Suhail Khairy

സമാനമായ സംഭവങ്ങൾ പരിപൂർണ്ണരായ ഔലിയാക്കളുടെ വിഷയത്തിലും ധാരാളം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ഞാൻ കണ്ടതിൽ വെച്ച് എന്നെ ഏറ്റവും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയ സംഭവം അൽ നൂരി (رضي الله عنه) ന്റെ സംഭവമാണ്. (അബൂ ഹുസൈൻ) അൽ നൂരി (رضي الله عنه) ഒരു കൂട്ടം ശൈഖന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നു, ഇമാം ജുനൈദ് (رضي الله عنه) ഉം അവരിൽ ഉണ്ട്, (സൂഫികളെ എതിർക്കുന്ന ഭരണാധികാരികൾ) അവർക്ക് വേണ്ടി തിരച്ചിൽ നടത്തുകയായിരുന്നു, ജുനൈദ് (رضي الله عنه) ഒരു കർമ്മശാസ്ത്ര പണ്ഡിതന്റെ മറ സ്വീകരിച്ചു (അത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പിടിക്കപ്പെട്ടില്ല), മറ്റുള്ളവരെയെല്ലാം അവസാനം പിടിച്ചു, അവരെ തൂക്കിലേറ്റി കൊല്ലാൻ വിധിച്ചു, അപ്പോൾ അൽ നൂരി (رضي الله عنه) തിരക്ക് പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് വന്നു, അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടു: “നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് (വധിക്കപ്പെടാൻ) തിരക്ക് പിടിക്കുന്നത്?”, അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഞാൻ എന്റെ അനുചരന്മാരെ എനിക്ക് മുകളിൽ പരിഗണിക്കുന്നു, (ഞാൻ ആദ്യം തൂക്കിലേറ്റപ്പെട്ടാൽ) ഒരു മണിക്കൂർ നേരമെങ്കിലും അവർക്ക് ജീവിക്കാമല്ലോ”

ആഖിറത്തിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ (സഹോദരങ്ങൾക്ക്) പരിഗണന കൊടുക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ: അതിൽ പെട്ടതാണ് രണ്ട് പേര് തമ്മിൽ കണ്ടുമുട്ടിയതിനെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞത്, രണ്ട് സഹോദരങ്ങൾ കണ്ടു മുട്ടിയപ്പോൾ ഒരാളുടെ മുഖത്ത് വലിയ സന്തോഷം കാണാൻ സാധിച്ചില്ല അപ്പോൾ സഹോദരൻ അദ്ദേഹത്തെ എതിർത്തു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: “എന്റെ സഹോദരാ ഞാൻ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്:

إِذَا الْتَقَى المُسْلِمَانِ تَنْزِلُ عَلَيْهِمَا مِائَةُ رَحْمَةٍ، تِسْعُونَ لِأَكْثَرِهِمَا بِشْراً وَعَشْراً لأَقَلَّهِمَا بِشْراً

രണ്ട് മുസ്‌ലിമീങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ അവരിലേക്ക് 100 കാരുണ്യം ഇറങ്ങും, അതിൽ 90 കാരുണ്യവും (ആ കണ്ടുമുട്ടിയതിൽ) ഏറ്റവും അധികം സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചവനും 10 കാരുണ്യം കുറച്ച് സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചവനും ആണ്.

അത് കൊണ്ട് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് നിങ്ങൾ കൂടുതൽ സന്തോഷവായിട്ട് കൂടുതൽ കാരുണ്യം കൈപ്പറ്റാനാണ്.

എന്നിരുന്നാലും ശൈഖിന്റെ അവശേഷിപ്പിക്കുകളാകുന്ന ബറകത്തിന്റെ വസ്തുക്കളിലും അവിടുന്ന് നിങ്ങൾക്ക് നൽകുന്ന വസ്തുക്കളിലും മറ്റൊരാളെ പരിഗണിക്കുന്നത് ഒരു മുരീദിന് യോജിച്ചതല്ല എന്നും പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ശൈഖ് സറൂഖ്‌ (رضي الله عنه) പറഞ്ഞു: “(ശൈഖ്) നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും തിന്നാൻ തരുകയോ അത് പോലെയുള്ള മറ്റെന്തെങ്കിലും നൽകുകയോ ചെയ്‌താൽ അതിൽ മറ്റൊരാളെയും നിങ്ങളുടെ മുകളിൽ നിങ്ങൾ പരിഗണിക്കരുത്, മറ്റൊരാൾക്കും നിങ്ങൾ അത് വീതിച്ച് നൽകരുത്, അദ്ദേഹം എത്ര അടുത്തിട്ടാണെങ്കിലും ദൂരെ ആണെങ്കിലും ശരി, കാരണം ശൈഖ് അതിൽ ചില രഹസ്യങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് കൂട്ടിയിട്ടുണ്ടാകാം, നിങ്ങൾ അത് വീതിച്ച് നൽകുന്നതിലൂടെ ആ സഹായം നിങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപ്പെടും”

ഈ പറയപ്പെട്ട കാര്യം നാം മുമ്പ് പറഞ്ഞ കാര്യത്തിന്റെ അപവാദം ആണോ? അല്ലാഹു അഅലം, ബാഹ്യമായി അല്ലാഹുവിന്റെ മാർഗ്ഗത്തിൽ സഹോദരങ്ങൾ ആയിട്ടുള്ള സാദീഖീങ്ങൾ ആയിട്ടുള്ള മുരീദന്മാർക്ക് അവരുടെ സ്നേഹത്തിന്റെയും സിദ്‌ഖിന്റെയും അവസ്ഥ അവരോട് ചെയ്യാൻ പറയുന്നത് അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കാവുന്നതാണ്, ഈ വിഷയത്തിൽ (കുറിപ്പ്: ശൈഖിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ വിഷയത്തിൽ) മറ്റുള്ളവർക്ക് പരിഗണന കൊടുക്കുന്നതിനെ എതിർക്കുന്നതിലേക്ക് അവൻ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതില്ല, അത് പോലെ തന്നെ അതിനെ പ്രോത്സാപ്പിക്കുന്നതിലേക്കും അവൻ ചായേണ്ടതില്ല, കാരണം ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ സിദ്‌ഖിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും അവസ്ഥക്ക് അനുസരിച്ച് പ്രതിഫലമുണ്ട്, അത് കൊണ്ട് ചിന്തിക്കുക, അല്ലാഹു അഅലം"

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bugyatul Mustafid. Translation: Suhail Khairy)

"(ഇഖ്‌വാനീങ്ങൾക്കിടയിൽ) സ്നേഹവും ഐക്യവും കൊണ്ട് വരുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ പെട്ടതാണ് ദുനിയാവിന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ തന്റെ സഹോദരന് മുൻഗണന നൽകൽ, ഈ ഒരു മുന്ഗണന ആഖിറത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും ബാധകമാണ് എന്ന് പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, ത്വരീഖത്തിന്റെ ആളുകൾ ഇതിന് അടിസ്ഥാനമായി എടുക്കുന്ന തെളിവ് അൻസാരീങ്ങളെ കുറിച്ച് അല്ലാഹു പറഞ്ഞ കാര്യമാണ്:

وَیُؤْثِرُوْنَ عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۫ؕ
തങ്ങള്‍ക്ക് ദാരിദ്ര്യമുണ്ടായാല്‍ പോലും സ്വദേഹങ്ങളെക്കാള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അവര്‍ മുൻഗണന നല്‍കുകയും ചെയ്യും.

ശൈഖ് അബുൽ ഹസൻ അൽ ബുസൻജി (رضي الله عنه) നോട് ‘فتوة’ (കുലീനമായ സ്വഭാവത്തെ) കുറിച്ച് ചോദിച്ചു, അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: “അല്ലാഹു അൻസാരീങ്ങളെ കുറിച്ച് വർണ്ണിച്ച് പറഞ്ഞതാണ് എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ‘فتوة’ (കുലീനമായ സ്വഭാവം). അവൻ പറഞ്ഞു:

وَالَّذِیْنَ تَبَوَّءُو الدَّارَ وَالْاِیْمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّوْنَ مَنْ هَاجَرَ اِلَیْهِمْ وَلَا یَجِدُوْنَ فِیْ صُدُوْرِهِمْ حَاجَةً مِّمَّاۤ اُوْتُوْا وَیُؤْثِرُوْنَ عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۫ؕ

അവരുടെ (കുറിപ്പ്: മുഹാജിറുകളുടെ) വരവിനു മുമ്പായി വാസസ്ഥലവും വിശ്വാസവും സ്വീകരിച്ചുവെച്ചവര്‍ക്കും (കുറിപ്പ്: അന്‍സാറുകള്‍ക്ക്‌) (ഉള്ളതാണ് ആ ധനം) . തങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് സ്വദേശം വെടിഞ്ഞു വന്നവരെ അവര്‍ സ്നേഹിക്കുന്നു. അവര്‍ക്ക് (കുറിപ്പ്: മുഹാജിറുകള്‍ക്ക്‌) നല്‍കപ്പെട്ട ധനം സംബന്ധിച്ചു തങ്ങളുടെ മനസ്സുകളില്‍ ഒരു ആവശ്യവും അവര്‍ (കുറിപ്പ്: അന്‍സാറുകള്‍) കണ്ടെത്തുന്നുമില്ല. തങ്ങള്‍ക്ക് ദാരിദ്യ്‌രമുണ്ടായാല്‍ പോലും സ്വദേഹങ്ങളെക്കാള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അവര്‍ മുൻഗണന നല്‍കുകയും ചെയ്യും.

ഇബ്നു അതാ (رضي الله عنه) പറഞ്ഞു: “അവർ മുന്ഗണന നൽകിയത് അവരുടെ കൃപയും ഔദാര്യവും കൊണ്ടാണ്, അവർ ആ സമയത്ത് അങ്ങേയറ്റത്തെ വിശപ്പിലും ദാരിദ്ര്യത്തിലും ആണെങ്കിൽ പോലും”

ദുനിയാവിന്റെ വിഷയത്തിൽ മുന്ഗണന നൽകുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ: ‘തർഈബിന്റെ’ രചയിതാവ് അതിൽ ഒരുപാട് ഹദീസുകൾ കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ട്. ‘وَیُؤْثِرُوْنَ عَلٰۤی اَنْفُسِهِمْ’ എന്ന ആയത്തിന്റെ അവതരണ പാശ്ചാത്തലവും ആയി ബന്ധപ്പെട്ട ഹദീസുകൾ തന്നെ ഇതിന് മതിയാതാണ്.

فَعَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا فِي ذَلِكَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِلْأَنْصَارِ وَقَدْ حَضَرَتْ غَنِيمَةً «إِنْ شِئْتُمْ قَسَمْتُمْ لِلمُهَاجِرِينَ مِنْ أَمْوَالِكُمْ وَدِيَارِكُمْ وَتُشَارِكُونَهُمْ فِي الغَنِيمَةِ، وَإِنْ شِئْتُمْ كَانَتْ لَكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَدِيَارُكُمْ وَلَمْ يُقْسَمْ لَكُمْ مِنَ الغَنِيمَةِ». فَقَالَتْ الأَنْصَارُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ : «بَلْ نُقْسِمُ لَهُمْ مِنْ دِيَارِنَا وَأَمْوَالِنَا وَتُؤْثِرُهُمْ بِالغَنِيمَةِ وَلَا نُشَارِكُهُمْ فِيهَا» فَنَزَلَتْ الآَيَةُ

ഇബ്നു അബ്ബാസ് (رضي الله عنه) റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു, യുദ്ധത്തിൽ ആർജ്ജിച്ച മുതൽ കൊണ്ട് വരപ്പെട്ടപ്പോൾ നബി (ﷺ) തങ്ങൾ അൻസാരീങ്ങളോട് പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു എങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ സമ്പത്തും വീടുകളും മുഹാജിരീങ്ങൾക്ക് വിഭജിച്ച് നൽകാം, അങ്ങനെ എങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് യുദ്ധമുതലിന്റെ ഒരു പങ്കുണ്ടാകും. അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ സമ്പത്തും വീടും കൈവശം വെക്കാം, അങ്ങനെ എങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് യുദ്ധമുതലിന്റെ പങ്ക് ലഭിക്കുകയില്ല”

അപ്പോൾ അൻസാരീങ്ങൾ പറഞ്ഞു: “അല്ല, നമ്മൾ നമ്മുടെ വീടുകളും സമ്പത്തും മുഹാജിരീങ്ങൾക്ക് വിഭജിച്ച് നൽകാം, യുദ്ധമുതലിന്റെ വിഷയത്തിൽ നാം അവർക്ക് മുന്ഗണന നൽകുന്നു, അതിൽ നമ്മൾക്ക് ഒരു പങ്കും ആവശ്യമില്ല”, അപ്പോളാണ് ഈ ആയത്ത് ഇറങ്ങിയത്

وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فِي ذَلِكَ أَيْضًا حَدِيثُ الرَّجُلِ الَّذِي اسْتَطْعَمَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَبَعَثَ لِأَزْوَاجِهِ فَلَمْ يُلْفَ عِنْدَهُنَّ شَيْءٌ، فَقَالَ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ « مَنْ يُضِيفُ هَذَا هَذِهِ اللَّيْلَةَ ؟ ». فَقَامَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ وَذَهَبَ بِهِ إِلَى أَهْلِهِ وَقَالَ لِزَوْجَتِهِ :
هَذَا ضَيْفُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَأَكْرِمِيهِ، وَلَا تَدَّخِرِي عَنْهُ شَيْئاً . فَقَالَتْ : مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصُّبْيَةِ، فَأَمَرَهَا أَنْ تُعَلِّلَهُمْ حَتَّى يَتَامُوا. فَقَدَّمَتْ طَعَامَهُمْ لِلضَّيْفِ ثُمّ قَامَتْ إِلَى السَّرَاجِ كَأَتَّهَا تُرِيدُ إِصْلَاحَهُ فَأَطْفَاتُهُ، فَجَعَلَ الصَّيْفُ يَأْكُلُ وَهِيَ وَزَوْجُهَا يَعْضَفَانِ أُلسنَتَهُمَا، وَالضَّيْفُ يَظُنُ أَنْهُمَا يَأْكُلَانِ، فَأْكَلَ حَتَّى شَبعَ، وَبَاتَا طَاوِيْنِ. فَلَمًا أَصْبَحُوا غَدَوْا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِمَا تَبَسَّمَ وَقَالَ « لَقَدْ عَجِبَ اللهُ مِنْ فُلَانٍ وَفُلَانَةٍ هَذِهِ اللَّيْلَةَ »، وَنَزَلَتْ الآيَةُ .

അബൂ ഹുറൈറ (رضي الله عنه) റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു, ഒരിക്കൽ ഒരു മനുഷ്യൻ നബി (ﷺ) തങ്ങളുടെ അടുത്ത് ഭക്ഷണം ചോദിച്ച് വന്നു, അപ്പോൾ അവിടുന്ന് (ﷺ) ഭാര്യമാരുടെ അടുത്തേക്ക് (ഭക്ഷണം ചോദിച്ച് ആളെ) പറഞ്ഞയച്ചു, അവിടെ ഒന്നും (ഭക്ഷണമായിട്ട്) സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചിട്ടില്ല എന്ന വിവരം ലഭിച്ചു. അപ്പോൾ അവിടുന്ന് (ﷺ) പറഞ്ഞു:

“ആർക്ക് ഈ രാത്രി ഇദ്ദേഹത്തെ ഒരു അതിഥി ആയി സ്വീകരിക്കാൻ പറ്റും?”

അപ്പോൾ അൻസാരീങ്ങളിൽ പെട്ട ഒരു മനുഷ്യൻ എഴുനേറ്റ് നിന്നു, അദ്ദേഹം ആ വ്യക്തിയേയും കൂട്ടി തന്റെ കുടുമ്പത്തിലേക്ക് പോയി, (അവിടെ എത്തി) അദ്ദേഹം തന്റെ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു: “ഇത് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ അതിഥിയാണ്, അത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തോട് ഉദാരത കാണിക്കണം, ഒന്നും (കുറിപ്പ്: ഒരു ഭക്ഷണവും) ബാക്കി വെക്കരുത് (കുറിപ്പ്: എല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന് കൊടുക്കണം)”, അപ്പോൾ ഭാര്യ പറഞ്ഞു: “മക്കൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഭക്ഷണം അല്ലാത്ത ഒന്നും ഇവിടെ ഇല്ല”

പക്ഷെ അദ്ദേഹം ഭാര്യയോട് കുട്ടികളെ എന്തെങ്കിലും ശ്രദ്ധ തെറ്റിച്ച് കൊണ്ട് ഉറക്കാൻ കല്പന നൽകി. (ആ സ്ത്രീ അങ്ങനെ ചെയ്തതിന്) ശേഷം അവൾ ഭക്ഷണം അതിഥിക്ക് മുന്നിൽ വെച്ചു, എന്നിട്ട് വിളക്ക് ശരിയാക്കാൻ എന്ന മട്ടിൽ എഴുനേറ്റ് പോയി, പക്ഷെ (ശരിയാക്കുന്നതിന് പകരം) വിളക്ക് കെടുത്തി, അതിഥി ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ അദ്ദേഹവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയും നാവ് കടിച്ച് (തിന്നുന്നത് പോലെ കാണിച്ചു), അതിഥി കരുതി അവർ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണെന്ന്, അദ്ദേഹത്തിന് വയർ നിറയുന്നത് വരെ അദ്ദേഹം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം അവർ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ അടുത്ത് ഒരുമിച്ച് കൂടി, അപ്പോൾ അവിടുന്ന് (ﷺ) അവരെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “അല്ലാഹു ഇന്നാലിന്ന വ്യക്തിയുടെയും ഇന്നാലിന്ന സ്ത്രീയുടെയും വിഷയത്തിൽ അത്ഭുതപ്പെടുന്നു” അപ്പോളാണ് ഈ ആയത്ത് ഇറങ്ങിയത്

وَعَنْ أنْسِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فِي ذَلِكَ أَيْضاً أَنْهُ أُهْدِيَ إِلَى بَعْضِ الصَّحَابَةِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُم رَأْسُ غَنَمٍ مَشْوِيٌّ، وَكَانَ مَجْهُوداً، فَوَجَّهَ بِهِ إِلَى جَارٍ لَهُ، فَتَدَاوَلَهُ سَبْعَةُ أَنْفُسٍ ثُمْ عَادَ إِلَى الأَوْلِ، فَنَزَلَتْ الآيَةُ

അനസ് (رضي الله عنه) റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു, സഹാബാക്കളിൽ ഒരാൾക്ക് പൊരിച്ച ആടിന്റെ തല ഹദിയ നൽകപ്പെട്ടു, അദ്ദേഹം ജോലി ചെയ്ത് നല്ല ക്ഷീണിതൻ ആയിരുന്നു (കുറിപ്പ്: അത് കൊണ്ട് നല്ല വിശപ്പും ഉണ്ടായിരിക്കണം), പക്ഷെ അദ്ദേഹം (സ്വയം ഭക്ഷിക്കുന്നതിന് പകരം) അത് തന്റെ അയൽവാസിയുടെ അടുത്ത് കൊണ്ട് പോയി, എന്നിട്ട് അത് ഏഴ് ആളുകളിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്തു (കുറിപ്പ്: അവരെ ഭക്ഷിപ്പിച്ചു), ശേഷം ആദ്യത്തെ ആളുടെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ മടക്കി കൊണ്ട് വന്നു. ഈ ഒരു ഘട്ടത്തിലാണ് ഈ ആയത്ത് ഇറങ്ങിയത്

ഈ ഒരു വിഷയത്തിൽ മറ്റ് അനേകം ഹദീസുകൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

(അബൂ ഹുസൈൻ) അൽ നൂരി (رضي الله عنه) ഒരു കൂട്ടം ശൈഖന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ആയിരുന്നു, ഇമാം ജുനൈദ് (رضي الله عنه) ഉം അവരിൽ ഉണ്ട്, (സൂഫികളെ എതിർക്കുന്ന ഭരണാധികാരികൾ) അവർക്ക് വേണ്ടി തിരച്ചിൽ നടത്തുകയായിരുന്നു, ജുനൈദ് (رضي الله عنه) ഒരു കർമ്മശാസ്ത്ര പണ്ഡിതന്റെ മറ സ്വീകരിച്ചു (അത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പിടിക്കപ്പെട്ടില്ല), മറ്റുള്ളവരെയെല്ലാം അവസാനം പിടിച്ചു, അവരെ തൂക്കിലേറ്റി കൊല്ലാൻ വിധിച്ചു, അപ്പോൾ അൽ നൂരി (رضي الله عنه) തിരക്ക് പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് വന്നു, അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടു: “നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് (വധിക്കപ്പെടാൻ) തിരക്ക് പിടിക്കുന്നത്?”,

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഞാൻ എന്റെ അനുചരന്മാരെ എനിക്ക് മുകളിൽ പരിഗണിക്കുന്നു, (ഞാൻ ആദ്യം തൂക്കിലേറ്റപ്പെട്ടാൽ) ഒരു മണിക്കൂർ നേരമെങ്കിലും അവർക്ക് ജീവിക്കാമല്ലോ”

النُّورِي مَعَ جَمَاعَةٍ مِنَ المَشَايِخِ مِنْهُمْ الجُنَيْدُ لَمَّا سُعِيَ بِهِمْ. فَتَسَتُّرَ الجُنَيْدُ بِالفِقْهِ، وَقُبِضَ عَلَى البَاقِينَ، وَأُمِرَ بِضَرْبِ أَعْنَاقِهِمْ. فَتَقَدَّمَ النُّورِي، فَقِيلَ لَهُ : إِلَى مَاذَا تُبَادِرُ ؟ فَقَالَ : أُوثرُ أَصْحَابِي بِفَضْلِ حَيَاةٍ سَاعَةٍ.

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bugyatul Mustafid. Translation: Suhail Khairy)

https://youtu.be/iUNhpq38Q2U

"(അല്ലാഹുവിന്റെ) ചിരിയെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അതിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം മനുഷ്യർക്ക് അറിയപ്പെട്ടതാണ്, ആ ഒരു അവസ്ഥ ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യെ സംബന്ധിച്ച് അസാധ്യമാണ്. കാരണം, അത് ഒരു അവസ്ഥയിൽ നിന്നും മറ്റൊരു അവസ്ഥയിലേക്കുള്ള മാറ്റമാണ്, അതായത് ചിരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അവൻ നിശ്ചലമായ അവസ്ഥയിൽ ആയിരിക്കണം, പിന്നീട് ചിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ നിശ്ചലമോ ശാന്തമായതോ ആയ അവസ്ഥയിൽ നിന്നും ചിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറ്റം സംഭവിക്കും, ചിരിക്കുന്ന അവസ്ഥ ആദ്യത്തെ (കുറിപ്പ്: നിശ്ചലമായ അവസ്ഥയെ) പോലെ അല്ല, ഈ കാര്യം നിർബന്ധമായും ഓരോരുത്തർക്കും അറിയുന്നതാണ്. പക്ഷെ മനുഷ്യർക്ക് അറിയപ്പെട്ട ഈ ചിരി അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) യെ സംബന്ധിച്ച് അസാധ്യമാണ്, അത് അവന്റെ ഉന്നതമായ ദാത്തിന് യോജിച്ചതല്ല.

എന്നാൽ ഈ വിഷയത്തിൽ ബുദ്ധിയുള്ളവരെ ഉണർത്തപ്പെടേണ്ടതും അവർ നിർബന്ധമായും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടതും ആയ ഒരു കാര്യമുണ്ട്. വലിയ പദവിയും അധികാരവും അധികരിച്ച ശക്തിയും വർദ്ധിച്ച സമ്പത്തിന്റെ ഖജനാവും ശക്തമായ ആധിപത്യവും സ്വാധീനവും ഉള്ള ഒരു രാജാവിനോട് ഒരു മനുഷ്യൻ സംസാരിക്കുകയാണെങ്കിൽ ഈ വിശേഷണങ്ങൾ ഉള്ളത് കൊണ്ട് സംസാരിക്കുന്ന വ്യക്തിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ കാണുമ്പോൾ തന്നെ പേടി വരും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല, പിന്നെ അദ്ദേഹം സംസാരിക്കുമ്പോൾ പേടിയോടെയും ഭീതിയുടെയും ഭയഭക്തിയോടെയും ആയിരിക്കും സംസാരിക്കുക, അപ്പോൾ ആ രാജാവ് ചിരിക്കുന്നത് ആയി കണ്ടാൽ സംസാരിക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ വ്യക്തിക്ക് സന്തോഷമാകും, സംസാരിക്കുന്ന സമയത്ത് രാജാവ് ചിരിച്ചത് കാരണം അവന്റെ പേടിയും ഭീതിയും എല്ലാം ഇല്ലാതാകും, ഭയഭക്തി കാണിക്കപ്പെടേണ്ട വലിയ അധികാരമുള്ള ഒരു രാജാവ് ചിരിക്കുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നവർക്ക് സന്തോഷവും ആശ്വാസവും നൽകുന്നതാണ്.

ഈ കാര്യം നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായാൽ, വലിയ മഹത്വമുള്ളവനും പ്രൗഢിയുള്ളവനും പ്രപഞ്ചത്തെ ആവശ്യമില്ലാത്ത രൂപത്തിൽ സമ്പന്നതയുള്ളവനും വലുപ്പമുള്ളവനും ഗാoഭീര്യള്ളവനും ആയ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) - (എത്രത്തോളമെന്നാൽ) ആരെങ്കിലും അവന്റെ ഗാoഭീര്യത്തെ കണ്ടാൽ അവൻ അവന്റെ സ്വന്തത്തെ തന്നെ മറന്ന് പോകും, അവന്റെ ഗാoഭീര്യത്തിന്റെ വലുപ്പം കൊണ്ടും പ്രൗഢി കൊണ്ടും സ്വന്തത്തെ അവന് നഷ്ടപ്പെടും - ഇങ്ങനെയുള്ള റബ്ബിന്റെ മുമ്പിൽ നിന്ന് ആരെങ്കിലും സംസാരിച്ചാൽ അവൻ അങ്ങേ അറ്റത്തെ പേടിയിലും ഭീതിയിലും ഭയത്തിലും ആയിരിക്കും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. കഴുത്ത് കുടുക്കി എടുക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തിക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്ന പേടിയേക്കാൾ അധികരിച്ച പേടിയായിരിക്കും അപ്പോൾ ഉണ്ടാവുക. ഹദീസിൽ വന്നത് പോലെ: അടിമ അല്ലാഹുവിന്റെ മുന്നിൽ നിൽകുമ്പോൾ അവന്റെ അമലുകൾ അല്ലാഹുവിന്റെ മുന്നിൽ കാണിക്കപെട്ടാൽ ഭയഭക്തി കൊണ്ട് അടിമ വിയർക്കും എത്രത്തോളം എന്നാൽ 70 ദാഹിക്കുന്ന ഒട്ടകങ്ങൾ ആ വിയർപ്പ് കുടിച്ചാൽ അവരുടെ ദാഹം ശമിപ്പിക്കും.

ഇതാണ് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ വിശേഷണമെങ്കിൽ അവൻ ഒരാളോട് ചിരിച്ചാൽ ആ ചിരിയിലൂടെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന് സംരക്ഷണം ലഭിച്ചു എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലാകും. ആ ചിരി അദ്ദേഹത്തിന് (അല്ലാഹുവിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും) അനുഗ്രഹങ്ങളും അവന്റെ തൃപ്തിയും ലഭിക്കും എന്ന ശുഭവാർത്തയും അറിയിച്ച് കൊടുക്കുന്നുണ്ട്. കാരണം ഹഖ് (سبحانه وتعالى) ചിരിക്കുന്നത് അവനോട് സംസാരിക്കുന്നവന് ആശ്വാസം നൽകുന്ന കാര്യമാണ്, കൂടാതെ ശിക്ഷയിൽ നിന്നുള്ള സംരക്ഷണമാണ്, അതോടൊപ്പം അനുഗ്രഹങ്ങൾ ലഭിക്കും എന്നതിലേക്കുള്ള ശുഭവാർത്തയുമാണ്. ഇതാണ് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ ചിരി. ചിലർ അതിന്റെ ഉദ്ദേശത്തെ പകർന്ന് തരാത്ത രൂപത്തിൽ ചില പദപ്രയോഗങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് അതിനെ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അതിന്റെ (കുറിപ്പ്: അല്ലാഹുവിന്റെ ചിരിയുടെ) ശരിയായ അർഥം അത് അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്തിന്റെ പരിപൂർണ്ണമായ വിശേഷണങ്ങളിൽ പെട്ട ഒരു വിശേഷണമാണ് എന്നാണ്. ‘ഗാoഭീര്യം’, ‘കാരുണ്യം’, ‘വിട്ടുവീഴ്ച’ പോലെ ഒരു വിശേഷണമാണ് ‘ചിരി’ യും. കൂടാതെ അല്ലാഹു ഈ ചിരിയുടെ വിശേഷണത്തിന് താഴെ ഒരു മറയിട്ടിട്ടുണ്ട്, അത് കൊണ്ട് നാം പറയുന്നു: അത് അല്ലാഹുവിന്റെ ഗാംഭീര്യത്തോടും പ്രൗഢിയോടും യോജിച്ച പരിപൂർണ്ണമായ വിശേഷണങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വിശേഷണമാണ്, അവൻ അതിനെ അവന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ നിന്ന് മറച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നു, അവൻ അത് അവർക്ക് വെളിവാക്കി കൊടുത്തിട്ടില്ല.

എന്നാൽ (സൃഷ്ടികളിൽ നിന്നും) അവന് തൃപ്തിപ്പെട്ടവർക്ക് അവൻ ആ പരിപൂർണ്ണമായ വിശേഷണത്തിന്റെ മറ ഉയർത്തി കൊടുക്കുകയും അതിനെ വെളിവാക്കി കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും, അതിനെ അവർ കാണുമ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ടും ആഹ്ലാദം കൊണ്ടും (അവരെ ഉള്ള്) നിറയും, അവരിൽ നിന്നും പേടിയും ഭീതിയും ഒഴിഞ്ഞു പോകും, ഇതാണ് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യോട് യോജിച്ച ചിരി. അല്ലാതെ മനുഷ്യർക്കിടയിൽ അറിയപ്പെട്ട രൂപത്തിലുള്ള ചിരിയല്ല. അത് കൊണ്ടാണ് ഹദീസിൽ “സ്വർഗ്ഗത്തിൽ അവന്റെ ഔലിയാക്കൾക്ക് മുന്നിൽ വെളിവാകുന്ന ഒരു വെളിവാകൽ അവനുണ്ട്, ഔലിയാക്കളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനും അവർക്ക് സന്തോഷം നൽകാനും അവന്റെ വലുപ്പത്തെയും പ്രൗഢിയേയും കാണുമ്പോൾ അവർക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്ന ഭീതി ഒഴിവാക്കാനും വേണ്ടിയാണ് (അത് വെളിവാക്കപ്പെടുന്നത്)” എന്ന് പറഞ്ഞത്. ഈ കാരണം കൊണ്ട് തന്നെയാണ് പരിപൂർണ്ണനായ ശൈഖ്, മൗലാനാ അബ്ദുൽ ഖാദർ ജീലാനി (رضي الله عنه) പറഞ്ഞത്: “ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ അനുഭവിക്കുന്നത് ശീലിച്ചാൽ, ഹഖിൽ നിന്നും സൗന്ദര്യത്തിന്റെ (കുറിപ്പ്: ജമാലിന്റെ) വിശേഷണം അല്ലാതെ അവൻ അഭിമുഖീകരിക്കുകയില്ല, അദ്ദേഹത്തിന് അവന്റെ ഉന്നതമായ പ്രൗഢിയുടെ വെളിപാട് താങ്ങാൻ സാധിക്കുകയില്ല”

‘അദ്ദേഹത്തിന് അവന്റെ ഉന്നതമായ പ്രൗഢിയുടെ വെളിപാട് താങ്ങാൻ സാധിക്കുകയില്ല’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ വിവക്ഷ തുടരെ പറയുന്നതാണ്: ആരിഫീങ്ങളിൽ ഏറ്റവും ഉന്നതരായ ആളുകൾക്ക് അല്ലാതെ അത് താങ്ങാൻ സാധിക്കുകയില്ല, അവരിൽ ഏറ്റവും പരിപൂർണ്ണൻ ഖുതുബ് ആണ്, അദ്ദേഹം ഏറ്റവും ഉന്നതമായ ഖുതുബാനിയത്തിന്റെ സ്ഥാനം എത്തിച്ചാൽ അല്ലാതെ അദ്ദേഹത്തിലേക്ക് (ജലാലിന്റെ) പ്രൗഢിയുടെ വെളിപാട് (ഹഖ്) വെളിപ്പെടുത്തുകയില്ല, ആ ഒരു മഖാമിനെ ആണ് അവർ (കുറിപ്പ്: സൂഫിയാക്കൾ) മഖാമുകളുടെ മുദ്രണം (خَتْمَ المَقَامَاتِ) എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ആ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിച്ചേരാനുള്ള അകൽച്ച കാരണം അഖ്താബീങ്ങളിൽ വളരെ കുറച്ച് പേർ മാത്രമേ അതിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നതിലേക്ക് ഉയരുകയുള്ളൂ.

ഖുതുബ് ഉയർന്ന് ആ ഒരു സ്ഥാനത്തേക്ക് എത്തിയാൽ അവനിലേക്ക് (ഹഖിന്റെ) ദാത്തിന്റെ പ്രൗഢി വെളിവാക്കപ്പെടും, പിന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി അദ്ദേഹം ആ ഒരു സ്ഥാനത്ത് ഉയർന്നുകൊണ്ടേ ഇരിക്കും, ആ ഒരു പ്രൗഢിയുടെ വെളിപാടിന്റെ ഒരു അംശം മുഴുവൻ ആരിഫീങ്ങളിലേക്കും സിദ്ദീഖീങ്ങളിലേക്കും (ഹഖ്) വെളിവാക്കിയാൽ, അവർ എല്ലാവരും കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയം കൊണ്ട് പൊടിപടലങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടും, ആ ഒരു സ്ഥാനം ഏകനായ എല്ലാം ഉൾകൊള്ളുന്ന ഖുതുബിന് മാത്രമേ താങ്ങാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ, പക്ഷെ അത് തന്നെ അദ്ദേഹം മുദ്രണം ചെയ്യപ്പെട്ട സ്ഥാനത്തേക്ക് എത്തിയാൽ മാത്രം, ആ സ്ഥാനത്തേക്ക് എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് അദ്ദേഹത്തിനും അത് താങ്ങാൻ സാധിക്കുകയില്ല, അലി (كَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَهُ) പറഞ്ഞു: “മഅരിഫത്ത് എന്ന് പറയുന്നത് (ഹഖ് അവന്റെ) ജലാലിന്റെ ഗാoഭീര്യം വെളിപ്പെടുത്തലാണ്, അതിന്റെ ഏറ്റവും ഉന്നതമായ അവസ്ഥ അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രൗഢിയിൽ അമ്പരക്കലാണ്” ഇവിടെ ‘ഉന്നതമായ അവസ്ഥ’ എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ഖുതുബാനിയത്തിലെ ഖത്മ്ന്റെ മഖാമാണ്.അതാണ്, ഏറ്റവും അങ്ങേ അറ്റത്തെ (ആത്മീയ) അവസ്ഥ."

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

https://youtube.com/shorts/jRZX9WHf7LA?feature=shared

يَسْتَغِيثُ الرَّجُلُ مِنَ النَّارِ فِي آخِرِ أَمْرِهِ، يَقُولُ رَبِّ قَدْ قَشَبَنِي رِيحُهَا وَأَحْرَقَنِي ذَكَاؤُهَا، فَأَخْرِجْنِي مِنَ النَّارِ بِرَحْمَتِكَ، فَيَقُولُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: أَرَأَيْتَ إِنْ أَخْرَجْتُكَ مِنْهَا أَتَسْأَلُ غَيْرَهَا؟ فَيَقُولُ: لَا، فَيَطْلُبُهُ رَبُّهُ بِالعُهُودِ وَالمَوَاثِيقِ، أَنْ لَا يَسْأَلَ غَيْرَ الخُرُوجِ مِنَ النَّارِ، فَإِذَا أَخْرَجَهُ مِنْهَا وَأَجْلَسَهُ قَرِيباً مِنْهَا، يشْتَكِي إِلَى اللَّهِ ضرَرَهَا وَحَرَّهَا، فَيَقُولُ: رَبِّ أَبْعِدْنِي عَنْهَا فَيَقُولُ الرَّبُّ سُبْحَاتَهُ وَتَعَالَى: أَلَسْتَ أَعْطَيْتَ العُهُودَ وَالمَوَاثِيقَ، أَنْ لَا تَسْأَلَ غَيْرَ الخُرُوجِ مِنْهَا فَيَعْتَذِرُ بِضَرَرِهِ بِقُرْبِهَا، فَيَقُولُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: أَرَأَيْتَ إِنْ أَبْعَدْتُكَ عَنْهَا أَتَسْأَلُ غَيْرَ ذَلِكَ؟ فَيَقُولُ: لَا أَسْأَلُ فَيَطْلُبُهُ رَبُّهُ بِإِعْطَاءِ العُهُودِ وَالمَوَاثِيقِ، أَنْ لَا يَسْأَلَ غَيْرَ البُعْدِ عَنْهَا، فَيُبْعِدُهُ اللَّهُ عَنْهَا، بِحَيْثُ أَنْ لَا يَرَاهَا، وَلَا يَسْمَعَهَا، وَلَا يَشُمَّ رِيحَهَا، فَتَكُونُ الجَنَّةُ بَادِيَةً لَهُ مِنْ بُعْدٍ، فَيَسْكُتُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَسْكُتَ.
ثُمَّ يَقُولُ رَبِّ قَرَبْنِي مِنَ الجَنَّةِ، فَيَقُولُ الرَّبُّ جَلَّ جَلَالُهُ: أَلَمْ تُعْطِ عُهُودَكَ وَمَوَاثِيقَكَ، أَنْ لَا تَسْأَلَ غَيْرَ البُعْدِ عَنِ النَّارِ؟ فَيَقُولُ: أَيْ رَبِّ لَا أَكُونُ أَشْقَى خَلْقِكَ، فَيَقُولُ الرَّبُّ:
وَيْحَكَ يَا ابْنَ آدَمَ مَا أَغْدَرَكَ، ثُمَّ يَقُولُ الرَّبُّ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَرَّبْتُكَ مِنَ الجَنَّةِ أَتَسْأَلُ غَيْرَهَا ؟
فَيَقُولُ: لَا، فَيَأْخُذُ عَلَيْهِ العُهُودَ وَالمَوَاثِيقَ، أَنْ لَا يَسْأَلَ غَيْرَ ذَلِكَ، فَيُعْطِيهِ العُهُودَ وَالمَوَاثِيقَ، فَيُقَرِّبُهُ اللَّهُ إِلَى الجَنَّةِ، فَإِذَا نَظَرَ إِلَيْهَا، وَاتَّضَحَ إِلَيْهِ أَمْرُهَا، وَشَمَ رَوَائِحَهَا، سَكَتَ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَسْكُتَ، ثُمَّ قَالَ: رَبِّ قَرَّبْنِي إِلَى بَابِ الجَنَّةِ، فَيَقُولُ الرَّبُّ جَلَّ جَلَالُهُ: وَيْحَكَ أَلَمْ تُعْطِ عُهُودَكَ أَنْ لَا تَسْأَلَ غَيْرَ القُرْبِ مِنْهَا،
فَيَقُولُ: أَيْ رَبِّ لَا أَكُونُ أَشْقَى خَلْقِكَ فَيُقَرِّبُهُ اللَّهُ إِلَى بَابِ الجَنَّةِ، فَيَرَى أَهْلَ الجَنَّةِ وَمَا هُمْ فِيهِ، يَرَى ذَلِكَ تَحْقِيقاً، فَيَسْكُتُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَسْكُتَ، ثُمّ يَقُولُ: رَبِّ أَدْخِلْنِي الجَنَّةَ، فَيَقُولُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: أَلَمْ تُعْطِ عُهُودَكَ أَنْ لَا تَسْأَلَ غَيْرَ القُرْبِ مِنْ بَابِهَا ؟ فَيَقُولُ: رَبِّ لَا أَكُونُ أَشْقَى خَلْقِكَ فَيَقُولُ الرَّبُّ: وَيْحَكَ يَا ابْنَ آدَمَ مَا أَغْدَرَكَ، ثُمّ يُدْخِلُهُ الجَنَّةَ، فَإِذَا رَأَى الخَلْقَ يَتَنَعَمُونَ فِي أَمْلَاكِهِمْ وَلَا نَصِيبَ لَهُ فِيهَا، أَخَذَهُ مَا يَأْخُذُ أَمْثَالَهُ مِنَ التَّضَرُّرِ بِرُؤْيَةِ ذَلِكَ، حَيْثُ لَا نَصِيبَ لَهُ فَيَقُولُ: رَبِّ ارْزُقْنِي مِنْهَا شَيْئا .
فَيَقُولُ: أَلَمْ تُعْطِ عُهُودَكَ أَنْ لَا تَسْأَلَ غَيْرَ الدُّخُولِ إِلَيْهَا، فَيَقُولُ: رَبِّ لَا أَكُونُ أَشْقَى خَلْقِكَ، فَيَقُولُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: وَيْحَكَ يَا ابْنَ آدَمَ مَا أَغْدَرَكَ، ثُمَّ يَقُولُ لَهُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: مَا تُرِيدُ مِنْهَا؟ فَيَذْكُرُ لَهُ مَا يُرِيدُ مِنْ تَمَتُّعِ أَمْثَالِهِ، فَيَقُولُ لَهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: تَمَنَّ فِيهَا مَا تُرِيدُ، فَلَا يَزَالُ يَتَمَنَّى حَتَّى تَنْقَطِعَ بِهِ الأَمَانِيُّ ثُمَّ يَقُولُ هَذَا غَايَةُ مَا أَتَمَنَّى، فَيَقُولُ لَهُ الرَّبُّ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى: لَكَ هَذَا وَعَشْرَةُ أَمْثَالِهِ، فَلَا يَطْمَئِنّ قَلْبُهُ لِذَلِكَ، فَيَقُولُ: أَتَهْزأُ بِي وَأَنْتَ المَلِكُ، فَيَضْحَكُ اللَّهُ مِنْهُ، ثُمْ يُظْهِرُ لَهُ ذَلِكَ كُلَّهُ وَيَقُولُ لَهُ: هَذَا الَّذِي تَمَنَّيْتَ وَعَشْرَةُ أَمْثَالِهِ.



ഒരു മനുഷ്യൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നരകത്തിലെ അവസാനത്തെ അവസ്ഥയിൽ പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ (നരകത്തിന്റെ) കാറ്റ് എന്നെ തകർത്തിട്ടുണ്ട്, അതിന്റെ തീനാളങ്ങൾ എന്നെ കത്തി കരിയിച്ചിട്ടുണ്ട്, അത് കൊണ്ട് നിന്റെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് നരകത്തിൽ നിന്നും എന്നെ പുറത്തെടുക്കൂ.”

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “നിന്നെ ഞാൻ പുറത്തെടുത്താൽ നീ വേറെ ഒന്നും ചോദിക്കുകയില്ലല്ലോ?”

അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഇല്ല”, അങ്ങനെ നരകത്തിൽ നിന്നും അദ്ദേഹത്തെ പുറത്തെടുത്താൽ അദ്ദേഹം മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന ഉടമ്പടിയും ശപഥവും റബ്ബ് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും സ്വീകരിക്കും. തുടർന്ന് അദ്ദേഹത്തെ നരകത്തിൽ നിന്നും പുറത്ത് എടുത്ത് അതിന്റെ അടുത്ത് ഇരുത്തും, അപ്പോൾ അദ്ദേഹം അതിന്റെ (കുറിപ്പ്: നരകത്തിന്റെ) ഉപദ്രവത്തെ കുറിച്ചും ചൂടിനെ കുറിച്ചും അല്ലാഹുവിനോട് പരാതിപ്പെടും. അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ.. നീ എന്നെ അതിൽ നിന്നും ദൂരെ ആക്കൂ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “ഞാൻ നിന്നെ അതിൽ നിന്നും പുറത്തെടുത്താൽ നീ മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് ഉടമ്പടിയും ശപഥവും നീ എനിക്ക് തന്നത് അല്ലെ?”

പക്ഷെ അദ്ദേഹം അതിന്റെ അടുത്ത് ആയത് കൊണ്ടുള്ള ഉപദ്രവത്തിൽ (നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നത്) മാത്രം ഒഴിവ് ചോദിക്കും.

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “ഞാൻ നിന്നെ അതിൽ നിന്നും ദൂരെ ആക്കിയാൽ നീ മറ്റൊന്നും എന്നോട് ചോദിക്കുകയില്ലല്ലോ?”

അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഇല്ല” (നരകത്തിൽ നിന്നും) ദൂരെ ആക്കിയതിന് ശേഷം മറ്റൊരുന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന ഉടമ്പടിയും ശപഥവും റബ്ബ് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും സ്വീകരിക്കും. അങ്ങനെ അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ നരകത്തിൽ നിന്നും ദൂരെ ആക്കും. എത്രത്തോളം എന്നാൽ അദ്ദേഹം അതിനെ (കുറിപ്പ്: നരകത്തിനെ) കാണുകയോ കേൾക്കുകയോ അതിന്റെ ഗന്ധം മണക്കുകയോ ഇല്ല, അപ്പോൾ സ്വർഗ്ഗത്തെ ദൂരത്ത് നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന് കാണാൻ സാധിക്കും, പക്ഷെ അദ്ദേഹം അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നടുത്തോളം കാലം ഒന്നും മിണ്ടുകയില്ല.

(അവസാനം അദ്ദേഹം മൗനം വെടിഞ്ഞു) പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, എന്നെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് അടുപ്പിക്കൂ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “നരകത്തിൽ നിന്നും അകറ്റി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വേറെ ഒന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് നിങ്ങൾ എനിക്ക് ഉടമ്പടിയും ശപഥവും തന്നതല്ലേ?”

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, നീ എന്നെ നിന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടവൻ ആകരുതേ”.

അപ്പോൾ റബ്ബ് പറയും: “ആദമിന്റെ സന്തതീ.. കഷ്ട്ടം തന്നെ നിന്റെ അവസ്ഥ, നീ എന്തൊരു വഞ്ചകനാണ്”, എന്നിട്ട് റബ്ബ് പറയും: “നിന്നെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ മറ്റൊന്നും നീ ചോദിക്കുകയില്ലല്ലോ?”

അദ്ദേഹം പറയും: “ഇല്ല”, ശേഷം അദ്ദേഹം മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും ഉടമ്പടിയും ശപഥവും കൈപ്പറ്റും, അദ്ദേഹം ആ ഉടമ്പടിയും ശപഥവും നൽകും. ശേഷം അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് അടുപ്പിക്കും, അദ്ദേഹം അതിലേക്ക് (കുറിപ്പ്: സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക്) നോക്കിയാൽ അതിന്റെ കാര്യങ്ങൾ അവന് വ്യക്തമാക്കപ്പെടുകയും അതിന്റെ സുഗന്ധം അവന് ആസ്വദിക്കാൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യും. പക്ഷെ അദ്ദേഹം അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നടുത്തോളം കാലം ഒന്നും മിണ്ടുകയില്ല.

(അവസാനം അദ്ദേഹം മൗനം വെടിഞ്ഞു) പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, എന്നെ നീ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ കവാടത്തിലേക്ക് അടുപ്പിക്കൂ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് പറയും: “കഷ്ടം തന്നെ.. സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചതിന് ശേഷം മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് നീ എനിക്ക് ഉടമ്പടി തന്നതല്ലേ?”

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, നീ എന്നെ നിന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടവൻ ആകരുതേ”

അങ്ങനെ അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ കവാടത്തിലേക്ക് അടുപ്പിക്കും, അപ്പോൾ അദ്ദേഹം സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ആളുകളെയും അവരുടെ അവസ്ഥകളെയും വ്യക്തമായി കാണും, പക്ഷെ അദ്ദേഹം അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നടുത്തോളം കാലം ഒന്നും മിണ്ടുകയില്ല.

(അവസാനം അദ്ദേഹം മൗനം വെടിഞ്ഞു) പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, നീ എന്നെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കൂ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “(സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ) കവാടത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് നീ എനിക്ക് ഉടമ്പടി തന്നതല്ലേ?”

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, നീ എന്നെ നിന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടവൻ ആകരുതേ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് പറയും: “ആദമിന്റെ സന്തതീ.. കഷ്ട്ടം തന്നെ നിന്റെ അവസ്ഥ, നീ എന്തൊരു വഞ്ചകനാണ്” അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെടും. അവിടെ വെച്ച് സ്വർഗ്ഗവാസികൾ അവരുടെ മേഖകളിൽ ആസ്വദിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം കാണും, പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന് അതിൽ ഒരു പങ്കും ഉണ്ടാവുകയും ഇല്ല, ഈ തരത്തിലുള്ള കാഴ്ച അദ്ദേഹത്തെ വേദനിപ്പിക്കും, കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് അതിൽ ഒരു പങ്കും ഇല്ലല്ലോ, അപ്പോൾ അദ്ദേഹം ചോദിക്കും: “റബ്ബേ… എനിക്കും അത് പോലെ നൽകൂ”.

അപ്പോൾ (അല്ലാഹു) പറയും: “സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ മറ്റൊന്നും ചോദിക്കുകയില്ല എന്ന് നീ എനിക്ക് ഉടമ്പടി തന്നതല്ലേ?”

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ റബ്ബേ, നീ എന്നെ നിന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടവൻ ആകരുതേ”

അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “ആദമിന്റെ സന്തതീ.. കഷ്ട്ടം തന്നെ നിന്റെ അവസ്ഥ, നീ എന്തൊരു വഞ്ചകനാണ്”, ശേഷം റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) അവനോട് പറയും: “അതിൽ നിന്നും എന്താണ് നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?”, (സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ആളുകൾ ആസ്വദിക്കുന്നത്) പോലെയുള്ള ആസ്വാദനങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നത് എല്ലാം അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറയും, ശേഷം അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) പറയും: “നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ഒക്കെ (മനസ്സിൽ) കരുതുക”, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നത് വരെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹം കരുതും, എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം പറയും: “എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹം ഇതൊക്കെ ആണ്” അപ്പോൾ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) പറയും: “അതിന്റെ പതിമടങ്ങ് നിനക്കുള്ളതാണ്”, പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിന് തൃപ്തി വരുകയില്ല, അദ്ദേഹം പറയും: “നീ രാജാവായത് കൊണ്ട് നീ എന്നെ കളിയാക്കുകയാണോ?” അപ്പോൾ അല്ലാഹു ചിരിക്കും എന്നിട്ട് അത് (കുറിപ്പ്: പറയപ്പെട്ടത്) മുഴുവൻ അദ്ദേഹത്തിന് കാണിച്ച് കൊടുക്കും എന്നിട്ട് പറയും: “നീ ആഗ്രഹിച്ചത് എല്ലാം പതി മടങ്ങായിട്ട് ഇതാ..”

ഇതിലെ (കുറിപ്പ്: ഈ ഹദീസിലെ) പ്രസക്തമായ ഭാഗം ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ ചിരിയാണ്, മറ്റൊരു ഹദീസിൽ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു:

في جنة التجلي حيث يتجلى فيها ربنا ضحكا
വെളിവാക്കലിന്റെ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ റബ്ബ് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് വെളിവാകും

ഈ ഹദീസുകളുടെയെല്ലാം ബാഹ്യമായ അർത്ഥം അല്ലാഹുവിനെ സംബന്ധിച്ച് അസാധ്യമായ കാര്യങ്ങളാണ്. അവയെല്ലാം ദൈവീകമായ ആലങ്കാരിക പ്രയോഗങ്ങളാണ്. അത് പോലെ തന്നെയാണ് അവന്റെ ദേഷ്യവും അലോസരപ്പെടലും, ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ സ്നേഹവും, ഇവയുടെ ബാഹ്യമായ അർത്ഥം അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) യെ സംബന്ധിച്ച് അസാധ്യമാണ്. ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യെ സംബന്ധിച്ച് അറിയപ്പെടാത്ത മറഞ്ഞ ചില കാര്യങ്ങൾ അറിയിച്ച് തരുന്ന സൂചനകൾ മാത്രമാണ് അവ. അതിനെ കേൾക്കുമ്പോൾ കീഴ്‌പെടുക എന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയും ആർക്കും ഇല്ല (കുറിപ്പ്: അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക എന്നത് നിഷിദ്ധമാണെന്ന്).

ജനങ്ങൾ ഈ ആലങ്കാരികമായ ഉപമകളുടെ വിഷയത്തിൽ വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായക്കാരായി വിഭജിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു വിഭാഗം അതിന്റെ ബാഹ്യമായ അർത്ഥത്തെ നിഷേധിച്ച് അതിന്റെ ആലങ്കാരികമായി വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി, മറ്റൊരു വിഭാഗം അറിവിന്റെ ആളുകൾ അതിന്റെ ബാഹ്യമായ അർത്ഥത്തെ നിഷേധിക്കുന്നതോടൊപ്പം അതിന്റെ കാര്യങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന് വിട്ട് കൊടുക്കുകയും അതിന്റെ യാഥാർഥ്യങ്ങളുടെ വിഷയത്തിൽ അല്ലാഹുവിന് കീഴ്‌പെടുകയും ചെയ്തു, അവർ അതിന്റെ അർത്ഥത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയില്ല, മറ്റൊരു കൂട്ടം അറിവിന്റെ ആളുകൾ അവയുടെ ഹഖീഖത്തുകളെ (കുറിപ്പ്: യാഥാർഥ്യങ്ങളെ) കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു, പക്ഷെ അവർ അപ്രകാരം ചെയ്തത് സൂചനകളിലൂടെ ആണ് വ്യക്തമായിട്ടല്ല.

ആരിഫീങ്ങൾ പറഞ്ഞു: ആരെങ്കിലും ‘സിംസിമയുടെ’ ഭൂമിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചാൽ ഈ പ്രയാസമേറിയ (ദൈവീക) വിശേഷണങ്ങളുടെ ഹഖീഖത്ത് അവർക്ക് വെളിവാക്കപ്പെടും. അവർക്ക് അത് അനുഭവത്തിലൂടെ കാണാം, അതിന് ശേഷം അവർക്ക് ഒരു സംശയവും ഉണ്ടാവുകയില്ല, പക്ഷെ അവർ അതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയില്ല, കാരണം ആ സ്ഥലം ഒരു പർവ്വതത്തിലാണ് അവിടെ മുഴുവൻ സംശയങ്ങളും നീക്കപ്പെടും, അത് ഏത് അറിവിന്റെ വിഷയത്തിൽ ആണെങ്കിലും ശരി

ഇനി നമ്മൾക്ക് (ദൈവീകമായ) വിശേഷണങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുന്നതിലേക്ക് തന്നെ മടങ്ങാം. (മുഇമിനീങ്ങളുടെ ജീവൻ എടുക്കാൻ) വിസമ്മതിക്കും എന്ന് ഹദീസിൽ പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അതിന്റെ ബാഹ്യാർത്ഥം അല്ലാഹുവിനെ സംബന്ധിച്ച് അസാധ്യമാണ്, ഒരു മുഇമിനിന്റെ ജീവൻ പിടിക്കുന്ന സമയത്ത് അല്ലാഹു അവന്റെ മുൻകൂട്ടിയുള്ള ഇച്ഛയും തീരുമാനവും അനുസരിച്ച് മുഇമിനിന്റെ ജീവൻ പിടിക്കണോ അല്ല തന്റെ അടിമക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് ആവും എന്ന് കരുതി അത് ഉപേക്ഷിക്കണോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് ആണല്ലോ ഈ വിസമ്മതം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്, ഇത് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യെ സംബന്ധിച്ച് ഉൾകൊള്ളാൻ സാധിക്കാത്ത ഒന്നാണ്, കാരണം അല്ലാഹുവിന്റെ തീരുമാനവും വിധിയും മുമ്പേ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടതാണ്, അതനുസരിച്ച് ഓരോ ശരീരവും മരണം രുചിക്കും, കൂടാതെ ഓരോരുത്തരും കഴിച്ച് കൂട്ടുന്ന ജീവിതകാലം അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കൽ മുന്നേ ക്ലിപ്തമാക്കപ്പെട്ടതാണ്, ഈ (അല്ലാഹുവിന്റെ) അറിവിൽ മുമ്പേ തീരുമാനിക്കപെട്ട സമയത്തെ മുന്നോട്ട് ആക്കലും വൈകിപ്പിക്കലും അസാധ്യമാണ്. ഇലാഹിയായ അറിവ് കൊണ്ട് എന്താണോ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് അതിനോട് ഇത് എതിരാവുന്നത് കൊണ്ടാണ് അസാധ്യമാണ് (എന്ന് പറയുന്നത്). ഈ രൂപത്തിലാണ് കാര്യങ്ങൾ എങ്കിൽ അല്ലാഹു (ജീവൻ എടുക്കാൻ) വിസമ്മതിക്കും എന്നത് അവനെ സംബന്ധിച്ച് എങ്ങനെ ശരിയാവും? എന്നാൽ ഹദീസ് സഹീഹ് ആണ്. (അപ്പോൾ) അത് (കുറിപ്പ്: ആ പറയപ്പെട്ടത്) ഇലാഹിയായ ആലങ്കാരിക പ്രയോഗങ്ങൾ മാത്രമാണ്. അതിന്റെ ഭാഷാപരമായ ബാഹ്യാർത്ഥത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ് അത് കൊണ്ട് സൂചിപ്പിക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ.

അതിന്റെ യാഥാർഥ്യം ഇപ്രകാരമാണ്: അല്ലാഹു നമ്മൾക്ക് അറിയിച്ച് തരികയാണ്, അല്ലാഹു അല്ലാത്ത ഏത് ഒരാളും ഇത് ചെയ്യാൻ വിസമ്മതിക്കും എന്ന്. നമ്മൾ മനുഷ്യരിൽ ആർകെങ്കിലും ആണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത് എങ്കിൽ, (ഉദാഹരണത്തിന്) അവരിൽ ഒരാൾക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തെ അവസ്ഥയിൽ അവൻ മറ്റൊരാളെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്, എത്രത്തോളം എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും ഒരു നിമിഷനേരത്തേക്ക് പോലും അയാൾ വേർപെടുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് കാണാൻ സാധിക്കുകയില്ല, (അങ്ങനെ ഇരിക്കെ) താൻ സ്നേഹിക്കുന്ന പ്രിയൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു വലിയ നന്മ അവനെ വധിച്ചാൽ അല്ലാതെ അവന് ലഭിക്കുകയില്ല എന്നും അവൻ അത് ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിൽ ആ നന്മ എന്നെന്നേക്കും ആയി അവന് തടയപ്പെടും എന്നും സ്നേഹിക്കുന്നവന് അറിയിക്കപ്പെട്ടാൽ ആ മനുഷ്യൻ താൻ സ്നേഹിക്കുന്നവനെ കൊല്ലണോ വേണ്ടയോ എന്ന ആലോചനയിൽ ആകും, അത് അവനെ സംബന്ധിച്ച് ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമായിരിക്കും കാരണം അവന്റെ പ്രിയൻ അത് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല, അവൻ കൊല്ലാതെ ഇരുന്നാൽ ആ നന്മ തന്റെ പ്രിയന് ഒരിക്കലും ലഭിക്കുകയും ഇല്ല. ഈ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ കൊല്ലണോ വേണ്ടയോ എന്ന വിഷയത്തിൽ അദ്ദേഹം ആലോചനയിൽ മുഴുകും. കാരണം തന്റെ പ്രിയനെ വധിക്കുക എന്നത് തനിക്കും തന്റെ പ്രിയനും ഏറ്റവും പ്രയാസകരമായ കാര്യമാണ്, അത് പോലെ തന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി നന്മയിൽ നിന്നും പ്രിയനേ ഒഴിവാക്കപ്പെടും എന്ന കാര്യവും അവന് പ്രയാസകരമാണ്, തന്റെ പ്രിയനെ വധിച്ചില്ലെങ്കിൽ അവന് ആ നന്മ ലഭിക്കുകയില്ല എന്നും ആ നന്മ എന്നെന്നേക്കുമായി പ്രിയനിൽ നിന്നും എടുത്ത് കളയപ്പെടും എന്നും തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാണ് അവൻ ആലോചനയിൽ ആകുന്നത്. (ഹദീസിൽ പറയപ്പെട്ടത്) ഇങ്ങനെ അല്ലാഹു പറഞ്ഞത് പോലെയാണ്: “ഇത് നിങ്ങളുടെ ഒരു കാര്യം ആണെങ്കിൽ നിങ്ങൾ അങ്ങേ അറ്റം അതിന് വിസമ്മതിക്കുമായിരുന്നു, നിങ്ങൾക്ക് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല”

ഈ ഒരു വിശേഷണത്തെ കുറിച്ച് പറയാൻ പറ്റുന്നതിന്റെ അറ്റം ഇതാണ്, ഹദീസിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ട ‘വിസമ്മതത്തിന്റെ’ വിശദീകരണം ഇതാണ്.

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

اِنَّ الَّذِیْنَ یَشْتَرُوْنَ بِعَهْدِ اللّٰهِ وَاَیْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِیْلًا اُولٰٓىِٕكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِی الْاٰخِرَةِ وَلَا یُكَلِّمُهُمُ اللّٰهُ وَلَا یَنْظُرُ اِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ
അല്ലാഹുവോടുള്ള കരാറും സ്വന്തം ശപഥങ്ങളും തുച്ഛവിലയ്ക്ക് വില്‍ക്കുന്നവരാരോ അവര്‍ക്ക് പരലോകത്തില്‍ യാതൊരു ഓഹരിയുമില്ല. ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പിന്‍റെ നാളില്‍ അല്ലാഹു അവരോട് സംസാരിക്കുകയോ, അവരുടെ നേര്‍ക്ക് (കാരുണ്യപൂര്‍വ്വം) നോക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതല്ല.

ഇത് അവന്റെ വിശേഷണത്തിന്റെ നോട്ടമല്ല, മറിച്ച് ഇത് കൂടുതലായിട്ടുള്ള (പ്രത്യേക) നോട്ടമാണ്.
അത് പോലെ തന്നെയാണ് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യെ കുറിച്ച് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട ചിരിയുടെ വിഷയവും, സുദീർഘമായ ഒരു ഹദീസിൽ ഒരു അഅറാബി ആയ മനുഷ്യൻ വരൾച്ചയുടെയും ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെയും തീവ്രത പറഞ്ഞു കൊണ്ട് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളോട് പരാതിപ്പെടുന്നുണ്ട്, അപ്പോൾ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു:

((يشرف عليهم أزلي يظل يضحك)) يعني من قنرطهم ((يعلم أن خيره قريب))
തുടക്കമില്ലാത്തവൻ അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ മേൽനോട്ടം വഹിക്കുന്നുണ്ട്, അവരുടെ നിരാശ കണ്ടിട്ട് (കുറിപ്പ്: ആശ്വാസം അടുത്ത് ഉണ്ട് എന്ന് അറിയാതെ നിരാശപെടുന്ന ആളുകളെ കണ്ടിട്ട്) അവൻ ചിരി നിർത്തുന്നില്ല, കാരണം അവനറിയാം അവന്റെ അനുഗ്രഹം അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടെന്ന്

അത് പോലെ തന്നെ മറ്റൊരു ഹദീസിൽ നരകത്തിൽ നിന്നും അവസാനം പുറത്തെടുക്കപ്പെടുന്ന മനുഷ്യരിൽ പെട്ട ഒരാളെ - ജുഹൈന അല്ലെങ്കിൽ ഹന്നാദ് - കുറിച്ച് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു, ഹദീസ്:

https://youtu.be/MdcapMDrSJo?feature=shared

https://youtu.be/Z6II4zndthk?feature=shared

https://youtu.be/tve6pmlcOsA?feature=shared

https://youtube.com/shorts/QQISc7QJTh0?feature=shared

https://youtu.be/muijZR2MAKk?feature=shared

https://youtube.com/shorts/RC-C0dLFrVU

അല്ലാഹുവിന്റെ ആളുകളിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: “ഒരു ദിവസം നമ്മൾ അൽ ജറീറിയ്യ് (رضي الله عنه) ന്റെ കൂടെ ആയിരുന്നു, അപ്പോൾ അവിടേക്ക് ഒരു മനുഷ്യൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വന്നു, എന്നിട്ട് അയാൾ മഹാനവര്കളോട് പറഞ്ഞു: “ഞാൻ (അല്ലാഹുവുമായുള്ള) അടുപ്പത്തിന്റെ പരവതാനിയിൽ ആയിരുന്നു പിന്നീട് എനിക്ക് ഒരു വീഴ്ച സംഭവിച്ചു അതോടെ എന്നെ എന്റെ മഖാമിൽ നിന്നും മറക്കപ്പെട്ടു, എന്റെ പഴയ സ്ഥിതിയും (അല്ലാഹുവിൽ) എത്തിച്ചേർന്ന അവസ്ഥയും എനിക്ക് തിരികെ വേണം, അതിലേക്ക് എന്നെ ഒന്ന് മാർഗദർശനം ചെയ്യുമോ?” അപ്പോൾ തന്റെ ചൂണ്ടുവിരലും തള്ളവിരലും ചേർത്ത് വെച്ച് കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിനോട് അൽ ജറീറിയ്യ് പറഞ്ഞു: “എന്റെ സഹോദരാ… നമ്മൾ എല്ലാം അവന്റെ ആസൂത്രണത്തിന്റെ പിടുത്തത്തിലാണ്” ശേഷം അവിടുന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് എന്നെ കാണിച്ച് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “ഞാനും നിങ്ങളും നമ്മൾ എല്ലാവരും അല്ലാഹുവിന്റെ പിടുത്തത്തിൽ ആണ്. പക്ഷെ ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഒരു ബൈത്ത് ചൊല്ലി തരാം, അതിൽ നിങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരമുണ്ട്”

قف بالديار فهذه آثارهم – تبكي الأحبة حسرة وتشوقا
ഹൃദയം പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ടും തീവ്രമായി കൊതിച്ച് കൊണ്ടും ഞാൻ എന്റെ പ്രിയതമയുടെ വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നിട്ടുണ്ട്, ഇതാണ് അതിന്റെ അടയാളങ്ങൾ

كم ذا وقفت بربعها مستخبرا – عن أهلها أو سائلا أو مشفقا
എത്ര തവണയാണ് യാചിച്ച് കൊണ്ടും അനുകമ്പ തേടി കൊണ്ടും അവളുടെ ആളുകളോട് അവളുടെ വിവരങ്ങൾ അന്വേഷിച്ച് കൊണ്ടും ഞാൻ അവളുടെ അയൽപക്കത്ത് നിന്നിട്ടുള്ളത്

فأجابني داعي الهواى من ربعها – فارقت من تهوى فعز الملتقى
(അവസാനം) അവളുടെ അയൽപക്കത്ത് നിന്നും ഞാൻ എന്റെ തന്നിഷ്ടങ്ങളുടെ വിളിക്ക് ഉത്തരം നൽകി,
തന്നിഷ്ടങ്ങളുടെ ആൾക്ക് (കുറിപ്പ്: അതിനെ പിന്തുടർന്നവന്) അവളെ വേർപെടുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അത് കൊണ്ട് അവളുമായുള്ള സംഗമം ഇനി ബുദ്ധിമുട്ടാണ്

ഇത് കേട്ട് അദ്ദേഹം കരഞ്ഞു കൊണ്ട് എഴുനേറ്റ് നിൽക്കുകയും അവിടെ നിന്ന് പോവുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം പോയപ്പോൾ അൽ ജറീറിയ്യ് യുടെ അനുചരന്മാർ ജറീറിയ്യിനോട് ചോദിച്ചു: “എന്താണ് അദ്ദേഹത്തിന് സംഭവിച്ചത്?”
അപ്പോൾ അവിടുന്ന് പറഞ്ഞു: “അദ്ദേഹം ഹഖിനെ കുറിച്ച് സമ്മതമില്ലാതെ പരസ്യമായി സംസാരിച്ചു, അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മീയ മഖാമിൽ നിന്നും അദ്ദേഹത്തെ പുറത്താക്കപ്പെട്ടു. സമ്മതമില്ലാതെ ഹഖിനെ കുറിച്ച് പരസ്യമായി സംസാരിക്കുന്നതിൽ അല്ലാഹുവിൽ നിന്നും അശ്രദ്ധയുണ്ട്, ആരിഫ് എപ്പോളും അദബിന്റെ പരവതാനിയിൽ നിലനിൽക്കുന്നവനാണ്”

ജുനൈദ് (رضي الله عنه) തങ്ങളുടെ അനുചരന്മാരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: “ഒരു രാത്രി നമ്മൾ അവിടുത്തോടൊപ്പം (കുറിപ്പ്: ജുനൈദ് (رضي الله عنه) തങ്ങളോടൊപ്പം) ബാഗ്ദാദിലെ ഊടുവഴികളിലൂടെ കടന്ന് പോവുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ ഒരാൾ നഷീദ് ചൊല്ലുന്നത് കേട്ടു, അദ്ദേഹം അത് ചൊല്ലുമ്പോൾ നിലവിളിച്ച് കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ ചൊല്ലി:

منازلا كنت أهواها ونألفها – أيام كنت على الأيام منصورا
വിജയി ആകുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചും ഉത്സാഹിച്ചും കഴിഞ്ഞുകൂടിയ ദിനങ്ങൾ (എത്ര രസകരമായിരുന്നു..)

ഇത് കേട്ട് ജുനൈദ് (رضي الله عنه) കരഞ്ഞു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു: “എന്തൊരു മധുരമുള്ള ആഗ്രഹവും ഉത്സാഹവും ആയിരുന്നു” അതായത് (അന്നൊക്കെ) അല്ലാഹുവുനോട് (എന്തൊരു ആഗ്രഹത്തിലും കൊതിയിലും ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്) “(ഇന്ന്) എന്തൊരു ഒഴിഞ്ഞ മങ്ങിയ വേർപിരിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയാണ്. ഞാൻ ഇപ്പോളും കൊതിക്കുന്നത് എന്റെ അന്വേഷണത്തിന്റെ തുടക്കത്തെയാണ്, (അന്ന്) (അല്ലാഹുവുമായി) ഒന്നിക്കാനുള്ള തീവ്രമായ ആഗ്രഹത്താൽ എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ടും ഞാൻ താങ്ങിയിരുന്നു, കഴിഞ്ഞു പോയ നാളുകളെ കുറച്ച് (ഓർത്ത്) ഞാൻ ഖേദിക്കുന്നു”

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

പിന്നീട് ആരിഫിന്റെ അവസ്ഥ മറ്റൊന്നിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടും, അതിൽ അവന് ഒരു ദുആഉം ദികിറും ഇല്ലാതെ തന്നെ വസ്തുക്കളുടെ മുകളിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ ആകും. എത്രത്തോളമെന്നാൽ അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കാനായി 1000 ആളുകൾ ഒരു സ്ഥലത്ത് ഒരുമിച്ച് കൂടി എന്നിരിക്കട്ടെ, അവിടെ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കാൻ മറ്റാരും ഇല്ല, ആ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അവർക്ക് അതിന് (കുറിപ്പ്: അദ്ദേഹത്തെ വധിക്കാൻ) സാധിക്കരുത് എന്ന് ഹൃദയത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അവർ ഉദ്ദേശിച്ചത് ചെയ്യാൻ സാധിക്കരുത് എന്ന് അദ്ദേഹം കരുതിയാൽ അപ്പോൾ തന്നെ അവർക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കുകയില്ല, ഇനി അവർ പരസ്പരം വേർപിരിയണം എന്നും പരസ്പരം യുദ്ധം ചെയ്യണം എന്നും അദ്ദേഹം കരുതിയാൽ അപ്പോൾ തന്നെ അത് സംഭവിക്കും, അവർക്ക് ഒരിക്കലും അദ്ദേഹത്തെ ഉപദ്രവിക്കാൻ ആവില്ല, അത് പോലെ തന്നെ അവരിലേക്ക് സാധാരണ ജനങ്ങളിൽ അറിയപെട്ട വസൂരി പോലെയുള്ള അസുഖം ബാധിക്കണം എന്ന് അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചാൽ അത് ഒരു ശാപം പോലെ അവർക്ക് അപ്പോൾ തന്നെ ബാധിക്കുന്നതാണ്, അവരുടെ ചലനം നിലക്കണം എന്ന് അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചാൽ അവർക്ക് പിന്നെ ഒന്നിനും കഴിയുകയില്ല, ഇതെല്ലാം അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിനോട് ദുആ ചെയ്യാതെയാണ്, കാരണം അദ്ദേഹം അവ ചെയ്യുന്നത് അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടാണ്.

ഇനി മരുഭൂമിയിൽ വെച്ച് ശക്തമായ ദാഹം അദ്ദേഹത്തിന് പിടിപെടുകയും ആ ദാഹത്താൽ അദ്ദേഹം മരിച്ച് പോവും എന്ന അവസ്ഥയിൽ അദ്ദേഹം മഴ പെയ്യണം എന്ന് ഉദ്ദേശിച്ചാൽ ഒരു ദുആഉം ഇല്ലാതെ അപ്പോൾ തന്നെ മഴ പെയ്യുന്നതാണ്, ഭൂമിയിൽ നിന്നും വെള്ളം പൊട്ടിപുറപ്പെടണം എന്ന് അദ്ദേഹം അപ്പോൾ ഉദ്ദേശിച്ചാൽ കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തേക്കാൾ വേഗതയിൽ വെള്ളം പൊട്ടിപുറപ്പെടുന്നതാണ്, ഈ ആത്മീയ അവസ്ഥ എത്തിച്ച വ്യക്തി എപ്പോളും ആ കഴിവ് ഉപേക്ഷിക്കണം എന്നില്ല (കുറിപ്പ്: അധിക ആരിഫീങ്ങളും മിക്ക ഘട്ടങ്ങളിലും ഇത് ഉപേക്ഷിക്കും, എന്നാൽ അവർ എപ്പോളും അങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കണം എന്നില്ല എന്ന്), വെള്ളം കുടിക്കാനും വുളു ചെയ്യാനും അത് പോലെ മലമൂത്ര വിസർജ്ജനം ഉണ്ടൻ മായ്കപെടാനും പോലെ ഉള്ള കാര്യങ്ങൾ (അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ തന്നെ സംഭവിക്കാം). ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ (ഈ ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥ എത്തിച്ച ആരിഫ്) എന്ത് ഉദ്ദേശിച്ചാലും അപ്പോൾ തന്നെ അത് നടക്കുന്നതാണ്.

മഹാന്മാരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: “ആരിഫീങ്ങളിൽ പെട്ട ഒരു ശൈഖിനെ ഞാൻ ഖിദ്മത് ചെയ്തിരുന്നു, (അദ്ദേഹം) ഹജ്ജിന്‌ പോവുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തെ ഖിദ്മത് ചെയ്യാനായി ഞാനും കൂടെ യാത്ര ചെയ്തു, ഇറാഖിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തിൽ നിന്നാണ് നാം യാത്ര തുടങ്ങിയത്, യാത്രാ മദ്ധ്യേ അദ്ദേഹത്തിന് വയർ വേദന പിടിപെട്ടു, ഇടക്കിടക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആവശ്യം നിർവഹിക്കാനായി യാത്ര നിർത്തുന്നതും പിന്നെ വുളു പുതുക്കാനായി വെള്ളം നൽകുന്നതും എനിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടായി അനുഭവപ്പെട്ടു. ഇത് എനിക്ക് വലിയ ഭാരം ആയി തോന്നി, അങ്ങനെ നമ്മൾ ഒരു പട്ടണത്തിൽ എത്തി, അവിടെ നമ്മുടെ യാത്രാ സംഘം ഇറങ്ങി. അപ്പോൾ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു: “ഈ ഒരു പട്ടണത്തിൽ യാത്രക്കാർക്ക് ആയിട്ടുള്ള ഒരു വീടുണ്ട്, അവിടെ അവർ എല്ലാ തരം രോഗങ്ങൾക്കുമുള്ള മരുന്ന് തയ്യാർ ചെയ്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. എനിക്ക് അങ്ങോട്ട് പോവാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ട്, നിങ്ങളുടെ വയറിന് പിടിപെട്ട അസുഖത്തിനുള്ള മരുന്ന് ഞാൻ അവിടെ നിന്നും കൊണ്ട് വരാം.” എന്റെ തീവ്രമായ ആഗ്രഹവും താല്പര്യവും കണ്ടിട്ട് ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പോലെ ചെയ്തോളാൻ അദ്ദേഹം എനിക്ക് സമ്മതം തന്നു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു “നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പോലെ പോയിക്കോളൂ”.

അങ്ങനെ ഞാൻ (ആ വീട്ടിലേക്ക്) പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ (അവിടെ ഉള്ളവരോട് ആയി) ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ (ഇവിടെ) ഉള്ള അമീറിന്റെ (കുറിപ്പ്: അവരുടെ നേതാവിന്റെ) അടുത്തേക്ക് പോവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അദ്ദേഹത്തിനെ കൊണ്ട് എന്റെ ഒരു ആവശ്യം നിറവേറാൻ വേണ്ടിയാണ്”. ഞാൻ അമീറിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ എന്നെ കണ്ട ഉടനെ അദ്ദേഹം എഴുനേറ്റ് നിൽക്കുകയും എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്തു, (എന്നെ കണ്ടതിൽ) അദ്ദേഹത്തിന് വലിയ സന്തോഷം ഉണ്ടാവുകയും എന്നെ സഹർഷം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. നമ്മൾ ഒരുപാട് വര്ഷങ്ങളായി സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു എന്ന മട്ടിൽ ആയിരുന്നു (അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെരുമാറ്റം). ശേഷം വലിയ ആദരവോട് നമ്മെ സ്വീകരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “എന്ത് പരാതിയാണ് നിങ്ങളെ ഇങ്ങോട്ട് വരുത്തിച്ചത്?” അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബഹുമാനവും ആദരവും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി, മറ്റൊരാളെയും അദ്ദേഹം അങ്ങനെ പരിചരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന കാരണം കൊണ്ട്, എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾക്ക് എന്താണ് ആവശ്യം?” അപ്പോൾ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് എന്റെ ആവശ്യം പറഞ്ഞു, (എന്റെ ശൈഖിന്റെ) വയർ വേദനക്ക് ഉള്ള മരുന്ന് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “എനിക്ക് അതിൽ (കുറിപ്പ്: അത് തരുന്നതിൽ) ഇഷ്ടവും അഭിമാനവും മാത്രമേ ഉള്ളൂ”, ശേഷം അദ്ദേഹം തന്റെ അംഗരക്ഷകരോട് പറഞ്ഞു: “ഇപ്പോൾ തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു കൊടുക്കൂ” അങ്ങനെ അവർ യാത്രക്കാർക്ക് ആയിട്ടുള്ള വീട്ടിലേക്ക് പോവുകയും (ആ മരുന്ന്) എനിക്ക് കൊണ്ട് തരുകയും ചെയ്തു, ആദരിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ ആണ് ഞാൻ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചത്.

എന്നിട്ട് ഞാൻ ശൈഖിന്റെ അടുത്ത് പോയി അദ്ദേഹത്തിന് മരുന്ന് കൊടുത്തു, അമീറിന്റെ സന്തോഷവും ബഹുമാനവും ആദരവും നിറഞ്ഞ പെരുമാറ്റത്തെ കുറിച്ച് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ഒരു സ്വഭാവക്കാരൻ ആയിരുന്നില്ല (എന്നും ഞാൻ ശൈഖിനോട് പറഞ്ഞു) അപ്പോൾ ശൈഖ് പറഞ്ഞു: “ഞാനാണ് അതെല്ലാം ചെയ്തത്, എന്റെ മരുന്നിന്റെ വിഷയത്തിലുള്ള നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹവും ശക്തമായ താല്പര്യവും ആവശ്യവും ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ നിങ്ങൾ എങ്ങാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് പോയിട്ട് നിങ്ങളെ അറിയാത്തതിന്റെ പേരിൽ അദ്ദേഹം നിങ്ങളോട് മോശം രൂപത്തിൽ പെരുമാറുമോ എന്ന് ഞാൻ ഭയന്നു. നിങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടാവാൻ പാടില്ല, അത് കൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ റൂഹിനെ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞയച്ചു, എന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഒഴിവായി ഞാൻ അങ്ങോട്ട് കുതിച്ചു, എന്നിട്ട് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു അങ്ങനെ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ റൂഹും ശരീരവും ആയി. അത് കൊണ്ട് നിങ്ങൾ അവിടേക്ക് പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ആണ് എഴുനേറ്റ് നിന്നത് , ഞാനായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിന് എന്നെ എതിർക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല, കാരണം ഞാൻ റൂഹും അദ്ദേഹം (വെറും) ശരീരവും മാത്രം ആയിരുന്നു, അത് കൊണ്ട് ഞാനാണ് നിങ്ങൾ കണ്ടത് പോലെ പ്രവർത്തിച്ചത്. ഞാനാണ് നിങ്ങളെ ബഹുമാനിച്ചത്, അതൊന്നും അദ്ദേഹം ചെയ്തത് ആയിരുന്നില്ല. നിങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന് പോന്നപ്പോൾ എന്റെ റൂഹും അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്നും പിരിയുകയും അതിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ മരുന്ന്, എനിക്ക് അത് ആവശ്യമില്ല, ഞാൻ അത് ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല, ഞാൻ അത് ഉപയോഗിക്കാറില്ല.

(ഞാൻ ഈ കഥ കൊണ്ട് വന്നത്) ആരിഫിന് അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വസ്തുവിൽ അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ചെയ്യാൻ സാധിക്കും എന്നതിന് തെളിവ് ആയിട്ടാണ്. പക്ഷെ അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ ലജ്ജിക്കും. ഈ ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥയിൽ പ്രവേശിച്ച ഒരാളുടെ സ്വഭാവത്തിൽ ഉണ്ടാവേണ്ട അദബ് എന്ന് പറയുന്നത് (ദൈവീകമായ) തീരുമാനങ്ങളിൽ നിന്നും സംഭവിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിലെല്ലാം തൃപ്തിപ്പെടലും (അതിന്) കീഴ്‌പെടലും (അതിലായി) നിലനിൽക്കലും, സ്വന്തമായ ആഗ്രഹങ്ങളും തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളും ഒഴിവാക്കലും ആണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവം ഇങ്ങനെ ആയത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനുഷ്യപ്രകൃതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ (കുറിപ്പ്: മനുഷ്യപ്രകൃതി അദ്ദേഹത്തോട് ചെയ്യാൻ കല്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ) അദ്ദേഹം ചെയ്യുകയില്ല. എന്നാൽ വളരെ പ്രയാസകരമായ സമയങ്ങളിൽ ചിലത് ഇതിൽ നിന്നും ഒഴിവാണ് , അപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രഹസ്യമായ അവസ്ഥ ചലിക്കുകയും അത് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യും. (കുറിപ്പ്: അതായത് അത്തരം അപൂർവ്വം അവസരങ്ങളിൽ അടിമ അത്ഭുതങ്ങൾ പ്രവർത്തിച്ചേക്കാം എന്ന്)

“(അല്ലാഹുവിന് അടിമയോട് ഉള്ള) അടുപ്പം ബന്ധത്തിന്റേത് ആണ് അല്ലാതെ ദൂരത്തിന്റേത് അല്ല” എന്ന് നാം പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ അല്ലാഹുവിനോടുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ അടുപ്പത്തിൽ മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളും ഒരുപോലെ ആണ്, കാഫിറും റസൂലും എല്ലാം ഈ ബന്ധത്തിൽ ഒരുപോലെ ആണ്. ഹഖ് അവരോട് എല്ലാം ചേർന്നിട്ടും അല്ല വേര്പിരിഞ്ഞിട്ടും അല്ല, അവൻ അങ്ങേ അറ്റത്തെ അടുപ്പത്തിലും അങ്ങേ അറ്റത്തെ അകൽച്ചയിലും ആണ്. അങ്ങനെ ഒരു വിശേഷണം സൃഷ്ടിയുടെ യാഥാർഥ്യത്തിൽ നിന്ന് വന്നതാണ്, ഒരു പണ്ഡിതനും പണ്ഡിതൻ അല്ലാത്തവർക്കും പരമമായ സൃഷ്ടിയെ അറിയാനോ അതിൽ എത്തിച്ചേരാനോ സാധിക്കുകയില്ല.

അല്ലാഹുവിന്റെ ആളുകൾക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്ന (അല്ലാഹുവുമായുള്ള) അടുപ്പത്തെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ അത് ബന്ധത്തിന്റെ അടുപ്പമാണ്, കാരണം (അല്ലാഹുവിന്റെ) പരിശുദ്ധമായ സാനിധ്യം പരമമായ പരിശുദ്ധിയിലാണ്, ഒരു തരത്തിലും ഒരു രീതിയിലും മാലിന്യം അത് സ്വീകരിക്കുകയില്ല, ആരെങ്കിലും ആ സാനിധ്യത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചാൽ അവനിൽ നിന്നും സൃഷ്ടി മുഴുവൻ മറക്കപ്പെടും പിന്നെ തനതായ ഉലൂഹിയ്യത്ത് മാത്രമേ അവിടെ ബാക്കി ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ, എത്രത്തോളം എന്നാൽ അവന്റെ സ്വന്തം നഫ്സ് തന്നെ അവനിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു പോവും, ആ ഒരു അവസ്ഥയിൽ അടിമക്ക് സംസാരമോ ബുദ്ധിയോ ചിന്തയോ ചലനമോ അടക്കമോ രൂപമോ സ്ഥലമോ അവസ്ഥയോ അറിവോ ഒന്നും ഉണ്ടാവുകയില്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അടിമ ആ ഒരു അവസ്ഥയിൽ “ഞാൻ അല്ലാതെ ഒരു ഇലാഹില്ല, ഞാൻ എത്ര പരിശുദ്ധൻ, ഞാൻ എത്ര വലിയവൻ” എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അവൻ അപ്പോൾ അല്ലാഹുവിനെ പരിഭാഷപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് സംസാരിക്കുകയാണ്.

(സൂഫികൾ) പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഈ ഒരു നശിക്കൽ ഏറ്റവും ഉന്നതമായ ആഗ്രഹവും അടിമയുടെ ഏറ്റവും വലിയ അഭിലാഷവും ആണെന്ന്. കാരണം അതാണ് (ആത്മീയമായ) ചേർച്ചയുടെ സത്ത. എന്നാൽ സാധാരണക്കാർക്ക് മുന്നിൽ (ഈ വിഷയത്തിൽ) ഒരു മറ വീണിരിക്കുന്നു, അത് കൊണ്ട് അവർ റബ്ബിനെ കാണുകയോ അവനെ അറിയുകയോ ഇല്ല. അവർ അവരുടെ തന്നിഷ്ടങ്ങളിലും ദേഹേച്ഛകളിലും മുഴുകും, അവർ എപ്പോളും അവന്റെ (കുറിപ്പ്: ഹഖിന്റെ) മുന്നിൽ ആണെങ്കിൽ പോലും, അവർ ആ ഹഖിനെ കാണുകയില്ല. പക്ഷെ (അറിവിന്റെ) സാക്ഷാത്കാരത്തിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് (പറയുകയാണെങ്കിൽ) അവരിൽ ഓരോരുത്തരും നബിമാരും സിദ്ദീഖീങ്ങളും അവർ അല്ലാത്തവരും എല്ലാം അവരെ തൊട്ട് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ച ഇടത്ത് തന്നെയാണ് നില്കുന്നത്, അവരിൽ ഒരാളും സ്വയം ഇഷ്ടപ്രകാരം ആ അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് അവർ ഓരോരുത്തരും അല്ലാഹു അവരെ വെച്ച സ്ഥലത്ത് തന്നെയാണ് നില്കുന്നത്. "

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

“ഞാൻ അവനെ ഇഷ്ടപ്പെടും حَتَّى أُحِبَّهُ” എന്ന് പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് അല്ലാഹുവിന് അവന്റെ അടിമയോടുള്ള സ്നേഹം എന്ന് പറയുന്നത് അവന്റെ പരിശുദ്ധമായ ദാത്തിൽ നിന്നും പ്രവഹിക്കുന്ന സ്നേഹമാണ്, അത് അങ്ങേ അറ്റത്തെ അവസ്ഥയാണ്, അതിലേക്കാണ് ആത്മീയ യാത്ര ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു ആത്മീയ യാത്രികനും എത്തിച്ചേരുന്നത്, ആരെങ്കിലും അതിൽ എത്തിച്ചേർന്നാൽ ദുനിയാവിലെയും ആഖിറത്തിലെയും ഉദ്ദേശ്യങ്ങളെല്ലാം അവന് പൂർത്തീകരിക്കപ്പെട്ടു. അത് കൊണ്ട് “ഞാൻ അവനെ ഇഷ്ടപ്പെടും حَتَّى أُحِبَّهُ” എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്തിന്റെ സ്നേഹം അവനിലേക്ക് പ്രവഹിക്കും എന്നാണ് അർത്ഥം. “یُّحِبُّهُمْ وَیُحِبُّوْنَهٗۤ ۙ അവൻ (കുറിപ്പ്: അല്ലാഹു) അവരെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും അവർ അവനെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യും” എന്ന് പറഞ്ഞിടത്ത് നിർവചിക്കപ്പെട്ട (സ്നേഹത്തിന്) അനുസരിച്ച്. അവൻ അവരെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവർ അവന്റെ ദാത്തിന്റെ സ്നേഹത്തിൽ എത്തിച്ചേരുകയില്ലായിരുന്നു.

"അവൻ കേൾക്കുന്ന കേൾവി ഞാനാകും كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ" എന്ന് പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ. ഇത് അടിമ അവന്റെ സ്വന്തത്തിൽ അല്ലാഹുവിന്റെ ശക്തിയെ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന അവസ്ഥയാണ്. അവൻ തന്നെ പരിശുദ്ധമായ ദാത്ത് അതിന്റെ എല്ലാ വിശേഷണങ്ങളോടും നാമങ്ങളോടും കൂടി ആയത് പോലെ ആണ് അത്. (അപ്പോൾ) അവൻ (കുറിപ്പ്: അടിമ) അവനായത് പോലെ (കുറിപ്പ്: ഹഖ് ആയത് പോലെ) ആണ് എന്നാൽ അവനല്ല . മറിച്ച് അവന്റെ ഉന്നതമായ സ്ഥാനം പരിഗണിച്ച് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) അവനിലേക്ക് അവന്റെ വിശേഷണങ്ങളുടെയും നാമങ്ങളുടെയും പ്രകാശങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു കൊടുത്തതാണ്, എത്രത്തോളം എന്നാൽ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിക്കും താങ്ങാൻ സാധിക്കാത്ത ഭാരം അവൻ താങ്ങുന്ന അവസ്ഥയിൽ, അതിനെ കുറിച്ച് ആരിഫീങ്ങളിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞത്: “തൗഹീദിന്റെ ഒരു കണിക ആരിലേക്കെങ്കിലും വെളിവായാൽ അവന് ആകാശഭൂമികളെ അവന്റെ കൺപീലിയിൽ താങ്ങാൻ സാധിക്കും. അവൻ അതിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് ഇലാഹിയായ ശക്തിയുടെ മഖാമിൽ നിന്ന് കൊണ്ടാണ്, അത് കൊണ്ട് അവൻ അല്ലാഹുവിനെ കാണുന്നത് അവന്റെ ദാത്ത് അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്ത് ആയത് പോലെയാണ്. (അത് കൊണ്ടാണ്) അവൻ അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ട് കേൾക്കും (എന്ന് പറയുന്നത്).

അടിമ അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ട് കാണുന്നതിന്റെയും കേൾകുന്നതിന്റെയും അടയാളത്തിൽ പെട്ടതാണ്, അതിൽ (അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ട്) കാണുന്നതിന്റെ അടയാളത്തിൽ പെട്ടതാണ് അർശ് മുതൽ ഫർഷ് വരെ (കുറിപ്പ്: ഏറ്റവും ഉയർന്നത് മുതൽ ഏറ്റവും താഴ്ന്നത് വരെ) ഉള്ള സൃഷ്ടിയെ മുഴുവൻ അവൻ നോക്കുന്നത്, എത്രത്തോളം എന്നാൽ അതിൽ ഒരു കണിക പോലും അവനിൽ നിന്നും മറഞ്ഞിട്ടാവുകയില്ല, എന്നിട്ട് അവന്റെ മുന്നിലും പിന്നിലും ഇടതും വലതും മുകളിലും താഴെയും എല്ലാം അവന് ഒരുപോലെ ആയി തോന്നും. അവൻ അവയെ കാണുന്നത് ഒന്നായിട്ടും ഒറ്റ നോട്ടത്തിലും ആയിരിക്കും, അവൻ അവ എല്ലാത്തിനെയും വിഭജിക്കാൻ സാധിക്കാത്ത ഒരു രത്നമായി കാണും, വിവിധ വ്യക്തികളും വ്യത്യസ്തങ്ങളായ അവസ്ഥകളും രൂപങ്ങളും ചലനങ്ങളും തരങ്ങളും ഒന്നും അവനെ ഈ ഒരു അനുഭവത്തിൽ നിന്നും തെറ്റിക്കുകയില്ല. ഏത് കോണിലൂടെ നോക്കിയാലും അവന് ഒരു ഒരു സമയത്ത് ഒന്നിനെ മാത്രമേ കാണാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അതിലെ ഒരു കണിക പോലും അവന്റെ ആ അനുഭവത്തെ താറുമാറാക്കുകയില്ല. അങ്ങനെ ഒരു കാഴ്ച അവന് ഉണ്ടാകാൻ കാരണം അവന്റെ റൂഹിന്റെ കാഴ്ച തുറക്കപ്പെട്ടത് (കുറിപ്പ്: ഫതഹ് ആയത്) കൊണ്ടാണ്. റൂഹിന്റെ കാഴ്ച അവന്റെ ഉള്ളിൽ തുറക്കപ്പെട്ടാൽ അത് മുഴുവൻ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെയും ലോകങ്ങളുടെയും മുകളിലേക്ക് അവനെ കയറ്റും, അത് കൊണ്ട് അതിന്റെ (കുറിപ്പ്: ലോകങ്ങളുടെ) കാഴ്ച അവനെ സംഭ്രമിപ്പിക്കുകയില്ല. ഇതാണ് അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടുള്ള കാഴ്ച.

അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ട് കേൾകുന്നതിന്റെ അടയാളത്തിൽ പെട്ടതാണ് മുഴുവൻ ലോകങ്ങളിലുമുള്ള സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട എല്ലാ ഉച്ചാരണങ്ങളെയും ഒരേ സമയം അവൻ കേൾക്കൽ, അതിലെ തസ്ബീഹുകളും ദികിറുകളും വ്യത്യസ്തങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ പോലും. ഒരുപാട് ഉച്ചാരണങ്ങളോ തസ്ബീഹുകളോ അദ്ദേഹത്തെ സംഭ്രമത്തിൽ ആക്കുകയില്ല, ഓരോ ഉച്ചാരണത്തിലും അവൻ അതിനെ മാത്രമാണ് കേൾക്കുന്നത് എന്നത് പോലെ ആണ് അത് (കുറിപ്പ്: മുഴുവൻ ഉച്ചാരണങ്ങളെയും കേൾക്കുമ്പോളും ഓരോ ഉച്ചാരണത്തെയും കേൾക്കുന്നത് അത് മാത്രമാണ് അവൻ കേൾക്കുന്നത് എന്നതിനെ പോലെ ആണെന്ന്). സാധാരണ അവസ്ഥയിൽ ഒരാൾക്ക് ഒരേ സമയം ഒന്ന് മാത്രമേ കേൾക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ഉച്ചാരണങ്ങൾ അധികാരിച്ചാൽ അവ തിരിച്ചറിയാൻ അവന് ബുദ്ധിമുട്ടാകും, എന്നാൽ ഈ ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥ എത്തിച്ച ആത്മീയ യാത്രികൻ സൃഷ്ടിയിലുള്ള മുഴുവൻ ഉച്ചാരണങ്ങളെയും തസ്ബീഹുകളെയും കേള്കുമ്പോളും അവ ഒന്നും (അനേകം ആയത് കൊണ്ട്) അവനെ കുഴപ്പത്തിലാക്കുക ഇല്ല.

"അവൻ അടിക്കുന്ന കൈ ഞാനാകും وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا" എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ വിവക്ഷ അവൻ നടക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടായിരിക്കും അല്ലാതെ അവന്റെ സ്വന്തം ശക്തി കൊണ്ട് ആയിരിക്കുകയില്ല എന്നാണ്. അപ്പോൾ അവന്റെ ശക്തി(യെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ) അതിന് അടിക്കാൻ സമ്മതം നല്കപ്പെട്ടാൽ അത് 10,00,000 ആളുകളെ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് വധിക്കുന്നതാണ്. അപ്രകാരമാണ് അവന് നൽകപ്പെട്ട ഇലാഹിയായ ശക്തി.

"അവൻ നടക്കുന്ന കാല് ഞാനാകും وَرِجْلَهُ الَّتِي يَمْشِي بِهَا" (എന്ന വാക്കുകളെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ), ഈ ഒരു അങ്കണത്തിൽ അടിമക്ക് ഒരു കാലടി കൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവൻ പ്രപഞ്ചത്തെയും താണ്ടി അപ്പുറത്ത് കടക്കാനാകും, (അത് പോലെ തന്നെ) അവന്റെ ഒരു കാലിനെ ഭൂമിയിലും മറ്റൊരു കാലിനെ അര്ശിന്റെ മുകളിലും അവന് വെക്കാൻ സാധിക്കും, എന്നാൽ ഇവ എല്ലാം റൂഹ് കൊണ്ടാണ് ശരീരം കൊണ്ടല്ല.

"അവൻ സംസാരിക്കുന്ന നാവ് ഞാനാകും وَلِسَانه الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ" (എന്ന വാക്കുകളെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ), ഇവിടെ (കുറിപ്പ്: ഈ ആത്മീയ അവസ്ഥയിൽ) അവൻ സംസാരിക്കുക ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ സംസാരം കൊണ്ടായിരിക്കും, ഈ ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥയിൽ ഒരു ഖാരി ആയ വ്യക്തി സൂറത്തുൽ ഇഖ്‌ലാസ് പാരായണം ചെയ്യുന്ന സമയം കൊണ്ട് അവന് 100,000 പ്രാവശ്യം ഖുർആൻ ഖത്തം തീർക്കാനാകും. നാം പറയുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്നത് ഹഖിന്റെ വിശേഷണങ്ങളുടെ പ്രകാശം കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാണ്, അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ചെയ്യാൻ സാധിക്കാത്തത് ആയി ഒന്നും തന്നെയില്ല. കാരണം ഇലാഹിയായ കഴിവിന്റെ പ്രകാശമാണ് അവനിലൂടെ ഒഴുകുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു ബുദ്ധിക്കും ഉൾകൊള്ളാൻ സാധിക്കാത്തത് ആയിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങൾ അവന് ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ചെയ്യാൻ സാധിക്കും, എത്രത്തോളമെന്നാൽ ഒരു മണിക്കൂർ നേരം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഒരു സ്ഥലത്ത് ആയിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത് ആവുകയും അവിടെ കല്യാണം കഴിക്കുകയും ആ കല്യാണത്തിൽ നിന്നും 20 മക്കൾ ഉണ്ടാവുകയും വരെ ചെയ്യാം. ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ ഔലിയാക്കളിൽ ഒരുപാട് പേർക്ക് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹുവിനെ സംബന്ധിച്ച് അവന്റെ സൃഷ്ടിയിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ അവന് സാധിക്കാത്തത് ആയിട്ടില്ല, അവൻ പ്രകൃതി നിയമങ്ങളാൽ ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടവനല്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു ബുദ്ധിക്കും ഉൾകൊള്ളാൻ സാധിക്കാത്തത് ആയിട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളുണ്ട്.

"അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചാൽ അവന് ഞാൻ എന്തായാലും നൽകും وَلَئِنِ اسْتَعَاذَنِي لَأُعِيذَنَّهُ" (എന്ന വാക്കുകളെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ), (അങ്ങനെ നൽകാൻ) കാരണം റബ്ബിനോടുള്ള അടുപ്പത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉന്നതമായ അവസ്ഥ അവൻ എത്തിച്ചേർന്നത് കൊണ്ടാണ്, ആ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അടിമ ചോദിക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവന് റബ്ബ് സാധിപ്പിച്ച് കൊടുക്കും, അവൻ പേടിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും വിഷയത്തിൽ അല്ലാഹുവിൽ അവൻ അഭയം തേടിയാൽ അവന് അല്ലാഹു അഭയം നൽകും, അവന് ആവശ്യമുള്ള എന്തെങ്കിലും കാര്യം അല്ലാഹുവിനോട് അവൻ ചോദിച്ചാൽ അപ്പോൾ തന്നെ അല്ലാഹു അവന് അത് നൽകും. ഈ കൂട്ടക്കാർ (കുറിപ്പ്: സൂഫികൾ) പറയുന്ന ഖുർആനിലും സുന്നത്തിലും നിരവധി സ്ഥലങ്ങളിൽ പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ട ‘(അല്ലാഹുവിനോടുള്ള) സാമീപ്യം” ദൂരം കൊണ്ടുള്ള സാമീപ്യമല്ല, ഒന്നാവുന്നത് കൊണ്ടുള്ള സാമീപ്യമോ അല്ല, മറിച്ച് (അല്ലാഹുവുമായുള്ള) ആത്മീയ ബന്ധവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സാമീപ്യമാണ് അത്.

ഇങ്ങനെയെല്ലാം ആണെങ്കിലും ലക്ഷ്യത്തിന് വേണ്ടി അടിമ ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ചില മറഞ്ഞ നഫ്സിന്റെ അംശം ഉണ്ടെന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കാതെ വിടാൻ പറ്റുന്ന കാര്യമല്ല. കാരണം, ഈ ഒരു അങ്കണത്തിൽ നഫ്സ് അതിന്റെ ഉടമയോട് ശക്തമായ തന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കും. അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനകൾ പൂർത്തീകരിക്കുകയാണ് എന്ന വേഷത്തിലാണ് (നഫ്സ് അവന്റെ മുൻപിൽ) അണിഞ്ഞു നിൽക്കുക. അല്ലാഹുവിനെയല്ലാതെ ഒന്നും അതിന് ആവശ്യമില്ല എന്ന് നഫ്സ് അവന്റെ മുമ്പിൽ വെളിവാകും, പിന്നീട് അവന്റെ പ്രകാശം അതിന്റെ എല്ലാ ശക്തിയും (ഉപയോഗിച്ച്) അവന് നഫ്സിന്റെ ചിന്തകളും ദൈവീകമായ ബോധനങ്ങളും (വേർതിരിച്ച്) കാണിച്ച് കൊടുക്കും, (എത്രത്തോളം എന്നാൽ) അവ രണ്ടും അവന് മറഞ്ഞ കാര്യം ആവുകയില്ല. അതിന് ശേഷം, (നഫ്സിന്റെ) ചിന്തകളെ ശക്തമായി അവൻ സൂക്ഷിക്കും, അതിന്റെ തന്ത്രങ്ങൾ പ്രയാസമേറിയതായത് കൊണ്ടാണ് (അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നത്), കാരണം (നഫ്സ്) അല്ലാഹുവിന്റെയും അവന്റെയും ശത്രുവാണ്, ശത്രുവിൽ നിന്നും ഒരിക്കലും നല്ല ഉപദേശം വരുകയില്ല. പിന്നീട് അടിമ അവന്റെ മുറാഖബ തുടർന്നാൽ - മുറാഖബ എന്നാൽ റബ്ബ് അവനെ നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് ഹൃദയത്തിൽ അനുഭവപ്പെടുന്ന അറിവാണ് - അവനെ മുശാഹദയുടെ (കുറിപ്പ്: സാക്ഷ്യം വഹിക്കലിന്റെ) അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടും. അത് തൗഹീദിൽ ഇല്ലാതായ ഒരു അവസ്ഥയാണ്.

മുശാഹദയുടെ അവസാനം ഇതരത്വവും (അല്ലാഹു അല്ലാത്ത) മറ്റുള്ളവയും ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടലാണ്, അവിടെ ഹഖിന്റെ കൂടെ ഹഖിൽ ആയി കൊണ്ട് ഹഖിന് വേണ്ടി ഹഖിൽ നിന്നും ഹഖ് മാത്രമേ അവശേഷിക്കുകയുള്ളൂ. അവിടെ അറിവോ രൂപമോ ബുദ്ധിയോ ചിന്തകളോ സങ്കല്പങ്ങളോ ഒന്നുമുണ്ടാവുകയില്ല , അത് പോലെ തന്നെ എങ്ങനെയെന്നോ എത്ര യെന്നോ ഏത് ബന്ധത്തിലെന്നോ (ഉള്ള ചോദ്യങ്ങൾ) ഒന്നും അവശേഷിക്കുകയില്ല. ഇതരത്വങ്ങൾ എല്ലാം (അല്ലാഹു അല്ലാത്ത എല്ലാത്തിനെയും) ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ അവൻ പിന്നെയും തുടർന്നാൽ അവൻ സമചിത്തത കൈവരിക്കും. ആ ഒരു അവസ്ഥയിൽ അവൻ ഹഖിന്റെയും സൃഷ്ടിയുടെയും കടമകൾ ഒരുപോലെ നിർവഹിക്കുന്നതിൽ അവൻ നിലയുറപ്പിക്കും.ഇലാഹിയായ സഹായം കൊണ്ട് അതിൽ ഒന്നും അവന് ഒന്നും അനുഭവപ്പെടുകയില്ല (കുറിപ്പ്: സൃഷ്ടികളോട് ഉള്ള ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ നിർവഹിക്കുമ്പോഴും സൃഷ്ടിയെ അവന് അനുഭവപ്പെടുകയില്ലെന്ന്( അല്ലാഹു അഅലം). സമചിത്തതയിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടാൽ സൂഫികൾ അതിനെ “മരണത്തിന് ശേഷമുള്ള ജീവിതം” എന്ന് പേരിട്ട് വിളിക്കും. അത് ഹഖിന്റെയും സൃഷ്ടിയുടെയും സ്ഥാനങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള അറിവും അതിന്റെ വിശേഷണങ്ങളെയും അവസ്ഥകളെയും സ്ഥാനങ്ങളെയും (കുറിപ്പ്: മർത്തബകളെയും) തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കലുമാണ്, അതുപോലെ തന്നെ ഓരോ മർത്തബയിലുമുള്ള നിയമങ്ങളെയും ആവശ്യകതകളെയും കർത്തവ്യങ്ങളെയും (തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കലും) അവയിൽ ഓരോന്നിലുമുള്ള അല്ലാഹുവിനോടുള്ള കടമകൾ മുറുകെ പിടിക്കലുമാണ്. ഈ ഒരു സ്ഥാനത്ത് എത്തിയ ആളാണ് സിദ്ദീഖ് അൽ അക്ബർ.

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

ഈ ഒരു റൂഹിന്റെ മർത്തബക്ക് സൂഫികൾ വിളിക്കുന്ന പേര് ‘കാക്ക’ എന്നാണ്. കാരണം ഏത് ഭാഗത്തിലൂടെ നോക്കിയാലും അതിൽ ഒരു വെള്ള നിറവും ഉണ്ടാവുകയില്ല, അത് അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള അകൽച്ചയുടെ അങ്ങേയറ്റത്തെ അവസ്ഥയാണ്. ഈ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അടിമയുടെ സുന്നത്തായ അമലുകളിലുള്ള പരിശ്രമം അല്ലാഹുവിലേക്ക് മടങ്ങാനായിട്ട് മാത്രമാണ് അല്ലാതെ പ്രതിഫലം പ്രതീക്ഷിച്ച് കൊണ്ടല്ല.അത് അല്ലാഹു അല്ലാത്തതിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട് അതിൽ നിലനില്കുന്നതിൽ നിന്നും റൂഹിനെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നതിലേക്ക് അവനെ എത്തിക്കും. അങ്ങനെ അടിമ അവനെ ആത്മീയ പരിശീലനങ്ങൾക്കും ക്ലേശങ്ങൾക്കും വിധേയമാക്കും. ദേഹേച്ഛകളിൽ നിന്നും ശീലങ്ങളിലും തന്നിഷ്ടങ്ങളിലും മുഴുകുന്നതിൽ നിന്നും വിട്ട് നില്കും. ഈ ഒരു ആത്മീയ പരിശ്രമത്തിൽ അവന്റെ സഹായി തനതായ അവസ്ഥയിലുള്ള ദിക്‌ർ ആണ്. പരിശുദ്ധമായ സാന്നിധ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശങ്ങളുടെ പ്രവാഹം കൊണ്ടല്ലാതെ അടിമ ഈ ഒരു വിഷമഘട്ടത്തിൽ നിന്നും സ്വതന്ത്രമായി പരിശുദ്ധമായ ഇലാഹി സാന്നിധ്യത്തിലേക്ക് ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ പ്രവേശിക്കുകയില്ല. പ്രകാശങ്ങളുടെ പ്രവാഹത്തെ കൊണ്ട് വരുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വലുത് ദിക്‌ർ ആണ്. അടിമ അവന്റെ ചില സമയങ്ങൾ ദിക്കിറിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും, പിന്നീട് വിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്‌താൽ ദിക്കിറിന്റെ സമയത്ത് അവന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് വന്ന തീപ്പൊരിയുടെ പ്രകാശം അതിൽ (കുറിപ്പ്: ദിക്റിൽ) നിലനിൽക്കാത്തതുകൊണ്ട് അവനിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു പോകും.പക്ഷെ, ആ പ്രകാശം പ്രവേശിച്ചത് കാരണമായി കുറച്ച് ശുദ്ധി അവന്റെ റൂഹിൽ അവശേഷിക്കും. തുടക്കത്തിൽ അതൊരു തീപ്പൊരി മാത്രം ആയിരിക്കും.പിന്നീട്,(കുറിപ്പ്: ദിക്കിറിൽ നിരന്തരം പരിശ്രമിച്ചാൽ) അവനിൽ മറ്റൊരു അവസ്ഥ വന്നു ചേരും.ആ അവസ്ഥയിൽ (ദിക്കിറിനെ കൊണ്ടുള്ള തീപ്പൊരി) അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ രണ്ടോ മൂന്നോ മിനിറ്റ് നേരത്തേക്ക് അവശേഷിക്കും. പിന്നീട്, മറ്റൊരു അവസ്ഥയിലേക്ക് അവൻ എത്തിച്ചേരും. ആ അവസ്ഥയിൽ (ദിക്കിറിനെ കൊണ്ടുള്ള തീപ്പൊരി) അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് അവശേഷിക്കും. അങ്ങനെ ഘട്ടം ഘട്ടമായി അവൻ (ദികിറുമായി ബന്ധപ്പെട്ട) ഒരു ആത്മീയ അവസ്ഥയിൽ നിന്നും മറ്റൊരു ആത്മീയ അവസ്ഥേയിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും അവസാനം (ദിക്കിറിന്റെ) പ്രകാശം അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സ്ഥിരപ്രതിഷ്ഠ കൈവരിക്കുന്ന അവസ്ഥ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യും. ഈ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ (മുമ്പ്) ഇല്ലാതിരുന്ന ദിക്കിറിലുള്ള ശക്തി അവൻ കൈവരിക്കും. അവൻ അല്ലാഹുവിന്റെ കവാടത്തിൽ നിൽക്കാൻ അതിയായി കൊതിക്കും. സൃഷ്ടികളുമായുള്ള കൂട്ടുകെട്ടും ആ കൂട്ടുകെട്ട് കൊണ്ട് ഉണ്ടായി തീരുന്ന കാര്യങ്ങളും അവനെ വിഷമിപ്പിക്കും. പിന്നീട്,അടിമ ദിക്കിറിൽ ആയി തുടർന്ന്കൊണ്ടിരുന്നാൽ (ദിക്കിറിനെ കൊണ്ടുള്ള) പ്രകാശം അവനെ കൊണ്ട് രാവും,പകലും ദിക്കിറിൽ മുഴുകുന്നതിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിക്കും. (ആ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ) അവന്റെ റൂഹ് അറിയാതെ അല്ലാഹുവിന്റെ തീരുമാനങ്ങളിൽ തൃപ്തിപ്പെടുന്ന അവസ്ഥയും അവന്റെ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ ക്ഷമിക്കുന്ന അവസ്ഥയും അതിൽ സങ്കടപ്പെടുന്നത് ഒഴിവാക്കുന്ന അവസ്ഥയും കൈവരിക്കും.അപ്പോൾ, അവൻ അവന്റെ സാമ്പത്തികമായ കാര്യങ്ങളിൽ എല്ലാം അല്ലാഹുവിൽ തവക്കുൽ ചെയ്യുകയും ദുനിയാവ് നേടാനുള്ള കൊതിയും അതിനോടുള്ള അതിമോഹവും ഒഴിവാകുകയും ചെയ്യും.

പിന്നെ വീണ്ടും അടിമ (ദിക്കിറിൽ ആയിട്ടുള്ള) അവസ്ഥയിൽ തുടർന്നാൽ, അവൻ അല്ലാഹുവിന്റെ ദിക്കിറിൽ ‘തത്മഇന്നത് (കുറിപ്പ്: ശാന്തത)’ കൈവരിക്കും. അവന്റെ ഹൃദയം ദിക്കിറിൽ ‘തത്മഇന്നത്’ കൈവരിച്ചാൽ ദിക്‌ർ അവന്റെ മാതൃഭൂമി ആയിത്തീരും.ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് പോലും ദിക്കിറിൽ നിന്നും മാറാൻ അവന് അപ്പോൾ സാധിക്കുകയില്ല. ആ ഒരു ഘട്ടത്തിലാണ് അവന് ‘ഹഖീഖത്തിന്റെ ആളുകൾക്ക്’ രുചിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഫലങ്ങളിൽ നിന്നും ആദ്യത്തെ ഫലം രുചിക്കാൻ സാധിക്കുക. അപ്പോൾ മഹത്തുക്കളായ പ്രത്യേകക്കാർക്ക് ലഭിക്കുന്ന അത്ഭുതകരമായ ആത്മീയ അവസ്ഥകളിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശകിരണം അവനിലേക്ക് വന്നുചേരും. അപ്പോൾ അവന്റെ സ്വന്തത്തിൽ അവൻ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന അല്ലാഹുവിനോടുള്ള സാമീപ്യം അപാരമാണ്. അപ്പോൾ ഇലാഹിയായ വിജ്ഞാനങ്ങളിൽ നിന്നും ഭയങ്കരമായ കാര്യങ്ങൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ അവൻ കണ്ടെത്തും, അവൻ അപ്പോൾ എല്ലാ കെട്ടുകളിൽ നിന്നും പരിമിതികളിൽ നിന്നും ഉരിയപ്പെടും,അല്ലാഹുവല്ലാത്ത എല്ലാത്തിൽ നിന്നും അപ്പോൾ അവൻ സ്വതന്ത്രമാക്കപ്പെടും, അവൻ മുഴുവൻ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മുകളിലും മയ്യത്ത് നിസ്കരിക്കും, അങ്ങനെ മുറാഖബയുടെ കവാടത്തിലൂടെ അവൻ അല്ലാഹുവിലേക്ക് പ്രവേശിക്കും,അവന്റെ എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളെയും (അതിലൂടെ) അവൻ പരിശോധിക്കും, അല്ലാഹു അല്ലാത്ത ഒരു ലക്‌ഷ്യം അവനുള്ളതായി അവന് അപ്പോൾ കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുകയില്ല.

“"ആരെങ്കിലും കൈത്തണ്ടിന്റെ അളവിൽ എന്നോട് അടുത്താൽ ഞാൻ രണ്ട് കൈയുടെ അളവിൽ അവനോട് അടുക്കുന്നതാണ് وَإِنْ تَقَرَّبَ إِلَىَّ ذِرَاعًا تَقَرَّبْتُ مِنْهُ بَاعًا " എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അടിമ അവന്റെ സ്വാഭാവികമായ ആവശ്യങ്ങൾ തേടുന്നതിൽ നിന്നും അകന്ന് ദികിറും ഇബാദത്തും പോലെയുള്ള ഇലാഹിയായ സാനിധ്യത്തിനോട് യോജിക്കുന്ന അമലുകൾ ചെയ്യുന്നത് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിൽ മുഴുകിയാൽ അല്ലാഹു അവനോട് ‘بَاعً’ അടുക്കുന്നതാണ്. ദിക്കിറിൽ അല്ലാഹു അടിമക്ക് മുമ്പിൽ വെളിവാക്കുന്നതാണ് ‘بَاعً’. (അപ്പോൾ) ഉറക്കത്തിലും ഉണർവ്വിലുമായി സന്തോഷദായകമായ ഒരുപാട് അനുഭവങ്ങൾ അവന് ഉണ്ടാകും, ചിലപ്പോൾ അവന് അത്ഭുതകരമായ പല കാര്യങ്ങളും വെളിവായി കാണും, എത്രത്തോളം എന്നാൽ ഉദിക്കുന്നതും അസ്തമിക്കുന്നതുമായ പ്രകാശങ്ങളെ അവൻ കാണും, പിന്നെ അത് നില്കും, പിന്നെ അത് തന്റെ ഹൃദയത്തിന് ചുറ്റും വട്ടമിടുന്നതായി അവൻ കാണും, (പിന്നീട്) അത് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് പ്രവേശിക്കും, പിന്നെ അത് നിൽക്കും, പിന്നീട് അവൻ ആ പ്രകാശം അവന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ കാണുകയും അവൻ എവിടെ പോയാലും അവനെ അത് തുടരുന്നതായും കാണും, ഈ ഒരു ഘട്ടം എത്തിയാൽ അവൻ വലിയ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള അറിവുകൾ ലഭിക്കാൻ തുടങ്ങും, എത്രത്തോളം എന്നാൽ വലിയ പഠിച്ച ആളുകൾക്ക് പോലും അത് ഉൾകൊള്ളാൻ ആവുകയില്ല, എങ്ങനെയാണ് ഈ വിജ്ഞാനങ്ങൾ അവന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചത് എന്ന് അവന് അറിയാൻ സാധിക്കുകയില്ല, കാരണം അവ ദൈവീകമായ നിക്ഷേപത്തിലൂടെ അവന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ചൊരിയപ്പെട്ടതാണ്. ഇതാണ് ‘تَقَرَّبْتُ مِنْهُ بَاعًا ഞാൻ രണ്ട് കൈയുടെ അളവിൽ അവനോട് അടുക്കുന്നതാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ സാരം.

തന്റെ ദേഹേച്ഛയ്ക്കും (ശാരീരിക) സ്വഭാവത്തിനും വിരുദ്ധമായി നിലകൊള്ളുന്നത് അടിമ തുടരുകയാണെങ്കിൽ, അവന് പലവിധ അത്ഭുതങ്ങളുടെയും ദൃശ്യമാകൽ അനുഭവപ്പെടും. ഉദാഹരണത്തിന്, അവന് വെള്ളത്തിന്മുകളിലൂടെ നടക്കാനാവും. അല്ലെങ്കിൽ, ആദ്യം പറഞ്ഞതിനേക്കാൾ (കുറിപ്പ്: വെള്ളത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ നടക്കുന്നതിനേക്കാൾ) ഉയർന്നതായ വായുവിൽ നടക്കാനാവും. കുറഞ്ഞ അളവിൽ ഉള്ളത് പെരുപ്പിക്കാൻ സാധിക്കും. അത് പോലെ, ഒരു മാധ്യമവും ഇല്ലാതെ മണ്ണിൽനിന്ന് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും, അവനവൻ ഇച്ഛിക്കുന്നിടത്ത് അനായാസം വെള്ളം പുറപ്പെടുവിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കും. പണവും സമ്പത്തും ഉപജീവനവും ഒരു ഉപാധികളും ഇല്ലാതെ ഉദ്ദേശിക്കുമ്പോളെല്ലാം ഉണ്ടാക്കാൻ സാധിക്കും. കൂടാതെ, സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന മറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ മുമ്പുതന്നെ അറിയാനാവും. ഇവയെല്ലാം അല്ലാഹു “بَاعًا രണ്ട് കൈയുടെ അളവിൽ” അടിമയിലേക്ക് അടക്കും എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥങ്ങളാണ്.

“അവൻ എന്നിലേക്ക് നടന്ന് വന്നാൽ ഞാൻ അവനിലേക്ക് ഓടി പോവുന്നതാണ് وَإِنْ أَتَانِي يَمْشِي أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً” : ഇവിടെ ‘നടക്കുക’ എന്നത് അടിമ തന്റെ ആത്മീയ യാത്രയുടെ അവസാന പടികളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം തുടക്കത്തിൽ അടിമ തന്റെ (ശാരീരികമായ) സ്വഭാവത്തിന്റെ പിടുത്തത്തിൽ ആയിരിക്കും, അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവന് നടക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല, പിന്നീട് അവന്റെ (ശാരീരികമായ) സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നും ചിലതിനെ ഒഴിവാക്കുകയും അതിൽ സ്ഥിരമായി നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്‌താൽ, അത് കാരണമായി ദേഹേച്ഛകളിൽ നിന്നും (ശാരീരികമായ) സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നും ഉള്ള മറ്റു കാര്യങ്ങളെ ഒഴിവാക്കാൻ അവന് അല്ലാഹു എളുപ്പം നൽകും. തുടക്കത്തിലുള്ള അവസ്ഥ (കുറിപ്പ്: ദേഹേച്ഛകളിൽ നിന്നും ചിലതിനെ ഒഴിവാക്കുന്ന അവസ്ഥ) ഉള്ളംകൈയുടെ അളവിൽ (അല്ലാഹുവിനോട്) അടുക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, പിന്നീട് അവൻ (ദേഹേച്ഛകളിൽ നിന്നും) ഒരുപാട് ഒഴിവാക്കിയാൽ അവൻ കൈത്തണ്ടിന്റെ അളവിൽ (അല്ലാഹുവിനോട്) അടുക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

അവൻ ഈ അവസ്ഥ തുടർന്നാൽ ഇലാഹിയായ ശക്തി കൊണ്ട് അവനെ അല്ലാഹു സഹായിക്കും, എത്രത്തോളമെന്നാൽ അവൻ അവന്റെ മുഴുവൻ (ശാരീരികമായ) സ്വഭാവങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കുകയും മുഴുവൻ ദേഹേച്ഛകളെ കൈയൊഴിക്കഞ്ഞ അവസ്ഥയിൽ അവന്റെ നഫ്സിനെ അവന് കാണാൻ പറ്റുന്ന ഘട്ടം എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യും. അപ്പോൾ അവൻ അവന്റെ റൂഹിലേക്ക് നോക്കിയാൽ അത് ദേഹേച്ഛകളെ പിൻതിരുന്നതിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടതായി കാണാൻ സാധിക്കും. ആ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അവന്റെ അല്ലാഹുവിലേക്കുള്ള യാത്ര മൊത്തത്തിൽ പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടും, ചെറിയ തോതിൽ ദേഹേച്ഛയെ പിന്തുടരുന്നത് ഈ യാത്രക്ക് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുകയില്ല. അവൻ അപ്പോൾ അല്ലാഹുവിലേക്ക് പരിപൂർണ്ണമായും തിരിയും, കാരണം അവന്റെ ഉള്ളിൽ അപ്പോൾ അവൻ (കുറിപ്പ്: ഹഖ്) അല്ലാതെ ഒന്നും ബാക്കി ഉണ്ടാവുകയില്ല, ആ ഒരു അവസരത്തിലാണ് അല്ലാഹു അവന് മറകൾ ഉയർത്തി കൂടുന്നതും പരിശുദ്ധമായ ദിവ്യസാനിധ്യത്തിലേക്ക് അവനെ പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതും, അങ്ങനെ അവൻ സിദ്ദീഖീങ്ങളിൽ ഉൾപെടും. ഇതാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ ഓട്ടം കൊണ്ടുള്ള ഉദ്ദേശം. ഇലാഹിയായ ഉപമകളിൽ മുർസലീങ്ങൾക്ക് മാത്രം മനസ്സിലാകുന്ന ഉപമകൾ ആണ് ഇവ എല്ലാം. അല്ലാഹുവിൽ നിന്നാണ് എല്ലാ തൗഫീഖും, "

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

നാം പറയുന്നു: ഈ വിഷയത്തിൽ പണ്ഡിതന്മാർക്കിടയിൽ അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്, ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ വാദത്തിനെ സാധൂകരിക്കുന്ന തെളിവുകളും ഉണ്ട്. ശൈഖുൽ അക്ബർ (മുഹ്‌യുദ്ദീൻ ബിൻ അറബി (رضي الله عنه)) അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ആത്മീയ കാഴ്ചയിൽ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളെ കണ്ടു, അപ്പോൾ മനുഷ്യനാണോ മലക്കാണോ ആരാണ് സ്രേഷ്ടർ എന്ന് ചോദിച്ചു, അപ്പോൾ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു: “മലക്കുകളാണ് സ്രേഷ്ടർ” അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലേ.. പണ്ഡിതന്മാർ എന്നെ ഈ വിഷയത്തിൽ എതിർക്കും, അവർക്കെതിരിൽ ഞാൻ എന്ത് തെളിവാണ് ഉപയോഗിക്കുക?” അപ്പോൾ അവിടുന്ന് (ﷺ) പറഞ്ഞു: ““അവൻ ഒരു സദസ്സിൽ വെച്ച് എന്നെ ഓർത്താൽ അവന്റെ സദസ്സിനേക്കാൾ നല്ല ഒരു സദസ്സിൽ വെച്ച് അവനെ ഞാൻ ഓർക്കും وَإِنْ ذَكَرَنِي فِي مَلإٍ ذَكَرْتُهُ فِي مَلإٍ هُمْ خَيْرٌ مِنْهُمْ” എന്ന ഹദീസ്”
(ഈ ഒരു അഭിപ്രായവ്യത്യാസത്തെ തീർപ്പ് കല്പിച്ച് കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറയാം:) മലക്കുകൾ ആണ് കൂടുതൽ സ്രേഷ്ടർ പക്ഷെ മനുഷ്യരാണ് പരിപൂർണ്ണർ. ഇവിടെ പറയപ്പെട്ട മനുഷ്യർ അല്ലാഹുവിന്റെ ആരിഫീങ്ങളാണ്, ഈ ഒരു അങ്കണത്തിൽ അല്ലാഹുവിന്റെ ആരിഫീങ്ങൾ മലക്കുകളേക്കാൾ സ്രേഷ്ടരാണ്, കാരണം പ്രപഞ്ചം മുഴുവനായി വെളിവാകാനും പ്രസരിക്കാനും ആവശ്യമായ അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്ത് കൊണ്ടും നാമങ്ങൾ കൊണ്ടും വിശേഷണങ്ങൾ കൊണ്ടും ഉള്ള തജല്ലി (അല്ലാഹുവിന്റെ) ആരിഫിൽ ആണ് വെളിവാകുന്നത്. മലക്കുകളിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരു (ദൈവീക) നാമത്തിന്റെ തജല്ലി അല്ലാതെ ഒന്നും ഇല്ല, (മനുഷ്യൻ അല്ലാത്ത) ഒരു മലക്കിലും ഒരു സൃഷ്ടിയിലും അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്ത് കൊണ്ടോ ഒന്നിൽ അധികം നാമങ്ങൾ കൊണ്ടോ അല്ലാഹു വെളിവായിട്ടില്ല, (മനുഷ്യൻ അല്ലാത്ത) മുഴുവൻ സൃഷ്ടിക്കും ഒരു (ദൈവീക) നാമത്തിന്റെ (തജ്ജല്ലി) മാത്രമേ ഉള്ളൂ.

എന്നാൽ മനുഷ്യന്റെ സത്ത എല്ലാ സൃഷ്ടികളെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതാണ്, ഏതൊരു (അല്ലാഹുവിന്റെ) ആരിഫും മുഴുവൻ മലക്കുകളെയും അർശ് മുതൽ ഭൂമി വരെയുള്ള മുഴുവൻ സൃഷ്‌ടിയെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നുണ്ട്. അവൻ അവ ഓരോന്നിനെയും അവന്റെ സത്തയിൽ കാണും. എത്രത്തോളം എന്നാൽ അവന് ലൗഹില് മറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു കാര്യത്തെ അറിയണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചാൽ അവന് അത് അവന്റെ ഉള്ളിൽ കാണാൻ സാധിക്കും, അവന് അതിനെ അവന്റെ ഉള്ളിലൂടെ പരിശോധിക്കാനാകും. ഈ ഒരു പരിപൂർണ്ണത മനുഷ്യന് മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അത് കൊണ്ടാണ് അല്ലാഹുവിന്റെ പരിപൂർണ്ണമായ ഖിലാഫത്ത് അവന്റെ ഉള്ളിൽ നിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടത്, അതിന്റെ കാരണം അവൻ എല്ലാത്തിനെയും അവനിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നത് കൊണ്ടാണ്.

ഹദീസിൽ ഇങ്ങനെ വന്നിട്ടുണ്ട്: സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ആദം സന്തതികൾക്ക് അല്ലാഹു തയ്യാർ ചെയ്തിട്ടുള്ള ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റാത്തതും ബുദ്ധിക്ക് താങ്ങാൻ പറ്റാത്തതും ചിന്തകൾക്ക് എത്തിപ്പെടാൻ പറ്റാത്തതും ആയ കാര്യങ്ങൾ മലക്കുകൾ കണ്ടു, അവർ പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ റബ്ബേ.. അവർക്ക് നീ ഉണ്ടാക്കിയതിനോട് സമാനമായ ഒന്ന് നമ്മൾക്കും ഉണ്ടാക്കി തരൂ”, അപ്പോൾ നമ്മുടെ റബ്ബ് അവർക്ക് ഇങ്ങനെ ഉത്തരം നൽകി: എന്റെ സ്വന്തം കൈകൾ കൊണ്ട് പടച്ച ഒരാളുടെ മക്കൾക്ക് തയ്യാർ ചെയ്തത് പോലെ ഒന്ന് “ كن فيكن ആവുക എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ടായ”വർക്ക് ഞാൻ തയ്യാറാക്കുകയില്ല” അവർ നിരാശരാവുകയും മൗനം പാലിക്കുകയും ചെയ്തു, ‘റൂഹ് അൽ അളീം’ ഒഴികെ, അദ്ദേഹം ഈ ഒരു തത്വത്തിൽ നിന്നും ഒഴിവാണ്.

പണ്ഡിതന്മാർ പറയുന്നത്: അദ്ദേഹം (عليه السلام) മലക്കുകളുടെ റസൂൽ ആണ് എന്നാണ്, മനുഷ്യർക്കും ജിന്നുകൾക്കും റസൂൽ ഉള്ളത് പോലെ, ‘റൂഹ് അൽ അളീം’ റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) യുടെ സംസാരം കേള്കുന്നവരാണ്, അദ്ദേഹത്തിന് അവനിൽ നിന്നും മലക്കുകൾക്കുള്ള കല്പനകളും വിലക്കുകളും ലഭിക്കും, അത് അദ്ദേഹം മലക്കുകളിലേക്ക് കൈമാറും. അദ്ദേഹം അല്ലാഹുവിനും മലക്കുകൾക്കും ഇടയിലുള്ള മദ്ധ്യവർത്തിയാണ്, ‘റൂഹ് അൽ അളീം’ലൂടെ അല്ലാതെ ഒരു മാലിക്കിനും അല്ലാഹുവിൽ നിന്നും കല്പന ലഭിക്കുകയില്ല.

ഈ ഒരു ഗണത്തിൽ അദ്ദേഹം മലക്കുകളുടെ റസൂൽ ആണ്, എന്നാൽ ‘റൂഹ് അൽ അളീം’മും ഹഖീഖത്തുൽ മുഹമ്മദിയ്യയുടെ പ്രകടനം തന്നെയാണെന്ന് നാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്. അദ്ദേഹം റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ ആന്തരികമായ അവസ്ഥയുടെ 124000 സത്തകളിൽ ഒന്നാണ്.

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

സൂറത്തുന്നാസിആത്ത് മലയാളം സൂഫി തഫ്സീർ

പരിശുദ്ധമായ ഖുർആനിന്റെ ബാഹ്യമായ അർത്ഥങ്ങളോട് ഒപ്പം അതിൽ അടങ്ങയിട്ടുള്ള ആത്മീയമായ സൂചനകൾ കൂടി ഉൾക്കൊള്ളിച്ച് കൊണ്ടാണ് ഈ തഫ്സീർ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ളത്..

ആസ്വദിക്കൂ.. കൂടുതൽ ചെയ്യാനുള്ള തൗഫീഖിന് ദുആ ചെയ്യൂ...

Total Pages: 60

https://t.me/suhail_khairy

- Suhail Khairy

എനിക്ക് എപ്പോളാണ് ഫതഹ് സംഭവിക്കുക?

{ يَسْأَلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَٰهَا } * { فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَٰهَا } * { إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَٰهَآ } * { إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَٰهَا } * { كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوۤاْ إِلاَّ عَشِيَّةً أَوْ ضُحَٰهَا }

‘(അല്ലാഹുവിന്റെ) ആരിഫ് ആയവരേ.. ‘എപ്പോഴാണ് (അല്ലാഹുവിന്റെ) ദാത്തിൽ ഫനാ ആവുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ ആവശ്യമായ വഴി അല്ലാഹു തുറന്നു തരുക (കുറിപ്പ്: ഫതഹ് സംഭവിക്കുക)? എന്ന് അവർ നിങ്ങളോട് ചോദിക്കും. എപ്പോഴാണ് അങ്ങനെ ഒരു സമയം വന്നെത്തുക? എന്ന് അവർ ചോദിക്കും. എന്നാൽ അങ്ങ് അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥ നഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് താക്കീത് നൽകുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതായത്, നിങ്ങൾ അതിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഒരു പാത കാണിച്ച് കൊടുക്കുകയും അതിന് തടസ്സം നിൽക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് താക്കീത് നൽകുകയും മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതിന്റെ സമയം എപ്പോഴാണ് എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കൽ നിങ്ങളുടെ ജോലിയല്ല. കാരണം അത് കാരുണ്യവാനായവന്റെ അടുത്ത് നിന്നുള്ള സമ്മാനമാണ്, അത് നിങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഒരു പ്രഭാതമോ സായാഹ്നമോ പോലും അവശേഷിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെടും. അതായത്, ആ ഒരു അവസ്ഥ നിങ്ങൾ അനുഭവിക്കുമ്പോൾ ആ വലിയ അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്താൻ വേണ്ടി നിങ്ങൾ കടന്ന് പോയ പരിശ്രമങ്ങളെ നിങ്ങൾ കുറച്ച് കാണും’

يسألونك أيها العارف عن الساعة التي يفتح الله فيها على المتوجِّه بالدخول في مقام الفناء في الذات، أيَّان مُرْساها، إنما أنت منذر مَن يخشى فواتها، أي: إنما أنت مُبَيّن الطريق التي توصل إليها، وتُخوِّف من العوائق التي تعوق عنها، وليس مِن وظيفتك الإعلام بوقتها، لأنها موهبة من الكريم الوهّاب كأنهم يوم يرونها لم يلبثوا إلاّ عشية أو ضحاها، أي: يستصغرون مدة مجاهدتهم وسيرهم في جانب عظمها

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bahr al-Madid. Translation: Suhail Khairy)

“ദുനിയാവിനോട് ഇഷ്ടമില്ല എന്നതിന്റെ തെളിവെന്താണ്?”
“(ദുനിയാവിലെ) പരീക്ഷണങ്ങൾ നേരിടാൻ അവന് എളുപ്പമായിരിക്കും, അത് സ്വന്തത്തിന്റെ വിഷയത്തിലാണെങ്കിലും ശരി മക്കളുടെ വിഷയത്തിലാണെങ്കിലും ശരി”

https://t.me/suhail_khairy

(Source: تفسير القرآن/ التستري. Translation: Suhail Khairy)

يا رَبِّ إِن عَظُمَت ذُنوبي كَثرَةً – فَلَقَد عَلِمتُ بِأَنَّ عَفوَكَ أَعظَمُ
എന്റെ റബ്ബേ.. എന്റെ വലിയ തെറ്റുകൾ അധികരിച്ചതാണെങ്കിലും,
അത് നിന്റെ വിട്ടുവീഴ്ച അതിലും വലുതാണെന്ന് അറിഞ്ഞതിനാലാണ്

أَدعوكَ رَبِّ كَما أَمَرتَ تَضَرُّعاً – فَإِذا رَدَدتَ يَدي فَمَن ذا يَرحَمُ
റബ്ബേ.. നീ കല്പിച്ചത് പോലെ വിനയത്തോടെ ഞാൻ നിന്നോട് കേഴുന്നു
നീ എങ്ങാനും എന്റെ കരത്തെ തട്ടി കളഞ്ഞാൽ, പിന്നെ ആരാണ് കാരുണ്യം കാണിക്കാനായിട്ടുള്ളത്?

إِن كانَ لا يَرجوكَ إِلّا مُحسِنٌ – فَبِمَن يَلوذُ المُسِيءُ المُجرِمُ
നന്മയുള്ളവർക്ക് മാത്രമേ നിന്നിൽ പ്രതീക്ഷ വെക്കാൻ പറ്റുകയുള്ളൂ എന്നാണെങ്കിൽ
ആരിലാണ് തെറ്റുകളിൽ മുഴുകിയ പാപി അഭയം ചോദിച്ച് പോകേണ്ടത്?

ما لي إِلَيكَ وَسيلَةٌ إِلا الرَجا – وَجَميلُ ظَنِّي ثُمَّ أَنّي مُسلِمُ
നിന്നിലേക്കുള്ള ഉപാധികളായിട്ട് നിന്നിലുള്ള പ്രതീക്ഷയും, നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള നല്ല കരുതലും, ഞാൻ മുസ്‌ലിം ആണെന്ന കാര്യവും അല്ലാതെ ഒന്നുമില്ല

ഈ വരികളെ കൊണ്ട് അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തിന് പൊറുത്തു കൊടുത്തു.

മൊത്തത്തിൽ (പറയുക ആണെങ്കിൽ), ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിനെ കുറിച്ച് അവൻ അവരുടെ തെറ്റുകൾ പൊറുത്തു തരും എന്ന നല്ല കരുതൽ വെച്ച് പുലർത്തി കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ അവൻ ആ വിഷയത്തിൽ മുഴുകിയ അവസ്ഥയിൽ ആണെങ്കിൽ അവന് അവന്റെ റബ്ബിനെ പൊറുത്തു നല്കുന്നവനായി കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കും എന്നാണ് ഉറച്ച (വിജ്ഞാനത്തിന്റെ) പരവതാനിയിൽ അവലംഭിക്കാൻ പറ്റുന്ന അഭിപ്രായം. ഈ ഒരു രീതിയിൽ അല്ലെങ്കിൽ (കുറിപ്പ്: അവൻ ആ ഒരു കരുതലിൽ മുഴുകിയ അവസ്ഥയിൽ അല്ലെങ്കിൽ) അവന്റെ കാര്യം അല്ലാഹുവിന്റെ സമക്ഷത്തിലാണ്. ഒരാളുടെ ദിവസങ്ങളിൽ ചില സമയങ്ങൾ കണ്ടെത്തി അല്ലാഹുവിനോട് വിനയത്തോടെ പാപമോചനം തേടുകയും തന്നെ (ശിക്ഷിക്കാനായി) പിടികൂടരുത് എന്ന അപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തിയുടെ വിഷയത്തിൽ ഇത് (കുറിപ്പ്: അല്ലാഹു പൊറുത്തു നൽകും എന്ന കാര്യം) പ്രത്യേകിച്ചും ശരിയാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കലുള്ള അവസ്ഥ ഒരിക്കലും വ്യർത്ഥമായതല്ല. ആരെങ്കിലും ഈ ഒരു അവസ്ഥ (കുറിപ്പ്: പാപമോചനം ലഭിക്കുന്ന അവസ്ഥ) ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അവൻ ‘ഹിസ്ബു തളറുഇ’ പതിവാക്കി ചൊല്ലി ക്കൊള്ളട്ടെ.

സാധാരണക്കാരിൽ നിന്നുള്ള ചിലരിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്: അവരുടെ (തെറ്റിലായിട്ടുള്ള) അവസ്ഥ അറിയപ്പെട്ടതും ഒട്ടും തൃപ്തികരമല്ലാത്തതും ആയിരുന്നു, അവർ മരിച്ചതിന് ശേഷം അവരെ വളരെ നല്ല അവസ്ഥയിൽ കാണപ്പെട്ടു, അവരെ കണ്ടവർ അവരോട് ചോദിച്ചു: “അല്ലാഹു നിങ്ങളോട് എങ്ങനെയാണ് പെരുമാറിയിട്ടുള്ളത്?”, അവർ പറഞ്ഞു: “ഈ രീതിയിലും ഈ രീതിയിലും അവൻ നമ്മോട് പെരുമാറി” അതായത് വളരെ നല്ല രീതികളിൽ പെരുമാറി എന്ന്. അപ്പോൾ ചോദിക്കപ്പെട്ടു: “എന്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ?”
“താഴ്മയോടെ നാം ചെയ്തിരുന്ന ദുആ കൊണ്ട്”
“അത് ഏത് ദുആ ആണ്?”
“അല്ലാഹുവേ.. എന്റെ യജമാനരേ.. നിന്റെ ഖിദ്മത്തിൽ നിന്നും നീ തടണഞ്ഞവരെ നീ തടഞ്ഞു, സൃഷ്ടിയിൽ നിന്നും നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളവർക്ക് നീ അതിന് അനുമതി നൽകി, ആരോടും അന്യായം കാണിക്കുകയില്ല, നിന്റെ പ്രവർത്തനത്തെ ആരും ചോദ്യം ചെയ്യുകയില്ല, നിന്നിലുള്ള എന്റെ പ്രതീക്ഷ നിന്നിലേക്ക് നിർഗമിച്ചിരിക്കുന്നു, അത് കൊണ്ട് നിന്നെ അനുസരിക്കുന്നതിൽ നിന്നും തടയപ്പെട്ട അവസ്ഥ നീ എന്നിൽ ഒരുമിച്ച് കൂട്ടരുതേ.. കാരുണ്യവാനേ.. നിന്നിലുള്ള പ്രതീക്ഷയിൽ എന്നെ നിരാശനാക്കരുതേ..”

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ) തങ്ങളുടെ വാക്കുകൾ ക്രോഡീകരിച്ച ജവാഹിറുൽ മആനി യുടെ ആദ്യ വാള്യം പൂർത്തിയായി.. الحمد الله

ഇഖ്‌വാനീങ്ങൾക്ക് വായിക്കാൻ വേണ്ടി pdf share ചെയ്യുന്നതാണ്.. editing work ബാക്കിയുണ്ട്..

ഇന്ഷാ അല്ലാഹ്.. ഒരു മാസത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ edit ചെയ്തു publish ചെയ്യും...

അത് വരെ ആരും print എടുക്കണ്ട.. നോക്കി വായിക്കാൻ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിക്കോളൂ..

ഖുർആൻ അല്ലാഹുവിന്റെ കലാമാണ് എന്നത് നാം എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കണം?

"നാം മഹാനവർകളുടെ ആയത്തുകളെ കുറിച്ചുള്ള വിശദീകരണം പറയുന്നതിന് മുമ്പായി ഖുർആൻ അല്ലാഹുവിന്റെ കലാമാണ് (കുറിപ്പ്: സംസാരമാണ്) എന്ന് തെളിയിക്കുന്ന അഹ്‌ലു സുന്നയുടെ ആളുകളുടെ വാക്കുകൾ ആമുഖമായി കൊണ്ട് വരുകയാണ്. ഖുർആനിന്റെ അർത്ഥവും അതിന്റെ ഓത്തിന്റെ അർത്ഥവും അസലിയായ സംസാരത്തിന്റെ അർത്ഥവും അവന്റെ ഉന്നതമായ ദാത്തിൽ നിന്നും ഉണ്ടായതാണ് എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് അപ്രകാരം ചെയ്യുന്നത്.

ശൈഖുനാ (رضي الله عنه) പറഞ്ഞു:

“‘ഖുർആൻ അല്ലാഹുവിന്റെ കലാമിനെ ആണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്’ എന്ന അഹ്‌ലുസുന്നയുടെ ആളുകളുടെ വാക്കിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അത് ഒരു സഹിഷ്ണുതയുള്ള വാക്കാണ്. ആ വാക്കിനെ ഗവേഷണം ചെയ്യുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന ഫലം (അത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശം) ഖുർആനിലുള്ള വാക്കുകൾ സമയത്തിന്റെ മുമ്പുള്ള (കുറിപ്പ്: أزلي) അവന്റെ സംസാരത്തിലേക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണ് എന്നാണ്, അല്ലാതെ അത് (കുറിപ്പ്: ഖുർആനിലെ വാക്കുകൾ) തന്നെ അവന്റെ ദാത്തിൽ (കറുപ്പ്: സത്തയിൽ) നിന്നും വരുന്ന അസലിയായ അവന്റെ സംസാരത്തെ കാണിക്കുന്നതാണ് എന്നല്ല.

കാരണം (ഖുർആൻ അല്ലാത്ത) മറ്റ് എന്തെങ്കിലും ഒന്നിന് അതിലേക്ക് (കുറിപ്പ്: അസലിയായ സംസാരതിലേക്ക്) സൂചിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുക എന്നത് അസാധ്യമാണ്, ഈ ഒരു രീതിയിൽ മാത്രമേ സൃഷ്ടികൾക്ക് ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അവർക്ക് ഒരിക്കലും (അല്ലാഹുവിന്റെ) ദാത്തിൽ നിന്നും ഉത്ഭവിക്കുന്ന സംസാരത്തെ ഉച്ചരിക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല, അവർക്ക് അതിലേക്കുള്ള സൂചനയെ മാത്രമേ ഉച്ചരിക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. അതിന്റെ കാരണം രണ്ടിന്റെയും ഇടയിലുള്ള (കുറിപ്പ്: സൃഷ്ടാവും സൃഷ്ടിയും തമ്മിലുള്ള) വൈരുദ്ധ്യം കൊണ്ടാണ്. ഉദാഹരണത്തിന് “ഈ കോട്ടയും ഈ കുതിരയും” എന്ന് ഒരാൾ പറഞ്ഞെന്നിരിക്കട്ടെ, നിങ്ങളും അദ്ദേഹത്തെ ആവർത്തിച്ച് കൊണ്ട് “ഈ കോട്ടയും ഈ കുതിരയും” എന്ന് പറഞ്ഞു, അപ്പോൾ നിങ്ങൾ ഉച്ചരിച്ച വാക്ക് അയാൾ ഉദ്ദേശിച്ച കോട്ടയിലേക്കും കുതിരയിലേക്കും ആണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അല്ലാതെ അയാളുടെ തന്നെ വാക്കുകളിലേക്ക് അല്ല. രണ്ട് വാക്കുകളും വ്യത്യസ്തമാണ് അത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിച്ചത് രണ്ടും ഒന്നാണെങ്കിൽ പോലും

ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ നിന്നും ഖുർആനിലൂടെ നിങ്ങൾ ഓതുന്ന വാക്കുകൾ അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അർത്ഥത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതോ, അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്ത് ഉദ്ദേശിച്ച അർത്ഥം തന്നെയോ അല്ല എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തമാകും. മറിച്ച് നിങ്ങളുടെ ഖുർആനിന്റെ വാക്കുകളുടെ സൂചനകളും അല്ലാഹുവിന്റെ ദാത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അർത്ഥത്തിന്റെ സൂചനകളും എന്തിനാണോ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അതിലാണ് അവ ഒന്നാവാണുന്നത്. ഖുർആൻ എന്ന നാമം നൽകപ്പെട്ടത് ഈ അർത്ഥത്തിലാണ്. കാരണം ഇതിലൂടെ മാത്രമേ അതിൽ എത്താൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ഉദാഹരണത്തിന്. അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) പറഞ്ഞു:

خَلَقَ اللّٰهُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ بِالْحَقِّ
ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും മുറപ്രകാരം അല്ലാഹു സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു

ഈ ഒരു സംസാരത്തിലെ വിഷയം ‘സൃഷ്ടി’ ആണ്, ഇല്ലായ്മയിൽ നിന്നും അസ്തിത്വത്തിലേക്ക് വരുന്നതാണ് സൃഷ്ടിപ്പ്, ‘അല്ലാഹ്’ എന്ന നാമം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അവന്റെ പരിശുദ്ധമായ ദാത്തിലേക്കാണ്, ആകാശവും ഭൂമിയും അറിയപ്പെട്ട രണ്ട് നിർമ്മാണങ്ങളാണ്. നിങ്ങൾ: “خَلَقَ اللّٰهُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ بِالْحَقِّ” എന്ന് ഓതിയാൽ നിങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന്റെ സംസാരം സൂചിപ്പിക്കുന്ന സൂചനയുമായി സാദൃശ്യം വരുന്ന സൂചനകൾ നൽകുന്ന സംസാരം കൊണ്ട് സംസാരിച്ചിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ സംസാരം അവന്റെ പരിശുദ്ധമായ ദാത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന സംസാരമോ അതിലേക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നതോ അല്ല, മറിച്ച് നിങ്ങളുടെ സംസാരത്തിന്റെ സൂചന അവന്റെ സംസാരത്തിന്റെ സൂചനയുമായി സാദൃശ്യം വരുന്നത് മാത്രമാണ്. അങ്ങനെ ആണ് ‘അൽ ഖുർആൻ’ എന്ന നാമം അതിന് വെക്കപ്പെടുന്നത്. അത് അതിന് യോജിച്ചതുമാണ്, കാരണം ഖുർആൻ എന്ന നാമം സൃഷ്ടിയുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഒന്നിന് നല്കപ്പെട്ടതാണ്, ആ സംസാരം ആവട്ടെ അല്ലാഹുവിന്റെ സംസാരത്തിന്റെ സൂചനകളിലേക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നതുമാണ്.

അല്ലാതെ ഖുർആൻ എന്ന പേര് വെക്കപ്പെട്ടത് പരിശുദ്ധമായ ദാത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന അർത്ഥങ്ങളിലേക്ക് ഉദ്ദേശിച്ച് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് അത് (കുറിപ്പ്: പരിശുദ്ധമായ ദാത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന സംസാരം) അവന്റെ ഉന്നതമായ ദാത്തിന്റെ വിശേഷണമാണ്. എന്നാൽ ഖുർആൻ എന്ന വാക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് നമ്മൾ അല്ലാഹുവിന്റെ സംസാരത്തെ (അതിന്റെ സൂചനകളെ ഉദ്ദേശിച്ച് കൊണ്ട്) ഉച്ചരിക്കുന്നതിനെയും അത് ഓതുന്നതിനെയും ആണ്. അറിയപ്പെട്ട വസ്തുക്കളെ കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അറിവ് അല്ലാഹുവിന്റെ അറിവിലേക്ക് സൂചിപ്പിക്കുകയില്ല എന്ന യാഥാർഥ്യത്തിൽ നിന്നും ഇത് നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തമാകും. നിങ്ങളുടെ അറിവിന്റെ സൂചനകൾ അല്ലാഹുവിന്റെ അറിവിന്റെ സൂചനകളിലേക്കുള്ള സൂചനകൾ മാത്രമാണ്. നിങ്ങളുടെ അറിവ് അല്ലാഹുവിന്റെ അറിവല്ല. കാരണം അത് രണ്ടും നേരെ വിപരീതങ്ങളാണ്. അത് തന്നെയാണ് കേൾവിയുടെയും കാഴ്ചയുടെയും ഉദ്ദേശത്തിന്റെയും എല്ലാം വിഷയത്തിലും (സംഭവിക്കുന്നത്), നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശത്തിന്റെ സൂചനകൾ അവന്റെ ഉദ്ദേശത്തിന്റെ സൂചനകളാണ്, പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശം അവന്റെ ഉദ്ദേശമോ അവന്റെ ഉദ്ദേശത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതോ അല്ല. ഈ ഒരു ഉദാഹരണം അവന്റെ എല്ലാത്തിനും ബാധകമാണ്, എത്രത്തോളമെന്നാൽ അവന്റെ അസലിയായ കലാമിനും ഇത് ബാധകമാണ്."

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

"മറിയം (رضي الله عنها)ബീവിക്ക് നുബുവ്വത് ഉണ്ടെന്ന് വാദിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, നാം പറയുന്നത് അത് തെറ്റാണെന്നാണ്. അത് തെറ്റാണെന്ന് പറയാൻ കാരണം ഏതൊരു കാലഘട്ടത്തിലും ആ കാലഘട്ടത്തിലുള്ള ഖുതുബിന് നിലവിലുള്ള ഓരോ അണുവിലും അധികാരമുണ്ടാകും, അദ്ദേഹം അവക്ക് സഹായം നൽകുകയും അവയെ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും, സൃഷ്ടിയിലുള്ള ഓരോ അണുവിനും ഇത് ബാധകമാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു സുജൂദ് ചെയ്യുന്നവനും സുജൂദ് ചെയ്യുകയില്ല, ഒരു റുകൂ ചെയ്യുന്നവനും റുകൂ ചെയ്യുകയില്ല, ഒരു (നിസ്കാരത്തിന്) നില്കുന്നവനും നില്കുകയില്ല, ഒരു ചലിക്കുന്നവനും ചലിക്കുകയില്ല, ഒരു ദിക്ർ ചൊല്ലുന്നവനും മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയിലും നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു അല്ലാഹുവിന്റെ ദിക്‌ർ കൊണ്ടും ദിക്‌ർ ചൊല്ലുകയില്ല ഖുതുബ് ആണ് അതിലൂടെ ഒക്കെ അത് ചെയ്യുന്നത് എന്ന അവസ്ഥയിൽ അല്ലാതെ. അത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിലൂടെ ആണ് തസ്ബീഹ് ചൊല്ലുന്നവൻ തസ്ബീഹ് ചൊല്ലുന്നത്, ഇബാദത്ത് ചെയ്യുന്നവൻ ഇബാദത്ത് ചെയ്യുന്നത്, സുജൂദ് ചെയ്യുന്നവൻ സുജൂദ് ചെയ്യുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിലൂടെ തന്നെയാണ് നാം ഇവിടെ പറയാത്ത എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങളുണ്ടോ അതൊക്കെ നടക്കുന്നത്.

വിഷയത്തിന്റെ ആകത്തുക പറഞ്ഞാൽ, അദ്ദേഹം (കുറിപ്പ്: ഖുതുബ്) മുഴുവൻ സൃഷ്ടിക്ക് റൂഹ് ശരീരത്തിന് എന്നത് പോലെയാണ്. റൂഹ് കൂടാതെ ശരീരത്തിന് നിൽക്കാനോ ചിന്തിക്കാനോ ചലിക്കാനോ സാധിക്കാത്തത് പോലെ, ശരീരം ശരീരമാവാൻ വേണ്ട ശരീരത്തിന്റെ ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ എല്ലാ പ്രത്യേകതകളും അതിന്റെ മൃഗീയമായ റൂഹിനോട് ബന്ധപ്പെട്ട കൊണ്ട് നിലനിൽക്കുന്നത് ആയത് പോലെ, റൂഹ് ഇല്ലാതായാൽ ശരീരത്തിന്റെ മുഴുവൻ പ്രത്യേകതകളും നശിക്കുകയും അത് ഒരു മയ്യത്ത് ആയി ഇല്ലാതാവുകയും ചെയ്യുന്നത് പോലെ സൃഷ്ടിയിലെ മുഴുവൻ ശരീരങ്ങളും ഖുതുബായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നതാണ്, ആത്മാവ് ശരീരവും ആയി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നത് സമാനമായി, അദ്ദേഹത്തിന്റെ റൂഹാനിയത്ത് സൃഷ്ടിയിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടാൽ സൃഷ്ടി മുഴുവൻ ഇല്ലാതാവും. അത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം സൃഷ്ടിയുടെ റൂഹാണ്.

സൃഷ്ടിയുടെ മുഴുവൻ പ്രത്യേകതകളും മൊത്തത്തിലും വിഭജിച്ചിട്ടും പൊതുവായും പ്രത്യേകമായും പരിധികളില്ലാതെയും പരിധികളോടെയും ഖുതുബിന്റെ റൂഹായനിയത്ത് കൊണ്ടല്ലാതെ സൃഷ്ടികളുടെ സത്തകളുമായി ബന്ധപ്പെടുകയില്ല. ഖുതുബ് എങ്ങാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ റൂഹാനിയത്ത് സൃഷ്ടിയിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കിയാൽ സൃഷ്ടി മുഴുവനും ഇല്ലാതാകും, ഒരു പ്രത്യേകതകളും ഇല്ലാത്ത മയ്യത്തിനെ പോലെ ആയിത്തീരും. അദ്ദേഹത്തിന് ഈ ഒരു ശക്തി ഇസ്മുൽ അഅളം ചുമക്കുന്നതിൽ നിന്നും മുഴുവൻ ലോകങ്ങളിലും അത് പ്രസരിക്കുന്നതിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്നതാണ്.

ഇസ്മുൽ അഅളം കൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിന് എല്ലാ സമയത്തും - ഓരോ കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്ത് പോലും - അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) യുടെ മുന്നിൽ ദൈവീകസാനിധ്യത്തിനോട് പാലിക്കേണ്ട അദബുകൾ പരിപൂർണ്ണമായും പാലിച്ച് കൊണ്ടും ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യോട് അവന്റെ എല്ലാ വെളിപാടുകളിലും നാമങ്ങളിലും വിശേഷണങ്ങളിലും സത്തയിലും ഉള്ള കടമകൾ പൂർണ്ണമായും നിർവഹിച്ച് കൊണ്ടും നിൽക്കാൻ സാധിച്ചത്. എന്നാൽ സമയം മുന്നോട്ട് പോകുന്നതിന് അനുസരിച്ച് ഓരോ കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തും റബ്ബ് (سبحانه وتعالى) യുടെ നാമങ്ങളിലും വിശേഷണങ്ങളിലും സത്തയിലും കാര്യങ്ങൾ മാറ്റി മറിക്കുന്നതിലും ഉള്ള അവന്റെ വെളിപാടുകൾക്ക് ഒരു അവസാനവും ഇല്ലാതെ ആവുകയാണ്.

ഖുതുബ് അല്ലാഹുവിന്റെ മുന്നിൽ മുഴുവൻ തജല്ലികൾക്കും അതിനോട് യോജിച്ച അദബുകളും കടമകളും സേവനങ്ങളും നൽകി കൊണ്ട് ഓരോ കണ്ണിമ വെട്ടുന്ന സമയത്തിലും നില്കും. ഓരോ കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തുമുള്ള തജല്ലികൾ അധികരിച്ചതാണെങ്കിൽ പോലും അദ്ദേഹം അതിൽ നിലനിൽക്കും. അദ്ദേഹം അതിനോട് യോജിച്ച കടമകൾ നിർവഹിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയും അദബുകൾ പാലിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യും. മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളിലും ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ തജല്ലി താങ്ങാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരാളും അദ്ദേഹത്തിന് പുറമെ ഉണ്ടാവുകയില്ല. എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉടനീളം ഓരോ കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥിതി ഇത് തന്നെയാണ് (കുറിപ്പ്: ഹഖിന്റെ എല്ലാ തജല്ലിയും താങ്ങുന്ന അവസ്ഥയിൽ തന്നെ ആണെന്ന്). മുഴുവൻ സിദ്ദീഖീങ്ങളും അല്ലാഹുവിന്റെ മുമ്പിൽ ഇത് നേടിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി നിലയുറപ്പിച്ചാൽ, കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയം കൊണ്ട് അവർ ഇല്ലാതാവുന്നതാണ്. എന്നാൽ ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥിരം അവസ്ഥയും സ്വഭാവവും ആണ്.

ഈ കാര്യം നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായാൽ സ്ത്രീകൾക്ക് ഇത് താങ്ങാനുള്ള കഴിവില്ല എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകും, കാരണം അവർ ബലഹീനരാണ്, അവരുടെ ആർത്തവം ഇലാഹിയായ കടമകൾ നിർവഹിക്കുന്നതിൽ നിന്നും അവരെ തടയുന്നതും ആണ്. ഒരു സ്ത്രീ ഖുതുബാനിയത്തിന്റെ മഖാമിലേക്ക് കയറി നിന്നാൽ അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ ചില സമയങ്ങളിൽ അവൾക്ക് അതിനോടുള്ള കടമകൾ നിർവഹിക്കാൻ സാധിക്കാതെ വരും, അത് അവളുടെ ആർത്തവ കാലമാണ്. അല്ലാഹുവിനോടുള്ള കടമകൾ അവൾക്ക് നിർവഹിക്കാൻ സാധിക്കാതെ വന്നാൽ ആ സ്ഥാനം - ഖുതുബാനിയത്ത് - നശിപ്പിക്കപ്പെടും, അത് നശിക്കുന്നതോടെ പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ നശിക്കുകയും ചെയ്യും.

അതിന് ശേഷം (കുറിപ്പ്: ഈ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾക്കും ശേഷം) മുർസലീങ്ങളെയും അവരുടെ സമൂഹത്തെയും ഒരുമിച്ച് കൂട്ടി മുർസലീങ്ങളുടെ രിസാലത്തിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതിലേക്ക് അവസ്ഥ മാറ്റപ്പെടും. മുഹമ്മദിയ്യ സമൂഹം ആ ഘട്ടത്തിൽ മറ്റു സമൂഹത്തോടൊപ്പം ഇടകലർന്ന് കൊണ്ട് നിലയുറപ്പിക്കും, മുർസലീങ്ങളിൽ ഓരോരുത്തർക്കും അനുകൂലമായി അവർ സാക്ഷിപറഞ്ഞു കഴിയുന്നത് വരെ ഇത് തുടരും, അതിന് ശേഷം മുഹമ്മദിയ സമൂഹത്തെ മാറ്റി നിർത്തി വിചാരണ ചെയ്യപ്പെടും, അതിന് ശേഷം ഹഖ് (سبحانه وتعالى) മറ്റുള്ള സമൂഹത്തെ ഓരോന്നോരോന്നായി വിചാരണ ചെയ്യുന്നതിലേക്ക് തിരിയും, (മഹ്ശറയിൽ) നില്കുന്നവരിൽ നിന്നും കാഫിരീങ്ങളെ വേർതിരിച്ച് മാറ്റിയാൽ മുഇമിനീങ്ങളും അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിച്ചിരുന്ന ജൂതന്മാരെ പോലെയുള്ള കാഫിരീങ്ങളും അവശേഷിക്കും, (അപ്പോൾ) ഹഖ് (سبحانه وتعالى) അവർക്ക് ഈ പരീക്ഷണം നൽകപ്പെടും അതിലൂടെ അവരെ (കുറിപ്പ്: അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിച്ചിരുന്ന ജൂതന്മാരെ പോലെയുള്ള അവിശ്വാസികളെ) നരകത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കുകയും ചെയ്യും. പിന്നെ മുഇമിനീങ്ങൽ മാത്രമേ ബാക്കി ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ. അവർക്കിടയിൽ എന്തെങ്കിലും ഹഖ് ഇടപാടുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അപ്പോൾ അത് തീർപ്പ് ആക്കപ്പെടും, ശേഷം സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ആളുകളെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കും നരകത്തിന്റെ ആളുകളെ നരകത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കപ്പെടും.

ഹൗള് (അൽ കൗസർ)നെ കുറിച്ച് ഹദീസിൽ വന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അത് സംഭവിക്കുക മുഹമ്മദിയ്യ സമൂഹത്തെ വിചാരണ ചെയ്യുന്ന സമയത്താണ്, അവർ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് തീവ്രമായ ദാഹത്തോടെയും വേദനയോടെയും ശക്തമായ തൊണ്ടവരൾച്ചയോടെയും സമീപിക്കും, ചിലർ അതിൽ നിന്നും (കുറിപ്പ്: ഹൗളിൽ നിന്നും) കുടിക്കും, എന്നാൽ അല്ലാഹു പൊറുത്തു കൊടുക്കാത്ത നരകത്തിന്റെ ആളുകള അതിൽ നിന്നും അകറ്റപ്പെടും. അതിൽ നിന്നും കുടിക്കുന്നവർ (രണ്ട് കൂട്ടുകാരുടെ) മിശ്രിതമാണ്, അവരിൽ (അല്ലാഹു) പൊറുത്തു കൊടുത്തവരും ശുപാർശ ചെയ്യാൻ അനുമതി ലഭിച്ചവരുടെ ശുപാർശ ലഭിച്ചവരും ഉണ്ടാകും.

ഇത് സംഭവിക്കുക സിറാത്ത് (പാലത്തിന്റെ) മുമ്പാണ്, ധാരാളം ഹദീസുകളുടെ റിപ്പോർട്ടുകൾ ഇത് സ്ഥിരപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ചില പണ്ഡിതന്മാർ ഹൗള് (അൽ കൗസർ) സിറാത്ത് പാലത്തിന്റെ ശേഷമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞവരുണ്ട്, പക്ഷെ അത് ശരിയല്ല. കാരണം സിറാത്തിലൂടെ കടന്ന് പോയവരെ ആരെയും ഹൗളിൽ നിന്നും അകറ്റപ്പെടുകയില്ല, കാരണം സിറാത്ത് (പാലം) കടന്നവരുടെ മോക്ഷം പരിപൂർണ്ണമാണ്."

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

ഉത്തരം: നിങ്ങൾ അറിയണം സിദ്ദീഖിൽ, അല്ല എല്ലാ സിദ്ദീഖിലും അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കൽ നിന്നുള്ള ഉറപ്പുള്ള വഹ്‌യ്‌ മുഖേനയുള്ള അറിവിന്റെ രൂപത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിലേക്ക് ഒഴുകിയ വ്യക്തമായ വിജ്ഞാനം ഉണ്ട്, അതിലൂടെ ആണ് അവൻ ഹഖായിഖുകളെ അറിഞ്ഞത്, ഇത് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) ഇങ്ങനെ (അദ്ദേഹത്തോട്) പറയുന്നത് പോലെയാണ്: “ഞാൻ ഏകനാണ്, സത്യമാണ്, ഞാനില്ലാതെ ഒന്നുമില്ല, ഓരോ മർത്തബയിലും ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രൂപത്തിൽ ഞാൻ വെളിവാകും, അത് ലക്ഷ്യത്തിനോട് യോജിച്ചാലും അതിന് എതിരായാലും ശരി”,

(അത് പോലെ തന്നെ) ഹഖ് (سبحانه وتعالى) ഇങ്ങനെ (അദ്ദേഹത്തോട്) പറയുന്നത് പോലെ ആണ്: “ഇന്നാലിന്ന വ്യക്തിയിലൂടെ എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും എന്നിൽ നിന്നുള്ള നന്മയുടെ പ്രവാഹവത്തിന്റെയും നിങ്ങളുടെ മുകളിൽ അദ്ദേഹത്തെ തിരഞ്ഞെടുത്തത്തിന്റെയും രൂപത്തിൽ ഞാനാണ് നിങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ വെളിവായത്, അത് പോലെ തന്നെ ഇന്നാലിന്ന വ്യക്തിയുടെ മകനിലൂടെയും എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും അനുഗ്രഹത്തിന്റെയും നന്മ നല്കുന്നതിന്റെയും രൂപത്തിൽ ഞാനാണ് നിങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ വെളിവായത്, അത് പോലെ തന്നെ ഇന്നാലിന്ന നാട്ടിലും അവരിലേക്കുള്ള എന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും ആദരവിന്റെയും ബഹുമാനത്തിന്റെയും രൂപത്തിൽ ഞാനാണ് നിങ്ങൾക്ക് മുമ്പിൽ വെളിവായത്, അവിടെ ഞാൻ അല്ലാതെ ഒന്നും ഇല്ല തന്നെ, അവ രൂപങ്ങൾ മാത്രമാണ് അതിൽ (ഞാൻ അല്ലാതെ) ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല, അത് കൊണ്ട് എന്നെ സ്തുതിക്കുകയും എനിക്ക് നന്ദി കാണിക്കുകയും ചെയ്യുക.

അത് പോലെ തന്നെ ഇന്നാലിന്ന വ്യക്തിയുടെ കലർപ്പില്ലാത്ത ശത്രുതയുടെയും കുഴുപ്പങ്ങളുടെയും അതിക്രമങ്ങളുടെയും കൊലപാതകളുടെയും രൂപത്തിൽ നിങ്ങളിലേക്ക് വെളിവായത് ഞാനാണ്, അത് കൊണ്ട് എന്നെ പേടിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിൽ എന്നെ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക, അദ്ദേഹിലൂടെയുള്ള എന്റെ തന്ത്രത്തെ തൊട്ട് നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും സുരക്ഷിതരാവരുത്, ആ രൂപത്തിലൂടെ ദ്രോഹം മാത്രമേ ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയുള്ളൂ, അത് കൊണ്ട് അതിൽ എന്നിൽ നിന്നുള്ള ദ്രോഹം അല്ലാതെ ഒന്നും നിങ്ങൾ കാണരുത്.

അത് പോലെ തന്നെയാണ് ഇന്നാലിന്ന വ്യക്തിയുടെ മകന്റെ അവസ്ഥയും, അദ്ദേഹത്തിലൂടെ എന്നിൽ നിന്നുള്ള ദ്രോഹവും നാശവും ഉപദ്രവവും അല്ലാതെ ഒന്നും നിങ്ങൾ കാണുകയില്ല, അത് പോലെ തന്നെയാണ് ഇന്നാലിന്ന നാട്ടിലും, അവിടെ എന്നിൽ നിന്നുള്ള അപമാനവും അവഹേളനവും അടിച്ചമർത്തലും കയ്യൊഴിയലും അല്ലാതെ ഒന്നും നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കുകയില്ല. അവരുടെ രൂപങ്ങളിൽ നിന്നും നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒന്നും എന്നിൽ നിന്നും ലഭിക്കുകയില്ല. അത് കൊണ്ട് എന്നെ പേടിക്കുകയും അവരിലൂടെ എന്നെ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക. (അവരിലൂടെയുള്ള) എന്റെ തന്ത്രത്തെ തൊട്ട് നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും സുരക്ഷിതരാവരുത്, അവരിലൂടെ എന്റെ വിഷയത്തിൽ ശക്തമായ മുൻകരുതൽ സ്വീകരിക്കുക. പക്ഷെ (നിങ്ങൾ അറിയണം) അവരിലൂടെ ഞാൻ അല്ലാതെ ഒന്നും തന്നെയില്ല. അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഞാൻ ആണ് അവരിൽ വെളിവാകുന്നത്, അവരിലൂടെ എന്റെ തന്ത്രത്തിൽ നിന്നും സുരക്ഷിതരാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നിയാൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ (അവരിലൂടെ) നശിപ്പിച്ചു കളയും,

(അത് കൊണ്ട്) എന്റെ അധികാരത്തിലുള്ള കാര്യനിർവഹണത്തിൽ നിങ്ങൾ എനിക്ക് കീഴ്‌പെടുക, എന്റെ ഇച്ഛ നടപ്പിൽ വരുത്തുന്നതിൽ നിങ്ങൾ എനിക്ക് കീഴ്‌പെടുക, കാരണം, നിങ്ങൾ ഒരു അടിമ മാത്രമാണ്, എന്റെ തീരുമാനത്തിന്റെയും ആഗ്രഹത്തിന്റെയും കീഴിൽ അധീനപ്പെടുത്തപ്പെട്ട ഒരു അടിമ. എന്നിൽ നിന്നും എന്ത് വലിയ ബഹുമതികൾ നിങ്ങൾ നേടിയാലും നിങ്ങൾ എന്റെ അടിമ തന്നെ ആയിരിക്കും, അടിമത്വത്തിൽ നിന്നും നിങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും പുറത്ത് പോവാൻ സാധിക്കുകയില്ല. ഞാൻ പരിപൂർണ്ണനായ ഇലാഹ് ആയത് പോലെ, ഉലൂഹിയത്തിന്റെ മർത്തബയിൽ ഒരാൾക്കും എന്നോട് മത്സരിക്കാനാവില്ല.

അത് കൊണ്ട് സിദ്ദീഖേ.. “ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു, നിന്റെ കല്പനകളെ അനുസരിക്കുന്നു, പിന്നെ എന്തിനാണ് സൃഷ്ടികളുടെ രൂപത്തിലൂടെ എന്നെ നീ ഉപദ്രവിക്കുന്നത്?” എന്ന് നിനക്ക് പറയാൻ അവകാശമില്ല. ഞാൻ ഇലാഹാണ്, ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പ്രവർത്തിക്കുകയും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് വിധിക്കുകയും ചെയ്യും, അത് അടിമക്ക് തൃപ്തിപ്പെട്ടാലും ശരി അവരെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിച്ചാലും ശരി. അത് കൊണ്ട് അടിമകളേ … നിങ്ങൾക്ക് തൃപ്തിപ്പെടാനും കീഴ്പെടാനും മാത്രമേ അവകാശമുള്ളൂ, സൃഷ്ടിയിലുള്ള എന്റെ തജല്ലി തടയാനോ നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യങ്ങളോട് അവയെ യോജിപ്പിക്കാനോ നിങ്ങൾക്ക് അവകാശമില്ല.

ഇതാണ് സിദ്ദീഖീങ്ങൾ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നത്. അവർ എന്ത് തന്നെ സൃഷ്ടിയിൽ കണ്ടാലും അവരുടെ ആന്തരികമായ ബോധനം അവയെ ഹഖിന്റെ പ്രവർത്തി ആയിട്ടും അവന്റെ തജല്ലി ആയിട്ടും കാണാനാണ് പ്രയരിപ്പിക്കുക. സൃഷ്ടിയിലുള്ള ബാഹ്യമായും ആന്തരികമായും ആയ എല്ലാ മർത്തബകളിലൂടെയും അവർ അല്ലാഹുവിന്റെ അറിവ് സ്വീകരിക്കും. ഇതാണ് സിദ്ദീഖീങ്ങൾ ആത്മീയ പാനം ചെയ്യുന്ന ഇടം എന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയെങ്കിൽ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ ആ സാഗരത്തിൽ മുങ്ങിയവരാണ്, റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ അല്ലാത്ത മുഴുവൻ നബിമാർക്കും സിദ്ദീഖീങ്ങൾക്കും ആ സാഗരത്തിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി അല്ലാതെ ഒന്നും ലഭിച്ചിട്ടില്ല.

فَاَخَذَهُ اللّٰهُ نَكَالَ الْاٰخِرَةِ وَالْاُوْلٰی ۟ؕ

തർജ്ജമ:
അങ്ങനെ അവസാനത്തേതിനും ആദ്യത്തേതിനും മാതൃകായോഗ്യമായ ശിക്ഷ കൊണ്ട് അല്ലാഹു അയാളെ പിടികൂടി

വിശദീകരണം:
‘ഫിർഔനിന്റെ വാദം സത്യം അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അല്ലാഹു ദുനിയാവിലും ആഖിറത്തിലും ആ കളവിനെ വെളിവാക്കി, ഇത് തന്നെയാണ് ഇല്ലാത്ത ആത്മീയ മഖാമുകൾ അവകാശപ്പെടുന്ന ഏതൊരാൾക്കും സംഭവിക്കുക’

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

وَاَهْدِیَكَ اِلٰی رَبِّكَ فَتَخْشٰی ۟ۚ

തർജ്ജമ:
നിന്‍റെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്ക് നിനക്ക് ഞാന്‍ വഴി കാണിച്ചുതരാം. എന്നിട്ട് നീ ഭയപ്പെടാനും (തയ്യാറുണ്ടോ?)

വിശദീകരണം:
‘അല്ലാഹുവിനെ അറിയാതെ അവനെ പേടിക്കാനാവില്ല

അല്ലാഹു പേടിയെ ഹിദായത്തിന്റെ (കുറിപ്പ്: മാർഗ്ഗദര്ശനത്തിന്റെ) ഏറ്റവും ഉന്നതമായ അവസ്ഥ ആയി വെച്ചു. കാരണം എല്ലാം അതിനെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്. അല്ലാഹുവിനെ പേടിക്കുന്നവനിൽ നിന്നും എല്ലാ വിത നന്മകളും വരും, അല്ലാഹുവിനെ പേടിക്കാത്തവൻ എല്ലാ വിത മോശപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളും ചെയ്യാൻ തയ്യാറാവുകയും ചെയ്യും

റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു: “പേടിക്കുന്നവൻ നടക്കാൻ തയ്യാറാകും, നടക്കുന്നവൻ അവന്റെ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിച്ചേരും”. ഇങ്ങനെ പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്: “രാത്രിയുടെ തുടക്കത്തിൽ യാത്ര തുടങ്ങിയവർ നടക്കും, രാത്രിയുടെ അവസാനം യാത്ര തുടങ്ങിയവർ വേഗത്തിൽ പോകും”’

- അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ബാറൂസുവി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

وَاَهْدِیَكَ اِلٰی رَبِّكَ فَتَخْشٰی ۟ۚ

തർജ്ജമ:
നിന്‍റെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്ക് നിനക്ക് ഞാന്‍ വഴി കാണിച്ചുതരാം. എന്നിട്ട് നീ ഭയപ്പെടാനും (തയ്യാറുണ്ടോ?)

വിശദീകരണം:
‘അവൻ പറഞ്ഞു: “ദൃഷ്ടാന്തങ്ങൾ കൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത് സത്യമാണെന്ന് ഞാൻ നിനക്ക് തെളിയിച്ച് തരാം, അതോടൊപ്പം ദീനിന്റെ സത്യാവസ്ഥ നിനക്ക് മനസ്സിലാക്കി തരാം, അതിന് നീ തയ്യാറുണ്ടോ?” പക്ഷെ ഫിർഔൻ അത് സ്വീകരിച്ചില്ല. അല്ലാഹു അവന്റെ കാരുണ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടും അയാൾ ഈ കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നും അയാളുടെ ഹൃദയം തിരിച്ച് കളഞ്ഞു. അയാൾക്ക് അയാളുടെ റബ്ബിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളുടെ മുകളിൽ സ്വന്തം ഇഷ്ടം മാത്രം ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. അയാളുടെ ഹൃദയത്തിൽ (അന്ധമായ) നിരാകരണം ആയിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഉപദേശം സ്വീകരിക്കാൻ അയാൾ വിസമ്മതിച്ചു.

ഏത് ഹൃദയത്തിനാണ് ഈ സംസാരം കേൾക്കാതിരിക്കാൻ സാധിക്കുക? ഏത് ഹൃദയത്തിനാണ് ഈ വാക്കുകളിലെ മാധുര്യം മുറിച്ച് കളയാനാവുക? ഏത് നെഞ്ചിനാണ് ഈ (ദൈവീക) തന്ത്രത്തിന്റെ വൈഷമ്യത്തിൽ പൊട്ടിപിളരാതിരിക്കാൻ സാധിക്കുക?

https://t.me/suhail_khairy

(Source: لطائف الإشارات. Translation: Suhail Khairy)

فَقُلْ هَلْ لَّكَ اِلٰۤی اَنْ تَزَكّٰی ۟ۙ

തർജ്ജമ:
"എന്നിട്ട് അയാളോട് ചോദിക്കുക: “നീ പരിശുദ്ധി പ്രാപിക്കാന്‍ തയ്യാറുണ്ടോ?

വിശദീകരണം:

‘(അല്ലയോ ഫിർഔൻ) നിങ്ങൾ ഞാൻ എന്ന ഭാവത്തിൽ നിന്നും (ഹഖിൽ) ഫനാ ആവുക എന്ന അവസ്ഥ പ്രാപിക്കാൻ തയ്യാറുണ്ടോ?’

https://t.me/suhail_khairy

(Source: القاشاني تأويلات القرآن. Translation: Suhail Khairy)

اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ؗۖ

തർജ്ജമ:
നിങ്ങൾ ഫിര്‍ഔന്‍റെ അടുത്തേക്കു പോകുക. തീര്‍ച്ചയായും അവന്‍ അതിരുകവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

വിശദീകരണം:
‘സൃഷ്ടാവിൽ കുഫ്ർ വെച്ച് കൊണ്ടും സൃഷ്ടികളോട് ഗർവ്വ് കാണിച്ചും അവരെ അടിമപ്പെടുത്തിയും അവരെ ക്രൂരമായി ദ്രോഹിച്ച് കൊണ്ടും ആണ് ഫിർഔൻ അതിര് കടന്നത്.

ഉബൂദിയ്യത്തിന്റെ (കുറിപ്പ്: അടിമത്വത്തിന്റെ) പരിപൂർണ്ണത സൃഷ്ടാവുമായി സിദ്‌ഖിൽ (കുറിപ്പ്: ആത്മാര്ഥതയിൽ) ആവൽ കൊണ്ടും സൃഷ്ടികളോട് നല്ല സ്വഭാവത്തിൽ നിലനിൽക്കൽ കൊണ്ടും ഉണ്ടാകുന്നതാണെങ്കിൽ അതിര് കടക്കൽ പരിപൂര്ണമാകുന്നത് അവരോട് (കുറിപ്പ്: സൃഷ്ടാവിനോടും സൃഷ്ടികളോടും) മോശമായി പെരുമാറുന്നത് കൊണ്ടാണ്’

- അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ബാറൂസുവി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ؗۖ

തർജ്ജമ:
നിങ്ങൾ ഫിര്‍ഔന്‍റെ അടുത്തേക്കു പോകുക. തീര്‍ച്ചയായും അവന്‍ അതിരുകവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

വിശദീകരണം:
‘തീർച്ചയായും അല്ലാഹു ഒരു റസൂലിനെയും അവന്റെ ശത്രുക്കൾക്ക് എതിരിൽ അയച്ചിട്ടില്ല, ഒരു ശത്രുവും അവരിലേക്ക് ഒരു റസൂലിനെ അയക്കപ്പെടാൻ മാത്രം അപകടകാരി ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല. അല്ലാഹു ഒരു സമൂഹത്തിലേക്ക് ഒരു നബിയെ അയക്കുന്നത് അവരുടെ ഇടയിലുള്ള കാഫിരീങ്ങളായ ശത്രുക്കളിൽ നിന്നും ഔലിയാക്കളായ മുഇമിനീങ്ങളെ പുറത്ത് കൊണ്ട് വരാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്.'

https://t.me/suhail_khairy

(Source: حقائق التفسير/ السلمي. Translation: Suhail Khairy)

اِذْ نَادٰىهُ رَبُّهٗ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی

തർജ്ജമ:
ത്വുവാ എന്ന പരിശുദ്ധ താഴ്‌വരയില്‍ വെച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ രക്ഷിതാവ് അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ച് (പറഞ്ഞ) സന്ദര്‍ഭം:

വിശദീകരണം:
‘മൂസ (عليه السلام) മദ്‌യനിൽ നിന്നും മിസ്‌റിലേക്ക് പോവുന്ന വഴിയിൽ ‘ത്വുവാ’ എന്ന താഴ്‌വരയിൽ വെച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ റബ്ബ് അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചു. അവിടെ വെച്ച് അദ്ദേഹം തീയിനെ കണ്ടു, തീ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, ആ തീ ഏറ്റവും ഉന്നതമായ (ഹഖിന്റെ) ദിവ്യസാനിധ്യമാണ്, അതാണ് അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിച്ചത്.

- ശൈഖ് ഇബ്രാഹിം നിയാസ് (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Fi Riyadhi Tafsir. Translation: Suhail Khairy)

അബുൽ അബ്ബാസ് മുർസി (رضي الله عنه) പറഞ്ഞു:

“അല്ലാഹു ആണ സത്യം എനിക്കും ഒരു മനുഷ്യന്റെയും ഇടയിൽ ഒരു നോട്ടം അല്ലാതെ ഒന്നും ഇല്ല, (കുറിപ്പ്: ശരിക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കിയാൽ മതി) ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അവനെ സമ്പന്നനാകും”.

ഞാൻ പറയുന്നു:

“അല്ലാഹു ആണ സത്യം നമ്മുടെ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ആത്മീയമായ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടും ശ്രദ്ധ കൊണ്ടും (ആത്മീയ) സമ്പന്നത നൽകുന്ന കഴിവിൽ അബുൽ അബ്ബാസ് മുർസി (رضي الله عنه) നെയും ശാദുലി (رضي الله عنه) നെയും അത് പോലെ ഉള്ള മഹത്തുക്കളെയും കടത്തി വെട്ടിയവർ അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്. അൽഹംദുലില്ലാഹ്"

قال الشيخ أو العباس: والله ما بيني وبين الرجل إلاَّ أن أنظر إليه وقد أغنيته.

قلت: والله لقد بقي في زماننا هذا مَن يفوق أبا العباس والشاذلي وأضرابهما في الإغناء بالنظرة والملاحظة، والحمد لله.

- അല്ലാമാ ഇബ്നു അജീബ (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bahr al-Madid. Translation: Suhail Khairy)

یَقُوْلُوْنَ ءَاِنَّا لَمَرْدُوْدُوْنَ فِی الْحَافِرَةِ

തർജ്ജമ:
അവര്‍ പറയും: തീര്‍ച്ചയായും നാം (നമ്മുടെ) മുന്‍സ്ഥിതിയിലേക്ക് മടക്കപ്പെടുന്നവരാണോ?

‘(അവർ കളിയാക്കി കൊണ്ട്പറയും) (അല്ലാഹുവിൽ എത്തിച്ചേർന്നാൽ പിന്നെ) നാം നമ്മുടെ ശരീരത്തിലേക്കും നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ കല്ലറയിലേക്കും (തിരിച്ച് വരുമെന്നാണോ?)’

- അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ബാറൂസുവി (റ)

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

فَالسّٰبِقٰتِ سَبْقًا ۟ۙ

തർജ്ജമ:
എന്നിട്ടു മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു പോകുന്നവ തന്നെയാണ, സത്യം

‘ഇവിടെ പറയപ്പെട്ടത് നന്മ കൊണ്ടും ഔചിത്യം കൊണ്ടും കുതിക്കുന്ന മുഇമിനീങ്ങളുടെ റൂഹുകളെ കുറിച്ചാണ്. മരണത്തിന്റെ മലക്ക് വന്ന് വിളിക്കുമ്പോൾ അവർ ഉത്തരം നൽകാൻ ധൃതിപ്പെടും, റബ്ബിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള കൊതി കൊണ്ടാണ് അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അവർ അത് കൊണ്ട് ഏറ്റവും നല്ല സുഗന്ധത്തിന്റെ കാറ്റിലും പരിപൂർണ്ണമായ സന്തോഷത്തിലും ആയിരിക്കും യാത്ര ചെയ്യുക’

(Source: Tafsir Tustari. Translation: Suhail Khairy)

"റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾക്ക് മരണ വേദന ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ, അങ്ങനെ എങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാണ് റൂഹ് പിടിക്കുന്നത് മയത്തിലായിരിക്കും വേദന അറിയുകയില്ല എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് എന്ന് ചോദ്യം വന്നേക്കാം..

അതിന്റെ ഉത്തരം ഇതാണ്: അവിടുത്തേക്ക് (ﷺ) അല്ലാഹു വേദന നൽകിയത് അങ്ങനെ ഒന്ന് അവിടുത്തെ (ﷺ) ഉമ്മത്തിന് നൽകരുതേ എന്ന് അവിടുത്തെ (ﷺ) കൊണ്ട് ദുആ ചെയ്യിപ്പിക്കാൻ ആയിരിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ “എന്റെ ഉമ്മത്തിന് മരണ വേദന നൽകുന്നതിന് പകരം എനിക്ക് ആ വേദന നൽകണേ” എന്ന് അവിടുന്ന് (ﷺ) ദുആ ചെയ്തത് ആയി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, അത് കൊണ്ടായിരിക്കും, കാരണം അവിടുന്ന് മുഇമിനീങ്ങളോട് റഊഫും റഹീമും ആണല്ലോ, അല്ലെങ്കിൽ തന്റെ ഉമ്മത്തിൽ ആർകെങ്കിലും വേദന അനുഭപ്പെട്ടാൽ “സാരല്യ, എനിക്കും അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്” എന്ന് പറഞ്ഞു അവരെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരിക്കും, അല്ലെങ്കിൽ അവിടുത്തെ (ﷺ) പ്രയാസം കാണുക വഴി അവിടുത്തെ (ﷺ) കുടുമ്പക്കാർക്കും മറ്റു മുസ്‌ലിമീങ്ങൾക്കും പ്രതിഫലം ലഭിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരിക്കും.

എന്നിരുന്നാലും, ഹഖീഖത്തിന്റെ ആളുകൾക്ക് പ്രയാസം ഒന്നും ഉണ്ടാവുകയില്ല, ബാഹ്യമായി പ്രയാസം തോന്നിയാൽ പോലും, കാരണം അവർ (ദൈവീകമായ) സാക്ഷ്യം വഹിക്കലിന്റെ സാഗരത്തിൽ മുങ്ങിയവരാണ്. വിഷയത്തിന്റെ ആകത്തുക ഇതാണ്, ദുനിയാവിൽ തീ ഉയർത്തപ്പെടാത്ത പോലെ (മരണത്തിന്റെ) പ്രയാസവും നിലനിൽക്കും, പക്ഷെ അത് ഇല്ലാതാവുന്ന പ്രതിഭാസം (ബാഹ്യമായി) ആർക്കും മനസ്സിലാവുകയില്ല. (കുറിപ്പ്: യൂസുഫ് നബി (عليه السلام) ന്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ടപ്പോൾ കൈ മുറിച്ച സ്ത്രീകൾക്ക് എങ്ങനെയാണ് വേദന അറിയാതിരുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കാത്തത് പോലെ)’

https://t.me/suhail_khairy

- അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ബാറൂസുവി (റ)

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

"മുഇമിനായ മനുഷ്യന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും റൂഹ് ഊരപ്പെടുമ്പോൾ കാഫിറിന് അനുഭവിക്കുന്നത് പോലെയുള്ള വേദന അനുഭവപ്പെടാത്തത് കാഫിറിന് അവന്റെ ശരീരത്തിനോട് തീവ്രമായ ബന്ധം ഉള്ളത് പോലെ മുഇമിനിന് അവന്റെ ശരീരവുമായി ബന്ധം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്, മുഇമിൻ എപ്പോളും പരിശുദ്ധമായ (ദൈവീകമായ) ലോകത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലാണ്. എന്നാൽ (ശരീരവുമായി) ബന്ധമുള്ളവർക്ക് അതിനോട് ബന്ധമില്ലാത്ത ആളുകളെ അപേക്ഷിച്ച് കാര്യം (കുറിപ്പ്: മരണത്തിന്റെ കാര്യം) കുറച്ച് കടുപ്പമാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിൽ മരണപ്പെട്ടവർക്ക് (കുറിപ്പ്: ആത്മഹത്യ ചെയ്തവർക്ക്).

(ഈമാനിന്റെ) ഉറപ്പ് കുറഞ്ഞ അമലുകൾ കുറഞ്ഞ മുഇമൈനിന്റെ റൂഹ് പിടിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ശൈത്താൻ അവനെ എതിർക്കാനായിട്ട് വരും. ശൈത്താൻ ചിലപ്പോൾ വരുക അവന്റെ ഉപ്പയുടെ രൂപത്തിലോ ഉമ്മയുടെ രൂപത്തിലോ സുഹൃത്തിന്റെ രൂപത്തിലോ ആയിരിക്കും, അദ്ദേഹത്തെ ജൂതനോ ക്രിസ്ത്യാനിയോ ആക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. അല്ലാഹു നമ്മെ കാക്കട്ടെ.

ഇങ്ങനെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്: ഒരിക്കൽ ഇബ്‌ലീസ് (അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപം അവന്റെ മുകളിൽ ഉണ്ടാവട്ടെ) നബി (ﷺ) തങ്ങളുടെ മുന്നിൽ ഒരു പാത്രം വെള്ളവും കൈയിൽ ഏന്തി കൊണ്ട് വന്നു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു “റൂഹ് പിടിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ജനങ്ങളുടെ ഈമാനിന്‌ പകരം ഞാൻ ഇത് വില്പന നടത്തുന്നതാണ്” (കുറിപ്പ്: ഈമാൻ ഒഴിവാക്കിയാൽ വെള്ളം തരാം എന്ന് പറയുന്നതാണെന്ന്).

അപ്പോൾ നബി (ﷺ) തങ്ങൾ കരഞ്ഞു, എത്രത്തോളം എന്നാൽ അവിടുത്തെ (ﷺ) കുടുമ്പം മുഴുവൻ കരഞ്ഞു. അപ്പോൾ അല്ലാഹു വഹിയ് ഇറക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “ഞാൻ എന്റെ അടിമയെ ആ ചതിയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നതാണ്, അപ്പോൾ തന്നെ അവർ മലക്കുകളെ കാണുന്നതാണ്. അവരുടെ അമലുകളുടെ - നല്ലതാവട്ടെ ചീത്ത ആവട്ടെ - അടയാളം അവർക്ക് കാണിച്ച് കൊടുക്കുന്ന രൂപത്തിലായിരിക്കും അവർ മലക്കുകളെ കാണുക”.

https://t.me/suhail_khairy

- അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ബാറൂസുവി (റ)

(Source: Ruh al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

"മരണത്തിന്റെ വേദന 70,000 ഭാഗങ്ങൾ ആക്കുകയും അതിൽ ഒരു ഭാഗത്തിന്റെ വേദന ഭൂമിയിൽ ഉള്ളവർക്ക് നൽകുകയും ചെയ്‌താൽ അവരെല്ലാവരും വേദന കൊണ്ട് മരിച്ച് പോവുന്നതാണ്, മരണത്തിന്റെ സമയത്ത് ഈ ഒരു വേദന സഹിക്കുന്നതിൽ നിന്നും ഒരു മനുഷ്യനും ഒഴിവാകാൻ സാധിക്കുകയില്ല, പക്ഷെ മുസ്‌ലിമീങ്ങൾ ആ വേദന അറിയുകയില്ല.

അല്ലാഹുവിന്റെ ഔലിയാക്കളിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: “റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ ഹദീസിൽ വന്നിട്ടുള്ള ഏതൊരു കാര്യത്തിന്റെയും തെളിവ് ഞാൻ ഖുർആനിൽ അന്വേഷിക്കുകയും അത് എനിക്ക് ഖുർആനിൽ കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്, പക്ഷെ മുഇമിൻ ആയ മനുഷ്യന് മരണത്തിന്റെ വേദന അറിയാൻ സാധിക്കുകയില്ല എന്ന് ഹദീസിൽ വന്നത് ഞാൻ ഖുറാനിൽ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് അതിന്റെ തെളിവ് ഖുർആനിൽ കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല. അപ്പോൾ മുസ്തഫാ (ﷺ) തങ്ങളെ ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചു: “അങ്ങ് മുഇമിൻ ആയ മനുഷ്യന് മരണത്തിന്റെ വേദന അറിയാൻ സാധിക്കുകയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞുവല്ലോ, അതിന്റെ തെളിവ് എവിടെയാണ് കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കുക? അവിടുന്ന് (ﷺ) പറഞ്ഞു: “ഖുർആനിലുണ്ട്”
“ഞാൻ മുസ്ഹഫ് മുഴുവൻ പാരായണം ചെയ്തു പക്ഷെ എനിക്ക് അത് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല”
“രണ്ടാമത് ഒരു പ്രാവശ്യം കൂടി ഓതി നോക്കൂ”
ഞാൻ മുസ്ഫഹ് ഒന്നൂടി മുഴുവനായിട്ടും പാരായണം ചെയ്തു, പക്ഷെ എനിക്ക് തെളിവ് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. പിന്നീട് മുസ്തഫാ (ﷺ) തങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു: “ഞാൻ മുസ്ഹഫ് പാരായണം ചെയ്തു, എനിക്ക് അതിന്റെ തെളിവ് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല.”
അവിടുന്ന് (ﷺ) പറഞ്ഞു: “അതിന്റെ തെളിവ് സൂറത്ത് യൂസുഫിൽ ഉണ്ട്”
സൂറത്ത് യൂസുഫ് ഞാൻ പാരായണം ചെയ്തപ്പോൾ സ്ത്രീകളുടെ കഥ പറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു “— فَلَمَّا رَاَیْنَهٗۤ اَكْبَرْنَهٗ وَقَطَّعْنَ اَیْدِیَهُنَّ ؗ— وَقُلْنَ حَاشَ لِلّٰهِ അങ്ങനെ അവനെ അവര്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് അവനെപ്പറ്റി വിസ്മയം തോന്നുകയും, അവരുടെ സ്വന്തം കൈകള്‍ അവര്‍ തന്നെ അറുത്ത് പോകുകയും ചെയ്തു.” സ്ത്രീകൾ യൂസുഫ് (عليه السلام) ന്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ടപ്പോൾ അതിൽ മുഴുകി പോവുകയും അവരുടെ കൈകൾ മുറിക്കുകയും ചെയ്തു, ആ മുറിവിന്റെ വേദന അവർ അറിഞ്ഞില്ല. ഇതിന് കഴിവുള്ളവന് മരണത്തിന്റെ സമയത്ത് മരണത്തിന്റെ വേദന അറിയിപ്പിക്കാതിരിക്കാനും സാധിക്കും. മുഇമിനിന് മരിക്കുന്ന സമയത്ത് മരണവേദന അറിയുകയില്ല എന്നതിന്റെ തെളിവ് ഇതാണ് എന്ന് നിങ്ങൾ അറിയണം."

- ശൈഖ് ഇബ്‌റാഹീം നിയാസ് (رضي الله عنه)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Fi Riyadhi Tafsir. Translation: Suhail Khairy)

മലയാളത്തിൽ ഒരു സൂഫി തഫ്സീർ

സൂറത്തുന്നബഅ് ന്റെ തഫ്സീർ പൂർത്തിയായി

ശൈഖ് ഇബ്‌റാഹീം നിയാസ് (رضي الله عنه) തങ്ങളുടെ 'ഫീ രിയാളി തഫ്സീർ'ൽ നിന്നും തുടങ്ങി, ജലാലൈനി, ഇമാം റാസിയുടെ (رضي الله عنه) യുടെ തഫ്സീർ അൽ കബീർ, അല്ലാമാ ഇബ്നു അജീബ (رضي الله عنه) യുടെ ബഹ്ർ അൽ മദീദ്, ഇമാം ഖുശൈരിയുടെ (رضي الله عنه) ലതായിഫ്‌ അൽ ഇശാറാത്, ഇബ്നു ആശൂറിന്റെ (رضي الله عنه) തഹ്‌രീർ വ തൻവീർ, അല്ലാമാ ഇസ്മാഈൽ ഹഖി (رضي الله عنه) ന്റെ റൂഹ് അൽ ബയാൻ, ശൈഖ് റുസ്‌ബിയാൻ ബഖ്‌ലി(رضي الله عنه)ന്റെ അറായിസ് അൽ ബയാൻ എന്നീ തഫ്സീറുകൾ എല്ലാം അതിന്റെ അറബി ഗ്രന്ഥത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ പരിശോധിച്ച് ആവർത്തനങ്ങളും ബലഹീനമായ അഭിപ്രായങ്ങളും ഒഴിവാക്കി ആറ്റി കുരുക്കി എഴുതിയതാണ് ഇത്.

ആസ്വദിക്കൂ.. കൂടുതൽ ചെയ്യാനുള്ള തൗഫീഖിന് ദുആ ചെയ്യൂ...

Total Pages: 42

https://t.me/suhail_khairy

- Suhail Khairy

{ أَلَمْ نَجْعَلِ ٱلأَرْضَ مِهَٰداً } * { وَٱلْجِبَالَ أَوْتَاداً }

ഭൂമിയിലെ മെത്ത ഔലിയാക്കളുടെ ഹൃദയങ്ങളാണ്. (കുറിപ്പ്: ഔലിയാക്കളുടെ ഹൃദയം ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് ഉറങ്ങാനുള്ള മെത്തയാക്കി തന്നില്ലയോ?). പർവ്വതങ്ങൾ ഔലിയാക്കളിൽ ശക്തരായ ഒരു കൂട്ടരാണ്, അവരെ കൊണ്ടാണ് ഈ പ്രപഞ്ചം നിലനിൽക്കുന്നത്. പർവ്വതങ്ങൾ ഔലിയാക്കളിലെ നേതാക്കന്മാരാണെന്നും പരിശുദ്ധരായ മഹത്തുക്കളാണെന്നും ചിലർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

അബൂ സഈദ് അൽ ഹറാസ് (رضي الله عنه) നോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടു “ഔതാദ് (കുറിപ്പ്: പർവ്വതങ്ങളായ ഔലിയാക്കൾ) ആണോ അബിലീങ്ങൾ (ആയ ഔലിയാക്കൾ) ആണോ ഉന്നതർ?”
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഔതാദീങ്ങൾ”
“അത് എന്ത് കൊണ്ടാണ്?”
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അബ്ദാലിങ്ങൾ ഒരു (ആത്മീയ) ഹാലിൽ നിന്നും മറ്റൊരു ഹാലിലേക്ക് (കുറിപ്പ്: അവസ്ഥയിലേക്ക്) മാറി കൊണ്ടിരിക്കുകയും ഒരു (ആത്മീയ) മഖാമിൽ നിന്നും മറ്റൊരു മഖാമിലേക്ക് ചേക്കേറി കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഔതാദീങ്ങൾ അവസാനത്തിൽ എത്തിയവരാണ്, അവരുടെ സ്തംഭങ്ങൾ ഹഖിൽ ഉറച്ച അവസ്ഥയിലാണ്.”

ഇബ്നു അതാ (رضي الله عنه) പറഞ്ഞു: “ഇസ്തിഖാമത്തിലും സിദ്‌ഖിലും എപ്പോളും നിലനില്കുന്നവരാണ് ഔതാദീങ്ങൾ. അവരെ ഹാലുകൾ മാറി കൊണ്ടിരിക്കുകയില്ല. അവർ മഖാമിൽ നിലയുറപ്പിച്ചവരാണ്”

قوله تعالى { أَلَمْ نَجْعَلِ ٱلأَرْضَ مِهَاداً * وَٱلْجِبَالَ أَوْتَاداً } مهد ارض قلوب الاولياء وربطها بجبال المعارف واوتاد العقول لعساكر تجليه الاوتاد عصبة من المتمكنين من الاولياء بهم يستقيم العالم والعالمون قال بعضهم الاوتاد على الحقيقة سادات الاولياء وخواص الاصفياء سئل ابو سعيد الخراز عن الاوتاد والابدال ايهم افضل فقال الاوتاد قيل كيف فقال لان الابدال ينقلبون من حال الى حال ويبدل لهم من مقام الى مقام والاوتاد بلغ بهم النهاية وثبتت اركانهم فهم الذين بهم قوام الحق قال ابن عطا الاوتاد هم اهل الاستقامة والصدق لا يغيرهم الاحوال وهم فى مقام التمكين

- ശൈഖ് റുസ്‌ബിയാൻ ബഖ്‌ലി(റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Ara'is al-Bayan. Translation: Suhail Khairy)

"‘ത്വരീഖത്തിന്റെ പ്രകാശം വെളിവാകുമ്പോൾ. ഹഖീഖത്തിന്റെ ആളുകളുടെ രഹസ്യങ്ങൾ പ്രകടമാകുമ്പോൽ, ജനങ്ങൾ അതിനെ കുറിച്ച് ധാരാളം സംസാരിച്ച് തുടങ്ങും, അവർ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ച് തുടങ്ങും, അവരെ കുറിച്ചാണ് “عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ” (എന്തിനെപ്പറ്റിയാണ് അവര്‍ പരസ്പരം ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌? ആ അതിപ്രധാനമായ വാർത്തയെ പറ്റി) എന്ന് പറയപ്പെട്ടത്.

ഹഖ് വെളിവാകുന്നതിനെ കുറിച്ചും ഹഖിനെ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചും (നിങ്ങൾ പറയുന്നതിനെ കുറിച്ചാണ് അവർ ചോദിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്), ആ വിഷയത്തിൽ അവർ വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായക്കാരാണ് (الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ), ചിലർ അതിനെ മുഴുവനായും നിഷേധിക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലർ അതിനെ പൊതുവിൽ സ്വീകരിക്കും എന്നിട്ട് പറയും “അത് ചില മറഞ്ഞ ആളുകൾക്കുള്ളതാണ്, അല്ലാതെ മറ്റാർക്കും ഉള്ളതല്ല”. അല്ല അവർ പറഞ്ഞത് പോലെയല്ല കാര്യങ്ങൾ, അവർ ഹഖീഖത്തിനെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുന്ന ദിവസം അവരുടെ വാദം തെറ്റാണെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലാവും (كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ). അന്ന് അവർ തീവ്രമായി ഖേദിക്കും. പാദം വഴുതി പോയതിന് ശേഷം ഖേദിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല. ശേഷം അതിനുള്ള (കുറിപ്പ്: ത്വരീഖത്തിന്റെ ആളുകൾ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾക്കുള്ള) കഴിവിന് തെളിവായി അവൻ പറഞ്ഞു “اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا” (ഭൂമിയെ നാം ഒരു മെത്തയാക്കി തന്നില്ലയോ?)"

إن ظهرت أنوار الطريق، ولاحت أسرار أهل التحقيق، كثر الكلام بين الناس فيها، والتساؤل عنها، فيُقال في شأنهم، عمَّ يتساؤلون عن النبأ العظيم، الذي هو ظهور الحق وشهوده، الذي هم فيه مختلفون، فمنهم مَن يُنكره رأساً، ومنهم مَن يُقره في الجملة، ويقول: هم لقوم أخفياء لا يعرفهم أحد، كلاَّ سيعلمون يوم تحق الحقائق وتبطل الدعاوى، ويندم المفرط، حيث لا ينفع الندم وقد زلّت به القدم. ثم ذكر شواهد قدرته، فقال: { أَلَمْ نَجْعَلِ ٱلأَرْضَ مِهَاداً }.

- അല്ലാമാ ഇബ്നു അജീബ (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bahr al-Madid. Translation: Suhail Khairy)

وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠
അന്ന് സത്യനിഷേധി പറയും: "ഞാന്‍ മണ്ണായിരുന്നെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായേനെ.”

പ്രത്യേകക്കാരായ (ഔലിയാക്കളുടെ) തരീഖതിനെ നിഷേധിച്ച കാഫിർ അല്ലാഹുവിൽ നിന്നും മറയിൽ ആയി മരിക്കുമ്പോൾ പറയും: “ഞാൻ ഒരു മണ്ണായിരുന്നെങ്കിൽ എത്ര നന്നായേനെ..” മുഖറബീങ്ങൾ ആയ മഹത്തുക്കളുടെ മഖാമിൽ നിന്നും തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ കുറിച്ച് ഖേദിച്ച് കൊണ്ടാണ് അവൻ അത് പറയുക."

ويقول الكافر الجاحد لطريق الخصوصية، حتى مات محجوباً: يا ليتني كنتُ تُراباً، تحسُّراً على ما قاته من مقام المقربين

- അല്ലാമാ ഇബ്നു അജീബ (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Bahr al-Madid. Translation: Suhail Khairy)

وَلَازِمِ الْـحُزْنَ وَذِكْرَ الْـمَوْتِ
لَا تَنْسَهُ كَذَا سُؤَالَ الْـمَيْتِ

44.നിർബന്ധമായും സങ്കടപ്പെടുന്നതും മരണത്തെ ഓർക്കുന്നതും ശീലിക്കുക
അത് പോലെ തന്നെ മരിച്ചവരെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നത് മറക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക

- ശൈഖ് ഇബ്‌റാഹീം നിയാസ് (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Ruh al-Adab. Translation: Suhail Khairy)

സയ്യിദീ ശൈഖ് ഇബ്നു ഖൈരി ( اطال الله بقائهم ) തങ്ങളുടെ ഖുതുബയിൽ എപ്പോളും നമ്മെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യം ഹൃദയത്തിന്റെ ജീവനാണ് യഥാർത്ഥ ജീവൻ എന്നുള്ള കാര്യമാണ്

മനുഷ്യൻ മനസ്സിലാക്കണം, അവന്റെ വീട് അവന്റെ ഹൃദയമാണ്, അവന്റെ അയൽവാസി അല്ലാഹു ( تبارك وتعالي)യും ആണ്. അല്ലാഹുവിലും അവസാന നാളിലും വിശ്വസിക്കുന്ന വ്യക്തി ഒരിക്കലും അവന്റെ അയൽവാസിയെ ഉപദ്രവിക്കരുത്. അനന്തരാവകാശം വരെ കൊടുക്കപെടേണ്ടി വരുമോ എന്ന് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ കരുതി പോയ ശരിക്കുള്ള അയൽവാസി അത് അല്ലാഹു ( تبارك وتعالي) ആണ്. അങ്ങനെ ഒരു തോന്നൽ റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടായത് യദാർത്ഥത്തിൽ ഉണ്ടായത് തന്നെയാണ്. കാരണം റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന്റെ ഖലീഫ ആണെന്നുള്ളതിന് സംശയമില്ല, അതോടൊപ്പം അല്ലാഹു റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ അനന്തരാവകാശി ആണെന്ന കാര്യവും ഉറപ്പുള്ളത് തന്നെയാണ് (കുറിപ്പ്: റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്നത് അല്ലാഹു ആണല്ലോ. ഉലൂഹിയത്തിന്റെ മർതബ വെളിവാകുന്നത് അങ്ങനെയാണല്ലോ)

റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങൾ പറഞ്ഞു:

"مازال جبريل يوصيني بالجار حتى ظننت أنه سيورثه"

ജിബ്‌രീൽ (عليه السلام) എന്നോട് അയൽവാസികളോട് (പാലിക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ) നിർദ്ദേശിച്ച് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു, എത്രത്തോളം എന്നാൽ എനിക്ക് തോന്നി പോയി അനന്തരാവകാശം വരെ നൽകേണ്ടി വരുമോ എന്ന്

ഇവിടെ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ട അയൽവാസി അത് അല്ലാഹു ആണ്, കാരണം അവനാണ് (യദാർത്ഥത്തിൽ) നമ്മുടെ അയൽവാസി, നമ്മുടെ തൊട്ട് അടുത്തുള്ളതും, നമ്മുടെ നാടിന് അടുത്തുള്ളതും നമ്മുടെ സ്ഥലത്തിന് അടുത്തുള്ളതും ആയ അയൽവാസികളെ പോലെ. ഓരോ ഭാഗത്തേക്കുമുള്ള 40 വീടുകൾ അയല്പക്കമാണ്, അത് പോലെ അടുത്തുള്ള രാജ്യവും അയല്പക്കമാണ്.

എന്നാൽ യദാർത്ഥത്തിലുള്ള അയൽവാസി അത് അല്ലാഹുവാണ്, അവനാണ് ഏറ്റവും അടുത്തവനും ഏറ്റവും വലിയവനും ഏറ്റവും നല്ലവനും ഏറ്റവും മഹത്വമുള്ളവനും ആയ അയ്ലാവാസി. അവനെ ദ്രോഹിക്കാത്തവൻ ഒരു അയൽവാസിയെയും ദ്രോഹിക്കുകയില്ല. അവനെ (കുറിപ്പ്: അല്ലാഹുവിനെ) അവഗണിച്ചാൽ അയാളുടെ (ദ്രോഹത്തിൽ) നിന്നും ഒരു അയൽവാസിയും രക്ഷപ്പെടുകയില്ല.

من خطبة لسيدي الشيخ بن خيري اطال الله بقائهم
علينا أن نتذكر دائما بأن الحياة الحقيقية هي حياة القلب

والمراد من الإنسان أن يعرف ذلك الذي بيته القلب وأن يكرم ذلك الجار الذي هو الله تبارك وتعالي.
من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فلا يؤذ جاره "،فالجار الحقيقي الذي أوصي عليه الرسول صلي الله عليه وسلم حتي ظن أنه سيورثه هو الله تبارك وتعالي
وذلك الظن منه صلى الله عليه وسلم هو الواقع فلاشك أن الرسول صلي الله عليه وسلم خليفة الله ويقينا أن الله خليفة رسول الله
قال رسول الله صلي الله عليه وسلم"مازال جبريل يوصيني بالجار حتى ظننت أنه سيورثه"
فالجار الموصي عليه هو الله كما أنه من الجار كذلك الجار ذي القربى والجار الجنب والصاحب بالجنب
والجار أربعون منزلا في كل ناحية ومن الجار دولة مجاورة للأخرى.
ولكن الجار الحقيقي الذي هو أقرب وأعلى وأجل وأعظم ذلك هو الله ومن لم يؤذه لم يؤذ أي جار ومن فرط في أمره لن يسلم منه أي جار آخر

(Translation: Suhail Khairy)

അത് കൊണ്ട് നബി (ﷺ) തങ്ങളുടെ എല്ലാ നിയമങ്ങളും അവിടുത്തെ എല്ലാ കൈകാര്യങ്ങളും എല്ലാം വഹ്‌യിന്റെ വഴിയിൽ നിന്നുള്ളതാണ്, അതിൽ ദേഹേച്ഛകളുടെ മലിനങ്ങളോ സത്യത്തിൽ നിന്നും പുറത്ത് പോവുന്ന മാനുഷിക സ്വഭാവങ്ങളോ അടങ്ങിയിട്ടില്ല. ഇത് പോലെ തന്നെയാണ് മുഴുവൻ നബിമാരുടെയും മുർസലീങ്ങളുടെയും അവസ്ഥ.

നിങ്ങൾ അറിയണം നബി (ﷺ) തങ്ങൾക്ക് മറ്റാർക്കും നേടിയെടുക്കാൻ പറ്റാത്ത (അല്ലാഹു അല്ലാത്ത) എല്ലാം ഒഴിവാക്കികൊണ്ടുള്ള (ദൈവീകമായാ) സാമീപ്യത്തിന്റെ സ്ഥാനവും അല്ലാഹുവിന്റെ സാനിധ്യത്തിൽ ഉറച്ച അവസ്ഥയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടുന്ന് (ﷺ) അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നത് ഇലാഹിയായ സാനിധ്യത്തിൽ നിന്നും ബാഹ്യമായ അറിവിലൂടെയും ആന്തരികമായ അറിവിലൂടെയും ഇലാഹിയായ സാനിധ്യത്തിന്റെ ആന്തരികത്തിലൂടെയും വന്ന മുഴുവൻ രഹസ്യങ്ങളോടും പ്രക്ഷേപണങ്ങളോടും തജല്ലികളോടും പരിപൂർണ്ണമായ അദബ് പാലിച്ച് കൊണ്ടും തന്റെ ഖിദ്മത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾ പൂർത്തീകരിച്ച് കൊണ്ടും ആയിരുന്നു. അവിടുന്ന് (ﷺ) അതിൽ നിന്നും കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തേക്ക് പോലും ക്ഷീണിച്ചിട്ടില്ല. (ദൈവീകമായ) തജല്ലികളോട് പൂർത്തീകരിക്കേണ്ട കടമകളുടെ വിഷയത്തിൽ അവിടുന്ന് ഒരിക്കലും അശ്രദ്ധ കാണിച്ചിട്ടില്ല. (ദൈവീകമായ) തജല്ലികളിൽ നിന്നും വരുന്ന ഓരോന്നിനും അത് എത്ര തന്നെ അധികരിച്ചതായാലും എത്ര അവസാനിക്കാത്തതായാലും അവിടുന്ന് അതിനോട് യോജിച്ച കടമകൾ അടിമത്വത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ നൽകിയിട്ടുണ്ട്, ഒരു അശ്രദ്ധയും ബലഹീനതയും പരിപൂർണ്ണതയിൽ നിന്നും വ്യതിചലിച്ച അവസ്ഥയും ഇല്ലാതെ ആണ് അവിടുന്ന് അങ്ങനെ ചെയ്തത്.

സൃഷ്ടിയിലെ എല്ലാ ഘട്ടങ്ങളും അതിലെ നന്മയിൽ നിന്നും തിന്മയിലേക്കും വികര്ഷണത്തിൽ നിന്നും ആകര്ഷണത്തിലേക്കും സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ നിന്നും തിരസ്കരിക്കുന്നതിലേക്കും അനക്കത്തിൽ നിന്നും അകൽച്ചയിലേക്കും അടിത്തറയിൽ നിന്നും വർണശബളിമയിലേക്കും പോകുന്ന എല്ലാ മുന്നേറ്റങ്ങളും അത് പോലെയുള്ള ബാഹ്യമായി സൃഷ്ടിയിൽ പ്രകടമാകുന്ന മറ്റുള്ള എല്ലാ മാറ്റങ്ങളുടെ ഇനങ്ങളും അത് പോലെ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നും സങ്കല്പങ്ങളിൽ നിന്നും ഗ്രാഹ്യതകളിൽ നിന്നും ചിന്തകളിൽ നിന്നും ബോധ്യങ്ങളിൽ നിന്നും ഉള്ള ആന്തരികമായി സൃഷ്ടിയിൽ പ്രകടമാകുന്ന മാറ്റങ്ങളും എല്ലാം (അല്ലാഹുവിന്റെ) വിശേഷണങ്ങളുടെയും നാമങ്ങളുടെയും മാതൃകയിൽ വെളിവാകുന്ന ഹഖിന്റെ തജല്ലികളാണ്. നമ്മൾ ഈ പറഞ്ഞ കാര്യത്തിലൊന്നും അവനല്ലാതെ ഒന്നും തന്നെയില്ല. ഹഖിന്റെ തജല്ലികൾ മുഴുവൻ സ്ഥിരമായി അനന്തമായി എപ്പോളും പരിപൂർണ്ണമായും സ്വീകരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലാണ് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുണ്ടായിരുന്നത്. അതോടൊപ്പം അതിനോട് യോജിച്ച അദബുകൾ എല്ലാം നൽകിക്കൊണ്ടും ആണ് അവിടുന്ന് (ﷺ) നിലനിന്നത്. അതിലെല്ലാം അവിടുന്ന് (ﷺ) എപ്പോളും അല്ലാഹുവിന് വേണ്ടിയും അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടും എന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു. അല്ലാഹു അവിടുത്തെ (ﷺ) തന്റെ ദേഹേച്ഛകളെ പിന്തുടരുന്നതിൽ നിന്നും മോചിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അവൻ പറഞ്ഞു:

وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوٰی ۟ؕۚ
അവിടുന്ന് തന്നിഷ്ടപ്രകാരം സംസാരിക്കുന്നില്ല.
اِنْ هُوَ اِلَّا وَحْیٌ یُّوْحٰی ۟ۙ
അത് അവിടുത്തേക്ക് (അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള) സന്ദേശമായി നല്‍കപ്പെടുന്നത് മാത്രമാകുന്നു.
ബാഹ്യമായ അറിവിന്റെ ആളുകൾക്ക് വഹ്‌യ്‌ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അല്ലാഹുവിൽ നിന്നും നബിയിലേക്ക് ഒരു മലക്ക് കൊണ്ട് വരുന്നത് മാത്രമാണ്. ഇങ്ങനെ ഉള്ള വഹിയ് അല്ലാതെ ഒന്നും അവർക്ക് അറിയുകയില്ല. അത് കൊണ്ട് ആണ് ഈ ഒരു ആയത്തിന്റെ അർത്ഥത്തിന്റെ വിഷയത്തിൽ അവർ ഒരുപാട് കുഴപ്പത്തിലായത്, വലിയ കുഴപ്പത്തിലാണ് അവർ ആയത്. എത്രത്തോളമെന്നാൽ അത് അവരെ ഈ ആയതിന്റെ ശരിക്കുള്ള അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ നിന്ന് വരെ തടഞ്ഞു. എന്നാൽ നബി (ﷺ) തങ്ങൾക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന വഹ്‌യ്‌ കൊണ്ടുള്ള ഉദ്ദേശം നാം വിശദീകരിച്ച് കഴിഞ്ഞ വഹ്‌യിന്റെ വ്യത്യസ്ത ഇനങ്ങൾ കൊണ്ടാണ്. നബി (ﷺ) തങ്ങളെ കുറിച്ച് നാം വിശദീകരിച്ച പരിപൂര്ണതയിൽ ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിന്റെ സാനിധ്യത്തിൽ നിന്നാൽ അല്ലാഹു ആ കാരണം കൊണ്ട് അവരെ എല്ലാ കുറവുകളിൽ നിന്നും കളങ്കങ്ങളിൽ നിന്നും ആക്ഷേപങ്ങളിൽ നിന്നും അകൽച്ചകളിൽ നിന്നും നിന്ദയിൽ നിന്നും ശുദ്ധീകരിക്കുന്നതാണ്.

അത് കൊണ്ട് റസൂൽ (ﷺ) തങ്ങളുടെ പരിപൂർണ്ണമായ പരിശുദ്ധി കൊണ്ട് അവിടുന്ന് വഹിയിലൂടെ അല്ലാതെ ഒന്നും സംസാരിക്കുകയില്ല. നാം വിശദീകരിച്ച വഹ്‌യിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു ഇനത്തിലൂടെ ആയിരിക്കും അവിടുന്ന് (ﷺ) അപ്രകാരം ചെയ്യുക. അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനകൾ അറിയിച്ച് കൊടുക്കാനാണ് അല്ലാഹു വഹ്‌യ്‌ ആർകെങ്കിലും നൽകുന്നത് എന്നത് ഉറപ്പിക്കപ്പെട്ട കാര്യമാണ്. അല്ലാഹുവിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഇന്നാലിന്ന വിഷയങ്ങൾ വഹ്‌യ്‌ നൽകപ്പെട്ട ആളിലേക്ക് എത്തിയാൽ. അതാണ് വഹ്‌യ്‌. ആ വഹ്‌യ്‌ ലഭിച്ച വ്യക്തി അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനകൾക്കപ്പുറം കടക്കുകയില്ല."

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

ഇതിലൂടെ എല്ലാം ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നത് ശരീരത്തിന്റെ (സൃഷ്ടിപ്പ്) ആണ്. കാരണം അതിന് വെള്ളത്തിന്റെയും മണ്ണിന്റെയും ശക്തി ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും അത് എപ്പോളും നിലനിൽക്കുന്നതല്ല. കാരണം അവ (കുറിപ്പ്: ശരീരങ്ങൾ) ഖിയാമത്ത് നാളിൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടും. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അതിന്റെ ശക്തി എപ്പോളും നിലനിൽക്കുന്നതല്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ മനുഷ്യന്റെ ശരീരത്തിന്റെ ശക്തി വെള്ളത്തിൽ നിന്നും മണ്ണിൽ നിന്നും ആണെങ്കിലും അത് എപ്പോളും നിലനിൽക്കുന്നതല്ല. അതിനാലാണ് നമ്മൾക്ക് മനുഷ്യന്റെ ശരീരത്തെ അവന്റെ ആയുസ്സിൽ ജീർണ്ണിച്ച് പോകുന്നതായി കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്, അതോടൊപ്പം ആ ശരീരം മാറ്റങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്ത ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്നതായും കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്, ആദ്യം കൈക്കുഞ്ഞായി പിന്നെ കുട്ടിയായി പിന്നെ യുവാവായി പിന്നെ മദ്ധ്യവയസ്കനായി പിന്നെ വയസ്സനായി അവസാനം നിന്ദ്യമായ അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തും, അല്ലാഹു നമ്മെ അതിൽ നിന്നും കാക്കട്ടെ. അത് കൊണ്ട് അതിന്റെ ശക്തി വെള്ളത്തെ പോലെയും മണ്ണിനെ പോലെയും എപ്പോളും നിലനിൽക്കുന്നതല്ല. എന്നാൽ റൂഹിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ അത് പരിപൂർണ്ണമായും ഇലാഹിയായ സാനിധ്യത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ഇലാഹിയായ പ്രകാശത്തിന്റെ ഏറ്റവും പരിശുദ്ധമായ പരിശുദ്ധിയിൽ നിന്നാണ്. ആ കാരണം കൊണ്ടാണ് അതിന്റെ ശക്തിക്ക് അതിരുകളില്ലാത്തത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അത് എന്നെന്നേക്കും നിലനിൽക്കുന്നതും ഒരിക്കലും അവസാനം പ്രാപിക്കാത്തതും ആയത്.

ചോദ്യം: നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് പോലെ സ്ത്രീകളെ ബലഹീനത പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെങ്കിൽ എങ്ങനെയാണ് സയ്യിദത്തിനാ ഫാത്തിമത് സഹ്‌റ (رضي الله عنها) ബീവിക്ക് ഇലാഹിയായ ഖിലാഫത്തിന്റെ ഭാരം താങ്ങാൻ സാധിച്ചത്?

ഉത്തരം: മഹതിയുടെ റൂഹിന് മറ്റു സ്ത്രീകൾക്ക് ഇല്ലാത്ത ശക്തിയുണ്ട്. കൂടാതെ, മഹതിയുടെ (رضي الله عنها) ശരീരം സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നുള്ള വസ്തുക്കൾ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ടതാണ്. സ്വർഗ്ഗത്തിലുള്ളത് മുഴുവൻ ഏറ്റവും ശക്തിയുള്ളതാണ്. കാരണം അത് ഹഖ് (سبحانه وتعالى) യുടെ തജല്ലി വെളിവാകുന്ന ഇടമാണ്. അത് കൊണ്ട് അവൻ അവന്റെ പരിപൂർണ്ണമായ ശക്തി കൊണ്ട് അതിനെ (കുറിപ്പ്: സ്വർഗ്ഗത്തിനെ) ശക്തിപ്പെടുത്തി. അത് കൊണ്ട് അതിൽ നിന്ന് വരുന്ന എല്ലാത്തിനും ഇലാഹിയായ തജല്ലി താങ്ങാനുള്ള അങ്ങേ അറ്റത്തെ ശക്തിയും ഉറപ്പും കഴിവും ഉണ്ട്. മഹതി (رضي الله عنها)യുടെ ശരീരവും അതിൽ നിന്നും (കുറിപ്പ്: സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും) വന്നിട്ടുള്ളതാണ്. സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നുള്ള ആപ്പിളിൽ നിന്നാണ് (മഹതിയെ പടച്ച) ബീജം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്. അത് കൊണ്ട് സാധാരണ സ്ത്രീകൾക്ക് ഇല്ലാത്ത ഇലാഹിയായ ശക്തി കൊണ്ട് അല്ലാഹു മഹതിയുടെ റൂഹിനെയും ശരീരത്തെയും ശക്തിപ്പെടുത്തി. അങ്ങനെയാണ് മഹതിക്ക് ഇലാഹിയായ ഖിലാഫത്തിന്റെ ഭാരം ചുമക്കാൻ സാധിച്ചത്. ഈ വിഷയത്തെ കുറിച്ച് വിശദീകരിച്ച് മറ്റൊരു ഉത്തരത്തിൽ നാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് അത് (കുറിപ്പ്: വിശദീകരണം) ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ അത് പരിശോധിച്ച്‌ കൊള്ളട്ടെ. വസ്സലാം

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുക്കൽ ഒരു ദിവസം ഒരാൾ വന്നു, അപ്പോൾ അദ്ദേഹം കരയുകയായിരുന്നു, ആ മനുഷ്യൻ അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ചു: “എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ കരയുന്നത്?”
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഒരു മണിക്കൂർ ഉറങ്ങിയിരുന്നു, അപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ നഫ്സിനെ അല്ലാഹു (سبحانه وتعالى) യുടെ മുമ്പിൽ ആയി കണ്ടു, അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ സരിയ്യ്, ഞാൻ സൃഷ്ടി മുഴുവൻ പടച്ചപ്പോൾ അവയെല്ലാം എന്നോടുള്ള സ്നേഹം അവകാശപ്പെട്ടു, അപ്പോൾ ഞാൻ ദുനിയാവിനെ അതിന്റെ ഭംഗിയിലും അലങ്കാരത്തിലും പടച്ചു, മുഴുവൻ ആളുകളും അതിലേക്ക് ഓടി, പത്തിൽ ഒരു വിഭാഗം മാത്രം ബാക്കിയായി (കുറിപ്പ്: പോയില്ല), ആ പത്തിൽ ഒരു വിഭാഗത്തിന് വേണ്ടി ഞാൻ സ്വർഗ്ഗം പടച്ചു, അവർ അതിന്റെ സൗന്ദര്യവും അലങ്കാരവും കണ്ടപ്പോൾ അവരെല്ലാവരും അതിലേക്ക് ഓടി, അതിൽ പത്തിൽ ഒരു വിഭാഗം മാത്രം ബാക്കിയായി (കുറിപ്പ്: പോയില്ല), ബാക്കിയായ പത്തിൽ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ മുന്നിൽ പരീക്ഷണത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു അണു പുറത്തുവിട്ടു, അവരെല്ലാവരും ഓടി പോയി, പത്തിൽ ഒരു ഭാഗം മാത്രം അവശേഷിച്ചു. എന്നിട്ട് ഞാൻ ആ പത്തിൽ ഒരു വിഭാഗത്തോട് പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ ദുനിയാവ് ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗത്തെ തിരഞ്ഞെടുത്തില്ല, നിങ്ങളെ പരീക്ഷണങ്ങൾ ഓടിച്ചില്ല, നിങ്ങൾ എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്?”. അപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞു: “നിനക്കറിയാമല്ലോ നമ്മൾ എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്ന്”, ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു: “നിങ്ങളുടെ ശ്വാസത്തിന്റെ എണ്ണത്തിന് അനുസരിച്ച് ഞാൻ നിങ്ങളിലേക്ക് പരീക്ഷണങ്ങൾ അയക്കും, നിങ്ങൾ ക്ഷമ ഉള്ളവരാകുമോ?” അപ്പോൾ അവർ പറയും: “നീ ആണ് പരീക്ഷണം നൽകുന്നതെങ്കിൽ, നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് ചെയ്തു കൊള്ളൂ” അപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങളാണ് എന്റെ യദാർത്ഥ അടിമകൾ”

സ്നേഹത്തിന്റെ മേഖലയിൽ ഇങ്ങനെയാണ് പരീക്ഷിക്കപ്പെടുക. സ്നേഹത്തിന്റെ സത്യസന്ധത പരീക്ഷണം കൊണ്ട് അല്ലാതെ തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുകയില്ല.

അല്ലാഹുവിനോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ട് തീവ്രമായ ഞെരുക്കങ്ങളും വേദനകളും അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന ഒരു വലിയ്യിനോട് വലിയ ഔലിയാക്കളിൽ പെട്ട ഒരാൾ പറഞ്ഞു. (ഞെരുക്കം അനുഭവിക്കുന്ന) വലിയ്യ്‌ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു: “ദുനിയാവ് എനിക്ക് കുടുസ്സാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, മരണത്തിലേക്കുള്ള വഴി പോലും എനിക്ക് കണ്ടെത്താനാവുന്നില്ല” മഹാനായ വലിയ്യ്‌ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന്റെ സ്നേഹം രുചിച്ചിട്ടുണ്ടോ?” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അതെ”, മഹാനായ വലിയ്യ്‌ പറഞ്ഞു: “പർവതത്തിന് പോലും പിടിച്ച് നിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു പരീക്ഷണം നിങ്ങളിലേക്ക് വന്നിട്ട് അതിൽ ഒരു ആണു പോലും കുറയാതിരിക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ?” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഇല്ല” , അപ്പോൾ മഹാനായ വലിയ്യ്‌ പറഞ്ഞു: “എന്നാൽ നിങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന്റെ സ്നേഹം രുചിച്ചിട്ടില്ല. മാത്രവുമല്ല നിങ്ങൾ അതിന്റെ സുഗന്ധം പോലും ആസ്വദിച്ചിട്ടില്ല.”

(ദൈവീകമായ) സാനിധ്യത്തിലുള്ള സ്നേഹം സത്യസന്ധമാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയൽ ഇങ്ങനെയാണ്."

(തുടരും)

- സയ്യിദുനാ ശൈഖ് അഹ്മദ് തിജാനി (റ)

https://t.me/suhail_khairy

(Source: Jawahir al-Ma'ani. Translation: Suhail Khairy)

ഉലൂഹിയത്തിന്റെ ആന്തരികമായ അവസ്ഥയെ അറിയുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അത് സുദ്ദീഖീങ്ങൾക്കും ആരിഫീങ്ങൾക്കും ഉള്ളതാണ്, അവർ ബാഹ്യമായ മറകൾ കടന്ന് ഉലൂഹിയത്തിന്റെ ആന്തരികത്തിലേക്ക് കടന്ന് ചെല്ലും, അങ്ങനെ അവർ ഹഖുൽ യഖീനിന്റെ സ്ഥാനം എത്തിക്കും. അവരെ സംബന്ധിച്ച് സൃഷ്ടി മുഴുവനും അല്ലാഹുവിന്റെ വിശേഷണങ്ങളും നാമങ്ങളും അല്ലാതെ ഒന്നുമല്ല, ഇത് യദാർത്ഥത്തിൽ (അവർ അനുഭവിക്കുന്നതാണ്) അല്ലാതെ ഒരു വിശ്വാസം മാത്രം അല്ല. അങ്ങനെ (ഹഖ്) (سبحانه وتعالى) അവന്റെ നാമങ്ങൾ കൊണ്ടും വിശേഷണങ്ങൾ കൊണ്ടും അവരിലേക്ക് വെളിവാവുകയും അവന്റെ രഹസ്യങ്ങൾ അവർക്ക് ഒഴുക്കി കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും. അങ്ങനെ മനുഷ്യന്റെ വൃത്തത്തിൽ നിന്നും അവരെ തട്ടിപ്പറിച്ച് കൊണ്ട് പോവപ്പെടും, അതിലൂടെ അവരുടെ എല്ലാ അനക്കങ്ങളും അടക്കങ്ങളും ബന്ധങ്ങളും അവസ്ഥകളും പ്രവർത്തനങ്ങളും സംസാരങ്ങളും അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടാവും. അവൻ അല്ലാഹുവിനെ കൊണ്ടാവുമ്പോൾ അവരുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവർ അല്ലാഹുവിന് വേണ്ടിയും അല്ലാഹുവിലും അല്ലാഹുവിൽ നിന്നും ആയി തീരും, (അവരെ സംബന്ധിച്ച്) അല്ലാഹു അല്ലാത്ത എല്ലാം മരിച്ച അവസ്ഥയിൽ ആവും. ഇതാണ് (ആന്തരികമായ ഉലൂഹിയത്തിന്റെ) അറിവിൽ സിദ്ദീഖീങ്ങൾ എത്തുന്ന ഏറ്റവും ഉന്നതമായ അവസ്ഥ. ഈ ഒരു സ്ഥാനത്തിന്റെ അപ്പുറത്തേക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ അവർക്ക് ഒരു വഴിയുമില്ല.

എന്നാൽ ഖുതുബുകളുടെയും നബിമാരുടെയും (ആന്തരികമായാ ഉലൂഹിയത്തിന്റെ) അറിവ് സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട രഹസ്യം കൊണ്ടും ഒളിപ്പിച്ച് വെക്കപ്പെട്ട മറഞ്ഞ യാഥാര്ഥ്യത്തെ കൊണ്ടുമാണ്, അതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചാൽ കഴുത്ത് അറക്കപ്പെടും, അതിനെ ഉലൂഹിയ്യത്തിന്റെ ആന്തരികത്തിന്റെ ആന്തരികം (باطن باطن الألوهية) എന്ന് പേരിടപെട്ടു. ഈ ഒരു ആന്തരികമായ മേഖലയുടെ രഹസ്യങ്ങളും വിജ്ഞങ്ങളും മഅരിഫത്തുകളും ഒരു നിമിഷ നേരത്തേക്ക് വലിയ സിദ്ദീഖീങ്ങൾ ആയവർക്ക് വെളിവാക്കപ്പെട്ടാൽ അതിന്റെ ഗാഭീര്യം കൊണ്ടുള്ള പേടി കൊണ്ട് അവർ ഇല്ലാതായി പോവുന്നതാണ്, കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയം കൊണ്ട് തന്നെ അവർ പരിപൂർണ്ണമായും നശിച്ച് പോവുന്നതാണ്. ഈ ആന്തരികമായ മേഖല ഖുതുബുകൾക്കും നബിമാർക്കും മാത്രമുള്ളതാണ്, മറ്റാർക്കും അതിൽ ഒരു പങ്കുമില്ല, അവർ എത്ര തന്നെ സ്ഥാനം നേടിയെടുത്താലും ശരി. ഖുതുബുകൾക്ക് ഈ സാനിധ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള ഏറ്റവും ചെറിയ പങ്കും നബിമാർക്കും ഇതിൽ നിന്നുള്ള ഏറ്റവും വലിയ പങ്കും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.

പിന്നീട് (ഉലൂഹിയത്തിന്റെ) നാലാമത്തെ ഒരു ആന്തരിക അവസ്ഥ ഉണ്ട്, അത് നബി (ﷺ) തങ്ങൾക്ക് മാത്രമുള്ളതാണ്, ഖുതുബുകൾക്കോ നബിമാർക്കോ അതിൽ ഒരു പങ്കുമില്ല, മാത്രവുമല്ല അവർക്ക് അതിന്റെ സുഖന്ധം പോലും ആസ്വദിക്കാനാവില്ല, ഒരു നിമിഷ നേരത്തേക്ക് ഇതിൽ അടങ്ങിയിട്ടുള്ളത് വലിയ മുർസലീങ്ങൾക്ക് തന്നെ നല്കപ്പെട്ടാൽ അതിന്റെ ഗാഭീര്യം കൊണ്ടുള്ള പേടിയിൽ അവർ ഇല്ലാതാവുകയും കണ്ണിമവെട്ടുന്ന സമയത്തേക്കാൾ പെട്ടെന്ന് അവർ പരിപൂർണ്ണമായും നശിച്ച് പോവുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്.

ഈ സ്ഥങ്ങങ്ങളിലുള്ള ആളുകളിൽ ഓരോരുത്തർക്കും അല്ലാഹു വെളിപാട് നൽകുന്നത് അത് താങ്ങാനുള്ള കഴിവിന് അനുസരിച്ചാണ്, ഒന്നാമത്തെ സ്ഥാനത്തുള്ള ആളുകൾക്ക് നൽകുന്നതിനെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ - അവർ മറയിലുള്ള മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളുമാണ്- അവർക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന വെളിപാട് അവർ ഉറങ്ങുന്ന സമയത്ത് ലഭിക്കുന്നതാണ്, മറഞ്ഞ ലോകത്ത് നിന്നും (അല്ലാഹു) ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെല്ലാം ആ അവസ്ഥയിൽ അവർക്ക് വെളിവാക്കി കൊടുക്കുന്നതാണ്. എന്നാൽ ഇത് എല്ലാ സമയത്തും അല്ല, ചില സമയത്ത് മാത്രം. അവർ ബാഹ്യമായ ഉലൂഹിയത്തിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഉള്ളവരാണ്.

ആന്തരികമായ ഉലൂഹിയത്തിന്റെ സ്ഥാനത്തുള്ളവർ സിദ്ദീഖീങ്ങൾ ആണ്, അവരെ കുറിച്ച് പറയുകയാണെങ്കിൽ, അവർക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന വെളിപാട് നേരിട്ട് ലഭിക്കുന്ന മറക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥകളാണ് അല്ലെങ്കിൽ യാഥാർഥ്യങ്ങളുടെ രഹസ്യങ്ങൾ വെളിവാക്കുന്നതിലൂടെ അവർക്ക് നൽകപ്പെടുന്ന മാധുര്യങ്ങളാണ്. എന്നാലും അവർ എന്ത് തന്നെ നേടിയെടുത്താലും അവരുടെ സ്ഥാനം ഖുതുബിന്റെ സ്ഥാനത്തിന്റെ താഴെ ആയിരിക്കും. അത് പോലെ തന്നെയാണ് ഖുതുബുകൾ അവർ എന്ത് തന്നെ നേടിയെടുത്താലും നബിമാരുടെ സ്ഥാനത്തിന്റെ താഴെ ആയിരിക്കും.

അത് പോലെ തന്നെ വലിയ മുർസലീങ്ങൾ ദൈവീകമായ വെളിപാടിൽ നിന്നും എന്ത് തന്നെ തേടിയാലും നബി (ﷺ) തങ്ങളുടെ താഴെ ആയിരിക്കും. അല്ലാഹു നബി (ﷺ) തങ്ങൾക്ക് നൽകിയ സ്ഥാനത്തോട് ഒരു സൃഷ്ടിക്കും തുല്യപ്പെടാൻ സാധിക്കുകയില്ല, മാത്രവുമല്ല അവരിൽ ഒരാൾക്കും നബി (ﷺ) തങ്ങളുടെ ആ സ്ഥാനത്തിന്റെ സുഗന്ധം പോലും ആസ്വദിക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല. അവിടുന്ന് (ﷺ) സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട രഹസ്യത്തെ നേരിട്ട് കെട്ടവരാണ്, അവിടുത്തെ (ﷺ) ശിരസ്സിലെ കണ്ണ് കൊണ്ട് നേരിട്ട് സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട രഹസ്യത്തെ കണ്ടത് പോലെ.