Вашыя дэмакратычныя каштоўнасьці на хлеб не намажаш 😛
🗳️ Мы традыцыйна сачылі за амэрыканскімі выбарамі, і вось іхні вынік.
Як заўсёды — для кагосьці — шакавальны, для кагосьці — чаканы й жаданы.
Перамог Дональд Трамп.
Калісьці спадар Трамп паабяцаў, што, калі пераможа на выбарах, дык спыніць вайну ва Ўкраіне цягам 24 гадзінаў. ⌛️
Цяпер усе чакаюць, ці выканае вядомы бізнэсоўца й палітык сваё абяцаньне.
Але перад гэтай падзеяй адбываліся выбары ў іншых краінах.
Адкрыўся так бы мовіць, цэлы “выбарчы сэзон”.
Прайшлі выбары ў Аўстрыі 🇦🇹, і там перамаглі правыя папулісты. Якія крычэлі пра вяртаньне былое велічы, вызваленьне ад мігрантаў і сяброўства з Расеяй 🇷🇺(дзякуючы якому газ з нафтаю патаньнеюць, і будзе як раней).
Потым адбыліся выбары ў Малдове 🇲🇩, і мы ўбачылі, што далёка ня ўсе насельнікі гэтае сонечнае краіны імкнуцца ў Эўразьвяз 🇪🇺, шмат хто дагэтуль мэнтальна павязаны з прывідам СССРу і баіцца зьменаў.
Зрэшты, потым высьветлілася, што гэтыя “шмат хто” яшчэ болей прасякаюцца ідэямі сяброўства з Расеяй праз стымуляваньне расейскімі грашыма 💰, то бок, кажучы простай моваю, куплю іхных галасоў. Але ў другім туры эўрапейскаарыентаваная дзейная прэзыдэнтка ўсё ж-такі ўпэўнена перамагла.
У РБ абвясьцілі канчатковую дату сваіх выбараў. 26 студзеня. Адразу стартавала флэшмоб-кампанія “Надо”, дзе выкладчыкі, вайскоўцы, студэнты, навучэнцы і іншыя групы насельніцтва просяць нязьменнага ўжо на працягу трыццаці гадоў лідэра зноў балятавацца на пост прэзыдэнта. Зноў. Просяць.
📣 Гучна так просяць. “Нада!” — крычаць выкладчыкі калісьці паважанай навучальнай установы. “Нада!” — крычаць студэнты. “Нада!” — заклікаюць заводзкія рабочыя. “Нада!” — пераконваюць інжынэры. “Нада дык нада, — неахвотна і сарамліва пагадзіўся калісьці першы, а цяпер ужо шосты (!) прэзыдэнт (?) РБ і высунуў сваю кандыдатуру.
А што было рабіць? Народ папрасіў.🧜♀️
Увесь сьвет сачыў за чарговай шточатырохгадовай барадзьбой амэрыканскіх дэмакратаў з рэспубліканцамі. 🤺
Спачатку на другі тэрмін зьбіраўся пайсьці цяперашні прэзыдэнт Байдэн, але з прычынаў узросту і здароўя партыя папрасіла яго зьняцца. “Ня нада”, — папрасіла партыя. Неахвотна і сарамліва, рыхтык, як беларускі лідэр, толькі з супрацьлеглым зарадам, Джо Байдэн пакінуў прэзыдэнцкую гонку, і яго замяніла гаваркая й сьмяшлівая дэмакратка Камала Харыс.
З рэспубліканскага ж боку выскачыў, як чорт з табакеркі, стары знаёмы Дональд Трамп. І адразу паабяцаў у выпадку сваёй перамогі спыніць вайну ва Ўкраіне за 24 гадзіны, вярнуць Злучаным Штатам былую веліч 🇺🇸 (у сваё мінулае прэзыдэнцтва недавяртаў), і што цэны на бэнзын вернуцца на даваенны ўзровень. І ўсё патаньнее. Ну, і мігранты…
Карацей, вы зразумелі.
І вось яны (Камала і Дональд) паехалі па штатах — пераконваць народ. Адна казала пра небясьпеку дыктатуры, пагрозу дэмакратыі, пра неабходнасьць падтрымкі гэтае дэмакратыі ў сьвеце і дапамогу Ўкраіне. Другі — пра 24 гадзіны, веліч, падзеньне цэнаў і, безумоўна, пра мігрантаў.
Народ сабе слухаў і рабіў высновы, экзыт-полы паказвалі, што ў кандыдатаў шанцы, прыблізна, роўныя.
Абралі Трампа. Для кагосьці гэта дзіўна — што ён такога зрабіў падчас свайго папярэдняга прэзыдэнцтва, каб зноў яго выбіраць? Будаваў сьцяну на мяжы з Мэксыкай? Скарачаў колькасьць мігрантаў? А яшчэ што?
Але, насамрэч, нічога дзіўнага няма. І ў Аўстрыі, і ў Нямеччыне, дзе набіраюць папулярнасьць нацыянал-папулісты, і ў цяперашніх Злучаных Штатах, і ў колішняй Беларусі 90-х дэмакраты зьвяртаюцца да народа на незразумелай гэтаму народу мове.
Яны гавораць пра небясьпеку дыктатуры, неабходнасьць умацаваньня дэмакратыі і панаваньня дэмакратычных каштоўнасьцяў, перадусім, правоў чалавека, пра стрымліваньне агрэсіі і мэтазгоднасьць вылучэньня на гэта дзяржаўных сродкаў…
Гэтыя словы пераканаўча гучаць для падрыхтаванага чалавека, які і так абраў сабе дэмакратыю як адзіны магчымы лад жыцьця.
