هنر برای هنر

‏از خودم شرمنده شدم وقتی فهمیدم زندگی یک مهمانی بالماسکه بود درحالیکه من با ‏چهره ی واقعی ام در آن شرکت کردم…

‏#فرانتس_کافکا

@artforartt

#ویدیویی از پلان هاى برگزيده ی ٢٥٠ فيلم برتر تاريخ سينما؛
به انتخاب مجله Sight and Sound


‎
@artforartt

تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
زندگی درک همین اکنون است...

@artforartt

هنوز تو را دوست دارم، آری، میان این چیزهای سرد.
گاه می‌رود بوسه‌های من به سوی آن ناوهای سنگینی
که دریا را می‌روند و گویی نه به آهنگ کرانه‌یی.
می‌بینم که، همچو آن لنگرهای کهنه، فراموشم.
عصر چون کرانه می‌کند، اسکله‌ها غمناک‌ترند.
زندگیم به خستگی می‌گراید و بی‌میلی.
عاشقم به آنچه ندارم. و سخت دوری تو.
بیزاریم کلنجار می‌رود با شفق‌های آرام.
اما شب می‌آید و خواندنم می‌آغازد.
ماه کوک خوابش را می‌چرخاند.
مرا درشت‌ترین ستاره‌ها می‌نگرند با چشمهای تو.
و همچنان که دوستت می‌دارم،
کاج‌ها در باد
نام تو را می‌خواهند
با برگ‌های سیمی‌شان آواز کنند.

(نرودا، ترجمه‌ی بیژن الهی، از شعر «این‌جا تو را دوست دارم»)


The Weeping Meadow
Theodoros Angelopoulos
2004
Music: Eleni Karaindrou

#theweepingmeadow
#theodorosangelopoulos
#elenikaraindrou

@artforartt
@edmaanart

ویدیویی از بررسی آثار #دیوید_لینچ که عشق او به هنر و تابلو های نقاشی را نشان میدهد. نقاشی‌هایی که الهام بخش سبک و فلسفه سینمایی او در تمام آثارش بوده‌اند.


@artforartt

RIP 🖤
David Lynch (1946–2025)

#miles_johnston
@artforartt

​​​​​​مایلز جانسون در سال ۱۹۹۳ در بریتانیا متولد شد. چند سال اول از دوران کودکی در برونئی، زندگی کرد، و خودش آن سال‌ها را و فضای کودکی‌اش را بسیار با اهمیت می‌داند. او خویش را از ریاضیات، فیزیک، فلسفه، هنر و تمام جهان پیرامون، تاثیرپذیر می‌داند.
خودش می‌گوید:
"من همیشه احساس حسادت، ترس، و تنهایی‌ای درونی را الهام بخش به خود احساس کردم. ادامه‌ی دوره‌های مدرسه من در همپشایر انگلستان بود. پس از درگیر شدن در انجمن‌های هنری به عنوان یک نوجوان، به سوئد رفتم تا در سن ۱۸ سالگی در آکادمی هنرهای تجسمی سوئد تحصیل کنم. حالا من نیمه وقت به عنوان یک مدرس در همان مدرسه کار می‌کنم در حالی که در حال کار بر روی کار خودم نیز هستم. درون ما در لحظات حیاتی زندگی ما معنا می‌یابد. به جای تمرکز بر بازنمودهای ادبی جهان، من ویژگی‌های سورئال و انتزاعی ذهنیت‌مان را با هدف ایجاد آثاری با تشدید عاطفی عمیق نشان می‌دهم. من معتقدم که هنر جهان را به جایگاهی بهتر تبدیل می‌کند، و آدمی هنوز مسیری طولانی را برای شناخت درون خویش نپیموده است."

📝منبع: سایت هنرمند
#miles_johnston
@artforartt

باید ایتالیایی زندگی کرد یا آلمانی؟

📚چند هفته پیش، سطر جالبی در یادداشت‌هایم پیدا کردم. نمی‌دانم از چه زمانی آنجا بوده یا چطور اصلاً وارد یادداشت‌های من شده است. آن سطر این بود: «هدف زندگی، از نظر پاسکال، شادکامی، صلح، یا شکوفایی نیست، بلکه زنده بودن است». به عقیدۀ من این سطر را ممکن است معلم و دوستم، هیوبرت دریفوس، نوشته باشد. هیوبرت در ماه آوریل (۲۰۱۷) در سن ۸۷ سالگی درگذشت.

🔹خب حالا یعنی چه که هدف زندگی زنده بودن است؟! به این فکر کنید که چطور ممکن است، در عمل، زندگی به مُردگی تبدیل شود. می‌دانید چطور این اتفاق می‌افتد: بیدار شو، برو سر کار، کار کن، ناهار بخور، اضافه‌کاری کن، سر راه برو کافه، بعد هم باشگاه، آخر سر هم تلویزیون ببین.
تا مدتی این روال فوایدی دارد و مایۀ ثبات آدم می‌شود؛ راحت است چون پیش‌بینی‌پذیر است. اما خیلی زود روزها در امتدادی بی‌نهایت در پس و پیش شما کِش می‌آیند؛ و در نهایت شما در درون آن‌ها پژمرده می‌شوید و فرومی‌میرید. روزها تنها خالی از معنا نیستند، بلکه به دلیل اصرارشان بر این بی‌معنایی بی‌رحمانه هم می‌شوند. زندگی‌ای دارید که اعلام می‌کند دیگر زنده نیستید.

🌿دست‌کم دو پاسخ طبیعی، اما به یک اندازه ناقص، به این اعلام وجود دارد: یا باید دائماً دنبال چیزهای تازه باشی، یا معنای باثبات‌تر و عمیق‌تری برای همین روال عادی پیدا کنی. در قرن هجدهم، این پاسخ‌ها به ترتیب در ایتالیا و آلمان داده می‌شدند.

🔸انسان ایتالیایی -که الگوی اصلی‌اش جاکومو کازانووا بوده- به این نتیجه می‌رسد که عنصر غایب در زندگی‌اش «خودانگیختگی» است: او در روال خود مرده است، چون این روال همۀ امیال طبیعی را می‌کشد. برای دوباره زنده شدن، خودش را با شور و اشتیاق متعهد می‌کند که از امیالش پیروی کند، تا هر جا که خواستند او را ببرند.
معشوقه‌های فراوانی می‌گیرد، عشق‌های مهیج و سوزان! اما در نهایت هر کدام را به امید بعدی رها می‌کند؛ او در لحظه زندگی می‌کند بدون هر گونه توجهی به تعهداتش در گذشته یا امکان‌هایش در آینده. زندگی او از هیجانی خام به هیجانی دیگر در حرکت است. اما بالاخره منزوی، بی‌ثبات، و لگام‌گسیخته می‌شود، به کسانی که پیرامونش هستند آسیب می‌رساند. با هیچ‌کس نمی‌تواند وارد رابطه‌ای اصیل بشود، و واقعاً نمی‌داند کیست. او ناامید می‌شود.

🔹انسان آلمانی (کانتی) رویکرد دیگری اتخاذ می‌کند. او به این نتیجه می‌رسد که مشکل زندگی‌اش نداشتن دلیل برای روال جاری‌اش است؛ پس دنبال دلیل می‌گردد. برای خودش داستانی می‌سازد، داستانی که توجیه معناداری برای #زندگی روزمره‌اش فراهم بیاورد؛ و بعد دوباره وارد روال می‌شود، این بار مصمم به زندگی کردن با این دانش که زندگی هر قدر هم که کسالت‌بار و کُشنده باشد، بالاخره موجّه است و بنابراین باید آن را ادامه داد. وظیفه‌اش است که زندگی کند!
اما با اینکه چراییِ کاری که می‌کند را می‌داند، نمی‌تواند از این احساس فرار کند که با انجام دادن این کار به هر حال باز هم زندگی نمی‌کند. یکنواختی دوباره خودش را تحمیل می‌کند. او نمی‌تواند از عرض‌اندامِ بی‌رحمانۀ پوچیِ این یکنواختی فرار کند. او ناامید می‌شود.

🔺اما درمورد راه‌حل سوم، یعنی زنده بودن، یک مثال ساده را در نظر بگیرید: عشقی که هنگام خیره شدن به صورت معشوق خود احساس می‌کنید. وقتی عاشق هستید، شما زنده‌اید؛ کل جهان ضرباهنگی معنادار دارد. طبیعی است که بخواهید آن زنده بودن را نگه دارید، کاری کنید تا همیشه دوام داشته باشد، و به جز در صورت معشوقِ شما در کجا می‌تواند باشد؟

وقتی واقعاً احساس زنده بودن می‌کنید، به طریقی، گذشته و اکنون و آینده‌تان در کنار هم معنا پیدا می‌کند، همچون یک کل یکپارچه که همیشه وعدۀ آن داده شده است.
من گاهی اوقات واقعاً احساس زنده بودن می‌کنم، مثلاً، وقتی که به دانشجوها درس می‌دهم. وقتی خوب پیش می‌رود، وقتی با هم ارتباط برقرار می‌کنیم و درگیر می‌شویم و کلاس پر از سروصدا می‌شود، از نظر من، خاص بودن آن لحظه به این دلیل است که وعده‌های نهفته در لحظات مشابهی از کودکی و جوانی خودم را محقق می‌سازد. اعتباری است برای آنچه در گذشته رخ داده و همین طور مهیا شدن برای چیزی است که در آینده خواهد آمد.


🖌نوشته: شان دورنس کلی
📝ترجمۀ: محمد باسط
📌منبع: وبسایت ترجمان

@artforartt
@artperception

«کانال هنرواژه» برای علاقه‌مندان به
🎭 «هنرهای تجسمی»
♟️«ادبیات و فلسفه»
🎼 و «موسیقی»

👇👇👇
https://t.me/+9C0WGBd96FI3YjNk
https://t.me/+9C0WGBd96FI3YjNk

وقتی طوفان تمام می شود،
یادت نمی آید چطور از دل آن گذشتی،
چطور از آن جان به در بردی.
حتی مطمئن نیستی که
آیا واقعا طوفان تمام شده است یا نه.
اما در این میان یک چیز قطعی است.
وقتی طوفان را پشت سر می گذاری
دیگر همان آدم قبل از وقوع طوفان نیستی.

همه قصه طوفان همین است.

#هاروکی_موراکامی

🎨 ایوان آیوازوفسکی، موج نهم، ۱۸۵۹

@artforartt

✨ اندیشیدن به تصاویر و صداها
🎬 یادداشت و معرفی بر فیلم‌های تاریخ سینما
🎨 توصیف و تحلیل آثار شاخص تاریخ نقاشی
🎼 گوش سپردن به قطعه‌های خاص موسیقی

کانال پل هنرها

@PontDesArts_s
@PontDesArts_s

‌
پیرمرد جواب داد: من هم باید ترک کنم.
من هر روز فقط دو نخ سیگار می کشم،
برای همین نباید زیاد سخت باشد.
اما می دانی، رفتن به مغازه
برای سیگار خریدن
و آمدن به این جا برای سیگار کشیدن،
خودش کمک می کند وقت بگذرد.
من را به تحرک وا می دارد
و نمی گذارد زیاد فکر کنم...

گفتم: یعنی می گویید
برای سلامتی تان سیگار می کشید؟

پیرمرد با نگاهی جدی گفت: دقیقاً.


📚 #هاروکی_موراکامی، کجا ممکن است پیدایش کنم

@artforartt

‌
تئودوروس ونگوگ، به هلندی Theodorus van Gogh ملقب به تئو یک دلال آثار هنری موفق هلندی بود. وی برادر کوچک و حامی #ونسان_ونگوگ بود.

او در ۱۸۵۷ در روستای خروت زوندرت در استان برابانت شمالی، هلند به دنیا آمد. ونسان ونگوگ برادر بزرگتر او بود که مورد حمایت مالی تئو قرار داشت. تئودوروس همیشه با ونسان رابطهٔ بسیار صمیمی‌ای داشت و نامه‌های بسیاری به یکدیگر می‌نوشتند. تئو در واقع تنها فردی بود که در زمان حیات ونسان او و نقاشی‌هایش را عمیقاً درک می‌کرد. او همچنین تنها کسی بود که هنگام مرگ ونسان در کنارش بود و هر کاری که از دستش برمی‌آمد برای نجات زندگی او انجام داد. او در سن ۳۳ سالگی و شش ماه پس از مرگ برادرش ونسان درگذشت.

تئو حتی زمانی که خود دستش تنگ بود مخارج ونسان را می‌پرداخت و در ازای آن ونسان تابلوهایش را برای او می‌فرستاد. او مخارج سفر ونسان به آرل در جنوب فرانسه و اقامتش در آن شهر را از درآمد خود پرداخت. ونسان امیدوار بود بتواند چند سال در آن‌جا با خیال آسوده کار کند تا سرانجام روزی با فروش تابلوهایش زحمات برادرش را جبران کند، البته این آرزوی ونسان هیچ‌گاه برآورده نشد.

وی به فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت و باعث آشنایی ونسان با نقاشان امپرسیونیست شد. نقش او در محبوبیت نقاشان امپرسیونیستی چون #کلود_مونه با ترغیب کارمندانش به خرید آثار آنان مهم بود.

📖 @artforartt

نقاشی از چهره تئو ونگوگ — ۱۸۸۷
اثر #ونسان_ونگوگ

پیش از این تصور می‌شد این یک خودنگاره از ونسان باشد ولی تحقیقاتی در سال ۲۰۱۱ نشان داده‌است که این چهره تئو است.

#van_Gogh

▫️ اینجا با فلسفه هنر و هنر معاصر دنیا آشنا می‌شیم.
▫️ فیلم‌ها و نقاشی‌های خاصی رو تحلیل می‌کنیم.
▫️ و دوره‌های زیبایی‌شناسی برگزار می‌کنیم.

@zibaishenasi
@zibaishenasi

​
هرکسی که به نقاشی هایم نگاه میکند،
وانمود می کند که از آنها چیزی می فهمد،
انگار ضروری است که همه آن را بفهمند
در حالی که می توانند نگاه کنند و عشق بورزند.

#کلود_مونه

@artforartt

​​...
همه ی آن زیبایی را
به جُرمِ زیبایی
نابود کرده بودند!!
آن ها
ترسیده بودند
از آن مردی که چشم های زیبا داشت
ما نیز ترسیده بودیم
فهمیده بودیم
که باز هم با چنین اتفاقاتی مواجه خواهیم شد.

فهمیده بودیم
که هیچ کس
تحمّل زیبایی و قدرت طبیعی را نخواهد داشت
فهمیده بودیم
که دیگران
اجازه نخواهند داد
که کسانی مثل آن مرد
وجود داشته باشند
و فهمیده بودیم
که این گونه
خیلی ها
محکوم به نابودی خواهند شد!

قسمتی از شعر
"مردی با چشم هایِ زیبا"
اثر #چارلز_بوکوفسکی

📖 @artforartt

▪️دست‌ها در سینمای برگمان

پاسکال اعتقاد داشت که دست‌ها حرف می‌زنند، دست‌ها روح دارند و دست هر آدم بیشتر از هر عضو دیگر بدن او در بیان عقایدش نقش دارد.


@artforartt
@edmaanart

‌
پرتره دکتر گاشه یکی از مورد ستایش ترین نقاشی های #ونسان_ونگوگ نقاش هلندی است.نقاشی چهره دکتر پاول گاشه است که در ماههای آخر زندگی ونگوگ از او مراقبت کرد.دو نسخه معتبر از این پرتره وجو دارد،که هر دو در ژوئن ۱۸۹۰ در اور سور اواز کشیده شده است.هر دو نسخه دکتر گاشه را که روی یک صندلی نشسته و سرش را به بازوی راست تکیه داده نشان می دهد.اما آن دو از نظر رنگ آمیزی و سبک متفاوت هستند. در ۱۹۹۰ این نسخه (نسخه اول) با ۸۲٫۵ میلیون دلار در حراجی نیویورک رکورد دار بالاترین قیمت فروش شد.

در سال ۱۸۹۰ تئو برادر #ونگوگ بدنبال خانه‌ای برای او که از بیمارستان روانی در سنت رمی مرخص شده بود می‌گشت. با توصیه #کامی_پیسارو – بیمار سابق دکتر گاشه که به تئو دربارهٔ علاقه گاشه برای کار با هنرمند گفته بود — تئو برادرش را به دومین خانه دکتر در اواز فرستاد. اولین برداشت ونگوگ از گاشه خوب نبود. در نامه‌ای به برادرش خاطر نشان کرد: "فکر می‌کنم ابداً نباید روی دکتر گاشه حساب کنیم. فکر می‌کنم او از من بیمارتر است، زمانی که مرد نابینایی، نابینای دیگری را هدایت کند، هر دوی آنها در گودال نخواهند افتاد؟" اگر چه در نامه‌ای که تاریخ دو روز بعد را دارد به خواهرش ویلهلمینا، اطمینان داد: "دکتر گاشه یک دوست واقعی است، آنقدر از نظر بدنی و فکری به هم شبیه هستیم که او را مثل برادرم می‌دانم."

@artforartt

پرتره دکتر گاشه — ۱۸۹۰
#ون_گوگ

Portrait of Dr. Gachet — 1890
#van_Gogh

@artforartt

هر یک از زنانی
که زمانی
بی تفاوت از کنارشان گذشته ای
تمام دنیای مردی بوده اند...

همین زن که از اتوبوس پیاده شد
با چشمهای معمولی، و کیفی معمولی تر
و تو معصومش پنداشتی
روزی، جایی، کسی را آتش زده
با همان ساقهای معمولی
و انگشتهای کشیده...
شک ندارم
مردی هست
که هنوز، در جایی از جهان
منتظر است آن زن
خوشبختی را
در همان کیف چرم معمولی
به خانه اش ببرد...

#چارلز_بوکوفسکی


@artforartt

#Grant_Haffner
@artforartt

گرانت‌هافنر در سال ۱۹۷۸ در برکلی کالیفرنیا به دنیا آمد.

گرانت یکی از ساکنان خاورمیانه لانگ آیلند است که بیشتر عمرش را در این منطقه گذرانده است. تصاویر او الهام‌گرفته و منعکس‌کننده جاده‌ها،مناظر هموار و آبی رودهای اطراف هستند که او در حین سفرهای همیشگی آن‌ها را می‌بیند.  
او میگوید:
«کار من به‌مرورحافظه، گذار، حرکت و رابطه زیستی بین انسان و طبیعت می‌پردازد. مناظر خطی و رویایی در طول طلوع آفتاب، درطول جاده‌های آرام کشور و راههای آبی جزیره لانگ و اخیراً ماساچوست الهام می‌گیرم. جاده‌های مستقیم، خطوط افقی دشت‌ها و بدنه‌های آرام آب که مرا احاطه کرده‌اند، مرا با موضوع بی پایانی گرفتار کرده‌اند. کار من مبالغه می‌کند و تقاطع آسمان و جاده باز را بررسی می‌کند.

این مناظر که در رنگ‌های برجسته، پر از شکلات و اغلب رنگ‌های نئون نمایش داده می‌شوند ، آرامش مناظر روستایی را تجسم می‌کنند و زیبایی زادگاهم را برجسته می‌کنند، زیبایی‌ای که اغلب نادیده گرفته می‌شود.
هر وقت که ممکن باشد سعی می‌کنم ساکت بنشینم و در سکوت،
تغییرات ظریف‌را در گذر از صبح تا  شب را تجربه کنم و با تمام حواسم لمس‌ کنم».

📖منبع: سایت رسمی گالری ساچی لندن
📝ترجمه: عاطفه یزدانی

#Grant_Haffner
@artforartt

هنر برای هنر pinned Deleted message

#ویدیویی کوتاه از لحظات نقاشی کِشیدنِ
پیِر آگوست رنوآر، نقاش مشهور فرانسوی، از سردمداران سبکِ امپرسیونیسم در خانه اش و در سن ۷۸ سالگی، یعنی سال ۱۹۱۹ میلادی.

🎥 @artforartt

‌
درو در گندم زار برای #ونگوگ یک اثر مورد ستایش به حساب می آید بطوریکه رنگ زرد، کم کم به رنگ انحصاری او تبدیل شد و بارها از خوش سلیقگی این اثر با برادرش سخن رانده بود.
او در اگوست ۱۸۸۸، طرحی از درو در گندم زار و برخی از نقاش های رنگ روغن خود را برای دوست هنرمند استرالیایی خود جان پیتر راسل فرستاد تا وسیله ای برای تبلیغ آثارش گردد.

@artforartt

درو در گندم زار — ۱۸۸۸
#ونگوگ

The harvest—1888
#van_Gogh

By #Sofia_Bonat

@artforartt

#John_Batho
Photography
@artforartt

‌
چیزهایِ خیلی بدتری هم از تنها بودن هست،
ولی معمولا ده ها سال طول میکشه
تا آدم اینو بفهمه.
و خیلی اوقات وقتی دو زاریت می افته
که دیگه خیلی دیر شده
و هیچ چیز بدتر از خیلی دیر شدن نیست.


#چارلز_بوکوفسکی

@artforartt

@artforartt

همه ی ما با شنیدن نام اگزوپری، به یاد شازده کوچولو می‌افتیم. یکی از تاثیرگذارترین داستان‌های کوتاه جهان که به ظاهر برای کودکان نوشته شده، اما آدم بزرگ‌ها (به قول اگزوپری) بیشتر از کودکان، می‌توانند مخاطب آن باشند.

اگزوپری در کنار خلق شاهکار جاودان خود به نام شازده کوچولو، #نقاشی‌های آبرنگ بسیار زیبایی هم برای آن ترسیم کرده که با دیدن آنها، می‌توان ذهنیت او را نسبت به شازده کوچولوی خودش بهتر درک کرد.

با هم تصاویر اوریجینال آبرنگ ترسیم شده توسط اگزوپری را نگاه کنیم. تصویرسازی همیشه در کنار داستان، معجزه می‌کند. خصوصاً اینکه نویسنده‌ی داستان، خود به تصویرسازی برای داستان خود پرداخته باشد. *منبع: متمم


@artforartt

چهار تعریف نزدیک به هم در هنر؛


#سبک | Style
این کلمه از لغت لاتينی به نام Stilus مشتق گرفته شده ابزاری بوده که برای نقش کردن حروف بر روی الواح مومی به کار گرفته می شده است. در سينما سبک روشی است که هنرمند برای بيان و نمايش موضوع خود استفاده می کند. سبک همان شيوه اجراست.

#مکتب | School
دسته ای از هنرمندان که در خلق آثار خود بر اصل معينی توافق می کنند، به تدريج باعث ايجاد مکتبی می شوند. گاهی اين اصول به شکل بيانيه ای صادر می شود.

#ژانر | Genre
مفهوم ژانر، بر گرفته از کلمه فرانسوی به معنای نوع، دسته و مشتق از واژه لاتین genus است. تا پیش از قرن بیستم نام های ژانری به عنوان رده هایی عام برای تنظیم و دسته بندی شمار زیادی از متون، کاربرد گسترده ای داشتند. به ویژه این مفهوم نقش مهمی در طبقه بندی و ارزش گذاری ادبیات ایفا کرده بود.

#جنبش | Movement
جنبش هنری یک جریان و حرکت هنری است که تحت تأثیر تحولات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی یا عوامل دیگر شکل می‌گیرد و برای مدتی گروهی از هنرمندان را به تفکر و عملکرد مشابه می‌کشاند.



@artforartt

#Hiroshi_Furuyoshi

@artforartt

‌
هیروشی فورویوشی متولد ۱۹۵۹ در هیروشیما، هنرمند ژاپنی است. از آنجایی که والدینش مغازه ی عتیقه فروشی داشتند او دوران جوانی اش را در بین اشیای قیمتی و زیوراآلات سپری کرد. او همیشه گرایش به طراحی از قفسه های اشیا آنتیک داشت. کارهایش عموما شبیه نقاشان قرن هفدهم سبک باروک مانند فرانس فرانکن جوان، یان بروگل اول و روبنس، خلق شده اند. سبک کارهای او تا حد زیادی حالتی واقع گرایانه دارند.

— منبع askart

#Hiroshi_Furuyoshi
@artforartt

#Hiroshi_Furuyoshi

@artforartt

#Hiroshi_Furuyoshi

@artforartt

#Hiroshi_Furuyoshi

@artforartt

دوره جامع مداد رنگی
50% تخفیف

برای دیدن باقی مدل ها و اطلاع از آموزش از طریق کانال و آیدی زیر اقدام نمایید؛


کانال عمومی:
@mhssdtliart
مُدرس:
@mhssdtllli
اینستاگرام:
Instagram.com//mhssdtliart

هنرمند دیجیتال، Robin Isely با ویرایش #عکس ها و نقاشی های دیگر هنرمندان تصاویر #سوررئال زیبایی خلق میکند؛ تعدادی از آثار او را با هم میبینیم؛

#Robin_Isely
@artforartt

شام آخر | سالوادر دالی


#سالوادر_دالی (۱۹۰۴—۱۹۸۹) نقاش سوررئال، تصویرگر و طراح اسپانیایی، از مبلغان مشهور خردستیزی در هنر به شمار می رود. در طول سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ مذهب، علم و تاریخ جای بیشتری را در میان موضوعات آثار دالی اشغال کرد. بنابراین، در طی این سالها آثار معروفی را ارائه کرد که #شام_آخر یکی از آنها بود. از این حیث، می توان رگه هایی از گرایشات مذهبی را در آثار متأخر او شاهد بود. در واقع، از دهه ی ۱۹۵۰ میلادی کارهای اساسی او وقف هنر مذهبی مسیحی و ستایش از مسیح در آیین عشاء ربانی بود.

تابلوی The Sacrament of The Last Supper یا "شام آخر" نمونه ای از این آثار اکنون در موزه و گالری هنر واشینگتن دی. سی قرار دارد. اهمیت این قبیل آثار در تاریخ هنر و نقش نجات دهنده آنها برای دالی در این بود که او را از فاجعه ی هنرمند میانه رو بودن در هنر مدرن دور می ساخت. (پاکباز، ۱۳۸۷)


@artforartt

انیمیشنی کوتاه و جالب از #OBC

۲ @artforartt

انیمیشنی کوتاه و جالب از #OBC

۱ @artforartt

تنهایی عمیقی در جهان است،
که در حرکتِ کُندِ عقربه‌های ساعت،
می‌توان حس کرد.
مردمانِ خسته،
مُثله‌شدگانی از عشق یا بی‌عشقی،
نامهربان با هم،
غنی نامهربان با غنی،
و فقیر با فقیر.
ترسیده‌ایم.
نظام آموزشی آموختمان،
که همه برنده‌ایم،
از شکستها،
و خودکشی‌ها نگفت،
یا از وحشتِ رنج‌آورِ انسانی،
که کسی لمسش نکرده،
یا با او سخن نرانده است،
و در تنهایی،
مشغول آب دادن گیاهان است.

#چارلز_بوکفسکی
ترجمه: #مهیار_مظلومی

@artforartt

🍃 با کمی تاخیر لازمه بگم

۱۴ مهرماه امسال کانال هنر برای هنر ۹ ساله شد، فرصتی هست تا بابت همراهی‌تون از شما قدردانی کنم، لطفاً با به اشتراک گذاشتن پست های کانال با دوستان و گروه هاتون به رشد ما کمک کنید؛

🎂9 #HBD

نبوغِ مردم

درون انسانی معمولی،
آنقدر خیانت،
نفرت،
خشونت،
و چرندیات وجود دارد،
که هر ارتشی را برای هر زمانی تامین می‌کند.
بهترین قاتلان آنانند،
که برضدِ قتل موعظه می‌کنند.
و آنان که پر از نفرتند،
از عشق سخن می‌رانند.
و در نهایت، جنگ‌افروزترینان
آنهایند که دم از صلح می‌زنند.
آنها که شما را به خدا سوق می‌دهند،
به خدا نیاز دارند.
آنها که ندای صلح سر می‌دهند،
در آرامش نیستند.
آنها که از عشق می‌گویند،
عشقی ندارند.
از واعظان بر حذر باشید.
از مدعیان دانایی بر حذر باشید.
از آنها که همیشه کتاب می‌خوانند بر حذر باشید.
از آنها که از فقر بیزارند
و آنهایی که به آن افتخار می‌کنند
بر حذر باشید.
از آنها که زود لب به تحسین می‌گشایند بر حذر باشید
زیرا به تحسینِ متقابل نیازمندند.
از آنها که به سرعت چیزی را مورد سرزنش قرار می‌دهند بر حذر باشید
زیرا آنها از ندانسته‌هایشان می‌ترسند.
از آنها که مدام دنبال جمع خاصی هستند بر حذر باشید
آنها در تنهایی پوچند.
از مردان و زنان معمولی
و عشقشان بر حذر باشید‌.
عشقشان معمولی‌ست
و هدفی معمولی را دنبال می‌کند.
اما در نفرتشان نبوغی نهفته است
که می‌تواند شما را
و هر آدمی را بکشد.
تنهایی را نمی‌خواهند
تنهایی را نمی‌فهمند
و هرآنچه که با خلوت آنها در تضاد باشد را تخریب می‌کنند.
عاجز از خلق هنر،
هنر را درک نمی‌کنند.
حساب شکست‌هایشان را به پای دنیا می‌نویسند.
عاجز از بی‌محابا عشق‌ورزیدن،
عشق شما را ناقص می‌پندارند
و از شما متنفر می‌شوند.
نفرتشان، بی‌نقص است،
چون الماسی درخشان
همچون یک چاقو
یک کوه
یک پلنگ
و چون شوکران.
این بهترین هنرشان است.

#چارلز_بوکفسکی
برگردان #مهیار_مظلومی
از کتاب #لذتهای_نفرین_شده

@artforartt

انیشتین، بعد از شنیدن صدای ویلون "یِهودی مِنوهین" گفته بود: اکنون فهمیدم که خدایی در آسمانها هست.


— “Now I know there is a God in heaven!”, exclaimed Albert Einstein when he heard the young Yehudi Menuhin play the violin.

@artforartt

گاهی لحظه‌های سکوت،
پرهیاهوترین دقایق زندگی هستند،
مملو از آنچه می‌خواهیم بگوییم
ولی نمی‌توانیم.

#جی_دی_سالینجر

@artforartt

‌
سالوادور دالی: تنها یک تفاوت بین یک مرد دیوانه و من وجود دارد. دیوانه فکر می‌کند عاقل است! من می‌دانم که دیوانه هستم!


🎥 لحظاتی از حضور #سالوادور_دالی در شوی تلویزیونی دیک کاوت

@artforartt