Kiana’s fika

جلسه ی گفتگو و معرفی کتاب:
«زندانیان باور»
همراه با کیانا بنی هاشمی، روانشناس.

شرکت در این برنامه برای همه آزاد و رایگان است.

زمان:
۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۰

مکان:

Rosenheimer Str. 238


Telegram: https://t.me/Polcommunitymunich

Instagram: https://www.instagram.com/pol_community_munich/profilecard/?igsh=MTdnbXJzaWp6aDg4bg==

Email: [email protected]

لابلای خط‌های کتاب، نگاهم روی این جمله ایستاد:

شفافیت داشتن، مهربانی‌ است!

جامع و کامل
دقیق و درست
حقیقی و نجات‌بخش

کاش رها پیدا کنی…🫂

#ذهنویس
حقیقتا این دنیا زندگی توی یک شهر با دوستای فریلنسرم رو به من بدهکاره.

انقدر به اون حال و هوای با دوست توی کافه نشستن و کار کردن، نیاز دارم که از AI کمک گرفتم برای تصورش
هرچند توی ظریف‌کاری‌های بدن مثل دست‌ها و زاویه نگاه و اینا ضعیف عمل می‌کنه ولی تماشای همین تصویر نصفه و نیمه‌ی ساخت هوش مصنوعی هم قشنگه برام.

خب من بالاخره برگشتم روی ریل زندگی، کارهای عقب افتاده رو سامون دادم و رسیدم بیام براتون از ضرورت ارزیابی «زمان» مورد نیاز انجام کارها بگم.
چند سال پیش که من روتین پوستی شروع کرده بودم، صبح و شب تنبلیم می‌اومد صورت بشورم و کرم بزنم. همش یک خط درمیون انجام می‌دادم و همین اهمال‌کاری باعث می‌شد روتین نگه داشتنِ مراقبت پوستی برام تبدیل به یک کار محال بشه.
یکبار به خودم گفتم مگه چقدر وقتتو می‌گیره؟ ساعت گذاشتم دیدم تمیز کردن دو مرحله‌ای پوستم + کرم دور چشم و مرطوب کننده و ضد آقتاب کلا ۶ دقیقه و ۲۰ ثانیه وقت برد! روتین پوستی شب هم همین حدودا!
بعد همون روز رفتم اسکرین تایم سوشال مدیام رو نگاه کردم، زده بود ۴ ساعت و خورده‌ای!
اوکی من بخشی از کارم توی سوشال‌مدیاست ولی انصافا همه‌ی اون ۴ ساعت کاری نبوده دیگه.
توجهم جلب شد که چند تا کار دیگه هست که من سنگینی انجام ندادنش رو روزها و هفته‌ها روی مغزم حس می‌کنم، اضطراب عقب موندن و ناکافی بودنش رو با خودم می‌کشم، برای خودم یک خوراک خوب نشخوار فکری دست و پا می‌کنم در حالی که انجام دادنش خیلی کمتر از مدت زمانی که روی مغزم سنگینیش رو می‌کشم، طول می‌کشه؟
از اون روز با این سوال که مگه چقدر زمان می‌بره؟ میرم سراغ کارهایی که انجامشون برام سخته. که دستِ ذهنم رو بخونم و بازی نخورم.
.
حالا از وقتی اپلیکیشن تیک تیک رو نصب کردم، میتونم برای انجام هر تسک، توی خود اپلیکیشن یک پومودورو Pomodoro تعریف و اجرا کنم که در نهایت نشونم می‌ده چقدر زمان برای انجام هر تسک گذاشتم.
یک اتفاق جالبی هفته پیش افتاد. چندتا مقاله برای وبلاگ سایت دیار آماده شده بود که من باید می‌خوندم، اصلاح می‌کردم و می‌فرستادم دستیارم کارهای نهاییش رو انجام بده که بره برای انتشار.
از جمله روزهایی بود که خیلی کار داشتم و رفتم کتابخونه که متمرکز کار کنم. توی دلم گفتم خب این دوتا مقاله که یک ربع هم زمان نمی‌بره. اول اینارو انجام می‌دم که بره مرحله‌ی بعد و بعدش می‌رم سراغ برنامه‌ای که برای امروز دارم.
پومودورو رو روی ۱۵ دقیقه تنظیم کردم و نشستم پای مقاله اول. یکجایی به خودم اومدم دیدم برای چهارمین بار صدای آلارم در اومده که ۱۵ دقیقه‌ت تمومه و من چون وسط کارم بودم یک راند دیگه فعالش کردم و تازه وسط مقاله‌ی اول هستم!
آره اینوری هم اتفاق می‌افته. مثل اون روزایی که ماشین زدی، خونه تمیز کردی، آشپزخونه سر و سامون دادی و هزارتا کار دیگه، ولی آخر شب میگی امروز هیچ کاری نکردم!
حرفم چیه؟ تخمین ما از زمان اگر راستی آزمایی نشه، ما همش از ذهنمون رو دست می‌خوریم. چه واسه کارهای آسونی که ازشون غول ساختیم، چه واسه کارهای زمان‌بر و انرژی‌بری که اصلا حسابشون نمی‌کنیم.
اینا ظریف کاری‌های شفقت با خود هست. هرچی روی واقع‌بینی کار کنیم، صلحمون بیشتر می‌شه.
من همیشه به درمانجوهام هم میگم: راجع به چیزی که سرزنش‌گر درونت داره غر می‌زنه، تو پرسشگری کن.
.
امیدوارم اونی که امروز به خوندن این مشاهده نیاز داشته، بهش فکر کنه و دریافت داشته باشه
باقی بقایت♥️

#پیشنهاد

با رمز «مهمترین ابزار ما کلام و کلمات هستن» بریم سراغ گفتن از روزانه‌نویسی

به نظر من روزانه‌نویسی در بزرگسالی با اون خاطراتی که توی بچگی می‌نوشتیم خیلی فرق داره.
نوشتن به ما کمک می‌کنه ذهنمون پاکسازی بشه و برای ورود اطلاعات جدید آماده‌تر باشیم.
خیلی وقت‌ها یک خاطراتی رو بارها و بارها مرور می‌کنیم که مبادا یادمون بره!
نگرانی‌هامون هم همینطوره!
مهمترین ماجرا اینه که نوشتن و ثبت کردن شبیه درد و دل کردن عمل می‌کنه. سبک می‌شیم در کنارش به ما کمک می‌کنه رصد کنیم
کمک می‌کنه ریشه‌یابی کنیم
کمک می‌کنه توالی اتفاقات و علت و معلول پیدا کنیم
کمک می‌کنه تغییرات رو ببینیم
کمک می‌کنه جزئیات رو یادمون بیاد و توی تله‌ی روایت ناقص ذهنمون گرفتار نشیم.

فکر کنم قبلا هم گفتم که من به عنوان یک منبع مهم از خاطراتی که نوشتم استفاده می‌کنم و از دلش اطلاعات جالبی بیرون می‌کشم.
چند سال روزانه‌نویسی من به شکل دست‌نوشته توی تبلتم انجام می‌شد و در کنارش عکس، اسکرین شات، لینک و خیلی چیزای دیگه هم می‌ذاشتم که کمک می‌کرد جزییات بیشتری از اون روز برام بمونه. مثلا همین نوشته‌ها و عکس‌ها بهم کمک کرد بفهمم ایده‌ی دیار از کجا شروع شد و چه مسیری رو طی کردم.

امسال به نظرم رسید دیگه این سبک ژورنال نویسی برام کار نمی‌کنه چون محدود به تبلتم بود و متمرکز بر نوشته و امکان سرچ کردن بین محتواش هم سخت و وقت‌گیر بود.

بین اپلیکیشن‌ها گشتم و امتحان کردم و رسیدم به اپلیکیشن Day One
الآن چند هفته‌ست از نسخه پرمیوم‌ش استفاده می‌کنم و خیلی خیلی راضی‌ام.

روی هر سه دستگاهم دارمش، نوشته‌ها روی Cloud ذخیره می‌شه و از همه دستگاه‌ها بهشون دسترسی دارم
قابلیت اضافه کردن عکس، فیلم، صدا، لینک، لوکیشن، Activity، فایل و غیره داره
خودش وضعیت آب و هوای اون روز رو هم براتون وارد می‌کنه
می‌تونین فولدرهای متنوع داشته باشین مثلا شخصی، کاری، خانوادگی و غیره و برای هر روز هم میتونین چندین فایل اضافه کنین
خاطراتتون رو مجبور نیستین حتما تایپ کنین؛ میتونین به صورت Voice یا ویدیو هم ثبت کنین ولی من نوشته رو ترجیح می‌دم چون قابلیت سرچ داره! یعنی شما مثلا کلمه دانشگاه رو سرچ کنی، هرجا توی هرفایلی نوشته باشی دانشگاه برات میاره! خیلی جذابه.
با اپلیکیشن تقویمتون Sync میشه و می‌تونین Event‌هارو هم توی روزانه‌نویسی‌هاتون اضافه کنین
با اینستاگرامتون هم Syncمیشه و بهتون نشون می‌ده پست‌هاتون شامل عکس، فیلم و کپشن میره توی همون تاریخی که آپلودش کردین ذخیره می‌شه
یک قابلیت بامزه دیگه‌ش اینه که بهتون میگه همین تاریخ در سال‌های گذشته چی نوشتید یا آپلود کردید
می‌تونید بر اساس کلی فاکتور متنوع فایل‌هاتون رو فیلتر کنین
می‌تونین از روی تقویم یا لوکیشن روی نقشه، فایل‌هایی که وارد کردید رو به تفکیک ببینید
نوشته‌هاتون رو می‌تونید Tag بزنید و به این شکل هم دسته بندی می‌شن
و در آخر اینکه میتونید به چندین فرمت فایل‌هاتون رو Export بگیرید

این هم از اون دسته اپلیکیشن‌هاییه که من از نسخه پرمیومش خیلی راضی بودم و با توجه به استفاده‌ی روزانه‌م، برام ارزش داره که هزینه کنم.

منتظر خوندن کامنت‌هاتون هستم :)

مرسی تا اینجا خوندین و ببخشید طولانی شد
باقی بقایت✨

#پیشنهاد

مطلب روزانه‌نویسی رو نوشتم ولی تکمیل نشده
فکر نکنین یادم رفته
این آخر هفته حتماً پستش می‌کنم
باقی بقایت♥️

#سراچه
انرژیم تموم شده و دارم بداخلاق میشم. یک ساعت دیگه جلسه مهمی دارم و بعدش برنامه شام با یک جمعیت زیاد.
از تصور شلوغی عصر و شبی که در انتظارمه بیشتر خسته می‌شم :))
میخوام برم ۲۰ دقیقه با تصور حضور در این فضا مدیتیشن کنم حالم جا بیاد.

بیاین بگین به نظرتون چه آهنگی توی این فضا داره پخش میشه؟

#پیشنهاد
تا الآن ۱۶۸ نفر جواب دادن که ۱۰۴ نفر (۵۸٪) گفتن از قبل برای روزشون برنامه‌ریزی نمی‌کنن.
.
اول دبیرستان معلم بسیار نازنینی داشتم که من رو با برنامه‌ریزی آشنا کرد. تا ابد قدردانشم.
طی این سال‌ها، بارها و بارها مدل برنامه‌ریزی من تغییر کرده و می‌کنه. هر دوره به تناسب نیازم عوضش کردم ولی همیشه برنامه‌ریزی همراهم بوده.
به وضوح می‌بینم وقت‌هایی که کارهام رو نمی‌نویسم و اولویت بندی نمی‌کنم، چقدر استرس دارم و تمرکز و راندمانم پایین میاد.

نوشتن مهمه بچه‌ها! جدیش بگیرین.
نوشتن لیست خرید
نوشتن افکار و احساسات
نوشتن خاطرات
نوشتن کارها
نوشتن آرزوها و اهداف

همیشه میگم کلام و کلمات مهم‌ترین ابزار ما در زندگی هستن. هرچی توی سرمون میگذره تا تبدیل به کلمه نشه، به جریان نمی‌افته. حتی تروماهایی که تجربه کردیم هم از راه روایت‌گری و به کلام در اومدن میتونن در دسترس قرار بگیرن، کاری براشون انجام بشه و در نتیجه اثرشون کمتر بشه.

ما وقتی برنامه جلوی چشممون نیست، باید چندین بار در طی روز فکر کنیم یادمون بیاد چه کارهایی داریم!
بعد ببینیم از بینشون کدوم مهمتره یا الآن میتونیم انجام بدیم
بعد بریم سراغش
دوباره به کل کارها فکر کنیم
انتخاب کنیم
بریم سراغش
و الی آخر
تازه این وسط کلی کار دیگه هم پیش میاد که میگیم یادم باشه اینم انجام بدم یا مثلاً یادم باشه به فلانی زنگ بزنم
گاهی هم یک کار یهویی پیش میاد که همه چیز رو رها می‌کنیم میریم سروقتش و به بقیه کارها نمی‌رسیم چون اولویت بندی نداریم
حالا اگه یک کار رو چند روز توی ذهنمون نگه داریم و انجامش ندیم، کم‌کم یادمون می‌ره در حالی که ممکنه مهم باشه و انجام ندادنش مارو متحمل ضرر بکنه

ببین چه وقت و انرژی‌ای می‌سوزونیم هرروز!!

وقتی می‌نویسیم، (چه برنامه غذایی چه برنامه روزانه چه خاطرات) مجبور نیستیم همه‌چیز رو توی ذهنمون نگه داریم
میتونیم برگردیم عملکردمون رو مرور کنیم
میتونیم ببینیم چه کارهایی از قبل مونده
میتونیم متوجه بشیم چقدر کار در طی روز انجام می‌دیم و در نتیجه دیگه خودمونو سرزنش نمی‌کنیم که امروزم تموم شد هیچ کاری نکردم!

خوبی اپلیکیشن‌ها اینه که کارهای انجام نشده‌ی روزهای قبل رو بهت یادآوری می‌کنه و هی جلوی چشمت میاره.
دسته‌بندی داره
اولویت بندی توی هر دسته داره
سر ساعت میتونه بهت کارهارو یادآوری کنه
و خیلی امکانات دیگه

من از برنامه‌ریزی نوشتم چون وقتی پرسیدم موقع خوردن نوشیدنی صبح به چی فکر می‌کنین؟ از پر تکرارترین جواب‌ها این بود که به کارهایی که در طی روز باید انجام بدم، فکر می‌کنم.

به خودمون کمک کنیم. تا جایی که میشه ذهنمون رو سبک کنیم. تلاش کنیم تا حد امکان موقع انجام هرکاری ذهنمون متمرکز به همون لحظه بمونه.
کلی راهکار و ابزار خوب توی دنیای امروز هست برای راحت‌تر کردن زندگی من و شما.
.
همین دیگه
باقی بقایت♥️

#سراچه

ما دوباره چراغ گروه تاب‌آوری رو روشن کردیم😊

https://t.me/daily_resiliency

#پیشنهاد
من تقریباً هر ۳-۴ ماه یکبار مدل برنامه‌ریزی، ژورنال کردن، روتین‌هام و پیگیریشون رو تغییر می‌دم چونکه در مورد خودم فهمیدم وقتی برنامه‌ریزی‌هام برام عادی میشه دیگه خیلی جدی‌شون نمیگیرم و بهشون پایبند نیستم.

و سال‌هاست همه‌‌ی این کارهارو از حالت کاغذ و خودکاری تبدیل کردم به دیجیتال چون یکبار ایران که بودم دزد کیفمو زد و سررسیدم هم توش بود و من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود🥲 تا یک ماه بعدش تلفنم زنگ میخورد تنم می‌لرزید که یک قراری جلسه‌ای چیزی بوده که یادم رفته!

وقتی مطمئن باشم از اپلیکیشنی مدت طولانی استفاده می‌کنم، اگر لازم باشه براش هزینه می‌کنم چون می‌دونم بازدهیم رو بالا می‌بره و جای دیگه جبران میشه. به چشم سرمایه‌گذاری نگاهش می‌کنم.

داشتم می‌گفتم! هرچی زندگی جلوتر میره، مدل برنامه‌ریزیم هم عوض میشه و به تناسبش اپلیکیشن‌هایی که استفاده می‌کنم هم تغییر می‌دم ولی همیشه حواسم هست که از دوتا اپلیکیشن فراتر نره چون همونم باعث میشه ذهنم پخش و پلا بشه و حوصله‌م سر میره ولش می‌کنم.

حالا دیروز دنبال یک برنامه‌ای بودم که با نیازهای فعلیم همخوان باشه رسیدم به TickTick
چه اپ خوبیه! در عجبم چرا تا حالا ازش نشنیده بودم!
روی همه‌ی دستگاه‌هام حتی ساعتم میتونم داشته باشمش. تازه ماتریس Eisenhower و Habbit Tracker و Pomodoro و تقویم هم داره.

خلاصه من نسخه trial رو گرفتم و بهش یک هفته شانس میدم. اگه خوب باشه اشتراک می‌گیرم.

شما هم از مدل برنامه‌ریزی‌هاتون بگین دور هم ایده بگیریم.

#پیشنهاد

عصر یکشنبه با یک سوال در خدمتتون هستم

اگه بحث نیاز نبود، اولین وسیله‌ای که برای خونه می‌خریدین چی بود؟

منم که جوابم توی عکس مشخصه🤭

#پیشنهاد
من اون روزی که اومدم پرسیدم موقعی که نوشیدنی صبحتون رو میخورین به چی فکر می‌کنین؟ اکثراً نوشته بودین:
«به اینکه ناهار چی درست کنم»
«به اینکه امروز چه کارایی دارم»
تعداد زیاد این جواب‌ها قابل توجه بود!
بعد پرسیدم کیا برنامه غذایی دارن؟ از ۲۵۰ نفری که رای دادن، ۸۲٪ گفتن برنامه ندارن.
.
ما ذهنمون یک ظرفیت محدودی داره ولی کارهایی که پیش رومون هست نامحدوده. تازه در لحظه کلی اتفاق پیش‌بینی نشده هم می‌افته که اونهارو هم باید حل و فصل کنیم.
بعد چرا با برنامه‌ریزی قهریم؟
وقتی وزنه‌های تکراری ذهنمون (غذا و کارهای روز) میتونه با یک برنامه‌ریزی تا حد زیادی سبک بشه، چرا از خودمون دریغ می‌کنیم؟
بعضی‌ها نوشته بودن حتماً میخوان غذای تازه بخورن. برنامه ریزی کردن، حاضر کردن مواد اولیه و نگهداری توی یخچال برای چند روز، از سلامت و تازگی غذای شما کم نمی‌کنه! حتی پلو و کته هم اگه درست نگه داری بشن تا چند روز سالم و تازه توی یخچال می‌مونن. به مراتب از فست فود خوردن یا غذای بی‌کیفیت خوردن بهتره.

من معمولاً برای هر هفته‌م یک برنامه حدودی توی ذهنم دارم. ایده‌ش رو از اینستاگرام، پینترست و chat gpt جمع می‌کنم. مواد مورد نیازش رو توی یکبار خرید هفتگی تهیه می‌کنم. چند ساعت رو به شستن، خورد کردن، مزه‌دار کردن، بسته‌بندی و پختن اختصاص می‌دم و کل هفته براساس برنامه قبلی، حاضر کردن غذا نهایتاً ۱۵ دقیقه وقت می‌بره. اینجوری حواسم به دریافت پروتئین و ویتامین و مصرف سبزیجات هم هست.

درضمن که من از طعم‌ها و رنگ‌ها و بوها خیلی کیف می‌کنم و ساعت غذا حاضر کردن و خوردن برام مثل مدیتیشن می‌مونه. بنابراین از قبل دونستن برنامه غذایی روزم، مثل یک جایزه ذهنی بهم کمک می‌کنه نگرانی نداشته باشم و با انگیزه بیشتری بشینم پای کار😁

برنامه‌ریزی روزانه باشه واسه یک منبر دیگه

منتظر خوندن کامنت‌هاتون هستم😊
باقی بقایت

شما این زیبایی و تازگی رو ببینید تا من بعداً بیام یه چیزایی در مورد غذا بگم😊