በማለዳ ንቁ !

በፅሑፉ ሀሳቦችና መልዕክቶች ዙሪያ ብቻ ጥያቄና እንደዚህ ግንዛቤን የማካፈሉ ፍላጎት ያላችሁ ☞ @bemaledaa_neku_bot

ምን እላለው? በልቦናዬ ዘንድ ፅንስ ሆኖ ሲገላበጥ የቆየው የፍትሕ ሀሳብ እንዲህ በሰዎች አእምሮ መረዳት አግኝቶ ሲነገር ስኬት ይሰማኛል፡፡

በፅሑፉ ሀሳቦችና መልዕክቶች ዙሪያ ብቻ ጥያቄና እንደዚህ ግንዛቤን የማካፈሉ ፍላጎት ያላችሁ ☞ @bemaledaa_neku_bot

ዋናው ነገር ሥጋ የኾነው ቃል ጸጋና እውነትን ተመልቶ በእኛ የሚያድር ከመኾኑ ላይ ነው፡፡

የእመቤታችን ኑሮ ከአንዲት ግለሰብ ታሪክነት በላይ የእውነተኛ ምእመናን ሁሉ ጉዞ ነው፤ በእርሷ የሆነው በሁሉ እንዲገለጽ ነው ቤተክርስቲያን በእናትነት መክሊት የተመሠረተቺው፡፡

በታሪክ የተነገረው እውነት በኵነት እስኪገለጥልን ድረስ፣ ወይም በእመቤታችን ኑሮ ያየነውን በእኛም ሕይወት እስክናየው ድረስ፣ ከበረቱ ውጪ መኖራችን እንደ ትናንቱ ይቀጥላል፡፡

ለማንኛውም እንኳን ለታሪኩ መታሰቢያ ቀን አደረሰን፡፡ ይልቅ ወደ ሚታሰበው ቀን በእውነት አድርሶ ያግባን፡፡

... የቀጠለ

ይሁንና ወንጌል ግን የምትነግረን ስምዖን ለጴጥሮስነቱ የተጠራው በመዝገቡ በኩል እንደሆነ ነው፡፡ በተያዘበት በኩል ከተፈታ በኋላ ነው "ተከተለኝ" ያለው፡፡ ሃይሉን በመመልከቱም ነው ንስሐ የገባው፡፡ ከሚባትልላቸው ዓሣዎች የሚበልጥ መዝገብ እንዳለ ውስጡን ስለተሰማው፥ ሁሉን ትቶ ተከተለው፡፡

እነሆ የመምህር ጉባዔ (በእርግጥ እንደ ቃሉ ወደጠፉት ሂዱ የተባሉ አገልጋዮች ሁሉ ገባዔ) የአገልግሎቱ ዋና ሚና ይህ ነው፤ - ይኸውም ስምዖኖችን ለጴጥሮስነታቸው መጥራት መሆኑ ነው፡፡ #ንቁ እያለ ብዙ ሰዎችን በጸጋ ታግዞ ጠርቷል፡፡ ብዙ አማኝ እኮ እግዚአብሔር በውል እንደሚሠራ እንደማያውቅ ታውቃላችሁ? እንዲሁ ሰማይ ላይ ቁጭ ያለ ኅልውና እንጂ በሕይወት፣ በሰውነት፣ በእኛ ጉዳይ፣ ... የሚያከናውን አምላክ መሆኑ ለብዙዎች የተገለጠ አይደለም፡፡ ለዚህ ነው በብዙሃኑ ዘንድ ፈጣሪ በበዓልነት እንጂ በእውነትነት የማይዘከረው፡፡

መምህር ግርማ ይህን የመጥራት አገልግሎት ሲያከናውኑ መክሊታቸው በሆነች መናፍስትን የመግለጥ ጸጋ ታግዘው ነው፡፡ (1ኛ ቆሮ. 12፥10) በራሳቸው ቋንቋ ለመድገም ያህል በትውልድ ውስጥ ያለውን ጨለማ በመግፈፍ በኩል ታግዘው ነው፡፡ ይሁን እንጂ መምህሩ ሌሎች መክሊቶችም አሏቸው፡፡ ሀሳብንም መግለጥ (ማስተማር) ተስጥቷቸዋል፡፡ ሆኖም እርሳቸው ዙሪያ ደጋፊ ሆኖ የተሰበሰበው ቡድንም ቢሆን በዚህ የቃል አገልግሎታቸው ሲገለገሉ ብዙ ጊዜ አላይም፡፡ መምህሩ ከመናፍስት ጋር በተያያዘ ትንቅንቅ ብቻ ታጥረው በሰዉ መገደባቸው በግሌ ይቆረቁረኛል፡፡ የሆነው ሆኖ በጸጋ እየተረዱ ብዙ ሰዎችን ለየራሳቸው ከፍታ በመንፈሳዊ ሂደቶች በኩል ጠርተዋል፡፡

አሁን ሕዝቡ ስለ ምን የፈውሱ መርሃ ግብር ላይ ነጥሎ እንደሚያተኩር ጥርት ያለ መልስ ማግኘት የቻልን ይመስለኛል፡፡ ሦስቱን የሂደት ነጥቦች ለመከለስ ያህል እናስታውሳቸው ፦

 (1)                           (2)                                 (3)
የሰው ልጅ አዲስ      የዚያ ትምህርት              የትምህርቱ
ነገር ሲማር :----   ውጪያዊ መልክ :----   ውስጣዊ መልክ
(ሰብዐ ዓለም)          (ወጣኒ፣ 30 ፍሬ)           (ፍጹም፣ 100 ፍሬ)

ለምሳሌ ሦስቱን ነጥቦች በስምዖን ሕይወት ብናያቸው፥ በዚህ ዓለም ሀሳብ እንደ መደበኛው ሰው ተይዞ በዓሣ አጥማጅነቱ የነበረውን እርሱነቱን የዓለሙ ሰው (1) እንበለው፡፡ ጌታ መጥቶ የጎደለውን ዓሣዎች ከሰጠው በኋላ ተጠርቶ መንገድ የጀመረውን ስምዖን ደግሞ ወጣኒ እንበለው (2)፡፡ እስከ መስቀል ከተጓዘ በኋላ በትንሣኤው እንደገና ተጠርቶ የተሾመውን ስምዖን (አሁን ስሙ ጴጥሮስ ነው) ፍጹም እንበለው (3)፡፡

በነገራችን እዚህጋ መዘንጋት የሌለበት አንድ ነገር የእግዚአብሔር መንገዱ ብዙ እንደሆነ ነው፤ የሰውም ሕይወት አካሄዱ ልዩ ልዩ ነው፡፡ ስለሆነ የሁሉም ሰው ጉዞ በተጠቀሱት ሦስቱ ነጥቦች ላይ እየተሸጋገረ ደረጃ በደረጃ ላይሄድ ይችላል፡፡ አንዳንዶች ከሰብዓ ዓለም በአንዴ ከፍ ብለው ፍጹምነት ላይ ሊመጡ ይችላሉ፤ አንዳንዶቹ ከመነሻው ሲነሱ ከወጣኒነት ሊጀምሩ ይችላሉ፡፡ የሕይወት መልክ ልሙጥ አይደለችም፤ እንደ ወራጅ ውኃ ቀጥ ብላ ብቻ አትፈስም፤ የሰው ነገር ተደምድሞ አይበየንም፤ ለምሳሌ ሕጻናት ሳሉ ልክ እንደ አዛውንት ያለ አእምሮ ይዘው የሚመላለሱ ልጆች አሉ፡፡ ሆኖም ግን በመደበኛነት የተዘረጋው ይህ አካሄድ፣ ሦስቱን የሂደት ነጥቦች ለሁሉም እንደ ሁሉ ያውጃቸዋል፡፡

የመምህር ጉባዔ ዋነኛ ጥረትም ሰዎችን ከዓለማዊነት እየጠራ ወደ ወጣኒነት ማሻገር የተሰጠው ተልእኮ ነው ብያለሁ፡፡ የዓለሙ ሰው (የሥጋ ሰው) ደግሞ በመጀመሪያ ላይ ሊያተኩር የሚችለው የሚታየው የሚታየው ላይ ነው፡፡ ሥጋና ጉዳዮቹ ላይ ነው፤ - ስለዚህ በዚህ ዓለም ሀሳቦችና ጥያቄዎች የተወጠረ ሰውነትን ይዞ ነው ለመንፈሳዊ ስብዕና መሠራት እየተጋ የሚጓዘው፡፡ (1ኛ የጴጥ. 2፥5)

በመሆኑ ለመጀመሪያ ጊዜ ሥዕልን የሚያይ ሰው የሥዕሉን ውጪያዊ ነገር ብቻ አጉልቶ እንደሚያየው፥ በዓለሙ ያለ ሰውም ወደ መንፈሳዊ እውነት መጀመሪያ ሲጠራ፥ የጠራውን እውነት ውጪያዊ ገጽታ ብቻ ነው የሚያየው፡፡ በሰምዖን አንጻር ከሄድን ዓሣዎቹን ነው የሚያየው፡፡ በመምህር ጉባዔ አንጻር ከመጣን ሰዉ ፈውሳ ፈውሱን ብቻ ነው ነጥሎ ሊያይ የሚችለው፡፡

እርግጥም ፈውስ ማለት እኮ የጎደሉ መረቦችን የመሙላት ጉዳይ ነው፡፡ በራሱ ፍጻሜና ግብ አይደለም፡፡ መንፈሳዊ እውነት የፈውስ ብቻ አገልጋይ ከሆነማ የዚህ ዓለም አገልጋይ ሆነ ማለት ነው፡፡ መንግሥታዊ ተቋም ሆነ ማለት ነው፡፡ የዚህ ዓለም ፍላጎቶቻችንን ብቻ ለማገልገል የተሾሙ ተቋማትን ሆነ ማለት ነው፡፡ ሐኪም ቤት ብቻ ሆነ ማለት ነው፡፡ ጭንቀት የምናራግፍበት ብቻ ሆነ ማለት ነው፡፡ ሲቸግረን ሲቸግረን ሄደን ደጅ የምንጠናው የአደጋ ጊዜ ተጠሪ ሆነ ማለት ነው፡፡

እንደ አለመታደል ሆኖ ደግሞ፥ አብዛኛው የዚህ ዓለም ዜጋ የሆነ ሰው፥ የመጀመሪያውን ደረጃ የሚያልፍ ዓይነት አይደለም፡፡ ሥጋነቱ ይጎላበታል፡፡ ለዚህ ነው ለሰፊው ብዛታችን ገንዘብና ደስታ በበቂ ከተሰጠው ሌላ ነገር የማይጠይቀው፡፡ አብዛኛው የዚህ ዓለም ሰው፥ በቃ የዚህ ዓለም ሰው ነው፡፡ ሥጋውን ለማሸነፍ እንዲችል ሆኖ ያለ አይደለም፡፡ ፍጥረታዊ ሰው ነውና መንፈሳዊ ሀሳቦችና እውነቶች ለአእምሮዉ ይከብዱታል፤ ቢፈልግም እንኳ ሥጋዊነቱ የመታደስ ዕድል እስካላገኘ ድረስ መንፈሳዊ ለመሆን የሚችል ዓይነት አይደለም፡፡ እነዚህ ብዙሃን ፦ በወንጌል እይታ ጌታ ተመልክቶ ያዘነላቸው፣ እረኛ እንደሌላቸው ሆነው ሊጠበቁ ግድ ያላቸው በጎች ናቸው፡፡ (ማቴ. 9፥36)

እነዚህን ሰዎች ጌታ የሚያስፈልጋቸውን ካገለገላቸው በኋላ "በሰላም ወደ ቤታችሁ ሂዱ" ሲል ያሰናበታቸው ናቸው፡፡ ያቺ ዐሥራ ሁለት ደም የፈሰሳት ችግረኛ ሴት፣ ጌታን ከፈዋሽነቱ በዘለለ አታውቀውም፡፡ (ማር. 5፥25-34) እንበልና በዚያ ዘመን ደርሳችሁ ልክ እንደ አሁን ጊዜው የሚዲያ ሁኔታ ስለ ኢየሱስ ክርስቶስ እውነት ቃለ መጠየቅ ብታደርጉላት፥ "ኦ፤ እርሱ እኮ መድሃኒቴ ነው፤ ከደዌ ባርነት ነጻ ያወጣኝ" ነው ልትላችሁ የምትችለው፡፡

እርሷ፥ የቤተልሔም ልደቱን (ምስጢረ ሥጋዌን)፥ አታውቀውም፡፡ በእናቱ እና በእግዚአብሔር ፊት ጥቂት ጥቂት ያለ የማደጉን ጥበብ፥ አትነግራችሁም፡፡ በዮሐንስ ጥምቀት ዮርዳኖስ መጠመቁን (ምስጢረ ጥምቀትን)፥ አታወራችሁም፡፡ ስለ ሰማይቱ ሕያው መንግሥት ሲያወራ፥ አልሰማችውም፡፡ ሁለተኛውን ኪዳን ሲመሠርት (ምስጢረ ቁርባን)፥ አልነበረቺም፡፡ በመስቀል ላይ ውሎ አዲሱን ስብዕና ሊወልድ በመከራ ሲያምጥ አላየቺውም፡፡ በትንሣኤው ተገልጦ 'ሰላም ለእናንተ ይሁን' ሲል አላደመጠቺውም፡፡ በዕርገቱ ወደ መጣበት ክብሩ ከፍ ከፍ ሲል (ነገረ ዕርገት) በቢታንያ ምስክር አልሆነቺም፡፡ አካላዊው መንፈስ በማርቆስ እናት ቤት ሲወርድ (ነገረ ጵራቅሊጦስ)፥ አልተገኘቺም፡፡ በቃ ለእርሷ ኢየሱስ ክርስቶስ ማለት ከሕመሟ የገላገላት ፈውሷ ብቻ ነው፡፡ መግደላዊት ማርያም ግን ሰባት አጋንንት ከወጣላት በኋላ የትንሣኤውን ምስክርነት ያወጀች ልዩ ጉባዔ ሆናለች፡፡ (ዮሐ. 20፥1)

ሀሳቡን ተረድታችሁታል?

የዚህ ዓለም ብዙ ሰው፥ ስለ ክርስቶስ ሙሉ መንገድ የሚያውቀው፥ በሥጋ በኩል ባሉ ውስን ጉዳዮች ውስጥ ብቻ ነው፤ የክርስትናን ውጪያዊ መልክ (ሥዕል ሥዕሉን) ብቻ እንደማለት፡፡ የሚከተለውን ተመልከቱማ፥

... የቀጠለ

አንድን ነገር #የእውነት ከፈልግነው፣ #ከልብ ከፈልግነው፣ ... ወደ እዛ አንድ ነገር በጥልቀትና በጽናት እንሄድበታለን፡፡ የሰውነት መኪናችን ነዳጅ የልባችን ፍላጎት ነው፡፡ በጣም ከፈልግን በርቀት እንሄድበታለን፤ ብዙም ካልፈለግነው እስከ መሻታችን ድረስ ተጉዘን እናቆመዋለን፡፡ አይደል? ሰዎች በቃ እንደዚህ ነን፡፡ ወደ ማንኛውም ጉዳይ በርቀት ለመሄድ በልባችን ስለ ጉዳዩ ያለን ፍላጎትና ፍቅር ከምንም ነገር በላይ እጅጉን ይወስነናል፡፡

ወደ ቤታችን ተጉዘን የምንገባው፥ ወደ ቤታችን የመግባቱ ፍላጎት መቼም ቀድሞ ሲኖረን ነው፡፡ መሻቱ ከሌለን ለምን እንሄዳለን? ወደ ቤቱ መግባት የማይፈልግ ሰው፥ በቃ አይፈልግም፡፡ ስለዚህ አይሄድም፡፡ ልሂድ ቢል እንኳ በአንድ ገፊ ምክንያት ተገድዶ ነው የሚጓዘው፡፡

ወይም በሌላ በኩል ያን ለምሳሌ ያነሳነውን ሥዕል፣ አንድ ጊዜ ዓይቶ ዝምብሎ የሚያልፈው ሰው አለ፤ ትንሽ ቆም ብሎ ዓይቶ አድንቆ የሚያልፍ ሰው አለ፤ የሥዕል መልዕክቶችን ወዳድ ሆኖ ረጅም ሰዓት እያየ የሚያስብበት አለ፤ እራሱ ደግሞ ሰዓሊ ለመሆን ስለሚፈልግ ሲመራመረው የሚኖር ደግሞ አለ፡፡ እነዚህ የተለያዩ ሰዎችን የተለያየ ጉዞ ያስጓዛቸው ሃይል ምንድነው ስንል፣ በየልባቸው ቀድሞውኑ ተቀምጦ ያለው ውስጠኛ ፍላጎት ሆኖ እናገኘዋለን፡፡

ወደ ራሴ ነገር ስመልሳችሁ፥ የመምህሩን ፕሮግራም ለሁለተኛ ጊዜ ሳየው ከልብ ፍላጎትና መክሊት ጋር ነው ያልኩበት አገላለጽ ከዚህ በኋላ ግልጽ የሚሆንላችሁ ይመስለኛል፡፡ ይሁንና ከቤተሰብ ጋራ ተሰባስበን በምንመለከትበት በዛ ወቅት፥ ቀልባችንን ስቦ እንከታተለው የነበረው የቪሲዲውን የፈውስ ክፍል ነው ብያችሁ ነበር፡፡ እኛ ብቻ ሳንሆን ብዙዉ ሰውም የመምህሩን ጉባዔ በፈውስ መርሃ ግብሩ ምክንያት ነው ለይቶና አጥብቆ የሚፈልገው ተባብለንም ነበር፡፡ አሁንም ድረስ ታዲያ እጅግ ብዙ ሰዎች እዚህ ፍላጎት ላይ ተገድበው እንዳሉም እናያለን፡፡ ስለሆነ የዚህን ፍላጎት ለምንነት ከሥር ከመሰረቱ ለመበለት ስል ነበር ስለ ሥጋ ጎስቋልነት፣ ስለ ሦስቱ የሂደት ደረጃዎች እና ስለ ልብ መሻት የተናገርኳችሁ፡፡

ያው የመምህር ጉባዔ እንደሌሎች ማናቸው ዓይነት ሰዋዊ ኵነቶቾ ከሰው ተፈጥሮ ውጪ የሆነ ዝግጅት አይደለምና፥ የሥጋ ጉስቅልና ያልነው፣ ሦስቱ ደረጃዎች ያልናቸውና የልብ ፍላጎት ያልነው ሰዋዊ ጉዳይ በደንብ ይመለከተዋል፡፡ ወይንም በሌላ አነጋገር ደግሞ፥ የዓለም ሰው (1)፣ ወጣኒ (2) እና ፍጹም (3) የሚባሉ ሂደቶች ባሉት የክርስትናው ዓለም ውስጥ ታቆፎ ያለ ንዑስ ፕሮግራም እንደመሆኑ፣ አገልግሎቱ ከነዚህ እውነቶች ውጪ ሊወጣ አይችልም፡፡

በእኔ በኩል ያለውን መረዳትና ሀሳብ ስናገር ፦ 'የመምህር ጉባዔ ዋነኛ አገልግሎቱ ሰዎችን ከዓለሙ የሥጋ ሀሳብና አኗኗሩ በመጥራት ወደ ክርስትና ሀሳብና አኗኗር ማስገባት ነው' እላለው፡፡ ክርስትናን እንደ አንድ ቤት ወይም ከተማ ብንመስለው፥ ከዚህ ቤት ወይም ከተማ ውጪ ሆነው የሚኖሩ የተለያዩ ሰዎችን ወደ ቤቱ ወይም ከተማው የመጥራት መክሊት ይዞ የተነሳ አገልግሎት ነው እላለው፡፡ ይዞት የተነሳውም መሪ ቃል 'ንቁ' የሚል ነበር፡፡ የተሾመበት የአገልግሎት ተልእኮዉ ጥሪ እንደሆነ በዚህ መሪ ባደረገው ቃል በኩል ይታወቃል፡፡ /ወደዚህ ጉባዔ ሊመጡ የቻሉ በርካታ ምእመናን ከዓለሙ ውስጥ የነበሩ መደበኛ ሰዎች የሆኑበት ዋናው ምክንያት ይሄ ነው፤ ትምህርቱ ሰዎችን ከዓለም ይጠራል/

እስቲ እስካሁን በታትኜ የዳሰስኩትን ሀሳብ ለመሰብሰብና ፍንትው አድርጎም በሚገባ ማሳየት ወደሚችል የመጽሐፍ ታሪክ ልውሰዳችሁ፡፡ የሐዋሪያው ጴጥሮስን የአጠራር ታሪክ ላጫውታችሁ፡፡ ጴጥሮስ በነገራችን በእውነት ከምወዳቸው አንዱ ነው፡፡

ጴጥሮስ፥ በዓሣ አጥማጅነቱ ዘመን ባሕር እየታገለ የሚኖር የዚህ ዓለም መደበኛ ሰው ነበር፡፡ ያኔ 'ስምዖን' ይባል ነበር፡፡ ዓሣዎችን ከጥልቁ ባሕር ውስጥ ጎትቶ ለማውጣት ሌሊቱን ከቤቱ በመውጣት ከሌሎች የሥራ ባልደረቦቹ ጋር ሲለፋ የሚውል ጎልማሳ ነበር፡፡ የስምዖን ዓሣ ማጥመጃ መረቦች እንዲሁ መረቦች ብቻ አይደሉም፡፡ የራሱን ጨምሮ የቤተሰቡንም ጉሮሮና ኑሮ የሚሞሉ ወሳኝ መረቦች ናቸው፡፡ መሥሪያ ቤቶቹ ናቸው፡፡ የገንዘብ ምንጮቹ ናቸው፡፡ ስለ ገንዘብ ነገር ደግሞ ከዚህ በፊት ተነጋግረናል፤ እያንዳንዳችንም አንገብጋቢ አስፈላጊነቱን በሚገባ እናውቃለን፡፡ የስምዖን መረቦች ሁላችንም ተሸክመነው የምንዞረውን የሥጋ ጥያቄዎች በየቀኑ ስለመመለስ የሚታገሉ መድከሚያዎች ናቸው፡፡

እንግዲህ ከተለመዱ የአዘቦት ቀኖቹ እንደ አንዱ ስምዖንና ጓደኞቹ የዓሣ ማጥመድ ድካማቸው አልተሳካላቸውም ነበር፡፡ ሌሊቱን ሁሉ ደክመው ምንም አልያዙም፡፡

ይሄ ቀላል ጉዳይ አይደለም፡፡ እነ ስምዖን ምንም ዓሣ ሳያጠምዱ ዋሉ ማለት የቀኑን የሥጋ ጥያቄዎች ሳይመልሱ ቆዩ ማለትም ጭምር ነው፡፡ መብላታቸው ጥያቄ ውስጥ ወደቀ ማለት ነው፡፡ ቤተሰቦቻቸውን ማብላታቸው ጥያቄ ውስጥ ገባ ማለት ነው፡፡ መልበሳቸው ጥያቄ ውስጥ ሆነ ማለት ነው፡፡ የቤት ኪራዩ ክፍያ ጥያቄ ውስጥ ገባ ማለት ነው፡፡ .. የነ ስምዖን ዓሣ ማጥመድ በሥጋ በመቆየትና ባለመቆየት መካከል ያለ ግብግብ ነው፡፡ በዚህ ዘመን ቋንቋችን የገቢ ምንጭ የማግኘትና ያለማግኘት ትንቅንቅ ልንለው እንችላለን፡፡

ስለዚህ ስምዖን ተከዘ፤ በጣም ተከዘ፡፡ አንድ ሳምንት ስንኳ ደመወዙ ሲቆይ እንዴት እንደምንሆን እናውቅም የለ? የስምዖንን ጭንቀት በደንብ እናውቀዋለን፡፡ ለስምዖን ዓሣዎች ማለት እንደሌላ ሰው መደበኛ ዓሣዎች ብቻ አይደሉም፡፡ ሐብቶቹ ናቸው፡፡ ንብረቶቹ ናቸው፡፡ መዝገቦቹ ናቸው፡፡ መዝገባችን ባለበት ደግሞ ልባችን ይኖራል፡፡ (ማቴ. 6፥21)

በመሆኑ የስምዖን ልቡ ያለው ከባሕሩ ውስጥ ነው፤ ዓሣዎቹ ጋራ ነው፡፡ የስምዖን ልቦናው ባሕሩ ውስጥ ሰጥሞአል፡፡ ጉዳይ የሚለው ሀሳቡ በዓሣዎቹ የተያዘ ነው፡፡ ዓሣዎቹ ባሉበት ልቦናው፥ ልቦናው ባለበት ደግሞ ስምዖን አለ፡፡ በአጭር አማርኛ ስምዖን በአካሉ ከባሕር ዳር ባለው የብሱ ላይ ቢቆምም በልቡ ግን ባሕሩ ውስጥ ነው ያለው፡፡ ይሄንን አኳኋን የዚህ ውጥንቅጥ ዘመን ነዋሪ ሰው በተሻለ የሚረዳው ይመስለኛል፡፡

ከዚያ እዚያው ሥዕሉ ጋር ቆይተን ሥዕሉን በጥልቅና በዝርዝር መረዳት ከፈለግን፣ ወደ ቀጣዩ ደረጃ እንሄዳለን፡፡ በተመስጦ በመሆን ጥቃቅን የሥዕሉን ዝርዝሮች (detail) ወደ ማየት እንጓዛለን፡፡ በመጀመሪያው እይታችን በጥቅልና በሙሉ መልኩ ያየነውን ሥዕል፣ በሁለተኛ ደረጃ እይታችን ጊዜ በጥልቅና በዝርዝር ወደ መመልከት እንዘልቃለን፡፡ ሥዕሉ ሊናገረው ወደ ፈለገው ሀሳብ እንጠልቃለን፡፡ በሥዕሉ ቀለምና ቅርጽ አልፈን ወደ ሥዕሉ ውስጣዊ ምንነት እንገባለን፡፡ ልክ እንደሚከተለው፥

 (1)                             (2)                        (3)
የሰው ልጅ አዲስ       የዚያ ትምህርት           የትምህርቱ
ነገር ሲማር  :----  ውጪያዊ መልክ :----  ውስጣዊ መልክ

ይሄ አካሄድ ተፈጥሮአዊ ነው፡፡ ማለትም ሰዋዊ ነው፡፡ ሁሉም የሰው ልጆች ጋር በተፈጥሮ እንዲሁ አለ፡፡ ሁላችንም በአካሄዱ እንሄድበታለን፡፡ ሂደቱን ወደ አንድ ቤት ለመግባት በሚደረግ እንቅስቃሴ መስሎ መግለጽም ይቻላል፡፡ በመጀመሪያ ከቤቱ ውጪ ነበርን (1)፤ ከዚያ ወደ ቤቱ ለመግባት ተጉዘን በመድረስ ቤቱን ከውጪ አየነው (2)፤ በመጨረሻም ወደ ቤቱ ውስጥ ገብተን ተቀመጥን (3)፡፡ እነዚህ ሦስት ነጥቦች በየትኛውም የጉዞ ሂደቶቻችን ውስጥ ራሳቸውን ችለው ይገኛሉ፡፡

ሰውን ስንተዋወቅም እንዲሁ ነው፡፡ ለመጀመሪያ ጊዜ (1) አንድን ሰው ስንተዋወቅ አስቀድመን ልናይ የምንችለው የሰውየውን ውጪያዊ መልክና ሰውነት ነው፤ ሥጋውን ነው፤ የሚታየው እርሱነቱን በደፈናው እናያለን (2)፡፡ ከዚያ እየቀጠልን ትውውቃችን እየጠነከረ፣ ግንኙነታችን እየጠበቀ ሲሄድ ሰውየውን ከመልኩ ባሻገር ማወቅ እንጀምራለን፡፡ የውስጥ ማንነቱን ወደ ማወቅ እንጠልቃለን፡፡ ማለትም ስሜቶቹን፣ አመሎቹን፣ ልማዶቹን፣ ፍላጎቶቹን፣ ሀሳቦቹን፣ ... እነዚህ እነዚህን ወደ ማወቅ እንገባለን (3)፡፡

መጽሐፍ ስናነብ፣ ዜማ ስናደምጥ፣ ወደ ሌላ ከተማ ስንሄድ፣ የሆነ ሥራ ስንጀምር፣ ... ብቻ ምንም እንበለው፥ ከላይ ያየናቸው ሦስቱ የሂደት ነጥቦች ይጠብቁናል፡፡ እናልፍባቸዋለን፡፡ ይኸው ለዚህ ጽሑፍ ራሱ እኮ አንባቢዎች ነጥቦቹን እያለፋችሁባቸው እኮ ነው፡፡ መጀመሪያ ይሄ ጽሑፍ ከማንበብ ውጪ ነበራችሁ (1)፤ ጽሑፉን ማንበብ ስትጀምሩ የጽሑፉን ውጪያዊ መልክ ማየት ጀመራችሁ፤ - ፊደሎቹን፣ ርዕሶቹን፣ ጥቅል ዓ.ነገሮቹን ማየትና ማንበብ ጀመራችሁ (2)፤ በመጨረሻም የጽሑፉን ጭብጥ፣ መልዕክት፣ ፍሬ ነገር ለማግኘት ስትተጉ፣ ስትቆዩ፣ ስትመላለሱ ወደ ጽሑፉ ውስጠኛ ክፍል ትደርሳላችሁ (3)፡፡

ክርስትናም በበኩሉ በሰው ውስጥ የሚገለጽ መንፈሳዊ እውነት እንደመሆኑ ከሰዋዊያኑ ሦስቱ የሂደት ነጥቦች በተለየ ሊጓዝ አይችልም፡፡ እንደውም ከሌሎች የሀሳብ ቤቶች በተሻለ እንደ ክርስትና እነዚህን ሦስት ደረጃዎች ተተንርሶ ሥርዓት ሰርቶ የሚኖር አለ ለማለት እቸገራለሁ፡፡ ሦስቱ ነጥቦች ለክርስትና እጅግ ወሳኝ ሆነውበት ሥርዓት ሰርቶላቸዋል፤ - ወጣኒ፣ ማዕከላዊና ፍጹም ተብለው በተመደቡ ሦስት እርከኖች በኩል ጥንታዊ ድርሳናት የሚያስተምሯቸው ሀሳቦች ሁሉ መሠረታቸውን የጣሉት ሦስቱ የሂደት ደረጃዎች ላይ ነው፡፡ ወይም በዋናው ድርሳን በወንጌል አገላለጽ 30፣ 60ና 100 ያማሩ ፍሬዎች ተብለው የተነገሩት ሦስቱ ምሳሌዎች ማለትም ናቸው፡፡ (ማቴ. 13፥8) በክርስትናው ዓለም ሦስቱን ነጥቦች በየተራ ብናስቀምጣቸው፥

•  ሰብዓ ዓለም (የዓለሙ ሰው) -- ከክርስትና እውነት ውጪ በዓለም ሀሳብ ተይዞ የሚኖር የሥጋ ሰው፤ (1)
•  ወጣኒ -- ወደ ክርስትና ሀሳብ ከዓለሙ ወጥቶ ገና እየመጣ ያለ ጀማሪ፤ (2)
•  ማዕከላዊ -- ወደ ክርስትናው ቤት እየዘለቀ ያለ ሰው፤ ይሄ ደረጃ በወጣኒነትና በፍጹምነት መካከል ያለ መሸጋገሪያ በመሆኑ በውጪያዊውና በውስጣዊው መካከል ያለ መተላለፊያ ድልድይ ነው፤
•  ፍጹም -- ወደ ክርስትና አስኳል እውነት የደረሰ ሰው፤ (3)

በራሴ ተሞክሮ በኩል ሳጫውታችሁ የመምህሩን ጉባዔ በሁለት የተለያዩ ጊዜያት የመመልከት ዕድል እንዳገኘሁ አስቀድሜ ነግሬያችሁ ነበር፡፡ የመጀመሪያው ላይ በዋናነት ልጅ ከመሆን ተጽዕኖ በሚመጣ አለመረዳት ምኑም ነገር ሳይገባኝ እንደ ፊልም ተመልክቼ ብቻ እንዳልፍኩት ተናግሬያለሁ፡፡

ሁለተኛው ጊዜ ላይ ከራሴው አንጻር በዕድሜም በአእምሮም የተወሰነ ዕድገት ስለነበረኝ በተሻለ ግንዛቤ ቪሲዲዎቹን ማየት እንደ ጀመርኩ ጽፌላችኋለሁ፡፡ ከዚሁ በተያያዘ ለሁለተኛ ጊዜ ፕሮግራሙን ስመለከት ከራሴ በግሌ ቀድሞ ከነበረኝ የልብ ፍላጎትና መክሊት ጋራ አየው እንደበረም ገልጬያለሁ፡፡ ከላይ ያነሳሁላችሁ የሂደት ነጥቦች በዚህ የታሪክ ጉዞ ውስጥ አይታዯችሁም?

ለመጀመሪያ ጊዜ ቪሲዲውን የተመለከትኩበትን ወቅትና የአእምሮ ደረጃ፣ ቁጥር ብለን በመደብነው ደረጃ ላይ የሚገኝ ነበር፡፡ ከትምህርቱ ውጪ (በአፍአ) የመሆኔ ደረጃ ነበር፡፡ ስለዚህ ፕሮግራሙ ከዚህ በፊት ለነበረኝ ልምድና ግንዛቤ እንግዳ ነገር ነው የሚሆነው፡፡ አዲስ ነገር ነው የሚሆነው፡፡ "እንደዚህም አለ እንዴ?" እያሉ ሰዎች በአግራሞትና በጥያቄ ተሞልተው አዲስ ነገርን የሚያዩበት ደረጃ ነው፡፡ ከቤቱ (ከትምህርቱ፣ ከምንተዋወቀው ማንኛውም ነገር) ውጪ ሆነን የምንታይበት መነሻ ነጥብ ነው፡፡ ወይም እንደ ክርስትናው ደግሞ ሰብዓ ዓለሙ ያልነው ደረጃ ነው፡፡

ለሁለተኛ ጊዜ ሳየው ግን እንደ መጀመሪያው ጊዜ አዲስ አልሆነብኝም፡፡ ለሁለተኛ ጊዜ አንድ ሥዕል ብታዩ እንቀደመው እንግዳ አይሆንባችሁም፡፡ ይልቅ መጀመሪያ ስታዩበት ከነበረው ደረጃ ላይ ጨምራችሁ ታያላችሁ እንጂ፡፡ ልክ እንደዚሁ ለሁለተኛ ጊዜ የተዓምረ ጽዮንን ዝግጅቶች ሳያቸው በመጀመሪያው አእምሮ ሆኜ አልነበረም፡፡ የመጀመሪያው ላይ በጥቅልና በደፈና እይታ የነበረው መመልከት፣ ሁለተኛው ጊዜ ላይ ነጠላ በነጠላና በጥልቀት ወደ መሆን ይጠልቃል፡፡ በዚያ ላይ ያ ያልኳችሁ የልብ ፍላጎትና መክሊት አብሮኝ አለ፡፡ ሰው የሚያገለግለው የልቡን መሻት ነው ያልኳችሁን በጣም እንዳትረሱ፡፡ የልቤ ፍላጎትና ዝንባሌዬ በራሳቸው አድምቀውና አጉልተው ደግሞ የሚያሳዩኝ፣ የሚያሰሙኝ፣ የሚያስገነዝቡኝ፣ .. የሆኑ የሆኑ ነገሮች ደግሞ ይኖራሉ፡፡ /ፍላጎት የራሱ ዓይንና ጆሮ አለው፡፡/

እስቲ ይሄን የበለጠ ግልጽ ስለማድረግ በሥዕሉ ምሳሌ በኩል እንደሚከተለው እንድገመው፡፡

አንድ የሥዕል ታዳሚ ትኩረቱን ሊስብ የቻለ የሚያምር ሥዕል ለመጀመሪያ ጊዜ ይመለከታል፡፡ ለመጀመሪያ ጊዜ ሊያይ የሚችለው በጥቅሉና በደፈናው፣ በውጪያዊ መልኩና ቅርጹ ብቻ ነው፡፡

ይሁንና ተመልካቹ አስቀድሞ በዝንባሌው የሥዕሎች አድናቂና ወዳጅ የነበረ እንደሆነ አየት አድርጎ ማለፍ ብቻ አይፈልግም፤ እያየው እዛው ይቆያል፡፡ በቆይታው ውስጥም፦ ሥዕሉን ከጥቅል እይታ ወደ ዝርዝር እይታ፣ ከደፈናው መመልከት ወደ ጥልቅ መመልከት ይሸጋገራል፡፡ ሁሉም ዓይን ያለው ሁሉ ሊያየው ከሚችለው እይታ፥ ወደ፥ የሥዕል ፍቅር ያላቸው ሰዎች ብቻ ሊያዩት ወደ ሚችሉት የልብ እይታ ይሸጋገራል፡፡

በሌላ በኩል ቀድሞ ነገር የሥዕል ፍቅርና ፍላጎት ለሌለው ሰው፥ አንድ የሚያምር ሥዕል ከዓይን ጥጋብና ውበት ባሻገር ትርጉም የሚሰጠው አይደለም፡፡ ራሱ ሰዓሊ መሆንን ለሚፈልግ፣ ወይም ከሥዕል ጋር በተያያዘ የራሱ የሆነን ነገር መሥራት ለሚፈልግ ሌላ አንድ ታዳሚ ግን፣ ሥዕልን መመልከት ከውበት በላይ የሆነ ብዙ ብዙ ትርጉም አለው፡፡ አንባቢ፣ ሊነገር የተፈለገው ሀሳብ ግልጽ ነው ይሁን?


ይቀጥላል ...

ሰው ጉልበቱ የሚደክመው ልቡ ያየውን ያህል ነው፡፡ ወይም በሌላ አነጋገር መኪናችን የሚጓዘው እስከሞላነው ነዳጅ መጠን ነው፡፡ ረጅም ርቀት የሚወስደንን ያህል ከሞላን ረጅም ርቀት እንጓዛለን፤ አሳንሰን ሞልተንም እንደሆነ ያው አጭር ርቀት ያህል እንሄድበታለን፡፡

እንግዲያው በእውነት ከልባችን የምንፈልገው አንድ ወይም ብዙ ጉዳይ ምንድነው ይሁን? በእኔ በኩል ለሁለተኛ ጊዜ የመምህርን ጉባዔዎች የተመለከትኩት በልቤ ከነበረው ፍላጎት ጋር ነውና ዛሬ የመጣሁበትን ርቀት ያህል ወስዶኛል፡፡ መግቦኛል፡፡ መርቶኛል፡፡ ከልጅነቴ አንስቶ ወደ ሰዎች የሚከፈል አንዳችን ነገርን ማግኘት የውስጥ መሻቴ ነበር፤ እንዲሁ ከእኔ ዘንድ የነበረ ፍላጎቴ ነበር፡፡ ይህንንም አበርክቶ ባሉኝ የኪነ ጥበብ ዝንባሌዎች በኩል መግለጽ እፈልግ ነበር፡፡ ጽሑፍ፣ ሥዕል፣ ዜማ ወዳጆቼ ነበሩ፡፡ በተለይም ጽሑፍ የማዘነብልበት ነበር፡፡

ይህ ቅድሚያ በእኔ ዘንድ በመሆኑ ምክንያት የመምህርን ቪሲዲዎች ሳይ ከዚህ ፍላጎቴ ጋራ ነበር ማየው፡፡ ከልቤ መሻት ጋራ ነበር የምከታተለው፡፡ ከመክሊቴ ጋራ ነበር የማዳምጠው፡፡

ብዙ ሰዎች በበኩላቸው ዛሬም ድረስ የመምህርን ፕሮግራሞች የሚከታተሉበት ፍላጎት ለገጠማቸው ችግር መፍትሔ በመስጠት ላይ ተይዞ ይገኛል፡፡ #ፈውስን ማዕከል በማድረግ ሀሳብ ነው ብዙ ወንድም እህቶች የተዓሞረ ጽዮንን ፕሮግራሞች አሁንም ድረስ የሚከታተሉት፡፡ በመሆኑ ለመንፈሳዊ መንገዳቸው የሞሉት ነዳጅ እስከ ፈውስ ድረስ የሚወስድ ርቀት ነውና፣ እስከ ፈውሱ ድረስ ተጉዘው ከውስጣቸው ይቆማሉ፡፡ እስከጠየቁት ድረስ ነውና የፈለጉት እስከጠየቁት ድረስ አግኘተው በሥነ ልቦናቸው ያበቃሉ፡፡

ጉባዔው ዙሪያ ያለውን አጠቃላይ ሁኔታ ማንኛውም ሰው ለመታዘብ እንደሚችለው፣ አብዛኛው ሰው መፍትሔን ፍለጋ በመዳከር ሳለ ነው ሊሰባሰብ የቻለው፡፡ ምእመኑ ከመነሻው በልቡ ይዞት የመጣው ጥብቅ መሻት፦ የቸገረውን ቦታ ከመናፍስቱ ክፉነት አንጻር ገምቶ፣ ከችግሩ ቶሎ የመገላገልን ውጥን የያዘ ነው፡፡

ሕዝባችን ጤናውን አሞታል፤ ስለዚህ የሕመሙ ምንጭ እንደሆነ ካሰበው የመንፈሶች ተጽዕኖ ነጻ መውጣትን ይፈልጋል፡፡ ተጨባጭ የኑሮ በረከትን አጥቷል፤ ስለዚህ የተዘጋበት የበረከት በር እንዲከፈትለት ይፈልጋል፡፡ ቤተሰቡ ሰላም አጥቶበታል፤ ስለዚህ ሰላም ወደቤቱ እንዲመጣለት ይፈልጋል፡፡ ወዘተ...

ይህ የአብዛኛው ሰው እዚህ ትምህርት ዙሪያ የመጣበትና ያለበት መሰረታዊ ፍላጎት ነው፡፡

ለመሆኑ ይሄ ለምን ሆነ? የሰዉ ፍላጎት መፍትሔ ላይ ማተኮሩ ትክክል ነው? ወይንስ ጥፋት ነው? ወደሚሉ ጥያቄዎች ደግሞ እስቲ ከእኔው ታሪክ ጋራ እንሂድ፡፡ በርቱ!

፡፡ አይ ጎስቋላው ሥጋ!

በደንብ ካየነው እንደ ሥጋችን ያለ ቀንደኛ ጠላት ያለብን አይመስለኝም፡፡ የሚራበው እርሱ፤ የሚጠማው እርሱ፤ የሚታረዘው እርሱ፤ የሚታመመው እርሱ፤ ቶሎ የሚደክመው እርሱ፤ እረፍት የማይጠግበው እርሱ፤ ስለ መክሳት መወፈር የሚያስተክዘው እርሱ፤ ስለ መድረቅ መውዛቱ የሚያስጨንቀው እርሱ፤ ለሌሎች ሰዎች ተገልጾ የሚታየው እርሱ፤ የፍትወት ጥያቄ የሚወተውተው እርሱ፤ የገዛ ጀርባውን እንኳ ማየት የማይችለው እርሱ፤ እርጅና ከጉስቅልና ጋር የሚያገኘው እርሱ፤ .. ከሁሉ በላይ ግን ሞትን የሚሞተውም እርሱ! አይ ጎስቋላው ሥጋ!

መጽሐፍ እንደሚለው እርግጥም ሥጋ ደካማ ነው፡፡ (ማቴ. 26፥41) በዚያውስ ላይ በዚህ ጎስቋላ ሥጋችን ውስጥ በጎ ነገር እንዳይኖር እናውቃለን፡፡ (ሮሜ. 17)

ቁጭ ብለን ካስተዋልነው ብዙ ችግሮቻችን ከዚህ ከሥጋችን ድክመት የሚመነጩ ናቸው፡፡ እንደው ሌላ ሌላውን እንኳ ብንተወው፣ በሥጋችን ያለው የጤና ሁኔታና ሥጋችን የተሸከመው የሆድ ነገር የኑሮአችንን ግማሽ አይፈትነውም ብላችሁ ነው?

ሆዳችን እኮ የኑሮአችንን ግማሽ ይወስዳል፡፡ አንዳንዴ እንደውም ከዚያ በላይ ይወስዳል፡፡ ያው መቼም ወጥተን ወርደን የቀኑ መጨረሻ ላይ ዋናው ነገር መብል መጠጡ ነው፡፡ ነፍስ ያለ ሥጋ አትቆምምና ሕይወታችንን በሥጋ ለማቆየት ሥጋችንን ጠዋት ማታ እንመግበዋለን፡፡ ከዚህ ነገር የተነሳ አበው 'የሥጋ ሕይወቱ መብል መጠጥ ነው' ይላሉ፡፡ ያው ስለምንበላ ስለምንጠጣ ነው ሰውነታችን የሚኖረውና የሚቆየው፡፡ በመሆኑ ጠዋት ማታ ተከታትለን እንቀልበዋለን፡፡

ዝም ብላችሁ ካያችሁት እኮ ኑሮአችን የሆዳችን ጉድጓድ ውስጥ ተጥሎ ታያላችሁ፡፡ የዓለማችን ብዙዉ ትርምስና ምልልስ ይኸው የፈረደበት እንጀራ ዙሪያ አይደለምን? ሆዳችን የገዛ እስር ቤታችን ይመስላል፡፡

አስቡት እስቲ ሰው የማይራብና የማይጠማ ለሰውነቱም እንጀራ የማያስፈልገው ቢሆን ኖሮ፡፡ ሙሉ ለሙሉ የሚባል የአኗኗር ለውጥ ይኖረው ነበር፡፡ ከእንጀራና ተያያዥ ጉዳዮቹ ተጽዕኖ ሁሉ ነጻ ይሆን ነበር፡፡ ስለ እንጀራ አብዝቶ የሚደክምበትን ጉልበትና ጊዜ ለሌላ ብዙ ነገር ያውለው ነበር፡፡

ይህን የምልበት ዋና ምክንያት ምን ያህል በሥጋችን ውስጥ ታሽገን እንደምንኖር መረዳቱ እንዲኖረን ስል ነው፡፡ ሰዎች መላ ዘመናችንን የማይጠረቃውን የሥጋ ጥያቄዎች ስለመመለስ መዳከራችንን እንድናስተውል ነው፡፡ ነገርየውን ቁጭ ብሎ ለሚያውጠነጥን ሰው፥ ሥጋ ላይ ወድቀን እንደምንኖር የሚሰወረው አይደለም፡፡

በተለይ ደግሞ እንደኛ ባሉ ደሃ ሀገራት ላይ እነዚህ የሥጋ ጥያቄዎች ከጥያቄነት አልፈው የመኖርና ያለመኖር ግብግቦችም ናቸው፡፡ የሰው ልጅ ዋና ዋና ፍላጎቶች የሚባሉት የሥጋ ውትወታዎች፣ እንደ እኛ ባሉ ሀገራት ውስጥ በበቂ ሁኔታ የተመለሱ አይደሉምና ታላቅ ትንንቅ ውስጥ ስለመሆናችን ብዙዎቻችን የምናውቀው ነን፡፡ አፍሪካ ውስጥ ትምህርትና ሥራ ማለት፣ የእንጀራን የተፈጥሮ ጥያቄ ስለመመለስ የሚደረጉ አድካሚ ትግሎች ናቸው፡፡ በሌላ አባባል በእዚህች አህጉር ውስጥ ያለን ሕዝቦች የምንማረውና የምንሠራው መሠረታዊ የኑሮ ፍላጎቶችን ስለመመለስ ተጨንቀን ብቻ ነው፡፡

እርግጥ ነው ያደጉ በሚባሉ ሐብታም ሀገራትም ውስጥ የሥጋ ጥያቄዎች አሁንም የሰውን ልጅ ከመወትወት ያቋረጡ አይደሉም፡፡ መሠረታዊ የሚሰኙትን የእንጀራና የመኖሪያ ቤት ጉዳዮችን እንኳ በተሻለ ደረጃ ለዜጎቻቸው መልሰዋል በሚባሉ "ባለጸጋ" ሀገራትም ውስጥ፣ ሥጋ በሌሎች ጥያቄዎቹና መሻቶቹ በኩል መጨቅጨቁን እንደቀጠለ ይገኛል፡፡

እንግዲህ በጥቅሉ ዋናው ሀሳብ የሰው ልጆች ሥጋችን ላይ ወድቀናል ከሚለው እውነት ጋር የሚገኝ ነው፡፡ የሰው ልጆች ሥጋችን ውስጥ ታጥረናል፤ ወይም ደግሞ ሥጋችን ውስጥ እንደታጠርን ሆኖ ይሰማናል፡፡ ይሄ ሁነት ያበሳጫቸው የሚመስሉ አንዳንድ ተናጋሪዎች፥ 'የሰው ልጆች እኮ ሥጋ ላይ ተውርወረናል' ይላሉ፡፡ እውነትም የዚህ ዓለም ኑሮአችን በጠቅላላ ሥጋችንን የሚመለከት ሆኖ እናየዋለን፡፡ ሥጋን በማብላት፣ ሥጋን በማጠጣት፣ ሥጋን በማልበስ፣ ሥጋን በማጠብ፣ ሥጋን በማስዋብ፣ ሥጋን በማሳረፍ፣ ሥጋን በማስደሰት፣ ... ተግባራት መላው ዘመናችንን ተጠምደን እንመላለሳለን፡፡

የሚያሳዝነው ደግሞ እንደዚህ መላ ዘመናችንን የሚያባትለን የሥጋ ነገር ሞልቶ የሚጠናቀቅ ጉዳይ አለመሆኑ፡፡ ሥጋ ሁሌ ጎዶሎ ነገር አለው፡፡ ሁሌ ጠያቂ ነው፡፡ አሁን እንበላለን፤ ሳይቆይ እንራባለን፤ አሁን እንጠጣለን፤ ወዲያው እንጠማለን፤ አሁን እናርፋለን፤ ሳይዘልቅ እንደክማለን፤ በተደጋጋሚ እንታመማለን፤ በተደጋጋሚ እንጎሰቁላለን፤ በተደጋጋሚ የሥጋ ችግር ውስጥ እንገባለን፡፡ ማሕበረሰባዊ ብሂላችንን 'ዓለም ዘጠኝ ናት፤ ከቶውን ዐሥር አትሞላም' ያሰኘው፥ ይሄው የሥጋ ነገር አይደለም ብላችሁ ነው?


ይቀጥላል ...

የዛሬ ዐሥራ ስድስት አሊያም ዐሥራ ሰባት ዓመት ገደማ ይሆነዋል፤ ለመጀመሪያ ጊዜ የመምህር ግርማን ትምህርት ያየሁበት ጊዜ፡፡ ያኔ የተዓምረ ጽዮን ቪሲዲ የመጀመሪያ ቁጥር ስርጭቶች ዝነኛ ሆነው መነጋገሪያ እንደነበሩ አስታውሳለሁ፡፡

መናፍስት የሰውን ልጆች መኖሪያ፣ መሣፈሪያ፣ መሣሪያ አድርገው ስለመገኘታቸው ነገር ያለው የብዙ ሰው የጋራ ግንዛቤ ወጥ በሆነ የልማድ እሳቤ የተቃኘ ይመስለኛል፡፡ በመሰረቱ በተለይ የዚህ ዘመን ትውልዶች ቀድሞዉኑ ስለ መናፍስት እና የሰው ልጆች ግንኙነት ከአልፎ አልፎ ጨዋታዎች ባሻገር የቁም ነገር ርዕስ ሆኖልን ተማምረንበት የምናውቅ ዓይነቶችም አልነበርንም፡፡ እንዲሁ የስሚ ስሚ በማሕበረሰብ ውስጥ በተለምዶ ከሚዘዋወሩ የተጨረፉ ሀሳቦች ባሻገር የምንሰማው ነገር አልነበረንም፤ በተለይ በከተሜ ስፍራዎች አከባቢ ያደግን ትውልዶች፡፡

ምናልባት ስለ ሁኔታው ከጆሮ ከፍ ያለ የዓይን ምስክርነት አግኝተን አድገናል ከተባለ፣ በሰንበት ዕለታት ቤተስኪያን ልንስም ስንሄድ ወይም በገዳማት ቦታዎች በሚኖረን ጉብኝት ጊዜ 'መንፈስ ይዟቸዋል" የሚባሉ ሰዎች የሚያሳዩትን አኳኋን በተወሰነ መመልከታችን ሊጠቅስ ቢችል ነው፡፡ ይኸውም የተወሰነው ትዝብትና የአልፎ አልፎ ወሬው፣ ሁለት በስፋት የተንሰራፉ ልማዳዊ አስተሳሰቦችን በብዙዎቻችን ውስጥ ሊያስቀምጡ ችለዋል፡፡ እነዚሁም፥

አንደኛ፦ መንፈስ የያዛቸውን ሰዎች እና የአዕምሮ ህሙማንን በአንድ ዓይነት ሁኔታ የመውሰዱ ግንዛቤ ሲሆን
ሁለተኛው፦ 'መንፈስ የሚይይዘው የሆኑ የሆኑ ጥቂት ሰዎችን ብቻ ነው' የሚለው የጋርዮሹ መረዳት ነው፡፡

እኔም ከነዚህና መሳሰል ልማዳዊ የጋራ መረዳቶች ውስጥ ባለሁበት የልጅነት ወቅት ነበር ለመጀመሪያ ጊዜ የተዓምረ ጽዮን ቪሲድዮችን ያየሁት፡፡ ያው በወቅቱ ልጅነቱም ከመኖሩ ጋር ተዳምሮ ከመንፈሳዊና ሃይማኖታዊ ይዘቱ ይልቅ "ተዓምራዊ" ትዕይንቱ ነበረ የሳበኝ፡፡ የማይታዩቱ መናፍስት የሚታየውን የሰውን ልጅ መቀመጫ አድርገውና አንደበቱን ተውሰው ሲናገሩ መስማት በወቅቱ ለእኔ ትልቅ ግርምት ፈጥሮ ነበር፡፡ አንደኛ ነገር መንፈሶች በዚህ መጠንና ደረጃ ከሰዎች ሕይወት ጋር ዘልቀው እንደሚጣበቁ ማየቱ አስደንቆኛል፡፡ ሁለተኛ በመናፍስቱ ተይዞ የሚቀርበው የሰዉ ቁጥር መብዛቱ ግራ አጋብቶኛል፤ ከላይ የጠቀስኳቸውን እንደ ማሕበረሰብ የስሚ ስሚ ይዤአቸው የነበረውን መረዳቶች ነቅንቆብኛል፡፡

እናም ያየሁት ነገር አስገርሞኝ ነበረ፡፡ ካለኝ እጅግ ውስንና ተለምዶአዊ ግንዛቤ የተነሳ እንግዳ ጉዳይ ሆኖብኝ ነበረ፡፡ በዚያውም ላይ ከልጅነቱ ጋራ ተያይዞ በመደበኛ ፊልሞች ላይ እንደሚታዩ አስደናቂ ነገሮች ብቻ ሆኖ ተገንዝቦኛል፤ በወቅቱ ከዚያ በዘለለ መረዳትም የምችልበት ሁኔታ ላይ አልነበርኩምና የተወሰኑ ካሴቶችን ካየሁ በኋላ ወዲያውን እንደዘነጋሁት አስታውሳለሁ፡፡ ከመደበኛ ፊልሞች የተለየ ትኩረትና ጊዜ ስላልሰጠሁት ወዲያውን ረሳሁት፡፡

ከዚያ ከሰባት ወይንም ከስምንት የሚሆኑ ዓመታት በኋላ ደግሞ እንደገና ቪሲዲዎቹን የማየት ዕድል ገጠመኝ፡፡ ባልሳሳት ያኔ የቪሲዲዎቹ አንዳንድ ክፍሎች በየቅርብ ሳምንታቱ እየተከታተሉ ይወጡ ነበርና በየሳምንቱ መጀመሪያ ሰኞ ሰኞ አንዲት ዘመዳችን ይዛ እየመጣች ከቤተሰብ ጋራ እንመለከት ነበር፡፡ ቪሲዲው በሁለት ክፍሎች ተመድቦ የነበረ ሲሆን የመጀመሪያው ሲዲ (Disk A) የጉባዔው የመጀመሪያውን ክፍል ይኸውም በዋናነት የመምህሩን የቃል ትምህርታቸውን ይይዛል፤ ሁለተኛው ሲዲ ደግሞ መንፈሶች ካደሩባቸው ሰዎች ላይ የሚገለጡበትንና ሰዎቹም ከእነርሱ ነጻ የሚወጡበትን ክፍል ያሳይ ነበር፡፡ በዚህኛው ጊዜዬ ላይ ታዲያ እንደ መጀመሪያው ወቅት አልነበርኩም፤ በልዩ ተመስጦ ነበር እከታተል የነበረው፡፡ ለምን?

በራሴ በኩል ከልጅነት ጀምሮ ልቤ ውስጥ የነበሩ ፍላጎቶችና የማዘወትርባቸው ዝንባሌዎች ነበሩኝ፡፡ የፍላጎቱ ጉዳይ ዝርዝሩ ይቆየኝና በዝንባሌው በኩል ግን የኪነ ጥበቡ ዓለም ይስበኝ ነበር፡፡  እንደሚታወቀው የኪነ ጥበብ ነገር ከልብ ጋራ ግንኙነት አለው፤ ኪነ ጥበባትን የሚወድ ሰው ለልቡ ቅርብ ይመስለኛል፡፡ ከሥነ ጥበቡ ዘርፍ በተለይ ለእኔ መጽሐፍት በልጅነቴ ጥሩ ቦታ ነበራቸው፡፡ በአጭሩ ከመጀመሪያው እኔ ጋራ፣ በልቤ ውስጥ፣ ከልጅነት አንስቶ ያሉ ፍላጎቶችና ዝንባሌዎች ነበሩ ለማለት ፈልጌ ነው፡፡

ሰው ደግሞ ለካ ይመስለዋል እንጂ በልቡ ያለውን፣ በውስጡ ያነገተውን፣ እውነት ነው በአንድም በሌላም በዘመኑ ሁሉ ሲያገልግል የሚኖረው፡፡ ሰው ለካ የውስጥ መዝገቡን ነው በሕይወቱ የሚከተለው፡፡ ሰው ለካ ጥልቅ ፍላጎቱን ነው አጥብቆ የሚያስሰው፡፡ ሰው ለካ ለእውነተኛ መሻቱ ነው በፈቃዱ የሚገዛው፡፡ ስለዚህ ከሌሎች ዘንድ በተለያየ ሁኔታ ወደ እርሱ የሚመጡ ሀሳቦች፣ ትምህርቶች፣ ምክሮች፣ መረጃዎች፣ ... በልቡ ውስጥ ከመጀመሪያው ለተገኘው ፍላጎቱ መግቦት የሚሰጡ ጥቆማዎች ናቸው፡፡ ለካ ከምንም ነገር በላይ እጅግ ወሳኙ በውስጣችን የእውነት የምንፈልገው አንድ የሆነ ጉዳይ ነው፡፡ ማንኛችንም ይመስለናል እንጂ የምናገለግለው የልባችንን ጥሪ ነው፡፡

ጤና እና ሰላም ይስጠን፡፡ ሌላው እንደሚሆን የሚሆን ነው፡፡

እንደተቃጠርነው ነገራችንን እንጀምር አይደል? አስቤ የነበረው ከእያንዳንዱ ሊተላለፍ የተፈለገው መልዕክት ጋራ የራሴኑ ታሪኮችን አያይዞ ማቅረብ ነበረ፡፡ ሆኖም የሚጻፈው ነገር እየበዛ ከ30 በላይ ክፍሎችን የሚጠይቅ ሆኖ ሳየው ቀነስኩት፡፡ ታሪኮቹን መጀመሪያ አካባቢ ላይ ብቻ አድርጌ ባሳንሰውም እንደዛም ሆኖ ግን አሁንም ብዙ ነው፡፡ ወደ 20 ክፍሎች ያህል ሄዶብኛል፡፡ ለማንኛውም በሁለት በሁለት ገጾች የሚቀርቡ ይሆናል፡፡ በላይኛው መግቢያ ላይ ብዬው እንደነበረው ነገሩ ለእኔ የፍትሕ ጉዳይ ነው፡፡ እስቲ ታደሙት፡፡ የሚጠቅም ነገር አይጠፋውም፡፡

በመሠረቱ ትሩፋተ ሥጋን 'የክርስቲያን' የሚያሰኘው፥ የክርስትና ሀሳቦችን ተተንርሶ የሚከናወን መሆኑ ነው፡፡ ለምሳሌ "የእኔ ሊሆን መታወቂያችሁ፥ እርስ በእርስ መዋደዳችሁ" ባለው የቃል ዓለም ውስጥ ሆነን እኮ ነው የምንበረከከው፣ የምንጸልየው፣ መናፍስትን የምንታገለው፡፡ እኛና ክርስቶስን ያስተሳሰረው እኮ ይሄ ቃል ነው፡፡ - ወንጌል ናት፡፡ እንደ ተዋሕዶነት ደግሞ ትርጓሜዋ እኮ ነው፡፡ እሰግድ ለአብ፣ እሰገድ ለወልድ፣ እሰግድ ለመንፈስ ቅዱስ ስንል፥ ስለ እግዚአብሔር ማንነት የምናምነውን ጭምር እያወጅን እኮ ነው፡፡ ዶግማው ላይ ቆመን እኮ ነው የአምልኮት ስግደቱን የምንሰግደው፡፡ ዋና የሆኑ ሀሳቦች ላይ ሆነን እኮ ነው ትሩፋተ ሥጋዎቹን የምንፈጽማቸው፡፡ እንጂማ መስገድ ብቻውን ከታየ ሙስሊም ወገኖቻችንስ በደንብ ይሰግዱ የለም ወይ? በዚህ አጋጣሚ ሥጋን በጣም በማድከምና በመገሠጽ በኩል የሩቅ ምሥራቅ እምነቶች በረጅም ርቀት የሚጓዙ ናቸው፡፡

አንድ ጊዜ ሚዲያው ላይ ያየሁት አስተያየት ልክ ስላልሆነ ነው ይህንን የምለው፡፡ "ወንጌል ተምረን ጠብ ያለልን ነገር የለም፤ ስለ መንፈስ ስንማር ነው ለውጥ ያገኘነው" የሚል ሀሳብ ዓይቼ ነበር፡፡

ሀሳቡ ከምን መነሻ እንደተነገረ ይረዳኛል፡፡ የተገለጸበት አውድ በደንብ ይገባኛል፡፡ የሀሳቡ ባለቤት ምዕመን ከመሆኑ አንጻር፥ በዓለሙ ላለ ምዕመን መለኪያው ለሕይወቱ ከጠቀመውና ካልጠቀመው አንጻር የተገደበ ነውና፥ በቅንነት ከተረዳነው ምን ለማለት እንደተፈለገ አይጠፋንም፡፡

ይሁን እንጂ ይሄ በጊዜ ሂደት እየጎለመሰ ከሄደ አደጋም አለው፡፡ የፕሮቴስታንቱ ዓለም እኮ በራሱ መንገድ የፈውስ ፕሮግራሞች በብዛት አሉት፡፡ እንደውም ጠቅላላ የእምነቱ ዘውግ የተመሰረተው ማለት ይቻላል በፈውስና ተያያዥ ጉዳዮቹ ዙሪያ ነው፡፡ የአገልጋዮቻቸው "ከእግዚአብሔር" የመሆናቸው ማሳያ፥ ፈዋሽነታቸው ነው፡፡ "ጠላቴን መታሁ" ዓይነቶች መዝሙሮች የሚበዙት ከዚህ የተነሳ ነው፡፡

ግን ከተዋሕዶ ቤት ጋር መሠረት ይለያያሉ፡፡ በዋነኝነት ወንጌልን በቃኘንበት መንፈስ እንለያያለን፡፡ እኛ ስለ ወንጌልና ሌሎችም ያለን ሀሳብ፥ እነርሱ ካላቸው ሀሳብ ጋር ይለያያል፡፡ ስለዚህ ፈውስና የሚያያዙ ጉዳዮች ከቆሙባቸው ሀሳቦች ተገንጥለው ለብቻ እየጎሉ የሚመጡ ከሆነ፥ አገልግሎቶች "የትም ፍጪው ዱቄቱን ብቻ አምጪው" ወደሚል የመጠቀም ያለመጠቀም ጭቁን መለኪያ ላይ ደርሰው ይወድቃሉ፡፡

በመሆኑ የመናፍስት ውጊያ ትምህርቶችን በዚህ በመምህር በኩል ተሰባስቦ ያለው ምዕመን አጥብቆ ለራሱ ሲል እንደሚከታተለው ሁሉ፥ ከፈውስ ውጪ የሆኑ ሌሎች መንፈሳዊ ሀሳቦችንም መመገብ አለበት፡፡ እንዳልኩት ሌላው ቀርቶ ራሳቸው መምህር ግርማ በቃል ያስተማሩትን የራዲዮ አቢሲኒያ ፕሮግራሞች፥ እንደ ቪዲዮው የፈውስ ፕሮግራም ትኩረት ሰጥቶ መስማት አለበት፡፡ ለራሳችንና ለቤተሳባችን የቸገረ የቸገረ ቦታውን ብቻ ሰቅዘን የምንከታተል ከሆነማ እንዴት በአእምሮ ማደግ ይቻላል?

መንፈሳዊ ውጊያው ራሱ እንዴት የጠለቁና የሚደንቁ ሀሳቦች በውስጡ እንዳሉት ራሳችሁ ማየት ከፈለጋችሁ፥ ሥነ ልቦናቸው ነው ያልኳችሁን የመነኮሳቱን መጽሐፍት መመልከት ትችላላችሁ፡፡ መግዛትም ሆነ በpdf ከኢንተርኔት አውርዶ ማየት ይቻላል፡፡ መጽሐፋቸው በጥቅሉ አንድ ቢሆንም በውስጡ ሦስት መጽሐፍት አሉት፡፡ ማር ይስሐቅ፣ ፊልክስዮስና አረጋዊ መንፈሳዊ ይባላሉ፡፡ አፈላልጉና አንብቧቸው፡፡

ለመግቢያ ያህል የተወሰነ ነገር ላንሳ ብዬ ጽሑፉ ረዘመብኝ፡፡ ለማንኛውም ነገርን ከሥሩ ውኃን ከጥሩ እንዲሉ "መንፈሳዊ ውጊያ ራሱ ምን ማለት ነው?" ከሚለው አንኳር ጉዳይ ጨምሮ አምስቱንም ርዕሶች በተመለከተ አንዳንድ ሀሳቦችን በቅርቡ በዝርዝር እንቀባበላለን፡፡ በልምድ የተረዳሁት አንድ ነገር፥ ሀሳብ ብቻውን ተነጥሎ ከሚነገር ይልቅ በሰው ታሪክ ውስጥ ገብቶ ሲተላለፍ የበለጠ ለታዳሚው ቅርብ ይሆናልና አምስቱንም ጥያቄዎች የሚያካትቱ ሀሳቦችን በራሴው ታሪክ በኩል ይዤ በቅርብ እመለሳለሁ፡፡ ከመሠረቱ ከመምህር ትምህርት ጋር ለመጀመሪያ ጊዜ ከተዋወኩበት ጊዜ አንስቶ ያለውን ታሪክ በመተረክ ውስጥ የአምስቱን ጥያቄዎች ሀሳብ ይዤ ለመምጣት ዝግጅት ጀምሬያለሁ፡፡ ሀሳቦቹ 70% ተጽፈው አልቀዋል፡፡ ሙሉዉን ስጨርሰው መተላለፍ ይጀምራሉ፡፡ ከዚያ ከአንድ ወዳጃችን ጋር በመቀጠል እንዳሰብነው፥ በአምስቱ ጥያቄዎች ዙሪያ በዚሁ ቻናል ላይ እንደ ፖድስካት ባለ ውይይት እይታዎችን እንቀባበላለን፡፡ ሀሳቦቹ የእኔ መብሰክሰክ ብቻ አይደሉምና ከአንድ ወንድማችን ጋርም ያሉትን ሀሳቦች ደግሞ እንጋራቸዋለን፡፡ ለእርሱ እግዚአብሔር እስቲ ያብቃን፡፡ እዚህ መግቢያም ብዬ ባነሳሁት ላይ ሁለቱን ዋና ሀሳቦች አምስተኛውን ጥያቄ መሰረት በማድረግ በጥቅል ጥቅሉ አነሳስቼያለሁ፡፡ እንግዲህ ምን ያህል እንደሚጠቅማችሁ ባላውቅም ረብ ከሆነላችሁ በጽሞና አውጠንጥኑት፡፡ እኔ ዝግጅቱን ስጨርስ እመለሳለሁ፡፡
ይቆየን!

የእግዚአብሔር ልጅነትን በእውነት ያገኘው ዘንድ ለሚናፍቅ መንገደኛም፥ የመቁጠሪያ ጭቅጭቅ ምንኛ ይጠቅመዋል? ግለሰብ ላይ የታነቁ የክርክር ሀሳቦች ምን ያደርጉለታል? እንዴ እርሱ እኮ ትልቅ ያሰበው አድራሻ አለ፡፡ በልቡ ያለ ሰማያዊ መዝገብ አለ፡፡ ስለዚህ አንድ ሰው መጥቶ ስለ መቁጠሪያ ቢሞግተው፥ "እኔ ተጠቅሜ ይሄን ውጤት አየሁበት፤ ላንተም ካገለገለህ ተጠቀመው፤ ካላገለገለህም ተወው" ብሎ ጉዞውን ይቀጥላል፡፡ መምህር እከሌ እንዲህ ነው፣ መምህር እንትና እንዲያ ነው፣ ቅባዕ ዘይት ወደዚህ፣ መናፍስት ወደዚያ፣ ... ... እስኪ በእውነት ራሳችሁ እዩት፡፡ በዚህ ሙግት ዙሪያ ስትከራከሩ ውላችሁ ውላችሁ በዕለቱ መጨረሻ ነገሩ ሁሉ እኮ ሲያልፍ አለፈ በቃ፡፡ እናንተ ግን ትናንት የተዋችሁት ድብርት ላይ ዛሬም ትቀጥላላችሁ፡፡ ትናንት ያቃታችሁ አለመቻል ላይ ዛሬም እንደነበረ አላችሁ፡፡ እንኳን ለተከራከራችሁት ሰው ለራሳችሁም አልበጃችሁ፡፡ ይሁንና የጠቢብ ዓይኖቹ በራሱ ናቸው፡፡ ተጓዝ መንገደኛ የዘወትር ሙግቱ ከራሱ ጋር ነው፡፡ ሁለት በሉ፡፡

ለዋቢነት ያህል ይሄ ትምህርት ደርሶ የሚፈተንበትን ሁለት ውስጣዊ መልኮች አነሳሁ እንጂ ሌሎችም አሉ፡፡ ከሁሉም ግን በአንደኝነት የተጠቀሰው ችግር ግን ይከፋል፡፡ መንፈሳዊ ውጊያ ትሩፋተ ሥጋ ላይ ተገድቦ መቅረቱ በግሌ ያሳዝነኛል፡፡ መምህር ግርማም፥ ከእርሳቸው የተገለጸው ሙሉ ትምህርት እና፥ ሕዝቡ ጋር ደግሞ ተቆርጦ የደረሰው መረዳት ሲያስተክዛቸው አውቃለሁ፡፡ እርሳቸው እዚህ ትምህርት ዙሪያ ካሉ ሌሎች መምህራኖች ለየት የሚሉብኝ የትሩፋተ ነፍስ ትምህርት መምህርም መሆናቸው ነው፡፡ ቃል የበሉ አባት ናቸው፡፡ ብዙ ሰው በደንብ ያልተከታተለው የራዲዮ አቢሲኒያ ፕሮግራማቸው ለዚህ ምስክር ይሆነኛል፡፡

የሥነ ስብዕና፣ የሥነ መለኮት፣ የሥነ ልቦና፣ ... ሐሳቦችን ራዲዮ አቢሲኒያ ላይ በሰፊው አውግተዋል፡፡ መክሊታቸው መናፍስቱን በመግለጥ በኩል አገልግሎታቸውን የሾመች ስለሆነች ትምህርቶቻቸው መናፍስቱን ማዕከል ቢያደርግም፥ ስለነርሱ ሴራዎች ብቻ በመተንተን አልታጠሩም፡፡ ባዶነት፣ የመለኮት ሚስጢረ ቃልና የእኛ ቃል፣ የምንጠባበቀው ምንድነው? በሚስጢረ መለኮት እደጉ፣ የሚዋልል ትውልድና ቅዱስ ቁርባን፣ ሰነፍ አምላኪዎችና ልባም አምላኪዎች፣ ድንግል ማርያምን የሚያያት ማነው? በሐይማኖት መኖርና ለሐይማኖት መኖር፣ ... ኳስተማሯቸው የነፍስ ሀሳቦች ውስጥ ይጠቀሳሉ፡፡ ከሁሉም የምትገርመኝ ግን ክፋት ከክፉ መንፈሶች ውጪ በራሱ በሰው ውስጥ ያለውን መገለጽ የዳሰሱበት "ክፉዎች ሰዎችና ክፉዎች መናፍስት" የምትል ርዕስ ያላት ሀሳባቸው ናት፡፡ ዛሬ እኔ በግሌ ለምመረምራቸው አንዳንድ ሀሳቦች ረዳት ሆናኛለች፡፡

ብቻም አይደለም፡፡ መምህሩ ታሪክ አውስተዋል፡፡ የዕብራይጥ መጽሐፍ ቅዱስን አስተዋውቀዋል፡፡ በተለይ እንደ ትውልድ ያለውን አእምሮ ወትውተዋል፡፡ እንደ ፖለቲካ ከ60ዎቹ ትውልድ በኋላ ያለውን መንፈሳዊ ውድቀት ደጋግመው ጠቁመዋል፡፡ ብዙ ብዙ፡፡ ስለ ዓይነጥላና መተት ብቻ ገድበው አላስተማሩም፡፡ ሰፋፊ በትውልድ አንቀጽ ያሉ ርዕሶችን ትምህርት አድርገዋል፡፡

ሆኖም ሰዉ፥ እርሳቸውን ራሱ መስማት የሚፈልገው ስለተቸገረበት ግላዊ ጉዳይ ባሉት ሀሳቦች ዙሪያ ብቻ ነው፡፡ አሁን ይሄ የሰዉ ፍላጎት፥ ራሱን ችሎ ገንጥሎ ወጣና ሚዲያውን ተቆጣጠረው፡፡ ስለዚህ እንደ ሀገር የሚዋጉ መንፈሳዊ ወታደሮች የሉንም፡፡ እንደ ማህበረሰብ የሚታገሉ መንፈሳዊ አርበኞች የሉንም፡፡ በአንጻሩ ግን፥ የራሳቸውን ፈውስ ብቻ የሚያሳድዱ፣ ከግል መናፍስታዊ ጉዳቶች የገዘፉ ጉዳዮችን መስማት የማይፈልጉ፣ ሥጋዊ ሰዎች ግን በብዛት ተገኙ፡፡ ይህንን ዓይተው፥ መንፈሳዊ ውጊያውን ወደ ቀጣዩ የዕድገት ደረጃ የሚያሻግሩ አገልጋዮችም ደግሞ የሉንም፡፡ እንደውም ጭራሽ አዙሪቱን የሚጨምሩ ግን አሉን፡፡

በዚህ ጉዳይ በቅርቡ ከቀሲስ ኃ/መለኮት ጋር ሀሳቦችን ስንጨዋወት ነበር፡፡ በነገራችን ካነሳሁኝ አይቀር በዚህ አገልግሎት ውስጥ ያሉትን በአንድ ጎራ የመመደብ ችግር አለ፡፡ ነገር ግን ሁሉም ራሳቸውን የቻሉ ስለመሆናቸው ምዕመኑ ማወቅ አለበት፡፡ ራሱ የመምህር ልጃቸው እንኳ ራሱን የቻለ ነው፡፡ በሥጋ ከመምህር ጋራ አንድ ይሁን እንጂ አገልግሎቱ የራሱ ነው፡፡ ስሕተቱም ሆነ በረከቱ የራሱ ነው፡፡ ከእርሱ ጋራ ስንጨዋወትም ይህንኑ ነው የተባባልነው፡፡ ስለዚህ የሌሎቹም ቀሳውስትና መምህራን አገልግሎት ለየራሳቸው የቆመ ነው፡፡ ካጠፉ ራሳቸውን ችለው ነው፤ በጎም ከሰሩ የራሳቸው ድካም ነው፡፡ ይህንን የምለው ሚዲያው ላይ በማይጠቅሙ ሙግቶች ጊዜ፥ መምህራኑን በአንድ ደርድረው የአንዱን ወቀሳ ለሁሉም ሲሰጡት ስለማይ ነው፡፡ ስለዚህ የምትወቅሱም ሰዎች ራሳቸውን ችለው ውቀሱ፤ የምታሞግሱም ሰዎች ራሳቸውን ችለው አሞግሱ፡፡ ይሁን እንጂ ግን ሙግትም ሆነ ወቀሳ ለክርስትና እውነተኛ ጉዞ በእውነት ምን ይጠቅምለታል?

አሁንም ደጋግሜ የምለው ከተማ ያለው ሰው፣ መድረሻውን የጀመረ ሰው፣ ለትልቅ ፍጻሜ እየተጓዘ ያለ ሰው፣ ... ከአገልጋዮች የሚጠቅመውን ወስዶ፣ ያልተጠቀመውን ትቶ የልቡን ይፈልጋል እንጂ ግለሰቦች ዙሪያ እንደ ፖለቲካ አይታጠርም፡፡ በዚህ አጋጣሚ ሴት ምዕመን እህቶቻችን ብዙ ትወቀሳላችሁ፡፡ ሥጋዊ ሙገሳውም፣ ሥጋዊ ወቀሳውም እናንተ ላይ ሲበረታ እናያለን፡፡ ሆኖም ግን መምህሩ "ፍትወሙ ወአምጽእሙ ሊተ" በሚል አንድ ትምህርታቸው ውስጥ አቋማቸውን በግልፅ እንደተናገሩት ፦ 'የአገልጋይ ቲፎዞ ከሚሆን ይልቅ የክርስቶስ ተሳታፊ የሚሆን ሰው ተፈላጊ ነው'፡፡ አህያይቱና ውርንጫዋ ከታሰሩበት ከተፈቱ በኋላ "ለጌታ የሚያስፈልጉ" እንጂ ደቀመዛሙርቱ ጋር የሚቀሩ አይደሉም፡፡

ይሁን እንጂ ሥጋዊ ቲፎዞነትን ሴት እህቶቻችን ታሳያላችሁ፡፡ መንፈሳዊ ሀሳብን ወስዶ ራስን ከፍ ከማድረግ ይልቅ፥ ልክ እንደ ዓለም ሰው አድናቆት ፎቶ የምትለጣጥፉት፣ በየቲሸርቱ የምታሰሩት፣ ከእገሌ ትምህርት ውጪ ሌላ አንሰማም ዓይነት የምትሉት፣ እንደ ሥጋዊው ጴጥሮስ ተነኩብኝ ዓይነት ሰይፍ የምትመዙት በብዛት እናንተ ናችሁ፡፡ ተዉ!! ትምህርቱን ባላስፈላጊ ሙግት እየጠለፋችሁት ነውና ተዉ!!፡፡

አዎ ልክ ነው እንኳን እውነትን የገለጠልንን ቀርቶ ቀዝቃዛ ውኃ እንኳ ተጠምተን ሳለ ያቀበልንን ሰው ከልብ እናመሰግናለን፡፡ ስሙን በደግነት እናወሳለን፡፡ በተለይ ደግሞ ካህናት ሲሆኑ እግዚአብሔርን እናወድስባቸዋለን፡፡ አገልግሎታቸው አጋዥን በፈለገበት የመክሊታችን ክፍል ሁሉ እንደቻልን እናግዛቸዋለን፡፡

ከዚህ በዘለለ ሥጋ ላይ የወደቀ "አባ አባ" ማለት ግን ተቀባይነት የለውም፡፡ ሚዲያው ጸጥ ረጭ ብሎ ሳለ ሙግት ቀስቅሰው የሚከራከሩ ሰዎችን አያለሁ፡፡ አሁን እነዚህ ምዕመናን፥ ተቃዋሚቹ እንደሚሉት የተከታይነት አባዜ ውስጥ ገብተዋል ማለት ነው፡፡

የዚህ ሁሉ ምንጭ አሁንም በዋናነት የምለው፥ ትምህርቱ ትሩፋተ ሥጋ ላይ ተዘግቶ ከመቅረቱ የሚነሳ ነው፡፡ ወደ ቃል ምግብናዎች የማይመጡ ሰዎች ስለ በዙበት ነው፡፡ የተግባር ክርስትና ማለት መስገድ መጸለይ ነው ተብሎ ስለተወሰነ ነው፡፡ ይሁንና የተግባር ክርስትና በእውነት ሙላቱ ማለት፥ የመንፈስ ፍሬዎችን ማፍራት መቻል ማለት ነው፡፡ እየሰገድክ/ሽ ሰውን የምትሳደብ/ቢ ከሆነ ምኑ ነው የተግባሩ ክርስትና? አንድ ፊቱን ክርስትና ውስጥ የሌለው ግን የሞራል ተገዢነት ያለው ኢ አማኝ እኮ በለጠህ/ሽ፡፡ የትሩፋተ ሥጋው ፍሬ፥ ሀሳብን ጭምር ወደ መቀደስ ካልረቀቀ፥ መስገድ መጸለይ እኮ በሌሎች የሀሳብ ቤቶችና የእምነት ቦታዎችም ውስጥ ራሱን ችሎ በደንብ አለ፡፡

አሁን ላይ ግን ትምህርቱ ወደ ሕዝቡ ሲንሰራፋ፥ የእርሳቸውን ትንቅንቅ ምዕመኑ አብሮ ሊቀበላቸው አልቻለም፡፡ ስለዚህ የምንሸሻቸው የዓለምና የሐይማኖት ተቋማት ፖለቲካ፥ እዚህ ትምህርት ውስጥም ሾልኮ ገባ፡፡ ቡድን የሰሩ ደጋፊ ሰዎች ከዚህ ወደዚያ ይበሻሸቃሉ፤ ቡድን የሰሩ ተቃዋሚ ሰዎች ከዚያ ወደዚህ ይነቃቀፋሉ፡፡ ሚዲያ ደግሞ ለእንደነዚህ ዓይነት ፖለቲካዊ ንቅቅፎች በጣም የቀና የጦርነት ሜዳ ነው፡፡

መንፈሳዊ የትኀርምት ትምህርት በሚያስፈልግበት ዋና ዓላማ ይኸውም ፦ ሰውን ከዚህ ዓለም እስራቶቹ ነጻ የማውጣት፣ አእምሮውን በእግዚአብሔር ቃል በኩል የመሥራት፣ ስብዕናን ወደ ገዛ ልዕልናው የማብቃት፣ ከዚህ ጥልፍልፍ የሥጋ ዓለም ጀርባ ያለውን ክፋት የመለየት፣ እንደ ተዋሕዶ ግብ ደግሞ የመለኮት ልጅነትን የማግኘት ታላላቅ አድራሻዎቹ ተረስተው፥ የሙግት ከተማ ሆኖ ታስሮና ተንሸራቶ ይታያል፡፡

አላስፈላጊ ሙግት፥ ግብ የሌለው ሰው ጠባይ ነው፡፡ አንድ በእውነት ሐብታም ለመሆን በፈለገ ሰው እና ከላይ ከላይ ሐብታም ለመሆን በፈለገ ሰው መካከል ያለ ልዩነት ነው፡፡ በኩነት፣ በእውነት ሐብታም ሊሆን የሚወድ ሰው እኮ ስለ ሐብታሞችና ድሆች ነገር ሲነታረክ አይውልም፡፡ ከድክመታቸው እየተማረ፣ ከጥንካሬያቸው ዝንባሌ እየወሰደ፣ ከስህተታቸው እየራቀ፣ ከትክክላቸው እየተያየ በራሱ የሐብት ጉዞ እቅዱን ሊያሳካ ይራመዳል፡፡ ዓይኖቹ ያስቀመጣቸው ስኬቱ ላይ ናቸው፡፡ የግለሰቦች ሐብታም መሆንና አለመሆን ለእርሱ የራሱ ጉዞ ከግብዓትነት የተረፈ ጥቅም እንደማይሰጠው ያስተውላል፡፡ ስለዚህ ለተቀመጠ ጭቅጭቅ ጊዜ የለውም፡፡ የትም ለማይወስድ ሙግት የሚያባክነው ጉልበት የለውም፡፡

ያው ለቅድስናም እንዲሁ ነዋ፡፡ ሰው መሆን ለሚወድ ሰውም ይኸው ነዋ፡፡

ከጻድቃን መንፈስ መሳተፍን ለሚፈልግ ሰው፣ ቅድስናን በራሱ ሕይወት መግለጥን ለሚወድ ሰው፣ ለዚህ አልጫ ዓለም አንዳች ጨው ከእርሱነቱ ውስጥ ማበርከትን ለሚተጋ ሰው፣ ወደ መንፈሳዊ ሚስጢሮችና ጸጋዎች መድረስን በእውነት ለሚደክም ሰው፥ .... እንደ አጠቃላይ፥ ሚዲያ ይጠቅመዋል ብዬ እኔ አላስብም፡፡

መገናኛ ብዙኃንን የማይጠቅሙ ሙግቶች ክፉኛ አጫንቀውታልና፡፡ የሚዲያ አገልግሎቶች፥ ፖለቲካውን በሚገባ ተዋርሰውታል፡፡ የመቧደኛ ክልላቸው አድርገውታል፡፡ የትክክለኝነትን መገለጽ ፦ በመበሻሸቅ፣ በማውራት፣ ለድጋፍ በመከማቸት እና የሆነ የማይዳሰስ ግን የሚከፋፍል አጥር በመሥራት በኩል፥ አድርገውታል፡፡ እንግዲህ መንፈሳዊ የውጊያ ትምህርትም የዚህ የሚዲያው ገፈት አንዱ ቀማሽ መሆኑ ነው፡፡

ትምህርቱ ለራሱ ቀድሞ ነገር ሙግት ሲከበው የኖረ ነው፤ አሁን ደግሞ ጭራሽ የሚዲያ መረቦችን የክርክር ማራገቢያ ያደረጉ ደጋፊ ሰዎች ሲበዙለት .. በቃ! እሳት ላይ ነዳጅ!፡፡ አሁን እዚህ ትምህርት ውስጥ ያለውን የምዕመናን አካሄድ በቅደም ተከተል ብናስቀምጠው፥

1ኛ. 'ሰዎች መስገድ መጸለይ ጀመርን፤ ክፉ መናፍስት ላይ ግንዛቤ ያዝን' ይላሉ፡፡ (ትሩፋተ ሥጋ)

2ኛ. ከዚያ ከዚህ ትምህርት ተቃዋሚ አገልጋይና ምዕመኖች ጋር ሲሟገቱ ጊዜን ያሳልፋሉ፡፡ (በዚህ ፋንታ ግን ትሩፋተ ነፍስና ልብ ነበሩ መከተል የነበረባቸው)

ነገሩ እንደዚህ ከሆነ በቃ በኪሣራ ነው፡፡ መምህሩ ፍጹም ለከንቱ ነው የደከሙት ማለት ነው፡፡ ሐይማኖቶች መንፈሳዊነትን ፊደል ላይ ጥለው የሚጨቃጨቁበት ሥጋ ላይ የወደቀ የዘመናት ሙግት አንሶ፥ ሌላ ደግሞ የጸብ ምክንያትን በዚህ ትምህርት በኩል ጨመርን አይደል? የመነኮሳት ሥነ ልቦናን ይሰጣልና ከዓለሙ ትርምስ እየለየ ወደየቤቶቻችን በዓት (የጸሎት ቦታ) እፎይ አሳረፈን የምንለው ትምህርትንም የሚዲያ እሳት በላው አይደል?

በእርግጠኝነት በዚህ በኩል መናፍስቱ ድል ነሥተዋል፡፡ ስለዚህ ለቀጣዩ መጪ ትውልድ መስገድ መጸለይ የተለማመዱ መንፈሶችን እነሆ እናሻግራለን፡፡

አዎ፤ አብዛኛው ከዓለም ኑሮ የመጣ ምዕመን በዚህ ትምህርት መንስዔነትና አቅምነት ከሆነለት ወሳኝ ነገር አንጻር ተቃዋሚዎች ክፉኛ ሲሞግቱት ስሜታዊ እንደሚሆን በደንብ ይገባኛል፡፡ ስለዚህ እውነትን ያስጠበቀ መስሎት እንደ ጴጥሮስ ሰይፍ ሁሉ ሊመዝ ይችላል፡፡ (ሉቃ. 22፥49)

እዚህ ጋር የተማሪዎችን ሰይፍ ወደ ሰገባው የሚመልሱት ታዲያ የአገልግሎቱን ሚና የወሰዱ ሰዎች ናቸው፡፡ በእውነት ከጌታ ዘንድ የሆኑ አገልጋዮች ከሆኑ "ተዉ" ይላሉ፡፡ ፖለቲከኞች፣ የዚህ ዓለም አገልጋዮች ከሆኑ ግን "በለው በለው" ነው የሚሉት፡፡ አይታችሁ ከሆነ የፖለቲካ ሰዎች "ለእናንተ እኮ ነው" በሚሏቸው ማኀበረሰቦች ውስጥ ተደብቀው መጠበቅን ያዘወትራሉ፡፡ ብዙ በደፈናው ከሚከተሏቸው ሰዎች ጀርባ ሆነው ትክክለኝነታቸውን በተቃዋሚዎቻቸው ላይ ያዘምታሉ፡፡

በዚህ በኩል መምህር ግርማ አስተዋይ አገልጋይ ናቸው፡፡ ከአገልጋዮች ወገን የሚመጣውን ግፊት ራሱን የቻለ ትምህርት ያደርጉታል፡፡ የጉባዔ ርዕስ ያወጡበታል፡፡ ከዚያ ጀርባ ያለን የመንፈስ እንቅስቃሴ ያዩበታል፡፡ መምህሩ፥ ብዙዎች መናፍስትን የማውጣት አገልግሎት ብቻ እንዳላቸው ነው የሚረዱት፡፡ እርግጥ ከላይ እንዳልኩት የእርሳቸውን ጉባዔ የተከተሉ ብዙ ሰዎች በመናፍስቱ ነገር ብቻ ነው የተከተሏቸው፡፡

እርሳቸው ግን የትውልድንም ሥነ ልቦና ለይቶ ለይቶ ማወቅ አላቸው፡፡ የቃል ብርሃን አላቸው፡፡ ስለ መናፍስት ሥራዎች ማውራት ብቻ ላይ አይደለም፤ - ጥቅል የሰውን ማንነት በተመለከተው ረገድ አንዳች መሰጠት አላቸው፡፡ በነገራችን ይሄ ግለሰባዊ ማደናነቅ በጭራሽ አይደለም፡፡ ሥጋ ላይ የወደቀ መንፈሳዊ ፖለቲከኛነት ምን ያደርል እያልኩ? - ባይሆን በእርሳቸው ትምህርት ዙሪያ የተሰባሰቡ ሰዎች የመናፍስቱን ፦ እርሱንም ከሥጋ ጥያቄ በሚመለከት ጉዳይ ጋር ያለውን ብቻ ነጥለው ሲወስዱ፥ ያስቀሯቸውን ሌሎች አስፈላጊ መክሊቶች መግለጼ ነው፡፡

እና ይሄ ትምህርት ተቃዋሚና ደጋፊ ቡድኖችን ለይቶ ለይቶ ደንበኛ መቧጠቂያ ቦታ ሆኗል፡፡ ከዛ ወደዚህ 'ጠንቋይ" ይላል፡፡ ከዚህ ወደዛ 'ደብተራ' ይላል፡፡ እንደ ክርስትና ከሆነ ሁለቱም ከስረዋል፡፡ ክርስትና ከምታምጠው የመንፈስ ፍሬ ሁለቱም ጎድለዋል፡፡ በሌላ አባባል ሁለቱም ከሚዲያ ግፊያ በተሻገረ የትም ሊሄዱ አይችሉም፡፡ ብቻም ሳይሆን በሁለቱም ላይ ሰውን ለከንቱ የሚለያየው መንፈስ ርስት አለው፡፡ በነገራችን ላይ የትኛውም ክፉ መንፈስ በሰው መካከል ጠብ የሚዘራው፥ በሰዎች ጤናማ ያልሆነ ልዩነት ውስጥ ተመሽጎ ነው፡፡ የትኛውም በሰዎች መካከል የሚከወኑ ክፋቶች ምንጩ፥ ልዩነት ነው፡፡

በእኔ በከል ሊሰሙኝ የሚችሉት የትኅርምቱን ትምህርት በእውነት ለመንፈሳዊ አድራሻ የጀመሩት ሰዎች ናቸውና ይሄኛውን የምዕመናን ደጋፊ ቡድን ስለ ተሻለ ነገር እወቅሰዋለሁ፡፡ መምህር እንዲህ አላስተማሩህም እለዋለሁ፡፡ ትምህርቱ ዙሪያ በቡድናዊ መንፈስ ሆናችሁ የምታገለግሉትን ምዕመናንና አገልጋዮችንም እረፉ እላለሁ፡፡ መንገዱ እንደዚህ አይደለም፡፡

እንደ ሀገር አእምሮ ለማሰብ ውስጡ ከፍ ያለለት ሰው፥ ባገኘው መንፈሳዊ የትኅርምት እርምጃ ተራምዶ፥ እንደዚህ ለምትናወጥ ሀገራችን የራሱን ፍትሕ ለመግለጽ ያምጣል፣ ከልብ ይታገላል እንጂ ውኃ በማያነሱ ርዕሶች ተይዞ እንዴት ሌላ ጥል ሲያፈልቅልን ይውላል?

በእውነት ሐብታም ለመሆን ለሚጓዝ ሰው፥ የትም የማይወስዱ ሙግቶች ምን ያደርጉለታል? እርሱ የሚፈልገው በእውነት ሐብታም መሆኑን ነውና በቃ ተጓዝ መንገደኛ ነው፡፡ በማያሻግሩ ሙግቶች ከሂደቱ አያናጥብም፡፡ በማይመግቡ የሥጋ አተካራዎች ቀኑን አያቃጥልም፡፡

ይህቺ በመገለጥ እየቀናች ትውልድ የሚቀባበላት አንድ እውነት፥ በወንጌል አገላለጽ "ይህቺ ጽዋ ከእኔ ትለፍ" ሲል ጌታ ያሻገራት አደራ ናት፡፡ (ማቴ. 26፥39) አበው ይህቺ ቃሉ 'ከእርሱ በኋላ ከእርሱ ውስጥ እየመነጩ የሚገኙትን ክርስቲያኖችን ያናገረባት ቃሉ ናት' ይላሉ፡፡ ከክርስቶስ በርቶ፣ በሐዋሪያት ተለኩሶ፣ በየዘመናቱ በሚነሱ ሰዎች እየተለኮሰ የመጣ አንድ ታሪካዊ ችቦ አለ፡፡

ይሁንና መገለጡ ወይም ብርሃኑ ከሌለስ?

ያው ችቦዉ (እንጨቱ) ብቻ ነዋ ከዘመን ዘመን የሚንከባለለው፡፡ ይሄ ደግሞ ታሪካዊ ቅርስ እንጂ አሁናዊ ሕይወት አይሆንም፡፡ እውነትስ ጻድቃን፣ ቅዱሳን፣ የእውነት ሊቃውንት፣ .. በመጽሐፍት ፊደልነት ከተዘጋባቸው ስንት ጊዜ አለፈ ይሁን? - ያው እየዘከርናቸው ነን፡፡ ልክ እንደ ማስታወሻ፡፡

እስቲ ወደ መንፈሳዊ ውጊያው ነገር በዚሁ እንመለስ፡፡

ከመናፍስት ውጊያ ጋር በልዩነት ተያይዘው የሚነሱት መምህር ግርማ፥ በተነሡበት የተልዕኮ ከፍታ ልክ፣ እንደ ትውልድም ሊገለጽ እንደተፈለገው የራእይ ከፍታ ልክ፣ ዛሬ ትምህርቱ ደርሶ አለ ወይ? የሚለውን ጥያቄ፥ ሰዎች በደንብ እንዲፈትሹት በጥያቄነት እተወዋለሁ፡፡

ለእኔ ግን ትምህርቱ በመገለጥ እየቀና ሳይሆን እየደፈረሰ ነው የማየው፡፡ ፍትሕ ብዬ በመግቢያ የጀመርኩትም ይሄን መደፍረስ ከማየት ውስጥ ተገኝቶ እየሞገተኝ ያለውን ሀሳቤ ነው፡፡

ያው ይታወቃል፡፡ ይሄ ትምህርት ከተለያዩ አዎንታዊም ሆኑ አሉታዊ ምክንያቶች የተነሳ (አሉታዊው ያጋድላል) የአገልጋዮች ድጋፍ የለውም፡፡ የቤተክህነት ሰዎች አይደግፉትም፡፡ ሲሉ ያሳድዱታል፡፡ ከዚህ የተነሳ የትምህርቱን የተደራሽነት ሚና እየተጫወቱ ያሉት ምዕመናን ናቸው፡፡ በአጭር አማርኛ አገልጋዮች የማያበረታቱት ነውና በምዕመናን እጅ ላይ ወድቋል፡፡ ምዕመናን ናቸው አሁን በብዛት ትምህርቱን የሚማማሩት፡፡ በነገራችን፣ እኔም አንድ ምዕመን ነኝ፡፡

ምዕመናን ደግሞ በተለይ መደበኛዎቹ፥ እርስ በእርስ ሊማማሩ የሚችሉት የትምህርቱን ውስን ክፍል ብቻ ነው፤ ለእነርሱ መረዳትና ጠቀሜታ የቀረበውን ክፍል ብቻ ነው፡፡ ለዚህ ነው ትምህርቱ ዙሪያ የትሩፋተ ሥጋ ምግባሮች ይኸውም ፦ መስገድ፣ መጸለይ፣ መጾም፣ ... ተነጥለውና በዝተው የሚዘዋወሩት፡፡ ምክንያቱም አንድ በዓለም ያለ ምዕመን ለሌላ በዙሪያው ላለ ምዕመን ሊያስተምር የሚችለው፥ 'እንዲህ ሰግጄና ጸልዬ ተጠቅሜያለሁና አንተም ይህን አድርግ' ሲል ብቻ ነው፡፡

ይሄ እጅግ መልካም ሆኖ ሳለ ጥላ የሆነ ጎንም ግን አለው፡፡ ይኸውም ወንጌል ተሰብስባና ታጭቃ ትሩፋተ ሥጋ ውስጥ እንድትወሰን ያደረጋታል፡፡ በሌላ አባባል ትምህርቱ ከመስገድ ከመጸለይ እየተለቀ ላይሄድ፥ ይቆለፍበታል፡፡

አሁን አሁን ላይ 'መስገድ፣ መቀጥቀጥ፣ መጸለይ፣ ..' ጀመርን የሚሉ፥ ነገር ግን በተለይ ሚዲያ ላይ በሚያደርጉት እንቅስቃሴ፥ ምንድነው የሰገዳችሁት? ወደ የት ነው የጸለያችሁት? ማንን ነው እርግጥ የገሠጻችሁት? ተብለው የሚወቀሱ ምዕመናን በርክትከት ብለው መጥተዋል፡፡ ለምን?

ምክንያቱም ይሄ የመንፈሳዊ ውጊያ ትምህርት በተንሰራፋ የሰዎች ግንዛቤ፥ መስገድ መጸለይ ማለት ብቻ ሆኖ ስለተወሰነ፡፡

ትምህርቱ ትሩፋተ ሥጋ ላይ ተወስኖ ተዘግቶአል፡፡ ትሩፋተ ነፍስ፣ ትሩፋተ ልብ የማይታወቁ ሆነዋል፡፡ "ይሄ ትምህርት እኮ ለውጦናል" የማለቱ በቂ ማሳያ ትሩፋተ ሥጋ መጀመር ብቻ ሆኗል፡፡ መንፈሳዊ እውነቶች፥ ከሥጋችን ወደ ነፍሳችን፣ ከነፍሳችን ወደ ልባችን የማይዘልቁልን ሆነዋል፡፡ ስለዚህ ለምሳሌ በዚህ የምንሰግድ፥ በዚያ የምንሳደብ ሰዎች እንደ ልብ እንታያለን፡፡ በአንጻሩ የሰውነት ነገር? ጉዳያችን አይደለም፡፡ የቃል ነገር? ጉዳያችን አይደለም፡፡ እንደ ሀገር ያለ ነገር? ጉዳያችን አይደለም፡፡ ብቻ ምንድነው፥ 'ጸሎት ቤት ሰርቼ መስገድ መጸለይ ጀምሬያለሁ' ነው፡፡ እንደ ትውልድ አእምሮ ማሰቡ እሺ ሩቅ ይሁንና፥ ጎረቤታችን እንኳ ይገደን ይሁን?

በመሠረቱ መንፈሳዊ ውጊያ የመነኮሳት ሥነ ልቦና ነው፡፡ የእነርሱ ዓለም ነው፡፡ ይሄን ለብቻው በዝርዝር እመጣበታለሁ፡፡ አንዳንድ ሰዎች መንፈሳዊ ውጊያ (ትኀርምት) ውስጥ በደንብ እየጠለቃችሁ ስትሄዱ ከዓለሙ የመነጠል ውስጣዊ ስሜት የሚጎነትላችሁ ለዚህ ነው፡፡ ውጊያ፥ የመነኮሳትን ሥነ ልቦና ይቀርጻል፡፡ በዐዋጅ ያልመነነ፥ ነገር ግን ጭልጥ ያለ ከተማ ውስጥ ያለ መነኩሴ አድርጎ ውስጥን ይሰራል፡፡ የነዚህ መነኮሳት መጽሐፍ ታዲያ ሲናገር፥ 'ትሩፋተ ሥጋ ወደ ትሩፋተ ነፍስ መርታ ካላደረሰች ሰው ከጸጋ በአፍአ (ከውጪ) ሆኗል ማለት ነው' ይላል፡፡

ትሩፋተ ሥጋ ዓላማዋ ወደ ትሩፋተ ነፍስ መውሰድ ነው፡፡  መስገድ መጸለይ መጀመር፥ ገና ለወጣኒነት እንኳ የመብቃት መነሻ ሂደቶች እንጂ መጨረሻዎች አይደሉም፡፡ እንደ እውነቱ አንድ ሰው ትሩፋተ ሥጋ ጀመረ ማለት፥ ወደ ተፈላጊው እውነት ሊጓዝ ፊቱን አዞረ ማለት ብቻ ነው፡፡ ዋናዋቹ ትሩፋተ ነፍስና ትሩፋተ ልብ ናቸው፡፡ ሰው፥ በዓለም የተያዘ ሰውነቱ ፈርሶ መሠራት አለበት፡፡ ስለዚህ የትሩፋተ ሥጋ ልምምዶች፥ የማፍረሱ ደረጃ ላይ ያሉ ሂደቶች ናቸው፡፡

ስለዚህ ወደ ትሩፋተ ነፍስ የማይዘልቅ መስገድ፣ መጸለይ፣ መጾም፣ ... ሥጋ ላይ የቀረ ነው የሚሆነው፡፡ በጊዜ ሂደትም ውስጥ ሥጋዊ ወደ መሆን ብቻ ይታሰራል፡፡ አንድ ሰው መስገድ መጸለዩ ብቻ መንፈሳዊ አያሰኘውም፤ ይሁንና መንፈሳዊ ሰብዕናውን ይሰራት ዘንድ ግን ከዓለም ሰው ተለይቶ ሥራ ጀምሯል፡፡ ከዚህ የተነሳ ትሩፋተ ሥጋ እጅግ የተከበረ ነው፡፡ ይህንን አንድ በሉ፡፡

ሁለተኛው ጉዳይ፥

ትምህርቱ ዙሪያ ሰዎች እያካሄዱ ያሉት የሥጋዊ እንቅስቃሴ ነገር አለ፡፡ ትምህርቱ ዙሪያ ሥጋዊ ቡድኖች ተፈጥረዋል፡፡ የዓለሙን ሥርዓት የለበሰ ፖለቲከኛ መንፈስ፥ በዚህ ትምህርት ዙሪያ መጥቶአል፡፡ መንፈሳዊ ውጊያ "ገብቶናል" የሚሉ ሰዎች እንደ ዓለሙ ደጋፊ ዓይነት ተነጥሎ ክብ የመሥራት እንቅስቃሴ ካመጡ ሰነባብተዋል፡፡ በዚህ ረገድ የምወቅሳቸው የዚህ ትምህርት አገልግሎት ላይ የተሰማሩ ሰዎችም አሉ፡፡

ከላይ እንዳልኩት ይሄ ትምህርት በአገልጋዮች በኩል ተቃዋሚዎች እንጂ የበረታውን ይዘው፣ የተሳሳተውን አቅንተው፣ የሚጨመረውን አስፋፍተው የሚመግቡት አገልጋዮች የሉትም፡፡ ስለዚህ እዚህ ዙሪያ የተሰባሰበው ምዕመናን ያለው ቀሪ አማራጭ እርስ በእርሱ እየተረዳዳ መተሳሰር ነው፡፡ ይሄ በፍጹም ቅንነትና እውነትን መሠረት አድርጎ በመፈለግ ከሆነ በራሱ የቤተክርስቲያን አንድ መልክ ነው፡፡ ይሁንና ፊት ለፊት የሚታየው ግን፥ ሚዲያ የዋጠው በሥጋ ሀሳብ ያለ ቡድናዊ እንቅስቃሴ ነው፡፡

መምህር ግርማ ይህን መናፍስትን በመግለጥ መክሊት የታገዘ ሰውን ለሰውነቱ መንገድ የማስጀመር መንፈሳዊ አገልግሎትን እየተሰደዱ ነው ያጸኑት፡፡ እንደ ዛሬው ሚዲያው ትምህርቱን ሳይለምደው በፊት፥ በአስቸጋሪ ትንቅንቆች ውስጥ ነበረ አገልግሎቱ የሚዳረሰው፡፡

እነዚህ ትንቅንቆች ታዲያ ለመምህሩ ጸጋ ይልቁን ሥር መስደጃዎች ነበሩ፡፡ የክርስትና ድብቅ ውበቱ እዚህ ውስጥም አይደል? ሊጥሉት ሲገፉት ነው ክርስትና ትልቅ የሚሆነው፡፡ ልክ ዘር እንደመዝራት ያለ ነው፡፡ የዘር ቅንጣት ከገበሬው እጅ ወድቆ አፈር ሲገባ የሞተ ቢመስልም በፍሬ በዝቶ ግን ተገልጾ ይወጣል፡፡ የአይሁድ ካህናት እኮ 'ክርስቶስ ኢየሱስን አጠፋነው' ብለው ቢሰቅሉት ነው ለዘላለም መሥዋዕት አድርገው ያቀረቡት፡፡ ለዚህ ነው ባለ ክታቡ ጳውሎስ "በእውነትም በክርስቶስ ኢየሱስ እግዚአብሔርን እየመሰሉ ሊኖሩ የሚወዱ ሁሉ ይሰደዳሉ።" በማለት የጻፈው፡፡(2ኛ ጢሞ 3፥12)

ፍትሕ ሰው ነፍስ ውስጥ ናት፡፡ ሰው ልብ ውስጥ አለች፡፡ እርግጥ ፍትሕ በሙላትና በፍጽምና ያለቺው በእግዚአብሔር ዘንድ ነው፡፡ ይሁንና የሰው ልጆች ከእግዚአብሔር ዘንድ የሆነች ሕይወት አለችን፤ እስትንፋስ አለችን፡፡ ከአምላክ የተሰጠች ነፍስ አለችን፡፡

ይህቺ ነፍስ ከእግዚአብሔር ስትመጣ የእግዚአብሔር የሆኑ ማንነቶችንም አውሳናለች፡፡ ፍትሕ ከነዚህ መካፈሎች ውስጥ አንዱ ነች፡፡ በእኛ ውስጥ አለች፡፡

ይኸውስ መኖሯ እንዴት ይታወቃል ቢሉ፥ ሰው በእውነት ዓይቶ ልቡ ላዘነለት፣ ጥያቄ ለያዘበት፣ የተሻለ ለፈለገበት ማንኛውም ጉዳይ በሚሰጠው መፍትሔ ውስጥ ይታወቃል፡፡ መቼም እያንዳንዳችን ስንኖር በራሳችን እና በዙሪያችን የምናያቸው ብዙ የሚያሳዝኑ፣ የሚያስጠይቁ፣ የተሻለ የሚያስፈልጉ ጉዳዮች ይኖሩናል፡፡ ለእነዚህ ላስተዋልናቸው ነገሮች ተገቢ መፍትሔ ለመስጠት እንድንባትል ከውስጣችን አጥብቃ የምትገፋን ይህችው በልቦናችን ያለች ፍትሕ ናት፡፡

ለምሳሌ ከመጽሐፍ ታሪክ በወንበዴዎች ተደብድቦ በሞትና ባለመሞት መካከል መንገድ ላይ የወደቀውን ሰውና የደጉ ሳምራዊን ነገር ማንሳት ይቻላል፡፡ (ሉቃ. 10፥30) ክፉኛ ቆስሎ የወደቀውን ሰው እኮ ሁለት ሰዎች አስቀድመው ዓይተውት ገለል ብለው አልፈዋል፡፡ ሦስተኛው የሳምራዊ ሰው በመንገድ ሲያልፍ ግን ዓይቶ ቸል ሊል አልተቻለውም፡፡ ለምን?

የሦስቱም ሰዎች ዓይን በማየት ደረጃ አንድ ነው፤ የሚታየውን ያያል፡፡ ይሁንና ሁለቱ ሰዎች ዓይተውት ያለፉትን፥ ሦስተኛው ማለፍ አልሆነለትም፡፡ ከልቡ ሐዘን ጋርም ነውና ያየው ተራምዶ አላለፈውም፡፡ ስለዚህ ፍትሕ ሰጠው፡፡ አሳከመው፡፡

በእያንዳንዳችን እንዲሁ ፍትሕ አለች፡፡ ሲሆንም አንዳንዴ እንደላይኛው ታሪክ የሌሎች ሰዎች ፍትሕ እኛ ጋራ ተሸጉራ ልትኖር ትችላለች፡፡ የእኛ ደግሞ ሌሎች ዘንድ ልትኖር ትችላለች፡፡ እነ ደግነትን እርስ በእርስ መሰጣጠት ያስፈለገን፥ ከዚህች ፍትሕ የተነሳም ነው፡፡ ዞሮ ዞሮ ባለ ፍትሕ ያልሆነ ሰው የለም፤ ባይሆን እርሷን መፍትሔ ገልጦአታል ወይስ እራሱም አያውቃትም የሚለው ጥያቄ ቢሆን እንጂ፡፡ ...ለማንኛውም በራሳችሁና ከራሳችሁም ውጪ ዓይታችሁ ከልብ ያዘናችሁለትን፣ የጠየቃችሁትን፣ የተሻለ የፈለጋችሁበትን ጉዳይ እንደ ዘበት ቸል አትበሉት፡፡ ፍትሕን ታጓድላላችሁና፡፡ ፍትሕ በሰውነት አካል አሰያየም ሕሊና ተብላ ልትጠራም ትችላለች፡፡

ከላይ 'መንፈሳዊ ውጊያን' ማዕከል በማድረግ የተዘረዘሩ አምስት የጥያቄ ርዕሶች አሉ፡፡ እነዚህንና ሌሎችም ጥያቄዎች ዙሪያ መልስ መፈለግ የእኔ አንድ የፍትሕ መልክ መሆኑ ነው፡፡ ለረጅም ጊዜያት ስብሰለሰልባቸው የቆዩ ጥያቄዎች ናቸው፡፡ ርዕሶቹ በጥያቄ መልክ እንዲቀመጡ ያስፈለገበት ምክንያት፥ በመንፈሳዊ ውጊያ ውስጥ ያሉ ሰዎች በሙሉ ቅድሚያ ለየራሳቸው እንዲጠይቋቸውና ከራሳቸው ሕይወት አንጻር መልሶቻቸውን እንዲፈልጓቸው ስለተገባ ክፍት ለመተው ተፈልጎ ነው፡፡ ሰዎች የጥያቄዎቹን መልስ ከሌላ ሰው ቢሰሙት፥ ፍንጭ እንጂ ድምዳሜ ሊሆኗቸው አይገባም፡፡ የኑሮአቸው ባለቤት ራሳቸው ናቸውና መልሶቹን በእውነት ማግኘት ከፈለጉ በገዛ ሕይወታቸው ውስጥ መፈለግ አለባቸው፤ ከእግዚአብሔር ጋር፡፡

አምስቱ ርዕሶችና ተያያዦቻቸው ዙሪያ ፕሮግራም ልሰራ ካሰብሁ ቆይቻለሁ፡፡ ሆኖም በአንድም በሌላም ምክንያት እየዘገየ እዚህ ደርሷል፡፡ ጥያቄዎቹ ዙሪያ ከሰዎች ጋር ስመካከር ያገኘዋቸው ምላሾች ጥሩ ቢሆኑም ሀሳቦቹ ግን ለመደበኛ ግንዛቤ የመክበድ ነገር ታይቶባቸዋል፡፡ እንጂ ሦስት አራቴ እንደ ሬዲዮ የሚቀርቡ ፖድካስቶች ላይ ተዘጋጅቼባቸው መልሼ ትቼያቸዋለሁ፡፡ ይሁንና የፍትሕ ነገር አያስቀምጥም፡፡

ለማንኛውም አንዳንድ ሀሳቦችን በቅርቡ በዝርዝር እንቀባበላለን፡፡ በልምድ የተረዳሁት አንድ ነገር፥ ሀሳብ ብቻውን ተነጥሎ ከሚነገር ይልቅ በሰው ታሪክ ውስጥ ገብቶ ሲተላለፍ የበለጠ ለታዳሚው ቅርብ ይሆናልና አምስቱንም ጥያቄዎች የሚያካትቱ ሀሳቦችን በራሴው ታሪክ በኩል ይዤ በቅርብ እመለሳለሁ፡፡ ከመሠረቱ ከመምህር ትምህርት ጋር ለመጀመሪያ ጊዜ ከተዋወኩበት ጊዜ አንስቶ ያለውን ታሪክ በመተረክ ውስጥ የአምስቱን ጥያቄዎች ሀሳብ ይዤ ለመምጣት ዝግጅት ጀምሬያለሁ፡፡ ሀሳቦቹ 70% ተጽፈው አልቀዋል፡፡ ሙሉዉን ስጨርሰው መተላለፍ ይጀምራሉ፡፡ ለእርሱ እግዚአብሔር እስቲ ያብቃን፡፡

1. ሰዉ የመንፈሳዊ ውጊያ ትምርትን እንዴት ነው የተረዳው? ለምንድነው እንደዚያ እንዲረዳው የሆነው?
2. የትምርቱ ዋነኛ ዓላማ ምንድነው? ምንድነው ለትውልዱ መግለጽ የተፈለገው ግድ ነገር?
3. የፈውስና የመዳን ጉዳይ - መናፍስት ወጡ ሲባል እርግጥ ምን ማለት ነው?
4. ሰዎች ትምርቱ ላይ ተቃውሞ ለምን ያነሳሉ? ትክክለኝነታቸውስ? ስህተታቸውስ? የተቃውሞዉ ክፍል በተለይ ቤተ ክህነት ዙሪያ ለምን?
5. ትምርቱ አሁን ምን ደረጃ ላይ ይገኛል? ለምን እዚያ ደረጃ ላይስ ሊደረስ ቻለ?

ደስ ይለንም አይደል? እነሱም ይላቸዋል፡፡ ይጨንቀናል አይደል? እነሱም ይጨንቃቸዋል፡፡ ይረሳናል አይደል? እነሱም ይረሳቸዋል፡፡ ... ማናቸው እነሱ?

የሚሰማን ሁሉ የሚሰማው እንደኛ ሰው የሆነ ማንኛውም ሰው ነው፡፡ ይሄ እንዲሁ እውነት ነው፡፡ በግዝፈት የተሰባጠርን የአንድ መንፈስ መንፈሶች ነን፡፡ ስለዚህ እንደ ሰው የምንፈልገው ሁሉ እንደ ሰው እንደሚያስፈልጋቸው ለማየት፣ የተለየን አይጠይቅም፡፡ ሰው መሆን ይበቃዋል፡፡

አስተውለን ይሁን?
ፍቅር እናት የሆነችው ከዚህ የተነሳ ነው፡፡ ለመዳረሻዎቻችን የምናስሳቸው ሁሉ የሚወለዱት ከመውደድ ማህፀን ነው፡፡ እነ ሰላም፣ ልዕልና፣ .. የፍቅር ልጆች ናቸው፡፡ የምናበረታታቸው የስነ ምግባር መልኮችም የሚገለጹት በፍቅር ሲቀረጹ ነው፡፡ ይጠማናልና አይጥማቸው ለጋስነትን ያመጣል፡፡ እንስታለንና እንረዳቸው ቅንነትን ያስገኛል፡፡ ሌላም ሌላም ..

ልብ ሰጥቶን ሳለ ልብ ይስጠኝን መቼ እንተው? ግን የማይቻለውን ወደመቻል የሚያድሰው ፍቅር ነበር፡፡ ጥፋትንም የሚያጠፋው የፍቅር ጥበብ ነው፡፡ ይህ እውነት ይመስላል፣ 'ፍቅር ሃጢአትን ሁሉ ትከድናለችና አስቀድማችሁ እርስ በእርስ ተዋደዱ' ሲል መፅሀፍን ያፃፈው፡፡

@bemalda_neku

ተሞክሮ 131

@bemalda_neku

የአንድ ሰው ጥያቄ ፦ ለምንድነው እግዚአብሔር ግን ራሱን የማይገልጥልን? ተገልጦ ቢያሳውቀን እኮ የምናያቸው ሁሉ እንደምናያቸው አይሆኑም ነበር:: ስለምን ነው ለሁሉም ሰዎች ሁሉን ግልጥልጥ የማያደርግላቸው?

የአንድ ሰው መልስ ፦ የትኛው ንባብ ላይ እንደሚገኝ አሁን የማላስታውሰው መልካም ቃል "የሰው ኅሊና ወደ ደግ ነገር ሳትሳብ የእግዚአብሔር ጸጋ ሰውን አትረዳውም" ይላል:: አብርሃም አምላክን የገለጠበትን ታሪክ ሲያስረዱ ነው ይህንን ያሉት:: ዝርዝሩን ወደኋላ እናመጣዋለን:: እንግዲህ የማምነውን ዕውቀት ነው የምነግርህ:: ..እግዚአብሔር በየዕለቱ ራሱን ለሰው ልጆች ይገልጣል:: መገለጡ ያልተገለጠልን ለኛ ነው:: በምሳሌ ላስረዳህ:: ፀሐይ ወጥታ ሳለ በጨለማ ቤቱ ተክትቶ ያለ ሰው ፀሐይ የለችም ቢል: እውነቱ አለማየቱ እንጂ የፀሐይ አለመውጣቷ አይደለም:: ብርሃኗን ሊያይ ከወደደ ቢያንስ መስኮቱን መክፈት አለበት:: የአንተ ጥያቄ አንድ በመጽሐፍ ቅዱስ በተጻፈ ባለጠጋ ሲጠየቅ አንብቤያለሁ:: እስቲ ሉቃስ 16'ን ተመልከተው:: [1] ኑሮ ደስ ያለው ሐብታም ሰውና በድህነት፣ ሳይበቃው በቁስልም የሚሠቃይ ሰው ታሪክ ታገኛለህ:: ያው ሞት አይቀርምና ሁለቱም ከዚች ዓለም አረፉ (በርግጥ አልዓዛር የሚባለው፣ ደሃው ነው ያረፈው):: ነገሩን ላሳጥረውና ሐብታሙ ወደ ሲዖል የተቸገረው ወደ ሕፀነ አብርሃም በነፍሳቸው ሄዱ:: ባለጠጋው የወኅኒ ቤት መከራ ሲጸናበት እዛው ሆኖ ጸለየ አሉ:: ረፍዷል ተባለ:: እሺ ቢያንስ ቤተሰቦቼን እንደኔ እንዳይዘገዩ አስጠንቅቁልኝ አለ፤ ሙሴና (ሕግ) ነቢያት (ትምህርት) አሏቸው እነርሱን ይስሙ የሚል መልስ ተሰጠው:: አይደለም፥ ሙታን ተነሥተው ቢመክሩልኝ ይሻላል አለ (የጨነቀው!):: ሙሴና ነብዮቹን ካላደመጡ ሙታኑን አይሰሙም ተብሎም ቁርጡ ተነገረው:: ልብ ካልክልኝ የመጨረሻይቱ ቃሉ ያንተ የጥያቄ ሐሳብ ነው:: የሙታን ትንሣኤ ይመስክርልኝ ያስባለው ከቃል የተሻለን መገለጥ ሲመርጥ እንደሆነ አስተውልሃል? ትምህርት አይጨበጥማ:: የትምህርት መገለጥ ለዓይን አይደለም፤ ለልብ ነው:: ቤተሰዎቹ ዓይን እንጂ ልብ እንደሌላቸው ያውቃል ማለት ነው:: ..እግዚአብሔር የመጨረሻውና ፍጹሙ ደግ ባሕርይ ነው:: ዘመናትን አላንዳች ምልክት አይተዋቸውም:: ሰዎችን እንዳሉበት ልዕልና ማናገሩን ለደቂቃ አልተወም:: ለምሳሌ አንተ ከቤት ወጥተህ እስክትመለስ ምን ያህል በጎ ሰዓታትን አሳለፍክ? በእርምጃዎችህ ገለል ብለህ ያለፍካቸው አልዓዛሮች የሉም? ምናልባት ደምቆ የተጻፈ ጽሑፍ እያነበብህ አላየኻቸው ይሆናል:: በዓይንህ ብቻ የምታይ ከሆነ: የሕንፃ ቀለም በመንገድ ከተኮራመቱ ወገኖች በላይ ትኩረት ይወስድብሃል:: 'ነርቩ' ከልቡ'ጋ ያልተገናኘለት ብሌን ከውበት አስተርፎ ሊመለከት አይችልም:: ይህንን ነው የሰው ኅሊና ለደግነት ሳትሳብ የእግዚአብሔር ጸጋ ሰውን አትስበውም የሚሉህ:: ለባለጠጋው ሰውየ ረፍዶብሃል የሚለው አብርሃም ነበረ:: እርሱ ከአባቱ ቤት ሳለ የቀዬውን ጣዖት ይቀርጽ ነበር አሉ:: [2] የኋላ የኋላ በእጁ የሠራው ሥራ እኔንም ሠርቶኛል ብሎ መቀበል ስላቅ ሆነበት:: አፍንጫውን የማረዝም የማሳጥርለት ይሄ እንዴት አፍንጫዬን ቀረጸልኝ? ሲል ተመራመረው:: አሁንም ልብ በል! ይሄን የአብርሃምን ጥያቄ ሌሎቹ እንዳይጠይቁ አልታፈኑም:: ግን እርሱ ብቻ ጠየቀ:: በሌላ አባባል እርሱ ብቻ መስኮት ከፈተ:: ስለዚህ የከፈተውን ያህል ብርሃን አየ:: ኅሊናው ጣዖቱን ናቀበት:: ተውም ቢለው በጄ አላለለትም:: በቃ ይሄ እኮ ነው መገለጥ ማለት! እንዳልኩህ እግዚአብሔር በየቀኑ የሚከፍትልን አንድ የሆነ በር አለ:: ይሄ ግን የሚገባን ልቡናችንን ስንከፍት ነው:: ይኸውም ጥልቅ ፍላጎት ነው:: አብርሃም ጣዖቱን ሰበረው:: በእጁ የሰበረው በኅሊናው ከሰበረው በኋላ እንደሆነ ያዝልኝ:: ስለዚህ ጸጋ እግዚአብሔር በልቡናው አድራ እርሱን ወደ መፈለግ መራችው:: ፍለጋውን ጀመረ:: ከግዙፉ ተራራ ጀመረ:: ሌላ የገዘፈ ተራራ ተመለከተና የቀደመ ሐሳቡን ተወው:: ወደ ባሕር ቀጠለ:: እያንዳንዱ እያነሳ የሚጥለው ፍጥረት ወደ ፈጣሪ ያስጠጋው ነበረ:: አግኝተኸኝ ከሆነ: አብርሃም የአምላክን መኖር ነበር የፈለገው:: አለመኖሩን ቢፈልግ ኖሮ የፍለጋ ውጤቶቹ ጉዞውን ለማቋረጥ በቂ ምክንያቶች ነበሩ:: ለካ ጽኑ ፍላጎት አለመሳካትን ሂደት እንጂ ገደብ አያደርገውም:: በጣም ለምትሻው ነገር አለመመቸትን ጆሮ ዳባ ልበስ ትለዋለህ:: ነጮቹ ስለዚህ 'ፍላጎት እኮ ኃይል ነው' ይላሉ:: ቅን ፍላጎት ወደ አምላክ የሚመራ መንገድ ነው:: አብርሃምን: በእያንዳንዱ የፍላጎት እርምጃዎቹ በኩል ጌታ ይቀርበው ነበር:: ይህን የምታውቀው የአብርሃም አፈላለጉ እየረቀቀ መሄዱን ካጤንክ ነው:: ከሚታዩት ወደ ማይታዩት እየረቀቀ ሄዷል:: ብርሃን፣ ነፋስ፣.. እያለ ወደማይጨበጡት ፍለጋው ተጉዟል:: ቅን ፍላጎት ወደ አምላክ ትወስዳለች:: እርሱም'ኮ ፈልጉ ታገኙማላችሁ ብሏል:: [3] ፈልጉ ሲል እኔንም ፈልጉኝ ይጨምራል:: ከፍላጎት ትይዩ ታገኛላችሁ ደሞ ካለ: እናገኘው ዘንድ አስቀድሞ ያኖረው አንዳች ነገር አለ ማለት ነው:: ሳይንስ አፈላለጉ ጥሩ ነው:: አነሳሱ ግን አይደለምና ከባክቴርያ የሚረ'ቀው 'አተም' ነው አለ:: በመሠረቱ አንድን ነገር በዓይንህ ካየኸው አልረቀቀም ማለት ነው:: እና በሥጋ ለሚታዩህ እምብዛም አትደከም ወንድሜ:: ጳውሎስ የሚባል ሰው "የማይታየው ባሕርይ እርሱም የዘላለም ኃይሉ ደግሞም አምላክነቱ ከዓለም ፍጥረት ጀምሮ ከተሠሩት ታውቆ ግልጥ ሆኖ ይታያልና፤ ስለዚህም እግዚአብሔርን እያወቁ እንደ እግዚአብሔርነቱ መጠን ስላላከበሩትና ስላላመሰገኑት የሚያመካኙት አጡ፤ ነገር ግን በአሳባቸው ከንቱ ሆኑ የማያስተውለውም ልባቸው ጨለመ" እያለ ይናገራል:: [4] "የማይታየው.. ይታያልና.. ነገር ግን.. ልቡናቸው ጨለመ" ያላቸውን አሰናስለህ አስተውልልኝ:: ልብ ነው ከነፋስ የሚረቀውን የሚያየው:: እርሱ ከታወረ የማይታየው ባለመታየቱ ይቀጥላል:: ወዳጄ "አጥብቀህ ልብህን ጠብቅ፥ የሕይወት መውጫ ከእርሱ ነውና":: [5] .. በል ሰንብትልኝ!

[1] ሉቃ. 16፥19-31
[2] ኦሪት ዘልደት ም. 12 አንድምታ
[3] ማቴ. 7፥7
[4] ሮሜ. 1፥20-21
[5] ምሳ. 4፥23

( ለአቀራረብ የተሞረደ እውነተኛ ቃለ ምልልስ )

@bemalda_neku

ጳውሎስ ፦

(2ኛ ወደ ቆሮንቶስ ሰዎች ምዕ. 6)
----------
3፤ አገልግሎታችንም እንዳይነቀፍ በአንዳች ነገር ማሰናከያ ከቶ አንሰጥም።
4፤ ነገር ግን በሁሉ እንደ እግዚአብሔር አገልጋዮች ራሳችንን እናማጥናለን፤
5፤ በብዙ መጽናት፥ በመከራ፥ በችግር፥ በጭንቀት፥ በመገረፍ፥ በወኅኒ፥ በሁከት፥ በድካም፥ እንቅልፍ በማጣት፥
6፤ በመጦም፥ በንጽህና፥ በእውቀት፥ በትዕግሥት፥ በቸርነት፥ በመንፈስ ቅዱስ፥ ግብዝነት በሌለው ፍቅር፥ በእውነት ቃል፥
7፤ በእግዚአብሔር ኃይል፥ ለቀኝና ለግራ በሚሆን በጽድቅ የጦር ዕቃ፥ በክብርና በውርደት፥
8፤ በክፉ ወሬና በመልካም ወሬ ራሳችንን እናማጥናለን፤ አሳቾች ስንባል እውነተኞች ነን፤
9፤ ያልታወቁ ስንባል የታወቅን ነን፤ የምንሞት ስንመስል እነሆ ሕያዋን ነን፤ የተቀጣን ስንሆን አንገደልም፤
10፤ ኀዘንተኞች ስንሆን ዘወትር ደስ ይለናል፤ ድሆች ስንሆን ብዙዎችን ባለ ጠጎች እናደርጋለን፤ አንዳች የሌለን ስንሆን ሁሉ የእኛ ነው።

@bemalda_neku

4.  ሌላው የውጊያውን ትምህርት በአንድም በሌላም የሚቃወሙ፥ በተለይ መምህራኑን የሚያጥላሉ ሰዎችን ሲሆን መርዳት ካልተቻለ መረዳት ሲቻል፥ በቀጥታ ደብተራ፣ ሰይጣን፣ ጠንቋይ፣.. እያሉ በማኅበራዊ ሚዲያ አስተያየቶች ላይ መሳደብ የተለመደ፣ ጤናማ ሆኗል፡፡ እንዴት ነው ነገሩ? ይሄን የተማርነው ከማነው? ደብተራስ ማለት ምን ማለት ነው? ሰፊ ትርጉም የያዘ መጽሐፍ ቅድሳዊ፣ ትውፊታዊ ትርጉም እንዳለው እናውቃለን? ..አንድ ሰው በሰይጣን፣ በጋኔን ተይዞ ነው መልካም የማይናገረው ብለን ካመንን፥ ይሄን እምነት እንደምን ባለ ቅንነትና አስተዋይነት ነው የምንገልጠው? የሚያሳድዱአችሁን አሳድዱ ከየትኛው ወንጌል የተነበበ ነው? የሚረግሙአችሁን በእጥፍ እርገሙ በስንተኛው የመጽሐፍ ምዕራፍና ቁጥር ያለ ነው? ደ'ሞስ በእርግጥ ሁሉ ተቃውሞ ማለት የሰይጣን ማለት ነው? ለምሳሌ፥ በአንደኝነት ተራ የተጠቀሰውን፥ በፈውስና በመዳን መካከል ያለውን በተመለከተ የሚሰነዘሩ ትችቶች ግለሰባዊ መልክ ባይይዙ ፍቅርን ቢይይዙ ኖሮ አግባብነት ያላቸው ነበሩ፡፡ ሒሶቹ ተጣመው ቢመጡ እንኳ እኛ አቃንተን መስማት ይገባን ነበር፡፡ ሊታመን የሚችለውን መስማት ደ'ሞ ጳውሎስ እንደሚለው በእግዚአብሔር ቃል በኩል ነው (ሮሜ. 10፡17)፡፡ ግን በሁለተኛው ላይ እንደተገለጸው፥ የወንጌል ፍቅር፣ ንባብ ስለሌለን፥ የምንሰማውን ሁሉ በምን ቃል አንጻርነት እንደምንሰማው የሚመራ መመሪያ የለንም፡፡ ስለዚህ በደፈናው፥ የተቸ ሁሉ ከሰይጣን ነው፡፡ የነቀፈ ሁሉ መተተኛ ነው፡፡ ቆይ፥ ስለ ውጊያው ያልገባቸው የምንላቸውን ስድብ፣ ንቀት፣ እናንተ አትሰግዱም አትጸልዩም እኛ ግን ዓይነት ድምፀት ያለው አነጋገር እያሰማናቸው እንዴት በበጎ ኅሊና እንዲወያዩን እንጠብቃለን? ጌታ "ጽድቃችሁ ከፈሪሳውያንና ከጻፎች ካልበለጠ ከቶ መንግሥተ ሰማያት አትገቡም" አለ፡፡ ታዲያ ክፉ ደጉን በሆነ ልክ በነሮአቸው የቀን ቀን ትንንቅ ምክንያትነት ለይተዋል የተባሉ ምእመናን ካለዩት ያልተሻለ አስተሳሰብ፣ ጠባይ፣ አኗኗር ካሳዩ፥ እንዴት ነው ነገሩ? ..ከዚህ ጋር በተያያዘ መምህራኑም ብትሆኑ ስለተቃዋሚዎች የምታነሱበትን አገላለጽ በጣም ፈትሹ፡፡ የሚሰማችሁ ብዙ ነውና ጥንቃቄ በእያንዳንዱ ትምህርት አሰጣጣችሁ ላይ አይለያችሁ፡፡ ለምሳሌ ደብተራ የሚል ቃል ስትጠቀሙ ምንነቱን አስቀድሞ ማብራራትም ይጠበቅባቸዋል፡፡ ደብተራ ኦሪት ምንድነው? ደባትራን/አገልጋዮች ምንድናቸው? በመጽሐፍ፣ በታሪክ ከየት መጡ? አረማዊ ደብተራ የሚባሉት የተለዩት በምን መለኪያ፣ መስፈርት ነው? ..ይሄን ይሄን አሳውቁ፡፡ ማሳወቅ የማትችሉ የማታውቁትን አታስተላልፉ፡፡ የኢትዮጲያውያንም ጥልቅ ምርምር፣ ዕውቀት የሆነውን ሥነ ፈለክን በደምሳሳው የአጋንንት ነው የሚሉ ነገረ ሰይጣን ተንታኞችን ሰምቼ አዝኛለሁ፡፡ ሁሉን መርምሩ መልካሙን ያዙ የት ገባ? ሳይላመጥ መዋጥስ ከየት ተለመደ? ..እንዲሁ ራሳችሁን ሳታበቁና በአስተውሎት ጸጋ ሳትባረኩ ትምህርት የምትሰጡ አምላክ ባወቀ ለምን እንደምላችሁ ጠንቀቅ እያላችሁ፡፡ መረጃ ስትለቁ ከተለያየ አቅጣጫ አጠናክራችሁና ቢቻል የጸሎት ጊዜ ወስዳችሁ ይሁን፡፡ ካልሆነ ወደ ጭንቅላታቸው የሚሮጡ ድምፆችን ሳያሳርፉ የሚያወጡ ሰዎች በብዙ አብዝተን፥ ስለ መንፈስ ተምረው መንፈስ የሆኑ አመለካከቶችን እንዳናበርክት ያሰጋል፡፡ በእውነት ይታሰብበት! ..በጤና ያክርመን!

@bemalda_neku

የመናፍስት ውጊያ ትምህርት ወዴት እየሄደ ነው? እንዴት ነው ነገሩ?

1.  መናፍስት ፈታኞች ናቸው፡፡ ያስቸግራሉ፣ ያስጨንቃሉ፡፡ የፈተናቸውን ስልት ላላወቀባቸው ደ'ሞ የበለጠ ውስብስብና ምሬት ያልተለየው ኑሮ ኗሪ ያደርጋሉ፡፡ ..ያው ይታወቃል፡፡ ሰው ከጤና ጉዳይ ጀምሮ በተለያየ ዓይነት ችግር ውስጥ አለ፡፡ ሰለዚህ መፍትሔን በጥብቅ ይፈልጋል፡፡ ፈልጎ ያገኝም ዘንድ የተቸገረውን ያህል ዋጋ፣ ድካም ይከፍላል፡፡ ..የውጊያው ዓለም ትምህርት ይሄን ተፈላጊ መፍትሔ ለብዙ ወጣንያን ይሰጣል፤ ሰጥቷልም፡፡ ይሄ የሕይወት ምስክርነት ያለው እውነት ነው፡፡ ..ይሄ እውነት ግን በጥልቅ እውቀት እየተደገፈ አይደለምና፥ የሚመለከታቸው መምህራን የሰዉን አዝማሚያና ግንዛቤ እያስተዋሉ አይደለምና፥ ሰዉም በተቸገረው መጠን ያህል መጥኖ ይሰማልና፥ የትኅርምቱ ሕይወት ሊገሰግስ ከሚገባው [ቢያንስ ሁሉም አማንያን ሊደርሱበት ግድ ከሚለው ከመንፈስ ፍሬያት (ገላ. 5፥22)] መድረሻ፥ ሥጋዊ ክፍተቶቻቸውን ሊሞሉ በሚታገሉ አስተሳሰቦች አቅጣጫ እየሳተ ይስተዋላል (ከፍተኛ የጤናና መሰል ስቃይ ውስጥ ያሉ፣ በበዛ የዋህነት በልባቸው ብቻ የሚመላለሱ፣ በመጽሐፍ አገላለጽ ብዙ ሆነው እረኛ እንደሌላቸው በጎች ተጥለው ተጨንቀው የታዩ ከዚህ አይመደቡም፡፡ እነዚህ ክርስቶስ "በሰላም ሂዱ" እያለ ፈውስን የሰጣቸው ምስኪናን የወንጌል ሰዎች ምሳሌዎች ናቸው፡፡ በቃ ለነርሱ ክርስቶስ ከደዌያቸው ባሻገር የሚታወቅ አይደለም፡፡ እንዲሁ የተደረገላቸውን እያመሰገኑ በበረከቱ ሊኖሩ፣ ሊጠበቁ የተተዉ ናቸው፡፡) እንዴት ነው ነገሩ? የሚሰግዱ ግን ፍቅር ግድ የማይሰጣቸው፥ ጸሎት ቤት ያላቸው ግን በየቀኑ የሚያድግ ትሕትና የሌላቸው፥ ጾም ሱባዔን ከቀደመ አመል ጋር የሚይይዙ፥ ስለ ሰይጣነ ጸሪፍ ተምረው ወዲህ የሚሳደቡ፣ ስድቡም ሲያልፍ ጸጸት በኅሊናቸው የማያልፍ፥ ሃይማኖትን በኑሮአቸው ካለ ችግር አንጻር ብቻ ስለሚኖሩ በመንፈሳዊ ስብዕና የማይኖሩ ምእመናን አሳሳቢ በሆነ ብዛትና ፍጥነት ሲጨምሩ ይታያል፡፡ በድጋሚ፥ እንዴት ነው ነገሩ ?

2.  ስለ ክፉ መናፍስት በሚገባ ማወቅ፣ እነርሱን ስለሚከላከሉበት ስለሚያጠቁበት ስለመንፈሳውያን ጦር ዕቃ ማወቅ፥ ከቀደመ፣ ካለና ከሚኖር ችግር ያላቅቃል ሲሆን ይጠብቃል፡፡ በተጨማሪ፥ ከስውራኑ የጽድቅ ጠላቶች ጋር የመታገሉ ሂደት በራሱ የሚያስተምራቸው፣ የሚያስተዋውቃቸው ለውጦች፣ ትሩፋቶች አሉ፡፡ መልካም! ..ይሄ ግን ራሱ ውጊያን ጨምሮ የእግዚአብሔርን ዘላለማዊ ፈቃድ የምትገልጠው፥ ሰዎችን በጥበብ፣ በቃል አዲስ ስብዕና አድርጋ በምትወልደው ወንጌል ሊደገፍ፣ ሊመሠረትና ሊመራ ይገባዋል፡፡ በአጭር ቋንቋ፥ ወንጌልን፥ እንደ ፖለቲካው ዓለም የሙግት፣ የመነቃቀፍ ይዘት ከሌላቸው ስብከቶች፣ መጽሐፍትና ልቡና በጥልቅ መሻትና ትጋት በተቻለ አቅም መማር ወደ ክርስቶስ ራስ ለማደግ ከሚፈልጉ ሁሉ ይጠበቃል፡፡ ..አሁን አሁን ስለመናፍስት በአንድም በሌላም የማያነሳሱ መንፈሳዊ ትምህርቶች ተከታታይ ሲያጡ ይታያል፡፡ ገና ወደ ውጊያው ያለመጡት ቢሆኑ እሺ! እነዚህ ገና ትሩፋትን በመለማመድ፣ የዓለምን ተቃዋሚ ጠባይ በመለየት፣ መሠረታዊ የሚባሉ የተግባር ትምህርቶችን በመረዳት ላይ ስላሉ ይታለፋሉ፡፡ ሰንበትበት ያሉት ግን፥.. ለነገሩ መች የወጣንያኑን የውጊያ ዓለም በቅጡ ተረዳነውና? ከላይ እንደተባለው የምንሰማው የምናነበው እስከተቸገርነው ርቀት ስለሆነ የትኅርምቱን ኑሮ ራሱ አልተረዳነውም፡፡ ዘላለማዊነት ምንድን ነው? ትንሣኤ ምንድነው? በመከራ መራቀቅ ምንድነው? ክርስቶስን መምሰል ምንድነው? በመንፈሳዊነት ሥር ሰዶ መታነጽ ምንድነው? ዐሥሩ ማዕረጋት ምንድናቸው? በመንፈስ ቅዱስ ጥምቀት መጠመቅ ምንድነው? ሱታፌ አምላክ ምንድነው? የበዓለ ኅምሳ ኃይል ምንድነው? ..ለብዙዎቻችን ያልታወቁ ናቸው፡፡ በትጋት መጽሐፍትን ማንበብ፣ በጥሞና ነገራትን ማስተዋል፣ መንፈሳዊ ምርመራዎችን በመውደድ ማካሄድ፣ ራስን ደረጃ በደረጃ ማብቃት.. ተዘግቷል፡፡ የዛሬ 8 ዓመት ስለሰማነው ዓይነጥላ፣ ቡዳ፣.. ዛሬም እንደ አዲስ እንሰማለን፡፡ እነርሱ ዙሪያ ያለውጤት እንከራከራለን፡፡ ሌላው ይቅር፥ ስለነርሱም ወይ ጠልቀን ማወቅም አንድ ነገር ነበር፡፡ መናፍስት የግለሰቦችን፣ የማኅበረሰቦችን፣ የሀገራትን ታሪክ፣ ባሕል፣ ልማድ፣ አኗኗር ተከትለው የሚሰሩ የሚንቀሳቀሱ ናቸው፡፡ ለምሳሌ ባሕር ማዶ ዓይነጥላ የሚባል ነገር ከነጭራሹም አይታወቅም፡፡ በዚህ ስያሜ እዚህ የታወቀው መንፈስ ሌላ ቦታ በሌላ ስያሜ በሌላ ጠባይና ስልት ያደርጋል ያከናውናል፡፡ እኛ ተግድበን አለን፡፡ በተለይ ማንበብ፣ ማስተዋል፣ .. የሉም እስኪባል መንምነዋል፡፡ የማያነብ፣ የማያስተውል፣ የጥሞና ጊዜያትን የማይፈልግ፣ ዕለቱን በየዕለቱ የማይመረምር ደ'ሞ ለውጥን አሰናብቷታል፡፡ የአስተሳሰብ ጥልቀትን አፍኗታል፡፡ እንዴት ነው ነገሩ?

3.  እግዚአብሔር ያስፈጽመኝ የጀመርኩት መጽሐፍ ላይ ከማነሳቸው ሐሳቦች መካከል በሰው ልጅ ፈቃድና በመናፍስት ተጽዕኖ ዙረያ ያለው አንዱ ነው፡፡ ምንድነው ፈቃድ? ፈቃድን ፈቃድ የሚያሰኘው ምንድነው? ፍላጎት፣ ምኞት፣ ውሳኔ፣ ዓላማ፣.. እነዚህ ከፈቃድ ጋር በምን ተያያዙ?.. የሚሉትን የሚመልሱ አንቀጾች ይኖሩኛል፡፡ ይሄ የተነሣበት መሠረታዊ ምክያት፥ የውጊያውን ትምህርት የሚቃወሙ ሰዎች አንዱ መከራከሪያቸው "መናፍስት ሰውን ይቆጣጠራል አይባልም፡፡ እነርሱ ፈቃድን ሊነኩ አይችሉም፡፡" የሚለው ነው፡፡ በእርግጥ የ'ይቆጣጠራል' ቃሉ አበያየኑን እናቆየውና በመጽሐፍ ጽንሰ ሐሳብነት ልክ ናቸው፡፡ እንኳን መናፍስት እግዚአብሔርም ፈቃድን አይነካም፡፡ ልትድን ትወዳለህን? የሚል ጥያቄ የምንጠየቀውም ለዚህ ነው፡፡ የነገረ ድኅነት ማዕከልም ይኸው የእግዚአብሔርና የሰው ፈቃድ ጉዳይ ነው፡፡ ታዲያ ክፉውም ሆነ ቅዱሱ አይነካም ማለት ግን ከፊት ቀድሞ አይመራም፣ ከኋላ ተከትሎ አይስብም ማለት አይደለም፡፡ የዚህ ዝርዝር ከመጽሐፉ የሚኖር ይሆናል፡፡ ..በሌላኛው ጽንፍ ውጊያውን የተማሩ ሰዎች፥ በነርሱና በመናፍስቱ ፈቃድ መካከል ያለውን ልዩነት አጥፍተው ስንፍናቸውን፣ ጥፋታቸውን፣ ፍላጎታቸውን ሲያመካኙ ይገጥማሉ፡፡ የማልጸልየው፣ የማልተጋው፣ ..ተይዤ ነው ዓይነት ሁሉን ድክመት ለክፉዎቹ የሚያሸክሙ አሉ፡፡ ከሳሹን የሚከሱት ማለት ናቸው፡፡ እንዲህማ አይደለም፡፡ መናፍስቱ ራሳቸው እስከየት ርቀት መፈተን እንደሚችሉ ያውቃሉ፡፡ ችግሩ ከላይ እንደተባለው የአእምሮ መጎልመስ፣ የልቡና ኃይል መጠንከር እንዲመጣ ራሳችን ላይ ሆን ብለን ስለማንሰራ አቅማችንን በውል አናውቀውም፡፡ ኅሊናችን ለይቶ ሲከሰን አንሰማውም፡፡ ..በመሠረቱ፥  ከክርስቶስ ጋር በሁለመና ላሉት፥ ክፉ መናፍስት ከእርከን ወደ እርከን የለውጥ መሸጋገሪያ፣ ቸልታ እንዳይመጣ ትጉህነትን ማስታወሻ፣ የባልንጀራን ድካምና መከራ መገንዘቢያ፣.. መሣሪያዎች ብቻ ናቸው፡፡ በተቃራኒው ላሉት አማራሪዎች፣ ማሳበቢያዎች፣ ተስፋ አስቆራጮች ናቸው፡፡ ይሄን በተመለከተ የውጊያው ዓለም መምህራን አስቡበት፡፡ አለበዚያ፥ በግራኛ በቀኝ ከክርስቶስ ጋር የተሰቀሉት ሁለት ወንበዴዎች፥ አንድ ሆነው ሳሉ፥ አንዱ የተሳደበበትን ሌላኛው የተማጸነበትን የፈቃድ ጉዳይ ሳንረዳው፥ ተይዤ ነው እያሉ ተያይዘው የሚጠፉ ሰዎች እንዳይበዙ! በቅን ሀሳብ ይታሰብበት!

"ለእግዚአብሔርሰ አልቦ ዘርእዮ ግሙራ አላ ወልድ ዋሕድ ዘሀሎ ውስተ ሕፅነ አቡሁ ውእቱ ነገረነ፡፡ - መቼም ቢሆን እግዚአብሔርን ያየው አንድ ስንኳ የለም፤ በአባቱ እቅፍ ያለ አንድ ልጁ እርሱ ተረከው።"
(ዮሐ. ፩፥፲፰)

ሰዎች በተፈጥሮአችን ለእውነት እንገዛለን:: በየትኛውም ዐይነት ኹኔታ ውስጥ ይሁን እውነትን እንወዳታለን፤ እናከብራታለን:: የእውነት ነገር የዘር፣ የሃይማኖት፣ የጾታ መደብ የለውም:: እውነት ድንበር የላትም:: የእውነት ገዢነት በተፈጥሮና በፍጥረታት ሁሉ ላይ ተገልጾ ይታያል:: እንደውም ተፈጥሮን ውብና ተፈላጊ ካደረጓት መካከል እውነትነቷ አንዱ እንደሆነ በብዙዎች ይታመናል::

ታዲያ ሁላችን በሰዋዊ ባሕርያችን እውነትን ስንወዳት፣ ስንገዛላት ከእርሷ ጋር መሆንን አጥብቀን እንሻለን:: ውሸታምም ሆነን ሳለ እንደዋሹን ስናውቅ የምንናደደው በዚህ ምክንያት ነው:: ከዚህ ባሕርያችን የተነሣ እውነትን ያለማቋረጥ እናስሳታለን:: ግን እውነት አትታይም፣ አትጨበጠንም:: በዚህ ወይንም በዚያ አለች ብለን በመቼት አጥር ከልለን ልንወስናት አንችልም:: ስለዚህ የተሻለ የምትገለጽበትን አማራጭ/መንገድ ማግኘት እንፈልጋለን:: ስንሰማው ዕረፍት ሊሰጠንና አሳምኖ ሊያደላድለን የሚችለውን የእውነትን እውነተኛ ትረካ (Theory) እንፈልጋለን (ሳይንስ አስተንትኖቶቹን ተጨባጭ ለማድረግ የሚተጋው ለዚህ ነው፤ እውነቴን ነው ለማለት እንዲቻለው):: ይህም፥ ፍጹሙንና የመጨረሻውን የእውነት ቃል ማለት ነው (ትረካ የቃል ጉዳይ እንደሆነ ያስተውሏል)::

ዮሐንስ ወንጌላዊ፥ ይሄ ሰዎች #ሁሉ እውነትን እንዲገልጥላቸው [አውቀውም ሆነ ሳያውቁት ባሕርያቸውን እየተከተሉ] ሲፈልጉት የኖሩት፣ የሚፈልጉት የእውነት ቃል፥ የእግዚአብሔር ቃል እንደሆነ ጽፎአል:: (ቁ. ፩፥፩) የዚህ ቃል ትረካ ሁላችን ልናገኘውና ልንቆይበት የምንፈልገውን፥ ግን ማናችንም ያላየነውን አማናዊ (Actual) እውነት እንደገለጸልን ይናገራል:: ግን ደግሞ [የሚገርመው] ይላል ሐዋሪያው፥ ግን ደግሞ ይሄ ፍጥረታት ሳይቀሩ መገለጡን በናፍቆት የሚጠባበቁት የእውነት ቃል ወደ ዓለም ሲመጣ፥ ዓለሙ አላወቀውም:: ስላላወቀው፥ አልተቀበለውም:: (ቁ. ፲-፲፩) እነሆ የእውነትን ቃል ሊያገኙትና አግኝተውም ሊኖሩበት ያልፈለጉት ሁሉ ዛሬም እውነትን ፍለጋ ላይ ናቸው (የምናያት ዓለም የዚህ ፍለጋ ውጤት ናት):: በተለይ ዙፋኖች (እነ ጲላጦስ) "እውነት ምንድር ናት?" እያሉ አሁንም አሉ:: (ዮሐ. ፲፰፥፴፰) መንግሥታት፣ ተቋማት፣ ግለሰቦችም ቢሆኑ ሙሉና ህያው ወደሆነው እውነት ሊያደርስ የሚችለውን ቃል (ትምሕርት/ዕውቀት) በተለያየ ዓይነት መንገድ እየፈለጉ ናቸው::

እንደሚታወቀው፥ ፍለጋ፥ ዕረፍት ይከለክላል:: ተፈላጊው እስካልተገኘ ድረስ በለመለመ መስክ መካከል ብናቋርጥ እንኳ መኳተናችን እንዳለ ይቀጥላል:: ደግሞ የምንፈልገውን ከየትና እንዴት እንደምንፈልግ ካላወቅን ልፋቱ ይበልጥ አድካሚ ነው:: ነገርየው ወደ መሰልቸት፣ መሰልቸትም ወደ ተስፋ መቁረጥ ሊያመራ ይችላል:: በእርግጥ እያረጀ ያለው ዓለም በዚህ ተስፋ የመቁረጥ ቅንብብ ውስጥ ክብ እየዞረ ይታያል:: አዙሪቱ ከተነሡበት ነጥብ መልሶ ስለሚያስጀምር፥ ከፀሐይ በታች ነውጥ እንጂ ለውጥ እንደሌለ የተረዳው ዓለም፣ እውነተኛውን የእውነትን ትረካ ያጣው ገሐዱ ዓለም፣ እውነትን ስለማግኘት ሲል አስቀድሞ ለዘመናት ሲያበረታታቸው የኖረውን ዕሴቶች፦ ሲፈጽማቸው የቆያቸው ትእዛዛትና ሲጠብቃቸው የነበረውን ሕግጋት፥ ሁሉ (ሁሉ መባሉ ባመዘነ ያለውን ብዛት ስለመግለጽ እንጂ እያንዳንዱን ስለመጠቅለል አይደለም) ክዶ በመቀጠል የዓመፃ ሥርዓት ውስጥ ገብቷል:: እያመፅን ነን::

እውነተኛውን ቃል ወደማወቅ ብንደርስ ግን በእውነት ከባዶቻችን ሁሉ ለመቅለል የተዘጋጁ ነበሩ:: የእውነት ቃልም ሲናገር "እናንተ ደካሞች ሸክማችሁ የከበደ ሁሉ፥ ወደ እኔ ኑ፥ እኔም አሳርፋችኋለሁ" የሚለን ለዚህ ነው:: (ማቴ. ፲፩፥፳፰) እውነት የሚነገርበትን የእውነትን ቃል ማግኘት በራሱ ዕረፍት ነው:: ምክንያቱም በምንፈልገውም ሆነ በሚያስፈልገን ሙሉ እውነት ውስጥ ሁሉም ተሟልተው አሉና:: ስለዚህ ምንም ፍለጋ የትም አንሄድም፤ እናርፋለን:: በሌላ አባባል ሸክሞቻችንን እናወርዳለን:: ሸክም ሲባል ሌላ ነገር አይደለም:: እውነትን ፍለጋ ባሕርያችን ስለማንነቱ ለዘመናት ሲባዝን፥ በሂደቱ የገጠሙን እውነት መሳዮች ያከናነቡን ብዙ ድሪቶ አለ:: እርሱ ተጭኖናል:: በአስተሳሰብ ቋት ውስጥ ቀድሞ ገብቶ የተጫነን ብዙ ጉድ አለ:: እውነት መስሎን የተቀበልነው እውነት ያልሆነ ብዙ ውሸት ከኑሮአችን አለ:: ለዚህ ማስረጃው መቅበዝበዛችን ነው:: ከዕረፍት ለጥቃ የምትደመጥ ሰላማዊ ደስታ ማጣታችን በሚዋሸን ዓለም ስለመከበባችን ይናገራል:: መቼም ደስታ ፍለጋ ብዙ እየሆንን ነው:: ነገር ግን የሚሆንብን እንጂ የሚሆንልን ነገር እምብዛም ነው::

አላርዝመው:: የምነግራችሁ ምስክርነቴን (ዕረፍቴን) ነው:: ዮሐንስ በሌላ ቦታ "ስለ ሕይወት ቃል ከመጀመሪያው የነበረውንና የሰማነውን በዓይኖቻችንም ያየነውን የተመለከትነውንም እጆቻችንም የዳሰሱትን እናወራለን" እንደሚለው መሆኑ ነው:: (፩ኛ ዮሐ. ፩፥፩) ከመጀመሪያው የነበረው የእውነት ቃል የሕይወትም ቃል ነውና በሕይወታችን ውስጥ እውነቱን ተርኮልናል:: ጳውሎስ "የተሰወረ የጥበብና የእውቀት መዝገብ ሁሉ በእርሱ ነውና" እንደሚለው ማንም ያላየውን፣ የተሰወረውን ሁሉ ገላልጦ ነግሮናል:: (ቆላ. ፪፥፫) ከሰማነው፥ እንደሰማነው እናያለን፤ ካየነው፥ እንዳየነውም እንመላለሳለን:: ዕረፍቱ በዚህ መመላለስ አለ:: ይሄ ዕረፍት ከውጭ የምንቀበለው ሳይሆን ከውስጥ የምንከተለው በመሆኑ በየትኛውም ኹኔታ ውስጥ እንዴትም ብንሆን ባለመናወጥ ያጸናናል:: ክፉን እንዳንፈራ ያበረታናል:: (መዝ. ፳፪፥፪) በዚህ ስለዚህ ከዕረፍት ውኃ ዘንድ የሚመራን መልካሙ እረኛችን እርሱ እንደሆነ ያስመሰክረናል:: (፩ኛ ዮሐ. ፬፥፲፬) ነገሩን በከተማ ስብከት ዓይን ባናነበው ጥሩ ነው:: በእውነት ውስጥ ያለቺው ዝምተኛዋ ዕረፍት ወዲያም አለ ወዲህ የተፈጥሮአችን ምጥ ናት:: ከሃይማኖት ሸሽተን ከሥነ ልቦና፣ ከፍልስፍና፣.. የምንፈልገው ያው እርሷኑ ነው:: እስቲ እንስማ:: የእውነትን ቃል ፈልገን፥ እስቲ የእውነት እንረፍ!

@bemalda_neku

በእንተ ዕረፍት !

የዘንድሮ ሰው ይበለን፡፡

        "ትጋትን ሁሉ እያሳያችሁ በእምነታችሁ በጎነትን ጨምሩ፥ በበጎነትም እውቀትን፥ በእውቀትም ራስን መግዛት፥ ራስንም በመግዛት መጽናትን፥ በመጽናትም እግዚአብሔርን መምሰል፥ እግዚአብሔርንም በመምሰል የወንድማማችን መዋደድ፥ በወንድማማችም መዋደድ ፍቅርን ጨምሩ።" (1ኛ ጴጥ. 1፥5-7)

@bemalda_neku

መዝ. 68፥31

አንድ እርምጃ ወደ ሦስት አቅጣጫ

ኢየሱስ ክርስቶስ በሕይወተ ሥጋ የተመላለሰባቸው እርምጃዎቹ በሦስት አቅጣጫ ይጓዙ እንደነበረ መምህራን ያስተምራሉ:: እሊሁም እርምጃዎች ወደ አባቱ ፈቃድ መሥዋዕትን ወደ ማሳረግ፣ የክፉ መንፈስን ፈቃድ ወደ መከልከል እና ከውሸት በቀር ያሉትን ሰውኛ ባሕርያትን በመዋሐዱ ለባሕርያቶቻችን ፈቃድ ወደ መታዘዝ (ሕግጋትን ወደ መፈጸም) የሚራመዱ ነበሩ:: በሦስተኝነት የተገለጸው: ሁላችን ሰው እንደመሆናችን የምንታዘዛቸው የባሕርይ ፈቃዳት ናቸውና የምንነት ትንታኔ አያስፈልጋቸውም:: የመጀመሪያው: የእግዚአብሔርን ዘላለማዊ ፈቃድ በባሕርያችን ውስጥ በመግለጽ እንደ መሥዋዕት ያሳርግበት የነበረው ነው:: ለምሳሌ የእግዚአብሔርን ፍጹም ደግ ፈቃድ ገልጦ ለሰዎች ደግ በመሆን: ደግነትን በመሥዋዕትነት ያሳርገው ነበር (የአባቱ ፈቃድ የእርሱም እንደመሆኑ መሥዋዕቱንም የሚቀበለው እሱዉ ነው):: ፍቅርን፣ ቸርነትን፣ እውነትን በባሕርያችን እየገለጸ እንደ እግዚአብሔር ፈቃድ መመላለስን አሳይቶናል:: በሁለተኛው: ከዚህ ከእግዚአብሔር ፈቃድ የሚቃረኑ ክፉ ፈቃዳት መሹለኪያ እንዳያገኙ ፈለጉን እያጠፋ ይጓዝ ነበር:: ተዓምራትን ይፈጽምና፣ ሕሙማንን ይፈውስና "ለማንም አንዳች አትንገሩ" እያለ ዱካውን ከታዳኞች (ክፉ መናፍስት) እይታ ይሰውረዋል:: (ማር. ፰፥፳፮) ጠቅለል ስናደርገው: ነገራትን በሦስት አንድምታ ማየት የሚልን አሳብ እንውሰድ::

ክርስቲያኖች እንደ ክርስቶስ በሚኖሩት መንፈሳዊ ሕይወታቸው ውስጥ ተፈጥሮ ከሚያስገድዳቸው ከሥጋ ፈቃድ በተጨማሪ አሳቦቻቸውን፣ ቃሎቻቸውንና ድርጊቶቻቸውን እንደ እግዚአብሔርና እንደ ክፉው ፈቃድ እያስተዋሉ ሊኖሩ ይገባቸዋል:: ይህ አሳብ እንደ እግዚአብሔር ሲታይ ምንድነው? በሰማሁት [ወይም በተናገርሁት] ቃልስ የክፉው ፈቃድ (ቁጣ፣ ሐሜት፣ ቅናት፣.. ) ተገልጿል? በዚህ ክዋኔ ውስጥ ማን ይከብራል? እግዚአብሔር ወይስ ዲያቢሎስ?.. እያሉ ውሎዎቻቸውን እየጠየቁ መልስ ሊፈልጉ ያስፈልጋቸዋል::

ምእመናን: ይህን መልስ እንዴት ይፈልጉ?
፩• ዕለቶችን በመዝገብ እያሰፈሩ በመፈተሽ :- እንደሚታወቀው ብዙዎቻችን በውክቢያ ሰዓታት ተጠምደን ቀናትን እናሳልፋለን:: ገሚሶቻችን ቀኑን እንዴት እንዳሳለፍነው በማናስታውስበት ሁናቴ በደመ ነፍስ እንመላለሳለን:: ሌሎቻችን አቅደን ካስቀመጥነው መካከል አንዱንም ሳናሳካ ዕለቱ እንዳደረገን እንሆናለን:: በዚሁ ሁሉ ውስጥ ታዲያ አይሎ የሚገዛን የሥጋችን ፈቃድ ብቻ ይሆናል:: በዚህ የሥጋ ፈቃድ ደግሞ መንፈሰ ክፉ ይመካል:: ሲሆን ከፊት ቀድሞ ይመራዋል: ሲሆን ከኋላ እየተከተለ ይስበዋል:: ድክመቶቹንም እንደማወቁ እንደሚፈልገው እያላላ እያጠበቀ ይቆጣጠረዋል:: እርሱ የሚያቀብለውን ብቻ እንዲወስድ ዙሪያውን በእርሱ ምርጫዎች ይሞላበታል:: የአምላክን ፈቃድ የምትፈቅደው ነፍስ ሥጋን እንዳትመራ: አስተሳሰብን የሚገዛ ሰማያዊ ዕውቀት ከሕይወታችን እንዳይጠጋ ሕዋሳትን ከውጪ ወደ ውስጥ: ከውስጥም ደግሞ ወደ ውጪ እየተመላለሰ ይሸብባቸዋል:: ይህንን መሠረት አድርገን ካሰብን: "ሥጋን ማሰብ በእግዚአብሔር ዘንድ ጥል ነው" ያለው የሐዋሪያው ቃል ግልጽ ሆኖ የሚረዳን ይሆናል (ሥጋ: ብሉዩ ዓለም: ከእግዚአብሔር የተጣላው ለዲያቢሎስ ተሰማምቶ እንደሆነ አልዘነጋንም):: (ሮሜ. ፰፥፯)

ስለዚህ: ዕለት ዕለት ከማይቋረጡ መንፈሳዊ ልምምዶች በተጓዳኝ በቀኑ መጨረሻ ላይ የጥሞና ሰዓት ወስዶ አዋዋልን እንደ እግዚአብሔርና እንደ ክፉው ፈቃድ መገምገም: ከላይ ያልነውን: የሥጋንና የክፉውን ፈቃድ ተጋቦት እንድናጤን ጊዜ ይሰጣል (በሥጋ ዘዴና ችሎታ በመታገዝ ይህ ተጋቦት በተገለጸበት ቅጽበት ላይ ልናስተውል አንችልም፤ በሥጋ ነገራት ውስጥ በመደበቁ ረገድ የዲያቢሎስ ተንኮል ልናስብ ከምንችለው በላይ ረቂቅና ጥልቅ ነው፤ ስለዚህ ነው ወደኋላ (ወደ ቅጽበቶቹ) እየተመለሱ ውሎን መፈተሽ ያስፈለገው):: በመሆኑ ለሁለት የተከፈለ ሠንጠረዥ በማዘጋጀት: እንደ እግዚአብሔርና ተቃራኒው ፈቃድ እንዴት እንደዋልን መስመር በመስመር በመጻፍ ሳናስተውል ካለፍናቸው ሰዓታት ትምህርት መውሰድ: ቀጣዩ ቀን ከራሱ ክፋት ተጨማሪ የዛሬን ክፋት ጨምሮ እንዳያከማች በመጠበቅ: የሚሰበሰቡ ጥፋቶች ከሥር ከሥሩ እንዲጠፉ ያደርግልናል::

፪• በተዘክሮተ እግዚአብሔር :- መጽሐፍተ መነኮሳት በየትኛውም መቼት ውስጥ ሆኖ እግዚአብሔርን ማሰብን ተዘክሮተ እግዚአብሔር ሲሉ ይጠሩታል:: በልቡና: አምላካዊውን ነገር ሳያቋርጡ ማውጣት ማውረድ: መንፈሳዊውን እውነት ቸል ሳይሉ በአሳብ ማመላለስ: የነፍስና የሥጋ ሕዋሳት እየተናበቡ ማስተዋላችን እንደ እግዚአብሔር ፈቃድ እንዲቆይ ያግዛልም ሲሉ ልምዶቻቸውን ያካፍሉናል:: ብቻም ሳይሆን: አሳብን ተመሳስሎ አሳብ የሚያቀብለውን ክፉ ሹክሹክታ እንድንለይ: ለይተንም አውጥተን እንድንጥል ጉልበት የሚሆንን ኃይል እንደምናገኝበት ያሳስቡናል:: በዚህም: በጥድፊያ ደቂቃዎች ተሳብበው በኛ ለመገለጽ ከሚቻኮሉ ክፉ ፈቃዳት ተጠብቀን: ሰላም የምናስብ፣ ሰላም የምንናገር፣ ሰላምንም የምናስተላልፍ የክርስቶስ መልኮች በምንሆንበት ዕድል ዘወትር እንድንተጋ ይመክሩናል::

ተዘክሮተ እግዚአብሔር: ልቡናችን በሰቂለ ኅሊና ወደ ሰማያት ከፍ ከፍ እያለ እሾህና አሜኬላ ካጫነቁት ምድራዊ አነዋወር ተለይተን በእግዚአብሔር ዘንድ የምንሆንበት ውብ ጸጋ ነው:: በቅዳሴ ዘሐዋርያት: ካህናት 'አልዕሉ አልባቢክሙ - ልቦናችሁን ከፍ ከፍ አድርጉ'፤ ባሉ ጊዜ 'ብነ ኅበ እግዚአብሔር አምላክነ - በአምላካችን በእግዚአብሔር ዘንድ አለን' እያልን ተሰጥዖን የምንመልስላቸው ይህንኑ ጸጋ ስለማስመልከት ነው:: በእግዚአብሔር ዘንድ ካለን ደግሞ እንደ እግዚአብሔር ፈቃድ ለመዋል አንቸገርም:: ቀኝ አውለን ብለን ወጥተን በግራው አንመላለስም:: በሚለክፉ ገጠመኞች ተለክፈን ቀናችንን አናማርርም:: ምክንያቱም: አሳባችን እንደ እግዚአብሔር አሳብ ምሳሌነቱ ሁለንተናችንን አስቦ ያስገኛልና: ፍላጎታችንን፣ ስሜታችንን፣ ጠባያችንን፣ ድርጊታችንን ከቁጥጥር መዳፋችን አውሎ: በሰውነት እርሻ ላይ የሚያብቡትን የወይን (የመንፈስ) ፍሬዎች የሚያጠፉ ጥቃቅን ቀበሮዎችን (ክፋቶች፣ ስሕተቶች፣.. ) አጥምዶ ስለሚይዝልን ነው:: (፩ኛ ቆሮ. ፫፥፱ ፤ ገላ. ፭፥፳፪ ፤ መኃ ፪፥፲፭)

@bemalda_neku

ለኵነኔ የማያበቃ የኃጢአት ትንሽ ባይኖረውም: መሠረትነታቸውን ለመናገር ያህል አበው ሦስቱ አርእስተ ኃጣውኡ (የኃጢአት ታላላቆች) ሲሉ የሚጠሯቸው አበይት የሰይጣን ፈተናዎች አሉ:: ስስት፣ ትዕቢትና ምቾት (ፍቅረ ንዋይ) ይባላሉ:: ዓይነተ ብዙ የዲያቢሎስ ውጊያዎችን ሰብስበን ብንደምር ብንቀንስ ከነዚህ ከሦስቱ አይወጡም:: በዚህ የተነሣ በነዚህ ፈተናዎች ድል የተነሣ: የተቀሩትን ማሸነፍ እንደማይቻለው ይነገራል:: ስግብግብነት ያስቸገረው፣ ትሕትና የጎደለው፣ ድሎት ደስ የሚለው ሌሎች ጥፋቶችን ማጥፋት አይሆንለትም ነው ብሂሉ:: ለምሳሌ ዝሙትና ቅንጦት ይዋደዳሉ፤ የስንፍና እጮኛ ሆድ ናት፤ ዕብሪትና ንስሐ ተግባብተው አያውቁም:: ... አንቺ ማስተዋል የሚሉሽ ሆይ፥ አንዴ ነይማ: እዚህ ትፈለጊያለሽ!

@bemalda_neku

ጨለማን ከመክሰስ አንድ ሻማ መለኮስ

ስለ እውነት ሲወሳ: እውነትን የማወቅ ሂደት ሦስት ደረጃዎች እንዳሉት ይታመናል:: አንደኛ፥ የእውነት ዳር ዳሩ ሲገባን ሳናውቅ በመክረማችን እንገረማለን:: ለጥቆ ግማሽ ድረስ ሲገባን ሐሰትን የምንታዘብ: ሲልም የምንተች እንሆናለን:: በመጨረሻ የእውነት ጥጉ ሲረዳን እውነት ላልገባቸው ሐሰቶች እናዝናለን: የሚያደርጉትን ስላለማወቃቸው እንማልዳለን:: (ሉቃ. ፳፫፥፴፬) እኛ እስከ የቱ መጥተናል?

አብዛኞቻችን ባለነቀፌታዎች ነን (እርከን ሁለት!):: የመሰሉንን ሆነ የሆኑን ስሕተቶች ለማንኳሰስ እንፈጥናለን:: በተቃራኒው የምንችለውን ስሕተት በምንችለው ለማረም እንዘገያለን (ዘግይተንም ብናርም ሸጋ ነበር):: ምክንያት?

ምክንያቱም መተቸት ቀላል ነው:: የገለባ ያህል አይመዝንም፡፡ ማብጠልጠል፣ መንቀፍ፣ ማዋረድ፣ ማማት፣ ችግር ማውራት እንደ እፉዬ ገላ ቀሊል ነው:: ስሕተት ላይ ለመጮህ ስሕተት ማየት ይበቃል:: ከበድ የሚለው የተወረወረውን መደልደል፣ የተዛነፈውን ማቅናት፣ የተበላሸውን ማሳመር ነው:: በክብደት ማዕረግ ለማጌጥ ደግሞ ልብ ይፈልጋል:: ከየዋህነት የተዋሐደ ልባምነት! (ማቴ. ፲፥፲፮)

ዲያቢሎስ ዓለምን በጨለማ ሥርዓት አጽልሞ የብርሃን ጮራን ለማፈን የጠቀመው: የእውነትን መንገድ ከቻለ በሙሉ ካልቻለ በግማሽ መዝጋቱ ነው:: ኋላም ባልተሞላ ክፍተት የርሱን ሐሰት አስገብቶ: በተገመሰ እውነት ውሸትን ከመንቀፍ ውጪ እንዳናስተምራት ያጠበናል (ስንት የሚማሩ ሐሰቶች ተማረው ጠፉ ይሁን?)::

ዘመናችን: ከተሠሩ ክፋቶች ይልቅ ስለ ተሠሩ ክፋቶች በተነዙ ድምፆች ሳይጎዳ አይቀርም:: ሐሰት አቅመ ቢስ ናት:: ለመቀጣጠል ማገዶ ትፈጃለች:: በአንጻሩ እውነት በደማቁ ለመንደድ አንድ እንጨት በቂዋ ነበር:: ሆኖም አፋችን: መልካምነት ዓይንን የሚያቃጥሉ ጢስ ክፋቶች ብዙ እንዲጨሱ ነፋስ ወሬን የማርገብገብ ሚናውን ጥሩ ተጫውቶ: አየር ጊዜያችንን በሽብር ሽታ አውዶታል::

"የሰው ጆሮ" ያለህ ሆይ ስማማ! በስብዕና ከተማ ከተነቀፉ ክፋቶች የተከወኑ ደግነቶች ሚዛን ይደፋሉ፤ ከተሰደቡ ጥፋቶች የተፈጸሙ ልማቶች ይጠቅማሉ:: እንኪያስ ካደረጉት ክፋት የምናደረገው በጎነት ይበልጣልና እጃችንን ከመጠቆም የተሻለን መደገፍ እናሰልጥነው:: ሌላው ቢቀር ግፍ በዛ ከምንል የየራስ ግፋችንን እስቲ እንቀንስ:: የኔ ትንሽ ሥራ ምን ይለውጣል አንበል:: የሻማ አንዳንዶች የዓለምን ጥቁረት እንደሚያበሩ እንወቅ (ለዚህም ምስክሬ ሐዋሪያት ናቸው)፤ ያወቅነውንም በማመን አንድ መስኮት እንክፈት፤ ያኔ.. የ40 ዓመቱ ቀጠሮ በ40ኛ ቀኑ ይደርሳል፤ የከነዓን ረጅም ጉዞ በአጭር መንገድ ያልቃል::

@bemalda_neku