باید نسبت به آن حساسیت نشان داد مبادا مسیر رسیدگی‌های قضایی دچار انحرافات گذشته شود. انتظار می‌رود که ریاست محترم قوه هم به منطق کلی این نوشته توجه کنند و هم موارد ذکر شده را دستور رسیدگی صادر نمایند.

🔘این موارد در باره آقایان دکتر محسن رنانی، دکتر محسن برهانی و محمد مهاجری و پیشتر هم دکتر احمد زیدآبادی است. که همه آنان در حوزه خود از بهترین‌ها هستند و حداقل بنده جز خیرخواهی از مطالب انها چیز دیگری ندیده‌ام. به نظر بنده این آقایان به دلایل نوشته‌های علمی و یا حقوقی و سیاسی خود در معرض رسیدگی‌های جانبدارانه قرار گرفته‌اند.

🔘ابتدا بخشی از دفاعیه خود در آخرین دادگاهم را در اینجا می‌آورم که قاضی محترم اجازه خواندن آن را با این استدلال که خارج از موضوع اتهام است نداد در حالی که از نظر بنده کاملا مرتبط بود. این بخش از دفاعیه من نشان می‌دهد که چرا این نوع رسیدگی‌های عادلانه نیست.

https://telegra.ph/قضاوت-فراتر-از-سیاست-01-03

.
👈 شیخ محمد

در دانشگاه دکتر محمد سلطانی رنانی است؛ در عالم دوستی، شیخ محمد است. ده سال پیش وقتی به دانشگاه اصفهان آمد، سری به دفتر من زد و خودش را معرفی کرد؛ گفت: هم‌ولایتی هستیم، همکار هم شدیم. خوش آمدش گفتم اما چون زندانی لباس (روحانی) بود و شناختی هم نداشتم، تحویلش نگرفتم.

ما دیگر همدیگر را ندیدیم تا ده سال بعد وقتی شنیدم که دانشگاه اصفهان برای دو استاد محبوب و دانشمند خود حکم تعلیق زده است (دکتر مهدی مطیع و دکتر محمد سلطانی)؛ اولی را به اتهام حرفهایی که در کلاس زده بود و جواسیس جن و انس نادرست منتقل کرده بودند و دومی را به اتهام پست‌هایی که در اینستاگرام گذاشته بود. دومی همین شیخ محمد ما بود. در روزهای پس از تعلیق، او را دیدم. انصافا باسواد، وارسته و متوکل بود. حالا چند سال بود که خودش، خودش را خلع لباس کرده بود و «جسمانی» شده بود. در این سالهای جسمانی، کتاب‌های «تفسیر افنان» (تفسیر قران) و «فقه دادگر» را نوشته بود. حالا جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد. یعنی آیاتی از قرآن و احادیثی از ائمه را در فرسته‌های اینستاگرامی‌اش می‌گذاشته و مطالبی زیر آنها می‌نوشته است! بهتر از ماها، آن آیات و احادیث و مطالب را «بودار» تشخیص داده بودند؛ پس برایش پرونده ساختند و به دادگاه فرستادند و از استادی دانشگاه تعلیق و حقوقش را هم قطع کردند. به وزیر وقت علوم در دولت سیزدهم هم گزارش دادند که این دو استاد را ما به خاطر داشتن پرونده قضایی تعلیق کرده‌ایم و منتظریم تا حکم دادگاه صادر شود.

از قضا دادگاه روحانیت این شیخ محمد را از عموم اتهاماتش تبرئه و فقط بابت یکی از اتهامات اندکی جریمه مالی تعلیقی کرد. اما همان دانشگاهی که به وزیرش گفته بود منتظر نظر دادگاه هستیم، حاضر نشد حکم دادگاه رسمی کشور را بپذیرد، پس اجازه نداد شیخ محمد به کارش برگردد. بعد هم برایش حکم اخراج از دانشگاه و انفصال دايم از خدمات دولتی زدند.

در همان زمان صدور حکم تعلیق، یادداشتی نوشتم با عنوان «شام غریبان دانشگاه» و درخواست کردم تا استادان و دانشگاهیان نامه‌ای در دفاع از این دو همکار تعلیقی‌ را خطاب به رئيس دانشگاه اصفهان امضا کنند. بیش از چهار هزار امضا جمع‌آوری شد. شاید تنها نامه ای در تاریخ ایران خطاب به یک رئيس دانشگاه باشد که این اندازه امضای دانشگاهی در پای خود داشته است. اما زورمان نرسید. آنها قانونا نمی‌توانستند بعد از یک سال، بدون حکم دادگاه، تعلیق را ادامه بدهند، اما ادامه دادند. دانشگاهی‌اند اما گویا نمی‌دانند که وقتی قانونْ ناموس نباشد، ناموس هم بی‌قانون می‌شود. بگذریم!

آن نامه‌ها و امضا‌ها که تاثیر نداشت، هیچ، بالگرد هم فروافتاد، انتخابات هم برگزار شد، شیخ محمد هم برای پزشکیان تبلیغ کرد، پزشکیان هم رئیس‌جمهور شد؛ به وزیرش هم دستور داد که استادان تعلیق یا اخراج شده به دانشگاه بازگردند اما هنوز زور کسی نرسیده است. حتی زور وزیر نمی‌رسد که روسای دانشگاههای حوزه خودش را تغییر دهد، چه رسد که استادان تعلیقی را برگرداند. من وقتی فهمیدم وفاق چقدر دغدغه نظام است و این حرف که «موفقیت دولت چهاردهم موفقیت نظام است» چقدر جدی است که دیدم قدح‌گردان وفاق به وزیر خود دستور داد که استادان تعلیقی و اخراجی به سر کار خود برگردند، اما وزیر هنوز نتوانسته است. ما صدهزار استاد دانشگاه داریم و شمار این استادان تعلیقی و اخراجی به صد نفر هم نمی‌رسد، یعنی یک هزارم کل استادان دانشگاههای کشور، اما حاضر نیستند اجازه دهند همین صد استاد هم برگردند تا ٰرئیس جمهوری که قرار است موفقیتش موفقیت نظام باشد آبرویش و حرمت دستورش و اقتدارش در جامعه حفظ شود تا بلکه بتواند گره‌ای بگشاید. با این کارهایشان وفاق را بی‌افق کرده‌‌اند، نتیجه‌اش را هم خواهند دید.

شیخ محمد ما روزها به نوشتن تفسیر افنان و ترجمه متون عربی اشتغال دارد و شب‌ها نیز به مسجد می‌رود و با لباس جسمانی، پیش‌نمازی می‌کند. همسر هنرمندش (بانو زهرا اسعدی) نیز احوال این روزگار را با طرح و رنگ، نقش می‌کند (این‌جا ببینید). روزگارشان سخت است، اما با ایمان و عشق، شیرینش کرده‌اند. و من همچنان در حیرتم از این ساختار که اگر از ظلم فرو نریزد، از بی‌خردی فرو خواهد ریخت.

شیخ محمد ما هر روز چیزی می‌نوشت و برای من می‌فرستاد. قلمش انصافا شیرین است. فقط تفسیر قرآن نمی‌نویسد، مشاهده‌گر و روایتگر خوبی هم هست. چند هفته پیش به او گفتم یا شیخ، در کوی تلگرام دکه‌ای بزن و نوشته‌هایت را عرضه کن. حیف این قلم است که دیده و خوانده نشود. کانالش را راه انداخت و از آن روز، هر روز می نویسد. با طنزی نمکین حرفهایی سخت را لابه‌لای جمله‌هایی لطیف می‌پیچد؛ که گاهی به لطیفه می‌ماند.

شیخ محمد ما را در پیوند زیر بخوانید:

https://t.me/soltanirenani600

و عضو کانالش شوید و ترویجش کنید. در این هوای ابری، هوای هم را داشته باشیم.

محسن رنانی / ۱۴ دی ۱۴۰۳
.

.
فایل کتاب 👆👆👆



👈 جغرافیای شخصی


دکتر مرتضی نعمتی، استاد مستعفی دانشگاه شهید چمران اهواز، یکی از منتقدان سرسخت من در فضای مجازی است. او معتقد است روش‌های امثال من که مبتنی بر گفت‌وگو و تفاهم، به قصد تحول آرام و کم‌هزینه در وضع موجود است، در شرایط امروز ایران نه تنها بی‌ثمر است بلکه موجب تحکیم ساختارهای ظالمانه می‌شود.

ادامه مطلب 👇👇👇
https://t.me/Renani_Mohsen/727
.

.
👈 جغرافیای شخصی

(معرفی کتاب)

دکتر مرتضی نعمتی، استاد مستعفی دانشگاه شهید چمران اهواز، یکی از منتقدان سرسخت من در فضای مجازی است. او معتقد است روش‌های امثال من که مبتنی بر گفت‌وگو و تفاهم، به قصد تحول آرام و کم‌هزینه در وضع موجود است، در شرایط امروز ایران نه تنها بی‌ثمر است بلکه موجب تحکیم ساختارهای ظالمانه می‌شود. یکی از نقدهای او را این‌جا ببینید:

https://t.me/MortezaNemati1/233

او در آذر ۱۴۰۲ مدرک دکتری خودش را که سال ۱۳۸۹ از دانشگاه تهران گرفته بود، در اعتراض به اعطای دکترای افتخاری دانشگاه تهران به بشار اسد، در جلوی دوربین پاره کرد. فیلم این اقدام نمادین او را در پیوند زیر ببینید:

https://t.me/MortezaNemati1/115

یک سال پیش از آن نیز پس از دوازده سال تدریس در دانشگاه شهید چمران اهواز، در اعتراض به روندهای غیرعلمی و غیرشفاف و تبعیض آمیز در فرایند گزینش و ارتقاء اعضای هیات علمی، از عضویت هیات علمی آن دانشگاه استعفا داده بود. طی این سالها، برای گذران زندگی شرافتمندانه خود، رستوران راه انداخت، نقاشی کرد،‌ نانوایی کرد و خیلی کارهای دیگر؛ و حالا هم دارد در شهر زادگاه خود (آبدانان) یک آموزشگاه کوچک سنگ‌نوردی برای نوجوانان راه اندازی می‌کند.

اکنون او تجربه خود را در این سالهای فشار و تبعیض و تنهایی و عسرت، در دانشگاه و در جامعه، در کتابی با عنوان «جغرافیای شخصی» نوشته است. کتابش اجازه چاپ نگرفته است و اکنون آن را به صورت دیجیتال با ما به اشتراک گذاشته است. قلمش گزنده است، زبانش بی‌پرده است، نقدش پی‌پروا است و گاهی به اهانت پهلو می‌زند. اما من به این گفته جان مینارد کینز باور دارم که «مگر نه‌آن‌که واژگان مظهر تهاجم عقل علیه جهلند؟ پس بگذار اندکی خشن باشند».

کتاب «جغرافیای شخصی» را در پیوند زیر بخوانید:

https://t.me/Renani_Mohsen/728


------------------------
https://www.renani.net/
https://t.me/Renani_Mohsen

.

.
(معرفی کتاب 👆👆👆)


👈 چگونه می‌توان یک کشور را دزدید؟


این کتاب پس از دو سال که در نوبت انتشار ماند و مجوز نگرفت، سرانجام توسط نویسنده به صورت دیجیتال منتشر شد. کتاب، اطلاعات، تاریخچه و تحلیل خوبی از فرایندها و پیامدهای خصوصی‌سازی در کل دوران پساانقلاب را ارائه می‌کند. با خوانش این کتاب درمی‌یابیم که چرا خصوصی‌سازی در ایران به شکل‌گیری یک اقتصاد رقابتی و پویا نینجامید و تنها منجر به شکل‌گیری «طبقه جدید»ی از سرمایه‌داران رانتی شد.

به گمان من جمهوری اسلامی، از طریق خصوصی‌سازی رفاقتی، نخست به تُیول‌داری اقتصادی تبدیل شد و سپس طبقه جدیدِ برآمده از تیولداری اقتصادی، ساختار سیاسی حکمرانی را نیز به سوی تیولداری سیاسی برد. اکنون اقتصاد و سیاست ایران به تیول‌های مختلف در دستان گروههای سیاسی-اقتصادی خاص تبدیل شده است. تجربه روسیه و برخی کشورهای دیگر نیز نشان می‌دهد که این تیولداری‌ها در بی‌ثباتی‌ها و بحران‌های بلندمدت سیاسی-اقتصادی به گانستگریسم اقتصادی و سیاسی تبدیل می‌شوند.

خوانش این کتاب برای علاقه‌مندان فهم علل زمین‌گیری امروز اقتصاد ایران، می‌تواند مفید باشد.

https://t.me/Renani_Mohsen

.

فایل کتاب 👆👆👆

اسناد قانون اساسی
(معرفی کتاب)

بی‌گمان جمهوری اسلامی به «بزنگاه تحول» نزدیک می‌شود. تحول رخ خواهد داد؛ فقط شکلش را نمی‌دانیم. آیا هسته مرکزی قدرت، آگاهانه و مسئولانه تحول را خواهد پذیرفت و راه را بر آن خواهد گشود؟ یا آن انداز دستْ‌دستْ خواهد کرد تا جامعه، بویژه نسل هزاره، خود دست به تحول بزند؟ در‌این‌صورت، نتیجه و شکل تحول بستگی به این خواهد داشت که در هنگامه رخ‌نمودن تحول، کنش حکمرانان چیست و واکنش جامعه چه خواهد بود.

ادامه مطلب ..... 👇👇👇
https://t.me/Renani_Mohsen/724
.

.
👈 اسناد قانون اساسی
(معرفی کتاب)

بی‌گمان جمهوری اسلامی به «بزنگاه تحول» نزدیک می‌شود. تحول رخ خواهد داد؛ فقط شکلش را نمی‌دانیم. آیا هسته مرکزی قدرت، آگاهانه و مسئولانه تحول را خواهد پذیرفت و راه را بر آن خواهد گشود؟ یا آن اندازه دستْ‌دستْ خواهد کرد تا جامعه، بویژه نسل هزاره، خود دست به تحول بزند؟ در‌این‌صورت، نتیجه و شکل تحول بستگی به این خواهد داشت که در هنگامه رخ‌نمودن تحول، کنش حکمرانان چیست و واکنش جامعه چه خواهد بود.

بدیهی است، چه این ساختار، خود، تحول را بپذیرد چه تحول بر او تحمیل شود، هر دو مستلزم تغییر قانون اساسی است. اما نگرانی آن‌جاست که وقتی تحول آغاز شد، دیگر آنچه فضا را پُرمی‌کند هیجان است نه عقلانیت؛ شتاب است نه آهستگی؛ گفتن است نه شنیدن؛ فریاد است نه تأمل؛ نفرت است نه همدلی؛ بدگمانی است نه اعتماد؛ و دشمنی است نه دوستی. و در این هیاهوست که دیگر صدا‌به‌صدا نمی‌رسد و «دیکتاتوری جو» فضا را از ترس می‌آکند. از اکنون باید در اندیشه آن لحظه باشیم.

تجربه قانون اساسی جمهوری اسلامی پیش چشم ماست. «هیجان نسل انقلابی»، «شتاب وقایع» و «دیکتاتوری جو» نگذاشت تا یک قانون اساسی منسجم و زمینی و سازگار و متناسب با روح دموکراسی‌خواه قرن بیستم تدوین و مصوب شود. و اکنون بازخوانی تجربه تدوین و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی، برای همه نخبگانی که نگران آینده ایرانند، یک ضرورت است. اگر آن تجربه‌ها را نبینیم و درباره آنها گفت‌وگو نکنیم، تکرارشان خواهیم کرد.

کتاب مستطاب «اسناد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» که در بیش از هزاروهشتصد صفحه توسط دکتر سیدناصر سلطانی، استاد حقوق دانشگاه تهران، جمع‌آوری و تنظیم شده است، کار سترگی است که بازخوانی آن تجربه پرهزینه را بر ما آسان می‌کند. بیش از پانصد سند (شامل مقاله و یادداشت و نامه و بیانیه و مصاحبه و...) از نخبگان، کنشگران، سیاست‌مداران، اندیشمندان، مقامات، گروهها، احزاب و مانند آنها که از پیش از پیروزی انقلاب تا ماههای منتهی به تصویب قانون اساسی، در رسانه‌ها و مطبوعات کشور منتشر شده است، در این مجموعه گردآوری شده است. اسنادی که بسیاری از آنها دیگر در دسترس عموم نیست و یافتن هریک از آنها رنج فراوان می‌طلبد.

جمع‌آوری این مجموعه ده سال پیش شروع شده است و این تنها جلد اول آن است که در سال ۱۳۹۷ آماده انتشار بوده است اما حدود یک سال در وزارت ارشاد معطل مانده تا سرانجام گفته‌اند حدود سیصد صفحه از کتاب باید حذف شود تا مجوز انتشار داده شود (و هنوز هم نمی‌دانند که همین ممیزی و گزینش و فیلترینگ و گشت ارشاد و نظارت استصوابی و مانند آنها بوده این ساختار را به زمینِ فساد و ناکارآمدی زده است!).

و البته مولف به حذف آن سیصد صفحه رضایت نمی‌دهد و چه خوب که رضایت نداد. بنابراین انتشار کتاب، زمین می‌ماند تا کرونا بیاید و مولف تصمیم بگیرد که فایل کتاب را انتشار عمومی دهد تا همگان بهره ببرند. دستمریزاد می‌گوییم به دکتر سلطانی عزیز و امیدواریم جلدهای بعدی کتاب را هم آماده کند و در دسترس ایرانیان و نسل‌های آینده قرار دهد.

وقتی کتاب را ورق می‌زنیم حیرت می‌کنیم که همان زمان هم بزرگان و اندیشمندان فراوانی بوده‌اند که مشکلات و خطاهای فکری حاکم بر شکل و محتوای پیش‌نویس قانون اساسی را دیده‌اند و تذکر داده‌اند. چه پیرانی که همچون آئینه، در خشت خام آن پیش‌نویس، روزگار امروز ما را دیده‌اند و پیش‌بینی کرده‌اند؛ اما هیجان نسل انقلابی چنان فضا را پرکرده بود که فریاد‌های آن بزرگان را در گلو خشکاند. آیا ما دوباره آن تجربه را تکرار خواهیم کرد؟ اگر چنین کنیم، بدین معنی است که ما هنوز ملتی شایسته توسعه‌یافتن نیستیم. چنین مباد.

فایل کتاب را در پیوند زیر ببینید و بخوانید و به اشتراک بگذارید و ترویج کنید:

https://t.me/Renani_Mohsen/725

محسن رنانی / ۲۳ دی ۱۴۰۳

--------------------

www.renani.net

https://t.me/Renani_Mohsen

.

.
👈 انیمیشن و زیستِ جنسی

حدود پنج سال پیش در مجموعه «خرد جنسی» شرکت کردم و درباره «توسعه و زیست جنسی» صحبت کردم. چرا که گمانم بر این بود که باید پرهیزه (تابو)‌های غیرعقلانی را شکست و راه را برعقلانیت جمعی گشود. آن مجموعه بدون حمایت نهادهای رسمی، مجموعه‌ای موفق بود و مباحث مهمی را به خانواده‌ها برد. مصاحبه من با آن مجموعه را در این جا ببینید:

https://www.aparat.com/v/LV4U5

اکنون پس از پنج سال فصل تازه‌ای از آن مجموعه با عنوان «انیمیشن و زیست‌جنسی» تولید شده است که می‌تواند آگاهی‌های مهمی را به خانواده‌هایی بدهد که کودک دارند و پویانمایی (انیمیشن) بخش بزرگی از وقت کودکانشان را می‌گیرد.

مراقبت از داده‌هایی که ناخودآگاه و در فرایند زندگی روزمره به ذهن کودکانمان وارد می‌شود وظیفه بزرگی است که بر دوش پِرْمار (پدرومادر) است. انگاره‌هایی که در کودکی از طریق دیدن فیلم و پویانمایی در ذهن کودک نقش می‌بندد به تدریج کهن الگوهایی را می‌سازد که تا پایان عمر بر ذهن و زبان فرد سایه می‌افکند.

بخش بزرگی از وقت کودکان ما بدون هرگونه غربالگری پای گیرنده‌های تصویری می‌گذرد و این مهم‌ترین دریچه آسیب به کودکان است. شنیدن و دیدن مجموعه «انیمیشن و زیست جنسی» می‌تواند پِرْمار را نسبت به انتخاب فیلم‌ها و انیمیشن‌هایی که کودکان می‌بینند حساس کند.

این مجموعه از این بابت شایسته ترویج است که نه تنها از سوی نهادهای رسمی فرهنگی حمایت نشده است بلکه حتی به علت تنگ‌نظری‌های حاصل از رسوبات فرهنگی مردسالارانه، به آن مجوز رسمی انتشار هم داده نشده است. بنابراین زیبنده است که توانگران دلبسته به توسعه، از این‌گونه تولیدات حمایت کنند.

این مجموعه را در پیوند زیر ببینید:

https://www.youtube.com/@kheradjensi

محسن رنانی / ۱۳ دی ۱۴۰۳

--------------------

www.renani.net

https://t.me/Renani_Mohsen

.

📺 انتشار درس‌گفتارهای توسعه دکتر محسن رنانی

🎙مدرس: محسن رنانی
☑️ دبیر: امیرحسین پوره
🎬 همکار اجرایی: مریم فتحیان

🔸 آنچه آغازگر حرکت یک جامعه به سوی نردبان توسعه است، و آنچه انرژی لازم برای بالا رفتن از پله‌های این نردبان سخت را فراهم می‌کند، چیزی جز «فهم مشترک» و «مطالبه مشترک» مردم از توسعه نیست.

🔸 همه چیز از «خواستن» آغاز می‌شود و محال است مردم، هدفی مشترک را بخواهند و به آن دست نیابند و محال است هیچ حکومتی هرچند قدرتمند، انرژی کافی برای مقابله با خواست مشترک مردم را داشته باشد.

🔸 در این روزها که آلودگی هوای بسیاری از شهر‌های کشور نفسمان را می‌گیرد، و سنگینی سرب سینه‌هایمان را تنگ می‌کند، می‌خواهیم ذهنمان را باز کنیم و در آسمان صاف و زیبای توسعه پرواز کنیم. تلاش کنیم تا فهم مشترکی از توسعه پیدا کنیم و بدانیم چه چیز را مطالبه‌گری کنیم.

🔸 «درس‌گفتارهای توسعه» مجموعه‌ ویدئویی بدیع و ساختارمندی است، که قصد دارد مفهوم توسعه را برای همه توسعه‌خواهان ایرانی تبیین نماید.

🔸 این مجموعه بنا دارد هم با نگاه به مرز دانش حوزه توسعه، و هم با تمرکز بر ویژگی‌های بومی کشورمان ایران، فرایند توسعه را تبیین و مسیر آینده‌ آن را پیش‌بینی کند.

🔸 این مجموعه شامل فصل‌های مختلفی است که فصل اول آن آماده انتشار شده و فصول بعدی هم در حال آماده سازی است.

🔸 درس‌گفتارهای توسعه کمک می‌کند تا با فهم دقیق‌تر مفهوم، گذشته و آینده توسعه، مسیر بهتر و کارآمد‌تری برای توسعه‌خواهی در ایران برداریم.

📺 دسترسی به فصل اول درس‌گفتارهای توسعه محسن رنانی

.
عشق و توسعه (فیلم کامل)

سخنان محسن رنانی در سلسله نشست‌های ماهانه صبح امید (موسسه سپهر مهر)
(خانه اندیشمندان علوم انسانی / ۷ آبان ۱۴۰۳)

در آپارات ببینید: 👇👇
https://www.aparat.com/v/vsl3b6l

در یوتیوب ببینید: 👇👇
https://www.youtube.com/watch?v=7fFLLAzofYc

فایل صوتی این سخنرانی را در یپوندهای زیر بشنوید:

https://t.me/Renani_Mohsen/695

https://renani.net/sayings/lectures/love-development01/
.

.

👈 از وفاق تا افق (فیلم کامل)
.
(نگاهی به چشم‌انداز اقتصاد ایران)

سخنرانی محسن رنانی
در انجمن اقتصاد ایران
(۹ آبان ۱۴۰۳)


در آپارات ببینید: 👇👇

https://www.aparat.com/v/jvy98b4

در یوتیوب ببینید: 👇👇

https://www.youtube.com/watch?v=HHx6hwouxEc


.

.
👈 حسین یا سنوار؟

✍️ محسن رنانی

در یادداشت و سخنرانی «حکمرانی بی‌قصه» (در پیوند پایین ببینید) گفتم که قصه انقلاب را بنیان‌گذار از سال ۴۲ شکل‌داد و دکتر شریعتی نیز نسخه مدرن‌ آن را تدوین کرد. بنیانگذار اما برای آن‌که قصه‌اش پذیرش حداکثری یابد هیچ‌کس را حذف نکرد. گفتار او چنان بود که در انقلاب اسلامی حتی توده‌ای‌ها و چریک‌های فدایی خلق را نیز زیر عبای خود جا می‌داد و آنان نیز قصه‌ آیة‌آلله را باور کردند و نقش خود را به خوبی بازی کردند. بعد از انقلاب و قبضه قدرت،‌ رفتار او البته تغییر کرد و حذف‌ها آغاز شد.

قصه بنیان‌گذار اما چنان قوی و جذاب بود، و نقش او چنان در قصه‌اش جاافتاده بود، که تا پایان عمرِ او، آن قصه در ذهن و زبان اکثریت ایرانیان جاری بود. چنان قوی که حتی قانون اساسی‌ای که خود آیه‌الله تایید کرده بود و به رای مردم گذاشته بود نیز هیچگاه نتوانست در برابر قصه او، رنگ و معنایی پیدا کند. این که قانون اساسی در ایران تا این‌پایه خوار شده است، برای این است که در سایه حضور بنیانگذار، قانون اساسی هیچگاه فرصت نکرد تا قصه خودش را خلق کند. سکوتِ تقریبا همه شخصیت‌های سیاسی، علمی، فرهنگی و هنری داخلی (به جز یک نفر) در برابر اعدام‌های سال ۶۷ الزاما به علت ترسشان نبود بلکه به علت آن بود که هنوز قصه آیه‌الله بر دلها مسلط بود، در حالی که قانون اساسی هنوز قصه نداشت. به گمان من اعدام‌های ۶۷ به‌‌مانند شلیک به قلب قانون اساسی و پایان یافتن امکان خلق قصه برای آن بود.

درواقع نه در حضور و نه بعداز بنیانگذار، حاکمان، قانون‌اساسی را پیمان مقدسی ندانستند؛ پس هر جا به نفع‌شان بود از آن بهره بردند و هر جا نبود آن را تفسیر کردند و بنابراین ناموس قانون را ضایع کردند و راه تبدیل آن به یک قصه ملی را بستند. به‌این‌خاطر است که به گمانم از دل این قانون دیگر نمی‌توان قصه جمعی دیگری برای آینده ایرانیان خلق کرد. هر چیزی که باورپذیری قصه‌اش زایل شود، مثل برندی است که اعتبارش را از دست بدهد، دیگر همان برند را نمی‌توان بازسازی کرد.

هر گام حذفیِ پس از انقلاب، بخشی از قصه بنیانگذار را کم‌رنگ می‌کرد. قصه‌ آیة‌الله وقتی دیگر باورپذیری خود را از دست داد که نسل نو متوجه شد که در قصه‌ آیةالله، نقشی برای او دیده نشده و فرصتی برای آن که دنیای خودش را خلق کند به او داده نمی‌شود. این همان نقطه‌ای بود که نسل نو فریاد زد: «اصلاح طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا». اگر حاکمان در سال‌های ۹۶ و ۹۸ گوش شنوایی داشتند، پیش‌ازآن‌که دیر شود، به فکر خلق قصه‌ای تازه و باورپذیر برای خودشان و برای آینده ایران می‌افتادند.

حاکمان امروز اما هنوز می‌خواهند نسخه‌های جدیدی از قصه بنیان‌گذار را بازتولید کنند. بگذارید بی‌پرده بگویم: از این پس، و بویژه بعداز تحولات شام، دیگر هر قصه‌ای که در آن اکثریت مردم ایران بازیگر نباشند، باورپذیر نخواهد بود و در نطفه شکست می‌خورد. جمهوری اسلامی نمی‌تواند قصه‌ای باورپذیر خلق‌کند که جنبش مهسا و خواسته‌های آن و بازیگران آن را نبیند؛ نمی‌تواند قصه‌ای بنویسد که روشنفکران منتقد، زندانیان سیاسی، میلیون‌ها ایرانی مهاجر، ایرانیان غیرشیعه و سایر حذف شدگان را نبیند؛ حتی نمی‌تواند در قصه خود براندازان و طرفداران سلطنت را نبیند. قصه آینده ایران را همه ایرانیان با هم خواهند نوشت و جمهوری اسلامی اگر فرصتی داشته باشد فقط آن است که یک قصه فراگیر تازه و باورپذیر خلق کند که در آن امکان بازیگری و نقش‌آفرینی برای همه ایرانیان با هر زبان و مذهب و گرایش و اندیشه وجود داشته باشد.

جمهوری اسلامی در نقطه خطیری قرار گرفته است. می‌تواند انتخاب کند که سنواری عمل کند یا حسینی. یحیی سنوار، بدون آن که رضایت مردم غزه را گرفته باشد، قصه خودش را به کل مردم غزه تحمیل کرد و آنان را گرفتار مصیبتی کرد که تا نسل‌ها و حتی قرن‌ها پیامدهایش هم برای فلسطینیان، هم برای مسلمانان منطقه خواهد ماند.

حسین (ع) اما چه کرد؟ شب عاشورا، یارانش را فراخواند و قصه‌ی فردای خودش را برای آنان روایت کرد. آنگاه گفت هر کس می‌خواهد، بماند و در این قصه بازی کند، هر کس نمی‌خواهد، آزاد است و دیگر تعهدی به من ندارد. حسن (ع) نیز چنین کرد؛ وقتی دید امتش با قصه او همداستان نیستند، قصه‌اش را فرونهاد و صلح کرد. و پیش از او علی (ع) نیز به قول مرحوم مطهری، نشان داد که نخستین مسلمان لیبرال است؛ یعنی پس از شورای سقیفه و انتخاب نشدنش به خلافت، وقتی دید قصه او در میان اکثریت خریداری ندارد، تمکین کرد و با سه خلیفه همکاری کرد. وقتی هم که خلیفه شد آنگاه که دید در جنگ با معاویه، مردمان خودش تمایلی به ادامه بازی در قصه او را ندارند، صلح کرد.
راستی ما کیستیم؟ شیعه حسینی یا شیعه سنواری؟

«حکمرانی بی‌قصه» را این‌جا بخوانید و بشنوید:
https://renani.net/sayings/lectures/governing-without-story/

محسن رنانی / ۲۹ آذر ۱۴۰۳

.

.

👈 رقصِ با خویشتن (فیلم کامل)

گفت‌وگوی علی درستگار با محسن رنانی در برنامه سپنج
(۲۵ خرداد ۱۴۰۳)

در آپارات ببینید: 👇👇

https://www.aparat.com/v/all05hu
.
.

.
به اصفهان سلام کنیم
👇👇👇

https://t.me/Renani_Mohsen/715
.

https://renani.net/texts/notes/hello-esfahan/

.
به اصفهان سلام کنیم

اصفهان سه دشمن دارد: آلودگی، خشکی و تعصب. سومی از خودمان است، چاره کردن آن را به نسل جوان می‌سپاریم. اما آن دو تا را بی‌کفایتی‌ها به ما تحمیل کرده است؛ که اگر اکنون چاره‌اش نکنیم، فردا دیر خواهد بود.

دولت‌ها دیگر توان و امکان آن را ندارند که برای توسعه ما کاری بکنند؛ وقت آن است که برای حل معضلات‌ زندگی جمعی‌مان، خودمان به‌پاخیزیم و دست‌به‌دست هم دهیم به مهر. اگر یک معضل جمعی را بتوانیم با همکاری حل کنیم، بقیه را نیز خواهیم توانست.

کارآفرین برجسته شهرمان (مسعود صرامی) طرحی داده است که اگر همه همراهی کنیم، آلودگی مدیریت می‌شود و امید به احیای زنده‌رود، زنده خواهد شد. نهادهای مدنی، سمن‌ها و نهادهای بخش خصوصی بسیج شده‌اند و مقامات دولتی نیز قول همکاری داده‌اند و مقدمات قانونی اجرای آن را نیز فراهم کرده‌اند. طراحان پیش‌بینی کرده‌اند که با اجرای کامل این طرح، ترافیک شهری اصفهان سی درصد کاهش خواهد یافت و روزانه یک میلیون لیتر بنزین، صرفه‌جویی و آلودگی ‌هوا نیز به‌طور متناسب کاهش خواهد یافت. دولت تعهد کرده است که منافع حاصل از صرفه‌جویی این بنزین را به صندوقی بریزد تا صرف مدیریت آلودگی، ترویج خودروهای عمومی برقی و احیای زنده‌رود شود.

تنها اگر اصناف و مغازه‌داران، کارمندان دولتی و کارکنان بخش خصوصی (که صبح با خودروی شخصی به سر کار می‌روند و تمام روز خودروی آنها کنار خیابان پارک است و موجب کمبود جای پارک برای سایر شهروندان و افزایش ترافیک می‌شوند) برای رفتن به سر کار، خودروی شخصی به خیابان‌ها نیاورند و دیگر شهروندان نیز خودروی تک‌سرنشین سوار نشوند، این طرح موفق خواهد شد. این کار شدنی است، اگر همه ما به اصفهان متعهد باشیم. من چند سال است خودروی شخصی ندارم و با دوچرخه و حمل‌ونقل عمومی آمدوشد می‌کنم؛ دشواری دارد اما اختلال آزارنده‌ای ندارد. اگر اصفهان را دوست داریم باید برایش فداکاری کنیم.

همیشه فرصت‌ها از دل بحران‌ها خلق می‌شود. آیا ما توان و شایستگی آن را داریم که بحران توسعه اصفهان را به فرصت تبدیل کنیم؟

پاسخ این پرسش را در روزهای ۲۶ تا ۲۹ آذر خواهیم گرفت. سه روز همکاری داوطلبانه نمادین خواهیم داشت و پس از آن نیز با سازوکارهای قانونی و بهره‌مندی از فناوری هوشمند مدیریت ترافیک، پارک بی‌رویه و طولانی مدت در حاشیه‌ خیابان‌ها مدیریت خواهد شد.

در این سه روز به‌طور نمادین و برای تمرین مشارکت مدنی، با خودروی شخصی به سرکار نمی‌رویم، تک‌سرنشین تردد نمی‌کنیم،‌ دوچرخه سوار می‌شویم، صبح به دنبال همکاران خود می‌رویم و مسافران کنار خیابان را سوار می‌کنیم. سه روز همکاری و رفتار همدلانه در آمدوشد شهری، نشانه شایستگی‌های ما برای موفقیت‌های جمعی بزرگتر خواهد بود.

با مشارکت در پویش ۲۶ آذر، «هوای اصفهان را داشته باشیم».

محسن رنانی / ۲۳ آذر ۱۴۰۳


.

👆👆👆
فایل صوتی «حکمرانی بی‌قصه»
(سخنان محسن رنانی در جمع اقتصاددانان / ۱۰ آبان ۱۴۰۳)

-------------

یادداشت «حکمرانی بی‌قصه» (۲۲ آ‌ذر ۱۴۰۳)
👇👇👇

https://t.me/Renani_Mohsen/712

.

.

👈 حکمرانی بی‌قصه

✍️ محسن رنانی

هیچ سازمان و نظامی بدون قصه باورپذیر، دوام نمی‌آورد. بشار اسد اگر سقوط کرد چون سالها بود حزب بعث سوریه به پایان قصه خود رسیده بود؛ یعنی قصه‌ قدیمی‌اش دیگر باورپذیر نبود و بشار نیز نتوانست و نکوشید تا برای حکومت خویش و برای آینده سوریه قصه تازه‌ای خلق کند.

به‌گمانم جمهوری اسلامی نیز سالهاست که دیگر قصه‌ای ندارد. قصه‌ای که بنیانگذار در سال ۱۳۴۲ نوشتنش را آغاز کرد و سپس مرحوم دکتر شریعتی نسخه مدرن آن را در دهه پنجاه خلق کرد، یک قصه دوجلدی شد که انقلاب ۵۷ روح و معنا و سپس شکل خود را از آن گرفت. آن قصه اکنون دیگر سالهاست که برای اکثریت نسل‌ جدید، معنا و باورپذیری خود را از دست داده است. حاکمان ایران نیز در سالهای اخیر هیچ تلاشی برای خلق قصه‌ دلربای دیگری برای خود و برای ایران نکردند. شاید گمان می‌کردند «قصه مقاومت» می‌تواند نقش یک قصه دلربای جدید را بازی کند. احتمالا هم برای مدتی چنین بوده است؛ اما آن قصه نیز مدت‌هاست، و بویژه با آنچه در این چندماه در غزه و لبنان و سوریه اتفاق افتاد، دیگر باورپذیر نیست.

البته هاشمی و خاتمی کوشیدند تا روایت جدیدی از قصه بنیانگذار را ارایه بدهند و دلهای نسل‌های بعد از بنیانگذار را ببرند. اما نظام روایت آنها را قبول نداشت و قصه آنها را نیز به شکست کشانید. شاید احمدی‌نژاد را آوردند تا قصه تازه‌ای خلق کنند اما در این قصه جدید، آنقدر همه را حذف کردند، که آن قصه دیگر برای هیچ‌کس جذابیت نداشت. احمدی‌نژاد هم البته دنبال ساخت قصه خودش بود نه قصه نظام.

مهندس موسوی نیز در سال ۸۸ خواست ویرایش تازه‌ای از قصه بنیانگذار را ارائه کند اما روایت او را در همان نطفه خفه کردند. به گمانم از ۸۸ به بعد بود که دیگر هیچ روایتی از نسخه بنیانگذار برای نسل جدید جذابیت نداشت. در اعتراضات ۹۶ و ۹۸ بخش بزرگی از مردم با شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» پایان قصه بنیانگذار را به صورت علنی فریاد کردند.

سرانجام با پدیدار شدن جنبش مهسا، همه قصه‌ها و نسخه‌ها، بی‌رنگ و بی‌اعتبار شدند. جنبش مهسا نخستین جنبش اجتماعی پس از مشروطیت است که خودش دارد قصه خودش را خلق می‌کند. در انقلاب مشروطیت، در نهضت نفت، در انقلاب اسلامی، در جنبش سبز و دیگر تحولات بزرگ سده اخیر، همواره مردم در قصه‌ای که رهبران و نخبگان و سیاست‌مداران ساخته بودند بازی کردند. جنبش مهسا، نخستین جنبش یک سده اخیر است که رهبر ندارد و در قصه رهبران بازی نمی‌کند و خودش در حال خلق قصه خویش است. از این نظر جنبش مهسا را می‌تواند اصیل‌ترین جنبش مدنی یکصد سال اخیر ایران دانست. این که من بال‌بال می‌زنم که تحولات کشور به سوی خشونت نرود، برای همین است که جنبش مهسا فرصت کند قصه خودش را تکمیل کند. اگر کشور به سوی بی‌ثباتی وخشونت برود، اولین قربانی آن، «قصه جنبش مهسا» خواهد بود که ناتمام خواهد ماند. اگر جنبش مهسا بتواند قصه خودش را کامل کند، آنگاه دیگر هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را متوقف کند یا آن را به سوی خشونت ببرد. وقتی قصه خلق شد، آنگاه از دل قصه، رهبران آن هم خلق خواهند شد.

انگیزه من برای مشارکت در انتخابات چهاردهم و تشویق مردم به رای دادن به پزشکیان، تنها این بود که پای‌مان را بگذاریم لای درْ، تا افق سیاست بسته نشود و شاید تصادفات تاریخی هم به سود ما پدیدار شود (که شد) تا این که جنبش مهسا فرصت کند قصه خود را به بلوغ برساند. به گمانم اکنون پای ما تا زانو لای در است و این درْ دیگر بسته نخواهد شد. چون آنان که برای بستنِ درْ فشار می‌آورند، روزبه‌روز قدرتشان کاستی می‌گیرد و نسل نو روز‌به‌روز قدرت‌مندتر می‌شود. تحولات خارجی هم البته به سود این تغییر قدرت عمل کرده و خواهد کرد.

اکنون حتی جمهوری اسلامی هم اگر تصمیم بگیرد قصه تازه باورپذیری خلق کند، دیگر نمی‌تواند قصه‌اش در تقابل با قصه جنبش مهسا باشد و گرنه شکست می‌خورد.

درواقع جامعه ایران با ورود پیش‌بینی نشده به انتخابات چهاردهم، «خلق امکان» کرد. این جامعه دیگر روبه‌عقب نخواهد رفت. ایران اکنون در حال تجربه یکی از باثبات‌ترین و عقلانی‌ترین و عمیق‌ترین تحولات سیاسی صد سال اخیر خود است؛ فقط باید مراقب باشیم که خودمان به دست خودمان این تحولات باثبات و مطمئن را مختل نکنیم؛ چون باور دارم که حکومت دیگر قدرت توقف آن را ندارد. به دو سال گذشته بنگرید: انگار به اندازه کل چهل سال قبل از آن، تحول رخ داده است. ما چه می‌خواهیم جز تحول؟! و برای حکومت چه چاره‌ای مانده است جز تغییر؟!

اهمیت قصه و پیامدهای بی‌قصگی حکمرانی را به تفصیل در نشستی با جمعی از اقتصاددانان مطرح کرده‌ام که می‌توانید در فایل صوتی زیر بشنوید:

https://t.me/Renani_Mohsen/713

فیلم آن نیز در پیوند زیر در دسترس است:

https://www.aparat.com/v/bul6ozv


.

.
فایل صوتی «حس نسبت» 👆👆👆



یادداشت « چالدران دوم» 👇👇👇

https://t.me/Renani_Mohsen/710
.

.

👈 چالدران دوم

به گمان من باخت ایران در جنگ‌های شامات (غزه، لبنان و سوریه) را می‌توان به عنوان «چالدران دوم» نام‌گذاری کرد. بیشتر مشخصات چالدران اول را در این جنگ هم می‌توان دید. درواقع، در جنگ‌های شامات، زمینه‌های پدید‌آورنده، شیوه بازی ترکیه و دستاوردهای بزرگی که برای او خواهد داشت، نقش غرب و اسرائيل، رفتارها و خطاهای فکری و راهبردی حاکمان ایران، ساختار فناوری نظامی دو طرف، تغییر ساختار سیاسی خاورمیانه، پیامدهای آن برای منطقه و جهان، و تاثیر عظیمی که بر جغرافیای سیاسی ایران خواهد نهاد، شباهت‌ها و قرابت‌های زیادی با جنگ چالدران دارد. شایسته است که پژوهشگران تاریخ ایران، در این زمینه واکاوی و اظهارنظر کنند.

چهارسال پیش، درست در آذر ۱۳۹۹، یادداشتی منتشر کردم با عنوان «حس نسبت و توسعه». در آنجا به خطاهای تاریخی حاصل از معیوب بودن «حسِّ نسبت» در حکومت‌های گذشته ایران اشاره کردم که منجر به شکست‌های خسارت‌بار تاریخی شده است. در پایان آن یادداشت نیز به حکومت زنهار دادم که اکنون که ظاهراً تنها یک نبرد را باخته‌ است، اگر حس نسبت خود را درباره قدرتش و درباره منازعات خارجی که در آن درگیر است اصلاح نکند، کل جنگ را خواهد باخت. به‌گمانم با آنچه در ماههای اخیر در شامات رخ داد و بویژه شکستن سد اسد، اکنون آن پیش‌بینی محقق شده است.

آن یادداشت را یکی از مخاطبان و علاقه‌مندان مباحث توسعه، صوتی کرده است که می‌توانید در فایل زیر بشنوید.

https://t.me/Renani_Mohsen/711

متن یادداشت را هم می‌توانید در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/development-sense-proportion/

محسن رنانی / ۱۹ آذر ۱۴۰۳
.

.
👈 پناهندگی به دانشگاه
✔️ (به یاد روز دانشجو)


📢 فایل صوتی سخنان محسن رنانی در جمع دانش‌جویان انجمن‌های علمی دانشجویی اقتصاد
(۲۴ مهر ۱۴۰۳ / دانشگاه اصفهان)
.

.
👈 چگالیِ ناسازگی

✍️ محسن رنانی

وقتی یک سیستم‌ زنده (بدن، سازمان یا نظام سیاسی) وارد مرحله پیری می‌شود همزمان «کنترل‌پذیری‌» و «انعطاف‌پذیری» آن کاهش می‌یابد. وقتی پیری سیستم عمیق شود، وارد پارادوکس یا ناسازه «غرور و ناتوانی» می‌شود؛ و از این نقطه است که اضمحلال سیستم آغاز می‌شود. اضمحلال سیستم به‌معنی ورود سیستم به مرحله خودتخریبی است که مقدمه مرحله چهارم «سقوط» است (این‌جا را ببینید).

وقتی کودک به دنیا می‌آید بدنش آنچنان منعطف است که می‌تواند شست پای خودش را بمکد. اما دو سال بعد دیگر چنین کاری برایش ممکن نیست. این کاهش انعطاف‌پذیری در تمام طول عمرش ادامه می‌یابد تا جایی که در پیری دیگر گردنش هم نمی‌چرخد و برای دیدن پشت‌سرش باید تمام قد به عقب برگردد. سازمان‌ها و نظام‌ها نیز این‌گونه‌اند؛ یعنی هرچه از عمرشان بگذرد و ساختارهای قانونی و نهادی‌شان به سوی انجماد برود، توانایی‌شان برای گرفتن تصمیماتی از جنس «تحول» کاهش می‌یابد.

مثلا در اوایل انقلاب به‌سادگی می‌شد از اصلاح قانون اساسی سخن گفت و یک‌بار هم قانون اساسی اصلاح شد. حتی در سالهای گذشته نیز برخی مقامات ارشد از لزوم اصلاح مجدد قانون اساسی سخن گفتند. اما امروز هیچ‌کس در داخل حکومت جرأت طرح چنین درخواستی را ندارد و هر کس هم در بیرون حکومت چنین درخواستی بکند او را به داشتن قصد براندازی متهم‌ می‌کنند. یعنی حکومت عملا نمی‌تواند از امکانات بالقوه و قانونی‌اش برای حفظ «انعطاف‌پذیری»‌ خود استفاده کند. این یعنی رسیدن سیستم به حد انجماد.

همچنین سیستم‌های زنده (بدن، سازمان یا نظام)، در دوران جوانی خود، «کنترل‌پذیری»‌شان افزایش می‌یابد و سپس وقتی وارد دوره پیری می‌شوند کنترل‌پذیری‌شان کاهش می‌یابد. کودک در نوزادی نمی‌تواند حرکت دست‌وپای خود را کنترل کند، اما کمی‌که رشد کرد، راه‌ می‌افتد و سپس دوچرخه‌سواری می‌کند و بعد در نوجوانی حرکات ژیمناستیک انجام می‌دهد. اما با ورود به مرحله پیری، دوباره کنترل‌پذیری‌اش کاهش می‌یابد تا جایی که نمی‌تواند بدون عصا یا کمک دیگران راه رفتن خود را کنترل کند.

در دهه اول پس از انقلاب، حکومت نه تنها در اجباری ساختن حجاب بلکه در کنترل گروههای مسلح و حتی در به عقب‌راندن ارتش متجاوز صدام، و فراتر از آن در مدیریت اقتصاد (کنترل قیمت‌ها، ثبات نرخ دلار و ...) موفق عمل کرد؛ یعنی کنترل‌پذیری‌اش بالا بود. امروز تقریباً در بیشتر زمینه‌ها کنترل‌پذیری را از دست داده است.

وقتی یک فرد یا یک ساختار سازمانی یا سیاسی به مرحله‌ای برسد که همزمان «انعطاف‌پذیری‌» و «کنترل‌پذیری‌»اش پایین بیاید، نشانه مرحله پیری است. امروز حکومت تقریبا در همه عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی وارد این مرحله شده است.

اکنون پیرمردی را در نظر بگیرید که وارد مراحل پیشرفته پیری شده است یعنی بدنش، هم انعطاف‌پذیری و هم کنترل‌پذیری خودش را از دست داده است، اما وقتی می‌خواهند کمکش کنند، غرورش اجازه نمی‌دهد و با پرخاشگری دستش را می‌کشد. این وضعیت را «ناسازه غرور و ناتوانی‌» می‌گویند. چنین فردی که اجازه نمی‌دهد دیگران کمکش کنند، با یک حادثه وارد مرحله اضمحلال می‌شود؛ مثلا با یک زمین خوردن، لگنش می‌شکند و زمین‌گیر می‌شود تا بمیرد.

رفتار حکومت درباره حجاب، در چند سال اخیر، نشانه ورود ساختار سیاسی به مرحله «ناسازه غرور و ناتوانی» است. حکومت، هم می‌داند (و اگر نمی‌داند بداند) که دیگر نمی‌تواند حجاب اجباری را به این نسل تحمیل کند؛ و هم جرأت و توان روانشناختی برای عقب‌نشینی در این موضوع را ندارد. این وضعیت در حوزه‌های متعددی نظیر آب، بنزین، فساد، آموزش‌، آلودگی، سیاست‌خارجی و ... نیز چنین است.

در سال ۲۰۰۹ پارلمان کانادا طرحی را بررسی می‌کرد که استفاده از موبایل را هنگام رانندگی غیرقانونی کند. پلیس کانادا با تصویب این قانون مخالفت کرد. استدلال پلیس ساده بود: قانونی که پلیس نتواند اجرا کند، هم قانون را بی‌اعتبار می‌کند هم پلیس را.

پیش‌بینی می‌کنم که با اجرای قانون «ترویج فرهنگ عفاف و حجاب»، نظام وارد وضعیت «چگالی ناسازگی» شود؛ یعنی نقطه‌ای که تعارض‌های درونی سیستم به حداکثر خود می‌رسد. من از این جهت که اجرای این قانون ممکن است، در زمانه‌ای که این همه فشار اقتصادی برجامعه است، جامعه را عاصی و کشور را وارد فاز بی‌ثباتی کند مخالفم. در عین‌حال اجرای آن‌را فرصت خوبی می‌دانم تا حکومت به صورت عریان با وضعیت فرسودگی و پیری و گیرافتادگی‌اش در «ناسازه غرور و ناتوانی» روبه‌رو شود؛ شاید موجب بیدار شدن و اصلاح رویه‌اش شود.

توصیه جدی من به حکومت این است که مبارزه با نسل آینده‌سازان داخل ایران را بگذارد بعد از حل‌وفصل مسائل مبارزاتی‌اش با دنیای خارج. به قوه مجریه نیز توصیه‌ می‌کنم بر قول رئيس‌جمهور به مردم متعهد بماند و مسئولیت اجرای این قانون را برعهده مدافعان آن بگذارد. / ۱۵ آذر۱۴۰۳
.
.

.
👈 گزارش خبرآنلاین از سخنان محسن رنانی درباره زبان، دموکراسی و توسعه:


https://www.khabaronline.ir/news/1988906/%D9%85%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%B8%D8%B1-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%B9%D9%86%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
.

.
👈 گزارش خبر‌آنلاین از سخنان محسن رنانی در مراسم رونمایی کتاب «روایت داریوش از مساله توسعه ایران» (۹ آبان ۱۴۰۳):


https://www.khabaronline.ir/news/1989798/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4-%D8%A2%D8%B4%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%AB%D8%A7%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D9%86%D8%AF%DB%8C
.

.
👈 گزارش خبرآنلاین از سخنان محسن رنانی در مراسم رونمایی کتاب «روایت فرهنگ از مساله توسعه ایران» (۹ آبان ۱۴۰۳):


https://www.khabaronline.ir/news/1988697/%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%B1%D8%AC%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%85%DB%8C-%DA%AF%D9%88%DB%8C%D8%AF-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2

📋 تصویر توسعه در ابتدای دولت‌های ۱۳ و ۱۴

📊 گزارش آماری مسیر توسعه ایران در طول دولت سیزدهم

@pooyeshfekri

🔹 پویش فکری توسعه در واحد «رصدخانه توسعه» و به طور ویژه در «کتاب توسعه» هر ساله با تولید شاخص ترکیبی متشکل از ۳۸۰ شاخص در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، زیست‌محیطی و فردی، مسیر توسعه در ایران و سایر کشورهای جهان را رصد می‌کند.

🔹 اولین و آخرین کتاب توسعه منتشر شده، مربوط به سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۲ است، که مقایسه وضعیت توسعه ایران در این دو کتاب، می‌تواند به نوعی عملکرد دولت سیزدهم را نمایش دهد و یا به بیان بهتر مسیر توسعه ایران در طول دولت سیزدهم را به تصویر بکشد. در این گزارش به مقایسه این دو تصویر پرداخته‌ایم.

🔹 در ادامه متن کامل و خلاصه این گزارش توسط پویش فکری توسعه منتشر می‌شود. مطالعه این گزارش مقایسه‌ای که حاصل بررسی بیش از ۸۰ هزار داده در هر سال است، می‌تواند به مسئولین، تصمیم‌سازان، سیاست‌گذاران و دانشگاهیان کشور، برای واقع‌نگری، نگاه فراگیر به توسعه و طراحی بهتر مسیر آینده توسعه ایران کمک کند.

🔹 در صورت امکان، آن را برای دانشگاهیان، مسئولین و تصمیم‌سازانی که در عرصه توسعه ملی تاثیرگذار هستند، ارسال فرمایید.

✅ امید است این تلاش‌ها، گامی هر چند کوچک در مسیر توسعه ایران بردارد.

⬇️ نسخه کامل گزارش

⬇️ خلاصه مدیریتی گزارش

.
👈 سکوت‌های تاریخی

مصاحبه محسن رنانی با شبکه شرق درباره فروبستگی زبان فارسی و نقش زبان و قصه در توسعه / ۶ آذر ۱۴۰۳.

مصاحبه تصویری را در پیوندهای زیر ببینید:

https://www.aparat.com/v/med98ja

https://www.youtube.com/watch?v=bwyYjr-aTGM

متن مصاحبه را در پیوند زیر بخوانید:

https://www.magiran.com/article/4565237

www.renani.net
.

🔵🔴هشدار #محسن_رنانی به #پزشکیان و جمهوری اسلامی:
بدون وفاق واقعی وفاقی که منتقدین و مخالفان درونش باشند به جایی نخواهیم رسید
شما ۹۹ درصد بازیگران را حذف کرده اید و صحبت از وفاق می کنید
#وفاق اینگونه نیست......


🔦این نشست در انجمن اقتصاد ایران و با همکاری مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی برگزار شده است

@bestdiplomacy

🗣 توسعه به مثابه توانمندی زبانیِ جامعه، برای دیالوگ و همشنوی 

✍️ بخشی از مقدمه دکتر محسن رنانی بر کتاب روایت داریوش آشوری از مسئله توسعه در ایران

@pooyeshfekri

🔹 از سیاست به اقتصاد،‌ از اقتصاد به جامعه‌شناسی و سپس به فلسفه، از آن دو به ادبیات و سپس به فرهنگ‌شناسی رو نمود و سرانجام در ساحت «زبان» سکنا گزید. برای آدم معمولی چند عمر لازم است تا بتواند این همه سیاحت در ساحت‌های فکر و زندگی را سامان دهد. اما او چنین کرد و در هر حوزه‌ای که حضور داشته نیز به مرز خلاقیت رسید.

🔹 هنگامی به مرز خلاقیت می‌توان رسید که در کوه‌پیمایی نفس‌گیر در هر حوزه، چنان بالا بروید که سرانجام در قله یا دستِ‌کم در دامنه‌های قله باشید. و بتوانید از آن بالا مسیرهای تازه را شناسایی کنید و به دیگران راه نشان بدهید. اگر این کوه‌نورد نظم‌های کنونی را نیز به چالش بکشد و مرزها و مسیرها را جابه‌جا کند،‌ شورشگر نیز هست. 

🔹 این کلمات، توصیف ره‌نوردِ شورشگری است به نام داریوش آشوری که این کتاب درباره‌ی اوست. برای غنا بخشیدن به «دانشنامه‌ی توسعه» کوشیده‌ایم اندیشه‌هایش در حوزه‌ی توسعه‌ی ایران را به گونه‌ای نظام‌مند گرد آوریم.

🔹اندیشمندی که در هر حوزه‌ای که پا گذاشته در مسیر حرکت خود ردِ پایی نمایان از خود برجای نهاده و یافته‌هایی را به نام خود ثبت کرده است. اما در حوزه‌ی زبان بیش از هر حوزه‌ی دیگر درنگ کرده و عرق ریخته و راه گشوده است. 

🔹 اندیشمندانِ بسیار به‌دنبالِ ریشه‌یابی مسئله‌ی توسعه‌نیافتگی ایران رفته‌اند و در جست‌و‌جوی علت‌های آن از اقلیم و جغرافیا تا فرهنگ و مذهب، ساختار جمعیت، ستمگری حکومت‌ها و سلطه‌ی مهاجمان خارجی تا وجودِ ذخایر نفت و در پی آن از مداخله‌‌های خارجی سخن گفته‌اند.

🔹 خودِ من در سال‌های اخیر هنگامی که به اندیشه درباره‌ی ویژگی‌های «انسانِ ایرانی» پرداختم، به رابطه‌هایی میان ویژگی‌های رفتاری و فرهنگی و خلقیات اکتسابی و فرهنگی‌مان رسیدم که ریشه در روزگار کودکی و سنت‌های تربیتی ما دارند.

🔹 اما آشوری دست ما را می‌گیرد و به جایی می‌برد که تاکنون کمتر کسی رفته و دیده است: «زبان». گرچه آشوری حرفی نظری درباره‌ی ریشه‌های زبانی توسعه‌نیافتگی ما ایرانیان نگفته است، اما به گمان من او به ساحت ارائه تحلیل جامعه‌شناختی از نسبت میان زبان و توسعه نزدیک شده است.  

🔹... نکته‌ی اساسی دیگر رابطه‌ی زبان باز با رواداری (tolerance) است. زیرا یکی از مؤلفه‌های اجتماعی مدرنیت، اصلِ رواداری است. رواداری یعنی اینکه در جامعه‌ی مدرن افراد خود را مرکز عالم وجود و مالک حقیقت نمی‌دانند و حقیقت را چنان چیزی می‌دانند که هر‌کسی پاره‌ای از آن را می‌شناسد و تمامیت آن از طریق مفاهمه‌ی همگانی آشکار می‌شود.

🔹 در نتیجه، هیچ اندیشه‌ای یکسره حق یا یکسره باطل تلقی نمی‌‌شود و هر اندیشه‌ای واجد پاره‌ای از حقیقت دانسته می‌شود که هم شایسته‌ی احترام و هم سزاوار نقادی است. 

🔹 اکنون داستان این است که آنچه این اجازه را به ما می‌دهد که بتوانیم از دریچه‌ی چشم دیگران هم جهان را ببینیم، بازبودن زبانِ ما به روی زبانِ ایشان است. زیرا واژه‌ها و مفهوم‌های در اصل ناآشنا از راهِ زبانِ جامعه‌ی دیگر به جامعه‌ی من راه پیدا می‌کنند و سبب می‌شوند تا دریابم که میدان شناختِ حقیقت، فراخ‌تر از آن است که تنها با نگاه و زبان و ایدئولوژی و انگاره‌های من دریافتنی باشد.

🔹 با رویارویی با کثرت فهم‌های دیگر، در ذهن من از اعتبار ایدئولوژی و باورهایم کاسته می‌شود. این‌گونه است که آدمی پای به مرحله‌ی رواداری می‌گذارد و زیست روادارانه را می‌آموزد و زبانش به روی زبان‌های دیگر و فهم عالمِ معنایی‌شان باز می‌شود. بنابراین، درخور‌ترین ابزار رواداری (و سپس مدارا) وجود فناوری و ابزارهای زبانی مناسب برای کسب، دریافت و خلق کلمات و مفاهیم جدید است. و چنین امکانی در بستر زبان باز فراهم می‌شود. 

🔹 .... من در اندیشه‌ی بسط این نظرم که کل فرآیند توسعه را بر بستر توان گفت‌وگو (به‌معنی دیالوگ و هم‌شنوی) در جامعه تعریف کنم. در واقع، شکل‌گیری توان گفت‌وگو خودِ همان فرآیندِ توسعه است.

🔹و گفت‌وگو نیازمند زبانی است که برای هم‌شنوی، ابزاری کارآمد و شفاف و خالی از بار‌های ارزشی و پیش‌داوری باشد. زبانی که بر بستر کاربرد شاعرانه‌ی زبان، سرشار از بار ایهام و چندمعنایی و ابهام و تمثیل است، آیا می‌تواند چنین کارکردی داشته باشد؟...

📘 تهیه کتاب روایت داریوش آشوری از مسئله توسعه در ایران و مطالعه متن کامل مقدمه محسن رنانی بر کتاب

🌍 توسعه یعنی حرکت از «تفکر جهان‌گیری» به «عقل جهان‌داری»

✍️ بخشی از مقدمه دکتر محسن رنانی بر کتاب روایت فرهنگ رجایی از مسئله توسعه در ایران

@pooyeshfekri

🔹 وقتی درگیر تدوین «روایت فرهنگ از مسئله توسعه ایران» بودیم و جلسات مختلف «گفت‌وگوهای توسعه» با ایشان را برگزار می‌کردیم این حس در من شکل گرفت که سعدی از خاک برخاسته است و اکنون نه در قالب شعر بلکه در قالب نثری جامعه‌شناختی دارد آیین جهانداری را به ایرانیان آموزش می‌دهد.

🔹 این قیاس از این‌رو شکل گرفت که واژگانی همچون مُلک، تدبیر، جهانداری، هویت، مصلحت و … هسته مرکزی اندیشه فرهنگ رجایی در حوزه توسعه را می‌سازند. روایت رجایی تا حد زیادی روایتی متمایز از دیگر الگوهای موجود در توسعه‌نویسی ایرانی است، امری که خود نیز بر آن تأکید دارد.

🔹 آنچه او درباره توسعه می‌گوید چیزی از جنس فرهنگ است. گویی روایت دکتر فرهنگ رجایی از توسعه را می‌توان «روایت فرهنگ از فرهنگ» نامید. او توسعه را تکامل «عقل جهانداری»‌ می‌داند و برای آن سه پایه مُلک (دولت)، تدبیر و مصلحت را معرفی می‌کند.

🔹 فهم من از نگاه دکتر رجایی به مسئله توسعه این‌گونه است: «توسعه عبارت است از استقرار دولتی که فرآیند‌های تدبیرش به‌گونه‌ای تنظیم شود که از دل آن ‏مصلحت بیرون آید.‏

🔹 به‌عبارتِ‌دیگر، برای رجایی توسعه عبارت است از سیستمی (مُلک یا دولت) که فرآیندهایش (نظام تدبیر) به‌گونه‌ای شکل گرفته باشد که از دل آن منفعت جمعی (مصلحت) بیرون بیاید.

🔹 یعنی ساختاری داریم (دولت) که سازوکارهایی دارد (بوروکراسی یا نظام تدبیر) که از درون آن محصولی از جنس منافع جمعی (مصلحت) تولید می‌شود».

🔹 به‌همین دلیل معتقدم نظریه رجایی برای تبیین توسعه امروز ایران ظرفیت بالایی دارد. ‏یعنی از نظر رجایی هر حکومتی وقتی توسعه‌خواه است و می‌تواند فرآیند توسعه ‏ملی را تسریع و تسیهل کند که ساختار نظام تدبیرش به‌گونه‌ای تنظیم شده باشد که از دل آن «مصلحت» ‏بیرون بیاید. و البته از چنین چارچوبی به‌راحتی می‌توان کاربست‌های سیاستی برای ایران امروز نیز استخراج کرد.

🔹 برای مثال و به‌عنوان توصیه‌ای سیاستی از این دیدگاه چنین بر‌می‌آید که برای بهبود فرآیند‌های معطوف به توسعه ملی (جهت‌گیری‌های مندرج در اسناد برنامه توسعه، سیاست‌های کلی و سند چشم‌انداز)، لازم است نقش ایدئولوژی یا اوامر ملوکانه یا منویات مقامات عالی کمرنگ و نقش مصلحت (منافع جمعی) پررنگ شود.

🔹 برخلاف نگرش‌های متداول که توسعه را برآمده از تفکر مدرن تلقی می‌کنند، برای رجایی توسعه پدیده‌ای مدرن نیست، بلکه پدیده‌ای تکاملی است که از عصر باستان شروع شده است. اما امروز به بار نشسته و ثمر داده است.

🔹برداشت من این است که دکتر رجایی می‌گوید توسعه از زمانه‌ای آغاز می‌شود که حکومت از ساختار اندیشگی و فرهنگی که در آن «هدف وسیله را توجیه می‌کند» عبور می‌کند و به مرحله‌ای می‌رسد که «مصلحت (منافع جمعی) وسیله را توجیه می‌کند».

🔹 در واقع از نقطه‌ای که دیگر نه ارزش‌های ایدئولوژیک یا منافع شخصی، قومی، قبیله‌ای یا مذهبی یک حکومت بلکه «مصالح ملی» به هدف محوری حکومت تبدیل می‌شود، فرآیند توسعه آغاز می‌شود.

🔹 او معتقد است ایران به توسعه دست‌نیافته است چون دولت‌های آن به‌جای تلاش برای جهانداری، همواره در اندیشه جهانگیری بوده‌اند. رجایی در تاریخ دراز دامنه ما ایرانیان از اعصار کهن تا به امروز در جست‌و‌جوی جهانداری است و به‌طور آشکار جهانگیری را مخرب توسعه می‌داند.

🔹 و البته او معتقد است برای آن که حکومتی به مرحله جهانداری عبور کند، سه شرط «عزم»، «استقلال» و «محیط مناسب منطقه‌ای و بین‌المللی» نیز لازم است.

🔹 به گمانم همین چارچوب مختصری که از نظریه جهانداریِ دکتر فرهنگ رجایی در اینجا ذکر شد ظرفیت بسیار فراخی برای تبیین عقب‌ماندگی دوران معاصر ایران فراهم می‌آورد و از دل آن کاربست‌های سیاستی جدی‌ای برای ایران امروز قابل استخراج است.

🔹 گرچه روایت تفصیلی اصلی که در این کتاب آمده است، بسیار خواندنی‌تر و انباشته از بصیرت‌هایی است که برای فهم مسئله توسعه در ایران لازم است.

🔹 نشستن بر سفره اندیشه‌های فرهنگ رجایی و اندیشیدن به «روایت فرهنگ از فرهنگِ توسعه»، دوره آموزشی پرباری بود که در جریان تدوین این روایت برای من فراهم آمد.

🔹 گمانم بر این است که خواندن روایت دکتر فرهنگ رجایی از مسئله توسعه ایران، برای غنای اندیشگی هر پویشگر و پژوهشگر حوزه توسعه ایران، بسیار ضروری است...

📓 تهیه کتاب روایت فرهنگ رجایی از مسئله توسعه در ایران و مطالعه متن کامل مقدمه محسن رنانی بر کتاب

.
👈👈 آگاهی و هشدار!!

سلام

چندی است بُن‌افزار تلگرام بدون اجازه یا دخالت مدیر کانال، به صورت یک‌طرفه و گاه‌به‌گاه، تبلیغ‌هایی را در‌ ارتباط با ارزهای دیجیتال و نظایر آن در کانال‌های تلگرامی به اشتراک می‌گذارد که فقط دنبال‌کنندگان کانال آنها را می‌بینند.


این تبلیغ‌ها را من و مدیر کانال نمی‌بینیم و امکان کنترل یا حذف آنها را نیز نداریم. بنابراین نه مورد تایید ماست و نه در برابر آنها مسئولیتی داریم. و البته توصیه اکید می‌کنم که روی این تبلیغ‌ها کلیک نکنید.

با سپاس / محسن رنانی / ۲۷ آبان ۱۴۰۱

☘️☘️☘️

.
👈 برای دختر دریا

✍️ محسن رنانی

خیلی وقت‌ها می‌نویسم، دستکم روزی یک مطلب و گاهی چند مطلب، اما فقط برخی از آنها را منتشر می کنم. مثلا در جنبش مهسا چهل‌و‌یک یادداشت نوشتم اما فقط هشت تای آنها را منتشر کردم. معمولا نوشته‌ای را منتشر می‌کنم که دستکم یکی از این سه شرط را داشته باشد:

- حرف تازه‌ای داشته باشم؛ یعنی حرفهایی که می‌خواهم بزنم را پیشتر دیگران نزده‌ باشند.
- برای آنچه می‌نویسم احتمال اثرگذاری وجود داشته باشد، حتی اندک.
- انتشارش برایم آرامش درونی و حسی از انجام وظیفه را به همراه داشته باشد.

برای دختر دریا (آهو دریایی، دختر علوم-تحقیقات) هم همان‌ روزها چند بار نشستم و نوشتم اما هر چه نگاه کردم دیدم نوشته‌های دیگران خیلی بهتر از نوشته من است، حرف جدیدی نداشتم و در آن زمان هم احتمال اثرگذاری نمی‌دیدم.

در میان نوشته‌هایی که من دیدم، یکی از فرسته‌های تلگرامی خیلی به دلم نشست. این نوشته از نگاهی انسانی و اجتماعی به مساله پرداخته است. نگاهی که از یک بی‌مهارتی عمیق انسانی و اجتماعی در جامعه ایران پرده برمی‌دارد. آن را در پیوند زیر بخوانید و برای دیگران نیز بفرستید:

https://t.me/khapuorah/189

ای کاش اجازه دهند یک منبع قابل اعتماد و بی‌طرف، گزارشی از آخرین وضعیت «دختر دریا» به جامعه بدهد. این وضعیت «ناتمامی» که در همه کارها در ایران وجود دارد، هم نشانه توسعه‌نیافتگی است و هم خیلی به اعتبار و سرمایه‌اجتماعی نهادهای رسمی آسیب می‌زند. مثلا هنوز پس از ده سال هیچ نهاد رسمی گزارشی درباره نتیجه پرونده اسیدپاشی به چهره زنان اصفهان نداده است. یا هنوز هیچ گزارشی از تحقیقات رسمی درباره مسمومیت‌های زنجیره‌ای در مدارس دخترانه ایران منتشر نشده است. این «بازبودگی» و «ناتمامی» ظاهراً در کوتاه مدت نهادهای مسئول را از فشار اجتماعی و پاسخگویی رها می‌کند اما در بلندمدت اعتبار آنها را نابود می‌کند.

آن چیزی که الان مایه نگرانی است این است که بناگاه ببینیم دختر دریا را آورده‌اند پشت تلویزیون که ابراز ندامت کند. اگر متوجه باشند، این کار فقط بدبینی جامعه را افزایش می‌دهد. هیچ وجدان بی‌طرفی اعترافات تلویزیونی را از روی اختیار و صداقت نمی‌داند. نخستین چیزی که مقامات نیروی انتظامی و قوه قضائیه باید متوجهش باشند این است که از نظر اکثریت جامعه او «مجرم» نیست. اگر راست است که رفتار او در واکنش به فشارها و تذکرات درباره پوشش او بوده است، باید انگشت اتهام به‌سوی شیوه‌ها و سیاست‌های رسمی درباره حجاب اجباری گرفته شود. اگر راست است که به علت دیگری مثل دوری از فرزندان تحت تنش روانی بوده است، باز رفتار او ناشی از شرایط نامساعد محیطی و روحی بوده است و باید با او همدلی کرد و او را یاری کرد تا از این شرایط خارج شود.

پس او را آزاد بگذارید تا هر جور دوست دارد با جامعه صحبت کند. حتی اگر بیاید و آزادانه بگوید به عنوان اعتراض سیاسی چنین کرده است بهتر از آن است که او را به سیما بیاورید یا روایت‌هایی که جامعه باور نمی کند (حتی اگر درست باشد) درباره‌اش منتشر کنید.

اگر آن روز که (دی ۱۳۹۶) نخستین دختر خیابان انقلاب، به اعتراض روسری خود را بر چوب کرد و کنار خیابان ایستاد، او را شنیده بودید و با حرمت با او برخورد کرده بودید و با مهر با او به گفتگو نشسته بودید آن روزهای پر تنش پس از آن تا جنبش مهسا را تجربه نمی‌کردید.

اکنون نیز اگر پیام دختر دریا را نشنوید و به جای دعوت از او برای بیان چرایی این اعتراض و شنیدن دردهایی که به این طریق فریاد کرده است، او را به حراست و دادگاه و زندان بکشانید، روزی را رقم خواهید زد که دختران دیگر نیز شیوه اعتراض او را به عنوان رسم مبارزه انتخاب کنند.

پس مهم‌ترین و عاجل‌ترین کار این است که او هر جا هست اجازه داشته باشد با شهروندانی که نگرانش هستند آزادانه سخن بگوید. این کار بیشترین کمک را به بازسازی اعتماد جامعه به نهادهای رسمی خواهد کرد.

حتی اجازه بدهید تا در میزگردی با حضور استادان و دانشجویان در همان دانشگاه، حرفهایش را بزند و شما فقط بشنوید؛ حتی جواب هم ندهید؛ که معمولا جوابهایتان بی مهارتِ همدلی است و رسوایی را بیشتر می‌کند.

«به زخم های ایران سلام کنید» شاید عفونت‌ها التیام یابد.

محسن رنانی / ۲۴ آبان ۱۴۰۳
.
.

🔊 #فایل_صوتی

🎙 سخنرانی دکتر محسن رنانی در مراسم رونمایی از کتاب توسعه دوم (۱۴۰۲)

🌐 سخنرانی همه صاحب نظران در مراسم

@pooyeshfekri

🔊 #فایل_صوتی

🎙 سخنرانی دکتر محسن رنانی در مراسم رونمایی از کتاب‌های روایت فرهنگ و روایت داریوش

🌐 سخنرانی همه صاحب نظران در مراسم

📓 تهیه کتاب روایت فرهنگ

📘 تهیه کتاب روایت داریوش

@pooyeshfekri

پوشه شنیداری سخنرانی دکتر محسن رنانی در پنجمین نشست ماهانه‌ی صبح امید

با موضوع: «عشق و توسعه»

دوشنبه هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۳

🔺موسسه‌ی فرهنگی سپهر مهر
🔺خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی

#محسن_رنانی
#صبح_امید_۵
#عشق
#توسعه


@sepehr_mehr

.
شراب مجازی و ترسوهای فجازی

(و باز هم تکذیب)

مولوی می گوید شراب خودش انسان‌ها را منحرف نمی‌کند، بلکه فقط درون آنها را آشکار می‌کند:

گر بود عاقل نکو فر می‌شود
ور بود بدخوی، بدتر می‌شود

اندیشمند دیگری گفته است دین هم مثل شراب است. انسان‌های خوش‌طینت و طالب رستگاری را عروج معنوی می‌دهد و انسان‌های بدطینت و دارای انگیزه‌های شیطانی را گرفتار منفعت‌طلبی و سلطه‌گری و بدطینتی می‌کند.

اکنون‌ می‌گویم فضای مجازی هم نوعی شراب مجازی است. خوش‌خوها را به سوی پراکندن زیبایی‌ها و حقایق ناب و آگاهی‌های انسانی می‌راند و بدخوها از آن برای فریب و شایعه و نفرت‌افکنی و تخریب بهره می‌برند.

از دیروز متنی در فضای مجازی در حال گردش است که کسی سخنان رئيس‌جمهور در جلسه هیئت دولت را (که پس از انتخاب استاندار سیستان و بلوچستان بیان شده است) و کاربرد واژه «عجم» از سوی ایشان را دستمایه تخریب رئيس‌جمهور قرار داده است. شوربختانه نویسنده این متن از جماعت «ترسوهای فجازی» است (که اظهار فضل می‌کنند اما جرأت گذاشتن نام خود پای ‌نوشته خود و پذیرش مسئولیت آن را ندارند)، بنابراین به جای نام خود، نام من را به عنوان نویسنده درج کرده است.

چند هفته پیش نیز فرد دیگری متنی را با عنوان « شائبه تکرار تلخ فلسطین درایران!» به نام من در فضای مجازی منتشر کرده بود که در آن با هراس افکنی نسبت به مهاجران افغانستانی،‌ زمینه‌های فکری تشدید نفرت و تنش بین شهروندان ایران و مهاجران را فراهم آورده بود. من نیز البته نسبت به بی‌برنامگی و سردرگمی مقامات ایران نسبت به مهاجرت به داخل نگران و معترضم و معتقدم همین سرگردانی و بی‌عملی است که هم موجب نگرانی بخش‌هایی از مردم ایران در مورد امواج مهاجرت شده است و هم موجب تضییع حقوق مهاجران قدیمی و زحمت‌کشی شده است که دارای مدارک قانونی هستند و در جامعه ایران ادغام شده‌اند؛ اما چنین فضایی آنان را نیز در معرض اهانت یا برخوردهای غیرقانونی قرار داده است. فراموش نکنیم که گرچه از مقامات انتظار شفافیت و قاطعیت در زمینه مهاجرت را داریم اما نیز موظفیم که، هم در سیاست‌گذاری و تصویب قوانین، و هم در رفتار عمومی ما نسبت به مهاجران، اصول اخلاقی، حقوق کودک، حقوق کار و حقوق بشر را رعایت کنیم. امیدوارم وزارت کشور هرچه سریع‌تر سیاست‌ها و قوانین مربوط به مهاجران را هماهنگ و وضعیت بی‌سامان امروز مهاجرت را ساماندهی کند.

بنابراین ضمن تکذیب هر دو متن یاد شده، باز یادآوری می‌کنم که تنها متن‌هایی که در سایت رسمی یا کانال تلگرامی محسن رنانی در آدرس‌های زیر منتشر می‌شود از من است و متن‌هایی که در آنجا منتشر نشده است جعلی است و از من نیست.

محسن رنانی / ۱۱ آبان ۱۴۰۳

https://www.renani.net/
https://t.me/Renani_Mohsen

.

.
از وفاق تا افق

(نگاهی به چشم‌انداز اقتصاد ایران)

سخنرانی محسن رنانی
در انجمن اقتصاد ایران
(۹ آبان ۱۴۰۳)


اشارت‌ها و محورهای بحث:

✅ آیا دولت چهاردهم موفق خواهد شد اقتصاد را سامان بدهد؟

✅ چرا سرمایه‌های داخلی تمایل به خروج دارند و چرا در سالهای اخیر متوسط سرمایه‌گذاری خالص در اقتصاد ایران حدود صفر است؟

✅ چرا حدود دو سوم از ۳۷۰ شاخص‌ توسعه کشور در سالهای اخیر در زیر متوسط جهانی قرار گرفته‌اند؟

✅ چرا سند چشم‌انداز بیست‌ساله توسعه ناکام ماند؟

✅ چرا نوشتن سند چشم انداز جدید (سند ۱۴۳۰) به منزله دوره جدیدی از هدر دادن منابع کشور است؟

✅ چرا بیماریهای اقتصاد ایران مزمن و علاج‌ناپذیر شده اند؟

✅ چرا عقلانیت اقتصادی در ایران از کار افتاده است؟

✅ پیش‌شرط‌های شروع درمان اقتصاد چیستند؟

✅ انواع وفاق چیست و امروز ایران نیازمند کدام وفاق است؟

✅ چرا شعار «وفاق» دولت چهارم هنوز باورپذیر نشده است؟

✅ تحت چه شرایطی وفاق به افق تبدیل خواهد شد؟

✅ چگونه متوجه شویم که حکومت تمایل دارد دولت چهاردهم موفق شود؟

✅ معنی شکست دولت چهاردهم چیست؟

www.renani.net

https://t.me/Renani_Mohsen

.

💢انجمن اقتصاد ایران با همکاری مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران برگزار می‌کند:

سومین نشست با موضوع:
🔸دولت چهاردهم: چالش‌ها و افق پیش‌رو

سخنران:
🔹دکتر محسن رنانی اقتصاددان توسعه و استاد دانشگاه اصفهان

بحث کننده:
🔹دکتر جعفر خیرخواهان عضو هیات مدیره انجمن اقتصاد ایران

زمان:
🔸چهارشنبه ۹ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۰ تا ۱۲

مکان:
🔸طبقه ششم اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران واقع در تهران، خیابان طالقانی نبش موسوی

همزمان به صورت آنلاین در:
🔷 https://marcocial.com/e/36i


✅ انجمن اقتصاد ایران
@IR_Economists_A

✨ تقدیم به تمام فرزندان ایران که به امید بهروزی و شادکامی در این مرز و بوم زندگی می‌کنند و مستحق شفافیت اند.

🎬 سرانجام رونمایی «کتاب توسعه»

💥به اطلاع مخاطبین عزیز و همراهان توسعه ایران می رسانیم، پس از فراز و نشیب های فراوان، مجوز انتشار کتاب توسعه دوم (۱۴۰۲) آمد، و مراسم رونمایی از کتاب توسعه دوم (۱۴۰۲) هفته آینده روز چهارشنبه برگزار خواهد شد.

🎙سخنرانان:
🔸دکتر مرتضی درخشان (ارائه کتاب)
🔸دکتر محمدسعید نوری نائینی
🔸دکتر حجت میرزایی
🔸دکتر محسن رنانی

🕕 چهارشنبه، نهم آبان ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۸ تا ۲۰

📍تهران، خیابان نجات الهی، جنب خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🟢 این مراسم صرفاً به صورت حضوری برگزار می شود و شرکت در آن برای عموم علاقمندان آزاد و بدون ثبت نام قبلی امکان پذیر است.

@pooyeshfekri

👥 گفت و گوهای توسعه: تنها مسیر باقیمانده!

🎬 رونمایی از کتاب های «روایت فرهنگ» و «روایت داریوش»

📚 کتابهای «روایت فرهنگ رجایی از مسئله توسعه در ایران» و «روایت داریوش آشوری از مسئله توسعه در ایران» به چاپ رسید و مراسم رونمایی و آغاز فروش این کتاب هفته آینده در روز چهارشنبه برگزار خواهد شد.

✨✨✨

📓 پنل اول: رونمایی از کتاب «روایت فرهنگ رجایی از مسئله توسعه در ایران»

🎙 سخنرانان:
🔸دکتر مختار نوری (نویسنده کتاب)
🔸 دکتر فرهنگ رجایی
🔸دکتر قدرت احمدیان

✨✨✨

📘 پنل دوم: رونمایی از کتاب «روایت داریوش آشوری از مسئله توسعه در ایران»

🎙 سخنرانان:
🔹دکتر مختار نوری (نویسنده کتاب)
🔹دکتر حسینعلی نوذری
🔹دکتر محسن رنانی
🔹به همراه قرائت پیام مکتوب از استاد داریوش آشوری

✨✨✨

🕓 چهارشنبه، نهم آبان ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۶ تا ۱۸

📍تهران، خیابان نجات الهی، جنب خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🟢 این مراسم صرفاً به صورت حضوری برگزار می شود و شرکت در آن برای عموم علاقمندان آزاد و بدون ثبت نام قبلی امکان پذیر است.

@pooyeshfekri

موسسهٔ فرهنگی سپهرِ مهر با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسیِ خانهٔ اندیشمندانِ علوم انسانی  برگزار می‌کند:

✳️ سلسله نشست‌های ماهانهٔ صبحِ امید ✳️

سخنران:
دکتر محسن رنانی

موضوع نشست پنجم: «عشق و توسعه»

شعر خوانی:
خانم فریبا خادمی

اجرای موسیقی سنتی با حضور:
آقای صابر سوری (نوازندهٔ عود)
آقای امین دادوری (نوازندهٔ سازهای کوبه‌ای)
آقای امیر فرهنگ حاتمی(نوازندهٔ دیوان باس)

مدیر علمی نشست:
دکتر مهرداد رحمانی

🗓 دوشنبه، هفتم آبان‌ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۳۰

🏡 خیابان نجات‌اللهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.

🔹 فایل صوتی جلسه در کانال قرار خواهد گرفت.

✅ فایل صوتی نشست اول
✅ فایل صوتی نشست دوم
✅ فایل صوتی نشست سوم
✅ فایل صوتی نشست چهارم

🌲خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی
🌲موسسهٔ فرهنگی هنری سپهرِ مهر

#دکتر_محسن_رنانی
#صبح_امید
#عشق
#توسعه

🆔 @Renani_Mohsen
🆔 @iranianhht
🆔 @sepehr_mehr

.


و دوباره «اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران»

این چند روز فایل کتاب «اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران» دوباره در فضای مجازی به چرخش درآمده است. برای خود من هم عجیب بود. شاید به این علت که با توجه به شرایط امروز ایران و منطقه، درستی‌ نگاه این کتاب و پیش‌بینی‌های شانزده سال پیش آن، اکنون دیگر کاملا آشکار شده است.

فایل پی‌دی‌اف رایگان آن را در بالا گذاشته‌ام. فرصت کردید شما هم برگابرگی داشته باشید. بویژه نامه آغازین آن به مقامات، هنوز هم خواندنی است.

«قصه کوتاه من و مناقشه اتمی» را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/nuclear-conflict-short-story/

نسخه چاپی کتاب هم در پیوند زیر در دسترس است:
https://renani.net/texts/books/nuclear-conflict-printed/
.
.

.
و اینک حسّ نسبت ...

... جنگ چالدران و شکست ایرانیان و انضمام بخش‌های زیادی از غرب ایران به امپراتوری عثمانی،‌ نیز حاصل همین حس نسبت معیوب شاه اسماعیل صفوی بود. در‌حالی‌که ترکان عثمانی به ارتش عظیمی که دارای صدها توپ جنگی بود متکی بودند،‌ و لازم بود شاه اسماعیل در روابطش با عثمانیان جانب احتیاط را بر‌می‌گزید، برعکس، او به سلطان سلیم عثمانی نامه نوشت و به رخ سلطان کشید که بخش زیادی از ساکنان سرزمین عثمانی، شیعیان پیرو او هستند و با این کار، نگرانی از قدرت‌گرفتن صفویان را در دل سلطان عثمانی کاشت و عزم او را برای محدود‌کردن قدرت صفویان جزم کرد. سلطان سلیم پیش از جنگ با شاه اسماعیل، دست به قتل عام شیعیان ساکن در قلمرو عثمانی زد و بازماندگان را نیز بر بدنشان داغ زد و به سرزمین‌های اروپایی که تصرف کرده بود تبعید کرد.

در جنگ چالدران نیز شاه اسماعیل به جای آنکه لشکر عثمانی را که مجهز به توپخانه بود،‌ پیش از استقرار و گرفتن آرایش جنگی، با حمله‌ای از پشت غافلگیر کند، صبر کرد تا آنها مستقر شوند و آرایش دفاعی بگیرند، چون شاه و مشاورانش تصمیم گرفته بودند در برابر لشگر عثمانی رجز‌خوانی کنند و دلیری خود را به رخ ترکان عثمانی بکشند. پس از شکست سخت ایرانیان در این جنگ، ترکان عثمانی، تبریز (که پایتخت صفویان بود) را هم تصرف کردند؛ تنها کمبود آذوقه باعث شد تا آنان تبریز را تخلیه کنند، وگرنه امروز برای دیدن تبریز، باید ویزای ترکیه را می‌گرفتیم.

اما در‌هر‌صورت با این جنگ، قسمت‌های بزرگی از ایران به تصرف عثمانی‌ها درآمد که بعدها بخشی از آن توسط شاه عباس بازپس ستانده شد. اما نهایتاً کل کردستان غربی (که امروز شامل کردستان عراق، کردستان ترکیه و کردستان سوریه می‌شود) از ایران جدا شد. و با قدرتی که عثمانی‌ها پس از پیروزی در جنگ چالدران پیدا کردند، دیری نگذشت که کل مناطق عربی خاورمیانه را تسخیر کردند. بنابراین ساختار خاورمیانه امروز با شکست ایران در جنگ چالدران رقم خورده است...

... این روزها، که مناسبات سیاسی و امنیتی در منطقه آشفته شده است و ناامنی‌هایی نظیر ترور اخیر در کشور رخ داده است، همه به‌ویژه مقامات کشور، باید مراقب باشند که گروه‌های اندکی که در مقایسه میان توانایی‌‌ّ‌ها و امکانات ما با دنیا دچار ضعف و انحراف جدی در حس نسبت هستند و به‌واسطهٔ کمیِ آگاهی یا منافع احتمالی بر طبل تندروی و درخواست پاسخ قاطع می‌کوبند، فضا را به دست نگیرند و ما را به‌سوی واکنش‌های هیجانی نبرند. شکست در یک نبرد، بهتر از آن است که جنگ را ببازیم. ما اکنون بیش از هر زمان دیگر در کل تاریخ بعداز انقلاب، نیازمند عقلانیت در تصمیم و طمأنینه در اقدام هستیم.
سیاست‌مداران و نظامیان مراقب باشند که با گفتارشان در این واقعه اخیر حس نسبت ایرانیان را به انحراف نبرند و شرایط را پیچیده نکنند، قول‌های نابه‌جا ندهند و تهدیدهای توخالی نکنند. فراموش نکنیم که در گذشته بابت انحراف در حس نسبتمان خطاهای فراوانی در سیاست‌خارجی و داخلی کرده‌ایم. دیگر فرصت چنین خطاهایی را نداریم.

برگرفته از مقاله «حسِّ نسبت و توسعه» (آذر ۱۳۹۹)

متن کامل مقاله را در یکی از پیوند‌های زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/development-sense-proportion/

https://t.me/Renani_Mohsen/360

https://telegra.ph/-12-03-495
.

#انجمن_ایرانی_مطالعات_فرهنگی_و_ارتباطات، انجمن دیاران و فرهنگان برگزار می‌کنند:


تحصیل کودکان مهاجر در ایران؛
چالش‌ها و فرصت‌ها


نقد و بررسی کتاب بازماندگی از تحصیلِ کودکان مهاجران در ایران


🔹️با حضور:
محسن رنانی
سیمین کاظمی
پیمان حقیقت‌طلب

🔹️به میزبانی:
ژیلا بنی‌یعقوب
اعظم صوفیانی

🔸️پنجشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷

🔸️ خیابان هلال احمر، نرسیده به پل هلال احمر، نبش کوچه کمپانی، پلاک ۶۰۰، فرهنگان (رازی)

لینک پخش زنده اینستاگرام:
farhangan.razi

🆔 @irancsca

📔باز باران؛
واکاوی مسئله تربیت و کودکی در روزگار کنونی

با حضور:
#دکتر_محسن_رنانی
#بدرالزمان_پزشکزاد
#دکتر_اسداله_مرادی

🗓 چهارشنبه 11 مهر 1403 ساعت 17

🏡 سالن فردوسی

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔷 ورود برای عموم، آزاد و رایگان است

💢گروه فکری خانه آ💢

💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢

🆔 @iranianhht

🎒 به مناسبت بازگشایی مدارس

🎙مقدمه محسن رنانی بر کتاب مدرسه رویایی

✅ کتاب صوتی مدرسه رویایی به همت پویش فکری توسعه به صورت رایگان برای استفاده عموم آماده شده است. پیشنهاد میکنیم اگر تا کنون این کتاب ارزشمند را گوش ندادید، حتماً گوش کنید و یا نسخه فیزیکی آن را تهیه و مطالعه کنید.

🔊 دسترسی رایگان به پادکست کتاب مدرسه رویایی

⬇️ دانلود رایگان فایل PDF کتاب مدرسه رویایی به همراه مقدمه محسن رنانی

📖 تهیه نسخه فیزیکی کتاب مدرسه رویایی

🔊 دسترسی به پادکست «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم»

@pooyrshfekri

.
☘️ 👈 و سلام بر اول مهر

می‌خواستم برای اول مهر امسال چیزی بنویسم. اما بختامدی به نوشته‌ای درباره کودکی برخوردم که در تیر ۱۳۹۷ نوشته‌ بودم. فکر کردم همان را بازپخش کنم.

در پیوند زیر بخوانید:

https://t.me/PooyeshFekri/1238

@Renani_Mohsen
www.renani.net
.

🟣 بزنگاه و توسعه
(انتخابات چهاردهم، یک واقعه بزنگاهی)

🔊 #فایل_صوتی

🎙 سخنرانی برخط دکتر محسن رنانی در مراسم رونمایی از کتاب «روایت والا» (روایت توسعه ایران از منظر استاد علی رضاقلی)

🌐 سخنرانی همه صاحب نظران در مراسم

📙 تهیه کتاب روایت والا

@pooyeshfekri

👆👆👆

این برنامه لغو و به زمان دیگری موکول شد. 👆👆👆
.

🎙️📽️🎤سلسله نشست‌های تخصصی شفا:
شبکه فقرزدایی ایران - شفا برگزار میکند:

🎙️مصاحبه با اساتید برتر
🎥 علم محوری
📚تجربه‌گرایی
اصلاح سیاستگذاری‌های فقرزا

🎤 فایل صوتی نشست چهارم:

🔹دکتر محسن رناني

🗓️زمان: سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳

🔹سايت بنياد فقرزدايي ايران - شفا:

🌐www.shafa-network.com

🔹اینستاگرام بنیاد فقرزدایی ایران - شفا

🔶 @shafa.network

🔹 صفحه آپارات بنیاد فقرزدایی ایران - شفا

♦️https://aparat.com/v/lch0030

🔹کانال تلگرام بنیاد فقرزدایی ایران - شفا

▶️ t.me/shafanetwork

🎬 مراسم رونمایی از کتاب

📙 روایت والا (روایت استاد علی رضاقلی از مسئله توسعه در ایران)

🗓 سه شنبه ۶ شهریورماه ۱۴۰۳
🕔 ساعت ۱۷ تا ۱۹

📍تهران، خیابان نجات الهی، جنب خیابان ورشو، خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🧾 برنامه رونمایی:

📖 گزارش کتاب توسط آقای رضا مجیدزاده (نویسنده روایت)

👥 تحلیل و بررسی کتاب و سخنرانی:

🎙دکتر فرشاد مومنی
🎙مهندس سید محمد بهشتی
🎙دکتر رسول رئیس جعفری
🎙دکتر محسن رنانی

📚 این کتاب پنجمین کتاب از سلسله کتابهای گفت و گوهای توسعه است که در پویش فکری توسعه به چاپ رسیده است. به زودی دو روایت دیگر از این مجموعه منتشر می شود که به اطلاع مخاطبان گرامی خواهد رسید.

🟢 این مراسم صرفاً به صورت حضوری برگزار می‌شود و شرکت در آن برای عموم علاقمندان آزاد و بدون ثبت نام قبلی امکان پذیر است.

@pooyeshfekri

موسسهٔ فرهنگی سپهرِ مهر با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسیِ خانهٔ اندیشمندانِ علوم انسانی برگزار می‌کند:

✳️ سلسله نشست‌های ماهانهٔ صبحِ امید ✳️

سخنران:
دکتر محسن رنانی

موضوع نشست سوم: «عشق و توسعه»

شعر خوانی:
خانم فریبا خادمی

اجرای موسیقی سنتی با حضور:

آقای صابر سوری (نوازنده‌ی عود)

آقای امین دادوری (نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای)

آقای امیر فرهنگ حاتمی(نوازنده‌ی دیوان باس)

مدیر علمی نشست:
دکتر مهرداد رحمانی

🗓 دوشنبه، پنجم شهریورماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷

🏡 خیابان نجات‌الهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانه‌ی اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.

🔹 فایل صوتی جلسه در کانال قرار خواهد گرفت.

✅ فایل صوتی نشست اول
✅ فایل صوتی نشست دوم
✅ فایل صوتی نشست سوم

🌲خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی
🌲موسسهٔ فرهنگی هنری سپهرِ مهر

#دکتر_محسن_رنانی
#صبح_امید
#عشق
#توسعه

🆔 @Renani_Mohsen
🆔 @iranianhht
🆔 @sepehr_mehr

.

👈 پایان مسعود

✍️ محسن رنانی

پزشکیان تازه آغاز شده است. پایان او اکنون نیست،‌ پایان او دو سال دیگر است که امیدوارم «پایان مسعود»ی باشد.

آنان‌که امروز او را ارزیابی می‌کنند و بر اساس ترکیب کابینه به او نمره مردودی می‌دهند مثل این است که با دیدن یک «تک عکس» از یک نفر درباره شخصیت او قضاوت کنند. برای قضاوت درباره یک شخص باید فیلم زندگی او را دید. اکنون هم با دیدن یک عکس (فهرست وزرا) از دوران ریاست‌جمهوری پزشکیان نمی‌توان او را ارزیابی کرد.

تقریباً پنجاه درصد از وزرای معرفی شده توسط رئیس‌جمهور، از میان نفرات اول تا سوم فهرست‌های ارایه شده توسط کمیته‌ها یا شورای راهبری بوده است و این البته عملکرد قابل‌قبولی است. ضمن این‌که از آغاز هم فرض بر این بود که «شورای راهبری» نقش مشورتی دارد و نظراتش الزام‌آور نیست. در واقع پزشکیان پنجاه درصد از وزرایش را از بین فهرست نخبگانی کشور و پنجاه درصد را هم در گفت‌وگوهای با حاکمیت و گروههای قدرت برگزیده است. او با این کار تلاش داشته است «کابینه وفاق ملی» تشکیل دهد (گرچه قبلا هم نوشته‌ام (این‌جا) که ماموریت پزشکیان اگر «وفاق ملی» است، کابینه‌اش باید «کابینه اتفاق ملی» باشد. این که این کابینه، چنان هست یا نه را باید صبر کرد و دید. رئیس‌جمهور هم گفته است که صبر کنید و کابینه را با اسم‌های آن ارزیابی نکنید بلکه با رسم‌های آن ارزیابی کنید).

یادداشت قبلی من (مسعود و چوبه‌دار) سه بخش داشت که متاسفانه برخی کانال‌ها و صفحات فضای مجازی، فقط بخش اول آن را بازپخش کردند و موجب سوء برداشت شدند. در بخش اول آن یادداشت، من حرف بخش‌هایی از رای‌دهندگان و تحریمی‌ها را بازگو کرده بودم که می‌گویند پزشکیان خُلف وعده و بی‌صداقتی کرد؛ او آبروی رای‌دهندگانش را برد و آنان را ناامید کرد.

اما در بخش دوم از زبان خودم گفته بودم که چنین نیست؛ پزشکیان ما را فریب نداد، بلکه ما پزشکیان را فریب دادیم. مایی که تشنه یک قهرمان بودیم تا بیاید و با قدرتمندان دربیفتد و داد دل ما را از آنان بستاند. ما پزشکیان را آوردیم تا بین دو تیغه بُرنده نسلی رنجیده و حکومتی ناسنجیده قرار دهیم. سرانجام، توقعات آرمانی نسلی ناصبور و تعصبات ایدئولوژیک یک حکمرانی مغرور، اگر مهار و عقلانی نشود، پزشکیان را به پای چوبه‌دار خواهد برد. و بعد هم از رئیس‌جمهوردرخواست کردم که پایدار بماند و در این مسیر ناهموار به‌آرامی به پیش برود، امید که گشایشی ایجاد شود.

در بخش سوم نیز چند درخواست و پیشنهاد به رئیس‌جمهور داده بودم تا نسل جوانی را که به او رای‌ داده بودند آرام و امیدوار نگهدارد و از اندیشه نخبگانی که در انتخابات او را همراهی کردند همچنان بهره ببرد.

بنابراین یادداشت «مسعود و چوبه‌دار» محکوم کردن یا بیزاری از دکتر پزشکیان به خاطر اعتراض به فهرست کابینه نبود، بلکه واگویه نقدهای زودهنگام امروز و هجمه‌ها و تخریب‌های فردا بود. (متاسفانه برخی‌ سودجویان و مغرضان در فضای مجازی با تقطیع نوشته‌ها و گفته‌‌های دیگران دست به فرصت‌طلبی می‌زنند که نیازمند هوشیاری بیشتر از سوی کاربران است).

اکنون می‌گویم: برای دیدن فیلم عملکرد دکتر پزشکیان، باید دو سال صبر کنیم. چرا دو سال؟ چون یک سال برای ارزیابی عملکرد یک دولت کم است و چهار سال، برای صبر مردم ایران، زیاد است. درواقع اگر نیک بنگریم تحولات ایران دو ساله شده است. از انقلاب مشروطیت تا خیزش دانشجویی ۱۳۷۸، فاصله تحولات بزرگ سیاسی و اجتماعی در ایران دو تا سه دهه بوده است (۱۲۸۵، ۱۳۰۴، ۱۳۳۲، ۱۳۵۷ و ۱۳۷۸). سپس یک دهه‌ای شده است (۷۸ تا ۸۸ و سپس دی ۹۶)؛ و از آن پس دو ساله شده است (۹۶ تا ۹۸ و سپس ۱۴۰۱ و ۱۴۰۳). این یعنی دامنه صبر اجتماعی جامعه ایران به دو سال کاهش یافته است. بنابراین هم پزشکیان و هم نظام سیاسی حداکثر دو سال فرصت دارند تا عملکرد خود و رویکرد تازه خود را به جامعه بنمایانند.

درواقع انتخابات اخیر هم، نوعی خیزش اجتماعی دو مرحله‌ای برای «نه به وضع موجود» بود که پس از دوره‌ای از حذف و خالص‌سازی، دوباره یک دولت اصلاح‌جو را برسرکار آورد. اگر تحول ویژه‌ای رخ ندهد و بخشی از انتظارات آن ۷۸ درصد جامعه (۵۱ درصد تحریم‌کنندگان و ۲۷ رای‌دهندگان به پزشکیان) برآورده نشود، انرژی‌ مثبت این تحول‌خواهی حداکثر تا دو سال دیگر تخلیه خواهد شد و با انرژی منفی تحریم و براندازی جایگزین خواهد شد. بنابراین دو سال دیگر یا پزشکیان امروز تمام خوهد شد با «پایانی نامسعود»؛ یا پزشکیانی تازه متولد خواهد شد .......

ادامه متن را در یکی از پیوند‌های زیر بخوانید:

در تارنمای محسن رنانی:

https://renani.net/texts/notes/masoud-end/

در نمای فوری تلگرام:

https://telegra.ph/%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF-08-16

.

🔹️پادکست "معنا"

🔺️گفتگوی حسین جمالی پور با دکتر محسن رنانی
🔹️با موضوع: معنای زندگی در ایران معاصر

🔹️این پادکست، نسخه صوتی "مستند معنا " می باشد.

پ.ن؛ انتشار نسخه صوتی و تصویری مستند، با ذکر منبع بلامانع است.
کانال حسین جمالی پور 👇
@philosophy_thinking

━━━━━━◉──────
↻ㅤ   ◁ㅤ ㅤ❚❚ㅤ ㅤ▷ㅤㅤ ⇆

🔺️"مستند معنا"
🔹️قسمت اول (نسخه یوتیوب)

🔻 گفتگوی حسین جمالی پور با دکتر محسن رنانی در باب معنای زندگی در ایران معاصر

🔻تماشا در یوتیوب

🔻بخش اول گفتگو👇
https://youtu.be/7xJ9LTlfdE8?si=9cgu_yVXh6Gw7nj7

🔻بخش دوم گفتگو 👇
https://youtu.be/7xJ9LTlfdE8?si=9cgu_yVXh6Gw7nj7

تماشای تمام قسمت ها در کانال تلگرام👇
https://t.me/philosophy_thinking

.

👈 مسعود و چوبه‌دار!

✍️ محسن رنانی


یکم: دکتر پزشکیان سلام

رئیس جمهورِ فقط یک ماه عزیز، انگار تو ایرانی نیستی!؟ تو نمی‌دانی که برای مردم ایران تراز سیاست‌مدار صادق و پاک و قدرتمند، فقط امیرکبیر است و مصدق و موسوی؟؟ پس برای چه نشسته‌ای و دم فروبسته‌ای؟ نکند در پشت صحنه با اصحاب قدرت بسته‌ای؟ آیا با وجود آن که اصلی‌ترین وزیرانت را زدند؛ و مجبورت کردند همان که قبلا تو را برای مجلس و ریاست جمهوری رد صلاحیت کرده بود، اکنون وزیر کنی؛ و رقیبت را که خودشان برای ریاست جمهوری تاییدش کرده بودند حالا برای وزارت دولت تو هم رد صلاحیت کردند؛ و یک نظامی اصول‌گرای حامی حصر و برخورد با حجاب اختیاری را برای وزارت کشور به تو تحمیل کردند؛ و یک بوروکرات چفیه‌انداز را که تازه اکنون دانشجوی دکتری دانشگاه دفاع ملی است، گفته‌اند بگذاری وزیر آموزش؛ تو باز هم مانده‌ای که بمانی؟

مگر تو انصاف نداری که این‌گونه حقوق ناشی از رای مردم را....

ادامه مطلب را در پیوند زیر بخوانید:
(اگر باز نشد فیلترشکن را قطع کنید)

https://renani.net/texts/notes/masoud-gallows/

.

.
.
👈 انقلاب صندلی اول

✍️ محسن رنانی


پیام اصلی:

فشار لابی‌ها و تبانی‌ها از دو سو به‌کار افتاده‌ است تا نخستین تجربه فراخوان رئيس‌جمهور به مشارکت مدنی و کارشناسی، یعنی تجربه تشکیل شورای راهبری برای انتخاب وزرا در فرایندی از مشارکت گسترده کارشناسان، را به شکست بکشاند.

یکی عادت‌کردگان به قدرت یعنی تمامیت‌خواهانی است که به شیوه گذشته، کشور را در انحصار خود می‌بینند و می‌خواهند، و هرگونه مشارکت «دیگری»‌ را در نظام سیاسی به هر شکلی به توطئه دشمن گره می‌زنند تا حرف خویش را پیش ببرند و رئیس‌جمهور را از مشارکت دادن طیف گسترده‌تر کارشناسان و نخبگان ملی بترسانند. پس درسایه مصونیت امنیتی می‌ایستند و به هر کس انگی می‌زنند و تیرهای زهرآلود اتهام و نسبت‌های دروغ را می‌پراکنند بلکه رئيس‌جمهور را از این تصمیم تحول‌آفرین خود منصرف کنند.

دیگری نیز عادت‌کردگان به منفعت و کسانی است که ماموریتی جز نشاندن خود یا بستگانشان در پست‌های مدیریتی ندارند و گفتمان مشارکت‌جویانه و عدالت‌طلبانه پزشکیان جز لقلقه زبانشان نیست.

رئیس‌جمهور و حلقه اول یارانش باید مراقب باشند که شکست این تجربه ارزشمند (مشارکت کارشناسان در پیشنهاد نامزدهای وزارتخانه‌ها) می‌تواند سایر مشارکت‌طلبی‌های رئيس‌جمهور در آینده را، پیشاپیش بی‌اعتبار سازد. گروه اول هدفشان شکست دولت پزشکیان است؛ اما گروه دوم در قالب مصلحت‌جویی‌های دلسوزانه، دنبال سهم خود و یاران و تباران خود هستند، اما نتیجه‌اش همان است: یعنی شکست دولت چهاردهم و کاهش سهم پزشکیان از ذخیره سرمایه ‌اجتماعی حاصل از پویش مدنی‌ای که در انتخابات اخیر خلق شد. این یادداشت پیرامون این گروه دوم است.....

متن کامل یادداشت را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/revulotion-first-chair/

.

https://x.com/JZarif/status/1817723784981262475

https://renani.net/?p=6178
.

.
.
👈 کابینه اتفاق ملی!

✍️ محسن رنانی

دکتر مسعود پزشکیان خودش «رئیس‌جمهور وفاق ملی» است، اما کابینه‌اش باید «کابینه اتفاق ملی» باشد.

دیروز آخرین روز همکاری من با شورای راهبری انتخاب وزرای دولت چهاردهم بود. کار بررسی کاندیداهای پیشنهادی برای وزارتخانه‌ها تقریباً تمام شد و من از دولت چهاردهم، پیش از آغاز آن، خداحافظی کردم و به اصفهان بازگشتم تا ادامه ماموریت بیست ساله خود را دنبال کنم یعنی: بیرون از حکومت ایستادن، فاصله گرفتن از قدرت و با عینک توسعه، دیدبانی کردن و زنهار دادن؛ یعنی «نگریستن و گریستن» (نگریستن با عینک خِرَد و گریستن با چشمان قلم).

معتقدم با‌وجود آن‌که فرایندی که در شورای راهبری تعریف شده بود (برای غربالگری و انتخاب نامزدهایی برای وزارتخانه‌ها)، به علت تازگی و بی‌تجربگی، بی‌اشکال نبود، اما تلاش شد و تا حدودی به این نتیجه نزدیک شدیم، که افرادی به رئیس‌جمهور معرفی شوند که بتواند با آنها «کابینه اتفاق ملی» را تشکیل دهد. (درباره خود تجربه مهم و عجیب شورای راهبری، بعدا در یادداشتی با عنوان «انقلاب صندلی اول» توضیح خواهم داد).........

ادامه مطلب را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/government-national-event/
.
.

.
#نقد_روستای_نصف_جهان


نقد هجدهم:

👈 خودزنی و خودتحقیری

✍️ نویسنده: یک مهندس فرهیخته


اشاره:‌ کم‌کم دارم به هدف خودم که گفت‌وگو درباره تهدید‌های تمدن اصفهان است نزدیک می‌شوم. ویژگی‌های تاریخی و رفتاری جامعه اصفهان دارد در کانون گفت‌وگوهای نخبگان و مردم عادی شهر قرار می‌گیرد؛ این همان هدفی است که من از نوشتن آن یادداشت داشته‌ام و راهی جز آن نبود که نظرم را عریان و افراطی بیان کنم تا بلکه تارهای مغز و دل اصفهانی‌ها به ارتعاش درآید. البته شاید کنایه‌ای که به انتخابات زدم، هم باعث توجه بیشتر به مساله اصفهان شد.

در مورد تهدیدهای فرهنگ اصفهان برای خودش و برای کل کشور، خیلی باید بگوییم و بشنویم و امیداورم این‌ گفت‌وگوها از سوی نخبگان ادامه پیدا کند. اصفهان اگر در خیلی از حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی در تاریخ ایران پیشگام بوده است اکنون نیز در خودانتقادی باید پیشگام باشد؛ که جز این از اصفهان انتظار نمی‌رود.

نخستین نقدی که بعد از انتشار یادداشت «روستای نصف‌جهان» دریافت کردم از یکی از پژوهندگان و علاقه‌مندان اصفهانی مباحث توسعه بود. مهندس فرهیخته‌ای که علاقه‌مند به اصفهان و توسعه ملی است و با صبوری سالها بر روی این دو موضوع کار کرده است. ایشان چندین نامه (نقد)‌ برای من فرستاد. از او خواستم که اجازه دهد نقدش را با نام خودش منتشر کنم اما اجازه نداد. بنابراین تا اکنون صبر کردم و چون از اجازه او ناامید شدم، تصمیم‌گرفتم نامه‌‌های (نقدهای) او را بدون نام منتشر کنم.
محسن رنانی / ۷ مرداد ۱۴۰۳
👇👇👇

https://renani.net/others/others-aboutme/nesf-jahan-village-critics/#%D9%86%D9%82%D8%AF_%D9%87%D8%AC%D8%AF%D9%87%D9%85_%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B2%D9%86%DB%8C_%D9%88_%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%AA%D8%AD%D9%82%DB%8C%D8%B1%DB%8C
-------------

نقد نوزدهم:

👈 دزدسالاریِ ویرانستان

✍️ سهراب بزرگزاده

https://renani.net/others/others-aboutme/nesf-jahan-village-critics/#%D9%86%D9%82%D8%AF_%D9%86%D9%88%D8%B2%D8%AF%D9%87%D9%85_%D8%AF%D8%B2%D8%AF%D8%B3%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%90_%D9%88%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86
-------------

نقد بیستم:

👈 شهریت و تفاوت

✍️ زحل (یک هم‌شهری بهایی)

https://renani.net/others/others-aboutme/nesf-jahan-village-critics/#%D9%86%D9%82%D8%AF_%D8%A8%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85_%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C%D8%AA_%D9%88_%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA
-------------------

یادداشت «روستای نصف‌جهان» را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/texts/notes/nesf-jahan-village/

سایر نقدهای یادداشت «روستای نصف‌جهان» را در پیوند زیر بخوانید:

https://renani.net/others/others-aboutme/nesf-jahan-village-critics/
.