RADICALISMO

بدن‌های آشفته، حرکات نمادین، چهره‌های مخدوش، صداهای ناشنیدنی و رنگ‌‌های اگزجره؛ چند فریم آغشته به جهان سیاست.

Editing Practice #1

@radicalismo

🔻🔻🔻

«ما هرگز چیزی را به یاد نمی‌آوریم، بلکه خاطراتمان را مرور می‌کنیم، چنان که تاریخ مکتوب را. مگر می‌توان چیزی مانند تشنگی (یا حالاتی شبیه به آن) را دقیقا به یاد آورد؟»

کریس مارکر، از بنیانگذاران ساختار فیلم-مقاله در تاریخ سینما به شمار می‌رود و با طی کردن مسیری الهام‌بخش، دستاوردهایی روایی را از آن خود کرده تا فیلمسازانی چون گدار، واردا و … از رویکردهایش پیروی کنند. «بی آفتاب»، نامه‌ی حیرت‌انگیزی که خطاب به خاطرات، منش‌ها و فرهنگ آسیای شرقی روایت می‌شود، نقطه‌ای از اوج حساسیت‌های کارنامه‌ی اوست که شاید مهم‌ترین ساخته‌ی او نیز محسوب شود. مارکر با محو کردن مرز میان درام و داکیومنتری، به اعماق مفاهیم حافظه و خاطره رجوع می‌کند و سازه‌ای روانشناختی که ذات انسان را هدف قرار می‌دهد حاصل می‌شود. تجربه‌ای شخصی که دائما در طول فیلم نمودهای جمعی می‌یابد. نامه‌هایی که توسط صدایی زنانه مرور می‌شوند و پرسش‌هایی اساسی می‌آفرینند که بعضا پاسخ‌هایشان را در تصاویر شگرف فیلم تماشا می‌کنیم؛ هرچند که مارکر تاکید می‌کند «هنر نمی‌تواند به طور کامل بیانی ملموس از جوهر انسانی باشد، سینما نمی‌تواند گستره کامل چشم انسان را به تصویر بکشد و کلمات نمی‌توانند دقیقا بازگوکننده‌ی حالات و احساسات باشند، تمام مدیوم‌های هنری اساسا ابزار بیان هستند، نه راه حل‌های فلسفی.» از این جهت اما، فیلمی همچون «بی آفتاب» اگر حتی نزدیک به آن کارکردهای غیر ممکن شود، نمونه‌ای بی بدیل محسوب می‌شود.
🖋️ایمان رضایی

#کارگاه_نامه‌های_ویدیویی
آلترناتیو سینما لابراتوار

🔻🔻🔻
اساس نامه‌نگاری ویدیویی آن است که حداقل دو فرد/ابژه روبروی یکدیگر قرار گیرند؛ چنان که یکی از آن‌ها به عنوان گیرنده/مخاطب می‌تواند صرفا مفهومی انتزاعی باشد (نامه‌ای به یک احساس، یک حالت درونی، یک رخداد) یا حتی عزیزی از دست رفته، سرزمینی در آشوب یا معشوقی که دیگر حضور ندارد. اما در مرسوم‌ترین حالت یک نامه‌نگاری‌ست که دو فرد به مکالمه و مکاتبه می‌پردازند، از احوالات شخصی خود و یا پیش‌آمدهایی خصوصی خبر می‌دهند و پروسه‌ی ارسال و دریافت نامه‌‌ها را طی می‌کنند.
نامه‌نگاری ویدیویی، در زمانی ابداع شد که بساط نوشتن نامه‌های کاغذی و گذاشتن‌شان در پاکت و ارسال‌شان به نقطه‌ای دور، درحال پرچیده شدن بود. عرصه‌ی دیجیتال و تکنولوژی، شیوه‌ی مکالمات کتبی را اساسا تغییر داده بود و این تغییر حتی در جمله‌بندی‌ها و ادبیات نوشته‌ها نفوذ کرده بود؛ به طوری که حالا و امروزه، مرور کردن نامه‌های قدیمی، فارغ از اطلاعاتی که در متن منتقل می‌کنند، شمایلی از یک قالب ادبی دارند که برای مخاطب امروزی جذاب و غریب جلوه می‌کند؛ نوشته‌هایی خواندنی درآمیخته با صبر و انتظار، که ماه‌ها طول کشیده تا به مقصد برسند و ماه‌ها نیز طول کشیده تا پاسخی بگیرند. نامه‌های ویدیویی نیز در نظرم چنین‌اند؛ صرف نظر از اینکه صاحب نامه در حال انتقال چه موضوع و اطلاعاتی به مخاطب خود است، شیوه‌ی بیان اوست که محوریت دارد. نوعی نگارش شخصی به وسیله‌ی دوربین، که خاصیتی تمثیلی‌تر و بازیگوشانه‌تر از نامه‌های کلاسیک کاغذی دارد. ثبت لحظاتی خصوصی برای دیگری، که مشاهده‌گری او را به چالش می‌کشد و اگر تماما سرراست و محافظه‌کارانه نباشد، بارها مورد بازبینی قرار می‌گیرد تا رسالت خود به عنوان «نامه» را به انجام برساند. چنین است که گونه‌ی «ویدیو لتر» احتمالا شخصی‌ترین شیوه‌ی ساخت یک فیلم را می‌طلبد؛ چرا که در بازتعریف بصری خود یا موضوعی شخصی‌ست که سر از پیله‌ی درونی درمی‌آوریم و پشت کلمات روی کاغذ پنهان نمی‌شویم؛ به خصوص در مقام یک فیلمساز که نامه‌اش را نه تنها مخاطب مد نظرش، که عمده‌ای مخاطب دیگر نیز در مکان‌ها و زمان‌های متفاوت نظاره می‌کنند.
🖋️ ایمان رضایی

#کارگاه_نامه‌های_ویدیویی
آلترناتیو سینما لب
🔺🔺🔺

آلترناتیو سینما لب برگزار میکند:
کارگاه راههای میانبر : نامه های ویدیویی
در این کارگاه فیلمسازی فیزیکال و آنلاین، شرکت کنندگان به واسطه اساتید راهنما آقایان بهمن کیارستمی، نوید پورمحمدرضا و
محمد رضا فرزاد ضمن آشنایی با یکی از جذاب ترین گونه های سینمای شخصی ( ویدیو لترز ) و نمونه های جهانی آن، با مشاوره و هدایت
محمد شیروانی دو فیلم کوتاه تولید خواهند کرد.
این کارگاه در طول شش هفته از تاریخ ۱۳ مهر تا ۱۸ آبان و جمعه ها از ساعت ۱۵ تا ۲۱  در آلترناتیو سینما لب برگزار میشود.
برای دانستن بیشتر به دایرکت پیج آلترناتیو سینما ورکشاپ پیام دهید

سلف‌-پرتره، به معنای لغوی «خودنگاره»، حوالی سال ۱۹۸۶ بود که برای نخستین بار در فرهنگ لغات سینمایی، به عنوان زیربنای مفهوم «سینمای شخصی» توسط فیلیپ لژون در مقاله‌ی «سینما و اتوبیوگرافی» به کار گرفته شد. درواقع لژون چنین تحلیل می‌کند که فیلم سلف-پرتره، در مسیر انتقال احساسات شخصی مولف و تجارب زندگی او گام برمی‌دارد و از این حیث با ادبیات شامل شباهت‌هایی می‌شود؛ چرا که حالت گفتمان خود را بر ساختارهایی شبیه به دفترچه‌ی خاطرات، نگارش نامه یا مواردی مبهم‌تر و پیچیده‌تر بنا می‌کند و تجارب متمایز شخصی را نیز به واسطه‌ی زبان بصری با آن‌ها در می‌آمیزد.
اگرچه ارائه‌ی توضیح و فرمولی دقیق از مفهوم سلف-پرتره در سینما دشوار است، اما این به آن معنا نیست که فیلم‌هایی از این دست، فاقد مرزها و ویژگی‌هایی مشخص هستند. تمام روند طی نمودن مسیر یک فیلم سلف-پرتره، مشروط بر این است که بدانیم مخاطب در حال تماشای یک زندگی-نامه‌ی غیر مکتوب است که روایتی ناپیوسته و متکی بر یادآوری‌ها و مراقبه‌های شاعرانه دارد.
در همین حین، ریموند بلور نیز با تمرکز روی نظریه‌ی «خودنگاره‌ی ادبی» نوشته‌ی میشل بوژور در سال ۱۹۹۱، آن را نقطه‌ی شروعی برای ارائه‌ی تعریفی از سینمای سلف-پرتره قرار می‌دهد، در حالی که تفاوت‌های خودنگاره‌ی ادبی را با خودنگاره‌ی سینمایی نیز برجسته‌تر می‌سازد؛ سلف-پرتره‌ی سینمایی به جای روایت (چنان که در ادبیات به کار گرفته می‌شود) به استعاره و تمثیل‌های شاعرانه گرایش بیشتری دارد و سعی می‌کند تا انسجام خود را از طریق سیستمی برآمده از یادگاری‌ها، تکرارها، تطبیق‌ها و مطابقت‌های میان مونولوگ و دلنوشته تعریف نماید، به گونه‌ای که ظاهر کلی آن در مونتاژ بر اساس ناپیوستگی و برش‌های نابهنگام شکل می‌گیرد. به طور کلی، اگر «اتوبیوگرافی» را یک واقعیت با پایانی مشخص و موقت در نظر بگیریم، «سلف-پرتره» یک کلیت بی پایان است یا اگر «اتوبیوگرافی» پیِ پاسخی برای سوالاتی مشخص باشد، «سلف-پرتره» در پی ایجاد سوا‌ل‌هایی بیشتر و مبهم‌تر است؛ گویی که مولف قرار نیست مخاطبش را توجیه کند که چه اقداماتی را انجام داده یا چه مسیرهایی را پیموده، بلکه حاصل آن‌ها را در فرمی هنری ارائه می‌کند و اساسا به خودشناسی در دل آن می‌پردازد، چنان که همراه با مخاطب در تلاش است تا خود را کند و کاو کند.

🖋️ ایمان رضایی

@alternativecinemaworkshop

🔺این سومین برنامه راههای میانبر است که با هدف آشنایی با یکی از مهمترین گونه های فیلمسازی که رابطه تنگاتنگی با فردیت و کیستی سازنده دارد،
حال که از دوره های راههای میانبر استقبال شده، تصمیم گرفتیم تا این دوره را با محوریت سلف پرتره ( آشنایی با انواع آن و سپس ساختنش ) در طول شش همنشینی برگزار کنیم.
با این تفاوت که در طول این دوره شرکت کنندگان دست به کار تمرین های عملی شده و بخش هایی از سلف پرتره خود را تولید کرده و در طول کارگاه نمایش می دهند.
نیمی از این دوره به نمایش و تحلیل فرازهایی از سلف پرتره دیگران در تاریخ تجسمی و سینمای جهان اختصاص می یابد و نیمی دیگر صرف نمایش و تحلیل تمرین ها و اجراهای تصویری بر مبنای سلف پرتره شرکت کنندگان خواهد شد.
این دوره فشرده کارگاهی، مناسب انواع گرایش های هنری ست و با همراهی و پشتیبانی دو کارشناس و استاد دانشگاه و سه فیلمساز در لابراتوار آلترناتیو سینما برگزار می شود.
🔻برای رزرو صندلی و شرکت در کارگاه، به پیج اینستاگرام «آلترناتیو سینما ورکشاپ» مراجعه کنید.

@alternativecienamworkshop

هونگ سانگ-سو، فیلمساز شصت و دو ساله‌ی کره‌ای را، احتمالا می‌توان حائز اهمیت‌ترین گزینه میان دسته‌ای از کارگردان‌های خارج از هیاهوی سینمای بیگ پروداکشن و جلوه‌های بصری آنچنانی و هزینه‌های سرسام آور‌ برای رساندن یک فیلم به پرده‌ی سالن‌های سینما دانست. فیلمسازی که حالا پس از گذشت حدود بیست و پنج سال از تجربه‌ی ساخت فیلم، همچنان سراغ ایده‌ها و پروژه‌های کوچک از لحاظ بودجه‌ی ساخت و در عین حال عظیم در جهت بخشیدن نوعی اصالت به تاریخ سینما می‌رود و عموما نیز از گروه ثابت و همیشگی خود نیز استفاده می‌کند. سینمای هونگ سانگ-سو پدیده‌ای‌ست که مطالعه‌ی آن به خصوص برای جوامع هنری جهان سوم، محدوده‌ای جغرافیایی که با محدودیت‌هایی نظیر سانسور و سرکوب آثار هنری و به رسمیت نشناختن سینمای خارج از جریان اصلی دست و پنجه نرم می‌کنند بسیار ضروری و‌ پراهمیت می‌نماید؛ او در کشوری فعالیت‌های سینمایی خود را پیش می‌برد که نام‌هایی چون بونگ جون-هو یا یئون سانگ-هو، هرساله پروژه‌های گران قیمت و بزرگ خود را در جریان سینمای مین‌استریم کره‌ی جنوبی مقابل دوربین می‌برند و اتفاقا به مرور، هرچه بیشتر از معضلات وابسته به سانسور و محدودیت‌های فعالیت هنری فاصله گرفته‌اند. پس رویکردِ استقلال‌طلبانه‌ی هونگ سانگ-سو را می‌توان نوعی تصمیم خودخواسته خواند؛ اقدامی در جهت پیشبرد ایده‌های شخصی و تفکرات شکل گرفته‌ی فردی پیرامون مقوله‌ی فیلمسازی. در نگاهی دقیق‌تر‌‌ و تحلیلی جزئی‌نگرانه‌تر، طبق آنچه که آمارهای ثبت شده در سایت‌هایی نظیر آی‌ام‌دی‌بی یا ویکی پدیا نشان می‌دهند، محدوده‌ی بودجه‌ی فیلم‌های سانگ-سو هرگز از میزان پانصد هزار دلار‌ فراتر نرفته و میان اعداد دویست هزار دلار تا چهارصد هزار دلار دائما شناور بوده. رقمی که در مقایسه‌ با شیوه‌ی کار همتایان او در کره و یا حتی در مقیاس جهانی، ناچیز شمرده می‌شود. با این حال، با این شکل فعالیت مستمر و رویکردی افراطی در سرعت ریلیزینگ فیلم‌ها، هر سال نام هونگ سانگ-سو را در فستیوال‌های‌ مهم سینمایی نیز می‌توان یافت، به طوری که حضور او را در جریان چنین محافلی، نمادین (از لحاظ پرچمداری آن شکل از سینمای لوباجت و مستقل) می‌دانند. فیلمسازی که هربار با ارائه‌ی ساخته‌ای جدید، روح سینمای خارج از جریان اصلی را جلایی دوباره می‌بخشد و الهام‌بخش فیلمسازانی‌ست که دسترسی به منابع مالی آنچنانی ندارند. سانگ-سو حالا به سبک و سیاق موج نویی‌های فرانسه، قصه‌هایش را چنان ساده و در عین حال ظریف و پیچیده (از لحاظ خطوط روایی) به جهان ارائه می‌کند که آن تابوی ساختن فیلم‌ها با مشقت‌ها و مصیبت‌های فراوان را -که عمده‌شان نشأت گرفته از معضلات مالی‌ست- فرو می‌ریزد و ناچیزش می‌شمارد. راه حلی عقلانی و رویکردی که درست مناسب سینمای آلترناتیو است. اندیشه‌ای که ماحصل آن، شامل فیلم‌هایی‌ست که کوچک‌ترین وابستگی‌های مالی و غیر مالی به منابع دولتی و غیر دولتی در خود نمی‌یابند و صرفا در راستای همان شوق اصیل سینمایی گام برمی‌دارند، شوقی که ثمره‌ی روی آوردن به سبک و شیوه‌ی سینمای آلترناتیو محسوب می‌شود و مقصود خود را بسیار سهل‌تر و ساده‌تر مقابل خود می‌یابد.
🖋ایمان رضایی

@alternativecinemaworkshop

لابراتوار آلترناتیو سینما برگزار می کند:
سلسله نشست های کارگاهی راههای میان بر
🔻دو همنشینی با فیلیپ گراندریو🔻
آشنایی با آثار فیلیپ گراندریو یکی از جنجالی ترین فیلمسازان نسل نهایت گرای سینمای نوین فرانسه فرصتی ست برای مطالعه کسی که میانبری بین تاریخ سینما و تاریخ هنر زده و با الهام از آنتونن أرتو، لوسین فروید،فرانسیس بیکن... به سینمایی برای آزادسازی یا تسخیر انرژی نهفته در بدن ها، رابطه ها و تماس ها دست پیدا می کند.
در نظر داریم تا با دو همنشینی در این کارگاه فشرده، به واسطه نمایش و تحلیل همزمان بخش هایی از فیلمها و پشت صحنه آثار و گفت و گوهای این فیلمساز آوانگارد فرانسوی، چگونگی بسط و پرورش فیلمنامه ، نحوه اجرا و فرم به کارگیری دوربین ، فضا سازی رویاگونه، طراحی صوتی، کار با بازیگر و اهمیت بدن در سینمای او را بررسی کنیم و در کل به این بهانه شیوه تولید سریع، سبک، ارزان این فیلمساز رادیکال را به عنوان یکی از راه های میانبر در شرایط دشوار کنونی به فیلمسازان جوان پیشنهاد دهیم.
کارگاه راه های میان بر
دو همنشینی کارگاهی با فیلیپ گراندریو
چهارشنبه ۲۰ تیر و جمعه ۲۲ تیر
ساعت ۱۹ تا ۲۴
سینمایی برای آزاد سازی یا تسخیر انرژی نهفته در بدن؛
به عبارتی سینمای لامسه ای!
وهمناک، همزمان زیبا و آشفته کننده.
با همراهی
بابک کریمی / منتقد
محمد شیروانی / فیلمساز
مرتضی فرشباف / فیلمساز

برای رزرو صندلی با دایرکت صفحه‌ی آلترناتیو سینما ورکشاپ در تماس باشید.
هزینه رزرو برای دو نوبت: یک میلیون تومان

فیلم کوتاه تجربی Crawling / خزیدن (۱۴۰۱)

ایده و طرح: ایمان رضایی
کریوگرافی و پرفورمنس: لقا قوام - مریم فرحی

📌پس از تماشای فیلم می‌توانید امتیاز و نظر خود را در لترباکسد ثبت کنید.

فیلم کوتاه تجربی «باد زنجیرها را تکان می‌دهد» (۱۳۹۷)

کارگردان: ایمان رضایی
بازیگران: امین جوادی - مرتضی کریمیان - شایان سلامی - علی شریفی - امیرحسین امیدی

📌پس از تماشای فیلم می‌توانید امتیاز و نظر خود را در لترباکسد ثبت کنید.

ویدیو آرت «کاکتوس» (۱۳۹۹)

ایده و طرح: ایمان رضایی
پرفورمر: سجاد عندلیب

📌پس از تماشای فیلم می‌توانید امتیاز و نظر خود را در لترباکسد ثبت کنید.

فیلم کوتاه تجربی Dreamer
(۱۴۰۲)

کارگردان: ایمان رضایی
پرفورمر: سجاد عندلیب

📌پس از تماشای فیلم، می‌توانید امتیاز و نظر خود را در لترباکسد ثبت کنید.

◾️کتاب "فیلم‌لرزه" چاپ 2022 نوشته‌ی ایان هایدن اسمیت و به ترجمه‌ی ایمان رضایی
▫️225 صفحه
◾️بدون حذفیات و سانسور

@radicalismo

🔻برای دونیت و حمایت مالی، می‌توانید مبلغ دلخواه خود را به شماره کارت زیر واریز نمایید🔻

📌بدیهی‌ست که با حمایت مخاطبان، به مرور و به شکلی فزاینده، ترجمه‌ی آثار روز جهان (کتاب، فیلم و ...) به صورت مستقل و فارغ از نظارت‌های محدودکننده توسط مترجمین حرفه‌ای انجام خواهد شد.

💳 5022 2915 2302 1986

همراهان گرامی
اخیرا مشغول تولید محتوا روی صفحه اینستاگرام و کانال تلگرامی «آلترناتیو سینما ورکشاپ» هستم و از این بابت فعالیت «رادیکالیسمو» با کاهش قابل توجهی مواجه شده. در «آلترناتیو سینما ورکشاپ» با نظارت مستقیم محمد شیروانی به معرفی و بررسی دقیق فیلم‌های تجربی، مدیوم فیلم کوتاه، سینمای آلترناتیو جهان، سینمای مستند و آثار هنری بینارشته‌ای می‌پردازیم. اگر علاقمند بودید، دنبال کنید. ارادت
🔻🔻🔻🔻🔻

@alternativecinemaworkshop

🔺🔺🔺🔺🔺