سرمست• @targhoveam Channel on Telegram

سرمست•

@targhoveam


•پلاک۱۹!
•در این چنل غَین می‌نویسد.
•کپی فقط با #غزل_حمیدی
•ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشد.

سرمست• (Persian)

سرمست• یک کانال تلگرامی با نام کاربری targhoveam است که با توجه به توضیحات داده شده، فضایی برای اشتراک گذاری غزل‌ها و شعرهای شاعرانه فارسی فراهم کرده است. این کانال با شعر و ادبیات به عنوان محتوای اصلی خود مخاطبان خود را به سفری در دنیای زیبایی‌های زبان فارسی دعوت می‌کند. غزل‌ها، اشعار و نثرهای زیبا و شناوری که در این کانال به اشتراک گذاشته می‌شوند، باعث می‌شود تا هر آنکه عاشق شعر و ادبیات فارسی است، به این کانال پناه ببرد و از خواندن و لذت بردن از این آثار زیبا لذت ببرد. هر کسی که به دنبال یک مکان زیبا و ارام برای آرامش و آراستگی ذهن خود است، می‌تواند با عضویت در این کانال به دنیایی پر از احساسات و ابتکارات زبان فارسی خوش آمد گویی کند. پیوستن به این کانال به شما این فرصت را می‌دهد که از شعر و ادبیات فارسی به جایی دیگر از معنویات متمایز و زیبا راه پیدا کنید. سرمست• کانالی است که با تمام وجود خود به دنبال منتقل کردن جذابیت و زیبایی‌های زبان فارسی است. اینجاجایی است که عاشقان شعر و ادبیات فارسی گرد هم آمده و از لذت خواندن اشعار زیبایی که در اینجا به اشتراک گذاشته می‌شود، لذت می‌برند.

سرمست•

21 Nov, 10:49


بهترین چنل‌های تلگرام.🍂
هر چیزی که دنبالشی اینجاست!

لیست اول•
لیست دوم•

سرمست•

19 Nov, 22:49


نمی‌دانم چطور وقتی چیزی شما را عذاب می‌دهد رهایش نمی‌کنید!
وقتی درسی می‌خوانید در دانشگاهی که دوستش ندارید، وقتی کتابی می‌خوانید که جذبش نمی‌شوید، وقتی سازی می‌زنید که نوایش را دوست ندارید، وقتی رشته‌ای می‌خوانید که مفتونَش نیستید، وقتی آدمی را دارید که مورد علاقه‌تان نیست...
چطور رهایش نمی‌کنید؟!
به نظرتان رنج انسان بودن در این برهه از زمان که همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا رو به ابتذالی بی‌انتها برویم کافی نیست تا به خودمان سخت نگیریم؟
این چنین جهانِ عظیمِ زیبایی که بیش‌از دویست سال ما را در خود جا نمی‌دهد راویِ هزاران هزار انسان‌هایی نیست که روزی تصور می‌کردند نامیرا خواهند شد و به خود سخت می‌گرفتند؟
نه! من رها می‌کنم، نمی‌توانم، حقیقت را بگویم تحمل رنجی بیش از میرا بودن را ندارم که در همین عمر کوتاه که نمی‌دانم چه زمانی به انتها می‌رسد خود را درگیر قوانین و اصول اجتماعی و فرهنگی مردمان کنم، این توانایی را در خود نمی‌بینم تا خود را سانسور کنم و تبدیل به چیزی بشوم که دیگران دوست دارند، فکر نمی‌کنم روزی بخواهم تن به کاری دهم که مرا بیش از این از انسان بودنم دور کند...
من عادت به رها کردن دارم، بدون احساس تعلق به مکان و زمان و فردی، هر چه بخواهم می‌شوم، هر جا بخواهم می‌روم، رها می‌کنم، رها می‌شوم.
وَ فکر می‌کنم توانایی رها شدن و رها کردن در انسان برای این است تا در زندان نخواستن‌ها و نبایدها اسیر نشویم، ما می‌توانیم رها کنیم تا انسان باشیم.
شاید ما رهاییم تا انسان باشیم و انسانیم تا رها باشیم...
توانایی رها شدن و رها کردن چیزِ کمی نیست!
نه دامی‌ست نه زنجیر همه بسته‌ چراییم؟!

سرمست•

18 Nov, 18:40


گوجی، گوجی و سورنا.

https://www.instagram.com/reel/DCe_UIsIGIB/?igsh=MzQ0d2dxZjh6MHZr

سرمست•

18 Nov, 12:49