ادوارد مونک:
"اوفلیا تصویری از اضطراب و وحشت است. او نمادی از رنج و درد انسان است."
اوفلیا، شخصیتی غم انگیز و پیچیده در نمایشنامه هملت شکسپیر، یکی از شناخته شده ترین شخصیت های زن در ادبیات انگلیسی است. او دختر پولونیوس، مشاور پادشاه، و معشوقه هملت، شاهزاده دانمارک است.
اوفلیا در ابتدا دختری جوان، زیبا و بی گناه معرفی می شود که عاشق هملت است. اما با مرگ پدرش و خیانت هملت، او به تدریج دچار فروپاشی روانی می شود. او در نهایت خودکشی می کند، پایانی تراژیک که به یکی از نمادین ترین صحنه های تاریخ ادبیات تبدیل شده است.
اوفلیا شخصیتی چند بعدی است که می توان آن را از زوایای مختلف بررسی کرد. از یک سو، او قربانی شرایطی است که خارج از کنترل اوست. مرگ پدرش و خیانت هملت، هر دو ضربه های سنگینی به او وارد می کنند که باعث فروپاشی روانی او می شوند. از سوی دیگر، اوفلیا شخصیتی مستقل و دارای اراده نیز هست. او در نهایت تصمیم می گیرد که زندگی خود را به پایان برساند، حتی اگر این کار به معنای نادیده گرفتن انتظارات اجتماعی از یک زن در آن زمان باشد.
"اوفلیا تصویری از اضطراب و وحشت است. او نمادی از رنج و درد انسان است."
اوفلیا، شخصیتی غم انگیز و پیچیده در نمایشنامه هملت شکسپیر، یکی از شناخته شده ترین شخصیت های زن در ادبیات انگلیسی است. او دختر پولونیوس، مشاور پادشاه، و معشوقه هملت، شاهزاده دانمارک است.
اوفلیا در ابتدا دختری جوان، زیبا و بی گناه معرفی می شود که عاشق هملت است. اما با مرگ پدرش و خیانت هملت، او به تدریج دچار فروپاشی روانی می شود. او در نهایت خودکشی می کند، پایانی تراژیک که به یکی از نمادین ترین صحنه های تاریخ ادبیات تبدیل شده است.
اوفلیا شخصیتی چند بعدی است که می توان آن را از زوایای مختلف بررسی کرد. از یک سو، او قربانی شرایطی است که خارج از کنترل اوست. مرگ پدرش و خیانت هملت، هر دو ضربه های سنگینی به او وارد می کنند که باعث فروپاشی روانی او می شوند. از سوی دیگر، اوفلیا شخصیتی مستقل و دارای اراده نیز هست. او در نهایت تصمیم می گیرد که زندگی خود را به پایان برساند، حتی اگر این کار به معنای نادیده گرفتن انتظارات اجتماعی از یک زن در آن زمان باشد.
